محققان اولین نشانگر خون را در مورد مولتیپل اسکلروزیس یافته‌اند. این آزمایش میتواند بین ۳ زیر گروه از بیماری با دقت ۸۵-۹۰٪ تمایز قایل شود. این یافته‌ها که ۱۲ سال به‌طول انجامید، به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا تشخیص دهند که افراد با دقت ۸۵-۹۰٪ به کدام نوع از بیماری ام‌اس مبتلا هستند.
در حالی که از قدیم اثبات شده که بیماران به انجام آزمایشات گران قیمت نیاز دارند، نتایج جدید نشان می‌دهد که آزمایش خون میتواند این روند را تا حد زیادی ساده و سریع کند. این امر باعث میشود تا بتوانید به سرعت و آسان، پیش آگهی ۳ نوع MS انجام گیرد، و به پزشکان این امکان را می‌دهد تا درمان خود را برای بیماران ام‌اس با دقت بیشتری تطبیق دهند.
محققان گفتند که کیت آزمایش خون بالینی به‌طور بالقوه میتواند ظرف ۲ سال دیگر در دسترس باشد و این تحقیقات همچنین احتمالاً راهی کاملاً جدید از روش‌های درمانی MS را فراهم می‌کند که امکان توسعه یک درمان شخصی برای هر فرد را دارد.
اطلاعات منحصر به فرد حاصل از بیومارکرکه از یک فرد به دست می‌آید، امکان توسعه یک راهنمای درمان شخصی را برای هر بیمار فراهم می‌کند. همچنین نتایج به احتمال زیاد در درک پیشرفت سایر بیماری‌های ناشی از التهاب و نورودژنراسیون کمک کننده است.
از جمله بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک نیز که به‌عنوان Lou Gehrig’s یا بیماری نورون حرکتی شناخته میشود. این آزمایش به خودی خود متکی به تشخیص ترکیباتی در مواد بیوشیمیایی خاصی است که از یک ماده شیمیایی به نام تریپتوفان استفاده می‌کند.
تریپتوفان در التهاب مغز نقش دارد. با افزایش دانش چگونگی پردازش تریپتوفان توسط سلول‌های ما، محققان قادر به شناسایی بهتر خواهند بود. درگیری در بسیاری از انواع بیماری‌های نورودژنراتیوقابل شهود است.
مولتیپل اسکلروزیس نوعی اختلال در سیستم عصبی مرکزی است که بیش از ۲٫۳ میلیون نفر در سراسر جهان را مبتلا می‌کند. بیماری ام‌اس شایع‌ترین بیماری عصبی است که در بزرگسالان جوان تأثیر دارد و اغلب بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی تشخیص داده میشود و ۳ برابر خانم‌ها بیشتر از آقایان درگیر می‌کند.
به گزارش سایت sciencealert.com که در تاریخ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹ منتشر شده است.
مطالعه‌ای نشان داده است که گروهی از داروهایی که معمولاً برای درمان اسید معده و سوزش سر دل مورد استفاده قرار می‌گیرند، با خطر بیش از دوبرابر ابتلا به سرطان معده در ارتباط است.
مهارکننده‌های پروتون پمپ (PPI) برای فرونشاندن تولید اسید در معده استفاده می‌شوند و جزء داروهای پر فروش در جهان هستند، اما مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ نشان داد که استفادۀ طولانی مدت از این دارو میتواند خطرات سرطان معده را تقریباً ۲۵۰ درصد افزایش دهد.
این خطرات با نوعی باکتری به نام هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori) مرتبط است، این باکتری در بدن بیش از نیمی از جمعیت جهان وجود دارد و بیشتر آنها بی‌ضرر است، اما در درصد کمی از افراد، این باکتری با پیشرفت سرطان معده پیوند دارد.
تحقیقات پیشین نشان داد افرادی که به‌طور مداوم به عفونت هلیکوباکتر پیلوری مبتلا می‌شوند و داروهای مهارکنندۀ پروتون پمپ مصرف می‌کنند، احتمال بیشتری برای پیشرفت سرطان معده، به نام گاستریت آتروفیک دارند.
در عین حال مکانیسم این امر ناشناخته است، مدت‌هاست به این موضوع اشاره میشود که اگر از بین بردن عفونت پیش از مصرف مهارکننده‌های پروتون پمپ صورت بگیرد، که این امر با عوارض جانبی مختلفی پیوند داشته است، احتمال ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد.
اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که احتمالاً اینگونه نباشد.
محق یان وونگ از دانشگاه کالج لندن می‌گوید: «مهارکننده‌های پروتون پمپ (PPI) درمانی مهم برای عفونت هلیکوباکتر پیلوری است و سوابق ایمنی خوبی در مصرف کوتاه مدت دارد.»
«اما، باید از استفاده طولانی مدت و غیرضروری اجتناب شود.»
وونگ و محققان همکارش، یکی از پایگاه‌های داده بهداشت و سلامت ساکنین هنگ کنگ را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، ۶۳،۳۹۷ بزرگسال برای از بین بردن عفونت هلیکوباکتر پیلوری با استفاده از مهارکننده‌های پروتون پمپ و دو آنتی‌بیوتیک تحت درمان سه جانبه قرار گرفتند.
پس از از بین بردن عفونت افراد به طور متوسط ۷٫۵ سال مورد بررسی قرار گرفتند، در طی آن دوره ۳،۲۷۱ نفر به مصرف PPI (به طور متوسط نزدیک به سه سال) ادامه دادند، در حالی که ۲۱٫۷۲۹ نفر از داروی جایگزین مسدودکننده H2 استفاده کردند.
از ۶۳۳۹۷ نفری که در ابتدا درمان سه جانبه را انجام داده بودند، ۱۵۳ نفر به سرطان معده مبتلا شدند – اما بیمارانی که PPI مصرف کرده بودند ۲٫۴۴ برابر بیشتر احتمال ابتلا به سرطان داشتند، در حالی که افرادی که مسدودکننده‌های H2 مصرف کردند هیچ خطر تشدیدشده‌ای نشان ندادند.
علاوه بر این، تکرار بیشتر مصرف PPI و درمان طولانی مدت با دارو، احتمال ابتلا به سرطان در آینده را بیشتر نشان می‌دهد.
میزان مصرف روزانه PPI با خطر ابتلا به سرطان، ۵۵/۴ برابر بیشتر از سطح اولیه، ارتباط داشت و در صورت مصرف بیش از سه سال از این دارو، خطر ۸ برابر بیشتر بود.
محققان تصدیق کردند که این فقط یک مطالعه مشاهده‌ای است، بنابراین در اینجا ما نمی‌توانیم از داده‌ها فرض بگیریم که داروهای PPI علت ابتلا به سرطان هستند – اما با این وجود، این یک کشف هشداردهنده است که در مقایسه با تحقیقات پیشین دانشمندان چیزهای بیشتری را نشان می‌دهد.
ریچارد فررو، محقق عفونت دستگاه گوارش از انستیتوی تحقیقات پزشکی هادسون در استرالیا، که درگیر این مطالعه نبود، می‌گوید: «جالب اینجاست که نویسندگان هیچ ارتباطی بین خطر ابتلا به سرطان معده و درمان طولانی مدت با سایر داروهای ضدبازدارنده پیدا نکردند … این امر نشان می‌دهد که فرونشاندن اسید تنها عامل نیست.»
«این کار دارای پیامدهای بالینی مهمی است زیرا PPI، که در لیست فروش ۱۰ داروی رایج در ایالات متحده قرار دارد، معمولاً برای معالجه سوزش سر دل تجویز میشود.»
البته به همان میزان که افزایش ریسک قابل توجه است، باید این نکته را نیز در نظر داشته باشیم که ضریب کلی خطر هنوز پایین است.
در طول مطالعه، استفاده طولانی مدت از PPI به ازای هر ده هزار نفر در سال فقط با چهار مورد سرطان معده همراه بوده است، که ارزش در نظر گرفتن را است.
تحقیقات بیشتری در مورد تأثیرات بلند مدت PPIs انجام خواهد شد تا بهتر بفهمیم که چرا چنین رابطه‌ای وجود دارد، اما در این میان، این تحقیق شواهد بیشتری را ارائه می‌کند تا نشان دهد که PPI میتواند در کوتاه مدت برای بیمارانی که از آنها استفاده می‌کنند مشکل ساز باشد.
دکتر استفان ایوانز، فارماکوئیدیدولوژیست یا متخصص فارماکواپیدمیولوژی یا همه‌گیرشناسی دارویی، از دانشکده بهداشت و طب گرمسیری لندن، که در این تحقیق مشارکت نداشته است، می‌گوید: «بسیاری از مطالعات مشاهده‌ای اثرات منفی مرتبط با PPI پیدا کرده‌اند.»
«قابل قبول‌ترین توضیحات درباره کلیه شواهد در این باره این است که به کسانی که PPI داده می‌شوند، به ویژه کسانی که طولانی مدت به مصرف این دارو ادامه می‌دهند، بیمارانی هستند که سایر روش‌های درمانی روی آنها جواب نمی‌دهد.»
طبق یک مطالعه جدید، دو ژنی که به سلول‌های بنیادی روده که با چربی رژیم غذایی می‌سوزند کمک می‌کنند، ممکن است در سرطان روده بزرگ نقش داشته باشند.
این مطالعه، که در مجله Gastroenterology به چاپ رسیده است، ارتباط جدیدی بین نحوه مصرف چربی سلول‌ها و چگونگی تنظیم ژن‌ها در عملکرد سلول‌های بنیادی روده موش‌ها بیان کرده است.
مایکل ورزی، استاد ارشد گروه ژنتیک در دانشگاه راتجرز – نیوبرانزویک گفت: «این یافته مهم است زیرا دانشمندان نشان داده‌اند که وقتی چربی رژیم غذایی زیادی در روده وجود داشته باشد، تعداد سلول‌های بنیادی افزایش می‌یابد و باعث افزایش حساسیت به سرطان روده می‌شوند.»
افراد به‌طور طبیعی روزانه میلیون‌ها سلول روده را از دست می‌دهند، درست مثل اینکه سلول‌های پوستی را از دست می‌دهند.
سلول‌های بنیادی روده تحت تجدید مداوم قرار گرفته و گردش مداوم از سلول‌های مخاط روده وجود دارد، اما عملکرد سلول‌های بنیادی تغییر یافته میتواند منجر به سرطان روده بزرگ شود.
مطالعات اخیر نشان داده است که سلول‌های بنیادی روده می‌توانند در حیواناتی که رژیم پرچرب «غربی» دارند افزایش یافته و بالقوه افزایش خطر سرطان در چنین رژیم‌هایی را مشخص کند.
در تحقیقات اخیر این تیم مشخص شد که دو ژن (HNF4A و HNF4G) با هم همکاری می‌کنند تا عملکرد مناسب آستر روده را ارتقا دهند.
در مطالعه جدید، آنها دریافتند که موش‌ها هنگام غیرفعال شدن این ژن‌ها سلول‌های بنیادی روده را از دست می‌دهند و این اهمیت آنها را تایید می‌کند. دانشمندان معتقدند که این ژن‌ها به سلول‌های بنیادی در سوزاندن چربی کمک می‌کنند و انرژی لازم را برای آنها فراهم می‌کنند.
همراه با پیشرفت بیشتر، محققان امیدوارند که بررسی کنند که آیا این دو ژن در رژیم غذایی با چربی زیاد باعث کاهش تعداد سلول‌های بنیادی و خطر ابتلا به سرطان می‌شوند؟
مطالعه‌ای که در مجله انجمن قلب آمریکا (AHA) منتشر شده است، نشان می‌دهد که ۴۹ ساعت کار یا بیشتر در هفته با ۶۶ درصد افزایش خطر ابتلا به فشارخون دائمی و افزایش ۷۰ درصدی خطر ابتلا به فشار خون مخفی، نوعی که کشف نشده است، ارتباط دارد.
محققان همچنین دریافتند که کار کردن از ۴۱ تا ۴۸ ساعت در هفته با افزایش ۵۴ درصدی خطر ابتلا به فشارخون بالا مخفی و ۴۲٪ افزایش احتمال فشارخون بالای دائمی همراه است. محققان فاکتورهای دیگری را نیز در این مطالعه در نظر گرفتند، از جمله وضعیت سیگار کشیدن، فشار شغلی، جنس، سن، سطح تحصیلات، شغل، شاخص توده بدنی (BMI) و سایر عوامل بهداشتی.
محققان در این مقاله نوشته‌اند: «نتایج نشان می‌دهد که ساعات کار طولانی مدت یک عامل خطر مستقل برای فشارخون بالای مخفی و دائمی است. به کارگیری راهبردهایی در محل‌های کاری که در آنجا ساعات کار طولانی است میتواند در کاهش فشار بالینی و بهداشت عمومی فشارخون موثر باشد.»
این مطالعه که به مدت پنج سال به طول انجامید، شامل سه مرحله آزمایش بود، در یک سال، سه سال و پنچ سال وضعیت نمونه‌ها پیگیری شد. محققان دارای یک دستیار آموزش‌دیده بودند که به شرکت‌کنندگان مانیتور پوشیدنی می‌دادند تا فشارخون در حالت استراحت را حدود سه بار در صبح اندازه‌گیری کند. هنگامی که کارگران در محل کار بودند، از آنها خواسته شد دستگاه مانیتورینگ فشارخون را بپوشند و فشار خون را هر ۱۵ دقیقه اندازه‌گیری کنند، این امکان وجود داشت که در طو یک روز ۲۰ مرتبه این اندازه‌گیری انجام شود.
فشارخون پایدار و دائمی به عنوان فشار خون بالینی بیش از ۱۴۰/۹۰ میلی‌متر جیوه و فشارخون سرپایی بیش از ۱۳۵/۸۵ میلی‌متر جیوه تعریف شده است.
فشارخون بالای مخفی و فشارخون بالای دائمی
این گروه تحقیقاتی همچنین دریافتند که تقریباً ۱۹ درصد از کارمندان دفتری فشارخون بالای دائمی داشتند، از جمله کسانی که تحت درمان فشارخون قرار داشتند. همچنین بیش از ۱۳ درصد از کارگران دچار فشار خون بالای مخفی بودند، در حالی که هیچ درمانی برای فشار خون بالای مخفی دریافت نکردند.
دکتر خاویر ترودل، استادیار گروه پزشکی اجتماعی و پیشگیری از دانشگاه لاوال در کبک، کانادا ، و نویسنده اصلی این تحقیق می‌گوید: «فشار خون بالای مخفی و پایدار با خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. یکی از عوامل استرس‌زا در محل کار تقاضای بالا برای آن شغل و عدم اختیار تصمیم‌گیری در محل کار است. اما سایر عوامل استرس‌زای مربوط می‌توانند تأثیر داشته باشند. تحقیقات آینده میتواند بررسی کند که مسئولیت‌های خانوادگی – مانند تعداد فرزندان کارگر، وظایف خانه و نقش مراقبت از کودک – آیا ممکن است با شرایط کار و فشارخون بالا در تعامل باشد.»
مانیتورهای پوشیدنی برای اندازه‌گیری فشارخون
محققان بر اهمیت کار در زمان کافی و مناسب تأکید می‌کنند بدون اینکه بیش از حد اضافه کاری انجام دهند. مردم باید بدانند که کار کردن در ساعات طولانی میتواند بر سلامتی آنها، به ویژه سلامت قلب و عروق آنها تأثیر بگذارد. به کسانی که ساعات طولانی کار می‌کنند باید مانیتور پوشیدنی فشارخون داده شود تا بتوانند فشارخون را با گذشت زمان اندازه‌گیری کنند.
علاوه‌بر این، پزشکان باید فشارخون مخفی را نیز از طریق مانیتورهای پوشیدنی تشخیص دهند، زیرا این بیماری کشف نشده است و میتواند منجر به عوارض جدی شود. فشارخون بالای مخفی با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است. علائم و نشانه‌ای ندارد و در صورت مراجعه به پزشک غیر قابل تشخیص است، به همین دلیل ممکن است تشخیص و درمان به تاخیر بیفتد.
آب میوه‌ی ترکیبی محبوب شما کدام است؟ آیا آب هویج و پرتقال است؟ پس، ممکن است تعجب کنید اگر بدانید آب موز و پیاز گزینه‌ی مناسبی برای انتخاب کردن است. راستش را بخواهید، شاید خوشمزه به نظر نرسد، اما باید از منظر ارزش‌های مغذی‌اش به آن نگاه کنید. بله، این ترکیب مطمئنا حاوی بهترین مواد مغذی است. بنابراین، اگر درباره‌ی چیزهایی که آب موز و پیاز دارد
۱. منبع فیبر
نمی‌توان انکار کرد که موز و پیاز سرشار از فیبر هستند. و می‌دانیم، فیبر ماده‌ای است که در بهبود وضعیت گوارش نقش ایفا می‌کند. به علاوه، موز حاوی اینولین است که به عنوان یک فیبر رژیمی تعداد باکتری‌های سالم موجود در روده‌ها را افزایش می‌دهد. در واقع، این ماده باعث حفظ سلامت اجابت مزاج میشود و قطعا از سلامتی دستگاه گوارش محافظت می‌کند. در نتیجه، اگر می‌خواهید گوارش سالمی داشته باشید، پس خوردن آب موز و پیاز میتواند کمک فراوانی بکند.
۲. منبع آنتی اکسیدان
معلوم شده است موز و پیاز مقدار خوبی آنتی اکسیدان دارند. در نتیجه، آنتی اکسیدان از بدن در برابر بیماریها محافظت خواهد کرد. فقط همین نیست، محتوای فلونیک و فلاونوئید آن برای پیشگیری از سرطان و التهاب بدن ارزشمند و مفید است. عجب فایده‌ی بی‌نظیری، نه؟
۳. کمک به کاهش وزن
به خاطر وجود فیبر، آبمیوه موز و پیاز در کنترل وزن بدن موثر است. این به خاطر توانایی‌اش در القای احساس سیری طولانی‌تر است. پس، اشتها را کنترل و به کاهش وزن کمک خواهد کرد. به همین جهت، برای داشتن رژیم غذایی سالم، به مصرف خوراکی‌های سالمی مانند میوه-سبزیجات با هم نیاز دارید مانند موز و پیاز تا بهترین نتایج را بگیرید!
۴. تقویت انرژی
اگر می‌خواهید برای انجام فعالیت‌های روزانه انرژی بیشتری داشته باشید، پس نوشیدن آب موز و پیاز چیزی است که باید به آن فکر کنید. در چنین حالتی، محتوای پروتئین خوبی دارد که تولید انرژی را در بدن تقویت می‌کند. بنابراین، روزتان را با یک لیوان آبمیوه موز و پیاز آغاز کنید!
۵. بهبود سلامت قلب
آیا می‌خواهید قلب سالمی داشته باشید؟ پس نوشیدن آب موز و پیاز ممکن است کمک زیادی به شما بکند. این به خاطر وجود فیبر بالا در آن است. همچنین بر پایه‌ی مطالعه‌ای انجام شده توسط دانشگاه لیدز در بریتانیا نشان داده شده که مصرف خوراکی‌های سرشار از فیبر میتواند به پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی و بیماری کرونر قلب کمک کند. می‌توانید منبع فیبر را در میوه‌ها و سبزیجات بسیاری نیز پیدا کنید. پس، مصرف مواد سالمی مانند آب موز و پیاز میتواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سکته و حمله‌ی قلبی کمک کند.
۶. کنترل فشار خون
یکی از فایده‌های آب موز و پیاز برای سلامتی کنترل سطح فشار خون بدن است. در این زمینه، موز محتوای نمک پایین دارد در حالی که سطح پتاسیم موز و پیاز فوق‌العاده است. در نتیجه پتاسیم نقش مهمی در حفظ سطح فشار خون ایفا می‌کند. فوق‌العاده است، نه؟
۷. بهبود سلامت مغز
با خوردن آبمیوه موز و پیاز برای صبحانه، می‌توانید به بهبود سلامت مغز کمک کنید. در این صورت، موز سطح پتاسیم بالایی دارد که میتواند مهارت حافظه را افزایش دهد و سلامت مغز را حفظ کند. همچنین، پی‌برده‌اند مصرف خوراکی‌های سرشار از پتاسیم میتواند خطر لخته شدن خون را در مغز تا ۲۱٪ کاهش دهد. از این رو، حالا انتخاب با خودتان است، برای داشتن زندگی سالم آبمیوه موز و پیاز بخورید!
۸. پیشگیری از سرطان
همان طور که پیشتر توصیف شد، آبمیوه موز و پیاز سطح آنتی اکسیدان بی‌نظیری دارد. از این رو، به کاهش خطر رشد سلول‌های سرطانی مانند سرطان سلول های کلیوی، سرطان سینه، و سرطان پروستات کمک خواهد کرد. از این جهت، برای پیشگیری از سرطان، باید خوراکی‌های سالم مصرف کنید و همین طور سبک زندگی سالمی را در پیش بگیرید.
۹. پیشگیری از کم خونی
وجود آهن در موز و پیاز به بهبود تنظیم گلبول‌های قرمز خون در بدن کمک می‌کند. در نتیجه، در پیشگیری از کم خونی نقش بازی می‌کند بیماری که معنی‌اش سطح پایین گلبول‌های قرمز خون است. به علاوه، با مصرف آب موز و پیاز به صورت مرتب، به درمان و رفع خستگی مفرط و رنگ‌پریدگی کمک خواهد شد. در واقع، آبمیوه موز و پیاز نوشیدنی بی‌نظیری است چون فایده‌های متعددی برای سلامتی دارد!
۱۰. درمان مشکلات تنفسی
فایده‌ی بعدی آب موز و پیاز برای سلامتی درمان مشکلات تنفسی است. این به خاطر محتوای سولفور موجود در پیاز است. این ترکیب به تسکین احتقان سینه و درمان سرماخوردگی‌های معمول کمک خواهد کرد. به علاوه، در تسکین گلو درد، سرفه، و حتی برونشیت نقش دارد. موضوع فقط همین نیست، فایده‌ی عالی‌تر آب پیاز درمان حملات آسمی است. در واقع، پیاز خواص بلغم‌آور دارد که برای مبارزه با سرماخوردگی‌ّها، سرفه‌ها، برونشیت‌ها، و احتقان نیز مفید است.
۱۱. تقویت سیستم ایمنی بدن
آب موز و پیاز از بدن مواظبت به عمل می‌آورد چون سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. این با وجود خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی موجود در آن مرتبط است. این ترکیب از عفونت و آسیب رادیکال‌های آزاد جلوگیری می‌کند. در نتیجه، اگر می خواهید از بیماری‌های خاص و عفونت خلاص شوید، به عنوان نوشیدنی‌تان آبمیوه موز و پیاز را انتخاب کنید که راه بسیار ارزنده‌ای است!
به‌طور خلاصه، آب موز و پیاز ارزش غذایی فوق‌العاده‌ای دارد. ترکیب این دو ابر خوراکی قطعا سلامتی‌تان را تضمین و تقویت خواهد کرد. برای سالم ماندن باید این ترکیب به بخشی از رژیم غذایی سالم روزانه‌تان تبدیل شود. با وجود این، باید از عوارض جانبی ناشی از مصرف آب پیاز اطلاع و اطمینان پیدا کرد. چون ممکن است به خاطر مصرف زیاد به حساسیت، حالت تهوع، یا حتی استفراغ منجر شود. پس، آب موز و پیازتان را به روشی درست و به مقداری درست مصرف کنید تا به بهترین نتایج ممکن دست پیدا کنید!
محققان انگلیسی آزمایش ساده‌ای برای حافظه ابداع کرده‌اند که به وسیله آن می‌توان آلزایمر را هفت سال قبل از بروز اولین علائم این بیماری تشخیص داد.
وبسایت دانشگاه UCL، تاکنون تمام آزمایش‌های دارویی برای معکوس کردن بیماری آلزایمر با شکست روبرو شده‌اند و بیشتر محققان معتقدد که این بیماری را تنها از طریق تشخیص زودهنگام و قبل از بروز آسیب‌های غیرقابل جبران آن، می‌توان کنترل کرد.
محققان دانشگاه کالج لندن در آزمایش جدیدی که در مجله The Lancet Neurology منتشر شده است، نشان دادند که یک آزمایش ساده حافظه میتواند اولین علائم مربوط به زوال عقل را حتی در زمانی که هنوز سایر علائم ظاهر نشده‌اند، تشخیص دهد. محققان معتقدند که این آزمایش، زودهنگام‌ترین روش برای تشخیص تغییرات در وضعیت شناختی افراد است که به بیماری آلزایمر منجر می‌شوند.
طراحی آزمایش
این آزمایش در واقع نحوه خوب عملکردن حافظه را بعد از یک هفته بررسی می‌کند. محققان در این مطالعه یک گروه ۳۵ نفره را مورد بررسی قرار دادند، ۲۱ تن از این افراد حامل جهشی بودند که آنها را در معرض خطر بالاتر ابتلا به آلزایمر در دهه ۴۰ و ۵۰ سالگی قرار می‌دهد.
محققان از این افراد خواستند که فهرستی از اشیاء، جزئیات یک نمودار و واقعیت‌های یک داستان را به یاد آورند.
در آزمایش‌هایی که در حال حاضر برای بررسی حافظه وجود دارند، از افراد خواسته میشود که جزئیات را بعد از ۳۰دقیقه بیادآورند. اما در این آزمایش جدید، این زمان تا هفت روز به تاخیر افتاده است.
محققان در این مطالعه جدید متوجه شدند که افراد حامل جهش و افرادی که انتظار می‌رود در عرض هفت سال به آلزایمر مبتلا شوند، توانستند این موضوعات را در ۳۰ دقیقه بیادآورند، اما عملکرد حافظه آنها در هفت روز به اندازه قابل‌توجهی کاهش یافت.
پروفسور ‘نیک فاکس’ مدیر مرکز تحقیقات زوال عقل و استاد نورولوژی در دانشگاه کالج لندن، گفت:
آزمایش‌های فعلی در خصوص بسیاری از افراد که احساس می‌کنند مشکلی در حافظه آنها در حال رخ دادن است، چیزی نشان نمی‌دهند زیرا ۳۰دقیقه واقعا مدت زمان کافی نیست.
وی افزود:
اما این مطالعه جدید نشان داد که افراد حامل جهش و افرادی که در مرحله ابتدایی ابتلا به آلزایمر قرار داشتند مشکلی در رابطه با یادآوری مطالب بعد از ۳۰دقیقه نداشتند اما در هفت روز حافظه آنها بسیار بد شد به‌طوریکه این تفاوت کاملا قابل‌توجه است.
محققان با وجود اینکه این مطالعه تنها بر افراد حامل جهش ژنتیکی APP انجام شد ، معتقدند که این آزمایش برای بیماری آلزایمر اسپورادیک (نوع بسیار شایع آلزایمر که تقریبا ۹۰ تا ۹۵ درصد از موارد ابتلا به آلزایمر را شامل میشود) نیز کارایی دارد و میتواند در آینده به تشخیص این بیماری کمک کند.
اگر دچار شکستگی شده‌اید احتمالا بسیار بی‌تاب و مشتاق هستید که شکستگی شما زودتر جوش بخورد. از عوامل مهم تاثیرگذار در سرعت جوش خوردن استخوان، نوع تغذیه است.
غذایی که می‌خورید تاثیر مهمی در سرعت جوش خوردن شکستگی شما دارد. بدن شما برای ترمیم شکستگی نیاز به کربوهیدرات، پروتئین، چربی، ویتامین، مواد معدنی و آب دارد.
به چه اندازه باید کالری مصرف کنیم
معمولا مردم موقعی که فعالیتی ندارند نگران افزایش وزن خود می‌شوند. گرچه فعلا به علت شکستگی و کم‌تحرکی متعاقب آن سطح فعالیت‌های بدنی شما کم شده است ولی بدن شما انرژی بیشتری مصرف می‌کند.
این انرژی بیشتر صرف ترمیم شکستگی و آسیب‌های بافتی میشود. هرچه شدت و وسعت آسیب و شکستگی بیشتر باشد بدن شما به انرژی بیشتری برای ترمیم آن نیاز دارد.
به چه اندازه باید آب مصرف کنیم
روزی ۸ لیوان یا دو لیتر آب برای بدن شما لازم است. اگر تا کنون در این حد آب مصرف نکرده‌اید الان موقع آن است که به این توصیه عمل کرده و آن‌را برای خود عادت کنید.
سوختوساز بدن شما افزایش پیدا کرده و کلیه‌های شما برای دفع مواد زائد ناشی از این سوختوساز به آب بیشتری نیاز دارند این آب برای بهبودی شما مورد نیاز است.
صبر نکنید تا تشنه شوید و سپس آب بخورید چون وقتی تشنه شده‌اید بدن شما واقعا آب زیادی را از دست داده است.
اشتها ندارم چه کنم
ممکن است در چند روز اول بعد از عمل جراحی اشتهای خود را از دست داده باشید. نگران نباشید بزودی بهتر می‌شوید ولی در این چند روز می‌توانید نیازهای غذایی خود را بیشتر از مایعات مقوی مثل سوپ و شیر و ماست تامین کنید.
آیا کله پاچه برای جوش خوردن شکستگی استخوان مفید است
کله پاچه به علت بالا بودن میزان کلسترول از مواد غذایی بسیار مضر است. تاثیر این ماده غذایی در زود جوش خوردن شکستگی استخوان اثبات نشده است.
اجابت مزاج من کم شده است
در بسیار از افراد که به علت آسیب‌های بعد از ضربه تحرک کمی دارند یبوست ایجاد میشود. با مصرف میوه و سبزیجان بخصوص میوه‌های ملین مانند برگه زردآلو و انجیر می‌توان دفعات اجابت مزاج را بهتر کرد.
دیگر چه کاری می‌توانم بکنم تا شکستگی من زودتر جوش بخورد
حرکت دادن مرتب مفاصل بدن و تقویت عضلات اطراف استخوان‌ها تاثیر مهمی در زودتر جوش خوردن استخوان‌ها دارند. طبق دستورات پزشک معالج و تحت نظر یک فیزیوتراپ می‌توانید با انجام نرمش‌های مخصوص حرکات اندام‌های خود را بهتر کرده و قدرت عضلات اطراف استخوان‌ها را افزایش دهید.
به‌طور خلاصه چه بخورم و چه نخورم تا استخوان شکسته من زودتر جوش بخورد
یک رژیم غذایی متعادل و متنوع داشته باشید که بیشتر شامل لبنیات، حبوبات و میوه و سبزیجات باشد و از مصرف غذاهای شیرین، پر‌نمک، روغن جامد، الکل، قهوه و شکلات، گوشت قرمز، نوشابه‌های گازدار، غذاهای آماده، فراورده‌های گوشتی آماده و سیگار دوری کنید.
با مصرف چه غذاهایی استخوان شکسته شده زودتر جوش می‌خورد بدن شما برای اینکه بتواند شکستگی را جوش دهد به مواد غذایی متفاوتی نیاز دارد. مهم‌ترین این مواد که بیش از دیگر مواد غذایی در جوش خوردن شکستگی نقش دارند عبارتند از: کلسیم: مهم‌ترین ماده‌ای که بدن شما برای سرعت دادن به جوش خوردن شکستگی استخوان به آن نیاز دارد کلسیم است. کلسیم جزء مهم سازنده استخوان است و ۹۹ درصد کلسیم بدن شما در استخوان‌های شما است. بدن یک فرد عادی در حالت معمولی به روزی یک گرم یا به عبارت دیگر هزار میلی‌گرم کلسیم نیاز دارد. ولی الان نیاز بدن شما به کلسیم بیشتر شده و شما به روزی ۱۵۰۰ میلی‌گرم کلسیم نیاز دارید.
پروتئین: استخوان از یک داربست پروتئینی مانند تار عنکبوت سه بعدی تشکیل شده که بر روی آن مواد معدنی ( مهم‌ترین آنها هیدروکسی آپاتیت است) حاوی کلسیم رسوب کرده است. پس پروتئین‌ها یکی از مواد مهم تشکیل‌دهنده استخوان‌ها هستند و بدن شما برای تسریع در جوش خوردن شکستگی به پروتئین بیشتر نیاز دارد. شما این پروتئین‌ها را می‌توانید از منابع گیاهی مانند غلات و حبوبات تامین کنید. لبنیات و گوشت هم از منابع مهم تامین پروتئین هستند.
در بین منابع حیوانی بهترین آنها لبنیات کم‌چرب و ماهی است. گوشت مرغ هم مفید است. گوشت قرمز با اینکه پروتئین بالایی دارد ولی به علت عدم تعادلی که در سوختوساز کلسیم و فسفر ایجاد می‌کند برای استخوان خوب نیست و مسلما میتواند جوش خوردن استخوان را به تاخیر بیندازد.
لیزین: لیزین یک نوع اسید آمینه است که نقش مهمی در جذب کلسیم به استخوان دارد. اکثر موادی که پروتئین زیادی دارند لیزین زیادی هم دارند مانند شیر کم‌چرب، ماهی، سویا، تخم‌مرغ و لوبیا. سیب و اسفناج هم سرشار از لیزین هستند.
ویتامین سی: این ویتامین نقش مهمی در ساخت کلاژن دارد و کلاژن هم جزء مهمی از داربست پروتئینی استخوان است پس ویتامین سی برای بهبود شکستگی استخوان ضروری است. ویتامین سی همچنین بهبودی زخم را هم سرعت می‌دهد. این ویتامین در مرکبات به وفور یافت میشود.
روی: روی ماده بسیار مهمی برای ترمیم بافتی است پس مصرف آن میتواند در ترمیم شکستگی هم موثر باشد. روی در اسفناج و کلم بروکلی به وفور یافت میشود.
ویتامین آ و سی و روی برای پیشگیری از عفونت بعد از عمل لازم هستند.
بورون: این ماده موجب کاهش دفع کلسیم و منیزیم از ادرار شده و موجب میشود تا کلسیم بیشتری در دسترس استخوان قرار گیرد. سیب، آووکادو و گردو بورون زیادی دارند.
مواد مهم دیگر که در ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده نقش مهمی دارند عبارتند از :
منیزیم: این ماده در اسفناج، کلم بروکلی یافت میشود.
ویتامین کا: این ویتامین در استخوان‌سازی دخالت می‌کند و در جوش خوردن شکستگی نقش مهمی دارد. ویتامین کا در کلم و کاهو و اسفناج یافت میشود.
سیلیکا: این ماده در پوست گوجه‌فرنگی، خیار و فلفل سبز و قرمز یافت میشود.
مصرف چه موادی برای جوش خوردن شکستگی استخوان مضر است
همان‌گونه که مصرف صحیح بعضی مواد غذایی میتواند موجب تحریک جوش خوردن شکستگی شود و به این طیق می‌توان جوش خوردن استخوان را سریع‌تر کرد بعضی دیگر ار مواد غذایی، داروها و یا عادات خاص می‌توانند موجب تاخیر در این روند شوند. تغذیه مناسب برای شکستگی شامل دوری از این مواد است.
موادی مثل شکر، نمک، الکل، کافئین و گوشت قرمز، روغن جامد، شیر پرچرب، میتواند موجب ضعیف شدن استخوان و کند شدن روند ترمیم شکستگی استخوان شوند. کافئین موجب افزایش دفع کلسیم از ادرار میشود و برای جوش خوردن استخوان شکسته شده مضر است. شکر موجب ایمبالانس و عدم تعادل میزان فسفر و کلسیم بدن میشود. نمک میتواند موجب پوکی‌استخوان شده و جوش خوردن شکستگی را به تعویق بیندازد. گوشت قرمز به علت فسفر بالا موجب برداشت کلسیم از استخوان میشود. نوشابه‌های گازدار به علت کربنات و فسفر زیاد موجب برداشت کلسیم از استخوان می‌شوند. بعضی انواع نوشابه‌های گازدار کافئین هم دارند که تاثیر مخرب آن را بر استخوان بیشتر می‌کند. شکلات حاوی مقادیر زیادی کافئین و شکر است که هر دو این مواد برای استخوان مضرند روغن‌های جامد و شیر پرچرب هر دو حاوی چربی‌های اشباع شده حیوانی هستن و هر دو آنها برای استخوان مضرند.
داروهای ضددرد: سلول‌هایی که در بافت‌های آسیب‌دیده هستند موادی به نام پروستاگلاندین از خود آزاد می‌کنند. این مواد ایجاد درد می‌کنند و داروهای ضددرد ضدالتهابی مانند آسپرین، بروفن، دیکلوفناک، سلکوکسیب و … موجب مهار این مواد می‌شوند. از طرف دیگر پروستاگلاندین‌ها در ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده هم مهم هستند. پس مصرف داروهای ضددرد میتواند بهبود بافت‌ها و جوش خوردن شکستگی استخوان‌ها را به تاخیر بیندازد. البته مصرف استامینوفن این تاثیرات را نداشته و موجب بروز مشکلی در جوش خوردن شکستگی نمی‌شود.
سیگار: سیگار کشیدن را قطع کنید. به‌طور قطع کسانی که سیگار می‌کشند شکستکی شان دیرتر جوش می‌خورد و احتمال جوش نخوردن استخوان آنها بیشتر است. سیگار موجب کاهش جریان خون بافتی میشود و استخوان‌ها برای جوش خوردن نیاز به این جریان خون دارند.
به گزارش سایت سازمان بهداشت اروپا ( healtheuropa.eu ) که در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۱۹ منتشر شده است.
محققان در حال بررسی سلول‌های بنیادی پری استئال و چگونگی کمک آنها به بهبود استخوان‌ها هستند.
تحقیقات اخیر مکانیسم جدیدی را نشان می‌دهد که به حفظ و ترمیم استخوان‌های بزرگسالان کمک می‌کند و امکان توسعه راهکارهای درمانی برای بهبود ترمیم استخوان‌ها را فراهم می‌کند.
این تحقیق توسط محققان دانشکده پزشکی Baylor انجام شد و در مجله Cell Stem Cell منتشر شد.
ترمیم استخوان
دکتر دانگسو، نویسنده مسئول، استادیار ژنتیک مولکولی و انسانی و آسیب‌شناسی و ایمونولوژی در بیلور، گفت: « ترمیم استخوان‌های بزرگسالان به فعال شدن سلول‌های بنیادی استخوانی متکی است، که هنوز هم مشخص نیستند.»
سلول‌های بنیادی استخوانی هم در مغز استخوان در داخل استخوان و هم در پریوستوز لایه بیرونی بافت که استخوان را احاطه کرده است، یافت شده است. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که این دو دسته سلول‌های بنیادی، اگرچه ویژگی‌های بسیاری، دارند. عملکردهای منحصربه‌فرد و مکانیسم‌های نظارتی خاصی دارند.
از بین این دو، سلول‌های بنیادی پریوستونی از نظر علمی کم‌تر شناخته شده‌اند. این مطلب مشخص شده است که آنها جمعیت ناهمگن سلول‌ها را تشکیل می‌دهند که می‌توانند به ضخامت استخوان، شکل‌دهی و ترمیم شکستگی کمک کنند، اما دانشمندان نتوانسته‌اند بین زیرگروه‌های مختلف سلول‌های بنیادی استخوانی تمایزی قائل شوند تا چگونگی تنظیم عملکردهای مختلف آنها را بررسی کنند.
در مطالعه حاضر، پارک و همکارانش روشی را برای شناسایی زیرمجموعه‌های مختلف سلول‌های بنیادی پریوستال، سهم این سلول‌ها در ترمیم شکستگی استخوان در مدل‌های زنده موش و شناسایی عوامل خاص تنظیم‌کننده مهاجرت و تکثیر آنها در شرایط فیزیولوژیک، روش نوین ارائه دادند.
سلول‌های بنیادی پریوست
محققان در مدل‌های موش نشانگرهای مشخصی را برای سلول‌های بنیادی پریوستئال کشف کردند. نشانگرها زیرمجموعه مشخصی از سلول‌های بنیادی را نشان می‌دهند که به بازسازی استخوان بزرگسالان در طول عمر کمک می‌کند. پارک گفت: « ما همچنین دریافتیم که سلول‌های بنیادی پریوستئال با مشارکت در ترمیم استخوان به آسیب‌های مکانیکی پاسخ می‌دهند.»
« آنها برای بهبود شکستگی استخوان در موش‌های بالغ مهم هستند و جالب اینکه سهم آنها در بازسازی استخوان بیشتر از سلول‌های بنیادی مغز استخوان است.»
شیموکین‌ها Chemokines
علاوه بر این، محققان دریافتند که سلول‌های بنیادی پریوستئال نیز به مولکول‌های التهابی به نام کموکاین‌ها (به ویژه CCL5) که معمولاً در هنگام آسیب استخوانی تولید می‌شوند پاسخ می‌دهند.
سلول‌های بنیادی پریوستال که دارای گیرنده هستند مولکول‌هایی در سطح سلول آنها هستند که به CCL5 متصل می‌شوند، که سیگنالی را به سلول‌ها می‌فرستند تا به سمت استخوان آسیب‌دیده مهاجرت کرده و آن را ترمیم کنند. حذف ژن CCL5 در مدل‌های موش منجر به نقص قابل توجه در ترمیم استخوان یا تأخیر در بهبودی میشود. هنگامی که محققان برای موش‌های با نقص CCL5 ،CCL5 تهیه کردند، بهبودی استخوان تسریع شد.
این یافته‌ها برنامه‌های درمانی بالقوه را پیشنهاد می‌کند. به‌عنوان مثال، در افراد مبتلا به پوکی‌استخوان، که در آنها ترمیم استخوان کند است و ممکن است منجر به عوارض دیگری ناشی از تحرک محدود شود، تسریع در بهبود استخوان ممکن است باعث کاهش زمان بستری در بیمارستان و بهبود پیش آگهی شود. پارک گفت: « یافته‌های ماین مطالعه به درک بهتر چگونگی بهبودی استخوان‌های بالغ کمک می‌کند. از نظر ما این اولین مطالعه است که نشان می‌دهد سلول‌های بنیادی استخوان ناهمگن هستند و زیرگروه‌های مختلف با خواص منحصر به فرد دارند که توسط مکانیسم‌های خاص تنظیم می‌شوند.
در این مطالعه مارکرهایی شناسایی شدکه به ما امکان می‌دهند زیر گروه سلول‌های بنیادی استخوان را جدا کنیم و نقش هر زیرگروه در سلامت استخوان‌ها مورد بررسی قرار گرفت. درک چگونگی تنظیم عملکرد سلول‌های بنیادی استخوان امکان توسعه راهکارهای درمانی جدید برای درمان آسیب‌های استخوانی در بزرگسالان را فراهم می کند.»
کودکانی که مثانۀ نوروژنیک دارند، یعنی عملکرد مثانه در اثر آسیب اعصاب مثانه کاهش یافته است، در نگه‌داشتن و تخلیۀ ادرار مشکل دارند. مثانه دو عملکرد اصلی دارد. ذخیرۀ ادرار و تخلیۀ ادرار وقتی مثانه پر است. برای انجام درست این دو عملکرد، ماهیچه‌ها و عصب‌های دستگاه ادراری باید با هم کار کنند.
وقتی مثانه پر است عصب‌ها پیام‌هایی را از مثانه به مغز می‌رساند. سپس مغز سیگنال‌هایی ارسال می‌کند و به مثانه می‌گوید ادرار را نگه دارد یا تخلیه کند. در یک مثانۀ نوروژنیک، این عصب‌ها آن‌طور که باید کار نمی‌کنند، در اصل مثانۀ کودکان از کار می‌افتد.
کارکرد نادرست عصب‌های مثانه میتواند منجر به بروز مشکلاتی در کنترل مثانه بشود. در یک مثانۀ طبیعی، ادرار با کمترین فشار و به طور ایمن ذخیره میشود و مثانه بدون هیچ مشکلی میتواند کاملاً تخلیه شود.
داشتن مثانۀ نوروژنیک در کودکان باعث میشود آنها قادر به کنترل مکان و زمان ادرارکردن‌شان نباشد. بیشتر کودکانی که دارای مثانۀ نوروژنیک هستند با این اختلال به دنیا می‌آیند. این اختلال تقریباً همیشه به دلیل مشکل سلامتی آنها در زمان تولدشان ایجاد میشود.
به عنوان مثال کودکانی که با مشکلات نخاعی مانند باز بودن دیواره کانال نخاعی متولد می‌شوند، ممکن است از این نوع مشکل مثانه رنج ببرند. بازبودن دیوارۀ کانال نخاعی یک نقص هنگام تولد است که در آن بند ناف جنین و پوشش محافظ اطراف آن کاملاً شکل نمی‌گیرد.
مثانه‌های نوروژنیک همچنین ممکن است در کودکان مبتلا به فلج مغزی یا هر اختلال دیگری که شامل رشد غیرطبیعی نخاع است نیز شکل بگیرد.
تروما یا بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی همچنین میتواند منجر به ایجاد مثانه نوروژنیک در کودکان شود. اگر این بیماری درمان نشود میتواند منجر به آسیب رگ‌های خونی در سیستم ادرار شود. آسیب رگ‌های خونی نیز میتواند منجر به موارد دیگری مانند عفونت ادراری (UTls) و تورم کلیه شود. مثانۀ نوروژنیک قابل درمان نیست اما قابل کنترل است. برخی از داروها می‌توانند به شل شدن عضلات مثانه بیش فعال کمک کنند.
روش دیگر برای درمان اختلال نوروژنیک نورومدولاسیون یا تنظیم و تغییر فعالیت سلول‌های عصبی است. الکترودهای کوچک و یک محرک در نزدیکی اعصاب مربوط به عملکرد مثانه وارد می‌شوند. محرک تحریک‌کننده‌های الکتریکی‌ای را به مغز می‌رساند که در صورت آسیب ندیدن اعصاب، بدن به طور معمول دریافت می‌کند.
این نوع درمان میتواند به مشکلات کنترل مثانه در کودکان کمک کند. تقویت و پرورش مثانه یک روش غیرجراحی است که به بیماران کمک می‌کند مهارت‌ها و تمرین‌هایی را برای تقویت عضلات کف لگن یاد بگیرند.
برای افرادی که مبتلا به دیابت یا هر بیماری دیگر می‌باشند، مزایای ورزش را نمی‌توان نادیده گرفت. ورزش به کنترل وزن، کاهش فشارخون، کاهش کلسترول مضر LDL و تری‌گلیسیرید، افزایش کلسترول سالم HDL، تقویت ماهیچه‌ها و استخوان‌ها، کاهش اضطراب و بهبود وضعیت عمومی شما کمک می‌کند. مزایای دیگری نیز برای مبتلایان به دیابت وجود دارد: ورزش سطح گلوکز خون را پایین آورده و حساسیت بدن شما به انسولین را تقویت می‌کند و باعث مقابله با مقاومت در برابر انسولین میشود.
بسیاری از مطالعات بر این فواید و دیگر مزایای ورزش تأکید می‌کنند. در زیر برخی نکات برجسته از این یافته‌ها آورده شده است:
با انجام ورزش، در افراد گروه‌های قومی مختلف که داروها و رژیم‌های مختلفی داشتند، HbA1c را به میزان ۰٫۷ درصد کاهش داد و این بهبود وضعیت حتی اگر هیچ وزنی از دست ندهد رخ می‌داد.
همه اشکال ورزش هوازی، مقاومتی، یا هر دو (تمرین ترکیبی) در کاهش مقادیر HbA1c در افراد مبتلا به دیابت به یک اندازه موثرهستند.
تمرین مقاومتی و ورزش هوازی هر دو به کاهش مقاومت به انسولین در بزرگسالان مسن‌تر که قبلاً بدون چاقی شکمی در معرض خطر دیابت بودند، کمک کرد. ورزش ترکیبی بیشتر از انجام تمرینات به صورت تکی مفید است.
مبتلایان به دیابت که حداقل دو ساعت در هفته قدم می‌زدند، نسبت به افرادی که زندگی نشسته دارند کم‌تر در اثر بیماری قلبی به مرگ‌و‌میر مبتلا می‌شوند و افرادی که هفته‌ای سه تا چهار ساعت ورزش می‌کردند، این خطر را حتی بیشتر از این کاهش می‌دادند.
زنان مبتلا به دیابت که حداقل چهار ساعت در هفته به انجام ورزش متوسط (از جمله راه رفتن) یا ورزش شدید می‌پرداختند، در مقایسه با افرادی که ورزش نکردند، ۴۰٪ خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی کمتری دارند. این مزایا حتی پس از اینکه محققان عوامل مخدوش کننده، از جمله BMI، استعمال دخانیات و سایر عوامل خطر بیماری قلبی را تعدیل کردند نیزادامه داشت.
به‌طور کلی، بهترین زمان برای ورزش یک تا سه ساعت بعد از غذا است که احتمالاً سطح قندخون شما بالاتر است. اگر از انسولین استفاده می‌کنید، مهم است که قبل از ورزش قندخون خود را آزمایش کنید. اگر سطح قبل از ورزش زیر ۱۰۰ میلی‌گرم در لیتر باشد، خوردن یک تکه میوه یا داشتن میان وعده کوچک باعث بهبود آن میشود و به شما در جلوگیری از هیپوگلیسمی کمک می‌کند. ۳۰ دقیقه بعد، آزمایش مجدد نشان می‌دهد که سطح قندخون شما پایدار است یا خیر. همچنین ایده خوبی است که قندخون خود را بعد از هرگونه تمرین یا فعالیت سنگین بررسی کنید. در صورت مصرف انسولین، خطر ابتلا به هیپوگلیسمی ممکن است حداکثر شش تا ۱۲ ساعت پس از ورزش باشد. همچنین اگر قندخون شما بیش از حد باشد (بیش از ۲۵۰)، متخصصان در انجام ورزش احتیاط می‌کنند، زیرا ورزش گاهی اوقات میتواند قندخون را حتی بیشتر کند.
به دلیل خطرات ناشی از دیابت، همیشه یک دستبند هشداردهنده پزشکی که نشان‌دهنده دیابت یا مصرف انسولین در شماست داشته باشید. قرص‌های شیرین یا قرص گلوکز را در حین انجام ورزش، در صورتی که قندخون به طرز چشمگیری کاهش یابد، همراه خود نگه دارید.
