نوشته شده توسط فرناز اخباری

بهترین مکمل‌های آرتریت: این ادویه ارزان می‌تواند درد مفاصل آرتریت روماتوئید را کاهش دهد

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت express.co.uk

آرتریت روماتوئید حدود ۴۰۰۰۰۰ نفر را در بریتانیا تحت تاثیر قرار می‌دهد و زنان سه برابر بیش‌تر از مردان از این بیماری رنج می‌برند.

اما، گزارش‌ها ادعا کرده‌اند که دو مکمل با دوز ۵۰۰ میلی‌گرمی می‌توانند به تسکین مفاصل متورم و سفتی صبحگاهی کمک کنند.

دانشمندان ادعا کرده‌اند که برخی از ترکیبات موجود در زیره سیاه به ویژه تیموکینین‌ می‌تواند علائم را در بیماران بهبود بخشد و ممکن است به عنوان یک درمان ارزان برای کمک به کاهش درد در نظر گرفته شود.

علائم آرتریت روماتوئید شامل درد مفاصل، سفتی، تورم و خستگی است. به گفته NHS، این بیماری همچنین می‌تواند منجر به تب، تعریق، کم اشتهایی و کاهش وزن شود.

به گفته محققان، تجزیه و تحلیل التهابی و بیوشیمیایی نشان داد که این ترکیب «اثر محافظتی» در برابر آرتریت روماتوئید دارد.

دانشمندان بیان می‌کنند: «اثرات محافظتی تیموکینون در برابر آرتریت روماتوئید نیز از کاهش امتیاز آرتریت و تحلیل استخوان مشهود بود.»

در نتیجه، این واقعیت که تیموکینون تعدادی از عوامل موثر در [توسعه] آرتریت روماتوئید را از بین می‌برد، آن را به یک عامل بالینی ارزشمند در پیشگیری از بیماری‌های مفصلی تبدیل می‌کند.

به‌طور مشابه، یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ در مصر، اثربخشی روغن زیره سیاه را در ۴۰ بیمار زن مبتلا به آرتریت روماتوئید تجزیه و تحلیل کرد.

بیماران روزانه دو کپسول بدون اثر درمانی را به مدت یک ماه مصرف کردند و سپس یک ماه کپسول روغن زیره سیاه ۵۰۰ میلی گرمی را دو بار در روز مصرف کردند.

آن‌ها ادعا کردند که علائم در بیماران پس از مصرف کپسول‌های زیره سیاه «به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافت” و بهبود قابل‌توجهی» در فعالیت بیماری مشاهده شد.

دانشمندان افزودند که این کپسول‌ها را می‌توان در کنار برخی از داروهای آرتریت روماتوئید استفاده کرد.

استخوان و غضروف می‌تواند با این عارضه تجزیه شود و منجر به مشکلاتی در سایر بافت‌ها و اندام‌های بدن شود. احتمال ارتریت روماتویید در سیگاری‌ها بیش‌تر است.

در حال حاضر هیچ درمانی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد، اما درمان می‌تواند به کاهش خطر آسیب مفاصل کمک کند و تاثیر این بیماری را محدود کند.

منبع: express.co.uk


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

فیبروم رحم چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت webmd.com

فیبروم‌های رحمی که ممکن است پزشک آن‌ها را لیومیوم یا میوم بنامد، تومورهایی هستند که از عضله ساخته شده‌اند و می‌توانند روی رحم رشد کنند و به ندرت به سرطان تبدیل می‌شوند. و اگر در رحم بود به این معنی نیست که احتمال ابتلا به سرطان رحم بیش‌تر است.

فیبروم‌ها می‌توانند از نظر اندازه، شکل و مکان بسیار متفاوت باشند. آن‌ها می‌توانند در رحم، دیواره رحم یا روی سطح آن ظاهر شوند. آنها همچنین می‌توانند با ساختاری ساقه مانند یا پایه به رحم بچسبند.

برخی از آنها آنقدر کوچک هستند که پزشک حتی نمی‌تواند آنها را با چشم غیر مسلح ببیند. برخی دیگر آنقدر بزرگ هستند که می‌تواند بر اندازه و شکل رحم تأثیر بگذارد.

فیبروم‌های رحم معمولاً در سنین باروری ظاهر می‌شوند معمولاً بین ۳۰ تا ۴۰ سال اما می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. آن‌ها در سیاه پوستان بیش‌تر از سفیدپوستان هستند. همچنین در سیاه پوستان زودتر ظاهر می‌شوند و سریع‌تر رشد می‌کنند. علتش را پزشکان نمی‌دانند.

فیبروم و پولیپ

اگرچه علائم مشابهی دارند، اما فیبروم و پولیپ رحم متفاوت است. پولیپ‌های رحم کوچک‌تر هستند و از پوشش داخلی رحم رشد می‌کنند. آن‌ها در نهایت می‌توانند دهانه لوله‌های فالوپ را مسدود کرده و مانع باردار شدن شوند. تعداد کمی از پولیپ ها، حدود ۵ درصد، سرطانی هستند یا سلول های غیرطبیعی دارند که احتمال تبدیل شدن به سرطان بیش‌تر است. به همین دلیل است که اکثر متخصصان زنان برداشتن آن راپیشنهاد می‌کنند. درمان‌ها شامل دارو، جراحی، و پیگیری برای دیدن اینکه آیا پولیپ‌ها خود به خود بهتر می‌شوند یا خیر.

انواع فیبروم

نوع فیبروم بستگی به محل رشد یا تشکیل آنها دارد.

  • فیبروم داخل دیواره

این نوع فیبروم در دیواره رحم شما رشد می‌کند.

  • فیبروم های زیر مخاطی

هنگامی که فیبروم در حفره رحم شما رشد می‌کند، پزشکان آن را زیر مخاطی می‌نامند.

  • فیبروم ساب سروزال

این نوع فیبروم در قسمت بیرونی رحم شما اتفاق می‌افتد.

گاهی اوقات، فیبروم‌های زیر مخاطی یا زیر سروزی ممکن است از یک ساقه در داخل یا خارج رحم آویزان شوند (به نام ساقه‌دار).

علائم فیبروم رحم

فیبروم ممکن است علائم بسیار خفیف داشته باشد،

بدون علامت باشد یا علائم جدی ایجاد کند. شایع‌ترین علائم فیبروم رحمی عبارتند از:

  • پریودهای سنگین، طولانی یا دردناک؛
  • درد در قسمت تحتانی شکم یا کمر؛
  • رابطه جنسی دردناک؛
  • ادرار مکرر؛
  • ناراحتی در رکتوم.

علل فیبروم رحم

متخصصان دقیقاً علت فیبروم را نمی‌دانند. هورمون‌ها و ژنتیک ممکن است احتمال ابتلا به آنها را افزایش دهد.

  • هورمون‌ها. استروژن و پروژسترون هورمون‌هایی هستند که هر ماه در طول دوره قاعدگی باعث ضخیم شدن پوشش داخلی رحم می‌شوند. به نظر می‌رسد آن‌ها بر رشد فیبروم نیز تأثیر می‌گذارند. هنگامی که تولید هورمون در دوران یائسگی کند می شود، فیبروم ها معمولا کوچک می‌شوند.
  • ژنتیک. محققان تفاوت‌های ژنتیکی بین فیبروم‌ها و سلول‌های طبیعی در رحم پیدا کرده‌اند.
  • سایر عوامل رشد. موادی در بدن شما که به نگهداری بافت کمک می‌کنند، مانند فاکتور رشد شبه انسولین، ممکن است در رشد فیبروم نقش داشته باشند.

ماتریکس خارج سلولی (ECM). ECM باعث می‌شود سلول‌های شما به هم بچسبند. فیبروم‌ها دارای ECM بیش‌تری نسبت به سلول‌های طبیعی هستند که آن‌ها را فیبری یا طناب دار می کند. ECM همچنین فاکتورهای رشد (موادی که باعث تحریک رشد سلولی می شود) را ذخیره می‌کند و باعث تغییر سلول‌ها می‌شود.

عوامل خطر فیبروم رحمی

چند فاکتور می‌تواند شانس ابتلا به فیبروم رحم را افزایش دهد، مانند:

  • سن؛
  • نژاد؛
  • پریود شدن در سنین پایین؛
  • مصرف قرص ضد‌بارداری قبل از ۱۶ سالگی؛
  • کمبود ویتامین D ؛
  • خوردن بیش از حد گوشت قرمز و عدم مصرف کافی سبزیجات سبز، میوه یا لبنیات؛
  • الکل؛
  • سابقه خانوادگی.

اگر بستگان نزدیک‌تان مانند مادر یا خواهرتان فیبروم داشته باشند، احتمال ابتلا به فیبروم بیش‌تر است.

تشخیص فیبروم رحم

پزشک ممکن است  در طول معاینه معمول لگن  به فیبروم رحم مشکوک شود. اگر شکل رحم نامنظم یا به‌طور غیرعادی بزرگ باشد، ممکن است آزمایش‌های بیش‌تری را درخواست کنند، مانند:

سونوگرافی. سونوگرافی از امواج صوتی برای گرفتن عکس از رحم استفاده می‌کند. یک تکنسین دستگاهی را در واژن یا روی شکم قرار می دهد تا تصاویر را بگیرد. سپس پزشک می‌تواند ببیند که آیا فیبروم دارید یا خیر و اینکه  کجا است و چه سایزی دارد.

  • تست‌های آزمایشگاهی. ممکن است پزشک از شما بخواهد که آزمایش خون انجام دهید تا فیبروم را تشخیص دهد. شمارش کامل خون می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا تصمیم بگیرند که آیا شما دچار کم‌خونی (سطح پایین گلبول‌های قرمز خون) یا سایر اختلالات خونریزی می‌باشید؟.
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). اگر پزشک پس از انجام سونوگرافی به اطلاعات بیشتری نیاز داشته باشد، ممکن است MRI انجام دهد. MRI تصاویر دقیق‌تری از فیبروم‌ها را نشان می‌دهد و می‌تواند به پزشکان در تصمیم‌گیری بهترین درمان کمک کند. اگر رحم بزرگ شده باشد یا نزدیک به یائسگی هستید، ممکن است پزشک‌تان ام آر آی را پیشنهاد دهد.
  • هیستروسونوگرافی. در این آزمایش، یک تکنسین مقدار کمی محلول نمکی را به داخل حفره رحم تزریق می‌کند تا آن را بزرگ‌تر کند. این حالت به آن‌ها کمک می‌کند تا فیبروم‌هایی را که در رحم رشد می‌کنند (فیبروم های زیر مخاطی) و یا درپوشش داخلی رحم می باشد تشخیص داده شود. اگر در تلاش برای باردار شدن هستید یا دچارپریودهای سنگین هستید، این کار مفید است.
  • هیستروسالپنگوگرافی. اگر پزشک باید ببیند لوله‌های فالوپ شما مسدود شده است یا خیر، ممکن است هیستروسالپنگوگرافی انجام دهید. پزشک از رنگ برای برجسته کردن رحم و لوله‌های فالوپ در عکس اشعه ایکس استفاده می‌کند تا این نواحی را بهتر ببیند.
  • هیستروسکوپی. پزشک یک دوربین کوچک نوری به دهانه رحم وارد می‌کند. سپس، پس از تزریق سالین و اتساع حفره رحم، می‌توانند به دیواره‌های رحم و دهانه لوله فالوپ نگاه کنند.

درمان فیبروم رحم

راه‌های زیادی برای درمان فیبروم وجود دارد. بهترین درمان برای شما بستگی به مواردی من جمله علائم ، تمایل به بارداری‌، سن و محل فیبروم دارد.

انتظار مراقب اگر فقط علائم خفیف دارید‌ یا هیچ علامتی ندارید‌ ممکن است پزشک به شما توصیه کند که فقط صبر کنید و ببینید. فیبروم‌ها سرطانی نیستند و ممکن است به کندی رشد کنند یا اصلا رشد نکنند. همچنین ممکن است پس از یائسگی کوچک شوند یا از بین بروند.

درمان فیبروم رحم

راه‌های زیادی برای درمان فیبروم وجود دارد. بهترین درمان برای شما بستگی به این دارد که آیا علائم دارید، می خواهید باردار شوید، سن شما و محل فیبروم شماست.

انتظار مراقب اگر فقط علائم خفیف دارید‌ یا هیچ علامتی ندارید‌ ممکن است پزشک به شما توصیه کند که فقط صبر کنید و ببینید. فیبروم‌ها سرطانی نیستند و ممکن است به کندی رشد کنند یا اصلا رشد نکنند. همچنین ممکن است پس از یائسگی کوچک شوند یا از بین بروند.

عوارض فیبروم رحمی

در بیش‌تر مواقع، فیبروم رحم خطرناک نیست، اما برخی از افراد مشکلات سلامتی بیش‌تری مانند کم‌خونی دارند. از دست دادن خون شدید و افت گلبول‌های قرمز باعث این بیماری می‌شود. پزشک ممکن است برای جلوگیری از کم‌خونی یا مدیریت آن، مکمل آهن مصرف کنید. افراد مبتلا به کم خونی شدید به خون اهداکننده (تزریق خون) نیاز دارند.

کدام اندازه فیبروم خطرناک است؟

از آن‌جایی که اکثر فیبروم‌های کوچک علائمی ایجاد نمی‌کنند، احتمالاً نیازی به درمان نخواهید داشت. در عوض، شما و پزشک‌تان علائم شما را زیر نظر خواهید داشت. فیبروم‌های بزرگ‌تر می‌توانند باعث مشکلات سلامتی جدی مانند درد شدید و خونریزی شدید شوند. شما بر اساس علائم، اندازه فیبروم‌ها، تعداد فیبروم‌ها و محل قرارگیری آن‌ها به درمان نیاز خواهید داشت.

بیشتر فیبروم‌ها بین ۲ تا ۶ سانتی‌متر هستند. فیبروم‌های بزرگ‌تر از این می‌تواند باعث خونریزی شدید شود و پزشک شما ممکن است در برداشتن آن‌ها با چالش‌هایی روبرو شود.

پیشگیری از فیبروم رحم

فیبروم ها قابل پیشگیری نیستند، اما تحقیقات نشان می دهد برخی عادات سبک زندگی می تواند شانس ابتلا به آن ها را کاهش دهد.

یک مطالعه نشان داد که رژیم‌های غذایی با قند بالا ممکن است با خطر بالاتری در برخی افراد مرتبط باشد. مطالعه دیگری نشان داد که خوردن میوه‌های تازه و سبزیجات چلیپایی مانند آروگولا، کلم بروکلی، کلم، گل کلم، سبزی و شلغم می‌تواند شانس شما را کاهش دهد. سبزیجات چلیپایی سرشار از بتاکاروتن، فولات، ویتامین‌های C، E و K و سایر مواد معدنی هستند. آنها همچنین پر از فیبر هستند.

ورزش منظم همچنین می‌تواند شانس ابتلا به فیبروم رحم را کاهش دهد.

فیبروم رحم و بارداری

اکثر افراد مبتلا به فیبروم رحمی برای باردار شدن مشکلی ندارند، اما برخی از فیبروم‌ها می‌توانند باعث ناباروری یا از دست دادن بارداری شوند. اگر باردار هستید، این عارضه احتمال بروز مشکلات سلامتی را برای کودک شما نیز افزایش می‌دهد، مانند تولد زودهنگام و محدودیت رشد.

فیبروم رحم بعد از یائسگی

کاهش سطح هورمون بعد از یائسگی به کوچک شدن فیبروم رحم کمک می‌کند و ممکن است متوجه بهبود علائم خود شوید.

آیا فیبروم‌ها هنوز بعد از یائسگی رشد می‌کنند؟

ادامه رشد فیبروم رحم پس از یائسگی غیرعادی است. در مورد علائم مربوط به فیبروم پس از یائسگی با پزشک خود صحبت کنید، زیرا ممکن است نشانه ای از یک مشکل سلامتی دیگر باشد.

نتیجه‌گیری:

فیبروم های رحمی تومورهای غیرسرطانی ساخته شده از ماهیچه هستند که می توانند روی رحم رشد کنند. آنها از نظر اندازه، شکل و محل متفاوت هستند و علائمی از جمله پریودهای سنگین، درد زیر شکم یا کمر، رابطه جنسی دردناک و ادرار کردن اغلب دارند. ما علت دقیق این بیماری را نمی دانیم، اما هورمون ها، ژنتیک و عوامل دیگر ممکن است منجر به آن شوند. گزینه های درمانی از انتظار هوشیارانه برای علائم خفیف تا داروها و جراحی برای موارد شدیدتر متغیر است. عادات سبک زندگی مانند رژیم غذایی سالم و ورزش منظم ممکن است احتمال ابتلا به فیبروم رحم را کاهش دهد.

منبع: webmd.com


 

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با داروی دکس لانسوپرازول (Dexlansoprazole)، داروی کاهش اسید معده

بیماری‌‌ها و راه درماندارونامه , پیشگیری بهتر از درمان

 

توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

دکسلانسوپرازول دارویی است که اسید معده را کاهش می‌دهد. این دارو به دسته داروهایی به نام مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPIs) تعلق دارد.

● برای درمان سوزش سر دل ناشی از بیماری ریفلاکس معده (GERD) و برای التیام ازوفاژیت فرسایشی (آسیب به مری از اسید معده) استفاده می‌شود.

● از طریق دهان به عنوان کپسول تاخیری مصرف می‌شود.

● دکس لانسوپرازول همچنین ممکن است برای اهدافی استفاده شود که در این راهنمای دارویی ذکر نشده است.

موارد مصرف دکس لانسوپرازول

● بهبود ازوفاژیت فرسایشی (EE) در تمام درجات

● حفظ EE التیام یافته و تسکین سوزش سر دل

● درمان سوزش سر دل مرتبط با GERD غیر فرسایشی علامت‌دار

موارد منع مصرف

● دکسلانسوپرازول در افرادی که درد معده، تهوع یا استفراغ دارند، منع مصرف دارد.

● همچنین در افرادی که بیماری التهابی روده، انسداد روده یا اختلال عملکرد کلیه دارند، منع مصرف دارد.

عوارض جانبی دکس لانسوپرازول

● تهوع، استفراغ، درد معده، گاز
● اسهال
● سردرد
● درد دهان، گلودرد
● گرفتگی بینی، درد سینوسی یا سایر علائم سرماخوردگی

تداخلات دارویی

متوترکسات , وریکونازول , کلوپیدوگرل , داساتینیب

هشدارها

● دکسلانسوپرازول می‌تواند باعث مشکلات کلیوی شود. اگر کمتر از حد معمول ادرار می‌کنید یا اگر خون در ادرارتان وجود دارد به پزشک خود اطلاع دهید.

● اسهال ممکن است نشانه عفونت جدید باشد. اگر اسهال آبکی یا خون در آن دارید با پزشک خود تماس بگیرید.

● دکس لانسوپرازول ممکن است علائم جدید یا بدتر لوپوس را ایجاد کند. اگر درد مفاصل و بثورات پوستی روی گونه‌ها یا بازوهای خود دارید که در نور خورشید بدتر می‌شود، به پزشک خود اطلاع دهید.

● ممکن است در هنگام مصرف طولانی مدت یا بیش از یک بار در روز دکسلانسوپرازول، احتمال شکستگی استخوان شما افزایش یابد.

مصرف در بارداری

● اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، قبل از استفاده از این دارو با پزشک مشورت کنید.

● انتظار نمی‌رود دکسلانسوپرازول به جنین آسیب برساند، اما ممکن است بر جذب برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی در دوران بارداری تأثیر بگذارد.

● بنابراین، اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، قبل از مصرف دکسلانزوپرازول با پزشک خود مشورت کنید.

مصرف در شیردهی

● اگر شیر می‌دهید یا قصد شیر دادن دارید، قبل از استفاده از این دارو با پزشک مشورت کنید.

● دکسلانسوپرازول ممکن است وارد شیر مادر شود و بر نوزاد شیرده تأثیر بگذارد.

● بنابراین، اگر شیردهی دارید یا قصد شیردهی دارید، قبل از مصرف دکسلانسوپرازول با پزشک خود مشورت کنید.

مقدار مصرف دکس لانسوپرازول

● دوز دکسلانسوپرازول به شرایط تحت درمان و پاسخ بیمار به دارو بستگی دارد.

● برای ازوفاژیت فرسایشی، دوز معمول بزرگسالان ۶۰ میلی‌گرم یک بار در روز به مدت حداکثر ۸ هفته، و پس از آن ۳۰ میلی‌گرم یک بار در روز برای درمان نگهدارنده است.

● برای GERD بدون ازوفاژیت فرسایشی، دوز معمول بزرگسالان ۳۰ میلی گرم یک بار در روز به مدت ۴ هفته است.

● برای کودکان ۱۲ سال و بالاتر، دوز مصرفی مانند بزرگسالان است.

● دکسلانسوپرازول را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد و کپسول‌ها را نباید خرد، شکسته یا جوید.

نکات قابل توصیه

● سوزش سر دل می‌تواند علائم اولیه حمله قلبی را تقلید کند.

● اگر درد قفسه سینه ای دارید که به فک یا شانه شما سرایت می‌کند و احساس اضطراب یا سبکی سر می کنید، کمک فوری پزشکی دریافت کنید.

● اگر به آن یا به داروهای مشابه مانند امپرازول، لانسوپرازول، پانتوپرازول یا اسموپرازول حساسیت دارید، از دکسلانسوپرازول استفاده نکنید.

● اگر بیماری کبدی، سطوح پایین منیزیم در خون یا پوکی‌استخوان دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.

● کپسول را خرد نکنید، نشکنید یا نجوید. آن را کامل قورت دهید.

● ممکن است دکسلانسوپرازول را با یا بدون غذا مصرف کنید.

مکانیسم اثر

● دکسلانسوپرازول با اتصال کووالانسی به سیستم آنزیمی (H+, K+)-ATPase که به عنوان پمپ پروتون نیز شناخته می‌شود، در سلول‌های جداری معده، مرحله نهایی تولید اسید معده را مهار می کند.

● این منجر به مهار طولانی مدت و وابسته به دوز ترشح اسید معده می‌شود.

فارماکودینامیک

● دکسلانسوپرازول یک مهارکننده پمپ پروتون (PPI) است که هم ترشح پایه و هم ترشح اسید معده تحریک شده را سرکوب می‌کند.

● PPIها با خطر یک اثر برگشتی و افزایش کوتاه مدت در افزایش ترشح همراه هستند، بنابراین، چنین خطری با دکسلانسوپرازول قابل حذف نیست.

● با استفاده طولانی مدت، PPIها همچنین با افزایش احتمال شکستگی، عفونت، کمبود ویتامین B12، هیپومنیزیمی و لوپوس همراه هستند.

فارماکوکینتیک

● دکس لانسوپرازول به دلیل سیستم انتشار تأخیری و رهایش دوگانه، مشخصات فارماکوکینتیک منحصر به فردی دارد که از دو نوع گرانول پوشش داده شده با روده تشکیل شده است که در مقادیر مختلف pH حل می‌شوند.

● این منجر به دو حداکثر غلظت پلاسما می‌شود، یکی در ۱-۲ ساعت و دیگری در ۴-۵ ساعت پس از مصرف خوراکی.

● فراهمی زیستی دکسلانسوپرازول حدود ۷۷ درصد و اتصال به پروتئین پلاسما حدود ۹۷ درصد است.

● دکسلانزوپرازول به طور گسترده توسط کبد، عمدتاً توسط CYP2C19 و CYP3A4، به متابولیت‌های غیرفعال متابولیزه می‌شود.

● نیمه عمر دفع دکسلانسوپرازول حدود ۱ تا ۲ ساعت است و راه اصلی دفع آن از طریق ادرار است (حدود ۸۰ درصد).

 

منبع: rpsi.ir

 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

اسپوندیلوز: همه آن‌چه که باید بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

اسپوندیلوز نوعی آرتریت است که در اثر سایش و پارگی ستون‌فقرات ایجاد می‌شود. هنگامی که دیسک‌ها و مفاصل تحلیل می‌روند،

و یا زمانی که خارهای استخوانی روی مهره‌ها رشد می‌کنند یا هر دو حالت باهم اتفاق می‌افتد. این تغییرات می‌تواند حرکت ستون‌فقرات را مختل کند و بر اعصاب و سایر عملکردها تأثیر بگذارد.

اسپوندیلوز گردنی شایع‌ترین نوع اختلال پیش‌رونده است که در طول پیری گردن را درگیر می‌کند.

طبق گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا، بیش از ۸۵ درصد از افراد بالای ۶۰ سال به اسپوندیلوز گردنی مبتلا هستند.

انواع دیگر اسپوندیلوز در قسمت‌های مختلف ستون‌فقرات ایجاد می‌شود:

  • اسپوندیلوز توراسیک وسط ستون‌فقرات را درگیر می‌کند.
  • اسپوندیلوز کمری کمر را درگیر می‌کند.
  • اسپوندیلوز چند سطحی بیش از یک قسمت از ستون‌فقرات را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

اثرات اسپوندیلوز در بین افراد متفاوت است، اما معمولاً مشکلات جدی ایجاد نمی‌کنند.

هنگامی که یک فرد علائمی دارد، این علائم اغلب شامل درد و سفتی است که می‌آیند و می‌روند.

استئوآرتریت ستون‌فقرات اصطلاح دیگری برای اسپوندیلوز است. استئوآرتریت آرتریت ناشی از ساییدگی را توصیف می‌کند. که می‌تواند هر مفصلی در بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

علل

ستون‌فقرات به نگه داشتن  ساختار بدن کمک می‌کند و بیش‌تر وزن بدن را تحمل می‌کند. همچنین تقریباً تمام شاخه‌های عصبی اصلی که از مغز خارج می‌شوند را حمل می کند و از آن محافظت می‌کند. ستون‌فقرات منحنی است، و بصورت مستقیم نیست، و قسمت‌های گردنی، سینه‌ای و کمری ستون‌فقرات حاوی ۲۴ استخوان است که به عنوان مهره شناخته می‌شوند. بین این مهره ها مفاصلی وجود دارد که به ستون‌فقرات اجازه حرکت انعطاف‌پذیر می‌دهد. به آن‌ها مفاصل فاست می‌گویند.

همچنین، بافت نرم و لاستیکی به نام دیسک‌های بین مهره‌ای، مهره‌ها را جدا می‌کند که شامل صفحات انتهایی غضروف و یک قسمت بیرونی سخت، حلقه فیبروزوس، اطراف هسته داخلی هسته پالپوزوس است.

دیسک‌‌های بین مهره‌ای باعث کمک به حرکت نرم ستون مهره‌ها می‌شوند و در برابر هر گونه ضربه‌، استخوان‌ها را محافظت می‌کنند.

با بالا رفتن سن، دیسک‌ها خشک‌تر، نازک‌تر و سخت‌تر می‌شوند و بخشی از توانایی ضد‌اصطکاک را از دست می‌دهند. به همین دلیل است که احتمال شکستگی فشاری مهره در افراد مسن بیش‌تر از افراد جوان‌تر است.

شکستگی فشاری مهره در نتیجه از بین رفتن استخوان در ستون‌فقرات است که معمولا با پوکی‌استخوان رخ می‌دهد. مفاصل فاست بین مهره‌ها نیز به دلیل سایش و پارگی سطح غضروف آن‌ها با افزایش سن عملکرد کمتری دارند. با فرسایش غضروف، استخوان‌ها شروع به ساییدگی می کنند و باعث اصطکاک می‌شود. این می‌تواند منجر به تشکیل توده‌های استخوانی شود که به آن خار استخوانی می‌گویند. از بین رفتن بافت‌های لاستیکی و ایجاد خار، ستون‌فقرات را سفت‌تر می‌کند. حرکت پشت نیز سخت‌تر می‌شود و اصطکاک افزایش می‌یابد.

عوامل خطر

ساییدگی روزانه در طول زمان علت کلی اسپوندیلوز است.

این تغییرات بسته به عوامل خطر هر فرد، بر افراد متفاوت تأثیر می‌گذارد.

عوامل خطر عبارتند از:

  • داشتن عامل ژنتیکی
  • داشتن چاقی یا اضافه وزن
  • داشتن یک سبک زندگی بی‌تحرک همراه با کمبود ورزش
  • صدمه به ستون‌فقرات یا تحت عمل جراحی ستون‌فقرات
  • سیگار کشیدن
  • داشتن شغلی که نیاز به حرکات تکراری یا تحمل وزن دارد که ستون‌فقرات را درگیر می‌کند
  • داشتن یک وضعیت سلامت روان، مانند اضطراب یا افسردگی
  • داشتن آرتریت پسوریاتیک

علائم

اکثر افراد مبتلا به اسپوندیلوز وابسته به سن هیچ علامتی ندارند. برخی از افراد برای مدتی علائم دارند، اما پس از آن از بین می‌روند. گاهی اوقات، یک حرکت ناگهانی می‌تواند علائم را ایجاد کند.

علائم شایع سفتی و درد خفیف است که به دنبال حرکات خاص یا دوره‌های طولانی بدون حرکت بدتر می‌شود، مثلاً در حالت نشستن مدت طولانی این حالت بدتر می‌شود.

علائم شدیدتر عبارتند از:

  • احساس ساییدن یا ترکیدن هنگام حرکت دادن ستون‌فقرات؛
  • ضعف در دست‌ها یا پاها؛
  • هماهنگی ضعیف بین اعضا؛
  • اسپاسم و درد عضلانی؛
  • سردرد؛
  • از دست دادن تعادل و مشکل در راه رفتن؛
  • از دست دادن کنترل مثانه یا روده.

عوارض

برخی از تغییرات اولیه یا علائم به پزشکان کمک می‌کند تا تشخیص دهند که فرد چه نوع اسپوندیلوز دارد. بر اساس تحقیقاتی که در BMJ در سال ۲۰۰۷ منتشر شد، در افراد دیگر، همین مسائل می‌توانند به عنوان عوارض ایجاد شوند.

در زیر نمونه‌هایی از این نوع تغییرات می‌باشد:

تنگی‌کانال نخاعی:  در کانال نخاع اعصاب وجود دارند. علائم شامل درد در گردن یا پشت و مشکلات پا و بی‌حسی یا ضعف است که ممکن است به پایین پا کشیده شود.

رادیکولوپاتی سرویکال: تغییرات در دیسک یا استخوان می‌تواند باعث گیرکردن اعصاب ستون‌فقرات شود که منجر به درد شدید، بی‌حسی و حساسیت مفرط می‌شود.

میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی: شامل فشرده شدن نخاع است. علائم شامل درد و بی‌حسی در اندام‌ها، از دست دادن هماهنگی در دست‌ها، عدم تعادل و مشکل در راه رفتن و در مراحل بعدی مشکلات مثانه است.

اسکولیوز: تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است بین انحطاط مفاصل فاست و اسکولیوز در بزرگسالان ارتباط وجود داشته باشد.

این تغییرات می‌تواند علائم دیگر را بدتر کند. محل علائمی مانند درد به بخشی از ستون فقرات بستگی دارد که اسپوندیلوز بر آن تأثیر می‌گذارد.

د‌رمان

اکثر موارد اسپوندیلوز فقط سفتی و درد خفیف است و گاه به گاه ایجاد می‌شوند و نیازی به درمان ندارند.

درمان‌های خانگی

اگر فردی درد را تجربه کرد، می‌تواند موارد زیر را امتحان کند:

  • داروهای مسکن بدون نسخه: داروهای ضد‌التهابی غیر استروئیدی NSAIDs))، مانند ایبوپروفن، ممکن است کمک کنند.
  • فعالیت بدنی: ورزش‌های ملایم، مانند شنا یا پیاده‌روی، می‌تواند به حفظ انعطاف‌پذیری و تقویت عضلات حمایت کننده از ستون‌فقرات کمک کند.
  • بهبود وضعیت بدنی: به عنوان مثال، خمیدن می‌تواند درد را بدتر کند.
  • فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپ ممکن است تمرینات یا ماساژ خاصی را پیشنهاد کند.
  • پشتیبان: ممکن است فرد نیاز داشته باشد صندلی یا تشکی را انتخاب کند که پشت او را بهتر نگه دارد.
  • استراحت در طول دوره‌های التهاب: زمانی که علائم دردسرساز هستند، سعی کنید مدتی استراحت کنید.

درمان‌های جایگزین

برخی از افراد برای مدیریت علائم از موارد زیر استفاده می کنند:

  • طب سوزنی
  • درمان کایروپراکتیک
  • ماساژ دادن
  • درمان اولتراسوند
  • تحریک الکتریکی

تحقیقات نشان می دهد که برخی از این منابع قابل اعتماد ممکن است برای درد عصبی یا آسیب ناشی از گردن تسکین دهند.

داروها

اگر درد شدید یا مداوم باشد، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

  • تجویز داروهای مسکن
  • شل کننده های عضلانی، برای کاهش اسپاسم
  • داروهایی که درد عصبی را کاهش می دهند
  • کرم های موضعی
  • داروهای استروئیدی، چه به صورت قرص و چه به صورت تزریقی، زمانی که درد شدید است
  • تزریقی که ترکیبی از داروهای استروئیدی و بیهوشی است

هدف از تزریق استروئید کاهش درد با کاهش التهاب است. با استفاده از راهنمایی اشعه ایکس، پزشک استروئید را به ریشه های اعصاب آسیب دیده تزریق می کند. با این حال، استروئیدها همچنین می توانند اثرات نامطلوبی داشته باشند، بنابراین پزشک معمولاً سعی می کند استفاده از آنها را محدود کند. هنگام استفاده از داروها، رعایت توصیه های پزشک ضروری است.

عمل جراحی

پزشک فقط در صورتی که علائم شدید و مداوم باشد و هیچ درمان دیگری کمکی نکرده باشد، جراحی را پیشنهاد می‌کند. اگر فشرده شدن اعصاب منجر به بی‌حسی، ضعف یا از دست دادن کنترل روده یا مثانه شود و اگر آسیب بدون جراحی بدتر شود، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

نوع جراحی به مشکل و محل آن بستگی دارد. پزشک می‌تواند مناطق آسیب‌دیده را با فناوری تصویربرداری مانند اشعه ایکس شناسایی کند. جراحی ممکن است شامل برداشتن دیسک یا تکه‌ای از استخوان که به اعصاب فشار می‌آورد باشد و سپس مهره‌های مجاور را به هم می‌چسباند. یا ممکن است جراح دیسک آسیب دیده را با دیسک مصنوعی جایگزین کند. در گذشته، جراحی ستون فقرات یک عمل بزرگ بود. اکنون، جراحی آندوسکوپی – یا Key hole – ممکن است یک گزینه باشد. این روش به مراتب کمتر از جراحی باز تهاجمی است.

طبق گفته انجمن جراحان مغز و اعصاب آمریکا، جراحی کم تهاجمی ستون‌فقرات خطرات کم‌تری را در بر دارد، زیرا:

  • برش کوچک‌تر است.
  • از دست دادن خون در حین جراحی کمتر است.
  • احتمال آسیب عضلانی کمتر است.
  • بهبودی سریعتر است.
  • پزشک می تواند از بی حس کننده موضعی استفاده کند.

همچنین خطر درد و عفونت پس از جراحی کاهش یافته و نیاز کمتری به دارو وجود دارد.

جراحی ستون‌فقرات کم تهاجمی اغلب یک روش سرپایی است، به این معنی که بسیاری از افراد در همان روز به خانه باز می‌گردند.

با این‌حال، اکثر افراد مبتلا به اسپوندیلوز نیازی به جراحی ندارند. پزشکان در حال بررسی بیش‌تر خطرات جراحی ستون فقرات در مقایسه با مزایای بالقوه آن هستند.

چشم‌انداز

اسپوندیلوز یک مشکل شایع است که ستون‌فقرات را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اکثر افراد با افزایش سن احتمالاً درجاتی از اسپوندیلوز ایجاد می‌کنند. بسیاری از آنها علائمی را تجربه نخواهند کرد یا علائم خفیف خواهند بود. با این حال، اگر درد شدید باشد و بی‌حسی و ضعف بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند.

منبع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

حقیقت در مورد چربی شکم

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت webmd.com

نکته جالب: همه افراد دارای مقداری چربی شکم هستند، حتی افرادی که شکم صافی دارند.

مقداری از آن طبیعی است. چربی جزء ضروری بدن انسان است. اما چربی بیش از حد شکم می‌‌‌‌‌تواند بر سلامت شما تأثیر بگذارد، به گونه‌ای که چربی‌های دیگر تأثیری ندارند.

مقداری از چربی که درست زیر پوست است به آن چربی زیر جلدی می‌‌گویند.

نوع دیگری از چربی در عمق شکم است. در اطراف قلب، ریه‌ها، کبد و سایر اندام‌های شما قرار دارد. که دانشمندان آن را «بافت چربی احشایی» می‌نامند.

چربی احشایی ممکن است حتی برای افراد لاغر، مشکل سلامتی بزرگ‌تری باشد.

چربی‌های عمیق شکم

شما به مقداری چربی احشایی نیاز دارید. که مثل یک بالشتک در اطراف اندام‌های شما است.

اما اگر بیش از حد باشد، ممکن است احتمال ابتلا به فشار‌خون بالا، دیابت نوع ۲، بیماری قلبی، زوال عقل و برخی سرطان‌ها، از جمله سرطان سینه و سرطان روده بزرگ، افزایش یابد.

 دکتر کریستن هیرستون، MD، استادیار غدد درون‌ریز و متابولیسم در دانشکده پزشکی ویک فارست، می‌گوید: « این قسمت یک بخش فعال بدن شما است که «مواد بد زیادی» می‌سازد. اگر بیش از حد وزن اضافه کنید، بدن شما شروع به ذخیره چربی در مکان های غیر معمول می‌کند.»

دکتر کارول شیلی،استاد پاتولوژی و پزشکی مقایسه‌ای در دانشکده پزشکی ویک فارست، می‌گوید: «با افزایش چاقی، نواحی منظم آن‌ها برای ذخیره چربی آنقدر پر است که چربی در اندام‌‌ها و اطراف قلب رسوب می‌کند.»

چقدر چربی شکم دارید؟

دقیق‌ترین راه برای تعیین میزان چربی احشایی، انجام سی‌تی اسکن یا ام آر آی است. اما یک راه بسیار ساده تر و کم هزینه برای بررسی وجود دارد.

یک متر نواری،  در ناف دور کمر خود بپیچید و دور کمر خود را بررسی کنید. در حالی که ایستاده‌اید این کار را انجام دهید و مطمئن شوید که متر نواری دقیق است.

اندازه دور کم‌‌تان اگر زن هستید باید کمتر از ۳۵ اینچ (۸۸٫۹ سانتی‌متر) و اگر مرد هستید کمتر از ۴۰ اینچ (۱۰۱٫۶ سانتی‌متر) باشد.

اندام  «گلابی شکل» باسن و ران بزرگ‌تر  ایمن‌تر از «شکل سیب» تلقی می‌شود که خط کمر پهن‌تر را توصیف می‌کند.

هیرستون می‌گوید: «چیزی که مادر رابطه با سیب در مقابل گلابی به آن اشاره می‌کنیم این است که اگر چربی شکمی بیش‌تری دارید، احتمالاً نشان‌دهنده این است که چربی احشایی بیش‌تری دارید.»

افراد لاغر نیز آن چربی را دارند

حتی اگر لاغر هستید، باز هم می‌توانید چربی احشایی زیادی داشته باشید.

میزان داشتن ان تا حدی به ژن هاو تا حدودی به سبک زندگی شما مربوط می‌شود، به خصوص این‌که چقدر فعال هستید.

چربی احشایی در افرادبی تحرک بیش‌تر است. در یک مطالعه، افراد لاغری که رژیم غذایی خود را رعایت می‌کردند اما ورزش نمی‌کردند، احتمال بیش‌تری داشت که چربی احشایی بیش از حد داشته باشند.

پس مهم است بدون توجه به وزن خود فعال باشید.

مراحل از بین بردن چربی شکم

چهار کلید برای کنترل چربی شکم وجود دارد: ورزش، رژیم غذایی، خواب و مدیریت استرس.

  1. ورزش: ورزش شدید تمام چربی‌ها، از جمله چربی احشایی را از بین می‌برد.

حداقل ۵ روز در هفته حداقل ۳۰ دقیقه ورزش متوسط ​​داشته باشید. پیاده روی مهم است، تا زمانی که به اندازه کافی تند باشد که عرق کنید و سخت‌تر نفس بکشید و ضربان قلب‌تان سریع‌تر از حد معمول باشد.

برای به دست آوردن نتایج یکسان در نیمی از زمان، سرعت خود را افزایش دهید و ورزش‌های شدید انجام دهید  مانند دویدن یا پیاده‌روی. شما باید این کار را به مدت ۲۰ دقیقه در روز و ۴ روز در هفته انجام دهید.

اگر از قبل تناسب اندام دارید، آهسته آهسته بروید، یا اگر برای دویدن آماده نیستید، با شیب روی تردمیل تند راه بروید. دکتر کریس اسلنتز، می‌گوید تمرینات شدید روی دوچرخه‌های ثابت و دستگاه‌های پارویی نیز مؤثر هستند.

فعالیت متوسط ​​ افزایش ضربان قلب به مدت ۳۰ دقیقه حداقل سه بار در هفته  نیز کمک می‌کند. میزان چربی احشایی شما را کاهش می‌دهد. اما برای سوزاندن چربی احشایی، ممکن است نیاز به افزایش تمرینات داشته باشید.

« پیاده‌روی کنید، باغبانی کنید، به زومبا بروید، با بچه‌های‌تان فوتبال بازی کنید. هیرستون می‌گوید که حتماً نباید تمرینات در باشگاه باشد.

اگر در حال حاضر فعال نیستید، ایده خوبی است که قبل از شروع یک برنامه تناسب اندام جدید با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود مشورت کنید.

۲٫ رژیم غذایی: هیچ رژیم جادویی برای چربی شکم وجود ندارد. اما زمانی که با هر رژیمی وزن کم می‌کنید، معمولاً چربی‌های شکمی در درجه اول از بین می‌روند.

دریافت فیبر کافی می تواند کمک کند. تحقیقات هیرستون نشان می‌دهد افرادی که روزانه ۱۰ گرم فیبر محلول بدون هیچ تغییر رژیم غذایی دیگری می‌خورند، چربی احشایی کم‌تری نسبت به دیگران در طول زمان دارند. این حالت به سادگی با خوردن دو سیب کوچک، یک فنجان نخود سبز یا نصف فنجان لوبیا چیتی ایجاد می‌شود.

هیرستون می‌گوید: «حتی اگر همه چیز را به یک اندازه میخورید، اما نان‌هایی با فیبر بالاتر می‌خورید، ممکن است بتوانید وزن خود را در طول زمان بهتر حفظ کنید.»

۳٫ خواب: خواب مناسب بسیار کمک کننده است. در یک مطالعه، افرادی که ۶ تا ۷ ساعت در شب می‌خوابیدند، در طی ۵ سال چربی احشایی کم‌تری نسبت به افرادی که ۵ ساعت یا کمتر در شب یا ۸ ساعت یا بیش‌تر در شب می‌خوابیدند، داشتند. شاید خواب تنها چیزی نیست که مهم باشد اما بخشی از فاکتورهای مهم می‌باشد.

۴٫ استرس: همه استرس دارند. نحوه برخورد شما با این موضوع مهم است. بهترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید شامل استراحت با دوستان و خانواده، مدیتیشن، ورزش برای از بین بردن استرس و مشاوره است. این موارد شما را سالم‌تر و آماده‌تر می‌کند تا انتخاب‌های خوبی برای خود داشته باشید.

شیولی می‌گوید: «اگر فقط می‌توانستید برای انجام یکی از این کارها وقت بگذارید، ورزش سریع‌ترین ‌ فواید را نشان می‌دهد، زیرا هم چاقی و هم استرس را از بین می‌برد.»

منبع: webmd.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

از بین بردن و حفظ چربی شکم در زنان از دیدگاه کلینیک مایو (mayoclinic)

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

دور کمر در مورد سلامتی شما چه می‌گوید؟ چرا چربی شکم بعد از یائسگی شایع‌تر است، خطری که ایجاد می‌کند چیست و چه باید کرد. افزایش دور کمر گاهی اوقات به عنوان پیشامد افزایش سن در نظر گرفته می‌شود. که به ویژه در زنان بیش‌تر است زیرا چربی بدن بعد از یائسگی به سمت شکم تغیر مسیر می‌دهد.

با این‌حال، چربی اضافی شکم چیزی بیشتر از بستن زیپ شلوار جین مورد علاقه را دشوار می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که چربی شکم خطرات جدی برای سلامتی دارد. اما خطرات ناشی از چربی شکم را می‌توان کاهش داد.

آن‌چه پشت چربی شکم نهفته است

وزن یک فرد تا حد زیادی به چهار چیز بستگی دارد:

  • کالری دریافتی در هر روز.
  • کالری سوزانده شده در هر روز.
  • سن.
  • ژنتیک

افرادی که به طور منظم کالری بیشتری نسبت به آنچه در روز می سوزانندمصرف می کنند، بیشتر در معرض افزایش وزن اضافی از جمله چربی شکم هستند.

بالا رفتن سن نیز باعث ایجاد تفاوت می شود. افراد با افزایش سن عضلات خود را از دست می دهند. و مشکل برای کسانی که فعالیت بدنی ندارند بدتر است. از دست دادن توده عضلانی سرعت مصرف کالری بدن را کاهش می دهد. این حالت می تواند حفظ وزن سالم را دشوارتر کند.

بسیاری از زنان با افزایش سن حتی اگر وزن اضافه نکنند متوجه افزایش چربی شکم می شوند. این احتمالاً به دلیل سطح پایین تر استروژن است زیرا به نظر می رسد استروژن بر محل قرارگیری چربی در بدن تأثیر دارد.

ژن ها می توانند در شانس افراد برای داشتن اضافه وزن یا چاقی نیز نقش داشته باشند. همچنین در جایی که بدن چربی را ذخیره می کند، نقش دارد.

چربی شکم بیشتر درعمق پوست است

مشکل چربی شکم این است که به لایه لایه زیرین پوست محدود نمی شودو به آن چربی زیر جلدی می گویند. چربی شکم شامل چربی احشایی نیز می شود. و در عمق شکم قرار دارد و اندام های داخلی را احاطه می کند.

صرف نظر از وزن کلی فرد، داشتن مقدار زیادی چربی شکم خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش می‌دهد:

  • فشار‌خون بالا.
  • مقدار ناسالم چربی در خون.
  • آپنه خواب.
  • بیماری قلبی.
  • قند خون بالا و دیابت.
  • سرطان‌های خاص.
  • سکته.
  • کبد چرب.
  • مرگ زودهنگام به هر علتی.

اندازه‌گیری میانه بدن

برای این‌که ببینید چربی شکم شما نگران کننده است یا خیر، دور کمر خود را اندازه بگیرید:

  • بایستید و یک متر را در اطراف شکم خود، درست بالای استخوان لگن قرار دهید.
  • متر نواری را تا جایی بکشید که کاملاً جا بیفتد، اما به داخل پوست فشار نیاورد. اطمینان حاصل کنید که متر نوار در تمام طول تراز باشد.
  • آرام باشید، بازدم کنید و کمر خود را اندازه بگیرید. همانطور که اندازه گیری می کنید معده خود را جمع نکنید.

برای زنان، اندازه‌گیری دور کمر بیش از ۳۵ اینچ (۸۹ سانتی‌متر) نشان‌دهنده میزان ناسالم چربی شکم و خطر بیشتر مشکلات سلامتی است. با این حال، به‌طور کلی، هرچه اندازه دور کمر بیشتر باشد، خطرات سلامتی بیشتر است.

کم کردن چربی

می توانید عضلات شکم را با کرانچ یا سایر تمرینات متمرکز بر روی شکم تقویت کنید. اما باانجام این ورزش‌ها به تنهایی از شر چربی‌های شکم خلاص نمی‌شوید. خبر خوب این است که چربی احشایی به همان رژیم غذایی و استراتژی‌های ورزشی پاسخ می‌دهد که می‌تواند به خلاص شدن از شر سایر پوندهای اضافی و کاهش کل چربی بدن کمک کند. این نکات را امتحان کنید:

رژیم غذایی سالم داشته باشید.

یک رژیم غذایی سالم شامل:

o تمرکز بر غذاهای گیاهی مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل.

o انتخاب منابع بدون چربی پروتئین مانند ماهی و لبنیات کم چرب.

o محدود کردن گوشت‌های فرآوری شده و همچنین چربی اشباع شده موجود در گوشت و محصولات لبنی پرچرب مانند پنیر و کره.

o انتخاب مقادیر متوسط ​​چربی‌های تک غیراشباع و چند غیراشباع که در ماهی، آجیل و برخی روغن‌های گیاهی یافت می‌شوند.

  • اندازه سهم غذا را عاقلانه انتخاب کنید. حتی زمانی که در حال انجام انتخاب‌های سالم هستید، کالری اضافه می‌شود. در خانه، اندازه سهم خود را کاهش دهید. در رستوران‌ها، وعده‌های غذایی را به اشتراک بگذارید. یا نصف وعده را بخورید و بقیه را به خانه ببرید.
  • جایگزین نوشیدنی‌های شیرین کنید. به جای آن آب یا نوشیدنی‌های دیگر بدون شکر بنوشید.
  • فعال شدن. برای اکثر بزرگسالان سالم، وزارت بهداشت و خدمات انسانی فعالیت هوازی متوسط، مانند پیاده‌روی سریع، حداقل به مدت ۱۵۰ دقیقه در هفته یا فعالیت هوازی شدید، مانند دویدن، حداقل به مدت ۷۵ دقیقه در هفته را توصیه می‌کند. تمرینات قدرتی حداقل دو بار در هفته توصیه می‌شود. اگر می‌خواهید وزن کم کنید یا به اهداف تناسب اندام خاصی دست پیدا کنید، ممکن است نیاز به ورزش بیش‌تری داشته باشید. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) می‌تواند به کاهش چربی شکم و همچنین تمرینات قدرتی کمک کند.

از بین بردن چربی شکم نیازمند تلاش و صبر است. برای از دست دادن چربی اضافی و جلوگیری از بازگشت آن، کاهش وزن آهسته و پیوسته را هدف قرار دهید. از ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود برای شروع و ادامه راه کمک بخواهید.

منبع: mayoclinic.org


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

۷ تا از بهترین مکمل‌های پروبیوتیک برای کاهش وزن

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

پروبیوتیک‌ها باکتری‌های زنده‌ای هستند که به غذاها و نوشیدنی‌ها اضافه یا مخلوط می‌شوند. برخی از مطالعات حاکی از ارتباط بین مصرف پروبیوتیک و کاهش وزن در یک رژیم غذایی متعادل است. با این حال، آزمایش‌های بالینی بیش‌تر به تعیین اینکه چگونه پزشکان می‌توانند از آن برای درمان بیمار استفاده کنند، کمک خواهد کرد.

نگاهی گذرا به ۷ بهترین پروبیوتیک برای کاهش وزن در سال ۲۰۲۲

  • بهترین بدون طعم: Garden of Life Dr. Formulated Probiotics Fitbiotic Powder
  • بهترین با گیاهان اضافه شده: فصل جدید پروبیوتیک مدیریت وزن
  • بهترین با چندین سویه باکتری: Solaray Mycrobiome Weight Formula
  • بهترین برای متابولیسم: متابولیسم Culturelle + کپسول‌های کنترل وزن
  • بهترین تک سویه: دکتر مرکولا بیوتین
  • بهترین با پری بیوتیک اضافه شده: RenewLife Healthy Weight 2-in-1
  • بهترین زمان ماندگاری: Probulin TrimSynergy

پروبیوتیک‌ها چه می‌کنند؟

پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که ممکن است با مصرف آن‌ها برای سلامتی مفید باشند. به طور معمول، آن‌ها به شکل ماست یا نوشیدنی‌ها و مکمل‌های فرموله شده خاص هستند.

آن‌ها همچنین در غذاهای تخمیر شده مانند کفیر، تمپه، کامبوچا، میسو، کیمچی و کلم ترش موجود هستند.

پروبیوتیک‌ها می‌توانند میکروبیوم روده را دستکاری کنند. میکروبیوم روده به جمع‌آوری و فعالیت میکروارگانیسم‌ها، از جمله باکتری‌ها، که در دستگاه گوارش (GI) هستند، اشاره دارد.

انتخاب‌های غذایی می‌تواند میکروبیوم روده را به روش های مفید یا مضر برای سلامت کلی تحت تاثیر قرار دهد. افراد می‌توانند با استفاده از مکمل‌های پروبیوتیک یا غذاهای فرموله شده، باکتری‌های مفیدی مانند لاکتوباسیل‌ها یا بیفیدوباکتریوم را به میکروبیوم روده اضافه کنند.

سازمان غذا و نوشیدنی (FDA) پروبیوتیک‌ها را تنظیم نمی‌کند و آن‌ها را مانند سایر مکمل‌های بهداشتی درمان می‌کند. با این‌حال، به‌طور کلی آن‌ها را ایمن در نظر می‌گیرد.

علاوه بر این، FDA بسیاری از میکروارگانیسم‌ها را در فهرست منابع

عمومی شناخته‌شده به‌عنوان منبع مطمئن (GRAS) شامل می‌شود، مانند سویه‌های پروبیوتیک‌های تولیدکننده اسید لاکتیک که معمولاً در ماست، لاکتوباسیلوس بولگاریکوس و استرپتوکوک ترموفیلوس استفاده می‌شوند.

پروبیوتیک‌ها و کاهش وزن

رابطه بین پروبیوتیک‌ها و کاهش وزن پیچیده است و موضوع تحقیقات در حال انجام است.

یک بررسی علمی در سال ۲۰۲۱ از داده‌ها نشان می‌دهد که مصرف پروبیوتیک‌ها می‌تواند منجر به کاهش وزن در طول ۱۲ هفته در ترکیب با سایر عادات سبک زندگی سالم مانند فعالیت بدنی منظم شود.

منبع مورد اعتماد دیگری به رابطه بین چاقی و میکروبیوم روده پرداخت. افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) بالاتری دارند، ممکن است تنوع میکروبیوم روده خود را کاهش دهند. این بررسی نشان می‌دهد که مصرف پروبیوتیک‌ها ممکن است میکروبیوم روده را به گونه‌ای تغییر دهد که با تنظیم اشتها، متابولیسم و ​​مصرف انرژی باعث کاهش وزن در افراد با BMI بالا شود.

خطرات و ایمنی پروبیوتیک

مشابه سایر مکمل‌ها، پروبیوتیک‌ها مشمول مقررات مشابه داروها یا غذا نیستند. این فقدان مقررات در مورد مکمل‌ها صدق می‌کند.

بنابراین، همیشه نمی‌توان اطمینان حاصل کرد که پروبیوتیک حاوی سویه‌های باکتری و مقادیری است که ممکن است یک محصول ادعا کند.

علاوه بر این، بسیاری از جمعیت باکتری‌ها در مکمل‌های پروبیوتیک ممکن است در طول زمان به دلیل شرایط نگهداری یا نوسانات دما تغییر کنند.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۵ موارد بسیار نادری از تداخلات ناخواسته باکتری و میزبان یا سایر عوارض جانبی پروبیوتیک‌ها را گزارش می‌دهد که معمولاً در افراد دچار سرکوب سیستم ایمنی یا افرادی که به شدت بیمار هستند. محققان خاطرنشان می‌کنند که مصرف مکمل‌ها همیشه خطراتی را به همراه دارد و ایمنی پروبیوتیک‌ها نیاز به مطالعه بیشتر دارد.

غذاهای حاوی پروبیوتیک، مانند ماست، توسط FDA تنظیم می‌شوند. آنها ممکن است به اندازه مکمل‌ها حاوی پروبیوتیک نباشند، اما ممکن است به‌طور کلی برای افرادی که نگران خطرات هستند گزینه ایمن‌تری باشند.

پروبیوتیک‌ها جایگزینی برای طب سنتی نیستند. پروبیوتیک‌ها نباید توسط افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا به شدت بیمار هستند مصرف کنند. در صورت بارداری یا شیردهی، قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید. پروبیوتیک‌ها نمی‌توانند هیچ بیماری یا شرایطی را درمان یا درمان کنند.

روش انتخاب

Medical News Today محصولاتی را انتخاب می‌‌کند که معیارهای زیر را داشته باشند:

  • مواد تشکیل دهنده: MNT محصولات حاوی مواد ایمن و با کیفیت بالا را انتخاب می‌کند که به وضوح برچسب گذاری شده‌اند. آن‌ها همچنین باید تأیید کنند که عاری از آفت کش‌ها، فلزات سنگین و کپک هستند.
  • دوز: MNT محصولاتی را انتخاب می‌کند که باید دوز مکمل را به وضوح بیان کنند.
  • اندازه سرو: MNT محصولاتی را انتخاب می‌کند که تولیدکنندگان در آن‌ها دوز ایمن را توصیه می‌کنند.
  • تست شخص ثالث: MNT محصولاتی را انتخاب می‌کند که باید توسط یک آزمایشگاه مطابق با ISO 17025 تحت آزمایش شخص ثالث برای آلاینده‌ها قرار گیرند.
  • گواهی تجزیه و تحلیل موجود: MNT شرکت‌هایی را انتخاب می‌کند که شفافیت را نشان می‌دهند و گواهی تجزیه و تحلیل محصول (COA) را پس از دریافت نتایج آزمایشگاه شخص ثالث خود به اشتراک می‌گذارند.

منبع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

افراد دارای رژیم وگان در مقابل افراد همه چیزخوار: کدام رژیم غذایی برای سلامت قلب و عروق بهتر است؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

  • در سال ۲۰۲۰، حدود ۵۲۳ میلیون نفر در سراسر جهان به نوعی بیماری قلبی عروقی مبتلا بودند که حدود ۱۹٫۱ میلیون نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند.
  • سطوح بالای کلسترول LDL، مقاومت به انسولین و چاقی همگی از عوامل خطر شناخته شده برای بیماری‌های قلبی عروقی هستند که می‌توانند با خوردن یک رژیم غذایی سالم تغییر کنند.
  • محققان دانشگاه استنفورد می‌گویند که پیروی از یک رژیم غذایی وگان می‌تواند به بهبود سلامت قلبی عروقی افراد در کمتر از هشت هفته، در مقایسه با افرادی که از رژیم غذایی همه چیزخوار پیروی می کنند، کمک کند.

در سال ۲۰۲۰، حدود ۵۲۳ میلیون نفر در سراسر جهان به نوعی بیماری قلبی عروقی مبتلا بودند. همچنین در آن سال، بیماری‌های قلبی عروقی به ۱۹٫۱ میلیون مرگ و میر در سراسر جهان نسبت داده شد.

سطوح بالای کلسترول بد لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) ، مقاومت به انسولین‌، و چاقی، همه عوامل شناخته شده‌ای هستند که می توانند خطر بیماری قلبی عروقی را افزایش دهند. این عوامل خطر را می‌توان به روش‌های مختلف کاهش داد، از جمله با خوردن یک رژیم غذایی سالم.

محققان دانشگاه استنفورد با استفاده از جفت‌های دوقلوهای همسان دریافته‌اند که پیروی از یک رژیم غذایی گیاهخواری می‌تواند به بهبود سلامت قلبی عروقی افراد در کمتر از هشت هفته در مقایسه با افرادی که از رژیم غذایی همه‌چیزخوار پیروی می‌کنند، کمک کند.

این مطالعه اخیراً در مجله JAMA Network OpenTrusted Source منتشر شده است.

چرا دوقلوهای همسان را مطالعه کنیم؟

در این مطالعه، محققان ۲۲ جفت از دوقلوهای همسان را انتخاب کردند که یکی از دوقلوها از رژیم غذایی گیاهخواری و دیگری یک رژیم غذایی همه چیزخوار داشت.

دکتر کریستوفر دی گاردنر، پرفسور تغذیه در استنفورد می‌گوید: «مطالعه تغذیه در انسان‌ها همیشه به دلیل متفاوت بودن انسان‌ها از بسیاری جهات عادات ورزشی متفاوت، الگوهای خواب، و سطوح استرس پیچیده است. مرکز تحقیقاتی در گروه پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد و نویسنده ارشد این مطالعه به مدیکال نیوز تودی توضیح دادند. در یک “کارآزمایی تصادفی استاندارد طلایی تحقیقات انسانی فرض می شود که این عوامل مختلف به دلیل تصادفی سازی بین گروه های مورد مطالعه به طور مساوی توزیع می شوند. اما همیشه عواملی وجود دارند که به طور مساوی توزیع نشده‌اند.»

دکتر گاردنر ادامه داد: « ایده کار با دوقلوهای همسان برای ما جذاب بود. زمانی که دوقلوهای همسان به دو گروه مورد مطالعه تصادفی تقسیم می‌شوند، ژنتیک کاملاً مطابقت دارد و احتمالاً بسیاری از عوامل دیگر همسان هستند، زیرا این جفت‌ها در یک خانواده بزرگ شده‌اند، در یک محله زندگی می‌کنند و بسیاری از شباهت‌های دیگر. در واقع، بسیارجالب  بود که این دوقلوهای همسان بالغ چقدر شبیه هم هستند،شبیه هم لباس می پوشند، و شبیه هم حرف می زنند.»

ایده‌های غذای گیاه‌خوار و همه چیزخوار

در طی یک دوره دو ماهه، ۴۴ شرکت‌کننده در مطالعه یا از یک رژیم غذایی گیاهی که کاملاً گیاهی و بدون گوشت یا محصولات حیوانی بود یا یک رژیم غذایی همه‌چیزخوار که شامل گوشت و سایر غذاهای حیوانی مانند تخم‌مرغ و لبنیات بود، پیروی کردند.

گزارش شده است که هر دو رژیم غذایی شامل سبزیجات، حبوبات، میوه ها و غلات کامل بوده و در عین حال قندهای اضافه شده و غلات تصفیه شده محدود بود.

برخی از وعده‌های غذایی رژیم گیاهخواری شامل:

  • بلغور جو دوسر بادام توت فرنگی
  • توفو اسکرامبل با سوسیس صبحانه Beyond
  • اسفناج کاری نارگیلی و نخود با کینوا
  • کاسه لوبیا سیاه با توفو
  • عدس و سیب زمینی بو داده شده با گیاه با سس ریمولاد
  • نخود هریسا با هویج ،سماق و کلم بروکلی
  • توفو با برنج قهوه ای کاری ونارگیل

برخی از نمونه‌های وعده‌های غذایی رژیم غذایی همه‌چیزخوار که شرکت‌کنندگان خوردند عبارتند از:

  • سفیده تخم‌مرغ با بیکن بوقلمون و کلم بروکسل
  • اسکرامبل فاهیتا مرغ با کدو سبز، کدو حلوایی و گوجه فرنگی
  • تخم‌مرغ آفتابی با مارچوبه و گوجه‌فرنگی
  • استیک عسل دیژون با سبزیجات و برنج
  • مرغ باربیکیو با کلم بروکلی و کینوآ

آموزش نحوه تغذیه سالم در ۴ هفته

در طول چهار هفته اول مطالعه، همه شرکت‌کنندگان هفته‌ای ۲۱ وعده غذای تحویلی از یک سرویس غذایی دریافت کردند که از رژیم غذایی مشخص شده آنها پیروی می‌کرد.

در چهار هفته گذشته، شرکت‌کنندگان در مطالعه باید وعده‌های غذایی خود را درست می‌کردند. آن‌ها همچنین به یک متخصص تغذیه برای پاسخ به سؤالات و ارائه پیشنهادات دسترسی داشتند.

از آن‌جایی که ۴۳ نفر از ۴۴ شرکت کننده مطالعه را تکمیل کردند، محققان بر این باورند که نشان می‌دهد که یادگیری نحوه درست کردن وعده‌های غذایی سالم در چهار هفته واقع بینانه است.

همان‌طور که انتظار می‌رفت، شرکت کنندگان از ابتدا تا پایان چهار هفته گزارش دادند که از بسیاری جهات بهتر غذا می خوردند. آنچه بسیار رضایت بخش بود، تجزیه و تحلیل ما از هر گونه تفاوت بین فاز شماره ۱ و فاز شماره ۲ بود که تقریباً هیچ تفاوتی وجود نداشت. تقریباً تمام تغییراتی که آن‌ها در هنگام تحویل غذا داشتند، با زمانی که خودشان درست می‌‌کردند حفظ شدند.

کاهش کلسترول LDL، سطح انسولین و وزن بدن

در سه مرحله در طول مطالعه در ابتدا، نیمه راه و در پایان دو ماه  محققان شرکت‌کنندگان در مطالعه را وزن کردند و آزمایش خون گرفتند.

در ابتدا، متوسط ​​سطح کلسترول LDL برای کسانی که رژیم گیاه‌خواری را دنبال می کردند ۱۱۰٫۷ میلی‌گرم در دسی‌لیتر و ۱۱۸٫۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر برای شرکت‌کنندگان همه چیزخوار بود. این سطوح در پایان مطالعه به ۹۵٫۵ برای گیاه‌خواران و ۱۱۶٫۱ برای همه چیزخواران کاهش یافت.

دانشمندان همچنین دریافتند شرکت کنندگان در مطالعه که از رژیم غذایی وگان پیروی می‌کردند، حدود ۲۰ درصد کاهش سطح انسولین ناشتا داشتند و به طور متوسط ​​۴٫۲ پوند بیش‌تر از کسانی که از رژیم غذایی همه چیزخوار پیروی می کردند، وزن کم کردند.

صادقانه بگویم، ما از تفاوت‌ اندازه کلسترول LDL و انسولین متعجب شدیم. ما عموماً شرکت‌کنندگان سالمی را انتخاب کردیم، بدون این‌که فضای زیادی برای پیشرفت داشته باشیم. و … رژیم غذایی همه چیزخواران برای سالم بودن طراحی شده است.

شرکت‌کنندگان به طور تصادفی در آن رژیم غذایی، سبزیجات و غلات کامل را افزایش دادند و قندهای اضافه شده و غلات تصفیه شده را در مقایسه با رژیم غذایی قبل از مطالعه خود کاهش دادند. این نیز احتمالاً فرصت مشاهده تفاوت را به حداقل رساند.»- دکتر گاردنر

او افزود: «با این حال، ما هنوز تغییرات سودمند آماری قابل توجهی را برای گروه وگان نسبت به خواهر و برادرهای همسان آنها در رژیم غذایی همه چیزخوار مشاهده کردیم.»

نکته مهم این است که این مطالعه نشان می‌دهد که تغییرات سریع در یک رژیم غذایی گیاهی چقدر می‌تواند منجر به بهبود سریع عوامل خطر قلبی متابولیک شود.

تغییرات کوچک رژیم غذایی می‌تواند بر سلامت قلب تأثیر مثبت بگذارد

در حالی که ممکن است همه مایل به گیاهخواری نباشند، متخصصان پزشکی موافقند که حتی تغییرات جزئی در رژیم غذایی می تواند تأثیر مثبتی بر سلامت قلب و عروق داشته باشد.

دکتر چنگ ه، مانند میوه ها، سبزیجات، آجیل، حبوبات و غلات کامل.ان چن، متخصص قلب و عروق مداخله ای و مدیر پزشکی برنامه ساختاری قلب در مرکز پزشکی MemorialCare Saddleback در لاگونا هیلز، کالیفرنیا، به MNT گفت که رژیم گیاهخواری سرشار از بسیاری از مواد غذایی، مانند میوه ها، سبزیجات، آجیل، حبوبات و غلات کامل که باقلب سالم مرتبط است با کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی همراه است.

دکتر چن خاطرنشان کرد:

حتی اگر از رژیم غذایی سخت گیاه‌خواری پیروی نمی‌‌کنید، بسیاری از این مطالعات به ما نشان داده‌اند که تا زمانی که بتوانیم مصرف آن نوع غذاها را افزایش دهیم، باید بتوانیم بهبودهای قابل توجهی در سلامت قلب خودمان ایجاد کنیم.

مونیک ریچارد، متخصص تغذیه، صاحب Nutrition-In-Sight، و سخنگوی رسانه ملی آکادمی رژیم غذایی تغذیه، با این موضوع موافق است.

ریچارد به MNT گفت: «الگوی رژیم غذایی وگان ممکن است برای همه مناسب، مطلوب، امکان پذیر یا در دسترس نباشد، اما تمرکز بر افزودن تنوع بیشتر گیاهان معمولاً برای اکثر افراد بسیار مفید و قابل اجرا است .

به گفته ریچارد، تنها درصد بسیار کمی از آمریکایی‌ها روزانه پنج تا هشت وعده میوه و سبزیجات توصیه شده را میل می‌کنند.

اگر در این دسته از افرادقرار می گیرید، ممکن است سعی کنید فقط یک وعده بیشتر – یک وعده = ۱/۲ فنجان پخته یا یک فنجان خام سبزیجات و یک وعده بیش‌تر میوه  بدون شکر اضافه شده در روز به چیزی که در حال حاضر مصرف می‌کنید اضافه کنید، او ادامه داد. ویتامین‌ها، مواد معدنی و مواد مغذی اضافی همان چیزی است که بدن شما به آن نیاز دارد و از آن سود می‌برد.

 

ریچارد همچنین پیشنهاد داد هر ماه یک دستور غذای گیاهی جدید را امتحان کنید یا یک مهارت آشپزی جدید را برای تقویت طعم پروتئین‌های گیاهی مانند لوبیا و حبوبات بیاموزید.

وی افزود: «همه تلاش‌های کوچک می‌تواند تغییرات مهمی ایجاد کند. اگر مطمئن نیستید که برای بهبود سلامت قلبی عروقی خود از کجا شروع کنید یا ابتدا باید با چه چیزی مقابله کنید، همکاری با یک متخصص تغذیه  می تواند اولین قدم باشد.»

منبع:  medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

اختلال مصرف الکل از دیدگاه کلینیک مایو (mayoclinic)

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

اختلال مصرف الکل الگویی از مصرف الکل است که شامل مشکلاتی در کنترل نوشیدن، مصرف الکل یا ادامه مصرف الکل حتی زمانی که باعث ایجاد مشکل می‌شود، می‌باشد. این اختلال همچنین شامل مصرف بیش‌تر نوشیدنی برای دریافت همان اثر یا داشتن علائم ترک در زمانی است که به سرعت نوشیدن را کاهش می‌دهید یا آن را متوقف می‌کنید. اختلال مصرف الکل شامل سطحی از الکل است که گاهی اوقات الکلیسم نامیده می‌شود.

مصرف ناسالم الکل شامل هر گونه مصرف الکل است که سلامت یا ایمنی شما را به خطر می‌اندازد یا باعث سایر مشکلات مرتبط با الکل می‌شود. این حالت همچنین شامل نوشیدن الکل می‌شود‌ الگویی از نوشیدن که در آن یک آقا پنج یا بیش‌تر در عرض دو ساعت یا یک خانم حداقل چهار نوشیدنی در عرض دو ساعت می‌خورد. مصرف زیاد الکل خطرات قابل‌توجهی برای سلامتی و ایمنی ایجاد می‌کند.

اگر الگوی نوشیدن الکل شما منجر به ناراحتی و مشکلات قابل توجه مکرر در زندگی روزمره شود، احتمالاً به اختلال مصرف الکل مبتلا هستید. می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. با این حال، حتی یک اختلال خفیف نیز می‌تواند تشدید شود و منجر به مشکلات جدی شود، بنابراین درمان زودهنگام مهم است.

علائم

اختلال مصرف الکل بر اساس تعداد علائمی که تجربه می‌کنید می‌تواند خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد. علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ناتوانی در محدود کردن مقدار الکلی که می‌نوشید
  • تمایل به قطع مصرف یا کاهش میزان نوشیدنی که با تلاش‌های ناموفق برای انجام این کار همراه است
  • صرف زمان زیادی برای نوشیدن، دریافت الکل یا بهبودی پس از مصرف الکل
  • احساس میل شدید یاداشتن میل شدید به نوشیدن الکل
  • عدم انجام تعهدات عمده در محل کار، مدرسه یا خانه به دلیل مصرف مکرر الکل
  • ادامه دادن به نوشیدن الکل حتی اگر می‌دانید که باعث مشکلات جسمی، اجتماعی، کاری یا روابط می‌شود
  • کنار گذاشتن یا کاهش فعالیت‌ها و سرگرمی‌های اجتماعی و کاری برای مصرف الکل
  • استفاده از الکل در شرایطی که ایمن نیست، مانند زمان رانندگی یا شنا
  • ایجاد تحمل نسبت به الکل به طوری که برای احساس اثر آن به مقدار بیشتری نیاز دارید یا از همان مقدار اثر کاهش یافته است.
  • تجربه علائم ترک مانند حالت تهوع، تعریق و لرزش زمانی که الکل نمی‌نوشید، یا برای اجتناب از این علائم الکل می‌نوشید.

اختلال مصرف الکل می‌تواند شامل دوره‌های مستی (مسمومیت با الکل) و علائم ترک باشد.

  • با افزایش مقدار الکل در جریان خون، مسمومیت با الکل ایجاد می شود. هر چه غلظت الکل خون بیشتر باشد، احتمال بروز اثرات بد بیشتر است. مسمومیت با الکل باعث مشکلات رفتاری و تغییرات روانی می شود. این موارد ممکن است شامل رفتار نامناسب، خلق و خوی ناپایدار، قضاوت ضعیف، گفتار نامناسب، مشکلات توجه یا حافظه و هماهنگی ضعیف باشد. همچنین می‌توانید دوره‌هایی به نام «سیاه‌ها» داشته باشید، که در آن رویدادها را به خاطر نمی‌آورید. سطوح بسیار بالای الکل خون می تواند منجر به کما، آسیب دائمی مغز یا حتی مرگ شود.
  • ترک الکل می تواند زمانی اتفاق بیفتد که مصرف الکل سنگین و طولانی مدت بوده و سپس متوقف شود یا به شدت کاهش یابد. ممکن است در عرض چند ساعت تا ۴ تا ۵ روز بعد رخ دهد. علائم و نشانه‌ها عبارتند از تعریق، ضربان قلب سریع، لرزش دست، مشکلات خواب، تهوع و استفراغ، توهم، بی‌قراری و آشفتگی، اضطراب و گاهاً تشنج. علائم می‌تواند به اندازه‌ای شدید باشد که توانایی شما برای عملکرد در محل کار یا موقعیت‌های اجتماعی را مختل کند.

نوشیدنی چه چیزی در نظر گرفته می‌شود؟

موسسه ملی سوء مصرف الکل و الکلیسم یک نوشیدنی استاندارد را به عنوان یکی از این موارد تعریف می‌کند:

  • ۱۲ اونس (۳۵۵ میلی‌لیتر) آبجو معمولی (حدود ۵٪ الکل)
  • ۸ تا ۹ اونس (۲۳۷ تا ۲۶۶ میلی‌لیتر) مشروب مالت (حدود ۷ درصد الکل)
  • ۵ اونس (۱۴۸ میلی‌لیتر) شراب (حدود ۱۲٪ الکل)
  • ۱٫۵ اونس (۴۴ میلی‌لیتر) مشروب سنگین یا الکل مقطر (حدود ۴۰٪ الکل)

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر احساس می کنید که گاهی اوقات الکل زیاد می نوشید، یا نوشیدن الکل باعث ایجاد مشکل می شود، یا اگر خانواده نگران نوشیدن شما هستند، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. راه های دیگر برای دریافت کمک عبارتند از صحبت با یک متخصص سلامت روان یا کمک گرفتن از یک گروه حمایتی مانند الکلی های گمنام یا نوع مشابهی از گروه های خودیاری.

از آنجا که انکار امری رایج است، ممکن است احساس کنید مشکلی با نوشیدن الکل ندارید. ممکن است متوجه نشوید که چقدر الکل می نوشید یا مشکلات زیادی در زندگی شما به مصرف الکل مربوط می شود. وقتی از شما می‌خواهند عادت‌های نوشیدنی‌تان را بررسی کنید یا به دنبال کمک باشید، به صحبت‌های اقوام، دوستان یا همکاران گوش دهید. صحبت با کسی را در نظر بگیرید که با نوشیدن مشروب مشکل داشته است اماآن را قطع کرده است.

زمانی که عزیزتان به کمک نیاز دارد

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل در دریافت درمان تردید دارند زیرا نمی دانند که مشکلی دارند. مداخله از جانب عزیزان می تواند به برخی از افراد کمک کند تا تشخیص دهند و بپذیرند که به کمک حرفه ای نیاز دارند. اگر نگران کسی هستید که بیش از حد الکل می‌نوشد، از یک متخصص با تجربه در درمان الکل برای نحوه نزدیک شدن به آن شخص راهنمایی بخواهید.

علل

عوامل ژنتیکی، روانی، اجتماعی و محیطی می‌توانند بر نحوه تأثیر نوشیدن الکل بر بدن و رفتار شما تأثیر بگذارند. تئوری‌ها حاکی از آن است که برای افراد خاصی نوشیدن الکل تاثیر متفاوت و قوی تری دارد که می تواند منجر به اختلال مصرف الکل شود.

با گذشت زمان، نوشیدن بیش از حد الکل ممکن است عملکرد طبیعی نواحی از مغز را که با تجربه لذت، قضاوت و توانایی اعمال کنترل بر رفتار شما مرتبط است، تغییر دهد. این حالت ممکن است منجر به ولع مصرف الکل برای بازگرداندن احساسات خوب یا کاهش احساسات منفی شود.

عوامل خطر

مصرف الکل ممکن است در نوجوانان شروع شود، اما اختلال مصرف الکل بیشتر در دهه ۲۰ و ۳۰ سالگی رخ می‌دهد، اگرچه ممکن است در هر سنی شروع شود.

عوامل خطر اختلال مصرف الکل عبارتند از:

  • نوشیدن مداوم در طول زمان. نوشیدن بیش از حد به طور منظم برای یک دوره طولانی یا نوشیدن زیاد الکل به‌طور منظم می‌تواند منجر به مشکلات مرتبط با الکل یا اختلال مصرف الکل شود.
  • شروع از سنین پایین. افرادی که از سنین پایین شروع به نوشیدن الکل می‌کنند به ویژه نوشیدن زیاد الکل در معرض خطر بیشتری برای اختلال مصرف الکل هستند.
  • سابقه خانوادگی. خطر ابتلا به اختلال مصرف الکل برای افرادی که والدین یا سایر بستگان نزدیک‌شان مشکل الکل دارند بیش‌تر است. این حالت ممکن است تحت تأثیر عوامل ژنتیکی باشد.
  • افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان. برای افراد مبتلا به اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی، اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی، مشکلاتی با الکل یا مواد دیگر معمول است.
  • تاریخچه تروما. افرادی که سابقه ترومای عاطفی یا آسیب‌های دیگر دارند در معرض خطر ابتلا به اختلال مصرف الکل هستند.

انجام جراحی چاقی برخی از مطالعات تحقیقاتی نشان می‌دهد که انجام جراحی چاقی ممکن است خطر ابتلا به اختلال مصرف الکل یا عود پس از بهبودی از اختلال مصرف الکل را افزایش دهد.

عوامل اجتماعی و فرهنگی داشتن دوستان یا شریک صمیمی که به‌طور منظم الکل مصرف می‌کند، می‌تواند خطر ابتلا به اختلال مصرف الکل را افزایش دهد. شیوه پر زرق و برقی که گاهی اوقات نوشیدن الکل در رسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شود نیز ممکن است این پیام را ارسال کند که نوشیدن بیش از حد مجاز نیست. برای جوانان، تأثیر والدین، همسالان و سایر الگوهای نقش می تواند بر ریسک تأثیر بگذارد.

عوارض

الکل سیستم عصبی مرکزی شما را سرکوب می‌کند. در برخی افراد، واکنش اولیه ممکن است مانند افزایش انرژی باشد. اما با ادامه نوشیدن، خواب‌آلود می‌شوید و کنترل کمتری بر اعمال خود دارید.

الکل بیش از حد بر گفتار، هماهنگی عضلات و مراکز حیاتی مغز شما تأثیر می‌گذارد. مصرف زیاد الکل حتی ممکن است باعث کما یا مرگ شود. زمانی که داروهای خاصی مصرف می‌کنید که عملکرد مغز را نیز کاهش می‌دهند، این موضوع بسیار نگران‌کننده است.

تأثیر بر ایمنی 

نوشیدن بیش از حد می‌تواند مهارت‌های قضاوت  و بازداری های شما را کاهش دهد و منجر به انتخاب‌های ضعیف و موقعیت ها یا رفتارهای خطرناک شود، از جمله:

  • تصادفات وسایل نقلیه موتوری و انواع دیگر صدمات تصادفی، مانند غرق شدن
  • مشکلات رابطه
  • عملکرد ضعیف در محل کار یا مدرسه
  • افزایش احتمال ارتکاب جنایات خشونت آمیز یا قربانی شدن در یک جنایت
  • مشکلات قانونی یا مشکلات شغلی یا مالی
  • مشکلات مصرف مواد دیگر
  • درگیر شدن در رابطه جنسی خطرناک، محافظت نشده، یا تجربه سوء استفاده جنسی یا تجاوز جنسی
  • افزایش خطر اقدام به خودکشی یا خودکشی کامل

بر سلامتی شما تاثیر بگذارد

نوشیدن بیش از حد الکل در یک نوبت یا در طول زمان می‌تواند باعث مشکلات سلامتی شود، از جمله:

  • بیماری کبد. نوشیدن زیاد می‌تواند باعث افزایش چربی در کبد (استئاتوز کبدی) و التهاب کبد (هپاتیت الکلی) شود. با گذشت زمان، نوشیدن زیاد می‌تواند باعث تخریب غیر‌قابل برگشت و زخم بافت کبد (سیروز) شود.
  • مشکلات گوارشی. نوشیدن زیاد می‌تواند منجر به التهاب پوشش معده (گاستریت) و همچنین زخم معده و مری شود. همچنین می‌تواند در توانایی بدن شما برای دریافت ویتامین‌‌های B و سایر مواد مغذی کافی اختلال ایجاد کند. نوشیدن زیاد می‌تواند به پانکراس آسیب برساند یا منجر به التهاب پانکراس (پانکراتیت) شود.
  • مشکلات قلبی. نوشیدن بیش از حد می‌تواند منجر به فشار‌خون بالا شود و خطر بزرگ شدن قلب، نارسایی قلبی یا سکته را افزایش دهد. حتی یک پرخوری می‌تواند باعث ضربان قلب نامنظم جدی (آریتمی) شود که فیبریلاسیون دهلیزی نامیده می‌شود.
  • عوارض دیابت. الکل با آزاد شدن گلوکز از کبد شما تداخل می‌کند و می‌تواند خطر افت قند خون (هیپوگلیسمی) را افزایش دهد. اگر دیابت دارید و در حال حاضر انسولین یا برخی داروهای دیابت دیگر را برای کاهش سطح قند‌خون خود مصرف می‌کنید، خطرناک است.
  • مشکلات مربوط به عملکرد جنسی و پریود. نوشیدن زیاد الکل باعث می‌شود مردان در حفظ نعوظ با مشکل مواجه شوند (اختلال نعوظ). در زنان، نوشیدن زیاد الکل می‌تواند دوره‌های قاعدگی را قطع کند.
  • مشکلات چشمی. با گذشت زمان، نوشیدن زیاد می‌تواند باعث حرکت سریع غیرارادی چشم (نیستاگموس) و همچنین ضعف و فلج عضلات چشم شما به دلیل کمبود ویتامین B-1 (تیامین) شود. اگر به موقع درمان نشود، کمبود تیامین می‌تواند منجر به تغییرات مغزی دیگری مانند زوال عقل غیرقابل برگشت شود.
  • نقائص هنگام تولد. مصرف الکل در دوران بارداری ممکن است باعث سقط جنین شود. همچنین ممکن است باعث اختلالات طیف الکل جنینی (FASDs) شود. FASD می‌تواند باعث شود کودکی با مشکلات جسمی و رشدی متولد شود که تا آخر عمر ادامه دارد.
  • آسیب استخوان. الکل ممکن است در ساخت استخوان جدید اختلال ایجاد کند. از دست دادن استخوان می‌تواند منجر به نازک شدن استخوان‌ها (پوکی‌استخوان) و افزایش خطر شکستگی شود. الکل همچنین می‌تواند به مغز استخوان که سلول‌های خونی را می‌سازد آسیب برساند. این می‌تواند باعث کاهش تعداد پلاکت‌ها شود که ممکن است منجر به کبودی و خونریزی شود.
  • عوارض عصبی. نوشیدن بیش از حد می‌تواند بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد و باعث بی‌حسی و درد در دست‌ها و پاها، اختلال در تفکر، زوال عقل و از دست دادن حافظه کوتاه مدت شود.
  • ضعف سیستم‌ایمنی. مصرف بیش از حد الکل می‌تواند مقاومت بدن در برابر بیماری را سخت تر کند و خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف، به ویژه ذات‌الریه را افزایش دهد.
  • افزایش خطر ابتلا به سرطان. مصرف طولانی مدت و بیش از حد الکل با افزایش خطر ابتلا به بسیاری از سرطان‌ها از جمله سرطان دهان، گلو، کبد، مری، روده بزرگ و سینه مرتبط است. حتی نوشیدن متوسط ​​​​می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد.
  • تداخلات دارویی و الکلی. برخی از داروها با الکل تداخل دارند و اثرات سمی آن را افزایش می‌دهند. نوشیدن هنگام مصرف این داروها می‌تواند اثربخشی آن‌ها را افزایش یا کاهش دهد یا آن‌ها را خطرناک کند.

پیشگیری

مداخله زودهنگام می‌تواند از مشکلات مربوط به الکل در نوجوانان جلوگیری کند.

اگر نوجوان دارید، نسبت به علائم و نشانه‌هایی که ممکن است نشان‌دهنده مشکل با الکل باشد، هوشیار باشید:

  • از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها و سرگرمی‌ها و ظاهر شخصی
  • قرمزی چشم، تکلم نامفهوم، مشکلات هماهنگی و ضعف حافظه
  • مشکلات یا تغییرات در روابط با دوستان، مانند پیوستن به یک جمعیت جدید
  • کاهش نمرات و مشکلات در مدرسه
  • تغییرات خلقی مکرر و رفتار دفاعی

شما می توانید به جلوگیری از مصرف الکل در نوجوانان کمک کنید:

  • با عدم مصرف الکل مثال خوبی باشید.
  • صریح با فرزندتان صحبت کنید، زمان با کیفیتی را با هم بگذرانید و فعالانه در زندگی فرزندتان مشارکت کنید.
  • به فرزندتان اجازه دهید بداند چه رفتاری را انتظار دارید – و عواقب پیروی نکردن از قوانین چه خواهد بود.

منبع: mayoclinic.org


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

۱۰ روش برتر برای افزایش انرژی

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت webmd.com

 

همه افراد با تخلیه انرژی همه جانبه آشنا هستند – آن روز (یا شب) خسته کننده که مهم نیست فیلم جدید چقدر فریبنده بوده،یا فروش یک کفش فوق‌العاده بود یا باربیکیو دوستانه چطور بود، اما نمی‌توانیم خودمان را برای رفتن آماده کنیم.

چیزی که تشخیص آن دشوارتر است، تخلیه انرژی با درجه پایین است. در این مورد، ممکن است لزوماً علائم کلاسیک خستگی – مانند درد عضلات یا احساس خستگی کامل را احساس نکنید. چیزی که شما انجام می‌دهید، فقدان روز افزون انرژی ای است که برای بسیاری از فعالیت‌هایی که قبلاً به آن علاقه داشتید، بیدار می‌شدید.

سامانتا هلر، متخصص تغذیه دانشگاه نیویورک، ام‌اس، می‌گوید: «همچنین ممکن است تمرکز روی کارها برای شما دشوارتر باشد، و در نهایت، می توانید متوجه شوید که صبر شما کوتاه می شود و سطح ناامیدی شما افزایش می یابد، حتی زمانی که با چالش‌های به ظاهر ساده مواجه می‌شوید.

اگر این شروع تازه است به فکر راه کار باشید. زاپرهای انرژی در اطراف ما هستند، که برخی از آنها به طورآشکار و برخی پنهان می‌باشند. خبر خوب این‌که تقریباً برای همه آن‌ها راهی وجود دارد.

برای این منظور، از کارشناسان سلامت خواستیم تا در تهیه این فهرست از ۱۰ تقویت کننده انرژی برتر کمک کنند. یک، دو یا هر ۱۰ مورد را امتحان کنید، مطمئناً سطح انرژی خود را افزایش خواهید داد.

  1. مصرف منیزیم خود را افزایش دهید

داشتن یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند به تامین نیازهای ویتامین و مواد معدنی شما کمک کند.

هلر می‌گوید: « اگر احساس خستگی می‌کنید به‌طوری که نمی‌توانید بیرون بیایید، ممکن است کمی کمبود منیزیم داشته باشید.»

هلر می‌گوید: «این ماده معدنی برای بیش از ۳۰۰ واکنش بیوشیمیایی در بدن از جمله تجزیه گلوکز به انرژی مورد نیاز است. بنابراین هنگامی که سطوح حتی کمی پایین است، انرژی می‌تواند کاهش یابد.»

در مطالعه‌ای که در مرکز تحقیقات تغذیه انسانی وزارت کشاورزی در گراند فورکز، انجام شد، زنان مبتلا به کمبود منیزیم ضربان قلب بالاتری داشتند و برای انجام کارهای فیزیکی به اکسیژن بیش‌تری نیاز داشتند.

هلر می‌گوید: « در اصل، بدن آنها سخت‌تر کار می‌کرد که با گذشت زمان، می‌تواند احساس خستگی در بدن ایجاد کند.»

مصرف روزانه توصیه شده منیزیم برای زنان حدود ۳۰۰ میلی‌گرم و برای مردان ۳۵۰ میلی‌گرم است.

هلر برای اطمینان از این‌که به اندازه کافی این ماده را مصرف می‌‌کنید،موارد زیر را پیشنهاد می کند:

  • یک مشت بادام، فندق یا بادام هندی را به رژیم غذایی روزانه خود اضافه کنید.
  • غلات کامل، به ویژه غلات سبوس دار بیشتر بخورید.
  • بیشتر ماهی بخورید، به خصوص ماهی هالیبوت.
  1. قدم بزنید

در حالی که ممکن است به نظر برسد که حرکت در زمانی که احساس خستگی می‌کنید باعث احساس خستگی بیش‌تر است، برعکس این موضوع صادق است. کارشناسان می‌گویند که افزایش فعالیت بدنی – به ویژه پیاده روی – انرژی را افزایش می دهد.

دکترریتا ردبرگ، مشاور علمی برنامه «انتخاب حرکت» انجمن قلب آمریکا می‌گوید: « من پیاده‌روی را دوست دارم زیرا همیشه در دسترس است، انجام آن آسان است، نیازی به آموزش یا تجهیزات ندارد و شما می‌توانید آن را در هر جایی انجام دهید.»

در آزمایش‌هایی که توسط دکتر رابرت تایر در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا انجام شد، یک پیاده‌روی سریع ۱۰ دقیقه‌ای نه تنها انرژی را افزایش داد، بلکه اثرات آن تا ۲ ساعت نیز ادامه داشت. و هنگامی که پیاده‌روی روزانه ۱۰ دقیقه‌ای به مدت ۳ هفته ادامه یافت، سطح انرژی و خلق‌و‌خوی کلی بالا رفت.

  1. چرت بزنید

تحقیقات نشان داده است که هم اضافه بار اطلاعات و هم فشار بیش از حد به مغز ما می‌تواند انرژی را از بین ببرد. اما مطالعات مؤسسه ملی سلامت روان نشان داد که یک «چرت زدن» ۶۰ دقیقه‌ای نه تنها می‌تواند اثرات بی‌حس‌کننده‌ی بار اطلاعاتی را معکوس کند، بلکه ممکن است به ما کمک کند تا آنچه را که آموخته‌ایم بهتر حفظ کنیم.

  1. صبحانه یا هر وعده غذایی دیگری را حذف نکنید

هلر می‌گوید: «مطالعات نشان می‌دهد افرادی که صبحانه می‌خورند، خلق‌و‌خوی بهتری دارند و انرژی بیش‌تری در طول روز دارند.»

او می‌گوید تئوری شخصی او این است که صبحانه بلافاصله پس از برخاستن، بدن را با تکان‌هایی از سوخت تامین می‌کند که حالت کل روز را تنظیم می‌کند.

و مطالعات منتشر شده در مجله سلامت تغذیه نشان داد که عدم مصرف هر وعده غذایی در طول روز منجر به احساس خستگی بیشتر در پایان روز می‌شود.

  1. کاهش استرس و مقابله با خشم

پاول باارد، دکترای روانشناسی، می‌گوید یکی از بزرگترین عوامل زیان‌آور انرژی، استرس است.

بارد، روانشناس ورزشی در دانشگاه فوردهام در برونکس، نیویورک می‌گوید: «استرس نتیجه اضطراب است و اضطراب کل انرژی ما را مصرف می‌کند.»

عواملی مانند نگرانی یا ترس، استرس می تواند شما را از نظر ذهنی و جسمی خسته کند – حتی اگر روز را در رختخواب سپری کرده باشید. او می‌گوید که معمولاً سطوح پایین اما مزمن استرس سطوح انرژی را از بین می‌برد، بنابراین با گذشت زمان متوجه می‌شوید که کارکمتری انجام می‌دهید ولی خستگی بیشتری دارید.

به همین ترتیب، عصبانیت ابراز نشده می‌تواند یک یا دو ضربه به سطح انرژی شما وارد کند. دلیل:

بارد به WebMD می‌گوید: «ما تمام انرژی خود را صرف تلاش برای مهار احساسات عصبانی خود می‌کنیم، و این می‌تواند خسته کننده باشد. اما خبر خوب این است که می‌توانیم با برنامه‌ریزی بیشتر فعالیت‌های آرامش‌بخش در روزمان با این قاتلان انرژی مقابله کنیم. در حالی که برای بسیاری از افراد، افزایش ورزش اثرات شیمیایی استرس و عصبانیت را می‌سوزاند،

برخی دیگر با فعالیت‌های ملایم آرام می‌گیرند: گوش دادن به موسیقی، خواندن یک رمان عاشقانه و حتی صحبت کردن با تلفن.

بارد می‌گوید: «هر چیزی که برای شما آرامش‌بخش باشد، تنش را کاهش می‌دهد و به افزایش انرژی کمک می‌کند.»

  1. آب بیشتر بنوشید و کمتر الکل بنوشید

شاید از قبل بدانید که اشتباه گرفتن سیگنال‌های گرسنگی با تشنگی آسان است (زمانی که واقعاً به آب نیاز داریم فکر می‌کنیم به غذا نیاز داریم). اما آیا می‌دانستید که تشنگی می‌تواند به عنوان خستگی نیز ظاهر شود؟

کیث ایوب، متخصص تغذیه، استادیار دانشکده پزشکی آلبرت انیشتین در نیویورک و نویسنده کتاب «رژیم غذایی عمو سام» می‌گوید: «گاهی اوقات، حتی کم‌آبی خفیف می‌تواند باعث ایجاد احساس خستگی و بی‌حالی شود.»

راه حل ساده است: یک لیوان آب سردبخورید.وی می‌گوید این به ویژه برای افزایش انرژی پس از ورزش، زمانی که بدن شما احتمالاً هوس مایعات می‌کند، مهم است.

هلر می‌گوید: «اگر حتی بعد از یک خواب خوب در شب، اغلب در روز خسته می‌شوید، سعی کنیدمصرف الکل را در ساعات عصر کاهش دهید.

او می‌گوید: «اگرچه الکل به شما کمک می‌کند تا در ابتدابه خواب بروید، اما در خواب عمیق اختلال ایجاد می‌کند، حتی اگر ۸ ساعت کامل بخوابید بنابراین آن چیزی که فکر می‌کنید نیست.»

با کاهش مصرف الکل قبل از خواب، استراحت شبانه بهتری خواهید داشت که مطمئناً در روز بعد انرژی بیش‌تری خواهید داشت.

۷. غلات کامل بیشتر بخورید و شکر کمتر بخورید

نکته کلیدی در این‌جا حفظ تعادل قند‌خون است تا انرژی ثابت بماند.

هلر می‌گوید: «وقتی یک غذای شیرین می‌خورید، قند خون شما افزایش می‌یابد که به شما یک انفجار اولیه انرژی می‌دهد.» اما به دنبال آن یک افت سریع قند‌خون به دنبال دارد که به نوبه خود می‌تواند باعث شود که شما احساس خستگی زیادی داشته باشید.»

او می‌گوید: «این کار را به اندازه کافی در روز انجام می‌دهید، اما تا عصر احساس خستگی می‌کنید.»

هلر می‌گوید: «اما اگر غلات سبوس‌دار زیاد بخورید که باعث آزاد شدن آهسته و پیوسته سوخت می‌شوند، انرژی شما ثابت و متعادل می‌شود، بنابراین تا پایان روز کمتر احساس خستگی می‌کنید».

در واقع، مطالعه‌ای که اخیراً در مجله آمریکایی تغذیه بالینی منتشر شد، نشان داد که مصرف بیشتر غلات کامل به افزایش حساسیت بدن به انسولین کمک می‌کند و اجازه می‌دهد تا این ترشح آهسته و پیوسته انجام شود.

  1. یک میان وعده پرقدرت میل کنید

ایوب می‌گوید، میان‌وعده‌های نیرومند چیزی فراتر از خوردن بین وعده‌های غذایی است. او خوراکی‌ای را پیشنهاد می‌کند که ترکیبی از پروتئین، کمی چربی و مقداری فیبر باشد مانند کره بادام‌زمینی روی کراکر گندم کامل یا مقداری ماست با مشتی آجیل.

او به WebMD می‌گوید: «کربوهیدرات‌ها باعث جذب سریع می‌شوند، پروتئین انرژی شما را بالا نگه می‌دارد و چربی باعث ماندگاری انرژی می‌شود.»

  1. لاته میل کنید

ایوب توصیه می‌کند با خوردن یک لاته کم چرب به جای صرف یک فنجان قهوه، یک افزایش سطح سریع کافئین را با قدرت حفظ پروتئین داشته باشید.

او به WebMD می‌گوید: «تمام شیر به یک نوشیدنی پروتئینی تبدیل می‌شود که نه تنها انرژی اضافی، بلکه کلسیم اضافی را نیز فراهم می‌کند که برای استخوان‌های شما مفید است».

او می‌گوید: « آن را با یک اونس بادام ترکیب کنید، و چربی سالم بیشتری حاصل می‌شود در حالی که باعث می‌شود احساس کنید کار احمقانه‌ای می‌کنید!»

  1. عملکرد تیروئید و شمارش کامل سلول های خونی خود را بررسی کنید

مطمئناً یک تقویت فوری ایجاد نمیشود. اما اگر دائماً انرژی شما کم است – به خصوص اگر حتی بعد از یک استراحت خوب شبانه احساس تنبلی می‌کنید.

هلر می‌گوید: «‌که باید با پزشک خود در مورد آزمایش خون برای اختلال عملکرد تیروئید و همچنین کم‌خونی صحبت کنید.»

هلر می‌گوید: «تیروئید می‌تواند یک مشکل خاص برای زنان باشد اغلب بعد از زایمان و اغلب در دوران یائسگی ایجاد می‌شود اما یک آزمایش خون ساده می‌تواند تأیید کند که آیا این مشکل را دارید؟.»

اگر تشخیص داده شد که کم‌کاری تیرویید دارید داروها می‌توانند بدن را از این لحاظ به تعادل برساند.

هلر می‌گوید: « در کم‌خونی، کاهش گلبول‌های قرمز خون می‌تواند به این معنی می‌باشد که بدن سطح اکسیژن لازم برای حفظ انرژی را دریافت نمی‌کند. بنابراین، به راحتی خسته می‌شوید. این حالت گاهی اوقات ممکن است در طول سال‌های باروری زنان رخ دهد، به‌ویژه اگر سیکل قاعدگی بسیار سنگینی داشته باشد.»

منبع: webmd.com


0
1 2 3 165