بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,

افرادی که حمله خواب دارند بیشتر در معرض فلج خواب یا بختک هستند. در فلج خواب، فرد احساس می‌کند در شروع خواب یا بعد از بیداری نمی‌تواند حرکت کند، در حالی که کاملا هشیار است.

نارکولپسی یا حمله خواب اختلالی است که فرایند خواب و بیداری را به هم می‌ریزد. اصلی‌ترین علامت حمله خواب، خواب‌آلودگی زیاد طی روز است. علت حمله خواب این است که مغز نمی‌تواند به خوبی، خواب و بیداری را تنظیم کند. یک خواب نرمال چند مرحله دارد و مرحله حرکت سریع چشم (REM) مرحله نهایی است که معمولا یک ساعت یا بیشتر بعد از به خواب رفتن روی می‌دهد؛ اما در حمله خواب، مرحله REM‌ نامنظم بوده و اغلب در عرض چند دقیقه بعد از به خواب رفتن اتفاق می‌افتد که خیلی زودتر از حد نرمال است.

در افردی که حمله خواب دارند، مرحله REM‌ فورا شروع می‌شود، زیرا تغییراتی در مغز وجود دارد که نحوه‌ی عملکرد خواب را به هم می‌ریزد. این اختلالات و بی‌نظمی‌ها باعث خواب‌آلودگی طی روز و دیگر علائم حمله خواب می‌شوند.

انواع حمله خواب

حمله خواب بر دو نوع است:

حمله خواب نوع اول
حمله خواب نوع اول با علائم کاتاپلکسی یا بی‌اختیاری ناگهانی عضلات مرتبط است. در گذشته، حمله خواب نوع اول را نارکولپسی با کاتاپلکسی می‌نامیدند.
البته همه‌ی افرادی که تشخیص داده شده حمله خواب نوع اول دارند، حملات کاتاپلکسی را تجربه نمی‌کنند. همچنین زمانی که فرد دارای سطح پایینی از هیپوکرتین – ۱ است، ممکن است تشخیص حمله خواب نوع اول داده شود. هیپوکرتین- ۱ یا نورکسین ماده‌ای شیمیایی در بدن است که به کنترل ضعف کمک می‌کند.

حمله خواب نوع دوم
حمله خواب نوع دوم قبلا نارکولپسی بدون کاتاپلکسی نامیده می‌شد. افرادی که حمله خواب نوع دوم دارند، دارای علائم مشابه زیادی با حمله خواب نوع اول هستند؛ اما کاتاپلکسی ندارند یا سطح هیپوکرتین- ۱ در بدنشان پایین نیست.
اگر کسی که حمله خواب نوع دوم دارد، بعدا دچار کاتاپلکسی یا افت هیپوکرتین – ۱ شود، ممکن است از نظر تشخیصی در دسته حمله خواب نوع اول قرار بگیرد. این تغییر در تشخیص، در ۱۰ درصد موارد رخ می‌دهد.

حمله خواب چقدر شایع است؟

حمله خواب، اختلالی نسبتا نادر است و در مردان و زنان تقریبا به یک اندازه رخ می‌دهد و هم افراد بزرگسال و هم کودکان می‌توانند دچارش شوند. حمله خواب در هر سنی می‌تواند روی دهد؛ اما طبق یافته‌ها حمله خواب در حدود ۱۵ سالگی و یک بار دیگر در حدود ۳۵ سالگی اوج می‌گیرد.

علائم حمله خواب چیست؟

متداول‌ترین علائم حمله خواب:
. خواب آلودگی زیاد طی روز: اساسی‌ترین علامت حمله خواب همین است. بیمار طی روز تمایل دارد بخوابد و اغلب هم نمی‌تواند در برابر این میل مقاومت کند. خواب‌آلودگی زیاد معمولا باعث می‌شود فرد کم‌دقت و بی‌تمرکز شود. حمله خواب می‌تواند باعث «حملات خواب» شود که طی آن‌ها فرد ناگهان به خواب می‌رود. افرادی که حمله خواب دارند معمولا بعد از چرت زدن، موقتا احساس شادابی می‌کنند.

. رفتارهای ناخودآگاهانه: تلاش برای مقابله با خواب‌آلودگی می‌تواند سبب بروز رفتارهای ناخودآگاهانه شود که زمانی روی می‌دهند که فرد آگاه هشیار نیست. مثلا یک دانش‌آموز در کلاس ممکن است به نوشتن ادامه دهد اما در واقع فقط در حال خط خطی کردن و نامفهوم نوشتن روی کاغذ است.

. اختلال در خواب شب: تکه تکه بودن خواب در افرادی که حمله خواب دارند متداول است، یعنی این افراد طی شب بارها از خواب بیدار می‌شوند. مشکلاتی مانند حرکت بدنی زیاد و آپنه خواب نیز در این افراد شایع است.

. فلج خواب: افرادی که حمله خواب دارند بیشتر در معرض فلج خواب یا بختک هستند. در فلج خواب، فرد احساس می‌کند در شروع خواب یا بعد از بیداری نمی‌تواند حرکت کند، در حالی که کاملا هشیار است.

. هپروت‌های مرتبط با خواب: دیدن تصاویری توهم برانگیز می‌تواند در شروع خواب یا در بیداری رخ دهد. این اتفاق ممکن است با فلج خواب همراه باشد که تا حدود زیادی آشفته‌کننده و وحشت‌برانگیز است.

. کاتاپلکسی: کاتاپلکسی به از دست دادن ناگهانی اختیار و کنترل عضلات گفته می‌شود و تنها در افرادی رخ می‌دهد که حمله خواب نوع اول دارند. یک رویداد از کاتاپلکسی اغلب در واکنش به هیجانات مثبتی مانند خنده یا لذت روی می‌دهد. کاتاپلکسی برای هر دو طرف بدن اتفاق می‌افتد و تنها چند ثانیه یا چند دقیقه طول می‌کشد. بعضی از افرادی که حمله خواب نوع اول دارند، تنها دو سه بار در سال دچار کاتاپلکسی می‌شوند، در حالی که عده‌ای دیگر ممکن است بارها طی روز این حمله را تجربه کنند.

تبعات حمله خواب چیست؟

علائم حمله خواب می‌توانند پیامدهای قابل‌توجهی برای سلامت و تندرستی فرد داشته باشند. مثلا حین رانندگی یا در شرایطی که هشیاری برای ایمنی ضرورت دارد، حمله خواب و کاتاپلکسی می‌تواند واقعا خطرناک باشد و منجر به مرگ شود. تخمین زده شده افرادی که حمله خواب دارند، سه تا چهار برابر بیشتر احتمال دارد دچار تصادفات رانندگی شوند.
همچنین حمله خواب می‌تواند در کار و تحصیل هم اختلال ایجاد کند. خواب‌آلودگی و کمبود دقت و تمرکز می‌تواند به عملکرد فرد آسیب بزند و ممکن است به عنوان مشکلات رفتاری تلقی شود، خصوصا در مورد کودکان.
خیلی از بیماران حمله خواب احساس می‌کنند به دلیل عارضه‌ای که با آن درگیرند از سوی دیگران برچسب می‌خورند که همین می‌تواند سبب کناره‌گیری از اجتماع شود. اگر این فرد مورد حمایت قرار نگیرد ممکن است دچار ناهنجاری‌هایی در سلامت روان شود.

کسانی که حمله خواب دارند بیشتر در معرض دیگر عوارض هستند، مانند چاقی، مشکلات قلبی و عروقی مثل فشارخون بالا و مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب و نقص‌توجه و بیش‌فعالی.

علت‌های حمله خواب

تحقیقات، جزئیاتی از علت‌ها و بیولوژی حمله خواب را آشکار کرده است اما هنوز تا فهمیدن دقیق علت این بیماری و ریسک فاکتورهای آن راه زیادی در پیش داریم.

حمله خواب نوع اول
در حمله خواب نوع اول، نورون‌هایی در مغز که مسئول تولید هیپوکرتین هستند از بین می‌روند. هیپوکرتین یا اورکسین ماده‌ای شیمیایی است که به تنظیم خواب و بیداری کمک می‌کند. بعضی از افراد از نظر ژنتیکی ممکن است دچار آسیب‌هایی در این نورون‌ها باشند که جنبه خودایمنی دارد.
برخی شواهد علمی نشان می‌دهند حمله خواب نوع اول، نوسانات فصلی دارد که احتمال می‌رود بی‌ارتباط با ویروس آنفلوانزا نباشد.

بر اساس این اطلاعات، یکی از تئوری‌ها این است که یک عامل بیرونی، سیستم ایمنی را جوری فعال می‌کند که سبب حمله به نورن‌های مغز که سازنده‌ی هیپوکرتین هستند می‌شود. اما این واکنش خودایمنی فقط گاهی روی می‌دهد، بنابراین تنها دلیل نمی‌تواند باشد.
دانشمندان دریافته‌اند ۹۸ درصد از افرادی که به حمله خواب نوع اول مبتلا هستند، ژنی به نام DQB1*060215 دارند. این ژن در عملکرد ایمنی بدن نقش دارد، بنابراین می‌تواند فرد را به طور ژنتیکی مستعد ابتلا به حمله خواب نوع اول کند.
در مواردی نادر، حمله خواب نوع اول به دلیل یک عارضه‌ی دیگر که سبب آسیب به قسمت‌هایی از مغز می‌شود که نورون‌های هیپوکرتین ساز را در بردارند، روی می‌دهد. در چنین حالتی، این عارضه، حمله خواب ثانویه نامیده می‌شود و می‌تواند ناشی از ضربه مغزی یا یک عفونت در سیستم عصبی مرکزی باشد.

حمله خواب نوع دوم
در مورد بیولوژی یا ریسک فاکتورهای حمله خواب نوع دوم هنوز اطلاعات چندانی در دست نیست. برخی کارشناسان عقیده دارند حمله خواب نوع دوم، کمبود نه چندان قابل توجه نورون‌های سازنده‌ی هیپوکرتین است، اما افرادی که حمله خواب دارند معمولا دچار کمبود هیپوکرتین نیستند. کارشناسان دیگر هم عقیده دارند حمله خواب نوع دوم ممکن است مقدمه‌ی حمله خواب نوع اول باشد، اما کاتاپلکسی تنها در ۱۰ درصد از موارد افرادی که حمله خواب نوع دوم دارند مشاهده می‌شود.
بر اساس این اطلاعات، یکی از تئوری‌ها این است که یک عامل بیرونی، سیستم ایمنی را جوری فعال می‌کند که سبب حمله به نورن‌های مغز که سازنده‌ی هیپوکرتین هستند می‌شود. اما این واکنش خودایمنی فقط گاهی روی می‌دهد، بنابراین تنها دلیل نمی‌تواند باشد.
دانشمندان دریافته‌اند ۹۸ درصد از افرادی که به حمله خواب نوع اول مبتلا هستند، ژنی به نام DQB1*060215 دارند. این ژن در عملکرد ایمنی بدن نقش دارد، بنابراین می‌تواند فرد را به طور ژنتیکی مستعد ابتلا به حمله خواب نوع اول کند.
در مواردی نادر، حمله خواب نوع اول به دلیل یک عارضه‌ی دیگر که سبب آسیب به قسمت‌هایی از مغز می‌شود که نورون‌های هیپوکرتین ساز را در بردارند، روی می‌دهد. در چنین حالتی، این عارضه، حمله خواب ثانویه نامیده می‌شود و می‌تواند ناشی از ضربه مغزی یا یک عفونت در سیستم عصبی مرکزی باشد.

حمله خواب نوع دوم
در مورد بیولوژی یا ریسک فاکتورهای حمله خواب نوع دوم هنوز اطلاعات چندانی در دست نیست. برخی کارشناسان عقیده دارند حمله خواب نوع دوم، کمبود نه چندان قابل توجه نورون‌های سازنده‌ی هیپوکرتین است، اما افرادی که حمله خواب دارند معمولا دچار کمبود هیپوکرتین نیستند. کارشناسان دیگر هم عقیده دارند حمله خواب نوع دوم ممکن است مقدمه‌ی حمله خواب نوع اول باشد، اما کاتاپلکسی تنها در ۱۰ درصد از موارد افرادی که حمله خواب نوع دوم دارند مشاهده می‌شود.

در برخی موارد گزارش شده که حمله خواب نوع دوم به دنبال یک عفونت ویروسی به‌وجود آمده اما در بیشتر موارد برای این عارضه، دلیل مشخصی پیدا نشده است. حمله خواب نوع دوم هم مانند حمله خواب نوع اول می‌تواند در اثر عوارض دیگر ایجاد شود، مانند ضربه مغزی، ام اس و دیگر بیماری‌هایی که بر مغز اثر می‌گذارند.

درمان حمله خواب

برای حمله خواب نوع اول و دوم، درمانی وجود ندارد. هدف از درمان حمله خواب، بیشتر کردن امنیت بیمار، کاهش علائم و بالاتر بردن کیفیت زندگی اوست. برای خیلی از افرادی که حمله خواب دارند، این بیماری به طور کلی طی سال‌ها ثابت می‌ماند. در برخی موارد، یک سری از علائم ممکن است با بالاتر رفتن سن بیمار بهتر شوند. تاکنون کارشناسان نمی‌دانند چرا این بیماری در افراد گوناگون، متفاوت ظاهر می‌شود.
درمان حمله خواب نوع اول و دوم مشابه است، به جز اینکه درمان حمله خواب نوع دوم شامل مصرف دارویی برای کاتاپلکسی نمی‌شود.
ترکیبی از دارودرمانی و تغییراتی در سبک زندگی می‌تواند علائم حمله خواب را به میزان چشمگیری کاهش دهد؛ اما آن‌ها را از بین نمی‌‌برد. تمام روش‌های درمانی باید تحت نظر پزشک انجام شوند، چون فقط پزشک می‌تواند متناسب با شرایط فردی بیمار، بهترین برنامه درمانی را توصیه کند.

رویکردهای رفتاری در کنترل حمله خواب

رویکردهای رفتاری شامل انواعی از روش‌های غیردارویی می‌شود که به سادگی می‌توانید آن‌ها را وارد سبک زندگی و عادت‌های روزانه خود بکنید:
. طی روز، چُرت‌های کوتاه بزنید. خواب‌های کوتاه برای کسانی که حمله خواب دارند، مفید و انرژی بخش‌اند. طبق برنامه این کار را انجام دهید و دیگران را نیز در جریان این برنامه قرار دهید.

. بهداشت خواب سالمی داشته باشید. برای مقابله با کسر خواب شبانه‌تان، حتما لازم است که بهداشت خواب را رعایت کنید. یک برنامه منظم برای خواب و بیداری‌تان داشته باشید، محیط خوابتان کاملا ساکت و آرام باشد و قبل از خواب از هیچ ابزار الکترونیکی استفاده نکنید.
. با احتیاط رانندگی کنید. افرادی که حمله خواب دارند باید در مورد ایمنی حین رانندگی با پزشک مشورت کنند. چُرت زدن قبل از رانندگی و اجتناب از رانندگی مسیرهای طولانی، نمونه‌هایی از مواردی هستند که ایمنی بیشتری به شما می‌دهند.
. رژیم غذایی متعادلی داشته باشید. افرادی که حمله خواب دارند، بیشتر مستعد چاقی‌اند که باعث می‌شود داشتن رژیم غذایی متعادل برای حفظ سلامت عمومی‌شان از ضروریات باشد.
. ورزش کنید. فعال بودن می‌تواند جلوی اضافه وزن را بگیرد و منجر به بهبود کیفیت خواب شبتان شود.

منبع: tebyan.net

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,

پانکراس یا لوزالمعده غده‌ای است که پشت معده قرار دارد و عملکرد اصلی آن، سنتز هورمون‌های مرتبط با متابولیسم گلوکز است. همچنین پانکراس آنزیم‌هایی ترشح می‌کند که در گوارش دخالت دارند. لوزالمعده می‌تواند تحت تاثیر انواع عوارض قرار بگیرد و عملکردش تغییر کند، مثلا کیست لوزالمعده.

کیست لوزالمعده، حفره‌ای مسدود شده و پُر از مایعی است که روی آن را سلول‌های بافت پوششی گرفته‌اند. این کیست‌ها در هر قسمتی از لوزالمعده می‌توانند ایجاد شوند و می‌توانند از هر نوع بافتی باشند. به‌علاوه این کسیت‌ها ممکن است در داخل خود لوزالمعده یا روی آن باشند.

خوشبختانه در بیشتر موارد کیست لوزالمعده خوش‌خیم است و حاوی سلول‌های سرطانی نیست. اما درصد کمی از آن‌ها سرطانی می‌شوند.

انواع کیست‌های لوزالمعده

کیست‌های لوزالمعده به دو دسته تقسیم می‌شوند: کیست کاذب و کیست واقعی. اصلی‌ترین تفاوت بین این دو نوع کیست این است که کیست‌های کاذب با بافت پوششی پوشانده نشده‌اند و در عوض لایه‌ای از بافت فیبروز اطراف آن‌هاست.
کیست‌های کاذب، شایع‌ترین نوع تومورها در لوزالمعده‌اند که ظاهرا ۹۰ درصد موارد را تشکیل می‌دهند.

علائم کیست لوزالمعده

بیشتر موارد کیست‌های لوزالمعده بدون علامت‌اند، بنابراین تشخیص آن معمولا اتفاقی است. علائمی هم که ظاهر می‌شوند معمولا نتیجه‌ی فشاری است که به دیگر اندام‌ها وارد می‌شود:

. تهوع و استفراغ
. درد مداوم در قسمت بالای شکم
. یرقان یا زرد شدن پوست و غشای مخاطی
. توده‌ای قابل لمس در بالای شکم
. کاهش وزن
. احساس پُری خیلی زود بعد از شروع خوردن غذا

علت تشکیل کیست لوزالمعده چیست؟

کیست‌های لوزالمعده معمولا دلیل به‌خصوصی ندارند. کیست‌های کاذب لوزالمعده ممکن است با التهاب این عضو یا برخی دیگر از فرایندهای التهابی لوزالمعده مرتبط باشند. زیرا آنزیم‌های گوارشی، مانند آمیلاز، لوزالمعده را تحریک می‌کنند.
از طرفی دیگر کیست لوزالمعده می‌تواند مربوط به عوارض کمتر شایع ژنتیکی دیگری باشد، مانند بیماری کلیه پلی‌کیستیک یا حتی هیپل لینداو. در واقع مطالعات نشان داده‌اند ۴۷ درصد افرادی که کیست لوزالمعده دارند، دچار بیماری هیپل لینداو می‌باشند.

ریسک فاکتورهای کیست لوزالمعده

مصرف الکل و سنگ کیسه صفرا از ریسک فاکتورهای التهاب لوزالمعده‌اند و التهاب لوزالمعده نیز خودش ریسک فاکتوری برای کیست کاذب این عضو است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

به ندرت پیش می‌آید کیست لوزالمعده عفونی شود؛ اما اگر تب و شکم‌درد مداوم داشتید باید به پزشک مراجعه کنید. پارگی کیست لوزالمعده می‌تواند وضعیت اورژانسی برای بیمار ایجاد کند اما خوشبختانه این اتفاق نادر است. پارگی کیست لوزالمعده می‌تواند حفره شکم را دچار عفونت کند.

تشخیص کیست لوزالمعده

در خیلی از موارد تشخیص کیست لوزالمعده تصادفی روی می‌دهد. به طور کلی، معمولا در آزمایشات تصویری که برای دیگر عوارض انجام می‌شود، کیست‌های لوزالمعده شناسایی می‌شوند. وقتی کیست شناسایی شد، پزشک متخصص باید تست‌های دیگری برای بررسی ویژگی‌های این کیست تجویز کند که معمولا شامل تست‌های زیر می‌شود:

. ام آر آی
. سی تی اسکن
. سونوگرافی شکم
. اندوسکوپی
. ای آر سی پی

ام آر آی یکی از آزمایشات تصویری است که بیشترین و دقیق‌ترین اطلاعات را ارائه می‌دهد و می‌تواند کیست‌های ریز و تمام تغییراتی را که علائم بدخیمی‌اند نشان دهد. تست ERCP نیز برای تشخیص بین خوش‌خیمی و بدخیمی تومورها مفید است زیرا پزشک می‌تواند نمونه‌هایی برای بیوپسی بگیرد.

درمان کیست لوزالمعده

درمان کیست لوزالمعده بستگی به اندازه آن، علائمی که ایجاد می‌کند و احتمال بدخیمی آن دارد. بیشتر کیست‌های کاذب خودبه‌خود برطرف می‌شوند، بنابراین فقط نیاز به پیگیری دارند.
اگر کیست لوزالمعده خیلی بزرگ باشد یا علائم ناراحت کننده‌ای برای بیمار ایجاد کند، ممکن است نیاز به تخلیه‌ی کیست باشد. تخلیه کیست لوزالمعده می‌تواند حین اندوسکوپی، لاپاراسکوپی یا از طریق سطح پوست انجام شود.
در مورد کیست‌های بسیار بزرگ یا کیست‌هایی که به طور واضح ریسک بدخیمی دارند، عمل جراحی برای برداشتن کامل تومور انجام می‌شود. حین عمل باید تمام سلول‌های کیست به طور کامل برداشته شوند تا عود نکنند.

چگونه می‌توان از ایجاد کیست لوزالمعده پیشگیری کرد؟

بهترین راه پیشگیری از کیست لوزالمعده، پیشگیری از التهاب آن است که معمولا در اثر مصرف الکل یا سنگ کیسه صفرا ایجاد می‌شود. اگر سنگ کیسه صفرا عامل التهاب لوزالمعده باشد، احتمالا لازم است کیسه صفرا برداشته شود.

منبع: tebyan.net

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,

نقرس اغلب در دوره‌هایی بدون علامت و دوره‌هایی علامت‌دار رخ می‌دهد. وقتی علائم وجود دارند، به آن حمله یا شعله‌ور شدن بیماری می‌گویند. حملات نقرس می‌توانند همراه با درد، تورم، قرمزی و مشکل در حرکت دادن مفصل باشند و معمولا یک تا دو هفته طول می‌کشند. طیف گسترده‌ای از عوامل می‌توانند سبب حمله نقرس شوند: از غذا گرفته تا دارو و کم‌آب شدن بدن.

نقرس نوع رایجی از آرتریت است که می‌تواند هر مفصلی را درگیر کند و اغلب انگشت بزرگ پا درگیر نقرس می‌شود. نقرس اغلب در دوره‌هایی بدون علامت و دوره‌هایی علامت‌دار رخ می‌دهد. وقتی علائم وجود دارند، به آن حمله یا شعله‌ور شدن بیماری می‌گویند. حملات نقرس می‌توانند همراه با درد، تورم، قرمزی و مشکل در حرکت دادن مفصل باشند و معمولا یک تا دو هفته طول می‌کشند. طیف گسترده‌ای از عوامل می‌توانند سبب حمله نقرس شوند: از غذا گرفته تا دارو و کم‌آب شدن بدن.

عوامل متداولی که باعث حمله نقرس می‌شوند

نقرس به دلیل سطح بالای اوریک اسید در بدن ایجاد می‌شود. اوریک اسید زمانی تولید می‌شود که بدن پورین‌ها را تجزیه می‌کند. پورین‌ها مواد شیمیایی هستند که به طور طبیعی در بدن و در بعضی از غذاها وجود دارند. اوریک اسید معمولا تجزیه شده و از طریق ادرار دفع می‌شود. وقتی اوریک اسید به طور مناسب از بدن دفع نمی‌شود، تجمع آن منجر به تشکیل کریستال‌های سوزن مانند در مفاصل می‌شود که برانگیزاننده‌ی علائم نقرس‌اند.
عواملی وجود دارند که می‌توانند سبب یک حمله نقرس شوند و به این دلیل که این عوامل تا حدود بسیار زیادی قابل اجتناب‌اند، لازم است آن‌ها را بشناسید تا بتوانید جلوی نقرس را بگیرید یا درد این بیماری را مدیریت کنید.

بعضی از انواع گوشت و غذاهای دریایی
خیلی از غذاهای پورین‌دار می‌توانند سطح اوریک اسید را در بدن بالا ببرند، و درنتیجه ریسک حمله نقرس را افزایش دهند:
. گوشت قرمز مثل گوشت گاو
. گوشت اندام‌های داخلی مثل جگر و قلوه
. بعضی از غذاهای دریایی مانند ساردین
البته همه‌ی غذاهای پورین‌دار لزوما سطح اوریک اسید بدن را بالا نمی‌برند. سبزیجاتی مانند نخودسبز، لوبیا سبز، عدس، مارچوبه، اسفناج و قارچ سرشار از پورین هستند اما اگر در حد اعتدال مصرف شوند، اثری بر ریسک نقرس ندارند.

غذاها و نوشیدنی‌هایی که فروکتوز بالا دارند
فروکتوز که نوعی قند است، تنها قندی است که اوریک اسید بدن را افزایش می‌دهد. نوشیدنی‌هایی که فروکتوز بالایی دارند، مانند آبمیوه‌ها و نوشابه‌های قنددار می‌توانند اوریک اسید خون را افزایش دهند.
مصرف غذاها با فروکتوز بالا، مثل آبنبات و شیرینی‌جات موجب افزایش ریسک نقرس می‌شوند. اجتناب از این مواد غذایی یا محدودکردن مصرف آن‌ها می‌تواند احتمال نقرس را کاهش دهد.

بالا بودن شاخص توده بدنی
چاقی یا اضافه وزن با بروز اولیه نقرس در بدن مرتبط است. هرچه شاخص توده بدنی بالاتر باشد، سطح اوریک اسید بدن هم بالاتر است. این ارتباط می‌تواند احتمال نقرس را بیشتر کند. پس اگر چاق هستید یا اضافه وزن دارید، کاهش وزن با رژیم غذایی و ورزش منظم می‌تواند راهی برای پایین آوردن اوریک اسید بدنتان باشد تا از نقرس پیشگیری کنید.

دیگر عوامل غیرمنتظره‌ای که باعث حمله نقرس می‌شوند

علاوه بر عواملی که گفتیم می‌توانند منجر به یک حمله نقرس شوند و مربوط به غذاها و نوشیدنی‌ها و سبک زندگی بودند، عوامل دیگری نیز وجود دارند که خوب است با آن‌ها آشنا باشید:

استرس
ارتباط دقیق بین استرس و نقرس هنوز مشخص نبوده و مورد مطالعه است. اما تاکنون تحقیقات نشان داده استرس می‌تواند سطح اوریک اسید خون را بالا ببرد. دانشمندان توصیه می‌کنند افرادی که نقرس دارند باید سعی کنند استرس خود را کاهش دهند.

آسپیرین
آسپیرین با دوز پایین می‌تواند سطح اوریک اسید خون را بالا ببرد و گاهی حتی ریسک نقرس را دوبرابر کند. پژوهشی دریافته که احتمال حمله نقرس بعد از دو روز مصرف آسپیرین با دوز پایین افزایش می‌یابد. ظاهرا هر چه دوز مصرفی آسپیرین پایین‌تر باشد، این ارتباط قوی‌تر می‌شود.
اما از آسپیرین با دوز پایین اغلب برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی استفاده می‌شود؛ بنابراین هرچند ممکن است عاملی برای حمله نقرس باشد اما اگر آسپیرین را به منظور پیشگیری از سکته قلبی یا مغزی مصرف می‌کنید، توصیه نمی‌کنیم مصرف آن را متوقف کنید یا دوز مصرفی‌تان را تغییر دهید، درعوض می‌توانید به دیگر عوامل نقرس توجه کنید که ممکن است در زندگی‌تان وجود داشته باشند، مثلا مصرف الکل و گوشت قرمز.

دهیدراته شدن بدن
دهیدراسیون یا کم‌آبی بدن می‌تواند منجر به افزایش سطح اوریک اسید بدن شود، زیرا کمتر ادرار می‌کنید و اوریک اسید در بدنتان می‌ماند.
افرادی که نقرس دارند، برای کاهش ریسک حمله نقرس باید زیاد آب بنوشند. اگر ورزش می‌کنید یا مدت زمان طولانی در محیط گرم هستید لازم است مقدار بیشتری آب بنوشید.

تغییرات دما
هوا هم می‌تواند بر نقرس اثر بگذارد. دمای زیاد و رطوبت کم هر یک می‌توانند ریسک یک حمله نقرس را افزایش دهند. خصوصا ترکیبی از هوای گرم و خشک می‌تواند منجر به بروز علائم نقرس شود. رطوبت خیلی زیاد هم می‌تواند احتمال حمله نقرس را بیشتر کند، اما به میزان کمتر.
دلیل قطعی ارتباط هوا با نقرس هنوز کاملا شناخته نشده اما یکی از تئوری‌ها این است که دهیدراسیون در این ارتباط نقش دارد. افرادی که نقرس دارند در هوای گرم و خشک باید بدن خود را هیدراته نگه دارند تا دچار حملات نقرس مرتبط با هوا نشوند.

در پایان
هرکسی که نقرس دارد لزوما با تمام عوامل محرک ذکرشده در معرض حمله نقرس قرار نمی‌گیرد. برای اینکه مشخص کنید چه عواملی باعث حمله نقرس در شما می‌شوند، باید چیزهایی را که مصرف می‌کنید یا فعالیت‌هایی را که انجام می‌دهید یادداشت کنید. با یادداشت کردن این عوامل احتمالا می‌توانید به یک الگوی مشخص برسید.
پزشک هم می‌تواند به شما کمک کند این عوامل را پیدا کنید و بتوانید جلوی حملات بعدی نقرس را بگیرید. در مورد گزینه‌های درمانی با پزشکتان مشورت کنید. درمان نقرس می‌تواند شامل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مثل ایبوپروفن یا داروهای تجویزی برای کنترل درد شود.

منبع: tebyan.net

اگر جزو افرادی هستید که بارها و بارها لازم بوده صبح زود از خواب بیدار شوید اما نتوانسته‌اید پس این مطلب را بخوانید.

شاید همیشه عادت داشته‌اید شب‌ها دیر بخوابید یا اخیرا این عادت را در پیش گرفته‌اید چون مثلا پیگیر سریالی هستید که تازگی‌ها جذبتان کرده است. دلیل این دیر خوابیدن‌ها هرچه که هست، احتمالا نتایج ناخوشایندی برایتان دارد. البته گاهی شب‌ها تا دیروقت بیدار بودن چیز خوبی است، خصوصا اگر احساس کنید شب‌ها هشیارتر و خلاق‌ترید؛ اما اگر مجبورید برای کار و دانشگاه و … صبح‌ زود از خواب بیدار شوید، پس عادت ِ شب‌ها دیر خوابیدن اذیتتان می‌کند.

چرا شب‌ها دیر می‌خوابید؟

ریتم شبانه‌روزی بدن شما، ساعت درونی‌تان است که یک سیکل بیولوژیکی بوده و به کنترل فرایندهای خاصی در بدن کمک می‌کند، از جمله سیکل خواب و بیداری‌تان. عواملی مانند تعاملات اجتماعی، غذا، ورزش و نوری که طی روز در معرض آن قرار می‌گیرید می‌توانند ریتم شبانه‌روزی درونتان را تغییر دهند. این عوامل بیرونی بر ساعت درونی‌تان اثر می‌گذارند و برخی از این عوامل می‌توانند بر ساعت خوابیدن و بیدار شدنتان تاثیرگذار باشند.

شما چه یک جغد شب باشید یا مرغ سحرخیز! احتمالا کمتر از آنچه فکر می‌کنید این خصوصیت در کنترل شماست، چون مطالعات علمی می‌گویند این ویژگی اساسا ژنتیکی است. کرونوتایپ بعضی از افراد به طور طبیعی، دیر خوابیدن است، یعنی ترجیح می‌دهند شب‌ها دیرتر بخوابند و صبح‌ها دیرتر از خواب بیدار شوند. کرنوتایپ سحرخیزها هم برعکس است. افراد یا جغد شب به دنیا می‌آیند یا مرغ سحرخیز و شما نمی‌توانید هر دو باشید! ضمنا نمی توان جغد شب را به راحتی به مرغ سحرخیز تغییر داد و برعکس؛ اما می‌توان تدریجا تغییراتی ایجاد کرد.
به هرحال اگر می‌بینید برای به خواب رفتن مدام درگیرید، حتی زمانی که خسته‌اید، شاید دچار عارضه‌ای به نام سندرم تاخیر در فاز خواب (DSPS) باشید که با جغد شب بودن فرق دارد. سندرم یا اختلال تاخیر در فاز خواب بیشتر در نوجوانان و جوانان شایع است.
افرادی که دچار این عارضه‌اند نمی‌توانند در ساعت‌هایی که اغلب مردم می‌خوابند به خواب بروند و برای بیدار شدن در ساعتی که مدنظرشان است و اکثر افراد برای کار و دانشگاه بیدار می‌شوند مشکل دارند.

در معرض نور صبحگاهی قرار بگیرید

این روش می‌تواند موثرترین کاری باشد که برای تغییر سیکل خوابتان انجام می‌دهید. کارشناسان می‌گویند استفاده از نور صبحگاهی کمک می‌کند زمانی را که شب‌ها احساس خواب‌آلودگی‌تان شروع می‌شود جلو بیندازید. هر روز صبح به مدت ۴۵ دقیقه تا یک ساعت در معرض نور قرار بگیرید. شدت نور مهم است و با واحدی به نام لوکس (lux) اندازه‌گیری می‌شود. انواع نور دارای شدت‌های مختلف هستند:
. ۱۰۰ تا ۲۰۰ لوکس: نور داخل خانه
. ۲۵۰۰ لوکس: نوری که بیرون و در یک روز ابری است.
. ۱۰۰۰۰ لوکس: نوری که بیرون و در یک روز آفتابی است.
در یک روز ابری می‌توانید با دو ساعت بیرون بودن نور کافی دریافت کنید؛ اما کارشناسان می‌گویند در یک روز آفتابی بدون عینک آفتابی بیرون بودن، بیشترین اثر را دارد.

هر روز راس ساعت مشخصی از خواب بیدار شوید

تغییر ساعت بیدار شدن می‌تواند کمک کند شب‌ها زودتر بخوابید. حتما دوست دارید ساعت خواب و بیداری‌تان هر دو منظم شود و گاهی حتی تنظیم ساعت بیداری از تنظیم ساعت خواب راحت‌تر است. کارشناسان خواب توصیه می‌کنند آلارم ساعت را تنظیم کنید تا هر روز راس ساعت مشخصی از خواب بیدار شوید، نه فقط روزهایی که لازم است زودتر بیدار شوید. به عبارتی دیگر، آخرهفته‌ها و روزهای تعطیل هم راس همان ساعت از خواب بیدار شوید و بیشتر نخوابید.

تغییرات را کم‌کم ایجاد کنید

به جای اینکه سعی کنید به یک باره چند ساعت زودتر از ساعتی که عادت داشتید، به رختخواب بروید، این تغییر را تدریجا ایجاد کنید. مثل بیشتر عادت‌ها، تغییرات اگر تدریجا و کوچک باشند بهتر جواب می‌دهند تا تغییرات بزرگ و سخت. سعی کنید هر شب ۱۵ دقیقه زودتر از شب قبل به رختخواب بروید، این کار، شدنی و خیلی راحت‌تر است.

عصرها کافئین نخورید

همه می‌دانیم که کافئین جلوی خواب را می‌گیرد. این ماده که معمولا در نوشیدنی‌هایی مانند چای و قهوه و نوشابه وجود دارد می‌تواند با مهار اثرات آدنوزین، خواب را به تاخیر بیندازد. آدنوزین ماده‌ای است که بدن برای کمک به خوابیدن تولید می‌کند. در مورد بیشتر افرادی که کمبود خواب دارند، و خصوصا برای هر کسی که دچار بی‌خوابی مزمن است، عصرها چای و قهوه نوشیدن مناسب نیست. شیر گرم یا چای‌های گیاهی بدون کافئین مثل بابونه، نوشیدنی‌های مناسبی برای غروب و شب هستند که حتی به خواب بهتر کمک می‌کنند.

قبل از خواب، موبایل و تلویزیون نگاه نکنید

هرچند بسیار وسوسه‌کننده است که قبل از خواب تلویزیون تماشا کنید یا کمی در اینترنت وقت بگذرانید اما نور این ابزارها می‌توانند به خواب رفتن را سخت‌تر کنند. زمان ایده‌آل برای کنار گذاشتن این اسکرین‌ها، دو ساعت پیش از ساعت خواب مدنظرتان است. در واقع ضروریست که نور آبی ابزارهای الکترونیکی را پیش از خواب حذف کنید زیرا تاریکی به مغزتان پیام می‌دهد که باید برای خواب آماده شود.

تاریکی، ترشح هورمون ملاتونین را فعال می‌کند و وقتی اطرافتان تاریک می‌شود، ملاتونین شروع به ترشح شدن می‌کند تا کم‌کم سطح هشیاری‌تان پایین بیاید.

ورزش کنید

ثابت شده که ورزش منظم به خواب بهتر و منظم‌تر کمک می‌کند. یافته‌ها نشان داده‌اند فعالیت بدنی منظم در افراد سالمند، موجب راحت‌تر به خواب رفتن و در خواب ماندن می‌شود. طبق این نتایج، ورزش هوازی با شدت متوسط در صبح سبب بهبود کلی در وضعیت خواب افراد می‌شود. کسانی که صبح‌ها ورزش می‌کنند، شب‌ها فشارخون پایین‌تری دارند و مدت خواب عمیق‌شان بیشتر است.
فعالیت هوازی در صبح می‌تواند ضربان قلبتان را بالا ببرد. پیاده‌روی تند یا یوگا منجر به خواب بهتر می‌شوند. اگر به منظور شب‌ها زودتر خوابیدن ورزش می‌کنید، نباید شدت آن زیاد باشد و حداقل یک ساعت با زمان خوابتان فاصله داشته باشد. هرچند ثابت نشده که شب‌ها ورزش کردن اختلالی در کیفیت خواب ایجاد نماید، اما ممکن است زمان به خواب رفتن را به تاخیر بیندازد.

مکمل ملاتونین را امتحان کنید

بدن شما به طور طبیعی وقتی در تاریکی قرار می‌گیرید ملاتونین تولید می‌کند؛ اما مصرف مکمل ملاتونین هم می‌تواند کمک کند زودتر خوابتان بگیرد. مصرف نیم تا یک میلی‌گرم ملاتونین، ۳ تا ۴ ساعت پیش از زمان خواب می‌تواند مناسب باشد. برای اینکه ملاتونین بهترین اثر را بگذارد توصیه شده است پیش از خواب کمتر خود را در معرض نور قرار دهید، مثلا نور اتاق را کم کنید و موبایل را کنار بگذارید.
هرچند ملاتونین به طورکلی برای بیشتر افراد بی‌ضرر است؛ اما عوارض جانبی احتمالی آن شامل واکنش‌های آلرژیک و تداخل با داروهای دیگر می‌شود. مصرف مکمل ملاتونین به خانم‌های باردار و شیرده و کسانی که علائم زوال عقل را دارند توصیه نمی‌شود. در مورد مناسب بودن یا نبودن مکمل ملاتونین برای شما حتما از پزشک سوال کنید.

دمای اتاق خواب را کم کنید

ریتم درونی بدن شما علاوه بر تنظیم سیکل خواب بر دمای بدنتان هم اثر می‌گذارد. دمای مرکزی بدن طی روز تدریجا بالا می‌رود و شب‌ها قبل از خواب افت می‌کند. دمای اتاق‌خوابتان بر تنظیم خواب شما اثر می‌گذارد. وقتی دمای بدنتان پایین‌تر می‌آید، کم‌کم احساس خواب‌آلودگی می‌کنید. بنابراین همیشه اتاق‌خوابتان را خنک نگه دارید تا زودتر و بهتر بخوابید.
یافته‌ها نشان می‌دهند اتاق با دمای ۳۶ تا ۳۸ درجه سانتی‌گراد، کیفیت خواب را پایین می‌آورد و جلوی خواب عمیق را می‌گیرد؛ اما اتاق خواب با دمای ۱۵ تا ۱۹ درجه سانتی‌گراد می‌تواند ریتم درونی بدنتان را تنظیم کرده و کیفیت خوابتان را بالاتر ببرد.

یک روتین برای پیش از خوابتان داشته باشید

روتین‌های پیش از خواب فقط برای بچه‌ها مفید نیستند و به شما هم کمک می‌کنند. داشتن یک روش برای آرام کردن جسم و ذهن کمک می‌کند بدنتان این پیام را دریافت کند که زمان خواب است. روتین‌های شبانه، فرصت بسیار خوبی برای مراقبت از جسم و روانتان هستند؛ مثلا روتین مراقبت از پوست یا خواندن چند صفحه کتاب با موضوعی معمولی می‌تواند همان چیزی باشد که شما را آرام و متمرکز و برای خواب آماده می‌کند.

چند توصیه دیگر

. مسواک بزنید. بله همین توجه ساده به سلامت دهان می‌تواند شما را برای خواب آماده کند.
. لباس خواب بپوشید. کارشناسان می‌گویند عوض کردن لباس معمولی با لباس خواب راهی ساده برای اعلام زمان خواب و استراحت به بدن است.
. یک روتین خانوادگی داشته باشید. کتاب خواندن پیش از خواب برای بچه‌ها می‌تواند شامل تمام اعضای خانواده هم بشود.
. پنکه را روشن کنید. یافته‌ها نشان می‌دهند وایت نویز و هوای خنکی که از پنکه می‌آید هر دو برای به خواب رفتن مفیدند.
. ساعت‌های قبل از خواب، نور و سروصدای خانه را کم کنید. نور زیاد در خانه پیش از خواب، خواب را مختل می‌کند.
. فعالیت‌های آرامش‌بخش انجام دهید. مدیتیشن و گوش دادن به یک موسیقی آرامش‌بخش هر دو کیفیت خوابتان را بهتر می‌کنند.

منبع: tebyan.net