بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی, اخبار پزشکی , ایدز و انواع اعتیاد,

به گزارش سایت webmd.com

اعتیاد که سابقاً همچون یک سرخوردگی یا شکست اخلاقی در نظر گرفته می‌شد، امروز توسط نهاد پزشکی آمریکا و مرکز جراحی عمومی ایالات متحد به عنوان نوعی بیماری مغزی مزمن شناخته می‌شود. این تغییر در دیدگاه به شکل بنیادی روش ما در شناخت و درمان سوء مصرف مواد را تغییر داده است و پیشرفت‌های علمی در راستای حذف داغ ننگ اعتیاد از بیماران ادامه دارد.

اعتیاد چیست؟

اعتیاد نوعی بیماری محسوب می‌شود که با مصرف اضطراری یک دارو علی‌رغم پیامدهای زیان‌بار مشخص می‌شود، اعتیاد بیماری است زیرا ساختار و عملکرد مغز را در سطح فیزیولوژیکی تغییر می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که این تغییرات هم می‌تواند فوری و هم ماندگار باشد و به پیشرفت و پایداری اعتیاد کمک می‌کند.

چه عاملی باعث اعتیاد می‌شود؟

به دلایل زیادی ممکن است شخصی برای اولین بار مواد مخدر را مصرف کند، از آزمایش گرفته تا کنترل درد و خوددرمانی یک اختلال عصبی یا روانی. پس از مصرف اولیه، طیف وسیعی از خطرات از جمله ژنتیک، محیط و شرایط زندگی می‌توانند میزان آسیب‌پذیری فرد را نسبت به اعتیاد تعیین کنند. مواد مخدر مختلف نیز تأثیرات متفاوتی بر روی بدن و مغز دارند. بیشترین مواد اعتیادآور آن دسته از مواد هستند که سیستم پاداش‌دهیِ مغز را با دوپامین انتقال‌دهنده عصبی «احساس خوب» هدف قرار می‌دهند.

اعتیاد چگونه مغز را تغییر می‌دهد؟

هنگامی که فرد در فعالیت‌های سالم و عملی مانند ورزش یا گذراندن وقت با عزیزان شرکت می‌کند، سطح طبیعی دوپامین در مناطقی از مغز که کنترل‌شده هستند، از جمله احساسات ، لذت و رفتار انگیزه و پاداش آزاد می‌شود. اما هنگامی که مواد مخدر مسیرهای عصبی مغز را پر از دوپامین می‌کند، مصرف‌کنندگان لذت زیادی تجربه می‌کنند و مغزشان آنها را وادار به مصرف دوباره می‌کند بدون توجه به هزینه‌هایی که برای بدن و زندگی‌شان دارد.

تغییرات فیزیکی که بر روی مغز رخ می‌دهد بر روی رفتار مصرف‌کننده نیز اثر می‌گذارد از اختلال در قضاوت گرفته تا عملکرد شناختی و اثرگذاری بر حافظه و یادگیری. هرچه مغز بیشتر تغییر کند، فرد مصرف‌کننده با احتمال بیشتری عادت‌های مخرب و رفتارهای مرتبط با اعتیاد از خود نشان می‌دهد. پس از ادامه دادن به سوء مصرف مواد مخدر، مغز مقدار کمتری دوپامین تولید می‌کند و خوشی‌های روزمره برای فرد مصرف‌کننده کمتر لذت‌بخش می‌شوند. در این مرحله، فرد احساس می‌کند که برای عملکرد در سطح پایه و پیشگیری یا کاهش علائم ترک اعتیاد از جمله هوس‌های شدید برای مصرف مواد، درد جسمی و افسردگی، به مواد مخدر بیشتری احتیاج دارد.

بهترین دورۀ درمان چیست؟

به گفته متخصصان اعتیاد در مراکز درمانی کارون (Caron)، یک مدیر شناخته‌شدۀ بین‌المللی در زمینه درمان مواد مخدر و الکل، درک و فهم اعتیاد به عنوان یک بیماری مزمن مغزی ضروری است به گونه‌ای که شرم و ننگ دیگر مانع از درخواست و دریافت کمک‌های لازم برای کنترل و درمانِ بیماریِ آنها نشود.

فلسفۀ این مرکز درمانی این است که از شخصی که به اختلال در مصرف مواد مخدر مبتلاست، انتظار نمی‌رود که بیشتر از بیماران مبتلا به سایر بیماری‌های مزمن مانند سرطان یا دیابت بیماریِ خود را به طور ارادی درمان کند. در مراکز درمانی آنها هم برنامه‌های بستری و هم درمان سرپایی را شامل می‌شود، آنها برنامه‌های درمانی جامع و رفتاری یکپارچه مبتنی بر شواهد شخصی ِ بیمار را ارائه می دهند که ترکیبی از پزشکی، روانشناسی، رفتار درمانی و شناختی و دیالکتیکی و ادغام ۱۲ مرحله‌ای است.

هیچ درمانی برای اعتیاد وجود ندارد، اما قابل کنترل است. مانند بسیاری از بیماری‌های مزمن، کنترل اعتیاد نیاز به درمان صحیح، حمایت بسیار و هوشیاری روزانه دارد. موسساتی مانند کارن ابزارهای لازک برای کمک به بیماران معتاد را فراهم می‌کنند تا به آنها یاد بدهند که چگونه به زندگی عاری از اعتیاد ادامه دهند.

منبع: webmd.com