Regular Post
نوشته شده توسط شیرین کریمی

۱۷ دروغ رایج که بیمار به پزشک خود می‌گوید (و چرا باید این دروغ‌ها را نگوید)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی, اخبار پزشکی, دارونامه , تغذیه سالم

 

به گزارش سایت thehealthy.com

گاهی اوقات یک دروغ کوچک ضرری ندارد. اما در این موارد حتی یک دروغ کوچک هم می‌تواند بسیار مضّر باشد. برای مثال: من تمام داروهایم را طبق دستور پزشک مصرف می‌کنم.

دکتر رژینا دروز، پزشک متخصص قلب و عروق می‌گوید: «بیماران اغلب می‌گویند که همه داروهای خود را به موقع مصرف می‌کنند. اما عدم مصرف به موقع داروها ممکن است منجر به تجویز داروهای اضافی شود، زیرا ممکن است پزشکان فکر کنند با وجود مصرف داروهای قبلی بیمار هنوز به داروی دیگری نیاز دارد. این امر خطرِ عوارض جانبی، تداخلات با داروهای دیگر و هزینه‌ها را افزایش می‌دهد.»

هله‌هوله؟ من هرگز از این چیزها نمی‌خورم.

دکتر کریستین آرتور، پزشک داخلی در مرکز پزشکی فانتن‌ولی می‌گوید: «اغلب اوقات مبتلایان به دیابت، کلسترول بالا یا چاقی می‌گویند که هیچ چیز بدی نمی‌خورند  و آنها نمی توانند بفهمند چرا آزمایشگاه‌های آن‌ها هنوز غیرطبیعی است یا چرا وزن کم نمی‌کنند. وقتی از آنها سؤال می‌شود که آیا آن‌ها چربی‌های اشباع‌شده یا قندهای فرآوری‌شده می‌خورند، می‌گویند نه. اما آزمایش‌های آنها چیز دیگری نشان می‌دهند. بسیار مهم است که بدانیم در واقع فرد چه چیزی می‌خورد. اگر کسی با دقت رژیم خود را دنبال می‌کند اما آزمایش‌های او هنوز غیر طبیعی است ممکن است به داروهای بیشتری احتیاج داشته باشد. اگر پزشک شما بداند که شما واقعاً قند و چربی اشباع‌شده نمی‌خورید، می‌تواند قبل از تجویز داروی بیشتر، رژیم غذایی شما را تغییر دهد.»

من هیچ دردی ندارم

«بعضی اوقات بیماران می‌گویند بعد از مداوا حال‌شان خوب است، اما بعداً از اعضای خانواده می‌شنوم که بیمار عوارض جانبی داشته است. یا گاهی اوقات آنها علائم بیماری خود را پنهان می‌کنند. این ممکن است یک مکانیسم دفاعی برای نادیده گرفتن درد باشد یا ممکن است آنها از حقیقت در مورد وضعیت خود بترسند. اما مهم است که بیماران درمورد اینکه واقعاً چه احساسی دارند دروغ نگویند. دروغ‌گفتن در این مورد می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری نادرست در مورد روش درمان بشود. همچنین برخی از عوارض جانبی ممکن است دائمی بشوند و حتی باعث ناتوانی شوند.»

من بسیار مراقب قند خونم هستم

دکتر استیون لومیس، رئیس انجمن اپتومتریک آمریکا می‌گوید: «من اغلب متوجه می‌شوم که برخی از بیماران مبتلا به دیابت دربارۀ سطح قند خون چیزی نمی‌دانند و یا نمی‌توانند سطح قند خون‌شان را اندازه بگیرند بی اطلاع هستند و نمی‌دانند سطح قند خونشان چقدر است. مهم است که بیماران دیابتی سطح قند خون‌شان را بدانند زیرا این بیماران در معرض خطر قابل توجهی برای ابتلا به بیماری‌های چشمی هستند بیماری‌هایی مثل آب سیاه، آب مروارید و دیابت چشمی که غالباً کشف نمی‌شوند. توصیه می‌کنیم که سطح A1C [قند خون] خود را کنترل کنید و هر سال توسط پزشک بینایی‌سنجی معاینه چشم را انجام دهید.»

سال‌ها پیش سیگار را ترک کردم!

دکتر لارا دوگان، جراح پلاستیک و ترمیمی می‌گوید: «من بیمارانی داشته‌ام که دربارۀ سابقۀ مصرف سیگار با من صادق نبوده‌اند و این مسئله‌ساز است زیرا مصرف هر اندازه نیکوتین یا مشتقات دخانیات می‌تواند روند بهبودی را به شکل جدی کند سازد. این امر به خصوص در عمل‌های پلاستیک لیفت صورت و برداشتن چربی شکم مشکل‌ساز است. این موضوع باعث شد تصمیم بگیرم دیگر جراحی زیبایی انتخابی را بر روی افراد سیگاری فعال انجام ندهم.»

من هر روز کرم ضدآفتاب می‌زنم

دکتر لورن پلاک متخصص پوست و عضو آکادمی پوست آمریکا می‌گوید: «اگر بیماران از کرِم‌ ضدآفتاب استفاده نمی‌کنند با پزشک صادق باشند تا ما ببینیم چطور می‌توانیم این مشکل را حل کنیم و بدانیم چرا آنها از کرم‌های ضدآفتاب استفاده نمی‌کنند. حساسیت به کرم‌ ضدآفتاب واقعیت دارد و به طور مرتب اتفاق می‌افتد به همین دلیل من دو نوع ضدآفتابِ ضدحساسیت را توصیه می‌کنم که به شکل طبیعی از نفوذ نور خورشید جلوگیری می‌کنند (زینک اکسید و تیتانیوم دی‌اکسید). تمام ضدآفتاب‌ها برای همه مفید نیستند، به همین دلیل ما یا باید یک راه‌حل برای مشکل آنها پیدا کنیم یا می‌توانیم سایر محصولات ضدآفتاب مثل لباس‌های محافظ در برابر نور خورشید فکر کنیم.»

فقط یک پیک نوشیدنی الکلی مصرف کردم

دکتر متیو شواتز، پزشک سرطان‌شناس از مرکز سرطان نوادا می‌گوید: «پرسیدن از بیماران دربارۀ تعداد نوشیدنی‌های الکلی در روز اهمیت دارد زیرا پاسخ آنها بر شیوه و سرعت درمان اثر دارد. بیشتر بیماران می‌گویند: «فقط یکی» ولی این «یکی» می‌تواند هر معنایی داشته باشد. من دریافتم که «فقط یکی» برای یکی از بیمارانم به معنی هر شب یک بطری کامل شراب همراه با شام بود. مصرف یک نوع نوشیدنی الکلی در روز لزوماً بد نیست اما اگر مقدار آن بیشتر از ۱۲ اونس آبجو (هر اونس تقریبا برابر است با ۲۸ گرم است) یا ۵ اونس شراب و یا یک و نیم اونس مشروبات الکلی قوی (ویسکی، کنیاک، جین، ودکا و …) باشد می‌تواند عوارض جانبی را در طول درمان افزایش دهد و همچنین خطر طولانی شدن مدت بستری در بیمارستان را بالا ببرد.»

داروهای ضددردم را گم کرده‌ام: به داروی بیشتری نیاز دارم

دکتر استیو یون، متخصص درمان بیماری به روش فیزیکی در کلینیک ارتوپدی لس‌آنجلس می‌گوید: «تحقیقات زیادی مشکلات ناشی از استفاده از داروهای مخدر برای درمان دردهای مزمن را نشان می‌دهند، پزشکان برای کنترل درد کمتر مایل به تجویز فقط داروهای ضد درد هستند و معمولاً داروهای مخدر را نیز برای کاهش درد تجویز می‌کنند. گردش اطلاعات دربارۀ اثرات ناتوان‌کنندۀ درد و داشتن انتظارات واقع‌بینانه در کنترل درد می‌تواند به شکل فراگیری استفاده از روش‌های درمانی مختلف برای درمان درد و یا حتی استفاده از داروهای ضدمخدر را بهبود بخشد. تلاش برای به دست آوردن داروهای بیشتر با رفتاری غیرصادقانه می‌تواند باعث ایجاد حس بی‌اعتمادی بین بیمار و پزشک شود.»

صدای شما را خوب می‌شنوم

دکتر سریک چروکوری، پزشک متخصص گوش و حلق و بینی در شیکاگو و بنیانگذار مرکز MDHearingAid می‌گوید: «بیماران اغلب پایین بودن سطح شنوایی‌شان را بی‌اهمیت جلوه می‌دهند. آنها ممکن است احساس کنند شنوایی‌شان «آنقدرها هم بد نیست» یا اینکه دیگران با صدای پایین حرف می‌زنند. همچنین ممکن است این بیماران دروغ بگویند چون می‌خواهند از زیر بار هزینه و مشکلات تهیه سمعک در بروند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که اگر مشکل شنوایی درمان نشود باعث انزوای اجتماعی، افسردگی و از همه مهمتر آلزایمر و زوال عقل می‌شود. اگر مشکل شنوایی زود درمان شود نتیجه بهتری خواهد داشت و مطالعات توصیه می‌کنند استفاده از سمعک استقلال فرد را طولانی‌تر می‌کند و از زوال عقل جلوگیری می‌کند.»

البته که تمرینات توانبخشی جسمی‌ام را انجام می‌دهم

دکتر نوح ریزمن، جراح ارتوپدی در مرکز ارتوپدی پیشرفته می‌گوید: «من همیشه به بیماران می‌گویم «جراحی بخش آسان کار است. بخش سخت کار توانبخشی جسمی است و تمام آن به شما بستگی دارد.» اگر بیماران سعی کنند خیلی سریع این دوره را بگذرانند ممکن است به خودشان آسیب بزنند و یا نتیجه‌گیری را به خطر بیندازند. اگر بیماران در تمام جلسات درمان شرکت نکنند یا تمرینات‌شان را در خانه انجام بدهند، بدن‌شان می‌تواند دائم سفت یا شل شود. در هر صورت، بیماران باید در دورۀ بهبودی و ریکاوری به روند درمان متعهد باشند تا موفق شوند و لازم است صادق باشند تا ما بتوانیم مشکلات را زودتر تشخیص دهیم و تا زمانی که قابل رفع‌شدن هستند آنها را رفع کنیم.»

من فقط یک نوع ویتامین مصرف می‌کنم

دکتر مارک ولِک، متخصص خون و سرطان‌شناس در موسسه سرطان میسوری می‌گوید: «باید هرچیزی که مصرف می‌کنید را به پزشک اطلاع دهید. بسیاری از بیماران مکمل‌های غذایی و گیاهان دارویی مصرف می‌کنند، اما به دلیل عدم نظارت دقیق روی نحوۀ تولید، با دشواری می‌توان فهمید بیشتر مکمل‌ها و گیاهان دارویی حاوی چه نوع مواد و ترکیباتی هستند. و مطالعات زیادی نشان داده‌اند که بسیاری از مکمل‌ها حتی حاوی موادی که باید داشته باشند نیستند. و برخی از مکمل‌ها در واقع می‌توانند با عث آسیب و تداخل دارویی شوند.»

صدمه‌ای نمی‌بینم

دکتر شاهر یوسف، جراح ارتوپد در مرکز پیشرفتۀ ارتوپدی می‌گوید: «امروزه فشار زیادی بر روی افراد است، به خصوص بر روی افرادی که بسیار اهل رقابت هستند و به ویژه در ورزش‌های قهرمانی. بیماران اغلب علائم را به حداقل می‌رسانند یا ممکن است در گزارش دادن دردشان به پزشک تردید کنند زیرا خودشان را به تمامی وقف تمرینات و مسابقات کرده‌اند. ممکن است بیماری بگوید بهبود یافته است ولی در واقع هنوز نیاز به درمان داشته باشد. اما با بازگشتن به تمرینات خیلی زود می‌تواند صدمۀ بدتری ببیند یا حتی بدتر از آن، آسیب‌های دیگری به آسیب قبلی اضافه شود.»

من هرگز پوستم را برنزه نکرده‌ام

دکتر لورن پلاک متخصص پوست و عضو آکادمی پوست آمریکا می‌گوید: «افراد کمی قبول می‌کنند که در گذشته پوستشان را برنزه کرده‌اند، اما در دست داشتن سابقۀ برنزه کردن شما اهمیت دارد تا بیمار به طور مرتب برای سرطان پوست معاینه شود. من توصیه می‌کنم که هر بیماری که در گذشته پوستش را برنزه کرده است هر سال برای سرطان پوست معاینه شود. سرطان پوست را در مراحل اولیه بهتر می‌توان درمان کرد.»

من همیشه ورزش می‌کنم

دکتر مارک ولِک، متخصص خون و سرطان‌شناس در موسسه سرطان میسوری می‌گوید: «افراد با دروغ گفتن دربارۀ میزان تحرک و ورزش‌شان سعی دارند پزشک‌شان را متقاعد کنند که آنها از نظر جسمی فعال هستند در صورتی که در واقع آنها فقط از روی مبل بلند می‌شوند و می‌روند به آشپزخانه. ورزش به عنوان یک درمان کمکی فوق‌العاده گرانبها در درمان و پیشگیری از بیماری بسیار اثرگذار است. چاقی منجر به بالا رفتن احتمال ابتلا به دیابت و بیماری قلبی می‌شود و ارتباط مستقیم دارد با چند نوع سرطان مانند سرطان پستان و سرطان روده بزرگ.»

ما همیشه از کاندوم استفاده می‌کنیم

«کاندوم بهترین راه برای پیشگیری از عفونت‌های مقاربتی، بارداری و عفونت HIV است. اما کاندوم آن طور که باید در میان افراد جوان (و پیر) مجردی که از نظر جنسی فعال هستند رایج نیست. استفاده از کاندوم همچنین از بیماری‌های مرتبط با HPV مانند سرطان دهانۀ رحم جلوگیری می‌کند. کاندوم‌ صددرصد در مقابل عفونت‌ها محافظ نیست اما قطعاً بهترین ابزار برای پیشگیری از مشکلات ناخواسته است.»

مواد مخدر؟ نه هرگز، من نه

دکتر فیلیپ ورتمن، مدیر مرکز داروی تولیدمثل مردان و وازکتومی معکوس در لس آنجلس می‌گوید: «برخی از بیماران استفاده از مواد مخدر تفریحی مانند ماری جوانا را انکار می‌کنند. آنها نمی‌خواهند این موضوع در سوابق پزشکی رسمی‌شان ثبت شود به دلیل واکنش‌هایی که در محل کارشان می‌بینند یا به دلیل شرکت‌های بیمه. برخی از مردان انکار می‌کنند که تحت درمان تستسترون هستند زیرا نمی‌خواهند همسران‌شان یا دیگران بدانند که او داروهای استروئیدی یا هورمونی مصرف می‌کند. اما اطلاع داشتن از مصرف این مواد مهم است زیرا بر روی باروری اثر می‌گذارند و عوارض جانبی دارند. بیماران باید کاملاً با پزشکان خود روراست باشند تا پزشک بداند چطور می‌تواند به بهترین نحو به بازگشت سلامتی و حفظ سلامتی بیمار کمک کند و به اهداف مورد نظر برسند.»

قسم می‌خورم که اختلال خوردن ندارم

«افراد مبتلا به بی‌اشتهایی بیش از آنچه خورده‌اند گزارش دهند و افراد مبتلا به پرخوری ممکن است کمتر از آنچه خورده‌اند گزارش دهند. من این مورد را دقیقاً «دروغ گویی» نمی‌دانم زیرا بیماران مبتلا به اختلالات خوردن اغلب شرم دارند از گفتن علائم بیماری‌شان. اما مهم است که پزشک اطلاعات دقیقی دریافت کند تا بتواند اختلالات احتمالی الکترولیت، اختلال در هورمون و سایر موارد پزشکی را کنترل کند. اختلال در خوردن قابل درمان است، و مداخلۀ زودهنگام با درمان بهتر رابطه مستقیم دارد.»

 

منبع: thehealthy.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

گلوتاتیون چیست؟ خواص این آنتی‌اکسیدان قوی و ضدسرطان را بشناسید

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,اخبار پزشکی ,تغذیه سالم ,دارونامه

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

گلوتاتیون چیست؟ گلوتاتیون آنتی‌اکسیدانی قدرتمند است که به گفتهٔ محققان مزایای متعددی برای سلامتی دارد. این اظهارنظرها باعث شده‌اند تا بیش از پیش به این آنتی‌اکسیدان توجه شود. بعضی از مردم باور دارند که این ماده خواص ضدپیری دارد، برای درمان اوتیسم مفید است و سوخت‌وساز چربی‌ها را افزایش می‌دهد و حتی از بروز سرطان هم جلوگیری می‌کند. اما آیا این گفته‌ها حقیقت دارند؟

_ گلوتاتیون چیست؟
گلوتاتیون آنتی‌اکسیدانی قدرتمند است که در تمامی سلول‌های بدن وجود دارد. این آنتی‌اکسیدان از سه مولکول مختلف تشکیل شده است که ما به آنها آمینواسید می‌گوییم.
آمینواسیدها طبق الگوهای مختلفی ترکیب می‌شوند تا پروتئین‌های موجود در بدن را تشکیل دهند.
یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد گلوتاتیون این است که به‌طور طبیعی در کبد تولید می‌شود؛ اتفاقی که برای بیشتر آنتی‌اکسیدان‌ها نمی‌افتد.

گلوتاتیون کارکردهای بسیاری دارد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:

ساخت دی‌اِن‌اِی که پایهٔ اصلی پروتئین‌ها و سلول‌هاست؛
تقویت سیستم ایمنی؛
تشکیل سلول‌های اسپرم؛
تجزیهٔ بعضی از رادیکال های آزاد؛
بهبود کارکرد بعضی از آنزیم‌ها؛
بازسازی ویتامین C و ویتامین E؛
خارج کردن جیوهٔ موجود در مغز (باقی ماندن جیوه در مغز می‌تواند خطرساز باشد و منجر به بروز برخی اختلالات مغزی و عصبی شود)؛
کمک به کبد و کیسهٔ صفرا برای کنار آمدن با چربی‌ها؛
کمک به مرگ سلولیِ رایج در بدن (فرایندی که به خزان یاخته‌ای یا آپوپتوز معروف است).

_ راهکارهایی برای افزایش میزان گلوتاتیون موجود در بدن
محققان بر این باورند که کاهش سطح گلوتاتیون موجود در بدن، می‌تواند خطر بروز برخی بیماری‌ها را افزایش دهد. برای جلوگیری از این اتفاق می‌توان از مکمل‌های حاوی گلوتاتیون استفاده کرد که به دو شکل خوراکی و تزریقی در دسترس هستند.

راهکار دیگر، استفاده از سایر مکمل‌هایی است که تولید طبیعی گلوتاتیون را در بدن افزایش می‌دهند. این مکمل‌ها عبارتند از:

مکمل خارمریم (خارمریم، به انگلیسی milk thistle گیاهی است دارویی با خواص متنوع)؛
استیل سیستئین (نوعی مکمل خلط‌آور است که از آن برای رفع مسمویت ناشی از مصرف استامینوفن و دفع خلط مجاری تنفسی استفاده می‌شود)؛
سوپراکسید دیسموتاز (نوعی مکمل آنتی‌اکسیدانی است که ازجمله خواص آن می‌توان به ترمیم سلول‌ها اشاره کرد).

کاهش تماس با ترکیبات سمی و مضر و استفادهٔ بیشتر از مواد خوراکی سالم و مفید در رژیم غذایی نیز راهکارهایی طبیعی برای افزایش سطح گلوتاتیون در بدن هستند.

_ خواص گلوتاتیون برای سلامتی
مواردی که درادامه خواهید دید، بخشی از خواص گلوتاتیون هستند:
۱. فعالیت آنتی‌اکسیدانی
رادیکال‌های آزاد موجب بروز علایم کهولت سن می‌شوند و خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها را افزایش می‌دهند. آنتی‌اکسیدان‌ها از بدن دربرابر آسیب ناشی از این رادیکال‌ها محافظت می‌کنند.
همان‌طور که پیش از این گفته شد، گلوتاتیون نوعی آنتی‌اکسیدان بسیار قدرتمند است. گلوتاتیون بخشی از این اثرگذاری قابل‌ملاحظه را مدیون حجم زیاد خود در بدن است: این آنتی‌اکسیدان با غلظت بسیار بالایی در تمامی سلول‌های بدن وجود دارد.

۲. جلوگیری از پیشرفت سرطان
بعضی از تحقیقات نشان می‌دهند که گلوتاتیون می‌تواند در پیشگیری از پیشرفت سرطان تأثیرگذار باشد.
درعین‌حال، نکتهٔ دیگری هم در این تحقیقات روشن شده است؛ اینکه گلوتاتیون می‌تواند حساسیت تومورهای سرطانی را نسبت به شیمی درمانی، که از رایج‌ترین درمان‌های سرطان است، کم کند.
برای مشخص شدن نقش دقیق گلوتاتیون در بهبود سرطان، باید منتظر تحقیقات بیشتری باشیم.

۳. کاهش صدمات سلولی در بیماری‌های کبدی
هپاتیت (التهاب کبد)، سوءمصرف نوشیدنی‌های الکلی و کبد چرب، به سلول‌های کبد آسیب وارد می‌کنند.
آزمایش کوچکی که در سال ۲۰۱۷ انجام شد، مشخص کرد که گلوتاتیون به‌دلیل داشتن خواص آنتی‌اکسیدانی و سم‌زدایی بدن، می‌تواند صدمات ناشی از کبد چرب غیرالکلی را درمان کند.
البته محققان این آزمایش عنوان کرده‌اند که برای تأیید قطعی این خاصیت گلوتاتیون به تحقیقات گسترده‌تری نیاز است.

۴. افزایش حساسیت انسولین
مقاوت دربرابر انسولین می‌تواند منجر به بروز دیابت نوع ۲ شود. بدن با تولید انسولین، گلوکز (قند) موجود در خون را به سلول‌ها منتقل و از آن به‌عنوان منبع انرژی استفاده می‌کند.

مطالعهٔ کوچکی در سال ۲۰۱۸ مشخص کرد که بدن افراد مقاوم به انسولین، معمولا سطوح کمتری از گلوتاتیون را تولید می‌کند. به‌خصوص اگر افراد سابقهٔ ابتلا به اختلالاتی مثل نوروپاتی (نوعی اختلال عصبی است) یا رتینوپاتی (یا شبکیه‌ رنجوری، نوعی آسیب‌دیدگی در شبکیهٔ چشم است) را هم داشته باشند. پژوهشی که در سال ۲۰۱۳ انجام شد نیز این نتایج را تأیید می‌کند.

۵. تخفیف علائم بیماری پارکینسون
بنابر نتایج برخی تحقیقات، شواهدی به دست آمده است که نشان می‌دهند با ثابت نگه داشتن سطوح گلوتاتیون در بدن، می‌توان به کاهش علائم بیماری پارکینسون کمک کرد.
این تحقیقات تزریق مکمل گلوتاتیون را به‌عنوان درمانی مناسب برای بیماران مبتلا به پارکینسون پیشنهاد داده‌اند. از سوی دیگر راجع به مصرف قرص مکمل گلوتاتیون توضیح چندانی داده نشده است. به همین خاطر در این مورد هم باید منتظر تحقیقات بیشتری باشیم.

۶. کاهش آسیب ناشی از کولیت رودهٔ بزرگ (کولیت اولسراتیو)
همچون سایر اختلال‌های التهابی، کولیت رودهٔ بزرگ نیز با آسیب اکسایشی (به انگلیسی oxidative damage، به برهم ریختن تعادل میان رادیکال‌های آزاد و آنتی‌اکسیدان موجود در بدن گفته می‌شود) و اضطراب در ارتباط است.
طی مطالعاتی که در سال ۲۰۰۳ در این باره صورت گرفت، مشخص شد که مکمل‌های حاوی گلوتاتیون می‌توانند تاحدودی آسیب واردشده به رودهٔ بزرگ را در موش‌ها بهبود بخشند.‌
البته اثرگذاری گلوتاتیون بر بهبود رودهٔ بزرگ انسان نیازمند بررسی‌های بیشتری است.

۷. درمان اختلال‌های طیف اوتیسم
بخشی از شواهد به‌دست‌آمده از بررسی‌ها، حاکی از آن هستند که سطح گلوتاتیون موجود در بدن کودکان مبتلا به اوتیسم، درمقایسه با دیگر کودکان کمتر است.
در سال ۲۰۱۱، محققان به این نتیجه رسیدند که مکمل خوراکی گلوتاتیون یا آمپول آن می‌تواند به کاهش برخی از علایم اوتیسم کمک کند. البته محققان در این آزمایش بهبود علایم اوتیسم در کودکان را موردبررسی قرار ندادند، بنابراین برای اثبات تأثیر گلوتاتیون در بهبود اوتیسم به بررسی‌های بیشتری نیاز است.

کلام آخر
همان‌طور که در این مطلب مطالعه کردید، گلوتاتیون آنتی‌اکسیدانی بسیار قدرتمند است که بدن ما روزانه آن را تولید و مصرف می‌کند. تحقیقات نشان داده‌اند که کمبود این ماده در بدن با بروز مشکلات جسمی متعددی در ارتباط است.
مکمل‌های خوراکی و تزریقی گلوتاتیون برای رفع مشکل بسیاری از افراد مناسب است، بااین‌حال، ممکن است برای برخی دیگر مناسب نباشد و با سایر داروهای مصرفی تداخل دارویی ایجاد کند. بنابراین حتما پیش از مصرف مکمل‌های گلوتاتیون با پزشک خود مشورت کنید.

منابع:

۱- chetor.com

۲- medicalnewstoday.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط شیرین کریمی

دانشمندان راه جدیدی برای درمان دیابت نوع ۲ کشف کرده‌اند

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی  , اخبار پزشکی

 

به گزارش صفحه Science Nature Page

یک ایمپلنت تازه ساخته‌شده نشان می‌دهد وقتی داروهای دیابت در جریان خون کافئین پیدا می‌کنند پخش می‌شوند. این ایمپلنت جدید طوری طراحی شده است که بتوان یک تزریق در بازو را با یک فنجان اسپرسو جایگزین کرد. این کاشت حاوی صدها هزار سلول طراح است که هنگام کشف کافئین در جریان خون، دارو را آزاد می کنند. آزمایشات بر روی موش‌ها نشان داد که ایمپلنت قرار داده شده در زیر پوست توسط کافئین موجود در قهوه، چای یا نوشیدنی‌های انرژی‌زا می‌تواند برای تولید دارویی که سطح قندخون موش‌ها را کنترل می‌کند، فعال شود. دانشمندان برای افزایش دوز صرفاً قهوۀ قوی‌تری به بدن موش‌ها وارد کردند. این ایمپلنت به این زودی‌ها برای انسان آماده نمی‌شود. و این تحقیق می‌تواند تا یک دهۀ بعد و پس از انجام آزمایشات لازم در انسان‌ها قابل کاربرد باشد، یعنی زمانی که مطمئن بشوند خطری ندارد و امن و مؤثر است. در نهایت این شیوۀ درمان می‌تواند جایگزین تزریق‌های منظمی بشود که بسیاری از دیابتی‌ها به آن نیاز دارند. این ایمپلنت می‌تواند از ۶ ماه تا یک سال دوام بیاورد. محققان برای دستیابی به این هدف، سلول‌های انسانی را اصلاح کردند تا یک داروی دیابت به نام GLP-1 تهیه کنند. این دارو سلول‌های بتا را در لوزالمعده تحریک می‌کند تا انسولین تولید کند، و انسولین هم میزان قندخون را کنترل می‌کند. سلول‌های طراح حاوی یک مدار ژن هستند که به آنها امکان می‌دهد هنگام عبور از جریان خون، مولکول‌های کافئین را تشخیص دهند.

هنگامی که سلول‌ها کافئین را تشخیص می‌دهند، آغاز به ساختن داروی GLP-1 می کنند. این کاشت از هزاران کپسول ژل مانند تشکیل شده است که هریک از آنها حاوی صدها سلول طراح  هستند.

وقتی آنها را زیر پوست تزریق می‌کنید، مانند خاویار به هم می‌چسبند. کپسول‌های ژل سلول‌ها را از سیستم ایمنی بدن محافظت می‌کنند اما اجازه می‌دهند کافئین داخل بدن بشود و GLP-1 از بدن خارج شود. دانشمندان برای دیدن اینکه سلول‌ها تا چه حد خوب کار می‌کنند، آنها را در معرض نوشیدنی‌هایی با مقادیر مختلف کافئین قرار می‌دهند، از شیرهای شکلات و چای گیاهی گرفته تا کولا. چای‌های گیاهی و شیرهای شکلاتی هیچ تاثیری بر روی سلول‌ها نداشتند اما سایر نوشیدنی‌ها باعث شدند تا بسته به مقدار کافئین در گلبول‌های مختلف GLP-1 تولید کنند.

منبع: ScienceNaturePage

0
Regular Post
نوشته شده توسط شیرین کریمی

عدم موفقیت مکمل ویتامین D3 در پایین آوردن قابل توجه خطر ابتلا به دیابت در بیماران مبتلا به پیش‌دیابت

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی , اخبار پزشکی

 

به گزارش کلینیک کلیولند که در تاریخ ۷ ژوئن ۲۰۱۹ منتشر شده است.

مطالعات نشان دادند که استانداردهای طلایی برای پیشگیری از دیابت کاهش وزن، تغذیه و ورزش است.

بر اساس گزارشی که به تازگی در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، مکمل ویتامین D3 اگر نگوییم هیچ اما مزایای اندکی در مورد پیشگیری از دیابت در بیماران مبتلا به پیش‌دیابت دارد. کلینیک کلیولند یکی از ۲۲ مرکز پزشکی آکادمیک در ایالات متحد آمریکاست که در کنار مؤسسۀ ملّی دیابت و بیماری‌های کلیوی و گوارشی در این مطالعه همکاری می‌کند.

ادعاهای نظری بدون شواهد بالینی

گمان می‌رفت که سطوح پایین ویتامین D می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را برای بیماران مبتلا به پیش‌دیابت افزایش دهد و مکمل‌هایی که حاوی ویتامین D3 هستند می‌توانند این خطر را کاهش دهند. تا همین اواخز شواهد بالینی زیادی برای اثبات یا رد چنین نظری وجود نداشته است.

در مطالعۀ ما ۲۴۲۳ شرکت‌کننده به شکل تصادفی انتخاب شدند، همۀ آنها دست کم دو دستورالعمل از سه دستروالعمل شاخص گلیسمی (قند خون) را انجام دادند، این مطالعه توسط انجمن دیابت آمریکا (ADA) برای بیماران مبتلا به پیش‎‌دیابت انجام گرفت:

  • گلوکز ناشتا ۱۰۰-۱۲۵ mg/dl؛
  • قند خون ناشتا ۱۴۰-۱۹۹ mg/d دو ساعت پس از دریافت ۷۵ گرم گلوکز خوراکی؛
  • آزمایش هموگلوبین ای وان سی (HbA1c) از ۵٫۷ درصد تا ۶٫۴ درصد

ما به طور تصادفی و بدون توجه به پایۀ سطح سرم ۲۵هیدروکسی‌ویتامین D در بیماران، آنها را به دو گروه تقسیمبندی کردیم. گروه درمان (n=1211) یک کپسول سافت‌ژل حاوی ۴۰۰۰ IU ویتامین D3 در هر روز دریافت کردند. گروه دیگر (n=1212) دارونما یا داروی بی اثر دریافت کردند. از شرکت‌کنندگان خواسته شد که مصرف هرگونه مکمل خارج از این مطالعه را کم کنند و به مصرف ۱۰۰۰ IU ویتامین D3 و ۶۰۰ میلی گرم کلسیم در روز محدود شدند. ما با دقت پیروی شرکت‌کنندگان از پروتکل مطالعه را تحت نظر داشتیم، سه و شش ماه پس از انتخاب تصادفی و بعد دو بار در سال آنها را معاینه کردیم. همچنین از طریق تماس تلفنی یا ایمیلی آنها را تشویق کردیم که دستورالعمل‌ها را دنبال کنند و ادامه دهند.

سطوح ویتامین D افزایش یافت، اما بدون تاثیر قابل توجه بر روی خطر ابتلا به دیابت

سطوح سرم پایه در گروه درمان ۲۷٫۷  ng/ml بود و در گروهی که دارونما مصرف کردند ۲۸٫۲ ng/ml بود. البته عجیب نیست که سطح ۲۵هیدروکسی‌ویتامین D در گروه درمان به طور چشمگیری افزایش یافته است. پس از دریافت مکمل‌ها به مدت ۲۴ ماه، سطوح سرم گروه درمان تا ۵۳٫۶ ng/ml  بالا رفت و این افزایش برای گروهی که دارونما مصرف کرد به میزان ۲۸٫۸ ng/ml بود.

به منظور تعیین تاثیر مکمل‌های ویتامین D3 بر روی خطر ابتلا به دیابت ما به زمان ابتلا به دیابت بر پایۀ شاخص قند خون ADA یا زمان استفادۀ شرکت‌کنندگان از داروهای خاص دیابت توجه کردیم.

بر اساس یافته‌های این مطالعه، ۶۱۶ نفر به دیابت مبتلا شدند. ابتلا به دیابت تقریباً به طور تساوی میان دو گروه رخ داد، در گروه درمان ۴۷٫۶ درصد و در گروهی که دارونما مصرف کردند ۵۲٫۴ درصد به دیابت مبتلا شدند.

ما دریافتیم که در جمعیتی که در معرض خطر بالای ابتلا به T2D قرار دارند و بر پایۀ سرم ۲۵ هیدروکسی‌ویتامین D انتخاب نشدند، با مصرف مکمل‌ها تا ۴۰۰۰ IU  در روز کاهش چشمگیری در ابتلا به دیابت نداشتند.

تا زمانی که ما تحقیقاتمان را کامل کردیم نتایج دو مطالعۀ دیگر منتشر شد که نتایجی مشابه را اعلام کردند. یکی از این مطالعات نشان می‌داد که مصرف مکمل‌ها تا مقدار ۲۰۰۰۰ IU  در هفته خطر ابتلا به دیابت را کاهش می‌دهد اما نه به مقداری که از نظر آماری معنادار و مهم باشد. مطالعۀ دیگر که با داروی الدِکالسیتول (eldecalcitol) کامل شده بود نیز نشان داده بود که مصرف ویتامین D اثر قابل توجهی بر پایین آمدن خطر ابتلا به دیابت ندارد.

استانداردهای طلایی برای پیشگیری از دیابت کاهش وزن، تغذیه و ورزش است.

 

منبع: Cleveland Clinic

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ ( علت شب ادراری کودکان چیست؟ )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , سوال و پاسخ, بهداشت کودکان , والدین موفق

 

شب ادراری، بی‌اختیاری ادراری یا انوروزیس شبانه، خروج غیرارادی ادرار در طول خواب است. ادرارکردن در کودکان و نوزادان به‌طور غیرارادی صورت می‌گیرد و از همین روی، شب ادراری کودکان تلقی می‌شود. اغلب کودکان نیز با رسیدن به سن ۴ سالگی به سطحی از توانایی در کنترل مثانه می‌رسند. زمان رسیدن به کنترل کامل ادرار در هر شخص متفاوت است.

_ شب ادراری چیست؟
همان‌طور که عنوان شد، پایان شب ادراری در افراد مختلف متفاوت است. برخی از والدین خیلی زودتر از موعد مطلوب، از فرزند خود انتظار دارند که با شب ادراری خداحافظی کند. خانواده‌ها و مراقبان کودک بنا به زمینه‌های فرهنگی و نگرش خاص خود، نظرات متفاوتی درباره‌ی زمان پایان شب ادراری دارند. عواملی که بر سن مناسب پایان شب ادراری کودکان تأثیر دارند، از قرار زیر هستند:

جنسیت کودک در شب ادراری مؤثر است: پسران بیشتر از دختران به این مسأله دچار می‌شوند؛
رشد و بلوغ کودکان در شب ادراری نقش دارد؛
سلامت جسمی و احساسی افراد در این زمینه مهم است. برای مثال بیماری‌های مزمن یا سوءاستفاده جسمی و عاطفی می‌تواند زمینه‌ی شب ادراری در فرد را گسترش بدهد.

شب ادراری کودکان مشکلی شایع است. در گذشته برای رهایی از این مشکل انتخاب‌های متعددی پیش روی والدین و فرزندان‌شان قرار نداشت، اما اخیرا برای از بین‌رفتن این مسأله لازم به صبر نیست تا کودک بزرگ شود و مشکل خودبه‌‌خود حل شود. انواع ابزارها، درمان‌ها و تکنیک‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا در طول شب، رختخوابی خشک و تمیز داشته باشند.

_ علت شب ادراری کودکان چیست؟
این احتمال وجود دارد که شب ادراری کودکان نتیجه‌ی بیماری‌های پنهان در بدن آنها باشد. با این وجود بسیاری از کودکان بدون ابتلا به هیچ‌گونه بیماری خاصی صرفا دچار مشکل شب ادراری هستند. درواقع، تنها در بخش کمی از کودکان علت اساسی و حقیقی خیس‌کردن رختخواب قابل شناسایی است. با این وجود نمی‌توان تشخیص داد که بی‌اختیاری ادرار در افراد ناخودآگاه صورت می‌گیرد یا با کنترل و بنا به علتی مشخص به وقوع می‌پیوندد. در اینباره نمی‌توان احکام کلی صادر کرد یا افراد با این مشکل را خیره‌سر، نافرمان و تنبل خواند. همان‌طور که عنوان شد، علت اساسی و بنیادین این مسأله به سختی محرز می‌شود.

_ انواع شب ادراری در کودکان

دو نوع کلی از شب ادراری وجود دارد:

شب ادراری اولیه؛
شب ادراری ثانویه.

در بی‌اختیاری ادراری اولیه، از سال‌های ابتدایی کودکی فرد بدون وقفه دچار این مشکل می‌شود و همیشه شب‌هایی خیس و مرطوب را در رختخوابش تجربه می‌کند. بی‌اختیاری ادراری ثانویه دومرتبه، زمانی آغاز می‌شود که کودک برای مدت مشخص و قابل توجهی (حداقل ۶ ماه) مشکل بی‌اختیاری را تجربه نکرده است. بعد از مدت زمانی دوباره اوضاع سابق تکرار می‌شود.

به‌طور کلی بی‌اختیاری ادراری اولیه نشان‌دهنده‌ی ضعف و نابالغ‌بودن سیستم عصبی است. کودکی که شب‌ها بی‌اراده ادرار می‌کند، قدرت تشخیص احساس پربودن مثانه در حین خواب را ندارد، بنابراین برای تخلیه‌ی مثانه‌ی خود در طول شب بیدار نمی‌شود.
دلایل شب ادراری کودکان

_ دلایل شب ادراری می‌تواند از موارد زیر یا تلفیقی از آنها باشد:

کودک هنوز قادر به نگه‌داشتن ادرار در تمام طول شب نیست؛
وقتی مثانه پر است، کودک نمی‌تواند برای تخلیه بیدار بشود. برخی از کودکان نیز مثانه‌ای کوچک‌تر از هم‌سنین خود دارند؛
کودک حجم زیادی از ادرار را در غروب و طول شب تولید می‌کند؛
در طول روز کودک عادت رفتن به دستشویی ندارد. بسیاری از کودکان از روی عادت نیاز به تخلیه مثانه در طول روز را نادیده می‌گیرند و به دستشویی نمی‌روند و تا جایی که ممکن است، ادرارشان را نگه می‌دارند. همه‌ی والدین با صحنه‌هایی این‌چنینی آشنا هستند: کودکی که ادرارش را نگه داشته است و به خود می‌پیچد، پاها را ضربدری کرده، صورتش نشان می‌دهد که تحت فشار است، پیچ‌وتاب می‌خورد، بعضا چمباتمه می‌زند و محل ادرار را برای کنترل وضعیت فشار می‌دهد.

شب ادراری ثانویه می‌تواند نشان از وجود مشکلی پنهان از نظر جسمی با عاطفی در فرد باشد. بچه‌هایی که دچار این نوع از بی‌اختیاری هستند، به احتمال زیاد نشانه‌های دیگری مانند بی‌اختیاری در طول روز را نیز به روز می‌دهند.

_ عوامل اصلی شب ادراری ثانویه
عفونت مجاری ادرار: ناراحتی مثانه می‌تواند موجب درد در قسمت تحتانی شکم یا سوزش ادرار شود. فوریت در دفع ادرار، افزایش بسامد دفع ادرار نیز از سایر نتایج این مشکل است. عفونت ادراری در کودکان نشان‌دهنده‌ی مشکلات دیگری مانند اختلال تشریحی (آناتومیک) است.
دیابت‌ها: افراد مبتلا به دیابت نوع اول، سطح قند خون (گلوکز) بالایی دارند. وقتی سطح قند خون در بدن بالا باشد، دفع ادرار افزایش پیدا می‌کند. تکرر ادرار یکی از نشانه‌های بیماری دیابت است.
اختلالات ساختاری یا تشریحی: وجود ناهنجاری در برخی اندام‌ها، ماهیچه‌ها یا اعصاب مرتبط با دفع ادرار می‌توانند منجر به بی‌اختیاری ادراری یا سایر مشکلات ادراری به شکل شب ادراری بشوند.
مشکلات عصبی: اختلال در سیستم عصبی یا جراحت و بیماری‌ها در این سیستم نیز قادر به برهم‌زدن تعادل اعصاب کنترل‌کننده ادرار است.
مشکلات روحی: محیط زندگی پر از استرس، برای مثال درگیری و اختلاف والدین یا تغییراتی اساسی مانند: نقل مکان، تولد فرزندی دیگر و شروع مدرسه نیز از جمله عوامل استرس زا هستند که موجب شب ادراری کودکان می‌شوند. کودکانی که مورد آزار جنسی و جسمی واقع می‌شوند، نیز بعضا دچار شب ادراری خواهند شد.
الگوهای خواب: وقفه تنفسی یا آپنه خواب (یکی از انواع اختلالات خواب) که همراه با خرناس‌کشیدن بلند و شوک در طول خواب است. مشکلات در الگوی خوابیدن نیز می‌تواند با بی‌اختیاری ادراری در ارتباط باشد.
عفونت انگل پین‌وُرم: این عفونت همراه با خارش مقعد و ناحیه تناسلی است.

مصرف بیش از حد مایعات.

شب ادراری معمولا در خانواده‌ها ارثی است. والدین بسیاری از کودکانی که شب ادراری دارند، نیز در کودکی به این مشکل دچار بوده‌اند و در بسیاری از موارد کودکان در همان سنی که شب ادراری والدین‌شان متوقف شده، با این مشکل خداحافظی می‌کنند.

_ عوامل خطرساز در ایجاد شب ادراری کودکان چیست؟

جنس مذکر بیشتر به شب ادراری دچار می‌شود، عوامل وراثتی نیز در بروز این مشکل بی‌تأثیر نیست.
برخی مشکلات و اختلالات تشریحی بدن و بیماری‌های مانند بیماری‌های: کلیوی، مثانه یا سیستم عصبی می‌تواند منجر به بی‌اختیاری ادراری بشود.
آپنه خواب؛
یبوست مزمن؛
سوءاستفاده‌ی جنسی؛
مصرف بیش از حد مایعات قبل از رفتن به رختخواب؛
عفونت مجاری ادراری؛
برخی مواد و داروها مانند کافئین.

_ علائم شب ادراری کودکان چیست؟

بسیاری از کودکانی که رختخواب‌شان را خیس می‌کنند، فقط در شب‌ها دچار این مشکل هستند و هیچ نشانه و مشکل دیگری به جز شب ادراری ندارند. سایر علائم و نشانه‌ها ممکن است نشان‌دهنده دلایل جسمانی یا مشکلات در سیستم عصبی و کلیه‌ها باشد. بعد از مشاهده‌ی این علائم باید با متخصص صحبت کرد، زیرا ظاهرا مشکل دیگر نوعی شب ادراری ساده نیست:

خیس‌کردن خود در طول روز؛
نیاز به دفع فوری ادرار، افزایش بسامد آن و سوزش ادرار؛
فشار، چکیدن یا سایر نشانه‌های غیرمعمول درباره‌ی ادرار؛
ادرار کف‌آلود یا صورتی رنگ، یا وجود لکه‌های خون در ادرار و لباس زیر کودک؛
لکه‌بینی ادرار، ناتوانی در کنترل حرکات روده و بی‌اختیاری مدفوع؛
یبوست.

بسامد دفع ادرار در کودکان با بزرگسالان متفاوت است.

در حالی‌که بزرگسالان تنها ۳ تا ۴ بار در روز ادرار می‌کنند، دفع ادرار در کودکان بسامد بیشتری دارد. در بعضی موارد حتی ۱۰ تا ۱۲ بار به دستشویی می‌روند.
توجه به تکرار و بسامد ادرار به عنوان نشانه‌ای برای شب ادراری کودکان نیازمند در نظرگرفتن عادات هر کودک به طور مجزا است و نمی‌توان نظری قطعی در اینباره داد.
دفع ادرار کمتر از ۳ مرتبه در طول روز نیز می‌تواند نشانه‌ی مشکلاتی پنهان باشد.

سفت‌شدگی مدفوع به شکل یبوست بروز پیدا می‌کند. یبوست و سفت‌شدگی مدفوع باعث ایجاد فشار و آسیب به اسفنگترهای ادراری می‌شوند. اسفنگترها، ماهیچه‌هایی هستند که کار کنترل جریان ادرار را در بدن عهده‌دار هستند.

سفت‌شدگی مدفوع زمانی به‌وقوع می‌پیوندد که مدفوع در کلون یا روده‌‌ی بزرگ و رکتوم متراکم و سفت بشود و حرکات روده‌ی بزرگ به سختی صورت بگیرد و حتی در مواری غیرممکن بشود. در صورت دفع مدفوع نیز درد ایجاد خواهد شد.
مدفوع سفت و سخت‌شده در رکتوم به مثانه و اعصاب پیرامونی و ماهیچه‌ها فشار وارد می‌کند و در کنترل مثانه مداخلاتی ایجاد می‌شود.
یبوست و سفت‌شدگی مدفوع در کودکان عجیب و غیرعادی نیست.
برای رفع یبوست و سفت‌شدگی می‌توان رژیم‌غذایی را اصلاح کرد یا از برخی داروهای بدون نسخه برای درمان شب ادراری کودکان بهره گرفت.

_ متخصص درمان شب ادراری کودکان کیست؟
ارزیابی و بررسی عادی بی‌اختیاری ادراری اولیه و ثانویه در حیطه‌ی تخصص پزشک اطفال یا پزشک خانوادگی است. اما اگر علتی پیچیده برای این مشکل شناسایی بشود یا درمان‌های متداول نتیجه‌ای نداشته باشند، باید به متخصص اورولوژی مراجعه کرد.

_ زمان مراجعه برای درمان پزشکی شب ادراری کودکان چه موقع است؟

زمان مراجعه به پزشک برای درمان شب ادراری کودکان بسته به شیوه‌ی اثرگذاری این مشکل بر کودک و والدین متغیر است. اگر کودک علائم خاصی بروز نمی‌دهد و فقط شب‌ها دچار بی‌اختیاری ادراری می‌شود، لزومی به مراجعه به پزشک وجود ندارد و این مراجعه وابسته به تصمیم والدین است.

سن ۵ تا ۷ سالگی، زمان مناسبی برای پیگیری درمان شب ادراری کودکان است.
اگر کودک علائم و مشکلات خاصی بروز نمی‌دهد، لزومی به مراجعه به کلینیک تخصصی شب ادراری نیست و معاینه‌ی پزشک اطفال کفایت می‌کند.

در صورتی که نشانه‌های جسمی و رفتاری خاصی در کنار شب ادراری بروز پیدا می‌کند، باید سریعا به پزشک مراجعه و مشکل به‌طور جدی پیگیری بشود.

_ آزمایش‌های لازم برای بررسی شب ادراری کودکان چیست؟

پزشک معالج معمولا پرسش‌های زیادی در مورد علائم و عوامل متعددی که با شب ادراری کودکان مرتبط است، مطرح می‌کند. مانند:

بارداری مادر و تولد
رشدوتربیت (به‌ویژه درباره‌ی شیوه‌ی آموزش دفع ادرار و مدفوع)
وضعیت‌های خاص پزشکی با تمرکز بر موارد زیر:

خیس‌شدن لباس زیر: نشان‌دهنده‌ی بی‌اختیاری ادرار در روز و شب است.
ماندن و دفع نشدن مدفوع در روده به شکل محسوس: نشان‌دهنده‌ی یبوست یا انسداد است.
کندگی پوست ناحیه‌ی تناسلی و واژن: ممکن است علت این مشکل، خراشیدگی ناشی از وجود انگل پین‌وُرم باشد.
رشد ضعیف و فشار خون بالا: احتمال بیماری‌های کلیوی وجود دارد.
ناهنجاری‌ها در قسمت پایینی ستون فقرات: ناهنجاری‌های نخاع
جریان ضعیف یا چکه‌کردن ادرار: احتمال ناهنجاری‌های ادراری وجود دارد.

داروها، ویتامین‌ها و سایر مکمل های غذایی
سابقه‌ی خانوادگی شب ادراری در یکی یا هر دوی والدین. تقریبا یک-دوم تا سه-چهارم از والدینی که شب ادراری را تجربه کرده‌اند، فرزندانی با این مشکل خواهند داشت. دوقلوهای همسان دو برابر سایر خواهر و برادرها احتمال تجربه شب ادراری را به‌طور همزمان دارند.
زندگی خانوادگی و مدرسه: تجربه‌ی استرس، تأثیرات استرس شب ادراری بر کودک و خانواده، هر تلاشی که برای درمان تاکنون صورت گرفته است.
رفتار کودک
عادت‌های دستشویی رفتن: بررسی بسامد و حجم دفع ادرار در طول روز و همچنین مدفوع برای بررسی یبوست.

_ عادت‌های دفع شبانگاهی
_ رژیم غذایی، ورزش و سایر عادت‌ها: برای مثال بررسی میزان کافئین مصرفی

هیچ آزمایشی برای تشخیص علت بی‌اختیاری ادرار اولیه وجود ندارد. دلایل بی‌اختیاری ادراری ثانویه نیز معمولا مشکلات جسمی اساسی و پنهانی هستند که باید در آزمایشگاه و با ارزیابی رادیولوژی مورد بررسی قرار بگیرند.

آزمایش ادرار معمولی برای بررسی عفونت مجاری ادراری و بیماری‌ها کلیوی صورت می‌گیرد.
عکس‌برداری و سونوگرافی از کلیه و مثانه نیز در صورت مشکوک‌بودن به مشکلی جسمی انجام می‌شود. گاهی نیز ام‌آرآی (MRI) از لگن و قسمت پایینی ستون فقرات در دستور کار قرار می‌گیرد.

به‌طور کلی، متخصصان شب ادراری کودکان را به ۲ نوع کلی: با عارضه و بی‌عارضه تقسیم می‌کنند.

در شب ادراری بی‌عارضه فقط خیس‌شدن رختخواب در شب‌ها بروز پیدا می‌کند و نشانه‌ای دیگر ندارد، سیستم جریان ادرار عادی است و مشکل و بی‌اختیاری در روز وجود ندارد. این کودکان مشکلی ندارند و نتایج آزمایش ادرارشان چیزی را نشان نمی‌دهد.
اما بی‌اختیاری ادراری با عارضه با این موارد همراه است: خیس‌کردن خود به خاطر مشکل یا یک بیماری دیگر، مشکلات ادراری، بی‌اختیاری و خیس‌شدن در طول روز یا عفونت‌های مجاری ادراری. این کودکان باید مورد معاینه‌ی بیشتری قرار بگیرند.

کودکانی که دچار بی‌اختیاری ادراری باعارضه هستند، باید به متخصص اورولوژی مراجعه کنند.

_ درمان‌ شب ادراری کودکان چگونه است؟
مشکل شب ادراری کودکان بیش از آنکه از نظر پزشکی و جسمی آزاردهنده باشد از لحاظ اجتماعی ناراحت‌کننده است. شب ادراری موجب شرم و اضطراب در کودک می‌شود و گاهی باعث درگیری و اختلاف میان والدین نیز می‌شود. مهم‌ترین وظیفه‌ی والدین، حمایت از کودک است. آنها باید به او اطمینان خاطر بدهند که همراهش هستند و از سرزنش و تنبیه کودک جدا بپرهیزند. درمان‌های متعددی برای بی‌اختیاری ادراری اولیه وجود دارد.

برای درمان بی‌اختیاری ادراری کودکان، طیف درمانی گسترده‌ای وجود دارد: از درمان‌های خانگی تا دارو و برای کودکانی که مشکلات تشریحی دارند، گاهی عمل جراحی تجویز می‌شود.

ابتدا باید عوامل و شرایط روحی و پزشکی پنهان و اساسی مشکل شب ادراری کودکان بررسی بشود.
اگر علتی اساسی و ریشه‌ای موجب شب ادراری است، باید این مسأله شناسایی و درمان بشود.
پس از اینکه گام‌های بالا برداشته شد، باید برای چگونگی و زمان درمان برنامه ریزی کرد.

درمان شب ادراری بدون عارضه برای کودکان زیر ۵ سال مناسب نیست:

زیرا بیشتر کودکان زیر ۵ سال و بزرگ‌تر معمولا خودبه‌خود و بدون نیاز به درمان بهبود می‌یابند. بیشتر پزشکان از ۷ سال به بعد به درمان این مشکل در کودکان می‌پردازند.
البته زمان درمان به نگرش کودک، والدین و مراقبین و پزشک نیز بستگی دارد.

_ درمان خانگی شب ادراری در کودکان چیست؟
در ادامه تکنیک‌هایی برای توقف شب ادراری در کودکان معرفی شده‌اند. این تکنیک‌ها در بیشتر موارد موفق عمل می‌کنند:

کودک نباید شب‌ها و غروب مایعات زیادی بنوشد. بعد از ساعت ۳ بعدازظهر کودک نباید شکلات، مواد کافئین‌دار، نوشابه‌های گازدار و مرکبات مصرف کند. مصرف نوشیدنی‌های معمولی با شام مانعی ندارد.
کودک قبل از خواب باید به دستشویی برود.
برای بیدارشدن از خواب در شب و رفتن به دستشویی کودک را آماده کنید. به‌جای اینکه بر خشک نگه‌داشتن رختخواب کودک تأکید داشته باشید، به او یا بدهید که به بیدارشدن و دستشویی‌رفتن توجه داشته باشد.
سیستم تشویق کودکان نیز در بعضی موارد مفید واقع می‌شود. برای مثال فهرستی از ایام هفته تدارک ببینید و به ازای هر شب ادرارنکردن یک برچسب به کودک بدهید. وقتی تعداد برچسب‌ها به مقداری توافق‌شده رسید، به کودک جایزه بدهید. این سیستم انگیزه‌بخش است و تا ۱۴ هفته پیاپی نتایج خوبی به شما نشان خواهد داد. در بیشتر کودکان با نرخ عود پایین شب ادراری، شاید در طول این ۱۴ هفته، ۲ بار شب ادراری دیده بشود. در کل این روش بسیار موفقیت‌آمیز است و نتایج خوبی دارد.
مطمئن بشوید که دسترسی کودک به سرویس بهداشتی راحت و ساده است. برای اینکه راحت به دستشویی برود، بهتر است مسیرش را ساده و راحت کنید و چیزی مانع از رفت‌وآمد آسان او نشود. برای مثال می‌توانید از چراغ خواب کمک بگیرید و در صورت امکان از توالت قابل حمل و متحرک استفاده کنید.
برخی به استفاده از پوشک اعتقادی ندارند، زیرا فکر می‌کنند که پوشک از دستشویی‌رفتن کودک جلوگیری می‌کند. برخی دیگر معتقد هستند که پوشک، اعتماد به نفس و اطمینان خاطر برای کودک به همراه دارد. خیلی از خانواده‌ها در سفر از پوشک استفاده می‌کنند.

نگرش والدین در ایجاد انگیزه برای درمان شب ادراری نقش مهمی دارد:

روی مشکل تمرکز کنید: از تنبیه و مقصردانستن کودک پرهیز کنید. کودک توان کنترل ادرار را ندارد و تنبیه و سرزنش فقط باعث وخیم‌ترشدن مشکل برای تمام اعضای خانواده خواهد شد.
همراه و صبور باشید. کودک خود را تشویق کنید و اغلب به او اطمینان خاطر بدهید. هربار که رختخواب کودک خیس می‌شود، ماجرایی ناراحت‌کننده به راه نیاندازید.
قانونی در خانه وضع کنید که به موحب آن هیچ‌کس حق شوخی و مسخره‌کردن موضوع شب ادراری ندارد. درباره‌ی این مشکل با سایر اعضای خانواده و اقوام صحبت نکنید.
به کودک گوشزد کنید که مسئول حل این مشکل خود اوست و شما در این راه به او کمک می‌کنید. اگر در دوستان و آشنایان‌تان چنین تجربه‌ای وجود دارد درباره‌ی آن با کودک‌تان صحبت کنید تا بداند که تنها نیست.
کودک باید در فرایند تمیزکاری ملحفه‌ها و … مشارکت کند.
برای راحتی بیشتر می‌توانید از ملحفه‌های جاذب قابل شست‌وشو استفاده کنید. روتختی‌های ضدآب و خوش‌بوکننده‌ها و ضدعفونی‌کننده‌های اتاق نیز مفید خواهند بود.

روش بیدارشدن خود کودک در طول شب برای بچه‌هایی مفید است که می‌توانند به تنهایی در طول شب بیدار شوند و به دستشویی بروند و ضمنا متوجه اهمیت این کار نیستند. یعنی تأکیدی روی مسأله شب ادراری برای‌شان صورت نگرفته است.

روش مناسب برای آموزش این کار، تمرین تمام حرکات و عملیات لازم برای به دستشویی رفتن قبل از خواب است.
روش دیگر تمرین این عملیات در طول روز است. به این شکل که کودک در طی روز پس از احساس دفع ادرار در رختخواب خود می‌خوابد و فضای شب را شبیه‌سازی می‌کند، سپس بعد از چند دقیقه که وانمود به خوابیدن کرد، بلند می‌شود و به دستشویی می‌رود. این کار نیز نوعی عادت برای بیدارشدن را در او ایجاد می‌کند.

روش دیگر این است که والدین نیز همراه کودک از خواب بیدار می‌شوند، این تکنیک در صورتی به کار گرفته می‌شود که کودک به تنهایی نتواند برنامه را اجرا کند. این کار نیز تنها در صورتی موفق خواهد شد که کودک با آن موافق باشد. ایجاد وقفه در خواب آخرین راه است.

والدین باید کودک را از خواب بیدار کنند. معمولا این ساعات با ساعات خواب والدین هماهنگ می‌شود.
سپس برای تأثیرگذاری این روش، کودک باید خود به دستشویی برود. کودک باید به تدریج به از خواب برخاستن از طریق صداکردن عادت کند.
وقتی این تمرینات در ۷ شب پیاپی انجام شد، کودک درمان می‌شود یا برای برنامه‌های دیگر مانند اینکه خودش بی‌کمک والدین از خواب بلند بشود یا برای استفاده از هشداردهنده‌ها آماده می‌شود.

استفاده از هشداردهنده‌های ادرار در طول خواب نیز بسیار درمان مؤثری است.

بیشتر کودکان پس از ۱۲ تا ۱۶ هفته استفاده از هشداردهنده ادرار در طول خواب، بهبود می‌یابند.
برخی کودکان پس از توقف استفاده از هشداردهنده‌ها دوباره دچار عود شب ادراری می‌شوند. درهرحال، میزان موفقیت این روش در درمان بی‌اختیاری ادراری اولیه به کمک کارکرد شرطی‌سازی زیاد است. با پشتکار به خرج‌دادن می‌توان در بلندمدت نتایج مثبت این روش را در بیشتر کودکان مشاهده کرد.
اثرگذاری این ابزار کمی زمان می‌برد. پس حداقل چند هفته تا حتی چند ماه برای دیدن نتیجه‌ی آن صبر کنید.
هشداردهنده‌های ادرار به۲ شکل لمسی و صوتی وجود دارند.
عملکرد هشداردهنده‌ها به این صورت است که با خیس‌شدن کودک، حس‌گر برای مدتی متوقف می‌شود و در نتیجه هشداردهنده خاموش می‌شود. حس‌گر در لباس یا رختخواب کودک قرار می‌گیرد.
سپس کودک از خواب برمی‌خیزد، هشداردهنده را خاموش می‌کند، ادامه‌ی دفع را در دستشویی انجام می‌دهد. لباس‌هایش را عوض می‌کند، دستگاه را خشک و سپس دوباره تنظیم می‌کند و به خواب می‌رود.
هشداردهنده‌ها درمان‌هایی مطلوب به شمار می‌روند، زیرا فاقد عوارض جانبی برای کودک هستند.
معمولا امتحان‌کردن این روش برای کودکان ۷ سال به بالا رضایت‌بخش است.
برای اینکه این روش درمانی اثرگذار باشد، کودک باید از آن استقبال کند. انگیزه‌ی کودک و والدین در درمان بسیار مهم است. حواس‌تان باشد، بسیاری از درمان‌های موجود در بازار که بر بهبود کودک در مدت‌زمانی کوتاه تأکید دارند، قلابی هستند؛ زیرا درمان شب ادراری در کودکان نیازمند صرف زمان، حوصله و انگیزه است.

درمان پزشکی شب ادراری چیست؟
وقتی که وجود علتی پنهانی و پیچیده در وقوع شب ادراری در کودکان کنار رفت، لزوم و فوریتی به درمان کودک نیست. این نوع از شب ادراری خودبه‌خود درمان می‌شود و پیگیری درمان دیگر بسته به تصمیم والدین است و با مشورت با پزشک می‌توانند به نتیجه‌ی مطلوب برسند.

دارودرمانی به قرار زیر است:

دارودرمانی برای کودکانی استفاده می‌شود که نتیجه موفقی در استفاده از هشداردهنده‌ها نداشته‌اند.
بزرگسالانی که مشکل بی‌اختیاری ادرار دارند اغلب از دارو به مدتی نامحدود استفاده می‌کنند.
دارودرمانی برای همه‌ی افراد نتیجه‌ی مطلوب ندارد. ضمن اینکه می‌تواند عوارض جانبی محسوسی نیز داشته باشد.
دو نوع دارو از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان شب ادراری معرفی شده‌اند: دسموپرسین (DDAVP) و ایمی‌پرامین (تفرانیل). داروهای دیگری که مشخصا برای درمان شب ادراری نیستند: اکسی‌بوتینین (دیتروپان، اوروترول) و هیوسیامین‌ (سیتوسپاز، لوسین، آناسپاز).

درباره درمان دارویی شب ادراری مناقشاتی وجود دارد. زیرا برخی معتقدند که شب ادراری بالاخره رفع خواهد شد و استفاده از داروها فقط باعث تحمیل عوارض جانبی به بدن می‌شود. برخی از موقعیت‌های درمانی و فیزیکی خاص نیاز به جراحی دارند.

درمان با قرص شب ادراری کودکان
۱. استات دسموپرسین (DDAVP)
شکل ساختگی هورمون آنتی‌دیورتیک (ADH) است. یعنی ماده‌ای که به‌طور طبیعی در بدن مسئول محدودکردن تولید ادرار است.
این دارو اولین داروی درمان شب ادراری در کودکان است که به مدت ۱۰ سال مورد استفاده قرار می‌گرفت.
این دارو عملکرد آنتی‌دیورتیک در بدن را تقلید می‌کند. یعنی هورمونی را که از مغز آزاد می‌شود و میزان تولید ادرار را محدود و کنترل می‌کند. مصرف این دارو قبل از رفتن به رختخواب توصیه می‌شود.
داروی نام‌برده برای کودکانی که از هشداردهنده‌ها نتیجه نگرفته‌اند، تجویز می‌شود. ضمن اینکه مصرف آن باعث می‌شود تا کودکان راحت و بدون ترس در اردوهای شبانگاهی شرکت کنند.
DDAVP به شکل قرص است و خوردن آن قبل از خواب توصیه می‌شود. عوارض مصرف آن رایج نیست، اما در صورت وقوع به شکل سردرد، آب‌ریزش بینی، کیپ‌شدن بینی، و خون دماغ شدن بروز می‌یابد. شکل اسپری بینی آن به خاطر عوارض جانبی شدیدی که دارد، مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
دُز مصرفی این دارو تا زمان اثرگذاری قابل تنظیم است. وقتی اثرگذاری دارو خود را نشان داد، می‌توان دز مصرفی را تعدیل کرد. حدود ۲۵ درصد از کودکانی پس از مصرف دسموپرسین، با شب ادراری خداحافظی می‌کنند. ۵۰ درصد نیز پس از مصرف از شدت مشکل‌شان کاسته می‌شود. در مقایسه با هشداردهنده‌ها، قطع داروهای نام‌برده برای ۶۰ درصد بیماران توأم با عود شب ادراری است.

۲. ایمی‌پرامین
نوعی تری‌سایکلیک ضد افسردگی است و بیش از ۳۰ سال در درمان شب ادراری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شیوه‌ی عملکرد این دارو مشخص نیست. اما اثرات آرامش‌بخشی روی مثانه دارد و عمق خواب را در سه-چهارم نهایی بازه‌ی خواب کم می‌کند.
اثر مثبت این دارو در ابتدای درمان ۱۰ تا ۶۰ درصد است و نرخ بازگشت آن ۸۰ درصد عنوان می‌شود.
اگر دز مصرفی درست باشد، عوارضی در پی نخواهد بود. اما عوارض کلی آن شامل: عصبی‌بودن، اضطراب، یبوست و تغییرات شخصیتی است.
اگر دز مصرفی تنظیم نشود یا به‌طور اتفاقی بیشتر از حد لازم مصرف بشود، خطر مسمومیت و مرگ وجود خواهد داشت. زیرا الگوی ریتم شربان قلب را غیرعادی می‌کند.
اگر دسموپرسین به تنهایی مفید واقع نشود، مصرف آن با ایمی‌پرامین توصیه می‌شود.

۳. اکسی‌بوتینین و هیوسیامین
این داروها از انقباضات ناخواسته‌ی مثانه جلوگیری می‌کنند. آنها موجب کاهش و بسامد ادرار و رفع مشکل شب ادراری بی‌عارضه می‌شوند. خشکی دهان، خواب آلودگی، سرخ‌شدن، یبوست و حساسیت به گرما از جمله عوارض این داروها است.

_ آیا ورزش مثانه برای درمان شب ادراری در کودکان مؤثر است؟
تمرینات ورزشی مثانه گاهی برای بزرگسالانی که دچار شب ادراری یا بی‌اختیاری ادرار هستند، مفید واقع می‌شود. این ورزش‌ها برای کودکان مفید نیستند. مطالعات درباره درمان‌های مکمل و جایگزین مانند هیپنوتیزم و طب سوزنی نشان می‌دهد که این ورزش‌ها تأثیر چندانی در درمان ندارند.

_ اقدامات پس از درمان شب ادراری در کودکان چیست؟
برای کودکانی که دلایل روحی و پزشکی خاصی دارند، پزشکان درمان‌هایی مناسب شرایط‌شان تجویز می‌کنند.
اگر توصیه‌های پزشک به دقت انجام بشود، بیشتر افراد بهبود می‌یابند.
باید به خاطر داشته باشید که در مواردی که شب ادراری ناشی از مشکلات روحی و تشریحی جدی است، درمان پیچیده و زمان‌بر خواهد بود.

_ شب ادراری اولیه معمولا خودبه‌خود بهبود پیدا می‌کند:

اگر در این موارد قصد درمان دارید، بهتر است با پزشک صحبت کنید.
نرخ عود شب ادراری معمولا زیاد است، اما از سرگیری درمان، این مشکل را رفع می‌کند.
بررسی متناوب وضعیت کودک از سوی پزشک وابسته به سرعت پیشرفت کودک و آستانه‌ی تحمل والدین دارد.
برای موفقیت در درمان نیاز به وجود تعهد و انگیزه‌ی بالا است.

_ چشم‌انداز شب ادراری در کودکان چگونه است؟
شب ادراری در کودکان می‌تواند منجر به تخریب اعتماد به نفس کودک و تصویرش از خود بشود. بهترین راه مقابله با چنین احساساتی، حمایت و همراهی است. والدین باید به کودک اطمینان خاطر بدهند که این مشکل در میان کودکان بسیار شایع است و به کمک هم می‌توانند از پس آن برایند. اگر در خانواده سابقه‌ی شب ادراری وجود داشته، در مورد آن با کودک حرف بزنید، برای مثال پدر از خاطرات و تجربه‌هایش بگوید.

سالانه بسیاری از کودکان دبستانی بدون انجام درمانی خاص با شب ادراری خداحافظی می‌کنند. برآورد اثربخشی درمان کمی دشوار است، اما داروها معمولا ۱۰ تا ۶۰ درصد مؤثر واقع می‌شوند و این رقم برای هشداردهنده‌ها و بیدارشدن در خلال خواب، حدودا ۷۰ تا ۹۰ درصد است.

تقریبا همه‌ی انواع شب ادراری بالاخره قابل درمان هستند.
برخی از افراد برای بهبود نیاز به دوره‌های بلندمدت دارودرمانی دارند.

منابع:

۱- www.chetor.com

۲- emedicinehealth.com

0
Regular Post
نوشته شده توسط شیرین کریمی

۹ رازی که گروه خونی‌تان دربارۀ شما آشکار می‌کند

بیماری‌‌ها و راه درمان, اخبار پزشکی , شیرین کریمی, پیشگیری بهتر از درمان

 

نویسنده: جسیکا میگالا

به گزارش سایت reader’s digest

پیش از این فکر می‌کردید تعیین گروه خونی‌تان کاری است که افراد برای سرگرم‌شدن انجام می‌دادند. در واقع تعیین گروه خونی‌ پنجره‌ای است رو به سلامتی‌. از بیماری‌های قلبی و سکته‌های مغزی گرفته تا انواع خاص سرطان دلایل اهمیت نوع خون شما است.

_ نوع خون شما مهم است

ممکن است زیاد به گروه خونی‌تان فکر نکنید، مگر اینکه به تازگی خون داده باشید. وجود یا عدم وجود مولکول‌های خاصی به نام آنتی‌ژن‌های A یا B و همچنین پروتئینی به نام فاکتور یا عامل Rh تعیین می‌کنند که کدام یک از هشت نوع گروه خونیِ معمول در رگ‌های شما جریان دارد: گروه‌های A+, A-, B+, B-, AB+, AB-, O+, O- . اما این آنتی‌ژن‌ها با اثر گذاشتن بر روی سایرِ سیستم‌های بدن مانند رگ‌های خونی، سلول‌های عصبی و پلاکت‌های خون تفاوت‌ در گروه خونی شما را ایجاد می‌کنند و به همین دلیل نوع گروه خونی می‌تواند بر روی خطر ابتلا به بیمارهایی خاص در شما تاثیر داشته باشند.

_ گروه خونی A, B, AB : بیماری‌های قلبی

گروهای خونی غیر O به میزان ۲۵ تا ۳۰ درصد سطوح بالاتر پروتئین‌های انعقادکنندۀ (لخته کنندۀ) خون دارند، پروتئین‌هایی که به نام عامل فون ویلبراند و عامل VIII شناخته شده‌اند. بر اساس گزارشی که طب BMC در سال ۲۰۱۵ ارائه داد این افراد تا ۱۵ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ به دلیل بیماری‌های قلبی قرار دارند، بخشی از آن به دلیل همان تفاوت در گروه خونی است.

_ گروه خونی O : خطر ابتلا به انعقاد خون کمتر است

افراد دارای گروه‌های خونی O مقادیر کمتری از پروتئین‌هایی را دارند که به لخته شدن خون کمک می‌کنند، از این رو کمتر از انعقاد خون رنج می‌برند. (ایراد لخته شدن این است که لخته‌شدن یا انعقاد خون از خون‌ریزی بیش از حد جلوگیری می‌کند.) گفته می‌شود دلایل زیادی برای لخته‌شدن خون وجود دارد. دکتر تری بی. گرنزایمر عضو شورای انجمن هماتولوژی آمریکایی می‌گوید: «نباید این‌گونه فرض شود که اگر گروه خونی فردی O است پس مصون از انعقاد خون است یا اگر فردی گروه خونی دیگری دارد در معرض خطر بالای انعقاد خون قرار دارد.»

_ گروه خونی O : مشکلات باروری

گروه خونی O ممکن است شایع‌ترین گروه خونی باشد، اما این می‌تواند در بارداری فرد دخالت کند. همان طور که در پژوهشی در کالج پزشکی آلبرت انیشتین آمده است، گروه‌های خونی O احتمالا تا دو برابر بیشتر سطوح هورمون تحریک کنندۀ فولیکول (FSH) دارند – سطوحی که به اندازۀ کافی بالا است تا مقدار پایین ذخیرۀ تخمدانی را نشان بدهد.

_ گروه‌های خونی غیر O : افزایش خطر ابتلا به سرطان معده

یکی دیگر از یافته‌های جالب توجه در مطالعۀ طب BMC این است که در گروه‌های خونی غیر O (A و B و AB) همچنین خطر سرطان معده بالاتر است، محققان می‌نویسد احتمالاً این به دلیل پاسخ التهابی به باکتری اچ. پیلوری یا  هلیکوباکترپیلوری است. (باکتری علّت ایجاد زخم معده است.)

_ گروه‌های خونی غیر O : تشکیل لخته در عمق رگ‌های خونی

بر اساس تحقیقات دانشگاه مینه‌سوتا، به دلیل تفاوت‌ها در انواع انعقاد خون، در مقایسه با گروه‌های خونی O گروه‌های خونی A/B تا ۳۱ درصد بیشتر احتمال دارند که از لخته‌شدگی یا ترومبوآمبولیزم (بسته شدن یک رگ خونی در نتیجه لخته‌ای که از محل ایجاد خود جدا شده و به حرکت درآمده است) رنج ببرند، این نوع لخته در عمق رگ‌های پا، کشالۀ ران یا بازو ایجاد می‌شود.

_ گروه‌ خونی AB : از دست دادن حافظه

با وجودی که کمترین نوع شایع گروه خونی گروه AB است، تحقیقات نشان می‌دهند که افراد دارای گروه خونی AB تا ۸۲ درصد بیشتر احتمال درگیر شدن با مسائل و مشکلات شناختی در آینده دارند. نویسندگان این تحقیق می‌گویند این ممکن است به این دلیل باشد که این گروه خونی با سطوح بالایی از عامل VIII (نوعی پروتئین موجود در پلاسمای خون که جلوی خونریزی داخلی را می‌گیرد و مبتلایان به هموفیلی فاقد آن می‌باشند) همراه است.

_ گروه‌های خونی A یا B : دیابت

بر اساس گزارشی در مجلۀ Diabetologia افراد دارای گروه‌های خونی A یا B تا ۲۱ درصد بیشتر خطر ابتلا به دیابت نوع دو دارند (گروه خونی B+ بیشترین شانس ابتلا را دارد). در حالی که محققان نوشته‌اند دلیل این امر دقیقاً معلوم نیست، یکی از فرض‌ها این است که احتمالاً این نوع گروه خونی بر روی میکروارگانیسم دستگاه گوارشی تاثیر می‌گذارد، که این اثرگذاری هم می‌تواند بر روی سوخت و ساز گلوکز و آماس و التهاب اثر بگذارد.

_ گروه خونی نمی‌تواند دربارۀ بهترین رژیم غذایی شما چیزی بگوید

ممکن است دربارۀ این رژیم غذایی مُد روز چیزهایی به گوش‌تان خورده باشد: که خوردن برخی از غذاها و نخوردن غذاهای خاصی بر اساس نوع گروه خونی می‌تواند سلامتی شما را بهبود بخشد و خطر ابتلا به بیماری‌ها را کاهش دهد. اما بر اساس تحقیقی که در سال ۲۰۱۳ در مجلۀ کلینیکال نیوتریشن منتشر شد هیچ شواهدی وجود ندارد که ثابت کند این نوع رژیم‌های غذایی اثرگذار هستند. یافته‌های تحقیق دیگری نشان داد که گرچه ممکن است رژیم غذایی اثرگذار باشد اما هیچ ربطی به نوع گروه خونی فرد ندارد.

_ احتمالاً گروه خونی چیزی دربارۀ شخصیت شما نمی‌گوید

یک نظریه وجود دارد که بر اساس آن گروه خونی می‌تواند دلیل شیوۀ کنش و عملکرد شما را شرح بدهد. این در حالی است که تا کنون این ادعا به طور کلی ثابت نشده است، یافته‌های یک تحقیق ژاپنی نشان داد که برخی خصیصه‌های متفاوت بین گروه‌های خونی وجود دارد. برای نمونه، افراد گروه خونی A در مقایسه با گروه‌های خونی B یا O نمرۀ بیشتری در مقاومت دارند، اما محققان این نکته را هم خاطرنشان می‌کنند که اطلاعات کافی برای اثبات وجود ارتباط میان گروه‌ خونی و این ویژگی در دست نیست. تا زمانی که شناخت و اطلاعات بیشتری نداریم نمی‌توانیم گروه خونی را علّتی برای رفتار افراد بدانیم.

_ آنچه دربارۀ مطالعات گروه خونی می‌دانیم

در نظر داشته باشید که مطالعات و تحقیقات مربوط به گروه خونی و شرایط سلامتی به مطالعات جمعیتی نظر دارد، از این رو این مطالعات فقط می‌توانند نوعی همبستگی را نشان بدهند – نه اینکه نوع گروه خونی را علّت چیزی بدانند. دکتر تری بی. گرنزایمر می‌نویسد: «خطر برای هر فرد چند عامل دارد.» و این یعنی عادات روزانۀ شما تفاوت زیادی به وجود می‌آورد در خطراتی که شما را تهدید می‌کند؛ عاداتی مثل اینکه چه می‌خورید، چه میزان فعالیت می‌کنید، چگونه استرس خود را تاب می‌آورید و پیشینۀ خانوادگی‌تان چیست.

_ لازم نیست زندگی‌تان را به خاطر نوع گروه خونی‌تان تغییر دهید و از نو بازسازی کنید

قطعاً وقتی پای سلامتی فرد در میان است نوع گروه خونی‌اش سرنوشت او را تعیین نمی‌کند. دکتر تری بی. گرنزایمر می‌گوید: «مهم است که از گروه‌های خونی سر در آوریم و بدانیم که گروه‌های خونی در میان اقوام مختلف و گروه‌های قومی متفاوت است و بسته به محلی است که در طول مهاجرت‌هایشان در آن ساکن شده‌اند. این تفاوت‌ها در فرهنگ‌ها می‌تواند منجر به تفاوت در رژیم غذایی و سبک زندگی‌ای بشود و بر خطرات بعدی اثر بگذارد.» با وجود این گروه خونی فرد می‌تواند از راه‌های بسیار بر سلامتی فرد اثر بگذارند، دکتر تری بی. گرنزایمر می‌گوید: «هیچ مدرک معتبری وجود ندارد که نشان بدهد سبک و شیوۀ زندگی یک فرد باید به خاطر گروه خونی او تغییر کند و دگرگون شود.» به گفتۀ او لازم نیست موقع انتقال یا تزریق خون این اطلاعات را بدانید، کارکنان بهداشت بر روی حرف شما تکیه نمی‌کنند، آنها پیش از همه چیز خون شما را آزمایش می‌کنند، تنها چیزی که باید بدانید این است که اگر از گروه خونی‌تان اطلاعی ندارید خودتان را نبازید.

منبع: reader’s diges

 

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

گیاهان مفید برای دیابتی‌ها

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , تغذیه سالم, دارونامه

 

قبل از کشف انسولین و داروهای کاهش دهنده قندخون، بیماران دیابتی با گیاهان دارویی و درمان‌های سنتی معالجه می‌شدند. تاکنون تاثیر مثبت بیش از ۱۲۰۰ گیاه دارویی در کاهش میزان قند خون یا کاهش عوارض ناشی از آن شناخته شده است.افرادی که از دیابت نوع ۱ یا ۲ رنج می‌برند باید تمام تلاش‌شان را برای کنترل قند خون‌شان بکنند که گاهی کار بسیار سختی است. اما هیچ چیز غیرممکن نیست به شرطی که به تغذیه ی خود دقت کنید. خوشبختانه گیاهان و ادویه‌هایی وجود دارد که به کنترل قند خون و در نتیجه مقابله با دیابت و اضافه وزن کمک می‌کنند. با ما باشید تا بیشتر با این گیاهان و ادویه‌ها آشنا شوید.

_ بابونه
چای بابونه محتوی موادی با خواص درمانی است که برای آرامش و تسکین اعصاب مصرف می‌شود. پیش از این عقیده بر این بود که آثار تسکین‌دهنده چای به علت خواص ضدالتهابی آن است. مصرف روزانه بابونه، می‌تواند سطح قند خون را در مبتلایان به دیابت تا ۲۵درصد کاهش دهد.

بر اساس جدیدترین یافته‌ها، با مصرف روزانه چای بابونه به‌همراه غذا، از بروز بسیاری از عوارض جدی دیابت پیشگیری می‌شود.

بابونه قند خون را کاهش می‌دهد و منابع عوارض دیابت روی کبد می‌شود. بعد از یک روز کاری سخت، یک فنجان چای بابونه می‌تواند خاصیت آرام بخشی و تسکین دهندگی داشته باشد.

_ دارچین سیلان ادویه‌ای مناسب برای کنترل قند خون در دیابتی‌ها
دارچین یکی از ادویه‌های معروف در جهان است. این ادویه طعم فوق العاده‌ای به غذاها و کیک و شیرینی‌جات می‌بخشد. اما باید بدانید که دارچین خواص درمانی فوق‌العاده ای نیز دارد. این ادویه حاوی ترکیبات بیولوژیک فعالی است که برای کنترل قند خون در دیابتی‌ها مؤثر عمل می‌کنند. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهند که مصرف چند گرم دارچین در روز می‌تواند به کنترل قند خون و همچنین کاهش کلسترول بد خون کمک کند. این ادویه‌ی معطر همچنین باعث افزایش کلسترول خوب خون می‌شود.

_ زیره سیاه
زیره سیاه قند خون و کلسترول را کاهش می‌دهد. زیره سیاه باعث افزایش حساسیت به انسولین و افزایش برداشت گلوکز از طریق سلول و متعاقباً کاهش قندخون می‌شود. همچنین دانه زیره از تشکیل محصولات نهایی گلیکاسیون که در دیابت معمول است و اغلب منجر به عوارض دیابت می‌گردد، جلوگیری می‌کند.

_ شنبلیله
اگر شما مبتلا به دیابت هستید به سبزی معطر شناخته شده برای همه‌ی ایرانی‌ها ارتباط بیشتری داشته باشید. شنبلیله که به صورت آرد نیز وجود دارد به بهبود تحمل گلوکز کمک کرده و به این ترتیب باعث کاهش قند و کلسترول خون می‌شود. می‌توانید از تخم شنبلیله هم برای کنترل قند خون‌تان استفاده کنید. در این صورت می‌توانید آن‌ها را قبل از مصرف در آب خیس و با شکم خالی میل کنید. می‌توانید قبل از مصرف هر نوع داروی گیاهی با پزشک معالج خود مشورت کنید.

_ سیر
سیر با داشتن ۴۰۰ ماده ی شیمیایی دارای فواید بی‌پایانی است، محققین دریافتند که مصرف سیر در درمان و پیشگیری از بسیاری آفات و بیماری‌ها موثر است. سیر به پایین آوردن قند خون کمک می‌کند و افراد مبتلا به دیابت تحت نظر پزشک علاوه بر رعایت رژیم دارویی و غذایی خود می‌توانند از سیر نیز استفاده کنند.

_ زنجبیل
زنجبیل یک ادویه‌ی فوق العاده و خوش عطر و طعم است که در تهیه‌ی غذاها و شیرینیجات استفاده می‌شود. این ادویه برای دیابتی‌ها نیز مفید است. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که مصرف روزانه ۳ گرم از این ادویه (به صورت کپسول) به تنظیم کلسترول، کنترل قند و وزن افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک می‌کند. اگر علاقه ای به مصرف کپسول زنجبیل ندارید می‌توانید روزانه دو فنجان چای زنجبیل بنوشید. البته حواس‌تان باشد که مصرف زنجبیل زیاد برای افرادی که از فشارخون بالا رنج می‌برند توصیه نمی‌شود. می‌توانید به شیر یا چای معمولی نیز کمی پودر زنجبیل اضافه کنید.

_ زردچوبه
زردچوبه یک طلای خوراکی است که در تهیه‌ی غذاها به وفور استفاده می‌شود. این ادویه به کاهش قند خون کمک می‌کند. زردچوبه یک ماده ی ضدالتهاب و حاوی ترکیبات آنتی‌اکسیدانی است که برای سلامت قلب مفید و به کاهش وزن کمک می‌کند. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهند که زردچوبه برای افرادی که از اختلالات مربوط به کلیه‌ها رنج می‌برند نیز مفید است. زردچوبه سرشار از نیاسین، ویتامین B۳، کلسیم، آهن، روی، مس، پتاسیم و منیزیم است.

زردچوبه موجب افزایش ترشح انسولین و کاهش قند خون می‌شود و ادویه‌ای مناسب برای دیابتی‌ها است.

_ چوب میخک
چوب میخک طعم معطر تندی دارد که برای تهیه‌ی انواع غذاها استفاده می شود. این گیاه ترکیبات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی قوی‌ای دارد که در کنترل قند خون به دیابتی‌ها کمک زیادی می‌کند. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مصرف ۳ گرم چوب میخک در روز می‌تواند به کنترل میزان قند و چربی خون کمک کند. می توانید این ادویه را به غذاهای‌تان اضافه کنید و یا اینکه با صلاحدید پزشک‌تان از مکمل‌های موجود در بازار استفاده کنید.

_ پونه‌ی کوهی
پونه‌ی کوهی یکی از آن سبزیجات معطر فوق‌العاده است که عطر و طعم خوبی به غذاها می‌دهد. علاوه بر این افرادی که به دنبال راهی برای کاهش قند خون و سالم ماندن هستند نیز می‌توانند به این گیاه اعتماد کنند. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهند که پونه‌ی کوهی مانند رزماری می‌تواند به کنترل ترشح انسولین کمک کند. می‌توانید از روغن خوراکی این گیاه (آن را با یک لیوان آب مخلوط کنید) یا از مکمل‌های موجود در بازار استفاده کنید.

_ خیار تلخ
این میوه شبیه کدوی زگیل‌دار است و در نواحی گرمسیر مانند آمازون، آفریقای شرقی و آسیا رشد می کند و در آمریکای جنوبی به عنوان غذا و دارو کشت می‌شود. میوه تازه آن به رنگ سبز است که با رسیدن به رنگ نارنجی زرد تبدیل می‌شود. تمام قسمت‌های این میوه بسیار تلخ است. میوه خیار تلخ حاوی ماده ای شبیه انسولین است و مصرف روزانه حدود ۶۰ گرم شیره این گیاه به کاهش مختصر قندخون منجر می‌شود.

_ سیاه گیله
در ایران تنها یک گونه از قره‌قات وجود دارد که آن هم در جنگل‌های تالش و نواحی مرطوب رشد می‌کند که در زبان محلی به آن سیاه گیله می‌گویند. این گیاه در جنگل های شمال ایران می‌روید. قره گیله یا سیاه گیله دارای برگ‌های بیضوی و نوک تیز با گل‌های صورتی و سفید ریز است و در اواخر تابستان، دانه‌های سیاه ارغوانی آن برای چیده شدن آماده می‌شوند. میوه آن را می‌توان هم به صورت تازه و هم خشک شده مصرف کرد یا در تهیه انواع مرباها و دسرها به کار برد. برگ‌های این گیاه در طب سنتی در درمان بیماری دیابت استفاده می‌شود. اثر ضد دیابت یک بار مصرف عصاره این گیاه که اثری مشابه انسولین دارد، تا چند هفته در بدن باقی می‌ماند. به علاوه این گیاه دارویی در پیشگیری از عوارض بلندمدت دیابت مانند عوارض قلبی عروقی، عصبی، کلیوی و چشمی تا حدی موثر است. عصاره آن به مقدار۸۰ تا ۱۶۰ میلی گرم ۳ بار در روز برای بیماران مبتلا به دیابت توصیه می‌شود.

_ خار مریم

خار مریم اصالتا بومی منطقه مدیترانه است. این گیاه امروزه در سراسر نقاط دنیا از اروپا تا آسیا و از آفریقا تا آمریکای شمالی گسترده شده است. این گیاه تنومند معمولا در مناطق خشک و آفتابی رشد می‌کند. این گیاه دارویی موجب افزایش حساسیت سلول‌ها به انسولین و کاهش قندخون می‌شود. ماده موثر آن سیلی مارین نام دارد که تجویز آن به مقدار ۲۰۰ میلی‌گرم ۳ بار در روز موجب کاهش مختصر قندخون ناشتا و هموگلوبین ای.وان.سی و چربی‌های خون می‌شود. فرآورده‌های این گیاه از تخم‌های داخل میوه تهیه می‌شوند.

_ هندوانه ابوجهل

هندوانه ابوجهل یا خربزه روباه یکی از گیاهان دارویی متعلق به خانواده خیارها و کدوها است. این گیاه بومی ایران بوده و در نواحی جنوبی کشور و مناطقی مانند جنوب استان خراسان یافت می‌شود. میوه این گیاه دارای گلوکوزید قابل تبلوری با طعم بسیارتلخ به نام کولوسنتین است. این گلوکوزید که به حالت متبلور و خالص به رنگ زرد است، در آب به نسبت ۲۰ درصد حل می‌شود و اگر هیدرولیز شود، گلوکز و ماده ای به نام کولوسنتتین می‌دهد. در طب سنتی بسیاری از کشورها از جمله ایران تجویز میوه این گیاه جهت کاهش قند خون متداول است. میوه این گیاه بسیار سمی است و مصرف مقدار زیاد آن باعث اسهال خونی و درنهایت مرگ می‌شود. تجویز مقدار ۱۰۰ میلی گرم ۳ بار در روز ماده موثر هندوانه ابوجهل به مدت ۲ ماه در بیماران دیابتی نوع دوم، موجب کاهش مختصر میزان هموگلوبین ای.وان.سی و قندخون ناشتا می‌شود. تجویز این مقدار به مدت ۲ ماه در این بیماران بدون هیچ گونه عوارض جانبی گوارشی، کبدی و کلیوی است.

_ پسیلیوم

پسیلیوم یا اسفرزه، گیاهی از خانواده پلانتاجیناسه آو یک داروی ملین گیاهی است که از طریق جذب آب باعث حجیم شدن محتویات روده شده و با افزایش حرکات دودی شکل باعث تخلیه مدفوع می‌شود. مصرف پودر پسیلیوم به مقدار ۱۰ گرم در روز و به مدت ۸ هفته هموگلوبین ای.وان.سی را مختصرا کاهش می‌دهد.

_ عدس الملک

این گیاه بومی ایران است و در طب سنتی جهت کاهش قندخون بیماران دیابتی تجویز می‌شود. با این حال مصرف روزانه پودر بذر گیاه به مقدار ۱۵۰۰ میلی گرم در روز به مدت ۲ ماه اثر مفیدی بر قندخون نشان نداده است و فعلا اطلاعات علمی کافی در مورد اثرات این گیاه در دسترس نیست.

_ چای سبز

چای سبز و سیاه در اصل یکی هستند اما فرآیند تولید چای سیاه به گونه‌ای دیگر است. برگ‌های چای سیاه طی روش خاصی تخمیر و سپس خشک می‌شوند اما برگ‌های چای سبز پس از چیدن خشک می‌شوند. عدم تخمیر موجب می‌شود که تقریبا بیشتر مواد طبیعی به همان مقدار در برگ‌های چای باقی بمانند. مردم چین از دیرباز چای سبز را به عنوان یک نوشیدنی دارویی مصرف می‌کردند و به دلیل اهمیت ویژه این گیاه، اصول خاصی نیز برای تهیه آن دارند. در سال‌های اخیر چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته است. دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. بسیاری از خواص چای سبز مربوط به ماده ای به نام کاتچین است که فعالیت آنتی‌اکسیدانی آن بسیار بالا است. مصرف روزانه ۵/۱ گرم پودر چای سبز خشک موجب کاهش مختصر قندخون در بیماران دیابتی می‌شود. مقدار توصیه شده برای بیماران دیابتی مصرف ۲ فنجان چای دم کرده در روز است.

_ دم کرده گزنه

ساقه این گیاه را پرزها و تارهای مخروطی شکل پوشانده است که در صورت لمس کردن ساقه به دست می‌چسبد و پوست را می‌گزد و تولید خارش و سوزش می‌کند و شاید به همین دلیل آن را گزنه نامیده‌اند. تخم آن نرم، ریز و تیره رنگ و مانند تخم کتان است. قسمت مورد استفاده این گیاه برگ‌های تازه، ریشه، شیره و دانه آن است. گزنه در طب سنتی ایران به عنوان یک داروی کاهنده گلوکز خون معرفی شده است. عصاره برگ گزنه می‌تواند یک نقش حفاظتی در برابر افزایش میزان قندخون و تخریب سلول‌های پانکراس داشته باشد.

_ کلپوره همدانی، مریم نخودی همدانی

استفاده از این گیاه به طوری که در کتب دارویی قدیمی آمده است به زمان‌های دور نسبت داده می‌شود. بقراط، دیوسکورید، پلین و جالینوس از این گیاه در آثار خود نام برده‌اند. عصاره این گیاه محتوی مواد موثره زیره است. مصرف عصاره این گیاه به مقدار ۱۲۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت ۶ هفته قندخون را مختصرا کاهش می‌دهد.

_ توجه
در مجموع، مصرف گیاهان دارویی توسط بیماران دیابتی تحت هیچ شرایطی نباید بدون نظر تیم پزشکی انجام شود. این گیاهان دارویی نباید جایگزین داروهای ضددیابت یا انسولین در بیماران دیابتی شود چرا که اولا اثر این گیاهان بر کاهش قندخون خفیف است و ثانیا از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و ثالثا ممکن است با دیگر داروهای مورد استفاده بیماران تداخل داشته باشند.

منبع سایت تبیان

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط شیرین کریمی

۱۵ غذایی که پس از ۴۰ سالگی هرگز نباید بخورید

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی , اخبار پزشکی , بهداشت بانوان , بهداشت مردان , تغذیه سالم

 

به گزارش سایت Reader’s Digest

با بالاتر رفتن سن خوردن غذاهای ناسالم می‌تواند آسیب زیادی به بدن بزنند. در اینجا غذاهایی را معرفی می‌کنیم که باید از لیست خود کم یا حذف کنید تا سالم بمانید.

_ سوپ کنسروشده

احتمالاً سوپ را در لیست غذاهای ناسالم در نظر نمی‌گرفتید، به ویژه از زمانی که باز کردن یک کنسرو برای ناهار یا شام برای همه آسان شده است. اما مواد غذایی کنسروشده معمولاً حاوی مقدار فراوانی سدیم هستند و تحقیق‌ها نشان داده‌اند که افراد سالخورده به خوبی دوران جوانی‌شان نمی‌توانند سدیم اضافی را تصفیه و دفع کنند. ارین پالینسکی-وِد، متخصص تغذیه و نویسندۀ کتاب ۲-Day Diabetes Diet می‌گوید: «سطح بالای سدیم در غذا می‌تواند باعث بالا رفتن فشار خون بشود و همچنین می‌تواند خطر استیوپروزیس (پوکی استخوان) را افزایش دهد. به علاوه با افزایش سن بدن انسان در برابر احتباس آب آسیب‌پذیرتر می‌شود، بنابراین کاهش سدیم به کاهش نفخ ناخواسته کمک می‌کند.» او توصیه می‌کند که خودتان سوپ درست کنید و برای مصرف در وعده‌های بعدی در ظروف یک‌نفره آن را منجمد کنید و یا دست کم کنسروهایی را انتخاب کنید که حاوی سدیم کمتری باشند.

_ هات داگ

وقت آن رسیده است که با سوسیس‌هایی که در فست‌فودها و استادیو‌م‌ها و مکان‌هایی از این قبیل فروخته می‌شوند و همین‌طور با گوشت‌های فراوری‌شده مانند بیکن و سالامی خداحافظی کنیم. پالینسکی-وِد می‌گوید: «گوشت‌های فراوری‌شده سرشار از سدیم و چربی و نیترات [نوعی نگهدارنده] هستند و تمام اینها می‌توانند برای سلامتی فرد اثرات منفی داشته باشند.» مصرف بالای گوشت‌های فراوری‌شده با احتمال بیشتر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت و سرطان معده مرتبط است-و این در حالی است که احتمال ابتلا به این بیماری‌ها با افزایش سن نیز پیشاپیش بالا می‌رود. پالینسکی-وِد می‌گوید: «اگر گوشت‌های فراوری‌شده را انتخاب می‌کنید گوشت‌هایی را خریداری کنید که بدون نیترات فراوری‌شده‌اند و چربی کمتر و انواع سدیم کمتری دارند.»

_ مرغ کبابی یا سرخ‌شده

متاسفانه جایگزین کردن آن هات‌داگ‌های حذف‌شده با گوشت سرخ‌شده یا کبابی فکر چندان خوبی نیست. پالینسکی-وِد می‌گوید: «پختن گوشت در دمای بسیار بالا می‌تواند سطوح HCAها [مواد شیمیایی‌ای که آمین‌های هتروسایکلیک نامیده می‌شوند] در پروتئین را بالا ببرد و این می‌تواند سرطان‌زا باشد.» بر اساس برخی از مطالعات (البته نه همۀ مطالعات) مصرف بالای گوشت کبابی و سرخ‌شده با سرطان‌های روده بزرگ، لوزالمعده و پروستات پیوند دارد. اگر چه تحقیقات ادامه دارد، با این حال از آنجایی که با افزایش سن خطر ابتلا به انواع سرطان‌ها بالاتر می‌رود بهتر است جانب احتیاط را نگه دارید. پالینسکی-وِد می‌گوید: «مصرف گوشت را به یک وعده یا کمتر از یک وعده در هفته محدود کنید و قبل از کباب کردن به گوشت چاشنی بزنید تا به کم کردن ترکیبات آسیب‌زا کمک کند.»

_ شیرینی

همۀ ما در پایان روز یک چیز لدت بخش کوچک می‌خواهیم، اما متاسفانه یک جعبه شیرینی ممکن است راه خوبی برای این کار نباشد. دکتر ویتنی بوو، متخصص امراض پوستی و نویسندۀ کتاب «زیباییِ پوست کثیف» می‌گوید: «شکر در هر شکلی که باشد منجر به تغییرات چندگانه می‌شود، از غشای سلولی و عروق خونی تا هورمون‌ها و سیستم ایمنی بدن، سلامت دل و روده و حتی میکروارگانیسم‌ها در یک محیط خاص از بدن [باکتری‌های خوب در دل و روده و در پوست انسان] را تحت تأثیر و تغییرات متعدد قرار می‌دهد.» به علاوه شکر زیاد برای جلوگیری از انسولین و التهاب، می‌تواند منجر به پیری سریعتر پوست از طریق فرایند گلیکیشن یا قندی شدن بشود. دکتر بوو می‌گوید: «گلیکیشن (Glycation) یک اصطلاح بیوشیمایی است برای اتحاد و پیوند مولکول‌های شکر به پروتئین‌ها، چربی‌ها و آمینو اسیدها استفاده می‌شود، این پیوندها یکی از ویژگی‌های اصلی افزایش سن است. محققان پیامدهای نهایی گلیکیشن پیشرفته (AGEs) را به تصلب شرائین، به هم ریختگی اعصاب، چین و چروک و روندهای بیماری چندگانه مرتبط دانسته‌اند.» به جای شیرینی‌های فراوری‌شده، میوه سالم مصرف کنید.

_ نوشیدنی‌های انرژی‌زا

احتمالاً می‌دانید نوشیدنی سودا برای شما بد است، اما ممکن است به اشتباه فکر کنید نوشیدنی‌های انرژی‌زا سالم هستند، در حالی که نیستند، زیرا آنها نیز سرشار از قند هستند. پالینسکی-وِد می‌گوید: «نوشیدنی‌های قنددار منبعی خالی از کالری و سرشار از قند هستند، آنها مقدار زیادی قند به رژیم غذایی شما اضافه می‌کنند. قندهای معمولی نه فقط وزن شما را زیاد می‌کنند بلکه باعث سرعت‌دادن به روند پیری و افزایش التهاب می‌شوند و بر روی حافظه و یادگیری اثر منفی می‌گذارند.» محققان نشان داده‌اند که انسان بالغ معمولی، حتی در زمانی که ورزش می‌کند، نیازی به نوشیدنی انرژی‌زا ندارد، آب بهترین گزینه است.

_ تنقلات بدون قند

اگر نباید قند مصرف کنید، آیا باید تنقلاتی را که برچسب «بدون قند» دارند مصرف کنید؟ صد در صد نه. پالینسکی-وِد می‌گوید: «قند در تنقلات و اسنک‌های بدون قند اغلب با مواد تشکیل‌دهندۀ مصنوعی یا چربی‌های اضافه جایگزین می‌شوند.» همچنین او می‌گوید برخی از تنقلات بدون قندِ طبیعی و بدون قندِ اضافه‌شده می‌توانند مزایایی برای سلامتی داشته باشند، مثلاً آلوهای خشک‌شده قند اضافه‌شده ندارند و می‌توانند برای سلامت دستگاه گوارش و استخوان‌ها مفید باشند، برچسب‌های روی غذاهای فراوری‌شده را با دقت بخوانید. به گفتۀ پالینسکی-وِد: «مراقب برخی غذاها باشید؛ در مصرف غذاهایی که مقدار زیادی چربی افزوده یا اشباع‌شده، سدیم مازاد یا آرد تصفیه‌شدۀ اضافی را جایگزین قند می‌کنند باید مراقب بود زیرا این مواد اضافه‌شده می‌توانند همان اثر منفی را بر روی سلامتی شما داشته باشند که قند دارد.»

_ شیر بادام

ممکن است فکر کنید دوری از مصرف لبنیات می‌تواند برای سلامتی‌تان مفید باشد، اما برای زنان مسن‌تر، کلسیم موجود در محصولات لبنی به تقویت استخوان‌ها و جلوگیری از پوکی استخوان کمک می‌کند، چرا که رسیدن به سن یائسگی باعث از دست رفتن تراکم استخوان می‌شود. جایگزین کردن «شیر» با مواد دیگر می‌تواند حفاظت مواد لبنی از استخوان را از بین ببرد. به گفتۀ پالینسکی-وِد: «اگر جایگزینی برای شیر انتخاب کرده‌اید اطمینان حاصل کنید که جایگزین‌های متفاوتی باشند و حاوی کلسیم غنی‌شده و ویتامین D باشند تا سلامت استخوان‌ها را ارتقاء بدهند. همچنین از مصرف مقادیر زیاد قندهای افزوده به شیر بادام خوش‌طعم دوری کنید زیرا این نوشیدنی می‌تواند حاوی کالری زیادی باشد، التهاب را بالا ببرد و سطح قند خون و تری‌گلیسیرین را نیز افزایش دهد.»

_ سس تند

بر اساس گزارش مؤسسۀ ملّی کهنسالی (NIA) با آغاز یائسگی باید دست از مصرف غذاهای تند بردارید. پالینسکی-وِد می‌گوید: «اگر بدن‌تان به طور ناگهانی گُر می‌گیرد یا ریفلاکس دستگاه گوارشی یا همان برگشت اسید معده دارید (که این موارد در بزرگسالان مسن رایج‌تر است)، افزدون سس تند به وعده‌های غذایی‌تان توصیه نمی‌شود. سس تند می‌تواند حاوی سدیم بالایی باشد و این می‌تواند اثر منفی بر فشار خون و سلامت استخوان شما داشته باشد.» در عوض او توصیه می‌کند فلفل‌های تند، سرشار از کپسایسین است، ماده‌ای مغذی که می‌تواند فشار خون را کاهش دهد و سوخت و ساز در بدن را افزایش دهد، و این در حالی است که روند سوخت‌وساز در بدن با افزایش سن آرام‌تر می‌شود.»

_ مارگارین یا کره نباتی

اگر فکر می‌کنید کرۀ نباتی جایگزین سالمی برای کرۀ حیوانی است فکر نادرستی است. به گفتۀ پالینسکی-وِد: «برخی از برندهای کرۀ نباتی حاوی مقداری روغن‌های هیدروژنه هستند که چربی‌های ترانس هستند. از آنجایی که فقط یک یا دو گرم چربی‌های ترانس در روز می‌تواند تاثیرت منفی بر روی کلسترول و سلامت قلب داشته باشند، بهتر است از مصرف کرۀ نباتی دوری کنید.» در عوض برچسب‌های روی مواد غذایی را با دقت بخوانید یا روغن‌های گیاهی را برای مصرف انتخاب کنید. در ادامه پالینسکی-وِد می‌گوید: «در پخت و پز آواکادوی تازه جایگزینی عالی برای مارگارین یا کرۀ نباتی است و می‌تواند به کاهش جذب کالری‌ها، چربی‌های اشباع شده، سدیم و کلسترول کمک کند.»

_ غذاهای کم چرب

درست است که قطعاً می‌خواهید از مصرف چربی‌های ترانس و چربی‌های اشباع شده پرهیز کنید اما بهتر است تمام چربی‌ها را از رژیم غذایی‌تان حذف نکنید. بر اساس گزارش‌های انجمن قلب آمریکا، چربی‌های سالم (اسید چرب تک اشباع‌نشده و اسیدهای چرب پر اشباع‌نشده) به واقع منجر به کاهش مشکلات سلامتی مربوط به افزایش سن می‌شوند، مشکلاتی مانند بیماری‌های قلبی و کلسترول بالا و دیابت. به علاوه غذاهای کم چرب اغلب به دلیل فقدان چربی از قند ساخته می‌شوند. پالینسکی-وِد می‌گوید: «بدن برای اعتدال در جذب مواد مغذی‌ای که قابلیت حل‌شدن در چربی را دارند مانند ویتامین A و D و Kو E به برخی از چربی‌های مواد غذایی نیاز دارد.» به علاوه چربی‌های سالم مانند اسیدهای چرب اُمگا۳ در طی افزایش سن در حفظ سلامت مغز نقش دارند. به گفتۀ پالینسکی-وِد: «مطالعه‌ای که به تازگی انجام شده است نشان داده است که مصرف روزانۀ یک عدد آواکادوی تازه، که حاوی بیش از ۷۵ درصد چربی، یعنی چربی «خوب» اشباع‌نشده است، به خاطر  افزایش سطح لوتئین در مغز و چشم می‌تواند باعث بهبود عملکرد شناختی در بزرگسالان مسِن بشود.»

_ پاستا

کربوهیدرات‌های غذایی تصفیه‌شده و فراوری‌شده، مانند پاستا، چوب شور یا بیسکوییت‌های نمکی، بیگل یا نان شرینی حلقه‌ای و بسیاری از غلات و حبوبات حاوی سطح بالای شاخص گلیسمی (قند خون) هستند. این بدین معنی است که کربوهیدرات‌های زیاد در آنها به سرعت قند خون را بالا می‌برد و می‌تواند عامل بیماری قلبی، افزایش وزن و دیابت باشند. به علاوه این غذاها هیچ سودی برای پوست شما ندارند. و ممکن است فکر کنید این غذاها پوست را جوان‌تر می‌کنند اما دکتر بوو می‌گوید: «از تمام غذاهایی که در ایجاد پوست بد مقصر هستند کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده اگر شماره یک نباشد جزو اولین‌ها و در صدر لیست قرار دارند. از اثرات کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده، علاوه بر افزایش قند خون، افزایش هورمون‌هایی است که منجر به تحریک تولید روغن می‌شوند. این هورمون‌ها حتی می‌توانند ترکیب چربی پوست شما را تغییر دهند و پوست را بیشتر مستعد تشکیل آکنه بکنند.» که شامل آکنه‌های شروع بزرگسالی هم می‌شود. غذاهایی که شاخص گلیسمی یا قند بالایی دارند می‌توانند باعث رهاسازی هورمون‌هایی بشوند به نام فاکتور رشد هورمون شبه انسولین ۱ (IGF-1). دکتر بوو می‌گوید: «اگر مقدار زیادی از این غذاها مصرف کنید می‌تواند با سوخت و ساز زنجیرۀ بیولوژیکی باعث التهاب و بیماری‌های خاص مانند سرطان و اختلالات پوستی مثل آکنه بشود.»

_ غذاهای فاقد گلوتن

پیش از اینکه نان سفید را با انواع نان‌های فاقد گلوتن جایگزین کنید بیشتر فکر کنید. در عوض غلات کامل را جایگزین غلات تصفیه‌شده کنید. به گفتۀ پالینسکی-وِد: «بسیاری از غلاتِ کامل حاویِ گلوتن هستند که مزایایی برای سلامتی مانند فیبر و منیزیوم دارد.» تحقیقات نشان داده‌اند با افزایش سن مصرف فیبر به سلامت دستگاه گوارش و روده‌ها کمک می‌کند و همچنین به کاهش کلسترول، کاهش جذب کربوهیدرات‌ها، حفظ قند خون و کاهش وزن کمک می‌کند. منیزیوم یکی از ضدالتهاب‌هاست و می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی، دیابت و سرطان را کاهش دهد و همچنین از پوکی استخوان جلوگیری کند. پالینسکی-وِد می‌گوید: «نیازی به حذف گلوتن از رژیم غذایی نیست مگر اینکه به گلوتن حساسیت یا آلرژی داشته باشید. منبع خوبی از غلات کامل به هر وعدۀ غذایی اضافه کنید، این کار کمک می‌کند فیبر مورد نیاز بدن در طول روز تأمین شود و وضعیت سلامت روده‌ها بهتر شود و این مادۀ غذایی برای خوب کارکردنِ سیستم ایمنی بدن ضروری است.»

_ سیب‌زمینی سرخ‌کرده

با افزایش سن متابولیسم یا سوخت و سازِ آرامِ بدن نمی‌تواند به آسانی از پسِ هضم کالری‌های اضافی‌ای برآید، کارلری‌هایی که در غذاهای چرب مانند سیب‌زمینی سرخ‌کرده وجود دارد. در دستورالعمل‌های غذایی برای آمریکایی‌ها (Dietary Guidelines for Americans) آمده است که با افزایش سن نیاز به کالری کاهش می‌یابد و تحقیقات نشان داده‌اند که با مصرف کالری کمتر در روز به واقع فراوری انرژی در افراد مسِن می‌تواند عملکرد مؤثرتری داشته باشد. دکتر بوو می‌گوید درست است که برخی از چربی‌های غذایی سالم برای فربه‌شدن و جوان‌ دیده شدنِ پوست لازم‌اند اما سیب‌زمینی سرخ‌کرده احتمالاً تأثیر برعکس خواهد داشت. به گفتۀ دکتر بوو: «وقتی چربی کافی در رژیم غذایی شما نباشد، میکروب‌هایی که از چربی روی پوست شما تغذیه می‌کنند گرسنه می‌مانند و یک لایۀ نازک ضدمیکروب از اسیدهای چربی تقویت‌کنندۀ زیبایی از خود به جا می‌گذارند. اما همۀ چربی‌ها اثر یکسان ندارند و چربی‌های موجود در سیب‌زمینی سرخ‌کرده برای پوست خوب نیستند.»

_ بستنی قهوه

بستنی‌هایی که طعم قهوه دارند برای افراد مسِن سه برابر بیش از دیگران مشکل‌ساز هستند: چراکه سرشار از چربی، قند و کافئین هستند. قهوۀ جاوه مزیت‌هایی برای سلامتی دارد. در واقع علم می‌گوید قهوه می‌تواند مغز انسان را زوال و جنون محافظت کند. اما وقتی قهوه به شکل دسر پس از شام مصرف شود خطر بیدار نگاه داشتن شما را در طول شب دارد. بر اساس گزارش بنیاد ملّی خواب برای بزرگسالان با افزایش سن به خواب رفتن و در خواب ماندن سخت‌تر می‌شود. این امر برای زنان تا حدی می‌تواند به دلیل تغییرات هورمونی نزدیک شدن به یائسگی باشد و اگر چنین باشد انجمن یائسگی آمریکای شمالی توصیه می‌کند از مصرف کافئین در ساعات پایانی روز خودداری کنید.

_ همبرگر

به این موضوع که نحوۀ پخت غذا در دمای بسیار بالا می‌تواند منجر به سرطان شود اشاره کردیم، اما این روند منجر به اثرات نامطلوب دیگری نیز می‌شود. دکتر بوو می‌گوید: «وقتی با استفاده از حرارت بالا لایۀ خارجی غذاها قهوه‌ای‌رنگ می‌شوند (مانند همبرگر کباب‌شده) عطر و طعم ایجاد می‌کنند و رنگ غذا تغییر می‌کند. اما در مراحل پایانی کنش و انفعال مواد قندی مضّر (AGEs) شکل می‌گیرند. برای اینکه نگاهی کوتاه به این کنش بیندازید به صورت فردی نگاه کنید که به پیری زودرس دچار شده است – فرد نسبتاً جوان با چروک‌های بسیار زیاد و بی‌رنگی پوست و از دست رفتن درخشندگی پوست. (اگر صورت شما زودتر از سن‌ شما پیر می‌شود این روند را درک می‌کنید.) دکتر بوو می‌گوید کباب‌کردن مواد غذایی می‌تواند روند پیری را تا ۲۵ درصد در روز افزایش دهد، این رقم در مقایسه با متوسط روند پیری است که در بزرگسالی رخ می‌دهد. به علاوه بر اساس گزارش دانشگاه برکلی در کالیفرنیا این مواد مضر با افزایش سن در سلول‌ها انباشه می‌شوند و نه تنها با پیری زودرس بلکه با دیابت، بیماری قلبی، آلزایمر، پارکینسون، آب مروارید و سرطان ارتباط دارند. دربارۀ غذاهایی که باید بخورید لیستی شامل پنجاه نوع از سالمترین غذاهایی که می‌توانید از سوپرمارکت بخرید را تهیه کنید.

 

منبع: Reader’s Digest

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

مصرف چه میزان میوه در روز برای سلامتی مفید است؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,تغذیه

 

کمتر رژیم غذایی سالمی را می‌توان سراغ گرفت که مصرف میوه، از اولویت‌های آن نباشد. استفاده از رژیم‌های غذاییِ سرشار از میوه‌جات، برای سلامتی بسیار مفید است و خطر ابتلا به بیماری‌های زیادی را کاهش می‌دهد. با وجود این، بعضی از افراد، به‌خاطر قند موجود در میوه، نسبت به مصرف بیش از اندازهٔ آن نگرانی‌هایی دارند و فکر می‌کنند ممکن است برای سلامتی‌شان مضر باشد. نگرانی این افراد باعث شد تا سؤال‌های تازه‌ای راه خود را به دنیای تغذیه باز کنند؛ سؤال‌هایی نظیر اینکه مصرف چه میزان میوه در روز برای سلامتی مفید است؟ یا آنکه مصرف بیش از اندازهٔ میوه برای سلامتی مضر است؟

_ اهمیت میوه‌‌ها از نظر مواد مغذی متعدد موجود در آن‌ها

مواد مغذی موجود در میوه‌ها، بسته به نوع آن‌ها متفاوت است، با وجود این، تمامی میوه‌ها، صرف نظر از نوع‌شان، حاوی مواد مغذی مهم برای سلامتی هستند و از این لحاظ، منابعی غنی به‌شمار می‌روند. به‌عنوان مثال، بیشتر میوه‌ها حاوی مقادیر زیادی از ویتامین‌های گروه‌های مختلف و مواد معدنی هستند. از آن جمله می‌توان به ویتامین C، پتاسیم و فولات (یا ویتامین B9 که در کارکرد سالم سیستم عصبی، خون و… نقش مهم دارد.) اشاره کرد.

دیگر مادهٔ مغذی مهم موجود در میوه‌ فیبر است که مزایای بسیاری دارد. مصرف فیبر می‌تواند باعث کاهش کلسترول شود. به‌علاوه با مصرف آن برای مدت طولانی‌تری احساس سیری خواهید کرد که به‌مرور زمان، کاهش وزن را به‌دنبال خواهد داشت.
علاوه بر این‌ها میوه از منابع غنی آنتی‌اکسیدان‌ها هم به شمار می‌رود. آنتی‌اکسیدان‌ها به بدن برای دفاع در برابر رادیکال‌های آزاد (رادیکال آزاد به اتم، مولکول یا یونی گفته می‌شود که دارای الکترون جفت‌نشده باشد) کمک می‌کنند. این رادیکال‌های آزاد می‌توانند با انتقال مواد سمی به سلول‌ها و پاره کردن غشاء سلولی آسیب‌های مختلف و بعضا جبران‌ناپذیری برای بدن و سلامتی داشته باشند. جذب میزان مشخصی از آنتی‌اکسیدان‌ها در طول روز می‌تواند سبب به تعویق افتادن کهولت سن شود و خطر ابتلا به بعضی از بیماری‌ها را کاهش دهد.

هر نوع میوه حاوی مواد مغذی مشخصی است (بعضی منبع غنی فیبر هستند، بعضی منبع غنی آنتی‌اکسیدان و…)، به همین خاطر، استفاده از میوه‌های مختلف در رژیم غذایی، برای به حداکثر رساندن مزایای آن برای سلامتی حائز اهمیت است.

همان‌طور که عنوان شد، میوه‌ها سرشار از مواد مغذی هستند. در کنار این مسئله، کالری موجود در آن هم نسبتا کم است. این دو ویژگی، میوه را به انتخابی ایده‌آل برای کسانی تبدیل می‌کند که قصد کاهش وزن دارند. به‌علاوه، میوه‌‌ها حاوی مقادیر زیادی از فیبر و آب هستند که باعث طولانی‌تر شدن احساس سیری می‌شوند.

درواقع مصرف زیاد میوه ایرادی ندارد و تا جایی که اشتها داشته باشید، می‌توانید میوه بخورید، چراکه کالری کمی دارد. نتایج تحقیقات متعددی در این باره حاکی از آن بوده است که میزان کالری اندک موجود در میوه‌ها، به‌مرور زمان نقش مهمی در کاهش وزن خواهد داشت.

سیب و مرکباتی مثل پرتغال و گریپ‌فروت، در مقایسه با سایر انواع میوه‌ها، تأثیر بیشتری در طولانی‌تر شدن احساس سیری دارند. بهترین نتیجه زمانی حاصل می‌شود که میوه را، همان‌طور که هست، یعنی کامل و تازه مصرف کنید. این در حالی است که گرفتن آب میوهٔ تازه یا تهیهٔ پوره از آن، تأثیر مصرف میوهٔ کامل را نخواهد داشت.

نتایج تحقیقات انجام‌شده حاکی از آن است که مصرف بیش از اندازهٔ آبِ میوهٔ تازه، باعث افزایش جذب کالری می‌شود و به‌دنبال آن، خطر ابتلا به بعضی بیماری‌ها و چاقی بیشتر می‌شود. با این تفاسیر بهتر است تا حد امکان میوه را به‌صورت کامل و همان‌طور که هست مصرف کنید و از گرفتن آب آن خودداری کنید.

_ تأثیر مصرف میوه در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف
نتایج تحقیقات متعددی حاکی از آن بوده است که استفاده از رژیم‌های غذایی سرشار از میوه و سبزیجات، خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌های خطرناکی چون سرطان، دیابت و نارسایی‌های قلبی را کاهش می‌دهد. روال بیشتر تحقیقات به این صورت بوده است که تأثیر میوه و سبزیجات بر سلامتی را در کنار هم بررسی می‌کنند. با وجود این، تحقیقاتی هم هستند که صرفا مرتبط با فواید تغذیه‌ای میوه‌ها هستند. در ادامه نتایج حاصل از برخی از آن‌ها را ذکر خواهیم کرد.

طبق نتایج حاصل‌ از بازبینی ۹ مورد از تحقیقات یادشده، مصرف یک میان‌وعدهٔ اضافی متشکل از میوه‌، خطر ابتلا به نارسایی‌های قلبی را تا ۷٪ کاهش می‌دهد. نتایج مطالعات دیگری حاکی از آن بوده است که مصرف میوه‌هایی نظیر انگور، سیب و بلوبری، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش می‌دهد. مصرف مرکباتی مثل پرتغال و گریپ‌فروت، میزان سیترات موجود در ادرار را بیشتر می‌کند و به‌دنبال آن، خطر شکل‌گیری سنگ کلیه کمتر می‌شود.

افزایش مصرف میوه، به‌طور کلی باعث کاهش فشار خون و استرس اکسایشی می‌شود. استرس اکسایشی زمانی زیاد می‌شود که تعادل بین تولید رادیکال‌های آزاد و دفاع آنتی‌اکسیدانی بدن از بین می‌رود. این مسئله باعث ضعیف شدن دستگاه ایمنی بدن می‌شود و مصرف میوه، می‌تواند تا حدود زیادی از آن پیشگیری کند. بیمارانی که از دیابت رنج می‌برند، با مصرف میوه و سبزیجات قادر به کنترلِ مؤثرترِ میزان قند خون‌شان خواهند بود.

_ آیا مصرف میوه برای مبتلایان به دیابت خطرساز خواهد بود؟

_ مصرف میوه برای مبتلایان به دیابت
بیشتر رژیم‌های غذایی تجویزی یا توصیه‌شده برای مبتلایان به دیابت، حاوی مقادیر زیادی از میوه و سبزیجات است که بهتر است طی روند روزانه مصرف شود. در دستورالعمل‌های کنونی مرتبط با سلامت و تغذیه توصیه شده است که مبتلایان به دیابت، روزانه ۲-۴ بار، میوه مصرف کنند. این میزان معادل مقدار توصیه‌شده برای مردم عادی است.

با وجود این، بعضی از افراد مصرف میوه را محدود می‌کنند، چراکه نگران قند موجود در آن هستند. این در حالی است که نتایج تحقیقات انجام‌شده حاکی از آن است که مصرف میوهٔ کامل (بدون گرفتن آب یا تهیهٔ پوره)، تأثیر ناچیزی بر افزایش سطح قند خون دارد. علاوه بر این، میوه از منابع غنی فیبر به‌شمار می‌رود؛ به این معنا که با مصرف آن روند جذب و هضم شکر با سرعت کمتری صورت می‌پذیرد و کنترل سطح قند خون، با سهولت و تأثیر بیشتری انجام می‌گیرد.

فیبر موجود در میوه‌ها همچنین باعث کاهش مقاومت بدن در برابر انسولین می‌شود و می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش بدهد. علاوه بر این، میوه‌ها به‌عنوان یکی از منابع غنی پلی‌فنول هم شناخته می‌شوند؛ پلی‌فنول، به‌واسطهٔ نقش آنتی‌اکسیدانی‌ای که ایفا می‌کند، مزایای مختلفی نظیر بهبود کنترل سطح قند خون دارد.

مزیت دیگر مصرف میوه و سبزیجات، کاهش استرس اکسایشی و التهاب مبتلایان به دیابت است.

البته نباید فراموش کرد که میوه‌ها، بسته به انواع مختلف‌شان، از لحاظ مواد مغذی و میزان قند متفاوت از یکدیگر هستند. بعضی از میوه‌ها باعث افزایش میزان قند خون می‌شوند و توصیه می‌شود مبتلایان به دیابت، پس از مصرف میوه‌های مختلف میزان قند خون‌شان را بررسی کنند و با اطلاعات حاصل‌شده از این بررسی‌ها، مصرف میوه‌هایی را که باعث افزایش قند خون می‌شوند محدود کنند.

_ توصیه‌هایی برای افرادی که رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات دارند

بعضی از کسانی که رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات دارند، روزانه بین ۱۰۰-۱۵۰ گرم کربوهیدرات مصرف می‌کنند. بعضی دیگر، برای بهره گرفتن از حالت سوخت‌وساز کتوز، مصرف روزانهٔ کربوهیدرات را به کمتر از ۵۰ گرم در روز محدود می‌کنند. رژیم غذایی دستهٔ دوم رژیم کتوژنیک نام دارد. چگونگی مصرف میوه برای این دو گروه از افراد متفاوت از یکدیگر است.

هر برش نه‌چندان بزرگ از میوه، حاوی ۱۵-۳۰ گرم کربوهیدرات است. اگر رژیم غذایی کم‌کربوهیدرات داشته باشید، مصرف روزانهٔ شما کاملا وابسته به محدودیتی خواهد بود که از لحاظ جذب کربوهیدرات در نظر گرفته‌اید. اگر هم رژیم کتوژنیک را دنبال می‌کنید، دست‌تان برای قرار دادن میوه در برنامهٔ غذایی روزانه چندان باز نخواهد بود.

البته نباید به اشتباه افتاد و تصور کرد رژیم کتوژنیک برای سلامتی مضر است. نه تنها این مسئله صحت ندارد، بلکه رژیم کتوژنیک باعث کاهش وزن می‌شود و خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها را هم کاهش می‌دهد.

میوه‌هایی نظیر تمشک، بلوبری و توت‌فرنگی، مقادیر بسیار اندکی از کربوهیدرات دارند و برای این اشخاص انتخاب‌های مناسبی خواهند بود. میوه‌ها به‌طور کلی بسیار مغذی و مفید هستند، اما هیچ مادهٔ مغذی‌ای در آن‌ها وجود ندارد که امکان یافتن آن در خوراکی‌های دیگری نظیر سبزیجات وجود نداشته باشد. بنابراین می‌توان در رژیم غذایی به‌دنبال جایگزینی برای میوه بود. اگر رژیم کتوژنیک دارید، تا حد امکان از مصرف میوه خودداری کنید و مواد مغذی لازم را از منابع دیگر تأمین کنید.

_ آیا مصرف بیش از اندازهٔ میوه مضر است؟
در فواید تغذیه‌ای میوه برای سلامتی تردیدی نیست، اما آیا مصرف بیش از اندازهٔ آن مضر خواهد بود؟ پیش از هر چیز باید عنوان کرد که اساسا مصرف بیش از اندازهٔ میوهٔ کامل کار دشواری است. به این خاطر که میوه حاوی مقادیر زیادی از آب و فیبر است و پس از مصرف مقدار نسبتا کمی، سیر خواهید شد. حتی بعضی افراد با خوردن یک برش بزرگ میوه دیگر اشتهایی برای بیشتر خوردن نخواهند داشت.

طبق آمار منتشرشده، از هر ۱۰ آمریکایی گاهی تنها یک نفر میزان میوهٔ توصیه‌شده در طول روز را مصرف می‌کند. این آمار هم نشان از دشواری خوردن بیش از اندازهٔ میوه دارد. البته با وجود این مسائل، تحقیقاتی برای بررسی تأثیر مصرف بیش از اندازهٔ میوه صورت گرفته است که در ادامه نتایج برخی را ذکر خواهیم کرد.

در یکی از این تحقیقات، ده نفر به‌مدت دو هفته، ۲۰ میان‌وعدهٔ هشتاد گرمی از میوه مصرف کردند و پس از اتمام این بازهٔ زمانی، مشکلی از بابت سلامتی نداشتند. در تحقیق دیگری که کمی گسترده‌تر بود، ۱۷ نفر به‌مدت چند ماه همین میزان میوه را در طول روز مصرف کردند و برای آن‌ها هم مشکلی پیش نیامد.

نه‌تنها مشکلی نداشتند، بلکه بعضی از اشخاص حاضر در تحقیقات پس از پایان بازهٔ زمانی در نظر گرفته‌شده اوضاع بهتری از لحاظ سلامتی‌شان داشتند. با وجود اینکه تحقیقات انجام‌شده چندان گسترده نبوده‌اند، اما با استناد به نتایج آن‌ها تقریبا می‌توان با اطمینان گفت که مصرف بیش از اندازهٔ میوه تأثیر منفی‌ای برای سلامتی ندارد.

با وجود اینکه مصرف بیش از اندازهٔ میوه عملا کار دشواری است، بهتر است این نکته را به خاطر داشته باشید که صرف اکتفا به میوه رویکرد مناسبی نیست و علاوه بر آن، باید منابع غذایی مفید دیگری را هم در رژیم غذایی‌تان لحاظ کنید.

_ میزان ایده‌آل مصرف روزانهٔ میوه

اگر رژیم غذایی‌تان سالم و متشکل از منابع غذایی مفید مختلف باشد، دیگر مصرف بیش از اندازه یا کمتر خوردن میوه چندان حائز اهمیت نخواهد بود. با وجود این، همانند هر خوراکی دیگری، حالت ایده‌آل، مصرفِ به‌اندازهٔ آن است.

طبق توصیه‌های متخصص‌های تغذیه، بهتر است میزان میوه و سبزیجات مصرفی در طول روز، حداقل به چهارصد گرم یا سه میان‌وعدهٔ هشتاد گرمی برسد.

میان‌وعدهٔ هشتاد گرمی تقریبا میوه‌ای به اندازهٔ توپ تنیس خواهد بود. اگر هم بتوان میوه یا سبزی را در فنجان قرار داد، این میان‌وعده معادل با یک فنجان خواهد بود.

این توصیه ریشه در این حقیقت دارد که مصرف پنج میان‌وعده به‌طور روزانه می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌هایی چون نارسایی قلبی، سکتهٔ مغزی و سرطان را کاهش بدهد.

طی مطالعات صورت‌گرفته بر روی شانزده تحقیق انجام‌شده در این رابطه، مصرف میوه، بیش از میزان توصیه‌شده، مزیت بخصوص دیگری برای سلامتی نخواهد داشت. البته مطالعات دیگری هم روی ۹۵ تحقیق علمی صورت گرفت و طبق نتایج حاصل‌ از آن، پایین‌ترین خطر ابتلا به بیماری برای کسانی بود که روزانه معادل هشتصد گرم میوه، یا ده میان‌وعده مصرف می‌کردند.

البته در نظر داشته باشید که در این مطالعات و تحقیقات، تأثیر میوه و سبزیجات در کنار هم مورد بررسی قرار گرفته‌اند. به این معنا که مصرف روزانهٔ ۲ تا ۵ میان‌وعده از میوه برای بهره بردن از مزایای آن کافی است.

توصیه‌های عنوان‌شده توسط سازمان‌های مختلف، اندکی با هم متفاوت هستند؛ با وجود این بر نتایج تحقیقات علمی صحه می‌گذارند. به‌عنوان مثال، وزارت کشاورزی آمریکا، مصرف روزانهٔ دو میان‌وعده از میوه را توصیه کرده است. در سوی دیگر، میزان توصیه‌شده توسط انجمن قلب آمریکا، ۴-۵ میان‌وعده است.

_ جمع‌بندی

خوردن میوهٔ کامل، بدون گرفتن آب یا تهیهٔ پوره از آن، حالت ایده‌آل مصرف آن است و خطر ابتلا به بیماری‌های متعددی را کمتر می‌کند. میزان مصرفی روزانهٔ شما محدودیتی ندارد و بسته به تمایل خودتان تعیین می‌شود؛ مگر آنکه رژیم غذایی بخصوصی مثل رژیم کتوژنیک داشته باشید که درباره‌اش توضیحاتی داده شد. طبق توصیهٔ محققان و متخصص‌های تغذیه، میزان مصرفی توصیه‌شده در طول روز ۲ تا ۵ میان‌وعدهٔ هشتاد گرمی است. با وجود این، همان‌طور که در مطالب بالا خواندید، مصرف بیش از اندازهٔ آن هم تهدیدی برای سلامتی به‌شمار نمی‌رود.

 

منابع:

۱- chetor.com

۲- healthline.com

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علائم کمبود ویتامین b1 (تیامین) و منابع آن

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , دارونامه , تغذیه سالم

 

ویتامین b1 که با نام تیامین هم شناخته می‌شود، یکی از هشت ویتامین گروه b است و در فعل‌وانفعالات بسیاری از قسمت‌های بدن نقش مهم و اساسی دارد. ویتامین b1 غذای جذب‌شده در بدن را به انرژی تبدیل می‌کند و تقریبا تمامی سلول‌های بدن برای داشتن کارکرد مؤثر از آن تغذیه می‌کنند. این ویتامین به‌طور طبیعی در بدن تولید نمی‌شود، به همین خاطر باید با مصرف خوراکی‌هایی چون گوشت قرمز، آجیل و غلات کامل که از جمله منابع غنی ویتامین b1 هستند، نسبت به جذب میزان کافی از آن اقدام کرد.

کمبود ویتامین b1 بیشتر در میان مردم کشورهای جهان‌سومی و فقیرتر مشاهده می‌شود، اما صرف نظر از این مسئله، عواملی هستند که می‌توانند در کارکرد معمول بدن برای جذب این ویتامین اختلال ایجاد کنند؛ از آن جمله می‌توان به مصرف مداوم نوشیدنی‌های الکلی، کهولت سن، اچ آی وی/ایدز، دیابت و دیالیز اشاره کرد. بسیاری از افراد متوجه کمبود این ویتامین در بدن‌شان نمی‌شوند و به‌خاطر نداشتن آگاهی از این اختلال، اقدامی برای برطرف کردن آن نمی‌کنند. این مسئله ریشه در علائم و نشانه‌های کمبود ویتامین b1 در بدن دارد که تاحدودی نامحسوس‌اند و بعضا با نشانه‌های اختلالات دیگر اشتباه گرفته می‌شوند.

_ علائم کمبود ویتامین b1 در بدن
۱. از دست دادن اشتها
یکی از علائم اولیه و رایج کمبود ویتامین b1 بی اشتهایی است. به باور محققان یکی از وظایف مهم ویتامین b1 تنظیم احساسات مربوط به سیری و گرسنگی است. مرکز احساس سیری در غدهٔ هیپوتالاموس مغز (این غده به‌طور کلی مرکز اعمال غریزی‌ای چون سیری، گرسنگی، تشنگی و … است) قرار دارد و ویتامین b1 باعث کارکرد درست آن می‌شود.

در سوی دیگر اما، کمبود ویتامین b1 بدن باعث مختل شدن کارکرد معمول این قسمت از مغز می‌شود؛ برای نمونه ممکن است بدون اینکه چیزی خورده باشید، احساس سیری کنید.

آزمایش ۱۶ روزه‌ای در این رابطه بر روی موش‌های آزمایشگاهی انجام گرفت و در طول این مدت، خوراکی به این موش‌ها داده می‌شد که ویتامین b1 کافی نداشت. نتیجه آن شد که خوراک مصرفی موش‌ها به‌طور چشمگیری کاهش یافت و پس از گذشت ۲۲ روز، خوراک مصرفی‌شان نسبت به روز اول بین ۶۹ تا ۷۴ درصد کاهش پیدا کرده بود. قرار دادن دوبارهٔ میزان کافی ویتامین b1 در خوراک موش‌ها باعث شد تا به حالت عادی‌شان برگردند.

۲. خستگی
این نشانه ممکن است به‌مرور یا ‌به‌طور ناگهانی بروز پیدا کند. شدت خستگی برای هر شخص، بسته به میزان کمبود ویتامین b1 متفاوت خواهد بود (از کاهش جزئی انرژی گرفته تا خستگی مفرط). تشخیص علت اصلی خستگی کار چندان ساده‌ای نیست، چراکه اختلالات متعددی منجر به آن می‌شوند. همین مسئله باعث شده است تا بسیاری به این نکته پی نبرند که علت خستگی‌شان احتمالا کمبود ویتامین b1 است. این ویتامین در تبدیل غذای دریافتی بدن به سوخت و انرژی نقشی مهم و حیاتی دارد و کاملا منطقی است که کمبود آن باعث بروز خستگی شود؛ خستگی از دیگر نشانه‌های رایج کمبود ویتامین b1 است و نتایج تحقیقات متعدد گواه این ادعا هستند.

۳. زودرنجی
کسانی که زودرنج هستند، به‌سرعت و با هر گفته‌ای ممکن است ناراحت شوند و با احساساتی چون نگرانی و کلافگی سروکار دارند. عوامل فیزیکی و روانی و اختلالات مختلفی وجود دارند که می‌توانند این احساس را به وجود بیاورند. کمبود ویتامین b1 یکی از این اختلالات است و کسانی که از آن رنج می‌برند، معمولا در همان روزها و هفته‌های اولیهٔ بروز اختلال، دچار زودرنجی می‌شوند.

بررسی‌های انجام‌گرفته بر روی تعدادی نوزاد مبتلا به بیماری بِری‌بِری (نوعی سوءتغذیه ناشی از کمبود ویتامین b1) گواه این ادعا بوده است.

۴. اختلال در واکنش‌های غیرارادی بدن (رفلکس‌ها)
از دیگر علائم و نشانه‌های کمبود ویتامین b1 می‌توان به تحت‌تأثیر قرار گرفتن عصب‌های حرکتی اشاره کرد. کمبود این ویتامین، اگر به حال خود رها شود، باعث آسیب دیدن دستگاه عصبی خواهد شد. یکی از نتایج این آسیب، مختل شدن واکنش‌های غیرارادی معمول بدن است. اختلال ناشی از این کمبود بیشتر در زانو، مچ پا و عضله‌های سه‌سر مشاهده می‌شود. طولانی شدن مدت‌زمان کمبود این ویتامین می‌تواند منجر به از بین رفتن هماهنگی و تناسب، میان قسمت‌های مختلف بدن شود و فعالیت‌هایی چون راه رفتن تحت‌تأثیر قرار بگیرند.

۵. مورمور شدن دست‌ها و پاها
تیر کشیدن، سوزش و مورمور شدن دست و پا نشانه‌ای است که از آن با نام پارستزی (به انگلیسی Paresthesia؛ در فارسی خواب‌رفتگی و سوزن‌سوزن شدن ترجمه شده است) یاد می‌شود و ممکن است به واسطهٔ کمبود ویتامین b1 بروز پیدا کند. عصب‌های پیرامونی‌ای (منظور عصب‌هایی است که به آن بخشی از دستگاه عصبی تعلق دارند که خارج از مغز و نخاع است) که به دست‌ها و پاها می‌رسند، برای اینکه وظایف‌شان را به‌درستی انجام بدهند، به‌شدت وابسته به ویتامین b1 هستند. در صورت کمبود این ویتامین در بدن، عصب‌های پیرامونی آسیب می‌بینند و به‌دنبال آن، پارستزی بروز پیدا می‌کند.

پارستزی هم در همان دوران اولیهٔ کمبود این ویتامین خود را نشان می‌دهد و نتایج آزمایش‌های صورت‌گرفته بر روی موش‌های آزمایشگاهی آسیب دیدن عصب‌های پیرامونی را تأیید کرده است.

۶. ضعف عضلانی
ضعیف شدن کلی عضلات بدن هم اختلال نسبتا رایجی است و مشخص کردن علت اصلی آن گاهی دشوار می‌شود. در واقع هر کسی در مرحله‌ای از زندگی ممکن است برای مدتی کوتاه از این مسئله رنج ببرد، اما اگر ضعف عضلات تداوم پیدا کند و نتوان دلیل و علت قطعی آن را مشخص کرد، احتمالا ریشهٔ مشکل در کمبود ویتامین b1 است. در بسیاری از موارد مشاهده شده که کمبود این ویتامین در بدن موجب ضعف عضلات شده است. به‌علاوه، پس از تدابیر درمانی و شروع به جذب ویتامین b1 کافی برای مدتی مشخص، وضعیت جسمانی این افراد بهبود می‌یابد و ضعف عضلانی‌شان تاحدود زیادی برطرف می‌شود.

۷. تاری دید
تاری دید هم از دیگر علائم و نشانه‌های رایج کمبود ویتامین b1 است. کمبود شدید ویتامین b1 می‌تواند باعث ورم کردن عصب بینایی (یا اپتیک) شود که به‌دنبال آن، عصب‌های محیطی بینایی ملتهب می‌شوند (اختلالی که از آن با نام نوروپاتی یاد می‌شود). این اختلال باعث تاری دید و در موارد جدی‌تر، حتی نابینایی می‌شود. نتایج تحقیقات متعددی حاکی از ارتباط میان کمبود شدید ویتامین b1 با تاری دید و نابینایی بوده‌اند. به‌علاوه، شروع روند درمانی و جذب بیشتر این ویتامین، وضعیت افراد مبتلا به اختلالات این چنینی را بهتر کرده است.

۸. حالت تهوع
بروز مشکلات مربوط به دستگاه گوارشی، از علائم و نشانه‌های کمتر رایج کمبود ویتامین b1 است. هنوز از لحاظ علمی و دقیق مشخص نشده است که به چه خاطر کمبود ویتامین b1 فعالیت‌های دستگاه گوارشی را مختل می‌کند، اما بعضی از افرادی که از این اختلالات رنج می‌برده‌اند، با دریافت رژیم غذایی غنی از ویتامین b1 بهتر شده‌اند و مشکلات گوارشی‌شان برطرف شده است.

حالت تهوع ناشی از کمبود این ویتامین بیشتر در نوزادان مشاهده می‌شود.

۹. تغییر در ضربان قلب
ضربان قلب، با مشخص کردن تعداد دفعات تپیدن قلب در طول یک دقیقه مشخص می‌شود و میزان ویتامین b1 موجود در بدن می‌تواند باعث تغییر آن شود. کمبود ویتامین b1 موجب پایین آمدن سرعت ضربان قلب می‌شود.

خارج شدن سرعت ضربان قلب از حالت معمول و پایین آمدن آن می‌تواند باعث خستگی مفرط، گیجی و افزایش احتمال بیهوش شدن شود.

۱۰. تنگی‌نفس
اختلالی که به‌واسطهٔ کمبود ویتامین b1 در کارکرد معمول قلب ایجاد می‌شود، می‌تواند باعث تنگی نفس و دشوار شدن فرایند تنفس شود. کمبود ویتامین b1 منجر به بروز نارسایی‌های قلبی نیز می‌شود؛ نارسایی قلبی به این معناست که قلب، توانایی معمول پمپاژ کردن خون را از دست می‌دهد و در نتیجهٔ آن، خون کافی به اعضای بدن نمی‌رسد. این اختلال در نهایت باعث آب آوردن ریه، تنگی نفس و دشوار شدن تنفس می‌شود.

البته باید به خاطر داشت که تنگی نفس دلایل متعددی دارد و به‌تنهایی، نمی‌تواند نشانهٔ کمبود ویتامین b1 باشد.

۱۱. روان‌آشفتگی
نتایج تحقیقات متعددی حاکی از ارتباط بین کمبود ویتامین b1 با روان‌آشفتگی بوده‌اند. روان‌آشفتگی اختلالی خطرناک است که می‌تواند منجر به گیجی، کاهش سطح هشیاری و آشفتگی افکار شود. کمبود بیش از حد این ویتامین می‌تواند باعث بروز سندرم ورنیکه-کورساکوف شود؛ این سندرم متشکل از دو اختلال شبیه‌به‌هم مغزی است و حافظهٔ کوتاه‌مدت را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. از جمله نشانه‌ها و علائم این سندرم می‌توان به روان‌آشفتگی، از دست دادن حافظه، گیجی و توهم اشاره کرد. علت ابتلای بیشتر کسانی که از سندرم ورنیکه-کورساکوف رنج می‌برند، کمبود ویتامین b1 در نتیجهٔ مصرف بیش از حد نوشیدنی‌های الکلی است. البته در برخی موارد هم کهولت سن باعث کمبود ویتامین b1 و روان‌آشفتگی می‌شود.

_ منابع ویتامین b
بهترین و مؤثرترین روش درمان کمبود ویتامین b1، استفاده از رژیم غذایی سالمی است که دارای خوراکی‌های حاوی این ویتامین باشد.

میزان ویتامین b1 مورد نیاز برای زنان ۱٫۱ و برای مردان ۱٫۲ میلی‌گرم در روز است. در ادامه می‌توانید تعدادی از خوراکی‌های غنی از ویتامین b1 را مشاهده کنید که معمولا در رژیم غذایی افرادی که از کمبود آن رنج می‌برند، لحاظ می‌شوند:

جگر گاو: صد گرم آن حاوی ۱۳٪ از میزان ویتامین b1 مورد نیاز روزانه است (برای باقی موارد به ذکر درصد اکتفا می‌شود و منظور، همین میزان، در صد گرم از مادهٔ خوراکی است)؛
لوبیای سیاه پخته‌شده: ۱۶٪؛
عدس پخته‌شده: ۱۵٪؛
ماکادمیا یا فندق استرالیایی خام: ۸۰٪؛
ادامامه (نوعی سویای نارس است که در غلافش پخته می‌شود و به‌صورت خوراکی مصرف می‌شود): ۱۳٪؛
مارچوبه: ۱۰٪؛
غلات صبحانهٔ غنی‌سازی‌شده از این ویتامین: ۱۰۰٪.

غذاها و خوراکی‌های متعدد دیگری چون ماهی، گوشت قرمز، آجیل و تخمه هم هستند که در آن‌ها میزان نسبتا کمی از ویتامین b1 وجود دارد، به همین خاطر بیشتر افراد، بدون نیاز به استفاده از داروهای مکمل، می‌توانند نیاز روزانه‌شان به این ویتامین را برآورده کنند.

در پایان بهتر است به این مسئله اشاره شود که کهولت سن و اختلالاتی چون دیابت که در ابتدای مقاله به بعضی از آن‌ها اشاره شد، احتمال کمبود ویتامین b1 را به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش می‌دهند و در صورت تجربهٔ این مسائل، باید دقت بیشتری به رژیم غذایی داشت و از مکمل‌های حاوی این ویتامین استفاده کرد تا از بروز علائم و نشانه‌های کمبود ویتامین b1 جلوگیری کنید؛ کمبودی که نشانه‌هایی شبیه به نشانه‌های برخی اختلالات و بیماری‌های دیگر دارد و بعضا شناسایی آن کار دشواری می‌شود. اگر کمبود این ویتامین در شما تشخیص داده شد، به هیچ عنوان ناامید نشوید، چراکه با رژیم غذایی مناسب و مصرف مکمل‌های غذایی می‌توان آن را برطرف کرد.

منابع:

۱- chetor.com

۲- healthline.com

0
1 … 3 4 5 6 7 … 18