نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

همه چیز در مورد سی‌تی‌ اسکن قلب

بیماری‌‌ها و راه درمان, تغذیه سالم, پیشگیری بهتر از درمان

مقطع‌نگاری رایانه‌ای یا برش‌نگاری رایانه‌ای یا توموگرافی رایانه‌ای (به انگلیسی: Computed Tomography) یا به اصطلاح سی‌تی اِسکَن، روشی نوین است که در علوم تشخیصی در فیزیک پزشکی کاربرد تحقیقاتی و درمانی فراوانی دارد.
در این روش، کالبد انسان یا دیگر جانوران به صورت لایه‌به‌لایه برانداز (اسکن) می‌شود و بدین ترتیب بخش‌های درونی بدن نیز برای پزشکان قابل رؤیت می‌گردد.
امروزه فناوری سی‌تی‌اسکن در بیمارستان‌ها و مراکز پژوهشی در سرتاسر دنیا (از جمله در ایران) کاربرد وسیع دارند.
سی‌تی‌ اسکن (CT Scan) سنتی یک روش بر مبنای اشعه ایکس می‌باشد که با ترکیبی بسیاری از اشعه ایکس به کمک یک کامپیوتر تصاویر مقطعی از بدن تولید می‌کند.
سی‌تی‌ اسکن قلب از فن‌آوری‌های پیشرفته CT با استفاده از رنگ‌های حاجب درون عروقی تصاویری از آناتومی قلب، گردش خون کرونر و عروق بزرگ شما ایجاد می‌کند. با سی‌تی‌ اسکن چند تکه، امکان به دست آوردن تصاویر سه بعدی با وضوح بالا از قلب در حال حرکت و عروق بزرگ وجود دارد.

توموگرافی کامپیوتری قلبی همچنین ممکن است به نام CT آنژیوگرافی عروق کرونر، MSCT، CT، CT قلبی، CTA قلبی و یا CAT اسکن قلبی نامیده شود.

_ موارد استفاده سی‌تی‌ اسکن قلب
از سی‌تی اسکن قلب برای ارزیابی موارد زیر استفاده می‌شود:

– عضله قلب
– عروق کرونر
– وریدهای ریوی
– آئورت سینه‌ای و شکمی
– کیسه اطراف قلب (پریکارد)

_ آمادگی برای انجام تست سی‌تی اسکن قلب

– نوشیدن کافئین
از هر گونه نوشیدنی‌های کافئین‌دار در روز قبل یا روز آزمایش خود اجتناب کنید. قهوه، چای، نوشابه‌های انرژی‌زا، و یا سودا کافئین‌دار.

– قرص‌های انرژی‌زا
از خوردن قرص‌های انرژی‌زا و یا رژیم غذایی در روز قبل یا روز تست سی‌تی اسکن خود اجتناب کنید (اگر شما در این مورد سوالی دارید می‌توانید از پزشک خود بپرسید ).

– Viagra ویاگرا
Viagra ویاگرا یا هر داروی مشابه در روز قبل یا روز تست سی‌تی اسکن استفاده نکنید. این با داروهایی که شما در طول انجام این تست سی‌تی اسکن دریافت خواهید کرد سازگار نیست. اگر شما در این مورد سوالی دارید می‌توانید از پزشک خود بپرسید.

– ناشتا
در روز آزمایش خود، به مدت چهار ساعت قبل از زمان برنامه‌ریزی شده چیزی نخورید. شما می‌توانید آب بنوشید.

– دیابت
اگر شما مبتلا به دیابت هستید، از پزشک خود بپرسید که چگونه داروهای خود را روز قبل انجام تست سی‌تی اسکن تنظیم کنید. اگر شما فکر می‌کنید قندخون شما پایین است، فورا به تکنولوژیست اطلاع دهید.

_ قبل از سی تی اسکن قلب به پزشک ویا تکنولوژیست بگویید.
– باردار
– حساسیت به ید و یا صدف یا هر داروی دیگری دارید
– تحت پرتودرمانی
– سن بالای ۶۰ سال دارید و یا دارای سابقه مشکلات کلیوی می‌باشید (ممکن است شما نیاز به یک آزمایش خون برای ارزیابی عملکرد کلیه‌تان قبل از دریافت هر ماده حاجبی داشته باشید )

_ مراحل در حین انجام سی تی اسکن قلب
– شما یک گان بیمارستانی خواهید پوشید.
– پرستار یک رگ در بازویتان پیدا خواهد کرد که برای مدیریت ورود ماده حاجب در طول سی‌تی اسکن خواهد بود.
– شما بر روی یک میز مخصوص اسکن دراز می‌کشید.
– تکنسین سه ناحیه کوچک از قفسه سینه شما را تمیز کرده و سه پد چسبنده بر روی این ۳ منطقه کوچک خواهد چسباند. این امکان وجود دارد که برای کمک به چسبیده شدن الکترودها به قفسه سینه در مردان این مناطق کمی تراشیده شود. الکترودها به یک مانیتور نوار قلب متصل شده، که نمودار فعالیت الکتریکی قلب‌تان را در طول سی‌تی اسکن نشان می‌دهد.
– شما بر روی میز دستگاه سی‌تی اسکن دراز می‌کشید، و از شما خواسته می‌شود تا در طول زمان سی‌تی اسکن قلب دست‌های خود را بالای سرتان ببرید.
– در طول سی‌تی اسکن، شما احساس حرکت میز در داخل دستگاه خواهید داشت. شما یک ماده حاجب از طریق رگ بازویتان برای کمک به تولید تصاویر دریافت خواهید کرد. که معمولا با ورود ماده حاجب به گردش بدن‌تان احساس گرما خواهید داشت.
– هنگامی که تکنولوژیست مطمئن گردد که تمام اطلاعات جمع‌آوری شده است، کانوله دست‌تان را خارج خواهد کرد.
– کل عملیات ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد، اما سی‌تی اسکن واقعی تنها چند ثانیه طول می‌کشد.

_ مراحل پس از انجام سی تی اسکن
– شما می‌توانید تمام فعالیت‌های طبیعی خود را از سرگرفته و پس از تست سی‌تی اسکن قلب به خوردن معمول خود ادامه دهید.
– پزشک شما در مورد نتایج تست با شما صحبت خواهد کرد.
اگر شما هر گونه سوال در مورد سی‌تی اسکن قلب دارید از پزشک خود بپرسید.

_ آیا سی‌تی اسکن قلب خطراتی به همراه دارد؟
سی‌تی اسکن یک روش کم خطر است. گاهی اوقات، بیماران یک واکنش نامطلوب به ماده حاجب را تجربه می‌کنند. دربرخی از بیماران خارش یا راش (ضایعه پوستی) پس از تزریق گسترش میابد. این علائم معمولا خود محدود شونده بوده و بدون درمان بیشتر از بین می‌روند. برای تسکین علایم ممکن است آنتی‌هیستامین‌ها تجویز شوند. به ندرت، یک واکنش آلرژیک جدی‌تر، به نام یک واکنش آنافیلاکتیک، رخ می‌دهد که ممکن است در تنفس مشکل ایجاد کند.

این واکنش به‌طور بالقوه تهدید کننده حیات است و نیاز به دارو و درمان برای از بین بردن علائم دارد. CT سی‌تی اسکنر از اشعه ایکس استفاده می‌کند. برای ایمنی شما، مقدار تابش اشعه به حداقل میزان نگه داشته می‌شود. از آن‌جا که اشعه X می‌تواند به یک جنین در حال رشد آسیب برساند، با این حال، این روش اگر شما حامله هستید، توصیه نمی‌شود.

منبع: drhsnajafi.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

مواد غذایی مفید برای جلوگیری از بواسیر یا همان هموروئید

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , تغذیه سالم

درد، حساسیت، خونریزی و خارش شدید از جمله مهم‌ترین علائم بواسیر هستند. خوشبختانه بعضی از خوراکی‌ها و مواد غذایی می‌توانند به کاهش علائم و جلوگیری از بواسیر کمک کنند.

فقط دقت شود اگر تیروئید و بواسیر را با هم دارید یا داروی خاصی مصرف می‌کنید حتما با پزشک‌تان مشورت کنید.

_ جلوگیری از بواسیر به کمک مواد غذایی
_حبوبات
وقتی می‌خواهید از ایجاد یا شعله‌ور شدن علائم این بیماری جلوگیری کنید؛ یکی از مهم‌ترین قوانینی که باید رعایت شود این است که اطمینان حاصل کنید که به اندازه کافی فیبر دریافت می‌کنید. دو نوع فیبر در مواد غذایی مختلف وجود دارد. فیبر محلول و فیبر نامحلول. فیبر محلول در دستگاه گوارش ماده ژل مانندی را تشکیل می‌دهد و توسط باکتری‌های مفید در روده قابل هضم است. اما فیبر نامحلول به افزایش حجم مدفوع کمک می‌کند. برای منظم شدن دفع مدفوع بدن نیاز به هر دو نوع فیبر دارد.

حبوبات دانه‌های خوراکی گیاهانی هستند که جزء خانواده Fabaceae محسوب می‌شوند. لوبیا، عدس، نخودفرنگی، سویا، بادام‌زمینی و نخود از جمله حبوبات پر مصرف در جهان می‌باشند که حاوی هر دو نوع فیبر بوده اما از نظر فیبر محلول غنی‌تر هستند.

به‌عنوان مثال ۱ فنجان (۱۹۸ گرم) عدس پخته شده تقریباً ۱۶ گرم فیبر دارد. این مقدار تقریباً نیمی از نیاز روزانه بدن مردان به فیبر را تامین می‌کند. اکثر بزرگسالان باید بین ۲۱ تا ۳۸ گرم فیبر در روز دریافت کنند. البته این مقدار ممکن است بسته به سن و جنسیت فرد متفاوت باشد.

عدس و سایر حبوبات می‌توانند حجم مدفوع را زیاد کنند و باعث شوند که برای دفع نیاز به زور زدن نداشته باشید. این امر می‌تواند به جلوگیری از بواسیر یا کاهش علائم این بیماری کمک کند.

_ غلات کامل
مانند حبوبات، غلات کامل نیز غنی از فیبر هستند. غلات کامل به ویژه از نظر فیبر نامحلول سرشار هستند. فیبر هضم غذا را راحت‌تر کرده و می‌تواند به کاهش درد و ناراحتی ناشی از هموروئید کمک کند.
به خاطر داشته باشید که منظورمان از غلات کامل؛ آرد و نان گندم سفید نیست بلکه منظور آرد و نان سبوس‌دار است. علاوه بر گندم سبوس‌دار؛ جو، ذرت، کینوا، برنج قهوه‌ای، چاودار کامل و جو دوسر نیز جزء غلات کامل محسوب می‌شوند.
بلغور جو دوسر گزینه بسیار مناسبی است که می‌توانید آن را در رژیم غذایی خود بگنجانید. این ماده حاوی یک نوع خاصی از فیبر محلول به نام بتا گلوکان است که در بدن عملکردی مانند پری بیوتیک ها داشته و از میکروبیوم روده حمایت می‌کند. پری‌بیوتیک‌ها به تغذیه باکتری‌های مفید در روده کمک می‌کنند.
هنگام خرید جو دوسر این نکته را بخاطر بسپارید که جو دوسر پرک نشده مدت زمان بیشتری برای پخت‌وپز نیاز دارد اما کمتر فرآوری شده است. این نوع جو دوسر بیش از ۵ گرم فیبر در هر وعده ۱/۴ لیوانی (۴۰ گرم) دارد. در مقایسه با آن؛ در همین مقدار جو دو سر پرک شده حدود ۴ گرم فیبر یافت می‌شود.

_ کلم بروکلی و سایر سبزیجات کریستالی
سبزیجات کریستالی که شامل کلم بروکلی، گل کلم، کلم بروکسل، آروگولا، بوک چوی، کلم پیچ، تربچه، شلغم و کلم کالی هستند نیز برای جلوگیری از بواسیر بسیار مفیدند. اگرچه این سبزیجات بیشتر به دلیل خاصیت ضدسرطانی شناخته شده‌اند اما فیبر نامحلول آن‌ها نیز زیاد است.
به‌عنوان مثال ۱ فنجان (۷۶ گرم) کلم بروکلی خام حدود ۲ گرم فیبر را برای بدن تأمین می‌کند. همه این مقدار فیبر نامحلول است. همان‌طور که گفتیم فیبر نامحلول برای افزایش حجم مدفوع و منظم نگه داشتن روند دفع روده مفید است.
علاوه بر این سبزیجات کریستالی حاوی گلوکوزینولات نیز می‌باشند. گلوکوزینولات یک ماده گیاهی است که باکتری های روده توانایی تجزیه آن را دارند.
در یک مطالعه که بر روی ۱۷ بزرگسال انجام شد مشخص گردید که افزایش مصرف سبزیجات کریستالی به اندازه ۶٫۴ گرم به ازای هر پوند از وزن بدن (۱۴ گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) میکروبیوم روده را در عرض ۲ هفته متنوع می‌کند.
تنوع باکتری‌ها در روده موجب می‌شود که دستگاه گوارش مقاوم‌تر شده و سیستم ایمنی تقویت شود. این خاصیت به همراه فیبر نامحلول، سبزیجات کریستالی را به مواد غذایی مفیدی برای جلوگیری از بواسیر تبدیل کرده‌اند.

_ کنگرفرنگی
کنگرفرنگی با فیبر غنی شده است. به‌طوری که هر ۱۲۸ گرم از آن حدود ۷ گرم فیبر دارد. مانند بسیاری از مواد غذایی سرشار از فیبر، فیبر کنگرفرنگی نیز به تغذیه باکتری‌های مفید در روده کمک می‌کند.
دو مطالعه انسانی دریافتند که اینولین (که نوعی فیبر محلول موجود در کنگر فرنگی است) تعداد باکتری‌های مفید روده مانند Bifidobacteria و Lactobacilli را افزایش می‌دهد. بنابراین مصرف این ماده ممکن است با سالم نگه داشتن و منظم کردن حرکات روده از بروز بواسیر جلوگیری کرده یا از علائم آن بکاهد.

_ سبزیجات ریشه‌ای
سبزیجات ریشه‌ای مانند سیب‌زمینی شیرین، شلغم، چغندر، روتاباگا، هویج و سیب زمینی پر از مواد مغذی هستند. آن‌ها سرشار از فیبر سالم بوده و در هر وعده آن‌ها حدود ۳ الی ۵ گرم فیبر وجود دارد.
وقتی صحبت از سبزیجات ریشه‌ای می شود؛ این نکته را به خاطر داشته باشید که بخش زیادی از فیبر موجود در این خوراکی‌ها در پوست‌شان نهفته است. بنابراین سعی کنید این سبزیجات را همراه با پوست مصرف کنید.
علاوه بر این سیب‌زمینی پخته شده و خنک شده حاوی نوعی کربوهیدرات معروف به نشاسته مقاوم است که قابل هضم نمی‌باشد. مانند فیبر محلول، نشاسته مقاوم نیز به تغذیه باکتری‌های روده کمک می‌کند. از آن‌جا که این سبزیجات یبوست را کاهش می‌دهند؛ مصرف آن‌ها ممکن است از ایجاد علائم هموروئید جلوگیری کند.
بهترین راه برای گنجاندن سبزیجات ریشه‌ای در رژیم غذایی تان، تفت دادن، بخارپز کردن و یا پختن آن‌ها با پوست است.

_ کدو تنبل
کدو تنبل فیبر را وارد بشقاب‌تان می‌کند. در هر فنجان (۲۰۵ گرم) کدو تنبل پخته خرد شده حدود ۹ گرم فیبر وجود دارد. شما می‌توانید از پوره این نوع کدو برای تهیه سس‌های مختلف و قوام دادن به سوپ استفاده کنید. فقط یادتان نرود که این ماده غذا را کمی شیرین می‌کند.

_ فلفل دلمه‌ای
یکی دیگر از سبزیجات عالی که مصرف آن برای جلوگیری از بواسیر توصیه می‌شود؛ فلفل دلمه‌ای است. هر فنجان (۹۲ گرم) فلفل دلمه‌ای خرد شده تقریباً ۲ گرم فیبر دارد. علاوه بر این فلفل دلمه‌ای با ۹۳٪ آبی که در خود پنهان کرده است؛ بسیار آب‌رسان نیز می‌باشد.

در کنار فیبر، آب موجود در این ماده نیز باعث می‌شود مدفوع راحت‌تر دفع شود.

_ کرفس
مانند فلفل دلمه‌ای، کرفس نیز آب زیادی دارد و حاوی فیبر می‌باشد. این مواد مدفوع شما را نرم کرده و با مصرف آن‌ها دیگر نیازی نیست برای دفع زور بزنید. یک ساقه بزرگ ۱۱ تا ۱۲ اینچی (۲۸ تا ۳۱ سانتی‌متری) کرفس ۱ گرم فیبر دارد و از ۹۵٪ آب تشکیل شده است.

این سبزی ترد را داخل سالاد خرد کنید، آن را به سوپ یا خورش اضافه کنید و یا ساقه‌های آن را در مقداری کره گردو تفت داده و به عنوان دور چین غذا میل کنید.

_ خیار و ملون
خیار و ملون متعلق به خانواده Cucurbitaceae هستند و مانند فلفل دلمه‌ای و کرفس، روش خوبی برای وارد کردن فیبر و آب به دستگاه گوارش می‌باشند. فقط یادتان نرود که خیار را حتما با پوست استفاده کنید. زیرا پوست خیار بیشتر از خود خیار فیبر دارد.

_ گلابی
یک گلابی متوسط ​​نزدیک به ۶ گرم فیبر دارد که ۲۲٪ از نیاز روزانه بدن به فیبر را تامین می کند. حتماً این میوه را با پوست میل کنید. زیرا در این قسمت از میوه مقدار زیادی فیبر انباشته شده است.

گلابی یک میان وعده عالی است اما می‌توانید از آن در خورش‌های مختلف مانند خورش به نیز استفاده کنید.

_ سیب
سیب نیز مانند گلابی دارای مقدار زیادی فیبر است. به عنوان مثال یک عدد سیب متوسط ​​تقریباً ۵ گرم فیبر دارد. علاوه بر این مقداری از این فیبر، پکتین است که نوعی فیبر محلول محسوب شده و باعث ایجاد ماده ژل مانند در دستگاه گوارش می‌شود.

این ویژگی به نرم شدن و حجیم کردن مدفوع کمک می‌کند، فشار را کاهش می‌دهد و از ایجاد مشکلات گوارشی پیشگیری می‌کند.

_ تمشک
درست است که انواع توت غنی از فیبر هستند؛ اما فیبر موجود در تمشک بیش از همتایان خود است. هر ۱ فنجان (۱۲۳ گرم) تمشک خام حدود ۸ گرم فیبر داشته و از ۸۵ درصد آب تشکیل شده است.

_ موز
موز با داشتن پکتین و نشاسته مقاوم یک ماده غذایی ایده‌آل برای کاهش علائم هموروئید است. یک عدد موز متوسط ​​۸ تا ۷ اینچی (۱۸ الی ۲۰ سانتی متر) ۳ گرم فیبر را در اختیار شما قرار می‌دهد.

در حالی که پکتین موجود در این میوه ژلی در دستگاه گوارش ایجاد می‌کند که حجم مدفوع را افزایش می‌دهد. نشاسته مقاوم آن نیز باکتری‌های مفید روده را تغذیه می‌کند. بنابراین موز ترکیبی عالی برای جلوگیری از بواسیر است.

_ آلو
آلو نوعی مسهل طبیعی محسوب می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف حداکثر ۱۰ عدد آلو در روز می‌تواند قوام مدفوع و تحرک دستگاه گوارش را در بین افراد مبتلا به یبوست بهبود بخشد.

این خاصیت نه تنها به فیبر بلکه به سوربیتول موجود در آن نیز نسبت داده می‌شود. سوربیتول یک قند الکلی است که در روده به خوبی هضم نمی‌شود. این ماده آب را به سمت دستگاه گوارش می‌کشد، مدفوع را نرم می کند و نیاز به استفاده از سرویس بهداشتی را افزایش می‌دهد.

_ مایعات
هیدراته کردن بدن به نرمتر شدن مدفوع کمک می‌کند. میزان مصرف آب شما به سن، جنسیت و میزان فعالیت بدنیتان بستگی دارد. سعی کنید بیشتر از آب ساده استفاده کنید. اما اگر میل به مصرف آب معمولی ندارید کافی است که چند قطره آب‌لیمو در آن بچکانید.

بعضی اوقات مصرف مایعاتی که قندشان کم است، مانند چای شیرین نشده نیز توصیه می‌شود. به‌طور کلی نوشیدن هشت لیوان آب در روز توصیه می‌شود. اما این توصیه خودسرانه است که ریشه در شواهد علمی ندارد. همان‌طور که گفتیم میزان نیاز بدن به آب به عوامل مختلفی بستگی دارد.
مواد غذایی که برای جلوگیری از بواسیر باید از مصرف آن‌ها اجتناب کنید

محدود کردن غذاهایی که فیبر کمی دارند ایده بسیار عالی برای جلوگیری از بواسیر است. این مواد می‌توانند یبوست را بدتر کنند. خوراکی‌ها کم فیبر که باید از مصرف آن‌ها اجتناب کنید عبارتند از:

محصولات لبنی
آرد سفید و تمام محصولاتی که از آن تهیه می‌شود.
گوشت قرمز
گوشت‌های فرآوری شده مانند سوسیس و کالباس
غذاهای سرخ شده
غذاهای شور

شما همچنین باید از مصرف موارد زیر نیز اجتناب کنید:

غذاهای ادویه‌دار. گرچه این غذاها لزوماً کم فیبر نیستند اما ممکن است باعث افزایش درد و ناراحتی همراه با بواسیر شوند.
نوشیدنی های کافئین دار. این نوشیدنی ها به خصوص قهوه ممکن است مدفوع را سفت کرده و استفاده از دستشویی را دردناک‌تر کند.
الکل. نوشیدنی‌های الکلی نیز مانند نوشیدنی‌های کافئین‌دار می‌توانند مدفوع را خشک کرده و ناراحتی ناشی از هموروئید را تشدید کنند.

 

منابع:

  1. payamesalamat.com
  2. Enlarged hemorrhoids: How can you relieve the symptoms yourself
  3. Whole Fruits and Fruit Fiber Emerging Health Effects
  4. Nutritional Composition and Bioactive Content of Legumes: Characterization of Pulses Frequently Consumed in France and Effect of the Cooking Method
  5. Cholesterol-lowering effects of oat β-glucan: a meta-analysis of randomized controlled trials
  6. Cruciferous Vegetables and Human Cancer Risk: Epidemiologic Evidence and Mechanistic Basis
  7. Human Gut Bacterial Communities Are Altered by Addition of Cruciferous Vegetables to a Controlled Fruit- and Vegetable-Free Diet
  8. Review article: prebiotics in the gastrointestinal tract
  9. Effect of inulin on the human gut microbiota: stimulation of Bifidobacterium adolescentis and Faecalibacterium prausnitzii
  10. Potatoes and human health
  11. Structural features and water holding capacities of pressed potato fibre polysaccharides
  12. Phytochemical and therapeutic potential of cucumber
  13. Starches, resistant starches, the gut microflora and human health
  14. Laxative Effect of Sorbitol
  15. Drink at least eight glasses of water a day. Really? Is there scientific evidence for 8 x 8
0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با قرص سیتالوپرام( Citalopram )، عوارض و نحوه مصرف آن

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,دارونامه

 

سیتالوپرام، داروی ضدافسردگی و از خانواده داروهایی است که به بازدارنده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) معروف‌اند. بیشترین کاربرد قرص سیتالوپرام برای درمان افسردگی است، اما ممکن است برای بیماری‌های دیگری هم تجویز شود.

_ قرص سیتالوپرام چیست؟
سیتالوپرام برای درمان اختلالات خلقی و افسردگی شدید به کار برده می‌شود. البته گاهی‌اوقات این دارو برای درمان اختلا‌ل‌های اضطرابی، هراس و اضطراب اجتماعی هم تجویز می‌شود.

_ هشدار مصرف سیتالوپرام
برخی از جوانان به محض شروع مصرف این داروی ضدافسردگی دچار افکار مربوط به خودکشی یا صدمه به خود می‌شوند. اگر از این قرص‌ها مصرف می‌کنید، مراقب این علائم باشید و چنانچه علائم آن شدت پیدا کرد، حتما با پزشک‌تان تماس بگیرید.
در ضمن افرادی که در حال مصرف داروی پیموزاید (pimozide) -داروی درمان روان پریشی هستند یا داروی متیلن بلو (methylene blue) تزریق کرده‌اند، نباید از این قرص مصرف کنند.
از علائم مصرف این داروی ضدافسردگی باید به تغییرات رفتاری و خلق‌وخو، حملات ترس و وحشت، اشکال در به خواب رفتن، رفتارهای آنی، زودرنجی، التهاب، حس دشمنی و نفرت، رفتار تهاجمی، بی‌قراری، بیش‌فعالی (ذهنی یا فیزیکی) و افسردگی بیشتر اشاره کرد.

به افراد زیر ۱۸ سال نباید بدون اجازه پزشک قرص سیتالوپرام داد. مصرف این دارو برای کودکان تأیید نشده است.
نکاتی که پیش از مصرف قرص سیتالوپرام باید بدانید
اگر به سیتالوپرام یا اس‌سیتالوپرام (لگزوپرو) حساسیت دارید یا پیموزاید مصرف می‌کنید، نباید از داروی سیتالوپرام استفاده کنید.

همچنین اگر در حال مصرف داروهای بازدارندهٔ مونوآمین اکسیداز هستید یا تا ۱۴ روز گذشته مصرف می‌کردید، قرص سیتالوپرام مصرف نکنید. از این داروهای بازدارنده می‌توان به ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، فنلزین، رازاژیلین، سلژیلین، ترانیل‌سیپرومین اشاره کرد.

اگر هر یک از مشکلات زیر را داشتید، پیش از مصرف قرص سیتالوپرام، آن‌ها را با پزشک‌تان مطرح کنید:

اختلال لختهٔ خون یا خونریزی؛
بیماری کبدی یا بیماری کلیوی؛
گلوکوم (آب‌سیاه) با زاویهٔ تنگ؛
تشنج یا صرع؛
بیماری قلبی، سکته قلبی، اختلال نامنظم ریتم قلب، ضربان کند قلب؛
ابتلا به سندرم کیوتی (QT) یا وجود این سندرم در سابقه خانواده (این سندرم، نوعی اختلال مادرزادی است که منجر به آریتمی‌های بطنی قلب و احتمال ایست قلبی و مرگ ناگهانی می‌شود)؛
عدم تعادل الکترولیت (مانند مقدار بسیار پایین پتاسیم یا منیزیم در خون)؛
اختلال دوقطبی (افسردگی شیدایی)؛
سابقه سوء‌مصرف دارو یا افکار خودکشی.

پزشک باید به طور مرتب جویای وضعیت درمان و پیشرفت بهبودی‌تان باشد. همچنین اطرافیان‌ یا افرادی که مراقب سلامتی‌تان هستند، باید مراقب احتمال تغییرات خلقی یا علائم مربوط به افکار خودکشی در شما باشند.

مصرف داروی ضدافسردگی بازدارنده‌های بازجذب سروتونین در دوران بارداری ممکن است موجب مشکلات جدی ریوی یا دیگر مشکلات در جنین شود. اما با قطع مصرف داروهای ضدافسردگی احتمال دارد افسردگی‌تان عود کند. به‌محض بارداری، درباره این موضوع با پزشک‌تان مشورت کنید. مصرف هیچ دارویی را بدون تجویز پزشک متوقف یا شروع نکنید.

قرص سیتالوپرام از طریق شیر مادر به نوزاد شیرخوار منتقل می‌شود و ممکن است به او صدمه بزند. اگر به نوزادتان شیر خود را می‌دهید، در مورد خطرات و فواید این قرص با پزشک‌تان مشورت کنید.

_ روش مصرف قرص سیتالوپرام
قرص سیتالوپرام را باید طبق تجویز پزشک مصرف کنید. به تمام راهنمایی‌های ارائه‌شده توجه کنید. پزشک ممکن است هرازگاهی مقدار مصرف دارو را تغییر دهد. از این دارو کمتر یا بیشتر از چیزی که تجویز شده است، مصرف نکنید.

اگر این دارو به شکل مایع بود، مقدار مصرف آن را با ابزارهایی بسنجید که همراه آن است یا می‌توانید با استفاده از قاشق، مقدار دقیق مصرف را اندازه‌گیری کنید.

علائم بهبودی معمولا ۴ هفته پس از شروع مصرف دارو خود را نشان می‌دهند. اما اگر بهبودی حاصل نشد، به پزشک‌تان اطلاع دهید.

قرص سیتالوپرام را در دمای اتاق و به دور از رطوبت و حرارت نگه دارید.

در صورت فراموش کردن یک نوبت از قرص سیتالوپرام چه باید کرد؟
به محض اینکه به یاد آوردید، دارویتان را مصرف کنید. اما اگر به مصرف نوبت بعدی دارو نزدیک شده‌اید، صبر کنید و در نوبت بعدی، دارو را بخورید. به دلیل نوبت فراموش‌شده هرگز داروی اضافی مصرف نکنید.

هنگام مصرف دارو بیش از حد مجاز چه باید کرد؟
هنگام مصرف داروی بیش از حد مجاز تجویرشده به‌سرعت خود را به اورژانس بیمارستان برسانید.

هنگام مصرف این قرص چه کارهایی را نباید انجام داد؟
اگر برای تسکین دردهای آرتروز، تب یا تورم، پزشک‌تان قصد تجویز داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) داشت، او را در مورد مصرف قرص سیتالوپرام آگاه کنید. از این داروها می‌توان به آسپرین، ایبوپروفن (آدویل، مورتین)، ناپروکسین (آلیو)، سلکوکسیب (سلبرکس)، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ملوکسیکام و غیره اشاره کرد. مصرف این داروها به همراه قرص سیتالوپرام باعث کبودی یا خونریزی در بدن می‌شود.
همچنین مصرف نوشیدنی‌های الکلی، عوارض جانبی قرص سیتالوپرام را افزایش می‌دهد.
سیتالوپرام ممکن است روی قدرت تفکر و واکنش‌هایتان اثر منفی بگذارد. بنابراین اگر قصد رانندگی یا کارهایی را دارید که نیازمند دقت و هوشیاری است، مراقب باشید.

_ عوارض سیتالوپرام
اگر واکنش حساسیتی به این قرص نشان دادید، بلافاصله به مراکز پزشکی مراجعه کنید. از این واکنش‌ها می‌توان به جوش‌های پوستی یا کهیر، اشکال در تنفس، تورم صورت، لب‌ها، زبان یا گلو اشاره کرد.
در ضمن اگر هر یک از علائم بیماری‌تان شدت پیدا کرد، به پزشک‌تان گزارش دهید.
این علائم شامل تغییر در خلق‌و‌خو یا رفتار، اضطراب، حملات وحشت، اختلال خواب، رفتارهای آنی، زودرنجی، التهاب، احساس خصومت، رفتار تهاجمی، بی‌قراری، بیش‌فعالی (ذهنی یا فیزیکی)، افسردگی بیشتر، افکار خودکشی یا صدمه به خود می‌شود.

همچنین درصورت مشاهده موارد زیر، با پزشک‌تان فورا تماس بگیرید:

احساس سبکی در سر که هر لحظه ممکن است از حال بروید؛
دید تار، دید تونلی (از دست دادن دید محیطی با حفظ دید مرکزی، و در نتیجه شخص یک میدان‌ دید تونل‌مانند دایره خواهد داشت)، درد و تورم در چشم‌ها یا دیدن هاله‌هایی در اطراف نورها؛
سردرد به همراه درد سینه و سرگیجه شدید، غش کردن، ضربان قلب سریع یا محکم؛
واکنش شدید سیستم عصبی: سفت شدن شدید ماهیچه‌ها، تب بالا، عرق کردن، گیجی، ضربان تند یا نامنظم قلب، لرزش، احساس غش؛
مقدار زیاد سروتونین در بدن: تحریک، توهم، تب، نرخ بالای ضربان قلب، واکنش‌های بیش‌فعالی، تهوع، استفراغ، اسهال، از دست دادن هماهنگی، غش کردن؛
کاهش چشمگیر مقدار سدیم در بدن: سردرد، گیجی، لکنت کلام، ضعف شدید، استفراغ، احساس بی‌تعادل.

از عوارض جانبی دیگر قرص سیتالوپرام می‌توان به موارد زیر هم اشاره کرد:

اشکال در حافظه یا تمرکز؛
سردرد، خواب‌آلودگی؛
خشکی دهان، افزایش تعریق؛
بی‌حسی یا سوزش، افزایش اشتها، تهوع، اسهال، نفخ زیاد؛
ضربان سریع قلب، احساس لرزش؛
مشکلات خواب (بی‌خوابی)، احساس خستگی؛
علائم سرماخوردگی مانند آبریزش بینی، عطسه، گلودرد؛
تغییر وزن؛
اشکال در به ارگاسم رسیدن.

_ تداخل دارویی سیتالوپرام
مصرف قرص سیتالوپرام با داروهای دیگر ممکن است شما را دچار خواب‌آلودگی یا کند شدن ضربان قلب کند که در نهایت منجر به ایجاد عوارض جانبی خطرناک یا مرگ می‌شود. بنابراین پیش از مصرف قرص خواب‌آور، داروهای ضددرد، داروهای تجویزشده برای درمان سرفه، آرام‌کنندهٔ عضلات یا داروهای درمان اضطراب، افسردگی و تشنج‌ها، حتما پرشک‌تان را از مصرف قرص سیتالوپرام آگاه کنید.

داروهای متعددی هستند که با سیتالوپرام، تداخل دارویی دارند که امکان فهرست تمام این داروها دراینجا وجود ندارد. بنابراین تمام داروهایی را که در حال حاضر مصرف می‌کنید، به پزشک‌تان اطلاع دهید؛ به‌ویژه اگر داروهای زیر را مصرف می‌کنید:

سایمتیدین؛
لیتیوم؛
داروی طبی چای گل راعی؛
تریپتوفان (گاهی‌اوقات با نام ال-تریپتوفان هم خوانده می‌شود)؛
رقیق‌کننده خون (وارفارین، کومادین، جانتوون)؛
داروهای دیگر ضدافسردگی؛
داروهای قلب؛
داروهای درمان روان‌پریشی؛
تریپتان (داروی درمان میگرن).

این فهرست کامل نیست و داروهای دیگری هم با سیتالوپرام تداخل دارند. از این داروها می‌توان به داروهای بدون نسخه، ویتامین‌ها و محصولات گیاهی نیز اشاره کرد. هنگام درمان با قرص سیتالوپرام، حتما پزشک‌تان را در جریان داروهای مصرفی‌تان بگذارید.

_ کلام آخر
همیشه به یاد داشته باشید که این دارو و داروهای دیگر را در دسترس کودکان قرار ندهید. هرگز داروی خود را به دیگران توصیه نکنید. از این قرص فقط برای بیماری فعلی‌تان استفاده کنید.

منابع:

۱- chetor.com

۲- drugs.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

گلوتاتیون چیست؟ خواص این آنتی‌اکسیدان قوی و ضدسرطان را بشناسید

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,اخبار پزشکی ,تغذیه سالم ,دارونامه

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

گلوتاتیون چیست؟ گلوتاتیون آنتی‌اکسیدانی قدرتمند است که به گفتهٔ محققان مزایای متعددی برای سلامتی دارد. این اظهارنظرها باعث شده‌اند تا بیش از پیش به این آنتی‌اکسیدان توجه شود. بعضی از مردم باور دارند که این ماده خواص ضدپیری دارد، برای درمان اوتیسم مفید است و سوخت‌وساز چربی‌ها را افزایش می‌دهد و حتی از بروز سرطان هم جلوگیری می‌کند. اما آیا این گفته‌ها حقیقت دارند؟

_ گلوتاتیون چیست؟
گلوتاتیون آنتی‌اکسیدانی قدرتمند است که در تمامی سلول‌های بدن وجود دارد. این آنتی‌اکسیدان از سه مولکول مختلف تشکیل شده است که ما به آنها آمینواسید می‌گوییم.
آمینواسیدها طبق الگوهای مختلفی ترکیب می‌شوند تا پروتئین‌های موجود در بدن را تشکیل دهند.
یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد گلوتاتیون این است که به‌طور طبیعی در کبد تولید می‌شود؛ اتفاقی که برای بیشتر آنتی‌اکسیدان‌ها نمی‌افتد.

گلوتاتیون کارکردهای بسیاری دارد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:

ساخت دی‌اِن‌اِی که پایهٔ اصلی پروتئین‌ها و سلول‌هاست؛
تقویت سیستم ایمنی؛
تشکیل سلول‌های اسپرم؛
تجزیهٔ بعضی از رادیکال های آزاد؛
بهبود کارکرد بعضی از آنزیم‌ها؛
بازسازی ویتامین C و ویتامین E؛
خارج کردن جیوهٔ موجود در مغز (باقی ماندن جیوه در مغز می‌تواند خطرساز باشد و منجر به بروز برخی اختلالات مغزی و عصبی شود)؛
کمک به کبد و کیسهٔ صفرا برای کنار آمدن با چربی‌ها؛
کمک به مرگ سلولیِ رایج در بدن (فرایندی که به خزان یاخته‌ای یا آپوپتوز معروف است).

_ راهکارهایی برای افزایش میزان گلوتاتیون موجود در بدن
محققان بر این باورند که کاهش سطح گلوتاتیون موجود در بدن، می‌تواند خطر بروز برخی بیماری‌ها را افزایش دهد. برای جلوگیری از این اتفاق می‌توان از مکمل‌های حاوی گلوتاتیون استفاده کرد که به دو شکل خوراکی و تزریقی در دسترس هستند.

راهکار دیگر، استفاده از سایر مکمل‌هایی است که تولید طبیعی گلوتاتیون را در بدن افزایش می‌دهند. این مکمل‌ها عبارتند از:

مکمل خارمریم (خارمریم، به انگلیسی milk thistle گیاهی است دارویی با خواص متنوع)؛
استیل سیستئین (نوعی مکمل خلط‌آور است که از آن برای رفع مسمویت ناشی از مصرف استامینوفن و دفع خلط مجاری تنفسی استفاده می‌شود)؛
سوپراکسید دیسموتاز (نوعی مکمل آنتی‌اکسیدانی است که ازجمله خواص آن می‌توان به ترمیم سلول‌ها اشاره کرد).

کاهش تماس با ترکیبات سمی و مضر و استفادهٔ بیشتر از مواد خوراکی سالم و مفید در رژیم غذایی نیز راهکارهایی طبیعی برای افزایش سطح گلوتاتیون در بدن هستند.

_ خواص گلوتاتیون برای سلامتی
مواردی که درادامه خواهید دید، بخشی از خواص گلوتاتیون هستند:
۱. فعالیت آنتی‌اکسیدانی
رادیکال‌های آزاد موجب بروز علایم کهولت سن می‌شوند و خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها را افزایش می‌دهند. آنتی‌اکسیدان‌ها از بدن دربرابر آسیب ناشی از این رادیکال‌ها محافظت می‌کنند.
همان‌طور که پیش از این گفته شد، گلوتاتیون نوعی آنتی‌اکسیدان بسیار قدرتمند است. گلوتاتیون بخشی از این اثرگذاری قابل‌ملاحظه را مدیون حجم زیاد خود در بدن است: این آنتی‌اکسیدان با غلظت بسیار بالایی در تمامی سلول‌های بدن وجود دارد.

۲. جلوگیری از پیشرفت سرطان
بعضی از تحقیقات نشان می‌دهند که گلوتاتیون می‌تواند در پیشگیری از پیشرفت سرطان تأثیرگذار باشد.
درعین‌حال، نکتهٔ دیگری هم در این تحقیقات روشن شده است؛ اینکه گلوتاتیون می‌تواند حساسیت تومورهای سرطانی را نسبت به شیمی درمانی، که از رایج‌ترین درمان‌های سرطان است، کم کند.
برای مشخص شدن نقش دقیق گلوتاتیون در بهبود سرطان، باید منتظر تحقیقات بیشتری باشیم.

۳. کاهش صدمات سلولی در بیماری‌های کبدی
هپاتیت (التهاب کبد)، سوءمصرف نوشیدنی‌های الکلی و کبد چرب، به سلول‌های کبد آسیب وارد می‌کنند.
آزمایش کوچکی که در سال ۲۰۱۷ انجام شد، مشخص کرد که گلوتاتیون به‌دلیل داشتن خواص آنتی‌اکسیدانی و سم‌زدایی بدن، می‌تواند صدمات ناشی از کبد چرب غیرالکلی را درمان کند.
البته محققان این آزمایش عنوان کرده‌اند که برای تأیید قطعی این خاصیت گلوتاتیون به تحقیقات گسترده‌تری نیاز است.

۴. افزایش حساسیت انسولین
مقاوت دربرابر انسولین می‌تواند منجر به بروز دیابت نوع ۲ شود. بدن با تولید انسولین، گلوکز (قند) موجود در خون را به سلول‌ها منتقل و از آن به‌عنوان منبع انرژی استفاده می‌کند.

مطالعهٔ کوچکی در سال ۲۰۱۸ مشخص کرد که بدن افراد مقاوم به انسولین، معمولا سطوح کمتری از گلوتاتیون را تولید می‌کند. به‌خصوص اگر افراد سابقهٔ ابتلا به اختلالاتی مثل نوروپاتی (نوعی اختلال عصبی است) یا رتینوپاتی (یا شبکیه‌ رنجوری، نوعی آسیب‌دیدگی در شبکیهٔ چشم است) را هم داشته باشند. پژوهشی که در سال ۲۰۱۳ انجام شد نیز این نتایج را تأیید می‌کند.

۵. تخفیف علائم بیماری پارکینسون
بنابر نتایج برخی تحقیقات، شواهدی به دست آمده است که نشان می‌دهند با ثابت نگه داشتن سطوح گلوتاتیون در بدن، می‌توان به کاهش علائم بیماری پارکینسون کمک کرد.
این تحقیقات تزریق مکمل گلوتاتیون را به‌عنوان درمانی مناسب برای بیماران مبتلا به پارکینسون پیشنهاد داده‌اند. از سوی دیگر راجع به مصرف قرص مکمل گلوتاتیون توضیح چندانی داده نشده است. به همین خاطر در این مورد هم باید منتظر تحقیقات بیشتری باشیم.

۶. کاهش آسیب ناشی از کولیت رودهٔ بزرگ (کولیت اولسراتیو)
همچون سایر اختلال‌های التهابی، کولیت رودهٔ بزرگ نیز با آسیب اکسایشی (به انگلیسی oxidative damage، به برهم ریختن تعادل میان رادیکال‌های آزاد و آنتی‌اکسیدان موجود در بدن گفته می‌شود) و اضطراب در ارتباط است.
طی مطالعاتی که در سال ۲۰۰۳ در این باره صورت گرفت، مشخص شد که مکمل‌های حاوی گلوتاتیون می‌توانند تاحدودی آسیب واردشده به رودهٔ بزرگ را در موش‌ها بهبود بخشند.‌
البته اثرگذاری گلوتاتیون بر بهبود رودهٔ بزرگ انسان نیازمند بررسی‌های بیشتری است.

۷. درمان اختلال‌های طیف اوتیسم
بخشی از شواهد به‌دست‌آمده از بررسی‌ها، حاکی از آن هستند که سطح گلوتاتیون موجود در بدن کودکان مبتلا به اوتیسم، درمقایسه با دیگر کودکان کمتر است.
در سال ۲۰۱۱، محققان به این نتیجه رسیدند که مکمل خوراکی گلوتاتیون یا آمپول آن می‌تواند به کاهش برخی از علایم اوتیسم کمک کند. البته محققان در این آزمایش بهبود علایم اوتیسم در کودکان را موردبررسی قرار ندادند، بنابراین برای اثبات تأثیر گلوتاتیون در بهبود اوتیسم به بررسی‌های بیشتری نیاز است.

کلام آخر
همان‌طور که در این مطلب مطالعه کردید، گلوتاتیون آنتی‌اکسیدانی بسیار قدرتمند است که بدن ما روزانه آن را تولید و مصرف می‌کند. تحقیقات نشان داده‌اند که کمبود این ماده در بدن با بروز مشکلات جسمی متعددی در ارتباط است.
مکمل‌های خوراکی و تزریقی گلوتاتیون برای رفع مشکل بسیاری از افراد مناسب است، بااین‌حال، ممکن است برای برخی دیگر مناسب نباشد و با سایر داروهای مصرفی تداخل دارویی ایجاد کند. بنابراین حتما پیش از مصرف مکمل‌های گلوتاتیون با پزشک خود مشورت کنید.

منابع:

۱- chetor.com

۲- medicalnewstoday.com

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

چطور مهارت قاطعانه رفتار کردن را به‌دست بیاوریم؟

روانشناسی,زندگی بهتر

 

به نظر خودتان، آیا رفتارتان قاطع و محکم است؟ اصلا در نظر شما رفتار قاطعانه چه معنایی دارد؟ آیا به این معناست که همیشه و هر بار باید حق‌تان را بگیرید؟ یا اینکه باید بدانید چه زمانی نتیجه‌ی کار، علتی به‌خصوص یا خواسته‌ی دیگران، بر حق و حقوق شما مقدم است؟

فرض کنید رئیسی اطلاع داشته باشد که کارمندش فردا به مسافرت می‌رود، و با این‌حال درست آخرِ وقتِ اداری امروز کوهی از پرونده‌ها را برای مرتب کردن روی میز او تلنبار می‌کند؛ همان کارمند هم در مقابل این کار رئیسش، به او می‌گوید که پرونده‌ها را مرتب خواهد کرد، اما بعد از اینکه از مسافرت برگشت. رفتار کدام یک از این دو نفر قاطعانه بوده است؟

گاهی وقت‌ها مشخص کردن این‌که چه رفتاری واقعا قاطعانه است، کمی سخت می‌شود. دلیلش این است که مرز باریکی بین رفتار قاطعانه و پرخاشگری وجود دارد. تعاریف زیر کمک می‌کنند تا بتوانیم این دو را از هم جدا کنیم:

رفتار قاطعانه بر پایه‌ی تعادل بنا شده است. قاطعانه رفتار کردن نیازمند آن است که درمورد خواسته‌ها و نیازهایتان صریح برخورد کنید و در عین حال به حق و حقوق دیگران، خواسته‌ها و نیازهای آنها هم توجه داشته باشید. وقتی رفتارتان قاطعانه است، خواسته‌‌هایتان را به گوش بقیه می‌رسانید اما شاید الزاما نتیجه‌ای حاصل‌تان نشود.

رفتار پرخاشگرانه بر پایه‌ی برد و باخت بنا شده است. پرخاشگری یعنی آن کاری را انجام بدهید که به نفع خودتان است؛ بدون این که به احساسات، نیازها، خواسته‌ها و حقوق دیگران توجهی بکنید. وقتی پرخاشگری می‌کنید، در هر صورت به خواسته‌تان می‌رسید؛ اما بیشتر وقت‌ها آن را مؤدبانه طلب نمی‌کنید.

پس معلوم می‌شود که آن رئیسی که کوهی از پرونده روی میز کارمندش ساخت پرخاشگرانه رفتار کرده است. درست است که کارهایی داشت که باید انجام می‌شدند، اما زمانی که در چنین وقت نامناسبی آنها را بر سر کارمندش آوار کرد نشان داد که هیچ اهمیتی برای نیازها و احساسات کارمندش قائل نیست.

از آن طرف، رفتار کارمند کاملا قاطعانه بود. او به رئیسش اطلاع داد که به پرونده‌ها رسیدگی خواهد کرد، اما بعد از اینکه از مسافرت برگشت. هم به حق و حقوقش رسید و هم به خواسته‌ی رئیسش که رسیدگی به پرونده‌ها بود توجه کرد.

قاطعانه رفتار کردن شاید همیشه اندازه‌ی آب خوردن راحت نباشد؛ اما مهارتی است که می‌توان آن را یاد گرفت. تقویت رفتار قاطعانه زمانی ممکن است که شناخت درستی از خود داشته باشید و قبول کنید که وجودتان ارزشمند است. این باور را که داشته باشید، اساس اعتماد به نفس را دارید. رفتار قاطعانه کمک می‌کند تا هم اعتمادبه‌نفس‌تان را بیشتر کنید و هم روابط‌تان را در محیط کار و دیگر حیطه‌های زندگی بهبود ببخشید. به طور کلی، کسانی که می‌توانند قاطعانه رفتار کنند:

راحت‌تر به نتایج برد-برد می‌رسند؛ آنها می‌توانند ارزشمندی وجود طرف مقابل و جایگاهش را ببینند و به سرعت به راه حلی برسند که برای هردو طرف رضایت‌بخش باشد.
بهتر مسائل را حل می‌کنند؛ آنها این قدرت را در خود می‌بینند که هرکاری برای پیدا کردن بهترین راه‌حل لازم باشد، انجام دهند.
استرس کمتری دارند؛ آنها از قدرت خودشان آگاهند و وقتی اوضاع طبق برنامه پیش نمی‌رود، احساس تهدید نمی‌کنند و خود را قربانی شرایط نمی‌بینند.
حرف نمی‌زنند، انجام می‌دهند؛ آنها کارها را تا آخر پیش می‌برند؛ چرا که می‌دانند که توانایی‌اش را دارند.

زمانی که قاطعانه برخورد می‌کنید، رفتارتان هم عادلانه است و هم همراه با همدلی. قدرتی که از آن استفاده می‌کنید از اطمینانی می‌آید که به خودتان دارید؛ نه از خوار کردن دیگران و نه از قلدربازی. وقتی این‌طور با احترام و عادلانه با دیگران رفتار کنید، آنها هم با شما همین برخورد را خواهند داشت. محبوب می‌شوید و دیگران به شما به چشم یک رهبر نگاه می‌کنند و کار کردن با شما را لذت‌بخش می‌دانند.

_ چطور قاطعانه رفتار کنیم؟
بعضی آدم‌ها ذاتا قاطع‌تر از دیگران رفتار می‌کنند. اگر شخصیت شما بیشتر به طرف منفعل بودن یا پرخاشگری متمایل است، شاید بهتر باشد روی مهارت‌های زیر کار کنید.

_ برای خودتان و حق و حقوق‌تان ارزش قائل باشید.
حق و حقوق شما، افکار، احساسات، نیازها و خواسته‌های شما همانقدر مهم‌اند که برای بقیه افراد مهم است، نه بیشتر و نه کمتر.
حقوق‌تان را بشناسید و از آنها دفاع کنید.
باور داشته باشید که لایق این هستید که همیشه با احترام و کرامت با شما برخورد شود.
دست از عذرخواهی کردن برای هرچیزی بردارید.

_ نیازها و خواسته‌هایتان را بدانید و درخواست کنید که به آنها رسیدگی شود.
منتظر ننشینید که یک نفر دیگر بیاید و به خواسته‌های شما توجه کند؛ در این صورت ممکن است تا ابد چشم به راه بمانید!
درک کنید که اگر می‌خواهید عملکردتان در بیشترین حد خود باشد، لازم است که به خواسته‌هایتان رسیدگی شود.
دنبال راه‌هایی بگردید که بدون قربانی کردن نیازهای دیگران، نیازهای خودتان را برآورده کنید.

_ بپذیرید که هرکس مسئول رفتار خودش است.
اشتباه نکنید و مسئولیت واکنشی که دیگران به حرف‌های قاطعانه‌ی شما نشان می‌دهند (مثلا خشم، تنفر) را نپذیرید. شما فقط و فقط می‌توانید خودتان را مهار کنید، نه هیچ‌کس دیگر را.
تا زمانی که جلوی برآورده شدن نیازهای دیگران را نگرفته‌اید، حق دارید که آنچه می‌خواهید بگویید و انجام دهید.

_ افکار و احساسات منفی را به شکلی سالم و مثبت بیان کنید.
به خود اجازه‌ی عصبانی شدن بدهید، اما همیشه احترام را نگه دارید.
همان چیزی که به آن فکر می‌کنید را بگویید، اما طوری بیانش کنید که به احساسات طرف مقابل لطمه نزند.
خوددار باشید و کنترل احساسات خود را در دست بگیرید.
از خودتان دفاع کنید و در مقابل کسانی که شما و/یا حقوق‌تان را به چالش می‌کشند، بایستید.

_ هم با انتقاد و هم با تعریف و تحسین، به شیوه‌ای مثبت برخورد کنید.
اگر ازتان تعریف کردند، مؤدبانه آن را بپذیرید.
به خود اجازه اشتباه کردن و کمک خواستن از دیگران را بدهید.
بازخوردها را به شکل مثبت بپذیرید؛ برای اعلام کردن مخالفت‌تان آماده باشید اما نه عصبانی شوید و نه حالت دفاعی به خود بگیرید.

_ یاد بگیرید که هر وقت لازم بود «نه» بگویید.
محدودیت‌های خودتان را بشناسید و بدانید چه چیزهایی باعث می‌شوند احساس کنید از شما سوءِاستفاده شده.
بپذیرید که انجام دادن همه‌ی کارها و راضی کردن همه‌ی افراد از توان‌تان خارج است. یاد بگیرید که با این قضیه کنار بیایید.
همان راهی را بروید که برای شخص شما مناسب است.
دنبال راه‌های جایگزینی باشید که نتیجه‌اش برد هر دو طرف باشد.

_ تکنیک‌های ارتباط قاطعانه با دیگران
راه‌های گوناگونی برای برقراری ارتباط قاطع و محکم وجود دارد. برای هر موقعیتی می‌شود از این روش‌ها استفاده کرد.

_ جمله‌های «من …»
از «من می‌خواهم که…»، «من نیاز دارم که…» و «من احساس می‌کنم که…» استفاده کنید تا شکل ساده‌ای از رفتار قاطعانه را به کار ببندید.
مثال:‌ من شدیدا احساس می‌کنم که لازمه از یه نفر سوم بخوایم که برای این اختلاف نظرمون وساطت کنه.

_ همدلی
ابتدا بفهمید که طرف مقابل چه دیدی به اوضاع دارد.
مثال:‌ من متوجهم که در کار کردن با سعید دچار مشکل شدی.
در قدم دوم، نیاز خودتان را بگویید: با این حال، این پروژه باید تا آخر هفته تموم بشه. بیایید همه با هم بشینیم و برای انجام دادنش برنامه‌ریزی کنیم.

_ تشدیدِ تدریجیِ قاطعیت
این نوع از رفتار قاطعانه زمانی لازم می‌شود که چند بار برای رسیدن به خواسته‌تان تلاش کرده‌اید، اما نتیجه‌ای حاصل نشده. تکنیک اینگونه است که هرچقدر می‌گذرد، بیشتر و بیشتر قاطعانه برخورد کنید. شاید آخر این مسیر این باشد که به فرد مقابل بگویید که جلب نشدن رضایت‌تان چه عاقبتی خواهد داشت. اما به یاد داشته باشید که هر پیامد ناگواری هم که در ذهن طرف‌تان ترسیم کنید، باز هم امکان دارد به خواسته‌تان نرسید.
مثال:‌ علی، این سومین بار توی این هفته‌ است که من مجبور شدم در مورد دیر اومدنت باهات صحبت کنم. اگر یک بار دیگه در طول این ماه دیر سر کار بیای، طبق آیین‌نامه انضباطی برخورد می‌کنم.

_ زمان بیشتری طلب کنید
گاهی وقت‌ها هم هست که فقط نیاز دارید جواب دادن را به تعویق بیندازید. ممکن است حال روحی‌تان مناسب نباشد و یا اینکه خودتان هم دقیق ندانید که چه می‌خواهید. صداقت داشته باشید و به طرف مقابل بگویید که برای شکل دادن به افکارتان چند دقیقه وقت لازم دارید.
مثال: این درخواستی که از من داشتی منو واقعا غافلگیر کرد، الهه. بذار نیم ساعت دیگه جوابتو بدم.

_ فعل‌هایتان را عوض کنید
به جای «نمی‌تونم انجام بدم» بگویید «انجام نمیدم»
به جای «لازمش دارم» بگویید «می‌خوام»
به جای «باید این کارم انجام بدم» بگویید «می‌خوام این کارم انجام بدم»
به جای «مجبورم این کار رو هم بکنم» بگویید «می‌تونم این کار رو هم بکنم»

_ روی حرف‌تان پا فشاری کنید
حرف‌تان را از قبل آماده کنید.
مثال:‌ من نمی‌تونم الان یه پروژه‌ی دیگه هم قبول کنم.
در طول مکالمه، حرفی را که آماده کرده اید،‌ بارها به همان شکل تکرار کنید. اصلا تسلیم نشوید. بالاخره طرف مقابل‌تان می‌فهمد که حرف‌تان جدی است.

-ازت می‌خوام که روی پروژه‌ی شاندیز کار کنی.

+نمی‌تونم الان یه پروژه‌ی دیگه هم قبول کنم.

-با من کنار بیای بیشتر بهت پرداخت می‌کنم.

+نمی‌تونم الان یه پروژه‌ی دیگه هم قبول کنم.

-جدی می‌گم، این قضیه واقعا مهمه، رئیسم اصرار داره که این پروژه انجام بشه.

+نمی‌تونم الان یه پروژه‌ی دیگه هم قبول کنم.

-میشه به عنوان یه لطف در حق من انجامش بدی؟

+شرمنده، دوستی‌های قدیممون برام ارزشمنده، اما صرفا مسئله اینه که نمی‌تونم الان یه پروژه‌ی دیگه هم قبول کنم.

نکته:
وقتی از تکنیک بالا (پافشاری روی خواسته‌تان) استفاده می‌کنید مراقب باشید. اگر از آن با هدف جلوگیری از بهره‌کشی دیگران از خودتان استفاده کنید، خوب است. اما اگر مثل افراد زورگو برای کسی قلدری کنید تا مجبور شود کاری خلاف میلش انجام بدهد، آن وقت کارتان ریاکارانه، حقه‌بازانه و بد است.
سناریوی خود را از قبل آماده کنید

این تکنیک به این صورت است که حرف‌هایتان را به شکل یک جواب چهار قسمتی آماده می‌کنید:

پیشامد: برای طرف مقابل‌تان بگویید که دقیقا مسئله یا موقعیت را چگونه می‌بینید.
هزینه‌های تولید تو این ماه ۲۳ درصد بیشتر از حد متوسط شده، نوید. تو قبلا هیچ اشاره‌ای به این موضوع نکردی، و برای همین من وقتی شنیدم واقعا شوکه شده بودم.

احساس‌تان: حسی که در مورد مسئله پیدا کرده‌اید را بیان کنید. هیجانات‌تان را واضح و شفاف بیان کنید.
این قضیه منو عصبی می‌کنه، باعث می‌شه من احساس کنم که تو متوجه نیستی که تو این شرکت چقدر کنترل کردن بودجه اهمیت داره.

خواسته‌هایتان: به طرف مقابل‌تان دقیقا بگویید که چه می‌خواهید تا مجبور نباشد با حدس و گمان آن را بفهمد.
من ازت می‌خوام که با من صادق باشی و سر هرچیزی که بیشتر از بودجه خرج کردیم، به من اطلاع بدی.

پیامدها: نتیجه‌ی مثبتی را توصیف کنید که در صورت برآورده شدن خواسته‌هایتان، اتفاق می‌افتد.
من اینجام تا هرجوری که می‌تونم کمکت کنم و ازت حمایت کنم. اگر به من اعتماد کنی، می‌تونیم با هم دیگه اوضاع رو از این رو به اون رو کنیم.

وقتی که برای خودتان واضح باشد که چه می‌خواهید بگویید و چه می‌خواهید ابراز کنید، انجام دادنش خیلی راحت‌تر خواهد شد. یک بار دیگر به موادی که گفته شد دقت کنید تا بتوانید قاطعانه حرف زدن را هم به لیست مهارت‌هایتان اضافه کنید.

منبع: chetor.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

بررسی موضوع نیاز به خواب در کودکان و نکات مهم آن

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , بهداشت کودکان , والدین موفق , روانشناسی , مشاوره خانواده

 

اکثر شیرخواران، اگر در وضعیت راحتی قرار داشته باشند، غذای کافی خورده باشند و در معرض جریان هوای تازه و خنک باشند، به قدر نیازشان می‌خوابند. در ماه‌های اول زندگی، اکثر شیرخواران در فاصلهٔ دو غذا خواب هستند، هر چند برخی، از همان آغاز ممکن است در ساعات خاصی از روز بیدار بمانند. در پایان سال اول عمر، اکثر شیرخواران در روز فقط دو وعده خواب کوتاه، پس از غذای صبح و ظهر، دارند. در فاصله ۱ تا ۱.۲ سالگی معمولا یکی از این دو خواب حذف می‌شود. اگر چرت بعدازظهر زیاد طولانی شود، کودک دوست ندارد شب زود به رختخواب برود. این را در نظر بگیرید که نیاز به خواب در کودکان نیازی جدی از دید روانشناسی می‌باشد است.

_ نیاز به خواب در کودکان
شیرخواران به اندازهٔ نیاز خود می‌خوابند. اما، دو ساله‌ها، نه. آن‌ها ممکن است بر اثر هیجان مفرط، کشمکش، تنیدگی، یا ترس‌های مختلف بیدار بمانند و نیاز به خواب در آن‌ها برطرف نشود.
مقاومت در برابر به بستر رفتن در فاصلهٔ ۱ تا ۲ سالگی به اوج می‌رسد، وقتی کودک را در گهواره تنها می‌گذارند.
شروع به گریه می‌کند یا بلند می‌شود و می‌خواهد والدینش را پیدا کند. علت معمولا اضطراب جدایی یا تلاش کودک برای سلطه‌یابی بر محیط است.
وقتی کودک از بستر خارج می‌شود، بهترین راه ادارهٔ موقعیت آن است که والدین دوباره او را در تختش قرار دهند، و سپس در راهرو بایستند تا مطمئن شوند که کودک در بستر خود باقی می‌ماند. والدین باید از کارهای زیر اجتناب کنند:

اجازه دهند کودک بیدار بماند
در کنار او دراز بکشند
داستان‌های بیشتری برای او بخوانند و اجازه دهند بیشتر بازی کند
او را به بستر خود ببرند

وقتی کودک بفهمد که اجازه ندارد از بسترش خارج شود و نمی‌تواند والدین را به داستان گویی و بازی بیشتر و غذا اغوا کند. معمولاً آرام می‌گیرد و به خواب می‌رود.
این وظیفهٔ والدین است که نیاز به خواب در کودکان را برطرف کنند. کودک متوسط ۲ ساله به ۱۲ ساعت خواب شبانه و ۱ تا ۲ ساعت خواب روزانه نیاز دارد.
خواب‌های کوتاه روزانه تدریجاً در طول چند سال قطع می‌شوند. در فاصله ۶ تا ۹ سال به ۱۱ ساعت خواب و در فاصله سنی ۱۰ تا ۱۲ سال به ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند.
نیاز بعضی از کودکان به خواب ممکن است بیش‌تر یا کمتر از ارقام ذکر شده باشد.

_ تامین موضوع نیاز به خواب در کودکان
والدین می‌توانند به منظور ایجاد عادات خواب منظم در فرزند اقدامات زیر را انجام دهند:

۱. هر شب در ساعت معینی کودک را در بسترش بگذارند.

۲. زمان خواب را با آرامش قرین کنند. او را بشویند، لباسش را بیرون بیاورند، لباس خواب به او بپوشانند، غذای سبکی به او بدهند.
عروسکش را در کنارش قراردهند، داستانی برای او بخوانند، روانداز او را بکشند، و او را برای شب به خیر ببوسند. کودکان با روال منظم بالنده‌تر و بر اثر تغییر آشفته می‌شوند.
حفظ روال به پیدایش احساس امنیت در کودک کمک کرده و آمادگی لازم برای خواب را در او ایجاد می‌کند. علاوه‌براین، گذاشتن کودک در بستر خودش از خواباندن او در مکان‌های غریبه، که به تلاش و توجه بیشتر نیاز دارد، آسان‌تر است.

۳. از تحریک بیش از حد کودک در ساعات پیش از خواب خودداری کنند. بازی‌های خشن، آشفته شدن روابط والد _ کودک، یا وجود تنش در خانواده سبب بی‌خوابی در کودک و عدم پاسخ‌گویی به نیاز به خواب در کودکان می‌شود.
والدین نمی‌توانند انتظار داشته باشند که کودکان بلافاصله بعد از بازی خشن یا جرو بحث والدین به خواب بروند.

۴. ترتیبی بدهند که زمان خواب توأم آرامش و شادی باشد. بردن محبت‌آمیز کودک به بستر از صدور فرمان خشمگینانه رفتن به بستر تنبیه آنان برای آن که بلافاصله اطاعت امر نکرده‌اند، بسیار خوشایندتر است .

۵. از فرستادن کودک به بستر به‌عنوان روش تنبیهی خودداری کنند. چون سبب می‌شود آن‌ها رفتن به بستر را با مجازات مرتبط کنند، در نتیجه فرستادن آن‌ها به بستر در سایر اوقات دشوارتر شود.

۶. وقتی به دنبال نیاز به خواب در کودکان هستید از گفتن داستان‌ها یا تماشای برنامه‌های تلویزیونی ترسناک که ممکن است به بروز کابوس، خصوصاً در کودکان ۳ تا ۴ ساله که قادر به تشخیص واقعیت از خیال نیستند منجر شود، پرهیز کنند.
علایم وحشت شبانه عبارتند از بیداری ناگهانی و جیغ کشیدن. این اتفاق در فاصله سنی ۳ تا ۸ سال شایع‌تر است.
بر آورد می‌شود که خواب‌گردی در ۱۵% از کودکان ۵ تا ۱۲ ساله دیده می‌شود. رویدادهای استرس‌زا ممکن است سبب شروع یک دوره خواب‌گردی شوند.

اگر این مشکلات ادامه یافتند، ممکن است برای درمان آن‌ها به کمک روان‌شناس نیاز باشد.

منبع: wikiravan.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

خطرات افت فشارخون چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , تغذیه سالم , دارونامه

 

به گزارش سایت everydayhealth.com

افت فشارخون و به همراه آن عوارضی مانند: سرگیجه، سردی دست و پا و یا حتی غش کردن می‌تواند نگران کننده باشد. آیا افت فشارخون برای بیمار خطرناک و جدی است؟

برخی افراد به صورت طبیعی و ژنتیکی فشارخون پایینی دارند که به این شرایط خاص در علم پزشکی افت فشارخون (Hypotension) می‌گویند. با این حال زمانی که فشارخون بالا به صورت کاملا ناگهانی تبدیل به فشارخون پایین می‌شود، ممکن است خطرات و نگرانی‌هایی برای سلامتی افراد ایجاد کند که نمی‌توان از آن ها غافل بود.

کم بودن فشارخون یا همان افت فشارخون در افراد ( هایپوتسیون) می‌تواند نشانه سلامت مناسب و خوب افراد باشد و همچنین در این شرایط معمولا ریسک بروز بیماری‌های قلبی کاهش می‌یابد. اما این مورد همیشه صدق نمی‌کند و استثناهای خاصی نیز وجود دارند. در برخی شرایط و موقعیت‌ها، کاهش ادامه‌دار فشارخون پایین افراد یا کاهش ناگهانی فشارخون می‌تواند منجر به علائم خطرناک و نگران کننده‌ای شود و حتی مشکلات جدی برای سلامت افراد ایجاد کند.

_ افت فشارخون یا همان هایپوتانسیون
هنگامی که میزان فشارخون فردی را اندازه می‌گیریم، نتیجه دستگاه دو عدد را نشان می‌دهد: فشار سیستولیک خون و فشار دیاستولیک خون. فشار سیستولیک اولین عدد در نتیجه آزمایش فشارخون شما است که میزان فشار درون شریان‌های بدن شما را حین پمپاژ خون توسط قلب نشان می‌دهد. اما فشار دیاستولیک به عنوان شماره بعدی در نتیجه آزمایش فشارخون دیده می‌شود و میزان فشار درون شریان‌های خونی شما را هنگامی که قلب پر از خون است نشان می‌دهد.

_ آیا افت فشارخون خطرناک است؟
اگر فشارخون شما ۸۰/۱۲۰ میلی‌متر جیوه (mm HG) یا کمتر باشد، این میزان نرمال و عادی در نظر گرفته می‌شود و خطری شما را تهدید نمی‌کند. عموما اگر میزان فشارخون پس از اندازه گیری، پایین تر از ۶۰/۹۰ میلی‌متر باشد، این میزان کم در نظر گرفته می‌شود و نام آن هایپوتانسیون است.

برخی افراد گاهی اوقات فشارخونی در محدوده افت فشارخون یا هایپوتانسیون دارند، اما هیچ علائم و مشکلاتی را ندارند و در نتیجه نیازی به درمان نخواهند داشت. اما در موارد شدید و حاد هایپوتانسیون می‌تواند منجر به کاهش میزان اکسیژن و مواد مغذی شود که باید به مغز انسان برسند که در نتیجه این موضوع، خطرات متعددی افراد را تهدید می‌کند.
در هر فردی احتمال بروز این شرایط و افت فشارخون بدن ، چه کم کم و چه ناگهانی، وجود دارد اما در برخی افراد به نسبت عموم مردم احتمال ابتلا به هایپوتانسیون بیشتر است. همچنین انواع مختلفی از این بیماری و شرایط خاص آن وجود دارند. به عنوان مثال هایپوتانسیون ارتودنسی ( موضعی) که زمانی رخ می‌دهد که شما پس از مدتی نشستن یا دراز کشیدن ناگهان بلند شوید و بیشتر در بزرگسالان شایع است.

بدن شما دارای مکانیزم‌های جبرانی متعددی است که از افت فشارخون شما به هنگام بلند شدن جلوگیری کند. اما در برخی از افراد این ریفلکس‌ها آن‌گونه که باید اتفاق نمی‌افتند و در نتیجه افراد دچار هایپوتانسون ارتدونسی می‌شوند.

_ علائم افت فشار که می‌تواند خطرناک باشد!
برخی از پزشکان و متخصصین مشکل افت فشارخون یا همان هایپوتانسیون را یک بیماری و شرایط خطرناک در نظر نمی‌گیرند، مگر این‌که برخی علائم و نشانه‌ها در آن وجود داشته باشد که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:
– سرگیجه
– ضعف و غش کردن
– خستگی
– مشکل در تمرکز کردن و دقت
– حالت تهوع
– پوست سفید و سرد
– تنگی‌نفس

_ چه زمانی افت فشارخون ناگهانی اتفاق بیوفتد؟
برخی افراد به صورت طبیعی و ژنتیکی با مشکل افت فشارخون یا هایپونتاسیون دست و پنجه نرم می‌کنند اما هیچ علائم خاصی در آن‌ها بروز نمی‌کند. اما برای آن‌هایی که بدن‌شان به داشتن فشارخون بالا عادت کرده است، افت فشارخون می‌تواند یک مشکل عادی یا حتی حاد باشد که در نهایت منجر به بروز علائمی که در بالا آن‌ها را ذکر کردیم شود.

شروع هایپونتاسیون یا همان فشار خون معمولا زمانی است که:
۱- شما برای یک مدت خاصی در تخت استراحت کرده‌اید و حالا از جای خود بلند شده و در یک موقعیت عمودی و راست قرار می‌گیرید.
۲- در ۲۴ هفته اول از بارداری خود هستید.
۳- میزان زیادی خون از دست داده‌اید.
۴- میزان آب بدن شما کم است.
۵- از مواد دارویی خاصی نظیر داروهای پایین آورنده میزان فشارخون استفاده می‌کنید، یا از دارو های خاص برای قلب بهره می‌برید. داروهای بیماری پارکینسون، دارو های ضدافسردگی یا داروهای مربوط به مشکل نعوذ نیز می‌توانند منجر به کاهش فشارخون و هایپونتاسیون شوند.
۶- با مشکل قلبی خود روبرو می‌شوید، به عنوان مثال کم‌کاری تیروئید، بیماری پرکاری تیروئید، بیماری آدیسون ( بیماری مربوط به اختلال غده فوق‌کلیوی) ، قندخون پایین یا دیابت از جمله این موارد هستند.
۷- با یک عفونت شدید روبرو هستید که وارد جریان خون شما شده باشد.
۸- با آنافیلاکسی که یک عکس العمل شدید و کشنده آلرژیایی است دست و پنجه نرم می‌کنید.
۹- با یک ماری خنثی دارید که بر روی فشار خون شما تاثیر می‌گذارد.
۱۰- بدن شما با کمبود یک ماده غذایی مهم نظیر کمبود ویتامین بی ۱۲ یا فولیک اسید همراه است.

_ چه زمانی برای درمان فشارخون پایین به دارو نیاز داریم؟
اگر میزان و سطح فشار خون شما همیشه در حالت کم و پایین است و هیچ کدام از علائم و مشکلاتی که در بالا آن‌ها را ذکر کردیم ندارید نیازی به نگرانی نیست. علاوه بر این اگر پس از انجام یک آزمایش خانگی فشارخون متوجه کم بودن غیرطبیعی آن بودید باز هم نیاز به نگرانی نیست، چرا که این کاملا طبیعی است که میزان فشارخون افراد در ساعات مختلف روز افزایش و کاهش یابد. همچنین بدن انسان این توانایی را دارد که بتواند فشارخون بدن را دوباره به سطح مناسب و عادی برساند.

وقتی که حس می‌کنید یک مشکل افت فشارخون بارها تکرار می‌شود و از حالت عادی خارج شده است، و یا هیچ توجیه و دلیل منطقی برای بروز آن ندارید، بهتر است به سراغ متخصصین و پزشکان بروید تا از آن‌ها در این زمینه مشاوره بخواهید.

اگر فشارخون شما به صورت ناگهانی کاهش می‌یابد و علائم خاصی نظیر گیج بودن را تجربه می‌کنید باید به متخصص یا پزشک خود این موضوع را اطلاع دهید و هر چه زودتر به ملاقات وی بروید. آن‌ها به خوبی می‌توانند وضعیت شما را ارزیابی کنند و مشکلات احتمالی و دلایل بروز افت فشارخون را مشخص کنند که از جمله آن‌ها می‌توان به خون‌ریزی داخلی در بدن، عفونت‌های حاد و شدید و همچنین ری اکشن‌های آلرژی اشاره کرد.

درمان مربوط به مشکل افت فشارخون یا همان هایپونتاسیون بسته به دلیل بروز آن متفاوت است و برای اشخاص مختلف یکسان نیست. اما از جمله قدم‌های اولیه و فوری برای درمان و حل مشکل می‌توان به موارد زیر اشاره داشت:

دراز کشیدن در شرایطی که پاهای شما بالاتر از قلب باشد
نوشیدن مایعات فراوان
از محرک‌های بروز افت فشارخون نظیر نشستن طولانی دوری کردن

پس از ارزیابی اولیه و دقیق توسط پزشک معالج و احتمالا انجام برخی آزمایشات و تست‌های خاص، پزشک شما ممکن است پیشنهاداتی از جمله موارد زیر به شما بدهد:

✅ دوری از مصرف الکل
✅ ایجاد تغییرات خاص در رژیم غذایی خود
✅ ایجاد تغییرات در دارو های مصرفی خود ( احتمالا پایین آوردن میزان دز مصرفی داروها)
✅ استفاده از دارو هایی که فشارخون را بالا می‌برند؛‌ از جمله آن‌ها می‌توان به فلادروکورتیزون (فلورینف) و میدودرین (پرو آماتین) اشاره داشت.
✅ پوشیدن جوراب‌های ساق بلند فشرده و تنگ

افرادی که شوک‌های مرتبط با هایپونتاسیون را تجربه می‌کنند باید سریعا خود را به مراکز درمانی برسانند تا متخصصین و پرستاران بتوانند هر چه سریع‌تر فشارخون مناسب و عادی به نواحی مختلف بدن آن‌ها را برگردانند و سطح فشار خون بدنشان را بالا و در حد استاندارد برسانند.

این نکته بسیار مهم است که مشخص شود فشارخون پایین شما یک مشکل اصلی و بنیادین است و یا یک مشکل ثانوی به شمار می‌رود. در حالت اول رفلکس‌های بدن آن‌گونه که باید کار نمی‌کنند. اما در حالت ثانوی فشارخون پایین شما بنا به دلایلی نظیر کم بودن سطح آب بدن یا تاثیرات برخی دارو های خاص است.

برخی از دارو های ضدافزایش فشارخون در بازار می‌توانند منجر به افت فشارخون در بیماران شوند و میزان دز مصرفی توسط بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است. در برخی افراد مشخص کردن دلیل ثانوی بروز این مشکل بسیار ساده است، حتی دلیل بروز یک مشکل شدید که می‌تواند بدون دلیل ثانوی ایجاد شده باشد نیز به راحتی مشخص می‌شود و به همین دلیل است که می‌گوییم ملاقات پزشک در این شرایط بسیار مهم است تا بتوانند یک ارزیابی مناسب و دقیق از وضعیت بدن شما داشته باشند.

میزان فشارخون خود در زمان‌ها و روزهای مختلف را اندازه‌گیری کرده و تاریخچه‌ای از آن ثبت و نگه‌داری کنید؛ حتی اگر هیچ گونه مشکل سلامتی و فشارخون خاصی ندارید، تا متوجه شوید که سطح نرمال فشارخون در بدن شما معمولا چه عددی است. چرا که همان گونه که در بالا گفتیم، سطح طبیعی و نرمال فشارخون در افراد مختلف متفاوت است. و اگر سطح فشارخون شما به صورت مرتب توسط پزشک ارزیابی می‌شود از وی بپرسید که میزان مناسب و نرمال برای بدن شما که باید به آن برسید چه عددی است.

منابع:

۱-everydayhealth

۲- drhsnajafi.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علائم یائسگی و راهکارهایی برای کاهش و درمان آن

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, بارداری و زایمان,تغذیه سالم , دارونامه ,بهداشت بانوان

 

یائسگی به معنای قطع دوره‌ی قاعدگی است. یک زن پس از یائسگی، توانایی باردارشدن را از دست می‌دهد و به‌دلیل نوسانات شدید هورمونی، علائم متوسط تا شدیدی را تجربه می‌کند. همه‌ی اینها ممکن است باعث افسردگی و تغییر روند عادی زندگی او شوند. اما همه‌ی خانم‌ها باید بدانند که یائسگی، یک بیماری محسوب نمی‌شود و به این معنا نیست که به پایان زندگی‌شان نزدیک شده‌اند. نکته‌ی جالب توجه اینجاست که یائسگی لزوما در میانسالی اتفاق نمی‌افتد و بعضی از خانم‌های جوان هم ممکن است یائسه شوند. پس لازم است خانم‌ها در هر سنی که هستند، اطلاعات‌شان را در این زمینه افزایش دهند.

_ نکات کلیدی
۱. یائسگی ۳ مرحله دارد. مرحله‌ی اول که پیش‌یائسگی نامیده می‌شود و بیشتر از همه طول می‌کشد.
۲. گُرگرفتگی که یک علامت شایع یائسگی است، می‌تواند چندین سال طول بکشد.
۳. خانم‌ها فقط به‌مدت یک سال در مرحله‌ی یائسگی هستند، اما ممکن است علائم پیش‌یائسگی را از چندین سال قبل از واردشدن به دوره‌ی یائسگی تجربه کنند.

یائسگی، یک بخش عادی و طبیعی از روند افزایش سن است. هنگامی‌که شما وارد دهه‌ی چهارم زندگی‌تان می‌شوید، بدن‌تان شروع به تولید استروژن کمتری خواهد کرد، تازمانی‌که شما دیگر قاعده نشوید. وقتی دوره‌ی قاعدگی‌تان متوقف شد، وارد دوره‌ی یائسگی می‌شوید.

یائسگیِ طبیعی که بدون مداخله‌ی پزشکی رخ می‌دهد، در سه مرحله اتفاق می‌افتد:

پیش یائسگی؛
یائسگی؛
پس از یائسگی.

بسیاری از مردم یائسگی را با پیش‌یائسگی اشتباه می‌گیرند. پیش‌یائسگی، مرحله‌ای است که یک زن گذار به دوره‌ی یائسگی را آغاز می‌کند. برخی از نشانه‌های رایج پیش‌یائسگی عبارتند از:

گُرگرفتگی؛
تعریق شبانه؛
خشکی واژن.

در دوره‌ی پیش‌یائسگی، بدن شما استروژن کمتری تولید می‌کند و این روند را تا یک یا دو سال قبل از آنکه سطوح هورمونی شما به‌سرعت اُفت کنند، ادامه می‌دهد. پیش‌یائسگی می‌تواند تا ۱۰ سال قبل از ورود شما به مرحله‌ی یائسگی اتفاق بیفتد و اغلب در دهه‌ی چهارم زندگی‌تان آغاز می‌شود. اما برخی خانم‌ها در دهه‌ی سوم عمرشان وارد دوره‌ی پیش‌یائسگی می‌شوند.
هنگامی‌که به‌مدت ۱۲ ماه متوالی پریود نشوید، پزشکان یائسگی شما را تأیید می‌کنند. بعد از ۱۲ ماه شما وارد مرحله‌ی پس از یائسگی خواهید شد. اگر تخمدان‌های خود را با عمل جراحی برداشته‌اید، یائسگی ناگهانی را تجربه خواهید کرد.

_ مدت بروز علائم
علائم پیش‌یائسگی به‌طور متوسط ۴ سال طول می‌کشند. علائم مربوط به این مرحله، به‌تدریج در طول یائسگی و سال‌های بعد از آن که «پس از یائسگی» نامیده می‌شود، سبک‌تر خواهند شد. خانم‌هایی که یک سال کامل را بدون دوره‌ی پریود سپری کرده‌اند، در مرحله‌ی پس از یائسگی قرار دارند.
گُرگرفتگی، یک علامت شایع پیش‌یائسگی است. نتایج یک مطالعه نشان داد، گرگرفتگی شدید تا متوسط می‌تواند بعد از پیش‌یائسگی نیز ادامه یابد و ممکن است به‌طور متوسط ۲ تا ۱۰ سال طول بکشد.

اما برخی محققان می‌گویند که مدت آن از این بازه‌ی زمانی معمول، تجاوز می‌کند. محققان این مطالعه همچنین دریافتند که زنان سیاه‌پوست و آنهایی‌که وزن متوسطی دارند، به‌مدت طولانی‌تری نسبت به زنان سفیدپوست و آنهایی‌که دچار اضافه‌وزن هستند، گُرگرفتگی را تجربه می‌کنند.

این احتمال وجود دارد که یک خانم، یائسگی را قبل از ۵۵ سالگی تجربه کند. یائسگیِ زودهنگام در زنانی اتفاق می‌افتد که قبل از ۴۵ سالگی وارد مرحله‌ی یائسگی شوند. اگر یائسه شده‌اید، اما سن‌تان ۴۰ سال یا کمتر است، به این معناست که به یائسگی زودرس دچار شده‌اید.
یائسگی زودهنگام یا زودرس می‌تواند به دلایل بسیاری اتفاق بیفتد. برخی خانم‌ها به دلیل مداخلات جراحی مانند هیسترکتومی دچار یائسگی زودرس می‌شوند. همچنین یائسگی زوهنگام برای برخی دیگر ممکن است به‌دلیل آسیب‌دیدن تخمدان‌ها به‌وسیله‌ی شیمی‌درمانی یا سایر بیماری‌ها و درمان‌ها اتفاق بیفتد.

_ علائم یائسگی
شما علائم مختلفی را درحین عبور از مرحله‌ی پیش‌یائسگی تجربه خواهید کرد. رایج‌ترین آنها عبارتند از:

گُرگرفتگی: گرگرفتگی باعث می‌شود که شما ناگهان یک گرمای شدید در صورت و بالاتنه‌تان احساس کنید. این حالت می‌تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه یا بیشتر طول بکشد. گرگرفتگی ممکن است چندین‌بار در روز یا چندبار در ماه اتفاق بیفتد.

تعریق شبانه: گرگرفتگی درهنگام خواب می‌تواند به تعریق شبانه منجر شود. تعریق‌های شبانه می‌توانند شما را بیدار کنند و باعث شوند درطول روز، بیشتر احساس خستگی کنید.

احساس لرز: پس از آ‌نکه بدن‌تان به‌دنبال یک گرگرفتگی خنک شد، شما ممکن است سرما، سردشدن پاها و لرز را تجربه کنید.

تغییرات واژن: خشکی واژن، احساس ناراحتی در طول رابطه‌ی جنسی، میل جنسی کم و نیاز فوری به ادرارکردن از علائم سندروم تناسلی ادراری یائسگی (GSM) هستند.

تغییرات احساسی: افسردگی خفیف، نوسانات خلقی و تحریک‌پذیری را شامل می‌شوند.

مشکلات خواب: به‌دلیل تعریق شبانه ممکن است برخی مشکلات مانند بی‌خوابی اتفاق بیفتند.

سایر علائم پیش‌یائسگی می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

حساس‌شدن سینه‌ها؛
پریودهای سنگین‌تر یا سبک‌تر؛
بدترشدن سندروم قبل از قاعدگی یا PMS؛
خشکی پوست، چشم‌ها یا دهان.

برخی از خانم‌ها نیز ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

سردرد؛
تپش قلب؛
درد عضلانی و مفصلی؛
مشکلات حافظه و تمرکز؛
نازک‌شدن یا ریزش مو؛
افزایش وزن.

اگر هریک از این نشانه‌های اضافی را تجربه کردید، برای ردکردن احتمال سایر علل ممکن به پزشک مراجعه کنید.
ممکن است شما تمام این علائم را در سراسر دوره‌ی پیش‌یائسگی تجربه کنید، اما گرگرفتگی معمولا در آغاز پیش‌یائسگی اتفاق میفتد.

_ مدیریت دوران یائسگی
سپری‌کردن دوران پیش‌یائسگی و یائسگی می‌تواند برای بسیاری از خانم‌ها ناخوشایند و گاهی‌اوقات دردناک باشد، اما یک بخش عادی و قابل‌کنترل از روند افزایش سن است. اینها برخی از نکاتی هستند که به شما کمک می‌کنند، علائم‌تان را مدیریت کنید:

گُرگرفتگی
برای جلوگیری از گرگرفتگی و کنترل آن:

چیزهایی را که باعث تحریک گرگرفتگی می‌شوند، شناسایی و از آنها اجتناب کنید، مانند غذاهای تند یا الکل؛
از یک پنکه در محل کار یا خانه‌تان استفاده کنید؛
اگر هنوز پریود می‌شوید، از قرص‌های ضدبارداری با دُز پایین یا LD استفاده کنید؛
هنگامی‌که گرگرفتگی شروع می‌شود، نفس‌های آرام و عمیق بکشید؛
هنگامی‌که حس می‌کنید به‌زودی دچار گرگرفتگی می‌شوید، لباس‌های خنک‌تر و کمتری بپوشید.

_ خشکی واژن
شما می‌توانید برای کنترل خشکی واژن درهنگام رابطه‌ی جنسی از روان‌کننده‌های بدون نسخه و برپایه‌ی آب استفاده کنید یا هرچند روز یک‌بار از یک مرطوب‌کننده‌ی وا‌ژینال بدون نسخه کمک بگیرید. پزشک شما نیز می‌تواند برای تسکین ناراحتی واژن از نوع شدیدتر آن، برای شما دارو تجویز کند. اما اگر تمایلی به برقراری رابطه‌ی جنسی با همسرتان ندارید، حتما به پزشک مراجعه کنید.

مشکلات خواب و نوسانات خلقی
اگر مشکلات خواب دارید، بهتر است موارد زیر را امتحان کنید:

از خوردن وعده‌های غذایی سنگین، سیگارکشیدن، مصرف قهوه یا کافئین در بعدازظهر اجتناب کنید.
در طول روز، چُرت نزنید.
نزدیک زمان خواب‌تان ورزش نکنید.
قبل از خواب، شیر گرم یا چای گرم بدون کافئین بنوشید.
در یک اتاق تاریک، ساکت و خنک بخوابید.
برای بهترکردن کیفیت خواب‌تان، گرگرفتگی را درمان کنید.

کاهش استرس، درست غذاخوردن و داشتن فعالیت جسمی می‌تواند به هرگونه نوسانات خلقی و مشکلات خواب کمک کند. همچنین پزشک‌تان ممکن است برای کمک به‌برطرف‌کردن تغییرات خلقی برای شما دارو تجویز کند.
شما باید درمورد مدیریت علائم‌تان و برای ردکردن احتمال سایر بیماری‌هایی که ممکن است باعث علائم شما شوند (مانند افسردگی یا آسم) با پزشک‌تان صحبت کنید. همچنین مفید است که به یک گروه حمایتی مخصوص خانم‌های یائسه ملحق شوید تا محل امنی برای درمیان‌گذاشتن نگرانی‌ها و مشکلات‌تان داشته باشید.

_ درمان‌های تکمیلی
پزشک‌تان ممکن است برای کمک به درمان یائسگی شما، هورمون درمانی یائسگی (MHT) را نیز تجویز کند. MHT که به درمان جایگزینی هورمون معروف است، می‌تواند علائم زیر را کاهش دهد:

گرگرفتگی؛
تعریق‌های شبانه؛
مشکلات خواب؛
تحریک‌پذیری؛
خشکی واژن.

MHT می‌تواند به کندکردن روند از دست‌دادن استخوان و کاهش نوسانات خلقی و علائم افسردگی خفیف نیز کمک کند. عوارض جانبی MHT عبارتند از:

خونریزی واژینال؛
نفخ شکم؛
تورم یا حساس‌شدن سینه‌ها؛
سردرد؛
تغییرات خُلقی؛
تهوع.

مطالعات نشان می‌دهد زنانی که MHT مصرف می‌کنند، درمعرض خطر بالاتری برای ابتلا به حمله‌ی قلبی، سکته‌ی مغزی و لخته‌شدن خون قرار دارند. چنین خطر مشابهی برای زنانی‌که از قرص‌ها، چسب‌ها و حلقه‌های ضدبارداری استفاده می‌کنند نیز وجود دارد.

سایر تحقیقات نشان داده‌اند که استفاده‌ی مداوم از MHT – که شامل استروژن و پروژسترون است – به‌مدت ۵ سال یا بیشتر، می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه شود. زنانی که رحم‌شان را با جراحی خارج کرده‌اند، فقط از استروژن استفاده خواهند کرد. قبل از تصمیم‌گیری درمورد استفاده از درمان هورمونی، برای به‌دست‌آوردن اطلاعات بیشتر با پزشک‌تان صحبت کنید.

_ تغذیه در دوران یائسگی
مصرف میوه وسبزی را افرایش دهید
علاوه بر آن، میوه‌ها و سبزی‌ها دارای نوعی ترکیبات هورمونی بنام فیتواستروژن‌ها هستند که بسیار شبیه استروژن است و می‌تواند علائمی که دردوران یائسگی به دلیل کاهش سطح هورمون استروژن بروز می‌کند را کاهش دهد. در حقیقت فیتواستروژن‌های موجود در میوه‌ها و سبزی‌ها مانند یک هورمون استروژن ضعیف دربدن عمل می‌کنند. انواع میوه‌ها و سبزی‌ها مثل انواع آلو، توت‌فرنگی، انگور، گلابی، پرتقال، سیب، گریپ‌فروت، تمشک، گوجه‌فرنگی، فلفل دلمه‌ای، کلم، گل‌کلم، هویج، کاهو، پیاز، سویا، سیب‌زمینی، شلغم و چغندر دارای فیتواستروژن‌ها هستند و گنجانیدن آن‌ها در برنامه غذایی روزانه می‌تواند درحفظ استروژن بدن و کاهش علائم یائسگی موثر باشد.

حبوبات بیشتر استفاده کنید
حبوبات در گروه‌بندی غذایی در گروه گوشت، تخم مرغ قراردارد . این دسته از موادغذایی تامین‌کننده پروتئین مورد نیاز بدن می‌باشند. با مصرف همزمان حبوبات وغلات تمام اسید آمینه‌های ضروری بدن تامین می‌شود و به این ترتیب پروتئینی با کیفیت پروتئین حیوانی در اختیار بدن قرار می‌گیرد. حبوبات هم مانند میوها و سبزی‌ها دارای فیتواستروژن یا همان هورمون گیاهی استروژن هستند. بنابراین اگر دردوران یائسگی مصرف آنها دربرنامه غذایی افزایش یابد در کاهش علائم موثر است. به این نکته هم توجه داشته باشید که فیبر موجود در حبوبات علاوه بر فوایدی که دربالا به آن اشاره شد باعث کندی جذب گلوکز در جریان خون شده و با کنترل اشتها از افزایش وزن هم جلوگیر می‌کند. حبوبات منبع خوبی از ویتامین‌ها و املاحی مانند آهن، کلسیم، اسیدفولیک، ویتامین B6 است.

مصرف چربی‌ها را کاهش دهید
اصولا مصرف غذاهای پرچرب بخصوص چربی‌های حیوانی و اشباع شده در هیچ‌ یک از دوران‌های زندگی توصیه نمی‌شوند.
مصرف زیاد چربی‌ها بخصوص نوع اشباع شده آن‌ها به‌عنوان یکی از عوامل خطر در بروز سرطان سینه در خانم‌ها و در سنین یائسگی به اثبات رسیده است. برای کاهش مصرف چربی‌ها می‌توانید:

غذاها را بیشتر به شکل آب پز، بخارپز، کبابی یا تنوری مصرف کنید و از مصرف غذاهای چرب و سرخ شده پرهیز نمایید.
از شیر و لبنیات کم‌چربی و یا بدون چربی استفاده کنید.

_ چه‌زمانی به‌دنبال کمک بروید
تجربه‌کردن پریودهای نامنظم در دوره‌ی پیش‌یائسگی، عادی و طبیعی است. شرایط دیگری مانند سندروم تخمدان پلی‌کیستیک یا سرطان دهانه‌ی رحم نیز می‌توانند باعث خونریزی نامنظم شوند. در موارد زیر به پزشک مراجعه کنید تا احتمال سایر بیماری‌ها را بررسی کند:

اگر پریودهایتان به‌طور ناگهانی بسیار سنگین شده‌اند یا حاوی لخته‌های خون هستند؛
اگر پریودهای‌تان بیشتر ازحدمعمول طول می‌کشند؛
لکه‌بینی یا خونریزی پس از رابطه‌ی جنسی؛
خونریزی یا لکه‌بینی بعد از پریودتان؛
کوتاه‌شدن فاصله‌ی بین دو دوره‌ی پریود.

پوکی استخوان و بیماری قلبی، خطرات سلامتی بلندمدت مربوط به یائسگی هستند. دلیلش این است که استروژن نقش مهمی در محافظت از استخوان‌ها و قلب شما ایفا می‌کند. بدون استروژن، شما درمعرض خطر بیشتری برای ابتلا به هر دو بیماری قرار می‌گیرید. بهتر است درمورد گزینه‌های درمانی موجود برای محافظت دربرابر این دو بیماری، با پزشک‌تان صحبت کنید.
شما همچنین درمعرض خطر بالاتری برای ابتلا به عفونت دستگاه ادراری قرار دارید، چون یائسگی می‌تواند باعث خشک، تحریک یا ملتهب‌شدن مجرای ادرار شما شود. همچنین ممکن است دفعات بیشتری دچار عفونت‌های واژینال شوید، چون واژن شما خشک‌تر و نازک‌تر شده است.

_ سخن پایانی
زندگی پس از یائسگی، تفاوت زیادی با زندگی درطول سال‌های باروریتان ندارد. یادتان باشد که درست غذا بخورید، ورزش کنید و چکاپ‌های منظم انجام دهید، ازجمله معاینات چشم و دندان. یک رژیم غذایی مغذی و ورزش منظم به حفظ استخوان‌های قوی کمک خواهد کرد و مراجعه‌ی منظم به پزشک باعث می‌شود که زودتر از مشکلات‌تان مطلع شوید.

منابع:

۱- chetor.com

۲- healthline.com
۳- nutr.mui.ac.ir

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

اطلاعاتی درباره سرطان زبان

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت cedars-sinai.org

_ سرطان زبان چیست؟
چندین نوع سرطان در زبان رشد می‌کند، اما سرطان سلول‌های سنگفرشی شایع‌ترین است. سلول‌های سنگفرشی سلول‌های نازک و مسطحی می‌باشند که یک لایه از دهان و اندام‌های دیگر را می‌پوشانند.

_ دو نوع سرطان زبان وجود دارد:
• سرطان زبان دهان؛ دو سوم قدامی زبان که می‌توانید آن را بچرخانید، زبان دهانی نامیده می‌شود.
• سرطان پایه زبان؛ پایه یک سوم خلفی زبان که به سمت گلو گسترش می‌یابد، پایه زبان نامیده می‌شود.

_ چه عواملی باعث ایجاد سرطان زبان می‌شود و عوامل خطر آن چیست؟
در برخی از افراد بدون عوامل خطر مبتلا به سرطان زبان می‌شوند. این سرطان در گروه‌های سنی بالاتر از ۴۰ سال و بیشتر شایع است، اگرچه ممکن است در جوانان نیز مشاهده شود. شیوع این بیماری در مردان دو برابر است.

_ عوامل خطر دیگر عبارتند از:
• سیگار کشیدن و نوشیدن الکل؛ افراد سیگاری پنج برابر بیشتر از افراد غیرسیگاری در معرض سرطان زبان هستند.
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)؛ یک بیماری مقاربتی است. HPV 16 و HPV 18 خطر ابتلا به سرطان زبان را افزایش می‌دهند.
• مردان آفریقایی-آمریکایی بیشتر از سفیدپوستان در معرض خطر هستند.

_ علائم سرطان زبان چیست؟
_ سرطان زبان دهان
• توده‌ای در کنار زبان که توسط دندان‌ها لمس می‌شود.
• توده غالباً مانند زخم به نظر می‌رسد و به رنگ خاکستری-صورتی مایل به قرمز است.
• در صورت گاز گرفتن یا لمس، توده به راحتی خونریزی می‌کند.

_ سرطان پایه زبان
•تشخیص تومور در مراحل اولیه بسیار دشوار است، بنابراین معمولاً هنگامی گه بزرگ شده تشخیص داده می‌شود.
• علائم کمی در مراحل اولیه وجود دارد.
• در مراحل بعدی، سرطان ممکن است باعث درد، احساس پر بودن در گلو، مشکل در بلع، احساس یک توده در گردن یا گلو، تغییر صدا یا درد گوش شود.

_ چگونه سرطان زبان تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص، دکتر از سابقه پزشکی استفاده می‌کند و سؤالات خاصی راجع به علائم می‌پرسد. زبان و گردن بیمار معاینه می‌شود و از یک آینه کوچک و دسته بلند برای معاینه و دیدن پایین گلو استفاده می‌شود.

آزمایش‌های متعددی برای کمک به تشخیص انجام می‌شود. این آزمایشات شامل موارد زیر است:
• انجام اشعه ایکس از دهان و گلو، که شامل سی‌تی‌اسکن (توموگرافی کامپیوتری) و اشعه X (که تصاویر را در بخش‌های نازک نشان می‌دهد) می‌باشد.
• اسکن PET (توموگرافی انتشار پوزیترون)، که از مواد رادیواکتیو برای شناسایی فعالیت بیش از حد در یک عضو استفاده می‌کند. که ممکن است نشان‌دهنده رشد تومور باشد.
• سرطان زبان معمولاً نیاز به بیوپسی دارد ویک نمونه کوچک از بافت برای تشخیص سرطان از تومور خارج می‌شود. بعد از این‌که جراح بافت را جدا کرد، یک آسیب‌شناس سلول‌ها را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.

_ روش‌های مختلفی برای بدست آوردن بیوپسی وجود دارد:
بیوپسی آسپیراسیون با سوزن‌ریز: یک سوزن نازک درون تومور وارد می‌شود و نمونه‌ای از طریق مکش به داخل سرنگ کشیده می‌شود.
بیوپسی برشی: یک نمونه با اسکالپل (چاقوی جراحی) برداشته می‌شود.
بیوپسی پانچ: به وسیله یک تیغه دایره‌ای کوچک، یک ناحیه گرد از دور بافت برداشته می‌شود.

_ سرطان زبان چگونه درمان می‌شود؟
از جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی برای درمان سرطان زبان استفاده می‌شود.
جراحی:
زبان دهانی:
برداشتن جراحی تومور اولیه ممکن است تنها درمانی باشد که برای سرطان‌های کوچک زبان دهان مورد نیاز است. اگر تومور بزرگ باشد، ممکن است به غدد لنفاوی در گردن گسترش یابد. در صورتی که این اتفاق بیفتد، جراح ممکن است برداشتن غدد لنفاوی آسیب‌دیده در گردن را نیز توصیه کند.
اکثر سرطان‌های کوچک زبان دهانی بعد از برداشته شدن، کمی تغییرات زیبایی یا عملکردی باقی می‌گذارند.
تومورهای بزرگ‌تر می‌توانند گسترش یافته و بلع آن را سخت کنند. جراحی تومورهای بزرگ همچنین بر گفتار و بلع تأثیر می گذارد. با جدیدترین تکنیک‌های بازسازی، پزشکان، قادر به بازگرداندن اکثر مشکلات گفتاری و بلع هستند.

_ پایه زبان
تومورهای روی پایه زبان معمولاً هنگام تشخیص بزرگ‌تر هستند زیرا در مراحل اولیه، مشاهده تومور دشوار است. تنها علامت اولیه درد گوش است. تغییرات صوتی و بلع دشوار بعدا رخ می‌دهد.
از آن‌جا که پایه سرطان زبان در مراحل دیرتر تشخیص داده می‌شود، ممکن است این سرطان در گردن گسترش یافته باشد. در صورتی که غدد لنفاوی مبتلا شوند اغلب نیاز به برداشته شدن آنها می‌باشد.

_ پرتو درمانی
پرتودرمانی، از جمله پرتودرمانی مدوله اینتنسیتی، از تقسیم سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند و رشد تومور را کند می‌کند. رادیوتراپی همچنین سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد و می‌تواند تومورها را کوچک یا از بین ببرد. پرتودرمانی مدوله اینتنسیتی، امکان استفاده از دوزهای پرتودرمانی مؤثر با عوارض جانبی کمتری را نسبت به تکنیک‌های رادیوتراپی معمولی فراهم می‌آورد. پرتودرمانی شامل پنج تا شش هفته درمان روزانه است.

_ شیمی درمانی
شیمی درمانی به دلایل مختلف تجویز می‌شود:
• همراه با رادیوتراپی به عنوان روش جایگزین برای جراحی می‌باشد(به نام کمو رادیاسیون می‌باشد)
• بعد از عمل برای کاهش خطر بازگشت سرطان
• برای کاهش رشد تومور و کنترل علائم در صورت عدم درمان سرطان (درمان تسکین‌دهنده)

_نکات کلیدی
• افراد می‌توانند به سرطان زبان دهان مبتلا شوند _ بخشی که می‌توانید آن را بیرون بیاورید _ و یا پایه زبان، که تا پایین گلو گسترش می‌یابد.
• سرطان در افراد ۴۰ ساله و بالاتر شایع است.
• سرطان زبان با جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی قابل درمان است.

_ مراحل بعدی
نکاتی که پس از مراجعه شما به ارائه‌دهنده خدمات درمانی کسب می‌کنید:
• دلیل بازدید خود و آنچه را که می‌خواهید رخ دهد بدانید.
• قبل از بازدید، سؤالاتی را که می‌خواهید بپرسید بنویسید.
• شخصی را با خود بیاورید تا به شما در پرسیدن سؤال کمک کند و آنچه را که ارائه دهنده خدمات به شما می‌گوید به‌یاد آورد.
• در ویزیت، نام تشخیص جدید و هرگونه داروی جدید، درمان یا آزمایش را بنویسید. همچنین هر آموزش جدیدی را که ارائه‌دهنده خدمات به شما آموزش می‌دهد هم یادداشت کنید.
• علت این‌که چرا یک دارو یا درمان جدید تجویز می‌شودو چگونه به شما کمک می‌کند را بدانید و همچنین از عوارض جانبی آن نیز آگاه باشید.
• سؤال کنید که آیا وضعیت شما با روش‌های دیگر قابل درمان است.
• بدانید که چرا یک آزمایش یا پروسه برای‌تان توصیه می‌شود و نتایج چه معنی‌ای می‌تواند داشته باشد.
• اگر دارو را مصرف نکنید یا آزمایش یا پروسه را انجام ندهید، بدانید که چه اتفاقی پیش رو دارید؟
• اگر قرار ملاقات پیگیری دارید، تاریخ، ساعت و هدف آن بازدید را بنویسید.
• اگر سؤال دارید چگونه می‌توانید با ارائه‌دهنده خود تماس بگیرید.

منبع: cedars-sinai.org

0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

عفونت کلیه از دیدگاه کلینیک مایو ( Mayo Clinic )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , شیرین کریمی

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

عفونت کلیه (التهاب کلیه) نوعی عفونت مجاری ادرار (UTI) است که به طور کلی از مجرای ادرار یا مثانۀ فرد آغاز می‌شود و به یک یا هر دو کلیه سرایت می‌کند.

عفونت کلیه نیاز به رسیدگی پزشکی فوری دارد. اگر عفونت کلیه به درستی درمان نشود می‌تواند آسیب دائمی به کلیه‌های فرد بزند یا باکتری‌های عفونی می‌توانند در جریان خون فرد پخش بشوند و منجر به ایجاد عفونتی مرگ‌بار بشوند.

درمان عفونت کلیه، که معمولاً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها می‌شود، ممکن است نیاز به بستری‌شدن در بیمارستان داشته باشد.

_ نشانه‌ها

علائم و نشانه‌های عفونت کلیه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • تب؛
  • لرز؛
  • درد پشت، درد پهلو یا کشالۀ ران؛
  • درد شکم؛
  • تکرر ادرار؛
  • برانگیختگی مداوم و شدید برای ادرارکردن؛
  • احساس درد و سوزش هنگام ادرارکردن؛
  • تهوع و استفراغ؛
  • وجود چرک یا خون در ادرار (هِماتوری)؛
  • بوی بد یا رنگ کدر ادرار.

_ چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم یا نشانه‌های نگران‌کننده دارید به پزشک مراجعه کنید. اگر درمان برای عفونت مجاری ادرار را شروع کرده‌اید ولی علائم و نشانه‌ها برطرف نشده‌اند دوباره به پزشک مراجعه کنید.

عفونت شدید کلیه می‌تواند منتهی به ایجاد عوارض مرگبار برای فرد بشود. اگر نشانه‌های عفونت کلیه همچون ادرار خونی یا حالت تهوع و استفراغ دارید فوری به پزشک مراجعه کنید.

_ علل

شایع‌ترین دلیل عفونت کلیه این است که باکتری‌هایی که وارد مجاری ادرار فرد می‌شوند می‌توانند از راه لوله‌‌ای که ادرار را در بدن حرکت می‌دهد تکثیر شوند و در کلیه‌های فرد پخش شوند.

باکتری‌های ناشی از عفونت در سایر جاهای بدن فرد نیز می‌توانند از راه گردش خون به کلیه‌ها سرایت کنند. هرچند ابتلا به عفونت کلیه غیرمعمول است ولی می‌تواند اتفاق بیفتد، مثلاً اگر فرد مفصل مصنوعی یا دریچۀ قلب مصنوعی داشته باشد ابتلا به این نوع عفونت می‌تواند رخ بدهد.

عفونت کلیه به ندرت پس از انجام عمل جراحی روی کلیه رخ می‌دهد.

_ عوامل خطرزا

عواملی که خطر ابتلا به عفونت کلیه را در فرد بالا می‌برند عبارتند از:

  • زن بودن. مجرای ادرار زنان کوتاه‌تر از مجرای ادرار مردان است، به همین دلیل باکتری‌ها راحت‌تر از خارج از بدن وارد مثانه می‌شوند. همچنین نزدیکی مجرای ادرار به مهبل و مقعد، برای باکتری‌ها فرصت بیشتری برای ورود به مثانه ایجاد می‌کند. عفونت در مثانه نیز می‌تواند به کلیه‌ها سرایت کند. زنان باردار بیش از سایر زنان در معرض خطر عفونت کلیه قرار دارند.
  • انسداد مجاری ادراری. هر چیزی که باعث کندشدنِ جریان ادرار یا کاهش توانایی فرد در تخلیۀ مثانه شود مانند سنگ کلیه، چیزی غیرمعمول در ساختار مجاری ادرار یا در مردان بزرگی غدۀ پروستات.
  • ضعف سیستم ایمنی بدن. بیماری یا شرایط پزشکی که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شود همچون دیابت یا HIV. برخی داروهای خاص مانند داروهایی که برای پیشگیری از پس‌زدن عضو پیوندی مصرف می‌شوند نیز تأثیر مشابهی دارند.
  • آسیب‌دیدن عصب‌های اطراف مثانه. آسیب عصبی یا آسیب طناب نخاعی می‌تواند قدرت احساس و ادراک عفونت مثانه را از بین ببرند، از این رو وقتی عفونت مثانه پیشرفت می‌کند فرد متوجه نمی‌شود.
  • استفادۀ موقت از سوند. سوندهای ادراری لوله‌هایی هستند که برای تخلیه ادرار از مثانه به کار می‌روند. فرد ممکن است در طول برخی از عمل‌های جراحی یا پس از انجام عمل جراحی یا آزمایش‌های تشخیصی از سوند استفاده کند. اگر فرد بستری شده باشد نیز ممکن است از سوند استفاده کند.
  • داشتن شرایطی که باعث شود ادرار در مسیر غلطی جریان یابد. در رفلاکس مثانه مقادیر کمی ادرار از مثانه وارد میزنای و کلیه‌ها می‌شود. افرادی که در کودکی و بزرگسالی‌شان چنین بیماری‌ای دارند در معرض خطر بالای عفونت کلیه قرار دارند.

میزان مرگ و میر

اگر عفونت کلیه به موقع درمان نشود می‌تواند منجر به عوارض جدی و خطرناکی بشود؛

  • زخم کلیه. عفونت کلیه می‌تواند منتهی زخم کلیه شود یعنی به بیماری مزمن کلیه، فشار خون بالا و نارسایی کلیه شود.
  • عفونت خون (سپتی‌سِمی). کلیه‌ها ضایعات خونی را تصفیه می‌کنند و خون تصفیه‌شده را به سایر قسمت‌های بدن منتقل می‌کنند. ابتلا به عفونت کلیه می‌تواند باعث گسترش باکتری‌های عفونی در بدن از راه جریان خون شود.
  • عوارض حاملگی. زنانی که در دوران بارداری مبتلا به عفونت کلیه می‌شوند بیش از سایر زنانِ باردار در معرض خطر زاییدن نوزاد کم‌وزن قرار دارند.

پیشگیری

با انجام اقدامات پیشگیرانه خطر ابتلا به عفونت کلیه را کاهش دهید. افراد، به خصوص زنان با انجام دستورالعمل‌های زیر خطر ابتلا به انواع عفونت‌های مجاری ادرار را کاهش می‌دهند:

  • نوشیدن مایعات، به خصوص آب. مایعات به دفع باکتری‌های عفونی از بدن شما هنگام ادرارکردن کمک می‌کنند.
  • به محض نیاز ادرار کنید. از تأخیر در ادرار کردن جلوگیری کنید و به محض نیاز به ادرار کردن دست‌به‌کار شوید.
  • پس از آمیزش جنسی مثانه خود را خالی کنید. ادرار کردن پس از آمیزش جنسی کمک می‌کند باکتری‌های نامطلوب از مجاری ادرار خارج شوند و کمتر در معرض خطر ابتلا به عفونت قرار بگیرید.
  • مقعد و مهبل را تمیز بشویید. پس از ادرار و مدفوع پاک کردن و شستن مقعد و مهبل از گسترش باکتری‌ها پیشگیری می‌کند.
  • از محصولات آرایشی زنانه در ناحیۀ آلت تناسلی استفاده نکنید. استفاده از محصولاتی مثل اسپری‌های دئودورانت در ناحیۀ آلت تناسلی یا مهبل می‌تواند تحریک‌کننده و التهاب‌آور باشد.

_ تشخیص

برای تشخیص و تأیید ابتلا به عفونت کلیه از فرد خواسته می‌شود نمونه ادرار خود را برای آزمایش وجود باکتری‌ها، خون یا چرک در ادرار به آزمایشگاه تحویل دهد. ممکن است پزشک نمونه خون فرد را برای کشت میکروب در آزمایشگاه بگیرد تا باکتری‌ها یا سایر ارگانیسم‌های درون خون فرد را بررسی کند.

سایر آزمایش‌ها می‌تواند شامل سونوگرافی، سی تی اسکن یا نوعی اشعۀ X و یا سیستوگرافی تخلیه‌کننده باشد. در سیستوگرافی تخلیه‌کننده نوعی رنگ متضاد به فرد تزریق می‌کنند تا هنگام پرشدن مثانه و هنگام ادرارکردن با تاباندن اشعۀ X بر مثانه آزمایش صورت گیرد.

_ درمان

آنتی‌بیوتیک‌ها برای عفونت‌های کلیوی

آنتی‌بیوتیک‌ها اولین انتخاب برای درمان عفونت‌های کلیوی هستند و داروهایی که برای مدت طولانی مصرف می‌کنید بر اساس سلامتی و باکتری‌هایی که در آزمایش‌های ادرار فرد یافت شده‌اند.

معمولاً علائم و نشانه‌های عفونت کلیه چند روز پس از آغاز درمان از بین می‌روند. اما ممکن است لازم باشد که فرد مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها را برای یک هفته تا ده روز ادامه دهد. به توصیۀ پزشک مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها حتی اگر احساس بهتری داشتید تا زمان کامل شدن دورۀ مصرف ادامه دهید.

برای اطمینان یافتن از پاک‌شدن کلیه و از بین رفتن عفونت ممکن است پزشک تکرار کشت میکروب آزمایشگاهی ادرار را تجویز کند. اگر همچنان عفونت وجود داشته باشد باید یک دورۀ دیگر به مصرف آنتی‌بیوتیک ادامه دهید.

بستری‌شدن در بیمارستان برای عفونت‌های شدید کلیوی

اگر عفونت کلیه در فرد شدید باشد پزشک توصیه می‌کند فرد در بیمارستان بستری شود.درمان‌ها در بیمارستان می‌تواند شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و مایعاتی باشد که از راه وریدی در بازوی فرد تزریق می‌شود. مدت زمان بستری بودن فرد در بیمارستان به شدت بیماری فرد بستگی دارد.

درمان عفونت‌های مکرر کلیه

یک مسئلۀ پزشکی اصولی مانند بدشکلی یا ناجوری مجاری ادراری می‌تواند باعث تکرار عفونت‌های کلیوی بشود. در این حالت بهتر است برای معاینه و درمان به متخصص کلیه (نفرولوژیست) یا جراح مجاری ادراری (اورولوژیست) مراجعه کنید. ممکن برای ترمیم ساختار غیرطبیعی مجاری ادراری نیاز به جراحی داشته باشید.

_ سبک زندگی و درمان‌های خانگی

برای کاهش درد و رنج در هنگام درمان عفونت کلیه می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

  • خود را گرم نکه دارید. کیسه آب گرم یا حوله گرم روی شکم، پشت یا پهلوی خود قرار دهید تا درد کاهش یابد.
  • از داروهای ضددرد استفاده کنید. برای تب یا درد و ناراحتی، یک داروی ضددرد غیرآسپرین مانند استامینوفن (تایلنول یا سایر استامینوفن‌ها) یا انواع ایبوپروفن مصرف کنید.
  • تا می‌توانید آب و مایعات بنوشید. نوشیدن مایعات به دفع باکتری‌ها از مجاری ادراری کمک می‌کند. تا زمانی که عفونت به کلی از بدن شما خارج نشده است از مصرف قهوه و الکل خودداری کنید. موادی مثل کافئین و الکل می‌توانند در ادرار اختلال ایجاد کنند.

برای ملاقات با پزشک آماده بشوید:

احتمالا به پزشک خانواده یا پزشک عمومی رجوع خواهید کرد. اگر پزشک به وجود عفونت در کلیه مشکوک بود باید به اورولوژیست یا متخصص مجاری ادرار رجوع کنید.

چه کاری می‌توانید بکنید.

وقتی برای رجوع به پزشک نوبت می‌گیرید بپرسید که آیا لازم است از قبل کاری انجام دهید یا نه، مثلا آیا لازم است رژیم غذایی خاصب برای انجام آزمایش بگیرید.

موارد زیر را یادداشت کنید:

  • علائم و نشانه‌هایی که باعث شدند به پزشک رجوع کنید و زمان شروع علائم.
  • اطلاعات شخصی مهم. مثلا آیا اخیراً تغییری در سبک زندگی شما ایجاد شده است یا خیر، مثلاً شریک جنسی شما تغییر کرده است یا اینکه سابقۀ عفونت مجاری ادرار داشته‌اید یا خیر.
  • تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌های غذایی که مصرف می‌کنید و دوز مصرف آنها.
  • سوالاتی که باید از پزشک بپرسید.

اگر لازم است یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان‌تان را با خود به مطب پزشک ببرید تا در یادآوری اطلاعاتی که لازم است بدهید به شما کمک کند.

_ سوالاتی که در مورد عفونت کلیه می‌توانید از پزشک بپرسید عبارتند از:

  • علّت احتمالی عفونت کلیه در من چیست؟
  • چه آزمایش‌هایی لازم است انجام دهم؟
  • چه درمان‌هایی پیشنهاد می‌کنید؟
  • عواض جانبی احتمالی این درمان‌ها چیست؟
  • آیا لازم است بستری بشوم؟
  • چطور می‌توانم در آینده از ابتلا به عفونت کلیه پیشگیری کنم؟
  • من به بیماری‌های دیگر مبتلا هستم. چطور می‌توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
  • آیا بروشور یا دفترچهۀ راهنمایی دربارۀ این بیماری دارید؟ چه وب‌سایت‌هایی پیشنهاد می‌کنید؟

اگر سوالات دیگری دارید بدون تردید از پزشک بپرسید.

_ از پزشک چه توقعی داشته باشیم:

پزشک احتمالا سوال‌هایی از شما می‌پرسد، مثلا:

  • آیا علائم و نشانه‌ها در شما موقتی است یا دائمی؟
  • شدت علائم و نشانه‌ها چقدر است؟
  • آیا چیزی هست که نشانه‌ها را در شما کمتر کند یا بهبود بخشد؟
  • آیا چیزی هست که نشانه‌ها را در شما بدتر و شدیدتر کند؟

 

منبع: mayoclinic.org

0
1 96 97 98 99 100 164