نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

۳ پرسش شایع درباره حمله قلبی‌

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان,

 

* پرسش اول:

آیا بلافاصله بعد از شروع حمله قلبی، بهتر است یک نفر شانه‌‌های بیمار را ماساژ بدهد؟

به هیچ وجه. ماساژ دادن در بیشتر مواقع درد قلبی را بدتر و شرایط را وخیم‌تر می‌کند. بهترین توصیه به بیمارانی که دچار حمله قلبی شده‌‌اند این است که بلافاصله دست از کار بکشند و آرام بنشینند. استراحت، اولین قدمی است که باید برای تسکین درد قلبی برداشت.

قدم بعدی، این است که از قرص زیر زبانی(نیتروگلیسیرین)‌ استفاده کنند.

اگر پس از ۵ دقیقه، درد تسکین پیدا نکرد، مجددا باید یک قرص زیرزبانی گذاشت. این کار را تا ۳ بار می‌‌‌شود تکرار کرد اما اگر پس از به کار بردن ۳ قرص زیرزبانی در فواصل مناسب، باز هم درد از بین نرفت، باید بلافاصله با اورژانس تماس گرفت یا به یکی از مراکز اورژانس مراجعه کرد.

* پرسش دوم:

آیا حمله قلبی گاهی فقط یکی دو ثانیه طول می‌‌کشد؛ به‌طوری که قلب‌‌مان ناگهان تیر می‌‌کشد و بلافاصله درد تمام می‌شود؟

خیر؛ دردهایی که فقط یکی دو ثانیه طول می‌‌کشند و به قول خود بیمار: «قلبم فقط یک لحظه تیر می‌‌کشد و بلافاصله درد تمام می ‌شود» معمولا قلبی نیستند.

درد ناشی از حمله قلبی معمولا چند دقیقه طول می‌کشد. این حمله معمولا با احساس سنگینی در قفسه سینه، درد و فشار در این ناحیه و گه‌گاه با احساس سوزش در قفسه سینه همراه است.

البته علایم دیگری هم هستند که تشخیص حمله قلبی را در ذهن پزشک تایید می‌‌کنند: تنگی‌نفس، حالت تهوع، احساس سرگیجه و عرق سرد.

حمله قلبی معمولا به دنبال یک فعالیت سنگین یا یک استرس شدید اتفاق می‌افتد و در اغلب موارد، پس از چند دقیقه استراحت و استفاده از قرص زیرزبانی نیتروگلیسیرین از بین می‌رود.

* پرسش سوم:

آیا از حمله قلبی حداکثر ۲ بار می‌شود جان سالم به در برد و سکته قلبی سوم مساوی است با مرگ؟

این باور عامیانه، ریشه علمی ندارد. ریشه حمله قلبی این است که رسوبات چربی یا لخته‌های خونی، جلوی خون‌‌رسانی به قلب را می‌گیرند و اجازه نمی‌‌دهند غذا و اکسیژن کافی به عضله قلب برسد و این، منجر به بروز درد قلبی می‌‌شود.

اگر چنین دردی یک حد و مرز قابل پیش‌بینی داشته باشد، به آن می‌‌گویند آنژین پایدار. به بیان دیگر، آنژین پایدار به این معنا است که شما خودتان بدانید که وقتی میزان فعالیت روزانه‌‌تان از یک حد مشخصی بیش‌تر بشود، به درد قفسه سینه مبتلا می‌‌شوید و این درد ممکن است بارها و بارها تکرار شود.

اما وقتی که دردتان غیرقابل پیش‌بینی بشود یا این که در حال استراحت نیز به چنین دردی دچار شوید، آن‌ وقت به آن می‌گویند آنژین ناپایدار؛ و شخصی که به آنژین ناپایدار دچار می‌‌شود، باید خیلی زود در بخش اورژانس، مورد بررسی پزشکی قرار بگیرد. بررسی وضعیت قلبی بیمار نیز اغلب با آنژیوگرافی و مطالعه میزان گرفتگی عروق کرونری صورت می‌گیرد، نه با تعداد حملات قلبی.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( پیسی یا برص چیست و چرا بوجود می‌آید؟ )

بیماری‌‌ها و راه درمان, سوال و پاسخ, سلامت پوست و مو, پیشگیری بهتر از درمان

 

پیسی، بَرَص، لک و پیس یا ویتیلیگو (Vitiligo) یک اختلال تولید رنگدانه است که در آن ملانوسیت‌ها (سلولهایی که رنگدانه تولید می‌کنند) در قسمت‌هایی از پوست، غشاهای مخاطی و شبکیه تخریب شده‌اند. در نتیجه لکه‌های سفیدپوست درنواحی مختلف بدن ظاهر می‌شوند. مویی که در نواحی مبتلا به پیسی رشد می‌کند معمولاً سفید می‌شود.

علّت بیماری پیسی شناخته نشده‌است، اما پزشکان چندین نظریه متفاوت مطرح کرده‌اند. یک تئوری این است که افراد پادتنهایی (آنتی‌بادی‌هایی) تولید می‌کنند که ملانوسیت‌های بدن خودشان را تخریب می‌کند. تئوری دیگر این است که ملانوسیتها خود به خود تخریب می‌شوند. در نهایت بعضی افراد گزارش کرده‌اند که یک رخداد منفرد از قبیل آفتاب سوختگی یا فشار روحی باعث بروز پیسی شده‌است ولی مورد اخیر از نظر علمی ثابت نشده‌است.

این ضایعات در هر جایی از بدن ممکن است دیده شوند. معمولاٌ در هر دو طرف بدن بطور قرینه لک‌های متعدد سفید و شیری رنگ دیده می‌شود. شایع‌ترین مناطق درگیری پوستی عبارتند از: صورت، لب‌ها، دست‌ها، بازوها، پاها و نواحی تناسلی. همچنین مویی که در نواحی مبتلا به ویتیلیگو رشد می‌کند معمولاً سفید می‌شود.

چه کسانی به پیسی مبتلا می‌شوند؟

از هر صد نفر، یک یا دو نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند. (حدود ۱ـ۲ درصد جمعیت دنیا یا ۴۰-۵۰ میلیون نفر ) حدود نیمی از افرادی که به این بیماری دچار می‌شوند، قبل از بیست سالگی علایم آن را در خود خواهند یافت.(۹۵% افراد قبل از ۴۰ سالگی علائم را نشان داده‌اند . ) حدود یک پنجم از مبتلایان نیز یکی از افراد خانواده‌شان به این بیماری مبتلا بوده‌اند. بیماری تمام نژادها و هر دو جنس را یکسان تحت تاثیر قرار می‌دهد . بنظر می‌رسدپیسی در افراد مبتلا به بیماری‌های اتوایمیون شایع‌تر است.

(بیماری‌های اتوایمیون بیماری‌هایی هستند که در آن‌ها سیستم‌ایمنی شخص علیه ارگان‌ها یا بافت‌های بدن خودش واکنش نشان می‌دهد) این بیماری‌های اتوایمیون عبارتند از: پرکاری غده تیروئید، نارسایی قشر غده فوق‌کلیه، آلوپسی آره آتا و أنمی پرنسیوز. البته در کل بیش‌تر کسانی که پیسی دارند، از نظر سلامتی عمومی در وضعیت خوبی بسر می‌برند.

پیسی می‌تواند بیماری ارثی باشد یعنی در بین افراد فامیل بروز کند اطفالی که والدین‌شان مبتلا به این بیماری هستند بیش‌تر احتمال ابتلا به پیسی دارند. بااین حال بیش‌تر اطفالی که یکی از والدین‌شان مبتلا به پیسی باشند به بیماری مبتلا نمی‌شوند و بیش‌تر افراد مبتلا به پیسی سابقه‌ی از این بیماری را در فامیل ندارند. غالباً در پوست پشت دست‌ها، صورت و زیر بغل ایجاد می‌گردد. در اواخر دوران کودکی (۱۲-۹ سالگی ) تا میانسالی شایع‌تر است ..

دلیل پیدایش پیسی چیست؟

پیدایش پیسی نتیجه از بین رفتن سلول‌های رنگدانه‌ساز پوست است که دلیل آن ناشناخته است. ولی چهار تئوری اصلی دراین زمینه وجود دارد:

۱- سلول‌های عصبی که به‌طور غیرطبیعی فعال شده‌اند ممکن است با تولید مواد سمی به سلول‌های رنگدانه‌ساز آسیب برسانند.
۲- سیستم‌ایمنی بدن ممکن است در موقع دفاع از بدن در مقابل یک ماده خارجی، رنگدانه پوست را نیز از بین ببرد.
۳- سلول‌های رنگدانه‌ساز ممکن است عامل از بین رفتن خودشان باشند. یعنی زمانی که رنگدانه در حال ساخته شدن است، مواد زائدی نیز در کنار آن تولید می‌شوند که سمی بوده و قادر به از بین بردن خود سلول‌ها است.
۴- وجود یک نقص ارثی موجب حساس شدن سلول‌های رنگدانه‌ساز به آسیب و در نتیجه از بین رفتن‌ها می‌شود.

نشانه‌های پیسی چه هستند؟

معمولاً افراد مبتلا به بیماری پیسی اول از همه به لکه‌های سفید (پیگمانتاسیون) روی پوست‌شان توجه می‌کنند. این لکه‌ها بیش‌تر از همه در مناطق در معرض نور از قبیل دست‌ها پاها بازوها، صورت و لب‌ها شایع هستند. دیگر نقاط شایع لکه‌های سفید عبارتند از زیر بغل و کشاله ران، اطراف دهان و چشم، پره‌های بینی، ناف و نواحی تناسلی.

پیسی معمولاً به یکی از سه الگوی زیر ظاهر می‌شود: در یک الگو (الگوی کانونی) ناحیه بدون رنگدانه به یک یا تعداد معدودی ناحیه محدود می‌شود. بعضی افراد نواحی بدون رنگدانه را در یک سمت بدن خود دارند (الگوی سگمنتال). اما در بیش‌تر افراد مبتلا به پیسی نواحی فاقد رنگدانه بیماری پیسی در قسمت‌های مختلف بدن بوجود می‌آید (الگوی ژنرالیزه). علاوه بر لکه‌های سفید روی پوست، ممکن‌ست افراد مبتلا به پیسی سفید شدن زودرس موهای سر، ابروها و ریش را داشته باشند.

علایم شایع

ماکول‌ها (نواحی کوچکی بارنگ متفاوت از پوست ) یا لکه‌هایی با مشخصات زیر:

– صاف، سفید و غیرقابل لمس با انگشتان هستند.
– گسترش یافته، نواحی بسیار بزرگ، با شکل نامنظم و بدون رنگی را تشکیل می‌دهند.
– معمولاً در هر دو طرف بدن و تقریباً در جای مشابهی قرار دارند.
– قطر آن‌ها از ۳-۲ میلی‌متر تا چند سانتی‌متر متفاوت است.
– باعث آزار و خارش نمی‌شوند.
– اختلال باعث خاکستری شدن زود هنگام مو می‌گردد.

چگونه پیسی تشخیص داده می‌شود؟

اگر پزشک به بیماری پیسی در شخص مشکوک شد، از او در مورد تاریخچه بیماری‌اش سوال می‌کند. نکات مهم در یک تاریخچه پزشکی، سابقه خانوادگی پیسی، بثورات، آفتاب سوختگی یا ضربه‌های پوست در محل ضایعه فعلی حدود ۳-۲ ماه قبل از شروع فقدان رنگدانه، استرس یا بیماری جسمی و سفید شدن زودرس موها (قبل از ۳۵ سالگی) می‌باشند. علاوه بر این‌ها لازم‌ست پزشک بداند که آیا بیمار یا فردی از خانواده‌اش مبتلا به بیماری اتوایمون بوده‌اند یا حساسیت شدید نسبت به آفتاب داشته‌اند یا نه.

پزشک بیمار را برای رد کردن بیماری‌های دیگر معاینه می‌کند. ممکن است پزشک از محل پوست گرفتار نمونه‌برداری کند بیماری پیسی و یا برای بررسی شمارش سلول‌های خونی و عملکرد تیروئید، از خون نمونه‌گیری کند. در برخی بیماران ممکن‌ست معاینه چشم از نظر التهاب برخی قسمت‌ها (Uvitis) توصیه شود. یک تست خون از لحاظ وجود ANA (یک نوع آنتی‌بادی علیه سلول‌های خودی) ممکن‌ست انجام شود که به تشخیص وجود دیگر بیماری‌های اتوایمون کمک کند.

پیسی چگونه پیشرفت می‌کند؟

وسعت، دوره و شدت از دست رفتن رنگدانه در اشخاص مختلف متفاوت است. افرادی که پوست روشنی دارند معمولاٌ در تابستان متوجه تفاوت رنگ مابین نواحی مبتلا و سایر نقاط سالم پوست که برنزه شده‌اند، می‌شوند. پیسی در افراد با پوست تیره بسیار واضح‌تر از روشن پوستان است در موارد شدید ممکن است رنگدانه در همه جای پوست از بین برود و پوست یکسره سفید شود. هیچ راهی برای پیش‌گویی این که هر فرد چقدر رنگدانه از دست خواهد داد و یا این‌که بیماری وی چقدر طول خواهد کشید وجود ندارد.

یک لک پیسی به صورت ناحیه‌ای به رنگ سفید شیری رنگ دیده می‌شود. با این حال میزان تخریب رنگدانه در هر لک می‌تواند با سایر لک‌ها متفاوت باشد. در یک لک ممکن است سایه‌های مختلفی وجود داشته باشد و نیز یک ناحیه تیره‌تر، نواحی سفید شده را احاطه کرده باشد.

پیسی اغلب با از دست رفتن ناگهانی رنگدانه در یک نقطه از پوست شروع می‌شود. این فرآیند می‌تواند ادامه یابد و یا به دلایل ناشناخته، خود به خود متوقف شود. دوره‌های از دست رفتن رنگدانه و متعاقب آن ثابت ماندن رنگ لک و دوباره از دست رفتن رنگدانه به طور مدوام تکرار می‌شوند.

بازگشت خودبه‌خودی رنگ به لک‌های سفید شده خیلی به ندرت اتفاق می‌افتد. بعضی از بیماران که تصور می‌کنند بیماری‌شان خوب شده، در واقع تمام رنگدانه پوست خود را از دست داده و پوست‌شان یک دست سفید شده است. گرچه رنگ پوست این افراد یک دست سفید شده ولی آن‌ها باز هم به پیسی مبتلا هستند.

بیش‌تر بدانید اقدامات درمانی برای بیماری پیسی

۱٫روان درمانی و بهبود بخشیدن به وضعیت روحی مبتلا به پیسی.
۲٫استفاده از عوامل پیگمانته کننده نظیر ۸ـ متوکسی پسورالن (متوکسالن و دیگر نام‌های تجارتی) از راه خوراکی و سپس قرار گرفتن در معرض اشعه اولتراویوله و سایر روش‌های درمانی مانند آن.
۳٫استعمال عوامل محرک پیگمانتاسیون نظیر استروئیدهای قوی.
۴٫روش‌های طب سنتی (مکمل): مبتنی بر تشخیص و موافقت پزشک معالج شما و تکمیل اقدامات درمانی از طریق بهره‌گیری از خواص گیاهان دارویی و شفابخش و روش‌های سنتی و علمی گیاه درمانی.

درمان‌های طبی بیماری پیسی:

۱) درمان با استروئید موضعی:

استروئید موضعی می‌تواند در برگرداندن رنگ به لکه‌های سفید کمک کند، بخصوص اگر در مراحل اولیه بیماری شروع شود. درمان باید دست کم تا سه ماه ادامه یابد تا نتیجه دیده شود.

این روش ساده‌ترین و کم عارضه‌ترین شیوه درمانی می‌باشد، اما اثر بخشی آن به اندازه روش‌های طبی دیگر نمی‌باشد.

۲) پسورالن فتوکموتراپی:

احتمالاٌ سودمندترین روش درمانی بیماری پیسی می‌باشد. اما وقت‌گیر است و باید مراقبت کافی برای جلوگیری از ایجاد عوارض که گاهی شدید هم هست، به عمل آید.

پسورالن یا بصورت موضعی روی پوست قرار می‌گیرد یا از طریق خوراکی مصرف می‌گردد و سپس بیمار در مدت زمان معینی در معرض اشعه UV-A قرار می‌گیرد. درمان موضعی برای افرادی که تعداد لکه‌های سفیدشان کم است (کم‌تر از ۲۰% سطح بدن)، همچنین افراد زیر ۲ سال و افرادی که لکه‌های محدود و مشخص دارند به کار می‌رود. درمان خوراکی برای مواردی که بیش از ۲۰% سطح بدن درگیر باشد یا افرادی که به درمان موضعی پسورالن پاسخ نمی‌دهند، بکار می‌رود.

۳) دپیگمنیشن:

عبارت است از بی‌رنگ کردن باقیمانده پوست بدن تا تا با لکه‌های سفید همرنگ شود. این روش برای افرادی که بیش از ۵۰% سطح بدنشان درگیر باشد بهترین انتخاب است، اما شخصی که به این روش درمان می‌شود برای همیشه بطور غیرطبیعی نسبت به نور حساس خواهد بود.

پیسی در کودکان چگونه درمان می‌شود؟

معمولاٌ در کودکان از روش‌های درمان شدید و تهاجمی استفاده نمی‌شود. در بیماران خردسال استفاده از ضدآفتاب و پوشانیدن لک‌ها با مواد رنگ کننده بهترین درمان است. کورتون‌های موضعی را هم با احتیاط زیاد می توان بکار برد. از «پووا» معمولاٌ تا سن ۱۲ سالگی استفاده نمی‌شود، اما در این دوره سنی نوعی از اشعه ماوراءبنفش به نام ماوراءبنفش B با طیف باریک نتایج قابل قبولی در درمان پیسی داشته است.

چگونه بیماران می‌توانند بر جنبه‌های روحی و روانی پیسی فائق آیند؟

تغییراتی که پیسی در ظاهر افراد بوجود می آورد می‌تواند سلامت روحی و روانی آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد و می‌تواند مشکلاتی در زمینه پیدا کردن شغل و یا ادامه کار ایجاد کند. افراد مبتلا، استرس‌های روحی را تجربه خواهند کرد مخصوصاً اگر پیسی در نواحی قابل رویت بدن از قبیل صورت، دست‌ها، بازوها، پاها و یا در نواحی تناسلی باشد.

نوجوانانی که بطور مشخص نگران ظاهر خود هستند ممکن‌ست با بیماری پیسی منتشر شدیداً تحت تأثیر روحی قرار گیرند. بعضی افراد مبتلا به پیسی احساس پریشانی، شرمندگی، افسردگی یا نگرانی در مورد واکنش دیگر افراد می‌کنند.

نحوه مقابله با بیماری پیسی

چند راهکار می‌تواند به شخص کمک کند تا بر پیسی فائق آید. نکته مهم این‌ست که در مرحله اول یک پزشک آشنا به پیسی پیدا کند که بیماری را جدی بگیرد . پزشک باید شنونده خوبی باشد و حمایت عاطفی خوبی بکند. بیمار اگر احساس افسردگی می‌کند بیماری پیسی باید با پزشک درمیان بگذارد، چون پزشک‌ها و دیگر کارکنان بخش سلامت روانی می‌توانند در زمینه رفع افسردگی کمک کنند. بیماران همچنین در حد امکان باید در زمینه بیماری‌شان و راه‌های درمان آن آگاهی پیدا کنند و در تصمیم گیری در مورد اقدامات درمانی سهیم باشند. صحبت کردن با بیماران دیگر مبتلا به بیماری پیسی می‌تواند به بیمار کمک کند، خانواده و دیگر دوستان نیز دیگر حامیان بیمار هستند.

بعضی افراد مبتلا به بیماری پیسی دریافته‌اند که مواد آرایشی که روی لکه‌های سفید را می‌پوشانند، ظاهر آن‌ها را بهتر کرده و به آنها کمک می‌کند در مورد خودشان احساس بهتری داشته باشند. ممکن‌ست نیاز باشد بیمار چندین نوع ماده آرایشی را امتحان کند تا بهترین محصول را پیدا کند.

برای پیشگیری از گسترش یا عود پیسی چه می‌توان کرد؟

از آنجایی که علت این بیماری شناخته نشده است، راه مؤثری برای پیشگیری از آن وجود ندارد. نقش استرس‌های روحی در ایجاد یا تشدید بیماری قطعاٌ مشخص نشده است. اگر چه بعضی از بیماران دوره‌های شدت بیماری را به این استرس‌ها ارتباط می‌دهند. در برخی بیماران هرگونه آسیب پوست (سوختگی، زخم، خراشیدگی، ضربه‌های مکرر) موجب پیدایش لک‌های پیسی در محل آسیب می‌شود.

نقش غذا در بروز بیماری مشخص نیست و در حال حاضر هیچ محدودیت غذایی خاصی به بیماران توصیه نمی‌شود.

نکاتی درباره بیماری پیسی

۱- مناطق هیپوپیگمانته نسبت به اثرات نور خورشید حساس هستند.. لذا تمامی بیماران بایستی در هوای آفتابی( و حتی هوای ابری) از داروهای ضد آفتاب با قدرت بالا(spf شماره ۱۵ یا بالاتر) استفاده کنند.

۲- پاسخ به درمان معمولا چند ماه تا چند سال زمان میبرد لذا جهت جلب اطمینان بیمار و همراهی او در درمان بهتر است عکسهای بیمارانی که تحت درمان موفقیت آمیز قرار گرفته را به شخص نشان داد و قبل و در طول درمان.. عکس های کنترل جهت تقویت روحی بیمار و بررسی پاسخ به درمان گرفته و نشان داد.

۳- پوست نواحی مجاور رویش موهای سر.. مخاط( از جمله لب و…) موهای سفید در حال ابتلا و مقابل برجستگی های استخوانی (پشت دست و پاها.. پاشنه.. نرمی کف دست آرنج و.. ) نسبت به درمان مقاوم هستند ولی ممکن است پاسخ مطلوب نیز مشاهده شود.

۴- برای درمان با PUVA مواردی ممنوع است که فعلا به اون‌ها اشاره نمی‌کنیم.

۵- روش‌های درمانی بر حسب سن و شدت ضایعه متفاوت می‌باشد. آیا امکان دارد لک‌های حاصل از پیسی را با تاتو کردن محو کنم. اشکالی ندارد؟ پس از درمان پیسی با داروها حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از لکه‌های سفید روی پوست از بین می‌رود. اگر لک‌ها کوچک باشد می‌توان با لیزر حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد آن‌ها را محو کرد. پیسی جزو بیماری‌های خودایمنی بدن است و هیچ‌ وقت کاملا خوب نمی‌شود و از بین نمی‌رود.

از همه مهم‌تر اینکه تاتوی هم‌رنگ پوست پیدا نمی‌کنید و این دورنگه شدن بدتر آزارتان خواهد داد. در ثانی امکان عفونت و برجسته شدن پوست در آن ناحیه هست. به هر حال اگر تصمیم گرفتید تاتو کنید و مطمئن هستید هم‌رنگ پوست درخواهد آمد، مانعی ندارد. احتمال عفونت و غیره را نیز از یاد نبرید. تصمیم با شماست.

 

منبع: pezeshk.us


*مطالب مرتبط:

_سوال و پاسخ( بیماری پوستی پسوریازیس ( صدفی ) چیست؟)
_علت خارش پوست در هوای سرد چیست؟
_واقعیت خطرناک و ناخوشایند بیماری زونا
_آیا خارش پوستیِ مزمن می‌تواند دلیلی برای افسردگی، افکار خودکشی و استرس باشد؟
_۱۴ نکته مهم درباره قرص راکوتان
_سوال و پاسخ ( انواع عفونت‌ها در بیماران دیابتی )
_رسوبات کلسیم در پوست؛ نشانه، دلیل، درمان

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( نشانه‌های آهن زیاد در بدن چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان , سوال و پاسخ , تغذیه سالم

 

آهن یکی از عناصر ضروری در بدن انسان است. اکثر پزشکان بر این باورند که ازدیاد آهن به ندرت اتفاق می‌افتد و اگر هم باشد بیشتر جنبه ارثی و ژنتیکی دارد. اما در واقعیت، امروزه ازدیاد آهن بسیار شایع و خطرناک‌تر از آن‌چه است که مردم تصور می‌کنند.
مقدار زیاد آهن در بافت‌هایی مانند قلب، لوزالمعده و کبد تجمع می‌یابد و باعث افزایش بار آهن می‌شود.
اضافه بار آهن یکی از شرایط جدی و مزمنی است که باید به درستی تشخیص و درمان شود. اگر درست تشخیص داده نشود، منجر به بیماری هموکروماتوزیس می‌شود و زندگی فرد را تهدید می‌کند.

از آن‌جا که از دست دادن خون به معنای از دست دادن آهن می‌باشد، لذا هموکروماتوزیس در زنان به دلیل خونریزی عادت ماهانه، کمتر از مردان اتفاق می‌افتد.

_ علل

– اکثر موارد هموکروماتوزیس، ژنتیکی می‌باشد
– اختلالات خونی
– هپاتیت مزمن که باعث افزایش مقدار جذب آهن می‌شود
– مصرف بیش از اندازه آهن (بیش‌تر به شکل مکمل)

_ علائم

علائم اولیه هموکروماتوزیس عبارتست از:

– خستگی
– کمبود انرژی
– ضعف
– کاهش وزن
– درد عضلانی
– درد شکمی
– توقف خونریزی ماهیانه

در مرحله بعدی، علائم زیر نمایان می‌شود:

– علائم نقصان غده جنسی
– ناراحتی در تنفس و تنگی‌نفس

اگر بازهم هموکروماتوزیس پیشرفت کند، دارای علائم زیر می‌شود:
– آرتریت
– نامنظم بودن عملکرد کبد
– عدم تحمل گلوکز
– تخریب پانکراس و ایجاد دیابت
– خستگی شدید
– کم‌کاری هیپوفیز
– کم‌کاری تیروئید
– هایپوگنادیسم
– کاردیومیوپاتی و آریتمی قلب
– سیروز کبدی
– سرطان کبد
– نارسایی قلبی
– پانکراتیت
– رنگدانه‌های پوست، خاکستری رنگ و یا برنزی

_ عوامل موثر بر پیشرفت بیماری هموکروماتوزیس

– افزایش مصرف آهن در رژیم غذایی
– مصرف الکل
– مصرف ویتامین C
– عفونت‌ها
– از دست دادن آهن از طریق خون دادن و یا عادت ماهانه
– عوامل محیط زیستی

_ عوامل خطر

– بزرگ‌ترین عامل خطر برای هموکروماتوزیس، ارثی می‌باشد.
– سابقه فامیلی و خانوادگی
اصل و نسب: انگلیسی‌ها، اسکاندیناوی هلندی، آلمانی‌ها، ایرلندی‌ها و فرانسوی‌ها بیش‌تر در معرض خطر این بیماری قرار دارند.
جنسیت: مردان نسبت به زنان بیشتر در معرض خطر قرار دارند. زنان به خاطر عادت ماهیانه و بارداری، کمتر به این بیماری دچار می‌شوند. اما این بیماری در زنان بعد از یائسگی و یا هیسترکتومی (برداشتن رحم با عمل جراحی)، افزایش می‌یابد.

– تنباکو: با توجه به خاکی که در آن رویش یافته می‌تواند یکی از منابع آهن باشد(به همین علت افرادی که دخانیات استعمال می‌کنند معمولا دارای غلظت خون می‌باشند)
– نوشیدن مشروبات الکلی: باعث حاد شدن مشکل ازدیاد آهن شده چون مصرف الکل باعث تخلیه عنصر روی در بدن می‌شود، روی هم عنصری است که اثرات مخرب آهن در بدن را خنثی می‌کند.
-آلودگی هوا و آب: مخصوصاً آب‌های که دارای رنگ زرد یا همان زنگ لوله می‌باشند

_ برخی از بیماری‌های مرتبط با ازدیاد آهن:

ارگان‌های اصلی که آهن در آن‌ها تجمع می‌یابد عبارتند از لوزالمعده، کبد، روده‌ها، مفاصل و در نهایت مغز

۱٫مشکلات سیستم عصبی: شامل آلزایمر، پارکینسون، ناهنجاری‌های رفتاری مانند خشونت و غیره، آهن در بخشی از مغز که در طب چینی به آن آمیگدال Amygdale گویند و ارتقا‌دهنده حس خشونت است تجمع می‌یابد و سبب افزایش حس خشم در فرد می‌شود. همچنین با تجمع در سایر بخش‌های مغز و آسیب به ساختارهای ظریف آن سبب بروز بیماری‌های مرتبط با سیستم اعصاب مرکزی مانند پارکینسون، آلزایمر، ام اس و غیره می‌شود.
۲٫ فشار خون و بیماری‌های قلبی: آهن و فلز کادمیوم باعث سفت شدن شریان‌ها می‌شوند که منجر به افزایش فشارخون می‌گردد، نارسایی‌های قلبی و تنگی‌نفس همگی می‌توانند رابطه مستقیم با ازدیاد آهن در بدن داشته باشند.
۳٫ بسیاری از مشکلات کلیوی: آهن با انباشته شدن در این ناحیه سبب بروز بیماری‌های مختلف مثل فشارخون، نارسایی کلیوی و غیره می‌گردد.
۴٫ بیماری‌های التهابی: ازدیاد آهن باعث بسیاری از بیماری‌های التهابی از قبیل آرتریت روماتوئید و آرتروز می‌گردد.

_ تشخیص اضافه بار آهن

تشخیص این بیماری به سختی صورت می‌گیرد.

– با دو آزمایش خون می‌توان مقدار آهن موجود در بدن را اندازه گرفت: در حالت ناشتا، آزمایش ترانسفرین اشباع و آزمایش فریتین سرم.
– اگر یکی از خانواده شما دچار هموکروماتوزیس بود، به پزشک‌تان اطلاع دهید تا برای شما آزمایش ژنتیک را انجام دهد.
– بیوپسی کبد نیز یکی از راه‌های اندازه‌گیری آهن در کبد می‌باشد.

_ درمان

روش‌های کاهش آهن در بدن:

آهن از فلزاتیست که دفع آن برای بدن بسیار مشکل است، پزشکان معمولاً اهدای خون و یا داروهای شیمیایی که به نام شوینده فلزات سنگین هستند مانند Defresal ،Penicilamine و EDTA را تجویز می‌کنند.

_ معایب این روش‌ها:

۱- در اهدای خون آهن فعال و غیرفعالی که فقط در خون می‌باشد دفع می‌شود که البته دفع آهن فعال نکته جالبی نمی‌باشد و معمولاً آدرس درستی به جایی که آهن تجمع پیدا کرده داده نمی‌شود. همچنین سایر مواد مفید بدن نیز دفع می‌گردد. در ضمن هموگلوبین و سایر فاکتورهای خونی نیز کاهش می‌یابد.

۲- شوینده‌های شیمیایی:
این شوینده‌ها نیز همان مشکلات اهدای خون را به همراه دارند یعنی کاهش آهن فعال و غیرفعال خون همراه با دفع سایر فلزات مفید مانند روی، منگنز و….، این داروهای شیمیایی عوارض جانبی شدیدی مانند تخریب کبد و کلیه‌ها را همراه دارند و استفاده از آن‌ها به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.

اولین گام برای کنترل و کاهش میزان آهن در بدن اصلاح برنامه غذایی است:

۱٫ منابع غذایی که دارای بار آهن زیاد می‌باشند باید از برنامه غذایی حذف شوند، شامل انواع گوشت قرمز، تخم‌مرغ، تخم آفتاب‌گردان، مغزها مانند پسته، بادام، گردو و تمامی محصولات تولید شده از آرد گندم و…

۲٫ جایگزین کردن مرغ به عنوان منبع پروتئین به جای گوشت قرمز و تخم‌مرغ

۳٫ حدف مکمل‌های غذایی که دارای آهن و یا ویتامین سی می‌باشند و جایگزینی ویتامین سی تزریقی(IM or IV) به جای خوراکی به منظور جبران کمبود این ویتامین در بدن

۴٫ نخوردن آب پرتقال و سایر مواد غذایی که دارای ویتامین سی یا حالت اسیدی هستند همراه با وعده‌های غذایی

۵٫ جداسازی وعده‌های غذایی: خوردن غذاهای پروتئینی با سایر غذاها به ویژه با سبزیجات و کربوهیدرات‌ها سبب افزایش جذب آهن می‌شود، بدین منظور باید وعده‌های غذایی پروتئینی بصورت مستقل و جدا خورده شود.

۶٫ از دیدگاه ما خوردن چای زیاد با غذا به منظور کاهش جذب آهن روش مناسبی نیست به دلیل این‌که کافئین آن سبب تضغیف غدد آدرنالین و بروز مشکلاتی دیگر و سرانجام حادتر شدن مشکل ازدیاد آهن می‌شود و همچنین چایی دارای مقادیر بالای مس می‌باشد که البته سبب کاهش جذب آهن در روده‌ها می‌گردد اما مصرف زیاد آن از طرفی سبب ازدیاد مس در بدن شده که مشکلاتی دیگر برای کبد و متابولیزم بدن به وجود می‌آورد.

۷٫ خوردن دوز و نوع مناسب از مکمل‌های کلسیم، منیزیم، روی و … با غذا به منظور کاهش جذب آهن

۸ .تنظیم سطح سایر مواد معدنی بدن و تقویت فعالیت غدد آدرنالین به منظور تولید بیش‌تر ferritin و ceruloplasmin: با افزایش انرژی بدن و فعالیت غدد آدرنالین، قابلیت بدن در تولید Ferritin بیشتر می‌شود تولید ferrtin نیاز مند وجود سطح کافی روی، مس و پروتئین حمل‌کننده آن ceruloplasmin می‌باشد که با تقویت فعالیت غدد آدرنالین تولید آن بیشتر می‌شود، بدین منظور انتخاب دوز مناسب سایر مواد معدنی باید با توجه به آنالیز مو انجام شود. مصرف سرخود مکمل‌های غذایی ممکن است نتیجه منفی به دنبال داشته باشد، افزایش قابلیت بدن در تولید Ferritin سبب استفاده از آهن غیر فعال که در بدن ذخیره شده است می‌شود.

۹٫ تقویت فعاللیت کبد، کلیه‌ها و پوست به منظور دفع آهن و سایر فلزات سنگین اضافی، استفاده از سونای اینفرارد و استفاده از گیاهان افزاینده فعالیت صفرا و کبد مانند milk thistle و Dandelion بسیار مفید می‌باشد.

۱۰٫ انتخاب دوز و نوع مناسب از شویندهای طبیعی فلزات سنگین که شامل Nac , L-Taurine, Alpha liopic Acid و…

 

_ نکات ضروری درباره مکمل آهن

بدون مشورت پزشک، مکمل آهن را مصرف نکنید. هنگامی که آزمایش خون می‌دهید و پزشک می‌بیند که کمبود آهن دارید، در آن صورت به شما مکمل آهن تجویز می‌کند.

 

منابع:

۱- parsine.com

۲- clinicmoo.com


*مطالب مرتبط:

_سوال و پاسخ ( علل، علائم و راه‌های پیشگیری و درمان کم‌خونی در کودکان چیست؟)
_آیا می‌توانید سیگار بکشید و خون اهدا کنید؟
_محققان آزمایش خون برای بیماری ام‌اس انجام می‌دهند
_آترواسکلروز (Atherosclerosis)
_لوسمی لنفوسیتیک حاد (ALL) چیست؟
_آزمایش آلبومین سرم چه چیزی به ما می‌گوید؟
_رژیم برای مبتلایان به کم‌خونی
_سندورم فانکونی (علائم، علل و درمان کم‌خونی فانکونی)
_آشنایی با بیماری اسفروسیتوز
_۹ رازی که گروه خونی‌تان دربارۀ شما آشکار می‌کند
_پلاکت خون؛ علت کمبود یا افزایش پلاکت و درمان
_ویتامین‌هایی که باید مصرف کنید تا به کم‌خونی مبتلا نشوید

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( علل، علائم و راه‌های پیشگیری و درمان کم‌خونی در کودکان چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان , سوال و پاسخ, بهداشت کودکان , والدین موفق , تغذیه سالم , دارونامه

 

تقریبا ۸ درصد از بدن انسان را خون تشکیل می‌دهد که نیمی از آن از گلبول‌های قرمز خون تشکیل شده است. گلبول‌های قرمز خون حاوی رنگدانه‌های قرمزرنگی است که ما ان را با نام هموگلوبین می‌شناسیم. نقش هموگلوبین این است که به اکسیژن بچسبد و آن را به سلول‌های سراسر بدن برساند. آنمی یا کم خونی در کودکان به این معنی است که مشکلی در عملکرد گلبول‌های قرمز خود یا هموگلوبین وجود دارد. در ادامه این مطلب از کودکت در مورد مشکل کم خونی در کودکان بیشتر صحبت خواهیم کرد.

_ کم‌خونی یا آنمی چیست؟

آنمی یا کم خونی به شرایطی گفته می‌شود که مشکلی در عملکرد صحیح گلبول‌های قرمز خون یا هموگلوبین در بدن وجود داشته باشد. با توجه به اهمیت گلبول قرمز و هموگلوبین در تامین اکسیژن بدن این مشکل می‌تواند عوارضی را برای فرد ایجاد کند. کودکان و نوجوانان نسبت به این موضوع حساس‌تر هستند، زیرا رشد مطلوب آن‌ها به این وضعیت مرتبط است.

_ انواع مختلف کم خونی

کم خونی انواع مختلفی دارد که با توجه به علتی که موجب این مشکل می‌شود با هم متفاوتند.

_ کم‌خونی فقر آهن

کم‌خونی فقر آهن همان‌طور که از اسم آن مشخص است در اثر کمبود آهن در رژیم غذایی کودک ایجاد می‌شود.

_ کم‌خونی همولیتیک ارثی (Inherited Haemolytic Anaemia)

این کم خونی در اثر نقص ژنتیکی ایجاد می‌شود و به انواع مختلفی تقسیم می‌شود:

_ اسپرهسیتوز ارثی (Hereditary Spherocytosis)

در این نوع از کم خونی همولیتیک گلبول‌های قرمز خون شکل غیرطبیعی دارند که آن‌ها بسیار حساس و مستعد برای از بین رفتن می‌کند.

_ تالاسمی

در این نوع از کم خونی گلبول‌های قرمز خون سریعتر از آنچه ایجاد شوند تخریب می‌شوند. در واقع به خاطر شکل غیرطبیعی هموگلوبین است که که نمی‌تواند اکسیژن کافی را حمل کند.

_ کمبود G6PD

در این نوع از کم خونی عدم وجود آنزیم گلوکز ۶ فسفاتاز دیهیدروژناز که گلبول‌های قرمز را از سم‌ها و عفونت‌ها محافظت می‌کند، باعث ایجاد مشکل می‌شود. در اثر عدم وجود این آنزیم گلبول‌های قرمز به راحتی از بین می‌روند.

_ سلول داسی شکل

این نوع از کم‌خونی زمانی ایجاد می‌شود که گلبول‌های قرمز خون شکل یک هلال فشرده چسبنده، شکننده می‌شود که باعث کاهش جریان خون و مسدود شدن شریان‌ها می‌شود. به این معنی که اعضای بدن اکسیژنی که نیاز دارند را دریافت نمی‌کنند.

_ کم‌خونی همولیتیک خودایمنی (Autoimmune Haemolytic Anaemia)

این وضعیت زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما گلبول‌های قرمز خود را به عنوان تهدید شناسایی می‌کند و آن‌ها را از بین ببرد.

_ کم‌خونی آپلاستیک

این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های بنیادی مغز استخوان که برای تولید گلبول‌های قرمز خون ضروری هستند، به علت عفونت، سموم، داروهای خاص یا سرطان آسیب دیده باشند.

_ عوامل ایجاد کم‌خونی در کودکان و نوجوانان

برخی از علت‌هایی که ممکن است سبب ایجاد کم‌خونی در کودکان شود را در ادامه بیان می‌کنیم

_ کمبود آهن در رژیم غذایی

از آنجایی که هموگلوبین موجود در گلبول‌های قرمز خون آهن مورد نیاز خود را از غذایی که میخوریم به دست می‌آورد، اگر رژیم غذایی کودک فاقد آهن کافی باشد ممکن است باعث ایجاد کم خونی در کودکان شود. این مورد به خصوص در مورد کودکان در حال رشد اتفاق می‌افتد، چرا که به مقدار آهن بیشتری نیاز دارند

_ چرخه قاعدگی

دختران نوجوان که به سن بلوغ می‌رسند، معمولا با رشد سریع و خونریزی به علت عادت ماهانه مواجه هستند. اگر خونریزی عادت ماهانه بیش از حد معمول باشد فرد ممکن است به علت از دست دادن گلبول‌های قرمز دچار کم خونی شود

_ مسمومیت سرب

مسمومیت سرب می‌تواند موجب همولیز یا از هم گسستگی گلبول‌های قرمز خون شود، که در نهایت می‌تواند منجر به عوارض جدی شود.

_ کمبود جذب آهن

در این مورد، حتی اگر آهن در رژیم غذایی کودک به اندازه کافی وجود داشته باشد اما به دلیل مختلف به اندازه کافی جذب نشود.

علائم و نشانه‌های کم خونی در کودکان

_ علائم کم خونی در کودکان

کودکان زیر ۳ سال ممکن است در اثر کم خونی در معرض اختلالات رشدی و عصبی رفتاری مانند کاهش عملکرد حرکتی و عدم توانایی در اجتماعی شدن قرار بگیرند. در ادامه به برخی از نشانه‌های رایج کم خونی اشاره می‌کنیم که با توجه به آن‌ها می‌توان کم خونی در کودکان را تشخیص داد.

کودکی که دچار کم‌خونی باشد به راحتی خسته می‌شود و با خستگی شدید روبرو است.
ممکن است بی‌دلیل رفتارهای تند از خود نشان دهند و کج خلقی کنند.
پوست آن‌ها ممکن است کمی متمایل به رنگ خاکستری به نظر برسد.
ممکن است ظاهر زردگونه داشته باشند و چهره و چشم آن‌ها به رنگ زرد دیده شود.
برای خواب شبانه با مشکل روبرو هستند.
برای تمرکز کردن و توجه به دیگران دچار مشکل هستند.

خستگی
ضعف
زودرنجی
ویار غذاهای غیر معمول
سردرد
کم اشتهایی
تنگی‌نفس
سوزش زبان
رنگ پریدگی پوست
ناخن‌های شکننده
خون در مدفوع
رنگ پریدگی قسمت سفید چشم‌ها

_ تشخیص کم‌خونی

اگر تعداد گلبول‌های قرمز خون از سطح معینی کمتر باشد، پزشک ممکن است از شما بخواهد که معاینات تشخیصی خاصی را انجام دهید:

_ الکتروفورز هموگلوبین (Haemoglobin Electrophoresis)

این آزمایش می‌تواند شکل‌های غیرطبیعی هموگلوبین را شناسایی کند که در تشخیص کم‌خونی‌های ارثی و ژنتیکی مانند تالاسمی و کم‌خونی داسی شکل به کار می‌رود.

_ نمونه‌برداری مغز استخوان

این روش تشخیصی می‌تواند مشکلاتی که در اثر تولید گلبول قرمز به وسیله سلول های بنیادی مغز استخوان به وجود می‌آید را شناسایی کند. در این آزمایش مغز استخوان از بدن خارج شده و برای هر گونه نقص در سلول‌های بنیادی آزمایش می‌شود.

_ عوارض کم‌خونی

کم‌خونی اگر درمان نشود می‌تواند عوارض جدی را برای فرد ایجاد که از مهمترین آن‌ها عبارتند از:

_ ناتوانی در یادگیری

مشخص شده است که کم خونی می‌تواند بر رشد ذهنی کودکان تاثیر بگذارد و موجب ناتوانی در یادگیری، کاهش توجه و عدم تمرکز می‌شود.

_ تضعیف سیستم‌ایمنی

کودکان مبتلا به کم خونی نسبت به عفونت مقاومت کمتری دارند و سیستم ایمنی آن‌ها توانایی مقابله با بیماری‌های مختلف را ندارد.

_ درمان کم‌خونی در کودکان
درمان کم‌خونی به عوامل مختلفی مانند سن کودک و سوابق پزشکی و همچنین شدت کم خونی بستگی دارد:

_ مکمل‌های آهن

در کم خونی‌های ناشی از کمبود آهن، متخصصان معمولا مکمل‌های آهن را تجویز می‌کنند. نوزادان و کودکان کوچک‌تر می‌توانند این مکمل‌های آهن را از طریق قطره دریافت کنند، در حالی که بچه‌های بزرگ‌تر می‌توانند از طریق قرص یا کپسول آهن این مکمل‌ها را مصرف کنند. معمولا مواد غذایی غنی از آهن هم به عنوان یک گزینه درمان پیشنهاد می‌شود.

_ مکمل‌های هورمونی

دختران نوجوان مبتلا به کم‌خونی ممکن است به مکمل‌های هورمونی برای کنترل خونریزی شدید در طول عادت ماهیانه نیاز داشته باشند.

_ دارو

همچنین ممکن است برای کنترل مشکلات مغز استخوان یا حتی برای تحریک سلول‌های بنیادی مغز استخوان برای ایجاد گلبول‌ قرمز، دارو تجویز شوند.

_ پیوند سلول بنیادی

در موارد شدید ممکن است نیاز به پیوند سلول بنیادی از طرف یک اهدا کننده سالم وجود داشته باشد. سلول های بنیادی اهدا کننده به سیستم گردش خون کودک وارد می‌شود و به مغز استخوان می‌رسند، جایی که آن‌ها می‌توانند گلبول‌های قرمز سالم تولید کنند.

_ راه‌های پیشگیری از کم‌خونی

فراموش نکنید قبل از استفاده از نکات زیر حتما با پزشک خود مشورت کنید:

_ غذاهای غنی‌شده آهن

با دادن غلات صبحانه (cereals) یا غذای کودک که غنی از آهن است می‌توانید مطمئن شوید آهن کافی در رژیم غذایی کودک وجود دارد.

کاهش مصرف شیر گاو

دادن شیر گاو به کودک تا قبل از سن ۱۲ ماهگی توصیه نمی‌شود. این دلیل است که کودک شما ممکن است شیر گاو را به غذاهایی که منابع آهن بهتری هستند ترجیح دهد. شیر گاو ممکن است منجر به خونریزی داخلی شود که در نهایت منجر به کاهش جذب آهن خواهد شد.

_ رژیم غذایی متعادل

کودک خود را فقط با غذاهای غنی از آهن تغذیه نکنید و نباید دیگر مواد مغذی مهم را نادیده بگیرید. سعی کنید آن‌ها را در بهترین حالت سلامتی نگهداری کنید و غذاهای مغذی مانند میوه‌ها، سبزیجات سبز، گوشت بدون چربی، آجیل و غلات کامل را فراموش نکنید.

_ رژیم غذایی سرشار از آهن

چه کودک شما مبتلا به کم خونی باشد چه نباشد، وجود آهن در رژیم غذایی او ضروری است. در ادامه به برخی از غذاهای سرشار از آهن که می‌تواند بخش مهمی از رژیم غذایی کودک شما محسوب شود اشاره می‌کنیم.

میوه‌هایی مانند موز دارای مقدار قابل‌توجهی از آهن هستند که باعث تولید گلبول‌های قرمز در خون می‌شوند. همچنین موز حاوی منیزیم است که برای تولید هموگلوبین ضروری است.
سیب، مرکبات و خرما حاوی مقدار زیادی ویتامین سی هستند. وجود ویتامین سی در رژیم غذایی به جذب بیشتر آهن در بدن کمک می‌کند.
سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج، کلم و کاهو غنی از آهن هستند و می‌توانند به بهبود کم خونی در کودکان موثر واقع شوند.
چغندر هم حاوی میزان قابل توجهی هستند که می‌توانند در تهیه انواع غذاهای خوشمزه به کار روند و غذای کودک را سرشار از آهن کنند.
غذاهایی که سرشار از آهن هستند شامل:

آلوبخارا
جو
زردآلو
کشمش
ماهی تن
کلم پیچ
اسفناج
سبزیجات برگ دار
ماهی
تخم مرغ
لوبیای خشک
مرغ
عدس
گوشت قرمز
کره بادام زمینی
سویا
بوقلمون
شیره قند
جگر

کم‌خونی معمولا یک مشکل کوتاه مدت است که برای بر طرف کردن آن راه حل‌های زیادی وجود دارد. با این وجود اگر برای مدت طولانی درمان نشود، ممکن است باعث تشنج، اختلالات عصبی، نارسایی‌های اعضای مختلف بدن و حتی مرگ شود. اگر متوجه علائم کم‌خونی در کودک خود شدید، بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید.

 

منابع:

۱- koodaket.com

۲- ooma.org

۳- momjunction.com


*مطالب مرتبط:

_سوال و پاسخ (علل برفک دهان کودکان چیست؟)
_آسیب عصبی باعث می‌شود کودکان توانایی کنترل مثانه‌شان را نداشته باشند
_آیا باکتری‌های روده‌ای بر شکل‌گیری مغز کودکان تاثیر دارد؟
_بررسی موضوع نیاز به خواب در کودکان و نکات مهم آن
_کمبود ویتامین D در دوران کودکی با پرخاشگری و اختلالات خلقی در نوجوانی مرتبط است
_رژیم گیاه‌خواری چگونه می‌تواند به بهرۀ‌هوشی کودکان آسیب بزند!
_خوراکی‌ها می‌توانند دلیل آلرژی باشند؟
_گاستروانتریت (آنفلولانزای معده) در کودکان؛ علل و درمان
_هیدرونفروز یا ورم کلیه در نوزادان – علل، نشانه‌ها و درمان‌هایی که باید از آن آگاه باشید
_سوال و پاسخ ( علت شب ادراری کودکان چیست؟ )

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ( بیماری پوستی پسوریازیس ( صدفی ) چیست؟)

سلامت پوست و مو, بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , سوال و پاسخ

 

به گزارش سایت healthline.com
پوست، بزرگ‌ترین ارگان بدن است که سراسر آن را می‌پوشاند و یک سد محافظتی بین جهان اطراف و اندام‌های درونی ایجاد می‌کند. اما بیماری‌ها و اختلالات بسیاری وجود دارند که می‌توانند پوست را تحت تأثیر قرار بدهند؛ برخی از آنها موقتی و گذرا هستند و بقیه طولانی‌مدت و مزمن. در این مطلب قصد داریم شما را با یک بیماری شایع و مزمن پوستی آشنا کنیم که حتی ممکن است تمام پوست بدن را نیز درگیر کند: پسوریازیس. این بیماری برخلاف نام بامزه‌ای که دارد، اصلا شوخی‌بردار نیست و می‌تواند به‌شدت آزاردهنده باشد.

پسوریازیس چیست؟
پسوریازیس، یکی از بیماری های خودایمنی مزمن است که باعث تجمع سریع سلول‌های پوست می‌شود. این تجمع سلول‌ها روی هم به پوسته‌پوسته شدن پوست منجر می‌گردد.

اطراف فلس‌ها (پوسته‌ها) معمولا دچار قرمزی و التهاب می‌شود. پوسته‌های پسوریازیس معمولی، نقره‌ای مایل به سفید هستند و در پینه‌های ضخیم و قرمز ایجاد می‌شوند. گاهی‌اوقات این پینه‌ها ترک می‌خورند و خونریزی می‌کنند.

پسوریازیس نتیجه‌ی افزایش سرعت روند تولید پوست است. به‌طور معمول، سلول‌های پوست در عمق پوست رشد می‌کنند و به‌آرامی به سطح آن می‌آیند و درنهایت می‌ریزند. چرخه‌ی عمر معمول برای یک سلول پوست حدود یک ماه است.

اما در افراد مبتلا به پسوریازیس، این فرایند تولید ممکن است فقط در عرض چند روز رخ بدهد. به همین دلیل سلول‌های پوست، فرصت کافی برای ریزش پیدا نمی‌کنند. این تولید بیش‌ازحد سریع به تجمع سلول‌های پوست منجر می‌شود.

فلس‌ها معمولا روی مفاصلی مانند آرنج‌ها و زانوها ایجاد می‌شوند اما ممکن است روی هر جایی از بدن تشکیل شوند، ازجمله:

دست‌ها؛
پاها؛
گردن؛
پوست سر؛
صورت.

برخی از انواع پسوریازیس که کمتر شایع هستند، ناخن‌ها، دهان و ناحیه‌ی اطراف اندام‌های تناسلی را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

با توجه به آکادمی پوست آمریکا (AAD) حدود ۷٫۵ میلیون آمریکایی پسوریازیس دارند. این وضعیت معمولا با چندین بیماری دیگر مرتبط است، ازجمله:

دیابت نوع ۲؛
بیماری التهابی روده؛
بیماری قلبی؛
آرتریت پسوریاتیک.

انواع پسوریازیس

۵ نوع پسوریازیس وجود دارد:

۱. پسوریازیس پلاکی
پسوریازیس پلاکی، رایج‌ترین نوع پسوریازیس است. AAD تخمین می‌زند که حدود ۸۰ درصد از مبتلایان به پسوریازیس، پسوریازیس پلاکی دارند. این وضعیت باعث پینه‌های قرمز و ملتهبی می‌شود که مناطقی از پوست را می‌پوشانند. این پینه‌ها اغلب با فلس‌های نقره‌ای مایل به سفید یا پلاک‌ها پوشانده می‌شوند. این پلاک‌ها معمولا روی آرنج‌ها، زانوها و پوست سر به‌وجود می‌آیند.

۲. پسوریازیس خال‌دار (قطره‌ای)
این نوع پسوریازیس در دوران کودکی شایع است و باعث ایجاد لکه‌های صورتی کوچک می‌شود. این لکه‌ها در اکثر اوقات روی قفسه‌ی سینه، زانوها و پاها ظاهر می‌شوند. این نقاط به‌ندرت مانند پسوریازیس پلاکی، ضخیم یا برجسته هستند.

۳. پسوریازیس پوسچولار (چرک‌دار یا تاولی)
پسوریازیس پوسچولار در بزرگسالان شایع‌تر است و باعث تاول‌های سفید و پر از چرک و مناطق وسیعی از پوست قرمز و ملتهب می‌شود. این نوع پسوریازیس معمولا به نواحی کوچک‌تر بدن مانند دست‌ها یا پاها محدود می‌شود اما می‌تواند گسترده نیز باشد.

۴. پسوریازیس معکوس
پسوریازیس معکوس باعث ایجاد نواحی روشنی از پوست قرمز، براق و ملتهب می‌شود. پینه‌های پسوریازیس معکوس در زیر سینه‌ها یا زیر بغل، در کشاله‌ی ران یا اطراف چین‌های پوست در ناحیه‌ی تناسلی ایجاد می‌شوند.

۵. پسوریازیس اریترودرمیک
پسوریازیس اریترودرمیک، یک نوع شدید و بسیار نادر از پسوریازیس است. این شکل از پسوریازیس اغلب، قسمت‌های بزرگی از بدن را به‌طور همزمان می‌پوشاند. پوست تقریبا آفتاب‌سوخته به‌نظر می‌رسد. پینه‌هایی که ایجاد می‌شوند، اغلب به شکل ورقه‌ها یا تکه‌های بزرگ می‌ریزند. ممکن است فرد مبتلا به این نوع پسوریازیس دچار تب شده یا به‌شدت بیمار شود. این نوع پسوریازیس می‌تواند خطرناک باشد بنابراین فرد باید فورا به پزشک مراجعه کند.

علائم پسوریازیس
علائم پسوریازیس از فردی به فرد دیگر و بسته به نوع پسوریازیس متفاوت‌اند. نواحی درگیر پسوریازیس می‌توانند به کوچکی چند فلس روی پوست سر یا آرنج باشند یا قسمت وسیعی از بدن را بپوشانند.

شایع‌ترین علائم پسوریازیس پلاکی عبارتند از:

پینه‌های ملتهب، برجسته و قرمز روی پوست؛
فلس‌ها یا پلاک‌های نقره‌ای مایل به سفید روی پینه‌های قرمز؛
پوست قرمز که ممکن است ترک بخورد و خونریزی کند؛
درد در اطراف پینه‌ها؛
احساس سوزش و خارش در اطراف پینه‌ها؛
ناخن‌های سوراخ سوراخ و ضخیم؛
مفاصل متورم و دردناک.

همه‌ی افراد، تمام این علائم را تجربه نخواهند کرد. درصورتی‌که فرد به یک نوع کمتر رایج از پسوریازیس مبتلا باشد، علائم کاملا متفاوتی خواهد داشت. اکثر افراد مبتلا به پسوریازیس، علائم آن را به‌صورت دوره‌ای تجربه می‌کنند. این وضعیت ممکن است به‌مدت چند روز یا چند هفته باعث علائم شدید شود و سپس علائم ازبین بروند و تقریبا نامحسوس شوند. سپس چند هفته بعد یا در صورت قرارگیری در معرض یک محرک متداول پسوریازیس، این وضعیت ممکن است دوباره عود کند. گاهی اوقات علائم پسوریازیس به‌طور کامل ناپدید می‌شوند.

هنگامی که هیچ نشانه‌ی فعالی از این بیماری ندارید، ممکن است در دوره‌ی بهبودی باشید. این بدان معنا نیست که پسوریازیس باز نخواهد گشت بلکه به این معناست که شما در حال حاضر بدون علامت هستید.

آیا پسوریازیس مُسری است؟
پسوریازیس مسری نیست. شما نمی‌توانید این مشکل پوستی را از فردی به فرد دیگر انتقال بدهید. لمس کردن یک ضایعه‌ی پسوریاتیک روی بدن فرد دیگر باعث نمی‌شود که به این بیماری مبتلا شوید.
لازم است آموزش‌های بیشتری در مورد بیماری پسوریازیس به افراد داده شود، چون بسیاری از مردم فکر می‌کنند که این وضعیت مسری است.

علت ابتلا به پسوریازیس چیست؟
پزشکان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث پسوریازیس می‌شود. با این حال به لطف دهه‌ها تحقیق، آنها پسوریازیس را به دو عامل کلیدی نسبت می‌دهند: ژنتیک و سیستم ایمنی.

۱. سیستم ایمنی
پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است. بیماری‌های خودایمنی، نتیجه‌ی حمله کردن بدن به خودش هستند. در مورد پسوریازیس، سلول‌های سفید خون معروف به سلول‌های T اشتباها به سلول‌های پوست حمله می‌کنند.
در یک بدن معمولی، سلول‌های سفید خون برای حمله و نابودی باکتری‌های‌ مهاجم و مبارزه با عفونت‌ها صف‌آرایی می‌کنند. این حمله‌ی اشتباه باعث می‌شود که فرایند تولید سلول پوست، به‌شدت سرعت بگیرد. افزایش سرعت تولید سلول‌های پوست باعث می‌شود که سلول‌های جدید پوست به‌سرعت ایجاد شوند. آنها در سطح پوست فشرده شده و روی هم جمع می‌شوند.
این امر به تشکیل پلاک‌هایی منجر می‌شود که اغلب با پسوریازیس مرتبط هستند. حمله به سلول‌های پوست به ایجاد نواحی قرمز و ملتهب روی پوست نیز منجر می‌شود.

۲. ژنتیک
بعضی از افراد، ژن‌هایی را به ارث می‌برند که آنها را مستعد ابتلا به پسوریازیس می‌سازد. اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده‌تان پسوریازیس داشته باشد، احتمال ابتلای شما به این وضعیت بیشتر خواهد بود. با این حال درصد افرادی که پسوریازیس و یک زمینه‌ی ژنتیکی دارند، کم است. با توجه به بنیاد ملی پسوریازیس تقریبا ۲ تا ۳ درصد از افراد دارای ژن خانوادگی به این بیماری دچار می‌شوند.

تشخیص پسوریازیس
دو آزمایش یا معاینه ممکن است برای تشخیص پسوریازیس ضروری باشد.

۱. معاینه‌ی فیزیکی
اکثر پزشکان قادرند با یک معاینه‌ی فیزیکی ساده، این بیماری را تشخیص بدهند. علائم پسوریازیس معمولا واضح (آشکار) بوده و تشخیص آنها از سایر بیماری‌هایی که ممکن است باعث علائم مشابه شوند، آسان است.

در طول معاینه‌ی فیزیکی حتما تمام نواحی درگیر را به پزشک‌تان نشان بدهید. به‌علاوه اگر یکی از اعضای خانواده‌تان پسوریازیس دارد، پزشک‌تان را در جریان قرار بدهید.

۲. بیوپسی (نمونه‌برداری)
اگر علائم نامشخص باشند یا اگر پزشک‌تان بخواهد تشخیص مشکوکش را تأیید کند، ممکن است از پوست نمونه‌برداری کند. این کار به بیوپسی معروف است.

این نمونه‌ی کوچک به آزمایشگاه فرستاده خواهد شد و در زیر میکروسکوپ، تحت بررسی قرار می‌گیرد. این آزمایش می‌تواند نوع پسوریازیس شما را تشخیص بدهد. همچنین قادر است سایر اختلالات یا عفونت‌های احتمالی را رد کند.

اکثر نمونه‌برداری‌ها در مطب پزشک و در همان روز ویزیت (ملاقات) انجام می‌شوند. پزشک‌تان احتمالا یک داروی بی‌حس‌کننده‌ی موضعی به شما تزریق خواهد کرد تا از میزان درد و ناراحتی بیوپسی بکاهد. سپس نمونه را برای آنالیز به آزمایشگاه می‌فرستد. هنگامی که نتایج آزمایش برای پزشک ارسال شد، او ترتیب یک قرار ملاقات را با شما خواهد داد تا در مورد یافته‌های آزمایش و گزینه‌های درمان با شما صحبت کند.

محرک‌های پسوریازیس
محرک‌های بیرونی ممکن است یک حمله‌ی جدید پسوریازیس را آغاز کنند. این محرک‌ها برای همه یکسان نیستند. همچنین ممکن است به‌مرور زمان برای هر فرد تغییر کنند.

متداول‌ترین محرک‌ها برای پسوریازیس عبارتند از:

۱. استرس
استرس شدید می‌تواند باعث عود پسوریازیس شود. اگر یاد بگیرید که از استرس‌تان بکاهید و آن را مدیریت کنید، می‌توانید میزان عودها را کاهش بدهید یا احتمالا از آنها جلوگیری کنید.

۲. الکل
مصرف الکل زیاد می‌تواند باعث عود پسوریازیس شود. اگر بیش‌ازحد الکل مصرف کنید، ممکن است عودهای پسوریازیس به دفعات بیشتری اتفاق بیفتند. قطع مصرف الکل علاوه بر پوست برای سلامت کلی‌تان نیز مفید است. اگر در این زمینه به کمک نیاز داشتید، پزشک‌تان می‌تواند برنامه‌ای برای ترک الکل در اختیارتان قرار بدهد.

۳. صدمه
یک حادثه، بریدگی یا خراشیدگی ممکن است باعث عود پسوریازیس شود. آمپول‌ها، واکسن‌ها و آفتاب‌سوختگی‌ها نیز می‌توانند به عود مجدد پسوریازیس منجر شوند.

۴. داروها
برخی از داروها به‌عنوان محرک‌های پسوریازیس درنظر گرفته می‌شوند. این داروها عبارتند از:

لیتیوم؛
داروهای ضدمالاریا؛
داروی فشار خون بالا.

۵. عفونت
پسوریازیس حداقل تا حدودی توسط حمله‌ی اشتباه سیستم ایمنی به سلول‌های سالم پوست ایجاد می‌شود. اگر بیمار یا در حال مبارزه با یک عفونت باشید، سیستم ایمنی شما برای مبارزه با عفونت، بیش‌ازحد فعال خواهد شد. این امر ممکن است باعث عود مجدد پسوریازیس شود. گلودرد میکروبی، یکی از محرک‌های متداول پسوریازیس است.

انواع روش‌های درمان پسوریازیس
پسوریازیس هیچ درمانی ندارد. هدف از درمان، کاهش التهاب و فلس‌ها، کُند کردن روند رشد سلول‌های پوست و برطرف کردن پلاک‌هاست. درمان‌های پسوریازیس به ۳ دسته تقسیم می‌شوند:

۱. درمان‌های موضعی
کرم‌ها و پمادهایی که به‌طور مستقیم روی پوست مالیده می‌شوند، می‌توانند در کاهش پسوریازیس خفیف تا متوسط مؤثر باشند.

درمان‌های موضعی پسوریازیس عبارتند از:

کورتیکواستروئیدهای موضعی؛
رتینوئیدهای موضعی؛
آنترالین؛
آنالوگ‌های ویتامین D؛
اسید سالیسیلیک؛
مرطوب‌کننده.

۲. داروهای سیستمیک
افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید و آنهایی که به‌خوبی به سایر انواع درمان‌ها پاسخ نداده‌اند، ممکن است به مصرف داروهای خوراکی یا تزریقی نیاز پیدا کنند. بسیاری از این داروها دارای عوارض جانبی شدید هستند و پزشکان معمولا آنها را برای دوره‌های زمانی کوتاه تجویز می‌کنند.

این داروها عبارتند از:

متوتروکسات؛
سیکلوسپورین (سندیمون)؛
داروهای بیولوژیک؛
رتینوئیدها.

۳. نور درمانی
در این روش درمانی از نور طبیعی یا فرابنفش (UV) استفاده می‌شود. نور خورشید، گلبول‌های سفید بیش‌ازحد فعال را که به سلول‌های سالم پوست حمله می‌کنند و باعث رشد سلولی سریع می‌شوند، ازبین می‌برد. پرتوهای UVA و UVB هردو می‌توانند در کاهش علائم پسوریازیس خفیف تا متوسط، مفید باشند.

اکثر افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید از ترکیبی از درمان‌ها سود خواهند برد. این نوع مداوا از بیش از یک نوع درمان برای کاهش علائم استفاده می‌کند. برخی از افراد ممکن است در تمام عمرشان از درمان یکسانی استفاده کنند اما در افرادی که پوست‌شان دیگر به درمان فعلی پاسخ نمی‌دهد، لازم است گاهی اوقات درمان‌ها تغییر داده شوند.

داروهای پسوریازیس
اگر شما پسوریازیس متوسط تا شدید دارید یا اگر بیماری‌تان دیگر به سایر درمان‌ها پاسخ نمی‌دهد، پزشک‌تان ممکن است یک داروی تزریقی یا خوراکی را تجویز کند.

متداول‌ترین داروهای تزریقی و خوراکی که برای درمان پسوریازیس به‌کار می‌روند، عبارتند از:

۱. داروهای بیولوژیک
این دسته از داروها، سیستم ایمنی شما را تغییر می‌دهند و از تعاملات بین سیستم ایمنی و مسیرهای التهابی جلوگیری می‌کنند. این داروها به شکل آمپول یا تزریق‌های داخل وریدی تجویز می‌شوند.

۲. رتینوئیدها
رتینوئیدها، تولید سلول‌های پوست را کاهش می‌دهند. در صورت قطع مصرف آنها، علائم پسوریازیس به احتمال زیاد باز خواهند گشت. عوارض جانبی آنها عبارتند از ریزش مو و التهاب لب. خانم‌های باردار یا زنانی که ممکن است در عرض ۳ سال آینده حامله شوند، نباید از رتینوئیدها استفاده کنند چون این داروها می‌توانند باعث نقص‌های مادرزادی در نوزاد شوند.

۳. سیکلوسپورین
سیکلوسپورین (سندیمون) از پاسخ سیستم ایمنی جلوگیری می‌کند. این امر می‌تواند علائم پسوریازیس را کاهش بدهد. همچنین به این معناست که شما یک سیستم ایمنی ضعیف دارید و بنابراین ممکن است راحت‌تر بیمار شوید. عوارض جانبی آن عبارتند از مشکلات کلیوی و فشار خون بالا.

۴. متوترکسات
متوترکسات مانند سیکلوسپورین، سیستم ایمنی را سرکوب می‌کند. این دارو در دُزهای پایین، عوارض جانبی کمتری ایجاد می‌کند اما می‌تواند در درازمدت، عوارض جانبی جدی داشته باشد. عوارض جانبی جدی آن عبارتند از آسیب کبدی و کاهش تولید گلبول‌های سفید و قرمز خون.

توصیه‌های رژیمی برای افراد مبتلا به پسوریازیس
غذا نمی‌تواند پسوریازیس را بهبود بدهد یا حتی درمان کند اما خوردن غذاهای مناسب ممکن است علائم شما را کاهش بدهد. این ۵ تغییر سبک زندگی می‌توانند به سبک کردن علائم پسوریازیس و کاهش عودهای ناگهانی آن کمک کنند:

۱. وزن کم کنید
اگر اضافه‌وزن دارید، کم‌کردن وزن‌تان ممکن است شدت این بیماری را کاهش بدهد. ازدست دادن وزن ممکن است درمان‌ها را نیز مؤثرتر سازد. هنوز کاملا مشخص نیست که وزن چه تأثیری روی پسوریازیس دارد بنابراین حتی اگر علائم شما بدون تغییر باقی بمانند، ازدست دادن وزن همچنان برای سلامت کلی شما مفید است.

۲. یک رژیم غذایی سالم برای قلب داشته باشید
مصرف چربی‌های اشباع‌شده را کاهش بدهید. این چربی‌ها در محصولات حیوانی مانند گوشت‌ها و لبنیات وجود دارند. مصرف پروتئین‌های خالص مانند سالمون، ساردین و میگو را که حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ هستند، افزایش بدهید. منابع گیاهی امگا ۳ عبارتند از گردو، تخم کتان و لوبیای سویا.

۳. از غذاهای محرک اجتناب کنید
پسوریازیس باعث التهاب می‌شود. برخی از مواد غذایی نیز در بدن التهاب ایجاد می‌کنند. اجتناب از آن مواد غذایی ممکن است علائم را بهبود ببخشد. این مواد غذایی عبارتند از:

گوشت قرمز؛
قند تصفیه‌شده؛
غذاهای فراوری‌شده؛
محصولات لبنی.

۴. الکل مصرف نکنید
مصرف الکل می‌تواند احتمال عود پسوریازیس را افزایش بدهد. بنابراین بهتر است آن را به‌طور کامل کنار بگذارید. اگر مشکل مصرف الکل دارید، از پزشک‌تان بخواهید یک برنامه برای ترک الکل در اختیارتان قرار بدهد.

۵. از مکمل‌های ویتامین استفاده کنید
برخی از پزشکان یک رژیم غذایی غنی از ویتامین را به قرص‌های ویتامین ترجیح می‌دهند. با این حال حتی افرادی با سالم‌ترین رژیم غذایی نیز ممکن است موفق به دریافت مواد مغذی کافی نشوند. از پزشک‌تان بپرسید که آیا به مصرف مکمل ویتامین نیاز دارید یا نه.

زندگی کردن با پسوریازیس
زندگی با پسوریازیس می‌تواند دشوار باشد اما شما می‌توانید با یک رویکرد مناسب، دفعات بازگشت این بیماری را کاهش بدهید و یک زندگی سالم و رضایت‌بخش داشته باشید. این سه بخش (حوزه) به شما کمک خواهند کرد که در درازمدت و کوتاه‌مدت با پسوریازیس مقابله کنید:

۱. رژیم غذایی
کاهش وزن و داشتن یک رژیم غذایی سالم می‌تواند به کاهش علائم پسوریازیس بسیار کمک کند. این شامل داشتن یک رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا ۳، غلات کامل و گیاهان است. شما همچنین باید مصرف غذاهایی را که ممکن است میزان التهاب را افزایش بدهند، محدود کنید. این مواد غذایی عبارتند از قندهای تصفیه‌شده، محصولات لبنی و غذاهای فراوری‌شده.

۲. استرس
استرس، یک محرک اثبات‌شده (محرز) برای پسوریازیس است. یادگیری کنترل و مقابله با استرس ممکن است به کاهش عودهای پسوریازیس و سبک کردن علائم آن کمک کند. برای کاهش استرس‌تان، موارد زیر را امتحان کنید:

مراقبه؛
نوشتن وقایع روزانه؛
تمرینات تنفسی؛
یوگا.

۳. سلامت احساسی
افراد مبتلا به پسوریازیس به احتمال بیشتری دچار افسردگی و مسائل مربوط به عزت‌نفس می‌شوند. ممکن است اعتمادبه‌نفس شما با ظاهرشدن لکه‌های جدید کاهش یابد. صحبت کردن با اعضای خانواده در مورد تأثیری که پسوریازیس روی شما می‌گذارد، می‌تواند کار دشواری باشد. چرخه‌ی دائمی این بیماری نیز می‌تواند ناامیدکننده باشد.

تمام این مشکلات احساسی، طبیعی هستند. مسئله‌ی مهم این است که شما منبعی برای مدیریت آنها پیدا کنید. این می‌تواند شامل صحبت کردن با کارشناس سلامت روان یا پیوستن به یک گروه از افراد مبتلا به پسوریازیس باشد.

پسوریازیس و آرتریت
کالج روماتولوژی آمریکا (ACR) تخمین می‌زند که ۱۵ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریاتیک دچار خواهند شد. این نوع آرتریت باعث تورم، درد و التهاب در مفصل درگیر می‌شود. این وضعیت معمولا با آرتریت روماتوئید یا نقرس اشتباه گرفته می‌شود. وجود نواحی قرمز و ملتهب پوست به همراه پلاک‌ها معمولا این نوع آرتریت را از انواع دیگر متمایز می‌کند.

آرتریت پسوریاتیک، یک بیماری مزمن است. علائم آرتریت پسوریاتیک مانند پسوریازیس ممکن است بیایند و بروند و دوره‌های عود و بهبودی به‌طور متناوب تکرار شوند. آرتریت پسوریاتیک می‌تواند مداوم نیز باشد و علائم و نشانه‌های ماندگار و دائمی داشته باشد.

این وضعیت معمولا بر مفاصل انگشتان دست یا پا تأثیر می‌گذارد. همچنین ممکن است کمر، مچ دست، زانوها یا مچ پا را تحت تأثیر قرار بدهد.

اکثر افرادی که به آرتریت پسوریاتیک دچار می‌شوند، پسوریازیس دارند. با این حال ممکن است این بیماری مفصلی بدون داشتن پسوریازیس نیز ایجاد شود. اکثر افرادی که آرتریت آنها بدون داشتن پسوریازیس تشخیص داده می‌شود، یک عضو از خانواده‌شان به این وضعیت پوستی مبتلاست.

درمان‌های آرتریت پسوریاتیک می‌توانند با موفقیت علائم را کاهش بدهند، درد را ازبین ببرند و تحرک مفصل را بهبود ببخشند. همانند پسوریازیس، کاهش وزن، داشتن یک رژیم غذایی سالم و اجتناب از عوامل محرک ممکن است به کاهش عودهای آرتریت پسوریاتیک نیز کمک کند. تشخیص به‌موقع و برنامه‌ی درمانی مناسب می‌تواند احتمال عوارض شدید ازجمله آسیب مفصلی را کاهش بدهد.

آمار پسوریازیس
با توجه به AAD، حدود ۷٫۵ میلیون نفر در ایالات متحده به پسوریازیس مبتلا هستند. پسوریازیس ممکن است در هر سنی آغاز شود اما اکثر تشخیص‌ها در بزرگسالی اتفاق می‌افتد. سن متوسط برای شروع این بیماری بین ۱۵ و ۳۵ سال است. به گفته‌ی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، برخی مطالعات تخمین می‌زنند که حدود ۷۵ درصد از موارد پسوریازیس قبل از ۴۶ سالگی تشخیص داده می‌شوند. پس از آن، اکثر تشخیص‌های پسوریازیس در اواخر دهه‌ی ۵۰ و اوایل دهه‌ی ۶۰ اتفاق می‌افتند.

به گفته‌ی WHO، زنان و مردان به یک اندازه تحت تأثیر پسوریازیس قرار می‌گیرند. افراد سفیدپوست، بدون هیچ تناسب خاصی به این بیماری مبتلا می‌شوند. مردم رنگین‌پوست، نسبت بسیار کمی از تشخیص‌های پسوریازیس را به خود اختصاص می‌دهند.

داشتن یک عضو در خانواده که به این بیماری مبتلا باشد، خطر ابتلای شما به پسوریازیس را افزایش می‌دهد. با این حال بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس، هیچ‌گونه سابقه‌ی خانوادگی در این مورد ندارند و برخی از افراد با سابقه‌ی خانوادگی هرگز به پسوریازیس مبتلا نمی‌شوند.

با توجه به ACR حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس، به آرتریت پسوریاتیک دچار خواهند شد. به‌علاوه، احتمال آنکه افراد مبتلا به پسوریازیس به بیماری‌های زیر دچار شوند، بیشتر از سایر افراد است:

دیابت نوع ۲؛
بیماری کلیوی؛
بیماری قلبی؛
فشار خون بالا.

اگرچه اطلاعات در این زمینه کافی نیست اما تحقیقات نشان می‌دهد که موارد پسوریازیس در حال افزایش است. با این حال مشخص نیست که این امر به‌خاطر بیشتر شدن تعداد افرادی است که به این بیماری مبتلا می‌شوند یا به علت آن است که پزشکان در تشخیص آن، بهتر عمل می‌کنند و درنتیجه موارد بیشتری را تشخیص می‌دهند.

منابع:

۱- healthline.com

۲- chetor.com


*مطالب مرتبط:

_ واقعیت خطرناک و ناخوشایند بیماری زونا
_ آیا خارش پوستیِ مزمن می‌تواند دلیلی برای افسردگی، افکار خودکشی و استرس باشد؟
_ چگونه منافذ باز پوست را محو کنیم؟
_ سوال و پاسخ ( علت ریشه ریشه شدن پوست اطراف ناخن و درمان آن )
_ علت خارش پوست در هوای سرد چیست؟
_ یکی از علت‌های آکنه نبود اکسیژن
_ ترک پوستی (استریا) از کجا می‌آید؟
_ علت خارش پوست سر

0
نوشته شده توسط بهنوش فرجی

سوال و پاسخ (علل برفک دهان کودکان چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان , سوال و پاسخ, بهداشت کودکان , بهنوش فرجی, والدین موفق , تغذیه سالم , دارونامه

 

به گزارش سایت‌های medicalnewstoday.com و thecandidadiet.com

برفک دهان در سنین مختلف اتفاق می‌افتد اما برفک دهان عفونت شایع در دهان کودکان‌ست. به برخی از عفونت‌های دهانی، برفک دهان گفته می‌شود که به علت رشد بیش از حد نوعی قارچی به نام کاندیدا آلبیکانس (Candida albicans ) در دهان ایجاد می‌شود. در حالت عادی این قارچ در دهان بسیاری از افراد وجود دارد. و این قارچ‌ها می‌توانند تحریک‌کننده باشند، قارچ کاندیدا نوعی ارگانیسم طبیعی در دهان است،اگر این قارچ‌ها بیش از حد معمول وجود داشته باشند یا سیستم‌ایمنی بدن نتواند مقادیری از آن را برطرف کند، ممکن‌ست علائمی ایجاد شود که نیاز به رسیدگی دارند. برفک دهان باعث می‌شود روی زبان و پوشش داخلی گونه، ضایعاتی به رنگ کرم و سفید ایجاد کند. البته قابل درمان هستند. و در بعضی مواقع برفک در سقف دهان، لثه، انتهای گلو هم پخش می‌شود.

_ عواملی که باعث بوجود آمدن برفک دهان کودک می‌شود
کودکان به دلیل سیستم‌ایمنی ضعیفی که دارند مبتلا به برفک دهان می‌شوند.
مصرف داروهای استروئیدی و یا آنتی‌بیوتیک که سیستم‌ایمنی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهند هم ایجاد می‌شود.
در کودکان شیرخوار هم ممکن‌ست عفونت را از مادرشان دریافت کنند.
اگر مادر شیرده آنتی‌بیوتیک مصرف کند، کودکان شیرخوار مستعد عفونت می‌شوند.
عدم رعایت بهداشت به ویژه در مورد سرشیشه و پستانک.
داشتن یک پوشک خیس و کثیف برای مدت طولانی می‌تواند احتمال ابتلا به عفونت قارچی در ناحیه پوشک را افزایش دهد.
کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ مادرزادی احتمال ابتلا به عفونت‌های قارچی را افزایش می‌دهد.
کودکانی که داروهایی مانند کورتیکواستروئید برای بیماری‌های خودایمنی مانند آسم، مصرف می‌کنند مستعد برفک هستند.

مقدار کمی از قارچ‌های کاندیدا در دهان زندگی می‌کنند. و معمولاً توسط سیستم‌ایمنی بدن و سایر میکروب‌هایی که به‌طور معمول در دهان زندگی می‌کنند، تحت کنترل قرار می‌گیرند. هنگامی که سیستم‌ایمنی بدن ضعیف‌تر است، قارچ می‌تواند رشد کند و منجر به زخم و ضایعات در دهان و زبان شود.

_ علائم برفک دهان در کودکان

علائم می‌توانند به‌طور ناگهانی ظاهر شوند.

• تکه‌های سفید روی سقف دهان، داخل گونه‌ها و برروی زبان
• در زیر ضایعات سفید، ممکن‌ست بافت قرمزی وجود داشته باشد که به راحتی خونریزی کند.
• در اطراف ضایعت تکه‌ها قرمزی هم وجود دارد.
• تکه‌ها ممکن است دردناک باشند.
• گوشه‌های دهان ممکن است ترک خورده باشد.
• تکه‌های سفید شبیه شیر است، اما نمی‌توان آن‌ها را از بین برد.

اگر درمان صورت نگیرد، تعداد و اندازه ضایعات به آرامی افزایش پیدا می‌کند.

_ چه زمانی باید به پزشک مراجعه نمایید
• ضایعات سفید بر روی زبان و لب نوزاد. این ضایعات نقطه‌های برجسته با پوششی ضخیم و یا آماس (ورم یا برآمدگی) کلی بافت دهان است.
• کاهش اشتهای کودک
• ناراحتی کودک شیرخوار به هنگام شیر خوردن
• زخم در دهان کودک ممکن است باعث درد و کاهش چشایی شود، بنابراین کودک بهانه‌گیر می‌شود.
زمانی که برفک به مادری که با پستان به کودک خود شیر می‌دهد سرایت می‌کند، علائم زیر را بروز می‌دهد:
• نوک سینه معمولا قرمز، ترک خورده، حساس یا دچار خارش می‌شود.
• هنگام شیر دادن احساس درد می‌کنید.
• با هر بار شیردهی نوک سینه زخم می‌شود.
• اگر چه همه مادرانی که با پستان به کودک شیر می‌دهند می‌دانند بعضی اوقات شیردهی دردناک است، اما درد ناشی از برفک شدیدتر و عمیق‌تر از حد معمول است و بعد از هر بار شیردهی هم رفع نمی‌شود.

_ چگونه برفک دهان را پزشکان تشخیص می‌دهند
پزشک کودک را معاینه می‌کند و به دنبال برآمدگی می‌باشد. در بعضی مواقع، از بافت آلوده نمونه‌برداری می‌شود و در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرد. اگر شواهدی از عفونت کاندیدا وجود داشته باشد نمونه را عفونت کاندیدا تشخیص می‌دهد. و در این حالت یک درمان مناسب را تجویز می‌کند. برفک دهان اغلب در کودکان طی ۲هفته از بین می‌رود و به والدین یا مراقبان توصیه می‌شود که بدون استفاده از دارو، عفونت را تحت کنترل قرار دهند. در بعضی اوقات، پزشکان غیر از این‌که دارو برروی زبان تجویز کنند، قطره یا ژلی برای اطراف دهان که عفونت پخش شده، تجویز می‌کنند.
اگر کودک شیرخوار باشد، ممکن‌ست نوک سینه‌ی مادر به‌طور همزمان تحت درمان قرار گیرد تا از برگشت عفونت جلوگیری شود. و از آن‌جایی که برفک دهان برروی تغذیه کودک تاثیر می‌گذارد در صورت مشاهده قارچ‌ها به پزشک اطفال کودک اطلاع داده شود.

_ درمان برفک دهان کودک
قطره نیستاتین: استفاده از قطره نیستاتین به مقدار یک قطره چکان هر ۶ ساعت مدت ۱۰ -۱۴ روز منجر به رفع ضایعات برفک دهان می‌‌گردد. باید توجه کرد که این قطره بهتر است به صورت موضعی با پنبه روی ضایعات دهانی مالیده شود یا مستقیماً قطره قطره روی ضایعات چکاند شود، زیرا اثر آن به صورت موضعی بوده و پس از ورود به دستگاه گوارش، از راه مدفوع دفع می‌‌شود.
نوزاد را بر پشتش بگذارید، مقدار تجویزی دارو را در قطره چکان بریزید و آن را روی قسمت‌های آسیب دیده دهان و گلو قرار دهید.
همچنین می‌توانید از گوش پاک کن استفاده کنید تا در دهان و گلو فرو رود و قسمت‌هایی از دهان که دسترسی به آن مشکل است را بکار ببرید.
دارو بلافاصله پس از غذا و یا حداقل ده دقیقه قبل از غذا باید مصرف شود. دارو هنگامی که بلعیده شود خوب نیست, هرچند اگر کودک این کار را بکند, ضرری برایش ندارد. شما می‌توانید به دنبال روش‌های دقیقی برای مدیریت چنین داروهایی باشید.

داروهای طبیعی
قارچ کاندیدا در یک محیط شیرین و اسیدی رشد می‌کند و از مصرف غذاهای اسیدی و قنددار خودداری کنید مانند شیرینی، شکلات و بستنی‌ خودداری شود. بر این اساس و بسته به سن کودک، ممکن‌ست پزشک رژیم مخصوصی تجویز کند که یکی از آن‌ها رژیم پروبیوتیک‌ است مانند ماست‌. لاکتوباسیل‌ها یکی از باکترهای پروبیوتیک می‌باشد. لاکتوباسیل‌ها باکترهای خوبی هستند و در خلاص شدن از قارچ‌ها نقش بسزایی دارند.
داروهای دیگر مانند عصاره دانه گریپ‌فروت، روغن نارگیل، بنفشه جنتین، سیر، روغن درخت چای و جوش‌شیرین برای برفک دهان کودک پیشنهاد شده است. به‌طور مثال عصاره دانه گریپ‌فروت حاوی مواد اضافی باشد که حتی برای بزرگسالان هم ممکن‌ست بی‌خطر باشند. هر نوع راه‌حل باید با پزشک اطفال‌تان مشورت کنید.

روغن نارگیل
با استفاده از یک تکه پنبه، روغن نارگیل خالص را روی ناحیه داخلی دهان و زبان خود بمالید و این کار را چند بار در روز به مدت یک هفته انجام دهید.
با گوش پاک‌کن روغن نارگیل را به ضایعات زده و پس از ۱۰دقیقه با آب ولرم بشورید. در مورد روغن درخت چای و جوش‌شیرین هم مانند روغن نارگیل استفاده کنید فقط یکی از موارد را استفاده کنید.

سیر
سیر یکی دیگر از اقدامات مؤثر در کاهش عفونت برفک است و خاصیت ضدقارچ آن به از بین بردن قارچ‌ها کمک می‌کند و حتی باعث تقویت سیستم‌ایمنی بدن می‌شود .
در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۵ در مجله آنتی‌بیوتیک‌ها و شیمی‌درمانی منتشر شده است، نتایج امیدوار کننده را نشان می‌دهد که فعالیت ضدقارچی عصاره سیر تازه در برابر قارچ کاندیدا آلبیکنس. پس در غذای کودکان نصف حبه سیر تازه رنده کنید و به کودکان بدهید تا از شر این برفک‌ها خلاص شوند.

نکته
در بسیاری از موارد، کودک شیرخوار، همزمان با برفک دهان، به عفونت قارچی ناحیه پوشک نیز مبتلا است. در این موارد برای درمان عفونت قارچی ناحیه پوشک موارد زیر توصیه می‌‌شود:

تعویض مکرر پوشک
دوره‌های کوتاه مدت باز گذاشتن کودک بدون پوشک
استفاده از داروهای ضد قارچ موضعی مثل نیستاتین، کلوتریمازول و مایکونازول
در صورت وجود التهاب زیاد، مصرف ۱-۲- روز پماد هیدروکورتیزون به کاهش التهاب کمک می‌‌کند.

منابع:

۱- medicalnewstoday.com

۲- thecandidadiet.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( آیا بی‌خوابی روی سیستم متابولیسم بدن می‌تواند تاثیر بگذارد؟)

 
 

آیا تا به حال فکر کردید که خوابیدن هم کالری می‌سوزاند؟ شاید فکر کنید. جواب این سوال ” نه خیلی زیاد ” است. بدن حتی زمانی که خواب هستید از انرژی استفاده می‌کند. این‌که چه مقدار کالری می‌سوزانید به فاکتورهای مختلف از جمله وزن، سوخت‌و‌ساز و میزان خواب شما بستگی دارد.

متابولیسم ( سوخت‌و‌ساز ) اساساً فرآیندهای شیمیایی است که از طریق حفظ عملکرد نرمال اعضای داخل بدن برای حفظ جان اتفاق می‌افتد.
انرژی نیاز به این فرایندهای شیمیایی دارد. به حداقل میزان انرژی موردنیاز بدن برای انجام این فرآیندهای شیمیایی، «نرخ متابولیک مبنا» (BMR) گفته می‌شود. این BMR برای ۴۰ تا ۷۰ درصد نیاز انرژی روزانه بدن برآورد می‌شود.

زمانی‌که روند متابولیسم کُند می‌شود، می‌توان گفت BMR کُند شده است. و کاهش روند متابولیسم می‌تواند منجر به اضافه وزن، خشکی پوست، ریزش مو، خشکی بدن و سردرد شود. در ادامه به برخی دلایل اصلی کُندشدن روند متابولیسم اشاره می‌شود.

بی‌خوابی
عدم خواب کافی بر هورمون‌های کنترل کننده متابولیسم و مصرف انرژی تأثیر می‌گذارد. همچنین موجب مقاومت انسولین و بالا رفتن میزان گلوکز می‌شود.

ورزش کم
ورزش روزانه منظم موجب تقویت متابولیسم می‌شود. در حقیقت ورزش‌های نظیر وزنه برداری دارای فواید بیشتری هم هستند. اگر به اندازه کافی ورزش نکنید، تأثیرات بدی بر بدن‌تان خواهد داشت.

کم آبی
آب مهم‌ترین مؤلفه اکثر واکنش‌های شیمیایی در بدن است. کمبود آب در نهایت می‌تواند منجر به کُندشدن روند متابولیسم شود. از اینرو توصیه می‌شود به قدرکافی آب بنوشید.

کمبود مواد مغذی
زمانیکه مواد مغذی بدن کافی نباشد، توانایی بدن در تولید انرژی مختل می‌شود. شما باید اطمینان حاصل کنید که بدن تان به قدرکافی مواد مغذی نظیر روی، سلنیوم، منیزیم و آهن دریافت می‌کند.

یافته‌های محققان جدید نشان می‌دهد ، فقط نیم ساعت کمبود خواب می‌تواند عواقب طولانی مدت برای وزن و سوخت‌و‌ساز بدن انسان داشته باشد. این مطالعه روی ۵۲۲ نفر از بیمارانی که اخیرا مبتلا به دیابت نوع ۲ بودند انجام گرفت . در آغاز مطالعه، قد، وزن و دور کمر شرکت‌کنندگان اندازه‌گیری شد و نمونه خون آن‌ها در مورد میزان حساسیت انسولین شان سنجیده شد، همچنین میزان کمبود خواب بیماران محاسبه گردید. درشرکت‌کنندگانی که ۱ روز در هفته کمبود خواب داشتند در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که هیچ کمبود خوابی نداشتند ۷۲ درصد احتمال چاقی بیشتر بود، پیگیری آن‌ها در طول ۶ ماه نشان داد ارتباط بین کمبود هفتگی خواب و چاقی و مقاومت به انسولین معنادار است.

پس از ۱۲ ماه پیگیری، محققان محاسبه کردند، هر ۳۰ دقیقه کمبود خواب در هفته با ۱۷٪ افزایش خطر چاقی و ۳۹ درصد افزایش خطر ابتلا به مقاومت انسولین در ارتباط است در حالی که مطالعات قبلی نشان داده بود خواب کوتاه با چاقی و دیابت مرتبط نیست، ما متوجه شدیم که خواب ۳۰ دقیقه‌ای در روز نیز می‌تواند اثرات قابل‌توجهی در پیشگیری و درمان چاقی و مقاومت به انسولین داشته باشد.

نویسندگان در بیانیه‌ای که برای مداخلات آینده در مورد مبارزه با بیماری‌های متابولیسمی بدن طراحی شده بود نشان دادند که خواب از عوامل موثر بر عملکرد متابولیک است بهداشت خواب و آموزش آن ممکن است یک جزء کلیدی از آزمایشات آینده درمطالعه کنترل سوخت‌و‌ساز بدن باشد.

افراد اغلب تلاش می‌کنند کمبود خواب طول هفته را در تعطیلات آخر هفته جبران کنند.

افراد اغلب تلاش می‌کنند کمبود خواب طول هفته را در تعطیلات آخر هفته جبران کنند. با این حال، پروفسور طاهری توضیح می‌دهد که اثرات کمبود خواب جبران نشدنی‌ نیست، نتایج و پیامدهای قابل مشاهده در متابولیسم بدن افراد این تصور را که کمبود خواب در حال افزایش است تقویت می‌کند “کمبود خواب در جامعه مدرن گسترده است، اما تنها در دهه گذشته ما متوجه عواقب آن بر سوخت‌و‌ساز بدن شده‌ایم یافته‌های ما نشان می‌دهد که اجتناب از کمبود خواب می‌تواند مزایای مثبت بر کاهش اندازه دور کمر و سوخت‌و‌ساز بدن داشته باشد. خواب کافی در زندگی برای کاهش وزن و دیابت مفید است.

یک تیم تحقیقاتی نشان داد که پس از ۳ شب خواب ۴ ساعته، سطح اسیدهای چرب در خون بالا باقی می‌ماند ، در حالی که به‌طور معمول بعد از خواب کافی سطح این اسیدها باید کاهش یابد. این سطح بالا از اسیدهای چرب توسط توانایی انسولین برای تنظیم قندخون از ساعت ۹ شب تا ۴ صبح کاهش می‌یابد.
کمبود مزمن خواب و مشکلات تنفسی مربوط به خواب هر دو خطر تبدیل شدن یک نوجوان ۱۵ ساله به یک فرد چاق را افزایش می‌دهد .

نشان داده شده است که اختلال خواب در دوران کودکی علت قطعی چاقی فرد در آینده است. بر این اساس ممکن است شناسایی مشکلات خواب برای پدر و مادر و پزشکان در مراحل اولیه حیاتی باشد، به طوری که با اقدامات اصلاحی بتوان از چاقی جلوگیری کرد. با توجه به این‌که چاقی دوران کودکی رو به افزایش است ما امیدواریم تلاش برای رسیدگی به عوامل خطر بتواند تاثیر فوق‌العاده‌ای بر سلامت افراد داشته باشد.

کالری خوابیدن چقدر است؟
وزن افراد با یکدیگر متفاوت است و مقدار خواب هر کسی با توجه به وزن متفاوت است. دشوار است عدد دقیقی را به عنوان مقدار کالری که در طول خواب می‌سوزانید اعلام کرد. این یعنی وزن یک فرد هرچه بیشتر باشد مقدار کالری که در طول خواب می‌سوزاند نیز بیشتر است. همچنین هرچه مدت زمان خواب ( خواب استاندارد ۸ تا ۹ ساعت ) بیشتر باشد مقدار گلوکز سوزانده شده بیشتر می‌شود و در نتیجه کالری بیشتری می‌سوزاند.

برای مثال شخصی با وزن ۷۵ کیلو و ۸ ساعت خواب، هر ساعت خواب ۶۳ کالری سوزانده است این یعنی ۵۰۴ کالری. با این حال چنین محاسبه‌ای به هیچ وجه دقیق نیست چون در آن مدت زمانی که در مرحله REM ( بیشترین کالری‌سوزی ) گذشته و دیگر عاداتی مانند غذا خوردن در پایان شب که بر کالری‌سوزی هنگام خواب تاثیر می گذارند، اصلا حساب نشده است. بر اساس این موارد مقدار کالری که در طول خواب می سوزانید ممکن است بیشتر یا کمتر شود. این اعداد دقیقا چگونه محاسبه می‌شوند؟

همه چیز به متابولیسم بدن هر فرد بستگی دارد. متابولیسم فرآیندی است که در آن، بدن غذا را تبدیل به انرژی می‌کند تا در فعالیت‌های روزانه مورد استفاده قرار دهد. حتی فعال نگه داشتن اعضای بدن، نفس کشیدن و جریان خون انرژی مصرف می‌کند. میزان متابولیسم پایه شما ( BMR ) نیز نشان‌دهنده این است که به صورت فردی در هنگام استراحت، چه مقدار کالری می‌سوزانید. این مقدار شامل خواب و حالت نشسته می‌شود.

برای محاسبه میزان متابولیسم پایه (BMR ) باید از معادله‌ای استفاده کنید که جنسیت، وزن، سن و قد در آن تاثیر دارند. ۶۶٫۴۷ + ( ۱۳٫۷۵ × وزن به کیلو گرم ) + ( ۵٫۰۰۳ × قد به سانتی متر ) – ( ۶٫۷۵۵ × سن ) = BMR مردان ۶۵۵٫۱ + ( ۴٫۳۵ × وزن به کیلوگرم ) + ( ۴٫۷ × قد به سانتی‌متر ) – ( ۴٫۷ × سن ) = BMR زنان هرچه توده بدنی بیشتر باشد در مدت استراحت، خواب و انجام دیگر فعالیت‌ها کالری بیشتری می‌سوزانید. مردان از زنان هم وزن خود در زمان استراحت، کالری بیشتری می‌سوزانند. به دلیل این است که حجم عضلانی مردان نسبت به زنان بیشتر است. عضلات در حالت استراحت نسبت به چربی ها کالری بیشتری می‌سوزانند.

فاکتورهایی که روی کالری خوابیدن تاثیر می‌گذارند
آیا می‌خواهید در طول استراحت شبانه میزان کالری سوزی خود را به حداکثر برسانید؟ به تازگی پژوهش‌ها نشان دادند اگر یک شب نخوابید ممکن است در طول آن زمان ۱۳۵ کالری بیشتر بسوزانید. برخی شرکت‌کنندگان در این پژوهش تا ۱۶۰ کالری اضافی نیز سوزانده بودند. اما قبل از این‌که بالش خود را دور بیندازید، این را بدانید که نخوابیدن راه مناسبی برای کاهش وزن نیست. کمبود خواب در طولانی مدت سبب چاقی و اضافه وزن می‌شود. کمبود خواب باعث افزایش سطح هورمون‌های خاصی در بدن مانند کورتیزول می‌شود. این هورمون سبب می‌شود بدن چربی اضافی را نگه دارد. همچنین کمبود خواب با افزایش اشتها و کند شدن سوخت‌و‌ساز بدن ارتباط دارد. آن‌چه باید درباره سوخت‌و‌ساز بدانید هر روز ورزش کنید، ورزش‌های قدرتی را هم به برنامه بیاورید هر چقدر حجم عضلانی بالاتر باشد، کالری‌سوزی نیز بیشتر است، حتی وقتی خواب هستید. بنابراین هر روز مقداری ورزش به خصوص ورزش‌های قدرتی انجام دهید. اگر با خوابیدن هنگام شب مشکل دارید، سعی کنید چند ساعت قبل از خواب ورزش کنید.

کاهش وزن کمک می‌کند کاهش وزن به تقویت سوخت‌و‌ساز بدن کمک می‌کند. چربی در زمان استراحت کالری کمتری نسبت به عضله می‌سوزاند. اگر قصد دارید میزان کالری‌سوزی خود در هنگام استراحت را افزایش دهید حتما به کمک یک پزشک وزن خود را کاهش دهید. به جای چربی عضلات خود را افزایش دهید.

کافئین به صورت موقت سبب تقویت سوخت‌و‌ساز می‌شود کافئین مقداری در سرعت سوخت‌و‌ساز بدن موثر است. اما تا به حال نقش آن در طولانی مدت بر روی کاهش وزن گزارش نشده است. همچنین مصرف نوشیدنی‌های کافئین دار قبل از خواب سبب ایجاد اختلال در خواب می‌شود.

با احتیاط از مکمل‌ها استفاده کنید
مکمل‌هایی که ادعای افزایش سوخت‌و‌ساز را دارند را نباید مصرف کنند. برخی از این مکمل‌ها ممکن است ترکیبات خطرناک و یا حتی بدتر داشته باشند. همیشه قبل از مصرف هرگونه مکملی با پزشک خود صحبت کنید. برخی مشکلات سلامتی سرعت سوخت‌و‌ساز را کاهش می‌دهند برخی مشکلات مانند سندروم کوشینگ و کم‌کاری تیروئید سرعت سوخت‌و‌ساز بدن را کاهش می‌دهند. این یعنی در طول روز کالری کمتری مصرف خواهید کرد و یا حتی وزن اضافه می‌کنید. پزشک آزمایش‌های ساده مانند آزمایش خون انجام می‌دهد تا متوجه این مشکلات شود. سپس روی شما کار خواهد کرد تا سوخت‌و‌ساز و وزن را مجددا تنظیم کنید.

چگونه در طول خواب کالری بیشتری بسوزانیم؟
بسیاری از مردم این سوال را دارند که در طول روز چه مقدار کالری می سوزانند اما تعداد کمی از آنها این را می‌دانند که با خوابی مناسب در طول شب نیز کالری سوزانده می‌شود. نتایج بسیاری نشان می‌دهند که اگر از نظر کیفی یا کمی خوب نخوابید وزن اضافه خواهد شد. بدن ما بیشترین کالری را در حرکت مرتب چشم (REM) می‌سوزاند. چون بدن بیشترین کالری و گلوکز را در این مرحله مصرف می‌کند و با انجام این حرکت فعالیت مغز بالا می‌رود.

چگونه کار می‌کند؟
سوخت‌و‌ساز گلوکز در دومین نیمه شب شروع به افزایش می‌کند زمانی که وارد مرحله حرکت مرتب چشم (REM ) شدید. جالب این‌جاست که هرچه بهتر بخوابید کالری بیشتری هم می‌سوزانید. مدت زمانی که خواب هستید نیز روی مقدار کالری سوزی تاثیر دارد. هرچه طول خواب‌تان بیشتر باشد مدت زمانی که در مرحله REM سپری می‌کنید نیز بیشتر می‌شود. بنابراین اگر خواب‌تان طولانی‌تر شود کالری بیشتری هم می‌سوزانید. به اندازه نخوابیدن حتی مقدار کالری دریافتی در روز بعد را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. کمبود خواب افراد را گرسنه‌تر می‌کند به خصوص برای غذاهایی که چربی بالایی دارند. وقتی کمتر می‌خوابید زمان بیشتری برای غذا خوردن دارید. با این حال قرار نیست کالری زیادی را در خواب بسوزانید، چون خواب بیش از حد تاثیری برعکس دارد. آن‌هایی که برای طولانی مدت می‌خوابند سوخت‌و‌ساز کندتری دارند چون به جای صرف انرژی در رختخواب ماندند.

روش‌های افزایش کالری خوابیدن
۱- برای شام وعده‌ای کوچک میل کنید و آخر شب نیز چیزی نخورید
وقتی نزدیک به ساعت خواب وعده‌هایی بزرگ می‌خورید، بدن فرصت ندارد که آن غذا را به درستی سوخت‌و‌ساز کند. مغز در مرحله خواب عمیق یک هورمون رشد منتشر می‌کند. با دیر غذاخوردن این هورمون رشد بدن را تشویق می‌کند تا به جای تبدیل غذا به انرژی آن را به صورت چربی ذخیره کند. به همین دلیل است که مقدار وعده شام را باید کنترل کرد. بعضی از افراد تمایل دارند بزرگ‌ترین وعده خود را هنگام شب بخورند و صبح‌ها وعده کوچک را به عنوان صبحانه میل کنند. این کار دقیقا برعکس آن چیزی است که برای کالری‌سوزی هنگام خواب نیاز دارید.

۲- الکل مصرف نکنید
افراد بسیاری هستند که در کنار وعده‌های غذایی نیز از نوشیدنی‌های الکلی استفاده می‌کنند. نوشیدن الکل نزدیک به ساعت خواب کاری بسیار اشتباه است. وقتی شب و قبل از خواب الکل مصرف می‌شود بدن مجبور است الکل را سوخت‌و‌ساز کند. بنابراین حتی اگر به خواب هم بروید، وارد مرحله خواب عمیق نمی‌شوید که همین مورد مشکل‌ساز است.

۳- هر روز ورزش کنید
اما نه قبل از خواب مرتب ورزش کردن ایده‌ای عالی برای کسانی است که می‌خواهند هم در طول روز و هم در طول شب کالری بسوزانند. با این حال بهتر است ۴ ساعت قبل از این‌که به خواب بروید ورزش نداشته باشید. بدن افراد به واسطه ورزش دچار استرس می‌شود و اگر قبل از خواب مقدار استرس بدن بالا باشد از کیفیت و کمیت خواب کاسته می‌شود. در طول ورزش حرارت هسته بدن را بالا می‌برید و خوابیدن زمانی که بدن‌تان گرم است دشوار می‌شود.

۴- بدون لباس بخوابید
بله درست خواندید. وقتی بدون لباس می‌خوابیم دمای بدن سرد نگه داشته می‌شود بنابراین مقدار ذخایر چربی قهوه‌ای بدن بالا می‌رود. چربی‌های قهوه‌ای نوع مفیدی از چربی هستند که انرژی را به صورت کالری می‌سوزانند. بنابراین اگر اتاق شخصی دارید بد نیست این کار را امتحان کنید چون سبب می‌شود کالری‌سوزی هنگام شب افزایش پیدا کند.

۵- دمای بدن اگر دمای بدن‌تان را سرد نگه دارید
هنگام خواب کالری بیشتری می‌سوزانید. وقتی خود را در پتویی سنگین می‌پیچید و شلواری ضخیم به پا می‌کنید بدن برای تنظیم گرمای طبیعی خود نیازی به کار کردن ندارد. خوابیدن در حالی که دمای بدن سرد است سبب می‌شود ترموستات بدن فعال شود تا دمای طبیعی را حفظ کند.

۶- خواب کم
بعضی افراد فکر می‌کنند افزایش زمان ورزش به جای خواب ایده خوبی برای کاهش وزن است اما در واقع این کار اشتباه است. اگر هر شب حداقل ۷ ساعت نخوابید ممکن است دچار اضافه وزن شوید. وقتی کمتر از ۷ ساعت در شب می‌خوابید، سطح هورمون‌هایی که اشتهایتان را افزایش می‌دهند بالا می‌رود. بنابراین در طول روز امکان این‌که غذای بیشتری بخورید، افزایش می‌یابد. همچنین بیشتر احساس گرسنگی خواهید کرد و بدن هوس غذاهایی با کربوهیدرات می‌کند.

۷- عضله بسازید
یکی از مطمئن‌ترین راه‌ها برای افزایش کالری‌سوزی بدن چه هنگام خواب و چه بیداری افزایش بافت عضلانی است. برای انجام این کار ورزش‌های قدرتی را با وزنه و دستگاه در باشگاه انجام دهید و یا اگر به این موارد دسترسی ندارید در همان خانه و با کمک وزن بدن ورزش قدرتی انجام دهید. ساخت بافت عضلانی و دیدن تاثیر آن روی مقدار کالری که می‌سوزانید نیاز به زمان دارد چون فرایند ساخت عضله کمی زمان بر است. اما از بهترین روش‌های سرمایه‌گذاری برای کالری سوزی همین ورزش‌های قدرتی است.

۸- در اتاقی تاریک بخوابید
پژوهش‌ها نشان دادند ملاتونین ( هورمونی که باعث می‌شود احساس خواب‌آلودگی کنید ) مسئول افزایش تولید چربی‌های قهوه‌ای نیز هست. چربی قهوه‌ای نسبت به چربی سفید کالری بیشتری می‌سوزاند. وقتی در یک اتاق بسیار تاریک می‌خوابید، ملاتونین بدن بیشتر ترشح می‌شود. بنابراین نوع درستی را از چربی را می‌سازید که در کالری سوزی و وزن کم کردن کمک می‌کند.

۹- با گوشی یا تلویزیون نخوابید
تمام مدت به شبکه‌های اجتماعی متصل هستیم و به همین خاطر بسیاری از مردم قبل از این‌که بخوابند در مقابل چشمان خود تنها صفحه گوشی هوشمند خود را می‌بینند. بررسی‌ها نشان دادند نور نمایشگر وسایل الکترونیکی تولید ملاتونین را دچار اختلال می کند، یعنی سوخت‌و‌ساز و سطح گلوکز نیز دچار مشکل می‌شود.

 

منابع:

۱- medicalnewstoday.com

۲- shafajoo.com

۳- mehrnews.com

۴- kermany.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( عوارض بالا بودن هورمون پرولاکتین چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, بهداشت بانوان , سوال و پاسخ, بارداری و زایمان

 

پرولاکتین چیست؟ از غده‌ی هیپوفیز در مغز ترشح می‌شود و اختصارا PRL یا هورمون لاکتوژنیک هم به آن می‌گویند. پرولاکتین اصولا به زنان کمک می‌کند تا بعد از زایمان، شیر داشته باشند و وجود آن برای سلامت باروری مردان و زنان لازم است. اما آزمایش پرولاکتین چیست و انجام آن برای چه افرادی ضروری است؟

_ علائم غیرطبیعی بودن میزان پرولاکتین در زنان و مردان
زنان
زنانی که علائم پرولاکتینوما دارند باید آزمایش پرولاکتین را انجام بدهند. پرولاکتینوما، توموری غیرسرطانی در غده‌ی هیپوفیز است که سطح بالایی از پرولاکتین تولید می‌کند. علائم آن در زنان به این شرح است:

سردردهای بی‌دلیل؛
نقص در بینایی؛
شیرریزش در دورانی غیر از شیردهی یا زایمان؛
درد و ناراحتی در طول برقراری رابطه‌ی جنسی؛
رشد غیرعادی موهای بدن و صورت؛
آکنه غیرعادی.

این آزمایش به‌خاطر بررسی میزان پاسخ‌گویی بدن نسبت‌به درمان تومور انجام می‌شود. علاوه‌براین، آزمایش پرولاکتین درصورت وجود مشکلات باروری و قاعدگی نامنظم نیز باید انجام بشود. به‌کمک آزمایش نام‌برده امکان تشخیص سایر مشکلات غده‌ی هیپوفیز و هیپوتالاموس هم وجود دارد.

مردان

مردان نیز درصورت تجربه‌ی علائم پرولاکتینوما باید آزمایش پرولاکتین را انجام بدهند. نشانه‌ها در مردان به صورت زیر است:

سردردهای بی‌دلیل؛
نقص در بینایی؛
کاهش میل جنسی یا مشکلات باروری؛
اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی)؛
فقدان غیرعادی مو در بدن و صورت.

این آزمایش برای این موارد هم استفاده می‌شود:

کشف اختلالات بیضه‌ها یا نعوظ؛
بررسی مشکلات غده‌ی هیپوفیز و هیپوتالاموس.

هایپرپرولاکتینمی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن میزان هورمون پرولاکتین در خون فرد بیشتر از حد طبیعی است. مهمترین عملکرد پرولاکتین در بدن زنان، فعال کردن روند تولید شیر بعد از زایمان است. بنابراین این موضوعی کاملا طبیعی است که در دوران بارداری میزان پرولاکتین خون مادر بالا باشد. پرولاکتین همچنین بر میزان تولید هورمون‌های جنسی (استروژن و تستوسترون) در بدن فرد (هم مردان و هم زنان) تاثیرگذار است. هورمون پرولاکتین توسط غده‌ی هیپوفیز تولید می‌شود. غده‌ی هیپوفیز یک غده‌ی کوچک به اندازه‌ی نخود است که در زیر مغز قرار دارد.

_ علت‌ها و دلایل بالا بودن پرولاکتین چیست؟
یکی از علل شایع ابتلا به پرولاکتین بالا، وجود یک تومور یا توده‌ی اضافی در غده‌ی هیپوفیز است که به نام پرولاکتینوما شناخته می‌شود. این تومور یا توده‌ی اضافی میزان زیادی پرولاکتین تولید می‌کند. این تومورها ممکن است کوچک یا بزرگ باشند ولی معمولا خوش‌خیم هستند، به این معنا که این بافت‌های اضافی، سرطانی نیستند. درصورتی‌که این تومورها بسیار بزرگ باشند می‌توانند موجب بروز علائم دیگری مانند سردرد، اختلالات بینایی و یا هر دوی آن‌ها شوند. مشکل پرولاکتین بالا در بین زنان بیشتر شایع است و در کودکان نیز به ندرت ایجاد می‌شود. برخی از داروها نیز می‌توانند باعث افزایش سطح پرولاکتین خون شوند. این دارو‌ها شامل مواردی می‌شوند که برای درمان بیماری‌های زیر تجویز می‌شوند:

فشار خون بالا (مانند مسدودکننده‌های کانال کلسیم و متیلدوپا)
افسردگی (داروهای تریسایکل و SSR)
زخم (آنتگونیست‌های H2)
سوزش سر دل و بیماری رفلاکس معده (متوکلوپیرامید)
درد (داروهای مشتق شده از اوپیوم)
مشکلات روانی بسیار جدی (داروهای ضد روانپریشی مانند‌هالوپیدرول)
علائم یائسگی (استروژن)

سایر علل بالا بودن پرولاکتین عبارتند از:
کم‌کاری تیروئید – به این معنا که غده‌ی تیروئید به اندازه‌ی کافی هورمون تیروئید تولید نمی‌کند.
آسیب‌های دیواره‌ی قفسه سینه و یا هر بیماری که به قفسه سینه آسیب می‌زند، مانند زونا.
دیگر انواع تومور‌ها و بیماری‌هایی که به غده هیپوفیز آسیب می‌زنند و یا انجام پرتودرمانی برای از بین بردن تومور‌هایی که در نزدیکی هیپوفیز هستند.
بیماری‌های مزمن کلیه و کبد.

در برخی موارد نمی‌توان هیچ علتی برای بالا بودن میزان پرولاکتین پیدا کرد.

_ علائم و نشانه‌های پرولاکتین بالا چیست؟
هم در مردان و هم در زنان، بالا بودن پرولاکتین می‌تواند موجب نازایی، کاهش میل جنسی و کاهش تراکم استخوان‌ها شود. علاوه بر این ممکن است علائم زیر در زنان ایجاد شود:

خشکی واژن که منجر به درد در هنگام دخول در هنگام برقراری رابطه جنسی می‌شود.
اختلالات قاعدگی – قاعده نشدن یا بی نظمی در قاعدگی.
تولید شیر در سینه‌ها در حالی که شخص باردار یا در دوران شیردهی نیست .

مردان ممکن است دچار علائم زیر بشوند:

اختلالات نعوظ – داشتن مشکل در نعوظ آلت یا حفظ حالت نعوظ.
بزرگ شدن سینه‌ها یا ژنیکوماستی.
کاهش حجم عضلانی بدن و کم شدن موهای بدن.

_ بالا بودن پرولاکتین به چه معناست؟
پایین بودن سطح پرولاکتین در مردان و زنان، موضع نگران‌کننده‌ای نیست، اما بالا بودن سطح آن که با عنوان هایپرپرولاکتینوما شناخته می‌شود که احتمالا وجود مشکلاتی را به‌همراه دارد. ۱۰ درصد از جمعیت افراد بالغ دچار این مشکل هستند. بالا بودن سطح پرولاکتین در دوران بارداری و شیردهی طبیعی است. علت وقوع هایپرپرولاکتینوما می‌تواند بی اشتهایی عصبی، بیماری کبدی و کلیوی و کم کاری تیروئید باشد. کم‌کاری تیروئید می‌تواند باعث بزرگ‌شدن غده هیپوفیز بشود. این مشکل با درمان‌های هورمونی تیروئید رفع می‌شود. سطح بالای پرولاکتین می‌تواند نتیجه‌ی تومورهای هیپوفیز نیز باشد. این تومورها باید ازطریق جراحی یا درمان دارویی ازبین بروند.

برخی از انواع داروهای خاص نیز باعث افزایش سطح پرولاکتین می‌شوند. برای مثال، داروهای روان‌پزشکی مانند ریسپریدون و هالوپریدول باعث افزایش سطح این ماده در بدن می‌شوند. متاکلوپرامید نیز از این دسته داروهاست. این دارو عموما برای درمان رفلاکس معده یا درمان حالت تهوع ناشی از مصرف داروهای درمان سرطان استفاده می‌شود.

برخی از عوامل استرس زا نیز باعث افزایش سطح پرولاکتین می‌شوند. مثلا کاهش قند خون، فعالیت‌های ورزشی شدید، حتی در برخی از موارد نیز ناراحتی‌های خفیف هم می‌تواند روی آن اثر بگذارد. اگر پرولاکتین در بدن‌تان افزایش پیدا کرد بهتر است سطح استرس را کاهش بدهید و میزان قند خون را در بدن خود کنترل و تنظیم کنید.

شنبلیله، شبدر قرمز یا رازیانه نیز باعث افزایش سطح پرولاکتین می‌شود. اگر فکر می‌کنید سطح این ماده در بدن‌تان بالا است، نباید از مواد نام‌برده استفاده کنید.

_ پرولاکتین و باروری چه رابطه‌ای دارند؟
در برخی موارد، سطح بالای پرولاکتین باعث ناباروری می‌شود. تومورهای پرولاکتینوما می‌تواند غده‌ی هیپوفیز را تحت فشار قرار بدهد و مانع تولید هورمون‌ها بشود. به این وضعیت کم‌کاری هیپوفیز گفته می‌شود. این حالت در مردان باعث کاهش میل جنسی و ریختن موهای بدن و در زنان باعث ناباروری می‌شود.

هایپرپرولاکتینوما، بارداری را برای زنان سخت می‌سازد، در تولید طبیعی هورمون‌های استروژن و پروژسترون وقفه ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که تخمدان‌ها به‌طور نامنظم، تخمک آزاد کنند یا به‌کلی متوقف بشوند. درمان‌های پرولاکتینوما و سایر داروها به باروری بیشتر زنان کمک می‌کند. برای درمان باید سریعا به پزشک مراجعه کرد. همچنین می‌توان درمورد برداشتن کامل یا بخشی تومور هم اقدام کرد.

_ بالا بودن پرولاکتین چگونه تشخیص داده می‌شود؟
برای تشخیص افزایش تولید پرولاکتین، از آزمایش خون استفاده می‌شود. درصورتی‌که میزان پرولاکتین خون شخص بالا باشد، معمولا آزمایشات بیشتری انجام می‌شود تا میزان هورمون تیروئید نیز در خون شخص تعیین شود. درصورتی‌که میزان هورمون تیروئید در خون پایین باشد، کم‌کاری تیروئید به عنوان علت افزایش پرولاکتین شناخته می‌شود. پزشک شما همچنین در مورد سایر بیماری‌ها و مشکلاتی که دارید و داروهایی که مصرف می‌کنید و احتمال باردار بودن شما سوالاتی می‌پرسد. در صورتی که تصور شود شخص به مشکل پرولاکتینوما (تومورهای غده هیپوفیز) دچار شده است، از مغز او توسط دستگاه MRI عکسبرداری می‌شود تا وضعیت تومورهای غده هیپوفیز و اندازه آن‌ها بررسی شود.

_ آزمایش پرولاکتین چگونه انجام می‌شود؟
آزمایش پرولاکتین یک آزمایش خون ساده است که مانند سایر آزمایش‌های خون انجام می‌شود. این آزمایش ممکن است در مطب پزشک یا در آزمایشگاه انجام شود و انجام آن تنها چند دقیقه طول می‌کشد و نیازی به آمادگی خاصی قبل از انجام تست نیست. معمولا این تست سه یا چهار ساعت بعد از بیدار شدن در صبح انجام می‌شود. مانند سایر آزمایشات خون، توسط سرنگ از خون شما نمونه‌برداری می‌شود.

عواملی که می‌توانند بر نتیجه‌ی این آزمایش موثر باشند عبارتند از: برخی داروها مانند داروهای پیشگیری از بارداری، داروهای فشار خون بالا و داروهای ضد افسردگی. مطمئن شوید که قبل از انجام آزمایش در مورد تمامی داروهایی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع داده‌اید. اختلالات خواب، استرس بالا و انجام ورزش‌های پرفشار نیز می‌تواند بر نتایج آزمایش تاثیرگذار باشد.

_ نتایج طبیعی آزمایش چه هستند؟
پزشک شما جواب آزمایش را بررسی می‌کند تا تعیین کند که این نتایج طبیعی هستند یا نه و در هنگام بررسی نتایج، عواملی مانند وضعیت سلامتی شما را نیز در نظر می‌گیرد. میزان نرمال پرولاکتین خون ممکن است در آزمایشگاه‌های مختلف، با اعداد مختلفی تعیین شود. به عنوان یک راهنما، در نظر داشته باشید که نتایج زیر برای پرولاکتین خون نرمال تلقی می‌شوند:

زنانی که باردار نیستند: کمتر از ۲۵ ng/mL

زنانی که باردار هستند: بین ۳۴ تا ۳۸۶ ng/mL

مردان: کمتر از ۱۵ ng/mL

ng/mL = نانوگرم بر میلی‌لیتر

_ خطرات احتمالی چیست؟
آزمایش پرولاکتین، عوارض جانبی اندکی دارد. ممکن است، کبودی خفیفی در ناحیه‌ای که خون گرفته شده، ایجاد شود. بهتر است خودِ فرد پس از خون‌گیری، مدت زمان اندکی دست خود را روی آن فشار بدهد تا زخم و کبودی ایجاد نشود. ممکن است احساس ضعف و سرگیجه نیز در فرد ایجاد بشود. در موارد معدودی پس از آزمایش، رگ ملتهب می‌شود که به آن فِلبیت یا افروختگی سیاه‌رگ گفته می‌شود. اگر روی این ناحیه برافروخته چندین بار در طول روز کُمپرس آب گرم قرار بدهید، مشکل حل خواهد شد.

اگر فردی اختلالت خون‌ریزی داشته باشد هم ممکن است دچار خون‌ریزی ممتد بشود. قبل از آزمایش باید پزشک را از مصرف داروهایی نظیر وارفارین و آسپرین نیز که فرایند انعقاد خون را کند می‌کنند، آگاه کرد.

_ پرولاکتین نرمال برای زنان و مردان
پزشکان طبیعی‌بودن نتیجه‌ی آزمایش را براساس عوامل مختلفی می‌سنجند. وضعیت کلی سلامت جسمانی فرد یکی از عواملی است که پزشک درنظر می‌گیرد. مقادیر پرولاکتین به‌طور نامحسوس در آزمایشگاه‌های مختلف متفاوت است. نتایج طبیعی معمولا به شرح زیر است:

مقدار پرولاکتین برای زنان غیرباردار < ۲۵ نانوگرم بر میلی‌لیتر؛
مقدار پرولاکتین برای زنان باردار ۳۴ تا ۳۸۶ نانوگرم بر میلی‌لیتر؛
مقدار پرولاکتین برای مردان <۱۵ نانوگرم بر میلی‌لیتر.

_ درمان پرولاکتین بالا چگونه است؟
آگونیست‌های دوپامین که درواقع ترکیباتی برای تحریک دوپامین در بدن هستند، مانند بروموکریپتین (داروی پارلودل و سیکلوسِت)، رایج‌ترین درمان‌ها برای سطح بالای پرولاکتین هستند. این داروها به مغز در افزایش تولید دوپامین برای کنترل سطح پرولاکتین کمک می‌کنند. ضمنا این داروها به کوچک شدن تومور پرولاکتینوما نیز کمک می‌کنند. امکان دارد که پزشک داروی کابروگولین نیز تجویز کند. این دارو نسبت به گزینه‌های دیگر جدیدتر است و عوارض جانبی کمتری دارد. اگر سایر درمان‌ها مانند بروموکریپتین برای شما عوارضی به‌همراه دارد، بهتر است برای تغییر آن و مصرف دارویی دیگر مثل کابروگولین با پزشک مشورت کنید.

بدن همه‌ی افراد نسبت به آگونیست‌های دوپامین، پاسخ و واکنش مناسبی ندارد. اگر پرولاکتینوما یا سطح بالای پرولاکتین با این داروها تنظیم نشود، امکان تجویز رادیوتراپی هم پیش می‌آید. در مواردی که تومور با داروها کوچک نشود، بحث جراحی نیز پیش می‌آید. جراحی ازطریق بینی یا قسمت بالای جمجمه صورت می‌گیرد. جراحی و دارو در کنار هم می‌توانند موجب تنظیم سطح پرولاکتین به حالت طبیعی بشوند.

گام‌های دیگر در کاهش سطح پرولاکتین از این قرار است:

تغییر رژیم غذایی و کاهش استرس؛
کاهش میزان ورزش‌های سنگینی که بدن را خسته و آزرده می‌کند؛
پرهیز از پوشیدن لباس‌هایی که به قفسه‌ی سینه فشار می‌آورد؛
پرهیز از پوشیدن لباس‌هایی که نوک سینه را تحریک می‌کند؛
استفاده از مکمل‌های غذایی ویتامین B6 و E.

ویتامین B6 بخشی از فرایند تولید دوپامین است و سطوح بالاتر آن می‌تواند سطح پرولاکتین را پایین بیاورد. ویتامین E نیز به‌طور طبیعی باعث کاهش پرولاکتین می‌شود. قبل از ایجاد تغییر در میزان مصرف مکمل‌ها و ویتامین‌ها حتما با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

انتخاب روش درمانی به علت زمینه‌ای بیماری بستگی دارد. میزان پرولاکتین خون برخی از افراد بالاست، اما هیچ علائم و نشانه‌ای از خود بروز نداده‌اند و ممکن است نیازی به اقدام برای درمان این افراد نباشد. روش‌های درمان پرولاکتین بالا عبارتند از:
تجویز دارو: داروهای بروموکریپتین و کابرگولین موجب کاهش تولید پرولاکتین می‌شوند. انجام دارودرمانی برای اکثر افراد مبتلا به پرولاکتینوما به خوبی نتیجه می‌دهد.
جراحی برای برداشتن تومور‌های غده هیپوفیز: درصورتی‌که داروها برای کاهش تولید پرولاکتین موثر نباشند، جراحی انجام می‌شود. همچنین در صورتی که تومور غده هیپوفیز باعث بروز اختلالات بینایی شده باشد نیز نیاز به انجام جراحی می‌باشد.
پرتودرمانی: در موارد نادر، درصورتی‌که دارو درمانی و جراحی موثر نباشند، برای کوچک کردن تومور‌های غده هیپوفیز از پرتو درمانی استفاده می‌شود.

همچنین برای درمان مشکل بالا بودن پرولاکتین که علت آن نامعلوم است نیز از داروهای بروموکریپتین و کابرگولین استفاده می‌شود. مشکل کم‌کاری تیروئید نیز با تجویز داروهای حاوی هورمون تیروئید درمان می‌شود و با درمان مشکل کم کاری تیروئید، میزان پرولاکتیم خون نیز به صورت طبیعی خواهد شد. در صورتی که بالا بودن پرولاکتین بر اثر مصرف دارو ایجاد شده باشند، پزشک شما سعی می‌کند داروی شما را عوض کند.

_ نکات تکمیلی
اگر سطح پرولاکتین بالا باشد، پزشک معمولا بیمار را به متخصص غدد ارجاع می‌دهد. متخصص غدد در زمینه‌ی درمان و جراحی به فرد کمک می‌کند. پزشک برای بررسی اثر تومور پرولاکتینوما در افزایش سطح پرولاکتین از بیمار MRI می‌گیرد و ممکن است برای کوچک‌کردن تومور، داروهایی تجویز کند. گاهی‌اوقات، دلیل خاصی برای افزایش پرولاکتین وجود ندارد. به این حالت، هایپرپرولاکتینومای ناشناخته گفته می‌شود. این مشکل معمولا بدون درمان در طول چند ماه رفع می‌شود. اگر سطح پرولاکتین کاهش پیدا نکند، پزشک داروهایی تجویز خواهد کرد.

ممکن است در طی مصرف دارو و درمان، فرد باردار بشود. اگر چنین چیزی رخ داد باید حتما پزشک یا متخصص غدد را در جریان قرار بدهید. احتمال دارد که شما از مصرف دارو منع بشوید اما هیچ‌گاه بدون مشورت با پزشک، اقدام به قطع داروها نکنید. پرولاکتین و هایپرپرولاکتینوما خطرناک نیستند و بدترین عوارض جانبی داروهای آنها نیز بعد از درمان از بین خواهند رفت. مشکل ناباروری نیز پس از درمان حل می‌شود. مصرف داروها و درمان‌های بلندمدت این موضوع هیچ اثری بر کیفیت زندگی نمی‌گذارد.

 

منابع:

۱- drgholampour.ir

۲- chetor.com

۳- healthline.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( علت خونریزی‌های قبل از یائسگی و شرایط جلوگیری آن چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, بهداشت بانوان , سوال و پاسخ, بارداری و زایمان

_ یائسگی و دوران قبل از یائسگی چیست؟
یائسگی به معنای فقدان دوره قاعدگی به مدت یک سال است. سن میانگین برای یائسگی ۵۱ سال است اما محدوده نرمال سنی ۴۵ تا ۵۵ سال است.
سال های قبل از یائسگی را دوران قبل از یائسگی می‌گویند. این اصطلاح به دوران نزدیک به یائسگی دلالت دارد. این فاز معمولا می‌تواند تا ۱۰ سال به طول بیانجامد. در طول این دوران میزان هورمون‌ها می‌تواند بر تخمک‌گذاری تاثیر بگذارد و سبب بروز تغییراتی در دوره قاعدگی شود.

_ برخی از تغییرات شایع که در چرخه قاعدگی در دوران قبل از یائسگی اتفاق می‌افتد، چیست؟
در طول قاعدگی نرمال میزان هورمون‌های استروژن و پروژسترون با الگویی منظم افزایش و کاهش می‌یابد. تخمک‌گذاری در میانه چرخه اتفاق می‌افتد و خونریزی دو هفته بعد از آن، آغاز می‌شود. در طول دوران قبل از یائسگی ممکن است میزان هورمون‌ها از این الگوی منظم پیروی نکند. در نتیجه، شما خونریزی‌های نامنظم و لکه‌بینی خواهید داشت. برخی ماه‌ها قبل از یائسگی ممکن است خونریزی شما طولانی‌تر و سنگین‌تر باشد. در برخی ماه‌ها نیز ممکن است خونریزی کوتاه‌تر و سبک‌تری داشته باشید. تعداد روزهای بین پریود می‌تواند افزایش یا کاهش یابد. برخی ماه‌ها نیز ممکن است خونریزی اتفاق نیافتد.

_ علائم خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
خونریزی بین دوره‌های قاعدگی؛ جریان خون ممکن است نامنظم، طولانی و گاهی شدید باشد و ممکن است حاوی لخته باشد.

_ عواقب خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
معمولاً با درمان قابل علاج است.

_ عوامل خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
نشانگان تخمدان چندکیستی. چاقی استفاده از استروژن صناعی بدون پروژسترون همراه آن

_ عوارض خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
کم‌خونی سرطان (نادر ولی در صورت عدم درمان اختلال، خطر بیشتر است ).

_ دارو خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
هورمون‌ها برای تصحیح عدم تعادل هورمونی مسکن‌ها در صورت نیاز آرام‌بخش‌ها برای کاهش اضطراب (به ندرت لازم هستند). از آسپرین پرهیز کنید به ویژه اگر کم‌خون هستید.

_ علل خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
معمولاً ناشی از رشد بیش از حد آندومتر (پوشش داخلی رحم ) در اثر تحریک استروژن است. در خونریزی رحم در اثر اختلال کارکرد، تخمک‌گذاری (تشکیل و رها سازی یک تخمک از تخمدان ) به‌طور متناوب رخ می‌دهد.

_ فعالیت خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
بسته به بیماری زمینه‌ای در حد امکان فعالیت کنید. از گرما برای تسکین درد استفاده کنید: یک پوشش گرم کننده یا بطری آب داغ روی شکم یا پشت خود بگذارید. هر وقت لازم باشد، به مدت ۱۵-۱۰ دقیقه حمام آب داغ بگیرید.

_ اصول کلی درمان خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
آزمون‌های تشخیصی می‌توانند شامل بیوپسی از آندومتر (گذاشتن یک لوله نازک در داخل رحم برای به دست آوردن نمونه پوشش داخلی آن ) باشند تا مشخص شود آیا خونریزی با تخمک‌گذاری همراه است یا خیر. این کار به تعیین چگونگی ارزیابی علت کمک خواهد کرد. ممکن است قبلاً برای رد هرگونه بیماری خوش‌خیم یا بدخیمی که می‌تواند باعث خونریزی شود، آزمون‌های تشخیصی متعددی انجام شده باشد. خونریزی رحم در اثر اختلال کارکرد، تشخیص معمول برای بیماران فاقد علل قابل تشخیص به شمار می‌رود. درمان با هدف توقف خونریزی بیش از حد، تصحیح کم‌خونی در صورت وجود و پیگیری پاسخ به درمان صورت می‌گیرد. در صورت شدید بودن خونریزی ممکن است بستری شدن در بیمارستان برای تحت کنترل درآوردن آن لازم باشد. برای تسکین درد از گرما استفاده کنید. یک پوشش گرم کننده یا بطری آب داغ روی شکم یا پشت خود بگذارید. هر وقت لازم باشد، به مدت ۱۵-۱۰ دقیقه حمام آب داغ بگیرید. اگر هورمون درمانی، خونریزی را کنترل نکند، ممکن است جهت بررسی از لحاظ سایر مشکلات، اتساع و کورتاژ (اتساع گردن رحم و خراش دادن بایک کورت ) انجام گیرد. ممکن است برای برخی بیماران وقتی که تمام درمان‌های محافظه کارانه با شکست مواجه شده باشد، عمل جراحی جهت برداشتن رحم لازم باشد.

_ پیشگیری از خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
وزن مناسبی را حفظ کنید. در مورد هرگونه هورمون درمانی از توصیه‌های پزشکی پیروی کنید.

_ رژیم غذایی خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
رژیم غذایی خاصی ندارد.

 

منابع:

۱- dorvana.com

۲- drsaina.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( علت سبکی خواب چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,اخبار پزشکی ,تغذیه سالم ,دارونامه ,زندگی بهتر , سوال و پاسخ

حتما برای شما هم پیش آمده که شب به خاطر سر و صدا از خواب بپرید. اما این حادثه چند وقت یک بار برای شما اتفاق می‌افتد؟ آیا جزو آن‌هایی هستید که حتی اگر سیفون دستشویی هم کشیده شود از خواب بیدار می‌شوید؟!

این پدیده اصولا چندان خوشایند نیست اما وقتی ببینید بقیه در کمال راحتی خوابیده‌اند و فقط شما از جا پریده‌اید، بیشتر عصبانی خواهید شد. اخیرا محققان آمریکایی مطالعه‌ای انجام داده‌اند تا علت این اتفاق را بررسی کنند. آنها معتقدند مغز بعضی افراد برای جلوگیری از تاثیر محرک‌هایی که باعث اختلال خواب می‌شوند، قدرت بیشتری دارد. در حالت عادی مغز انسان هنگام خواب هم فعال است و محرک‌های بیرونی را دریافت و ارزیابی می‌کند. این فعال بودن برای حفظ سلامت و امنیت انسان در مواجهه با خطرات محیطی، یک ضرورت محسوب می‌شود. اما وقتی محرکی چندبار تکرار می‌شود، مغز انسان از تاثیر این عامل بر ذهن و جسم جلوگیری می‌کند. تنها در این صورت است که بدن فرصت پیدا می‌کند به وسیله خواب شبانه انرژی دوباره خود را به دست آورد و اصطلاحا شارژ شود. دانشمندان دانشکده پزشکی هاروارد و بیمارستان عمومی‌ ماساچوست، برای اولین‌بار قصد دارند با بررسی امواج مغزی افرادی که از خواب می‌پرند، راهی برای درمان قطعی آنها پیدا کنند.

دکتر جفری الن‌بوگن، متخصص مغز و اعصاب می‌گوید: «تاکنون مطالعه‌هایی روی ارتباط سروصدا با اختلال خواب انجام شده است. اما همه آنها دو راه عمده برای جلوگیری از این اختلالات پیشنهاد می‌کنند. گروهی معتقدند این محیط است که باید کم‌سرو صداتر شود. به عنوان نمونه دولت باید سیاست‌هایی داشته باشد که فرودگاه‌ها به خارج از مناطق مسکونی منتقل شوند.

گروه دوم هم می‌گویند افرادی که چنین مشکلی دارند باید با روش‌های خاصی خود را از سروصدا محافظت کنند. مثلا در پنجره خانه از شیشه دوجداره استفاده کنند یا حتی هنگام خواب گوشی‌هایی در گوش خود بگذارند تا ورود صوت به گوش کاهش پیدا کند!» اما دکتر الن بوگن و همکارانش به دنبال راه سومی هستند. آنها می‌خواهند جلوی پاسخ مغز به این سر وصداها را بگیرند.

در مطالعه‌ای که این گروه آمریکایی ترتیب دادند، ۱۲ نفر داوطلب که همگی به طور معمول خواب خوب و طبیعی شبانه داشتند، انتخاب شدند. در این مطالعه الگوی امواج مغزی این ۱۲ نفر در ۳ شب متوالی بررسی شد. شب اول این افراد در تختی راحت و بدون هیچ سر وصدایی خوابیدند و دانشمندان امواج مغزی آنها را ثبت کردند اما دو شب بعدی ۱۴ نوع صدای آزاردهنده مختلف در محل خواب این افراد پخش شد و همزمان امواج مغزی آنها هم ثبت شد؛ صداهایی شبیه به عبور ماشین، صدای انسان، باز و بسته شدن در و حتی صدای موتورهواپیما از دوردست جزو این ۱۴ نوع صدا بودند.

امواج مغزی مربوط به همه نواحی مغز بررسی شد. اما دکتر الن بوگن بیشترین مطالعه را روی امواج حاصل از تالاموس انجام داد. تالاموس بخشی از مغز انسان است که اطلاعات مرتبط با محرک‌های بینایی و شنوایی را دریافت می‌کند. موج‌هایی که هنگام خواب توسط تالاموس تولید و روی الکتروانسفالوگرام (منحنی امواج مغزی) ثبت می‌شوند، امواج دوکی خواب نام دارند. دکتر الن بوگن متوجه شد که شکل این امواج دوکی در افراد مختلف متفاوت است و این تفاوت با میزان تحریک‌پذیری نسبت به صداهای محیطی ارتباط دارد. افرادی که امواج دوکی بیشتری در الکتروانسفالوگرام داشتند، همان‌هایی بودند که سروصدای اطراف کمتر باعث از خواب پریدن آنها می‌شد. یعنی به عبارتی هرچه امواج دوکی بیشتر، کیفیت خواب هم بهتر.

گرچه هنوز مطالعات تکمیلی بیشتری در این زمینه باید انجام شوند. اما دکتر الن بوگن معتقد است، یافته آنها خوابیدن را برای خیلی از افراد بشر آسان‌تر خواهد کرد. به گفته وی، افرادی که هیچ‌وقت خواب خوبی ندارند می‌توانند در آینده‌ای نزدیک به کلینیک‌های مغز و اعصاب بروند تا امواج مغزی تالاموس آنها هنگام خواب ثبت شود. چون ممکن است جزو گروهی باشند که امواج دوکی کمتری دارند. البته ثبت این امواج فقط وقتی ارزش دارد که در صورت کم‌بودن آنها راهی برای افزایش این امواج وجود داشته باشد. اما دکتر الن بوگن به حل این مشکل هم به شدت امیدوار است و می‌گوید: «راه سومی که ما به دنبال آن هستیم، به زودی خوابیدن را برای خیلی‌ها دوست‌داشتنی و لذت‌بخش خواهد کرد.»

 

درمان
۱. رژیم غذایی‌تان را تغییر بدهید
اولین قدمی که برای درمان بی‌خوابی باید بردارید، این است که رژیم غذایی و عادات تغذیه‌ای‌تان را تغییر بدهید و خوراکی‌هایی که خواب‌تان را مختل می‌کنند، مصرف نکنید. شاید برای‌تان عجیب باشد اما بسیاری از افراد به خاطر تغذیه‌ی نادرست، با مشکل بی‌خوابی روبه‌رو هستند. چند ساعت قبل از خواب، اصلا کربوهیدرات مصرف نکنید. اگر قند و کربوهیدرات زیادی مصرف کنید، بدن شما مشغول سوزاندن‌ آن‌ها می‌شود و برای به خواب رفتن دچار مشکل می‌شوید. پس باید پیش از خواب، مصرف قند، غلات، حبوبات و به‌طورکلی کربوهیدرات را بسیار کاهش بدهید. بهتر است به فکر یک رژیم کم کربوهیدرات باشید.

اگر بی‌خوابی مزمن دارید و مدتهاست که از این مشکل رنج می‌برید، حتما خوراکی‌هایی که به داشتن خواب راحت کمک می‌کنند، مصرف کنید. در رژیم غذایی‌تان، چربی‌های سالم را هم بگنجانید تا خیلی زود بعد از اینکه سرتان را روی بالش گذاشتید، به خواب بروید. مثلا، هم آووکادو و هم ماست ارگانیک (بدون قند) می‌توانند بسیار مؤثر باشند، چون این مواد غذایی سرشار از منیزیم و پتاسیم هستند. خیلی‌ها نمی‌دانند که کمبود پتاسیم دارند یا از علائم کمبود منیزیم آگاه نیستند، هر دوی اینها مواد مغذی بسیار مهمی هستند که برای آرامش بدن و داشتن خواب خوب و راحت، لازم‌ هستند.

۲. استرس‌ را از بین ببرید
دومین قدمی که باید برای رفع بی‌خوابی بردارید این است که اضطراب و استرس‌تان را کم کنید. برای بیشتر افراد، علاوه بر تغذیه، استرس عامل اصلی بی‌خوابی‌های شبانه است. بدن شما شروع می‌کند به رقابت با افکار بی‌پایان و شما نمی‌توانید مغزتان را برای به خواب رفتن آماده کنید.

برای این عامل هم دلایل متعددی وجود دارد، شاید قبل از خواب تلویزیون تماشا کرده‌اید و این محرک بصری، مخصوصا نور آبی‌اش، دقیقا تا زمانی که به رختخواب بروید مزاحم‌تان بوده است. البته این فقط شامل تلویزیون نمی‌شود؛ کامپیوتر، آی‌پد و گوشی موبایل‌ نیز می‌توانند خواب‌تان را مختل کنند. نور آبی درخشان ساطع‌شده از این وسایل، در واقع به غده‌ی صنوبری مغزتان این پیام را ارسال می‌کند که شما نیاز به بیدار ماندن دارید، بنابراین در ریتم ساعت شبانه‌روزی بدن‌تان و میزان کورتیزول، اختلال ایجاد می‌شود و بی‌خواب می‌شوید.

بنابراین توصیه می‌شود دست‌کم ۳۰ دقیقه و ترجیحا یک ساعت قبل از خواب، تمام وسایل الکترونیکی را خاموش کنید. بهتر است کتابی مطالعه کنید یا چیزی بنویسید تا به آرام شدن‌تان کمک کند. می‌توانید عبادت کنید، رمان بخوانید یا به انجام مدیتیشن بپردازید تا حداقل ۳۰ دقیقه پیش از خواب، مغزتان برای خوابی راحت و باکیفیت آماده شود.

اگر نوشتن را دوست دارید، می‌توانید یک دفترچه بردارید و مثلا برنامه‌ی روز بعدتان را بنویسید. اگر هم موضوعی وجود دارد که باعث استرس‌تان شده و مانع به خواب رفتن‌تان می‌شود، توصیه می‌کنیم در مورد آن بنویسید، سعی کنید درباره‌ی چیزهایی که موجب استرس و اضطراب‌تان می‌شوند، دقیق بنویسید و سپس برای کارهایی که دوست دارید در هفته‌ی پیش رو انجام بدهید، برنامه‌ریزی کنید. این خیلی مهم است!

اگر یک روز بسیار خوب را پشت سر گذاشته‌اید و تمام روز را شاد بوده‌اید، پس هورمونی به نام اندورفین در بدن‌تان وجود دارد که به شما کمک می‌کند شب خوب بخوابید. ورزش کردن یکی از بهترین راهکارهای طبیعی برای ترشح اندورفین است، بنابراین ورزش کردن را به فهرست درمان بی‌ خوابی اضافه کنید، مخصوصا برای کودکان و نوجوانانی که با مشکل بی خوابی روبه‌رو هستند، ورزش کردن بسیار مفید است.

۳. مکمل مصرف کنید
قدم بعدی، مصرف مکمل‌هایی مانند مکمل منیزیم است که به درمان بی خوابی شما کمک می‌کنند. مصرف مکمل منیزیم، حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلی‌گرم شب قبل از خواب، می‌تواند به شما کمک کند تا استرس‌تان را کم کنید و کیفیت خواب‌تان را بالا ببرید. منیزیم سیترات (magnesium citrate) یا منیزیم کی‌لیت (magnesium chelate) قبل از خواب توصیه می‌شود.

ضمنا مکمل‌هایی مانند ملاتونین یا ریشه‌ی سنبل‌الطیب هم می‌توانند مفید باشند، اما مصرف طولانی‌ مدت‌شان توصیه نمی‌شود، مثلا اگر پرواز زده شده‌اید یا فقط برای یک یا دو روز نمی‌توانید بخوابید، مصرف مکمل ملاتونین، حدود سه گرم، راهکار مناسبی است و ایرادی ندارد. نباید این مکمل را طولانی‌مدت استفاده کنید چون به آن عادت می‌کنید.

۴. از عصاره‌های گیاهی استفاده کنید
راهکار دیگری که واقعا به شما کمک می‌کند تا خوب بخوابید، استفاده از عصاره‌های گیاهی همچون عصاره‌ی اسطوخودوس و عصاره‌ی بابونه است. بنابر تحقیقی از سوی Alternative Therapies in Health and Medicine and Pharmacognosy Review، بابونه، چه به‌صورت چای و چه به‌صورت رایحه یا عصاره، یکی از بهترین داروهای گیاهی برای آرامش و مبارزه با استرس است. استنشاق بخور بابونه، معمولا به عنوان یک درمان طبیعی برای اضطراب و افسردگی عمومی تجویز می‌شود. به همین دلیل است که عصاره‌ی بابونه در بسیاری از شمع‌ها، محصولات عطردرمانی و محصولات حمام‌درمانی وجود دارد.

عصاره‌ی اسطوخودوس را می‌توانید شب‌ها کنار تخت‌تان پراکنده کنید یا چند قطره از آن را روی گردن‌تان بمالید. از مزایای عصاره‌ی اسطوخودوس می‌توان ترکیبات معطری را نام برد که به آرام‌سازی بدن کمک می‌کنند. همچنین، می‌توانید با عصاره‌ی اسطوخودوس و نمک اپسوم که به دلیل داشتن منیزیم مفید است، وان آب‌ گرم بگیرید.

اگر قرار است ساعت ۱۰ یا ۱۰٫۵ شب به رختخواب بروید، حدود ساعت ۹، ۲۰ قطره از عصاره‌ی اسطوخودوس را روی بدن‌تان بمالید، وان را با آب خیلی گرم و مقداری نمک اپسوم پر کنید و حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در وان بمانید. وقتی از وان بیرون آمدید، حدود ۳۰ دقیقه در رختخواب کتابی مطالعه کنید و سپس بخوابید.

۵. سبک زندگی‌تان را تغییر بدهید
دیر یا زود لازم خواهد شد سبک زندگی‌تان را تغییر بدهید تا راه‌های بیشتری برای درمان بی‌خوابی‌ خود پیدا کنید. توصیه می‌کنیم در محیط خانه‌تان این کارها را انجام بدهید تا خواب بهتری داشته باشید:

دمای خانه را خنک کنید. در زمستان بهتر است سیستم گرمایشی را خاموش کنید. یک خانه‌ی سرد و خوشایند به شما کمک می‌کند تا بهتر بخوابید.
کار دیگری که باید انجام بدهید این است که تختخواب‌تان راحت باشد. اگر تشک‌تان جوری است که خیلی در آن فرو می‌روید، بهتر است تشک سالم‌تری تهیه کنید. همچنین مهم است که اتاق خواب‌تان تاریک باشد. اگر لازم است، از پرده‌های ضخیم‌تر برای تاریک‌تر شدن اتاق و در نتیجه بهتر خوابیدن استفاده کنید.

_ بهترین غذاها برای درمان بی‌خوابی
غذاهای سرشار از پتاسیم: این اسیدآمینه، تولید سروتونین را بیشتر می‌کند، سروتونین هم به آرام شدن کمک می‌کند. بوقلمون، مرغ یا ماهی تن برای شام مناسب هستند.
کربوهیدرات‌های پیچیده: کربوهیدرات‌ها نیز به تولید سروتونین کمک می‌کنند، پس سعی کنید کدو حلوایی یا سیب‌زمینی شیرین را همراه شام‌تان مصرف کنید.
شیر: هرچند لبنیات ممکن است برای بعضی از افراد مشکل‌ساز باشد، اما یک لیوان شیر قبل از خواب به بهتر خوابیدن کمک می‌کند.
غذاهای سرشار از منیزیم: منیزیم به عنوان ماده‌ی معدنی «آرام‌ساز» معروف است. سبزیجات برگ‌دار، کنجد، تخم آفتابگردان و جوی دوسر، سرشار از منیزیم هستند.
ویتامین‌های گروه ب: گوشت ارگانیک، مخمر آبجو، جگر و سبزیجات برگ‌دار سرشار از ویتامین‌های گروه ب هستند. غذاهای غنی از ویتامین ب ۱۲، بهترین منبع تأمین این مواد مغذی هستند.

_ غذاهایی که باید از آنها پرهیز کنید
کافئین: بعد از ظهرها قهوه ننوشید. اگر مشکل بی‌خوابی دارید، مصرف قهوه را کاملا قطع کنید.
آلرژن‌های خوراکی: آلرژی غذایی می‌تواند موجب بی‌خوابی شود.
شکر: نوسانات قند خون می‌تواند موجب بی‌خوابی شود.
غذاهای پُرچرب: چربی باعث کُند شدن گوارش می‌شود و شب‌ها می‌تواند بدهضمی را به دنبال داشته باشد. قبل از خواب، غذاهای سرخ‌کردنی میل نکنید.

_ ۴ درمان دیگر برای بی‌خوابی
۱- ملاتونین (۱ تا ۳ میلی‌گرم نیم ساعت قبل از خواب)، کیفیت خواب را بالا می‌برد و بهتر است برای مدت کوتاهی مصرف شود.
۲- گل ساعتی (۵۰۰ میلی‌گرم قبل از خواب)، برای بی خوابی مفید است، اما ممکن است برای بعضی از افراد، محرک باشد.
۳- کلسیم و منیزیم (۵۰۰ میلی‌گرم کلسیم و ۲۵۰ میلی‌گرم منیزیم)، این مواد معدنی با هم به آرام‌سازی کمک می‌کنند.
۴- ویتامین ب ۱۲ (روزانه ۵۰۰ میلی‌گرم)، به عملکرد سلولی کمک می‌کند و کمبود آن می‌تواند منجر به بی خوابی شود.

اگر شما هم جزو کسانی هستید که مشکل بی‌خوابی دارید، ما این اطمینان را به شما می‌دهیم که راهکارهای توصیه‌شده درمان بی‌خوابی شما هستند و کمک‌تان می‌کنند بر مشکل بی‌خوابی‌تان پیروز شوید.

 

منابع:

۱- rasekhoon.net

۲- chetor.com

۳- draxe.com

0
1 2 3 7