نوشته شده توسط شیرین کریمی

علم اعتیاد

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی, اخبار پزشکی , ایدز و انواع اعتیاد,

 

به گزارش سایت webmd.com

اعتیاد که سابقاً همچون یک سرخوردگی یا شکست اخلاقی در نظر گرفته می‌شد، امروز توسط نهاد پزشکی آمریکا و مرکز جراحی عمومی ایالات متحد به عنوان نوعی بیماری مغزی مزمن شناخته می‌شود. این تغییر در دیدگاه به شکل بنیادی روش ما در شناخت و درمان سوء مصرف مواد را تغییر داده است و پیشرفت‌های علمی در راستای حذف داغ ننگ اعتیاد از بیماران ادامه دارد.

اعتیاد چیست؟

اعتیاد نوعی بیماری محسوب می‌شود که با مصرف اضطراری یک دارو علی‌رغم پیامدهای زیان‌بار مشخص می‌شود، اعتیاد بیماری است زیرا ساختار و عملکرد مغز را در سطح فیزیولوژیکی تغییر می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که این تغییرات هم می‌تواند فوری و هم ماندگار باشد و به پیشرفت و پایداری اعتیاد کمک می‌کند.

چه عاملی باعث اعتیاد می‌شود؟

به دلایل زیادی ممکن است شخصی برای اولین بار مواد مخدر را مصرف کند، از آزمایش گرفته تا کنترل درد و خوددرمانی یک اختلال عصبی یا روانی. پس از مصرف اولیه، طیف وسیعی از خطرات از جمله ژنتیک، محیط و شرایط زندگی می‌توانند میزان آسیب‌پذیری فرد را نسبت به اعتیاد تعیین کنند. مواد مخدر مختلف نیز تأثیرات متفاوتی بر روی بدن و مغز دارند. بیشترین مواد اعتیادآور آن دسته از مواد هستند که سیستم پاداش‌دهیِ مغز را با دوپامین انتقال‌دهنده عصبی «احساس خوب» هدف قرار می‌دهند.

اعتیاد چگونه مغز را تغییر می‌دهد؟

هنگامی که فرد در فعالیت‌های سالم و عملی مانند ورزش یا گذراندن وقت با عزیزان شرکت می‌کند، سطح طبیعی دوپامین در مناطقی از مغز که کنترل‌شده هستند، از جمله احساسات ، لذت و رفتار انگیزه و پاداش آزاد می‌شود. اما هنگامی که مواد مخدر مسیرهای عصبی مغز را پر از دوپامین می‌کند، مصرف‌کنندگان لذت زیادی تجربه می‌کنند و مغزشان آنها را وادار به مصرف دوباره می‌کند بدون توجه به هزینه‌هایی که برای بدن و زندگی‌شان دارد.

تغییرات فیزیکی که بر روی مغز رخ می‌دهد بر روی رفتار مصرف‌کننده نیز اثر می‌گذارد از اختلال در قضاوت گرفته تا عملکرد شناختی و اثرگذاری بر حافظه و یادگیری. هرچه مغز بیشتر تغییر کند، فرد مصرف‌کننده با احتمال بیشتری عادت‌های مخرب و رفتارهای مرتبط با اعتیاد از خود نشان می‌دهد. پس از ادامه دادن به سوء مصرف مواد مخدر، مغز مقدار کمتری دوپامین تولید می‌کند و خوشی‌های روزمره برای فرد مصرف‌کننده کمتر لذت‌بخش می‌شوند. در این مرحله، فرد احساس می‌کند که برای عملکرد در سطح پایه و پیشگیری یا کاهش علائم ترک اعتیاد از جمله هوس‌های شدید برای مصرف مواد، درد جسمی و افسردگی، به مواد مخدر بیشتری احتیاج دارد.

بهترین دورۀ درمان چیست؟

به گفته متخصصان اعتیاد در مراکز درمانی کارون (Caron)، یک مدیر شناخته‌شدۀ بین‌المللی در زمینه درمان مواد مخدر و الکل، درک و فهم اعتیاد به عنوان یک بیماری مزمن مغزی ضروری است به گونه‌ای که شرم و ننگ دیگر مانع از درخواست و دریافت کمک‌های لازم برای کنترل و درمانِ بیماریِ آنها نشود.

فلسفۀ این مرکز درمانی این است که از شخصی که به اختلال در مصرف مواد مخدر مبتلاست، انتظار نمی‌رود که بیشتر از بیماران مبتلا به سایر بیماری‌های مزمن مانند سرطان یا دیابت بیماریِ خود را به طور ارادی درمان کند. در مراکز درمانی آنها هم برنامه‌های بستری و هم درمان سرپایی را شامل می‌شود، آنها برنامه‌های درمانی جامع و رفتاری یکپارچه مبتنی بر شواهد شخصی ِ بیمار را ارائه می دهند که ترکیبی از پزشکی، روانشناسی، رفتار درمانی و شناختی و دیالکتیکی و ادغام ۱۲ مرحله‌ای است.

هیچ درمانی برای اعتیاد وجود ندارد، اما قابل کنترل است. مانند بسیاری از بیماری‌های مزمن، کنترل اعتیاد نیاز به درمان صحیح، حمایت بسیار و هوشیاری روزانه دارد. موسساتی مانند کارن ابزارهای لازک برای کمک به بیماران معتاد را فراهم می‌کنند تا به آنها یاد بدهند که چگونه به زندگی عاری از اعتیاد ادامه دهند.

منبع: webmd.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علل پایین بودن تری‌گلیسیرید چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

برای درک تری‌گلیسیرید پایین مهم است بدانید که به‌طور کلی تری‌گلیسیرید چیست؟
تری‌گلیسیرید نوعی چربی است که از هرگونه کالری اضافی که ما بلافاصله استفاده نمی‌کنیم، ساخته شده است که به‌طور عمده از چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها می‌باشد. ذخیره‌ى تری‌گلیسیرید برای مصرف انرژی در بین وعده‌های غذایی استفاده می‌شود، اما هنگامی که ما کالرى بیش‌ترى نسبت به کالرى که مى‌سوزانیم مى‌خوریم، مشکل ایجاد می‌شود.

اگر چه کلسترول و چربی برای بدن ضروری هستند، اما حفظ سطح آن‌ها در محدوده‌ى طبیعى ضروری است، زیرا سطح بالاى آن‌ها خطر مسائل جدی مربوط به سلامتى، به ویژه بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

دلایل متعددی برای تری‌گلیسیرید پایین وجود دارد. برای تعیین سطوح تری‌گلیسیرید شما باید یک آزمایش پانل چربی انجام دهید. اگر نتایج نشان دهد سطح تری‌گلیسیرید پایین است، اما شما هیچ علائمى را تجربه نمی‌کنید، معمولا آزمایش بیش‌تری انجام نمی‌شود؛ زیرا سطح پایین آن بر سلامتی شما تاثیر نمی‌گذارد. اما اگر علائم فعلی دارید، پزشک آزمایش‌هاى بیش‌تری را برای تعیین علت اصلی آن انجام خواهد داد.

آیا تری‌گلیسیرید من کم است؟
سطح تری‌گلیسیرید چیزی است که پزشک شما می‌تواند در آزمایشات خون ناشتا بیابد.

سطوح مختلف تری‌گلیسیرید به شرح زیر است:
۱- تری‌گلیسیرید طبیعى
کمتر از ۱۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (mg / dL)، یا کم‌تر از ۱٫۷ میلی‌مول در لیتر (mmol / L)

۲- تری‌گلیسیرید بالا و سر مرز
۱۵۰ تا ۱۹۹ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (۱٫۸ تا ۲٫۲ میلی‌مول در لیتر)

۳- تری‌گلیسیرید بالا
۲۰۰ تا ۴۹۹ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (۲٫۳ تا ۵٫۶ ​​میلی‌مول در لیتر)

۴- تری‌گلیسیرید بسیار بالا
۵۰۰ میلی‌گرم / دسی‌لیتر یا بالاتر (۵٫۷ mmol / L یا بالاتر)

_ علل پایین بودن تری‌گلیسیرید

۱- هیپرتیروئیدیسم( پرکاری‌تیروئید)
هیپرتیروئیدیسم به تیروئید بیش از حد فعال اشاره دارد. غده تیروئید بیش از حد هورمون‌ها را تولید می‌کند که باعث کاهش وزن ناگهانی، افزایش اشتها، عرق کردن، تغییرات قاعدگی، خستگی و مشکلات خواب می‌شود. یک آزمایش خون می‌تواند سطح هورمون‌های خون شما را تعیین کند که مشکل تیروئید را مشخص مى‌کند.

۲- سوء تغذیه
اختلالاتی که موجب جذب نامناسب مواد مغذی از غذاى می‌شوند، می‌تواند به سوء‌تغذیه منجر شود. سوء‌تغذیه مزمن بدن شما را از چربی تخلیه می‌کند، بنابراین به سمت تری‌گلیسرید پایین مى‌رود. بعضی از علل سوء‌تغذیه شامل سرطان، از دست دادن حافظه، افسردگی، ناتوانی در غذا خوردن و تروما است.

۳- داروهای خاص
بعضی از داروهاى خاص می‌توانند چربی را از بین ببرند و به تری‌گلیسیرید پایین منجر شوند. این داروها عبارتند از نیکوتیک اسید، استاتین، آسپارژیناز، فنوفیبرات، گِیمیفیبروزیل و کلوفیبرات.

۴- رژیم غذایی کم‌چربی
اگر چه یک رژیم غذایی با چربی بالا می‌تواند سطح تری‌گلیسیرید را افزایش دهد، یک رژیم کم چربی نیز می‌تواند آن را پایین نگه دارد. همان‌طور که ذکر شد، چربی برای بدن انسان ضروری است، اما مصرف مقدار مناسب چربی مهم است – نه خیلی زیاد و نه خیلی کم.

۵- سندرم سوء‌جذب
در سندرم سوء‌جذب، بدن دارای مشکل در جذب مواد مغذی از مواد خوراکی است. اگر چربی نتواند جذب شود، سطح تری‌گلیسیرید می‌تواند کم شود.

تری‌گلیسیرید پایین ممکن است جدی باشد!!
تری‌گلیسیرید پایین می‌تواند با طیف وسیعی از عوارض جانبی همراه باشد. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که سطوح پایین تری‌گلیسیرید همراه با سن بالا و درجه بالایی از نارسایی قلبی NYHA احتمال ابتلا به یک بیماری قلبی و حتی سکته‌ى قلبى را افزایش می‌دهد. این موضوع تاکید بر اهمیت داشتن تعادل کلی در بدن دارد، زیرا تری‌گلیسیرید بالا منجر به مشکلات قلبی و سکته ی مرگبار مى‌شود.

سطوح پایین تری‌گلیسیریدها همچنین بر روند‌های دیگر بدن مانند جذب ویتامین‌های محلول در چربی A، D، E و K تاثیر می‌گذارند. این ویتامین‌ها بر روى همه چیز تاثیر مى‌گذارند از باز جذب کلسیم تا تولید لخته‌های خون مفید.

مقاومت به انسولین، نشانه دیابت نوع ۲، می‌تواند منجر به کاهش سطح تری‌گلیسیرید شود. این زمانى اتفاق می‌افتد که افزایش میزان متابولیسم بتواند انسولین را از سیستم شما همراه با تری‌گلیسیریدها سریع‌تر ناپدید کند.

_ علائم تری‌گلیسیرید پایین چیست؟
هر دو سطح بالا و پایین تری‌گلیسیرید لزوما باعث نشانه‌های مستقیم نمی‌شوند. علائم تری‌گلیسیرید پایین اغلب مرتبط با علت اصلی است. به‌عنوان مثال، علائم هیپرتیروئیدیسم، سوء‌تغذیه یا سندرم سوء‌جذب را تجربه خواهید کرد.

هیچ علامت مستقیمى در رابطه با داشتن سطح پایین یا بالاى تری‌گلیسرید وجود ندارد اما با توجه به علت این سطوح مختلف ممکن است علائم مختلفی را تجربه کنید. تری‌گلیسیرید پایین به علت سوء تغذیه می‌تواند نشانه‌هایی از قبیل بی‌حسی، احساس سرما، خشکی پوست، موهای شکننده، تحلیل عضلات، اسهال و کاهش وزن باشد.

تری‌گلیسیرید پایین ناشی از پرکاری‌تیروئید می‌تواند با ضربان قلب سریع، کاهش وزن، اضطراب، عرق، افزایش اشتها، خستگی، لرزش و خواب کم ظاهر شود. در نهایت، تری‌گلیسیرید پایین ناشی از سوء‌جذب ممکن است با علائمى مانند رشد کم، کاهش وزن و تحلیل عضلات همراه باشد.

اگر علائم مربوط به این بیماری‌ها را تجربه کردید، به پزشک خود مراجعه کنید که می‌تواند آزمایش خون براى شما درخواست کند ، علائم‌تان را بازبینی و علت را تشخیص دهد، تا بتوانید درمان را شروع کنید.

 

منبع: drhsnajafi.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آیا چربی بر ریه‌ هم اثر می‌گذارد؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , اخبار پزشکی

 

بسیاری از این امر آگاه هستند که چربی می‌تواند در رگ‌ها رسوب کرده و باعث افزایش بیماری‌های قلبی شود. اما دانشمندان به تازگی شواهدی از گرفتگی‌های مشابه رگ‌ها در ریه‌ها پیدا کرده‌اند که ممکن است باعث ایجاد آسم شود.

بررسی‌های قبلی نشان داده بود افرادی که اضافه وزن دارند در خطر بیشتری برای ابتلا به آسم نسبت به سایرین قرار دارند. تصور می‌شد که این ارتباط به دلیل فشار اضافی بر ریه‌ها یا التهاب اضافی در بدن ایجاد شود. اکنون شواهدی وجود دارد که ذخیره چربی می‌تواند نقش داشته باشد.
محققان ریه‌های ۵۲ بیمار فوت شده را بررسی کردند. در بین آنها ۱۵ نفر بدون آسم، ۲۱ نفر با آسم که بر اثر بیماری دیگری فوت کردند و ۱۶ نفر که بر اثر آسم فوت کردند گزارش شد. آن‌ها با کمک رنگ کردن بافت سلول‌های هوایی توانستند حدود ۱۴۰۰ نمونه را آنالیز کنند و دریافتند که در دیواره مجاری هوایی سلول‌های چربی انباشته شده بود.


به گفته پیتر نوبل فیزیولوژیست دانشگاه استرالیا، چربی اضافی در دیواره مجاری هوایی انباشته می‌شود و به نظر می‌رسد که التهاب در ریه‌ها را افزایش می‌دهد. تصور می‌شود که این چربی‌ها باعث ضخیم شدن دیواره مجاری و در نتیجه محدود شدن ورود و خروج هوا از ریه‌ها می‌شود که می‌تواند باعث افزایش آسم شود.
به نظر می‌رسد که چربی با تغییر ساختار بافت مجاری هوایی و افزایش التهاب می‌تواند سبب آسم شود. مکانیسم دقیق این فرایند هنوز به طور قطع مشخص نیست و نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد.
به گفته Thierry Troosters رئیس جامعه تنفسی اروپا، ارتباط بین چاقی و بیماری‌های تنفسی یک کشف بسیار مهم است و اضافه وزن می‌تواند علائم را برای افرادی که آسم دچار هستند بدتر کند.

منابع:

۱- sciencealert.com

۲- khabaronline.ir

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

کشف نوع جدیدی از سلول‌های ایمنی عامل بیماری ام‌.اس

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , اخبار پزشکی

 

پژوهشگران آلمانی در بررسی جدیدی توانستند نوع جدیدی از سلول‌های ایمنی عامل بیماری ام‌.اس را کشف و از آنها نقشه‌برداری کنند.‌

دانشگاه فرایبورگ، گروهی از پژوهشگران “دانشگاه فرایبورگ”(University of Freiburg) آلمان موفق شدند نوعی ناشناخته از سلول‌های ایمنی را نشان دهند که در مغز ملتهب بیماران مبتلا به ام‌.اس وجود دارند.

این کشف، با کمک یک روش جدید با وضوح بالا برای تحلیل سلول‌های انفرادی صورت گرفت. این روش، به پژوهشگران امکان داد نوعی نقشه از سلول‌های ایمنی مغز تهیه کنند و نحوه پیشرفت این سلول‌ها را در بیماری ام‌اس نشان دهند.

دکتر “مارکو پرینز”(Marco Prinz)، مدیر این پروژه گفت:
یافته‌های ما، روش غیرمنتظره‌ای برای درک بیماری‌های خودایمن مانند ام‌اس ارائه می‌دهند. ما امیدواریم که این روش، امکان ابداع رویکردهای درمانی جدید و مخصوص به سلول را برای بیماری‌هایی مانند ام‌اس فراهم کند که عوارض جانبی کمتری دارند. مشکل درمان‌های پیشین این بود که کل سیستم ایمنی را تحت کنترل درمی‌آورند اما ما موفق شدیم سلول‌های جدیدی کشف کنیم که در التهاب و تخریب ناشی از ام‌اس نقش دارند.

_ نقشه‌برداری از سلول‌های التهابی
پژوهشگران با کمک جدیدترین و واضح‌ترین روش‌ها موفق شدند از ترکیب سلول‌های متمرکز شده در محل ملتهب نقشه‌برداری کنند و به این ترتیب، نقشه جدیدی از سلول‌های ایمنی ارائه دهند.

تحلیل سلولی مورد استفاده پژوهشگران، جدید است و می‌توان از آن در حوزه پزشکی برای بررسی بافت سلول‌ها استفاده کرد. دکتر “دومینیک گرون”(Dominic Gruen)، سرپرست این پژوهش گفت:

این روش به ما امکان می‌دهد تصویر کامل سلولی بافت‌های پیچیده‌ای مانند مغز را تهیه کنیم.

“مارتا جوانا کاستا جوردا”(Marta Joana Costa Jordao)، نویسنده ارشد این پژوهش گفت:
شاید فعال‌سازی دائمی سلول‌های ایمنی بتواند دلیل حمله‌های مزمن به مغز بیماران مبتلا به ام‌اس را در یک دوره چند ساله توضیح دهد.

این پژوهش، در مجله “Science” به چاپ رسید.

منابع:

۱- science.sciencemag.org

۲- neurosafari.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با داروی آمپی‌سیلین

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , دارونامه

آمپی‌سیلین (به انگلیسی: Ampicillin)
رده درمانی: آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام
اشکال دارویی:
کپسول: ۲۵۰ میلی‌گرم و ۵۰۰ میلی‌گرم
سوسپانسیون خوراکی: ۱۲۵ میلی‌گرم و ۲۵۰ میلی‌گرم بر ۵ میلی‌لیتر
ویال حاوی پودر استریل جهت ترزیق: ۲۵۰ میلی‌گرم، ۵۰۰ میلی‌گرم، ۱ گرم

_ آمپی‌سیلین چیست؟
آمپی‌سیلین یکی از داروهای خانواده پنی‌سیلین‌ها و از دسته بتالاکتام‌ها است. این دارو همانند آموکسی‌سیلین از رده آمینوپنی‌سیلین‌ها است و خصوصیات مشابهی با آموکسی‌سیلین دارد اما جذب خوراکی به مراتب کمتری دارد که برای درمان و جلوگیری از بیماری‌هایی مثل عفونت‌های روده‌ای ، مننژیت، عفونت معده، ذات‌الریه به کار می‌رود و به شکل کپسول، سوسپانسیون خوراکی و ویال( ویال (به انگلیسی: vial) به ظروف شیشه‌ای کوچک گفته می‌شود که برای نگاه‌داری داروها به‌صورت مایع یا پودر استفاده می‌شود.) حاوی پودر استریل جهت ترزیق در داروخانه موجود است.

_ کاربرد داروی آمپی‌سیلین
۱) درمان ارگانیسم‌های حساس از انواع شیگلا، سالمونلا E.Coil ، هموفیلوس ، پروتئوس نایسریا، آنتروکوک و گرم مثبت‌های حساس مثل استافیلوکوک‌های حساس به پنی سیلین G ، استرپتوکوک و پنوموکوک .
۲) عفونتهای تنفسی وبافت نرم
۳) مننژیت باکتریال
۴) سپتی سمی
۵) عفونت‌های گوارشی و ادراری تناسلی
۶) عفونتهای سوزاکی
۷) آرتریت سوزاکی در مردان
۸) پیشگیری از بروز اندوکاردیت باکتریال

_ روش و مقدار مصرف
به‌منظور جذب‌ بهتر آمپی‌سیلین‌ باید با شکم‌ خالی‌ حدوداً ۱ ساعت‌ قبل‌ یا ۲ ساعت‌ بعد از غذا خورده‌ شود. بهتر است‌ آمپی‌سیلین‌ در نوبت‌هایی‌ با فواصل‌ مساوی‌ در طی‌ شبانه‌روز مصرف‌ شود تا سطح‌ خونی‌ و ادراری‌ ثابتی‌ داشته‌ باشد. برای‌ مثال‌، اگر لازم‌ است‌ روزی‌ ۴ نوبت‌ آمپی‌سیلین‌ مصرف‌ کنید، باید بین‌ هر نوبت‌ ۶ ساعت‌ فاصله‌گذاری‌ کنید (مثلاً ۱۲ ظهر، ۶ عصر، ۱۲ شب‌، ۶ صبح‌). اگر این‌ برنامه‌ با برنامه‌ کاری‌ یا خواب‌ شما مغایرت‌ دارد، برای‌ تعیین‌ یک‌ برنامه‌ مناسب‌تر از پزشک‌تان‌ کمک‌ بخواهید. مهم‌ است‌ که‌ دارو سر وقت‌ و به‌ مقدار کامل‌ مصرف‌ شود، حتی‌ اگر احساس‌ بهبودی‌ می‌کنید. اگر پیش‌ از اتمام‌ دارویتان‌ آن‌ را قطع‌ کنید ممکن‌ است‌ دچار عود علایم‌ شوید. اگر یک‌ نوبت‌ را فراموش‌ کردید ، به‌ مجردی‌ که‌ به‌ یاد آوردید مصرفش‌ کنید. البته‌، اگر تقریباً موقع‌ نوبت‌ بعدی‌ مصرف‌ دارو رسیده‌ است‌، به‌ برنامه‌ منظم‌ دارویی‌تان‌ بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
با توجه به نوع و شدت عفونت دوزهای مختلف آمپی‌سیلین معمولا هر ۶ ساعت یک بار مصرف می‌شود. محلول تزریقی آمپی‌سیلین هم از راه عضلانی و هم از راه وریدی قابل مصرف است.
در بیماران دچار اختلال شدید عملکرد کلیه، فواصل تجویز دارو باید هر ۱۲ ساعت باشد.
مصرف آمپی‌سیلین در بالغین: در عفونت‌های سیستمیک حاد و مزمن: ۲۵۰ تا ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی (کپسول آمپی‌سیلین ۲۵۰ یا ۵۰۰) روزانه ۴ بار استفاده می‌شود. در مننژیت: ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلی‌گرم/کیلوگرم وریدی (ویال آمپی‌سیلین تزریقی) روزانه هر ۳ تا ۴ ساعت تا ۳ روز سپس به صورت تزریق عضلانی تجویز می‌گردد.
مصرف آمپی‌سیلین در کودکان: در مننژیت: ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم/کیلوگرم وریدی (تزریق آمپی‌سیلین داخل رگ) روزانه هر ۴ تا ۶ ساعت.
مصرف آمپی‌سیلین در نوزادان بیش از یک هفته: در مننژیت: ۵۰ میلی‌گرم/کیلوگرم هر ۶ تا ۸ ساعت (بسته به وزن نوزاد)
مصرف آمپی‌سیلین در نوزادان کمتر از یک هفته: در مننژیت: ۵۰ تا ۷۵ میلی‌گرم/کیلوگرم هر ۸ تا ۱۲ ساعت (بسته به وزن نوزاد)

_ فارماکوکینتیک آمپی‌سیلین
۵۰-۳۵ درصد دارو از راه خوراکی جذب می‌شود و پس از ۲-۵/۱ ساعت غلظت سرمی دارو به اوج می‌رسد. در تزریق عضلانی ۱ ساعت بعد غلظت دارو به اوج می‌رسد. نیمه عمر دارو ۵/۱ -۱ ساعت است که در صورت عیب کار کلیه تا ۱۹ ساعت هم ممکن است افزایش یابد. ۹۰-۷۵ درصد دارو به صورت تغییر نیافته از راه کلیه دفع می‌شود.

_ هشدارها و عوارض‌ جانبی‌
در صورت‌ بروز علایم‌ زیر آمپی‌سیلین‌ خود را قطع‌ کرده‌ بلافاصله‌ با پزشک‌تان‌ تماس‌ بگیرید: اسهال‌ شدید یا اسهال‌ خفیف‌ ولی‌ پایدار، سردرد، تهوع‌ و استفراغ‌، بثورات‌ جلدی‌، زخم‌ دهانی‌ یا زبان‌، خارش‌ یا ترشح‌ واژن‌، پلاک‌های‌ سفید در دهان‌ یا روی‌ زبان‌، اختلالات‌ ذهنی‌، یا زردی‌ چشم‌ها و پوست‌. یک‌ پاسخ‌ حساسیتی‌ نادر نسبت‌ به‌ آمپی‌سیلین‌ آنافیلاکسی‌ است‌، که‌ به‌ مراقبت‌ پزشکی‌ فوری‌ نیاز دارد. از آنجایی‌ که‌ آنافیلاکسی‌ به‌ سرعت‌ پیشرفت‌ می‌کند، در صورت‌ بروز تورم‌ لب‌ها و دور چشم‌ها، بثورات‌ جلدی ‌، کهیر، یا تورم‌های‌ پوستی‌، تب‌، غش‌ ناگهانی‌، ضربان‌ قلب‌ تند، یا خس‌خس‌ سینه‌ یا مشکل‌ در تنفس‌، بلافاصله‌ دارو را قطع‌ کرده‌ با یک‌ مرکز خدمات‌ اورژانس‌ پزشکی‌ تماس‌ بگیرید.
توجه: در صورت بروز واکنش افزایش حساسیت یا اثرات سمی روی مغز استخوان و یا ایجاد نفریت بنیابینی حاد، مصرف دارو باید قطع شود.

_ نکات با اهمیت
آمپی‌سیلین برای مصرف از راه تزریقی به شکل ملح سدیم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
غذا می‌تواند در جذب گوارشی آمپی‌سیلین تداخل ایجاد کند، بنابراین بهتر است که آمپی‌سیلین با معده خالی مصرف شود.

_ موارد احتیاط‌
در صورت‌ وجود یکی‌ از موارد زیر پیش‌ از مصرف‌ آمپی‌سیلین‌ پزشک‌تان‌ را مطلع‌ سازید:
حساسیت‌ به‌ هر نوع‌ ماده‌ غذایی‌، نگهدارنده‌ها، رنگ‌های‌ خوراکی‌، یا سایر داروها، به‌ ویژه‌ آنتی‌بیوتیک‌ها ( پنی‌سیلین‌ها).
بارداری‌ یا شیردهی‌.
مصرف‌ داروهای‌ دیگر، به‌ ویژه‌ داروهای‌ ضدالتهابی‌ غیراستروییدی‌ (مثل‌ ایبوپروفن‌، آسپیرین ‌)، داروهای‌ ضدانعقادی‌ (رقیق‌کننده‌های‌ خون‌ نظیر وارفارین ‌)، قرص‌های‌ ضدبارداری‌ حاوی‌ استروژن‌ (آمپی‌سیلین‌ ممکن‌ است‌ اثرات‌ این‌ قرص‌ها را کاهش‌ دهد)، داروهای‌ نقرس‌ ( پروبنسید، آلوپورینول ‌)، متوترکسات‌، یا دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها ( آمینوگلیکوزیدها، اریترومایسین ‌، تتراسایکلین‌ ).
سابقه‌ یا ابتلا به‌ مشکلات‌ خونریزی‌دهنده‌ (مثل‌ زخم‌ معده ‌، هموفیلی‌ ، کمبود پلاکتی‌)، مونونوکلئوز عفونی‌، کولیت‌ (التهاب‌ روده‌ بزرگ ‌) مرتبط‌ با آنتی‌بیوتیک‌، یا بیماری‌ کلیوی‌.

_ توصیه‌ هنگام‌ مصرف‌
حتی‌ در صورت‌ احساس‌ بهبودی‌، تمام‌ داروی‌ تجویز شده‌ را برای‌ درمان‌ عفونت‌تان‌ و جلوگیری‌ از عود بیماری‌ مصرف‌ کنید.
در صورتی‌ که‌ از قرص‌ ضدبارداری‌ استفاده‌ می‌کنید تا یک‌ دوره‌ درمان‌ با آمپی‌سیلین‌، از یک‌ روش‌ جلوگیری‌ از بارداری‌ دیگر نظیر کاندوم‌ یا ژل‌ اسپرم‌کش‌ هم‌ استفاده‌ کنید.
با خوردن‌ ماست‌ از اسهال‌ ناشی‌ از این‌ آنتی‌بیوتیک‌ پیشگیری‌ کنید.
آمپی‌سیلین‌ را دور از دسترس‌ کودکان‌، و دور از حرارت‌، نور مستقیم‌، و حرارت‌ مرطوب‌ نگه‌ دارید (در این‌ شرایط‌ آمپی‌سیلین‌ فاسد می‌شود).
آلرژی به آنتی‌بیوتیک مادر شیرده نباید از آمپی‌سیلین استفاده کند.
هرگز این دارو را بدون تجویز پزشک به کودک خود ندهید.
پس‌ از تهیه‌ سوسپانسیون‌ آمپی‌سیلین‌، دارو را در یخچال‌ نگهداری‌ کنید.
پیش‌ از مصرف‌ سوسپانسیون‌ شیشه‌ دارو را به‌ خوبی‌ تکان‌ دهید.
از پیمانه‌ای‌ که‌ در داخل‌ جعبه‌ دارو فراهم‌ شده‌ است‌ جهت‌ اندازه‌گیری‌ مقدار دارو استفاده‌ کنید.
اگر در ظرف‌ ۳ روز از مصرف‌ آمپی‌سیلین‌ احساس‌ بهبودی‌ ندارید با پزشکتان‌ مشورت‌ کنید.

_ موارد منع مصرف
افرادی که حساسیت شدید نسبت به آمپی‌سیلین و دیگر دارو های دسته بتالاکتام دارند.

_ قبل از مصرف آمپی‌سیلین
اگر به آمپی‌سیلین یا آنتی‌بیوتیک‌های شبیه به آن از جمله آموکسی‌سیلین، دیکلوکساسیلین، نافسیلین یا پنی‌سیلین حساسیت دارید، هرگز از این نوع دارو استفاده نکنید.
اگر مشکلات زیر را دارید، حتما به پزشک اطلاع دهید:
دیابت
تب یا آلرژی فصلی
آسم
اسهال به دلیل مصرف آنتی‌بیوتیک
بیماری کلیوی

_ تداخلات دارویی
مصرف پروبنسید به طور همزمان باعث کاهش دفع کلیوی آمپی‌سیلین می‌گردد.
آمپی‌سیلین تاثیر داروهای ضدانعقاد خوراکی را افزایش می‌دهد.
بدنبال مصرف همزمان آمپی‌سیلین با آلوپورینول، احتمال بروز راش افزایش می‌یابد.
آمپی‌سیلین تاثیر داروهای ضدبارداری خوراکی را کاهش می‌دهد.

_ مصرف در بارداری و شیردهی
آمپی‌سیلین بهتر است در بارداری و شیردهی استفاده نشود.
آمپی‌سیلین در بارداری جز داروهای گروه B می‌باشد.
آمپی‌سیلین به سرعت در شیر مادر ترشح می‌شود و بی‌خطر بودن آن در دوران شیردهی به اثبات نرسیده است. تجویز این دارو در دوران شیردهی باید با احتیاط صورت گیرد.

_ توجهات پزشکی – پرستاری
محلول تزریقی آمپی‌سیلین را باید حداکثر تا یک‌ساعت بعد از تهیه آن تزریق نمود.
در تزریق وریدی آمپی‌سیلین، انفوزیون باید به آهستگی و در خلال ۱۰ تا ۱۵ دقیقه صورت گیرد زیرا تزریق سریع دارو ممکن است منجر به تشنج بیمار شود.
برای تزریق وریدی می توان دارو را در ۵۰ میلی‌لیتر و یا بیشتر از سرم دکستروز، دکستروز سالین و یا رینگر لاکتات رقیق کرد.
این دارو نباید با داروی دیگری مخلوط شود.
بررسی پایه و دوره‌ای عملکرد کلیه و کبد و هماتولوژیک در صورت مصرف طولانی مدت دارو توصیه می‌شود.

_ توجهات بیمار – خانواده
بهتر است کپسول آمپی‌سیلین با معده خالی (یک ساعت قبل و یا ۲ ساعت بعد از غذا ) همراه با یک لیوان آب مصرف شود.
دوره درمان با دارو باید کامل شود.
توصیه می‌شود هنگام مصرف آمپی‌سیلین از شیوه‌های غیرهورمونی برای جلوگیری از بارداری استفاده شود.
در صورت بروز علائم عفونت ثانویه (رویش زوائد خزه مانند و سیاه رنگ بر روی زبان، خارش و ترشح واژینال، مدفوع شل و آلرژی) به پزشک خود اطلاع دهید.

_ شرایط نگهداری دارو
سوسپانسیون خوراکی آمپی‌سیلین را می‌توان تا ۱۴ روز در یخچال نگهداری نمود. از یخ زدن دارو جلوگیری نمایید.
کپسول و ویال آمپی‌سیلین باید در درجه حرارت ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد نگهداری شود.

 

منابع:

۱- dorvana.com

۲- namnak.com

۳- daneshnameh.roshd.ir

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

کمبود ویتامین D در دوران کودکی با پرخاشگری و اختلالات خلقی در نوجوانی مرتبط است

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,بهداشت کودکان , اخبار پزشکی, روانشناسی, دارونامه

 

به گزارش سایت  ( news.umich.edu ) MICHIGAN NEWS

بر اساس تحقیقی جدید کودکانی که در سنین اوایل مدرسه که دچار کمبود ویتامین D بودند، دو برابر بیشتر از همسالانشان که سطح ویتامین بالاتری داشتند در معرض بروز مشکلات رفتاری و اختلالات خلقی در دوران نوجوانی قرار داشتند.
براساس این مطالعه دانشگاه میشیگان درباره کودکان مدرسه در بوگوتای کلمبیا، کمبود ویتامین D در دوران میانه کودکی می‌تواند منجر به رفتار پرخاشگرانه و همچنین اضطراب و افسردگی در نوجوانی شود.
دانشگاه میشیگان، کودکان با کمبود سطح ویتامین D خون، در مقایسه با کودکانی که سطح ویتامین بالاتری داشتند، بر اساس گزارش والدین‌شان، تقریباً دو برابر احتمال بروز مشکلات رفتاری نظیر رفتارهای پرخاشگرانه و قانون‌شکنی را نشان دادند.

همچنین، سطح پایین پروتئینی که ویتامین D را در خون منتقل می‌کند با رفتار پرخاشگرانه و علائم اضطراب/افسردگی گزارش شده توسط خود افراد مرتبط بوده است. این ارتباطات مستقل از شخصیت کودک، والدین و خانواده بودند.

_ ارتباط کمبود ویتامین D با اسکیزوفرنی و افسردگی

ادواردو ویلامور، استاد اپیدمیولوژی دانشکده بهداشت عمومی UM و نویسنده ارشد این مطالعه در مجله تغذیه گفت:

کودکانی که در سال‌های ابتدایی مدرسه خود کمبود ویتامین D دارند، در نوجوانی نمره بالاتری در تست‌هایی دارند که مشکلات رفتاری را اندازه می‌گیرند.

ویلیام گفت: کمبود ویتامین D با سایر مشکلات سلامت روان در بزرگسالی از جمله افسردگی و اسکیزوفرنی مرتبط است و برخی از مطالعات بر تأثیر وضعیت ویتامین D در دوران بارداری و کودکی متمرکز شده‌اند. با این حال، مطالعات کمی به دوران نوجوانی بسط داده شده است، مرحله‌ای که ممکن است اولین جایی باشد که مشکلات رفتاری ظاهر می‌شود و به شرایطی جدی تبدیل می‌گردد.

در سال ۲۰۰۶، تیم ویلیامور از طریق انتخاب تصادفی از مدارس ابتدایی دولتی، ۳۲۰۲ کودک ۵ تا ۱۲ ساله را به یک مطالعه کوهورت در بوگوتای کلمبیا شرکت داد. محققان اطلاعاتی در مورد عادات روزانه کودکان، سطح تحصیلات مادران، وزن و قد و همچنین پایین بودن امنیت غذایی خانواده و وضعیت اجتماعی-اقتصادی آنان به دست آوردند. محققان از برخی کودکان نمونه خون نیز گرفتند.

بعد از گذشت حدود شش سال، وقتی بچه‌ها ۱۱-۱۸ ساله بودند، محققان مصاحبه‌های پیگیری فردی را بصورت حضوری به صورت یک گروه تصادفی از یک سوم شرکت‌کنندگان اولیه انجام دادند و رفتار کودکان را از طریق پرسشنامه‌هایی که برای خود کودکان و والدین آن‌ها قابل اجرا بود، ارزیابی کردند. تجزیه و تحلیل ویتامین D شامل ۲۷۳ نفر از شرکت کنندگان بود.

در حالی که نویسندگان محدودیت‌های مطالعه را تأیید می‌کنند، از جمله عدم اندازه‌گیری رفتارهای پایه اولیه، نتایج آن‌ها حاکی از نیاز به مطالعات بیشتر شامل پی آمدهای عصب-رفتاری در سایر جمعیت هایی است که ممکن است کمبود ویتامین D یک مشکل بهداشت عمومی آنها باشد.

علاوه بر ویلامور، نویسندگان شامل سونیا رابینسون از دانشکده بهداشت عمومی U-M . کنستانزا مارتین و هنری الیوروس از دانشگاه لا سبانا، کلمبیا؛ مرسدس مورا پلازاس از بنیاد تحقیقات تغذیه و سلامت کلمبیا؛ و بتیسی لوزوف از مرکز رشد و توسعه انسانی و دانشکده پزشکی U-M مطالعه بودند.

 

منابع:

۱- news.umich.edu

۲- academic.oup.com

۳- neurosafari.com

 


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

دانشمندان در حال تهیه واکسن برای استرس و اضطراب هستند

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , فرناز اخباری, اخبار پزشکی, روانشناسی, دارونامه

 

به گزارش صفحه Science Nature Page

واکسن  برای استرس و اضطراب

همه ما استرس را تجربه می‌کنیم. اما اگر آن را نداشتیم چه می‌شد؟ از شکست‌های سخت گرفته تا استرس در محل کار، تا نگرانی ساده فقط در مورد استرس داشتن، استرس را بخشی از زندگی ما کرده است!

و گرچه روش‌های درمانی زیادی برای مدیریت سطح استرس وجود دارد، خوب است که واکسنی داشته باشیم که به ما در برابر استرس مصونیت می‌دهد. خوشبختانه، این ممکن است آنقدر که فکر می‌کنید غیرواقعی نباشد! در دنیای ایده‌آل، واکسن استرس به افراد اجازه می‌دهد که درشرایط پر استرس خود، تحت تاثیر قرار نگیرند.

این امر می‌تواند به جانبازان جنگ اجازه دهد بدون خطر شرایطی مانند PTSD به زندگی عادی خود برگردند، یا از افسردگی در افرادی که بی‌کار هستند جلوگیری کنند. واکسن استرس حتی می‌تواند به کودکان در فقر شدید اثرات بهتری برای غلبه بر استرس در طی رشد خود ببخشد.

درست مانند هر واکسنی که تاکنون ایجاد شده است، محققان، به طبیعت مادر روی آوردند. و در آن‌جا در خاک ، یک باکتری کشف کردند که پتانسیل ایجاد واکسن استرس را دارد.

مطالعات نشان داده است که کودکانی که در فضاهای احاطه شده توسط حیوانات و گرد و غبارهای ناشی از باکتری‌ها زندگی می‌کنند، دارای سیستم ایمنی مقاوم به استرس هستند. آن‌ها همچنین در معرض خطر ابتلا به بیماری روانی کم‌تری نسبت به افرادی که در محیط‌های نسبتاً استریل شهرها زندگی می‌کنند، هستند. با توجه به این نکته، محققان دریافتند که وقتی یک باکتری خاص خاک زنده معروف به واکسن مایکوباکتریوم در موش‌ها تزریق می‌شود، رفتار حیوانات را به روشی شبیه به داروهای ضد‌افسردگی تغییر می‌دهد و اثرات ضد‌التهابی طولانی مدت بر مغز دارد. اما محققان دقیقاً نمی‌دانند که این باکتری‌ها چگونه استرس و التهاب را در حیوانات آزمایشگاهی کاهش می‌دهند. مشخص است که استرس می‌تواند التهاب در مغز ایجاد کند. در این تحقیق، محققان چربی ضد‌التهابی موجود در باکتری خاک را شناسایی کردند که به‌طور مستقیم باعث کاهش فعالیت التهابی در سلولهای ایمنی و جلوگیری از استرس می‌شود. هنگامی که در تحقیق، به موش صحرایی، نسخه تصنعی این چربی تزریق شد، موش‌ها سطح بالاتری از این پروتئین ضد‌التهابی را در هیپوکامپ نشان دادند. افزایش وجود این پروتئین ضد‌التهابی به کنترل خلق‌و‌خو مانند اضطراب و ترس کمک می‌کند.

هنگامی که این موش‌ها در معرض عوامل استرس‌زا قرار گرفتند، موش‌های واکسینه شده دارای سطح پایین‌تری از پروتئین ناشی از استرس بودند. این کار با ایده «فرضیه دوست قدیمی» همراه است که نشان می‌دهد سیستم ایمنی بدن به میکروب‌های خاصی بستگی دارد که همراه با انسان تکامل یافته‌اند. با این حال، در دنیای مدرن و نسبتاً استریل امروزی، کودکان ما از این تماس روزمره با زمین و باکتری‌های بالقوه تقویت‌کننده سلامتی و سایر میکروارگانیسم‌ها محروم می‌شوند. و بنابراین، بدن ما این همکاری را با میکروارگانیسم‌ها از دست نمی‌دهد. عدم وجود این میکروارگانیسم‌ها باعث عملکرد غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن و افزایش خطر آلرژی و آسم می‌شود. بنابراین شاید آن دسته از بچه‌هایی که در زمین بازی مشغول خوردن گرد‌وخاک بودند،  چیزی به دست آورند!

اگر این نتایج در کارآزمایی‌های بالینی در انسان موفقیت‌آمیز باشد، این امر می‌تواند به ایجاد “واکسن استرس” منجر شود. اما آیا واقعاً چنین واکسنی عمل می‌کند؟
و اگر چنین است، جوانب مثبت و منفی احتمالی تغییر واکنش مردم در برابر استرس چیست؟
استرس نقش مهمی در بقای ما دارد. شما نمی‌خواهید وقتی در وضعیت خطرناکی قرار دارید احساس آرامش و خوشبختی کنید و حتی اگر این واکسن به درستی نیز عمل نکند، این مطلب که ما از طبیعت و میکروارگانیسم‌هایی که در کنار آن‌ها تکامل یافته‌ایم دوری کنیم با چه عواقب دیگری روبرو می‌شویم؟

این می‌تواند یک موضوع برای بخش‌های دیگری باشد!

 

منبع: Science Nature Page

 

 

 

0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

۱۷ دروغ رایج که بیمار به پزشک خود می‌گوید (و چرا باید این دروغ‌ها را نگوید)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی, اخبار پزشکی, دارونامه , تغذیه سالم

 

به گزارش سایت thehealthy.com

گاهی اوقات یک دروغ کوچک ضرری ندارد. اما در این موارد حتی یک دروغ کوچک هم می‌تواند بسیار مضّر باشد. برای مثال: من تمام داروهایم را طبق دستور پزشک مصرف می‌کنم.

دکتر رژینا دروز، پزشک متخصص قلب و عروق می‌گوید: «بیماران اغلب می‌گویند که همه داروهای خود را به موقع مصرف می‌کنند. اما عدم مصرف به موقع داروها ممکن است منجر به تجویز داروهای اضافی شود، زیرا ممکن است پزشکان فکر کنند با وجود مصرف داروهای قبلی بیمار هنوز به داروی دیگری نیاز دارد. این امر خطرِ عوارض جانبی، تداخلات با داروهای دیگر و هزینه‌ها را افزایش می‌دهد.»

هله‌هوله؟ من هرگز از این چیزها نمی‌خورم.

دکتر کریستین آرتور، پزشک داخلی در مرکز پزشکی فانتن‌ولی می‌گوید: «اغلب اوقات مبتلایان به دیابت، کلسترول بالا یا چاقی می‌گویند که هیچ چیز بدی نمی‌خورند  و آنها نمی توانند بفهمند چرا آزمایشگاه‌های آن‌ها هنوز غیرطبیعی است یا چرا وزن کم نمی‌کنند. وقتی از آنها سؤال می‌شود که آیا آن‌ها چربی‌های اشباع‌شده یا قندهای فرآوری‌شده می‌خورند، می‌گویند نه. اما آزمایش‌های آنها چیز دیگری نشان می‌دهند. بسیار مهم است که بدانیم در واقع فرد چه چیزی می‌خورد. اگر کسی با دقت رژیم خود را دنبال می‌کند اما آزمایش‌های او هنوز غیر طبیعی است ممکن است به داروهای بیشتری احتیاج داشته باشد. اگر پزشک شما بداند که شما واقعاً قند و چربی اشباع‌شده نمی‌خورید، می‌تواند قبل از تجویز داروی بیشتر، رژیم غذایی شما را تغییر دهد.»

من هیچ دردی ندارم

«بعضی اوقات بیماران می‌گویند بعد از مداوا حال‌شان خوب است، اما بعداً از اعضای خانواده می‌شنوم که بیمار عوارض جانبی داشته است. یا گاهی اوقات آنها علائم بیماری خود را پنهان می‌کنند. این ممکن است یک مکانیسم دفاعی برای نادیده گرفتن درد باشد یا ممکن است آنها از حقیقت در مورد وضعیت خود بترسند. اما مهم است که بیماران درمورد اینکه واقعاً چه احساسی دارند دروغ نگویند. دروغ‌گفتن در این مورد می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری نادرست در مورد روش درمان بشود. همچنین برخی از عوارض جانبی ممکن است دائمی بشوند و حتی باعث ناتوانی شوند.»

من بسیار مراقب قند خونم هستم

دکتر استیون لومیس، رئیس انجمن اپتومتریک آمریکا می‌گوید: «من اغلب متوجه می‌شوم که برخی از بیماران مبتلا به دیابت دربارۀ سطح قند خون چیزی نمی‌دانند و یا نمی‌توانند سطح قند خون‌شان را اندازه بگیرند بی اطلاع هستند و نمی‌دانند سطح قند خونشان چقدر است. مهم است که بیماران دیابتی سطح قند خون‌شان را بدانند زیرا این بیماران در معرض خطر قابل توجهی برای ابتلا به بیماری‌های چشمی هستند بیماری‌هایی مثل آب سیاه، آب مروارید و دیابت چشمی که غالباً کشف نمی‌شوند. توصیه می‌کنیم که سطح A1C [قند خون] خود را کنترل کنید و هر سال توسط پزشک بینایی‌سنجی معاینه چشم را انجام دهید.»

سال‌ها پیش سیگار را ترک کردم!

دکتر لارا دوگان، جراح پلاستیک و ترمیمی می‌گوید: «من بیمارانی داشته‌ام که دربارۀ سابقۀ مصرف سیگار با من صادق نبوده‌اند و این مسئله‌ساز است زیرا مصرف هر اندازه نیکوتین یا مشتقات دخانیات می‌تواند روند بهبودی را به شکل جدی کند سازد. این امر به خصوص در عمل‌های پلاستیک لیفت صورت و برداشتن چربی شکم مشکل‌ساز است. این موضوع باعث شد تصمیم بگیرم دیگر جراحی زیبایی انتخابی را بر روی افراد سیگاری فعال انجام ندهم.»

من هر روز کرم ضدآفتاب می‌زنم

دکتر لورن پلاک متخصص پوست و عضو آکادمی پوست آمریکا می‌گوید: «اگر بیماران از کرِم‌ ضدآفتاب استفاده نمی‌کنند با پزشک صادق باشند تا ما ببینیم چطور می‌توانیم این مشکل را حل کنیم و بدانیم چرا آنها از کرم‌های ضدآفتاب استفاده نمی‌کنند. حساسیت به کرم‌ ضدآفتاب واقعیت دارد و به طور مرتب اتفاق می‌افتد به همین دلیل من دو نوع ضدآفتابِ ضدحساسیت را توصیه می‌کنم که به شکل طبیعی از نفوذ نور خورشید جلوگیری می‌کنند (زینک اکسید و تیتانیوم دی‌اکسید). تمام ضدآفتاب‌ها برای همه مفید نیستند، به همین دلیل ما یا باید یک راه‌حل برای مشکل آنها پیدا کنیم یا می‌توانیم سایر محصولات ضدآفتاب مثل لباس‌های محافظ در برابر نور خورشید فکر کنیم.»

فقط یک پیک نوشیدنی الکلی مصرف کردم

دکتر متیو شواتز، پزشک سرطان‌شناس از مرکز سرطان نوادا می‌گوید: «پرسیدن از بیماران دربارۀ تعداد نوشیدنی‌های الکلی در روز اهمیت دارد زیرا پاسخ آنها بر شیوه و سرعت درمان اثر دارد. بیشتر بیماران می‌گویند: «فقط یکی» ولی این «یکی» می‌تواند هر معنایی داشته باشد. من دریافتم که «فقط یکی» برای یکی از بیمارانم به معنی هر شب یک بطری کامل شراب همراه با شام بود. مصرف یک نوع نوشیدنی الکلی در روز لزوماً بد نیست اما اگر مقدار آن بیشتر از ۱۲ اونس آبجو (هر اونس تقریبا برابر است با ۲۸ گرم است) یا ۵ اونس شراب و یا یک و نیم اونس مشروبات الکلی قوی (ویسکی، کنیاک، جین، ودکا و …) باشد می‌تواند عوارض جانبی را در طول درمان افزایش دهد و همچنین خطر طولانی شدن مدت بستری در بیمارستان را بالا ببرد.»

داروهای ضددردم را گم کرده‌ام: به داروی بیشتری نیاز دارم

دکتر استیو یون، متخصص درمان بیماری به روش فیزیکی در کلینیک ارتوپدی لس‌آنجلس می‌گوید: «تحقیقات زیادی مشکلات ناشی از استفاده از داروهای مخدر برای درمان دردهای مزمن را نشان می‌دهند، پزشکان برای کنترل درد کمتر مایل به تجویز فقط داروهای ضد درد هستند و معمولاً داروهای مخدر را نیز برای کاهش درد تجویز می‌کنند. گردش اطلاعات دربارۀ اثرات ناتوان‌کنندۀ درد و داشتن انتظارات واقع‌بینانه در کنترل درد می‌تواند به شکل فراگیری استفاده از روش‌های درمانی مختلف برای درمان درد و یا حتی استفاده از داروهای ضدمخدر را بهبود بخشد. تلاش برای به دست آوردن داروهای بیشتر با رفتاری غیرصادقانه می‌تواند باعث ایجاد حس بی‌اعتمادی بین بیمار و پزشک شود.»

صدای شما را خوب می‌شنوم

دکتر سریک چروکوری، پزشک متخصص گوش و حلق و بینی در شیکاگو و بنیانگذار مرکز MDHearingAid می‌گوید: «بیماران اغلب پایین بودن سطح شنوایی‌شان را بی‌اهمیت جلوه می‌دهند. آنها ممکن است احساس کنند شنوایی‌شان «آنقدرها هم بد نیست» یا اینکه دیگران با صدای پایین حرف می‌زنند. همچنین ممکن است این بیماران دروغ بگویند چون می‌خواهند از زیر بار هزینه و مشکلات تهیه سمعک در بروند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که اگر مشکل شنوایی درمان نشود باعث انزوای اجتماعی، افسردگی و از همه مهمتر آلزایمر و زوال عقل می‌شود. اگر مشکل شنوایی زود درمان شود نتیجه بهتری خواهد داشت و مطالعات توصیه می‌کنند استفاده از سمعک استقلال فرد را طولانی‌تر می‌کند و از زوال عقل جلوگیری می‌کند.»

البته که تمرینات توانبخشی جسمی‌ام را انجام می‌دهم

دکتر نوح ریزمن، جراح ارتوپدی در مرکز ارتوپدی پیشرفته می‌گوید: «من همیشه به بیماران می‌گویم «جراحی بخش آسان کار است. بخش سخت کار توانبخشی جسمی است و تمام آن به شما بستگی دارد.» اگر بیماران سعی کنند خیلی سریع این دوره را بگذرانند ممکن است به خودشان آسیب بزنند و یا نتیجه‌گیری را به خطر بیندازند. اگر بیماران در تمام جلسات درمان شرکت نکنند یا تمرینات‌شان را در خانه انجام بدهند، بدن‌شان می‌تواند دائم سفت یا شل شود. در هر صورت، بیماران باید در دورۀ بهبودی و ریکاوری به روند درمان متعهد باشند تا موفق شوند و لازم است صادق باشند تا ما بتوانیم مشکلات را زودتر تشخیص دهیم و تا زمانی که قابل رفع‌شدن هستند آنها را رفع کنیم.»

من فقط یک نوع ویتامین مصرف می‌کنم

دکتر مارک ولِک، متخصص خون و سرطان‌شناس در موسسه سرطان میسوری می‌گوید: «باید هرچیزی که مصرف می‌کنید را به پزشک اطلاع دهید. بسیاری از بیماران مکمل‌های غذایی و گیاهان دارویی مصرف می‌کنند، اما به دلیل عدم نظارت دقیق روی نحوۀ تولید، با دشواری می‌توان فهمید بیشتر مکمل‌ها و گیاهان دارویی حاوی چه نوع مواد و ترکیباتی هستند. و مطالعات زیادی نشان داده‌اند که بسیاری از مکمل‌ها حتی حاوی موادی که باید داشته باشند نیستند. و برخی از مکمل‌ها در واقع می‌توانند با عث آسیب و تداخل دارویی شوند.»

صدمه‌ای نمی‌بینم

دکتر شاهر یوسف، جراح ارتوپد در مرکز پیشرفتۀ ارتوپدی می‌گوید: «امروزه فشار زیادی بر روی افراد است، به خصوص بر روی افرادی که بسیار اهل رقابت هستند و به ویژه در ورزش‌های قهرمانی. بیماران اغلب علائم را به حداقل می‌رسانند یا ممکن است در گزارش دادن دردشان به پزشک تردید کنند زیرا خودشان را به تمامی وقف تمرینات و مسابقات کرده‌اند. ممکن است بیماری بگوید بهبود یافته است ولی در واقع هنوز نیاز به درمان داشته باشد. اما با بازگشتن به تمرینات خیلی زود می‌تواند صدمۀ بدتری ببیند یا حتی بدتر از آن، آسیب‌های دیگری به آسیب قبلی اضافه شود.»

من هرگز پوستم را برنزه نکرده‌ام

دکتر لورن پلاک متخصص پوست و عضو آکادمی پوست آمریکا می‌گوید: «افراد کمی قبول می‌کنند که در گذشته پوستشان را برنزه کرده‌اند، اما در دست داشتن سابقۀ برنزه کردن شما اهمیت دارد تا بیمار به طور مرتب برای سرطان پوست معاینه شود. من توصیه می‌کنم که هر بیماری که در گذشته پوستش را برنزه کرده است هر سال برای سرطان پوست معاینه شود. سرطان پوست را در مراحل اولیه بهتر می‌توان درمان کرد.»

من همیشه ورزش می‌کنم

دکتر مارک ولِک، متخصص خون و سرطان‌شناس در موسسه سرطان میسوری می‌گوید: «افراد با دروغ گفتن دربارۀ میزان تحرک و ورزش‌شان سعی دارند پزشک‌شان را متقاعد کنند که آنها از نظر جسمی فعال هستند در صورتی که در واقع آنها فقط از روی مبل بلند می‌شوند و می‌روند به آشپزخانه. ورزش به عنوان یک درمان کمکی فوق‌العاده گرانبها در درمان و پیشگیری از بیماری بسیار اثرگذار است. چاقی منجر به بالا رفتن احتمال ابتلا به دیابت و بیماری قلبی می‌شود و ارتباط مستقیم دارد با چند نوع سرطان مانند سرطان پستان و سرطان روده بزرگ.»

ما همیشه از کاندوم استفاده می‌کنیم

«کاندوم بهترین راه برای پیشگیری از عفونت‌های مقاربتی، بارداری و عفونت HIV است. اما کاندوم آن طور که باید در میان افراد جوان (و پیر) مجردی که از نظر جنسی فعال هستند رایج نیست. استفاده از کاندوم همچنین از بیماری‌های مرتبط با HPV مانند سرطان دهانۀ رحم جلوگیری می‌کند. کاندوم‌ صددرصد در مقابل عفونت‌ها محافظ نیست اما قطعاً بهترین ابزار برای پیشگیری از مشکلات ناخواسته است.»

مواد مخدر؟ نه هرگز، من نه

دکتر فیلیپ ورتمن، مدیر مرکز داروی تولیدمثل مردان و وازکتومی معکوس در لس آنجلس می‌گوید: «برخی از بیماران استفاده از مواد مخدر تفریحی مانند ماری جوانا را انکار می‌کنند. آنها نمی‌خواهند این موضوع در سوابق پزشکی رسمی‌شان ثبت شود به دلیل واکنش‌هایی که در محل کارشان می‌بینند یا به دلیل شرکت‌های بیمه. برخی از مردان انکار می‌کنند که تحت درمان تستسترون هستند زیرا نمی‌خواهند همسران‌شان یا دیگران بدانند که او داروهای استروئیدی یا هورمونی مصرف می‌کند. اما اطلاع داشتن از مصرف این مواد مهم است زیرا بر روی باروری اثر می‌گذارند و عوارض جانبی دارند. بیماران باید کاملاً با پزشکان خود روراست باشند تا پزشک بداند چطور می‌تواند به بهترین نحو به بازگشت سلامتی و حفظ سلامتی بیمار کمک کند و به اهداف مورد نظر برسند.»

قسم می‌خورم که اختلال خوردن ندارم

«افراد مبتلا به بی‌اشتهایی بیش از آنچه خورده‌اند گزارش دهند و افراد مبتلا به پرخوری ممکن است کمتر از آنچه خورده‌اند گزارش دهند. من این مورد را دقیقاً «دروغ گویی» نمی‌دانم زیرا بیماران مبتلا به اختلالات خوردن اغلب شرم دارند از گفتن علائم بیماری‌شان. اما مهم است که پزشک اطلاعات دقیقی دریافت کند تا بتواند اختلالات احتمالی الکترولیت، اختلال در هورمون و سایر موارد پزشکی را کنترل کند. اختلال در خوردن قابل درمان است، و مداخلۀ زودهنگام با درمان بهتر رابطه مستقیم دارد.»

 

منبع: thehealthy.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

۱۴ نکته مهم درباره قرص راکوتان

سلامت پوست و مو, بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , بارداری و زایمان , بهداشت بانوان , بهداشت مردان

 

به گزارش سایت netdoctor.co.uk

قرص راکوتان برای درمان آکنه استفاده می‌شود. راکوتان متعلق به یک گروه از دارو به نام رتینوئید است که شبیه به ویتامین A می باشند. رتینوئیدها با کاهش مقدار ماده چرب (یعنی سبوم) ساخته شده توسط غدد در پوست شما، کاهش باکتری‌ها و التهاب و منافذ مسدود شده کار می‌کنند.

_ قرص راکوتان چگونه عمل می‌کند؟
قرص راکوتان متعلق به گروهی از داروهای شناخته شده به‌عنوان رتینوئید است که مشتقات ویتامین A هستند. ایزوترتینوئین به صورت خوراکی مصرف می‌شود و به کاهش چربی طبیعی پوست می‌پردازد.
آکنه به علت تولید بیش از حد سبوم از غدد سباسه بیش از حد فعال در پوست رخ می‌دهد. سبوم غده چربی را مسدود می‌کند، که مانع از آزاد شدن جریان چربی و ایجاد انباشت چربی زیر پوست می‌شود. باکتری‌های مرتبط با آکنه در این شرایط رشد می‌کنند. آنها از سبوم تغذیه می‌کنند و مواد زائد و اسیدهای چرب را ایجاد می‌کنند که غدد سباسه را تحریک می‌کنند و موجب التهاب و ایجاد نقاطی می‌شوند.
قرص راکوتان میزان و فعالیت غدد سباسه در پوست را کاهش می‌دهد و میزان تولید چربی بدن را کاهش می‌دهد. این ماده غده‌ها را مسدود می‌کند و به این معنی است که باکتری‌ها کمتر رشد می کنند. همچنین التهاب پوست را کاهش می‌دهد.

_ چگونه می‌توان قرص راکوتان را مصرف کرد؟
دوز قرص راکوتان تجویز شده و چگونگی مصرف آن در افراد مختلف متفاوت است. همیشه از دستورالعمل‌های دکتر خود پیروی کنید.
قرص راکوتان معمولا یک یا دو بار در روز مصرف می‌شوند. کپسول‌ها باید با یک نوشیدنی، یا با غذا یا فقط بعد از غذا (با معده پر) مصرف شوند.

اگر فراموش کردید یک وعده دارو را مصرف کنید بلافاصله پس از یادآوری دوز فراموش شده را مصرف کنید، مگر این‌که زمان دوز بعدی باشد. در این حالت دوز فراموش شده را مصرف نکنید و دوز بعدی را طبق معمول مصرف کنید. برای جبران قرص فراموش شده، دو قرص را به صورت همزمان مصرف نکنید.

_ نکات مهم و مفید قبل از استفاده از راکوتان
قرص راکوتان در صورت مصرف در طول حاملگی باعث بروز نقص مادرزادی جدی (ناهنجاری‌های جدی جنین در حال رشد) می‌شود. پزشک شما این دارو را برای خانم‌هایی که می‌توانند باردار شوند، تجویز نمی‌کنند، مگر این‌که شرایط برنامه پیشگیری از بارداری را داشته باشید:

زنان باید حداقل از یک، اما ترجیحا دو (به عنوان مثال قرص و کاندوم)، روش موثر پیشگیری از بارداری برای جلوگیری از بارداری استفاده کنند.
باید حداقل ۴ هفته قبل از شروع درمان، روش پیشگیری از بارداری را استفاده کنید. این روش‌ها باید حداقل تا چهار هفته پس از اتمام قرص راکوتان ادامه یابد.
تا زمانی که حداقل یک ماه از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده نکرده باشید و جواب تست بارداری منفی باشد، پزشک شما نمی‌تواند قرص راکوتان را تجویز کند.
پزشک تنها مجاز است تا ۳۰ روز قرص راکوتان تجویز کند و نسخه تنها برای هفت روز معتبر است.
باید ماهی یک بار به پزشک مراجعه کنید، آزمایش حاملگی انجام دهید و سپس نسخه جدید تجویز شود.
پنج هفته پس از متوقف کردن درمان باید آزمایش حاملگی نهایی را انجام دهید تا مطمئن شوید که حامله نشده‌اید. اگر فکر می‌کنید احتمال دارد که حامله باشید باید بلافاصله با دکتر خود مشورت کنید.
شواهدی وجود ندارد که نشان دهد کودکانی که پدر آن‌ها ایزوترتینوئین مصرف می‌کنند تحت تاثیر این دارو قرار می‌گیرند، اما مردان باید به یاد داشته باشند که این دارو را با هیچکس، مخصوصا خانم‌ها، به اشتراک نگذارند.
هرگز نباید قرص راکوتان را به فرد دیگری بدهید.
افرادی که قرص راکوتان مصرف می‌کنند نباید در طول درمان و برای حداقل چهار هفته پس از قطع درمان خون اهدا کنند. این به علت خطر بالقوه دارو برای جنین نابالغ در صورت انتقال خون به یک زن باردار است.
در هنگام مصرف قرص راکوتان، پوست خود را در معرض نور شدید خورشید یا اشعه ماوراء بنفش قرار ندهید. از یک کرم ضد آفتاب حداقل SPF 15 استفاده کنید.
قرص راکوتان به احتمال زیاد پوست و لب‌ها را بسیار خشک می‌کند، بنابراین توصیه می‌شود از آغاز رژیم از مرطوب‌کننده لب و صورت استفاده کنید.
در هنگام مصرف قرص راکوتان و حداقل شش ماه پس از متوقف کردن درمان، از هر گونه وکس بدن اجتناب کنید، زیرا می‌واند لایه‌ی بالایی پوست را از بین ببرد. در طی درمان و برای ۵ تا ۶ ماه پس از قطع ایزوترتینوئین، باید از داروهای شیمیایی و درمان لیزر پوستی اجتناب شود، زیرا ممکن است باعث بروز زخم شود.
قرص راکوتان می‌تواند چشم شما را خشک کند. این مشکل می‌تواند با قطره اشک مصنوعی رفع شود. اگر از لنزهای تماسی استفاده می‌کنید، ممکن است متوجه شوید که در طول درمان ناراحت هستید و باید عینک بزنید.
کاهش دید در شب نیز ممکن است در طول درمان و پس از قطع قرص راکوتان رخ دهد. به همین دلیل توصیه می‌شود هنگام رانندگی یا هر وسیله نقلیه در شب احتیاط کنید. اگر دچار مشکلات بصری شده‌اید، به پزشک خود اطلاع دهید. گاهی اوقات ممکن است لازم باشد که درمان را متوقف کنید.
معمولا در هنگام مصرف قرص راکوتان، مصرف الکل خوب است اما قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید.
قرص راکوتان به ندرت باعث افسردگی، اضطراب، عصبانیت و تغییرات خلقی و نشانه‌های روان پریشی (به عنوان مثال دلسردی یا توهمات) و افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی می‌شود. اگر تا به حال مشکل افسردگی داشته‌اید با پزشک خود در میان بگذارید. اگر احساس افسردگی می‌کنید یا تغییرات دیگری در حالت یا رفتار خود در طول درمان مشاهده می‌کنید، با پزشک خود به سرعت صحبت کنید.

_ آزمایشات لازم هنگام مصرف قرص راکوتان
– قبل از شروع درمان با قرص راکوتان، یک ماه بعد از شروع و سپس در فواصل سه ماهه، باید آزمایش خون را برای نظارت بر عملکرد کبد و میزان چربی‌ها (چربی‌های مانند کلسترول و تریگلیسرید) در خون خود داشته باشید.

– قرص راکوتان ممکن است سطح قندخون شما را افزایش دهد. اگر اضافه وزن داشته باشید، دیابت داشته باشید یا مشروبات الکلی مصرف می‌کنید، پزشک میزان قندخون شما را کنترل می‌کند.

_ چه کسی نباید قرص راکوتان مصرف کند؟
زنان باردار یا شیرده
زنانی که می‌توانند باردار شوند.
کودکان زیر ۱۲ سال و کودکان مبتلا به آکنه قبل از بلوغ.
افراد مبتلا به مشکلات کبدی.
افراد با سطوح بالای چربی (چربی) مانند کلسترول و تری گلیسیرید در خون (هیپرلیپیدمی).
افراد مبتلا به یک بیماری ناشی از مصرف بیش از حد ویتامین A (هیپرتونیتامین A).
افرادی که از آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین استفاده می‌کنند.
افرادی که به مواد تشکیل‌دهنده دارو آلرژی دارند.

_ عوارض جانبی احتمالی قرص راکوتان چیست؟
داروها و عوارض جانبی احتمالی آن‌ها ممکن است به روش‌های مختلف بر افراد تاثیر بگذارد. موارد زیر برخی از عوارض جانبی است که شناخته شده است و با ایزوترتینوئین همراه است. فقط به این دلیل که عارضه جانبی در اینجا بیان می‌شود، به این معنا نیست که همه افرادی که قرص راکوتان مصرف می‌کنند، این عوارض جانبی را تجربه خواهند کرد.

_ بسیار شایع (بیش از یک نفر در ۱۰ نفر)
پوست خشک (باعث التهاب، لایه برداری، خارش، افزایش شکنندگی پوست).
لب‌های خشک، ملتهب و ترک خورده.
چشم‌های خشک (باعث التهاب چشم، ملتحمه یا التهاب پلک‌ها).
درد در ماهیچه‌ها و مفاصل، به ویژه در نوجوانان. شما باید میزان فعالیت شدید جسمی را هنگام مصرف ایزوترتینوئین به حداقل برسانید.
کم‌خونی
تغییرات در تعداد سلول‌های خون که پلاکت‌ها در خون خوانده می‌شود.
افزایش سطح چربی به نام تری گلیسیرید در خون.
افزایش آنزیم‌های کبدی.

_ عادی (بین ۱ در ۱۰ و ۱ در ۱۰۰ نفر)
خشکی پوشش بینی (باعث التهاب بینی و خونریزی بینی) می‌شود.
سردرد
تعداد گلبول‌های سفید خون در خون کاهش یافته است.
افزایش میزان قند و کلسترول در خون.
حضور خون یا پروتئین در ادرار.

_ آیا می‌توانم داروهای دیگر را با قرص راکوتان مصرف کنم؟
مهم است که قبل از شروع درمان با ایزوترتینوئین، داروهائی را که قبلا مصرف کرده‌اید، از قبیل داروهای بدون نسخه و داروهای گیاهی را به پزشک نشان دهید. به‌طور مشابه، قبل از مصرف هر داروی جدید با ایزوترتینوئین، با پزشک یا داروساز خود چک کنید تا مطمئن شوید که این ترکیب ایمن است.

– آنتی‌بیوتیک‌های تتراسیکلین مانند مینوسیکلین، داکسی سایکلین، تتراسایکلین نباید با قرص راکوتان مصرف شوند.
– در صورت مصرف قرص راکوتان، مکمل‌های ویتامین A (از جمله مولتی‌ویتامین‌های حاوی ویتامین A) را مصرف نکنید، زیرا ممکن است منجر به یک وضعیت مشابه با مصرف بیش از حد ویتامین A شود که ممکن است باعث تغییر در ساختار استخوان شود.
– دیگر درمان‌های معمول برای آکنه، از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها، exfoliants، داروهایی که پوست مرده را روی سطح پوست (کراتولیتیک) یا پرتودرمانی با نور ماوراء بنفش (PUVA) از بین می‌برند، باید در هنگام مصرف قرص راکوتان اجتناب شود.

۱۴ نکته مهم در مصرف قرص راکوتان
۱- آیا راکوتان واقعا برای شما بد است؟
راکوتان برای آکنه متوسط تا شدید که با درمان های دیگر برطرف نشده است، استفاده می شود. این ماده باید برای آکنه شدید استفاده شود. … ویتامین A در دوزهای زیاد اثرات مشابهی با آکوتان دارد، اما به سرعت مضر می‌شود زیرا در بافت ایجاد می‌شود.

۲- آیا راکوتان می‌تواند باعث کاهش وزن شود؟
کاهش وزن به عنوان عارضه جانبی آکوتان ذکر نشده است. همچنین افزایش وزن نیز در اثر مصرف آکوتان ایجاد نمی‌شود. طبق گزارش کتابخانه ملی ایالات متحده آمریکا، گاهی اوقات آکوتان برای درمان سایر بیماری‌های پوستی یا حتی برخی از انواع سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرد اما به عنوان یک داروی کاهش وزن (۸ رژیم لاغری سریع و موثر ) استفاده نمی‌شود.

۳- آیا راکوتان می‌تواند باعث افسردگی شود؟
بیش‌تر در آکنه. بنابراین متخصص پوست توصیه می‌کند برای آکنه ابتدا از ایزوترتینوئین (AKA Accutane) استفاده کنید. اما شما عصبی هستید، زیرا گفته می‌شود داروهای ایزوترتینوئین باعث افسردگی و ایجاد افکار خودکشی می‌شود.

۴- طول مدت درمان راکوتان چقدر است؟
یک دوره استاندارد درمان ۱۶ تا ۲۰ هفته است. در پایان هفته ۱۶، حدود ۸۵٪ از بیماران درمان می‌شوند. هنگامی که دارو قطع شود، اثرات مفید ایزوترتینوئین متوقف نمی‌شود. پس از توقف درمان، کاهش بیش‌تر ضایعات آکنه و زخم‌ها دیده می‌شود.

۵- آیا راکوتان می تواند باعث ناباروری شما شود؟
قرص راکوتان سیستمیک تنها دارویی است که بر روی تمام مکانیسم‌های اتوپاتوژنیک آکنه عمل می‌کند. ایزوترتینوئین دارای عوارض جانبی شناخته شده است. علاوه بر این، یک سوء‌ظن وجود دارد که آیا باعث ناباروری می‌شود یا نه. …

۶- چه غذاهایی را نباید در طول مصرف راکوتان مصرف کنید؟
در هنگام مصرف راکوتان، از مواد غذایی حاوی مقادیر زیادی ویتامین A از جمله ماهی، روغن ماهی و غذاهای غنی شده اجتناب کنید و مصرف غذاهایی مانند طالبی، هویج، سبزیجات برگ سبز تیره، سیب‌زمینی شیرین، کدو تنبل، که منابع غنی بتا کاروتن هستند را نیز کاهش دهید.

۷- چرا راکوتان باعث نقص مادرزادی می‌شود؟
راکوتان همچنین به عنوان ایزوترتینوئین شناخته شده است، اگر زنان در حین بارداری آن را مصرف کنند، باعث نقص های زایمان، از جمله مغز، قلب و شکل ظاهری صورت می‌شود. به همین دلیل توصیه می‌شود که زنان سنین بارور قبل از شروع مصرف دارو آزمایش بارداری انجام دهند.

۸- آیا می‌توانید در طول مصرف راکوتان مولتی‌ویتامین مصرف کنید؟
قرص راکوتان مانند ویتامین A است. بنابراین در هنگام مصرف ایزوترتینوئین، نباید قرص‌های ویتامین A یا مولتی‌ویتامین هایی که حاوی ویتامین A هستند مصرف کنید.

۹- چگونه می‌توان راکوتان را مصرف کرد؟
همیشه قرص راکوتان را با یک لیوان آب کامل بنوشید تا از ذوب شدن کپسول در مری و سوزش جلوگیری شود. کپسول را مک نزید و نجوید.

۱۰- آیا راکوتان باعث درد مفاصل می‌شود؟
ایزوترتینوئین ممکن است باعث مشکلات استخوانی یا عضلانی شود، از جمله درد مفاصل یا سختی عضلات. ممکن است در طول ورزش‌های خشن راحت‌تر آسیب ببینید.

۱۱- آیا می‌توان در حین بارداری از راکوتان استفاده کرد؟
رتینول موضعی نوعی از ویتامین A است که می توانید برای پاک کردن پوست از جوش‌ها استفاده کنید و اثرات آسیب پیری و خورشید را کاهش می‌دهد. در حالی که این محصول به‌طور معمول ممکن است هیچ اثری به جز قرمزی پوست نداشته باشد، اگر باردار باشید، رتینول ممکن است بر جنین شما تاثیر بگذارد.

۱۲- آیا می‌توانید قرص‌های پیشگیری از بارداری و راکوتان را به صورت همان زمان مصرف کنید؟
زنانی که قرص آکنه ایزوترتینوئین (آکوتان) مصرف می‌کنند باید از بارداری جلوگیری کنند. اما اغلب آن‌ها اطلاعات دقیقی در مورد روش‌های پیشگیری از زایمان ندارند. طبق مطالعات انجام شده چهار تا پنج ماه مصرف ایزوترتینوئین معمولا آکنه‌های شدیدی که به وسیله روش‌های دیگر درمان نمی‌شوند را از بین می‌برد.

۱۳- قرص راکوتان برای چه چیزی استفاده می‌شود؟
آکنه شدید: ایزوترتینوئین (نام تجاری راکوتان) می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد و استفاده از آن باید توسط متخصص پوست نظارت شود. این دارو برای درمان آکنه شدید است که با درمان استاندارد شامل آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی و داروهای موضعی بهبود نمی‌یابد.

۱۴- قرص راکوتان چه مدت کار می‌کند؟
هنگامی که اولین بار قرص راکوتان را مصرف می‌کنید، آکنه شما ممکن است بدتر شود، اما معمولا در طی ۷ تا ۱۰ روز ادامه درمان بهبود می‌یابد. در اکثر موارد، پاک‌سازی کامل یا تقریبا کامل آکنه در یک دوره ۱۶ تا ۲۴ هفته ای انجام می‌شود، و پس از آن احتمالا به مدت طولانی آکنه‌ای دیده نمی‌شود. تکرار دوره معمولا توصیه نمی‌شود. تکرار دوره نباید تا حداقل هشت هفته پس از توقف درمان شروع شود، زیرا ممکن است در این زمان، آکنه شما بهبود یابد.

 

منابع:

۱-  www.netdoctor.co.uk

۲- ooma.org

0
نوشته شده توسط بهنوش فرجی

رژیم غذایی پرچرب باعث افزایش خطر سرطان پستان می‌شود

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,بهداشت بانوان , بارداری و زایمان , تغذیه سالم, بهنوش فرجی , اخبار پزشکی

 

به گزارش سایت‌های livescience و breastcancernow

در یک مطالعه جدید نشان می‌دهد زنانی که از رژیم غذایی پرچرب پیروی می‌کنند بیش‌تر در معرض خطر چندین نوع سرطان پستان هستند.
محققان مطالعه‌ایی برروی ۳۳۷٫۰۰۰ زن که در بین رده سنی ۲۰ تا ۷۰ سال بودند، در ۱۰ کشور اروپا انجام دادند، که این مطالعه طی ۱۱.۵سال مورد پیگیری بوده است.

سابینا سیری محقق انستیتوی ملی سرطان، در میلان گفت: «این مطالعه نشان می‌دهد که رژیم غذایی حاوی چربی اشباع شده، ریسک سرطان پستان را افزایش می‌دهد، و به‌طور واضح نشان می‌دهد که مصرف چربی اشباع‌شده در ایجاد سه زیرگونه سرطان پستان دخیل است.» ” او می‌گوید:« که این مطالعه به سطح آستانه خاصی از جذب چربی اشاره نمی‌کند بلکه خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد.»

وی می‌گوید: « کالری حاصل از چربی اشباع‌شده نباید از ۱۰ درصد رژیم غذایی فرد تجاوز کند.»

برای زنی که روزانه ۲۰۰۰ کالری مصرف می‌کند به این معنی‌ست که بیش از ۲۰۰ کالری از چربی‌های اشباع‌شده در گوشت، پنیر، کره و یا غذاهای فرآوری شده را دریافت کرده‌است.

در آغاز این مطالعه زنان پرسشنامه‌‌ایی مربوط به رژیم غذایی و سبک زندگی را تکمیل ‌می‌کردند.  که پس از ۱۱٫۵ سال مطالعه‌، محققان دریافتند ۱۰٫۰۶۲ زن، که حدود ۳درصد از زنان مورد مطالعه بوده‌است مبتلا به سرطان پستان هستند و نوع سرطان پستانی که هر زن داشت، خاطر نشان کرد که مصرف چربی بیشتر، ریسک انواع سرطان پستانی که از هورمون‌های مانند استروژن مثبت تغذیه می‌شوند، افزایش می‌دهد.

زنان مورد مطالعه؛ که بیش‌ترین چربی اشباع شده را مصرف می‌کردند یعنی(حدود ۴۷٫۵ گرم در روز)، در مقایسه با زنانی که کم‌ترین چربی اشباع را مصرف می‌کردند (در حدود ۱۵٫۴ گرم در روز)، حدود ۲۸ درصد خطر ابتلا به این نوع سرطان سینه در آن‌ها افزایش یافته است.

سابینا سیری به سایت Live Science می‌گوید: « که نتایج مطالعات گذشته در مورد ارتباط بین مصرف بالای چربی و خطر سرطان پستان متناقض بوده‌است. زیرا مطالعات گذشته  بسیار مشکل بوده است که محققان اطلاعات دقیق بر روی مصرف چربی افرادی که در مناطق مختلف زندگی می‌کنند، داشته باشند. چون ممکن است افراد مناطق مختلف تمایل به مصرف انواع مختلفی از چربی می‌داشتند.»

در مطالعه جدید، محققان به این حقیقت اشاره کردند که سرطان پستان در حال حاضر از نظر بالینی پستان به سه زیر گروه طبقه‌بندی می‌شود. که هر زیرگروه، پیش آگهی‌های خاص خود و مجموعه‌ی عوامل خطر خود را دارا می‌باشد، که ممکن‌ست در گزارش‌های منتشر شده قبلی به ناسازگاری‌ها نیز کمک کرده باشد.

این مطالعه جدید در ۹ آوریل، در ژورنال موسسه ملی سرطان منتشر شده‌است.

دکتر کیم م. هیرشفیلد متخصص سرطان، موسسه سرطان راتجرز در نیوجرسی گفت: « این تحقیق تاثیرگذار است زیرا تشخیص می‌دهد که سرطان پستان یک بیماری واحد نیست و در مطالعات قبلی [ چربی اشباع‌شده ] نادیده گرفته شده‌ است.»

این مطالعه نشان می‌دهد که به همان اندازه که چربی اشباع‌شده مصرف می‌شود، ریسک ابتلا به سرطان پستان در حال افزایش است.

دکتر هیرشفیلد می‌گوید: « مطالعات بیشتری برای تعیین میزان چربی اشباع‌شده زنان مورد نیاز است و می‌توانند با اطمینان به عنوان بخشی از رژیم غذایی روزانه سالم مصرف کنند. اما به‌طور کلی برای سلامت عمومی پستان، توصیه می‌شود که زنان مقدار چربی اشباع شده  که مصرف می‎‌کنند، نزدیک به انتهای پایین طیف در مطالعه باشد، که این مقدار در حدود ۱۵ گرم در روز است.

این یک یافته مهم است زیرا بسیار دشوار است که کشف شود که کدام عناصر رژیم غذایی فرد، برروی خطر ابتلا به سرطان پستان تاثیر می‌گذارد. در صورتی‌که ما می‌دانیم که ۴۰٪ از سرطان‌های پستان می‌تواند با تغییر در شیوه زندگی مانند فعال بودن منظم، حفظ وزن سالم و محدود کردن مصرف الکل از آن پیشگیری کرد. اما این مطالعه ما را با شناخت بیش‌تر در مورد نقش خاص جذب چربی اشباع‌شده و انواع خاصی از سرطان پستان آشنا می‌کند.

در حالی که ما هر روز بیشتر در مورد عوامل محیطی، ژنتیکی و سبک زندگی مؤثر بر خطر ابتلا به سرطان سینه می‌آموزیم، ولی هنوز نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم چه کسی به سرطان پستان مبتلا می‌شود و برای زنانی که تشخیص داده شده‌اند که به این بیماری مبتلا هستند، نمی‌توانیم بگوییم چه چیزی باعث این بیماری شده‌است.

به همین دلیل است که دستیابی به موفقیت در یافتن پاسخ به این سؤالات از طریق کار تحقیقاتی، از جمله پیشرفت مطالعه نسل جدید، بزرگ‌ترین مطالعه در نوع خود است، بیش از ۱۱۳،۰۰۰ زن از سراسر انگلستان به مدت ۴۰ سال در تلاش برای یافتن دلایل ریشه‌ای سرطان سینه بوده‌اند. امید ما این‌ست که به مرور زمان با ادامه  این مطالعه، ما در نهایت خواهیم توانست زنان پرخطر را شناسایی کنیم و راه‌هایی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان سینه را پیدا کنیم. »

 

منابع:

۱- livescience.com

۲- breastcancernow.org

 


*مطالب مرتبط:

_ بیماری که با استفاده از سلول‌های ایمنی بدنش سرطان پیشرفته سینه‌اش درمان شد.
_ تبدیل سلول‌های سرطان سینه به چربی برای جلوگیری از پخش آن
_ چرا ویتامین «D» می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهد؟
_ میزان رشد سرطان پستان با سلول‌های مغز استخوان افزایش می‌یابد
_ دورنمایی از ایمنی سرطان پستان
_ سرطان پستان از دیدگاه مدرسهٔ عالی پزشکی دانشگاه هاروارد

 

0
1 93 94 95 96 97 164