عدم موفقیت مکمل ویتامین D3 در پایین آوردن قابل توجه خطر ابتلا به دیابت در بیماران مبتلا به پیشدیابت
بیماریها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی , اخبار پزشکی
به گزارش کلینیک کلیولند که در تاریخ ۷ ژوئن ۲۰۱۹ منتشر شده است.
مطالعات نشان دادند که استانداردهای طلایی برای پیشگیری از دیابت کاهش وزن، تغذیه و ورزش است.
بر اساس گزارشی که به تازگی در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، مکمل ویتامین D3 اگر نگوییم هیچ اما مزایای اندکی در مورد پیشگیری از دیابت در بیماران مبتلا به پیشدیابت دارد. کلینیک کلیولند یکی از ۲۲ مرکز پزشکی آکادمیک در ایالات متحد آمریکاست که در کنار مؤسسۀ ملّی دیابت و بیماریهای کلیوی و گوارشی در این مطالعه همکاری میکند.
ادعاهای نظری بدون شواهد بالینی
گمان میرفت که سطوح پایین ویتامین D میتواند خطر ابتلا به دیابت را برای بیماران مبتلا به پیشدیابت افزایش دهد و مکملهایی که حاوی ویتامین D3 هستند میتوانند این خطر را کاهش دهند. تا همین اواخز شواهد بالینی زیادی برای اثبات یا رد چنین نظری وجود نداشته است.
در مطالعۀ ما ۲۴۲۳ شرکتکننده به شکل تصادفی انتخاب شدند، همۀ آنها دست کم دو دستورالعمل از سه دستروالعمل شاخص گلیسمی (قند خون) را انجام دادند، این مطالعه توسط انجمن دیابت آمریکا (ADA) برای بیماران مبتلا به پیشدیابت انجام گرفت:
- گلوکز ناشتا ۱۰۰-۱۲۵ mg/dl؛
- قند خون ناشتا ۱۴۰-۱۹۹ mg/d دو ساعت پس از دریافت ۷۵ گرم گلوکز خوراکی؛
- آزمایش هموگلوبین ای وان سی (HbA1c) از ۵٫۷ درصد تا ۶٫۴ درصد
ما به طور تصادفی و بدون توجه به پایۀ سطح سرم ۲۵هیدروکسیویتامین D در بیماران، آنها را به دو گروه تقسیمبندی کردیم. گروه درمان (n=1211) یک کپسول سافتژل حاوی ۴۰۰۰ IU ویتامین D3 در هر روز دریافت کردند. گروه دیگر (n=1212) دارونما یا داروی بی اثر دریافت کردند. از شرکتکنندگان خواسته شد که مصرف هرگونه مکمل خارج از این مطالعه را کم کنند و به مصرف ۱۰۰۰ IU ویتامین D3 و ۶۰۰ میلی گرم کلسیم در روز محدود شدند. ما با دقت پیروی شرکتکنندگان از پروتکل مطالعه را تحت نظر داشتیم، سه و شش ماه پس از انتخاب تصادفی و بعد دو بار در سال آنها را معاینه کردیم. همچنین از طریق تماس تلفنی یا ایمیلی آنها را تشویق کردیم که دستورالعملها را دنبال کنند و ادامه دهند.
سطوح ویتامین D افزایش یافت، اما بدون تاثیر قابل توجه بر روی خطر ابتلا به دیابت
سطوح سرم پایه در گروه درمان ۲۷٫۷ ng/ml بود و در گروهی که دارونما مصرف کردند ۲۸٫۲ ng/ml بود. البته عجیب نیست که سطح ۲۵هیدروکسیویتامین D در گروه درمان به طور چشمگیری افزایش یافته است. پس از دریافت مکملها به مدت ۲۴ ماه، سطوح سرم گروه درمان تا ۵۳٫۶ ng/ml بالا رفت و این افزایش برای گروهی که دارونما مصرف کرد به میزان ۲۸٫۸ ng/ml بود.
به منظور تعیین تاثیر مکملهای ویتامین D3 بر روی خطر ابتلا به دیابت ما به زمان ابتلا به دیابت بر پایۀ شاخص قند خون ADA یا زمان استفادۀ شرکتکنندگان از داروهای خاص دیابت توجه کردیم.
بر اساس یافتههای این مطالعه، ۶۱۶ نفر به دیابت مبتلا شدند. ابتلا به دیابت تقریباً به طور تساوی میان دو گروه رخ داد، در گروه درمان ۴۷٫۶ درصد و در گروهی که دارونما مصرف کردند ۵۲٫۴ درصد به دیابت مبتلا شدند.
ما دریافتیم که در جمعیتی که در معرض خطر بالای ابتلا به T2D قرار دارند و بر پایۀ سرم ۲۵ هیدروکسیویتامین D انتخاب نشدند، با مصرف مکملها تا ۴۰۰۰ IU در روز کاهش چشمگیری در ابتلا به دیابت نداشتند.
تا زمانی که ما تحقیقاتمان را کامل کردیم نتایج دو مطالعۀ دیگر منتشر شد که نتایجی مشابه را اعلام کردند. یکی از این مطالعات نشان میداد که مصرف مکملها تا مقدار ۲۰۰۰۰ IU در هفته خطر ابتلا به دیابت را کاهش میدهد اما نه به مقداری که از نظر آماری معنادار و مهم باشد. مطالعۀ دیگر که با داروی الدِکالسیتول (eldecalcitol) کامل شده بود نیز نشان داده بود که مصرف ویتامین D اثر قابل توجهی بر پایین آمدن خطر ابتلا به دیابت ندارد.
استانداردهای طلایی برای پیشگیری از دیابت کاهش وزن، تغذیه و ورزش است.
منبع: Cleveland Clinic