نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( وجود خون در ادرار نشانه چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,سوال و پاسخ

 

دیدن خون در ادرار باعث نگرانی شخص می‌شود. ادرار خونی که هماچوری (hematuria) نام دارد، همیشه مشکل جدی نیست، به عنوان مثال انجام ورزش شدید باعث ادرار خونی می‌شود.
همچنین مصرف برخی داروها مثل آسپیرین باعث مشاهده خون در ادرار می‌شود. اما برخی اوقات هم نشان‌دهنده یک مشکل جدی در بدن است.
گاهی وجود خون در ادرار قابل مشاهده توسط خود فرد است، ولی برخی اوقات فقط زیر میکروسکوپ قابل دیدن است و بعد از آزمایش ادرار توسط پزشک کشف می‌شود.

در هر صورت تعیین علت پیدایش خون در ادرار مهم است.

ادرار خونی در اثر ورزش معمولا بعد از یک یا دو روز برطرف می‌شود، ولی برخی علل ادرار خونی نیاز به درمان پزشکی دارند.

_ علائم ادرار خونی

علامت قابل مشاهده ادرار خونی، ادرار صورتی یا قرمز یا قهوه‌ای رنگ است که در اثر وجود گلبول‌های قرمز خون است. ادرار خونی معمولا دردی ندارد، ولی اگر لخته‌های خونی همراه با ادرار از بدن دفع شود می‌تواند درد هم ایجاد کند.

_ ۱۰ علت ادرار خونی

کلیه‌ها و سایر قسمت‌های دستگاه ادراری می‌توانند باعث نشت خون در ادرار شوند.

۱- عفونت مجرای ادراری

ورود میکروب (باکتری) به داخل بدن از طریق مجرای خروج ادرار و تکثیر آن‌ها در مثانه باعث ایجاد عفونت ادراری می‌شود. علائم عفونت ادراری شامل تکرر ادرار، درد و سوزش موقع ادرار کردن و بدبو شدن ادرار است. در برخی افراد بخصوص افراد مسن، تنها علامت عفونت ادراری، مشاهده میکروسکوپی خون در ادرار است.

۲- سنگ مثانه یا کلیه

املاح موجود در ادرار تغلیظ شده برخی اوقات رسوب می‌کنند و باعث تشکیل کریستال‌هایی در دیواره کلیه و مثانه می‌شوند. این کریستال‌ها با گذشت زمان به سنگ‌های کوچک و سختی تبدیل می‌شوند.

این سنگ‌ها اغلب باعث درد می‌شوند. سنگ کلیه یا مثانه باعث پیدایش خون در ادرار نیز می‌شود.

۳- عفونت کلیه

عفونت کلیه یا پیلونفریت، در اثر ورود باکتری به داخل کلیه از طریق جریان خون و یا بالا آمدن باکتری از طرف مثانه و از طریق میزنای به داخل کلیه است. علائم عفونت کلیه اغلب شبیه علائم عفونت مثانه است، گرچه عفونت کلیه، بیشتر باعث تب و درد پهلوها می‌شود.

۴- بزرگ شدن پروستات در مردان

غده پروستات در مردان اغلب بعد از سنین میان‌سالی بزرگ می‌شود و این امر طبیعی است. وقتی پروستات بزرگ می‌شود، روی میزنای ( لوله باریکی که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه می‌برد میزنای یا حالِب نام دارد. این مجرا از لگنچه منشأ گرفته و به مثانه ختم می‌شود.

مثانه نیز ادرار را از طریق لوله دیگری به نام میزراه (پیشاب‌راه) تخلیه می‌کند. میزنای در افراد بالغ معمولاً میان ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر درازا دارد. در جدار میزنای عضلات صاف دیده می‌شوند. انتهای حالب (پیوستگاه میزنای و مثانه) به صورت اسفنگتر یکطرفه عمل کرده در انسان سالم مانع ریفلاکس ادرار از مثانه به میزنای می‌شود. جدار حالب از سه لایه تشکیل شده است که شامل: ۱- در خارج بافت همبندی ۲- میانی بافت عضلانی ۳- داخلی لایهٔ مخاطی ). فشار وارد می‌کند و مسیر جریان ادرار را می بندد. علائم بزرگی پروستات شامل به سختی ادرار کردن، نیاز فوری به دفع ادرار، تکرر ادرار و مشاهده خون در ادرار (با چشم و یا میکروسکوپ) است. عفونت پروستات (پروستاتیت) هم این علائم را ایجاد می کند.
مشاهده خون در ادرار می تواند در اثر سرطان پیشرفته کلیه، مثانه و یا پروستات باشد

۵- بیماری‌های کلیه

گلومرونفریت (التهاب سیستم تصفیه کردن کلیه‌ها) باعث ادرار خونی (میکروسکوپی) می‌شود. گلومرونفریت می‌تواند در اثر یک بیماری سیستمیک مثل دیابت و یا به تنهایی اتفاق بیفتد.

گلومرونفریت می‌تواند در اثر یک عفونت ویروسی یا استرپتوکوکی، بیماری عروق خونی (واسکولیت) و مشکل ایمنی مثل نفروپاتی ایمونوگلوبولین A رخ دهد که همگی روی مویرگ‌هایی که خون را در کلیه‌ها تصفیه می‌کنند (گلومرولی) تأثیر می‌گذارند.

۶- سرطان

مشاهده خون در ادرار می‌تواند در اثر سرطان پیشرفته کلیه، مثانه و یا پروستات باشد. متأسفانه ممکن است در مراحل ابتدایی (شروع) این سرطان‌ها علامتی وجود نداشته باشد. در حالی‌که در مراحل ابتدایی و شروع سرطان، امکان درمان بیشتر است.

۷- اختلالات ارثی

کم‌خونی داسی شکل (کمبود ارثی هموگلوبین در گلبول قرمز خون) باعث پیدایش خون در ادرار می‌شود (قابل مشاهده با چشم و یا میکروسکوپ).

همچنین یک اختلال ارثی به نام سندرم آلپورت (alport) با تأثیر برروی غشای فیلتر کردن گلومرولی در کلیه‌ها باعث ادرار خونی می‌شود.

۸- آسیب کلیه

برخورد ضربه به کلیه‌ها در اثر تصادف و یا یک حرکت ورزشی، باعث پیدایش خون در ادرار می‌شود.

۹- داروها

داروهایی که باعث پیدایش خون آشکار در ادرار می‌شوند شامل آسپیرین، پنی‌سیلین، هپارین رقیق کننده خون و داروی ضدسرطان سیکلوفسفامید (سیتوکسان) است.

۱۰- ورزش شدید و سخت

هنوز علت دقیق ایجاد ادرار خونی در اثر ورزش معلوم نشده است. شاید در اثر آسیب مثانه، کم آبی بدن یا شکسته شدن گلبول‌های قرمز خونی باشد که در ورزش هوازی تند و ثابت رخ می‌دهد.

ورزشکاران دونده بیشتر دچار ادرار خونی می‌شوند، اگر چه هر ورزشکاری می‌تواند بعد از یک تمرین سخت ورزشی دچار ادرار خونی شود.

_ چه موقع نزد پزشک برویم؟

اگرچه بسیاری از علل ادرار خونی خطرناک نیستند، ولی به محض مشاهده خون در ادرار خود باید به پزشک مراجعه کنید تا علت آن را کشف کند.

به یاد داشته باشید مصرف برخی داروها مثل ملین‌ها (داروهای ضد یبوست) و برخی مواد غذایی مثل چغندر، توت‌های قرمز رنگ و ریواس باعث قرمز رنگ شدن ادرار می‌شوند.

تغییر رنگ ادرار در اثر داروها خوراکی‌ها و ورزش معمولا طی چند روز برطرف می‌شود.

ولی شما خودتان نمی‌توانید به‌طور دقیق بگویید علت قرمز رنگ شدن ادرار چیست، لذا باید به پزشک مراجعه کنید تا علت را تشخیص دهد.

تشخیص علت هماچوری

پزشک درباره علائم بیماری از شما سئوال می‌کند. سپس با تجویز آزمایش ادرار، ترکیبات موجود در آن را بررسی خواهد کرد.

علاوه بر آزمایش ادرار، آزمایش خون نیز اغلب برای بررسی مواد زائد موجود در خون مورد نیاز می‌باشد. در حقیقت آزمایش خون، عملکرد کلیه‌ها برای دفع مواد زائد را نشان خواهد داد.

_ سایر روش‌های تشخیصی عبارتند از:

سی تی اسکن

سی تی اسکن که در واقع عکس‌برداری با اشعه X است، می‌تواند در تشخیص سنگ مثانه، کلیه، تومورها و سایر ناهنجاری‌های مثانه، کلیه‌ها، حالب‌ها و میزراه کمک کننده باشد.

فراصوت کلیه

در تست فراصوت کلیه از امواج رادیویی برای داشتن تصویری از ساختار کلیه استفاده می‌شود.

آی وی پی

این روش نیز، یک روش استفاده از اشعه X برای داشتن تصویر مجاری ادراری است که در آن از رنگ استفاده می‌شود.

سیستوسکوپی

سیستوسکوپی در حقیقت آندوسکوپی مثانه است. در این تست از یک لوله نازک و کوچک که در سر آن دوربینی قرار گرفته است، استفاده می‌شود. این لوله از طریق میزراه به سمت مثانه هدایت می‌شود. در این روش ممکن است نمونه‌برداری از بافت مثانه نیز انجام شود. این نمونه برای بررسی ناهنجاری‌ها و سلول‌های سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نمونه‌برداری از بافت کلیه

در این روش به منظور تشخیص بیماری‌های کلیوی، یک نمونه کوچک از بافت کلیه برداشته شده و در آزمایشگاه توسط میکروسکوپ‌های تخصصی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

منبع: سایت تبیان

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( آشنایی با واریس لگن چیست؟ )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, سوال و پاسخ , بهداشت بانوان

 

واریس سیاهرگ‌ها (به انگلیسی: Varicose veins) که از ریشه واژه لاتین واریکس Varix به معنای پیچ خورده گرفته شده، به گشاد شدن سیاهرگ‌ها یا تورّم ورید گفته می‌شود. واریس، شایع‌ترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰-۱۰٪ جمعیت را مبتلا می‌کند. سیاهرگ‌های واریسی به صورت رگ‌های دراز، گشادشده و پرپیچ‌ و خم و غالباً در سطوح درونی اندام تحتانی دیده می‌شوند.

بیشترین میزان شیوع واریس در زنان بین سن ۴۹-۴۰ سالگی برآورد شده‌ است. رگ‌های واریسی بزرگ، کاملاً ً برجسته و گاهی قابل لمس و متسع و طویل می‌باشند و گاهی قطر بالاتر از ۴ میلی‌متر پیدا می‌کنند.

سیاهرگ‌های متورم و بیرون زده از پوست به رنگ‌های آبی، بنفش و یا تیره رنگ عمومی‌ترین شکل ظاهری یک ورید مبتلا به واریس می‌باشد و در پاره‌ای از موارد این رگ‌ها ممکن است دردناک شوند و در نهایت باعث ایجاد ناراحتی برای فرد و یا حتی سختی در راه رفتن شود. که البته جهت درمان انواع واریس روش‌های درمانی متنوعی وجود دارد و در حال حاضر در کشور ما ، متخصصان زیادی با تبهر در امر تشخیص انواع واریس پا، روش‌های درمانی متناسب با آن را برای افراد توصیه واجرا می‌نمایند.

 

درمان‌هایی سریع ، بدون درد و مؤثرو دوره نقاهت بسیار کوتاه مدت.

_ واریس ورید صافن کوچک
ورید صافن کوچک از قسمت بیرونی تاندون آشیل شروع می‌شود و به ورید عمقی که در پشت زانو قرار دارد متصل می‌شود. زمانی که این سیاهرگ دچار عارضه واریس شود نواحی پشت زانو و پشت مچ پا را درگیر می‌کند. همچنین واریس ورید صافن کوچک معملا در کنار واریس ورید صافن بزرگ دیده می‌شود.

_ واریس ورید صافن بزرگ
یکی از رگ‌هایی که اغلب دچار واریس می‌شود، ورید صافن بزرگ نام دارد. صافن بزرگ وریدی است که از داخل مچ پا بالا می‌رود و به ورید فمورال در ناحیه کشاله ران متصل می‌‌گردد. رگ‌های واریسی که بر روی انشعاب‌ها یا شاخه‌ی اصلی ورید صافن ایجاد می‌شوند، واریس ورید صافن نام دارند. نواحی که بیش از همه دچار واریس ورید صافن بزرگ می‌شوند عبارتند از: ساق پاها، قسمت بیرونی ران‌ها و پشت ران‌ها.

_ واریس شاخه‌ای
در این نوع واریس وریدها بصورت تکه ‌تکه ‌به حالت برآمده و بزرگ است که از ورید صافن اصلی بزرگ منشعب می‌شود. واریس شاخه‌ای اغلب در زیر زانو و گاهی به صورت تکی دیده می‌شود. خصوصیت این نوع واریس این است که نسبت به واریس ورید صافن باریک‌تر است.

_ واریس مشبک و عنکبوتی
واریس مشبک عموما به شکل بیرون ‌زدگی وریدهای بسیار ریز زیرپوستی در ناحیه‌ای به اندازه ۲ تا ۳ میلی‌‌متر است که در این ناحیه رگ‌ها به صورت یک توری پخش شده‌اند. واریس عنکبوتی نیز مویرگ‌های اتساع یافته‌ای هستند شامل رگ‌های مشبک باریک ‌تر و در ناحیه‌ای به شعاع کمتر از ۱ میلی‌متر قرار دارند.

این مویرگ‌ها درست در زیر پوست هستند. واریس عنکبوتی برعکس واریس ورید صافن اصلا برآمده نیست و بیشتر در میان زنان شیوع دارد و ممکن است در هر قسمتی از پا ایجاد شود، اما معمولاً در داخل زانو و خارج ران دیده می‌شود.

_ واریس متوسط
در واریس با شدت متوسط وریدهای درگیر به‌طور کامل قابل ‌رویت هستند. اندازه‌ی این رگ‌ها معمولا بزرگ است، در زیر پوست برآمده می شوند و رنگ کبودی پیدا می کنند. رگ‌های واریسی، با شدت متوسط ممکن است در ابتدا تنها از لحاظ زیبایی برای بیمار ایجاد نگرانی کنند، اما در صورتی که برای درمان آن اقدامی نشود ممکن است مشکلات جدی‌تری را برای فرد ایجاد نماید. در این مرحله به توصیه متخصص آزمایشات تشخیصی مخصوص واریس انجام می‌شود تا تعیین شود که مشکل واریس بر اثر بیماری وریدی مزمن است یا خیر.

این بیماری علائم بسیار دیگری به همراه دارد و می‌تواند مشکلات جدی‌ تری برای سلامتی فرد ایجاد کند. رگ واریسی با شدت متوسط نمی‌تواند به نحو مؤثری خون را به جریان بیندازد و خون در وریدها جمع شده و به سمت قلب حرکت نمی کند، بنابراین بدن از یک جریان جایگزین در اطراف رگ‌های واریسی کمک می‌گیرد. درمان واریس متوسط با روش‌های پیشرفته‌ ی درمانی شامل لیزرتراپی و اسکلروتراپی با هدایت اولتراسوند انجام می‌پذیرد و در نهایت گردش خون موثر در پا را بازیابی نموده و سلامت عمومی بیمار را بهبود می‌ بخشد.

_ واریس شدید
در صورتی که رگ‌های واریسی درمان نشوند، می‌توانند سلامتی فرد را به خطر بیاندازند و علاوه بر این، ظاهر این رگ‌ها نیز ناخوشایند است. بیماری مزمن عروقی یکی از عوارض شایع بیماری واریس در مرحله‌ی پیشرفته است که مورد درمان قرار نگرفته.

بیماری مزمن عروقی موجب مشکلات بسیاری از جمله ضخیم شدن بافت و پوست، زخم پوستی، تغییر رنگ پوست و تورم شدید می‌شود. در این مرحله نیز انجام درمان‌های مخصوص رگ‌های واریسی می‌تواند مؤثر باشد اما به احتمال زیاد لازم است که جلسات درمانی تکرار شوند و بیمار مراقبت‌ها و درمان‌های لازم برای مشکلات دیگری که به وجود آمده‌اند را انجام دهد.

واریس شدید پا هرگز نباید نادیده گرفته شود و لازم است که معاینات تشخیصی آن توسط متخصص عروق انجام شود تا بهترین و مؤثرترین روش درمان را برای شما تجویز کند.

_ واریس لگن یا سندرم احتقان لگن

واریس لگن یا سندرم احتقان لگن یا PCS نوعی شرایط مزمن است که در اثر واریسی شدن عروق ناحیه لگن ایجاد می‌گردد. وریدهای واریسی در نتیجه عملکرد ضعیف، متورم و پیچ خورده می‌گردند.

_ علائم واریس لگن دردی کسل کننده در ناحیه لگنی می‌باشد که در زمان‌ها و موقعیت‌های متفاوت تشدید می‌گردد. برخی متخصین بر این باورند که علت درد مزمن لگن در زنان در ۳۰ درصد موارد بروز سندرم احتقان لگن می‌باشد.

_ واریس مری (به انگلیسی: Esophageal varices)، واریس عروق مری در قسمت انتهایی است که اغلب به دنبال سیروز پیشرفته کبدی و افزایش فشار ورید باب روی می‌دهد. با اینکار بدن می‌کوشد با انتقال خون به سیستم عروقی وناکاوا از فشار ورید باب بکاهد. خطر اصلی واریس مری، پارگی عروق متسع و خونریزی گوارشی است که چون اغلب بیماران به دلیل بیماری کبدی پیشرفته دارای مشکلات زمینه‌ای (مانند اختلال در انعقاد خون) نیز هستند بسیار خطرناک و نیازمند درمان اورژانسی است.

_ واریس لگن چیست؟
در دوران بارداری، بدن مادر خون بیشتری تولید می کند که این موضوع نیز باعث وارد شدن فشار بیشتر به رگ‌های خونی می‌شود. واریس بارداری در پاها یکی از مواردی است که اکثر خانم‌ها از آن شکایت دارند و اغلب در پاها، اطراف لگن و حتی در ناحیه تناسلی ایجاد می‌شود. بارداری چند قلویی احتمال بروز واریس را افزایش می‌دهد. سندرم احتقان لگن (PCS )، یکی از بیماری‌های خطرناک برای تمامی زنان است که اغلب برای افرادی ایجاد می‌شود که قبلاً چندقلو باردار بوده‌اند.

در ابتدا خود را به صورت واریس شدید در پاها و لگن نشان می‌دهد اما این رگ‌ها نسبت به واریس معمولی، دردناک ‌تر و آزاردهنده‌تر هستند. این درد ممکن است با انجام فعالیت‌های خاص، نزدیک به زمان پریود ماهانه، درزمان مقاربت جنسی یا بعد ازآن شدید‌تر شود. سایر علائمی که این بیماری ایجاد می‌کند شامل نفخ و بی‌اختیاری ادرار می‌شود.

انجام درمان‌های مربوط به واریس در رفع علائم ناشی از واریس بارداری و سندرم احتقان لگن بسیار مؤثر و نتیجه‌بخش است. انجام اسکلروتراپی با هدایت اولتراسوند خصوصاً برای واریس بارداری بسیار مؤثر است و انجام سایر درمان‌ها نیز حداقل این اطمینان را می‌دهد که حتی اگر رگ‌های واریسی مجدداً بازگشت کنند موجب درد و ناراحتی موقتی و بسیار کم می‌شوند.
به‌جز موضوع بارداری، زنان به طور کلی بیشتر از مردان در معرض بروز بیماری واریس هستند. داشتن سابقه‌ی خانوادگی نیز در ابتلا به واریس مؤثر است. در صورت داشتن هر مشکل یا علائم مشکوک باید به متخصص واریس مراجعه کنید تا مطمئن شوید که این مشکل کوچک در آینده به مشکل بزرگ و چالش‌برانگیزی تبدیل نمی‌شود.

_ واریس لگن یا سندرم احتقان لگن

واریس لگن یا سندرم احتقان لگن یا PCS نوعی شرایط مزمن است که در اثر واریسی شدن عروق ناحیه لگن ایجاد می‌گردد. وریدهای واریسی در نتیجه عملکرد ضعیف، متورم و پیچ خورده می‌گردند.

علائم واریس لگن دردی کسل‌کننده در ناحیه لگنی می‌باشد که در زمان‌ها و موقعیت‌های متفاوت تشدید می‌گردد. برخی متخصین بر این باورند که علت درد مزمن لگن در زنان در ۳۰ درصد موارد بروز سندرم احتقان لگن می‌باشد.
_ علائم واریس لگن یا سندرم احتقان لگن

خانم‌های مبتلا به سندرم احتقان لگن معمولا درد مزمنی را گزارش می‌کنند که در موقعیت‌های زیر تشدید می‌شود:

ایستادن‌های طولانی مدت
روزهای پیش از قاعدگی
هنگام غروب
در طول نزدیکی جنسی و بعد از آن
در اواخر دوران بارداری

_ شدت علائم واریس لگن در بین افراد مختلف متفاوت است. این علائم عبارت است از:

دیسمنوره (پریود دردناک)
خونریزی غیر نرمال در طول دوران قاعدگی
کمردرد
افسردگی
خستگی
عروق واریسی پیرامون ولوو، باسن و پاها

ترشحات غیرنرمال واژن
ورم واژن یا ولوو
تحریک و حساس شدن ناحیه زیر شکم
افزایش ادرار
علائم مربوط به سندرم روده تحریک پذیر
درد مفصل ران

_ علل و فاکتورهای خطر مربوط به واریس لگن یا سندرم احتقان لگن

تصور بر این است که بارداری شایع‌ترین علت ایجاد واریس لگن یا سندرم احتقانی لگن می‌باشد. دلایل متعددی وجود دارد که ارتباط بین بارداری و بروز این مشکل را نشان می‌دهد:

بارداری می‌تواند تغییرات ساختاری را در ناحیه لگن خانم‌ها ایجاد کند. این تغییرات می‌تواند بر عروق خونی تاثیر گذاشته و احتمال ابتلا به این نوع واریس را افزایش دهد.

فاکتور خطر دیگری که در ایجاد واریس لگن نقش دارد احتباس مایعات و اضافه وزن دوران بارداری است. برخی اوقات وریدها نمی‌توانند افزایش حجم مایعات را تحمل کنند. دریچه‌های موجود در عروق آسیب دیده و خون به درستی جریان نمی‌یابد، در نتیجه احتمال ابتلا به این نوع واریس وجود خواهد داشت.
تصور بر این است که افزایش مقدار استروژن در بارداری سبب تضعیف دیواره‌های عروق خونی می‌گردد و به این ترتیب احتمال ابتلا به واریس لگن یا سندرم احتقانی لگن افزایش می‌یابد.

بنابراین خانم‌هایی با سابقه بارداری در خطر ابتلا به واریس لگن قرار خواهند داشت.

_درمان واریس لگن یا سندرم احتقانی لگن

_ تشخیص سندرم احتقانی لگن

تشخیص واریس لگن با انجام آزمایشات تشخیصی متعددی صورت می‌پذیرد:

سونوگرافی
لاپاراسکوپی
سی تی اسکن
ام آر آی

انجام سونوگرافی در خط اول تشخیص واریس لگن قرار دارد؛ زیرا بررسی احتمال ایجاد واریس همچنین امکان ارزیابی جریان خون را فراهم می‌آورد.

درمان واریس لگن یا سندرم احتقانی لگن معمولا متمرکز بر کاهش علائم می‌باشد. متاسفانه درمان قطعی واریس لگن روشن نیست و انتخاب‌های درمانی موجود نیز با چالش‌هایی همراه هستند.

_ داروهای به کار رفته در کاهش علائم واریس لگن عبارتند از:

مسکن‌های ضد‌التهابی غیراستروئیدی
مسکن‌های مربوط به دردهای مزمن مانند گاباپنتین همراه با آمی‌تریپتیلین
امبولیزاسیون ورید لگن یا PVE. در این روش عروق واریسی دخیل در این واریس از بین خواهند رفت. خیلی از تحقیقات بهبودی را در علائم واریس لگن در خانم‌هایی نشان داده است که امبولیزاسیون ورید لگن را انجام داده‌اند. باید یادآور شد امبولیزاسیون ورید لگنی برای همه خانم‌ها گزینه درمانی مناسبی نمی‌باشد.

_ واریس لگن یا سندرم احتقان لگن در بارداری

علائم واریس لگن یا سندرم احتقان لگن در مراحل آخر بارداری مادامی‌که جنین بزرگ تر و سنگین تر می‌گردد تشدید می‌شود. فشار اضافی بر عروق واریسی شده لگن منجر به تشدید درد می‌گردد.

به‌طور کلی باید توجه داشت واریس لگن یا سندرم احتقان لگن می‌تواند تاثیر معنی داری بر کیفیت زندگی داشته باشد. علائمی مانند درد مزمن، درد حین نزدیکی جنسی و دیسمنوره می‌تواند منجر به کاهش فعالیت فیزیکی و ایجاد افسردگی شود. همچنین باید بدانیم درمان واریس لگن مشخص نیست و درمان‌های موجود تنها از شدت علائم می‌کاهند.

منابع:

۱- سایت mahanmedical.com

۲- سایت dorvana.com

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( آشنایی با پارگی‌ پرده‌ گوش‌ )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, سوال و پاسخ

پارگی پرده گوش به طور معمول جدی نمی‌باشد که اغلب پس از یک مدت ترمیم می‌شود و بهبود می‌یابد و هیچ‌گونه عوارضی ندارد.عوارضی که گاهی اوقات ممکن است رخ دهد از دست دادن قدرت شنوایی و ایجاد عفونت در گوش میانی می‌باشد. روش‌هایی جهت بهبود یافتن پرده گوش پاره شده وجود دارد البته در صورتی که خود به خود ترمیم نشده و شما شنوایی خود را از دست داده بودید. باید درمان جراحی را پیگیری نمود.

پرده گوش چیست و چگونه ما می‌شنویم؟
پرده گوش پرده صماخ نامیده می‌شود یک پوسته نازک در ساختار گوش می‌باشد بین گوش خارجی و میانی نهفته است.
گوش کلا به سه بخش بیرونی، میانی و داخلی تقسیم می‌شود امواج صوتی وارد گوش خارجی شده و به پرده گوش ضربه می‌زنند و موجب ارتعاش آن می‌شوند.

پشت پرده گوش ۳ استخوان کوچک وجود دارد که عبور و مرور ارتعاشات بر روی اسخوان‌های بخش میانی تاثیر می‌گذارد استخوان‌ها پس از ارتعاش امواج را به حلزون گوش داخلی انتقال می‌دهند که در آن‌جا ارتعاشات به سیگنال‌هایی تبدیل شده که توسط یک سری فرستنده‌ها به مغز رفته و سبب مس شوند ما بشنویم.

گوش میانی در پشت پرده گوش به‌طور طبیعی با هوا پر شده است و با پرده گوش در تماس است و در پشت بینی شیپور استاش قرار دارد و این اجازه را می‌دهد که هوا در داخل و خارج از گوش میانی در جریان باشد.

پرده گوش پاره شده چیست و چه عواملی سبب ان می‌شوند؟
پارگی در پرده گوش می‌تواند انتشار یابد و زیاد شود و شنوایی را تحت تاثیر قرار دهد میزان از دست دادن شنوایی گوش متفاوت می‌باشد.برای مثال ایجاد یک سوراخ ریز می‌تواند موجب از دست رفتن کم شنوایی شود.سوراخ هر چه بزرگ‌تر شود می‌تواند تاثیراتی بیشتری داشته باشد همچنین اگر علاوه بر ان سه استخوان کوچک متصل به پرده گوش هم آسیب ببیند سبب از دست دادن شنوایی شدیدتر می‌شود. همچنین با یک سوراخ در پرده شما در معرض یک خطر بزرگ عفونت گوش داخلی قرار می‌گیرید زیرا پرده صماخ به عنوان یک محافظ در برابر باکتری‌ها و میکروب‌هایی که به گوش میانی وارد می شوند عمل می‌کند.

ـ علایم‌ شایع‌:
۱. درد ناگهانی‌ درگوش‌
۲. ناشنوایی‌ نسبی‌
۳. وزوز گوش‌
۴. سرگیجه‌
۵. خونریزی‌ یا ترشح‌ از گوش‌. ترشح‌ گوش‌ ممکن‌ است‌ در عرض‌ ۴۸-۲۴ ساعت‌ پس‌ از پارگی‌، شبیه‌ چرک‌ شود.
ـ علل‌ بیماری:
۱. عفونت‌ شدید گوش‌ میانی‌
۲. وارد آمدن‌ فشار ناگهانی‌ به‌ پرده‌ گوش‌ به‌ سمت‌ خارج‌ (مکش‌ به‌ سمت‌ خارج‌) مثلاً در اثر بوسیدن‌ گوش‌
۳. پاره‌ شدن‌ پرده‌ گوش‌ به‌ دنبال‌ وارد کردن‌ یک‌ شی‌ء مثل‌ گوش‌ پاک‌کن‌ یا گیره‌ کاغذ برای‌ تمیز کردن‌ یا رفع‌ خارش‌ گوش‌
۴. وارد آمدن‌ فشار ناگهانی‌ به‌ پرده‌ گوش‌ به‌ سمت‌ داخل‌، مثلاً در اثر سیلی‌، حادثه‌ به‌ هنگام‌ شنا یا شیرجه‌، یا وقوع‌ انفجار در نزدیکی‌ فرد
ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:
۱. صدمه‌ به‌ سر
۲. عفونت‌ اخیر گوش‌ میانی‌
ـ پیشگیری‌:
۱. هیچ‌ شئی‌ را درون‌ مجرای‌ گوش‌ فرو نکنید.
۲. در صورت‌ بروز عفونت‌ گوش‌ میانی‌، سریعاً برای‌ درمان‌ مراجعه‌ کنید.
۳. از صدماتی‌ که‌ ممکن‌ است‌ باعث‌ پاره‌ شدن‌ پرده‌ گوش‌ شوند اجتناب‌ کنید.
ـ عواقب‌ مورد انتظار:
۱. اگر پارگی‌ خود به‌ خود ترمیم‌ نشود نیاز به‌ جراحی‌ وجود دارد.
۲. اگر پرده‌ گوش‌ پاره‌ شده‌ عفونی‌ نشود، معمولاً خود به‌ خود در عرض‌ ۲ ماه‌ ترمیم‌ صورت‌ می‌گیرد. اگر پرده‌ گوش‌ پاره‌ شده‌ عفونی‌ شود، عفونت‌ را می‌توان‌ درمان‌ کرد و شنوایی‌ نیز معمولاً مشکل‌ دایمی‌ پیدا نمی‌کند.
ـ عوارض‌ احتمالی‌:
۱. عفونت‌ گوش‌، همراه‌ با تب‌، استفراغ‌ و اسهال‌
۲. ندرتاً خونریزی‌ زیاد
۳. مننژیت‌
۴. ندرتاً ناشنوایی‌ دایمی‌
۵. ماستوئیدیت‌ (عفونت‌ ماستوئید، ناحیه‌ استخوانی‌ درست‌ پشت‌ گوش)
ـ درمان‌:
۱. درمان‌ شامل‌ دارو برای‌ پیشگیری‌ از عفونت‌ و مراقبت‌ حمایتی‌ برای‌ درد است‌.
۲. حتی‌المقدور فین‌ نکنید. اگر این‌ کار ضرورت‌ داشته‌ باشد، آن‌ را به‌ ملایمت‌ انجام‌ دهید.
۳. مجرای‌ گوش‌ را خشک‌ نگاه‌ دارید. شنا نکنید، دوش‌ نگیرید، یا در باران‌ بدون‌ چتر راه‌ نروید.
۴. اگر پرده‌ گوش‌ خود به‌ خود ترمیم‌ نشود، عمل‌ جراحی‌ ظریفی‌ برای‌ ترمیم‌ آن‌ صورت‌ خواهد گرفت‌.
۵. تشخیص‌ با معاینه‌ گوش‌ با اتوسکوپ‌ (دستگاه‌ مخصوص‌ دیدن‌ داخل‌ گوش‌) تأیید می‌شود. همچنین‌ ممکن‌ است‌ مایع‌ داخل‌ گوش‌ کشت‌ داده‌ شود.
ـ داروها:
۱. آنتی‌بیوتیک‌ برای‌ پیشگیری‌ از عفونت‌
۲. داروهای‌ ضد درد. برای‌ درد خفیف‌ می‌توانید از استامینوفن‌ استفاده‌ کنید.
ـ فعالیت‌:
با رو به‌ بهبود گذاشتن‌ علایم‌، فعالیت‌های‌ عادی‌ خود را از سر گیرید.
ـ رژیم‌ غذائی‌:
رژیم‌ خاصی‌ توصیه‌ نمی‌شود.
ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمائید:
۱. تب‌
۲. دردی‌ که‌ علی‌رغم‌ درمان‌ ادامه‌ یابد.
۳. سرگیجه‌ای‌ که‌ بیش‌ از ۲۴-۱۲ ساعت‌ طول‌ بکشد.
۴. اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان علایم‌ پارگی‌ پرده‌ گوش‌ را دارید، خصوصاً اگر ترشح‌ چرک‌ مانند از گوش‌ خارج‌ شود.
۵. اگر دچار علایم‌ جدید و غیرقابل توجیه شده اید‌. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممکن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

با رو به‌ بهبود گذاشتن‌ علایم‌، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ عادی‌ خود را از سر گیرید.
اگر یکی‌ از موارد زیر هنگام‌ درمان‌ رخ‌ دهد:
تب‌
دردی‌ که‌ علی‌رغم‌ درمان‌ ادامه‌ یابد.
سرگیجه‌ای‌ که‌ بیش‌ از ۲۴-۱۲ ساعت‌ طول‌ بکشد.
اگر دچار علایم‌ جدید و غیرقابل توجیه شده اید‌. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممکن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند.
گاهی اوقات عمل جراحی توصیه می شود:
این یک گزینه‌ای جهت درمان پارگی گوش می باشد که تکنیک‌های مختلف دیگری جهت درمان پارگی گوش نیز وجود دارد مانند قرار دادن یک سری مواد شیمیایی در بخش پاره شده پرده گوش تا بهبود یابد و همچنین استفاده ازعمل جراحی به نام تیمپانوپلاستی می‌باشد که معمولا موجب رفع سوراخ و بهبود شنوایی می‌شود.

با این حال بسیاری از افرادی که مبتلا به پارگی پرده گوش هستند نیازی به درمان ندارند بسیاری از مردم دچار پارگی گوش و ایجاد سوراخ در گوش می‌شوند که هیچ گونه علائمی نداشته و زود بهبود می‌یابد. درمان معمولا در مواردی توصیه می‌شود که منجر به کاهش یا از بین رفتن قدرت شنوایی شده باشد. همچنین در شناگران در صورتی که سوراخی در گوش موجود باشد و ترمیم شده باشد ممکن است در اثر برخورد اب با پرده گوش در بخش میانی سبب عفونت شود.

اگردر گوش شما سوراخی پدید اید که به صورت خود به خود ترمیم نشود باید به یک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید و او به شما توصیه می‌کند قبل از مراجعه و درمان خود جوانب مثبت و منفی درمان را بسنجید.

منبع: سایت دانشنامه رشد

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( آشنایی با ویروس پاپیلوم انسانی ( HPV) )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , سوال و پاسخ , دانستنی‌های جنسی, بهداشت بانوان

ویروس پاپیلوم انسانی یا HPV (به انگلیسی: Human Papillomavirus) ویروسی است که بیش‌تر از همه در زمان آمیزش جنسی و از طریق تماس مستقیم بین پوست افراد انتقال می‌یابد که بسیاری از مردان و زنان را درگیر خود کرده است.

بیش از ۱۰۰ نوع یا سوش مختلف از HPV وجود دارد. اکثر مردان و زنانی که دچار این عفونت هستند از این موضوع بی‌اطلاع می‌باشند، زیرا در بدن آنها علائم یا مشکلات بهداشتی ایجاد نمی‌شود. اما در برخی از موارد، انواع خاصی از HPV می‌توانند در قسمت‌های مختلف بدن باعث ایجاد زگیل (توده غیرطبیعی و غیر سرطانی بر روی پوست) یا زگیل تناسلی بشوند. در موارد دیگر، انواع خاصی از HPV می‌توانند ضایعات پیش سرطانی (یعنی نواحی دارای بافت‌های غیرطبیعی) یا سرطان ایجاد نمایند.

متأسفانه اکثر بیماران آلوده به عفونت HPV، اطلاعی از بیماری خود ندارند. اگرچه مکانیسم‌های دقیق انتقال ویروس از فردی به فرد دیگر هنوز شناخته نشده است اما معمولاً از راه تماس جنسی به خصوص تماس تناسلی یا مقعدی منتقل می‌گردد. البته احتمال انتقال ویروس از راه ارتباط دهانی- تناسلی نیز امکان‌پذیر است.
افراد مبتلا می‌توانند سال‌ها بدون علامت باشند و در این مدت، ویروس را به شریک جنسی خود منتقل کنند. امکان دارد یک فرد بیش از یک نوع ویروس HPV مبتلا شود.
علایم بالینی مبتلا به HPV: اکثریت مبتلایان بی علامت هستند و در صورت سالم بودن سیستم ایمنی، ۹۰% موارد HPV از بدن مبتلایان پاک خواهد شد. در حال حاضر هیچ روش پیشگیری کننده‌ای وجود ندارد که بتواند افراد مبتلا را به دو گروه تقسیم کند، گروهی که HPV از بدن آنها دفع می‌شود و گروهی که HPV باقیمانده و سبب تغیر سلولی غیر طبیعی و یا زگیل می‌شود. ولی تغییرات سلولی بوجود آمده در آزمایش پاپ اسمیر قابل مشاهده است.
تعدادی از انواع HPV تناسلی عامل ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند و تعدادی دیگر می‌توانند سلول‌های طبیعی را غیر طبیعی نموده و سبب سرطان شوند. انواع HPV که باعث زگیل تناسلی می‌شود با انواعی که سبب سرطان می‌شود متفاوت است.

الف. زگیل تناسلی به صورت توده‌های کوچک مجزا یا به هم متصل در نواحی تناسلی ایجاد می‌شود. زگیل می‌تواند کوچک و بزرگ، برجسته، مسطح یا شبیه گل کلم باشد. تشخیص زگیل بالینی بوده و با مشاهده می‌توان آن را تشخیص داد .معمولاً طی چند هفته تا چند ماه پس از تماس جنسی فرد با فرد مبتلا در بدن فرد رشد می‌کند. باید توجه کرد زگیل تبدیل به سرطان نمی‌شود.

ب. سرطان دهانه رحم ۷/۹۹% با HPV همراهی دارد و معمولاً تا مراحل پیشرفته بدون علامت است و همچنین متأسفانه در مراحل پیشرفته بسیار سخت درمان می‌شود. لذا مهمترین مسئله در کنترل سرطان سرویکس، غربالگری منظم کلیه خانم‌های واجد شرایط می‌باشد. سرطان سرویکس دومین سرطان شایع در میان زنان جهان است.

_ نحوه گسترش اچ‌پی‌وی
تقریباً ۶۰ نوع اچ‌پی‌وی این قابلیت را دارند که باعث ایجاد زگیل‌های معمولی بشوند، که این زگیل‌ها در برخی از نواحی بدن مانند دست و پا به‌وجود می‌آیند. تقریباً ۴۰ نوع از این ویروس‌ها را اچ‌پی‌وی‌های «نوع تناسلی» می‌نامند که ممکن است موجب زگیل تناسلی شوند. این ویروس‌ها به هنگام تماس اندام‌های تناسلی، معمولاً در طول آمیزش جنسی از راه مهبل یا مقعد، از شخصی به شخص دیگر پخش می‌شوند. این ویروس می‌تواند از راه آمیزش جنسی از راه دهان هم منتقل شود. اچ‌پی‌وی رایج‌ترین عامل بیماری است که از طریق آمیزش جنسی انتقال می‌یابد.
انواع تناسلی اچ‌پی‌وی می‌توانند ناحیه تناسلی زنان، از جمله فرج (بخش بیرونی مهبل)، آستر مهبل، و گردن رحم (قسمت پایینی و باریک رحم زن)، و همچنین ناحیه تناسلی مردان، از جمله آلت تناسلی مردانه، را آلوده کنند. هم در زنان و هم در مردان، اچ‌پی‌وی‌های تناسلی می‌توانند مقعد و برخی از نواحی سر و گردن را آلوده سازند. گاهی اوقات نژادهای «کم‌خطر» اچ‌پی‌وی‌های تناسلی، از همه بیش‌تر HPV – ۶ و HPV – ۱۱، می‌توانند باعث شوند زگیل‌ها یا ضایعات تناسلی بر روی یا در اطراف این مکان‌ها به وجود آید. اندازه، شکل، و تعداد این توده‌ها ممکن است متغیر باشد، و این توده‌ها به‌ندرت به سرطان منتهی می‌شوند.

_ آگاهی از عفونت HPV چه اهمیتی در سلامت بانوان دارد؟

عفونت HPV خیلی رایج است یکی از مکان‌هایی که اغلب بیشتر آلوده به HPV می‌شود مجرای تناسلی است. اگر انواع پر خطر HPV عفونی روی دهانه رحم برای سال‌ها شناخته و درمان نشوند برخی از آن‌ها می‌تواند باعث سرطان دهانه رحم شود. هر سال درآمریکا بالای ۴۰۰۰ زن از سرطان دهانه رحم می‌میرند.

_ تست HPV چیست؟

تست HPV می‌تواند انواعی ازHPV را که به‌طور شایع در سرطان دهانه رحم یافت می‌شوند مشخص نماید. وجود هر یک از این انواع HPV در زنان به مدت طولانی در دهانه رحم می‌تواند سبب تغییراتی در سلول‌ها شود و برای جلوگیری از وقوع سرطان ممکن است نیاز به مداخلاتی باشد.

تستHPV می‌تواند همزمان با تست پاپ اسمیر با استفاده از یک برس نرم کوچک برای جمع آوری سلول‌ها انجام می‌شود و یا نمونه‌های تست HPV می‌تواند به‌طور مستقل از پاپ اسمیر گرفته شود.

_ آیا باید تست HPV را انجام دهیم؟

در زنان ۳۰ سال و بیشتر که رابطه دارند، انجام هر دو آزمایش HPV و تست پاپ اسمیر تشخیص تغییرات سلول‌های دهانه رحم را خیلی راحت‌تر می‌کند اگر هر دو تست منفی (نرمال) باشد با اطمینان می‌توان تست پاپ اسمیر وHPV را ۳ سال بعد انجام داد.(البته سایر عوامل خطر را نیز باید در نظر داشت).

بیشتر متخصصین معتقدند که برای زنان بالاتر از ۳۰ سال تست HPV در طول یک تست پاپ اسمیر عادی بهترین راه برای تشخیص زودهنگام تغییرات پیش بدخیمی در دهانه رحم می‌باشد.

باز هم تکرار می‌شود که مجموع این دو تست نتایجی کاملاًقابل اطمینان دارند واگر هر دو تست نرمال باشد تست‌ها باید فقط هر ۳ سال یکبار تکرار شوند.

_ اگر تست HPV و تست پاپ اسمیر هر دو نرمال باشد چه می‌شود؟

اگر هر دو تست HPV و پاپ اسمیر نرمال باشد خطر ایجاد تغییرات سرطانی حداقل تا سه سال آینده بسیار ناچیز است.

_ اگر تست HPVمثبت باشد این به چه معناست؟

اکثر عفونت‌های HPVبدون درمان از بین می‌روند برای این‌که سیتم ایمنی و یروس‌ها را تشخیص می‌دهد و آن را نابود می‌سازد.اگر این امر اتفاق نیفتد و HPV سال‌ها بماند ممکن است منجر به تغییرات پیش سرطانی شود. اگر چه HPV در سرطان دهانه رحم یافت می‌شود اکثر مردمی که آزمایش HPVشان مثبت است در خطر سرطان دهانه رحم نیستند برای این‌که آن‌ها فقط به مدت کوتاهی آلوده به ویروس می‌مانند. بنابراین زنان با آزمایش پاپ اسمیر نرمال که تست HPVمثبت دارند معمولا در ۶ تا ۱۲ ماه مجدداً تست HPVاز آن‌ها گرفته می‌شود تست مثبت، بار دوم بدین معنی نیست که خطر سرطان دهانه رحم خیلی بزرگ است. اما به این معنی است که به ارزیابی‌های بیشتری برای بیمار توصیه می‌شود.

_ آیا فرد تا آخر عمر مبتلا به ویروس HPV خواهم ماند؟

احتمالاً نه. عفونت HPV خیلی شایع است اما معمولاً به وسیله سیستم ایمنی در ۱ تا ۲ سال دفع یا خنثی می‌شود.

_ سرطان‌های مرتبط با اچ‌پی‌وی

احتمال ایجاد سرطان توسط برخی از انواع HPV تناسلی بیش‌تر است، و این انواع را HPVهای «پرخطر» می‌نامند. معمولاً دستگاه ایمنی زن یا مرد آلوده به اچ‌پی‌وی کم‌خطر یا پرخطر از شر این عفونت خلاص می‌شود و ویروس صدمه‌ای وارد نمی‌کند. اما در برخی از افراد عفونتی دائمی (ماندگار) به‌وجود می‌آید که به‌کندی، اغلب در طول چندین سال، باعث ایجاد تغییراتی در سلول‌های طبیعی می‌شود که امکان دارد این تغییرات به ایجاد ضایعات پیش سرطانی یا سرطان منتهی شود.

سرطان‌های مرتبط با HPV شامل موارد زیر است:
– سرطان گردن رحم
_ سرطان دهان
– سرطان فرج
– سرطان مهبل
– سرطان آلت تناسلی مردانه

_ سرطان گردن رحم
اصولاً، تمام سرطان‌های گردن رحم در اثر عفونت HPV ایجاد می‌شود. اینکه آیا زنی که به HPV آلوده‌است دچار سرطان گردن رحم خواهد شد به تعدادی از عوامل، از جمله نوع HPV، بستگی دارد. از بین سرطان‌های گردن رحم مرتبط با HPV، تقریباً ۷۰٪ توسط دو نژاد HPV – ۱۶ و HPV – ۱۸ ایجاد می‌شوند. در زنانی که به HPV آلوده هستند، امکان دارد کشیدن سیگار خطر سرطان گردن رحم را افزایش دهد. گرچه تقریباً تمام سرطان‌های گردن رحم توسط HPV ایجاد می‌شود، به یاد داشتن این نکته اهمیت دارد که اکثر عفونت‌های HPV تناسلی باعث ایجاد سرطان نمی‌شوند.

_ سرطان دهان
ویروس اچ‌پی‌وی می‌تواند در زنان و در مردان باعث ایجاد سرطان دهان (سرطان دهان و زبان) و سرطان حلق دهانی (حلق دهان یا قسمت میانی گلو که از لوزه‌ها تا نوک حنجره ادامه دارد) بشود. این سرطان‌های مرتبط با HPV پیوسته در مردان افزایش می‌یابد. در واقع، بر طبق یافته‌های مطالعه‌ای که اخیراً صورت گرفته‌است، اینک ویروس HPV به اندازه استعمال دخانیات و مصرف مشروبات الکلی باعث ایجاد سرطان‌های قسمت بالایی گلو می‌شود. شاید تغییر در رفتار جنسی، از جمله افزایش در آمیزش جنسی از راه دهان، یکی از دلایل این افزایش باشد.

_ سرطان‌های دیگر
ویروس اچ.پی. وی با سرطان‌هایی که شیوع کم‌تری دارند هم مرتبط می‌باشد. تقریباً نیمی از موارد سرطان فرج با HPV ارتباط دارد. انواعی از HPV که باعث ایجاد سرطان گردن رحم می‌شوند با سرطان مقعد هم مرتبط می‌باشند. انواع پرخطر HPV با سرطان مهبل و سرطان آلت تناسلی مردانه هم ارتباط دارند.

آزمون DNA ویروس پاپیلوم انسانی ( HPV)
تستی آزمایشگاهی که در آن سلول‌هایی را با خراش دادن گردن رحم تهیه می‌کنند و آنها را از نظر حضور DNA ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) بررسی می‌نمایند. امکان دارد این ویروس باعث تشکیل توده‌های (Growths) بافتی غیرطبیعی (به‌عنوان مثال زگیل) شود و تغییرات دیگری را در سلول‌ها ایجاد نماید. ممکن است آلودگی دراز مدت به تیپ‌های خاصی از ویروس پاپیلوم انسانی باعث ایجاد سرطان گردن رحم شود. امکان دارد ویروس HPV در انواع دیگر سرطان (مانند سرطان‌های مقعد، مهبل، فرج، آلت جنسی مردانه، و حلق دهانی) هم نقشی ایفا کند. این آزمایش می‌توان همراه آزمایش پاپ اسمیر انجام شود.

درمان ویروس پاپیلوم انسانی ( HPV)
درمانی برای HPV وجود ندارد. اما اکثر عفونت‌های HPV در واقع به مرور زمان برطرف می‌شوند یا به اندازه‌ای ضعیف می‌شوند که بر بدن تأثیری نمی‌گذارند. عفونتی که فعال نمی‌باشد ممکن است، به هنگامی‌که دستگاه ایمنی شخص به دلیل درمان بیماری‌های دیگر مانند سرطان ضعیف می‌شود، به صورت فعال درآید.

مشکلات بهداشتی که توسط HPV ایجاد می‌شود را می‌توان درمان نمود. زگیل و ضایعات پیش سرطانی را می‌توان از طریق درمان انجمادی (منجمد کردن یا Cryotherapy)؛ از راه برداشتن با حلقه الکتریکی (LEEP یا Loop Electrosurgical Excision Procedure)، که در آن از جریان برق برای برداشتن بافت‌های غیرطبیعی استفاده می‌کنند؛ از لیزر co2 وعمل جراحی وداروهای موضعی (مانند کرم‌هایی که مستقیماً روی پوست مالیده می‌شوند) هم می‌توان برای درمان زگیل‌های تناسلی استقاده نمود. اما برطرف کردن زگیل‌های تناسلی به این معنی نمی‌باشد که شخص دیگر بهHPV آلوده نیست. امکان دارد زگیل‌ها بعداً برگشت کنند، زیرا ممکن است ویروس هنوز در سلول‌ها زنده مانده باشد. شخص آلوده به HPV که هیچ زگیل آشکاری نداشته باشد هم می‌تواند شریک جنسی خود را به این ویروس آلوده سازد.

_ راهبردهای پیشگیری
راه‌هایی برای کم کردن خطر آلوده شدن به HPV وجود دارد، از جمله واکسینه شدن با واکسن پاپیلوما ویروس انسانی. محدود نمودن تعداد کسانی که شخص با آنها رابطه جنسی دارد راه دیگری برای کاهش دادن خطر است، زیرا داشتن رابطه جنسی با تعداد زیادی از افراد خطر آلوده شدن به عفونت HPV را افزایش می‌دهد. استفاده ازکاندوم نمی‌تواند در طول آمیزش جنسی به‌طور کامل از شخص در برابر HPV محافظت نماید.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) دو واکسن به نام‌های گارداسیل[۴] و سرواریکس را تأیید نموده‌است که در پیشگیری از آلوده شدن به HPV مفید هستند. گارداسیل به جلوگیری از آلوده شدن به دوHPV کمک می‌کند که می‌دانیم باعث ایجاد اکثر موارد سرطان گردن رحم و ضایعات پیش سرطانی در گردن رحم می‌شوند. این واکسن از آلوده شدن به دو HPV کم‌خطر هم جلوگیری می‌کند، که می‌دانیم این دو HPV عامل ایجاد ۹۰٪ از موارد زگیل‌های جنسی می‌باشند. گارداسیل برای پیشگیری سرطان‌های گردن رحم، مهبل، و فرج در دختران و زنان ۹ تا ۲۶ ساله؛ و همچنین برای پیشگیری از سرطان مقعد در زنان و مردان و زگیل‌های تناسلی در پسران و مردانی که در همان دامنه سنی قرار دارند تأیید شده‌است. ضمناً، سرواریکس برای پیشگیری از سرطان گردن رحم در دختران و زنان ۱۰ تا ۲۵ ساله تأیید شده‌است.

چون واکسن تنها می‌تواند از عفونت پیشگیری کند، و قادر نیست عفونت موجود را درمان نماید، واکسیناسیون افراد باید پیش از آغاز فعالیت جنسی آنها صورت گیرد. افرادی که قبلاً از نظر جنسی فعال شده و شاید به HPV آلوده شده باشند، باید با پزشک خود مشورت نمایند. امکان دارد این واکسن از آنها در برابر سویه‌هایی از HPV محافظت کند که به آن‌ها آلوده نیستند.

زنان باید، علاوه بر استفاده از این واکسن، با انجام پاپ اسمیر از خود محافظت نمایند، که پاپ اسمیر رایج‌ترین تست برای کمک به ردیابی سرطان گردن رحم است. با انجام پاپ اسمیر می‌توان سلول‌های پیش سرطانی را پیدا نمود و آنها را پیش از تبدیل شدن به سلول‌های سرطانی از بدن خارج کرد. محققان دریافته‌اند که با ادغام نمودن پاپ اسمیر و تستی که برای ردیابی HPV در زنان طراحی شده‌است می‌توان دقیق‌ترین نتایج را به‌دست‌آورد. لازم است زنان دربارهٔ انجام پاپ اسمیر، و احتمالاً انجام تست HPV، با پزشکان خود مشورت نمایند.

_ نکات کلیدی جهت یادآوری

سرطان دهانه رحم قابل پیشگیری است. تشخیص زودهنگام تغییرات غیر عادی سلول‌ها مهم است.

سیستم ایمنی اغلب زنان معمولاً HPV را خنثی و دفع خواهد کرد، فقط مرتفع نشدن عفونت HPV در طول چند سال منجر به سرطان دهانه رحم می‌شود.

شناسایی وضعیت HPV زنان بالای ۳۰ سال مفید است و متخصصین زنان را در باب فواصل زمانی تست پاپ اسمیر راهنمایی می‌کند.

HPV از طرق زیر منتقل نمی‌شود:

۱- در توالت

۲-بوسیدن-بغل کردن-دست دادن

۳-کثیف بودن

۴-غذا و ظروف مشترک داشتن

۵-استخرهای شنا

_ آن‌چه که زنان باید از پزشکان خود بپرسند

خطر آلوده شدن من به HPV چه اندازه است؟
چگونه می‌توانم خطر آلوده شدن خود به HPV را کاهش دهم؟
آیا امکان دارد بدون آمیزش جنسی به HPV تناسلی آلوده شوم؟
HPV چه علائم و نشانه‌هایی دارد؟
چه مدت پس از آمیزش جنسی علائم HPV ظاهر می‌شود؟
آیا برای تشخیص آلودگی به HPV باید مرا تست کنند؟
آیا باید از واکسن HPV استفاده کنم؟ در چه صورت واکسینه شدن من لازم خواهد بود، و در چه صورت به این واکسن احتیاج نخواهم داشت؟
آیا واکسن HPV بی‌خطر است؟ عوارض جانبی آن چیست؟
واکسیناسیون چگونه انجام می‌شود؟ آیا بیش از یک تزریق لازم است؟
تأثیر واکسن HPV تا چه مدت باقی می‌ماند؟
آیا بیمه درمانی من هزینه واکسیناسیون HPV را می‌پردازد؟
من باردارم و به HPV آلوده می‌باشم. آیا این واکسن به جنین صدمه می‌زند؟

_واکسیناسیون رایگان بیماری ویروس پاپیلوم انسانی ( HPV) آغاز شود.

به گزارش سایت خبری ایسنا که در تاریخ ۱۲ خرداد ۱۳۹۷ منتشر شده

طرح مباحث مربوط به یک بیماری عفونی به نام HPV در برنامه ماه عسل، روش‌های ابتلا، انتقال و همچنین درمان این بیماری، سوالات زیادی را در اذهان عموم به دنبال داشته؛ بر همین اساس عضو کمیته کشوری تحقیقات ایدز ضمن پاسخ به نگرانی‌های ایجاد شده در افکار عمومی، از مسوولان خواست که تزریق رایگان واکسن این بیماری را در برنامه واکسیناسیون ملی قرار دهند.

دکتر مسعود مردانی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ویروس HPV گفت: ویروس HPV ویروسی است که عامل ایجاد زگیل است. زگیل عنوانی نام‌آشنا برای مردم است و مردم زگیل را می‌شناسند و ممکن است در طول عمرشان یک یا چند بار در جایی از بدن‌شان یک زائده پوستی مانند زگیل تظاهر پیدا کند.

وی با بیان اینکه زگیل‌ها می‌توانند از سر تا نوک پای فرد ایجاد شوند و عمدتا هیچ عارضه خاصی در پی ندارند، افزود: البته اگر زگیل‌ها در ناحیه تناسلی ایجاد شوند، حائز اهمیت هستند و به آنها زگیل تناسلی می‌گویند. باید توجه کرد که زگیل‌های تناسلی نزدیک به ۱۰۰ گونه دارند که چند نوع‌شان مانند HPV نوع ۱۶ و ۱۸ به عنوان عاملی با ‌ریسک بالا در ابتلا به سرطان محسوب می‌شوند. جالب است که اگر فردی به گونه‌های ۱۶ و ۱۸ زگیل تناسلی مبتلا شود، تا ۲۰ سال بعد ممکن است دچار سرطان دهانه رحم شود و این سرطان یک بیماری پیش‌رونده است و حتی ممکن است متاستاز دهد و منجر به مرگ شود. این زگیل‌ها در مردان هم به طور خیلی نادر می‌توانند سرطان پنیس یا رکتوم ایجاد کنند که البته بسیار نادر است، اما در زنان سرطان دهانه رحم سرطانی است که در برخی کشورها رتبه چهارم یا پنجم بروز و شیوع را دارد.

مردانی ادامه داد: بر همین اساس در دنیا حدود ۱۲ سال پیش یعنی از سال ۲۰۰۶ میلادی، واکسنی به نام واکسن HPV با نام تجاری گارداسیل تولید شد که خوشبختانه بین هشت تا ۹ سال است که این واکسن وارد ایران شده و سه دوز دارد؛ تزریق اول، دو ماه بعد از تزریق اول و شش ماه بعد از تزریق اول. البته کمپانی سرمایه‌گذار این واکسن پتنت دارویی آن را که میلیاردها برایش خرج کرده‌، به رایگان در اختیار کسی نمی‌گذارد و بر همین اساس هم تولید داخل این دارو وجود ندارد.

این متخصص عفونی با بیان اینکه در دنیا توصیه می‌شود که این واکسن را برای دختربچه‌ها تا قبل از آغاز زندگی و فعالیت جنسی‌شان تزریق کنند و با تزریق این واکسن دیگر افراد به فرم سرطان‌زای های‌ریسک زگیل تناسلی مبتلا نمی‌شوند، گفت: نکته حائز اهمیت این است که از زمان ابتلا به این زگیل تا ابتلا به سرطان دهانه رحم و مرگ، شاید ۲۰ سال طول بکشد.

وی در پاسخ به سوال ایسنا درباره برخی نگرانی‌های ایجاد شده در زمینه این بیماری و سوالات مردم، گفت: چه کسی گفته این ویروس کشنده است و از HIV بدتر است؟ این ویروس کشنده نیست و شاید اولین واکسن خالص ضدسرطان دنیا همین واکسن HPV است. بنابراین برای این ویروس راه مقابله وجود دارد. بر این اساس اگر افراد بویژه زنان دچار زگیل تناسلی هستند، حتما به پزشک معالج‌شان اعم از متخصص زنان، متخصص عفونی یا اورولوژی مراجعه کنند. همچنین زنان انجام تست پاپ‌اسمیر را فراموش نکنند. اگر خودشان یا همسرشان زگیل تناسلی داشت، حتما از کاندوم استفاده کرده و امتحانات دوره‌ای بررسی از نظر HPV را در پاپ‌اسمیر انجام دهند.

مردانی با تاکید بر اینکه توصیه می‌شود که تمام دختربچه‌ها قبل از آغاز فعالیت‌های جنسی واکسن این ویروس را تزریق کنند، افزود: زیرا زگیل تناسلی بیشتر با آغاز فعالیت‌ها و تماس‌های جنسی ایجاد می‌شود. در حال حاضر در کشورهایی مانند استرالیا، انگلستان، کلیه کشورهای اسکاندیناوی، کانادا و حتی آفریقای جنوبی این واکسن را به رایگان از سنین ۱۰ تا ۱۲ سالگی تزریق می‌کنند. اما متاسفانه این واکسن در ایران تحت پوشش طرح گسترش ایمن‌سازی در کشور نیست و قیمت آن برای سه دوز ۷۸۵ هزار تومان است. بنابراین از نظر قیمت کمی بالاست و متاسفانه بیمه‌ها هم آن را تحت پوشش قرار نمی‌دهند.

وی همچنین اظهار کرد: به نظر می‌رسد که دولت باید توجه جدی در تزریق این واکسن داشته باشد و باید تزریق رایگان آن را آغاز کند. اگر می‌خواهیم جامعه‌ای سالم داشته باشیم باید مانند واکسن هپاتیت بی که در حال حاضر به صورت رایگان تزریق می‌شود، برای واکسن HPV هم این اقدام را انجام دهیم. حال اگر محدودیت مالی برای دولت وجود دارد، حداقل اقدامی کند تا این واکسن برای افراد در معرض خطر با قیمت مناسب در دسترس باشد تا بتوانند از آن استفاده کنند و یا بیمه‌ها آن را پوشش دهند.

مردانی درباره محل تهیه واکسن برای افرادی که تمایل به تزریق آن دارند،‌ گفت: تمامی داروخانه‌های دولتی مانند ۱۳ آبان، هلال احمر و داروخانه‌های موجود در سطح شهر این واکسن را دارند، اما حتما با نسخه پزشک داده می‌شود. مردم هم حتما به پزشک مراجعه کنند. زیرا همه افراد به تزریق این واکسن نیاز ندارند.

عضو کمیته تحقیقات کشوری ایدز با تاکید بر اینکه ۹۸ الی ۹۹ درصد راه انتقال این بیماری به دنبال تماس جنسی است، گفت: مسائلی مانند ابتلا از طریق رفتن به استخر و… تاثیر چندانی در ابتلا به این بیماری ندارد. البته موارد بروزی هم در این بیماری هستند که راه انتقال‌شان مشخص نیست، اما ثابت شده افرادیکه شریک جنسی متعدد دارند، در معرض ابتلا به HPV هستند. همچنین افرادی که به صورت معمول از وسایل پیشگیری استفاده نمی‌کنند یا شریک جنسی یا همسرشان مبتلا به این بیماری بوده‌اند، در معرض ابتلا به زگیل تناسلی هستند. البته اصلا نباید برای مردم ترس و وحشت ایجاد کنیم؛ چراکه با اقدامات مقابله‌ای می‌توان از بروز این بیماری پیشگیری کرد.

مردانی درباره میزان بروز HPV در ایران، گفت: من روزانه پنج تا شش بیمار مبتلا را ویزیت می‌کنم. متاسفانه در سال‌های اخیر به دلیل افزایش ازدواج‌های سفید و روابط پرخطر جنسی، شیوع این بیماری در ایران بیش از حد عادی شده و حتی می‌بینیم که الگوی اپیدمی بیماری اچ‌آی‌وی هم متاثر از همین موضوع، تغییر کرده است؛ به‌طوریکه در حال حاضر بیشتر افراد به دنبال تماس جنسی نادرست مبتلا به HIV می‌شوند. متاسفانه موارد بروز بیماری HPV نیز در ایران افزایش یافته است، اما این موضوع با رعایت مسائل اخلاقی ارتباط مستقیمی دارد.
اگر فردی ازدواج کرده، باید به حریم خانواده احترام گذاشته و خارج از حریم خانواده تماسی نداشته باشد، اگر ازدواج نکرده از داشتن شریک‌های جنسی متعدد بپرهیزد.

منابع:

۱- سایت دانشنامه‌آزاد

۲- سایت doctorkhalili.com

۳- سایت dna-lab.ir

۴- isna.ir

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( انواع عفونت‌ها در بیماران دیابتی )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,سلامت پوست و مو

 

_ از عوارض دیابت روی پوست چه می‌دانید.
خطرات دیابت برای پوست مستعد کردن آن برای ایجاد انواع زخم‌هاست . دیابت را سرطان عروق نام گذاشته‌اند. وجود قند بیش از حد در گردش‌خون، به تدریج اکثر عروق و اعصاب را تخریب می‌کند. در واقع همه عوارض دیابت به دلیل تخریب عروق و اعصاب ریز و انتهایی رخ می‌دهد، مثل درگیری عروق چشمی، کلیوی، قلبی و بسیاری ارگان‌های دیگر. پوست هم از این قاعده مستثنا نیست.

عروق بدن هر چه به سمت انتهای اندام‌ها نزدیک‌تر شوند، ریزتر خواهند شد. بنابراین در صورت عدم کنترل قندخون، عروق دست‌ها و پاها در بیماران دیابتی کم کم شروع به از بین رفتن خواهد نمود.

نرسیدن خون کافی موجب تخریب اعصاب ریز این نواحی می‌شود. لذا اگر پوست دست یا پای فرد دیابتی صدمه ببیند، به دلیل از بین رفتن اعصاب، فرد متوجه صدمه پوستی نخواهد شد. از این بدتر آن که به دلیل نرسیدن خون کافی به منطقه، این زخم (آسیب پوستی) نمی‌تواند در مدت زمان معمول ترمیم شود.

اما واقعیت این است که بیماری دیابت را هم با همه عوارض وحشتناک‌اش می‌توان تحت کنترل درآورد.
دیابت روی قسمت‌های مختلف بدن، از جمله پوست که آیینه بدن است تأثیر می‌گذارد و حتی گاهی علائم و مشکلات پوستی می‌توانند اولین علامت ایجاد بیماری دیابت باشند که فرد را متوجه بیماری خود می‌کنند. خوشبختانه اکثر این تغییرات و مشکلات با رسیدگی به موقع و صحیح قابل درمان است.

علائم و عوارض شایع پوستی در بیماران دیابتی شامل چند نوع اصلی است:عفونت‌های باکتریایی یا قارچی، مخمری، خارش، عوارض ناشی از اختلالات عروقی در پا، انواع لکه‌ها، دانه‌ها و تغییرات در رنگ یا ضخامت پوست و … که توضیح مختصری در مورد هر کدام ارائه می‌شود.

_ عفونت‌های باکتریال در بیماران دیابتی:

این عفونت‌ها می‌توانند قسمت‌های مختلف پوست و نیز ضمائم آن (مثل ریشه مو یا ناخن) را مبتلا کنند و درجات مختلفی از کاملاً سطحی تا کاملاً عمیق داشته باشند. بافت‌های عفونی معمولاً گرم، متورم، قرمز و دردناک هستند.

عفونت‌ها به دلیل پاسخ ضعیف‌تر سیستم ایمنی بدن و نیز مشکلات در خون‌رسانی بافتی در افراد دیابتی بیشتر بروز کرده و بسیار خطرناک‌تر از افراد عادی می‌باشند، به طوریکه یک زخم ساده که در یک فرد غیردیابتی به راحتی و بدون مراقبت ویژه بهبودی می‌یابد ممکن است در یک فرد دیابتی عفونی شده و در صورت عدم درمان صحیح و به موقع و پیشرفت عفونت حتی منجر به قطع عضو شود.

لذا برای درمان عفونت‌ها حتما نیاز به مراقبت و توجه ویژه تحت نظر پزشک وجود دارد. درمان علاوه بر مصرف آنتی‌بیوتیک مناسب (به مدتی طولانی‌تر از فرد غیردیابتی ) و کنترل دقیق قندخون که هر دو بسیار ضروری می‌باشند می‌تواند شامل موارد متعدد دیگری بسته به شدت و محل عفونت باشد.

_ عفونت‌های قارچی در بیماران دیابتی:

این عفونت‌ها قسمت‌های مختلف پوست به خصوص نواحی گرم و مرطوب آن (مثل زیر سینه‌ها، گوشه‌های لب، زیر بغل، کشاله ران و فضای بین انگشتان به خصوص انگشتان پا و همچنین ناخن‌ها و کناره آنها) را درگیر می‌کند. این عفونت‌ها به صورت دانه‌های قرمز ریز و خارش‌دار گاهی هم‌راه تاول‌ها و پوسته‌های کوچک و یا حالت لهیدگی بروز می‌کنند و لازم است حتماً زیر نظر پزشک درمان شوند.

خارش:خارش می‌تواند به صورت وسیع در اثر کاهش رطوبت و چربی پوست و خشک شدن آن ایجاد شود. البته به دلیل عفونت قارچی اختلال در گردش‌خون و یا درگیری عصبی ممکن است در نواحی کوچک‌تر و محدودتری نیز ایجاد شود. توصیه کلی برای درمان خارش، افزایش رطوبت پوست با استفاده از صابون‌های ملایم و مرطوب کننده و کرم‌های مرطوب کننده پوستی می‌باشد.

عفونت‌های درموپاتی و اکانتوزیس نیگریکانس در بیماران دیابتی:

_ گاهی اوقات بنام نقطه‌های براق shin spots نیز نامیده می‌شود. این بیماری پوستی بر اثر تغییرات رگ‌های خونی تغذیه کنندۀ پوست ایجاد می‌شود. درموپاتی بصورت عارضۀ گرد یا بیضی شکل براقی بروی پوست نازک نواحی قدامی و پائینی پاها به‌صورت لکه‌های قرمز ظاهر شده که با اسکارهای قهوه‌ای رنگ خوب می‌شود . این نواحی غالباً سبب ایجاد خارش یا سوزش یا آسیب دیگری برای فرد نمی‌شوند و درمان طبی خاصی نیاز ندارد.

در این ضایعه معاینه و پیگیری‌های منظم زیر نظر پزشک ضروری است.

_ اکانتوزیس نیگریکانس
نوعی ناراحتی پوستی است که با تیره و ضخیم شدن قسمت‌هایی از پوست بخصوص بخش‌هایی که تا می‌خورند، همراه است. پوست تیره و یا قهوه‌ای شده و گاهی برجسته می‌شود که به اصطلاح بحالت مخملی در می‌آید. این ضایعات گوشتی کوچک مخملی در دو طرف یا پشت گردن، زیر بغل- زیر سینه و کشالۀ ران دیده می‌شوند. در این بیماری غالباً برجستگی‌های سر انگشتان ظاهر غیرعادی و مشخصی پیدا می‌کند. این بیماری بیشتر در افراد دارای اضافه وزن دیده می‌شود. با این‌که درمان مشخصی برای آن وجود ندارد، اما کاهش وزن بر بهبود این بیماری تأثیر دارد. آکانتوزیس نیگریکانس معمولاً به دنبال بیماری دیابت ایجاد می‌شود و به عنوان یکی از علائم مشخصه دیابت بحساب می‌آید. عوامل دیگری غیر از دیابت نیز باعث ایجاد بیماری آکانتوزیس نیگریکانس می شود که از آن جمله می‌توان به آکرومگالی و سندرم کوشینگ اشاره کرد. بنظر می‌رسد این بیماری، پاسخ پوست در برابر مقاومت به انسولین است.

_ سایر ضایعات پوستی بیماران دیابتی

_ برص یا ویتیلیگو– لک و پیس
این ناراحتی پوستی دربیماران دیابتی نوع۱ شایعتر از نوع ۲ است. در این بیماری رنگ پوست تغییر می‌کند و سلول‌های ویژۀ تولید کنندۀ رنگدانه‌های پوست از بین می‌روند که در نتیجۀ آن لکه‌های بی‌رنگی بروی پوست ایجاد می‌شود . بیماری برص بیشتر بروی قفسۀ سینه و شکم ایجاد می‌شود، اما ممکن است بروی صورت، اطراف دهان یا سوراخ‌های بینی یا چشم‌ها نیز ایجاد شود. در این‌گونه موارد حتما باید با نظر پزشک از ضدآفتاب مناسب استفاده گردد.

_ نکروبیوزیس لیپوئیدیکا دیابتیکوروم
این مشکل یک بیماری بافت همبند پوست است که در آن کلاژن تجزیه شده و دیواره‌ی رگ‌های خونی در آن ضخیم می‌شود و رسوبات چربی در عروق تشکیل می‌گردد. این بیماری در مردان شایع‌تر از زنان است. معمولا با راش‌های قرمز آغاز می‌شود و نهایتاً به محل زخم براقی با مرزی بنفش و مرکزی زرد تبدیل می‌شود، دراین بیماری عروق خونی از زیر پوست دیده می‌شوند.

این زخم‌ها می‌توانند بصورت ضایعات تکی یا چند تایی مشاهده شوند که معمولاً بروی پاها بخصوص ساق پا مشاهده می‌شوند این ضایعات می‌توانند همچنین بروی شکم ، پوست سر یا بازو ایجاد شوند. این ضایعات می‌توانند همراه با خارش بوده و دردناک باشند و به زخم‌های بازی تبدیل شوند اما در برخی افراد هیچ علامتی بجز دانه‌های قرمز رنگ مشاهده نمی‌شود.

بهترین راه برای پیشگیری از آن حفظ قندخون درسطح مطلوب است و برای افراد دیابتی انجام مراقبت‌های فردی از بیماری دیابت بسیار مهم می‌باشد.

در صورت بروز ضایعه حتما باید با نظر پزشک اقدامات درمانی گوناگونی اجر گردد.

_ ضایعات پوستی بیماران دیابتی

دانه‌های قرمز و برآمدگی: واکنش‌های آلرژیک به غذاها، نیش حشرات و داروها می‌تواند باعث ایجاد راش یا دانه‌های قرمز پوستی و فرورفتگی‌ها یا برآمدگی‌هایی بروی پوست شود. این موضوع در افراد دیابتی بخصوص برای کسانی که انسولین تزریق می‌کنند، موضوع مهمی است. وجود هر نوع دانۀ قرمز و برجستگی در نواحی اطراف محل تزریق باید فوراً به پزشک اطلاع داده شود.

_ تاول‌های دیابتی:
در موارد نادر، افراد مبتلا به دیابت به مشکلات پوستی نظیر تاول که مشابه تاول‌های حاصل از سوختگی است، مبتلا می‌شوند. این‌گونه تاول‌ها می‌تواند بروی انگشتان دست و پا، بروی دست‌ها و پاها یا بازوها و رانها ایجاد گردد.

تاول‌های دیابتی غالباً بدون درد هستند و خود بخود از بین می‌روند. اینگونه مشکلات پوستی در افرادی که دیابت‌شان کنترل نشده و حاد است یا به نوروپاتی دیابتی مبتلا هستند، دیده می‌شود. کنترل دقیق قندخون هم‌راه با مصرف صحیح داروهای دیابت می‌تواند باعث بهبود مشکلات پوستی گردد.

_ راش‌های حلقوی منتشر:
این مشکل پوستی کاملاً بصورت یک حلقۀ مشخص یا یک ناحیۀ قوسی شکل بروی پوست ظاهر می‌شود. این‌گونه راش‌های پوستی غالباً بروی انگشتان و گوش‌ها ایجاد می‌شود اما می تواند بروی قفسۀ سینه یا شکم نیز ظاهر شود. این راش‌ها می‌توانند به‌رنگ قرمز، قرمز قهوه ای یا به‌رنگ پوست باشند و به درمان دارویی احتیاجی ندارند، اما گاهی اوقات داروهای موضعی استروئیدی نظیر هیدروکوتیزون می‌تواند به بهبود آن‌ها کمک کند.

_ اروپتیو اگزانتوماتوزیس:
این ضایعۀ پوستی زمانی ایجاد می‌شود که قندخون تحت کنترل نبوده و مقدار تری گلیسرید بیمار بسیار بالا باشد. مقاومت شدید بدن به انسولین، پاک‌سازی چربی را از خون مشکل می‌کند. افزایش زیاد چربی خون باعث پانکرانیت ( التهاب پانکراس) می‌شود.
در این بیماری برجستگی‌های کوچک براق و زرد رنگی در پوست ایجاد می‌شود. این برجستگی‌های کوچک بوسیلۀ هالۀ قرمز رنگی هم‌راه با خارش احاطه شده‌اند و غالباً در ناحیۀ صورت و باسن و گاهی در قسمت پشت بازو و ران‌ها دیده می‌شوند.

_ دیابت و عفونت‎های مخمری
مخمر به‌صورت طبیعی در بدن ما زندگی می‎کند. در هر حال، اگر مخمر بیش از حد رشد کند و به عفونت مخمری تبدیل شود، سبب بروز مشکلاتی خواهد شد.
مخمر را در پوست و نزدیک غشاءهای مخاطی می‎توان یافت و به تحت نظر داشتن باکتری‎های مجاور کمک می‎کند. ایجاد تودۀ مخمری، عفونت مخمری نامیده می‎شود و می‎تواند سبب بروز درد، خارش و ناراحتی شود.
مخمر در محیط گرم و مرطوب رشد می‎کند بنابراین عفونت‎های مخمری می‎توانند در چند جای مختلف ظاهر شوند:
• دهان
• ناحیۀ تناسلی
• زیر پستان‎ها
• در چین و شکن‎های پوست
گذشته از این‌ها، عفونت‎های مخمری واژن رایج است.

بر مبنای اعلام CDC تا ۷۵ درصد زنان در مقطعی از زندگی خود دستکم دچار یک مورد عفونت مخمری می‌شوند.

دیابت و عفونت مخمری چطور به هم مرتبط می‎شوند.
افراد دیابتی دارای کنترل ضعیف بر بیماری در بالاترین ریسک ابتلاء به عفونت‎های شدیدتر و مکرر مخمری قرار دارند.


محققان اکنون در تلاش هستند تا به طور کامل چگونگی ارتباط دیابت و عفونت مخمری را درک کنند. به هر جهت، شواهدی مبنی بر چند احتمال وجود دارد:

قند بیش از حد در نواحی مورد علاقۀ مخمر
وقتی سطح قند خون بالا می‌رود، احتمال ترشح زیاد قند در موارد زیر وجود دارد:
• مخاط
• عرق
• ادرار
از آنجا که مخمر از قند تغذیه می‎کند، این ترشحات آشکارترین مقصر این رشد بیش از حد است.
افزایش سطح گلیکوژن، پلی‎ساکاریدی که برای ذخیرۀ گلوکز استفاده می‎شـــود، نیز در دیابت بروز می‎کند. وجود گلیکوژن بیش از حد در ناحیۀ واژن می‎تواند به کاهش اسیدیته منجر شود، که این نیز به رشد مخمر کمک می‎کند.

مطالعه‎ای در نشریۀ زنان و زایمان آمریکا با استفاده از موش‎های صحرایی ماده شواهدی در این مورد ارائه می‎دهد.

سازشکاری سیستم ایمنی بدن
نشان داده شده است که کنترل ضعیف دیــابت باعث به تعویق افتادن پاسخ ایمنی می‎شود. این می‎تواند بخش از دلایل این موضوع باشد که چرا افراد دیابتی در مقابله با عفونت‎های مخمری دچار مشکل هستند.
ارتباط دقیق میان دیابت و سیستم ایمنی هنوز در دست مطالعه است. در هر حال، یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ نشان داد که هیپرگلیسمی می‎تواند به سرکوب پروتئین‎های ایمنی منجر شود. این پروتئین‎ها بتا – دیفنسین نامیده می‎شوند، که به سیستم ایمنی کمک می‎کنند تا به سمت عفونت حرکت کرده و میکرب‎ها را نابود کند.
وقتی این عملکرد متوقف شود، یک عفونت مخمری که به راحتی در فرد سالم مهار می‎شود، ممکن است در فرد دچار دیابت کنترل نشده رشد کند.

عوامل دیگر
وقتی مخمر در ناحیه‎ای کلنیزه می‎شود، بازگشت عفونت آسان‎تر می‎شود. بر این اساس، کسی که مستعد ابتلا به عفونت مخمری است، به علت ضعف در کنترل دیابت، در ریسک بالاتری برای برگشت مشکلات قرار خواهد داشت.
دیابت همچنین می‎تواند چـــسبیدن به سلول‎های پوست و غدد مخاطی را برای مخمر و دیگر پاتوژن‎ها آسان‎تر کند. این موضوع ممکن است به علت وجود قند زیاد باشد، که به مخمر امکان می‎دهد تا در سطح ناسالم تجمع یابد.

_ علایم عفونت‎های مخمری

عفونت‎های مخمری ممکن است به راه‎های مختلف در نقاط مختلف بدن ظاهر شوند.
عفونت پوستی ممکن است سبب تغییر رنگ جزئی یا بروز بثورات پوسته‎دار خارش‎آور شود. در مردان، عفونت مخمری ممکن است به بروز یک راش خارش‎آور روی آلت تناسلی منجر گردد.
اگرچه عفونت‎های مخمری ناحیۀ تناسلی مردان بسیار کمتر از عفونت‎های مخمری واژن شایع است، مردان دیابتی دارای کنترل ضعیف بر بیماری در ریسک بالاتری قرار دارند.
چند علامت رایج برای عفونت مخمری واژینال وجود دارد. زنان در صورت مواجهه با موارد زیر باید به دکتر مراجعه کنند:
• خارش، سوزش یا درد واژن
• ترشح مواد پنیر مانند
• سوزش یا درد در هنگام ادرار کردن
• بوی نامطبوع
حتی اگر علایم بروز یافته در فرد با علایم مربوط به عفونت مخمری همخوانی داشته باشد، مراجعه به پزشک مهم‎تر از خودتشخیصی است.

این بدین دلیل است که عفونت‎های مخمری دارای علایم مشترکی با عفونت‎های دستگاه ادراری و برخی عفونت‎های واگیردار جنسی هستند. این موارد بسیار جدی‎تر از مورد عفونت مخمری هستند و به درمان‎های متفاوتی نیاز دارند.

_ تشخیص
برای تشخیص عفونت مخمری واژن به احتمال زیاد دکتر گرفتن نمونۀ ترشحات واژن را درخواست می‎کند.
نمونه زیر میکرسکپ بررسی می‎شود تا تعیین گردد که آیا دارای مقادیر غیر طبیعی قارچ کاندیدا هست یا خیر، نوعی مخمر که در اغلب عفونت‎ها دیده می‎شود.
همچنین ممکن است دکتر برای تست دیگر عفونت‎ها یک نمونۀ ادرار از فرد بگیرد.

_ درمان
اگر دکتر تعیین کند که نمونۀ گرفته شده از فرد نشان دهندۀ عفونت قارچی است، چند راه برای درمان فرد وجود دارد.

کرم‎ها و شیاف‎های ضد قارچ
دکتر معمولاً در قدم اول از کرم و شیاف ضد قارچ استفاده می‎کند زیرا این داروها اگر عفونت مخمری در مراحل اولیه باشد کارکرد خوبی دارند.
بر مبنای توصیۀ پزشک کرم‎های ضد قارچ را می‎توان تا هفت روز برای ناحیۀ آسیب دیده مورد استفاده قرار داد. کرم‎ها و شیاف‎های ضد قارچ به صورت غیر نسخه‎ای به فروش می‎رسند اما مشورت با دکتر پیش استفاده از آنها اهمیت دارد. این کار به دو دلیل مهم است.


اول اینکه فرد ممکن است با مشکلی غیر از عفونت مخمری مواجه باشد. دوم اینکه در صورت استفادۀ مکرر از این داروها، مخمر می‎تواند نسبت به آنها مقاوم شود.

داروهای ضدقارچ خوراکی
اگر کرم یا شیاف کارآیی نداشته باشد، یا اگر فرد در یک فاصلۀ زمانی کوتاه دچار چند نوع عفونت مخمری شود، دکتر احتمالاً یک داروی ضد قارچ خوراکی برای بیمار تجویز می‎کند.
یک داروی رایج در این مورد فلوکونازول یا دیفلوکان است. یک دوز فلوکونازول اغلب اوقات برای مداوای عفونت کافی است.

مداواهای طبیعی و خانگی
راه‎هایی برای درمان عفونت مخمری در محیط خانه وجود دارد. این راه‎ها شامل موارد زیرند:
• استفاده از کرم‌های غیر نسخه‎ای
• ماست
• بوریک اسید (اسید بوریک)
• روغن پونه کوهی
• روغن نارگیل
• روغن درخت چای
اگرچه برخی مردم این مداواها را مفید می‎یابند، اگر آنها سبب رفع عفونت نشوند این موضوع اهمیت دارد که دیگر گزینه‌های درمانی استفاده شود یا فرد به پزشک مراجعه کند.

_ دورنما و پیشگیری
عفونت‎های مخمری بسیار درمان‎پذیرند، حتی اگر فرد بیمار دچار دیابت باشد.
بر مبنای اعلام CDC، یک دورۀ درمان کوتاه مدت با داروی ضد قارچی خوراکی در ۸۰ تا ۹۰ درصد موارد کارآیی دارد. اگر عفونت به این طریق مداوا نشود، آن را معمولاً می‎توان با یک دورۀ درمانی طولانی‎تر رفع کرد.
در هر حال یافتن راهی برای درمان عفونت مخمری در اسرع وقت اهمیت دارد. در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ادامه می‎یابد و ناراحت کننده‎تر می‎شود. در عین حال این امکان هست که یک عفونت مخمری تناسلی از فرد بیمار به شریک جنسی وی انتقال یابد.
در صورت درمان عفونت مخمری چند راه ساده برای پیشگیری از بروز دوبارۀ آن وجود دارد:
• از لباس زیر راحت و نخی و پارچه‎های دارای هواخور استفاده کنید و از لباس‎های تنگ و چسبان دوری کنید.
• از صابون‌های معطر، دوش واژن، و تامپون‌ها و پدهای معطر استفاده نکنید. این محصولات می‎توانند اسیدیتۀ واژن را تغییر دهند، که باعث به هم خوردن تعادل طبیعی مخمر و باکتری می‌شود.

• پس از حمام کردن خود را کاملاً خشک کنید و ناحیۀ تناسلی و چین و شکن‌های پوست را در سراسر روز تمیز و خشک نگه دارید.
• ماست بخورید و از مکمل‎های پروبیوتیک استفاده کنید.
اگرچه اثربخشی رویکرد اخیر (ماست و پروبیوتیک) نیاز به شواهد بیشتری دارد، اداره بهداشت زنان سازمان ملل متحد عنوان می‎کند که خوردن ۸ اونس ماست در روز، حاوی کشت‏های پروبیوتیک زنده، یا گرفتن کپسول‌های پروبیوتیک لاکتوباسیل اسیدوفیل می‎تواند در پیشگیری از عفونت‎های مخمری کمک کننده باشد. پروبیوتیک ساکارومیسز بولاردی نیز در مقابله با عفونت‎های قارچی مؤثر نشان داده است.
در کنار اینها، مهم‎ترین عامل پیشگیری در مورد مردم دچار دیابت کنترل بهتر گلوکز خون است.
مردم به کمک دکتر می‎توانند برای تنظیم و کنترل قند خون برنامه‎ریزی کنند. این ممکن است شامل تغییر رژیم غذایی، انجام ورزش منظم، یا تنظیم انسولین یا رژیم دارویی بیمار باشد.
اجتناب از دچار شدن به هیپرگلیسمی فقط برای پیشگیری از عفونت مخمری نیست که اهمیت دارد. این کار همچنین می‎تواند برای موارد زیر مفید باشد:
• سلامت قلبی عروقی
• عملکرد سیستم عصبی
• بینایی
• سلامت اسکلتی عضلانی
• سلامت عمومی

_ توصیه‌های کلی برای مراقبت از پوست در بیماران دیابتی

مهم‌ترین عامل برای جلوگیری از بروز مشکلات پوستی در افراد دیابتی کنترل دقیق قندخون در این افراد است عامل مهم دیگر، تبعیت از نصایح مشاورین دیابت در مورد تغذیه، ورزش و استفاده منظم و صحیح داروها است. عامل مهم دیگر مراقبت فردی از پوست برای کاهش خطر ابتلاء به مشکلات پوستی دیابتی است.
• کنترل صحیح و دقیق قندخون
• تمیز و خشک نگه داشتن پوست و استفاده از پودر تالک در قسمت چینه‌ای پوستی مانند زیر بغل و کشاله ران

• اجتناب از حمام داغ گرفتن (اگر پوست شما خشک است از شامپو بدن یا کف حمام استفاده نکنید).

• استفاده از صابون‌های مرطوب کننده یا صابون‌های مخصوص کودک یا صابون گلیسرین برای استحمام

• استفاده از یک کرم روغنی مناسب بعد از استحمام به منظور جلوگیری از تبخیر آب از پوست و در نتیجه خشک شدن آن (در ضمن هیچ‌گاه بین انگشتان پا را چرب نکنید، رطوبت بیش از حد می‌تواند باعث رشد قارچ شود).

• پرهیز از خشکی پوست. خراشیده شدن پوست خشک یا خارش آن می تواند منجر به ایجاد زخم‌های باز و در نتیجه ایجاد عفونت شود. مرطوب کردن پوست به ویژه در هوای سرد یا در هنگام وزش باد می‌تواند از ترک خوردن پوست جلوگیری کند.

• درمان هرگونه بریدگی در بدن به شیوه صحیح بریدگی‌های کوچک را با آب و صابون شستشو دهید. از محلول‌های آنتی‌سپتیک مانند مرکوکروم، الکل و بتادین برای تمیز کردن پوست استفاده نکنید. می‌توانید از محلول نرمال سالین استفاده نمایید. بریدگی های کوچک را با گاز استریل بپوشانید واگر به یک زخم، سوختگی، بریدگی و یا عفونت مبتلا هستید حتماً به پزشک مراجعه و تحت درمان قرار بگیرید.

• در ضمن اگر قادر به حل مشکل پوستی خود نیستید به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

• از دوش آب خیلی داغ استفاده نشود.

• مصرف روزانه مایعات افزایش یابد و حداقل در روز ۸ لیوان آب مصرف گردد

• هر نوع بریدگی، آسیب دیدگی و یا زخم را باید به سرعت درمان نمود. و در صورت بروز هر گونه بریدگی یا زخم یا عفونت باید سریعاً به پزشک مراجعه گردد.

• بیمار دیابتی هر روزه باید پاها را معاینه و وارسی کند و در صورت بروز هرگونه قرمزی، التهاب یا زخم سریعا به پزشک مراجعه کند. و از کفش های صاف و بدون پاشنه و متناسب با اندازه پای‌تان استفاده کنید و قبل از این‌که کفش خود را بپوشید درون آن را از نظر وجود جسم خارجی بررسی کنید.

منابع:

۱- سایت namnak.com

۲- سایت mehrinmednews.com

۳- سایت drentezari.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( همه چیز درباره تنبلی تخمدان )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, سوال و پاسخ, بهداشت بانوان , تغذیه سالم

 

سَندرُم تُخمدان پُلی‌کیستیک یا نشانگان تخمدان پُرکیستی( Polycystic ovary syndromeیا PCOS) شایع‌ترین اختلالات غدد درون‌ریز (آندوکرینوپاتی) در زنان و شایع‌ترین علت نازایی ناشی از عدم تخمک‌گذاری می‌باشد.

نامگذاری این سندرم به دلیل وجود تخمدان‌های بزرگ محتوی تعداد زیادی کیست کوچک (در اغلب زنان مبتلا و نه در همه) است که در لایه بیرونی هر تخمدان قرار گرفته‌است.

زنان مبتلا به این بیماری علایم شایعی مانند اختلالات قاعدگی (به خصوص خون‌روش گاهگاهی (الیگومنوره))، علایم هیپرآندروژنیسم مانند پرمویی (هیرسوتیسم) و آکنه، ریزش مو و نازایی دارند. بیماران در معرض عوارض جدی مانند افزایش خطر سرطان آندومتر و پستان، دیس‌لیپیدمی، هیپرتانسیون، بیماری‌های قلبی وعروقی و دیابت می‌باشند. شیوع چاقی و دیس‌لیپیدمی در مبتلایان به PCOS بیشتر از زنان سالم می‌باشد. ۴۰ درصد زنان مبتلا، دچار چاقی مفرط و ۷۵ درصدشان نازا می‌باشند.

این بیماری تقریباً در ۶ تا ۱۰ درصد همه زنانی که در سنین باروری می‌باشند دیده می‌شود. علت بیماری مزبور مشخص نیست اما محققان بر این باورند که عوامل ارثی و دیابت در ظهور آن نقش دارند.

قاعدگی‌های نا منظم، رشد موهای زاید، جوش‌های پوستی (آکنه) و چاقی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مشاهده می‌شود. این عارضه می‌تواند در نوجوانی با دوره‌های قاعدگی نامنظم مشخص گردد یا اینکه بعدها به دنبال افزایش وزن یا مشکل در باروری تشخیص داده شود.

علت دقیق سندرم تخمدان پلی کیستیک هنوز ناشناخته است. زنان مبتلا ممکن است به دلیل مشکلات بوجود آمده در تخمک گذاری، برای باردار شدن با مشکل مواجه شوند. تشخیص زودهنگام و شروع درمان می‌تواند به پیشگیری عوارض طولانی مدت آن مثل دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی و سکته کمک کند.
اگرچه بیشتر زنان مبتلا به این بیماری دارای تخمدان‌های پلی کیستیک هستند، برخی از زنان، این کیست های چندگانه را ندارند. به این سندرم همچنین سندرم اشتین لونتال نیز گفته می‌شود.

_ علت بیماری سندرم تخمدان پلی کیستیک چیست؟

دلیل اصلی سندرم تخمدان پلی کیستیک هنوز مشخص نشده است. شواهدی در رابطه با ارثی بودن این سندرم وجود دارد اگرچه هنوز هیچ جهش ژنتیکی مشخصی به عنوان علت این بیماری شناسایی نشده است. نشان داده شده است که تخمدان‌های زنان مبتلا به این بیماری میزان زیادی هورمون مردانه یا آندروژن تولید می‌کنند که منجر به نامنظمی چرخه قاعدگی و ناباروری می‌شود.

چرخه‌های نرمال باروری توسط تغییرات ایجاد شده در سطوح هورمون‌های تولید شده توسط هیپوفیز در مغز و تخمدان‌های شما تنظیم می‌گردد. هیپوفیز هورمون‌های محرک فولیکول و هورمون سازنده جسم زرد را ترشح می‌کند که این دو هورمون رشد و آزاد سازی تخمک در تخمدان‌ها را کنترل می‌کنند. در طول چرخه یک‌ماهه، تخمک گذاری تقریباً دو هفته قبل از قاعدگی رخ می‌دهد.

تخمدان‌های شما هورمون‌های استروژن و پروژسترون را ترشح می‌کنند که دیواره رحم را برای دریافت تخم بارور آماده می‌سازند. همچنین تخمدان‌ها تولید هورمون‌های مردانه (آندروژن‌ها) مثل تستوسترون را نیز برعهده دارند.

اگر بعد از تخمک گذاری بارداری رخ ندهد، ترشح استروژن و پروژسترون کاهش می‌یابد و دیواره رحم در طول قاعدگی ریزش می‌کند.

در سندرم تخمدان پلی کیستیک، ممکن است هیپوفیز مقادیر بالای هورمون سازنده جسم زرد ترشح کند و تخمدان‌ها مقادیر بالای آندروژن‌ها را تولید نمایند. این امر چرخه نرمال قاعدگی را مختل می‌سازد و می‌تواند سبب ناباروری، پرمویی بدن و آکنه گردد.

اگرچه دانشمندان علت وقوع سندرم تخمدان پلی کیستیک را نمی‌دانند ولی عوامل زیر می‌توانند در این میان نقش داشته باشند:

_ انسولین بالا:

انسولین هورمونی است که توسط پانکراس تولید می‌شود و به سلول‌های بدن اجازه می‌دهدکه از قند (گلوکز) استفاده کنند. قند منبع اولیه انرژی بدن است. اگر شما دچار مقاومت به انسولین باشید، توانایی بدن برای مصرف بهینه انسولین مختل می‌گردد و پانکراس شما برای مهیا کردن گلوکز مورد نیاز سلول‌ها، انسولین بیشتری ترشح می‌کند. تصور می‌شود که انسولین بالا، سبب افزایش ساخت آندروژن‌ها در تخمدان‌ها می‌گردد.

_ درجه‌های پایین التهاب:

گلبولهای سفید خون در طی فرایند التهاب، برای مبارزه با عفونت ماده‌ای را ترشح می‌کنند. استفاده از بعضی از غذاهای خاص در افراد مستعد می‌تواند سبب ایجاد پاسخ التهابی گردد. در این شرایط گلبول‌های سفید ماده‌ای را تولید می‌کنند که می‌تواند سبب مقاوت به انسولین و تجمع کلسترول در رگ‌های خونی شود. (آترواسکلروز). آترواسکلروز موجب بیماری‌های قلبی می‌گردد. تحقیقات نشان می‌دهد که زنان مبتلا به PCOS، درجات پایین التهاب دارند.

_ وراثت:

اگر خواهر یا مادر شما PCOS داشته باشد، احتمال اینکه شما نیز به آن مبتلا شوید بالاست. محققان به دنبال امکان ارتباط ژن‌های جهش یافته با PCOS هستند.

_ رشد غیرنرمال جنینی:

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مواجهه زیاد با هورمون‌های مردانه (آندروژن‌ها) در طول دوره جنینی می‌تواند ژن‌های نرمال را به‌طور همیشگی از عمل طبیعی خود بازدارد. (پروسه‌ای که به نام بیان ژن نامیده می‌شود). به این ترتیب ممکن است الگوی مردانه گسترش چربی‌ها در شکم که ریسک مقاوت به انسولین و درجات پایین التهاب را افزایش می‌دهد، رخ دهد. تحقیقات برای یافتن این موضوع که این فاکتورها تا چه حد به ایجاد PCOS کمک خواهد کرد، ادامه دارند.

_ علائم ابتلا به بیماری سندرم تخمدان پلی کیستیک چه هستند؟

در زنان مختلف ممکن است همه این علائم یا تنها چند تا از آنها وجود داشته باشند.
علائم سندرم تخمدان پلی کیستیک اغلب بلافاصله بعد از اولین دوره قاعدگی شروع می‌شود. در پاره‌ای از موارد نیز در سال‌های بعدی باروری، به دلیل افزایش تدریجی وزن رخ می‌دهد. علائم آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است (هم از لحاظ شدت و هم از لحاظ نوع آن). پزشک شما برای تشخیص به دنبال حداقل دو نشانه از نشانه‌های زیر است:

_ قاعدگی‌های نامنظم:

این امر یکی از شایع‌ترین مشخصات این بیماری است.

منظور از قاعدگی‌های غیر معمول، فاصله بیش از ۳۵ روز بین دو قاعدگی، کمتر از ۸ دوره قاعدگی در یک سال، عدم قاعدگی برای ۴ ماه یا بیشتر و وقوع قاعدگی با تأخیر که ممکن است همراه با خون‌ریزی خیلی کم یا شدید باشد، است.

_ افزایش آندروژن‌ها یا هورمون‌های مردانه:

سطوح بالای هورمون‌های مردانه (آندروژن‌ها) می‌تواند سبب ایجاد علائم ظاهری مثل رشد موهای زاید در صورت و بدن (هیرسوتیسم)، ایجاد آکنه در بزرگسالی یا آکنه‌های شدید در نوجوانی و طاسی با الگوی مردانه شود. علائم ناشی از آندروژن بالا می‌تواند بر اساس نژاد فرد متفاوت باشد. پس شما بسته به زمینه نژادی ممکن است این علائم را نشان دهید یا خیر. مثلاً زنان نژاد آسیایی یا اروپای شمالی ممکن است تظاهرات متفاوت را بروز دهند. آکنه، شوره سر، رویش موهای ضخیم روی ناحیه انگشتان و شکم و…

_ تخمدان‌های پلی کیستیک:

با کمک سونوگرافی می‌توان تخمدان‌های بزرگ حاوی تعداد زیادی کیست کوچک را مشخص کرد. اما برخلاف آنچه از نام آن پیداست، تنها با وجود تخمدان‌های پلی کیستیک نمی‌توان تشخیص قطعی داد.

برای تشخیص قطعی سندرم تخمدان پلی کیستیک وجود دوره‌های قاعدگی نامنظم یا علائم ناشی از میزان آندروژن بالا نیز لازم است. ممکن است برخی از زنان با وجود تخمدان‌های پلی کیستیک در سونوگرافی به سندرم تخمدان پلی کیستیک مبتلا نباشند. از طرف دیگر نیز ممکن است در بعضی از افراد مبتلا به این سندرم، تخمدان‌ها در سونوگرافی طبیعی باشند.

_ از جمله علائم دیگر سندروم تخمدان پلی کیستیک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

ایجاد مشکلاتی برای باردار شدن
چاقی (۴۰ تا ۵۰ درصد خانم‌های مبتلا به این سندرم دچار چاقی می‌شوند)
آکنه
رویش مو در منطقه ریش، پشت لب، خط ریش، قفسه سینه، منطقه اطراف نوک سینه‌ها یا قسمت تحتانی شکم در طول خط وسط
پوست تیره و ضخیم در ناحیه زیر بغل (گاهی ظاهری مخملی پیدا می‌کند)
افزایش فشار خون، افزایش قند خون یا مشکلاتی در کلسترول

_ مشکلات ناشی از سندرم تخمدان پلی کیستیک چیست؟

۱- ناباروری: سندرم تخمدان پلی کیستیک شایع‌ترین دلیل ناباروری در زنان محسوب می‌شود. زنان مبتلا به PCOS به دلیل کمبود تخمک‌گذاری، معمولا در باردار شدن با مشکل روبرو هستند.

۲- دیابت: اختلال عدم تحمل گلوکز، مقاومت به انسولین و افزایش قندخون می‌تواند در تقریباً یک سوم زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک با وزن طبیعی و اضافه وزن رخ دهد. خطر ابتلا به دیابت نوع دوم در زنان مبتلا به PCOS به مراتب بالاتر است.

۳- بیماری‌های قلبی: خانم‌های چاقی که مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند و تواماً مقاومت به انسولین دارند در خطر بیشتر ابتلا به بیماری تنگ شدن عروق کرونر قلب هستند.

۴- بیماری وقفه تنفسی در خواب (آپنه): در افراد مبتلا به این اختلال زمان‌های کوتاه توقف تنفسی‌ حین خواب وجود دارد. ابتلا به مشکل موجب خستگی و خواب هنگام روز، افزایش ریسک بیماری‌های قلبی و خصوصاً فشار خون بالا می‌شود. وقفه تنفسی حین خواب تا ۳۰ درصد در خانم‌ها مبتلا به PCOS بیشتر است.

_ عوارض تنبلی تخمدان
وجود PCOS می‌تواند احتمال ایجاد مواردی را که در پایین ذکر شده افزایش دهد به خصوص اگر همراه با چاقی باشد:

* دیابت نوع ۲
* فشار خون بالا
* کلسترول غیر نرمال، تری گلیسرید بالا یا کاهش لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) یا همان کلسترول خوب.
* سطح بالای پروتئین C- reactive. یکی از شاخص‌های بیماری‌های قلبی.
* سندرم متابولیک، مجموعه‌ای از علایم و نشانه‌ها که سبب ریسک بالای ابتلا به بیماری‌های قلبی می‌شوند.
* کبد چرب غیر الکلی (التهاب شدید کبد که به علت تجمع چربی در آن رخ می‌دهد)
* قطع تنفس در خواب
* خونریزی‌های غیرمعمول رحمی
* سرطان دیواره رحم (سرطان آندومتر) که به دلیل مواجه مکرر با مقادیر بالای استروژن ایجاد می‌شود.
* دیابت بارداری یا فشار خون بالای بارداری

_ آزمایش‌های تشخیصی
تست اختصاصی ای برای تشخیص قطعی سندرم تخمدان پلی کیستیک وجود ندارد. تشخیص بر مبنای رد موارد دیگر است. یعنی پزشک تمامی علائم و نشانه‌های شما را بررسی کرده و سپس سایر احتمالات را رد می‌کند.

در طی این پروسه، پزشک شما بسیاری از عوامل را در نظر می‌گیرد:

سابقه پزشکی: پزشکتان ممکن است سوالاتی در مورد دوره‌های قاعدگی، تغییرات وزن و سایر علائم شما بپرسد.

معاینه: پزشک می‌تواند اطلاعات کلیدی ای را ثبت کند مثل قد، وزن و فشار خون. علاوه بر آن معاینات لگنی نیز می‌تواند اطلاعات مفیدی را در اختیار پزشک قرار دهد.
آزمایش خون: خون شما برای بررسی سطح بعضی از هورمون‌ها برای تعیین علت اختلالات در قاعدگی یا آندروژن بالا، گرفته می‌شود. آزمایش‌های دیگر خون شامل تست کلسترول و تری گلیسرید ناشتا و تست تحمل گلوکز است. در تست تحمل گلوکز میزان قند خون در حالت ناشتا و بعد از مصرف نوشیدنی حاوی گلوکز بررسی می‌گردد.

سونوگرافی لگنی: اولتراسوند لگن می‌تواند ظاهر تخمدان‌ها و ضخامت دیواره رحم را نشان دهد. در طول این آزمایش، شما بر روی تخت یا میز آزمایش دراز کشیده و دستگاهی شبیه قلمدر واژن شما قرار می‌گیرد.

_ روش‌های درمانی و داروها

_ چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
تشخیص و درمان زودهنگام PCOS می تواند به کاهش ابتلا به عوارض بلند مدت آن مثل دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی و فشار خون بالا کمک کند. هرچه این اختلال زودتر تشخیص داده و درمان آن آغاز شود، پیشگیری از مشکلات مرتبط با آن آسان‌تر خواهد بود. اگر قاعدگی‌های نامنظم و موهای زاید روی بدن یا صورت یا آکنه دارید لازم است با پزشک خود مشورت نمایید.

_ آیا لازم است تمامی افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک تحت درمان قرار بگیرند؟

بلی- تمامی افراد مبتلا بهPCOS باید به طور منظم تحت نظر پزشک باشند. لازم به ذکر است عدم درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک (حتی در صورت خفیف بودن علایم) می‌تواند در طول زمان خطراتی را برای سلامتی بیمار ایجاد نماید.

_ چه درمان‌هایی در درمان سندرم تخمدان پلی‌کیستیک استفاده می‌شود؟

متأسفانه درمان قطعی برای سندرم تخمدان پلی‌کیستیک وجود ندارد، اما بسیاری از مشکلات ناشی از آن را می‌توان کنترل نمود. با توجه به شدت و علایم PCOS راهکارهای درمانی زیر ممکن است توصیه شود:

_ تغییر در شیوه‌ی زندگی: کاهش وزن خصوصا در افراد مبتلا به چاقی یا اضافه وزن می‌تواند بسیاری از پیامدهای مرتبط با PCOS از جمله مقاومت به انسولین را کاهش دهد.

_دارودرمانی: ممکن است یک سری از داروها جهت کنترل و کاهش پیامدهای این سندرم تجویز شود.

_ جراحی: به عنوان یکی از راهکارهای درمان می‌تواند مطرح شود.

_به‌طور منظم چکاپ شوید: کنترل طولانی مدت ریسک فاکتورهای بیماری‌های قلبی مثل چاقی، کلسترول بالا، دیابت نوع ۲ و فشار خون بالا از اهمیت بالایی برخوردار است. برای کمک به درمان به موقع، پزشک نیاز دارد تا به صورت منظم برای انجام آزمایش‌های فیزیکی، اندازه‌گیری فشار خون و تعیین سطح گلوکز و چربی خون شما را ببیند.

_ چرخه‌های قاعدگی خود را تنظیم نمایید: اگر شما برای بارداری تلاش نمی‌کنید ممکن است پزشک قرص‌های ضد بارداری با دوز پایین تجویز کند که حاوی ترکیبی از استروژن و پروژسترون مصنوعی است. این قرص‌ها تولید آندروژن را کاهش داده و به بدن شما بعد از مواجهه طولانی با استروژن، استراحتی می‌دهد. این کار سبب کاهش سرطان آندومتر می‌شود و خونریزی‌های غیرمعمول را اصلاح می‌کند.

_ یک روش دیگر مصرف پروژسترون برای ۱۰ تا۱۴ روز در ماه است. این روش دوره‌های قاعدگی شما را تنظیم می‌کند و نقش حفاظتی در مقابل ابتلا به سرطان آندومتر دارد ولی سطح آندروژن را بهبود نمی‌بخشد. عارضه‌ای که در استفاده از این داروهای هورمونی وجود دارد ایجاد چاقی یا تشدید آنست که می‌تواند از طرف دیگر سیر درمانی شما را دچار اختلال نماید.

_ رشد موهای زاید را کاهش دهید: ممکن است پزشک شما برای کاهش تولید آندروژن مصرف قرص‌های پیشگیری از بارداری یا داروی دیگری به نام اسپیرونولاکتون را تجویز کند. این دارو تأثیرات آندروژن‌ها را بر روی پوست بلوکه می‌کند. از آنجا که اسپیرونولاکتون می‌تواند سبب نقص جنین شود، هنگام مصرف این دارو استفاده از یک روش مطمئن پیشگیری از بارداری توصیه می‌شود؛ و در افراد باردار یا برای کسانی که قصد بارداری دارند، تجویز نمی‌گردد.

_ با توجه به زمینه اصلی در این بیماری که اختلال حساسیت به انسولین است، متخصصین از داروی متفورمین به عنوان یک داروی اصلی در کنترل این بیماری استفاده می‌نمایند. متفورمین یک داروی خوراکی برای مبتلایان به دیابت نوع ۲ است و سبب حساسیت بیشتر سلول‌ها نسبت به انسولین می‌شود. این دارو تخمک گذاری را بهبود می‌بخشد و در نهایت سبب ایجاد چرخه‌های منظم قاعدگی می‌گردد. همچنین اگر شما پیش دیابتی باشید، مصرف این دارو می‌تواند ابتلا به دیابت نوع ۲ را به تأخیر بیندازد و اگر تحت یک برنامه رژیمی و ورزشی هستید استفاده از این دارو می‌تواند به کاهش وزن شما کمک کند. جالب است بدانید که این دارو از آنجا که بر خلاف داروهای هورمونی درمان علامتی نمی‌نمایند عوارض آن داروها را نخواهند داشت.

_ تراشیدن موی صورت و استفاده از موم و کرم‌های موبر برای از بین بردن موها انتخاب مناسبی نیستند زیرا که تنها برای چند هفته دوام دارند و لازم است تا بعد از مدتی تکرار شود.
ممکن است پزشک روشی را پیشنهاد کند که در آن از جریان الکتریک (الکترولیز) یا لیزر برای از بین بردن فولیکول‌های مو و کنترل رشد موهای جدید ناخواسته استفاده می‌شود. اما استفده از این روش‌ها نیز بدون کنترل اختلالات متابولیک اولیه بی‌فایده خواهد بود.

_ استفاده از دارو برای تحریک تخمک گذاری: اگر شما قصد بارداری داشته باشید شاید نیاز باشد تا برای تحریک تخمک گذاری از این داروها مصرف کنید. کلومیفن یک داروی خوراکی ضد استروژن است که در نیمه اول چرخه قاعدگی مصرف می‌شود. لازم است ذکر شود که پزشکان برای تحریک تخمک گذاری معمولاً با متفورمین آغاز می‌نمایند و بعد در صورت لزوم از کلومیفن هم برای کمک به تحریک تخمک گذاری استفاده می‌شود.

تنبلی تخمدان اغلب با تغییرات رژیم غذایی خاص مانند رژیم غذایی دیابتی بهبود می یابد. متفورمین با خطرات و عوارض جانبی همراه است، لطفا قبل از انتخاب متفورمین برای کنترل تنبلی تخمدان، با دکتر خود صحبت کنید. بسیاری از درمان‌های طبیعی ممکن است همراه با متفورمین با تایید پزشک مورد استفاده قرار گیرد.

_ اگر با وجود مصرف کلومیفن و متفورمین باردار نشدید، ممکن است مصرف گنادوتروپین‌ها (هورمون محرک فولیکولیاFSH و هورمون جسم زرد یا LH) از طریق تزریق توصیه شود. تأکید مجدد این موضوع اهمیت دارد که هیچ‌کدام از این داروها را به‌طور خودسرانه و بدون تجویز پزشک نباید استفاده نمایید.

_ توجه: درمان طولانی مدت با متفورمین باعث کمبود ویتامین B12 در بعضی از بیماران می‌شود. قبل از انتخاب و استفاده از این دارو، با پزشک خود در مورد هدف بلند مدت و مدت زمان درمان صحبت کنید.

انواع داروهای دیگر بسته به علائم تنبلی تخمدان تجویز می‌شوند. داروهایی برای هیرسوتیسم یا آلوپسی، افزایش وزن و غیره وجود دارد. پزشک شما می‌تواند اطلاعات خاصی در مورد داروها ارائه دهد.

_ قرص‌های ضدبارداری خوراکی یکی از مهم‌ترین داروهای تجویزی برای تنظیم قاعدگی در زنان مبتلا به تنبلی تخمدان هستند. در حالی که این داروها ممکن است به ایجاد یک چرخه منظم قاعدگی (که مهم است) یپردازند از حاملگی نیز جلوگیری می‌کنند. این داروها برای زنان مبتلا به تنبلی تخمدان که سعی دارند باردار شوند مناسب نیست. ریشه مشکل را حل نمی‌کند و در واقع مشکلات دراز مدتی در سلامتی باروری ایجاد می‌کند.

_ داروهای تنبلی تخمدان:

*سیپروترون کامپاند: شروع از روز ۵ سیکل ماهانه به مدت ۲۱ روز،هر شب یکعدد. بعد از اتمام به مدت ۷ روز مصرف نشود. روز ۸، بسته بعدی شروع شود.
*مدروکسی پروژسترون: استفاده به مدت ۱۰ روز در سیکل ماهانه
*قرص اسپیرونولاکتون: روزی ۲ عدد قرص
روش‌های جراحی مانند لاپاراسکوپی توسط پزشک انجام می‌شود. این امر با هدف تحریک تخمک‌گذاری و کاهش سطح آندروژن‌ها انجام می‌شود.

_ عمل جراحی

داروی باروری کلومیفن می‌تواند به شما کمک کند تا باردار شوید. اگر داروها به باردار شدن شما کمک نکنند یک جراحی بر روی تخمدان به وسیلهٔ لاپاروسکوپیمی تواند یک گزینه درمانی دیگر برای بعضی از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک باشد. پزشک می‌تواند به شما بگوید که آیا این نوع جراحی مناسب شرایط شما هست یا خیر. برای استفاده از هر کدام از داروها حتماً باید به پزشک مراجعه کنید.
در این عمل، جراح یک شکاف کوچک بر روی شکم ایجاد کرده و از این طریق یک لوله که متصل به یک دوربین ریز است را وارد می‌کند (لاپاروسکوپ). این دوربین تصاویر لازم از تخمدان‌های شما و اعضای تناسلی مجاور را برای جراح مشخص می‌کند. سپس پزشک وسیله جراحی را وارد کرده و از انرژی الکتریکی یا لیزر برای سوزاندن سوراخ‌های موجود درفولیکول روی سطح تخمدان‌ها استفاده می‌کند. هدف این کار تحریک تخمک گذاری به وسیلهٔ کاهش سطح آندروژن هاست.

نکته مهم: ورزش شنابه مدت یک ماه سه روز در هفته به همراه کاهش وزن کمک شایانی به درمان بیماری شما می‌کند.

_ رژیم غذایی موثر در تنبلی تخمدان

خوردن رژیم غذایی باروری تنبلی تخمدان یکی از بهترین چیزهایی است که می‌تواند برای افزایش شانس بارداری استفاده شود. بزرگ‌ترین مشکل تنبلی تخمدان، مقاومت به انسولین است. مقاومت به انسولین سطوح انسولین بدن را افزایش می‌دهد که می‌تواند با محدود کردن فرآیند بلوغ تخمک و تأخیر در تخمک‌گذاری یا جلوگیری از تخمک‌گذاری، تاثیر منفی بر تخمک‌گذاری داشته باشد. مقاومت به انسولین همچنین باعث می‌شود تخمک به درستی به رحم برای لقاح متصل نشود. در نتیجه:

* این مسئله تاثیر مستقیم بر باروری و توانایی شما برای بارداری دارد.
* در زنان با مقاومت به انسولین ۴-۵ برابر احتمال سقط جنین بیشتر است.

* تنبلی تخمدان همچنین یک پرچم بزرگ قرمز برای شروع دیابت نوع ۲ است.

من این‌ها را برای ترساندن شما نمی‌گویم، اما می‌خواهم بدانید که این موضوع جدی است. خوشبختانه، بسیاری از گزینه‌های طبیعی وجود دارد که می‌تواند شرایط را برای شما تغییر دهد. بزرگ‌ترین گام می‌تواند تغییر رژیم غذایی به رژیم غذایی تنبلی تخمدان باشد.

_ مزایای پیروی از رژیم تنبلی تخمدان عبارتند از:

* میزان تخمک گذاری خود به خودی را افزایش می‌دهد
* به طور قابل‌توجهی محیط رحم را بهبود می‌بخشد و آن را برای لانه گزینی آماده می‌کند
* احتمال بارداری سالم را افزایش می‌دهد
* احتمال سقط جنین را کاهش می‌دهد
* از تبدیل شدن مقاومت به انسولین به دیابت جلوگیری می‌کند.

_ برای تنبلی تخمدان چی بخوریم چی نخوریم
۱. مقدار مصرف پروتئین روزانه خود را با مقدار مساوی کربوهیدرات‌ها متعادل کنید

– هنگامی که مقادیر پروتئین و کربوهیدرات مساوی باشد، انسولین در سطح متعادل باقی می‌ماند، بنابراین باروری شما افزایش می‌یابد.
– رژیم کم کربوهیدرات، با پروتئین زیاد به مقاومت در برابر انسولین کمک می‌کند. یک رژیم غذایی با کربوهیدرات بالا و پروتئین کم باعث کاهش شدید انسولین می‌شود.
– رژیم غذایی حاوی ۲۵ درصد کربوهیدرات باعث بهبود مقاومت به انسولین شده، در حالی که رژیم غذایی حاوی ۴۵ درصد کربوهیدرات این کار را نمی‌کند.
– انواع کربوهیدرات‌هایی که انتخاب می‌کنید نیز یک عامل مهم است. غلات پروتئین و فیبر بیشتری (برای تعادل سطح انسولین بهتر است) نسبت به همتایان فراوری شده خود دارند. از کربوهیدرات‌های فرآوری شده اجتناب کنید، به ویژه انواع سفید (آرد سفید، برنج، سیب‌زمینی، و غیره) که موجب افزایش سطح انسولین و کمبود فیبر یا مواد مغذی می‌شود.

_ برخی از نمونه‌های غلات کامل عبارتند از:

ارزن
برنج قهوه‌ای
گندم سیاه

بهترین مکان برای پیدا کردن این غذاها در فروشگاه غذاهای بهداشتی یا بازار غذاهای کامل است. اطمینان حاصل کنید که پروتئین‌هایی که می‌خورید کامل و ارگانیک هستند. گوشت و لبنیات آلی شامل اسیدهای چرب ضروری هستند و تاثیر منفی بر عدم تعادل هورمونی را کاهش خواهند داد.

۲. غذاهایی با کمترین شاخص گلیسمی

– هنگامی که غذای حاوی کربوهیدرات مصرف می‌کنید گلوکز خون افزایش می‌یابد و سپس افت می‌کند. مقدار بالا رفتن قندخون و مدت بالا ماندن آن بستگی به نوع کربوهیدرات (شاخص گلیسمی، GI) و مقدار مصرف (بار گلیسمی، GL)دارد. شاخص قند خون پایین کربوهیدراتی است که به کندی در بدن تجزیه می‌شود، و افزایش قابل ملاحظه‌ای ندارد و پس از آن سطح انسولین کاهش می‌یابد. بار گلیسیمی به مقدار مواد غذایی و تاثیر آن بر قندخون بستگی دارد. بار گلیسمی، کیفیت و کمیت کربوهیدرات را به یک عدد ترکیب می‌کند. این بهترین روش برای پیش‌بینی میزان قند خون در انواع مختلف غذا است.

– میزان مصرف کربوهیدرات واقعا اهمیت دارد. در صورت داشتن تنبلی تخمدان مقاوم در برابر انسولین و اضافه وزن، بیش از ۱۰۰ گرم کربوهیدرات شاخص گلیسمی پایین را در روز مصرف نکنید. اگر کم وزن هستید کربوهیدرات‌های با شاخص گلیکوزمیک پایین را روزانه بیش از ۱۰۰ گرم مصرف کنید. بعضی از نمونه‌های غذای شاخص گلیسمی پایین عبارتند از:
• سبزیجات کلمی مانند کلم بروکلی، گل کلم و کلم بروکسل
• سبزیجات با برگ های سبز رنگ مانند کاهو و روکولا
• فلفل سبز و قرمز
• عدس و لوبیا
• بادام و گردو
• انواع توت
• کدو و کدو تنبل، مارچوبه
• گریپ فروت و سیب

کربوهیدرات‌های فرآوری شده که به سرعت تجزیه می‌شوند باعث افزایش سطح انسولین می‌شوند. از غذاهایی که دارای شاخص گلیسمی بالا هستند اجتناب کنید مانند غذاهای مغذی و نشاسته‌ای مانند پنکیک، شربت، قند، سیب‌زمینی سفید، محصولات نان سفید، ماکارونی و نوشابه.

۳. رژیم غذایی با فیبر زیاد بخورید

فیبر به دو روش به PCOS کمک می‌کند. اولین راه: کاهش سرعت هضم قندهای موجود در بدن است، بنابراین انسولین افزایش نمی‌یابد. روش دوم: ارتقاء متابولیسم استروژن سالم است که در کاهش سطح آندروژن کمک می‌کند. منابع بزرگ فیبر عبارتند از: کلم بروکلی، کرفس، غلات کامل، سیب و سبزیجات برگ سبز تیره.

۴. خوردن ۵ وعده غذا در روز

– با بیشتر خوردن، بدن به حالت ناشتا وارد نمی‌شود. با وجود شکاف زیادی بین وعده‌های غذایی، بدن به حالت ناشتا منتهی می‌شود که ممکن است متابولیسم را به عدم تعادل تبدیل کند.

– پنج وعده غذایی در روز باید شامل سه وعده غذایی منظم و دو میان وعده سالم یا ۵ وعده غذایی می باشد. اولین میان وعده غذایی باید در اواسط صبح قبل از ناهار و دومین میان وعده غذایی یک ساعت قبل از خواب است. در هر وعده غذایی در روز سعی کنید پروتئین (۳-۴ اونس)، کربوهیدرات کم گلیسمی (۱ / ۴-۱ / ۲ فنجان) و سبزیجات (۱ و ۱ / ۲ فنجان)

۵. مصرف روزانه اسیدهای چرب ضروری

مصرف اسیدهای چرب ضروری (EFA’s) باعث کاهش وزن و تعادل هورمونی می‌شود. اسیدهای چرب ضروری بلوک‌های مهمی برای ایجاد محیطی سالم برای بارداری هستند. بهترین منبع اسیدهای چرب ضروری امگا ۳ روغن جگر ماهی Cod است و بهترین منبع اسیدهای چرب ضروری امگا ۶ روغن evening primrose است:

* روغن جگر ماهی Cod: یک کپسول در روز با غذا مصرف کنید. این روغن غنی از DHA است که برای رشد مغز نوزاد ضروری است. این کپسول را طی بارداری مصرف کنید.
* روغن evening primrose: مقدار ۱۵۰۰ میلی‌گرم از این روغن را در روز مصرف کنید ( از روز اول چرخه پریودی تا تخمک‌گذاری). این روغن به افزایش مخاط دهانه رحم و عمل متابولیسم کمک می‌کند. این روغن را همراه با روغن جگر ماهی cod یا هم‌راه با روغن کتان (خواص تخم کتان) مصرف کنید.

۶. ۵ روز در هفته به مدت ۳۰ دقیقه ورزش کنید

– ورزش به تنبلی تخمدان کمک کرده و حساسیت انسولین را افزایش می‌دهد، متابولیسم را زیاد کرده و باعث کاهش وزن می‌شود. ورزش‌های مقاومتی و هوازی مناسب هستند.

– مطالعات نشان می‌دهد ورزش‌های مقاومتی بهتر باعث افزایش حساسیت انسولین می‌شوند.

– از ورزش‌های سنگین اجتناب کنید زیرا ورزش بیش از حد باعث افزایش فعالیت غدد آدرنالین می‌شود که باعث افزایش تورم و بدتر شدن تنبلی تخمدان می‌شود. می‌توانید پیاده‌روی کنید یا کلاس‌های پیلاتس بروید یا روی تردمیل بدوید یا کلاس‌های زومبا یا یوگا شرکت کنید. ببینید از چه ورزشی لذت می‌برید و آن را انتخاب کنید.

۷. غذاهای ارگانیک بخورید

– اصولا رژیم شما غنی از پروتئین است بنابراین بهتر است پروتئین ارگانیک باشد. در گوشت‌های تجاری مقدار زیادی هورمون استروژن وجود دارد که باعث رشد سریع‌تر حیوان و افزایش شیر آن می‌شود. در تنبلی تخمدان کمبود پروژسترون دیده می‌شود و افزایش استروژن باعث بدتر شدن این کمبود می‌شود.

– مطالعات نشان می‌دهد غذاهای ارگانیک حاوی ویتامین، مواد معدنی و پروتئین‌های سالم‌تری است.

۸. کافئین مصرف نکنید

کافئین باعث افزایش استروژن می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد مصرف دو فنجان قهوه در روز باعث افزایش سطح استرادیول، استروژن طبیعی، می‌شود. خانم‌هایی که روزی ۵-۴ فنجان قهوه می‌خورند، استروژن را به مقدار ۷۰% در چرخه پریودی افزایش می‌دهند ( هنگامی که بدن تلاش می‌کند فولیکول برای تخمک‌گذاری تولید کند، که مسئله مهمی برای خانم‌های با تنبلی تخمدان است).

منابع:

۱- سایت drzakerin.com

۲- سایت دانشنامه‌آزاد

۳- سایت exir.co.ir

۴- ooma.org

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ آیا مصرف قهوه برای افراد دیابت نوع ۲ مناسب است؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,تغذیه

 

یکی از کاربران جامعه پزشکان ایران سوالی پرسیدند درباره آیا مصرف قهوه برای افراد دیابت نوع ۲ مناسب است؟ محققان در دانشگاه هاروارد برای بررسی تاثیر قهوه بر دیابت نوع ۲ بیش از ۱۰۰،۰۰۰ نفر را به مدت ۲۰ سال مورد بررسی قرار داده‌اند و با تمرکز بر یک دوره چهار ساله در آن‌ها دریافتند خطر ابتلا به بیماری دیابت نوع ۲ در افرادی که بیش از یک فنجان قهوه در روز مصرف می‌کنند ۱۱ درصد کاهش می‌یابد و این کاهش برای کسانی که در روز ۳ الی ۴ فنجان قهوه مصرف می‌کنند به ۲۴ درصد می‌رسد. البته این کاهش خطر به شرطی است که شما به قهوه‌ی خود شکر اضافه نکنید.
یک مطالعه در سال ۲۰۰۴ برای مشخص شدن تاثیر قهوه بر دیابت نوع ۲ نشان داد که مصرف قهوه قبل از غذا در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ باعث بالا رفتن قندخون و مقاومت در برابر انسولین می‌شود و بر اساس این مطالعات مشخص شد.

 

و بر اساس این مطالعات مشخص شد افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که مرتب قهوه مصرف می‌کنند باید به‌طور دائم قند خون خود را چک کنند. پس در نظر داشته باشید که قهوه همان‌طور که برای جلوگیری از دیابت نوع ۲ بسیار مفید است ولی برای بیماران مبتلا به دیابت ممکن است خطرناک باشد.

/ قهوه بدون کافئین برای مبتلایان به دیابت

نوشیدن قهوه بدون کافئین ممکن است مزایای خاص برای کسانی که مبتلا به دیابت هستند داشته باشد. اسید chlorogenic و سایر آنتی‌اکسیدان ممکن است اثرات بسیار مفید داشته باشد.

منبع مجله سلامتی

 

0
1 5 6 7