Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( درمان‌های طبیعی برای درمان کیست بارتولن )

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , پیشگیری بهتر از درمان

 

اگر مایعات موجود در کیست عفونی شوند، کیست حساس می‌شود و همچنین این مایعات آبسه‌ای را در اطراف ناحیه‌ی التهابی ایجاد می‌کنند. علت دقیق بروز این بیماری، برگشتن مایع به غدد و انباشته شدن آنها در اثر انسداد است. در این مقاله، درمان‌های طبیعی مختلفی را برای درمان بارتولن مشاهده خواهیم کرد.

عوامل متعددی وجود دارند که می‌توانند دلیل انباشه شدن این مایعات در غدد باشند. پوست عفونی‌شده و بروز پارگی در پوست از عواملی هستند که مهم‌ترین دلایل انباشته شدن مایعات محسوب می‌شوند. در برخی موارد این بیماری به خودی خود درمان می‌شود. اما در هر حال باید درمان پزشکی یا استفاده از داروهای طبیعی صورت بگیرد زیرا ممکن است دوباره این مشکل عود کند. اگر متوجه وجود این نوع کیست در منفذ واژن خود شده‌اید، باید به پزشک مراجعه کنید.


شما باید با پزشک‌تان ملاقات کنید تا مطمئن شوید که در آینده با عوارض ناخواسته مواجه نخواهید شد. درمان‌های طبیعی برای از بین بردن انسداد کیست و کمک به بهبودی این اختلال مورد استفاده قرار می‌گیرند. همیشه ایده‌ی خوبی است که قبل از مصرف بعضی داروها، استفاده از داروهای طبیعی را امتحان کنید، زیرا آن‌ها به صورت طبیعی کمک زیادی به شما می‌کنند. همچنین بدون مشاوره با پزشک‌تان از هیچ گونه درمان یا داروی طبیعی استفاده نکنید.

 

روش درمان به اندازه کیست، میزان درد و ناراحتی شما و عفونی یا غیرعفونی بودن کیست که می‌تواند منجر به تشکیل آبسه شود، بستگی دارد.

گزینه‌های درمانی که ممکن است پزشک به شما توصیه کند، عبارتند از:

  • نشستن در وان آب گرم: نشستن در یک وان یا لگن آب گرم چندین بار در روز به مدت سه یا چهار روز، ممکن است باعث پاره و تخلیه شدن کیست‌های کوچک و عفونی شود.
  • آنتی‌بیوتیک‌ها: اگر کیست شما عفونی باشد و یا اگر آزمایش‌ها نشان دهد که به یک عفونت مقاربتی مبتلا هستید، ممکن است پزشک آنتی‌بیوتیک برای شما تجویز کند. اما اگر آبسه به درستی تخلیه شود، ممکن است دیگر نیازی به آنتی‌بیوتیک نداشته باشید.
  • لیزر کربن دی اکسید: گاهی اوقات برای جلوگیری از رشد مجدد کیست‌های شدیدی که ممکن است در آینده دوباره عود کنند، از لیزر کربن دی اکسید و یا نیترات نقره استفاده می‌شود. ممکن است لازم باشد برای برداشت کیست بارتولن، به عمل جراحی کیست بارتولن نیاز داشته باشید. روشی به نام مارسوپیالیزیشن (marsupialization) وجود دارد که در آن با استفاده از یک برش، یک حفره روی کیست ایجاد می‌شود. این روش به تخلیه شدن مایع درون کیست کمک می‌کند
  • تخلیه جراحی: برای تخلیه کیست‌های عفونی و یا خیلی بزرگ، ممکن است به عمل جراحی کیست بارتولن نیاز باشد. تخلیه جراحی را می‌توان با استفاده از یک بی‌حسی موضعی و یا آرام‌بخش انجام داد. برای انجام این روش، پزشک یک برش کوچک در کیست ایجاد می‌کند تا مایع درون آن تخلیه شود؛ سپس یک لوله پلاستیکی کوچک (کاتتر) در داخل برش قرار می‌دهد. کاتتر به مدت شش هفته در درون برش باقی می‌ماند تا مانع بسته شدن برش شود و در نتیجه به تخلیه کامل مایعات کیست کمک کند.
  • مارسوپیالیزیشن: اگر کیست عود کند و یا باعث اذیت و آزار شما شود، ممکن است روش مارسوپیالیزیشن کمک‌کننده باشد. پزشک بخیه‌هایی در هر دو طرف برش می‌زند تا یک دهانه دائمی به طول حدود ۶ میلی‌متر ایجاد کند. ممکن است به منظور تخلیه کامل کیست و جلوگیری از عود دوباره آن، یک کاتتر به مدت چند روز در درون برش قرار داده شود. ممکن است پزشک برای کیست‌های مقاومی که با روش‌های فوق به طور مؤثر درمان نمی‌شوند، برداشت غده بارتولن توسط عمل جراحی کیست بارتولن را توصیه کند. این عمل جراحی کیست بارتولن معمولاً در بیمارستان و تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. عمل جراحی برداشت غده بارتولن، خطرات و عوارضی ازجمله خونریزی را به دنبال خواهد داشت.

درمان‌های طبیعی برای درمان کیست بارتولن

۱. ویتامین C:

این ماده‌ی مغذی برای سیستم ایمنی بدن شما اهمیت بسیار زیادی دارد. این ویتامین به عنوان یک درمان طبیعی برای کیست بارتولن مورد استفاده قرار می‌گیرد. ویتامین C همچنین به محافظت از بدن در برابر هر گونه آسیبی که می‌تواند توسط رادیکال‌های آزاد ایجاد شود، کمک می‌کند. این ویتامین فقط برای بیماری‌های التهابی استفاده نمی‌شود، بلکه برای درمان کیست‌ها، بخصوص کیست بارتولن نیز کاربرد دارد. شما باید به میزان فراوانی ویتامین C مصرف کنید.

میوه‌های خامی را بخورید که منبع غنی این ویتامین هستند. این امر باعث بهبود سلامت شما خواهد شد و همچنین تورم و درد ناشی از کیست بارتولن را کاهش می‌دهد. به این ترتیب شما در مقایسه با دوره‌ی اولی که تجربه‌ی علائم را شروع کردید، احساس بسیار بهتری خواهید داشت.

۲. ویتامین D:

ویتامین D نه فقط برای درمان درمان کیست بارتولن، بلکه برای بسیاری از انواع بیماری­ها، یکی از پرمصرف‌ترین ویتامین‌ها محسوب می‌شود. این ویتامین سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می‌کند و چنین تاثیری برای سلامت شما اهمیت بسیار زیادی دارد، زیرا به این ترتیب می‌توانید در برابر رادیکال‌های آزاد در بدن و انواع باکتری‌هایی که می‌توانند باعث بروز بیماری‌های جدی شوند مبارزه کنید. هنگامی‌که شما از این روش درمانی برای درمان کیست بارتولن استفاده می‌کنید، عفونتی را که سبب بروز این بیماری می‌شود، از بین می‌برید.

بسیاری از کارشناسان پزشکی توصیه می‌کنند که ۱۰ هزار واحد بین‌المللی از ویتامین D۳ و نقره‌ی کلوئیدی مصرف کنید – ۱۵ قطره از آن را دو بار در روز زیر زبان‌تان بریزید. در اغلب موارد این روش درمانی به ناپدید شدن کیست کمک کرده‌است و از عود مجدد آن جلوگیری کرده‌است. این ویتامین سبب شده که بسیاری از زنانی که این مشکل را داشتند، درمان شوند و دیگر کیست نداشته باشند. شما همچنین باید به میزان فراوانی میوه‌های خام را که دارای ویتامین D هستند، مصرف کنید.

۳. پروبیوتیک‌ها:

این مواد مغذی در کشتن باکتری‌هایی که می‌توانند باعث بروز کیست بارتولن شوند، بسیار موثر هستند. پروبیوتیک‌ها سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می‌کنند و به آن برای مبارزه با رادیکال‌های آزاد که می‌توانند باعث بروز بیماری‌های جدی در بدن شما شوند، قدرت می‌دهند. این مواد مغذی همچنین عفونت‌هایی را که در اثر کیست بارتولن پدیدار می‌شوند، از بین می‌برند. بنابراین، مصرف پروبیوتیک‌ها یکی از بهترین درمان‌های کیست بارتولن است.

۴. روغن درخت چای:

روغن درخت چای یکی از درمان‌های موثر بارتولن است که به بسیاری از زنان مبتلا به کیست بارتولن کمک کرده‌است. شما باید روغن درخت چای (به صورت رقیق شده) را در لب‌های واژن مالش دهید. خیلی زود متوجه نتایج استفاده از این روغن خواهید شد. همچنین می‌توانید این درمان را به صورت خوراکی امتحان کنید. اگر دچار ناراحتی معده هستید، بهتر است از ترکیب روغن درخت چای با روغن زیتون، سیر تازه، عسل مانوکا استفاده کنید. این ترکیب سیستم ایمنی شما را تقویت خواهد کرد. و شما انرژی بیش‌تری در مقایسه با قبل خواهید داشت. همچنین هنگامی ‌که به کیست بارتولن مبتلا هستید، باید از انجام فعالیت‌های جنسی پرهیز کنید زیرا ممکن است باعث بدتر شدن عفونت شود.

در بعضی موارد، مالش دادن این روغن دو بار در روز روی کیست سبب می‌شود که کیست از بین برود. در این موارد بیماران نیازی به استفاده از آنتی بیوتیک ندارند. در واقع آنها از طریق یک روش درمانی طبیعی از شر کیست خلاص می‌شوند. در برخی موارد، بیماران از ترکیب روغن درخت چای و نقره‌ی کلوئیدی استفاده کرده‌اند به این ترتیب که آن را ۳ تا ۴ بار در روز روی کیست بارتولن مالش می‌دادند. این درمان کیست بارتولن نیز به افرادی که از این بیماری رنج می‌برند کمک کرده‌است.


همچنین برخی از بیماران مبتلا به کیست بارتولن تصمیم به نوشیدن ترکیب جوش شیرین و آب که یک نوشیدنی قلیایی‌کننده‌ است، گرفتند زیرا وقتی که فرد به این بیماری دچار است، بدن او می‌تواند دچار عدم تعادل مواد معدنی حیاتی نیز باشد. آنها زمانی که نوشیدنی جوش شیرین و آب را با روغن درخت چای مخلوط کردند، التیام یافتند. اما همانگونه که قبلا گفتیم، قبل از مشاوره با پزشک‌تان از برخی داروهای طبیعی استفاده نکنید.

شاید شما فقط از یک بیماری رنج نمی‌برید یا شاید بدن‌تان دچار عفونت‌هایی شده‌است که ممکن است بسیار خطرناک باشند، در صورتی که از آنها اطلاعی نداشته باشید. همچنین شما می‌توانید روغن درخت چای را به آب داخل وان اضافه کنید. اگر تصمیم به حمام کردن با استفاده از روغن درخت چای دارید، باید ساراپپتاز را به صورت خوراکی مصرف کنید. بیماران بعد از چند روز استفاده از این روش درمانی، نتایج بسیار خوبی را تجربه کرده‌اند و همچنین از درد ناشی از این کیست خلاص شده‌اند.

این درمان را می‌توان بدون ترکیب کردن آن با انواع دیگر درمان‌های طبیعی نیز استفاده کرد. روغن درخت چای خالص (به صورت رقیق شده) را روی کیست مالش دهید و از شر درد ناشی از کیست خلاص شوید. در بسیاری از موارد افرادی که به کیست بارتولن مبتلا بودند و خوردن ماست، پرهیز از شکر و مالش دادن روغن درخت چای را بر روی کیست امتحان کردند، شاهد بهبودی قابل توجهی در سلامت خود بودند.

آنها همچنین تسکین درد ناشی از این بیماری را پس از انجام این موارد تجربه کردند. ترکیبی از روغن درخت چای و کالامین نیز برای درمان کیست بارتولن بسیار موثر است.

۵. زردچوبه:

یکی از درمان‌های طبیعی برای درمان کیست بارتولن، زردچوبه است. این روش درمانی غالبا، شب‌ها قبل از رفتن به رختخواب انجام می‌شود. توصیه می‌شود از پزشک‌تان سوال کنید که آیا این درمان طبیعی با استفاده از زردچوبه برای شما مناسب است یا خیر. این ماده‌ی طبیعی به افراد برای از بین بردن آکنه کمک می‌کند و همچنین برای افرادی که دارای تومور هستند استفاده می‌شود زیرا زردچوبه یک ماده‌ی ضدعفونی‌کننده‌ی طبیعی است و به کوچک شدن تومور کمک می‌کند.

شما می‌توانید مخلوطی از زردچوبه و روغن نارگیل آماده کنید. این ترکیب به بسیاری از بیماران کمک کرده تا علائم ناشی از کیست بارتولن را کاهش دهند و حتی سبب شده که کیست به طور کامل از بین برود. روغن نارگیل در ترکیب با زردچوبه یک درمان بسیار عالی برای رفع کیست بارتولن است، زیرا روغن نارگیل به بدن کمک می‌کند که زردچوبه را جذب کند.

۶. روغن کرچک:

روغن کرچک یکی از بحث‌انگیزترین داروهای طبیعی برای درمان کیست بارتولن است زیرا در بعضی موارد سبب درمان کیست شده و در موارد دیگر هیچ تاثیری نداشته‌است. مطالعات بسیاری در این زمینه انجام می‌شوند و نتایج آنها بسیار متفاوت است. در هر صورت برخی از بیماران که از روغن کرچک برای از بین بردن کیست بارتولن استفاده می‌کردند، شاهد بهبودی در اختلال موجود بودند و دوباره هرگز این مشکل را تجربه نکرده‌اند.

۷. سرکه سیب:

این ماده یکی از بهترین داروهای طبیعی برای رفع انواع زیادی از بیماری‌ها است. قبل از آن‌که استفاده از این دارو را شروع کنید، باید مطمئن باشید که به سرکه سیب حساسیت ندارید. اگر به سرکه سیب حساسیت نداستید، می‌توانید دو قاشق غذاخوری از آن را همراه با مقدار کمی آب مصرف کنید. این روش درمانی باعث می‌شود که شما از درد ناشی از این بیماری رها شوید زیرا این روش نیز یکی از بهترین درمان‌ها برای رفع کیست بارتولن است.

۸. سیلیکا:

موارد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهند بیماران موفق شده‌اند با استفاده از مکمل سیلیکا درمان ‌شوند. این مکمل‌ها ۵ گرم ویتامین B۶، گیاه دارویی دم اسب، منگنز و روی دارند. در بیش‌تر موارد توصیه می‌شود که یک یا دو کپسول در روز استفاده شود. برای انجام این درمان طبیعی با پزشک‌تان صحبت کنید. او به شما دوز مناسب و درمان طبیعی واقعی را خواهد گفت که موجب بروز هیچ اثر جانبی در شما نمی‌شود. در بیش‌تر موارد، افرادی که تصمیم به استفاده از این نوع درمان طبیعی در مراحل اولیه‌ی این بیماری داشتند، درد شدید را تجربه می‌کردند. به هر حال این هم یکی دیگر از درمان‌های خوب کیست بارتولن است.

۹. استحمام نشیمنگاه:

اگر شما از کیست بارتولن رنج می‌برید، آب گرم نیز می‌تواند درمان موثری برای رفع این کیست باشد. هنگامی‌که با آب گرم حمام می‌کنید، کیست دچار پارگی می‌شود و خود به خود تخلیه می‌شود. شما باید در یک وان که به عمق چند سانت آب گرم دارد، بنشینید. این روش را سه تا چهار بار در روز انجام دهید تا به نتیجه برسید. اما آن‌چه که برای این درمان طبیعی اهمیت دارد این است که اگر آبسه یا عفونت داشته باشید، ممکن است با این روش درمانی مشکل‌تان بدتر شود.

بنابراین، پس از دانستن وضعیت اختلالی که دچارش شده‌اید، بهترین درمان کیست بارتولن را انتخاب کنید.

منابع:

۱- drnematolahi.com

۲- homenaturalcures.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( علائم ریفلاکس در نوزادان (GERD) چیست؟ )

ریفلاکس معده (GERD) به مفهوم برگشت محتویات معده به داخل مری می‌باشد. وقتی که کودک غذا می‌خورد، غذا از گلو از طریق مری که به آن لوله گوارشی هم گفته می‌شود، وارد معده می‌شود. زمانی که غذا به معده رسید، یک حلقه از عضلات از بازگشت غذا به مری جلوگیری می‌کنند. اگر این عضلات به درستی بسته نشوند، غذا می‌تواند به سمت مری بازگردد که به این عارضه رفلاکس معده به مری (ریفلاکس گاستروازوفاژیال) گفته می‌شود. اگر رفلاکس معده به مری مشکل‌ساز شود به آن رفلاکس معده اتلاق می‌شود. رفلاکس گاستروازوفاژیال یک فرایند خود محدودکننده شایع در نوزادان است که معمولاً ۶ تا ۱۲ ماه پس از تولد بهبود می‌یابد.

رفلاکس گاستروزوفاژیال زمانی اتفاق می‌افتد که محتویات شکم به سمت عقب بازمی‌گردد. معمولاً از دهان شیرخواران (کودکان زیر دو سال) مبتلا به رفلاکس معده به مری مایعی شامل بزاق و اسیدهای معده بیرون می‌آید. اسید معده که به پوشش مری کودک شیرخوار برخورد می‌کند باعث سوزش سر دل می‌شود که به آن ترش کردن هم گفته می‌شود.

از شایع‌ترین علایم میتوان به سکسه‌های طولانی همراه با احساس ناخوشایند و بی‌قراری در نوزاد حین شیر خوردن و یا بلافاصله بعد از شیر خوردن، خروج شیر از گوشه لب و در موارد شدیدتر استفراغ شیر و محتویات معده با خروج از دهان و بینی نوزاد، بی‌قراری و گریه‌های شدید و طولانی که به سختی فابل کنترل می‌باشد. از سایر علایم می‌توان به احساس گرسنگی مداوم، تاخیر در آروغ زدن یا آروغ زدن هم‌راه درد، مکیدن شست و انگشتان دست توسط نوزاد، پریدن از خواب همراه با جیغ زدن، ناله کردن در خواب، عرق کردن سر و صورت هنگام شیر خوردن، سردی کف دست و پای نوزاد، رنگ پریدگی در ناحیه صورت و لب‌ها هنگام شروع دردها و آبریزش مداوم از دهان هم‌راه با احساس درد در بلعیدن اشاره نمود.
اگر ریفلاکس معده در نوزاد به موفع شناخته و کنترل نگردد علایم ثانویه همچون گرفتگی بینی، خس خس سینه، سرفه‌های گهگاه، تغییر صدای نوزاد هنگام گریه و احساس لرزش در ناحیه بین کتف‌ها و پشت قفسه سینه هنگام شیر خوردن ظاهر خواهند شد و با دقت به چهره نوزاد در هنگام خواب می‌توان علائم مربوط به بالا آمدن شیر در گلو و بلع مجدد آن هم‌راه با تغییر حالت چهره نوزاد به صورت اخم کردن و ناله کردن متعاقب آن‌را مشاهده نمود.

این علائم با بی‌قراری‌های مربوط به کولیک نوزادی فرق دارد. کولیک در نوزادان با قرمز شدن صورت نوزاد و جمع کردن پاها داخل شکم همراه می‌باشد و با داروهای ضدکولیک و تغییر وضعیت خواباندن نوزاد یا گرم کردن و مالش دادن شکم کنترل می‌شود. ولی دردهای ناشی از ریفلاکس هم‌راه با وضعیت کمانی در نوزاد (خم کردن سر به عقب، بالا دادن شکم و کمر و صاف و کشیده نگهداشتن پاها) بوده و به سختی کنترل خواهند شد.

نکته:در صورتی که نوزاد علائمی مانند رشد ضعیف، برگرداندن غذا، استفراغ مکرر، مدفوع خونی، سرفه‌های مزمن و ناراحتی بعد از غذا خوردن از خود نشان داد با پزشک صحبت کنید. این علائم نشان‌دهنده بیماری ریفلاکس معده است که باعث رشد ضعیف فرزند می‌شود. مانند بزرگسالان، کودکان نیز از ریفلاکس اسید معده رنج می‌برند؛ این ریفلاکس باعث برگرداندن غذا می‌شود. متاسفانه این مسئله بسیار رایج است.
در نوزاد ماهیچه بین معده و مری هنوز به‌طور کامل بالغ نشده است بنابراین محتویات معده به راحتی به سمت عقب بر می‌گردند. فاکتورهایی مانند تولد زودهنگام، به پشت خوابیدن زیاد و مصرف رژیم غذایی مایع باعث افزایش ریفلاکس معده در نوزاد می‌شود. ریفلاکس باعث می‌شود بعد از غذا بیشتر استفراغ اتفاق بیفتد و این کودکان بهانه‌گیر می‌شوند.
تا وقتی نوزاد سالم است و بخ وبی رشد می‌کند ریفلاکس معده امری نگران کننده نیست. در واقع با بزرگ شدن نوزاد و فعال‌تر شدن او، این مشکل اهمیت خود را از دست می‌دهد زیرا کمتر مشکل آفرین است.

می‌توان از روش‌های خانگی برای کاهش ریفلاکس در نوزادان استفاده کرد.

_ علائم ریفلاکس
– نوزادان مبتلا به ریفلاکس معده اغلب از نظر والدین نوزادانی هستند بی‌قرار ناآرام و پر جنب‌و جوش که نگهداری از آنان سخت و گاهی طاقت فرسا می‌باشد. این نوزادان بسیار کم‌خواب و عادت به بغل شدن داشته و در جای خود احساس آرامش ندارند لذا والدین اغلب مجبورند ساعت‌ها نوزاد را در بغل نشسته یا ایستاده نگهدارند و به اصطلاح این نوزادان به شدت بغلی هستند.
– نوزادان مبتلا اغلب تحمل محیط‌های گرم را ندارند و در صورت گرم بودن محیط و پوشانده شدن با پتو بی‌قرار می‌شوند.
– نوزادان و شیرخواران مبتلا از اواخر ۳ ماهگی در طول روز و هنگام هوشیاری از گرفتن سینه مادر خودداری می‌کنند و تنها در هنگام خواب سینه مادر را می‌گیرند. این نوزادان هنگام شیرخوردن بسیار بازیگوش یا بی‌قرار به نظر می‌رسند و به‌طور مکرر سینه را رها می‌کنند.
– شیرخواران مبتلا به شدت انگشت، دست و هر چه را که می‌توانند به دهان برده و به‌نظر می‌رسد هیچ‌گاه کامل سیر نمی‌شوند.
– شیرخواران مبتلا اغلب پرجنب‌و جوش بوده بسیار تکان می‌خورند و از نظر والدین کودکانی هستند بیش فعال.
– شیرخواران مبتلا تمایل زیادی به خوردن غذا به خصوص غذاهای سفره از چهارماهگی ازخود نشان می‌دهند و به شدت دچار آبریزش از دهان و بیرون آوردن زبان از دهان و حرکاتی شبیه به جویدن و بلعیدن می‌شوند.
– شیرخواران و کودکان مبتلا اغلب اوقات گوش‌های خود را کشیده و یا موهای خود را می‌کنند و مالیدن چشم‌ها در این شیرخواران شایع و گاه باعث نگرانی والدین می‌گردد.
– این شیرخواران تمایل به پرت کردن خود از بغل مادر و یا زدن سر خود به چانه مادر هنگام در آغوش بودن دارند و بعدا” در دوران کودکی نیز بیش از سایرین سر خود را به هرجایی می‌کوبند.
– کودکان بزرگ‌تر مبتلا گاه با فروبردن انگشت در دهان باعث تحریک استفراغ در خود می‌شوند.
– شیرخوار مبتلا به ریفلاکس معده اغلب تمایلی به راه رفتن به صورت چهار دست و پا نداشته و زودتر از سایر شیرخواران راه میافتد.
– اکثر شیرخواران و کودکان مبتلا خواب ناآرامی دارند و علاوه بر این‌که زود از خواب می پرند در طول مدت خواب نیز بسیار تغییر جا می دهند و گاه با شدت پاهای خود را روی تشک می‌کوبند.
– کودکان مبتلا اغلب تمایل دارند با بالا زدن پیراهن خود شکم خود را به جاهای سرد و سفت فشار دهند.
– شیرخواران مبتلا معمولا” دیرتر از سایرشیرخواران هم سن خود دندان در میاورند و درآمدن دندان در آن‌ها مشکل‌تر و با بی‌قراری بیشتری هم‌راه است، و نکته آخر این که این شیرخواران و کودکان اغلب به علت گرفتگی بینی و سرفه‌های طولانی بیمار یا سرماخورده به نظر می‌رسند.
به تمام والدین گرامی توصیه می‌شود در صورت مشاهده هر کدام از علامت‌های ذکر شده در نوزاد یا شیرخوار خود پزشک معالج کودک خود را در جریان بگذارند تا با بررسی دقیق و در صورت لزوم درمان به موقع توسط پزشک علاوه بر کنترل درد و بی‌قراری در نوزاد، از عوارض ثانویه هم جلوگیری شود.

_ علائم اصلی رفلاکس در نوزادان بالا آوردن بیش از حد معمول است. نوزادان مبتلا به رفلاکس معده ممکن است یک یا چند علامت از علائم زیر را داشته باشند:

کمر درد معمولاً در هنگام غذا خوردن یا پس از آن
کولیک:گریه کردنی که بیش از ۳ ساعت در روز بدون دلیل پزشکی طول بکشد.
سرفه
استفراغ یا مشکل بلع
تحریک‌پذیری به خصوص پس از غذا خوردن
ذات‌الریه: یک عفونت در یک یا دو ریه
تغذیه بد یا شیر نخوردن نوزاد
اختلال در رشد و سوءتغذیه
عدم وزن گیری نوزاد
مشکلات تنفسی در نوزاد
استفراغ
کاهش وزن نوزاد
خس‌خس سینه: صدای شدید خس‌خس سینه در هنگام نفس کشیدن نوزاد

_ چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت بروز هر یک از موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

استفراغ زیاد نوزاد
استفراغ شدید و جهنده مرتب به خصوص در نوزادان کمتر از دو ماه
مایع استفراغی که مشخصات زیر را داشته باشد.
استفراغ زرد یا سبز رنگ
استفراغ پنیری شکل یا قهوه‌ای رنگ
استفراغ خونی
بروز مشکلات تنفسی پس از استفراغ و بالا آوردن
غالباً نوزاد از شیر خوردن امتناع کرده و به همین دلیل وزن او کم شده و رشد وی دچار اختلال می‌شود.
گریه مدام سه ساعت یا بیشتر در روز و تحریک‌پذیری بیش از حد معمول
بروز علائم کم‌آبی در بدن مانند خشک بودن پوشک یا بهانه‌گیری زیاد

_ تشخیص
پزشک معمولاً با پرسش برخی سؤالات در مورد علائم نوزاد و انجام معاینات بالینی می‌تواند بیماری را تشخیص دهد. آزمایش‌هایی که برای کمک به تشخیص انجام می‌شوند عبارتند از:

سونوگرافی
تست‌های آزمایشگاهی: آزمایش خون و آزمایش ادرار می‌تواند به تشخیص کمک کرده و بیماری‌های احتمالی دیگر که موجب استفراغ و کاهش وزن می‌شوند را رد نماید.
بررسی PH مری: برای سنجش میزان اسیدی بودن مری کودک، پزشک یک لوله باریک از طریق دهان یا بینی نوزاد وارد مری او می‌کند. لوله به دستگاهی متصل است که میزان اسیدی بودن مری را نشان می‌دهد. نوزاد شما ممکن است برای انجام این آزمایش در بیمارستان بستری شود.
عکس‌برداری به وسیله اشعه ایکس: این عکس‌ها ناهنجاری‌های دستگاه گوارش مانند انسداد را نشان می‌دهد. ممکن است قبل از انجام این آزمایش تصویری، مایع کنتراست (باریم) به کودک شما داده شود.
آندوسکوپی فوقانی: یک لوله مخصوص که سر آن یک دوربین تعبیه شده است (اندوسکوپ) از طریق دهان کودک وارد مری، معده و قسمت اول روده وی می‌شود. نمونه بافت برای آنالیز برداشته می‌شود. معمولاً آندوسکوپی برای نوزادان و کودکان تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود.

_ اقدامات درمانی
درمان رفلاکس معده به علائم نوزاد و سن او بستگی داشته و شامل تغییرات غذایی و دارو درمانی یا انجام عمل‌های جراحی می‌شود.

پزشک در وهله اول اقدامات درمانی را برای درمان رفلاکس معده با تغییر روش‌های شیر دادن به نوزادی که رفلاکس معده دارد آغاز می‌کند. پزشک ممکن است انجام اقدامات زیر را توصیه کند:

یک قاشق غذاخوری برنج به ازای هر ۵۰ گرم شیر در شیشه شیر نوزاد اضافه کنید. در صورتی که این مخلوط غلیظ شد شما باید سر شیشه را تغییر داده و کمی گشادتر کنید. این فرمول را تغییر ندهید مگر این که پزشک به شما دستور دهد.
برای کودکانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند، شیر را در بطری ذخیره کرده و به آن برنج را اضافه کنید.
شیرخوار باید پس از خوردن هر ۲۵ تا ۵۰ گرم از این مخلوط آروغ بزند و در صورتی که از شیر مادر تغذیه می‌کند پس از تعویض هر سینه باید آروغ بزند.
از دادن شیر زیاد به نوزاد پرهیز کنید. مقدار شیر توصیه شده را مطابق فرمول به نوزاد بدهید.
پس از شیر خوردن، نوزاد را ۳۰ دقیقه صاف نگه دارید.
اگر پزشک تشخیص داد که نوزاد به پروتئین شیر حساسیت دارد باید به مدت ۲ تا ۴ هفته به نوزاد پروتئین هیدرولیز شده بدهید. فرمول این نوع پروتئین به گونه‌ای است که به راحتی تجزیه شده و هضم می‌شود.

_ داروهای تجویزی
پزشک متخصص نوزادان و اطفال ممکن است داروهایی را برای درمان رفلاکس معده تجویز نماید تا اسید معده کودک کاهش یابد. پزشک فقط در صورتی این داروها را تجویز می‌کند که رفلاکس معده کودک ادامه داشته باشد یا علائم زیر وجود داشته باشد:

شما سعی در تغییر نحوه شیر دادن به کودک داشته باشید.
نوزاد در خوابیدن و شیر خوردن دچار مشکل باشد.
نوزاد به درستی رشد نکرده باشد.
شما نباید به هیچ عنوان بدون تجویز پزشک دارویی به کودک بدهید.

مسدودکننده‌های H2: مسدودکننده‌های H2 تولید اسید معده را کاهش می‌دهند. این داروها در کوتاه مدت علائم ناشی از رفلاکس معده را در نوزاد کاهش می‌دهند. این داروها همچنین به بهبود مری نیز کمک می‌کنند. پزشک ممکن است داروهای مسدودکننده H2 را تجویز کند که برخی از آن ها عبارتند از:
سایمتیدین (تاگامت HB)
فاموتیدین (پدیسید AC)
نیزاتیدین (آکسید AR)
رانیتیدین (زانتاک ۷۵)
مهارکننده‌های پمپ پروتون. مهارکننده‌های پمپ پروتون تولید اسید معده را کاهش می‌دهند. این مهارکننده‌ها بهتر از مسدودکننده‌های H2 علائم رفلاکس معده را درمان می‌کنند. این داروها همچنین می‌توانند پوشش مری نوزادان را نیز بهبود دهند. پزشکان معمولاً مهارکننده‌های پمپ پروتون را برای درمان‌های بلند مدت تجویز می‌کنند. نوزادان باید این داروها را با شکم خالی بخورند تا اسید معده بتواند آن ها را به کار اندازد. مهارکننده‌های پمپ پروتون انواع مختلفی دارند که برخی از آن ها عبارتند از:
ازومپرازول (نکزیوم)
لنزوپرازول (پرواسید)
امپرازول (پریلوزک، زگرید)
پانتوپرازول (پروتونیکس)
رابپرازول (اسیپ هکس)

_ روش‌های خانگی درمان ریفلاکس معده در نوزادان

موقعیت قرارگیری نوزاد:
– بدترین حالت رفلاکس زمانی است که کودک به پشت خوابیده است.
– بسیاری از والدین متوجه شده‌اند بلند کردن نوزاد در این شرایط و یا استفاده از کریر می‌تواند، مفید باشد.
– از فشردن شکم نوزاد اجتناب کنید. این می‌تواند رفلاکس را افزایش دهد و کودک را ناآرام کند.
– موقعیت قرارگیری نوزاد در کاهش رفلاکس معده نوزاد موثر است. بسیاری از مادران می‌گویند بهترین حالت برای کاهش رفلاکس معده نوزاد، وقتی است که کودک در موقعیت راست قرار بگیرد. همچنین قرار گرفتن نوزاد به سمت راست و یا به شکم خواباندن نوزاد می‌تواند منجر به کاهش رفلاکس معده نوزاد شود. توجه شود به شکم خواباندن نوزاد باید زمانی انجام شود که نوزاد بیدار است و به طور مداوم کنترل شود.
– اگرچه تحقیقات اخیر توصیه نمی‌کند که کودک را در موقعیت نیمه راست (زاویه ۳۰ درجه سامتی‌گراد) قرار دهید. حتی زاویه ۶۰ درجه سانتی‌گراد در یک مکان ثابت نسبت به خواباندن نوزاد به روی شکم، می‌تواند باعث افزایش رفلاکس معده نوزاد شود.
اگر نوزاد شما داروهای درمان رفلاکس مصرف می‌کند، باید میزان و دوز مصرفی داروها زیر نظر پزشک متخصص تجویز شود.
– نوزادی که از ریفلاکس معده رنج می برد به سختی می‌خوابد. در واقع حالت خوابیدن نادرست و زمان بد خوابیدن باعث می شود نوزاد بهانه‌گیر شود.
– زیر سر نوزاد را بلند کنید یا زاویه تخت را سی درجه بالاتر بیاورید. هنگامی که قسمت بالاتنه نوزاد بالاتر است، جاذبه کار خود را انجام می‌دهد و مانع از برگشت محتویات معده به مری می‌شود.
– همچنین می‌توان نوزاد را به بغل خواباند.
– در حالتی که نوزاد در حالت خواب است به او شیر ندهید. بهتر است او را در حال نشسته قرار دهید و بلافاصله بعد از غذا خوردن او را نخوابانید.
– بعد از غذا خوردن حداقل نیم ساعت نوزاد را در حال نشسته قرار دهید.

ماساژ درمانی:
– ماساژ منظم به سیستم گوارشی و تنفسی نوزاد کمک می‌کند بهتر عمل کند.
– ماساژ عصب واگ را تحریک می کند؛ این عصب در مغز نقش کنترل سیستم گوارشی و تنفسی را برعهده دارد. همچنین این عصب باعث پیشرفت سریع بدن می‌شود بنابراین تمام قسمت‌های بدن سریع‌تر به حالت موثر خود می‌رسند.
– ماساژ باعث افزایش توانایی شناسایی، کاهش گریه و بهتر خوابیدن نوزاد می‌شود.
– نوزاد را در حالت خوابیده قرار دهید.
– بر روی شکم او مقداری روغن نارگیل یا زیتون قرار دهید.
– شکم را به مدت سه تا چهار دقیقه در چهت عقربه‌های ساعت ماساژ دهید.
– سپس دو دقیقه پشت را ماساژ دهید.
– سپس دست ها و پاها را ماساژ دهید.
– این کار را روزی دو تا سه بار انجام دهید.
نکته: بعد از غذا خوردن نوزاد را ماساژ ندهید.

ورزش:
– برای کنار آمدن نوزاد با ریفلاکس معده چند حرکت ورزشی با او انجام دهید.
– ورزش به بهبود گوارش کمک می‌کند. به یاد داشته باشید بعد از ورزش حدود نیم ساعت به نوزاد غذا ندهید. پیش از ورزش نیز به او غذا ندهید.
– ورزش‌هایی مانند دوچرخه پا، ورزش‌های زانو برای از بین رفتن نفخ معده مناسب هستند.
– نوزاد را بخوابانید.
– پاهایش را به صورت خم در دست نگه دارید.
– طوری پاهایش را تکان دهید انگار در حال دوچرخه سواری است.
– این کار را ده دقیقه انجام دهید.

بابونه:
بابونه درمان دیگری برای ریفلاکس معده است. خواص آرامش‌بخشی و ضدانقباض و تشنج آن به هضم کمک می‌کند و درد را کاهش می‌دهد.
– نصف قاشق چایخوری گل خشک بابونه را در آب داغ بریزید.
– پنج تا ده دقیقه روی آن را بپوشانید.
– سپس بگذارید سرد شود.
– در طول روز یک تا دو قاشق چایخوری به نوزاد بدهید.
مادران شیرده نیز باید روزی دو تا سه بار چای بابونه بخورند.
در قدیم به نوزادان عرق نعنا می‌دادن طبق مطالعاتی که انجام شده نعناع چه در بزرگسالان چه در نوزادان باعث تشدید ریفلاکس می‌شود.

شوید:
مطالعه‌‌‌‏ای که در سال ۲۰۰۲ نشان داد که شوید می‌‌‌‏تواند به محافظت از پوشش داخلی معده کمک کند. محققین به این نتیجه رسیدند که عصاره دانه شوید با فعالیت ضدزخم و ضدترشح اسید معده، می‌‌‌‏تواند درمان خوبی برای رِفلاکس اسید معده « بازگشت اسید معده به سمت مِری » و زخم‌‌‌‏های گوارشی باشد.
می‌توانید روزی یک قاشق چای‌خوری دمنوش شوید به نوزاد بدهید.

زیره:
زیره درمان دیگر ریفلاکس معده می‌باشد. دانه‌های آن باعث تحریک شدن سیستم گوارشی و کاهش مشکلات آن مانند گاز یا اسید می‌شود.
– یک قاشق چای‌خوری دانه زیره را در یک لیوان آب بریزید.
– لیوان را به مدت پنج تا ده دقیقه بپوشانید.
– بگذارید سرد شود.
– سپس یک تا دو قاشق چایخوری محلول را روزانه به نوزاد بدهید.

سرکه‌ سیب:

سرکه‌ی سیب کمک می‌کند رفلاکس اسیدی در نوزادان از بین برود. سطح اسید در معده باید متعادل بماند. سرکه‌ی سیب باعث راحتی هضم غذا می‌شود و نمی‌گذارد غذا قسمت‌قسمت شود. یک‌چهارم قاشق چای‌خوری از این سرکه را در آب ولرم حل کنید و به کودک بخورانید.

روغن نارگیل

خواص ضدالتهابی روغن نارگیل باعث کاهش رفلاکس اسیدی در کودکان می‌شود، دستگاه گوارش به نرمی کار می‌کند و عملکرد آن بهینه می‌شود. نصف یک قاشق چای‌خوری از روغن نارگیل بکر را در آب گرم حل کنید و به کودک بدهید. این فرایند باید روزی سه بار تکرار شود.

_ رژیم غذایی مادر شیرده:
مادرهایی که به نوزاد شیر می دهند باید به دقت مراقب رژیم غذایی خود باشند. زیرا تاثیر مستقیم بر سلامتی و رشد نوزاد دارد.
– محصولات لبنی را کنار بگذارید زیرا پروتئین موجود در آن‌ها به سیستم گوارش نوزاد فشار می‌آورد.
– از موادی که حساسیت ایجاد می‌کنند مانند آجیل، سویا و تخم مرغ اجتناب کنید.
– غذاهای تند و چرب و نوشیدنی‌های گازدار و شکلات و کافئین مصرف نکنید.
– از سیگار و الکل دوری کنید.
– مادر باید ماست پروبیوتیک روزانه مصرف کند تا سیستم گوارشی خود را قوی کند.
– نوشیدن آب در طول شیردهی ضروری می باشد.

_ نکات اضافی در درمان ریفلاکس معده
– به یاد داشته باشید بعد از غذا دادن به نوزاد به مدت بیست تا سی دقیقه او را نخوابانید.
– از زمین قرار دادن نوزاد بعد از شیر خوردن اجتناب کنید.
– روزی چند بار در وعده های کوچک به نوزاد غذا بدهید.
– بدون مشورت با پزشک هیچ غذای جامدی به نوزاد ندهید.
– مراقب باشید نوزاد بیش از حد غذا نخورد.
– نوزاد را در معرض دود تنباکو قرار ندهید.
– به فرزندتان غر نزنید.
– از لباس های تنگ برای نوزاد خودداری کنید.
– غذاهای غلیظ تر برای نوزاد بهتر هستند. درباره این مسئله با پزشک مشورت کنید.
– اگر حدس می زنید غذایی حساسیت ایجاد می کند با پزشک مشورت کنید.
– اگر نوزاد با شیشه شیر می‌خورد. نوک شیشه را چک کنید. در صورتی که خیلی کوچک باشد موجب .. هوا می‌شود و اگر خیلی بزرگ باشد سرعت جریان شیر را زیاد می‌کند.

عمل جراحی

عمل جراحی برای درمان رفلاکس معده نوزادان فقط در شرایط که هیچ کدام از روش‌های درمانی تاثیری نداشته باشد، انجام می‌گیرد. این روش فقط برای نوزادانی که دچار رفلاکس بسیار شدید و دچار اختلالات شدیدی شده باشند انجام می‌گیرد.

_ چه زمانی استفاده از غذاهای جامد برای کودک مناسب است؟
زمانی که شما از این غذا‌ها استفاده می‌کنید، کودک خود را زیر نظر داشته باشید، زیرا کودک شیر کمتری می‌خورد و بنابراین جذب مواد غذایی کاهش می‌یابد. دلایلی وجود دارد که مصرف زودهنگام غذا‌های جامد و غذا‌های غلات برای کودکان و نوزادان، را منع می‌کند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد برنج یا گلوتن موجود در غلات، قبل از سه ماهگی خطر ابتلا به دیابت نوع اول را برای کودک تشدید می‌کند.

علاوه بر این کودکان با بیماری رفلاکس معده، نیاز به دفاع بالاتری در برابر آلرژی، عفونت‌های تنفسی و عفونت گوش دارند، اما استفاده زودهنگام از غذا‌های جامد خطر ابتلا به این بیماری‌ها را نیز افزایش می‌دهد.

_ارتباط غذاهای کمکی با شیر مادر
دادن غذا‌های جامد زودهنگام به نوزاد، باعث می‌شود نوزاد زودتر از شیر گرفته شود. کودکانی که رفلاکس معده دارند، در زمان شیر خوردن از مادر، حالت ناآرامی بیشتری دارند که در این صورت تمایل بیشتری به زود از شیر گرفتن نوزاد، وجود دارد.

_مسائل ایمنی
اگر کودک مهارت مکیدن ندارد یا مکیدن او ضعیف است، شیرهای کمکی را بدون نظارت و کنترل، با بطری به او ندهید.

منابع:
۱- سایت niniban.com
۲- drsheykholeslami.com

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( دلایل وزوز گوش و عوارض آن چیست؟ )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

وزوز گوش ( Tinnitus ) عبارت است از احساس صدای زنگ یا صداهای دیگر در گوش یا درک آن در مغز هنگامی که محرک صوتی خارجی وجود ندارد. این صدا معمولاً به صورت زنگ می‌باشد. این حالت می‌تواند به صورت موقتی یا دائمی باشد.

اگر وزوز گوش خفیف باشد در حالت آرامش شنیده می‌شود ولی اگر خیلی شدید باشد در شنوایی فرد تداخل به وجود می‌آورد و می‌تواند باعث اختلال فعالیت و خواب، و عصبی‌شدن فرد شود.

وزوز گوش به دو دسته تقسیم می‌شود:

وزوز خودشنو یا ذهنی (subjective): شکل معمول وزوز که فقط خود فرد آن را می‌شنود.
وزوز دگرشنو یا عینی (objective): شکل نادری از وزوز که برای خود فرد و اطرافیانش قابل شنیدن است.

از هر ۵ نفر تقریبا یک نفر به این عارضه‌ی شایع مبتلا می‌شود. لازم به ذکر است که وزوز گوش به‌خودی‌خود بیماری محسوب نمی‌شود، بلکه معمولا از ابتلا به بیماری‌های دیگری مانند کم‌شنوایی مرتبط با سالخوردگی، آسیب گوش یا اختلالات سیستم گردش خون خبر می‌دهد. البته این عارضه در بسیاری از موارد حاکی از هیچ بیماری نگران‌کننده‌ای نیست و گرچه ممکن است با افزایش سن وخیم‌تر شود، در صورت درمان تا حدودی قابل بهبود است.

 

علایم وزوز گوش

همان‌طور که در ابتدا نیز تعریف شد وزوز گوش به شنیدن صدایی آزاردهنده در گوش گفته می‌شود که منبع خارجی ندارد. این عارضه طیف مختلفی از صداهای غیرواقعی را شامل می‌شود:

صدای زنگ؛
صدای وزوز؛
صدای غرش؛
صدای تِلیک؛
صدای هیس.

شدت این صداهای غیرواقعی از خیلی کم تا خیلی زیاد متغیر است. در بعضی موارد، شدت وزوز گوش ممکن است در حدی باشد که روی تمرکز و شنیدن صداهای واقعی اختلال ایجاد کند. همچنین وزوز گوش ممکن است دائمی یا موقتی باشد.

انواع وزوز گوش

۱. ذهنی

وزوز ذهنی یعنی صدای وزوز فقط توسط خود فرد شنیده می‌شود. این حالت شایع‌ترین نوع وزوز گوش است که می‌تواند بر اثر آسیب‌های گوش خارجی، میانی و داخلی ایجاد شود. اختلال در اعصاب و مسیرهای شنوایی نیز در بروز این نوع وزوز مؤثر است.

۲. عینی

وزوز عینی یعنی پزشک معالج نیز می‌تواند همان صدایی را که بیمار می‌شنود، حین معاینه بشنود. این عارضه تقریبا نادر است و می‌تواند بر اثر اختلالات عروقی، ناهنجاری‌های استخوانی گوش میانی یا انقباضات عضلانی ایجاد شود.

علل وزوز گوش

علل جسمی مختلفی موجب ایجاد یا تشدید وزوز می‌شوند. البته علت دقیق این عارضه در موارد بسیاری هرگز تشخیص داده نمی‌شود. یکی از شایع‌ترین علل وزوز گوش به آسیب سلولی گوش داخلی برمی‌گردد. پرزهای ریز و ظریفی که در گوش داخلی وجود دارند، در واکنش به فشار ناشی از امواج صوتی به حرکت درمی‌آیند. این حرکت موجب تحریک سلول‌های گوش و درنتیجه آزادسازی سیگنال‌های الکتریکی از اعصاب و ارسال این سیگنال‌ها به مغز می‌شود. مغز نیز سیگنال‌های دریافتی را به صوت تبدیل می‌کند. چنانچه پرزهای گوش داخلی آسیب ببینند، مثلا خمیده یا شکسته شوند، تکانه‌های الکتریکی اضافه‌ای را به‌طور تصادفی روانه‌ی مغز می‌کنند که موجب وزوز می‌شود.

سایر علل شایع وزوز گوش عبارتند از:

۱. کم‌شنوایی مرتبط با سالخوردگی

بسیاری از افراد با افزایش سن، معمولا از حدود ۶۰ سالگی دچار کاهش شنوایی می‌شوند. این نوع کم‌شنوایی یا اصطلاحا «پیرگوشی» ممکن است به وزوز گوش بینجامد.

۲. مواجهه با صدای بلند

صدای بلند مانند صدای ماشین‌آلات سنگین، اره‌ی زنجیری، جنگ‌افزارها و سایر تجهیزاتی از این قبیل روی شنوایی تأثیر سوء می‌گذارد. انواع موزیک‌پلیر‌های قابل حمل مانند آیپاد نیز درصورتی‌که طولانی‌مدت با صدای بلند استفاده شوند، با عوارض شنوایی همراه خواهند بود. چنانچه بر اثر مواجهه‌ی کوتاه با صدای بلند، مثلا شرکت در کنسرت، به وزوز گوش دچار شوید، معمولا طولی نمی‌کشد که از این وضعیت آزاردهنده خلاص شوید. این درحالی است که مواجهه‌ی طولانی‌مدت با صدای بلند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به گوش وارد می‌کند.

۳. انسداد جرم گوش

جرم گوش با به‌دام‌انداختن آلودگی‌ها و کاهش سرعت رشد عوامل بیماری‌زا موجب محافظت از مجرای گوش می‌شود. اما انباشتگی بیش‌ازحد جرم می‌تواند موجب کاهش شنوایی یا آسیب پرده‌ی گوش شود و به شنیدن صداهای مزاحم بینجامد.

۴. تغییرات استخوانی گوش

«اُتواِسکلروز» (رشد غیرطبیعی استخوان‌های واقع در گوش میانی) می‌تواند موجب کم‌شنوایی و وزوز گوش شود. گفتنی است که این بیماری معمولا ریشه‌ی وراثتی دارد.

علاوه‌بر علل شایعی که برشمردیم، وزوز گوش ممکن است بر اثر علل دیگری نیز ایجاد شود که البته چندان شایع نیستند. این علل نه‌چندان شایع عبارتند از:

۵. بیماری مِنییِر

شنیدن وزوز در گوش می‌تواند از علائم اولیه‌ی «بیماری مِنییِر» باشد. این بیماری به نوعی اختلال گوش داخلی گفته می‌شود که بر اثر فشار غیرطبیعی ناشی از مایع گوش داخلی به‌وجود می‌آید.

۶. اختلالات مفصل گیجگاهی‌فکی

مفصل گیجگاهی‌فکی به مفصلی گفته می‌شود که در طرفین سر و در مقابل گوش‌ها، یعنی قسمتی که استخوان فک پایینی با جمجمه برخورد می‌کند، واقع است. اختلالات مربوط به این ناحیه می‌تواند موجب وزوز در گوش شود.

۷. آسیب‌های سر و گردن

آسیب‌های سر و گردن روی گوش داخلی، اعصاب شنوایی و عملکردهای مغزی مرتبط با شنوایی تأثیر می‌گذارند. این قبیل صدمات معمولا موجب وزوز فقط در یک گوش می‌شوند.

۸. تومور عصب شنوایی

تومور عصب شنوایی یا اصطلاحا «نورومای آکوستیک» نوعی تومور غیرسرطانی و خوش‌خیم است که روی عصب جمجمه‌ای رشد می‌کند. این عصب از مغز تا گوش میانی کشیده شده و مسئول کنترل تعادل و شنوایی است. این بیماری با عنوان «شوانومای وِستیبولار» نیز شناخته می‌شود و معمولا فقط در یک گوش بروز می‌کند.

وزوز گوش در موارد بسیار نادری بر اثر اختلالات رگ‌های خونی ایجاد می‌شود که در این‌صورت «وزوز گوش ضربانی» نام دارد. این اختلالات عبارتند از:

۹. تصلب شرائین (آترواِسکلروز)

قابلیت ارتجاعی بعضی از رگ‌های خونی اصلی در مجاورت گوش میانی و داخلی بر اثر افزایش سن و تجمع رسوبات کاهش می‌یابد و درنتیجه موجب شنیده‌شدن صدای ضربان در گوش می‌شود. این نوع وزوز معمولا در هردو گوش بروز می‌کند.

۱۰. تومورهای سر و گردن

هر توموری که به رگ‌های خونی در ناحیه‌ی سر و گردن فشار وارد کند، می‌تواند موجب وزوز گوش شود.

۱۱. فشار خون بالا

فشار خون بالا و نیز عوامل افزایش‌دهنده‌ی فشار خون مانند استرس، الکل و کافئین موجب شنیده‌ترشدن صدای وزوز گوش می‌شوند.

۱۲. جریان خون آشفته

تنگی یا درهم‌پیچش شریان‌ها یا وریدهای گردنی مانند «شریان کاروتید» یا «ورید ژوگولار» می‌تواند به‌علت ایجاد آشفتگی و بی‌نظمی در جریان خون به وزوز گوش بینجامد.

۱۳. ناهنجاری‌های شریانی‌وریدی

ناهنجاری‌های شریانی‌وریدی به اتصالات غیرطبیعی بین شریان‌ها و وریدها گفته می‌شود که می‌تواند به وزوز گوش بینجامد. این نوع وزوز گوش معمولا فقط در یک سمت ایجاد می‌شود.

افزون بر علل فوق، بعضی از فرآورده‌های دارویی نیز در ایجاد وزوز گوش یا تشدید این عارضه مؤثرند. هرچه دُز مصرفی این داروها بیشتر باشد، شدت وزوز گوش نیز افزایش می‌یابد. اما چنانچه مصرف این قسم از داروها کنار گذاشته شود، وزوز نیز در اغلب موارد از بین می‌رود. این قبیل داروها عبارتند از:

آنتی‌بیوتیک‌ها: پُلی‌میکسین ب، اِریترومایسین، وَنکومایسین و نِئومایسین؛
داروهای سرطان: مِکلورِتامین و وین‌کریستین؛
داروهای مُدِر: بومِتاناید، اِتاکرینیک اسید و فروزِماید؛
داروهای حاوی گَنه‌گَنه که در درمان مالاریا و دیگر بیماری‌ها کاربرد دارند؛
بعضی از داروهای ضدافسردگی؛
آسپرین: درصورتی‌که با دُز غیرطبیعی مثلا ۱۲ عدد یا بیشتر در روز، مصرف شود.

عوامل افزایش‌دهنده‌ی خطر ابتلا به وزوز گوش

هرکسی ممکن است به وزوز گوش مبتلا شود، اما عوامل زیر خطر ابتلا به این عارضه را تشدید می‌کنند:

مواجهه با صدای بلند: همان‌طور که پیشتر نیز گفته شد، مواجهه‌ی طولانی‌مدت با صدای بلند به پرزهای ریز داخل گوش که پیام عصبی را از گوش به مغز منتقل می‌کنند، آسیب می‌زند. کسانی که در محیط‌های پرسروصدا کار می‌کنند مانند کارگران ساختمانی و نوازندگان بیشتر از سایرین در معرض خطر قرار دارند.


سن: تعداد رشته‌های عصبی فعال در گوش با افزایش سن کاهش می‌یابد و درنتیجه موجب افزایش احتمال ابتلا به مشکلات شنوایی مرتبط با وزوز گوش می‌شود.
جنسیت: وزوز گوش در مردان شایع‌تر است.

سیگار: سیگاری‌ها بیشتر در معرض ابتلا به وزوز گوش قرار دارند.
بیماری‌های قلبی و عروقی: بیماری‌هایی که روی جریان خون تأثیر می‌گذارند، مانند فشار خون بالا یا تصلب شرائین، خطر ابتلا به وزوز گوش را افزایش می‌دهند.

عوارض وزوز گوش

شنیدن وزوز در گوش ممکن است بر کیفیت زندگی فرد مبتلا تأثیر بگذارد. عوارض ناشی از این عارضه در همه‌ی مبتلایان یکسان نیست، اما شایع‌ترین این عوارض عبارتند از:

خستگی؛
استرس؛
مشکلات خواب؛
عدم تمرکز؛
مشکلات حافظه؛
افسردگی؛
اضطراب و تحریک‌پذیری.

درمان هریک از این عوارض ممکن است روی خود وزوز گوش تأثیر مستقیم نداشته باشد، اما موجب می‌شود فرد احساس کند که اندکی بهبود یافته است.

مراجعه به پزشک

چنانچه از شنیدن صدای وزوز در گوش خود به تنگ آمده‌اید، حتما در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. هرگاه پس از عفونت دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی به وزوز گوش دچار شدید و تا حداکثر یک هفته بهبود پیدا نکردید، مراجعه به پزشک الزامی است. چنانچه وزوز در گوش به‌طور ناگهانی و بدون هیچ علت خاصی بروز کند، خصوصا اگر همراه با کاهش شنوایی یا سرگیجه نیز باشد، معاینه‌ی پزشکی توصیه می‌شود.

درصورت مراجعه به مراکز درمانی، پزشک معالج را از موارد زیر مطلع کنید:

علائم؛
سابقه‌ی ابتلا به کم‌شنوایی، فشار خون بالا یا تصلب شرائین؛
داروهای مصرفی (شیمیایی و گیاهی).

در مقابل، پزشک معالج ممکن است سؤالاتی بپرسد:

علائم‌تان از چه زمانی آغاز شده‌اند؟
صدایی که می‌شنوید، شبیه چه صدایی است؟
آیا این صدا را فقط در یک گوش یا هردو گوش احساس می‌کنید؟
آیا این صدا دائمی است یا موقتی؟
شدت صدا چقدر است؟
چقدر از بابت این صدا اذیت می‌شوید؟
چه چیزی علائم‌تان را بهتر یا بدتر می‌کند؟
آیا در معرض صدای بلند قرار گرفته‌اید؟
آیا تابه‌حال به بیماری‌های گوش یا جراحت سر دچار شده‌اید؟

چنانچه مبتلا به وزوز گوش تشخیص داده شدید، پزشک معالج می‌تواند با معاینه‌ی گوش‌ها و سر و گردن به علل احتمالی این عارضه پی ببرد.

معایناتی که معمولا انجام می‌شوند، عبارتند از:

۱. سنجش شنوایی

این معاینه در اتاق عایق صدا انجام می‌شود. درحالی‌که گوشی به گوش دارید، باید جواب بدهید که صدا هربار در کدام‌ سمت، گوش چپ یا راست‌تان، پخش شده است. نتایج این آزمایش با لحاظ‌کردن بازه‌ی سنی بررسی می‌شود و در تشخیص علل احتمالی وزوز گوش مؤثر است.

۲. معاینه‌ی حرکتی

ممکن است پزشک معالج بخواهد که چشم‌تان را حرکت بدهید، فک‌تان را روی‌ هم بفشارید یا گردن و دست‌وپایتان را تکان بدهید و ببینید که آیا تغییری در وزوز گوش یا شدت آن ایجاد می‌شود یا خیر. معاینه‌ی حرکتی نیز در تشخیص اختلالات زمینه‌‌ساز وزوز گوش مؤثر است.

۳. تصویربرداری

پزشک معالج بسته به تشخیص ممکن است سی‌تی‌اِسکن یا اِم‌آرآی تجویز کند.

نوع صدایی که شنیده می‌شود نیز می‌تواند به تشخیص علل احتمالی وزوز گوش کمک کند:

۱. صدای تِلیک

انقباضات عضلانی در داخل یا اطراف گوش می‌توانند به ایجاد صداهای تیز و تلیک‌مانندی بینجامند که به‌طور شلیکی شنیده می‌شوند. این صداها ممکن است از چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشند.

۲. صدای خروش یا همهمه

این نوع صدا معمولا ریشه‌ی عروقی دارد. نوسانات صدایی از این دست در هنگام ورزش یا تغییر وضعیت مانند درازکشیدن یا بلندشدن شنیده می‌شوند.

۳. صدای ضربان قلب

اختلالات عروقی مانند فشار خون بالا، رگ‌برآمدگی (آنوریسم)، تومور و انسداد مجرای گوش یا شیپور اُستاش موجب تشدید صدای ضربان قلب در گوش می‌شوند (وزوز گوش ضربانی).

۴. صدای زنگ با شدت کم

از جمله بیماری‌هایی که موجب ایجاد صدای زنگ‌ اما با شدت کم در گوش می‌شوند، می‌توان به «بیماری مِنییِر» اشاره کرد. صدای وزوز گوش ممکن است پیش از حملات سرگیجه (احساس چرخیدن و حرکت خود و محیط اطراف) بلندتر شود.

۵. صدای زنگ با شدت بالا

مواجهه با صدای خیلی بلند یا ضربه به گوش موجب ایجاد صدای بلند زنگ یا وزوز در گوش می‌شود که معمولا پس از چند ساعت از بین می‌رود. اما چنانچه کاهش شنوایی رخ داده باشد، وزوز گوش ممکن است دائما احساس شود. مواجهه‌ی طولانی‌مدت با صداهای بلند، کم‌شنوایی مرتبط با سالخوردگی و مصرف بعضی از داروهای خاص ازجمله عواملی به‌شمار می‌روند که منجر به شنیده‌شدن صدای زنگ با شدت بالا در هردو گوش می‌شوند. نورومای آکوستیک نیز بیماری دیگری است که می‌تواند به صدای بلند زنگ، البته فقط در یک گوش، بینجامد.

۶. سایر صداها

«اُتواِسکلروز» (رشد غیرطبیعی استخوان‌های واقع در گوش میانی) می‌تواند موجب وزوز گوش دائمی یا موقتی (البته با دانگ پایین) شود. اصطکاک پیداکردن جرم گوش، اجسام خارجی یا پرزهای داخل مجرای گوش با پرده‌ی گوش نیز می‌تواند صداهای مختلفی ایجاد کند.

همان‌طور که بیشتر نیز گفته شد، علت وزوز گوش در بسیاری موارد قابل تشخیص نیست. اما مبتلایان به این عارضه می‌توانند با اتخاذ راهکارهای درمانی صحیح تا حدودی بهبود پیدا کنند.

پیشگیری از وزوز گوش

وزوز گوش در بسیاری از موارد نتیجه‌ی عوامل اجتناب‌ناپذیر است. با این‌حال بعضی از موارد این عارضه با اتخاذ اقدامات احتیاطی تا حدودی قابل پیشگیری‌‌اند:

استفاده از گوش‌گیر: مواجهه‌ی طولانی‌مدت با صدای بلند به اعصاب شنوایی آسیب می‌زند و موجب کاهش شنوایی و ایجاد وزوز گوش می‌شود. چنانچه در محیط‌های پرسروصدا مانند کارخانه کار می‌کنید یا ابزار کارتان وسیله‌ی پرسروصدایی مانند اره‌ی زنجیری است، حتما از گوش‌گیرهای محافظ گوش که شدت صدا را می‌گیرند، استفاده کنید. همچنین گوش‌دادن به موسیقی با صدای بلند به‌ویژه از طریق هدفون از جمله محرک‌های ابتلا به کم‌شنوایی و وزوز گوش است.
حفظ سلامت قلب و عروق: با ورزش منظم و تغذیه سالم می‌توانید از ابتلا به وزوز گوش مرتبط با اختلالات عروقی پیشگیری کنید.

راهکارهای درمان وزوز گوش

۱. درمان عوامل زمینه‌ساز وزوز گوش

پزشک معالج در درجه‌ی نخست سعی خواهد کرد تا فرد را از لحاظ ابتلا به هرگونه بیماری‌ای که منجر به وزوز در گوش می‌شود، معاینه کند. چنانچه وزوز گوش بر اثر مشکل دیگری ایجاد شده باشد که با چنین علائمی همراه است، پزشک معالج راحت‌تر می‌تواند درمورد طریقه‌ی درمان تصمیم بگیرد. برخی از راهکارهایی که درخصوص درمان عوامل زمینه‌ساز وزوز گوش اتخاذ می‌شوند عبارتند از:

پاک‌سازی جرم گوش: پاک‌سازی جرم گوش، البته درصورتی‌که عامل وزوز گوش تشخیص داده شود، از علائم این عارضه می‌کاهد.
درمان بیماری‌های عروقی: بیماری‌های عروقیِ زمینه‌ساز وزوز در گوش بسته به نوع بیماری با دارو، جراحی یا دیگر راهکارهای درمانی قابل مداوا خواهند بود.
تغییر داروهای مصرفی: چنانچه وزوز گوش بر اثر عوارض دارویی ایجاد شده باشد، پزشک معالج می‌تواند با قطع، کاهش دُز مصرفی یا تغییر دارو از ادامه‌ی این عارضه جلوگیری کند.

۲. استفاده از دستگاه‌های سرکوب صدا

در بعضی از موارد، استفاده از دستگاه تولید صدای سفید به سرکوب صدای وزوز گوش و کاهش آزاردهندگی این عارضه کمک می‌کند.

از این‌رو پزشک معالج بسته به تشخیص ممکن است استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی سرکوب صدا را توصیه کند:

دستگاه‌های تولید صدای سفید: این دستگاه‌ها صداهای شبیه‌سازی‌شده‌ی محیطی مانند ریزش باران یا امواج اقیانوس پخش می‌کنند و معمولا در بهبود وزوز گوش مؤثرند. شاید ترجیح بدهید که شب‌ها روی بالش‌های اسپیکرداری که صدای سفید پخش می‌کنند، بخوابید. استفاده از پنکه، دستگاه‌های رطوب‌ساز، دستگاه‌های رطوبت‌گیر یا تهویه‌ی هوا در اتاق خواب (بیشتر به‌علت صدای یکنواخت و ملایمی که تولید می‌کنند) به پوشش صدای وزوز گوش کمک می‌کند.
دستگاه‌های کمک‌شنوایی: استفاده از دستگاه‌های کمک‌شنوایی به‌ویژه اگر فرد علاوه‌بر وزوز گوش به مشکلات شنوایی نیز مبتلا باشد، در بهبود علائم مؤثر است.
دستگاه‌های ماسک صدا: این دستگاه‌ها مانند وسایل کمک‌شنوایی در داخل گوش قرار می‌گیرند و با تولید مداوم و ضعیف صدای سفید از شدت شنیده‌شدن صدای وزوز می‌کاهند.
بازآموزی وزوز گوش: در این روش درمانی نیز از دستگاه‌های کمک‌شنوایی پوشیدنی استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها با پخش برنامه‌ریزی‌شده‌ی صداهای موسیقایی قادرند مانع شنیده‌شدن فرکانس‌های ناشی از وزوز گوش شوند. این روش درمانی در طول زمان فرد را به وزوز گوش عادت می‌دهد، به‌گونه‌ای که دیگر حواس فرد روی وزوز گوش متمرکز نخواهد شد. بازآموزی وزوز گوش معمولا همراه با مشاوره‌درمانی انجام می‌شود.

۳. درمان دارویی

درمان دارویی علاج وزوز گوش نیست، اما در بعضی موارد به کاهش شدت علائم یا عوارض این عارضه کمک می‌کند.

بعضی از داروهایی که ممکن است جهت بهبود وزوز در گوش تجویز شوند عبارتند از:

ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای مانند آمی‌تریپتلین و نورتریپتلین: آزمایش این داروها روی عده‌ای از مبتلایان موفقیت‌آمیز بوده است. این داروها معمولا تنها درصورت حادبودن وزوز تجویز می‌شوند، زیرا عوارض دردسرسازی مانند خشکی دهان، تاری دید، یبوست و مشکلات قلبی ایجاد می‌کنند.
آلپرازولام: این دارو که با نام‌های تجاری «نیراوام» و «زاناکس» نیز شناخته می‌شود، در بهبود علائم وزوز گوش مؤثر است، اما عوارضی مانند خواب‌آلودگی و حالت تهوع ایجاد می‌کند. داروی مذکور همچنین می‌تواند به اعتیاد دارویی منجر شود.

۴. اصلاح سبک زندگی و درمان‌های خانگی

وزوز گوش در اغلب موارد کاملا قابل درمان نیست. از این‌رو مبتلایان به‌تدریج به صدایی که در گوش‌شان می‌شوند، ناچارا عادت می‌کنند.

اما این صدای آزاردهنده به‌کمک راهکارهای زیر تا حدودی قابل تحمل‌تر می‌شود:

پرهیز از محرک‌های احتمالی: از محرک‌هایی که موجب تشدید وزوز گوش می‌شوند، مانند مواجهه با صدای بلند یا مصرف کافئین و نیکوتین پرهیز کنید.
ماسکه‌کردن صدا: گوش‌دادن به صدای محیط، مثلا موسیقی ملایم یا حتی صدای ممتد پنکه به کمتر شنیده‌شدن صدای وزوز گوش کمک می‌کند.

کنترل استرس: استرس موجب تشدید وزوز گوش می‌شود. کنترل استرس، مثلا از طریق آرامش‌درمانی، بیوفیدبَک یا ورزش، در کاهش استرس مؤثر است.
ترک الکل: مصرف نوشیدنی‌های الکلی به‌علت گشادکردن عروق خونی موجب افزایش جریان خون در نواحی گوش داخلی و شنیده‌تر شدن صدای وزوز در گوش می‌شود.

۵. درمان‌های جایگزین

شواهد محکمی درخصوص اثربخشی درمان‌های جایگزین روی وزوز گوش در دست نیست، اما بعضی از درمان‌های جایگزینی که در این مورد آزمایش شده‌اند عبارتند از:

طب سوزنی؛
هیپنوتیزم؛
جینکو بیلوبا (نوعی گیاه دارویی)؛
مکمل‌های غذایی روی (زینک)؛
ویتامین‌های گروه ب.

«تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای» روش درمانیِ بدون درد و غیرتهاجمی دیگری است که در بهبود علائم وزوز گوش در عده‌ای از مبتلایان نتیجه‌بخش بوده است. این روش درمانی هم‌اکنون بیشتر در کشورهای اروپایی و برخی آزمایشگاه‌های آمریکا انجام می‌شود. اما هنوز زمان لازم است تا پژوهشگران دریابند که پیاده‌سازی این روش دقیقا روی چه بیمارانی اثربخش خواهد بود.

تحمل وزوز گوش

وزوز گوش در همه‌ی موارد قابل درمان یا بهبود نیست و در این‌صورت چاره‌ای جز کنارآمدن با این عارضه نخواهید داشت. اما باز هم در این حالت چند راهکار وجود دارد:

مشاوره‌درمانی: به‌ کمک یک درمانگر یا روان‌شناس می‌توانید راهکارهای تحمل وزوز را یاد بگیرید تا کمتر اذیت شوید. مشاوره‌درمانی در بهبود اضطراب، بهبود افسردگی و نیز بهبود سایر مشکلات مرتبط با وزوز در گوش مؤثر است.
تبادل نظر: گاهی به اشتراک‌گذاری تجربه‌های خود با کسان دیگری که وزوز گوش دارند، به تحمل این عارضه کمک می‌کند. به‌دنبال انجمن‌های اینترنتی یا گروه‌هایی بگردید که بتوانید با سایر مبتلایان به این عارضه تبادل‌نظر کنید. اما دقت داشته باشید که در انجمن‌ها یا گروه‌هایی عضو شوید که تحت نظر شخص یا اشخاص متخصص و آشنا به این حوزه مدیریت می‌شوند.


مطالعه: تا می‌توانید در مورد وزوز گوش و راهکارهای کاهش علائم این عارضه مطالعه کنید. درک بهتر این عارضه در بعضی از افراد موجب قابل تحمل‌تر شدن آن می‌شود.

منبع: chetor.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( کپسول‌های گلد فت فست Gold Fat Fast به‌جای این‌که چاق شود باد کرده است. آیا عوارض دارد؟ )

در سال‌های اخیر با تبلیغات گسترده و البته غیرقانونی ، مصرف این فرآورده‌ها به میزان نگران کننده ای رسیده است و سازندگان این محصولات با درج شماره مجوزی ساختگی و عباراتی نظیر ۱۰۰% گیاهی، و با تیتر این دارو کاملا مورد تایید غذا و دارو اروپا می‌باشد و بدون عارضه و دارای اثرسریع بر روی برچسب محصولات خود آن‌ها را به فروش می‌رسانند و هرگز نام مواد اصلی تشکیل‌دهنده را اعلام نمی‌کنند تا برای مصرف کنندگان قابل شناسایی نباشد . اولین گروه از این محصولات تحت عنوان داروی چاقی(چاق کننده) مورد تبلیغ قرار می‌گیرد. همچنین ترکیباتی که باعث چاقی فرد مصرف کننده می‌شود بر روی برچسب هیچ کدام از این محصولات نوشته نمی‌شوند و تنها در آزمایشگاه‌های مجهز، قابل جداسازی و شناسایی هستند. Fat Fast‌ها فقط رژیم‌های غذایی برای چاق شدن هستند.
و دارویی با این نام ساخته نشده است. نام تعدادی از این محصولات که در بیشتر عطاری‌های شهر خودمان نیز به وفور مشاهده می‌شود شامل پودر و قرص بومبا، تایگر، مکس فت، جی فست ، فت فیس و فت فست و … هستند. این دارو اصلا در لیست داروهای آمریکا نمی‌باشد. و کاملا تقلبی می‌باشد.

اما واقعا ترکیبات اصلی این محصولات چاق کننده چیست؟

اصلی‌ترین مواد تشکیل‌دهنده شامل انواع کورتون‌ها مانند دگزامتازون، پردنیزولون و استروئیدهای آنابولیک مانند انواع ترکیبات تستوسترون، اکسی متالون و … و در نهایت مقدار کمی داروهای اشتها آور می‌باشند. مقدار کمی هم پودر جوانه گندم، کاکائو و وانیل جهت ایجاد بو و طعمی گیاهی و دلنشین! به آن‌ها اضافه می‌کنند  کورتون‌ها که از عمده اجزای تشکیل‌دهنده محصولات چاقی هستند در بیماران خودایمنی که در آن سیستم ایمنی فرد بر علیه خود فرد به شکل نابجا فعال می‌گردد استفاده می شود تا با تضعیف سیستم ایمنی که به شکل نابجا فعال گردیده، بتواند ادامه حیات را به بیمار برگرداند. این داروها باعث اثرات جانبی فراوانی می‌شوند که در شخص بیمار، با توجه به شرایط وخیم فرد، چاره‌ای جز کنارآمدن با این عوارض وجود ندارد . مهم‌ترین این عوارض شامل پوکی‌استخوان که می‌تواند منجر به شکستگی‌های شدید گردد، ناباروری و احتباس آب و نمک در بدن می‌باشد.

همان‌طور که اشاره شد یکی از عوارض جانبی این ترکیبات که منجر به فشارخون و ایجاد ظاهری چاق در فرد می‌شود باز جذب سدیم و آب در کلیه‌ها ست که با ورم ایجاد شده، صورت و اندام‌های انتهایی بدن فرد پف‌آلود به نظر می‌رسد. جالب است بدانید که با قطع مصرف کورتون‌ها این ورم بر خلاف دیگر عوارض به سرعت از بین می‌رود . ماده اولیه دیگری که توسط سازندگان زیرزمینی محصولات چاقی انتخاب می شود، استروئیدها آنابولیک هستند که اثرات هورمون‌های مردانه را دارا می‌باشند. حال تصور کنید خانمی که به‌منظور چاقی از این ترکیبات استفاده می‌کند به تدریج دارای صفات و ویژگی‌های مردانه خواهد شد. در مردان مصرف کننده نیز عقیمی، آسیب شدید کلیوی، آکنه و ریزش موها حداقل عوارض می‌باشد. ترکیبات دیگری که بتوانند طعم و بوی گیاهی به فرآورده بدهد در تمام این محصولات یافت می‌شود. وی راه‌کار مبارزه با عرضه این مواد در جامعه را علاوه بر نظارت‌های بیشتر و اعمال مجازات‌های سخت گیرانه‌تر ، افزایش آگاهی شهروندان جامعه دانست تا با انتخابی صحیح بتوانند زندگی سالمی برای خود رقم بزنند.
delgarm.com

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( چه کسانی دچار سندروم داون می‌شوند؟ )

سندروم داون ( Down syndrome ) یا نشانگان داون اختلالی کروموزومی است و زمانی اتفاق می‌افتد که اِشکالی در تقسیم سلولی، باعث به‌وجود آمدن یک کروموزم ۲۱ اضافی می‌شود. سندرم داون منجر به اختلالاتی در توانایی شناختی و رشد جسمی و ناتوانی‌های رشدی خفیف تا متوسط می‌شود. افراد مبتلا به سندرم داون بیشتر در معرض خطر برخی بیماری‌ها و مشکلات سلامتی قرار دارند. البته با مجموعه‌ای از تست‌ها و آزمایش‌های غربالگری، می‌توان سندروم داون را پیش یا پس از تولد تشخیص داد.
در هر ۷۰۰ حاملگی، احتمال یک مورد سندروم داون وجود دارد. عوامل زیادی باعث به‌وجود آمدن سندرم داون می‌شوند، اما تحقیقات نشان داده‌اند که اگر مادر هنگام زایمان بالاتر از ۳۵ سال سن داشته باشد، احتمال سندروم داون بالاتر می‌رود. پیش از سن ۳۰ سالگی، این احتمال کمتر از ۱ در ۱۰۰۰ حاملگی است و پس از سن ۴۰ سالگی به ۱۲ مورد در هر ۱۰۰۰ حاملگی افزایش می‌یابد.

حقایقی درباره‌ی سندروم داون

احتمال ابتلا به سندروم داون در فرزندان زنانی که در سن بالا حامله می‌شوند بیشتر است.
به‌طور معمول از هر کروموزومی دو نسخه وجود دارد. در سندرم داون، سه نسخه از کروموزم ۲۱ وجود دارد و همین امر موجب ابتلا به این سندرم می‌شود.
نشانه‌های سندروم داون عبارتند از تونوس ماهیچه‌ای کم، قد کوتاه، پُل بینی صاف و زبان بیرون‌آمده از دهان.
برخی بیماری‌ها ازجمله آلزایمر و صرع، افراد مبتلا به سندرم داون را بیش از دیگران تهدید می‌کنند.
طی دوران بارداری می‌توان از آزمایش های غربالگری برای بررسی احتمال ابتلای کودک به سندروم داون استفاده کرد.

سندرم داون چیست؟
سندرم داون وضعیتی ژنتیکی است که به‌خاطر یک نسخه‌ی اضافی از کروموزم ۲۱ به‌وجود می‌آید. البته سندروم داون بیماری نیست، بلکه مجموعه ویژگی‌هایی است که از این تغییر ناشی می‌شوند. این کروموزوم اضافی می‌تواند بر جسم، هوش و رشد کلی فرد تأثیر بگذارد و احتمال ابتلا به برخی مشکلات سلامتی را هم افزایش می‌دهد.

علت سندروم داون

سندرم داون زمانی اتفاق می‌افتد که یک نسخه‌ی اضافی از مواد ژنتیکی، به‌طور کامل یا حتی جزئی، از کروموزم ۲۱ وجود داشته باشد.

هر سلولی در بدن دربردارنده‌ی ژن‌هایی است که در قالب کروموزوم در هسته‌ی سلول قرار گرفته‌اند. معمولا در هر سلول ۴۶ کروموزوم وجود دارد که ۲۳ کروموزوم از مادر و ۲۳ کروموزوم از پدر به ارث می‌رسند. وقتی برخی یا همه‌ی سلول‌های یک فرد شامل یک نسخه‌ی اضافیِ کامل یا جزئی از کروموزوم ۲۱ باشند، سندرم داون به‌وجود می‌آید.

ویژگی‌ها و علائم سندرم داون

سندرم داون بیماری نیست، بنابراین بهتر است به‌جای اشاره به نشانه‌ها، به ویژگی‌های آن بپردازیم. افراد مبتلا به این سندرم اغلب ویژگی‌های جسمی مشخص، مشکلات سلامتی منحصربه‌فرد و تنوع در رشد شناختی دارند.
ویژگی‌های جسمی

ویژگی‌های جسمی عبارتند از:

چشمان روبه‌بالا با درزهای مورب، چین‌های پوستی در گوشه‌های داخلی و لکه‌های سفید روی عنبیه؛
تونوس ماهیچه‌ای کم؛
قد و گردن کوتاه؛
پل بینی صاف؛
خطوط تکی و عمیق در وسط کف دست؛
زبان بیرون‌آمده از دهان؛
فضای زیاد بین انگشت شست پا و انگشت دوم؛
انحنای انگشت پنجم دست به‌سمت داخل.

تأخیر در رشد

رشد شناختیِ افراد مبتلا به سندرم داون، معمولا نشان از ناتوانی ذهنی خفیف تا متوسط دارد. اما رشد شناختی و توانایی ذهنی به‌شدت متغیر هستند.

کودکان مبتلا به این سندرم اغلب بعد از هم‌سن‌وسال‌های خود به مراحل مهم رشد می‌رسند. ممکن است دیر زبان باز کنند و شاید هم برای رسیدن به زبان گفتاری بلیغ، نیاز به گفتار درمانی داشته باشند.

در این کودکان، مهارت‌های حرکتی ظریف هم ممکن است به تعویق بیفتند. آنها پس از دستیابی به مهارت‌های حرکتی درشت، کمی به زمان نیاز دارند.

یک کودک مبتلا به سندروم داون به‌طور متوسط:

در ۱۱ ماهگی می‌نشیند؛
در ۱۷ ماهگی چهاردست‌وپا می‌رود؛
در ۲۶ ماهگی راه می‌رود.

کودکان مبتلا به این سندرم، ممکن است در توجه و تمرکز هم مشکل داشته باشند، نتوانند درست قضاوت بکنند و رفتارهای ناگهانی هم از خود نشان بدهند. اما می‌توانند به مدرسه بروند و به فرد فعالی در جامعه تبدیل شوند.

مشکلات سلامتی

گاهی‌اوقات مشکلاتی عمومی وجود دارند که می‌توانند بر اندام‌ها یا عملکردهای بدنی تأثیر بگذارند. حدود نیمی از مبتلایان به سندروم داون، نقص مادرزادی قلب دارند.

در این زمینه‌ها نیز خطر بیشتری مبتلایان به سندروم داون را تهدید می‌کند:

مشکلات تنفسی؛
مشکلات شنوایی؛
بیماری آلزایمر؛
لوسمی دوران کودکی؛
بیماری صرع؛
اختلالات تیروئید (کم کاری تیروئید، پرکاری تیروئید و …).

درعین‌حال شانس ابتلا به گرفتگی سرخرگ‌ها، رتینوپاتی دیابتی و بیشتر انواع سرطان هم در مبتلایان به سندروم داون کمتر است. (رتینوپاتی به اختلالاتی گفته می‌شود که موجب آسیب به شبکیه چشم می‌شوند.)

روش و زمان تشخیص سندرم داون
زنانی که احتمال ابتلای فرزندشان به سندروم داون بیشتر است، تحت آزمایش‌های تشخیصی غربالگری قرار می‌گیرند.

آزمایش‌های غربالگری می‌توانند احتمال وجود سندرم داون را بررسی کنند. بعضی آزمایش‌های تشخیصی هم به‌طور قطعی مشخص می‌کنند که آیا جنین دچار این سندرم هست یا نه.

آزمایش‌های غربالگری

زنان بین سنین ۳۰ تا ۳۵ سال یا بیشتر، طی دوران حاملگی تحت آزمایش‌های غربالگری قرار می‌گیرند، چون احتمال ابتلای کودک به سندرم داون با افزایش سن مادر، بیشتر می‌شود.

آزمایش‌های غربالگری عبارتند از:

آزمایش ان تی (Nuchal translucency testing): در ۱۱ تا ۱۴ هفتگی، یک سونوگرافی می‌تواندفضای روشن در لایه‌های بافت پشت گردن جنین درحال‌رشد را اندازه‌گیری کند.
آزمایش‌های سه‌گانه یا چهارگانه (Triple screen or quadruple screen): در ۱۵ تا ۱۸ هفتگی، این آزمایش مقدار مواد مختلف را در خون مادر اندازه می‌گیرد.
آزمایش ترکیبی (Integrated screen): این آزمایش نتایج تست‌های خون و غربالگری سه‌ماهه‌ی اول را، با یا بدون ان تی، با نتایج غربالگری چهارگانه‌ی سه‌ماهه‌ی دوم ترکیب می‌کند.
آزمایش سل فری دی‌نی‌ای (Cell-free DNA): آزمایش خونی که دی‌نی‌ای جنینی موجود در خون مادر را بررسی می‌کند.
آزمایش فراصوت ژنتیکی (Genetic ultrasound): در ۱۸ تا ۲۰ هفتگی، یک آزمایش فراصوت دقیق با نتایج آزمایش خون ترکیب می‌شود.

غربالگری راه مقرون‌به‌صرفه و کم‌خطرتری برای تعیین این است که آیا آزمایش‌های تشخیصی پیشرفته‌تری باید انجام شوند یا نه. بااین‌حال، برخلاف آزمایش‌های تشخیصی، غربالگری نمی‌تواند تأیید کند که آیا سندرم داون وجود دارد یا نه.

آزمایش‌های تشخیصی

آزمایش‌های تشخیصی برای تشخیص سندرم داون و دیگر مشکلات، عملکرد دقیق‌تری دارند. این آزمایش‌ها معمولا در رحم انجام می‌شوند و خطر سقط جنین، آسیب‌های جنینی یا زایمان زودرس را افزایش می‌دهند.

آزمایش‌های تشخیصی عبارتند از:

نمونه‌گیری از پرزهای جفتی (Chorionic villus sampling): در ۸ تا ۱۲ هفتگی، با استفاده از ورود سوزنی به دهانه‌ی رحم یا بطن، نمونه‌گیری مختصری از جفت به‌منظور بررسی انجام می‌شود.
آمنیوسنتز (Amniocentesis): در ۱۵ تا ۲۰ هفتگی، مقدار کمی از مایع آمنیون، با استفاده از ورود سوزن به بطن، برای بررسی گرفته می‌شود.
نمونه‌گیری زیرپوستی خون بند ناف (Percutaneous umbilical blood sampling): بعد از ۲۰ هفتگی، نمونه‌ی کمی از خون با استفاده از ورود سوزنی به بطن، از بند ناف برای بررسی بیشتر گرفته می‌شود.

بعد از تولد کودک هم با بررسی مشخصات جسمی و همین‌طور خون و بافت‌های او، می‌توان سندروم داون را تشخیص داد.

درمان سندرم داون

درمان خاصی برای سندرم داون وجود ندارد.

افراد مبتلا به این سندرم هم مثل سایرین، صرفا مراقبت‌های پزشکی دریافت می‌کنند. اما آزمایش‌های اضافی برای مشکلات معمول توصیه می‌شوند. رسیدگی‌های تخصصی از همان اوایل، می‌تواند به کودک مبتلا کمک کند که ظرفیت‌هایش را به حداکثر برساند و برای ایفای نقش فعال در جامعه آماده شود.

جدای از پزشکان، مربیان متخصص، گفتاردرمانگرها، کاردرمانگرها، فیزیوتراپیست‌ها و مددکاران اجتماعی هم می‌توانند در این زمینه مفید واقع شوند.

کودکانی که مشکلات خاصی در زمینه‌ی یادگیری و رشد دارند، ممکن است نیازمند حمایت آموزشی باشند، چه در مدارس معمولی و چه مدارس خاص. طی سال‌های اخیر، چنین کودکانی در سرتاسر دنیا، بیشتر در مدارس معمولی حاضر شده‌اند، البته با کمک و حمایت‌های بیشتری به‌منظور یکی‌شدن با سایرین و پیشرفت بیشتر.

انواع سندروم داون
رایج‌ترین نوع سندرم داون به تریزومی ۲۱ (trisomy 21) معروف است که در آن فرد مبتلا به‌جای ۴۶ کروموزوم، در هر سلولی ۴۷ کروموزوم دارد.

تریزومی ۲۱ به‌خاطر اشکال در تقسیم سلولی معروف به جدانشدن (nondisjunction) ایجاد می‌شود. این اشکال موجب می‌شود سلول اسپرم یا تخمک، قبل یا در حین لقاح، نسخه‌ای اضافی از کروموزم ۲۱ داشته باشد. ۹۵ درصد از موارد سندرم داون جزو این دسته هستند.

۵ درصد باقیمانده از موارد سندرم داون به‌خاطر وضعیتی معروف به موزاییسم (mosaicism) یا جابه‌جایی (conception) است.

سندرم داون موزاییک (Mosaic Down syndrome) زمانی رخ می‌دهد که بعضی سلول‌ها در بدن عادی هستند، درحالی‌که بقیه تریزومی ۲۱ دارند.
جابه‌جایی رابرتسونی (Robertsonian translocation) زمانی اتفاق می‌افتد که بخشی از کروموزوم ۲۱ موقع تقسیم سلولی شکسته و به کروموزم دیگری (معمولا کروموزم ۱۴) می‌چسبد. وجود این بخش اضافی از کروموزوم ۲۱ باعث بروز نشانه‌هایی از سندرم داون می‌شود.

فردی که این جابه‌جایی در او رخ داده، هیچ ویژگی جسمی خاصی ندارد اما احتمال زیادی دارد فرزندی که به دنیا می‌آورد، کروموزوم ۲۱ اضافی داشته باشد.
جمع‌بندی

فرد مبتلا به سندرم داون می‌تواند بسیاری از کارهای معمولی را انجام بدهد. بچه‌های مبتلا به این سندرم زمان بیشتری می‌خواهند تا مهارت‌هایی مانند راه‌رفتن و حرف‌زدن را بیاموزند، اما با کمی انگیزه، می‌توانند مهارت های مهم زندگی را کسب نموده و به مدرسه بروند و حتی در بعضی موارد تحصیلات عالیه داشته باشند.

بسته به اینکه این سندرم چه تأثیری روی فرد می‌گذارد، اغلب چنین افرادی می‌توانند در جامعه حضور بیابند، کار کنند و زندگیِ نیمه‌مستقلی داشته باشند.

مبتلایان به سندرم داون هم مانند دیگران به روابط اجتماعی و دوستانه نیاز دارند. حتی بعضی از آنها ازدواج می‌کنند و زندگی مستقلی هم دارند. اما باید در ذهن داشت که اگر یکی از طرفین سندرم داون داشته باشد، با احتمال ۳۰ تا ۵۰ درصد، فرزندش هم به این سندرم مبتلا خواهد شد.

میانگین امید به زندگی در مبتلایان به سندرم داون حدود ۶۰ سال است و امروزه بسیاری از آنها ۷۰ سال را هم پشت سر می‌گذارند.

منبع: سایت chetor.com

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( بدون کیسه صفرا می‌توان زندگی کرد؟)

هر گونه انسدادی در کیسه صفرا می‌تواند منجر به درد شدید به خصوص بعد از خوردن یک وعده غذایی چرب شود.گاهی اقات لازم است که برای جلوگیری از درد و ناراحتی کیسه صفرا را به‌طور کامل از بدن خارج نمود.

بدون کیسه صفرا چگونه زندگی کنیم + مراقبت‌های لازم بعد از جراحی برداشتن کیسه صفرا

کیسه صفرا در قسمت فوقانی سمت راست شکم واقع شده و با آزاد کردن صفرا به روده کوچک به هضم چرب کمک می‌کند.

این فرایند از طریق مجاری صفراوی انجام می‌شود که ممکن است با سنگ‌های صفراوی مسدود شوند.

هر گونه انسدادی در کیسه صفرا می‌تواند منجر به درد شیدید به خصوص بعد از خوردن یک وعده غذایی چرب شود.

گاهی اقات لازم است که برای جلوگیری از درد و ناراحتی کیسه صفرا را به طور کامل از بدن خارج نمود.

ولی آیا بدون کیسه صفرا می‌توان زندگی کرد؟

چه محدودیت‌ها و مراقبت‌هایی برای کسی که کیسه صفرای‌ش را درآورده وجود دارد؟

باید بگوییم که بعد از حذف کیسه صفرا هیچ تغییری در سلامتی فرد ایجاد نمی‌شود.

برخی از افراد ممکن است گاهی احساس ناراحتی داشته باشند چون در غیاب کیسه صفرا دیگر مخزنی برای نگهداری صفرا وجود ندرد و بدن برای هضم چربی به صفرا نیاز دارد.

کیسه صفرا می‌تواند در زمان خواب یا زمانی که نیازی به هضم غذا ندارید تا یک لیوان صفرا در خود ذخیره کند.

وقتی کیسه صفرا را بردارید هنوز صفرا در بدن وجود دارد ولی مقدار کافی در روده کوچک برای هضم وجود ندارد بنابراین ممکن است با کمی مشکل برای هضم غذا روبرو شوید.

برداشتن کیسه صفرا می‌تواند باعث ناراحتی شود ولی بدون کیسه صفرا هم می‌توانید زندگی کنید.

تغییرات سیستم گوارش بعد از جراحی برداشتن کیسه صفرا

بعد از عمل برداشتن کیسه صفرا پزشک‌تان یک رژیم کم‌چرب برای‌تان توصیه می‌کند که باید چند هفته به آن پایبند باشید و کم کم سایر غذاها را وارد رژیم‌تان کنید.

بعد از این دوره استراحت می‌تواند به عادت‌های تغذیه سابق‌تان بازگردید.

آمار نشان می‌دهد که ۹۰% افراد می‌توانند بعد از این مدت به عادت‌های غذایی سابق‌شان برگردند.

ولی برخی دیگر ممکن است بعد از برداشتن کیسه صفرا تغییرات ایجاد شده در روند هضم غذاها را متوجه شوند.

این افراد ممکن است بعد از خوردن غذاهای چرب دچار سوءهاضمه یا درد شکم شوند که با تغییرات مناسب در رژیم غذایی می‌توانند این مشکل را رفع کنند.

بعد از برداشتن کیسه صفرا چه نکاتی را باید رعایت کنید تا از عوارض بعدی پیشگیری شود.

بعد از برداشتن کیسه صفرا باید نگاه دقیق‌تری به رژیم غذایی خود داشته باشید. بلافاصله بعد از جراحی باید رژیم غذایی خود را تغییر دهید و بهتر است برای برگشتنن به عادت‌های غذایی سابق زمان بیشتری به بدنتان بدهید تا بیاموزد خودش را با نبود کیسه صفرا تطبیق دهد.

بازگشت تدریجی به رژیم غذایی سابق بعد از برداشتن کیسه صفرا

بلافاصله بعد از برداشتن کیسه صفرا مصرف غذاهای چرب و دیرهضم را شروع نکنید. بهتر است چند روز بعد از عمل جراحی از میاعات، ژلاتین و آب گوشت بدون چربی استفاده کنید. برای مصرف غذاهای جامد باید مدتی به بدن زمان دهید.

بعد از جراحی برداشتن کیسه صفرا از خوراکی‌های کم چرب را استفاده کنید

کیسه صفرا به هضم غذاهای چرب به شما کمک می کند. بنابراین باید تا مدتی بعد از جراحی و بهبود کامل مصرف آن‌ها را کنار بگذارید. به علاوه مصرف غذاهای سرخ شده، نفاخ و معطر را باید کنار بگذارید.

کالری  که از چربی به بدن‌تان می‌رسد نباید بیش‌تر از ۳۰ درصد کل کالری مصرفی‌تان باشد.

بنابراین اگر روزانه ۱۸۰۰ کالری مصرف می‌کنید نباید بیش‌تر از ۶۰ گرم چربی مصرف کنید.

وعده‌های غذایی را باید به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم نموده و در وعده‌های بیشتر میل نمایید.

بعد از جراحی برداشتن کیسه صفرا از مصرف خوراکی‌های خاص اجتناب کنید

مسلما می‌توانید بدون کیسه صفرا زندگی کنید ولی اگر به خوردن غذاهای خاصی ادامه دهید ممکن است مجبور به تحمل ناراحتی شوید.

مثلا باید از مصرف گوشت‌هایی که چربی بالا دارند مانند سوسیس، بولونیا و گوشت گاو چرخ شده اجتناب کنید.

از مصرف لبنیات پرچرب مانند بستنی، پنیر و شیر کامل اجتناب کنید.

همچنین باید مصرف سیب‌زمینی سرخ شده، آبگوشت، سوپ خامه‌ای، کره و پیتزا را محدود نمایید.

از مصرف روغن‌هایی مثل روغن پالم یا روغن نارگیل اجتناب کنید.

حذف این خوراکی‌ها از رژیم غذایی حتی در کوتاه مدت می‌تواند از ایجاد درد، اسهال و نفخ بعد از برداشتن کیسه صفرا پیشگیری کند.

بعد از جراحی برداشتن کیسه صفرا مراقب مصرف خوراکی‌هایی که فیبر بالا دارند باشید.
بدن شما بعد از برداشتن کیسه صفرا مدتی را برای تطبیق دادن خود با شرایط جدید نیاز دارد بنابراین در این مدت باید مصرف غذاهایی که فیبر بالایی دارند را محدود کنید.

اگر بلافاصله بعد از جراحی مصرف خوراکی‌های فیبردار را شروع کنید دچار گاز معده و درد شکم یا اسهال خواهید شد.

شما فقط می‌توانید مقدار کمی از این خوراکی‌ها را مصرف کنید: دانه‌ها، حبوبات، مغزها، نان غلات کامل، کلم، گل کلم و غلات صبحانه.

بهترین راه کار برای شما این است که مواد غذایی که مصرف می‌کنید را به مدت چند هفته یادداشت نمایید تا در صورت ایجاد واکنش خاص به یک خوراکی بتوانید آن را تشخیص دهید و از رژیم غذایی خود تا مدتی حذف نمایید.

ولی اگر بعد از یک ماه هنوز هم درد شکم داشتید حتما باید با پزشک مشورت کنید.

اگر بیش از ۳ روز بعد از جراحی برداشتن کیسه صفرا دچار حالت تهوع و استفراغ شدید، زردی یا عدم توانایی خرج گاز از بدن بودید باید با پزشک مسورت نمایید.

اگر ۳ روز بعد از جراحی مدفوع نداشتید باید حتما به پزشک مراجعه نمایید.

منبع: seemorgh.com

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( آیا آمپول ویکتوزا برای مادران شیرده مشکل‌ساز است؟)

آمپول ویکتوزا هم برای دیابت نوع ۲ و هم برای لاغری استفاده می‌شود.
مصرف در دوران بارداری و شیردهی
در زمان باردری منع دارویی می‌باشد. و قبل از این‌که باردار شوید با پزشک خود مشورت کنید و از استفاده آن پزشک مطلع کنید. و در زمان شیردهی مطالعاتی که بر روی موش انجام شده است، باعث توسعه تومور تیروئید شده است، درست است که این گزارشات برروی انسان صورت نگرفته است اما FDA آمریکا اعلام کرده است مادرهای شیرده یا دارو را قطع کنند یا شیردهی را. ممکن است علائم مشابهی در نوزادان انسانی دیده شود و به همین دلیل
از مصرف آن جلوگیری شود.

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( علت جوش‌های چرکی روی گردن چیست؟)

علت و درمان جوش گردن

در واقع جوش طیف وسیعی از ضایعات پوستی می‌باشد که به صورت لکه‌های قرمز رنگ و یا دانه‌های پررنگ در پوست و یا دانه‌های زیر پوست شدیدتر و هم‌راه با ضایعات چرکی در تنه و اندام‌ها و صورت مشاهده می‌شود . صورت تنها محلی از بدن نیست که جوش‌ها در آن ظاهر می‌شوند. بلکه هر نقطه‌ای از بدن که شامل غده‌های ترشح‌کننده چربی و محل رشد موهاست، مانند پشت، سینه و حتی شانه‌های افراد، می‌تواند دچار جوش شود.

علت جوش گردن

جوش گردن توسط مکانیسم‌های مشابه که باعث آکنه صورت و بدن می‌شود ایجاد می‌شود. منافذ به دلیل ساخت سلول‌هایی که به هم می‌چسبند و باعث پلاگین می‌شوند مسدود می‌شود. سپس باکتری‌ها و چربی پوست، که باید به‌طور معمول به سطح تخلیه شود، در داخل سلول گرفتار شده، و باعث قرمزی و گسترش چرک می‌شود.

عوامل ایجاد کننده جوش کدام‌ند؟

۱- چربی سطح پوست: پوست‌های چرب یکی از عوامل ایجاد آکنه یا جوش در سطح پوست است.

۲- گروهی از میکروب‌هایی که روی پوست زندگی می‌کنند.

۳- التهابات ایجاد شده روی پوست.

۴- انسداد مجاری غددی زیر پوستی که همگی می‌توانند باعث ایجاد جوش شوند.

اجتناب از تحریک
تحریک می‌تواند جوش گردن را تشدید کند. پیراهن‌های یقه‌دار که بر روی پوست گردن تماس دارند می‌تواند باعث بدتر شدن آکنه شوند. که اغلب موجب ایجاد یک چرخه معیوب می‌شود بدین صورت که وقتی جوش گردن توسعه می‌یابد، فرد مبتلا، برای پوشاندن آن پیراهن یقه‌دار می‌پوشد . سپس پیراهن یقه دار باعث تحریک و تشدید آکنه می‌شود.

• سعی کنید پیراهن یقه گرد و یا بدون یقه بپوشید
• اگر مجبور به استفاده از پیراهن یقه‌دار هستید، همان‌طور که بسیاری از ما در هر زمانی می‌پوشیم، سعی کنید پیراهن نخی نرم بپوشید.
• جوش‌ها را بر ندارید.
• سعی کنید نسبت به هر چیزی که ممکن است پشت گردن را تحریک کند آگاه باشید و برای متوقف کردن آن در صورت امکان اقدام کنید.
• نسبت به تحریک منابع دیگر آگاه باشید. البته بدن ما به‌طور مداوم در تماس با چیزهای مختلف است و جلوگیری از تحریک بطور کامل ممکن است غیر ممکن باشد.

درمان جوش گردن
درمان جوش در پشت گردن مشابه درمان آکنه در بدن است.

درمان دارویی
موضعی شامل:
عصاره گیاه مریم گلی؛
رتینوئیدهای موضعی مثل : ترتینوئین (رتین-آ)- آداپالن – تازاروتن؛
آنتی‌بیوتیک؛
بنزوئیل پروکسید.
سیستمیک یا عمومی شامل:
آنتی‌بیوتیک؛
بعضی از هورمون‌ها؛
ایزوترتینوئین (آکوتان)؛
تتراسایکلین؛
ازیترومایسین؛
گل مغربی؛
ویتاگنوس؛
استفاده از صابون‌های مخصوص برای جوش‌های چرکی وچرب که کاهنده این عوامل باشد.

درمان غیردارویی
بازکردن سوراخ کومدون با دست یا سوزن و وارد کردن فشار به آن‌ها برای تخلیه که این کار در نهایت اغلب به لک شدن پوست منجر می‌شود؛
استفاده از صابون گلیسرین یا ضدباکتری؛
پیلینگ سطحی با استفاده از گلیکولیک اسید و سالیسیلیک اسید؛
استفاده از فوتوتراپی با نور قرمز، نور آبی یا بعضی از انواع لیزرها
برای درمان از طریق مصرف بعضی از صیفی‌جات مانند اسفناج یا سبزی‌های که دارای برگ پهن می‌باشند ویا با مصرف میوه جات مانند هندوانه، آلبالو ، و… و همچنین مصرف هویج که برای ازبین بردن اکنه بسیار مفید است.
برای شست شوی صورت‌های دار جوش می‌باشند باید این صورت‌ها را با اب خیلی ولرم که خیلی گرم نباشد وخیلی هم سرد نباشد یعنی معتدل و برای خشک کردن بایستی به جای حوله از دستمال کاغذی نرم استفاده کرد .

اما نکته‌ای که وجود دارد این است که داروهای خوراکی را باید کامل مصرف کنید و درمان را نیمه رها نکنید. حتی اگر آثار بهبود را مشاهده کردید، دوره مصرف را کامل کنید. همزمان با داروهای خوراکی، بهتر است داروهای موضعی نیز استفاده شود. دوره درمان ممکن است طولانی باشد. صبور باشید.

منبع: سایت تابناک

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( درباره قولنج یا کولیک نوزاد چیست؟)

کولیک نوزاد (به انگلیسی: Baby colic) یا قولنج نوزادی به گریه‌های بی‌وقفه بیش از سه ساعت در روز که بیش از سه روز در هفته رخ دهد و حداقل سه هفته تدام یابد، در نوزادان دو هفته تا چهارماهه‌ای که جز این سالم به نظر می‌رسند، گفته می‌شود.

-اگر نوزاد شما کامل باشد، قولنج ممکن است در ۲ هفتگی شروع شود.
– تقریبا همیشه ۳ تا ۴ ماه طول می‌کشد.
– جنسیت نوزاد و ترتیب زایمان و یا شیر خشک یا شیر مادر بر این موضوع تاثیر نمی‌گذارد.
– کودکان مبتلا به قولنج با کودکانی که قولنج ندارند فرقی نمی‌کنند.قولنج به طور معمول در نوزادان حدود سه هفتگی شروع می‌شود و هنگامی که کودک به سه تا چهار ماهگی رسید به پایان می‌رسد. این درد توسط یک مسئله پزشکی ایجاد نشده و کولیک نوزاد همان حملات مکرر و منظم گریه به مدت سه ساعت یا بیشتر در شب تعریف شده است.
– پیش بینی شده که حدود۴۰ درصد از تمام نوزادان دارای کولیک هستند. علت درد هنوز به خوبی شناخته نشده است. برخی فکر می‌کنند به دلیل عدم بلوغ عصبی و یا عادت به جهان خارج از رحم است که می‌تواند برای برخی از کودکان برای یک مدت زمان کوتاه تحریک‌پذیر باشد.
– برخی از کودکان حساسیت بیشتری به تحریک نسبت دیگران دارند. یک کودک کولیکی ممکن است به گاز، رفلکس اسید یا یک حساسیت غذایی واکنش نشان دهد. پدر و مادر در مورد علائم کودک با پزشک متخصص اطفال صحبت کنند. پزشک شما می‌تواند در مدیریت علت، مانند استفاده از فرمول‌های مختلف و یا تغییر مواضع تغذیه‌ای به شما کمک کند.
– از آن‌جا که علت می‌تواند متفاوت باشد هیچ درمان اثبات شده ای برای کولیک وجود ندارد. با این حال، اگر شما قادر به کشف علت قولنج کودک خود باشید ممکن است قادر باشید تا حملات گریه کودک را کوتاه کنید.
گریه‌های ناشی از کولیک نوزاد می‌توانند موجب اضطراب در روابط، نقصان در شیردهی، افسردگی پس از زایمان، مراجعه‌های بی‌مورد به دکتر، یا آزار کودک، از جمله سندروم تکان شدید کودک شوند.

هیچ‌گونه آسیب درازمدتی در ارتباط با کولیک نوزادی وجود ندارد.

چه عواملی باعث قولنج یا کولیک نوزاد می‌شود؟

علت دقیق قولنج ناشناخته است و به همین دلیل راهی روشن برای کمک به آن وجود ندارد. برخی از نظریات آنچه در پشت آن است عبارتند از:
– سیستم گوارشی رو به رشد با عضلاتی اغلب اسپاسم دارند
-گاز (۱۸ درمان نفخ شکم نوزاد)
– هورمون‌هایی که موجب درد معده یا خستگی می‌شوند
– حساسیت بیش از حد به نور، سر و صدا و غیره
– سیستم عصبی در حال توسعه
به‌خاطر داشته باشید چیزهای زیادی وجود دارد که ممکن است شبیه به قولنج باشد اما قولنج نباشد. اگر در مورد نوزاد خود نگران هستید، دکتر می‌تواند معاینات کاملی برای بررسی علت پزشکی برای گریه نوزاد انجام دهد. نوزاد می‌تواند به دلایل زیر تحریک پذیر باشد:
– عفونت
– مشکلات ریفلاکس اسید یا معده (درمان ریفلاکس معده در نوزادان)
– فشار یا التهاب مغز و سیستم عصبی
-مشکلات چشم، مانند خراشیدگی یا افزایش فشار
-ضربان قلب نامنظم
– آسیب به استخوان‌ها، عضلات، یا انگشتان دست

_ تشخیص قولنج یا کولیک نوزاد

– پزشک کودک یک معاینه فیزیکی برای شناسایی علل احتمالی ناراحتی کودک مانند انسداد روده کودک (انسداد روده) انجام خواهد داد. اگر کودک سالم باشد، ممکن است قولنج تشخیص داده شود.
– آزمایشات آزمایشگاهی، اشعه X و سایر آزمایش‌های تشخیصی معمولا مورد نیاز نیست، اما در موارد نامشخص، آن‌ها به حذف سایر شرایط به عنوان علل احتمالی کمک می‌کنند.
کولیک زمانی تشخیص داده می‌شود که سایر عامل‌های احتمالی گریه رد شوند. این کار معمولاً با توجه به سابقه پزشکی و آزمون فیزیکی امکان‌پذیر است، و در اکثر موارد نیازی به تست‌هایی همچون اشعه ایکس یا آزمایش خون نیست. کودکانی که گریه می‌کنند، ممکن است تنها گرسنه، ناراحت یا بیمار باشند.

علائم نگران‌کننده شامل: افزایش دمای بدن، سابقه مشکلات تنفسی، یا عدم افزایش وزن مناسب در کودک هستند.

«چراغ قرمز»هایی که نشان‌دهنده نیاز به رسیدگی‌های بیشتر هستند، شامل:

استفراغ (استفراغی که سبز یا زرد، خونی یا بیش از ۵ بار در روز رخ دهد)
تغییر مدفوع (یبوست یا اسهال، به خصوص همراه با خون یا مخاط)
دمای غیرعادی (دمای مقعدی کمتر از ۹۷٫۰ درجه فارنهایت (۳۶٫۱ درجه سلسیوس) یا بیشتر از ۱۰۰٫۴ درجه فارنهایت (۳۸٫۰ درجه سلسیوس))
تحریک‌پذیری (گریه مداوم در تمام روز، با بازه‌های آرامش کوتاهی در میان آن)
بی‌حالی (خواب‌آلودگی بیش از اندازه، عدم لبخند یا نگاه مشتاق، مکیدن ضعیف که بیش از ۶ ساعت ادامه یابد)
افزایش ضعیف وزن (کمتر از ۱۵ گرم در روز)

مشکلاتی که در صورت وجود یکی از علائم بالا بایستی مورد بررسی قرار گیرد:

عفونت‌ها (مانند عفونت گوش، عفونت ادرار، مننژیت، عفونت آپاندیس)
دردهای گوارشی (مانند آلرژی غذایی، بازگشت اسید، یبوست، انسداد گوارشی)
مشکلات تنفسی (بر اثر عواملی مانند سرماخوردگی، گرد و خاک بسیار، انسداد مادرزادی بینی، زبان بسیار بزرگ)
افزایش فشار مغز (مانند لخته خون، هیدروسفالی)
درد پوستی (مانند سوزن پوشک باز، جوش‌های تحریک شده، موی پیچیده دور انگشت)
درد دهانی (مانند عفونت قارچ)
درد کلیه (مانند انسداد سیستم ادرار)
درد چشم (مانند قرنیه آسیب‌دیده، گلوکوما)
مصرف بیش از اندازه (مانند ویتامین D یا سدیم بیش از اندازه)
موارد دیگر (مانند سردرد میگرنی، مشکل قلبی، پرکاری تیروئید)

نوزادانی که دائماً آزرده هستند، افزایش وزن کمی دارند، و هر روز بیش از ۵ بار استفراغ می‌کنند، یا مشکلات تغذیه‌ای جدی دیگری دارند بایستی برای بیماری‌های دیگری (همچون عفونت ادراری، انسداد گوارشی، بازگشت اسید) آزمایش شوند.

_ عوامل خطرساز در قولنج یا کولیک نوزادی چیست؟

نوزادان مادرانی که در دوران بارداری یا بعد از زایمان سیگار می‌کشند، خطر ابتلا به قولنج دارند. بسیاری از نظریه‌های دیگر درباره عواملی که باعث قولنج می‌شود وجود دارد، اما هیچ کدام اثبات نشده‌اند. برای مثال:
– قولنج بیشتر در میان نوزادان اول یا نوزادانی که شیر خشک می‌خورند رخ نمی‌دهد.
-رژیم غذایی مادر شیرده احتمالا قولنج را مهار نمی‌کند (لیست مواد نفاخ و ضد نفخ در دوران شیردهی)
– دختران و پسران – بدون توجه به ترتیب زایمان آن‌ها و نحوه تغذیه آن‌ها – قولنج را در تعداد مشابه تجربه می‌کنند.

_ عوارض جانبی
در واقع قولنج هیچ عواقب طولانی پزشکی ندارد. نوزادانی که قولنج دارند به صورت طبیعی رشد می‌کنند.

_ درمان قولنج یا کولیک نوزاد چیست؟
قولنج اغلب بعد از سه ماهگی نوزاد به خودی خود بهبود می‌یابد. متاسفانه هیچ درمان اثبات شده‌ای وجود ندارد که به‌طور مداوم به تمام کودکان کمک کند. درمان‌هایی که مورد آزمایش قرار گرفته‌اند عبارتند از:

اداره‌ی کولیک عموماً غیرمداخله‌گرانه است و شامل اطمینان‌بخشی به والدین است. اقدامات آرام‌سازانه می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند، شامل: قنداق کردن با پاهای خم کرده، گرفتن نوزادان بر روی بغل یا شکم‌شان، تاب‌دادن بچه به اطراف یا جلو و عقب همراه با پشتیبانی مناسب از سر، درآوردن صدای هیس، و شیر دادن مادر یا استفاده از پستانک. ارتباط چشمی، صحبت کردن، و بغل کردن نوزاد نیز از اقدامات مناسب دیگر هستند، گرچه هنوز مشخص نشده است که آیا این اقدامات اثربخشی بیشتری از پلاسبو دارند یا نه.
۱- داروهای ضدگاز
داروهای ضدگاز مانند دایم تیکون احتمالا به کاهش نشانه‌ها کمک نمی‌کند (قطره دایمتیکون برای نوزاد). این داروها به طور کلی ایمن هستند، به جز برای نوزادانی که باید داروهای جایگزین تیروئید مصرف کنند.
*قطره پدی لاکت ( PediLact )
*قطره کولیک ایز ویتان ( Colic Ez )
*قطره کولیک اید ویتابیوتیکس ( Colicaid )
* قطره اینفاکول انگلستان ( infacol )

۲- پروبیوتیک‌ها
پروبیوتیک‌ها (پروبیوتیک چیست+۲۰ خواص درمانی آن) موادی هستند که به حفظ تعادل طبیعی “باکتری” “خوب” در دستگاه گوارش کمک می‌کند. از آن‌جا که نوزادان مبتلا به قولنج ممکن است عدم تعادل این باکتری‌های مفید را داشته باشند، محققان تلاش کرده‌اند برخی از این پروبیوتیک‌ها را در تعدادی از مطالعات جایگزین کنند. به‌طور خاص، Lactobacillus reuteri ، علائم قولنج را به‌طور قابل توجهی کاهش داد.
قبل از دادن هر دارویی به کودک، با دکتر او صحبت کنید.
_ درمان‌های طبیعی کولیک یا قولنج نوزاد
۱. رفلکس کودک را برطرف کنید:
اولین چیزی که مادران می‌خواهند برطرف کنند رفلاکس نوزاد است. این وضعیت اغلب علائم مشابه با کولیک دارد و می تواند با درمان‌های طبیعی کاهش یابد.

۲. رژیم غذایی شیردهی:
اگر مادر شیرده هستید، باید از غذاهائی که باعث قولنج می شوند اجتناب کنید. لبنیات مجرم بزرگ است. بنابراین دیگر آلرژی‌های معمولی مانند گندم / گلوتن، تخم‌مرغ، صدف، مرکبات، کافئین و غذاهای تند نیز وجود دارد. سیستم گوارش نابالغ بچه‌ها می‌توانند به پروتئین‌های مختلف غذا در شیر مادر واکنش نشان دهند. سعی کنید این غذاهای آلرژیک را از رژیم خود حذف کنید.

۳. قنداق کردن:

تحقیقات نشان داده است که قنداق کردن، باعث کاهش گریه‌ی نوزاد در زمان خونگیری از کف پای او است ، پیچیدن نوزاد، باعث ایجاد حس راحتی و امنیت می‌شود ، که می تواند گریه‌ی او را متوقف کند.

سر و صورت نوزاد نباید پوشانده شود تا بتواند راحت نفس بکشد ، اگر کودک شما راحت است که دست‌هایش آزاد باشد‌، زمان قنداق کردن دست‌های او را آزاد بگذارید؛ زمانی که یاد گرفت بچرخد و روی شکم دراز بکشد، دیگر او را قنداق نکنید‌، زیرا احساس ناراحتی می‌کند.

۴. کودک‌تان را تکان دهید:

یک تکنیک ثابت شده‌ی علمی برای متوقف کردن گریه‌ی کودک، تکان دادن او است تکان دادن بر طبق حرکات موزون کودک را آرام می کند. کودک‌تان را بر روی بازو گذاشته و به آرامی تکان دهید.

نگه داشتن کودک در حال گریه بر روی بازو به او حس امنیت می‌دهد، و کمک می‌کند که در طولانی مدت وقتی کودک به یک فرد بالغ تبدیل شد، از سلامت روانی خوبی برخوردار باشد.

۵. آواز خواندن برای آرام کردن:

آواز خواندن می‌تواند تاثیر آرام‌بخشی بر روی کودک شما داشته باشد، آواز خواندن همراه با تکان دادن، روند آرام کردن کودک را سریع تر می کند.تحقیقات ثابت کرده است که روش قدیمی آواز خواندن برای نوزاد صحیح است ،نوزادها ترجیح می‌دهند که مادر آواز بخواند و این‌که چقدر صدای خوبی دارد، اهمیتی ندارد. بنابراین، آواز بخوانید تا کودک‌تان آرام شود.

۶. صدای داخل رحم را تکرار کنید:

زمانی که بچه‌ها داخل رحم هستند، محیط کاملا آرام و ساکت نیست آن ها صدای جریان خون ، معده و حرکات روده را می‌شنوند ،با به وجود آوردن صدای مشابه، به کودک‌تان اجازه می‌دهید تا دوباره فضای داخل رحم را تجربه کند و آرام شود صداهای این چنینی را تکرار کنید تا کودک آرام شود.

پدر کودک را نزدیک سینه نگه دارد و یک نت آرام را زمزمه کند، لرزش سینه و صدای آرام کننده، خیلی خوب گریه‌ی کودک را متوقف می‌کند.

۷. حرکات دوچرخه‌ای انجام دهید:

ناراحتی در معده می‌تواند، موجب گریه‌ی بدون توقف کودک شما شود، کمک کنید تا آروغ بزند، کودک را روی زمین بخوابانید و پاهایش را با حرکات چرخشی مثل رکاب زدن در دوچرخه تکان دهید بعد از آروغ زدن، گریه متوقف می‌شود.
۸. اجازه دهید نوزاد مک بزند:
بچه‌ها یک رفلکس مکنده بسیار قوی دارند که نیاز به اشباع دارد. بعضی از نوزادان در هنگام خروج از رحم در حالت مک زدن انگشت خارج می‌شوند. قرار دادن دست در دهان به نوزادان آرامش می‌دهد. به نوزاد اجازه دهید از پستانک استفاده کند و در صورت نبود آن از مک زدن انگشت استفاده کند . این کار باعث می‌شود نوزادی که قولنج دارد آرام شود.

۹. هوای تازه دریافت کنید:
چیزی در مورد هوای تازه جادویی است. وقتی نمی‌توانم فرزندانم را آرام کنم آنها را بیرون می‌برم خورشید، باد، صدای پرنده، حرکت، همه این عناصر کمک به تغییر خلق‌وخو و آرامش بچه‌ها می‌کنند.

۱۰. حمام گرم بگیرید:
بعلاوه، بعضی نوزادان حمام گرم را دوست دارند. این می‌تواند روحیه آن‌ها را تسکین دهد. نیازی نیست صابون یا حباب به حمام اضافه کنید. فقط آب گرم و محیط آرامش بخش حمام کافی است. شما همچنین می‌توانید یک پارچه را گرم کنید و روی شکم نوزاد قرار دهید.

۱۱. ایجاد جنبش:
بعضی مادران بچه‌ها را در کالسکه قرار می‌دهند و راه می‌برند. بعضی نیز از ماشین سواری استفاده می‌کنند. حرکات ارتعاشی می‌توانند ابزار خوبی برای والدین با کودکانی که کولیک دارند، باشند. هر کاری می‌توانید انجام دهید ! نکته این است که حرکت می‌تواند نوزاد را آرام کند.

۱۲. فعالیت بدنی:
بعضی از ورزش‌های کودک برای آزاد شدن گاز به دام افتاده معجزه می‌کند . می توانید از دوچرخه پا، خم کردن پاها و یا فشار شکم خود بر روی ران استفاده کنید. همچنین می‌توانید ماساژهای آرام شکم ، کف پا و ماساژ کمر انجام دهید. (همیشه از حرکات در جهت عقربه‌های ساعت در هنگام مالش نوزاد استفاده کنید ). در طی فرآیند تولد چیزهای زیادی وجود دارد که بدن نوزاد را از هماهنگی خارج می‌کند که می‌تواند بر خواب، حرکات روده، هضم، تأثیر بگذارد.

۱۳. در صورت لزوم از پشتیبانی دستگاه گوارش استفاده کنید:
همان‌طور که قبلا ذکر شد، برخی از پزشکان معتقدند کولیک مربوط به دستگاه گوارش نابالغ نوزاد است. گاز به دام افتاده، دستگاه گوارش تند و رفلکس اسید (همه نوزادان برخی از فرم‌ها را تجربه می‌کنند) می‌تواند به علائم کولیک منجر شود. بعضی از مادران متوجه می‌شوند که آب شیرین خوب است. بعضی دیگر از شیرخشک با زغال فعال استفاده می‌کنند که می‌توانند گاز اضافی را جذب کنند. بعضی از پروبیوتیک‌های کودک استفاده می‌کنند. در مطالعات، پروتئین پروبیوتیک علائم کولیک را کاهش می‌دهد.

۱۴. کمک گرفتن:
با وجود تمام تلاش‌های ما، گاهی بچه ها فقط گریه می‌کنند. گاهی اوقات هیچ کاری نمی‌توانیم انجام دهیم تا آن را بهتر کنیم. تماشای این صحنه به عنوان یک پدر و مادر ناراحت کننده است . برای مادران افسرده (افسردگی بعد از زایمان، قولنج نوزاد غیرقابل تحمل است. بنابراین حتما کمک بخواهید. اگر گریه نوزاد شدید است از یک دوست یا اعضای خانواده کمک بگیرید. آخر هفته هم از پدر کمک بگیرید و خودتان استراحت کنید. با مشاور یا مادران دیگر نیز صحبت کنید.

۱۵. قرار دادن نوزاد روی شکم:
نوزاد خود را بر روی شکم، در سراسر معده یا دامان قرار دهید. تغییر موقعیت ممکن است به آرام کردن برخی از نوزادان کولیکی کمک کند. شما همچنین می‌توانید پشت کودک خود را مالش دهید که هر دو تسکین دهنده و ممکن است به عبور گاز کمک کند. علاوه بر این، قرار دادن بر روی شکم به کودک شما در ساخت عضلات گردن و شانه قوی تر کمک می‌کند. به یاد داشته باشید تنها کودک خود را در حالی که بیدار و تحت نظارت است بر روی شکم قرار دهید.

۱۶. حمل کردن کودک:
نوزادان با درد اغلب به خوبی به نگهداری شدن پاسخ می‌دهند. نزدیک شدن به شما سبب آرامش کودک است. نگه داشتن کودک برای مدت طولانی در اوایل روز ممکن است به کاهش درد در شب کمک کند. استفاده از یک حامل نوزاد اجازه می‌دهد تا شما نوزاد را در حالی که بازوهای او آزاد است بسته نگه دارید.

۱۷. نوزاد را بعد از خوردن شیر عمودی ( راست ) نگه دارید:
بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) ممکن است یک عامل کمک به قولنج باشد. نوزادان مبتلا به ریفلاکس مری تجربه سوزش سر دل دارند زیرا شیر مادر یا شیر خشک در حال بالا آمدن از طریق مری است.
نگه داشتن کودک به صورت عمودی به مدت بیست الی نیم ساعت پس از تغذیه می‌تواند علائم رفلکس اسید را کاهش دهد. قرار دادن نوزاد به پشت و یا خمیده در صندلی ماشین بعد از خوردن غذا می‌تواند علایم را بدتر کنند و سبب می‌شود کودک بد خو شود.

۱۸. استفاده از غلات برنج برای ضخیم شدن شیر:
غلات برنج نوزاد می‌تواند به یکی از دو شیر مادر یا شیر خشک به عنوان یک عامل غلیظ کننده اضافه شود. این یکی دیگر از راه‌ها برای کمک به کاهش حملات رفلکس اسید در نوزادان مبتلا به GERD است.
یک قاشق غذاخوری غلات برنج را به یک اونس از شیر خشک یا شیر مادر دوشیده شده اضافه کنید. شما ممکن است نوک پستانک بطری کودک را برای عبور مایع ضخیم‌تر کمی بزرگتر سوراخ نمایید. قبل از مصرف با پزشک متخصص اطفال مشورت نمایید.

۱۹. تعویض شیر خشک:
ناراحتی از عدم تحمل به پروتئین و یا آلرژی به شیر ممکن است تا حدی مسئول کولیک کودک شما باشد. در این مورد، تعویض شیر خشک اصلی یا یک منبع پروتئینی مختلف ممکن است آن را برای هضم آسان‌تر سازد.
حدود دو روز طول می‌کشد تا متوجه بهبود علائم شویم. اگر کودک شما هنوز هم با همان میزان گریه می‌کند عدم تحمل یا آلرژی ممکن است عامل مشکل نباشد.
توجه کنید که چه کاری به تسکین کودک شما کمک می‌کند یا نمی‌کند. این به شما کمک خواهد تا با دقت بهترین راه حل را برای بازگرداندن صلح به خانه و راحتی خود در نظر بگیرید.

_ درمان کولیک با گیاهان

رازیانه: چه به شکل چای و به فرم عصاره یا عرق مصرف شود می‌تواند نوزاد مبتلا به کولیک را آرام کند. تاثر آن به دلیل رفع گازهایی است که در معده نوزاد جمع شده‌اند. در ضمن بعضی از متخصصان مالیدن روغن رازیانه روی شکم نوزاد و ماساژ دادن با آن را توصیه می‌کنند، مصرف عصاره رازیانه تا یک‌سالگی

شوید و نعناع: اگر این دو گیاه را به هم مخلوط کنید و به فرم دم‌نوش در بیاورید اثر بخشی‌شان چند برابر می‌شود.
در صورت وجود رفلاکس مصرف نعناع قطع شود چون موجب تشدید رفلاکس شود.

زیره سیاه: عصاره زیره سیاه نفخ را برطرف و نوزاد را آرام می‌کند.

بابونه، بادرنجبویه، زیزفون: عصاره هر کدام از این این گیاهان می‌توانند برای آرام کردن نوزاد کولیکی موثر باشند.

منابع:

۱- سایت دانشنامه‌آزاد

۲- سایت niniban.com

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( زبان بدن نوزادان )

وقتی می‌بینید فرزندتان مدام با گوش‌هایش ور می‌رود و به آنها چنگ می‌اندازد سریع فکر نکنید که این به معنای عفونت گوش است.
دانستن زبان بدن بزرگسالان کار چندان سختی نیست. برای مثال، زمانی که فردی به راست و بالا نگاه می‌کند، می‌توان حدس زد که در حال ساختن دروغ است، بنابراین باید هوشیار بود. اما در مورد نوزادان فهمیدن اینکه دستش را برای چه تکان می‌دهد یا سرش را به چه نشانه‌ای بالا و پایین می‌برد کمی سخت به‌نظر می‌رسد.

مشخص کردن حرکات بدن کودک بسیار سخت است به‌خصوص قبل از اینکه بتواند صحبت کند اما رفتار کودک به‌طور قطع نشان می‌دهد او چه می‌خواهد. «کوین نوگنت»، نویسنده کتاب«کودک‌تان با شما حرف می‌زند» می‌گوید: «توانایی خواندن و پاسخ دادن به زبان بدن کودک، او را خوشحال می‌کند و در عین حال به شما کمک می‌کند درباره شخصیت و خلق‌وخوی او آگاهی بیشتری کسب کنید.» برای والدینی که در ترجمه زبان بدن کودکشان دچار مشکل شده‌اند، خواندن این صفحات را پیشنهاد می‌کنیم.

ریتم را درک می‌کند
کوبیدن سر به اطراف
وقتی می‌بینید کودک‌ ۱۰ ماهه‌تان سرش را به زمین می‌کوبد یا سرش را به میله‌های تختش می‌کوبد این علامت بدی نیست است.بچه‌ها این کار را بدون وجود هرگونه دردی انجام می‌دهند. دکتر بروان می‌گوید: «بچه‌ها ریتم حرکت دادن سر به جلو و عقب را آرامش‌دهنده می‌یابند.»

واکنش شما: از این حرکت چشم‌پوشی نکنید. دکتر بروان معتقد است: «اگر فرزند شما برای مدتی طولانی به جای اینکه با دیگران سرگرم باشد یا با اسباب بازی‌هایش بازی کند سرش را به این طرف و آن طرف کوبید، آن وقت باید به پزشک مراجعه کنید. به یاد داشته باشید بیشتر کودکان تا ۳ سالگی این رفتار را ترک می‌کنند.

واکنش به درد
قوس دادن پشت
یک کودک خردسال شاید این حرکت را به‌عنوان نوعی اعتراض انجام دهد اما نوزاد وقتی پشتش را کش و قوس می‌دهد، ممکن است بخواهد واکنشش را به درد نشان دهد. دکتر «آری بروان»، نویسنده کتاب «کودک ۴۱۱» می‌گوید: «در این حالت رودل کردن به احتمال زیاد می‌تواند متهم ردیف اول باشد.»

واکنش شما: اگر فرزندتان پشتش را در میانه غذا خوردن کش و قوس می‌دهد یا گریه می‌کند و مدام تهوع دارد، می‌‌تواند نشانه ریفلاکس یا ریفلاکس گاستروفاژیال(GERD) باشد، شرایطی که اسید معده برگشت پیدا کرده و مری را اذیت می‌کند. دکتر بروان توضیح می‌دهد: «وقتی اسید معده به سمت مری بازمی‌گردد، در میانه قفسه سینه کودک پشت خود را به عقب می‌دهد تا از این ناراحتی خلاصی یابد. این حالت اگر مربوط به غذا خوردن نباشد ممکن است بدون دلیل باشد و تنها برای راحتی بیشتر این کار را بکند.»

او فهمیده گوش دارد
چنگ زدن گوش‌ها
وقتی می‌بینید فرزندتان مدام با گوش‌هایش ور می‌رود و به آنها چنگ می‌اندازد سریع فکر نکنید که این به معنای عفونت گوش است. دکتر نلسون می‌گوید: «بسیاری از والدین سریع به این نتیجه می‌رسند که کودک مشکل عفونت گوش دارد اما در بیشتر اوقات او این کار را به این دلیل انجام می‌دهد که تازه فهمیده عضوی به نام گوش دارد. علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است بچه‌هایی که فقط با گوش‌هایشان بازی می‌کنند نمی‌توانند عفونت گوش داشته باشند.(علامتی که شما باید برای عفونت گوش به آن فکر کنید شامل تب، کیپ شدن بینی و مشکلاتی در خواب شبانه است).

واکنش شما: او را برای اینکه این قسمت از بدنش را کشف کرده، تشویق کنید اما حواستان به آن باشد. دکتر بروان می‌گوید: «برخی اوقات بچه‌ها زمانی که دندان درمی‌آورند به‌ویژه وقتی دندان‌های آسیای یک سالگی می‌خواهند رویش پیدا کنند، این کار را انجام می‌دهند.»

او شگفت‌زده است
تکان دادن دست‌ها
ممکن است این صحنه را دیده باشید: کوچولوی‌ خواب‌آلوده‌تان برای خواب آماده شده است. وقتی شما به آرامی می‌خواهید او را به تختش ببرید، بازو‌هایش به اطراف تکان می‌خورد و همین تکان باعث بیدار شدنش می‌شود. دکتر مک کارتی معتقد است، این طبیعی‌ترین واکنش در نوزادان است. در حقیقت این حالت که نام آن« واکنش مورو» است باعث می‌شود، نوزاد به‌صورت ناگهانی بازوهایش را به اطراف پرتاب کند و خیلی سریع به سمت بدن برگرداند. این حالت زمانی که او از چیزی شگفت زده می‌شود هم اتفاق می‌افتد.

واکنش شما: دکتر نلسون می‌گوید: «این واکنش که به‌طور معمول در ۳ تا ۴ ماهگی از بین می‌رود پاسخی در برابر از دست دادن حمایت است. مثل وقتی که نوزاد فکر می‌کند در حال افتادن است.» این حالت کاملا طبیعی است اما می‌توانید برای جلوگیری از این واکنش زمانی که او می‌خواهد بخوابد قنداقش کنید.

او خوشحال است
لگد زدن مداوم
ممکن است شما در آینده یک فرزند فوتبالیست داشته باشید اما در حال حاضر چه چیز پشت این لگد کوبیدن فرزندتان است؟ اگر او به‌نظر شاد و خندان بیاید می‌تواند این علامت آن باشد که او دلش بازی می‌خواهد. «دکتر کلری» استاد دانشگاه هاروارد می‌گوید: «لگد زدن کودک باعث می‌شود عضلات او به اندازه کافی آمادگی چهار دست و پا راه رفتن را پیدا کنند.» اما اگر او گریه و داد و بی‌داد راه انداخت، یعنی چیزی او را ناراحت می‌کند.

واکنش شما: این حالت می‌تواند ناشی از هر چیزی باشد از گاز معده تا خیس بودن پوشک. بنابراین یک نگاه سریع بیندازید و ببینید چه چیز او را اذیت می‌کند. برخی از بچه‌ها صرفا چون توانایی لگد انداختن دارند این کار را مدام انجام می‌دهند.

شاید استرس دارد
گره کردن مشت
آیا این طور به‌نظر می‌رسد که کودکتان آماده غر زدن است؟ دکتر بروان معتقد است: «بیشتر نوزادان در حال استراحت، دست‌هایشان را در این حالت نگه می‌دارند. فرزند کوچک شما هنوز نمی‌‌تواند کار زیادی انجام دهند زیرا تحرک دستان و انگشتان نیازمند تکامل سیستم عصبی و کمپلکس‌‌های زیاد در عملکرد مغز است. نوزادان معمولا از هفته هشتم تولد شروع به باز کردن دست‌هایشان می‌کنند و شروع به چنگ زدن و گرفتن اشیا تا ۳ تا ۴ ماهگی می‌کنند اما مشت کردن دست گاهی نیز به داشتن استرس یا حتی گرسنگی کودک ترجمه می‌شود.»

واکنش شما: اگر کودک شما بعد از گذشت ۳ ماه همچنان به مشت کردن دستش اصرار داشت بهتر است با متخصص اطفال در این زمینه مشورت کنید.

دل درد دارد
جمع کردن پاها
کمی تحمل کنید فرزندتان در حال یادگیری ورزش‌های هوازی نیست. دکتر نلسون می‌گوید:«این حالت نشانه‌ نوعی ناراحتی در ناحیه شکم است که می‌تواند شامل گاز معده، یبوست یا حتی اسهال باشد.»

واکنش شما: تلاش کنید این ناراحتی او را برطرف کنید. اگر مشکل گاز معده است تلاش کنید بعد از خوردن شیر، بادگلو بزند. اگر فرزندتان از شیر مادر تغذیه می‌کند، به رژیم غذایی خودتان توجه کنید شاید مواد‌غذایی‌ای مانند کلم بروکلی، گل کلم یا حبوبات مقصر گاز معده کوچولوی‌تان باشند. اگر فکر می‌کنید یبوست مشکل اصلی است(این حالت به‌ویژه زمانی رخ می‌دهد که فرزندتان تغذیه تکمیلی را بعد از ۶ ماهگی شروع می‌کند یا وقتی از شیر مادر به شیر خشک تغییر غذایی می‌دهید) با پزشک متخصص اطفال در این زمینه مشورت کنید. او ممکن است توصیه کند روزانه ۶۰ تا ۱۲۰ میلی‌لیتر به کودکتان آب دهید.

خوابش می‌آید
مالیدن چشم‌ها
این حالت می‌تواند نشانه این باشد که او می‌خواهد با شما بازی کند. این حالت همچنین می‌تواند نشان دهد او دارد خود را برای خواب آماده می‌کند. آنها هم‌زمانی که خسته می‌شوند چشم‌هایشان را می‌مالند درست مانند بزرگسالان.

واکنش شما: یک چیزی روی سر نوزادتان بیندازید و ببینید آن را از روی سرش برمی‌دارد یا خیر. اگر این کار را کرد این بار آن را روی سر خودتان بیندازید و بگذارید کودک آن را از روی سرتان بردارد.
به این ترتیب او لحظات شادی را خواهد گذراند. اما اگر دیدید خمیازه می‌کشد بهتر است همه احتمالات را کنار بگذارید و او را بخوابانید.

منبع: سیب سبز

0
1 … 3 4 5 6 7