نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

رژیم غذایی برای کاهش فشارخون بالا

  بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,تغذیه سالم

 

پر فشاری خون یکی از مهم‌ترین فاکتور‌های خطر بیماری قلبی است که از آن به عنوان قاتل خاموش نام می‌برند. چاقی و اضافه وزن مسلماً با فشارخون بالا ارتباط دارد. شیوع فشارخون بالا در افراد جوان و چاق دو برابر و در افراد مسن و چاق ۵۰ درصد بیشتر از افراد دارای وزن طبیعی است. در مردان به ازای هر ۱۰ درصد افزایش وزن، فشار خون ۶/۶ میلی‌مترجیوه بالاتر می‌رود.

اکثر افراد مبتلا به پُرفشاری علایمی ‌ندارند، اما این مشکل می‌تواند سبب آسیب حاد یا مزمن به بخش‌های مختلف بدن شود. در مغز این مشکل به مویرگ‌های خونی آسیب می‌رساند، در نتیجه سکته مغزی بروز می‌کند. در چشم‌ها، پرفشاری سبب آسیب به مویرگ‌های خونی و بروز اختلال بینایی و در کلیه‌ها نیز سبب نارسایی کلیه می‌شود. ممکن است علایمی‌‌ از قبیل سردرد، دردهای قفسه سینه و تنگی نفس نیز بروز کند.

مواردی از پُرفشاری که در حد مرزی هستند، اغلب بدون درمان باقی می‌مانند. درمان غیردارویی شامل: ‌کاهش نمک در رژیم غذایی، ترک سیگار، انجام ورزش منظم و استفاده از روش‌های شل‌کردن عضلات است. داروهای ضدفشارخون نیز ممکن است تجویز شوند.

_ چه غذاهایی مفید هستند؟
مصرف مواد غذایی حاوی پتاسیم، منیزیم و کلسیم در بهبود فشار خون بسیار موثر است و مصرف کم مواد غذایی حاوی سدیم و چربی های اشباع موجب کاهش فشار خون خواهد شد.

ـ موز ، زردآلو ، پرتقال ، انجیر ، گریپ‌فروت، هلو، انگور و آلو میوه‌هایی سرشار از پتاسیم هستند و سیب‌زمینی، سیر، کلم بروکلی ، کدو سبز، قارچ و گوجه‌فرنگی و سبزی‌ها سرشار از پتاسیم هستند. حبوبات نیز از این نظر غنی‌اند. منابع منیزیم شامل جوانه گندم برشته ، بادام زمینی، سیب زمینی، اسفناج، شیر، نان سبوس دار و مرغ است. منابع غذایی کلسیم شامل شیر و لبنیات و ماهی است.
میوه‌ها و سبزی‌ها دارای مقدار کم ‌سدیم هستند و باید به وفور مصرف شوند. در مطالعات مقایسه‌ای میان گیاه‌خواران با افراد غیرگیاهخوار، مشاهده شده است که متوسط فشارخون گیاهخواران کمتر است. یکی از علل این تفاوت را دریافت بیشتر پتاسیم در گیاهخواران دانسته‌اند.

ـ مرکبات، توت‌ها و سبزی‌های دارای برگ سبز، ‌منابع غنی ویتامین C هستند . دریافت کم این ویتامین باعث پرفشاری می شود. مصرف مکمل ویتامین C درافراد دچار پُرفشاری و همچنین افراد سالم سبب کاهش فشارخون می‌شود.

ـ گوشت و مرغ طبخ شده بدون نمک برای افراد دچار پُرفشاری توصیه می‌شود. برای معطرکردن گوشت می‌توان از سبزی های معطر، ادویه‌ها و میوه‌ها استفاده کرد. به عنوان مثال برای گوشت گوسفند از مرزنگوش و مریم گلی، برای مرغ از شوید و ترخون و برای جگر از پرتقال می‌توان استفاده کرد.

ـ ماهی تازه، ‌منجمد یا کنسروشده ی بدون آب نمک ، خوب هستند. می‌توان ماهی را با برگ‌بو، شوید، فلفل قرمز و سیاه، ادویه‌ها، مرکبات، سس‌های خانگی بدون نمک و سایر سبزی‌ها معطر کرد. ماهی‌های حاوی اسیدهای چرب مفید از قبیل حلوا، قزل‌آلا و قباد چندین بار در هفته توصیه می‌شوند.

ـ‌ سبزی‌های ریشه‌ای از قبیل سیب‌زمینی، همچنین برنج، ماکارونی، رشته‌ها و حلیم‌ بدون نمک و همچنین مواد نشاسته‌ای دارای سدیم کم هستند و می‌توان به عنوان پایه‌ای برای وعده غذایی از آنها استفاده کرد.
ـ دانه کنجد و سبزی‌های برگ سبز، منابع کم سدیم و تامین کننده کلسیم هستند.
ـ سیر نیز به کاهش فشارخون کمک می‌کند.

_ از چه غذاهایی باید پرهیز کرد؟
ـ از سوسیس، کالباس، کنسرو گوشت، برگرها و سایر فرآورده‌های گوشتی به علت دارا بودن مقادیر بالای سدیم باید پرهیز کرد. سبزی‌های کنسروشده در آب نمک، زیتون شور، چیپس و سایر تنقلات شور نیز نباید مصرف شوند.
ـ ماهی دودی یا کنسروشده و تن ماهی سرشار از سدیم هستند.
ـ سس‌ها، ‌سوپ‌ها، قرص‌های گوشت، کنسرو لوبیا و سایر غذاهای آماده مصرف می‌تواند سبب تشدید بیماری شود.
ـ مصرف الکل با فشار خون بالا ارتباط داشته و می‌تواند سبب تشدید بیماری شود.
ـ در طبخ به جای کره و روغن نباتی جامد بهتر است از روغن زیتون، ذرت، سویا و کانولا استفاده کرد.
ـ مواد حاوی کافئین از قبیل قهوه ، چای ، نوشابه‌های کولا و شکلات، سبب افزایش فشارخون می‌شوند و باید در حد اعتدال مصرف شوند.

_ چند نکته:
ـ کاهش وزن و حفظ وزن طبیعی از ارکان اساسی هر برنامه طراحی شده جهت مقابله با پرفشاری هستند.
ـ نیاز روزانه یک فرد بزرگسال به نمک یک دهم قاشق چایخوری است. مقادیر بیشتر نمک فقط در شرایط آب و هوایی گرم و یا در طول شیردهی لازم است. در این موارد یک قاشق چای خوری نمک کافی خواهد بود.
ـ برای کاهش فشارخون پیاده روی سریع ۳۰ تا ۴۵ دقیقه در روز و ۳ تا ۵ بار در هفته توصیه می شود.
ـ مصرف سیگار سبب تشدید پرفشاری می شود، بنابراین توصیه به ترک سیگار می‌شود.

منبع: nutr.mui.ac.ir

 

*مطالب مرتبط :

_ دارونامه؛ آشنایی با داروی پروپرانولول
_ معرفی مهم‌ترین بیماری‌های سیستم گردش خون
_ فقر روی چه نقشی در فشار خون بالا دارد؟
_ ارتباط بین کلسترول بالا و فشارخون بالا چیست؟
_ درد زیر سینه چپ؛ علل و روش‌های درمان
_ نمونه آزمایش‌های انجام گرفته در پرفشاری خون
_ ضربان قلب نرمال افراد در سنین مختلف چگونه است؟‌
_ خطرات افت فشارخون چیست؟

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آشنایی با Hyperparathyroidism (پرکاری غدد پاراتیروئید)

بیماری‌‌ها و راه درمان,پیشگیری بهتر از درمان

 

غدد پاراتیروئید که در واقع چهار غده مجزا در قسمت خلفی غده تیروئید هستند با ترشح هورمون پاراتورمون وظیفه کنترل سطح سرمی کلسیم را برعهده دارد. اگر به دلیلی افزایش سطح هورمون پاراتورمون را علی‌رغم سطوح بالای کلسیم سرم داشته باشیم پرکاری پاراتیروئید نامیده می‌شود.

پرکاری پاراتیروئید زمانی رخ می‌دهد که غدد پاراتیروئید هورمون پاراتیروئید (PTH) را بیش از حد تولید می‌کنند. غدد پاراتیروئید چهار غده‌ی درون‌ریز به اندازه‌ی نخود هستند که در گردن، نزدیک یا متصل به پشت تیروئید واقع شده‌اند. غدد درون‌ریز هورمون‌های لازم را برای عملکرد طبیعی بدن ترشح می‌کنند.
علی‌رغم این‌که غدد پاراتیروئید و تیروئید اسامی شبیه به هم دارند و در گردن شما نزدیک به هم هستند، اما در واقع اندام‌های واقعا متفاوتی هستند. PTH به تنظیم میزان کلسیم، ویتامین D و فسفر در استخوان‌ها و خون کمک می‌کند.

برخی از افراد مبتلا به این بیماری هیچ علامت و نشانه‌ای را تجربه نمی‌کنند و به درمان نیاز ندارند. برخی دیگر علائم خفیف یا شدیدی دارند که ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشد.

۱. علل پرکاری پاراتیروئید چیست؟
در پرکاری پاراتیروئید یا هیپرپاراتیروئیدیسم، یک یا چند غده پاراتیروئید شما بیش از حد فعال می‌شود و PTH بیش از حد تولید می‌کند. این اتفاق می‌تواند در اثر تومور، بزرگ شدن غده یا سایر مشکلات ساختاری غدد پاراتیروئید رخ بدهد.

زمانی که سطح کلسیم بدن‌تان پایین است، غدد پاراتیروئید شما با افزایش تولید PTH واکنش نشان می‌دهند. این امر باعث می‌شود که کلیه‌ها و روده‌ها مقدار بیش‌تری از کلسیم را جذب کنند. به این ترتیب کلسیم زیادی از استخوان‌های شما حذف می‌شود. هنگامی که سطح کلسیم شما دوباره افزایش می‌یابد، تولید PTH به حالت عادی باز می‌گردد.

۲. انواع پرکاری پاراتیروئید چیست؟
سه نوع پرکاری پاراتیروئید وجود دارد: اولیه، ثانویه و نوع سوم.

پرکاری پاراتیروئید یا هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه
این نوع زمانی اتفاق می‌افتد که دست کم یکی از غدد پاراتیروئیدتان دچار مشکل است. علل شایع مشکلات پاراتیروئید عبارتند از رشد غده‌ی خوش‌خیم روی غدد و بزرگ شدن دست کم دو غده. در موارد نادر، تومور سرطانی باعث ایجاد این اختلال می‌شود. خطر ابتلا به پرکاری پاراتیروئید یا هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه در افراد زیر بیش‌تر است:

– کسانی که دچار اختلالات ارثی هستند که روی بسیاری از غدد در سراسر بدن تاثیر می‌گذارند، مانند نئوپلازی‌های متعدد اندوکرین
– سابقه‌ی طولانی کمبود کلسیم و ویتامین D دارند
– برای درمان سرطان رادیوتراپی انجام می‌دهند
– دارویی به نام لیتیوم مصرف کرده‌اند که عمدتا برای درمان اختلال دوقطبی است

پرکاری پاراتیروئید ثانویه
این نوع از پرکاری پاراتیروئید زمانی رخ می‌دهد که یک اختلال اساسی وجود دارد و باعث می‌شود سطح کلسیم بدن‌تان غیر طبیعی باشد. اغلب موارد پرکاری پاراتیروئید یا هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه در اثر نارسایی مزمن کلیه است که موجب کمبود ویتامین D و کلسیم می‌شود.

پرکاری پاراتیروئید یا هیپرپاراتیروئیدیسم سوم
این نوع از پرکاری پاراتیروئید زمانی اتفاق می‌افتد که غدد پاراتیروئید شما پس از بازگشت سطح کلسیم به حالت طبیعی، هنوز هم PTH بیش از حد تولید می‌کنند. این پرکاری پاراتیروئید معمولا در افراد مبتلا به مشکلات کلیه اتفاق می‌افتد.

۳. علائم پرکاری پاراتیروئید چیست؟
علائم این اختلال می‌تواند خفیف تا شدید باشد، بسته به نوع هیپرپاراتیروئیدیسمی که به آن مبتلا شده‌اید.

پرکاری پاراتیروئید یا هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه
برخی از بیماران هیچ نشانه‌ و علامتی ندارند. اگر علامتی دارید، می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. علائم خفیف ممکن است شامل موارد زیر باشند:

– خستگی
– ضعف
– افسردگی
– درد بدن

علائم شدیدتر عبارتند از:

– از دست دادن اشتها
– یبوست
– استفراغ
– حالت تهوع
– تشنگی بیش از حد
– افزایش ادرار
– گیجی
– مشکلات حافظه
– سنگ کلیه

پرکاری پاراتیروئید ثانویه
در صورت ابتلا به این نوع پرکاری پاراتیروئید، ممکن است ناهنجاری‌های اسکلتی مانند شکستگی، تورم مفاصل و ناهنجاری‌های استخوانی را تجربه کنید. علائم دیگر به علت اصلی ایجادکننده‌ی بیماری، مانند نارسایی مزمن کلیه یا کمبود ویتامین D، بستگی دارند.

۴. پرکاری پاراتیروئید چگونه تشخیص داده می‌شود؟
در صورتی که آزمایش خون، بالا بودن سطح کلسیم را در خون‌تان نشان می‌دهد، پزشک حدس می‌زند که به هیپرپاراتیروئیدیسم مبتلا شده‌اید. برای تأیید این تشخیص، آزمایشات دیگری صورت خواهد گرفت.

آزمایش خون
آزمایش خون اضافی می‌تواند به پزشک‌تان در ارائه‌ی تشخیص دقیق‌تر کمک کند. پزشک خون‌تان را برای احتمال بالا بودن سطح PTH و سطح آلکالن فسفاتاز و پایین بودن سطح فسفر بررسی خواهد کرد.

آزمایش ادرار
آزمایش ادرار می‌تواند به پزشک کمک کند تا شدت این بیماری را در شما مشخص کند و این‌که آیا مقصر این اتفاق مشکلات کلیه است یا نه؟ ادرار شما مورد بررسی قرار خواهد گرفت تا میزان کلسیم موجود در آن معلوم شود.

آزمایشات کلیه
ارائه‌کننده‌ی مراقبت‌های بهداشتی یا پزشک ممکن است اشعه‌ی X از شکم‌تان بگیرد تا ناراحتی و مشکلات کلیه را بررسی کند.

۵. چه درمان‌هایی برای پرکاری پاراتیروئید وجود دارد؟
پرکاری پاراتیروئید یا هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه
اگر کلیه‌های شما خوب کار می‌کنند، سطح کلسیم شما کمی بالا است یا در صورتی که تراکم استخوان‌تان طبیعی باشد، ممکن است به هیچ گونه درمانی نیاز نداشته باشید. در این مورد، پزشک شما ممکن است یک سال وضعیت شما را تحت کنترل داشته باشد و سطح کلسیم را در خون‌تان دو بار در سال بررسی کند.

پزشک همچنین توصیه می‌کند که چه میزان کلسیم و ویتامین D را باید در رژیم غذایی‌تان بگنجانید. شما همچنین باید مقدار زیادی آب بنوشید تا خطر ابتلا به سنگ کلیه کاهش یابد. ورزش منظم، در عین حال برای تقویت استخوان‌ها بسیار موثر و کمک‌کننده است.

اگر درمان ضروری باشد، جراحی درمانی است که به طور معمول انجام می‌شود. جراحی شامل حذف غدد بزرگ‌شده‌ی پارتیروئید یا تومور موجود در غدد است. عوارض هیپرپاراتیوئیدیسم اولیه نادر هستند و معمولا عصب‌های طناب صوتی آسیب می‌بینند و سطح کلسیم به مدت طولانی پایین خواهد بود.

استفاده از کلسی میمتیک، که مانند کلسیم در خون عمل می‌کند، درمان دیگری است. این داروها می‌توانند غده‌های را برای تولید سطح پایین‌تری از PTH تحریک کنند. پزشک این دارو را در مواردی تجویز می‌کند که جراحی ناموفق باشد یا گزینه‌ی دیگری موجود نباشد.

بیسفونها، که مانع از دست دادن کلسیم توسط استخوان‌های شما می‌شوند، می‌توانند خطر ابتلا به پوکی استخوان را کاهش دهند.

درمان جایگزینی هورمون سبب می‌شوند که استخوان‌ها کلسیم را نگه دارند. این درمان می‌تواند زنان یائسه‌ی مبتلا به پوکی استخوان را درمان کند، اگرچه خطراتی در ارتباط با استفاده‌ی طولانی مدت از این روش درمانی وجود دارد. این خطرات عبارتند از افزایش خطر برخی از سرطان‌ها و همین‌طور بیماری‌های قلبی عروقی.

پرکاری پاراتیروئید ثانویه
درمان با از بین بردن علت اصلی ایجادکننده‌ی بیماری باعث می‌شود سطح PTH به حالت طبیعی برگردد. روش‌های درمانی عبارتند از مصرف ویتامین D در صورت وجود کمبود شدید و کلسیم و ویتامین D برای نارسایی مزمن کلیه. اگر نارسایی مزمن کلیه دارید، ممکن است به دارو و دیالیز نیز نیاز داشته باشید.

۶. عوارض جانبی مرتبط با پرکاری پاراتیروئید چیست؟
اگر از هیپرپاراتیروئیدی رنج می‌برید، ممکن است به یک بیماری به نام پوکی‌استخوان نیز مبتلا شده باشید که گاهی اوقات به عنوان “تحلیل رفتن” استخوان خطاب می‌شود. علائم شایع این بیماری عبارتند از شکستگی‌های استخوان و کوتاه شدن قد به علت شکستگی‌های ستون فقرات. این اتفاق زمانی ممکن است رخ بدهد که تولید بیش از حد PTH باعث حذف کلسیم استخوان‌ها شود، و آن‌ها را ضعیف کند. پوکی استخوان معمولا زمانی رخ می‌دهد که مقدار کلسیم در خون شما بیش از حد باشد و یک دوره‌ی طولانی مدت کلسیم کافی در استخوان‌های‌تان نباشد.
پوکی‌استخوان شما را تا حد زیادی در معرض خطر شکستگی استخوان قرار می‌دهد. پزشک شما می‌تواند با استفاده از اشعه‌ی X استخوان یا آزمایش تراکم معدنی استخوان، علائم پوکی استخوان را بررسی کند. این تست سطح کلسیم استخوان را با استفاده از دستگاه‌های اشعه ایکس مخصوص اندازه‌گیری می‌کند.

۷. چشم انداز دراز مدت این بیماری چیست؟
به گفته‌ی کلینیک کلیولند، جراحی می‌تواند بسیاری از موارد هیپرپاراتیروئید را درمان کند. اگر شما و پزشک‌تان تصمیم گرفتید که به جای درمان پرکاری پاراتیروئید آن را تحت کنترل نگه دارید، انتخاب چند سبک زندگی سالم می‌تواند به شما در مبارزه با علائم این بیماری کمک کند. مقدار زیادی آب بنوشید و به طور منظم ورزش کنید. شما همچنین باید میزان کلسیم و ویتامین D مصرفی‌تان را کنترل کنید.

۸- آیا کاری وجود دارد که با انجام آن بتوانم به شرایط خودم کمکی بکند؟

بله، زمان‌هایی که هیچ علامتی ندارید، می‌توانید با انجام اصول زیر، از بروز علایم جلوگیری کنید.

  1. مصرف کافی مایعات و جلوگیری از بی‌آب شدن بدن
  2. فعال بودن منجر به تنظیم سطح کلسیم بدن و سلامت استخوان‌ها  می‌شود.
  3. دریافت روزانه ۱۰۰۰ میلی‌گرم کلسیم  از طریق مصرف مواد غذایی
  4. دریافت روزانه ۴۰۰ تا ۶۰۰ واحد ویتامین دی
  5. برای مصرف هرگونه داروی جدیدی حتماً با پزشک خود  در مورد بیماری پرکاری غدد پاراتیروئید خود صحبت کنید.

۹- درمان چیست ؟

بهترین درمان جراحی و برداشتن غده پرکار می‌باشد.

علایمی که درمان را به سوی جراحی سوق می‌دهند شامل:

  • سطح کلسیم بالای خون
  • اختلال در عملکرد کلیه و استخوان‌ها
  • سن زیر ۵۰ سال
  • فرد قادر به چکاپ و پیگیری نمی‌باشد.

 اگر فردی هیچکدام از موارد مطرح شده را نداشته باشد ممکن است جراحی نشود و تحت نظر گرفته شود.

۱۰- رژیم غذایی پرکاری پاراتیروئید

مصرف انواع توت‌ها، توت‌فرنگی، تمشک، زغال‌اخته ، کلم بروکلی بخشی از خانواده گواتروژن‌ها ( سبزیجات خانواده کلم از قبیل کلم، گل‌کلم، کلم قمری، کلم بروکلی و بروکسل، اسفناج، شلغم، گلابی، هلو، همچنین بادام زمینی و سویا.)، ماهی حاوی ویتامین D، ( ماهی قزل‌آلا )، ویتامین D را از تخم‌مرغ و قارچ امگا ۳ از گردو ، روغن زیتون و روغن بذر کتان دریافت کنید. گوشت قرمز، لوبیا و آجیل برای دریافت پروتئین در هر وعده غذا. روزانه ۳ وعده کلسیم را از ماست یا سایر غذاهای لبنی مانند پنیر و شیر دریافت کنید.

 

منابع:

۱- drugs.com

۲- mayoclinic.org

۳- bazdeh.org

۴- endocrineweb.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( عوارض بالا بودن هورمون پرولاکتین چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, بهداشت بانوان , سوال و پاسخ, بارداری و زایمان

 

پرولاکتین چیست؟ از غده‌ی هیپوفیز در مغز ترشح می‌شود و اختصارا PRL یا هورمون لاکتوژنیک هم به آن می‌گویند. پرولاکتین اصولا به زنان کمک می‌کند تا بعد از زایمان، شیر داشته باشند و وجود آن برای سلامت باروری مردان و زنان لازم است. اما آزمایش پرولاکتین چیست و انجام آن برای چه افرادی ضروری است؟

_ علائم غیرطبیعی بودن میزان پرولاکتین در زنان و مردان
زنان
زنانی که علائم پرولاکتینوما دارند باید آزمایش پرولاکتین را انجام بدهند. پرولاکتینوما، توموری غیرسرطانی در غده‌ی هیپوفیز است که سطح بالایی از پرولاکتین تولید می‌کند. علائم آن در زنان به این شرح است:

سردردهای بی‌دلیل؛
نقص در بینایی؛
شیرریزش در دورانی غیر از شیردهی یا زایمان؛
درد و ناراحتی در طول برقراری رابطه‌ی جنسی؛
رشد غیرعادی موهای بدن و صورت؛
آکنه غیرعادی.

این آزمایش به‌خاطر بررسی میزان پاسخ‌گویی بدن نسبت‌به درمان تومور انجام می‌شود. علاوه‌براین، آزمایش پرولاکتین درصورت وجود مشکلات باروری و قاعدگی نامنظم نیز باید انجام بشود. به‌کمک آزمایش نام‌برده امکان تشخیص سایر مشکلات غده‌ی هیپوفیز و هیپوتالاموس هم وجود دارد.

مردان

مردان نیز درصورت تجربه‌ی علائم پرولاکتینوما باید آزمایش پرولاکتین را انجام بدهند. نشانه‌ها در مردان به صورت زیر است:

سردردهای بی‌دلیل؛
نقص در بینایی؛
کاهش میل جنسی یا مشکلات باروری؛
اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی)؛
فقدان غیرعادی مو در بدن و صورت.

این آزمایش برای این موارد هم استفاده می‌شود:

کشف اختلالات بیضه‌ها یا نعوظ؛
بررسی مشکلات غده‌ی هیپوفیز و هیپوتالاموس.

هایپرپرولاکتینمی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن میزان هورمون پرولاکتین در خون فرد بیشتر از حد طبیعی است. مهمترین عملکرد پرولاکتین در بدن زنان، فعال کردن روند تولید شیر بعد از زایمان است. بنابراین این موضوعی کاملا طبیعی است که در دوران بارداری میزان پرولاکتین خون مادر بالا باشد. پرولاکتین همچنین بر میزان تولید هورمون‌های جنسی (استروژن و تستوسترون) در بدن فرد (هم مردان و هم زنان) تاثیرگذار است. هورمون پرولاکتین توسط غده‌ی هیپوفیز تولید می‌شود. غده‌ی هیپوفیز یک غده‌ی کوچک به اندازه‌ی نخود است که در زیر مغز قرار دارد.

_ علت‌ها و دلایل بالا بودن پرولاکتین چیست؟
یکی از علل شایع ابتلا به پرولاکتین بالا، وجود یک تومور یا توده‌ی اضافی در غده‌ی هیپوفیز است که به نام پرولاکتینوما شناخته می‌شود. این تومور یا توده‌ی اضافی میزان زیادی پرولاکتین تولید می‌کند. این تومورها ممکن است کوچک یا بزرگ باشند ولی معمولا خوش‌خیم هستند، به این معنا که این بافت‌های اضافی، سرطانی نیستند. درصورتی‌که این تومورها بسیار بزرگ باشند می‌توانند موجب بروز علائم دیگری مانند سردرد، اختلالات بینایی و یا هر دوی آن‌ها شوند. مشکل پرولاکتین بالا در بین زنان بیشتر شایع است و در کودکان نیز به ندرت ایجاد می‌شود. برخی از داروها نیز می‌توانند باعث افزایش سطح پرولاکتین خون شوند. این دارو‌ها شامل مواردی می‌شوند که برای درمان بیماری‌های زیر تجویز می‌شوند:

فشار خون بالا (مانند مسدودکننده‌های کانال کلسیم و متیلدوپا)
افسردگی (داروهای تریسایکل و SSR)
زخم (آنتگونیست‌های H2)
سوزش سر دل و بیماری رفلاکس معده (متوکلوپیرامید)
درد (داروهای مشتق شده از اوپیوم)
مشکلات روانی بسیار جدی (داروهای ضد روانپریشی مانند‌هالوپیدرول)
علائم یائسگی (استروژن)

سایر علل بالا بودن پرولاکتین عبارتند از:
کم‌کاری تیروئید – به این معنا که غده‌ی تیروئید به اندازه‌ی کافی هورمون تیروئید تولید نمی‌کند.
آسیب‌های دیواره‌ی قفسه سینه و یا هر بیماری که به قفسه سینه آسیب می‌زند، مانند زونا.
دیگر انواع تومور‌ها و بیماری‌هایی که به غده هیپوفیز آسیب می‌زنند و یا انجام پرتودرمانی برای از بین بردن تومور‌هایی که در نزدیکی هیپوفیز هستند.
بیماری‌های مزمن کلیه و کبد.

در برخی موارد نمی‌توان هیچ علتی برای بالا بودن میزان پرولاکتین پیدا کرد.

_ علائم و نشانه‌های پرولاکتین بالا چیست؟
هم در مردان و هم در زنان، بالا بودن پرولاکتین می‌تواند موجب نازایی، کاهش میل جنسی و کاهش تراکم استخوان‌ها شود. علاوه بر این ممکن است علائم زیر در زنان ایجاد شود:

خشکی واژن که منجر به درد در هنگام دخول در هنگام برقراری رابطه جنسی می‌شود.
اختلالات قاعدگی – قاعده نشدن یا بی نظمی در قاعدگی.
تولید شیر در سینه‌ها در حالی که شخص باردار یا در دوران شیردهی نیست .

مردان ممکن است دچار علائم زیر بشوند:

اختلالات نعوظ – داشتن مشکل در نعوظ آلت یا حفظ حالت نعوظ.
بزرگ شدن سینه‌ها یا ژنیکوماستی.
کاهش حجم عضلانی بدن و کم شدن موهای بدن.

_ بالا بودن پرولاکتین به چه معناست؟
پایین بودن سطح پرولاکتین در مردان و زنان، موضع نگران‌کننده‌ای نیست، اما بالا بودن سطح آن که با عنوان هایپرپرولاکتینوما شناخته می‌شود که احتمالا وجود مشکلاتی را به‌همراه دارد. ۱۰ درصد از جمعیت افراد بالغ دچار این مشکل هستند. بالا بودن سطح پرولاکتین در دوران بارداری و شیردهی طبیعی است. علت وقوع هایپرپرولاکتینوما می‌تواند بی اشتهایی عصبی، بیماری کبدی و کلیوی و کم کاری تیروئید باشد. کم‌کاری تیروئید می‌تواند باعث بزرگ‌شدن غده هیپوفیز بشود. این مشکل با درمان‌های هورمونی تیروئید رفع می‌شود. سطح بالای پرولاکتین می‌تواند نتیجه‌ی تومورهای هیپوفیز نیز باشد. این تومورها باید ازطریق جراحی یا درمان دارویی ازبین بروند.

برخی از انواع داروهای خاص نیز باعث افزایش سطح پرولاکتین می‌شوند. برای مثال، داروهای روان‌پزشکی مانند ریسپریدون و هالوپریدول باعث افزایش سطح این ماده در بدن می‌شوند. متاکلوپرامید نیز از این دسته داروهاست. این دارو عموما برای درمان رفلاکس معده یا درمان حالت تهوع ناشی از مصرف داروهای درمان سرطان استفاده می‌شود.

برخی از عوامل استرس زا نیز باعث افزایش سطح پرولاکتین می‌شوند. مثلا کاهش قند خون، فعالیت‌های ورزشی شدید، حتی در برخی از موارد نیز ناراحتی‌های خفیف هم می‌تواند روی آن اثر بگذارد. اگر پرولاکتین در بدن‌تان افزایش پیدا کرد بهتر است سطح استرس را کاهش بدهید و میزان قند خون را در بدن خود کنترل و تنظیم کنید.

شنبلیله، شبدر قرمز یا رازیانه نیز باعث افزایش سطح پرولاکتین می‌شود. اگر فکر می‌کنید سطح این ماده در بدن‌تان بالا است، نباید از مواد نام‌برده استفاده کنید.

_ پرولاکتین و باروری چه رابطه‌ای دارند؟
در برخی موارد، سطح بالای پرولاکتین باعث ناباروری می‌شود. تومورهای پرولاکتینوما می‌تواند غده‌ی هیپوفیز را تحت فشار قرار بدهد و مانع تولید هورمون‌ها بشود. به این وضعیت کم‌کاری هیپوفیز گفته می‌شود. این حالت در مردان باعث کاهش میل جنسی و ریختن موهای بدن و در زنان باعث ناباروری می‌شود.

هایپرپرولاکتینوما، بارداری را برای زنان سخت می‌سازد، در تولید طبیعی هورمون‌های استروژن و پروژسترون وقفه ایجاد می‌کند و باعث می‌شود که تخمدان‌ها به‌طور نامنظم، تخمک آزاد کنند یا به‌کلی متوقف بشوند. درمان‌های پرولاکتینوما و سایر داروها به باروری بیشتر زنان کمک می‌کند. برای درمان باید سریعا به پزشک مراجعه کرد. همچنین می‌توان درمورد برداشتن کامل یا بخشی تومور هم اقدام کرد.

_ بالا بودن پرولاکتین چگونه تشخیص داده می‌شود؟
برای تشخیص افزایش تولید پرولاکتین، از آزمایش خون استفاده می‌شود. درصورتی‌که میزان پرولاکتین خون شخص بالا باشد، معمولا آزمایشات بیشتری انجام می‌شود تا میزان هورمون تیروئید نیز در خون شخص تعیین شود. درصورتی‌که میزان هورمون تیروئید در خون پایین باشد، کم‌کاری تیروئید به عنوان علت افزایش پرولاکتین شناخته می‌شود. پزشک شما همچنین در مورد سایر بیماری‌ها و مشکلاتی که دارید و داروهایی که مصرف می‌کنید و احتمال باردار بودن شما سوالاتی می‌پرسد. در صورتی که تصور شود شخص به مشکل پرولاکتینوما (تومورهای غده هیپوفیز) دچار شده است، از مغز او توسط دستگاه MRI عکسبرداری می‌شود تا وضعیت تومورهای غده هیپوفیز و اندازه آن‌ها بررسی شود.

_ آزمایش پرولاکتین چگونه انجام می‌شود؟
آزمایش پرولاکتین یک آزمایش خون ساده است که مانند سایر آزمایش‌های خون انجام می‌شود. این آزمایش ممکن است در مطب پزشک یا در آزمایشگاه انجام شود و انجام آن تنها چند دقیقه طول می‌کشد و نیازی به آمادگی خاصی قبل از انجام تست نیست. معمولا این تست سه یا چهار ساعت بعد از بیدار شدن در صبح انجام می‌شود. مانند سایر آزمایشات خون، توسط سرنگ از خون شما نمونه‌برداری می‌شود.

عواملی که می‌توانند بر نتیجه‌ی این آزمایش موثر باشند عبارتند از: برخی داروها مانند داروهای پیشگیری از بارداری، داروهای فشار خون بالا و داروهای ضد افسردگی. مطمئن شوید که قبل از انجام آزمایش در مورد تمامی داروهایی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع داده‌اید. اختلالات خواب، استرس بالا و انجام ورزش‌های پرفشار نیز می‌تواند بر نتایج آزمایش تاثیرگذار باشد.

_ نتایج طبیعی آزمایش چه هستند؟
پزشک شما جواب آزمایش را بررسی می‌کند تا تعیین کند که این نتایج طبیعی هستند یا نه و در هنگام بررسی نتایج، عواملی مانند وضعیت سلامتی شما را نیز در نظر می‌گیرد. میزان نرمال پرولاکتین خون ممکن است در آزمایشگاه‌های مختلف، با اعداد مختلفی تعیین شود. به عنوان یک راهنما، در نظر داشته باشید که نتایج زیر برای پرولاکتین خون نرمال تلقی می‌شوند:

زنانی که باردار نیستند: کمتر از ۲۵ ng/mL

زنانی که باردار هستند: بین ۳۴ تا ۳۸۶ ng/mL

مردان: کمتر از ۱۵ ng/mL

ng/mL = نانوگرم بر میلی‌لیتر

_ خطرات احتمالی چیست؟
آزمایش پرولاکتین، عوارض جانبی اندکی دارد. ممکن است، کبودی خفیفی در ناحیه‌ای که خون گرفته شده، ایجاد شود. بهتر است خودِ فرد پس از خون‌گیری، مدت زمان اندکی دست خود را روی آن فشار بدهد تا زخم و کبودی ایجاد نشود. ممکن است احساس ضعف و سرگیجه نیز در فرد ایجاد بشود. در موارد معدودی پس از آزمایش، رگ ملتهب می‌شود که به آن فِلبیت یا افروختگی سیاه‌رگ گفته می‌شود. اگر روی این ناحیه برافروخته چندین بار در طول روز کُمپرس آب گرم قرار بدهید، مشکل حل خواهد شد.

اگر فردی اختلالت خون‌ریزی داشته باشد هم ممکن است دچار خون‌ریزی ممتد بشود. قبل از آزمایش باید پزشک را از مصرف داروهایی نظیر وارفارین و آسپرین نیز که فرایند انعقاد خون را کند می‌کنند، آگاه کرد.

_ پرولاکتین نرمال برای زنان و مردان
پزشکان طبیعی‌بودن نتیجه‌ی آزمایش را براساس عوامل مختلفی می‌سنجند. وضعیت کلی سلامت جسمانی فرد یکی از عواملی است که پزشک درنظر می‌گیرد. مقادیر پرولاکتین به‌طور نامحسوس در آزمایشگاه‌های مختلف متفاوت است. نتایج طبیعی معمولا به شرح زیر است:

مقدار پرولاکتین برای زنان غیرباردار < ۲۵ نانوگرم بر میلی‌لیتر؛
مقدار پرولاکتین برای زنان باردار ۳۴ تا ۳۸۶ نانوگرم بر میلی‌لیتر؛
مقدار پرولاکتین برای مردان <۱۵ نانوگرم بر میلی‌لیتر.

_ درمان پرولاکتین بالا چگونه است؟
آگونیست‌های دوپامین که درواقع ترکیباتی برای تحریک دوپامین در بدن هستند، مانند بروموکریپتین (داروی پارلودل و سیکلوسِت)، رایج‌ترین درمان‌ها برای سطح بالای پرولاکتین هستند. این داروها به مغز در افزایش تولید دوپامین برای کنترل سطح پرولاکتین کمک می‌کنند. ضمنا این داروها به کوچک شدن تومور پرولاکتینوما نیز کمک می‌کنند. امکان دارد که پزشک داروی کابروگولین نیز تجویز کند. این دارو نسبت به گزینه‌های دیگر جدیدتر است و عوارض جانبی کمتری دارد. اگر سایر درمان‌ها مانند بروموکریپتین برای شما عوارضی به‌همراه دارد، بهتر است برای تغییر آن و مصرف دارویی دیگر مثل کابروگولین با پزشک مشورت کنید.

بدن همه‌ی افراد نسبت به آگونیست‌های دوپامین، پاسخ و واکنش مناسبی ندارد. اگر پرولاکتینوما یا سطح بالای پرولاکتین با این داروها تنظیم نشود، امکان تجویز رادیوتراپی هم پیش می‌آید. در مواردی که تومور با داروها کوچک نشود، بحث جراحی نیز پیش می‌آید. جراحی ازطریق بینی یا قسمت بالای جمجمه صورت می‌گیرد. جراحی و دارو در کنار هم می‌توانند موجب تنظیم سطح پرولاکتین به حالت طبیعی بشوند.

گام‌های دیگر در کاهش سطح پرولاکتین از این قرار است:

تغییر رژیم غذایی و کاهش استرس؛
کاهش میزان ورزش‌های سنگینی که بدن را خسته و آزرده می‌کند؛
پرهیز از پوشیدن لباس‌هایی که به قفسه‌ی سینه فشار می‌آورد؛
پرهیز از پوشیدن لباس‌هایی که نوک سینه را تحریک می‌کند؛
استفاده از مکمل‌های غذایی ویتامین B6 و E.

ویتامین B6 بخشی از فرایند تولید دوپامین است و سطوح بالاتر آن می‌تواند سطح پرولاکتین را پایین بیاورد. ویتامین E نیز به‌طور طبیعی باعث کاهش پرولاکتین می‌شود. قبل از ایجاد تغییر در میزان مصرف مکمل‌ها و ویتامین‌ها حتما با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

انتخاب روش درمانی به علت زمینه‌ای بیماری بستگی دارد. میزان پرولاکتین خون برخی از افراد بالاست، اما هیچ علائم و نشانه‌ای از خود بروز نداده‌اند و ممکن است نیازی به اقدام برای درمان این افراد نباشد. روش‌های درمان پرولاکتین بالا عبارتند از:
تجویز دارو: داروهای بروموکریپتین و کابرگولین موجب کاهش تولید پرولاکتین می‌شوند. انجام دارودرمانی برای اکثر افراد مبتلا به پرولاکتینوما به خوبی نتیجه می‌دهد.
جراحی برای برداشتن تومور‌های غده هیپوفیز: درصورتی‌که داروها برای کاهش تولید پرولاکتین موثر نباشند، جراحی انجام می‌شود. همچنین در صورتی که تومور غده هیپوفیز باعث بروز اختلالات بینایی شده باشد نیز نیاز به انجام جراحی می‌باشد.
پرتودرمانی: در موارد نادر، درصورتی‌که دارو درمانی و جراحی موثر نباشند، برای کوچک کردن تومور‌های غده هیپوفیز از پرتو درمانی استفاده می‌شود.

همچنین برای درمان مشکل بالا بودن پرولاکتین که علت آن نامعلوم است نیز از داروهای بروموکریپتین و کابرگولین استفاده می‌شود. مشکل کم‌کاری تیروئید نیز با تجویز داروهای حاوی هورمون تیروئید درمان می‌شود و با درمان مشکل کم کاری تیروئید، میزان پرولاکتیم خون نیز به صورت طبیعی خواهد شد. در صورتی که بالا بودن پرولاکتین بر اثر مصرف دارو ایجاد شده باشند، پزشک شما سعی می‌کند داروی شما را عوض کند.

_ نکات تکمیلی
اگر سطح پرولاکتین بالا باشد، پزشک معمولا بیمار را به متخصص غدد ارجاع می‌دهد. متخصص غدد در زمینه‌ی درمان و جراحی به فرد کمک می‌کند. پزشک برای بررسی اثر تومور پرولاکتینوما در افزایش سطح پرولاکتین از بیمار MRI می‌گیرد و ممکن است برای کوچک‌کردن تومور، داروهایی تجویز کند. گاهی‌اوقات، دلیل خاصی برای افزایش پرولاکتین وجود ندارد. به این حالت، هایپرپرولاکتینومای ناشناخته گفته می‌شود. این مشکل معمولا بدون درمان در طول چند ماه رفع می‌شود. اگر سطح پرولاکتین کاهش پیدا نکند، پزشک داروهایی تجویز خواهد کرد.

ممکن است در طی مصرف دارو و درمان، فرد باردار بشود. اگر چنین چیزی رخ داد باید حتما پزشک یا متخصص غدد را در جریان قرار بدهید. احتمال دارد که شما از مصرف دارو منع بشوید اما هیچ‌گاه بدون مشورت با پزشک، اقدام به قطع داروها نکنید. پرولاکتین و هایپرپرولاکتینوما خطرناک نیستند و بدترین عوارض جانبی داروهای آنها نیز بعد از درمان از بین خواهند رفت. مشکل ناباروری نیز پس از درمان حل می‌شود. مصرف داروها و درمان‌های بلندمدت این موضوع هیچ اثری بر کیفیت زندگی نمی‌گذارد.

 

منابع:

۱- drgholampour.ir

۲- chetor.com

۳- healthline.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علائم سکته قلبی در جوانان چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

احساس فشار، سنگینی در قفسه سینه، احساس درد در معده، درد شدید در دست، تعریق زیاد و احساس بغض در گردن شایع‌ترین علائم سکته قلبی در جوانان است.

_ علائم حمله قلبی در جوانان
سکته قلبی در جوانان و یا انفارکتوس میوکارد، عبارت از انهدام و مرگ سلولی دائم و غیرقابل برگشت در بخشی از عضله قلب (میوکارد) است که به علت ازبین‌رفتن جریان خون و وقوع یک ایسکمی شدید در آن قسمت از قلب روی‌می‌دهد. این توقف گردش خون ممکن است ناگهانی و بدون هیچ علائم قبلی نمایان شود یا پس از چند حمله آنژینی (درد قفسه سینه) رخ دهد. عمده‌ترین دلیل سکته قلبی در جوانان بسته‌شدن رگ‌های تغذیه‌کننده قلب است.

احساس فشار، سنگینی در قفسه سینه، احساس درد در معده، درد شدید در دست، تعریق زیاد و احساس بغض در گردن شایع‌ترین علائم سکته قلبی در جوانان است.

فاکتورهای خطر سکته قلبی مانند دیابت، چربی خون، مصرف سیگار، چاقی و کم‌تحرکی از مدت‌ها پیش مطرح بوده‌ اما امروزه به دلیل تشدید این فاکتورها، سن سکته قلبی پایین آمده است.

_ علل سکته قلبی در جوانان

۱- نقش آلودگی هوا
کلان شهرها همیشه دغدغه آلودگی هوا را داشته و دارند در تحقیقات اخیر ثابت شده که اگر قلب کسی ۷۰درصد دچار گرفتگی عروق کرونر باشد آلودگی هوا با مکانیسم اختلال در اکسیژن‌رسانی میزان این تنگی را به ۹۰تا ۱۰۰ درصد افزایش می‌دهد و همین نکته یعنی وقوع یک سکته حاد قلبی. پزشکان می‌گویند که اساسا هر نوع فعالیتی در شرایط بد آب‌وهوایی برای بدن مضر است حتی اگر آنچه صورت می‌گیرد یک فعالیت ورزشی باشد.

۲- نقش استرس در سکته قلبی
استرس باعث آزاد شدن ماده‌ای به نام نورآدرنالین می‌شود. این ماده عروق بدن را تنگ می‌کند؛ بنابراین اگر فرد از قبل تنگی عروق داشته باشد استرس زیاد می‌تواند او را به سکته بیندازد.

۳- اختلالات قلب
⚠ ضخیم شدن عضله قلب (میوکارد)
این علت شایع‌ترین علت سکته قلبی در جوانان و مرگ ناگهانی مربوط به قلب در افراد زیر ۳۰ سال بخصوص ورزشکاران است.

⚠ اختلالات عروق کرونر
در این اختلال سرخرگ‌ها می‌تواند در طی ورزش فشرده شده و مانع جریان خون مناسب برای قلب شوند.

⚠ ضربان قلب سریع
این اختلال ممکن است منجر به غش یا حتی مرگ شود. در افراد جوان این اختلال بسیار شایع است.

۴- نقش سابقه خانوادگی در سکته قلبی در جوانان
علامت هشدار‌دهنده مهم دیگر سابقه خانوادگی مرگ در سن قبل از ۵۰ سال است. البته سیگار کشیدن، کلسترول بالا، فشارخون بالا، چاقی شکمی، دیابت، سندرم‌ متابولیک، عدم ورزش، از دیگر عللی هستند که همگی در بروز مرگ ناگهانی قلبی در افراد زیر ۳۰ سال نقش عمده دارند.

۵- نقش رژیم غذایی ناسالم
علاوه براین رژیم‌های غذایی نادرست و گرایش به سمت فست‌فودها روز به روز بیشتر می‌شود. در گذشته مادران برای تنقلات فرزندان‌شان از میوه و آجیل استفاده می‌کردند اما امروزه شکلات و فست‌فودها جای خوراکی‌های سالم را گرفته‌اند؛ به این ترتیب تعجبی ندارد اگر سن سکته قلبی پایین آمده باشد. اگر قبلا سن سکته ۵۰ یا ۶۰ سالگی بوده است امروزه حتی در دهه ۲۰ و ۳۰ سالگی نیز شاهد سکته‌ قلبی در جوانان هستیم.

 

منبع: drhsnajafi.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با داروی ( Cold stop)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,دارونامه

کلد استاپ (به انگلیسی: Cold stop) که با نام‌های دیگری مثل کلداکس (Coldax) نیز عرضه می‌شود، از داروهای موثر در درمان سرماخوردگی است.
رده درمانی: ترکیبات درمانی سرماخوردگی.
اشکال دارویی: قرص

_ مقدار و نحوه مصرف
مقدار و نحوه مصرف این دارو برای بزرگسالان و کودکان به شرح زیر است:
برای بزرگسالان و افراد بالای ۱۲ سال در صورت نیاز هر ۴ تا ۶ ساعت یک قرص
در کودکان بین ۶ تا ۱۲ سال در صورت نیاز هر ۴ تا ۶ ساعت نصف قرص

کلد استاپ را خیلی‌ها با نام قرص سرماخوردگی بزرگسالان می‌شناسند، اما در واقع کلد استاپ که نسل جدید داروهای ضدسرماخوردگی است، ماهیتی متفاوت دارد و به همین دلیل باوجود آن‌که چند سالی از ساخت این دارو می‌گذرد، جایگاهی ویژه را در میان داروها پیدا کرده است.
قرص‌های کلد استاپ که چند سالی است به بازار دارویی کشورمان پا گذاشته، در حقیقت نشانه‌ای است از خلاقیت داروسازان کشورمان که توانسته‌اند با ساخت این دارو نقشی مهم را در درمان این بیماری شایع بردارند.
هر قرص کلداستاپ حاوی ۵۰۰ میلی‌گرم استامینوفن، ۳۰ میلی‌گرم پسودوافدرین و ۲۵ میلی‌گرم دیفن‌هیدرامین است که به ترتیب اثرات مسکن و ضد‌‌آبریزش بینی و ضدحساسیت دارند و مهم‌ترین عوارض سرماخوردگی را درمان می‌کنند.
کلد استاپ از جمله داروهایی است که عموما برای بزرگسالان کاربرد دارد و از همین‌رو به شکل قرص در بازار موجود است.

این دارو که پس از بلع جذبش آغاز می‌شود، در افراد بزرگسال توصیه می‌شود و باید ۸ قرص در روز مصرف کنند، یعنی به عبارتی در یک فرد بزرگ جثه توصیه می‌شود هر ۶ ساعت ۲ قرص میل کند.

_ هشدار درباره کلد استاپ
– مصرف این دارو در کودکان، به دلیل داشتن خطر، توصیه نمی‌شود.
– دارو را بیش از مقدار تجویز شده مصرف ننمایید.
– دارو را همراه با غذا، آب و یا شیر جهت کاهش تحریکات گوارشی میل نمایید.
ـ به دلیل وجود ترکیب پسودوافدرین، این دارو در افراد دارای فشارخون بالا و بیماران قلبی نباید خودسرانه مصرف شود، چراکه فشار خون فرد را می‌تواند بالا ببرد.
ـ کسانی که کلد استاپ مصرف می‌کنند، باید جدا از مصرف الکل و نوشیدنی‌هایی از این قبیل پرهیز کنند، چرا که مسمومیت شدید کبدی برای‌شان به همراه دارد.
ـ خشکی دهان از جمله عوارض کلد استاپ است. برای رهایی از این عارضه می‌توانید از آدامس یا نوشیدن مداوم مایعات استفاده کنید.
ـ در صورتی که عمل جراحی در پیش دارید، ۵ روز قبل از جراحی، مصرف کلد استاپ را کنار بگذارید.
– اگر از کلداستاپ استفاده می‌کنید، دیگر لازم نیست از داروهای ضد حساسیت و آنتی‌هیستامین استفاده کنید.
ـ در دوران شیردهی یا بارداری، نباید خودسرانه از کلد استاپ استفاده کرد.
– در صورتی که تحت رژیم درمانی مشخص می‌باشید، در صورت فراموش کردن یک دوز به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید. اما در صورتی که زمان مصرف دوز بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را مصرف نکنید و دوز بعدی را دو برابر ننمایید.
– احتمال ایجاد تداخل در جواب تست‌های پوستی که در آن از مواد حساسیت زا استفاده می‌شود با مصرف این دارو وجود دارد.
– در صورت تشدید و یا بر طرف نشدن علائم بیماری و یا تداوم تب بالا، به پزشک مراجعه نمایید.
– از مصرف مشروبات الکلی یا سایر داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی همزمان با مصرف این دارو خودداری نمایید. مصرف الکل سبب افزایش خطر ابتلا به سمی شدن کبدی ناشی از مصرف این دارو نیز می‌گردد.
– این دارو ممکن است سبب بی‌خوابی گردد. لذا دارو را چند ساعت قبل از خواب مصرف نمایید.
– در صورت استفاده از داروهای کاهش‌دهنده اشتها، این دارو را با احتیاط مصرف کنید.
– در صورت نیاز به هر گونه عمل جراحی، حتماً پزشک و یا دندانپزشک خود را از مصرف این دارو مطلع سازید.
– سایر داروهای حاوی استامینوفن، آسپیرین و یا سایر سالیسیلات‌ها (شامل دیفلونیزال) را با احتیاط مصرف کنید.
– در صورت مشکوک شدن به مصرف بیش از حد دارو، فورا درخواست کمک نمایید.
– اگر به هر کدام از ترکیبات این دارو (استامینوفن، پسودوافدرین و دیفن هیدرامین) حساسیت دارید، قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.
– در صورت احساس تغییرات رفتاری-ذهنی، زنگ زدن گوش، مشکل در ادرار، تغییرات دیداری، ضربان قلب نامنظم و سریع، حملات ناگهانی قلبی، واکنش‌های حساسیتی مثل راش، خارش و تورم، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی، بلافاصله پزشک خود را در جریان قرار دهید.
– داروهای پایین آورنده فشار خون، داروهای ضد افسردگی، داروهای تضعیف کننده و یا محرک سیستم عصبی مرکزی با داروی کلد استاپ تداخل دارند. از اینرو توصیه می‌شود به طور همزمان مورد استفاده قرار نگیرند.
– بزرگسالان در طول ۲۴ ساعت بیش از شش قرص و کودکان در طول ۲۴ ساعت، بیش از دو قرص را نباید مصرف کنند.
– در افراد مبتلا به تیروئید، بیماری قلبی، مشکلات کبدی، فشارخون بالا، دیابت، گلوکوم، بزرگی پروستات، زخم معده و یا مشکلات تنفسی، دارو باید با احتیاط و تحت نظر پزشک، مصرف شود.
– در صورت مصرف سایر داروهای خواب‌آور، آرامبخش یا داروهای ضدانعقاد خون مثل وارفارین، پیش از مصرف قرص کلد استاپ با پزشک مشورت کنید.

_ مصرف کلد استاپ در بارداری و شیردهی
بارداری: مصرف دارو در دوزهای بالا و به مدت طولانی باید مورد توجه قرار گیرد.
شیردهی: این دارو می تواند باعث بروز هیجان یا بیقراری ناشی از آنتی هیستامین ها در نوزادان گردد و نیز به علت حضور آمین‌های مقلد سمپاتیک، می‌تواند برای نوزادان خطرناک باشد.
مصرف این دارو در دوران بارداری و شیردهی باید با تجویز و تشخیص پزشک متخصص انجام پذیرد.

_ عوارض قرص کلد استاپ
کلد استاپ با نام‌های دیگری همچون کلداکس، اگزاکلد، سوپرکلد، تاکی‌فلودک و بیولنول کلد تولید و به بازار عرضه می‌شود. هر کدام از این داروهای ترکیبی بطور موقت برای تسکین مشکلات ناشی از سرماخوردگی‌های معمولی، تب، حساسیت‌ها و دیگر مشکلات تنفسی، مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دارو در تسکین آبریزش و خارش چشم، آبریزش بینی و عطسه نیز موثر هستند. اگر ناراحتی معده دارید باید از این دارو همراه با غذا استفاده کنید. هر دارویی به موازات اثـرات درمانی مطلوب، ممکن است باعث بروز عوارض نـاخواسته شود. خشکی دهان یکی از عوارض معمول مصرف این نوع داروهاست. دیگر عوارض قرص کلد استاپ یا کلداکس و سایر اسامی این دارو، شامل خواب‌آلودگی، یبوست، احتباس ادراری، اضطراب یا اختلال در خواب، واکنش‌های آلرژیک، اختلالات خونی و زردی می‌شود. اگر با مصرف این دارو هر کدام از این عوارض را مشاهده کردید و پس از مدتی مشکلات ایجاد شده رفع نشد، حتما به پزشک مراجعه کنید.

توجه داشته باشید که نباید از قرص کلد استاپ یا کلداکس برای درمان علائم سرماخوردگی در کودکان کمتر از شش سال استفاده شود مگر اینکه پزشک مصرف مقدار تعیین شده‌ای از دارو را برای کودک، مجاز بداند.

_ تفاوت قرص کلداکس و کلد استاپ
این دو قرص تفاوتی با یکدیگر ندارند و از مواد تشکیل دهنده یکسانی همچون استامینوفن و آنتی‌هیستامین ساخته شده‌اند. تنها تفاوتی که می‌تواند وجود داشته باشد، استفاده از درصدهای مختلف مواد اولیه در این داروهاست. در واقع ترکیبات برای هر دارویی مجزا بوده و توسط شرکت‌های دارویی مختلف با نام‌هایی مانند کلداستاپ، کلداکس، اگزاکلد، سوپر کلد٬ تاکی‌فلودک و بیولنول کلد به بازار دارویی عرضه می‌شود، برای مثال در بیولنول کلد فورت شبانه به جای ۳۲۵ میلی‌گرم استامینوفن از ۵۰۰ میلی‌گرم استامینوفن استفاده شده است.

همچنین گاهی در ترکیبات برخی از این داروها به جای یک ماده، از ماده دیگری استفاده شده است اما باز هم ماهیت کلی دارو با دیگر اسامی، یکسان است، به طور مثال در بیولنول کلد روزانه به جای کلرفنیرامین از دکسترومتورفان که ضد سرفه است استفاده می‌شود.

_ شرایط نگهداری کلد استاپ
– دارو را در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتیگراد، دور از نور و رطوبت نگهداری نمایید.
– دارو را دور از دسترس اطفال نگهداری نمایید.
– از مصرف داروهای تاریخ گذشته، اکیدا خودداری نمایید.

منبع: tebyan.net

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

موهای خاکستری با فعالیت سیستم‌ایمنی مرتبط است

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , فرناز اخباری ,سلامت پوست و مو, اخبار پزشکی

 

به گزارش صفحه Science Nature Page

محققان بین وجود موهای خاکستری و فعالیت سیستم ایمنی بدن ارتباط پیدا کردند. ژن‌های درگیر در رنگ مو، سیستم ایمنی بدن را نیز کنترل می‌کنند. هنگامی که بدن مورد حمله ویروسی یا باکتریایی قرار می‌گیرد، سیستم‌ایمنی ذاتی بدن فعال می‌شود. سلول‌های بدن توانایی تشخیص هر نوع مهاجم خارجی را دارند. سلول‌های آلوده با تولید اینترفرون برای مبارزه با مهاجمان واکنش نشان می‌دهند.

آن‌ها پروتئین‌هایی به سلول‌های دیگر سیگنال می‌کنند که به  افزایش فعالیت ژن‌هایی که تکثیر ویروسی را مسدود می‌کنند، منجر می‌شوند. در یک مطالعه جدید محققان دریافتند که  نام این مولکول ، MITF می‌باشد.

واکنش اینترفرون، سیستم ایمنی بدن را در سلول‌های رنگدانه مو محدود می‌کند. بدون کنترل MITF در پاسخ به اینترفرون، موهای موش خاکستری می‌شوند. این مطالعه همچنین نشان داد وقتی سیستم‌ایمنی ذاتی فعال می‌شود، باعث افزایش موهای خاکستری در موش‌ها می‌شود. MITF همچنین تعدادی از مسیرهای ژنتیکی را در این سلول‌های رنگدانه کنترل می‌کند. MITF ژن‌های لازم برای ایجاد رنگدانه در سلول‌های مو را روشن می‌کند. این موضوع نشان‌دهنده این مطلب می‌باشد که مولکول MITF وظیفه دوگانه دارد که یکی از آن‌ها کمک به حفظ رنگ موها و دیگری با مبارزه با ویروس‌ها می‌باشد. رنگ مو بستگی به سلول‌های موی پیگمانته به نام سلول‌های بنیادی ملانوسیت دارد. این سلول‌ها در پایه فولیکول‌های مو وجود دارند. با ریزش موهای پیر و رشد موهای جدید، سلول‌های بنیادی به سلول‌های ملانوسیتی تبدیل می‌شوند که رنگدانه‌ای را ایجاد می‌کنند که به موها رنگ می‌بخشد. هنگامی که سلول‌های بنیادی از بین می‌روند، موهای جدید که رشد می‌کنند نیز خاکستری هستند. موش‌هایی که دارای جهش در ژن MITF هستند، واکنش بیش فعالی به ویروس‌ها دارند که منجر به از بین رفتن سلول‌های بنیادی ملانوسیت می شود و باعث می‌شود موها خاکستری شوند.

محققان پیش‌بینی می‌کنند افرادی که دارای جهش‌های مشابه در ژن MITF هستند می‌توانند پاسخ مشابهی را نشان دهند که منجر به خاکستری شدن مو پس از یک عفونت ویروسی می‌شود. اکتشاف جدید می‌تواند به درک بیماری‌های رنگدانه‌ای مانند ویتیلیگو منجر شود که در این بیماری‌ها باعث ایجاد لکه‌های بی‌رنگ پوستی می‌شود. ویتیلیگو یک بیماری خود‌ایمنی است که ۰/۵ تا ۱ درصد از کل جمعیت انسان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

منبع: Science Nature Page

 

1
نوشته شده توسط شیرین کریمی

هنگام برقراری رابطۀ جنسی در مغز شما چه اتفاقی می‌افتد

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی , اخبار پزشکی , بهداشت بانوان , بهداشت مردان ,روانشناسی , دانستنی‌های جنسی, مشاوره خانواده

 

به گزارش سایت rd.com

نویسنده: Emily DiNuzzo

مغز قدرتمندترین عضو در رابطۀ جنسی است. وقتی رابطۀ جنسی دارید اتفاق‌های زیادی در مغز شما می‌افتد.
هنگام برقراری رابطۀ جنسی به آخرین چیزی که فکر می‌کنید احتمالاً به مواد شیمیایی و مغزتان است، اما آنها بیش از آنچه فکر می‌کنید درگیر می‌شوند. تحقیقی بر روی زنان نشان داده است که هنگام رابطۀ جنسی منتهی به ارگاسم و پس از آن حدود ۳۰ ناحیه از مغز فعال می‌شود. با وجود این تحقیق بر روی این موضوع هنوز در حال گسترش است چراکه این موضوعی چالش‌برانگیز برای سنجش، آزمایش و مطالعه است. در این مقاله به هرآنچه محققان تاکنون دربارۀ اتفاق‌هایی که در حین برقراری رابطۀ جنسی در مغز می‌افتد می‌پردازیم.

_ بخش‌های خاصی از مغز گرم و سرحال می‌شوند
پروفسور جیسون کرلمن، متخصص اعصاب و استادیار نوروسایکولوژی در دانشگاه کلمبیا می‌گوید هنگام برقراری رابطه جنسی سیستم لیمبیک مغز اولین ناحیه است که نسبت به تحرکات فیزیکی واکنش نشان می‌دهد و عناصر شیمیایی عاطفی را پردازش می‌کند. اما بخش‌های دیگر قشر مغزی که استدلال و تعقل بیشتر در آنجا رخ می‌دهد خاموش هستند. دکتر کرلمن می‌گوید: «در نتیجه، عمل جنسی به خودی خود بیشتر با غریزه و احساسات هدایت می‌شود تا با تفکر منطقی.»

_ سایر بخش‌های مغز آرام می‌شوند
به گفتۀ دکتر جنیفر سویتن، دکترای روانشناس بالینی، در شهر کانزاس، در هنگام برقراری رابطۀ جنسی دو ناحیه از مغز زنان خاموش می‌شود. دکتر سویتن می‌گوید: یکی از نواحی مغز که خاموش می‌شود ناحیه‌ای است که وظیفۀ قضاوت‌های اجتماعی و آگاهی بر عهده دارد و به همین دلیل می‌گویند «عشق کور است». همچنین در هنگام برقراری رابطۀ جنسی در زنان نواحی مغزی مرتبط با خودآگاهی و خویشتن‌داری که باعث تجارب خارج از بدن می‌شوند نیز غیرفعال می‌شوند. به گفتۀ دکتر نیکول پروس این «مهار عصبی» به ارگاسم زنان کمک می‌کند.

_ مغز دوپامین آزاد می‌کند
به گفتۀ دکتر کرلمن رابطۀ جنسی باعث می‌شود مغز سطوح بالاتری از مواد شیمیایی عصبی آزاد می‌کند. به گفتۀ دکتر پروس این تغییرات شیمیایی به تنظیم و سرعت‌بخشی به فعالیت‌های جنسی کمک می‌کند. دکتر کرلمن می‌گوید یکی از این انتقال‌دهنده‌های عصبی دوپامین است که باعث ایجاد احساس میل، خوشحالی، رضایت و پاداش می‌شود. میمی شاگا، متخصص اعصاب و روانشناس بالینی می‌گوید دوپامین بخش کلیدی سیستم پاداش‌دهی مغز است، وقتی افراد غذاهای خاص یا برخی داروها را مصرف می‌کنند همین بخش از مغز فعال می‌شود. این بخش از مغز، یعنی هیپوتالاموس، گرسنگی، تشنگی و واکنش‌های عاطفی را نیز تنظیم می‌کند و همچنین دمای بدن و سلامت بدن را نیز نظم می‌بخشد.

_ مغز اوکسی‌توسین آزاد می‌کند
هورمون اوکسی توسین به عنوان انتقال‌دهندۀ عصبی در مغز عمل می‌کند و با برانگیختگی جنسی و عمل جنسی افزایش می‌یابد. اما یک تصور غلط این است که اوکسی توسین وابستگی میان دو شریک جنسی را پس از عمل ارگاسم زیاد می‌کند. دکتر پروس می‌گوید هیچ نوع شواهدی برای این امر در انسان‌ها وجود ندارد. در واقع فقط چند تحقیق نظرورزانه نشان می‌دهند که زنان ممکن است پس از ارگاسم و به واسطۀ ترشح اوکسی توسین و وازوپروسین بیشتر ارتباط عاطفی برقرار کنند. دکتر پروس می‌گوید هنوز حتی روشی برای سنجش اوکسی توسین در مغز وجود ندارد بنابراین ما نمی‌دانیم آیا این هورمون مغز را واقعا تغییر می‌دهد یا خیر. به گفتۀ دکتر کرلمن آنچه محققان می‌دانند این است که اوکسی توسین در طول برقراری رابطۀ جنسی می‌تواند اثرات تسکین‌دهندگی و آرامبخشی داشته باشد. و همین می‌تواند دلیلی برای ارتباط میان لذت جنسی و درد باشد.

_ مغز وازوپروسین آزاد می‌کند
اگرچه برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که تغییرات در وازوپروسین پس از ارگاسم می‌تواند برای زنان بیشتر یک تجربۀ فعالیت جنسی باشد تا ارتباطی عاطفی و به گفتۀ دکتر پروس تغییرات وازوپروسین در مردان بیشتر است. او می‌گوید: «از آنجایی که وازوپروسین باعث خواب‌آلودگی می‌شود می‌تواند تفاوت‌های جنسیتی را آشکار کند، گاهی مردان بلافاصله پس از رابطۀ جنسی غلط می‌خورند و خر و پفشان به هوا می‌رود – این موضوع دستاویز جوک و شوخی شده است.در حالی که این موضوع می‌تواند مبنای بیولوژیکی داشته باشد.» رابطۀ جنسی می‌تواند در درازمدت منجر به تغییراتی بشود. مثلا می‌تواند روند پیری را کند.

_ مغز سرتونین آزاد می‌کند
به گفتۀ دکتر سویتن سرتونین کمک به تنظیم خُلق و خواب می‌کند، بنابراین وقتی افراد به میزان کافی سرتونین دریافت نکنند ممکن است احساس افسردگی بکنند. از آنجایی که سرتونین در حین برقراری رابطۀ جنسی افزایش می‌یابد، آزاد شدن آن می‌تواند منجر به حس شادی و آرامش بشود. دکتر کرلمن اضافه می‌کند که تحقیقات نشان می‌دهند در شرایطی که سلامتی شما کامل نیست رابطۀ جنسی می‌تواند خُلق و خوی شما را بهتر کند، استرس و فشار را کمتر کند و چه بسا در نتیجه منجر به بهبود حافظه بشود. اگر می‌خواهید از مزایای رابطۀ جنسی بهره ببرید برای انجام آن برنامه‌ریزی کنید.

_ مغز نوراپینفرین آزاد می‌کند
دکتر کلیفورد سگِل، متخصص مغز و اعصاب در سانتا مونیکای کالیفرنیا می‌گوید: نوراپینفرین با فعال‌سازی سیستم عصبی سمپاتیک باعث بالا رفتن تحریک، تمرکز و انرژی می‌شود. او می‌گوید نوراپینفرین ضربان قلب را بالا می‌برد و باعث تحریک و برانگیختگی می‌شود. بسیاری از کلیشه‌های ذهنی دربارۀ عشق و شهوت، مانند از دست دادن اشتها، انرژی زیادی و اختلال در خواب هم با غلظت بالای نوراپینفرین مرتبط‌اند.

_ برخی از این تغییرات ممکن است پس از رابطه جنسی افراد را افسرده کند
پس از ارگاسم مغز پرولاکتین عصبی شیمیایی و دوپامین آزاد می‌کند. به گفتۀ دکتر کرلمن ایجاد این تغییرات پس از رابطۀ جنسی ممکن است توضیحی باشد برای اینکه چرا برخی از افراد پس از مقاربت احساس کسالت و ملال دارند یا حس غم و اندوه دارند که اینها متمایز از حس پشیمانی یا تنهایی است. این فقط یکی از مسائلی است که افراد پس از رابطۀ جنسی با آن سر و کار دارند.

_ تمام این تغییرات شیمیایی در مغز یک هدف دارند
به گفتۀ دکتر کلرمن تغییرات شیمیایی در مغز نه تنها منجر به تجربۀ لذت بیشتر می‌شود بلکه ارزش تکاملی دارند. او می‌گوید: «رابطۀ جنسی برای بقای ما به عنوان یک گونه حیاتی است، بنابراین معقول و معنادار است که این عمل لذت بخش و پاداش دهنده باشد و ما را در برابر ناراحتی‌های جسمی‌ای که می‌توانند این عمل را منقطع کنند کمتر آسیب‌پذیر کند.»

 

منبع: rd.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

تراکم کالری | چطور با خوردن بیشتر، وزن کم کنیم؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,اخبار پزشکی ,تغذیه سالم

 

به گزارش سایت healthline.com

تراکم کالری، مقدار کالری موجود در غذا است و دانستن چگونگی عملکرد آن می‌تواند سبب کاهش وزن و بهبود رژیم غذایی شود.

_ تراکم کالری چیست؟
تراکم کالری، مقدار کالری موجود در هر ماده غذایی است. انتخاب غذاهایی با کالری کم به کاهش وزن کمک بسیاری می‌کند و به شما اجازه می‌دهد حجم غذای بیشتری را بخورید. واحد اندازه گیری مقدار کالری، کالری بر گرم غذا است، برای مثال هر ۱۰۰گرم سبزیجات ۳۰کالری دارند در صورتی که برای شکلات مقدار کالری به ازای هر ۱۰۰گرم آن ۵۵۰ است.

_ چگونگی عملکرد تراکم کالری بر کاهش وزن:
کلید اصلی افزایش وزن، مصرف کالری بیشتر است. مشاهدات متعددی نشان می‌دهد افرادی که غذاهایی با کالری بالا مصرف می‌کنند احتمال ابتلا به چاقی و افزایش وزن در آن‌ها بیشتر از کسانی است که غذا با کالری کمتر مصرف می‌کنند.
غذاهایی با کالری کمتر، چربی کمتری دارند اما در عوض میزان آب و فیبر در آن‌ها بیشتر است که بهترین شرایط برای احساس سیری است. در مقابل، غذاهایی با کالری زیاد بیشتر٬ فرآوری شده و خوشمزه‌تر هستند٬ به همین دلیل میل به پرخوری در آن‌ها بیشتر است.
رژیم تراکم کم کالری بر پایه مصرف بیشتر غذای کامل و محدود کردن غذاهای فرآوری شده است. غذاهای کم کالری حجم بیشتری دارند که در نتیجه باعث پر شدن ظرف غذا شده و خوردن آن بیشتر زمان می‌برد.

این رژیم باعث تغییر در عادت‌های غذایی و بهبود سلامتی می‌شود. از مزایای این رژیم می‌توان به این موارد اشاره کرد:
. کاهش غذاهای فرآوری شده
. غذای سالم بیشتر
. مواد مغذی بیشتر
. کاهش کالری دریافتی

غذاهایی با کالری کم:
. میوه و سبزیجات: کمترین میزان کالری و بیشترین مقدار فیبر و آب در سبزیجات و میوه‌ها وجود دارد.
. گوشت و ماهی: مرغ، ماهی سفید و بوقلمون از کالری کمتر برخوردارند.
. محصولات لبنی: شیر و ماست کم چرب کالری کمی دارند و منبع پروتئینی خوبی هستند.
. نوشیدنی‌های بدون شکر: نوشیدنی‌هایی مانند آب، چای و قهوه کالری کمی دارند و به شما احساس سیری می‌دهند.

این رژیم باعث تغییر در عادت‌های غذایی و بهبود سلامتی می‌شود. از مزایای این رژیم می‌توان به این موارد اشاره کرد:
. کاهش غذاهای فرآوری شده
. غذای سالم بیشتر
. مواد مغذی بیشتر
. کاهش کالری دریافتی

غذاهایی با کالری کم:
. میوه و سبزیجات: کمترین میزان کالری و بیشترین مقدار فیبر و آب در سبزیجات و میوه‌ها وجود دارد.
. گوشت و ماهی: مرغ، ماهی سفید و بوقلمون از کالری کمتر برخوردارند.
. محصولات لبنی: شیر و ماست کم چرب کالری کمی دارند و منبع پروتئینی خوبی هستند.
. نوشیدنی‌های بدون شکر: نوشیدنی‌هایی مانند آب، چای و قهوه کالری کمی دارند و به شما احساس سیری می‌دهند.

منابع:

۱- khabaronline.ir

۲- healthline.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علائم اولیه ایدز و مراحل پیشرفت آن

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , ایدز و انواع اعتیاد

 

HIV(اچ‌‌آی‌وی) ویروس خطرناکی است که از طریق سرنگ آلوده، رابطه‌ی جنسی پرخطر، فراورده‌های خونی و حتی از مادر به نوزاد منتقل می‌شود. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که HIV همان ایدز است و فرد مبتلا به آخر خط رسیده است، اما درواقع این‌طور نیست. فرد آلوده به ویروس HIV حدودا ۱۰ سال با بیماری ایدز فاصله دارد. او در صورتی‌ به ایدز مبتلا می‌شود که در همان مراحل اولیه متوجه‌ی HIV نشود و درمانش را آغاز نکند. در واقع ایدز، مرحله‌ی نهایی HIV است.

_ علائم اولیه ایدز و HIV چه هستند و کِی ظاهر می‌شوند؟
هنگامی‌که بحث عفونت HIV می‌شود، دانستن علائم اولیه آن مهم است. تشخیص زودهنگام این عفونت می‌تواند به فرد بیمار اطمینان دهد که فورا درمان مناسب را دریافت می‌کند. درمان سریع و به‌موقع HIV، می‌تواند این ویروس را کنترل کند و احتمالا باعث کُند شدن روند پیشرفت آن و ابتلا به ایدز می‌شود.

در بسیاری از اوقات، علائم مرتبط با آنفولانزا جزء اولین نشانه‌های HIV هستند. علائم اولیه ایدز و HIV عبارت‌اند از :

سردرد؛
تب؛
خستگی؛
تورم گره‌های لنفاوی؛
گلودرد؛
بثورات جلدی؛
درد عضلانی و مفصلی؛
زخم‌های دهانی؛
زخم‌های تناسلی؛
تعریق شبانه؛
اسهال.

به‌گفته‌ی وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، علائم اولیه ایدز و HIV معمولا در عرض یک تا دو ماه از سرایت آن بروز می‌کنند، اگرچه می‌توانند دو هفته پس از قرارگیری در معرض این عفونت نیز ظاهر شوند. با‌این‌حال بعضی از افراد پس از آلوده شدن به ویروس HIV، هیچ‌گونه علائم اولیه‌ای ندارند. به همین دلیل، انجام آزمایش برای تشخیص HIV بسیار مهم است.

_ انجام آزمایش
دادن آزمایش ایدز می‌تواند بسیار استرس‌آور باشد اما واقعا مهم است. یک فرد آلوده به HIV حتی بدون داشتن هیچ‌گونه علائمی، هنوز هم ناقل این عفونت است و می‌تواند از طریق تبادل مایعات بدنی، این ویروس را به‌راحتی به دیگران منتقل کند. انجام یک آزمایش HIV، تنها راهی است که مشخص می‌کند آیا فرد به این بیماری مبتلا هست یا خیر. بنابراین هرکس باید هوشمندانه عمل کند، از روابط جنسی پرخطر پرهیز کند و از این طریق از دیگران محافظت نماید. کسی که از نظر جنسی فعال است، از سرنگ‌های مشترک استفاده کرده است یا دلایل دیگری دارد که فکر می‌کند ممکن است به HIV آلوده شده باشد، باید با پزشک خود صحبت کند.

_ مراحل HIV
علائم HIV بسته به مراحل عفونت می‌توانند متفاوت باشند.

_ مرحله‌ی اول
اولین مرحله‌ی HIV به عفونت HIV حاد یا اولیه معروف است که سندروم حاد ویروسی نیز نامیده می‌شود. اکثر افراد در طول این مرحله، علائمی شبیه آنفولانزا را تجربه می‌کنند که ممکن است به‌راحتی با عفونت تنفسی یا گوارشی اشتباه گرفته شود.

_ مرحله‌ی دوم
مرحله‌ی بعدی، دوره‌ی نهفتگی بالینی است. در این مرحله از فعالیت ویروس کاسته می‌شود اما همچنان در بدن فرد آلوده وجود دارد. فرد هیچ‌گونه علائمی ندارد اما ویروس در حال گسترش‌یافتن است. این دوره‌ی نهفتگی می‌تواند ده سال یا بیشتر طول بکشد. بسیاری از افراد در طول این دوره‌ی ده ساله، هیچ گونه نشانه‌ای از HIV ندارند.

_ مرحله‌ی آخر
مرحله‌ی نهایی HIV، بیماری ایدز است. در طول این مرحله‌ی نهایی، سیستم ایمنی بدن فرد بیمار شدیدا آسیب‌دیده است و نسبت به عفونت‌های فرصت‌طلب، آسیب‌پذیر است. هنگامی که HIV به ایدز تبدیل ‌شود، ممکن است علائمی مانند حالت تهوع، استفراغ، خستگی و تب ظاهر شوند.

_ چه کسی ناقل ویروس است؟
اگرچه ممکن است زمان زیادی از ابتلای فرد به این ویروس نگذشته باشد، اما هنگامی‌که عفونت HIV اولیه دارد، همچنان ناقل این بیماری است. در طول این مرحله، جریان خون فرد مقادیر زیادی ویروس HIV دارد که باعث می‌شود به‌راحتی به دیگران منتقل شود.
از آنجا که همه‌ی افراد علائم اولیه‌ی HIV را ندارند، اگر کسی فکر می‌کند که ممکن است در معرض این ویروس قرار گرفته باشد، حتما آزمایش خون انجام دهد.

_ سایر ملاحظات
هنگامی‌که بحث علائم HIV به‌میان می‌آید، افراد باید به‌یاد داشته باشند که احساس بیماری و ناخوشی همیشه به‌خاطر خود HIV نیست. بسیاری از علائم HIV، به‌ویژه شدیدترین‌شان از عفونت‌های فرصت‌طلب نشأت می‌گیرند.

میکروارگانیسم‌هایی که مسئول این عفونت‌ها هستند، معمولا در افرادی با یک سیستم ایمنی سالم سرکوب می‌شوند. بااین‌حال، هنگامی‌که سیستم ایمنی صدمه می‌بیند، این میکروب‌ها می‌توانند به بدن حمله کنند و باعث بیماری شوند. همچنین افرادی که در طول عفونت اولیه‌ی HIV هیچ‌گونه علائمی ندارند، با تبدیل شدن این عفونت به ایدز ممکن است علامت‌دار شوند و احساس بیماری کنند.

زهر زنبور عسل حاوی نوعی سم است که می‌تواند تومورها و HIV را از بین ببرد

منابع:

۱- chetor.com

۲-healthline.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( علت خونریزی‌های قبل از یائسگی و شرایط جلوگیری آن چیست؟)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, بهداشت بانوان , سوال و پاسخ, بارداری و زایمان

_ یائسگی و دوران قبل از یائسگی چیست؟
یائسگی به معنای فقدان دوره قاعدگی به مدت یک سال است. سن میانگین برای یائسگی ۵۱ سال است اما محدوده نرمال سنی ۴۵ تا ۵۵ سال است.
سال های قبل از یائسگی را دوران قبل از یائسگی می‌گویند. این اصطلاح به دوران نزدیک به یائسگی دلالت دارد. این فاز معمولا می‌تواند تا ۱۰ سال به طول بیانجامد. در طول این دوران میزان هورمون‌ها می‌تواند بر تخمک‌گذاری تاثیر بگذارد و سبب بروز تغییراتی در دوره قاعدگی شود.

_ برخی از تغییرات شایع که در چرخه قاعدگی در دوران قبل از یائسگی اتفاق می‌افتد، چیست؟
در طول قاعدگی نرمال میزان هورمون‌های استروژن و پروژسترون با الگویی منظم افزایش و کاهش می‌یابد. تخمک‌گذاری در میانه چرخه اتفاق می‌افتد و خونریزی دو هفته بعد از آن، آغاز می‌شود. در طول دوران قبل از یائسگی ممکن است میزان هورمون‌ها از این الگوی منظم پیروی نکند. در نتیجه، شما خونریزی‌های نامنظم و لکه‌بینی خواهید داشت. برخی ماه‌ها قبل از یائسگی ممکن است خونریزی شما طولانی‌تر و سنگین‌تر باشد. در برخی ماه‌ها نیز ممکن است خونریزی کوتاه‌تر و سبک‌تری داشته باشید. تعداد روزهای بین پریود می‌تواند افزایش یا کاهش یابد. برخی ماه‌ها نیز ممکن است خونریزی اتفاق نیافتد.

_ علائم خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
خونریزی بین دوره‌های قاعدگی؛ جریان خون ممکن است نامنظم، طولانی و گاهی شدید باشد و ممکن است حاوی لخته باشد.

_ عواقب خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
معمولاً با درمان قابل علاج است.

_ عوامل خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
نشانگان تخمدان چندکیستی. چاقی استفاده از استروژن صناعی بدون پروژسترون همراه آن

_ عوارض خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
کم‌خونی سرطان (نادر ولی در صورت عدم درمان اختلال، خطر بیشتر است ).

_ دارو خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
هورمون‌ها برای تصحیح عدم تعادل هورمونی مسکن‌ها در صورت نیاز آرام‌بخش‌ها برای کاهش اضطراب (به ندرت لازم هستند). از آسپرین پرهیز کنید به ویژه اگر کم‌خون هستید.

_ علل خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
معمولاً ناشی از رشد بیش از حد آندومتر (پوشش داخلی رحم ) در اثر تحریک استروژن است. در خونریزی رحم در اثر اختلال کارکرد، تخمک‌گذاری (تشکیل و رها سازی یک تخمک از تخمدان ) به‌طور متناوب رخ می‌دهد.

_ فعالیت خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
بسته به بیماری زمینه‌ای در حد امکان فعالیت کنید. از گرما برای تسکین درد استفاده کنید: یک پوشش گرم کننده یا بطری آب داغ روی شکم یا پشت خود بگذارید. هر وقت لازم باشد، به مدت ۱۵-۱۰ دقیقه حمام آب داغ بگیرید.

_ اصول کلی درمان خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
آزمون‌های تشخیصی می‌توانند شامل بیوپسی از آندومتر (گذاشتن یک لوله نازک در داخل رحم برای به دست آوردن نمونه پوشش داخلی آن ) باشند تا مشخص شود آیا خونریزی با تخمک‌گذاری همراه است یا خیر. این کار به تعیین چگونگی ارزیابی علت کمک خواهد کرد. ممکن است قبلاً برای رد هرگونه بیماری خوش‌خیم یا بدخیمی که می‌تواند باعث خونریزی شود، آزمون‌های تشخیصی متعددی انجام شده باشد. خونریزی رحم در اثر اختلال کارکرد، تشخیص معمول برای بیماران فاقد علل قابل تشخیص به شمار می‌رود. درمان با هدف توقف خونریزی بیش از حد، تصحیح کم‌خونی در صورت وجود و پیگیری پاسخ به درمان صورت می‌گیرد. در صورت شدید بودن خونریزی ممکن است بستری شدن در بیمارستان برای تحت کنترل درآوردن آن لازم باشد. برای تسکین درد از گرما استفاده کنید. یک پوشش گرم کننده یا بطری آب داغ روی شکم یا پشت خود بگذارید. هر وقت لازم باشد، به مدت ۱۵-۱۰ دقیقه حمام آب داغ بگیرید. اگر هورمون درمانی، خونریزی را کنترل نکند، ممکن است جهت بررسی از لحاظ سایر مشکلات، اتساع و کورتاژ (اتساع گردن رحم و خراش دادن بایک کورت ) انجام گیرد. ممکن است برای برخی بیماران وقتی که تمام درمان‌های محافظه کارانه با شکست مواجه شده باشد، عمل جراحی جهت برداشتن رحم لازم باشد.

_ پیشگیری از خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
وزن مناسبی را حفظ کنید. در مورد هرگونه هورمون درمانی از توصیه‌های پزشکی پیروی کنید.

_ رژیم غذایی خونریزی غیرطبیعی قبل از یائسگی از رحم‌
رژیم غذایی خاصی ندارد.

 

منابع:

۱- dorvana.com

۲- drsaina.com

0
1 95 96 97 98 99 164