بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, سوال و پاسخ

 

خارش پا به طور معمول مشکلی آزاردهنده است که دلیلی نگران کننده در پس آن قرار ندارد. اما در برخی موارد خارش پوست پاها می‌تواند با مشکلات سلامت جدی پیوند خورده باشد. در کنار خارش، شما ممکن است متوجه قرمزی یا راش پوستی، تاول، خشکی یا پوسته پوسته شدن پوست، جوش‌های خارش‌دار و حتی تورم شوید.
در تختخواب دراز کشیده‌اید و تلاش می‌کنید به خواب بروید، اما خارش پا این اجازه را به شما نمی‌دهد. شما به شدت نیازمند درمانی معجزه‌آسا برای از بین بردن سریع خارش هستید و شاید به این فکر می‌کنید که دلیل این خارش چه چیزی می‌تواند باشد.
خارش پا به طور معمول مشکلی آزاردهنده است که دلیلی نگران کننده در پس آن قرار ندارد. اما در برخی موارد خارش پوست پاها می‌تواند با مشکلات سلامت جدی پیوند خورده باشد. در کنار خارش، شما ممکن است متوجه قرمزی یا راش پوستی، تاول، خشکی یا پوسته پوسته شدن پوست، جوش‌های خارش‌دار و حتی تورم شوید.

در ادامه با برخی دلایل خارش پا و چگونگی توقف آن بیشتر آشنا می‌شویم.

_ بیماری پای ورزشکار
بیماری پای ورزشکار یک عفونت قارچی و دلیلی کلاسیک برای خارش پا محسوب می‌شود. قارچ‌ها می‌توانند در مکان‌های تاریک و مرطوب رشد و گسترش یابند و بر همین اساس پای انسان مکانی ایده آل برای رشد آن‌ها محسوب می‌شود. این شرایط خود را اغلب با یک راش قرمز فلس مانند نشان می‌دهد، به طور معمول بین انگشتان پا آغاز می‌شود و خارش پس از درآوردن جوراب تشدید می‌شود.
بیماری پای ورزشکار می‌تواند به شکل‌گیری تاول‌های خارش‌دار روی پا و پوست ترک خورده و لایه‌لایه نیز منجر شود. عفونت‌های باکتریایی ثانویه نیز می‌توانند به واسطه خاراندن و ایجاد خراش در قسمت تحت تأثیر قرار گرفته شکل بگیرند.
اگر مستعد ابتلا به بیماری پای ورزشکار هستید، کرم‌ها و اسپری‌های ضد قارچ بدون نسخه معمولاً می‌توانند به بهبود شرایط و پیشگیری از عفونت کمک کنند. اگر درمان بدون نسخه مؤثر واقع نشد، به متخصص پوست مراجعه کنید.

_ اگزما
اگزما یک اصلاح کلی برای گروهی از شرایط پزشکی است که می‌توانند موجب خارش و التهاب پوست شوند و اغلب در سال‌های اولیه زندگی انسان رخ می‌دهد. درماتیت آتوپیک، شایع‌ترین نوع اگزما، به طور معمول در قالب راش خارش‌دار و قرمز روی گونه‌ها، دست‌ها، و پاها ظاهر می‌شود.
خاراندن محل تحت تأثیر قرار گرفته می‌تواند به انتشار مولکول‌های التهابی منجر شود که توسعه بیشتر اگزما و خشکی پوست بیشتر را به همراه دارد.
بهترین روش درمان پرهیز از خاراندن، پیشگیری از تعریق در اطراف منطقه تحت تأثیر قرار گرفته و استفاده از کرم‌ها و لوسیون ها مرطوب‌کننده است. پزشک شما ممکن است داروهای استروئیدی موضعی یا خوراکی را برای تسکین خارش تجویز کند.

_ پسوریازیس
این بیماری خودایمنی موجب رشد فوق سریع سلول‌های پوست و تجمع آن‌ها روی سطح پوست می‌شود. آن‌ها به شکل سلول‌های پوست معمولی ظاهر نمی‌شوند و تجمع آن‌ها شکل‌گیری وصله‌های پوسته پوسته نقره‌ای یا سفیدرنگ را در پی دارد.
این بخش‌های فلس مانند و خشک می‌توانند موجب خارش پوست از جمله در پاها شوند. این ضایعات فلس مانند اغلب روی مفاصل در انگشتان پا ظاهر می‌شوند و می‌توانند با تورم و درد مفصل نیز همراه باشند.
کرم‌ها و پمادهای موضعی و همچنین نوردرمانی می‌توانند اغلب به تسکین علائم پسوریازیس کمک کنند. برخی افراد مبتلا به پسوریازیس ممکن است نیازمند داروهای خوراکی یا شکل جدیدتری از درمان‌های تزریقی باشند.

_ نیش حشرات
با توجه به فصل، نیش حشرات مانند پشه می‌تواند موجب خارش پا شود. نیش حشرات موجب یک واکنش التهابی در بدن انسان می‌شود که ترشح ماده شیمیایی هیستامین را به همراه دارد. از این رو، محل نیش خوردگی دچار خارش می‌شود.
همچنین، نیش حشرات می‌تواند موجب تورم، قرمزی، و تحریک پوست شود.
آنتی هیستامین موضعی می‌تواند به تسکین نیش حشرات کمک کند، زیرا معمولاً هیستامین دلیل اصلی مشکل محسوب می‌شود. همچنین، شما می‌توانید از کمپرس سرد یا یخ برای کمک به تسکین التهاب استفاده کنید.

_ پوست خشک
حمام رفتن بیش از حد و دوش گرفتن با آب داغ بدون استفاده مناسب از مرطوب کننده‌های پوست می‌تواند موجب خشکی پوست شود. همچنین، خشکی پوست پاها را ممکن است از والدین خود به ارث برده باشید، یا به واسطه برخی شرایط پزشکی و داروها نیز می‌تواند شکل بگیرد.
افزون بر این، خشکی پوست می‌تواند از مصرف آب ناکافی، مصرف ادرارآورها، یا قرار گرفتن در معرض گرما یا نور، اگر شدت آن‌ها زیاد باشد یا شما پوست حساسی داشته باشید، سرچشمه بگیرد.
اگر خارش پا به واسطه خشکی پوست شکل گرفته است، با بخش‌هایی پوسته پوسته و فلس مانند و همچنین ترک در پوست خود مواجه خواهید شد. برای افرادی که پوست تیره دارند خشکی پوست می‌تواند خود را با رنگ سفید یا خاکستری پوست نشان دهد.

از جمله اقدام‌های پیشگیرانه برای پاهای خشک و خارش‌دار می‌توان به استفاده روزانه از یک مرطوب کننده مناسب اشاره کرد. برای پوست‌های بسیار خشک، استفاده از مرطوب کننده در شرایطی که پوست همچنان مرطوب است توصیه می‌شود زیرا به حفظ هرچه بیشتر رطوبت کمک می‌کند.

_ گال
گال یا جرب یک بیماری پوستی است که به واسطه ورود انگل‌هایی ریز به بخش بالایی پوست شکل می‌گیرد. به طور معمول، گال موجب خارش روی دست‌ها و همچنین بخش‌هایی از پوست که در تماس با جواهرات هستند می‌شود. اما در کودکان، گال می‌تواند گسترش یافته و کف دست‌ها و کف پاها را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
برخی افراد مبتلا به گال با راش، زخم، یا افزایش ضخامت پوست نیز مواجه می‌شوند. خارش ناشی از گال معمولاً بسیار شدید است و هنگام شب تشدید می‌شود.
از آنجایی که گال از طریق تماس پوست با پوست منتقل می‌شود، این بیماری می‌تواند هر فردی را بدون در نظر گرفتن سن، وضعیت اقتصادی یا نژاد تحت تأثیر قرار دهد.
بیشتر افراد مبتلا به گال با کرم‌ها و لوسیون های تجویزی درمان می‌شوند. برخی بیماران ممکن است به داروهای خوراکی نیز نیاز داشته باشند. آنتی‌هیستامین‌ها و کرم‌های استروئیدی می‌توانند در تسکین خارش و واکنش التهابی مؤثر باشند.
اگر به گال مبتلا هستید باید بدن خود را به خوبی تمیز نگه دارید زیرا این بیماری بسیار مسری است. تا زمانی که بیماری به طور کامل بهبود یابد لباس‌ها، ملافه و روبالشی‌های خود را بشویید.

_ درماتیت تماسی آلرژیک
یک راش خارش‌دار روی پای شما می‌تواند درماتیت تماسی آلرژیک باشد. تماس با مواد تحریک کننده مانند مواد شیمیایی یا حتی آلرژن ها در صابون‌ها، مواد آرایشی، و گیاهان می‌تواند موجب درماتیت تماسی آلرژیک شود. رنگ موجود در جوراب‌های تیره یکی از نمونه‌هایی است که پاها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درماتیت ناشی از این عامل می‌تواند موجب خارش پاها در هر جایی شود که جوراب با پاها در تماس بوده است. کنار گذاشتن این جوراب‌ها و استفاده از کرم‌های ضد خارش بدون نسخه می‌تواند شرایط را تسکین دهد.

_ بیماری کلیه
برخی شرایط پزشکی، مانند بیماری کبد یا کلیه، می‌توانند به خارش دست‌ها و پاها منجر شوند. زمانی که کلیه‌ها عملکرد درست خود را ارائه نمی‌کنند، مایع و مواد زائد در خون جمع می‌شوند. این تجمع مواد زائد و افزایش مایع می‌تواند موجب خارش شدید در اندام‌های انتهایی شود که به طور معمول در پاها محسوس‌تر است.
برای بهبود این نوع خارش باید بیماری زمینه‌ای و عوارض آن، چه با استفاده از داروهای تجویزی یا دیالیز، درمان شوند.

_ مشکلات تیروئید
کم کاری تیروئید می‌تواند به احساس خارش در تمام بدن از جمله پاها منجر شود. کم کاری تیروئید کاهش تغییر و تبدیل سلولی، و خشکی و خارش پوست را به همراه دارد. این نوع از خشکی پوست را می‌توان با افزایش رطوبت موضع با استفاده از کرم‌های بدون نسخه پاشنه پا یا سرم‌های پا درمان کرد.
همچنین آغاز روند درمان کم کاری تیروئید و مصرف داروهای آن باید به بهبود خارش پاها منجر شود.

_ خارش بارداری
اگر باردار هستید و نمی‌توانید از خاراندن پاهای خود دست بردارید، ممکن است به خارش بارداری مبتلا شده باشید. این شرایط به واسطه ایجاد مانع در مسیر صفرا از کبد رخ می‌دهد.
خارش بارداری بیشتر شکم، دست‌ها، و پاها را تحت تأثیر قرار داده و به ایجاد خارش در کف دست‌ها و پاها منجر می‌شود.
برای درمان این شرایط باید به پزشک مراجعه کنید و روند درمان می‌تواند شامل تجویز داروهای خوراکی باشد. پمادها یا کرم‌های آنتی هیستامین نیز می‌توانند به تسکین خارش کمک کنند.

_ دیابت
قند خون بالا در افراد مبتلا به دیابت می‌تواند موجب خشکی و خارش پوست، از جمله در پاها شود.
این شرایط می‌تواند به بروز مشکلات گردش خون نیز منجر شود که افراد مبتلا به دیابت را در معرض خطر بیشتری برای شکل‌گیری زخم‌های باز و عفونت‌ها، از جمله نمونه‌ای که موجب خارش پاها می‌شود، قرار دهد. پاهای خشک و خارش‌دار می‌تواند از طریق مرطوب کننده‌ها و عفونت‌های قارچی می‌توانند به روشی مشابه با بیماری پای ورزشکار درمان شوند. همچنین در مورد درمان دیابت باید با پزشک خود صحبت کنید.

_ سرطان
در شرایطی که نادر است، اما خارش پاها می‌تواند نشانه‌ای از ابتلا به سرطان باشد. سرطان‌های کبد یا لوزالمعده یا سرطانی که به کبد گسترش یافته است می‌تواند موجب زردی پوست شود که با تجمع ترکیبی به نام بیلی‌روبین در بدن مرتبط است. بیلی روبین می‌تواند با پوست واکنش نشان داده و موجب خارش به ویژه در دست‌ها و پاها شود.
برای درمان این تغییرات پوستی، باید به پزشک مراجعه کنید تا ابتدا دلیل زمینه‌ای درمان شود.
لوسمی، لنفوم و سرطان پوست نیز ممکن است موجب خارش شوند. روش‌های درمان سرطان مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی نیز خود می‌توانند موجب بروز خارش شوند.
زمانی که دلیل خارش شناسایی شد، ممکن است درمان علائم با آنتی‌هیستامین‌ها و کرم‌های مرطوب کننده صورت بگیرد.

 

منبع: asriran.com

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, سوال و پاسخ

 

تعریق مکانیسم دفاعی بدن و عملی برای متعادل نگه داشتن درجه حرارت بدن است. گاهی اوقات می‌تواند حالت اذیت کننده داشته باشد و افراد را دچار مشکل کند. عوامل و بیماری‌های متعددی می‌تواند بر ترشح تعریق تاثیر گذار باشد. این بیماری درمان قطعی ندارد فقط می‌توان تحت نظر پزشک متخصص میزان ترشح آن را کاهش داد.
کنترل نشدن قندخون در بیماران دیابتی امکان تعریق در اندام فوقانی بدن را افزایش می‌دهد.
قندخون بالا اثرات مخربی را در سیستم عصبی و اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک انسان برجای می‌گذارد. کنترل نشدن قندخون می‌تواند موجب بروز عوارضی نظیر خشک شدن کف پاها و تعریق در اندام فوقانی بدن شود. دیابت منجر به افزایش تعریق می‌شود اما زمانی که عصب اتونوم در این بیماران درگیر باشد منجر به خشکی پوست در پا و کاهش تعریق می‌شود
با خشک شدن کف پاها، این قسمت از بدن ترک می‌خورد و راه عبور عفونت‌ها نیز هموار خواهد شد و با ایجاد مشکلاتی در خون‌رسانی موجب عفونت پاها می‌شود.
برخی افراد دیابتی از تعریق‌های زیاد شبانه در سر و صورت گلایه دارند. این افراد باید با کنترل مناسب و دقیق قندخون مراقب عوارض ناشی از آن باشند.
قند ناشتای افراد دیابتی باید بین ۹۰ تا ۱۳۰ باشد. بعد از صرف صبحانه نیز قندخون این افراد نباید بیشتر از ۱۸۰ باشد.
در صورتی که قندخون افراد دیابتی کنترل نشود دست و پای این افراد دچار علائمی نظیر سوزش می‌شود.
وجود مقدار زیادی گلوکز(قند) در خون برای مدتی طولانی می‌تواند باعث عوارض دیابت شود. این مقدار زیاد گلوکز می‌تواند به بسیاری از قسمت‌های بدن ازجمله : قلب، رگ‌ها، چشم‌ها و کلیه‌ها آسیب برساند.
قندخون بالا آسیب‌های بسیاری برای چشم فرد ایجاد می‌کند. این افراد برای اطمینان بیشتر از وضعیت سلامت چشمان خود باید حداقل سالی یک‌بار به پزشک معالج مراجعه کنند.
ریشه بروز تعریق در بیمار باید مورد بررسی قرار بگیرد در صورت رد مسائل مربوط به غدد درون ریز و سایر بیماری‌ها با تجویز پزشک متخصص از درمان موضعی مانند تزریق بوتاکس، پودر، استفاده ازبرخی کرم‌ها، مصرف داروهای خوراکی می‌توان باعث کاهش تعریق شد.

با توجه به اینکه این بیماری بسیار اذیت کننده می‌باشد و دارای مراحل درمانی سخت است و در اکثر مواقع دلیلی برای افزایش تعریق وجود ندارد در صورت افزایش بیش از حد آن و در ‌‌نهایت مراحل درمان با جراحی و بلوک عصب سمپاتیک می‌توان تشرح آن را کاهش داد.

تعریق و تپش قلب در زنان به خصوص در دوران یائسگی بیش از مردان است اما در سنین کمتر این تعریق می‌تواند در هر دو جنس اتفاق بیفتد و درمان قطعی نخواهد داشت.
بوی بد ناشی از تعریق فقط با شستشوی مناسب از بین می‌رود استرس و تغییرات هورمونی می‌تواند ترشح تعریق را افزایش دهد و در بیماران دیابتی عدم کنترل قند خون نشان دهنده افت قند خون است که با تپش قلب و ضعف و بی‌حالی همراه است.

منابع:

۱- asriran.com

۲- salamatnews.com

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, سوال و پاسخ

 

اسپاسم معده انقباض عضلات شکمی (abs)، معده یا روده است. بسته به این که کدام بخشی از بدن اسپاسم دارد و چقدر این اسپاسم شدید است، ممکن است احساس درد عضلانی جزئی و یا گرفتگی شدید معده نیز داشته باشید. در اغلب موارد، اسپاسم معده به خودی خود بی‌ضرر است، اما می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای باشند.

_ علل اسپاسم معده

شناسایی علل اسپاسم معده می‌تواند به شما در درمان این علامت کمک کند.

_ فشار عضله

فشار بیش از حد بر روی عضلات شکمی می‌تواند باعث ایجاد اسپاسم شود. اسپاسم ناشی از فشار عضلانی، بیشتر در افرادی که ورزش‌های شدید و مکرر را انجام می‌دهند، دیده می‌شود.

_ سایر علائم فشار عضلانی عبارتند از:

حساسیت یا درد در عضلات شکمی
دردی که با حرکت کردن بدتر می‌شود

_ کم‌آبی

خارج شدن الکترولیت‌ها از بدن که ناشی از تعریق، استفراغ، و اسهال است ممکن است اسپاسم عضلانی در بدن، از جمله بر روی معده ایجاد کند. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد، که عضلات به مواد الکترولیتی مانند کلسیم، پتاسیم و منیزیم دسترسی ندارند. هنگامی که این الکترولیت‌ها در بدن کم هستند، عضلات ممکن است کارکرد غیرمعمول و تسخیر شده‌ای داشته باشند.

_ سایر علائم کم‌آبی بدن عبارتند از:

تشنگی شدید
سردرد
سرگیجه
ادرار تیره زرد

_ تجمع گاز

تجمع گاز در معده می‌تواند باعث ایجاد اسپاسم روده شود. زیرا بدن شما تلاش می‌کند گاز را آزاد کند. اگر بدن‌تان زیاد گاز تولید می‌کند،

ممکن است علائم زیر را نیز داشته باشید:

متورم یا نفخ معده
درد شدید معده
احساس پری معده
نیاز فوری به دفع گاز یا آروغ زدن

_ بیماری التهابی روده

این بیماری‌ها، مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو (UC)، نوعی از بیماری‌های مزمن التهابی هستند. بیماری کرون می‌تواند بر روی هر بخش از دستگاه گوارش تاثیر بگذارد، در حالی که UC تنها بر روی روده بزرگ تاثیر می‌گذارد. در هر دو حالت، التهاب باعث ایجاد اسپاسم روده می‌شود.

_ علائم دیگر بیماری‌های التهابی روده عبارتند از:

اسهال
کاهش وزن
گرفتگی و درد شکم
خستگی
تعریق شبانه
یبوست
احساس نیاز فوری برای دفع مدفوع

_ سندرم روده تحریک‌پذیر

سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یک بیماری مزمن است که بر روی روده بزرگ تاثیر می‌گذارد. این بیماری، مانند بیماری‌های التهابی روده، تغییرات بافت روده‌ای ایجاد نمی‌کند، اما علائم مشابه‌ای از جمله موارد زیر دارد:

درد معده یا گرفتگی
احساس نفخ
یبوست
اسهال (گاهی اوقات یبوست و اسهال با هم جایگزین می‌شوند)
گاز

_ گاستریت و گاستروانتریت

گاستریت و گاستروانتریت هر دو نوعی از التهاب معده هستند، اما در گاستروانتریت، روده نیز ملتهب می‌شود. عفونت‌هایی مانند هلیکوباکتر پیلوری، ویروس نوروالک و روتا ویروس معمولا این شرایط را ایجاد می‌کنند.

سایر نشانه‌های گاستریت و گاستروانتریت عبارتند از:

تهوع و استفراغ
اسهال (فقط در گاستروانتریت)
دل درد
نفخ

_ کولیت عفونی

کولیت می‌تواند موجب درد و گرفتگی شکم به علت سوزش و التهاب روده بزرگ شود که باعث ایجاد اسپاسم می‌شود. برخی از باکتری‌هایی که می‌توانند باعث کولیت شوند شامل Clostridium، Salmonella و E. coli می‌باشند. انگل‌هایی مانند جیاردیا نیز می توانند باعث کولیت شوند.

_ انتروئید ایسکمیک و کولیت

گاهی اوقات کولیت ناشی از کمبود خون در روده کوچک و روده است. اسپاسم در این نوع کولیت نیز رخ می‌دهد.

_ یبوست

روده ممکن است زمانی که در معرض افزایش فشار درونی، مانند اتفاقی که در یبوست می‌افتد قرار می‌گیرد، دچار اسپاسم شود.

انسداد روده (ایلئوس)

انسداد روده زمانی رخ می‌دهد که روده “تنبل” یا “خواب آلوده” می‌شود. این بیماری می‌تواند به دلایلی زیر رخ دهد:

عفونت
التهاب
انجام جراحی؛ به ویژه در شکم
مصرف دارو
بیماری شدید
عدم فعالیت بدنی

انسداد روده باعث می‌شود که روده با هوا و مایعات پر شده و باعث اتساع و درد شود.

_ گاستروپارزی

گاستروپارزی اساسا نوعی انسداد روده است. این اختلال اغلب در افراد مبتلا به دیابت رخ می‌دهد و می‌تواند به خصوص پس از خوردن غذا باعث گرفتگی معده شود.

_ علل اسپاسم معده در دوران بارداری

اسپاسم معده یک اتفاق معمول در بارداری است. اکثر علل اسپاسم معده در دوران بارداری بی‌ضرر هستند، اما اگر دچار درد و یا اسپاسم ثابت در یک محدوده زمانی معین شده اید، باید به پزشک مراجعه کنید.

برخی از علل اسپاسم معده در حاملگی عبارتند از:

تولید گاز

تولید گاز یک علامت رایج در بارداری است. این عارضه به این دلیل رخ می‌دهد که پروژسترون، برای حمایت از بارداری در بدن تولید می‌شود. این هورمون، ماهیچه‌ها، از جمله ماهیچه‌های روده را شل می‌کند. که هضم غذا بر اثر این عارضه تسریع پیدا کند باعث می‌شود تا گاز به وجود بیاید.

_ سایر علائم تولید گاز عبارتند از:

نفخ
درد شدید معده
احساس پری معده
نیاز فوری به دفع گاز یا آروغ زدن

انقباض Braxton-Hicks

انقباض Braxton-Hicks، که به عنوان درد زایمان کاذب نیز شناخته می‌شود، اغلب در سه ماهه آخر بارداری اتفاق می‌افتد. این گرفتگی‌ها معمولا مانند درد ناشی از سفت کردن عضلات بوده و به طور منظم رخ نمی‌دهند. این انقباضات بی‌ضرر هستند، اما اگر آن‌ها را تجربه می‌کنید، مخصوصا اگر کم کم به شکل منظم رخ می‌دهند، ایده خوبی است که با پزشک خود مشورت کنید.

_حرکت جنین در بدن مادر

هنگامی که کودک در رحم ضرباتی را به شکم مادر وارد می کند، ممکن است درد حاصل از آن مانند اسپاسم عضلانی در معده احساس شود، به خصوص در سه ماهه دوم. در این مرحله، کودک احتمالا به اندازه کافی بزرگ نیست که بتواند لگدهای قوی که شما آن‌ها را احساس می‌کنید بزند، بنابراین حرکت او بیشتر شبیه اسپاسم احساس می‌شود.

_ کشش عضلات

عضلات شکم در حین بارداری، جهت ایجاد فضای مناسب برای نوزاد، کش می‌آید. هنگامی که عضلات کشش می‌یابند، ممکن است تلاش برای حفظ اندازه اصلی خود، گرفتگی ایجاد کند. کشش عضلات همچنین می‌تواند منجر به درد خفیف در لگن شود. اما این عارضه بخش عادی حاملگی در نظر گرفته می‌شود.

_ چه زمانی باید به دلیل وجود علل اسپاسم معده به پزشک مراجعه کنیم؟

بیشتر موارد اسپاسم معده بی‌ضرر هستند و بدون درمان خود به خود از بین می‌روند. اگر اسپاسم معده دردناک است یا زیاد اتفاق می‌افتد، ممکن است نشانه یک مشکل پزشکی جدی‌تر باشد. اگر در معرض اسپاسم معده همراه با هر کدام از این علائم هستید، به پزشک مراجعه کنید:

استفراغ
خون در مدفوع
درد شدید، به خصوص درد قفسه سینه
اسپاسم معده طولانی مدت یا تکراری
تب
تنگی نفس

اگر اسپاسم شکم در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کرده است یا موجب ناراحتی شما شده نیز باید به پزشک مراجعه کنید.

_ روش‌های درمان خانگی برای تسکین فوری اسپاسم معده

اگر اسپاسم معده باعث ناراحتی شما می‌شود، راه‌هایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش این علامت از آن‌ها استفاده کنید. برخی از درمان‌های خانگی برای کاهش علل اسپاسم عضلانی طراحی شده‌اند، در حالی که برخی عضلات معده را آرام می‌کنند تا اسپاسم متوقف شود.

اگر اسپاسم معده در دوران بارداری دارید، قبل از انجام هر گونه درمان خانگی، با پزشک مشورت کنید. انجام برخی از درمان‌های خانگی ممکن است در دوران بارداری خطرناک باشند.

_ گرما درمانی

گرما می‌تواند به عضلات شکم کمک کند تا آرام شوند. این درمان به ویژه زمانی مفید است که فشار عضلانی یا بیش از حد باعث ایجاد اسپاسم شده است.

_ ماساژ

ماساژ عضلات شکم می‌تواند آن‌ها را آرام کند.

_ چای بابونه

بابونه را می‌توان برای آرام کردن معده و کمک به کنترل اسپاسم استفاده کرد. این روش یک درمان خانگی برای تولید گاز نیز در نظر گرفته می‌شود.

_ الکترولیت‌ها

اگر اسپاسم معده به علت کم آبی بدن ایجاد شده باشد، ممکن است دریافت دوباره الکترولیت‌های شما در درمان این علامت کمک کند. نوشیدن یک نوشیدنی ورزشی، بهترین راه برای دریافت الکترولیت‌ها است.

با این حال، اگر سابقه نارسایی کلیه دارید، با احتیاط از این نوشیدنی‌ها استفاده کنید، زیرا بعضی از الکترولیت‌ها، به خصوص پتاسیم، می‌توانند برای این افراد خطرناک باشند.

همچنین اگر به علت کمبود آب دچار سرگیجه شده‌اید،، باید مقدار زیادی مایعات مصرف کنید. کم‌آبی شدید نیاز به درمان سریع در نزدیکترین مرکز اورژانس برای جایگزینی مایعات داخل وریدی دارد تا از شوک و آسیب به قلب، کبد، مغز و کلیه جلوگیری شود.

_ داروهای ضددرد

اگر اسپاسم معده دردناک است، ممکن است داروهای ضددرد (OTC) مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin) یا استامینوفن (Tylenol) کمک کننده باشد.

شما باید در مصرف داروهای ضد درد OTC احتیاط کنید. ایبوپروفن و داروهای مشابه می‌توانند باعث ایجاد زخم معده و آسیب کلیوی شوند. مصرف استامینوفن در مقادیر زیادی می‌تواند باعث آسیب کبدی و حتی نارسایی کبدی شود. اگر احساس می‌کنید که باید بیشتر از این داروها مصرف کنید، باید با پزشک مشورت کنید.

_ آنتی‌اسیدها

اسید معده نیز می‌تواند باعث ایجاد گاستریت شود که یکی از علل اسپاسم معده می‌باشد. در این موارد، آنتی‌اسیدها یا مهارکننده‌های پروتون پمپ خارج از نسخه می‌توانند با کاهش اسید معده به اسپاسم کمک کنند.

_ استراحت

اگر اسپاسم ناشی از فشار عضلانی باشد، کاهش تمرینات ورزشی و استراحت دادن به عضلات شکم، اسپاسم شما را متوقف خواهد کرد.

_ درمان‌های دیگر

اسپاسم معده ناشی از بیماری‌هایی مانند گاز، کم آبی و فشار عضلانی معمولا در خانه درمان می‌شود. سایر بیماری‌های جدی که موجب اسپاسم معده می‌شوند معمولا نیاز به درمان‌های پزشکی دارند.

پزشک‌تان سعی خواهد کرد علت اصلی اسپاسم معده را تعیین کند و با کشف این علت، آن را درمان کند.

درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

آنتی‌بیوتیک‌ها برای گاستریت یا گاستروانتریت ناشی از باکتری
داروهای آمینوسالیسیلات برای UC و بعضی موارد بیماری کرون
کورتیکواستروئیدها برای بیماری UC و کرون
داروهای ضداسپاسم اگر IBS یا اسپاسم بسیار شدیدی دارید که تحت درمان‌های دیگر قرار نگرفته است.

_ جلوگیری از اسپاسم معده

اگر اسپاسم معده ناشی از بیماری‌هایی مانند بیماری التهابی روده یا IBS باشد، درمان این بیماری‌ها بهترین روش برای جلوگیری از اسپاسم معده است. برای جلوگیری از اسپاسم معده ناشی از فشار عضلانی، گاز و یا کم آبی بدن، راه‌های زیر را امتحان کنید:

درست ورزش کنید. کار کردن زیاد بر روی عضلات ممکن است برای سلامتی شما مفید باشد، اما ورزش نادرست می‌تواند منجر به ایجاد صدمات شود.
از خارج شدن الکترولیت‌ها که به علت کم‌آبی بدن رخ می دهد جلوگیری کنید.
تغییر رژیم غذایی ممکن است باعث جلوگیری از اسپاسم معده ناشی از گاز، گاستریت، IBS و اختلالات التهابی روده شود.
اگر گاز باعث اسپاسم معده شده محدود کردن مصرف فیبر ممکن است کمک کند. فیبر می‌تواند به افراد مبتلا به یبوست ناشی از IBS و گاستریت کمک کند.
مصرف الکل خود را محدود کنید.
مصرف غذاهای تند که می توانند معده شما را تحریک کرده و اسپاسم را بدتر کنند را محدود کنید.
غذاهای چرب نیز می‌توانند علائم را در این شرایط تغییر دهند. بنابراین باید مصرف آن‌ها نیز محدود شود.
اگر بیماری التهابی روده دارید، با پزشک مشورت کنید.

منبع: پیام سلامت

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,سوال و پاسخ

 

کسانی که بیماری دیابت دارند، افزایش قند خون آنان به مدت طولانی، باعث ایجاد مشکلات و عوارضی می‌شود که یکی از عوارض، تاثیر آن بر پاهای شخص است. بیشترین موارد تاثیر گذار سیستم عصبی و محیطی بدن شخص است.

_ آسیب عصبی ناشی از دیابت چیست؟
اگر دیابت از نوع غیر قابل کنترل باشد، بر روی سیستم عصبی تاثیر می‌گذارد و زمانی که بر روی عصب پاها تاثیر بگذارد در این صورت شخص احساس سرما و گرما را از دست می‌دهد. به این از دست دادن حس، دیابت حسی ـ عصبی گفته می‌شود. اگر در اثر این بیحسی قسمتی از پای شخص جراحت پیدا کند و خود شخص متوجه آن نشود، در این صورت زخم بزرگتر شده و احتمال آلودگی آن بالا می‌رود. عضلات پا دیگر مثل سابق واکنش نشان نمی‌دهد و توانایی ندارد.

_ بیماری‌های مربوط به رگ‌ها
دیابت بر روی رگ‌های خونی اثر گذاشته و جریان خون را در آن‌ها تغییر می‌دهد. به جریان خون ضعیف در پاها و دست‌ها، بیماری‌های مربوط به رگ گفته می‌شود. جریان خون نامنظم بر روی رگ‌های خونی قلب تاثیر می‌گذارد. اگر در قسمتی از بدن دچار عفونت شدید، و این عفونت از بین نرفت خطر افزایش عفونت و در نهایت فرسودگی عضو وجود دارد.( در اثر نرسیدن خون به بافت عفونی)

_ مشکلات مربوط به پاها در افراد دیابتی
در افراد دیابتی درد پاها می‌تواند منجر به عفونت ( در اثر کاهش جریان خون) و یا بیماری‌های جدی دیگر و در نهایت قطع عضوی از پا شود.
دیابت یا مرض قند از بیماری‌های شایع و ناتوان کننده انسان است که می‌تواند مشکلات جدی را برای اندام‌ها ایجاد کند. یکی از این مشکلات زخم‌های مزمن و مقاوم به درمانی است که معمولا در کف پای این بیماران ایجاد می‌شود. این عارضه را پای دیابتی Diabetic foot هم می‌گویند.

مشکلاتی که برای پای افراد مبتلا به دیابت ایجاد می‌شود به علت دو اشکال عمده‌ای است که دیابت مسبب آن است. این دو مشکل اختلالات اعصاب محیطی و کم شدن جریان خون اندام است.

اختلال عروقی زمینه‌ساز بروز زخم در پای فرد مبتلا به دیابت است.

کف پا دورترین قسمت بدن از قلب است و نسبت به دیگر بافت‌های بدن خون کمی دریافت می‌کند. به همین علت است که در هوای سرد اولین جایی از اندام که سرد می‌شود پا است.
بیماری دیابت در بلند مدت موجب کم شدن جریان خون در همه بدن می‌شود ولی این مشکل در پا بیشتر از جاهای دیگر خودش را نشان می‌دهد. همین امر موجب می‌شود که زخم‌هایی که بطور مرتب در اثر آسیب‌های محیطی در پای همه افراد ایجاد می‌شوند ولی بسرعت خوب می‌شوند در پای این افراد خوب نشود چون بهبود زخم به مواد غذایی و اکسیژن نیاز دارد که از راه خون به بافت‌ها می‌رسد.

میکروب‌ها هم زمینه را مساعد دیده و بر روی زخم ایجاد شده شروع به فعالیت کرده و عفونت ایجاد می‌کنند. به علت کاهش جریان خون پا گلبول‌های سفید هم کمتر به محل زخم رفته و دفاع ایمنی بافت کم می‌شود. خود بیماری دیابت هم بطور کلی دفاع ایمنی بدن را کاهش می‌دهد. این امر موجب گسترش عفونت در زخم و تاخیر در بهبود آن می‌شود.

در دیابت کاهش حس به علل اختلال در عملکرد اعصاب محیطی وجود دارد

مشکل دیگر افراد دیابتی اختلال در کارکرد اعصاب محیطی است که موجب کم شدن حس لمس در پای آن‌ها می‌شود. این کاهش حس موجب خشکی و ایجاد شکاف‌هایی در پوست شده که زمینه را برای ایجاد زخم فراهم می‌کند. از طرف دیگر بیمار به علت کاهش حس کمتر متوجه آسیب‌های محیطی می‌شود. مثلا پا بدون این‌که شخص متوجه شود در مجاورت شی داغ قرار گرفته و می‌سوزد و یا بر روی شی برنده رفته و زخم می‌شود.
وقتی هم که آسیبی به پوست می‌رسد به علت اختلال در حس درد بیمار تا مدت‌ها متوجه آن نمی‌شود و این موجب پیشرفت عفونت در زخم می‌شود.

اختلالات اعصاب در پای افراد دیابتی می‌تواند در بلند مدت موجب فلج شدن عضلات کف پا شده و این فلجی موجب تغییر شکلی‌های مختلفی در پا می‌شود. تغییر شکل یافتن پا به نوبه خود موجب می‌شود در موقع راه رفتن به قسمت‌های خاصی از کف پا فشارهای بیشتری وارد شود و این فشارها زمینه را برای بروز زخم فشاری فراهم می‌کنند.

اختلالات بینایی هم که از عوارض دیابت است می‌تواند به ایجاد این عارضه کمک کند. دید کم موجب می‌شود بیمار نتواند بخوبی جلوی پای خود را ببیند و پا را در موقعیت‌های نامناسب قرار می‌دهد که این موضوع احتمال آسیب دیدن پا را بیشتر می‌کند.

تمام این موارد دست به دست هم می‌دهند تا موجب شوند کف پای بیمار زخم‌های شدید و مقاوم به درمانی پیدا کند. زخم پای دیابتی در حدود ۷-۵ درصد افراد مبتلا به دیابت ایجاد می‌شود. این زخم‌ها در نهایت موجب قطع عضو در ۵-۰٫۵ درصد افراد دیابتی می‌گردند.
عفونت کف پای این بیماران در ابتدا محدود به پوست است ولی بعد از مدتی به بافت‌های عمقی و استخوان‌های کف پا هم سرایت کرده موجب عفونت استخوان یا استئومیلیت می‌شوند. در عفونت پای این بیماران بیش از یک میکروب فعالیت دارند ولی شایع‌ترین آنها استافیلوکوک طلایی است.

_ آیا این مشکلات قابل پیشگیری است؟
اگر از روش‌های صحیح مراقبتی استفاده کنید یا در صورت مبتلا شدن سریع‌تر اقدام کنید می‌توانید از عوارض جدی جلوگیری به عمل آورید. در این قسمت راهکارهایی را برای مقابله با مشکلات پاها برای‌تان پیشنهاد می‌کنیم:

۱٫ مراقب خود باشید و حواس‌تان باشد که دیابت دارید. به توصیه‌های پزشک معالج خود در ضمینه تغذیه و ورزش و درمان عمل کنید. قندخون خود را در حد نصابی که پزشکان مشخص کرده اند حفظ کنید.

۲٫ هر روز پاهای خود را از نظر زخم، پینه، قرمزی، برآمدگی و دیگر عواملی که در اینجا ذکر شد چک کنید.

۳٫ هر روز پاهای‌تان را با آب ملایم و صابون ملایم شستشو دهید.
* هیچ‌گاه پای خود را خیس نکنید.
* پاهایتان را و به خصوص بین انگشتان را خوب خشک کنید.
* اگر پوست پای‌تان خشک است، بعد از شست و شو از پمادها و لوسیون‌های نرم کننده استفاده کنید.
* لوسیون را بین انگشتان پا استفاده نکنید. پزشک به شما خواهد گفت که کدام لوسیون برای پای‌تان مناسب است.

۴٫ زمانی که از حمام بیرون آمدید، و یا زمانی که پای شما خیس است روی زگیل‌ها و میخچه‌ها را به آرامی ‌فقط در یک جهت سنگ پا بکشید.

۵٫ هفته‌ای یکبار ناخنهای خود را چک کنید.
* ناخن‌ها را به صورت راست با ناخن گیر بچینید.
* گوشه‌های ناخن‌ها را نگیرید.
* بعد از گرفتن ناخن‌ها با سوهان آن‌ها را هموار کنید.

۶٫ همیشه از جورابهای کشی و مناسب پاها استفاده کنید.
* اگر در پاها احساس سرما می‌کنید شب‌ها هم جوراب بپوشید.
* همیشه از کفش‌های راحتی و جلو بسته استفاده کنید.
* هیچ‌گاه از صندل استفاده نکنید و هیچ‌گاه پا برهنه راه نروید حتی در خانه.
* کفش‌هایی بپوشید که اندازه پای‌تان باشد.
* کفش‌هایی بخرید که از جنس چرم و کتان باشد و به راحتی خم و راست شود.
* در مغازه‌ها کفش‌های گشادی یافت می‌شود که مناسب افراد با ایرادات انگشتی هستند و انگشتان پا می‌توانند آزادانه در آن حرکت کنند.

۷٫ سعی کنید خون در پای‌تان جریان داشته باشد. در زمان نشستن پای‌تان را بالا بگیرید. زیاد پای خود را خم نکنید. انگشتان پا را مرتب تکان دهید و روی پاشنه راه بروید.

۸٫ اگر سیگاری هستید، سیگار کشیدن را ترک کنید زیرا سیگار تعادل جریان خون را به خطر می‌اندازد.

۹٫ به یک متخصص بیماری پا مراجعه کنید حتی اگر مشکلی در زمینه پا نداشته باشید. و مطمئن شوید که در هر جلسه پای‌تان را به صورت دقیق بررسی می‌کند. معاینه سالانه پوست پا از نظر قرمزی و… و درجه حرارت پا همچنین میزان حساسیت پا برای چک کردن سلول‌های پا ضروری است.

_ چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر یکی از علامت‌های زیر را مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید.

* تغییر رنگ پوست پا

* تغییر دمای پا

* ورم در پا یا پاشنه

* درد در پاها

منابع:
۱- seemorgh.com
۲- hidoctor.ir

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,سوال و پاسخ

 

_ در چه حالت می‌گوییم بدن ورم کرده است
ورم یا خیز به (به انگلیسی: Edema) (ادیما، اِدِم) که گاهی نیز بنام دراپسی شناخته می‌شود به معنی تجمع غیرطبیعی آب و مایعات میان بافتی موجود در پلاسما در فضای میان بافتی، زیر پوست و حفره‌های بدن و بعلت انتقال آن‌ها از درون رگها به محلهای یاد شده‌است. در حالت طبیعی، تعادل حاصل از هموستازی باعث می‌گردد که مقدار این مایعات در بین بافتها و درون پلاسما میزان ثابت و کنترل شده‌ای داشته باشند.

_ ورم پا
همچنین علت ورم پا در بیماران ممکن است ناشی از بیماری جدی تر از جمله بیماری کبد، بیماری کلیوی، نارسایی قلبی، ترومبوز ورید عمقی (DVT)، سطح پایین پروتئین، کم خونی و نشانه ای از آسیب به پا باشد. شکستن انگشتان پا، مفاصل مچ پا و استخوان ها، تنها چند صدمه ای است که ممکن است موجب تورم شود. تورم، پاسخ طبیعی به آسیب است.

_ نارسایی کبد
نارسایی کبد ( Liver failure ) به معنی کاهش شدید عملکرد کبد است.

کبد نقش مهمی در تولید هورمونها، پروتئین‌های خون، آنزیمهای گوارشی و صفرا و متابولیسم سموم و مواد زائد دارد، لذا کاهش عملکرد کبد عوارض فراوانی در سیستم‌های مختلف بدن دارد.

نارسایی کبدی در بیماری‌هایی مانند سیروز، هپاتیت و کبد چرب دیده می‌شود. درمان در مراحل انتهایی بیماری اغلب نگهدارنده‌است یا با پیوند کبد.

_ ورم پا در نارسایی کبد
کبد نوعی پروتئین به نام آلبومین تولید می‌کند که از نفوذ خون درون رگ‌ها به بافت‌های اطراف، جلوگیری می‌کند. بیماری کبد تولید این پروتئین را مختل می کند. اگر آلبومین به اندازه کافی تولید نشود، خون به بیرون از رگ‌ها رسوخ می کند. جاذبه سبب می شود که مایعات بدن بیشتر در پایین پاها ذخیره شوند،اما مایعات در شکم و قفسه سینه نیز انباشته می شوند. فشارخون بالا در وریدهای ورودی به کبد (به نام افزایش فشارخون ورودی) می‌شود که به طور بالقوه منجر به تورم در هر دو پا و همچنین در شکم (به نام آسیت) می‌شود.
سیروز کبدی یعنی این‌که کبد زخم‌های گسترده، احتمالا ناشی از هپاتیت یا از نوشیدن زیاد الکل برای سال‌های طولانی دارد. جای زخم با جریان خون و در کبد تداخل پیدا می‌کند.
اگر تورم پاهای شما با علایم دیگری همچون خستگی، بی‌اشتهایی و افزایش وزن هم‌راه است، به پزشک مراجعه کنید. اگر تنگی نفس دارید، یا در قفسه سینه احساس درد یا فشار می کنید، با اورژانس تماس بگیرید.
داروها یعنی دیورتیک‌ها و سبک زندگی همچون محدود کردن نمک می‌تواند به کاهش علائم از جمله ورم پا کمک کند. اگر چه کاهش میزان ورم در هر پا یا شکم به کبد شما نمی‌کند اما می تواند حرکت و تنفس را آسان‌تر کند. همیشه این کار تحت نظر پزشک انجام دهید، زیرا افراد مبتلا به نارسایی کبدی باید آب اضافی بدن را به آرامی دفع کنند.

_ چه باید کرد؟

استراحت، کمپرس سرد و بالا بردن پا اولین اقداماتی است که برای پای متورم باید انجام داد. این کارها برای مفصل‌ها و استخوان‌های شکسته مفید است اما اگر پاهای شما بنا به دلایل دیگری دچار تورم شده باشند، می‌تواند به شما کمک کند. اگر استراحت کنید و پاهایتان را بالا ببرید، مایع به خارج از پاها جریان پیدا خواهد کرد. یخ رگ‌های خونی را تنگ‌تر می‌کند که محدود کننده جریان خون است و به تسکین درد کمک می‌کند. جوراب‌های فوق‌العاده تنگ یا همان جوراب واریس و یا بانداژ می‌تواند به خروج مایع از پا کمک کند.

_ قدم زدن

اگر هر یک ساعت پیاده روی کنید، تجمع مایع را در هر قسمت بدن سخت می‌کند و باعث می‌شود که جریان خون به همه جاهای بدن حرکت کند. هر چیزی که زانوها را حرکت می‌دهد و مچ پای شما را انعطاف بدهد، کمک می‌کند.

_ آن‌چه که باید در مورد دارو انجام دهید

بعضی از داروهای استفاده شده برای درمان فشارخون بالا، دیابت و التهاب می‌تواند باعث شود بدن شما آب بیشتری را جمع کند و موجب ورم پا شوند. داروهای دیگری که دیورتیک نامیده می‌شوند، می‌توانند ورم پا را کاهش دهند، آنها کمک می‌کنند که بدن شما با افزایش ادرار آب اضافی را از بدن خارج کند. همیشه قبل از تغییر یا قطع داروهایتان با پزشک خود مشورت کنید.

_ افزودن منیزیم به رژیم غذایی

شما ممکن است قادر باشید به بدن‌تان کمک کنید تا مایعات را به راحتی خارج کند در صورتی که روزانه ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم به رژیم غذایی روزانه‌تان اضافه کنید. البته با پزشک‌تان قبل از مصرف مکمل مشورت کنید، این می‌تواند موجب مشکلاتی شود در صورتی که بیماری کلیه یا قلب دارید یا اگر برای بیماری‌های دیگر دارو مصرف می‌کنید.

بهتر است در این‌حالت که کبد نمی‌تواند پروتئین کند و مختل شده است مواد پروتئین کمتر مصرف شود تا در کبد انباشته نشود.

_ چه موقع باید به پزشک مراجعه کنید

اگر پاهای شما متورم است و تنفس کوتاه یا درد قفسه سینه دارید به دنبال درمان باشید. این‌ها می‌تواند نشانه‌های مایع یا لخته خون در ریه‌های شما باشد. در این چند مورد زیر حتما به پزشک مراجعه کنید:

پای متورم شما پس از فشرده شدن کمرنگ می‌شود.
پوست شما در ناحیه متورم به نظر کشیده یا شکسته است.
درد و تورم شما از بین نمی‌رود.

منابع:

۱- redmag.ir

۲- nabzema.com

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

دوبینی (به انگلیسی: Diplopia)، که به آن دوگانگی دید نیز می‌گویند، نوعی اختلال دید است که از یک جسم واحد دو تصویر در ذهن احساس می‌شود. دوگانگی دید می‌تواند به صورت افقی، عمودی، قطری (یعنی هم افقی و هم عمودی) و یا به صورت چرخش تصویر یک جسم در مقایسه با دیگر اجسام باشد. این مشکل معمولاً ناشی از ماهیچه‌های بیرونی چشم هستند به صورتی که هر دو چشم به صورت عملکردی سالم هستند اما نمی‌توانند بر روی یک هدف مشخص تمرکز نمایند. مشکل ماهیچه‌های بیرونی چشم می‌تواند به علت معضلات فیزیکی، اختلالات تماس عصبی-ماهیچه‌ای، اختلالات اعصاب مغزی که محرک اعصاب هستند، اختلالات گاه و بیگاه شامل سلول‌های دخیل در حرکت چشم و یا مصرف مواد سمی باشد. دوبینی می‌تواند یکی از اولین نشانه‌های یک بیماری‌ همستی مانند موارد مربوط به فریاندهای پردازش عضلات و یا اعصاب باشد که می‌تواند منجر به ایجاد اختلال در تعادل، حرکت و یا توانایی خواندن شخص گردد.

علل دو بینی چشم

وقتی چشم‌های خود را باز می کنید، یک تصویر واضح و تک از هر چیزی را می‌بینید. این روند خودکار بستگی به هماهنگی بخش‌های مختلف دستگاه بینایی (چشم) دارد. این بخش‌ها بایستی با یکدیگر کار کنند تا بتوانید تصویر مناسبی را از اجسام ببینید و عبارتند از:

۱- قرنیه: بخش شفاف جلوی چشم است که باعث تمرکز نور وارده به چشم می‌شود.

۲- عدسی چشم که پشت مردمک است و نور متمرکز را به سمت شبکیه هدایت می‌کند.

۳- عضلات چشم که باعث حرکت چشم می‌شوند.

۴- اعصاب چشم که پیام‌های بینایی را از چشم‌ها به مغز می‌برند.

۵- مغز که اطلاعات بینایی چشم‌ها را پردازش می‌کند.

وجود مشکل در هر یک از قسمت‌های دستگاه بینایی منجر به دوبینی چشم می‌شود. دو بینی مسئله ای غیرعادی است و بایستی سریعا به چشم پزشک مراجعه کرد.

۱- مشکلات قرنیه چشم

مشکلات قرنیه اغلب باعث دوبینی یکی از چشم‌ها می‌شود. بستن (پوشاندن) چشم مبتلا به دوبینی، باعث برطرف شدن مشکل می‌شود. سطح غیرطبیعی چشم (قرنیه غیرطبیعی)، نور وارده را می‌شکند و باعث دوبینی می‌شود.

علل آسیب قرنیه عبارتند از:

• عفونت قرنیه مثل بیماری زونا که قرنیه را بدشکل و خمیده می‌کند.
• زخم قرنیه که سطح قرنیه را تغییر داده و تصاویر ناموزون ایجاد می‌کند.
• خشکی قرنیه که باعث دوبینی می‌شود.

۲- مشکلات عدسی چشم

آب مروارید (کاتاراکت) شایع‌ترین بیماری عدسی چشم است که باعث دوبینی می‌شود.

اگر هر دو چشم مبتلا به آب مروارید باشند، تصاویر دیده شده توسط دو چشم بدشکل می‌شوند.

آب مروارید اغلب با یک جراحی جزئی درمان می‌شود.

۳- مشکلات عضلات چشم

اگر یک عضله در یک چشم ضعیف شود و خوب کار نکند، چشم نمی‌تواند به راحتی حرکت کند و باعث دوبینی می‌شود.

علل مشکلات عضلات چشم عبارتند از :

• بیماری میاستنی گراویس که یک بیماری خودایمنی است. این بیماری از تحریک عضلات توسط اعصاب سر جلوگیری می‌کند. اولین علائم این بیماری شامل دوبینی چشم و افتادگی پلک‌ها (پتوز) است (تصویر کناری).
• بیماری گریوز که یک اختلال مربوط به غده تیروئید است و عضلات چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در مشکل دوبینی عمودی، یک تصویر بالای یک تصویر دیگر دیده می‌شود.

۴- مشکلات اعصاب چشم

بیماری‌های مختلفی باعث آسیب اعصابی می‌شوند که عضلات چشم را کنترل می‌کنند و در نتیجه باعث دوبینی می‌شوند:

• بیماری ام اس (MS) که اعصاب مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر اعصابی که چشم را کنترل می‌کنند، آسیب ببیند، باعث دوبینی می‌شود.
• سندرم گیلن‌باره که یک اختلال عصبی است و باعث ضعف پیشرونده می‌شود. گاهی اوقات اولین علامت این بیماری در چشم‌ها رخ می‌دهد و باعث دوبینی می‌شود.
• بیماری دیابت کنترل نشده که باعث آسیب اعصاب در یکی از چشم‌ها می‌شود و باعث ضعیف شدن و دوبینی چشم می‌گردد.

۵- مشکلات مغزی

اعصاب کنترل کننده چشم به‌طور مستقیم با مغز در ارتباط هستند. پردازش اطلاعات بینایی در مغز صورت می‌گیرد. مشکلات مغزی که باعث دوبینی می‌شوند عبارتند از:

• سکته مغزی
• آنوریسم مغزی
• افزایش فشار داخل مغز در اثر حادثه، خونریزی و عفونت
• تومور مغزی
• سردرد میگرنی

۶ – اختلالات تیروئیدی.

غده تیروئید که در قدام گردن واقع شده است، مسئول تولید هورمونی به نام تیروکسین می‌باشد. هر گونه تغییر در عملکرد این غده بر کار عضلات کنترل‌کننده حرکات چشم تاثیر می‌گذارد.

۷– تومورهای مغزی

رشد و بزرگ شدن تومور در پشت چشم‌ها باعث آسیب عصب بینایی خواهد شد.
– مالتیپل اسکلروزیس. این بیماری، سیستم اعصاب مرکزی از جمله اعصاب چشم را نیز درگیر می‌کند.
-میاستنی گراویس. این بیماری خود ایمنی نیز میتواند با علایم اولیه افتادگی پلک‌ها و دوبینی بخصوص حین خستگی و در عصر و شب تظاهر نماید.
در برخی مواقع، ممکن است دوبینی به‌طور موقتی باشد. مصرف برخی داروها، تشنج و یا حتی خستگی زیاد می‌توانند باعث بروز چنین اختلالی شوند. در صورتی که این حالت به سرعت برطرف نشد، حتما به متخصص مغز و اعصاب باید مراجعه شود.

دوبینی دارای گستره وسیعی از علت‌ها مانند مشکلات چشمی، عفونت، مشکلات خود ایمنی، علایم عصبی و نئوپلاستی می‌باشد.

ام‌اس
آبسه
میگرن
تروما
دیابت
سرطان
سینوزیت
بوتولیسم
آسیب عصبی
قوز قرنیه
انحراف چشم
بیماری لایم
مواد افیونی
چشم آستیگمات
بیماری گریوز
سندروم ورنیک
میاستنی گراویس
نشانگان گیلن باره
ترکیبات سالیسیلاتی
آنتی‌بیوتیک فلوروکینولون

علائم دوبینی چشم

دوبینی چشم می‌تواند به تنهایی و بدون علامت دیگری اتفاق بیفتد.

بسته به علت بروز دوبینی چشم، سایر علائمی که می‌توانند با آن همراه باشند عبارتند از:

• لوچی یا چپ شدن یک و یا هر دو چشم
• درد یک و یا هر دو چشم هنگام حرکت آن‌ها
• درد اطراف چشم مثل شقیقه و یا ابروها
• سردرد
• تهوع
• احساس ضعف در چشم‌ها و یا هر جای دیگر
• افتادگی و پژمردگی پلک‌ها

درمان دوبینی

هدف از درمان دوبینی ، شناسایی علت بروز این اختلال می‌باشد. عینک زدن، استفاده از لنزهای طبی و جراحی لیزر، از جمله روش‌های درمان دوبینی هستند.

منابع:

۱- سایت تبیان

۲- dr-yarahmadi.com

۳- دانشنامه‌آزاد

---