نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آشنایی با خواص آب برنج برای پوست و موی زیبا و سالم

برنج غذای اصلی در بسیاری از مناطق جهان، به‌ویژه کشورهای آسیایی مانند ایران، چین و ژاپن است. با توجه به در دسترس بودن آسان برنج در این کشورها، مردم آن را بخش مهمی از رژیم غذایی خود و همچنین رژیم زیبایی شان ساخته‌اند.

آب برنج حاوی مواد مغذی است که می‌تواند برای پوست و مو شما سودمند باشد. برنج دارای ویتامین‌های B، C و E و همچنین مواد معدنی و هشت اسید آمینه ضروری است که سلامت کلی و همچنین زیبایی پوست و موی شما را بهبود می‌بخشد.

به زبان ساده آب برنج محلولی شیری رنگ است که از خیساندن و جوشاندن برنج در آب تولید می‌شود. آب برنج را ساده‌ترین و رایج‌ترین و در دسترس‌ترین محصول زیبایی می‌دانند.

_ روش تهیه و استفاده از آب برنج با جوشاندن

یک فنجان برنج اورگانیک را با آب بشویید.
سپس آن را با ۳ فنجان آب بپزید.
پس از پخته شدن به کم صافی و ایجاد فشار آب برنج را گرفته و در یک ظرف جداگانه بریزید.
بگذارید آب برنج کاملا سرد شده و سپس آن را رد یک ظرف دربسته و مهر و موم شده، به مدت یک هفته در فریزر بگذارید.
برای استفاده از این محلول در رژیم زیبایی خود، ۱ یا ۲ قاشق غذاخوری از این محلول را در یک فنجان آب ریخته و با هم مخلوط کنید.

_ روش تهیه آب برنج بدون آب جوش

یک فنجان برنج اورگانیک را با آب شسته و ۲ فنجان آب به آن اضافه کنید.
سپس بگذارید به مدت ۱۵ تا ۳۰ دقیقه بماند.
حالا آن را هم زده و آبش را در ظرف دیگری به وسله صافی خالی کنید.
این آب را به مدت ۳ تا ۴ روز در فریزر بگذارید و سپس خارج کرده و به مرور در رژیم زیبایی خود استفاده کنید.
فراموش نکنید هر بار پیش از استفاده محلول را تکان داده و هم بزنید.

شما همین‌طور می‌توانید آب برنج را قبل از ذخیره سازی در فریزر، به مدت ۲ روز در دمای اتاق بگذارید تا تخمیر شود.

ماده به دست آمده، یعنی آب برنج، اگرچه روش تهیه نسبتا ساده ای دارد. اما یکی از ارزشمندترین مواد مراقبت زا پوست و مو برای شماست. این ماده درمان نهایی برای زیبایی پوست و مو است. در ادامه با خواص آب برنج آشنا می‌شوید.

_ بهبود سلامت مو با آب برنج

آب برنج باعث داشتن مویی نرم، سالم و قوی می‌شود. مو از پروتئین ساخته شده و آب برنج نیز مملو از پروتئین است. پروتئین برنج در تقویت ساقه مو، پر کردن ترک‌های مو، و نرم و براق کردن آن‌ها موثر است.

به‌علاوه، آب برنج شامل نوعی کربوهیدرات به نام اینوزیتول است که می‌تواند از آسیب دیدن مو جلوگیری کرده و آن را سالم و نرم نگه دارد. همچنین آب برنج با افزایش نرخ رشد مو و تقویت ریشه‌های مو، ترکیب مناسبی برای درمان ریزش مو است.

_ روش استفاده از آب برنج برای سلامت مو

پس از شستن موهای خود با شامپو، آب برنج رقیق شده را روی سر خود بریزید و با استفاده از نوک انگشتان پوست سر خود را به آرامی و به مدت ۱۰ دقیقه ماساژ دهید. سپس موهای خود را به‌طور کامل با آب بشویید. این کار را ۲ تا سه بار در هفته انجام دهید. همچنین برای گرفتن نتیجه بهتر می‌توانید چند قطره، روغن اسطوخودوس، رزماری یا شمعدانی، به آن اضافه نمایید.

همین‌طور اگر از نوع تخمیر شده آن استفاده می‌کنید. می‌توانید مقداری چای سبز رقیق شده نیز به آن اضافه نمایید.

_درمان الکتریسیته و وز شدن مو با آب برنج

این محلول برای موهای مجعد و غیرقابل کنترل نیز به خوبی عمل می‌کند. و با پروتئین‌های موجود در خودخاصیت ارتجاعی و کشسانی مو را افزایش می‌دهد.

در مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۰ که در مجله بین‌المللی علم و لوازم آرایشی منتشر شده، محققان تحقیقات گسترده‌ای در زمینه تاریخچه انواع مدل‌های مو و شیوه مراقبت از آن‌ها در زنان ژاپنی انجام دادند. و متوجه شدند که آن‌ها هر روز از آب برنج برای شستشوی موهای خود استفاده می‌کنند. این محلول اسطکاک سطحی مو را کاهش داده و توان کشش آن را بیشتر می‌کند.

برای درمان الکتریسیته و وز شدن مو ابتدا موهای سر خود را با شامپو شسته. سپس به سنبت ۱ به ۳ از این محلول را با آب گرم حمام مخلوط کرده و به عنوان آخرین مرحله شستشوی سر از آن استفاده کنید. این کار را ۱ یا ۲ بار در هفته انجام دهید.

_ درمان سوزش و تحریک پوست با آب برنج

نشاسته موجود در این آب، درمانی موثر برای خشکی پوستف اگزما و ضایعات پوستی است. و می‌تواند تحریک و التهاب پوست را تسکین دهد.

در مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۲ ثابت شد که گرفتن حمام که حاوی نشاسته برنج باشد؛ به مدت ۱۵ دقیقه و ۲ بار در روز، منجر به بهبود ۲۰ درصدی پوست آسیب دیده می‌شود. این مطالعه همچنین نشان داد به یان سویله پوست آسیب دیده بیمراان درماتیت آتوپیک نیز درمان می‌شود.

برای استفاده از این روش ۱ فنجان آب برنج را در وان حمام یا تشت حمام بریزید و برای ۱۵ الی ۲۰ دقیقه در روز بدن خود را با آن بشویید. همچنین برای التهابات موضعی می‌توانید یک گوله پنبه آغشته به این آب را در منطقه آسیب و برای چند مرتبه در روز بمالید.

_ درمان منافذ باز پوست با آب برنج

منافذ باز و یا بزرگ بر روی پوست می‌تواند به روش‌های مختلف موجب ایجاد مشکلاتی مانند آکنه و دانه‌های سرسیاه شود. منافذ باز در افراد با پوست چرب بیشتر شایع است. برای کمک به مبارزه با این مشکل تحریک کننده، آب برنج بسیار موثر است.

این آب به عنوان قابضی طبیعی عمل می کند و با تنگ کردن منافذ پوست و سفت کردن پوست و ایجاد تعادل در pH پوست، به بهبود زیبایی و سلامت پوست، کمک می‌کند.

مقدرا مساوی از آب برنج و اب را با هم مخلوط کرده و با یک گوله پنبه آن را روی پوست صورت خود بمالید. سپس بعد از ۱۵ الی ۲۰ دقیقه صورت‌تان را بشویید. این کار را هر شب و پس از تمیز کردن صورت خود انجام دهید.

_ بهتر کردن رنگ پوست با آب برنج

آب برنج با خارج کردن سموم پوست، کاهش التهاب پوست و افزایش قابلیت ارجاعی پوست، رنگ پوست را یکدست و بهتر می‌کند. و پوستی سالم و بی‌عیب و نقش به شما هدیه می‌دهد. همچنین باعث جلوگیری‌زا ایجاد نشانه‌های پیری و تندی رنگ در نقاط مختلف پوست می‌شود.

برای گرفتن چنین نتایجی، صورت خود را تمیز کرده، محلول رقیق شده این آب را به کمک یک پد پنبه‌ای روی صورت بمالید. و اجازه دهید ۵ تا ۱۰ دقیقه بماند. سپس با انگشتان و ایجاد حرکات دایره‌ای صورت خود را ماساژ دهید. و در نهایت صورت‌تان را با آب ولرم بشویید. این کار را حداقل یک بار در روز انجام دهید.

_ نرم کردن پوست با آب برنج

این محلول راه حلی موثر برای داشتن پوستی نرم و مرطوب نیز هست. چراکه پروتئین‌های موجود در آن در حفظ رطوبت و آب پوست صورت موثر و کمک کننده هستند.

همچنین، آب برنج حاوی آنتی‌اکسیدان است که به کاهش آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد به پوست، کمک می‌کند.

۲ واحد آب سرد را با ۱ واحد از این محلول ترکیب کنید. سپس با استفاده از لیف حمام یا یک پارچه رنم، و این محلول، صورت خود را به مدت ۱۵ دقیقه و به آرامی ماساژ داده و بشویید. و در نهایت صورت خود را با آب پاک کنید. این درمان را روزانه یک بار انجام دهید.

چند نکته مهم دیگر درباره آب برنج

برای تهیه این محلول می‌توانید از انواع برنج سفید، قهوه‌ای و… استفاده کنید.
همیشه برنج را قبل از تهیه این محلول با آب سرد برای گرفتن گرد و غبار احتمالی بشویید.
سعی کنید برای تهیه این محلول از برنج‌های اورگانیک که فاقد سموم دفع آفات است استفاده کنید.
آب برنج را به صورت رقیق نشده برای موهای خود استفاده نکنید. چراکه نتیجه خوبی نخواهید گرفت.

منبع: پیام سلامت

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

یکی از علت‌های آکنه نبود اکسیژن

پژوهشگران آمریکایی پس از مطالعه روی موش‌ها متوجه شدند که نبود اکسیژن می‌تواند باکتری بی‌ضرری را روی پوست تحریک کند و در نهایت موجب بروز آکنه شود.پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا می‌گویند که بالاخره علت این موضوع را که‌ چرا باکتری‌ها باعث بروز التهاب و جوش در صورت برخی‌ از افراد می‌شود، کشف کرده‌اند و این یافته می‌تواند در عرض ۲ سال آینده به ابداع درمان‌های جدید برای آکنه منجر شود.

محور تمرکز مطالعه جدید این بود که تقریبا همه قسمت‌های پوست انسان‌ها در تمام مدت آکنده از باکتری است و این باکتری‌ها اولین خط دفاعی علیه میکروب‌های مهاجم به شمار می‌روند.

محققان در این مطالعه نشان دادند که یک باکتریوم معمولا بی‌ضرر روی پوست زمانی که خود را دربند شرایط بدون هوا و چرب مانند فولیکول‌های مو و سلول‌های پوست می‌بیند، چربی طبیعی پوست را به اسیدهای چربی تبدیل می‌کند که باعث بروز التهاب و جوش می‌شود.
اما از آنجا که فولیکول‌های مو در همه افراد در شرایط یکسان و مشابه به وجود نمی‌آیند، این موضوع می‌تواند توضیح دهد که چرا صورت همه جوش نمی‌زند؛ برخی افراد احتمالا از نوعی فولیکول‌های مو برخوردارند که نسبت به فولیکول‌های موی دیگران اکسیژن کمتری دارند.

این یافته نه تنها دلایل ریشه‌ای آکنه را توضیح می‌دهد بلکه می‌تواند مسیر کاملا جدیدی را مشخص کند که باکتری‌ها از طریق آن باعث بروز التهاب می‌شود و همین کشف می‌تواند به پژوهشگران در درک طیف وسیعی از عفونت‌های مختلف کمک کند.

محققان در این مطالعه بطور خاص به بررسی یک نوع باکتریوم به نام Propionibacterium acnesپرداختند که می تواند باعث بروز آکنه شود.

بیشتر افراد در تمام اوقات این باکتری را روی صورت خود دارند اما این باکتری همیشه باعث بروز جوش نمی‌شود. بنابراین پژوهشگران، تصمیم گرفتند که این باکتری را تحت طیفی از شرایط بر پوست موش‌ها آزمایش کنند تا علت این موضوع مشخص شود.

تا کنون این پژوهش، تنها روی موش‌ها انجام شده است اما محققان اکنون در صدد بررسی این نتایج روی انسان‌ها هستند. آنها امیدوارند که همین مسیر التهاب در انسان‌ها نیز مشاهده شود.

آنان با اشاره به اینکه یافته‌های جدید همچنین علت مستعد بودن بسیار زیاد نوجوانان به جوش زدن را توضیح می‌دهد، می‌گویند: این موضوع به این دلیل است که هورمون‌های جنسی نوجوانان در دوران بلوغ باعث افزایش تولید چربی طبیعی پوست می‌شود که در نتیجه به باکتری یاد شده ، سوخت بیشتری می‌رسد.

این پژوهش در مجله Science Inflammation منتشر شده است.

منبع: سایت الو دکتر

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آشنایی با علل سلولیت و راه‌های درمان آن

تجمع بافت چربی در ناحیه‌ای از بدن را چاقی موضعی و یا به عبارت دیگر سلولیت می‌نامند. سلولیت اصطلاحی است که برای مشخص کردن توده‌هایی از چربی که معمولاً در باسن، ران و قسمت تحتانی بدن زنان می‌باشد، به کار برده می‌شود. چربی ” سلولیت ” از نظر فیزیولوژیک مشابه چربی طبیعی بدن است. این تجمع چربی معمولاً به صورت فرورفتگی‌هایی روی پوست نواحی خاصی از بدن مانند بین زانو و استخوان مفصل ران و بین ران و کفل ظاهر می‌شود.سلولیت (Cellulitis) را باید از واژه سلولیت (Cellulite) به معنی تجمع بد شکل چربیهایی در زیر پوست به خصوص در خانمها که در سوخت و ساز آنها اختلال به وجود آمده‌است افتراق داد.

این پدیده بدین صورت است که سلول‌های چربی در کیسه‌هایی، که در بین رشته‌های لایه‌های مختلف بافت پیوندی پوست نگه داشته می‌شوند، جمع می‌شوند. این رشته‌ها قابل گسترش نیستند، بنابراین به ویژه هنگامی که وزن افزایش می‌یابد و یا پوست فشرده می‌شود، گلبول‌های چربی از شکل طبیعی خود خارج شده و به داخل فشرده می‌شوند و توده‌های پرتقالی شکلی از چربی را تولید می‌کنند.

پدیده سلولیت در زنان رایج تر است و به نظر می‌آید که هورمون زنانهٔ استروژن باعث می‌شود بیشتر چربی موجود در بدن زنان در اندام تحتانی (ران‌ها و باسن: جایی که ” سلولیت ” بیشترین بروز خود را دارد)، جمع شوند. اگر چه تئوری‌هایی مطرح می‌باشد که تأکید دارند عواملی از قبیل قابلیت ارتجاعی ضعیف پوست و ورزش نکردن در ایجاد سلولیت تاثیرداشته باشند ولی این موضوع به اثبات نرسیده است.

سلولیت گر چه یک عارضهٔ بالینی جدی محسوب نمی‌شود اما می‌تواند ظاهر نامطلوبی را ایجاد کند. همین ظاهر نامطلوب زمینه ارائه درمان‌های متفاوت را فراهم می‌کند. اگر چه درمان‌های زیادی مانند ماساژ یا کرم‌های بر طرف کنندهٔ سلولیت، برای رفع سلولیت ارائه شده‌اند اما متأسفانه بسیاری از این درمان‌ها به اندازه‌ای که ادعا می‌کنند مؤثر نیستند.

*** علل سلولیت
سلولیت به علت اتصال وترهای ریشه‌ای به پوست که به هم متصل هستند و پوست را به لایه ماهیچه‌ای زیرش متصل می‌کند، ایجاد می‌شود. وتر، پوست را به بافت‌های عمیق‌تر متصل می‌کند (به همراه لایه‌هایی از چربی که در بین شان است). هنگامی که سلول‌های چربی تجمع پیدا می‌کنند در جهت خلاف پوست کشیده می‌شوند در حالی که وترهای بلند و محکم به جلو هل داده می‌شوند و این باعث ایجاد خلل و فرج می‌شود.

*** علایم شایع سلولیت
ظاهر سلولیت به صورت فرورفتگی‌هایی در پوست یا پوستی با سطح ناهموار است که گاهی شبیه پوست پرتقال می‌شود. حیطهٔ سلولیت بسیار گسترده است. موارد خفیف تر آن وقتی دیده می‌شود که اگر پوست را نیشگون بگیرید فرو رفتگی در پوستی که نیشگون گرفته‌اید ظاهر می‌شود. در موارد خیلی شدید، سلولیت ظاهر پوست را چروکیده می‌کند و روی آن، نواحی پُر از برآمدگی و فرورفتگی دیده می‌شود. سلولیت در نواحی بین زانو تا ران و کفل بسیار رایج است اما در نواحی دیگر مثل پستان‌ها، زیر شکم و بالای بازو هم وجود دارد.

*** زمان برخورداری از مراقبت بالینی
سلولیت یک وضعیت پزشکی جدی نیست و درمان آن نیز ضروری نیست. در حقیقت خیلی از پزشکان سلولیت را به عنوان یک پدیده طبیعی در نظر می‌گیرند. این نوع سلولیت که کمی سطح پوست را مثل پوست پرتقال می‌کند، با چشم غیر مسلح هم قابل رؤیت است. در واقع سلولیت بیماری نیست، فقط نوعی ناهنجاری در زیبایی بدن ایجاد می‌کند. بیشتر، زنان هستند که دچار این نوع سلولیت هورمونی می‌شود. سلولیت لایه‌ای سطحی است که روی پوست قرار می‌گیرد. با حجم گرفتن سلول‌های چربی (تجمع چربی)، احتباس آب (بر اثر گردش خون نامناسب و لمفاتیک) و فیبروز (تغییر فیبرهای کُلاژن) هم به آن اضافه می‌شود. بر اساس پدیدهٔ اصلی می‌توان سلولیت‌ها را به ۳ نوع مختلف تقسیم کرد:

چربی (بر اثر ذخیرهٔ بیش از حد چربی‌ها)
فیبری (بر اثر اختلال در تولید کُلاژن)
همراه با احتباس آب (بر اثر گردش خون نامناسب)

*** فاکتورهای افزاینده شانس ابتلاء به سلولیت
جنسیت: زنان به مراتب بیش از مردان مستعد ابتلاء به سلولیت هستند. شاید این بدان علت باشد که در زنان چربی به طور طبیعی در نواحی پایینی بدن (بین زانو و ران، کفل و ران) توزیع شده‌اند که نواحی رایج سلولیت هستند و قدرت ذخیرهٔ چربی در سلول‌های چربی مناطق مذکور چند برابر دیگر سلول‌های چربی است.
استرس
شیوه زندگی غیرفعال
استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی
تغییرات هورمونی در سنین مختلف زندگی زنان از قبیل بلوغ، بارداری، شیردهی و نیز یائسگی
سن: با افزایش سن، سلولیت بیشتر می‌شود چرا که از الاستیسیتهٔ پوست کم می‌شود.
وزن: افزایش وزن و چاقی می‌تواند سبب افزایش شانس ابتلاء به سلولیت شود.
ژنتیک: این مشکل معمولاً خانوادگی است بنابراین ژنتیک نقش مهمی در پیشرفت سلولیت دارد.

*** درمان
در صورت داشتن رژیم غذایی صحیح و نیز فعالیت بدنی کافی، استفاده از دستگاه‌های با تکنولوژی‌های جدید که توسط مراکز مجهز انجام می‌پذیرد، می‌تواند در اصلاح سلولیت مفید واقع گردد. وسایل، محصولات و کرم‌های زیادی ادعای درمان سلولیت را دارند که تنها بخشی از آنها در کاهش سلولیت نقش دارند. اکثر برندهای معتبر آرایشی دنیا محصولات درمان سلولیت را تولید کرده‌اند که کارایی و اثربخشی آنها در آزمون‌های متعدد مورد تأیید قرار گرفته است.

همهٔ تکنیک‌های درمانی، درمان قطعی سلولیت نبوده و بدون ورزش و تغذیه مناسب بی تأثیر خواهند بود. تحقیقات نشان داده است که ماساژ پوست مجاور ناحیه سلولیت با قدرت کافی و منظم، می‌تواند در تغییر سایز و نیز ظاهر فرد مبتلا به سلولیت مفید واقع شود. در استفاده از دستگاه‌های ماساژ دهنده مجدداً باید تأکید نمود که دو نکته اساسی نباید نادیده گرفته شود: اول آن که از دستگاه‌های استاندارد برای این موضوع استفاده نمایید.

نکته دوم آن که این موضوع حتماً باید توسط افراد مجرب و آموزش دیده برای شما انجام پذیرد. البته باید توجه داشت که این دستگاه‌ها در تغییر وزن مؤثر نیستند و برای نتایج بهتر درمانی، همراهی با یک رژیم غذایی مناسب و ورزش از ضروریات است. به طور خلاصه درمان‌های رایج در حل معضل سلولیت عبارت هستند از:

کاهش وزن:

بر خلاف تصور خیلی از افراد که فکر می‌کنند فقط از چاقی موضعی یا سلولیت رنج می‌برند واقعیت آن است که خیلی از آنان به افزایش وزن کلی بدن و یا چاقی هم مبتلا می‌باشند؛ لذا چه در آنان که از چاقی کلی رنج می‌برند و یا فقط سلولیت مشکل آنان است کاهش وزن از طریق یک رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی منظم یکی از بهترین روش‌های درمانی خواهد بود.

کاهش وزن و انجام تمرینات کششی در ماهیچه‌های پا و ران و کفل می‌تواند سبب اصلاح شکل خلل و فرج‌های ظاهری پوست شود. البته لازم است ذکر شود که انجام ورزش‌های کششی سنگین در کوتاه مدت تغییری آن چنانی را به دنبال نخواهد داشت علاوه بر آن که معمولاً با دردهای اسکلتی به ویژه در ناحیه کمر همراه خواهد بود. از طرف دیگر فواید کاهش وزن از طریق رژیم غذایی به تنهایی، بدون انجام فعالیت بدنی منظم نیز خیلی محدود است، هر چند که بعد از کاهش وزن، برجستگی سلولیت کمتر می‌شود ولی به طور کامل محو نمی‌شود.

لیزر و فرکانس‌های رادیویی:

یکی از راه‌های درمانی ارئه شده، لیزر و استفاده از سیستم فرکانس‌های رادیویی باشد. معمولاً گفته می‌شود که هر دوی این سیستم‌ها سبب بهبود سلولیت بعد از دوره‌های درمانی ۲ بار در هفته می‌شود و نتایج تا ۶ ماه دوام دارد. اما این روش‌ها در طی سال‌های اخیر ارائه شده و معمولاً دارای استاندارد جهانی نبوده و فقط در بعضی از کشورها استفاده می‌گردند.

لیپوساکشن:

بعضی افراد جهت درمان سلولیت به لیپوساکشن متوسل می‌شوند. در طول لیپوساکشن، پزشک جراح یک تیوپ نازک را از طریق یک برش کوچک زیر پوست شما وارد می‌کند و بعد چربی را بیرون می‌کشد. گر چه لیپوساکشن اندام را متناسب می‌کند اما سلولیت را خارج نمی‌کند و می‌تواند ظاهر سلولیت را بدتر کند.

اندرمولوژی و یا ماساژ به همراه مکش:

بعضی از درمان‌های سلولیت بر این پایه است که ماساژ با قدرت به همراه مکش سبب افزایش جریان خون می‌شود و نفوذ عروق خونی را در توده‌های کپسولی چربی امکان‌پذیر ساخته و بر این اساس باعث جابجایی سموم و کاهش حجم سلولیت می‌شود. در این روش منحصربه‌فرد که اندرمولوژی یا LPG نامیده می‌شود، از وسیله‌های دستی استفاده می‌کنند که پوست را بین غلتک قرار می‌دهد. شما بعد از مدتی متوجه تغییرات کمی در پوست می‌شوید. آنچه در این روش مهم است آن که مانند رادیوفرکوئنسی و نیز لیزر ۲ بار درهفته در یک دورهٔ ۱۰ جلسه‌ای باید انجام شود تا نتایج آن ظاهر گردد.

اندرمولوژی یکی از روش‌های جدید و پیشرفته در درمان سلولیت است که مزیت آن چنین است که اثربخشی آن مورد تأیید سازمان غذا و دارو آمریکا(FDA) قرار گرفته است. در این روش سیستم ماساژ با مکش ترکیب شده است و در واقع این روش نوعی از تکنیک ماساژ است. لازم است ذکر شود که اندرمولوژی در کنار دیگر روش‌های درمانی از جمله اصلاح رژیم غذایی و افزایش فعالیت بدنی، بسیار مفید واقع می‌شود. به طور طبیعی پس از ۶ جلسه از شروع درمان، نتایج این فرایند مشاهده می‌شود و هر چه که این درمان را ادامه دهید متوجه بهبو زیادی در سلولیت تان خواهید شد.

مزوتراپی:

این روند شامل تزریق محلولی شامل ترکیبی از آمینوفیلین، هورمون، آنزیم، عصاره‌های گیاهی و ویتامین و مینرال زیر پوست است. این درمان می‌تواند عوارض نا خواسته زیادی داشته باشد که شامل عفونت و جوش و سطح ناهموار روی پوست می‌شود.

کرم‌های سلولیت:

کرم‌ها که شامل ترکیبات مختلفی از جمله ویتامین‌ها، مینرال‌ها، عصاره‌های گیاهی و آنتی اکسیدان‌ها هستند، به عنوان درمان‌های سلولیت مشخص شده‌اند اما هیچ مطالعه‌ای نشان نداده که کرم‌ها سبب بهبودی گردند و در بعضی از موارد مواد موجود در این محصولات باعث جوش و واکنش‌های پوستی می‌شود.

اندرمولوژی:

اندرمولوژی به عنوان یک استاندارد طلایی و یک روش سالم و مؤثر برای درمان سلولیت، چربی های موضعی و چین و چروک پوست شناخته شده است. یک پدیده کاملا طبیعی، بدون ضرر و غیر تهاجمی که نتایج عالی و قابل توجه و ماندگاری را به بار آورده است. وقتی سلول های چربی نمی سوزند، سلول ها، چربی مقاوم به ورزش و رژیم را ذخیره می کند و سطح پوست، نمای پرتقالی شکل پیدا می کند. درواقع سیستم رولینگ که با مکش ترکیب شده است درمان سلولیت را سبب می شود.

این تحریک مکانیکی تکرار شونده متابولیسم سلول های چربی را مجدداً فعال می سازد، تجمع سلول های چربی شکسته می شود و در نتیجه سلول های چربی حذف می شوند و بدن فرم بهتری پیدا می کند. بافت سلولیت صافتر می شود و ناهمواری های پوســت به میزان قابل توجهی کمتر می گردد و تبادلات مایعات لنف افزایش می یابد.
اندرمولوژی به کمک سیستم LPG برای مدت حدودا ۲۰ سال است که در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد و روزانه ده ها هزار نفر از مردم در کل دنیا از منافع این شیوه پیشرفته بهره مند می گردند. این دستگاه هوشمند با قابلیت تنظیم و تطبیق با هر نوع بافتی بوده و در قسمت های مختلف بدن با دو مکانیسم لیفت ماساژ و لیپوماساژ نتایج فوق العاده ای به بار آورده است.

*** رژیم غذایی برای سلولیت
درمان سلولیت به طور خلاصه با رژیم غذایی، ورزش کردن و نیز ماساژ دادن تعریف می‌شود. یک رژیم غذایی با کالری پایین می‌تواند به کاهش دادن کالری مصرفی کمک کرده و چربی‌ها را از تشکیل سلولیت بازدارد. البته ذکر این نکته ضروری است که هیچ رژیم غذایی نمی‌تواند باعث شود چربی تنها از پایین تنه شما دور شود، مطمئناً چربی نواحی دیگر بدن شما نیز کاهش می‌یابد؛ ولی رژیم‌های غذایی منطقی که با کاهش وزن تدریجی همراه باشند معمولاً به کاهش حجم چربی بیشتر، در ناحیه‌ای که بیشترین تراکم چربی را دارد منجر می‌شوند.

ارکان یک رژیم غذایی مطلوب در سلولیت:

به عنوان یک اصل کلی، اگر رژیم غذایی خود را کنترل نمایید، سلولیت می‌تواند کاهش یابد. در این بخش به عنوان بخشی از مبارزه در جهت کاهش سلولیت بر اجزای اصلی یک رژیم غذایی سالم ضد سلولیت متمرکز می‌شویم.

یک رژیم غذایی ضد سلولیت با بهبود عملکردهای مرتبط؛ مثل جریان لنف و جریان خون در بدن در کاهش سلولیت مفید است. یک نکتهٔ مهم برای بهبود سلولیت و نیز برای بهبود روند سلامت کلی، تغذیه خوب و سالم و اجتناب از مصرف سموم غذایی و مصرف آب فراوان برای شستشوی سموم بدن و پاکسازی بدن از سموم است.

قانون اصلی در مورد رژیم غذایی مقابله کننده با سلولیت عبارت است از: محدود کردن مصرف چربی و فست فودها و بر خورداری از فعالیت بدنی مکفی.

در روند اصلاح رژیم غذایی می‌بایست اولاً مصرف رژیم غذایی پُر چرب نظیر محصولات لبنی چرب، غذاهای حاضری، غذاهای حاوی نگهدارنده‌ها، غذاهای روغنی و غذاهای شیرین حاوی شکر و غذاهای تصفیه شده را کاهش داد. این غذاها کالری اضافه را فراهم کرده و متابولیسم بدن را کند می‌نمایند که در نتیجه شانس ابتلاء به سلولیت را می‌افزایند.

مصرف فراوان میوه‌ها و سبزیجات: چرا که آن‌ها غنی از آنتی اکسیدان‌ها و پاک کننده‌های طبیعی بدن هستند و به کاهش سموم تجمع یافته و تصفیه بدن کمک می‌نمایند. در واقع مواردی مثل ژله، شکلات‌ها، همبرگر، چربی گوشت قرمز و… می‌توانند کالری بالایی در بر داشته باشند و نه تنها افراد را در معرض سلولیت قرار می‌دهند بلکه همچنین شانس ابتلاء به برخی عوارض مهم دیگر مثل افزایش سطوح کلسترول خون و افزایش سطوح هورمون‌های خون که می‌توانند منجر به بیماری‌های قلبی گردند را افزایش دهد.

از طرف دیگر می‌بایست از مصرف هر نوع الکل و دخانیات و هر ماده‌ای که بتواند متابولیسم بدن را کاهش دهد یا سطوح آنزیم‌ها و هورمون‌های بدن را تغییر دهد و در نهایت منجر به تشدید سلولیت گردد، اجتناب نمود.

میوه‌ها و سبزیجات تازه حاوی مقادیر فراوانی از ترکیبات فیبر، فیتو کمیکال‌ها و مواد معدنی ضروری هستند که به بدن در رفع سموم کمک کرده و تمام سیستم‌های بدن را بهبود می‌دهد و نهایتاً منجر به کاهش چربی‌هایی که در مناطق مختلف بدن تجمع می‌یابند می‌گردد.

میوه و سبزی‌ها شامل آنتی اکسیدان‌های طبیعی هستند که به کاهش تخریب بدن توسط رادیکال‌ها کمک می‌کنند.

ضمناً برخی از غذاهای خاص به کاهش سلولیت در بدن کمک می‌کنند از جمله توت‌ها، پرتقال، رازیانه، گوجه فرنگی، اسفناج، بروکلی، گشنیز، هویج، توت سیاه یا آبی، فلفل سیاه. همه موارد مذکور بسیار کم کالری ولی حاوی مواد مغذی هستند و به حفظ وزن و همچنین بازسازی سطوح آنزیم‌ها و هورمون‌ها در بدن کمک می‌نمایند.

برخی متخصصین تغذیه نیز طرفدار مصرف روغن زیتون و روغن ماهی (شامل اسیدهای چرب امگا ۳) هستند. مصرف اسیدهای چرب ضروری و مفید به جای چربی‌های ناسالم مفید است و می‌بایست مصرف روغن‌های زیتون، بذر کتان، کانولا و گردو و همچنین روغن ماهی‌های آب سرد را در رژیم غذایی لحاظ نمود.

بعضی تصور می‌کنند که سمومی در بدن باعث ایجاد سلولیت می‌باشد؛ ولی هیچ مدرک علمی برای این موضوع وجود ندارد. با این وجود، بعضی از پزشکان معالجِ سلولیت، با این نظریه مخالف هستند و یک رژیم غذایی ” پادزهر ” (detoxing) را به عنوان درمان سلولیت ارائه می‌دهند. اگر چه یک رژیم غذایی پادزهر کمک می‌کند تا سلولیت، کمی بهتر شود ولی معمولاً به این دلیل است که رژیم‌های پادزهر، کم کالری هستند و بنابراین مُسبب کاهش وزن شده که این کاهش وزن باعث کاهش بافت چربی و نیز مایعات از محل سلولیت و در نهایت تغییر سایز خواهد بود. آنچه مسلم است بهبود سلولیت علاوه بر رژیم غذایی سالم نیازمند ورزش و فعالیت بدنی می‌باشد.

– کرفس

کرفس به دلیل داشتن ترکیبات تلخ چندان پرطرفدار نیست. اما با این حالی یکی از بهترین خوراکی‌های موجود برای مقابله با توده‌ی چربی محسوب می‌شود. کرفس ادرار آور، هضم کننده‌ی غذا و ملین است برای همین باعث می‌شود که متابولیسم یا همان سوخت و ساز چربی‌ها بالا برود و به این ترتیب حجم سلولیت کاهش می‌یابد.
خاصیت دیگر کرفس این است که باعث کاهش اشتها می‌شود و بخشی از چربی‌ها را به همراه مدفوع از بدن خارج می‌کند. بهترین شیوه این است که این ماده‌ی غذایی را به عنوان پیش غذا میل کنید. به خاطر اینکه اشتهایتان را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود که غذای اصلی را کمتر میل کنید.

– مارچوبه

ستاره‌ی مواد غذایی ضدسلولیت مارچوبه است. به خاطر اینکه این ماده‌ی غذایی کاملاً بدون چربی است. از این گذشته مارچوبه سرشار از فیبر و مواد معدنی می‌باشد. علاوه بر این خاصیت ادرار آوری آن بسیار قوی بوده و با حالت احتباس آب بدن مقابله می‌کند.

پیاز

شاید باورتان نشود ولی پیاز هم جزو مواد غذایی ضدسلولیت محسوب می‌شود. پیاز باعث تحریک دستگاه گوارش شده، میزان قند خون را کاهش می‌دهد و رگ‌ها و عروق را فعال‌تر می‌کند. توصیه می‌کنیم برای تهیه تمام غذاها و سس‌هایتان از این ماده‌ی غذایی استفاده کنید.

میوه‌های قرمز رنگ

به خاطر این‌که میوه‌های قرمز رنگ باعث تحریک جریان خون می‌شود به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی که دارند با سلولیت مقابله می‌کنند. این میوه های خوش‌رنگ و آبدار منبع فوق‌العاده‌ی ویتامین P محسوب می‌شوند. این ویتامین خاصیت ارتجاعی و نرمی رگ‌ها را بالا می‌برد.

چای سبز

چای سبز با سلولیت مقابله می‌کند به دلیل اینکه خاصیت ادرار آوری و لاغری دارد. چای سبز برای سلامتی فوق‌العاده است و باعث تحریک لیپولیز می‌شود. یعنی با انباشتگی چربی‌ها مقابله کرده و نمی‌گذارد که این چربی‌ها در مناطق نامناسب بدن تجمع کنند. این خاصیت از چای سبز یکی از بهترین نوشیدنی‌های لاغری می‌سازد. توجه داشته باشید که چای سبز شما را از گزند بیماری‌های قلبی عروقی و کلسترول بالا نیز در امان می‌دارد.

غلات کامل

غلات کامل سرشار از فیبرهای غذایی هستند و باعث دفع چربی‌های انباشته شده در ران‌ها، باسن و شکم می‌شوند. توجه داشته باشید که غلات کامل یا همان سبوس دار منبع فوق‌العاده‌ی آنتی اکسیدان ها نیز محسوب می‌شوند. برای همین شما را از بیماری‌های مختلف دور می‌کنند.

موز

برای این که با لبخند از پسِ سلولیت بر بیایید میوه‌ی خندان را دریابید. بله موز! این میوه سرشار از پتاسیم است و باعث تحریک جریان خون شده و از احتباس آب جلوگیری می‌کند.

*** گیاهان دارویی مفید در سلولیت
سلولیت با روغن کرچک
روغن کرچک در تولید کلاژن و الاستین موثر است. روغن کرچک به این دلیل در درمان سلولیت بسیار موثر است که دارای نفوذپذیری بالایی است و یک مرطوب کننده فوق العاده است. برای استفاده از روغن کرچک در درمان سلولیت، این روغن را به دمای بالاتر از دمای محیط (ولرم) رسانده و به مدت بیست دقیقه از آن برای ماساژ قسمت های موضعی که درگیر سلولیت است استفاده کنید. این قسمت ها را به خوبی ماساژ دهید و صبر کنید به مدت یک ساعت روی موضع سلولیت بماند.

بعد به حمام رفته و با آب ولرم شستشو دهید. همزمان می توانید از روش استفاده از کیسه یا برس خشک روی موضع سلولیت در حمام که در مقالات قبل توضیح داده شد استفاده کنید. این کار را تکرار کنید و همزمان از عصاره لیمو، گریپ فروت و سنبل همراه با روغن کرچک بر روی قسمت‌های سلولیت استفاده کنید.

قهوه در درمان خانگی سلولیت
از شکر، روغن نارگیل و قهوه یک خمیر درست کنید، این خمیر را کمی حرارت دهید. این اسکراب را به آرامی روی بدنتان ماساژ دهید. این کار به رفع سلولیت در بدن شما کمک زیادی خواهد کرد.

ویتامین E در درمان خانگی سلولیت
ویتامین E در تغذیه پوست بسیار موثر است. ویتامین E پوست شما را سالم و مرطوب نگه می دارد و از بروز مشکلات پوستی از جمله خارش، التهاب، قرمزی و کشش در پوست جلوگیری می کند و در درمان سلولیت می تواند موثر باشد. برای کمک به درمان سلولیت، محل آسیب دیده را با ویتامین E ماساژ دهید.

سلولیت با گوجه‌فرنگی
گوجه‌فرنگی حاوی لیکوپن است و به جلوگیری از تجمع چربی و جلوگیری تجزیه کلاژن که در سلولیت بسیار مهم است، کمک بسزایی خواهد کرد. یک قاشق غذاخوری آب لیموترش تازه را با دو عدد گوجه‌فرنگی له شده مخلوط کنید. به مدت پانزده دقیقه از این ترکیب برای ماساژ قسمت‌های سلولیت استفاده کنید. بعد از آن از حمام برای شستشو استفاده کنید. به مرور اثر آن را در درمان سلولیت در نواحی مختلف خواهید دید.

سرکه سیب در درمان سلولیت
چند روش برای مصرف سرکه در درمان سلولیت وجود دارد. این روش‌ها شامل:

۱- مخلوط دو قاشق خالص سرکه با عسل و آب سرد و نوشیدن این مخلوط هر صبح به مدت یک ماه

۲- روش دیگر شامل اضافه کردن سه قاشق سرکه سیب، روغن زیتون و سرکه ساده به یک نسبت به صورت برابر، حال خمیر به دست آماده را به صورت اسکراب بر روی پوست ماساژ دهید تا هم موجب لایه‌برداری و هم به حذف سلولیت کمک کند.

۳- علاوه بر این، شما همچنین می‌توانید از سرکه سیب طبیعی، با اضافه کردن عسل یک ترکیب مناسب تهیه کنید. حال یک پنبه برداشته و آن را با این ترکیب خیس کرده و بر روی مناطق مستعد سلولیت ماساژ می‌دهیم. اضافه کردن عسل به همراه سرکه سیب به جذب بالاتر عسل کمک بسیاری خواهد کرد و تأثیر این ماده معجزه‌گر را بیشتر خواهد کرد.

نمک دریا در کاهش سلولیت
لطفاً وان حمام را از آب گرم پر کنید و در آن به اندازه دو فنجان نمک دریا اضافه فرمایید. در این آب به مدت بیست دقیقه بنشینید. این کار به دفع سموم پوست و بدنتان کمک می کند و در درمان و پیشگیری از سلولیت موثر است.

*** پیشگیری از سلولیت
اگر چه هیچ راه قاطعی برای جلوگیری از ابتلاء به سلولیت وجود ندارد با این وجود توصیهٔ عمومی آن است که از افزایش وزن خودداری کنید چرا که زمینه بروز سلولیت در افراد چاق به مراتب بیشتر می‌باشد.

جلوگیری از افزایش وزن با ترکیب تغذیه سالم و ورزش امکان‌پذیر خواهد بود. در انتخاب ورزش مناسب نیز باید ترکیب ورزش‌های هوازی و مقاومتی مورد استفاده قرار گیرد. در انجام تمرینات ورزشی حرکات کششی گرچه ضروری است ولی حفظ استحکام و مطلوبیت بافت پوست بسیار دشوار است.

منبع مجله پزشکی دکتر سلام

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( علت جوش‌های چرکی روی گردن چیست؟)

علت و درمان جوش گردن

در واقع جوش طیف وسیعی از ضایعات پوستی می‌باشد که به صورت لکه‌های قرمز رنگ و یا دانه‌های پررنگ در پوست و یا دانه‌های زیر پوست شدیدتر و هم‌راه با ضایعات چرکی در تنه و اندام‌ها و صورت مشاهده می‌شود . صورت تنها محلی از بدن نیست که جوش‌ها در آن ظاهر می‌شوند. بلکه هر نقطه‌ای از بدن که شامل غده‌های ترشح‌کننده چربی و محل رشد موهاست، مانند پشت، سینه و حتی شانه‌های افراد، می‌تواند دچار جوش شود.

علت جوش گردن

جوش گردن توسط مکانیسم‌های مشابه که باعث آکنه صورت و بدن می‌شود ایجاد می‌شود. منافذ به دلیل ساخت سلول‌هایی که به هم می‌چسبند و باعث پلاگین می‌شوند مسدود می‌شود. سپس باکتری‌ها و چربی پوست، که باید به‌طور معمول به سطح تخلیه شود، در داخل سلول گرفتار شده، و باعث قرمزی و گسترش چرک می‌شود.

عوامل ایجاد کننده جوش کدام‌ند؟

۱- چربی سطح پوست: پوست‌های چرب یکی از عوامل ایجاد آکنه یا جوش در سطح پوست است.

۲- گروهی از میکروب‌هایی که روی پوست زندگی می‌کنند.

۳- التهابات ایجاد شده روی پوست.

۴- انسداد مجاری غددی زیر پوستی که همگی می‌توانند باعث ایجاد جوش شوند.

اجتناب از تحریک
تحریک می‌تواند جوش گردن را تشدید کند. پیراهن‌های یقه‌دار که بر روی پوست گردن تماس دارند می‌تواند باعث بدتر شدن آکنه شوند. که اغلب موجب ایجاد یک چرخه معیوب می‌شود بدین صورت که وقتی جوش گردن توسعه می‌یابد، فرد مبتلا، برای پوشاندن آن پیراهن یقه‌دار می‌پوشد . سپس پیراهن یقه دار باعث تحریک و تشدید آکنه می‌شود.

• سعی کنید پیراهن یقه گرد و یا بدون یقه بپوشید
• اگر مجبور به استفاده از پیراهن یقه‌دار هستید، همان‌طور که بسیاری از ما در هر زمانی می‌پوشیم، سعی کنید پیراهن نخی نرم بپوشید.
• جوش‌ها را بر ندارید.
• سعی کنید نسبت به هر چیزی که ممکن است پشت گردن را تحریک کند آگاه باشید و برای متوقف کردن آن در صورت امکان اقدام کنید.
• نسبت به تحریک منابع دیگر آگاه باشید. البته بدن ما به‌طور مداوم در تماس با چیزهای مختلف است و جلوگیری از تحریک بطور کامل ممکن است غیر ممکن باشد.

درمان جوش گردن
درمان جوش در پشت گردن مشابه درمان آکنه در بدن است.

درمان دارویی
موضعی شامل:
عصاره گیاه مریم گلی؛
رتینوئیدهای موضعی مثل : ترتینوئین (رتین-آ)- آداپالن – تازاروتن؛
آنتی‌بیوتیک؛
بنزوئیل پروکسید.
سیستمیک یا عمومی شامل:
آنتی‌بیوتیک؛
بعضی از هورمون‌ها؛
ایزوترتینوئین (آکوتان)؛
تتراسایکلین؛
ازیترومایسین؛
گل مغربی؛
ویتاگنوس؛
استفاده از صابون‌های مخصوص برای جوش‌های چرکی وچرب که کاهنده این عوامل باشد.

درمان غیردارویی
بازکردن سوراخ کومدون با دست یا سوزن و وارد کردن فشار به آن‌ها برای تخلیه که این کار در نهایت اغلب به لک شدن پوست منجر می‌شود؛
استفاده از صابون گلیسرین یا ضدباکتری؛
پیلینگ سطحی با استفاده از گلیکولیک اسید و سالیسیلیک اسید؛
استفاده از فوتوتراپی با نور قرمز، نور آبی یا بعضی از انواع لیزرها
برای درمان از طریق مصرف بعضی از صیفی‌جات مانند اسفناج یا سبزی‌های که دارای برگ پهن می‌باشند ویا با مصرف میوه جات مانند هندوانه، آلبالو ، و… و همچنین مصرف هویج که برای ازبین بردن اکنه بسیار مفید است.
برای شست شوی صورت‌های دار جوش می‌باشند باید این صورت‌ها را با اب خیلی ولرم که خیلی گرم نباشد وخیلی هم سرد نباشد یعنی معتدل و برای خشک کردن بایستی به جای حوله از دستمال کاغذی نرم استفاده کرد .

اما نکته‌ای که وجود دارد این است که داروهای خوراکی را باید کامل مصرف کنید و درمان را نیمه رها نکنید. حتی اگر آثار بهبود را مشاهده کردید، دوره مصرف را کامل کنید. همزمان با داروهای خوراکی، بهتر است داروهای موضعی نیز استفاده شود. دوره درمان ممکن است طولانی باشد. صبور باشید.

منبع: سایت تابناک


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علت خارش پوست سر

هنگامی که پوست سرتان خارش دارد، فکر کردن درباره مسائل دیگر دشوار است. ممکن است احساس کنید خارش هرگز متوقف نخواهد شد. از بین بردن خارش با درک دلیل خارش پوست سر انجام می شود. در اینجا ۱۰ دلیل برای خارش پوست سر همراه با توصیه‌های متخصصین پوست در مورد اینکه چه چیزی می‌تواند امدادرسانی کند ذکر شده است.

علت خارش پوست سر

۱٫ شوره سر:

اگر پوست سرتان خشک باشد و بخارد و روی پوست و مو و لباس خود شوره مشاهده کنید، شوره سر دارید. چگونه می‌توانید از شر شوره سر خلاص شوید: اگر شوره سر دارید، از شامپوی شوره سر و درمان‌های پوست سر کمک بگیرید. واکنش آلرژیک به شامپو باعث ایجاد خارش در پوست سر و پلک می‌شود.

۲٫ واکنش به محصول مراقبت از مو:

پوست سر خشک و پوسته پوسته و خارش پوست سر نشان می‌دهد باید سر خود را بهتر شستشو دهید. باقی ماندن شامپو روی پوست سر می‌تواند باعث تحریک پوست شود. اگر پوست سر شما می‌خارد، ممکن است بیماری به نام آلرژی درماتیت تماسی داشته باشید. این بیماری در میان افرادی که موهای‌شان را رنگ می‌کنند طبیعی است. اغلب دلیل این مشکل ماده‌ای در رنگ به نام Para-phenylenediamine (PPD) است که در رنگ‌های سیاه یافت می‌شود.

همچنین ممکن است به شامپو، نرم کننده یا سایر محصولات پوست که با پوست‌تان تماس دارد آلرژی داشته باشید. در صورتی که این مورد باشد، احتمالا بثورات خارشی روی پوست سر و سایر قسمت‌های پوست که محصول با آن تماس دارد، دارید.

هنگامی که کهیر روی پوست سر ایجاد می‌شود، باعث بثورات قرمز خارشی می‌شود. واکنش آلرژیک به شامپو باعث ایجاد خارش در سر و پلک می‌شود.

چگونگی درمان: برای متوقف کردن خارش، باید استفاده از محصولی که باعث واکنش می‌شود را متوقف کنید. اگر پیدا کردن آن سخت است، از متخصص پوست کمک بگیرید.

۳٫ کهیر:

نقاط قرمز بالا آمده همراه با خارش در هر نقطه از پوست، از جمله پوست سر کهیر است. کهیر در عرض چند ساعت ایجاد می‌شود و از بین می‌رود. گاهی اوقات، کهیر از بین می‌رود و دوباره تشکیل می‌شود. اگر کهیر در عرض بیش از ۶ هفته ایجاد شود و از بین برود، کهیر مزمن (طولانی مدت) نامیده می‌شود.

شپش سر بر روی شانه دیده می‌شود. وقتی از نزدیک به پوست سر نگاه می‌کنید، حرکت شپش‌ها را می‌بینید.

چگونگی درمان: کهیرها اغلب به صورت خود به خودی برطرف می‌شوند، اما اگر طولانی مدت باشند، درمان می‌تواند کمک کند. متخصصین پوست اغلب کهیرها را درمان می‌کنند.

۴٫ شپش سر:

خارش پوست سر شایع‌ترین علامت شپش سر است. اگر مشکوک هستید که شپش سر باعث خارش می‌شود، از کسی بپرسید پوست سر و موهای شما را بررسی کند.

چگونگی درمان: برای خلاص شدن از خارش، باید از شر شپش خلاص شوید. دانه‌ها و جوش‌ها در پوست سر می‌تواند باعث خارش شدید و بثورات کوچکی شود که روی صورت کودک دیده می‌شود.

۵٫ دانه‌ها:

دانه‌ها و جوش‌های ناشی از یک حشرات کوچک به نام حشره خارش انسانی باعث خارش می‌شود. اگر این حشرات به پوست سرتان منتقل شوند، پوست سرتان به شدت می‌خارد. خارش شایع‌ترین نشانه دانه‌ها و جوش‌ها است و می‌تواند تا حدی شدید باشد که شما را در طول شب بیدار نگه دارد.

چگونگی درمان: برای اطمینان از علت مشکل، باید به پزشک یا متخصص پوست مراجعه کنید. اگر پزشک علت خارش را وجود دانه‌ها و جوش‌ها معرفی کرد باید تنها با نسخه پزشک درمان شوید.

۶٫ عفونت قارچی پوست سر:

عفونت قارچی به وسیله کرم‌ها ایجاد نمی‌شود. این عفونت ناشی از یک قارچ است. اگر روی پوست سر خود عفونت قارچی داشته باشید، بثورات قرمز و شدید خارش دارید (کیست تخمدان و ریزش مو).

چگونگی درمان: برای تسکین، نیاز به تشخیص و درمان دقیق دارید. درمان عفونت قارچی پوست سر نیاز به داروهای تجویزی دارد، بنابراین باید به پزشک مراجعه کنید. متخصصین پوست اغلب عفونت قارچی را درمان می‌کنند، بنابراین ممکن است مفید باشد که به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

۷٫ پسوریازیس پوست:

حدود ۵۰٪ از افرادی که پسوریازیس پلاک دارند، در بعضی مواقع بر روی پوست سر پلا‌هایی می‌بینند. ممکن است تکه‌های قرمز، شوره‌های ریز ورقه‌ای، شوره‌های سفید و نقره‌ای و پوست خشک داشته باشید. پسوریازیس پوست سر اغلب خارش دارد. خارش از خفیف تا شدید است.

چگونگی درمان: درمان‌های زیادی برای پسوریازیس پوست سر وجود دارد. برخی از افراد با استفاده از شامپوهای دارویی یا درمان های دیگر بدون نسخه درمان می‌شوند. پسوریازیس پوست سر می‌تواند فراتر از پوست سر و پشت گردن یا پشت گوش باشد.

۸٫ درماتیت آتوپیک:

اگر نوعی اگزما به نام درماتیت آتوپیک (AD) دارید، باعث خارش پوست سر می‌شود. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، پوست سر قرمز می شود. بعضی‌ها می‌گویند پوست سرشان می‌سوزد و پوست سر اغلب خارش دارد.

چگونگی درمان: درمان AD می تواند امداد رسانی کند. از آن‌جایی که پوست سرتان متفاوت از پوست در جاهای دیگر بدن است، بهتر است به یک متخصص مراجعه کنید.

۹٫ مشکل عصبی:

خارش پوست سر بدون علائم بثورات و یا واکنش دیگر پوست می‌تواند نشانه‌ای از مشکل عصبی باشد. پزشک ممکن است بگوید که نوروپاتی دارید. این کلمه پزشکی برای یک مشکل در امتداد عصب به دلیل آسیب، بیماری، یا مشکل در راه عصب می‌باشد. بیماری‌هایی که می‌توانند اعصاب شما را تحت تأثیر قرار دهند عبارتند از زونا و دیابت. زخم می‌تواند به اعصاب آسیب برساند. اگر ریزش مو داشته باشید که باعث ایجاد زخم‌هایی شدید شود، زخم‌ها ممکن است به اعصاب شما آسیب برساند. این آسیب می‌تواند باعث خارش پوست سر شما شود.

چگونگی درمان: یک متخصص پوست می‌تواند مشکل را برطرف کند.

۱۰٫ سرطان پوست:

اگر سرطان پوست روی پوست شما ایجاد شود، باعث خارش می‌شود. زخم بر روی پوست سر به علت ریزش مو می‌تواند باعث خارش شدید پوست شود.

چگونگی درمان: متخصص پوست باید پوست سر شما را بررسی کند. این پزشکان در تشخیص سرطان پوست تخصص دارند و می‌توانند به شما بگویند که آیا باید برای سرطان پوست آزمایش انجام دهید یا چیز دیگری باعث خارش می‎شود.

متخصصین پوست به مردم کمک می کنند درمان شوند.

منبع: ooma.org

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

استفاده از صابون آنتی‌باکتریال ممنوع

در حالی که اکثر افراد بر این باورند که صابون‌های آنتی‌باکتریال اثر بهتری در پاک‌سازی دست‌ها دارد، سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از ۱۹ ماده آنتی‌باکتریال را در صابون‌ها ممنوع اعلام کرده است.

به گزارش ایرنا، شستن دست‌ها با صابون یک روش موثر برای کاهش خطر ابتلا به انواع عفونت ها و حفظ سلامتی است. معمولا تصور می‌شود صابون‌های حاوی مواد آنتی‌باکتریال اثر بهتری در پاک‌سازی دست‌ها دارند و در نتیجه بهتر از صابون‌های معمولی هستند. اما سازمان غذا و داروی آمریکا دیدگاه متفاوتی دارد. در واقع این سازمان در سال ۲۰۱۶ میلادی استفاده از ۱۹ ماده آنتی‌باکتریال را در صابون‌ها ممنوع اعلام کرد. در این گزارش به بررسی علت این ممنوعیت می‌پردازیم.

_مکانیسم عملکرد صابون چیست؟

از شیمی دوره دبیرستان به یاد داریم که دو نوع مولکول وجود دارد. مولکول‌های قطبی مانند قند که در آب حل می‌شوند و مولکول‌های غیرقطبی مانند روغن که در آب حل نمی‌شوند. اما مولکول‌های صابون، آمفی‌پاتیک هستند، بدین معنی که هم خواص مولکول‌های قطبی و هم خواص مولکول‌های غیرقطبی را دارند و به‌همین علت به سادگی شسته می‌شوند.

در خصوص باکتری‌ها و میکروب‌ها، صابون دارای دو اثر شیمیایی و رفتاری است. ماهیت آمفی‌پاتیک مولکول‌های صابون موجب سست شدن اتصال باکتری و میکروب با پوست می‌شود تا ساده‌تر شسته شوند. از طرفی برای پاک شدن صابون از روی دست باید شست‌و شو در زمان طولانی‌تری انجام شود. بنابر این صابون عادی لزوما باکتری‌ها و ویروس‌ها را نمی‌کشد.

صابون‌های آنتی‌باکتریال علاوه بر ترکیبات صابون‌های عادی، دارای ترکیبات اضافی هستند که مانع تولید مثل باکتری‌های باقی مانده روی پوست می‌شوند. این ترکیبات عموما اثری بر ویروس‌ها ندارند و تنها باکتری‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند. متداول‌ترین نوع از این ترکیبات که در صابون‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد تری کلوسان است.

_تری کلوسان، خوب، بد، ناشناخته

تری کلوسان توسط یک شرکت سوییسی در سال ۱۹۶۴ میلادی ساخته شد و تا سال ۱۹۷۰ به عنوان یک پماد جراحی به کار گرفته شد. حدود سه چهارم از صابون‌های مایع موجود در بازار حاوی تریکلوسان به عنوان ماده فعال هستند.

با وجود این تحقیقات روی مولکول ها و جانوران نشان می‌دهد که این ماده کارکرد هورمون‌ها و سایر فرآیندهای بیولوژیکی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همچنین این ماده اثر نامطلوبی روی جلبک‌ها و اکوسیستم‌های آبی طبیعی دارد. البته تا کنون ارتباط مستقیمی بین این ماده و آسیب به سلامت انسان گزارش نشده است.

علاوه بر این نگرانی‌هایی در خصوص افزایش خطر تولید باکتری‌های مقاوم در برابر داروها در اثر استفاده از این ماده شیمیایی وجود دارد.

_موضع سازمان غذا و داروی آمریکا

مهم‌ترین وظیفه سازمان غذا و داروی آمریکا حفاظت از سلامت عمومی جامعه است و یکی از راه‌های انجام این وظیفه اطمینان از این است که ترکیبات مورد استفاده در محصولات مختلف « عموما به عنوان ماده‌ای ایمن و موثر شناخته می‌شوند.»

با وجود این که مستنداتی در خصوص خطرزا بودن تری کلوسان و سایر ترکیبات آنتی‌باکتری برای سلامت عمومی در دست نیست، موثر بودن این مواد در صابون‌ها نیز به اثبات نرسیده است. سازمان غذا و دارو با توجه به این موضوع در سال ۲۰۱۳ میلادی مقرراتی را وضع کرد که بر اساس آن تولیدکنندگان موظف شدند ظرف یک سال مدارکی را دال بر تاثیرگذاری بهتر صابون‌های آنتی‌باکتریال ارائه کنند. اما تا کنون هیچ سند قابل قبولی در این رابطه ارائه نشده است.

بنابر این با استفاده از صابون‌های آنتی‌باکتریال نه تنها مزیت خاصی نصیب مصرف کننده نمی‌شود، بلکه مقادیر بیشتری از ترکیبات شیمیایی وارد محیط زیست می‌شود. به همین علت سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از تری کلوسان و ۱۸ ماده آنتی‌باکتریان دیگر را در صابون‌ها ممنوع اعلام کرد.

با وجود این هنوز هم کاربردهای مفید دیگری برای تری کلوسان وجود دارد که توسط سازمان غذا و دارو ممنوعیتی در مورد آن‌ها وضع نشده است. به عنوان نمونه می‌توان به جلوگیری از تشکیل پلاک دندان اشاره کرد که موجب اسفاده وسیع از این ماده شیمیایی در تولید خمیردندان شده است.

شست‌و شوی دست با آب و صابون موجب کاهش ۸۲ درصدی باکتری‌های موجود در پوست دست می‌شود و در تحقیقات زیادی به آثار مفید شست‌و شو با صابون عادی برای سلامتی توجه شده است. بنابر این با وجود ممنوعیت استفاده از ترکیبات آنتی‌باکتریال در صابون‌ها، شست‌و شو با استفاده از صابون‌های عادی همچنان یک اقدام بسیار مفید برای حفظ سلامتی محسوب می‌شود و باید به‌عنوان یکی از اقدامات روزانه مهم مورد توجه قرار گیرد.

منبع: irna.ir

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

گیاهان مفید برای پوست

چای‌هایی که سرشار از پلی‌فنول (مولکول‌های آنتی‌اکسیدان) هستند، می‌توانند پوست را مرطوب نگه داشته، اثرات مخرب UV را خنثی کرده و التهابات پوست را کاهش دهند. از آن‌جا که نوشیدن چای دارای تاثیرات مثبتی روی رنگ پوست است، محصولاتی که در آن‌ها چای به کار می‌رود، نیز می‌واند برای پوست مفید باشد.

ادامه مطلب
0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

هرآنچه که باید درباره پارافین تراپی بدانید

بهداشت بانوان, سلامت پوست و مو

 

پارافین چیست؟ پارافین همان ماده‌ی بی‌رنگ، جامد و سفیدی است که از هیدروکربن اشباع‌شده ساخته می‌شود. از پارافین در مراکز ماساژ، اسپا و سالن‌های مراقبت از پوست برای درمان پوست‌پوست شدن دست و پا و… بهره گرفته می‌شود.
پارافین درمانی طرفداران زیادی دارد، زیرا این ماده بو ندارد، بی‌رنگ و بی‌مزه است و به‌همین‌خاطر کسی را اذیت نمی‌کند. علاوه بر مزایایی که برای پوست دارد، در تسکین درد مفاصل و ماهیچه‌ها هم مفید واقع می‌شود. در ادامه با پارافین تراپی، فواید آن و نحوه‌ انجام پارافین تراپی در خانه آشنا می‌شوید.

پارافین در واقع نام تجاری و عمومی آلکان‌هایی است که از مواد نفتی مشتق می‌شوند و امروزه به دو شکل جامد و مایع در بازار به فروش می‌رسند. از دوران باستان، استفاده از روغن‌های گرم برای تسکین درد‌های مفصلی یا عضلانی رواج داشته است. بسیاری از روغن‌های طبیعی بعد از حرارت دیدن دچار تغییرات نامطلوب می‌شوند و خواص خود را از دست می‌دهند در حالی که پارافین‌ها در اثر حرارت ویژگی‌های مطلوب خود را از دست نمی‌دهند. اگر پارافین گرم روی پوست قرار گیرد باعث افزایش گردش خون در ناحیه شده و منافذ پوست را باز می‌کند. تجمع ماده پارافین روی نواحی خشک و آسیب‌دیده پوست، باعث نرم شدن سلول‌های شاخی می‌شود و بنابراین در درمان اگزما بسیار موثر است. از آنجایی که پارافین توانایی جذب و نگهداری گرما درون خود را دارد، در نواحی مفصلی، گردش خون در اثر دریافت گرمای پارافین افزایش پیدا می‌کند و عوامل عصبی که باعث کاهش درد و تسکین آن می‌شود راحت‌تر به این مناطق می‌رسند. مجموع این فواید است که باعث شده پارافین‌ تراپی امروزه به عنوان یک روش درمانی موثر در بهبود بسیاری از مشکلات پوستی و مفصلی، کمک به جوانسازی و موارد مشابه، شناخته شود.

فواید پارافین تراپی

پارافین خواص بهداشتی و آرایشی متنوعی دارد. مثلا در زمینه‌ی آرایشی، چنین کاربردهایی دارد:

از پارافین تراپی معمولا برای بهبود وضعیت پوست دست و پاها استفاده می‌شود. پارافین نوعی نرم‌کننده‌ی طبیعی است و به نرمی و انعطاف‌پذیر شدن پوست کمک می‌کند. استفاده از آن برای پوست باعث ایجاد رطوبت می‌شود و بعد از پارافین تراپی هم، رطوبت ایجادشده در پوست حفظ می‌شود. علاوه‌براین ها، در باز کردن منافذ پوستی و از بین بردن سلول‌های مرده هم نقش مهمی ایفا می‌کند و پوست را شاداب‌تر و یک‌دست‌تر نشان می‌دهد.

مزایای درمانی پارافین هم کم‌تعداد نیست:

درمان آرتروز؛
رماتیسم مفصلی؛
فیبرومیالژیا؛
سایر مشکلات حرکتی مفاصل.

پارافین درمانی مانند حرارت‌ درمانی عمل می‌کند و به افزایش گردش خون، تسکین ماهیچه‌ها و کاهش سفتی مفاصل می‌انجامد. ضمن اینکه اسپاسم یا گرفتگی عضلات و التهاب ناشی از رگ‌به‌رگ شدن و پیچ خوردن مفاصل را هم التیام می‌بخشد.

مراحل پارافین تراپی در منزل

بسیاری از سالن‌های آرایشی و مراکز اسپا از پارافین تراپی به‌عنوان بخشی از فرایند پدیکور و مانیکور استفاده می‌کنند. برخی از آنها هم پارافین تراپی را خدمتی جداگانه درنظر می‌گیرند و برای مشتریان‌شان انجام می‌دهند. هزینه‌‌ی این خدمات در هر مرکز متفاوت است. اما به‌جای مراجعه به سالن‌ها و مراکز مختلف می‌توان پارافین تراپی را در منزل هم انجام دهید. البته برای بهره‌مندی از مزایای پارافین درمانی در منزل باید گام‌های لازم برای انجام آن را به‌دقت بردارید:

حدود ۲ کیلوگرم پارافین؛
دو قابلمه درون هم برای جوشاندن؛
پیمانه‌ی مدرج برای اندازه‌گیری؛
روغن معدنی؛
ظرف پلاستیکی چرب‌شده؛
دماسنج؛
روغن زیتون؛
کیسه‌ی پلاستیکی قابل مهر و موم کردن
حوله یا دستگیره؛
زمان‌سنج (تایمر)؛
دستمال کاغذی؛
مرطوب‌کننده.

دستگاه‌های گرم کردن پارافین هم در بازار وجود دارند که به شما در این زمینه کمک می‌کنند. اگر چنین دستگاهی را خریدید، باید حتما مطابق با دستورالعملش از آن استفاده کنید.

مراحل پارافین درمانی در منزل به شرح زیر است:
قدم نخست: آب کردن پارافین

راحت‌ترین روش برای آب کردن پارافین در منزل، استفاده از ۲ قابلمه درون هم برای ذوب کردن موم است. اگر روی ناخن‌های‌تان لاک وجود دارد، قبل از شروع فرایند حتما آن را پاک کنید، دست‌تان را خوب بشویید و با حوله‌ای بدون پرز آن را خشک کنید. برای آب کردن پارافین:
۲ کیلوگرم پارافین را داخل قابلمه‌ای ریخته و قابلمه را درون قابلمه‌ی بزرگ‌تری قرار بدهید. کف قابلمه‌ی بزرگ‌تر آب بریزید و آنها را روی شعله‌ی ملایم بگذارید. ۱ پیمانه روغن معدنی را به موم اضافه کنید.
وقتی موم کاملا آب شد، قابلمه را از روی اجاق بردارید و موم را با دقت داخل طرف پلاستیکی چرب‌شده بریزید. صبر کنید تا لایه‌ای نازک از موم روی ظرف خود را ببندد و شکل بگیرد. دمای موم را اندازه بگیرید. وقتی دما حدودا به ۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد رسید، همه‌چیز آماده است.

قدم دوم: استفاده از پارافین

حال که پارافین آماده استفاده است: چند قطره روغن زیتون را روی ناحیه‌ای از بدن بریزید که می‌خواهید پارافین درمانی کنید. تمام دست یا پا را داخل پارافین فرو ببرید و چند ثانیه صبر کنید تا یک لایه از پارافین روی بدن‌تان بنشیند. اجازه بدهید که پارافین خشک بشود. زمانی که براق بودن پارافین از بین برود، یعنی دیگر روی پوست خشک شده است. بعد از خشک شدن لایه‌ی پارافین، بار دیگر دست یا پا را مدت زمان بیشتری در پارافین فرو ببرید. این کار مانع از رفتن لایه‌ی قبلی پارافین به زیر لایه جدید می‌شود و در نتیجه از سوختن هم جلوگیری می‌کند. این فرایند را آن‌قدر تکرار کنید تا حداقل ۱۰ لایه پارافین روی ناحیه‌ موردنظر بدن‌تان (دست یا پا) شکل بگیرد.
قدم سوم: گذاشتن پا یا دست درون کیسه

بعد از اینکه ۱۰ لایه پارافین روی دست یا پا شکل گرفت، یک کیسه پلاستیکی بزرگ روی آن بکشید. سپس به‌مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، حوله یا یک دستکش و دستگیره را دور آن بپیچید.

قدم چهارم: برداشتن پارافین

بعد از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، باید دست یا پا را از کیسه و حوله خارج کنید و با دستمالی نرم، پارافین را از روی پوست‌تان پاک کنید. سپس روی پوست خود مرطوب کننده پوست بمالید. بعد از اتمام پارافین تراپی، باقی پارافین‌ها را بپوشانید و برای دفعات بعدی کنار بگذارید. همان‌طور که گفته شد، پارافین تراپی را می‌توان در منزل یا در مراکز مخصوص زیبایی انجام داد. علاوه‌بر فواید پارافین برای زیبایی پوست، کاربردهای درمانی آن برای مشکلاتی نظیر فیبرومیالژیا و روماتیسم مفصلی را هم نباید فراموش کرد.
پارافین‌ تراپی پا به همراه کف‌سابی
یکی از بهترین روش‌ها برای درمان ترک کف پا که به طور معمول در خانم‌ها نسبت به آقایان شایع‌تر است پارافین‌درمانیست. این روش به از بین بردن سلول‌های مرده کف پا که ظاهر نامطلوبی برای آن ایجاد می‌کنند بسیار کمک می‌کند. اما قبل از انجام پارافین‌درمانی بهتر است از روش کف سابی پا هم استفاده کنید. این کار را می‌توانید خودتان انجام دهید یا از یک تکنسین ماهر کمک بخواهید. در این روش ابتدا با استفاده از کرم‌های لایه بردار پا و سوهان کشیدن پوست کف پا، پوست برای انجام پارافین‌درمانی آماده می‌شود و تاثیر آن دو برابر خواهد شد.

عوارض جانبی پارافین درمانی چیست؟

پارافین تراپی برای نرم کردن و رطوبت‌رسانی به پوست در نواحی مختلف بدن مانند: صورت، دست، پا، بدن و… در مراکز اسپا و سالن‌های زیبایی و… استفاده می‌شود. خوردن یا استشمام بوی پارافین شمع می‌تواند مشکلاتی نظیر استفراغ، حالت تهوع، سردرد یا آلودگی بِنزنی ایجاد کند. آلودگی بنزنی می‌تواند منجر به سرطان ریه هم بشود. اما استعمال موضعی پارافین ظاهرا عوارض جانبی چندان شدیدی ندارد. درادامه، به تعدادی از این عوارض محتمل پرداخته شده است:

پارافین در دمایی پایین‌تر از دمای طبیعی اتاق آب می‌شود. یعنی پوست بدن در برخورد با آن دچار سوختگی و تاول نخواهد شد. اما اگر پوست خیلی حساسی داشته باشید، ممکن است گرمای پارافین کمی پوست‌تان را تحریک کند و باعث بروز برآمدگی‌های قرمز رنگی روی آن بشود. این برآمدگی‌های قرمز روی گردن، کمر یا صورت به‌وجود می‌آید. تحریک شدن پوست با پارافین با خارش پوست و حسی ناخوشایند همراه است. درصورتی‌ که پوست حساس یا زخم بازی روی پوست‌تان دارید، از پارافین استفاده نکنید، زیرا جزو فراورده‌های نفتی است و ممکن است باعث التهاب و ناراحتی‌ پوست‌تان بشود.

پارافین درمانی برای افرادی که دچار فشار خون بالا هستند یا واریس و دیابت دارند، اصلا توصیه نمی‌شود. زیرا این درمان برای آنها منجر به بروز حس‌هایی غیرعادی، بی‌حسی و تضعیف گردش خون (در صورت ابتلا به دیابت) می‌شود. اگر پارافین تراپی را در خانه انجام می‌دهید، حواس‌تان باشد تا پارافین را خیلی داغ نکنید، زیرا باعث آتش‌سوزی می‌شود. در شروع درمان خانگی، دمای پارافین نباید از ۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد بیشتر باشد.
منبع: kavyab.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علل و درمان جوش در گوش

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

زمانی که یک جوش در گوش رخ دهد آن کاملاً دردناک و ناراحت‌کننده است در هر یک از گوش خارجی در داخل کانال گوش یا پشت گوش توسعه می‌یابد آن در اثر فعالیت باکتری در منافذ مسدود شده توسط سبوم و سایر ناخالصی‌ها رخ می‌دهد.
اگر چه جوش در گوش ممکن است در وهلۀ اول موضوع بزرگی به نظر نرسد، اما می‌توانند خیلی دردناک باشند.

چه دلیلی باعث ایجاد جوش در گوش شما می‌شود؟

جوش‌های سر سفید زمانی اتفاق می‌افتد که چربی و یا سبوم منافذ پوست را ببندد. جوش سر سیاه هم در زمانی روی می‌دهد که سبوم در معرض هوا قرار گرفته و تیره رنگ شود. کیسه‌ای که حاوی سبوم است در زیر پوست قرار دارد و امکان دارد بترکد و خارش ایجاد کند و یا حتی عفونی شده و ایجاد کیست و غده کند.

جوش داخل گوش در شکل‌های مختلف پدیدار می‌شود، نظیر لاله‌ی گوش و کانال خارجی گوش. پوست گوش خارجی، غضروف گوش را پوشش می‌دهد و دارای مقداری چربی زیر پوستی است. پوست کانال گوش، دارای پیازهای مو (سلول‌های مو) است و همچنین غددی است که روغن و جرم گوش تولید می‌کند.
اگر این غدد بیش از حد تولید چربی کنند منجر به شکل‌گیری آکنه در گوش شما می‌شود. آکنه همچنین زمانی روی می‌دهد که سلول‌های مرده پوست و یا باکتری در منافذ پوستی جمع شوند.

زمانی که چنین اتفاقی روی دهد، ممکن است شما در ناحیه‌ای که منافذ پوستی توسط باکتری‌ها و یا سلول‌های مرده پوستی احاطه شده ایجاد جوش و یا آکنه کند. اگر چربی باقی بماند و یا باکتری‌ها در منافذ پوست جمع شوند جوش داخل گوش ایجاد می‌شود.

برخی از عوامل ایجاد جوش عبارتند از:

استرس
عدم توازن هورمونی
واکنش آلرژیک به رشد مو، مواد آرایشی بهداشتی
قرار گرفتن در معرض یک محیط آلوده یا پر از گرد و خاک
تولید چربی بیش از اندازه غدد گوش
استفاده مشترک از هدفون یا هدست با دیگران
استفاده از هدفون‌های آلوده
فرو بردن اجسام یا انگشت آلوده در گوش
تماس یا شنا کردن در آب‌های آلوده
سوراخ کردن گوش به روشی کثیف و آلوده
استفاده از کلاه یا کلاه ایمنی به مدت زمان طولانی

چرا جوش‌های داخل گوش دردناک هستند؟

اگر تا به حال گوش‌تان جوش زده باشد، حتماً می‌دانید که چقدر آزاردهنده هستند؛ اگرچه اگر اجازه دهید به صورت مناسب درمان شوند، به ندرت خطرناک هستند. احتمال این‌که جوش باعث عفونت گوش شود یا مایع جوش یواش یواش وارد گوشتان شود، بسیار کم است.
جوش‌های گوش به اینخاطر خیلی دردناک هستند که پوست آن سفت است و مهم‌تر این‌که غضروف آن‌جا هست. هر گاه اطراف غضروف التهاب ایجاد شوید، نظیر اطراف بینی یا گوش، همواره با درد زیاد همراه است.

درمان جوش گوش:

برخلاف تمایل شخصی باید از ترکاندن جوش داخل گوش خودداری کرد. این کار قرمزی جای جوش را از بین می‌برد و یا ممکن است باعث بدتر شدن آن بشود.

ترکاندن جوش داخل گوش به باکتری‌ها فشار وارد کرده و موجب می شود تا باکتری به منافذ عمیق پوستی نفوذ کند. این کار موجب می‌شود تا ناحیه‌ی جوش ملتهب شده و خارش بیشتری پیدا کند. اگر شما جوش را بترکانید و چرک زیر آن بیرون آمده و ممکن است باعث ایجاد زخم شود.

اگر جوش عفونی شود امکان دارد تبدیل به دمل شود. این تبدیل جوش به دمل خود به خود انجام می‌شود. همچنین به علت کنده شدن، سوراخ کردن و یا فشرده شدن جوش که نوعی آسیب به ناحیه ی جوش محسوب می‌شود، ممکن است جوش به دمل تبدیل شود.

شما می‌توانید برای رفع جوش‌های سطح پوست‌تان با استفاده از کمپرس گرم، جوش‌ها را نرم کرده و از روی پوست پاک‌سازی کنید. گرما چرک زیر جوش را به سطح پوست نزدیک می‌کند و باعث می‌شود تا به تنهایی چرک خشک و تخلیه شود. در صورت تخلیه چرک جوش داخل گوش، سریعا محل مورد نظر را با دقت پاک کنید.
شما نباید ناحیه ی جوش را تحریک کنید و از پخش شدن باکتری جلوگیری کنید. از تمیز شدن ناحیه ی مورد نظر اطمینان حاصل نمایید.

پمادهای موضعی

درمان‌های موضعی برگرفته از ویتامین A بصورت بدون نسخه و با نسخه در اختیار شما قرار می‌گیرد. ترتینوئین معروف ترین پماد موضعی است که بدون نسخه در اختیار شما قرار می‌گیرد.

روغن درخت چای

خواص ضدباکتریایی قوی اسانس درخت چای با باکتری عامل جوش مبارزه می‌کند خواص ضدالتهابی آن تورم را کاهش و به روند شفا سرعت می‌بخشد.

یک قاشق چای‌خوری از روغن درخت چای را به ۹ قاشق چای‌خوری آب اضافه کنید.

با یک قاشق هم بزنید و مخلوط کنید.

با استفاده از یک گوش پاکن محلول را روی جوش بمالید.

این درمان را ۲ تا ۳ بار در روز انجام دهید تا جوش به‌طور کامل شفا یابد.

آنتی‌بیوتیک

پزشک ممکن است در مواردی که آکنه همراه با باکتری است آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر مینوسیکلین و داکسی سایکلین پیشنهاد دهد. اما باید مراقب مقاومت بدن به آنتی‌بیوتیک و درمان‌های آنتی‌بیوتیکی بود. این نگرانی‌ها در گذشته مسئله‌ی مهمی نبوده است.

چای کیسه‌ای سیاه

تانن موجود در چای التهاب را کاهش می‌دهد در حالی که خواص قابض آن سبب خشک کردن جوش از داخل می‌شود گرما از چای کیسه‌ای داغ، جوش تخفیف و درد را کاهش می‌دهد.

کیسه چای را در آب داغ به مدت ۱ دقیقه قرار دهید.

با فشار، آب اضافی از کیسه چای را خارج و آن را در گوش خود، درست بالای جوش قرار دهید.

گوش خود را با یک لیف حمام گرم بپوشانید و آن را برای مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ترک کنید.

این درمان را دو بار در روز انجام دهید تا جوش درمان شود.

پراکسید بنزوئیل

ترکیبات مختلفی از پراکسید بنزوئیل وجود دارد که در اختیار شما قرار می‌گیرد. برای آکنه‌هایی که وضعیت وخیمی ندارند از پمادی استفاده کنید که دارای حداقل ۵ درصد پراکسید بنزوئیل است.

توجه کنید استفاده از این نوع پمادها در نزدیکی زخم و غشای مخاطی نظیر بخش داخلی بینی و دهان، استفاده نکنید.

شیر

آلفا هیدروکسی اسید موجود در شیر منافذ را غیر مسدود و سلول‌های مرده پوست را حذف می‌کند که به نوبه خود به روند بهبودی زخم‌ها و جوش سرعت می‌بخشد.

یک گلوله پنبه را در شیر خیس دهید و آن را فشار دهید.

از این توپ پنبه مرطوب برای پاک کردن جوش بر روی گوش خارجی استفاده کنید.

پنبه روی جوش را به مدت ۱۰ دقیقه ترک کنید.

این منطقه را با آب ولرم تمیز کنید.

این درمان را ۳ تا ۴ بار در روز تکرار کنید.

داروهای سیستمیک

داروهای سیتمیک برگرفته از ویتامین A، نظیر ایزوترتینوئین، معمولا برای درمان آکنه‌های کیستی وخیم تجویز می‌شوند. این داروها تاثیر گذارند اما عوارض جانبی زیادی دارند.

زخم‌های آکنه‌ای و به خصوص آکنه‌ی وخیم، دردناک است. درمان مناسب و سریع برای این موارد با داروهای غیراستروئیدی، نظیر ایبوپروفن و ناپروکسن شروع می‌شود. پزشک شما ممکن است در صورت عدم بهبود با این دارو ها، نسخه‌ی دیگری را برای شما تجویز کند.

درمان‌های مختلف آکنه ممکن است تداخلات دارویی جدی داشته باشد. برای مثال آنتی‌بیوتیک‌ها تاثیر داروهای ضدبارداری را کاهش می‌دهند. برای درمان حساسیت به خورشید از بعضی آنتی‌بیوتیک‌ها، ترکیبات ویتامین A و داروهای ضد‌التهاب غیر استروئیدی استفاده می‌شود.

ژل آلوئه‌ورا

ماده موثره ترکیب یافت شده در ژل آلوئه‌ورا دارای خواص ضدباکتری، ضد‌قارچ و ضدالتهاب قوی است که با از بین بردن باکتری جوش‌زا، التهاب و درد را کاهش می‌دهد.

مقداری از ژل آلوئه‌ورا را به انگشت خود زده و آن را به جوش بمالید.
بعد از سی دقیقه آن را با پنبه پاک کنید.
این درمان را دو بار در یک روز تکرار کنید.

منبع: مجله سلامت


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( انواع عفونت‌ها در بیماران دیابتی )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,سلامت پوست و مو

 

_ از عوارض دیابت روی پوست چه می‌دانید.
خطرات دیابت برای پوست مستعد کردن آن برای ایجاد انواع زخم‌هاست . دیابت را سرطان عروق نام گذاشته‌اند. وجود قند بیش از حد در گردش‌خون، به تدریج اکثر عروق و اعصاب را تخریب می‌کند. در واقع همه عوارض دیابت به دلیل تخریب عروق و اعصاب ریز و انتهایی رخ می‌دهد، مثل درگیری عروق چشمی، کلیوی، قلبی و بسیاری ارگان‌های دیگر. پوست هم از این قاعده مستثنا نیست.

عروق بدن هر چه به سمت انتهای اندام‌ها نزدیک‌تر شوند، ریزتر خواهند شد. بنابراین در صورت عدم کنترل قندخون، عروق دست‌ها و پاها در بیماران دیابتی کم کم شروع به از بین رفتن خواهد نمود.

نرسیدن خون کافی موجب تخریب اعصاب ریز این نواحی می‌شود. لذا اگر پوست دست یا پای فرد دیابتی صدمه ببیند، به دلیل از بین رفتن اعصاب، فرد متوجه صدمه پوستی نخواهد شد. از این بدتر آن که به دلیل نرسیدن خون کافی به منطقه، این زخم (آسیب پوستی) نمی‌تواند در مدت زمان معمول ترمیم شود.

اما واقعیت این است که بیماری دیابت را هم با همه عوارض وحشتناک‌اش می‌توان تحت کنترل درآورد.
دیابت روی قسمت‌های مختلف بدن، از جمله پوست که آیینه بدن است تأثیر می‌گذارد و حتی گاهی علائم و مشکلات پوستی می‌توانند اولین علامت ایجاد بیماری دیابت باشند که فرد را متوجه بیماری خود می‌کنند. خوشبختانه اکثر این تغییرات و مشکلات با رسیدگی به موقع و صحیح قابل درمان است.

علائم و عوارض شایع پوستی در بیماران دیابتی شامل چند نوع اصلی است:عفونت‌های باکتریایی یا قارچی، مخمری، خارش، عوارض ناشی از اختلالات عروقی در پا، انواع لکه‌ها، دانه‌ها و تغییرات در رنگ یا ضخامت پوست و … که توضیح مختصری در مورد هر کدام ارائه می‌شود.

_ عفونت‌های باکتریال در بیماران دیابتی:

این عفونت‌ها می‌توانند قسمت‌های مختلف پوست و نیز ضمائم آن (مثل ریشه مو یا ناخن) را مبتلا کنند و درجات مختلفی از کاملاً سطحی تا کاملاً عمیق داشته باشند. بافت‌های عفونی معمولاً گرم، متورم، قرمز و دردناک هستند.

عفونت‌ها به دلیل پاسخ ضعیف‌تر سیستم ایمنی بدن و نیز مشکلات در خون‌رسانی بافتی در افراد دیابتی بیشتر بروز کرده و بسیار خطرناک‌تر از افراد عادی می‌باشند، به طوریکه یک زخم ساده که در یک فرد غیردیابتی به راحتی و بدون مراقبت ویژه بهبودی می‌یابد ممکن است در یک فرد دیابتی عفونی شده و در صورت عدم درمان صحیح و به موقع و پیشرفت عفونت حتی منجر به قطع عضو شود.

لذا برای درمان عفونت‌ها حتما نیاز به مراقبت و توجه ویژه تحت نظر پزشک وجود دارد. درمان علاوه بر مصرف آنتی‌بیوتیک مناسب (به مدتی طولانی‌تر از فرد غیردیابتی ) و کنترل دقیق قندخون که هر دو بسیار ضروری می‌باشند می‌تواند شامل موارد متعدد دیگری بسته به شدت و محل عفونت باشد.

_ عفونت‌های قارچی در بیماران دیابتی:

این عفونت‌ها قسمت‌های مختلف پوست به خصوص نواحی گرم و مرطوب آن (مثل زیر سینه‌ها، گوشه‌های لب، زیر بغل، کشاله ران و فضای بین انگشتان به خصوص انگشتان پا و همچنین ناخن‌ها و کناره آنها) را درگیر می‌کند. این عفونت‌ها به صورت دانه‌های قرمز ریز و خارش‌دار گاهی هم‌راه تاول‌ها و پوسته‌های کوچک و یا حالت لهیدگی بروز می‌کنند و لازم است حتماً زیر نظر پزشک درمان شوند.

خارش:خارش می‌تواند به صورت وسیع در اثر کاهش رطوبت و چربی پوست و خشک شدن آن ایجاد شود. البته به دلیل عفونت قارچی اختلال در گردش‌خون و یا درگیری عصبی ممکن است در نواحی کوچک‌تر و محدودتری نیز ایجاد شود. توصیه کلی برای درمان خارش، افزایش رطوبت پوست با استفاده از صابون‌های ملایم و مرطوب کننده و کرم‌های مرطوب کننده پوستی می‌باشد.

عفونت‌های درموپاتی و اکانتوزیس نیگریکانس در بیماران دیابتی:

_ گاهی اوقات بنام نقطه‌های براق shin spots نیز نامیده می‌شود. این بیماری پوستی بر اثر تغییرات رگ‌های خونی تغذیه کنندۀ پوست ایجاد می‌شود. درموپاتی بصورت عارضۀ گرد یا بیضی شکل براقی بروی پوست نازک نواحی قدامی و پائینی پاها به‌صورت لکه‌های قرمز ظاهر شده که با اسکارهای قهوه‌ای رنگ خوب می‌شود . این نواحی غالباً سبب ایجاد خارش یا سوزش یا آسیب دیگری برای فرد نمی‌شوند و درمان طبی خاصی نیاز ندارد.

در این ضایعه معاینه و پیگیری‌های منظم زیر نظر پزشک ضروری است.

_ اکانتوزیس نیگریکانس
نوعی ناراحتی پوستی است که با تیره و ضخیم شدن قسمت‌هایی از پوست بخصوص بخش‌هایی که تا می‌خورند، همراه است. پوست تیره و یا قهوه‌ای شده و گاهی برجسته می‌شود که به اصطلاح بحالت مخملی در می‌آید. این ضایعات گوشتی کوچک مخملی در دو طرف یا پشت گردن، زیر بغل- زیر سینه و کشالۀ ران دیده می‌شوند. در این بیماری غالباً برجستگی‌های سر انگشتان ظاهر غیرعادی و مشخصی پیدا می‌کند. این بیماری بیشتر در افراد دارای اضافه وزن دیده می‌شود. با این‌که درمان مشخصی برای آن وجود ندارد، اما کاهش وزن بر بهبود این بیماری تأثیر دارد. آکانتوزیس نیگریکانس معمولاً به دنبال بیماری دیابت ایجاد می‌شود و به عنوان یکی از علائم مشخصه دیابت بحساب می‌آید. عوامل دیگری غیر از دیابت نیز باعث ایجاد بیماری آکانتوزیس نیگریکانس می شود که از آن جمله می‌توان به آکرومگالی و سندرم کوشینگ اشاره کرد. بنظر می‌رسد این بیماری، پاسخ پوست در برابر مقاومت به انسولین است.

_ سایر ضایعات پوستی بیماران دیابتی

_ برص یا ویتیلیگو– لک و پیس
این ناراحتی پوستی دربیماران دیابتی نوع۱ شایعتر از نوع ۲ است. در این بیماری رنگ پوست تغییر می‌کند و سلول‌های ویژۀ تولید کنندۀ رنگدانه‌های پوست از بین می‌روند که در نتیجۀ آن لکه‌های بی‌رنگی بروی پوست ایجاد می‌شود . بیماری برص بیشتر بروی قفسۀ سینه و شکم ایجاد می‌شود، اما ممکن است بروی صورت، اطراف دهان یا سوراخ‌های بینی یا چشم‌ها نیز ایجاد شود. در این‌گونه موارد حتما باید با نظر پزشک از ضدآفتاب مناسب استفاده گردد.

_ نکروبیوزیس لیپوئیدیکا دیابتیکوروم
این مشکل یک بیماری بافت همبند پوست است که در آن کلاژن تجزیه شده و دیواره‌ی رگ‌های خونی در آن ضخیم می‌شود و رسوبات چربی در عروق تشکیل می‌گردد. این بیماری در مردان شایع‌تر از زنان است. معمولا با راش‌های قرمز آغاز می‌شود و نهایتاً به محل زخم براقی با مرزی بنفش و مرکزی زرد تبدیل می‌شود، دراین بیماری عروق خونی از زیر پوست دیده می‌شوند.

این زخم‌ها می‌توانند بصورت ضایعات تکی یا چند تایی مشاهده شوند که معمولاً بروی پاها بخصوص ساق پا مشاهده می‌شوند این ضایعات می‌توانند همچنین بروی شکم ، پوست سر یا بازو ایجاد شوند. این ضایعات می‌توانند همراه با خارش بوده و دردناک باشند و به زخم‌های بازی تبدیل شوند اما در برخی افراد هیچ علامتی بجز دانه‌های قرمز رنگ مشاهده نمی‌شود.

بهترین راه برای پیشگیری از آن حفظ قندخون درسطح مطلوب است و برای افراد دیابتی انجام مراقبت‌های فردی از بیماری دیابت بسیار مهم می‌باشد.

در صورت بروز ضایعه حتما باید با نظر پزشک اقدامات درمانی گوناگونی اجر گردد.

_ ضایعات پوستی بیماران دیابتی

دانه‌های قرمز و برآمدگی: واکنش‌های آلرژیک به غذاها، نیش حشرات و داروها می‌تواند باعث ایجاد راش یا دانه‌های قرمز پوستی و فرورفتگی‌ها یا برآمدگی‌هایی بروی پوست شود. این موضوع در افراد دیابتی بخصوص برای کسانی که انسولین تزریق می‌کنند، موضوع مهمی است. وجود هر نوع دانۀ قرمز و برجستگی در نواحی اطراف محل تزریق باید فوراً به پزشک اطلاع داده شود.

_ تاول‌های دیابتی:
در موارد نادر، افراد مبتلا به دیابت به مشکلات پوستی نظیر تاول که مشابه تاول‌های حاصل از سوختگی است، مبتلا می‌شوند. این‌گونه تاول‌ها می‌تواند بروی انگشتان دست و پا، بروی دست‌ها و پاها یا بازوها و رانها ایجاد گردد.

تاول‌های دیابتی غالباً بدون درد هستند و خود بخود از بین می‌روند. اینگونه مشکلات پوستی در افرادی که دیابت‌شان کنترل نشده و حاد است یا به نوروپاتی دیابتی مبتلا هستند، دیده می‌شود. کنترل دقیق قندخون هم‌راه با مصرف صحیح داروهای دیابت می‌تواند باعث بهبود مشکلات پوستی گردد.

_ راش‌های حلقوی منتشر:
این مشکل پوستی کاملاً بصورت یک حلقۀ مشخص یا یک ناحیۀ قوسی شکل بروی پوست ظاهر می‌شود. این‌گونه راش‌های پوستی غالباً بروی انگشتان و گوش‌ها ایجاد می‌شود اما می تواند بروی قفسۀ سینه یا شکم نیز ظاهر شود. این راش‌ها می‌توانند به‌رنگ قرمز، قرمز قهوه ای یا به‌رنگ پوست باشند و به درمان دارویی احتیاجی ندارند، اما گاهی اوقات داروهای موضعی استروئیدی نظیر هیدروکوتیزون می‌تواند به بهبود آن‌ها کمک کند.

_ اروپتیو اگزانتوماتوزیس:
این ضایعۀ پوستی زمانی ایجاد می‌شود که قندخون تحت کنترل نبوده و مقدار تری گلیسرید بیمار بسیار بالا باشد. مقاومت شدید بدن به انسولین، پاک‌سازی چربی را از خون مشکل می‌کند. افزایش زیاد چربی خون باعث پانکرانیت ( التهاب پانکراس) می‌شود.
در این بیماری برجستگی‌های کوچک براق و زرد رنگی در پوست ایجاد می‌شود. این برجستگی‌های کوچک بوسیلۀ هالۀ قرمز رنگی هم‌راه با خارش احاطه شده‌اند و غالباً در ناحیۀ صورت و باسن و گاهی در قسمت پشت بازو و ران‌ها دیده می‌شوند.

_ دیابت و عفونت‎های مخمری
مخمر به‌صورت طبیعی در بدن ما زندگی می‎کند. در هر حال، اگر مخمر بیش از حد رشد کند و به عفونت مخمری تبدیل شود، سبب بروز مشکلاتی خواهد شد.
مخمر را در پوست و نزدیک غشاءهای مخاطی می‎توان یافت و به تحت نظر داشتن باکتری‎های مجاور کمک می‎کند. ایجاد تودۀ مخمری، عفونت مخمری نامیده می‎شود و می‎تواند سبب بروز درد، خارش و ناراحتی شود.
مخمر در محیط گرم و مرطوب رشد می‎کند بنابراین عفونت‎های مخمری می‎توانند در چند جای مختلف ظاهر شوند:
• دهان
• ناحیۀ تناسلی
• زیر پستان‎ها
• در چین و شکن‎های پوست
گذشته از این‌ها، عفونت‎های مخمری واژن رایج است.

بر مبنای اعلام CDC تا ۷۵ درصد زنان در مقطعی از زندگی خود دستکم دچار یک مورد عفونت مخمری می‌شوند.

دیابت و عفونت مخمری چطور به هم مرتبط می‎شوند.
افراد دیابتی دارای کنترل ضعیف بر بیماری در بالاترین ریسک ابتلاء به عفونت‎های شدیدتر و مکرر مخمری قرار دارند.


محققان اکنون در تلاش هستند تا به طور کامل چگونگی ارتباط دیابت و عفونت مخمری را درک کنند. به هر جهت، شواهدی مبنی بر چند احتمال وجود دارد:

قند بیش از حد در نواحی مورد علاقۀ مخمر
وقتی سطح قند خون بالا می‌رود، احتمال ترشح زیاد قند در موارد زیر وجود دارد:
• مخاط
• عرق
• ادرار
از آنجا که مخمر از قند تغذیه می‎کند، این ترشحات آشکارترین مقصر این رشد بیش از حد است.
افزایش سطح گلیکوژن، پلی‎ساکاریدی که برای ذخیرۀ گلوکز استفاده می‎شـــود، نیز در دیابت بروز می‎کند. وجود گلیکوژن بیش از حد در ناحیۀ واژن می‎تواند به کاهش اسیدیته منجر شود، که این نیز به رشد مخمر کمک می‎کند.

مطالعه‎ای در نشریۀ زنان و زایمان آمریکا با استفاده از موش‎های صحرایی ماده شواهدی در این مورد ارائه می‎دهد.

سازشکاری سیستم ایمنی بدن
نشان داده شده است که کنترل ضعیف دیــابت باعث به تعویق افتادن پاسخ ایمنی می‎شود. این می‎تواند بخش از دلایل این موضوع باشد که چرا افراد دیابتی در مقابله با عفونت‎های مخمری دچار مشکل هستند.
ارتباط دقیق میان دیابت و سیستم ایمنی هنوز در دست مطالعه است. در هر حال، یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ نشان داد که هیپرگلیسمی می‎تواند به سرکوب پروتئین‎های ایمنی منجر شود. این پروتئین‎ها بتا – دیفنسین نامیده می‎شوند، که به سیستم ایمنی کمک می‎کنند تا به سمت عفونت حرکت کرده و میکرب‎ها را نابود کند.
وقتی این عملکرد متوقف شود، یک عفونت مخمری که به راحتی در فرد سالم مهار می‎شود، ممکن است در فرد دچار دیابت کنترل نشده رشد کند.

عوامل دیگر
وقتی مخمر در ناحیه‎ای کلنیزه می‎شود، بازگشت عفونت آسان‎تر می‎شود. بر این اساس، کسی که مستعد ابتلا به عفونت مخمری است، به علت ضعف در کنترل دیابت، در ریسک بالاتری برای برگشت مشکلات قرار خواهد داشت.
دیابت همچنین می‎تواند چـــسبیدن به سلول‎های پوست و غدد مخاطی را برای مخمر و دیگر پاتوژن‎ها آسان‎تر کند. این موضوع ممکن است به علت وجود قند زیاد باشد، که به مخمر امکان می‎دهد تا در سطح ناسالم تجمع یابد.

_ علایم عفونت‎های مخمری

عفونت‎های مخمری ممکن است به راه‎های مختلف در نقاط مختلف بدن ظاهر شوند.
عفونت پوستی ممکن است سبب تغییر رنگ جزئی یا بروز بثورات پوسته‎دار خارش‎آور شود. در مردان، عفونت مخمری ممکن است به بروز یک راش خارش‎آور روی آلت تناسلی منجر گردد.
اگرچه عفونت‎های مخمری ناحیۀ تناسلی مردان بسیار کمتر از عفونت‎های مخمری واژن شایع است، مردان دیابتی دارای کنترل ضعیف بر بیماری در ریسک بالاتری قرار دارند.
چند علامت رایج برای عفونت مخمری واژینال وجود دارد. زنان در صورت مواجهه با موارد زیر باید به دکتر مراجعه کنند:
• خارش، سوزش یا درد واژن
• ترشح مواد پنیر مانند
• سوزش یا درد در هنگام ادرار کردن
• بوی نامطبوع
حتی اگر علایم بروز یافته در فرد با علایم مربوط به عفونت مخمری همخوانی داشته باشد، مراجعه به پزشک مهم‎تر از خودتشخیصی است.

این بدین دلیل است که عفونت‎های مخمری دارای علایم مشترکی با عفونت‎های دستگاه ادراری و برخی عفونت‎های واگیردار جنسی هستند. این موارد بسیار جدی‎تر از مورد عفونت مخمری هستند و به درمان‎های متفاوتی نیاز دارند.

_ تشخیص
برای تشخیص عفونت مخمری واژن به احتمال زیاد دکتر گرفتن نمونۀ ترشحات واژن را درخواست می‎کند.
نمونه زیر میکرسکپ بررسی می‎شود تا تعیین گردد که آیا دارای مقادیر غیر طبیعی قارچ کاندیدا هست یا خیر، نوعی مخمر که در اغلب عفونت‎ها دیده می‎شود.
همچنین ممکن است دکتر برای تست دیگر عفونت‎ها یک نمونۀ ادرار از فرد بگیرد.

_ درمان
اگر دکتر تعیین کند که نمونۀ گرفته شده از فرد نشان دهندۀ عفونت قارچی است، چند راه برای درمان فرد وجود دارد.

کرم‎ها و شیاف‎های ضد قارچ
دکتر معمولاً در قدم اول از کرم و شیاف ضد قارچ استفاده می‎کند زیرا این داروها اگر عفونت مخمری در مراحل اولیه باشد کارکرد خوبی دارند.
بر مبنای توصیۀ پزشک کرم‎های ضد قارچ را می‎توان تا هفت روز برای ناحیۀ آسیب دیده مورد استفاده قرار داد. کرم‎ها و شیاف‎های ضد قارچ به صورت غیر نسخه‎ای به فروش می‎رسند اما مشورت با دکتر پیش استفاده از آنها اهمیت دارد. این کار به دو دلیل مهم است.


اول اینکه فرد ممکن است با مشکلی غیر از عفونت مخمری مواجه باشد. دوم اینکه در صورت استفادۀ مکرر از این داروها، مخمر می‎تواند نسبت به آنها مقاوم شود.

داروهای ضدقارچ خوراکی
اگر کرم یا شیاف کارآیی نداشته باشد، یا اگر فرد در یک فاصلۀ زمانی کوتاه دچار چند نوع عفونت مخمری شود، دکتر احتمالاً یک داروی ضد قارچ خوراکی برای بیمار تجویز می‎کند.
یک داروی رایج در این مورد فلوکونازول یا دیفلوکان است. یک دوز فلوکونازول اغلب اوقات برای مداوای عفونت کافی است.

مداواهای طبیعی و خانگی
راه‎هایی برای درمان عفونت مخمری در محیط خانه وجود دارد. این راه‎ها شامل موارد زیرند:
• استفاده از کرم‌های غیر نسخه‎ای
• ماست
• بوریک اسید (اسید بوریک)
• روغن پونه کوهی
• روغن نارگیل
• روغن درخت چای
اگرچه برخی مردم این مداواها را مفید می‎یابند، اگر آنها سبب رفع عفونت نشوند این موضوع اهمیت دارد که دیگر گزینه‌های درمانی استفاده شود یا فرد به پزشک مراجعه کند.

_ دورنما و پیشگیری
عفونت‎های مخمری بسیار درمان‎پذیرند، حتی اگر فرد بیمار دچار دیابت باشد.
بر مبنای اعلام CDC، یک دورۀ درمان کوتاه مدت با داروی ضد قارچی خوراکی در ۸۰ تا ۹۰ درصد موارد کارآیی دارد. اگر عفونت به این طریق مداوا نشود، آن را معمولاً می‎توان با یک دورۀ درمانی طولانی‎تر رفع کرد.
در هر حال یافتن راهی برای درمان عفونت مخمری در اسرع وقت اهمیت دارد. در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ادامه می‎یابد و ناراحت کننده‎تر می‎شود. در عین حال این امکان هست که یک عفونت مخمری تناسلی از فرد بیمار به شریک جنسی وی انتقال یابد.
در صورت درمان عفونت مخمری چند راه ساده برای پیشگیری از بروز دوبارۀ آن وجود دارد:
• از لباس زیر راحت و نخی و پارچه‎های دارای هواخور استفاده کنید و از لباس‎های تنگ و چسبان دوری کنید.
• از صابون‌های معطر، دوش واژن، و تامپون‌ها و پدهای معطر استفاده نکنید. این محصولات می‎توانند اسیدیتۀ واژن را تغییر دهند، که باعث به هم خوردن تعادل طبیعی مخمر و باکتری می‌شود.

• پس از حمام کردن خود را کاملاً خشک کنید و ناحیۀ تناسلی و چین و شکن‌های پوست را در سراسر روز تمیز و خشک نگه دارید.
• ماست بخورید و از مکمل‎های پروبیوتیک استفاده کنید.
اگرچه اثربخشی رویکرد اخیر (ماست و پروبیوتیک) نیاز به شواهد بیشتری دارد، اداره بهداشت زنان سازمان ملل متحد عنوان می‎کند که خوردن ۸ اونس ماست در روز، حاوی کشت‏های پروبیوتیک زنده، یا گرفتن کپسول‌های پروبیوتیک لاکتوباسیل اسیدوفیل می‎تواند در پیشگیری از عفونت‎های مخمری کمک کننده باشد. پروبیوتیک ساکارومیسز بولاردی نیز در مقابله با عفونت‎های قارچی مؤثر نشان داده است.
در کنار اینها، مهم‎ترین عامل پیشگیری در مورد مردم دچار دیابت کنترل بهتر گلوکز خون است.
مردم به کمک دکتر می‎توانند برای تنظیم و کنترل قند خون برنامه‎ریزی کنند. این ممکن است شامل تغییر رژیم غذایی، انجام ورزش منظم، یا تنظیم انسولین یا رژیم دارویی بیمار باشد.
اجتناب از دچار شدن به هیپرگلیسمی فقط برای پیشگیری از عفونت مخمری نیست که اهمیت دارد. این کار همچنین می‎تواند برای موارد زیر مفید باشد:
• سلامت قلبی عروقی
• عملکرد سیستم عصبی
• بینایی
• سلامت اسکلتی عضلانی
• سلامت عمومی

_ توصیه‌های کلی برای مراقبت از پوست در بیماران دیابتی

مهم‌ترین عامل برای جلوگیری از بروز مشکلات پوستی در افراد دیابتی کنترل دقیق قندخون در این افراد است عامل مهم دیگر، تبعیت از نصایح مشاورین دیابت در مورد تغذیه، ورزش و استفاده منظم و صحیح داروها است. عامل مهم دیگر مراقبت فردی از پوست برای کاهش خطر ابتلاء به مشکلات پوستی دیابتی است.
• کنترل صحیح و دقیق قندخون
• تمیز و خشک نگه داشتن پوست و استفاده از پودر تالک در قسمت چینه‌ای پوستی مانند زیر بغل و کشاله ران

• اجتناب از حمام داغ گرفتن (اگر پوست شما خشک است از شامپو بدن یا کف حمام استفاده نکنید).

• استفاده از صابون‌های مرطوب کننده یا صابون‌های مخصوص کودک یا صابون گلیسرین برای استحمام

• استفاده از یک کرم روغنی مناسب بعد از استحمام به منظور جلوگیری از تبخیر آب از پوست و در نتیجه خشک شدن آن (در ضمن هیچ‌گاه بین انگشتان پا را چرب نکنید، رطوبت بیش از حد می‌تواند باعث رشد قارچ شود).

• پرهیز از خشکی پوست. خراشیده شدن پوست خشک یا خارش آن می تواند منجر به ایجاد زخم‌های باز و در نتیجه ایجاد عفونت شود. مرطوب کردن پوست به ویژه در هوای سرد یا در هنگام وزش باد می‌تواند از ترک خوردن پوست جلوگیری کند.

• درمان هرگونه بریدگی در بدن به شیوه صحیح بریدگی‌های کوچک را با آب و صابون شستشو دهید. از محلول‌های آنتی‌سپتیک مانند مرکوکروم، الکل و بتادین برای تمیز کردن پوست استفاده نکنید. می‌توانید از محلول نرمال سالین استفاده نمایید. بریدگی های کوچک را با گاز استریل بپوشانید واگر به یک زخم، سوختگی، بریدگی و یا عفونت مبتلا هستید حتماً به پزشک مراجعه و تحت درمان قرار بگیرید.

• در ضمن اگر قادر به حل مشکل پوستی خود نیستید به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

• از دوش آب خیلی داغ استفاده نشود.

• مصرف روزانه مایعات افزایش یابد و حداقل در روز ۸ لیوان آب مصرف گردد

• هر نوع بریدگی، آسیب دیدگی و یا زخم را باید به سرعت درمان نمود. و در صورت بروز هر گونه بریدگی یا زخم یا عفونت باید سریعاً به پزشک مراجعه گردد.

• بیمار دیابتی هر روزه باید پاها را معاینه و وارسی کند و در صورت بروز هرگونه قرمزی، التهاب یا زخم سریعا به پزشک مراجعه کند. و از کفش های صاف و بدون پاشنه و متناسب با اندازه پای‌تان استفاده کنید و قبل از این‌که کفش خود را بپوشید درون آن را از نظر وجود جسم خارجی بررسی کنید.

منابع:

۱- سایت namnak.com

۲- سایت mehrinmednews.com

۳- سایت drentezari.com


 

0
1 3 4 5 6