نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

نشستن زیاد برای سلامتی چقدر مضر است؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , اخبار پزشکی

 

به گزارش سایت healthline.com

جوامع جدید بر پایه نشستن طراحی شده‌اند. به همین دلیل مردم نیز بیش از پیش می‌نشینند که این نشستن اضافه می‌تواند اثرات منفی بر سلامت داشته باشد.
نشستن یکی از حالت‌های معمولی بدن است، مردم در اغلب موارد مانند کار، مطالعه یا سفر درحال نشستن هستند. با این حال این بدان معنی نیست که نشستن بی‌ضرر است. بیش از نیمی از یک روز هر فرد صرف نشستن و فعالیت‌هایی مانند رانندگی، کار پشت میز یا تماشای تلویزیون می‌شود. جالب است بدانید کارمندان حدود ۱۵ ساعت و کشاورزان حدود ۳ ساعت در روز می‌نشینند.

بدن با فعالیت‌هایی مانند راه رفتن، ایستادن یا حتی تکان دادن دست و پا، کالری می‌سوزاند. نشستن و دراز کشیدن مقدار بسیار کمی انرژی مصرف می‌کند و به همین دلیل میزان سوزاندن کالری را در بدن محدود می‌کند. به همین دلیل است که کشاورزان ۱۰۰۰برابر بیشتر از افرادی که پشت میز کار می‌کنند کالری می‌سوزانند.

هرچه میزان کالری سوزانده شده کمتر، احتمال افزایش وزن بیشتر است. به همین دلیل نشستن و دراز کشیدن موجب چاقی در افراد می‌شود و افراد چاق نیز تمایل بیشتری به نشستن دارند.
در تحقیقاتی که بر روی بیش از ۱میلیون نفر انجام شده، نشان داده که نشستن زیاد می‌تواند موجب مرگ زودرس شود و تا ۴۹% احتمال مرگ را افزایش دهد. همچنین این عادات نشستن و دراز کشیدن با بیش از ۳۰ بیماری مزمن مانند دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی در ارتباط است.
مطالعات نشان داده که راه رفتن کمتر از ۱۵۰۰ قدم در روز یا نشستن برای مدت طولانی می‌تواند موجب افزایش قابل توجهی در مقاومت به انسولین و در نهایت باعث دیابت نوع ۲ شود. انجام حرکات و تمرینات فیزیکی می‌تواند فواید بسیاری داشته باشد اما همچنان نمی‌تواند تنها راه حل برای از بین بردن اثرات منفی نشستن زیاد باشد. پس بهتر است زمان نشستن را به حداقل برسانید.

 

منابع:

۱- khabaronline.ir

۲- healthline.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

همه چیز درباره واریس

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,دارونامه ,تغذیه سالم

 

واریس سیاهرگ‌ها (به انگلیسی: Varicose veins) که از ریشه واژه لاتین واریکس Varix به معنای پیچ خورده گرفته شده، به گشاد شدن سیاهرگ‌ها یا تورّم ورید گفته می‌شود. واریس، واریس، شایع‌ترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰-۱۰% جمعیت را مبتلا می کند. اغلب زنان باردار و مسن درگیر بیماری واریس هستند؛ زیرا آنها دوره‌ای از تغییرات هورمونی را تجربه می‌کنند و تعادل هورمون‌های بدن‌شان با تغییرات به‌هم‌ می‌خورد. با پا به‌سن‌گذاشتن (زن و مرد)، فرد بیشتر دچار التهاب می‌شود و رگ‌ها به‌دلیل گشاد‌شدن در زمان التهاب، به‌مرور زمان، حالت طبیعی ارتجاعی خود را از دست می‌دهند.

احتمال ابتلای زنان به واریس دست‌ِکم دو برابر بیشتر از مردان است، ولی بهتر است بدانید سن و نژاد در این موضوع مؤثر نیست. افرادی که پوست روشنی دارند بیشتر از ابتلا به واریس شکایت می‌کنند، زیرا رگ‌های واریسی در پوست آنها بیشتر به چشم می‌آیند؛ همچنین این امر در زیبایی بدن آنها نیز تأثیر بیشتری دارد. رگ‌های واریسی بزرگ، کاملاً ً برجسته و گاهی قابل لمس و متسع و طویل می‌باشند و گاهی قطر بالاتر از ۴ میلی‌متر پیدا می‌کنند.

سیاهرگ‌ها، رگ‌های خونی هستند که خون را از تمامی اندام‌های بدن جمع‌آوری کرده و به سمت قلب هدایت می‌کند. همان‌طور که در قسمت‌های مختلف بدن برای ادامه حیات خود از اکسیژن خون استفاده می‌کنند، مواد زائد خود را (از جمله دی‌اکسید کربن و… ) به درون سیاهرگ‌ها بر می‌گرداند. خون ورودی به سیاهرگ‌ها، به قلب و سپس به ریه‌ها بازگردانده می‌شود. در ریه‌ها، دی‌اکسید کربن از خون گرفته و اکسیژن وارد خون می‌شود و سپس این خون اکسیژن‌دار، به ارگان‌ها و اندام‌های بدن فرستاده می‌شود. سیاهرگ‌ها با توجه به نوع فعالیتی که دارند و جایگاهشان، اندازه‌های مختلفی دارند. بزرگترین سیاهرگ‌ها در مرکز بدن وجود دارند که خون را از رگ‌های کوچک‌تر جمع کرده و به قلب می‌رسانند. در سطح بدن، سیاهرگ‌های ریزی وجود دارند. این رگ‌های ریز، بهم پیوسته و به رگ‌های جمع‌آوری کنندۀ بزرگتر ریخته و نهایتاً ً خون را به قلب می‌رسانند. وقتی که جریان گردش خون به درستی انجام نشود، رگ‌ها بر اثر جمع شدن خون در آن‌ها برجسته بیشتر می‌شوند که این امر بیشتر در پاها و ران‌ها دیده می‌شوند که به آن‌ها واریس گفته می‌شود.

_ علت ابتلا به واریس
خونی که رگ‌های واریسی حمل می‌کنند، فاقد اکسیژن است و به‌این‌دلیل، این رگ‌ها به رنگ آبی هستند. رگ‌های واریسی بیشتر پاها را درگیر می‌کنند (مخصوصا ران و ماهیچه‌ی ساق پا)، ولی ازآنجایی‌که سیاهرگ‌های کل بدن می‌توانند واریسی شوند، در دیگر اندام‌ها مانند صورت، پوست شکم و پشت کمر نیز آنها را می‌بینیم.

نکته‌ای که ذهن متخصصان و همچنین عموم مردم را درگیر کرده، این است که چه افرادی به واریس مبتلا می‌شوند؟ طبق بررسی متخصصان بخش رادیولوژی و جراحی مداخله‌ای دانشگاه پنسیلوانیا، نرخ ابتلا به واریس در افراد زیر بیشتر است:

افرادی که بالای ۴۰ سال دارند.
افرادی که شغل آنها ایجاب می‌کند چندین ساعت در حالت نشسته یا ایستاده قرار بگیرند. دراین‌حالت، خون در پاها جمع شده و سرعت گردش خون نیز در رگ‌ها کم می‌شود.
افرادی که تحرک بدنی کمی دارند و ترجیح می‌دهند یک‌جا بنشینند.
افرادی که به‌علت پیروی از رژیم غذایی غیرمغذی، ورزش‌نکردن، آسیب‌دیدن از ناحیه دست‌وپا، عدم تعادل هورمون‌های بدن و درمعرض استرس شدید‌بودن گردش خون ضعیفی دارند و دچار التهاب شدیدی شده‌اند.
زنان باردار یا زنانی که به‌تازگی وضع حمل کرده‌اند.
نوجوانانی که دوران بلوغ را تجربه کرده، زنانی که قرص ضدبارداری مصرف می‌کنند و زنانی که به دوران یائسگی خود نزدیک می‌شوند.
افرادی که بین اعضای خانواده خود سابقه‌ی واریس دارند.
افرادی که پوست روشن دارند و در‌معرض تابش شدید آفتاب قرار گرفته‌اند و پوست‌شان آسیب دیده است.

در افراد مبتلا به واریس، پیشرفت بیماری تنها مسئله‌ای نیست که باید با آن رو‌به‌رو شوند. عوارضی مانند خستگی، درد عضلانی و سنگینی دست‌وپا نیز آنها را آزار می‌دهد.

متخصصان پوست می‌گویند با وجود این‌که سازوکار ایجاد واریس شناخته شده است، ولی هنوز نمی‌توان بروز این بیماری را فقط به یک علت محدود کرد. دلیل عمده‌ی این بیماری تولید خون‌های راکدی است که درون رگ‌ها را پر کرده و به آنها فشار می‌آورد. یک نهاد بیماری‌های قلبی و عروقی در گزارشی آورده است که رگ‌های واریسی تحت فشار جاذبه گشاد می‌شوند. به‌مرور زمان این رگ‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، پیچ‌وتاب می‌خورند، برروی پوست برآمدگی‌هایی ایجاد می‌کنند و دردناک می‌شوند.

در بدن یک فرد سالم، خون به کمک شبکه‌ای از سرخرگ‌ها و مویرگ‌ها از قلب به اندام‌های بدن می‌رود. سپس به‌صورت یک‌طرفه ازطریق سیاهرگ‌ها به قلب برمی‌گردد. حرکت ماهیچه‌ها به سیاهرگ فشار می‌آورد و به‌این‌ترتیب، خون به قلب پمپ می‌شود. از این نکته درمی‌یابیم که یکی از فواید ورزش منظم، تقویت جریان خون است.

سیاهرگ‌ها در ساختمان خود دریچه‌های یک‌طرفه‌ای دارند. وظیفه‌ی این دریچه‌ها یک‌طرفه‌کردن حرکت خون به سمت قلب است و اجازه نمی‌دهند خون به عقب و پایین پا برگردد. در رگ‌های واریسی، مقدار کمی خون به عقب برمی‌گردد و ایجاد التهاب می‌کند. ضعیف کار‌کردن دریچه‌های سیاهرگی، قدرت گردش خون را پایین می‌آورد. البته هنوز مشخص نیست که چرا دریچه‌ی سیاهرگ‌های برخی افراد نسبت به افراد دیگر ضعیف‌تر عمل می‌کند. با جمع‌‌شدن خون در رگ‌های واریسی، دیواره‌ی رگ‌ها سخت می‌شود و قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند. به‌این‌ترتیب رگ‌ها دیگر نمی‌توانند عمل پمپ‌کردن خون به قلب را به‌خوبی سابق انجام دهند.

از آن‌جایی‌که واریس در رگ‌هایی شکل می‌گیرد که دریچه‌شان مشکل دارد، اغلب رگ‌های عمقی و پر‌حفره را درگیر می‌کند. سیاهرگ سافن که به آن سیاهرگ بلند هم می‌گویند، سیاهرگ بزرگی است که زیر پوست پا قرار گرفته است. این سیاهرگ نسبت به رگ‌های دیگر بیشتر واریس می‌گیرد. به تجمع خون در سیاهرگ‌ها نارسایی وریدی گفته می‌شود. این اختلال رگ را گشاد می‌کند و به‌دنبال آن خونی که در کنار دیواره‌های رگ جریان دارد، بی‌حرکت می‌ماند و دیواره‌ی رگ را سخت می‌کند.

_ تجمع خون در رگ به دلایل زیر رخ می‌دهد:
تغییرات هورمونی در زمان بارداری یا یائسگی: ازآنجایی‌که زنان نسبت به مردان بیشتر در معرض تغییرات هورمونی قرار می‌گیرند، احتمال ابتلا به واریس در آنها بیشتر است. طبق این نظریه، هورمون‌های زنانه رگ‌ها را سست می‌کنند و احتمال نشت‌کردن خون به بیرون از رگ را افزایش می‌دهند. اگر زنی در دوران بارداری یا بلوغ باشد، از قرص‌های ضدبارداری استفاده کند یا وارد دوره یائسگی شود، احتمال وقوع نشتی از رگ‌های او بیشتر می‌شود. بدن زنان باردار در راستای رشد کودک خون بیشتری تولید می‌کند؛ از این‌رو آن‌ها به دلیل تقابل این حجم زیاد خون با نیروی جاذبه و فشار، در پاها یا اطراف معده‌شان مستعد ابتلا به واریس هستند.
ناهنجاری در ساختمان رگ‌ها از بدو تولد.
التهاب رگ‌ها یا وجود لخته‌ی خون در آنها.
آسیب‌دیدن رگ‌ها، بیماری قلبی یا مانعی در رگ که جلوی گردش طبیعی خون را بگیرد.
افزایش وزن بدن: زمانی‌که وزن فردی ازحد معمول بالاتر برود، گردش خون او نیز آهسته‌تر می‌شود. پای چنین شخصی بیشتر ملتهب می‌شود و رگ‌ها تحت فشار بیشتری قرار می‌گیرند.

_ بیشتر چه افرادی ودر چه سنینی در معرض ابتلا به بیماری واریس هستند؟
بیشتر زن‌ها،افرادی که طولانی مدت ایستاده یا نشسته در یک وضعیت خاص باشند،حاملگی،افزایش سن

_ علائم بروز این بیماری در افراد چیست؟ بیشتر در چه ناحیه‌ای از بدن مشاهده می‌شود؟
در ابتدا ممکن‌ست وریدهای واریس علامتی نداشته باشند و فقط به صورت عروق سیاهرنگ، قرمز عنکبوتی شکل و یا طناب سیاه‌رنگی در محل مبتلا بالاخص پاها دیده شوند.
ممکن‌ست خود واریس در فرد علامت ایجاد کند که شامل احساس سنگینی، سوزش، گرفتگی در پشت پا بوده. درد معمولا بعد از ایستادن یا نشستن طولانی تشدید شده وبعد از دراز کردن پا وبالخص بالا گرفتن پا بهتر می‌شود. حتی ممکن‌ست ورم پا یا زخم پا یا خارش در محل وریدهای واریسی ایجاد شود.

_ چرا باید نگران رگ‌های واریسی باشیم؟
رگ‌های واریسی در بیشتر موارد بدون علائم آزاردهنده هستند و مردم آنها را به چشم یک مشکل زیبایی می‌بینند. مقدار خونی که در رگ‌های واریسی تجمع می‌یابد، اندک است و بیشتر حجم خون به قلب بر‌می‌گردد، ولی با این اوصاف، داشتن واریس برای شما نوعی هشدار است که بدانید گردش خون شما مشکل دارد.
در بعضی موارد، رگ‌های واریسی پاره می‌شوند و مشکلاتی از قبیل زخم‌های روباز پوستی و ورم را به‌وجود می‌آورند. زمانی‌که واریس با درد همراه باشد، فرد در ساق و پاها دچار درد عضلانی و ورم می‌شود. این علائم دردناک خواب راحت را از فرد سلب می‌کند و کار، ورزش و پیاده‌روی عادی را برای او مشکل می‌کند.
برخی افراد و به‌ویژه خانم‌های باردار علائمی مانند احساس سنگینی و پر‌بودن در پاها، بی‌قراری، خستگی، گرفتگی عضلات، زخم‌های پوستی و خارش را تجربه می‌کنند. در رگ‌های واریسی ممکن است لخته‌ی خون شکل بگیرد و در این حالت شخص فورا باید تحت درمان قرار بگیرد.

_ تفاوت بین رگ‌های عنکبوتی و رگ‌های واریسی
اغلب مردم این دو اصطلاح را به یک معنا به‌کار می‌برند، ولی این دو ناراحتی پوستی، کاملا از هم متمایزند. دلیل ابتلا به آنها شاید یکسان باشد، ولی شکل ظاهری‌شان با یکدیگر فرق دارد.
رگ‌های عنکبوتی، که به آن مویرگ فراخی نیز می‌گویند، برروی پوست به‌صورت خطوط نازک یا شبکه‌مانند ظاهر می‌شوند. برخی هم به این رگ‌ها اصطلاحا خوشه‌های ستاره‌فشان می گویند؛ زیرا ظاهرشان شبیه نقطه‌های کدری است که همگی در یک نقطه از سطح پوست متمرکز شده‌اند. این ساختار بی‌شباهت به خوشه‌های ستاره‌ای درون کهکشان‌ها نیست.
رگ‌های عنکبوتی همانند رگ‌های واریسی مناطقی از قبیل پا، پشت ران، ماهیچه ساق پا، قوزک و از مچ به پایین را درگیر می‌کنند. این رگ‌ها از واریس کوچکتر‌ند و ازآنجایی‌که برروی لایه‌های سطحی پوست قرار دارند، درد و علائم حادی از خود نشان نمی‌دهند. رگ‌های مشبک هم ناهنجاری وریدی دیگری است که اندازه‌ی رگ در آن بزرگتر از رگ‌های عنکبوتی و کوچکتر از رگ‌های وریدی است.

روش‌های متعددی برای پیشگیری و درمان واریس وجود دارد، از جراحی‌های هزینه‌بر گرفته تا استفاده از روغن‌های اسانس طبیعی. برای درمان واریس نیازی نیست از همان ابتدا به کرم‌های حساسیت‌زا (یعنی کرم‌هایی که باعث درد و ورم پوست می‌شوند) یا جراحی پرهزینه لیزر پناه ببریم. بهتر است اول درمان‌های خانگی را امتحان کنیم. درمان‌های رایج پزشکی همیشه مفید نیستند و باید آنها را در انتهای لیست درمانی خود بگذاریم. با درمان‌های‌‌خانگی، می‌توانیم برجستگی رگ‌ها را کاهش بدهیم و آسوده‌خاطر باشیم که عوارض جانبی‌ نیز ندارند.

_ علائم و درمان واریس اندام تحتانی
بیشتر سیاهرگ‌های واریسی بدون علامت بوده و تنها از جنبهٔ زیبایی به توجه پزشکی نیاز می‌یابند. در صورت علامت‌دار شدن، احساس درد، پری و سنگینی منتشر و غیر اختصاصی در ساق پاها به ویژه پس از ایستادن به مدت طولانی، وجود دارد. گاهی تورم در مچ پا و عروق برجسته در پا دیده می‌شود. درمان نگهدارنده (مانند جوراب الاستیک، اجتناب از سرپا ایستادن طولانی و بالا نگهداشتن پا هنگام دراز کشیدن و جوراب ساق بلند کشی) است. در صورت بروز مشکلات اساسی جراحی ضروری است. روش‌های درمانی متداول عبارتند از اسکلروتراپی (تزریق مایع) و جراحی. اندیکاسیون‌های درمان جراحی شامل درد دائم و ناتوان‌کننده، ترومبوفلبیت (لخته شدن) سطحی راجعه، ضایعات و زخم‌های پوستی همراه با خون‌ریزی هستند.

_ درمان‌ها

_ درمان بوسیله لیزر
یک راه حل اصلی درمان رگ صافن مبتلا به واریس، لیزر داخل عروقی یا همان EVLT است.
دقت کنید که این شیوه درمان، قدمتی حدود ۳۳ سال دارد و در سال ۲۰۰۰ نیز FDA گرفته‌است یعنی سازمان غذا و داروی آمریکا آن را تأیید کرده‌است.
از طرف دیگر دقت شود که در این روش یک فیبر لیزر وارد رگ صافن می‌شود و رگ از داخل خشکیده می‌شود و این با لیزرهای کم توان زیبایی و پوستی بسیار تفاوت دارد و گول کلینیک‌های زیبایی و پوست را نخورید. این تکنیک با تکنیک درمان ضایعات پوستی کاملاً متفاوت است.
بسته به قطر رگ، پزشک با تجربه خاص خود توان دستگاه را تغییر می‌دهد ولی معمولاً حداقل W 80 انرژی به ازای هر یک سانتی‌متر رگ داده می‌شود تا رگ مبتلا خشکیده شود.
این روش معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و طول موج‌های لیزری از جمله طول موج‌های ۸۱۰، ۹۴۰، ۱۰۶۴، ۱۳۲۰ و ۱۴۷۰ نانومتر در این روش کاربرد دارند. بسیاری از متخصصین باور دارند که طول موج‌های بالاتر با درد کمتری همراه است، چراکه این طول موج‌ها به‌طور ویژه دیواره رگ را به جای خون درون رگ، هدف قرار می‌دهند.
مزیت لیزر واریس این است که می‌تواند رگ‌های واریسی و مشکلات رفلاکس وریدی را بدون نیاز به جراحی و بستری شدن درمان کند. با این حال، این درمان راه حلی برای تمامی مشکلات نبوده و اغلب می‌تواند با سایر تکنیک‌های درمانی، از جمله اسکلروتراپی و میکروسکلروتراپی، ترکیب شود تا مشکلات شخص کاملا برطرف شود.

_ درمان به شیوه RF
RF دستگاهی است مشابه لیزر اما دو تفاوت اصلی دارد: اول اینکه توان دستگاه RF فقط در حد W 15 است یعنی رگهایی با قطر بالای cm 1 را نمی‌تواند به خوبی درمان کند و لذا پزشک باید تصمیم بگیرد که پاهای شما را لیزر کند یا RF. ثانیاً در شیوه لیزر رگ بلافاصله خشک می‌گردد چون توان دستگاه بالاتر است اما در شیوه RF رگ در ابتدا لخته می‌شود و پس از چند هفته رگ خشکیده می‌شود.

_ اسکلروتراپی
این روش درمانی، برای رگ‌های عنکبوتی کاربرد دارد که در طی آن یک کاده اسکلروسانت به داخل رگ تزریق می‌شود. اسکلروسانت، عموما محلولی از سدیم تترادسیل سولفات است که باعث تورم دیواره رگ‌ها می‌گردد. در این روش انتظار می‌رود که ۷۵% رگ‌های عنکبوتی محو شوند. این روش بیشتر بر روی پاها یا سایر رگ‌های رشته ای و عنکبوتی روی بدن به کار می‌رود ولی به ندرت بر روی صورت استفاده می‌شود. چراکه احتمال ایجاد اسکار کوچکی وجود دارد. اغلب بیماران نیاز به ۲ تا ۶ جلسه درمان در فواصل ۴ تا ۸ هفته ای دارند تا نتیجه مطلوب بدست آورند.

_ روش‌های درمانی طبیعی برای واریس
نشریه‌ی انجمن پزشکان آمریکا در سال ۲۰۱۲ در گزارشی بیان کرده است: «درمان واریس از راه‌های گوناگونی امکان‌پذیر است که عبارتند از: روش‌های محافظه‌کارانه (دارو‌درمانی، پوشیدن جوراب واریس و تغییر سبک زندگی)، روش‌های نیمه‌تهاجمی (اسکلروتراپی و قطع بافت‌های داخل مجرایی)، روش تهاجمی (جراحی) و روش ترکیبی (ترکیبی از چند روش بالا)».

طبق گزارش سال ۲۰۰۷ در نشریه‌ی دانشکده‌ی سلطنتی جراحی بریتانیا، در جراحی رگ‌های واریسی عصب‌های بیمار نیز آسیب می‌بیند. همچنین واریس در نیمی از بیماران، پس از گذشت ۱۰ سال مجددا بازگشت داشته است. وجود رگ‌های واریسی معمولا نشانه‌ای پنهان از بروز نارسایی وریدی است که لزوما با درد یا ورم همراه نیست. اگر برای درمان واریس به پزشک یا متخصص پوست مراجعه کنید، احتمالا قبل از صحبت درباره‌ی جراحی به شما پیشنهاد می‌دهد که سبک زندگی‌تان را اصلاح کنید. با این کار می‌توانید میزان تجمع خون در رگ‌ها را پایین بیاورید. البته این تغییر فقط به درمان واریس محدود نمی‌شود، بلکه پرانرژی‌تر می‌شوید، پوست‌تان شفاف می‌شود، به‌سلامتی قلب‌تان کمک می‌کنید و گوارش غذا نیز بهتر صورت می‌گیرد. از تمام فوائدی که برای درمان‌های خانگی برشمردیم، بهترین مزیت، بی‌خطر‌بودن و مقرون به‌صرفه‌بودن آن در برابر عمل جراحی است. پس با ادامه این مطلب با پنج روش درمانی طبیعی برای واریس آشنا شوید.

۱. ورزش
حتما با فواید ورزش آشنا هستید، ورزش منظم یکی از بهترین کارهایی است که برای بهتر‌شدن گردش خون در رگ‌ها و پایین‌آوردن ورم پا می‌توان انجام داد. برطبق گزارش مؤسسه‌ی ملی قلب، خون و ریه‌ی آمریکا، نشستن (مخصوصا نشستن در وضعیت نامناسب مانند زمانی که گردن را به جلو خم می‌کنید یا چهار‌زانو نشستن) و ایستادن طولانی‌مدت و بدون حرکت، خطر ابتلا به واریس و ناراحتی‌های ناشی از تجمع خون در رگ را چند برابر می‌کند.
زمانی که شما مدت زمان طولانی‌ بی‌حرکت می‌مانید، رگ‌ها عمل برگرداندن خون به قلب را سخت‌تر انجام می‌دهند و برای مبارزه با نیروی جاذبه مشکل پیدا می‌کنند. ورزش مقدار هورمون‌ها را به‌صورت کاملا طبیعی تنظیم کرده، وزن شخص را کم می‌کند و نمی‌گذارد از حد طبیعی خارج شود و فشارخون را پایین می‌آورد. تمام این موارد با هم به درمان واریس کمک می‌کنند.

براساس نظر متخصصان مؤسسه‌ی بیماری‌های قلبی و عروقی کارولینا، برای جلوگیری از ابتلا به واریس باید نرمش‌هایی را از قبیل بالا‌بردن پا، بالا نگه‌داشتن مچ پا، حرکات دوچرخه و خم‌کردن مچ پا به اطراف انجام دهید تا رگ‌های پا کش بیایند و قوی شوند. ورزش‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری که فشار کمی به بدن وارد می‌کنند نیز، فشار وارده به رگ‌ها را کاهش می‌دهند.
اگر از آن دسته افرادی هستید که با ورزش‌کردن عضلات‌تان درد می‌گیرد، پس به‌آرامی ورزش کنید و بعد از آن برروی عضله‌ای که درد گرفته است، کیسه‌ی یخ یا آب گرم بگذارید. برای کاهش درد و ورم ناشی از واریس، پاها را بالا بگیرید یا جوراب واریس بپوشید. با این کار به پایی که خون در آن به‌درستی به جریان نمی‌افتد، فشار ملایمی وارد می‌کنید.

۲. مراقب وزن خود باشید
افرادی که اضافه‌وزن دارند، به‌خصوص زنان و افراد میانسال، بیشتر درخطر ابتلا به واریس هستند. سنگینی وزن اضافی، فشار زیادی به رگ‌های شما وارد می‌کند و به ورم یا برگشت جریان معکوس خون دچار می‌شوید. این پدیده در سیاهرگ‌های بزرگی که نزدیک سطح پوست هستند (مانند سیاهرگ صافن در پا) بیشتر رخ می‌‌‌دهد.
«هافینگتون پست» در مقاله‌ای، به ارتباط بین چاقی و واریس پرداخته است. در این مقاله آمده است که تشخیص رگ‌های واریسی و درمان آنها در افرادی که اضافه‌وزن دارند، مشکل‌تر است؛ زیرا در فرد مبتلا، تا زمانی که پاها ملتهب و اندازه‌ی رگ‌ها بزرگ نشود، نمی‌توان متوجه بیماری شد. اندازه‌ی رگ‌ها در بخش درونی پا در این حالت به بیش از ۴ الی ۵ سانتی‌متر می‌رسد.

۳. استفاده از روغن‌های اسانس برای تنظیم هورمون‌های بدن
روغن‌های اسانس برای بهبود گردش خون مفید‌ند، میزان ورم را پایین می‌آورند و هورمون‌های بدن را تنظیم می‌کنند. یکی از بهترین روغن‌ها برای درمان مشکلات وریدی، روغن «سرو» است. این روغن، سرعت گردش خون را بالا می‌برد و دستگاه گردش خون را تقویت می‌کند. موضع مورد نظر را دوبار در روز با پنج قطره از این روغن ماساژ می‌دهید و این کار را به‌مدت چند هفته ادامه دهید. درصورتی‌که دچار درد عضلانی، ورم یا تاول شدید، مصرف آن را قطع کنید و روغن رقیق دیگری را مانند روغن نعنا، روغن درخت چای یا اسطوخدوس امتحان کنید.

۴. رژیم‌غذایی ضد‌التهاب
غذاهای خاصی هستند که مانع ایجاد التهاب می‌شوند و با تقویت گردش خون، سرعت بهبود واریس را افزایش می‌دهند. این غذاها از گسترش واریس در آینده نیز جلوگیری می‌کنند. پیروی از رژیم غذایی ضعیف، به شریان‌ها صدمه می‌زند، کیفیت گردش خون را پایین می‌آورد و مشکلاتی از قبیل فشار خون، عدم تعادل هورمونی و افزایش وزن را به‌وجود می‌آورد. منظور از داشتن رژیم غذایی ضعیف، خوردن موادی مانند چربی‌های ترانس، شکر، کافئین، الکل و غذاهای فرآوری شده است. اکثر این غذاها حاوی مقادیر بسیار بالایی از سدیم نیز هستند. سدیم زیاد، باعث دفع مقدار آب زیاد از بدن می‌شود و باعث می‌شود سم‌هایی در بدن تولید شود که شدت ورم رگ‌های واریسی را بالا می‌برد.

غذاهایی که خاصیت ضد‌التهابی بالایی دارند و ظاهر واریس را بهبود می‌بخشند، عبارتند از:

_ مواد غذایی که دارای فیبر زیادی هستند: فیبر برای سلامت قلب مفید است و برای خوب کار‌کردن دستگاه گوارش ضروری است. خوردن روزانه ۳۰ الی ۴۰ گرم فیبر بهترین روش برای پیشگیری از یبوست است. ابتلا به یبوست در شکم تولید نفخ می‌کند و نفخ به رگ‌های اطراف شکم و پاها فشار می‌آورد. غذاهایی که حاوی مقدار بالایی فیبر هستند، عبارتند از: تخم‌شربتی و تخم‌ کتان (هردو دارای امگا ۳ هستند و همچنین خاصیت ضد‌التهابی دارند)، سبزیجات، میوه‌ها و حبوبات تازه.
_ غذاهای سرشار از آنتی‌‌اکسیدان: آنتی‌اکسیدان‌ها به استحکام رگ‌ها کمک می‌کنند، ضد‌التهاب‌اند و شریان‌ها را سالم نگه می‌دارند. ویتامین C و ویتامین E، آنتی‌اکسیدان‌های معروفی هستند. این دو ویتامین به‌وفور در سبزیجاتِ برگ‌سبز و مرکبات یافت می‌شوند. ویتامین E از لخته‌شدن خون جلوگیری می‌کند، رقیق‌کننده‌ی طبیعی خون و برای سلامت قلب مفید است. ویتامین C ماده‌ی ضد‌التهاب قوی‌ای است و برای پوست نیز معجزه می‌کند.
_ ادرارآورهای طبیعی: پزشکان در مواردی که صلاح بدانند به تجویز قرص‌های ادرارآور می‌پردازند تا ادرار دفعی را افزایش داده و آب اضافی یا ورم بدن را کاهش دهند. با مصرف خوراکی‌های زیر می‌توانید میزان دفع ادرار را بالا ببرید. این خوراکی‌ها عبارت‌اند از: سبزی‌های تازه (جعفری، گشنیز و ریحان)، رازیانه، برگ‌های سبز گیاه قاصدک، خیار، مارچوبه و کرفس.
_ غذاهایی که حاوی مقادیر زیادی منیزیم هستند: تجمع خون در رگ‌های پا، فشار‌ خون و گرفتگی عضلات پا (سندرم پای بی‌قرار) علائم هشدار‌دهنده‌ای هستند که به وضوح نشان می‌دهند مواد الکترولیتی بدن ما کم شده است. الکترولیت‌ها یون‌های شیمیایی‌ رادیکالی هستند و در هدایت الکتریکی درون سلول‌ها و نورون‌ها نقش دارند. پتاسیم و منیزیم از جمله موادی هستند که ساختار مایع الکترولیت بدن ما را تشکیل می‌دهند. برای مقابله با این علائم آزار‌دهنده، باید خوردن موادی مانند سبزی‌های برگ‌سبز، آوکادو، موز، سبزیجات خانواده‌ی کلم و سیب‌زمینی شیرین را در اولویت قرار دهید.
_ غذاهای ادویه‌دار: غذاهایی که حاوی ادویه‌هایی نظیر فلفل قرمز و کاری هستند، دمای بدن را بالا می‌برند. به‌این‌ترتیب با مصرف ادویه گردش خون بهتر می‌شود، حتی می‌توان میزان اشتها را نیز کنترل کرد و جلوی اضافه‌وزن را گرفت.
_ ماهی‌های دریایی: ماهی و غذاهای دریایی مانند ماهی آزاد، شیر‌ماهی، ماهی کولی، ساردین و ماهی تن حاوی روغن امگا ۳ هستند. متخصصان برای داشتن گردش خون سالم مصرف این روغن را بسیار توصیه می‌کنند.
_ سرکه‌ سیب: سرکه‌ی سیب انتشار خون را در دیواره‌ی رگ‌ها بهبود می‌بخشد و ضد‌التهاب است. برخی بیماران مبتلا به واریس گفته‌اند که با ترکیب‌کردن سرکه‌ی سیب با گیاه دارویی «هاماملیس» و ماساژدادن آن بر روی موضع ملتهب، ورم کاهش یافته و ظاهر رگ‌های واریسی طی چند هفته بهبود می‌یابد.

۵. استفاده از دو گیاه داروییِ قره‌قاط و شاه‌بلوط هندی
بوته‌ی قره‌قاط و درخت شاه‌بلوط هندی برای درمان واریس مفید‌ند و استفاده از آنها برای بدن بی‌ضرر است. بشر هزاران سال است که از این دو گیاه برای درمان خانگی بیماری‌ها استفاده می‌کند. متخصصان آنها را برای درمان نارسایی وریدی مزمن مورد مطالعه قرار داده‌اند. از نشانه‌های نارسایی وریدی می‌توان به درد، ورم قوزک پا، احساس سنگینی، تیر‌کشیدن پا و گرفتگی عضلانی اشاره کرد. قره‌قاط و شاه‌بلوط هندی به دفع آب اضافیِ بدن کمک می‌کند و مشکلات گردش خون، ورم، اسهال، گرفتگی عضلانیِ ناشی از سندرم پیش از قاعدگی و ناراحتی‌های پوستی را درمان می‌کنند.

میوه‌ی درختچه‌ی قره‌قاط در اروپا به بلوبری معروف و خوردنی است. می‌توانید عصاره‌ی این میوه را بگیرید یا با آن نوعی چای دم کنید. از پوست درخت شاه‌بلوط هندی، دانه، برگ و گل‌های آن به‌صورت عصاره، کرم، چای و کپسول استفاده می‌کنند. به‌دنبال عصاره‌ی شاه بلوط هندی‌ای باشید که میزان «آئیسین» فعال آن ۱۶ الی ۲۰ درصد باشد. روزانه باید ۱۰۰ میلی‌گرم از این عصاره را مصرف کنید. برخی متخصصان نیز می‌گویند میزان مصرف قره‌قاط دوبار در روز و هر‌بار ۱۶۰ میلی‌گرم است.

می‌توانید این دو گیاه را هر روز با ۲۰۰ میلی‌گرم گیاه دارویی «کوله‌خاس»، ۲۰۰ میلی‌گرم عصاره‌ی هسته‌ی انگور و ۴۰۰ واحد ویتامین E مخلوط و مصرف کنید. این ترکیب، گردش خون را تقویت، از رگ‌ها در برابر فشار و آسیب محافظت و خون را رقیق می‌کند. محققان دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند نیز توصیه کرده‌اند که افراد مبتلا به واریس مصرف موادی را که حاوی ماده‌ی شیمیایی «روتین» هستند، افزایش دهند. «روتین» از خانواده‌ی «بیوفلاونوئید» هاست و از دیواره‌ی رگ‌ها محافظت می‌کند و کارایی آنها را افزایش می‌دهد. «بیوفلاونوئید» درد و ورم ناشی از رگ‌های واریسی را تسکین می‌دهد. مواد غذایی‌ای که حاوی این ماده هستند، عبارت‌اند از: هسته‌ی انگور، پوست درخت کاج، بوته قره‌قاط، زالزالک و گیاهانی که حاوی آنتی‌اکسیدان هستند (مانند میوه‌های حاوی ویتامین C).

_ نتیجه‌گیری
واریس، شایع‌ترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰-۱۰% جمعیت را مبتلا می کند.
زنان دست‌کم دو برابر مردان به واریس مبتلا می‌شوند، ولی سن و نژاد بیمار بر میزان ابتلا اثر نمی‌گذارد.
درمان‌های طبیعی واریس عبارتند از: ورزش، جلوگیری از اضافه‌وزن، استفاده از روغن‌های اسانس برای تنظیم هورمون‌های بدن، استفاده از رژیم غذایی ضدالتهاب و گیاهان دارویی مانند قره‌قاط و شاه‌بلوط هندی.
مواد غذایی‌ای که به‌دلیل‌ داشتن خاصیت ضدالتهابی برای درمان واریس بسیار مفید هستند، عبارتند از: غذاهای غنی از فیبر، غذاهای حاوی آنتی‌اکسیدان، ادرارآورهای طبیعی، غذاهای غنی از منیزیم، خوراکی‌های ادویه‌دار، ماهی‌های دریایی و سرکه‌ سیب.
رگ‌های عنکبوتی نیز مانند رگ‌های واریسی در پا، پشت ران، ماهیچه‌ی بین ران و ساق و از مچ به پایین ظاهر می‌شوند. این رگ‌ها از رگ‌های واریسی کوچک‌تر هستند، درد ندارند و بدون علامت هستند. دلیل تفاوت‌های ذکر شده به سطحی‌تر‌بودن آنها نسبت به رگ‌های واریسی برمی‌گردد.

 

منابع:

۱- fa.wikipedia.org

۲- chetor.com

۳- heart.bums.ac.ir

۴- draxe.com

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

وقتی صحبت از کلسترول خون می‌شود، گوشت سفید ممکن است از گوشت قرمز بهتر نباشد – و پروتئین‌های گیاهی از هر دو بهتر باشد از دیدگاه مدرسهٔ عالی پزشکی دانشگاه هاروارد

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , فرناز اخباری  ,تغذیه سالماخبار پزشکی

 

به گزارش سایت health.harvard.edu

مشارکت‌کنندگان: Katherine D. McManus, MS, RD, LDN

مطالعه‌ای که اخیراً در ژورنال آمریکایی Journal of Clinical Nutrition منتشر شده است، موجب علاقه شدیدی شد که گزارش می‌دهد که گوشت قرمز و سفید تأثیر مشابهی بر کلسترول ال‌دی‌ال (LDL) یا بد دارند، که موجب افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی همراه است. ممکن است نتیجه بگیرید، “خوب ، اگر مرغ به همان اندازه گوشت قرمز برای کلسترول من بد باشد، ممکن است من همبرگر سفارش بدم.”
اما بگذارید قبل از نتیجه‌گیری ، مطالعه را با دقت بیشتری بررسی کنیم.

_ گوشت قرمز، گوشت سفید یا بدون مصرف گوشت؟
دراین مطالعه به بررسی میزان کلسترول بعد از مصرف رژیم‌های غذایی با گوشت قرمز زیاد در مقایسه با رژیم‌های غذایی با مقادیر مشابه پروتئین دریافتی از گوشت سفید یا منابع غیرگوشتی(حبوبات، آجیل، غلات و محصولات سویا) پرداخت. همچنین این مطالعه بررسی کرد که آیا نتایج مطالعات متاثر از میزان چربی اشباع شده موجود در هر یک از رژیم‌های غذایی است یا خیر.
یکصد و سیزده زن و مرد سالم، در سنین ۲۱ تا ۶۵ سال، در این مطالعه شرکت کردند. به هر یک از شرکت‌کنندگان در مطالعه به‌طور تصادفی در رژیم‌شان چربی کم اشباع یا پر اشباع اختصاص داده شد. سپس، به مدت چهار هفته و به ترتیب‌های مختلف، از پروتئین‌های گوشت قرمز، گوشت سفید یا منابع غیرگوشتی مصرف می‌کردند.
کلیه غذاهای مصرف شده در طول مطالعه توسط محققان تهیه شده است (بجز سبزیجات و میوه‌ها، برای اطمینان از طراوت در زمان مصرف). از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا سطح فعالیت پایه خود را حفظ کنند و از مصرف الکل خودداری کنند تا از احتمال بروز سایر عوامل موثر بر سطح کلسترول جلوگیری کنند. همچنین به آن‌ها توصیه شد که وزن خود را در طول دوره مطالعه حفظ کنند و در صورت تغییر وزن، کالری آنها تنظیم شود.

_ گوشت سفید همان تأثیر گوشت قرمز بر میزان کلسترول را دارد
این مطالعه نشان داد که کلسترول LDL بعد از مصرف رژیم‌های غذایی با گوشت قرمز و گوشت سفید ، در مقایسه با رژیم غیر گوشتی ، به طور قابل توجهی بالاتر بود. این نتیجه بدون در نظر گرفتن این که دررژیم غذایی چربی اشباع زیاد یا کم باشد ، به دست آمد، اگرچه رژیم‌های چربی اشباع شده بالا، اثرات مضر بیشتری در سطح کلسترول LDL نسبت به رژیم‌های چربی اشباع کم دارند. لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL یا کلسترول “خوب”) تحت تاثیرمنبع پروتئین نبود.
قابل‌توجه این‌که، این مطالعه محدودیت‌های بسیاری دارد. حجم مطالعه با ۱۱۳ شرکت‌کننده کم بود. مدت زمان مطاله نیزکوتاه (فقط ۱۶ هفته) بود. و میزان خروج از مطالعه در میان شرکت‌کنندگان نسبتاً بالا بود. این مطالعه همچنین شامل گوشت‌های فرآوری شده مانند سوسیس، کالباس یا بیکن که به ویژه برای سلامتی قلب مضر هستند نیست، یا از گوشت گاوی که از علف‌های سبز تغذیه کرده‌اند و غالباً به عنوان گزینه سالم‌تر گوشت قرمز می‌باشند نیز نیست.

_ تمرکز برروی پروتئین گیاهی:
نکته مهمی که ممکن است در گوشت قرمز در مقابل صحبت راجع به گوشت سفید از بین برود، اثرات مفید منابع پروتئین غیرگوشتی بر میزان کلسترول است. همان‌طور که نویسندگان این مطالعه اظهار داشتند، “یافته‌های حاضر مطابق با … مطالعات قبلی در مورد الگوهای اولیه رژیم غذایی گیاهی، لاکتو اوو-گیاه‌خواری یا وگان است که در آن غلظت کل چربی، LDL و کلسترول HDL را به میزان قابل‌توجهی پایین‌تر از رژیم‌های غذایی شامل پروتئین حیوانی می‌باشد.”
دستورالعمل‌های رژیمی ۲۰۱۵-۲۰۲۰ از الگوهای غذایی سالم و گیاهی پشتیبانی می‌کند. نمونه‌هایی از رژیم‌های غذایی گیاهی شامل رژیم مدیترانه‌ای و رژیم‌های گیاهی است.
در این مطالعه منابع پروتئین گیاهی مورد بررسی قرار گرفت و رژیم‌های غذایی مبتنی بر گیاه می‌توانند پروتئین لازم را برای سلامتی مطلوب فراهم کنند. در این‌جا نگاهی به میزان پروتئین موجود در انواع غذاهای گیاهی می‌اندازیم.

 

محتوای پروتئین در غذاهای گیاهی

غذا اندازه وعده پروتئین(گرم) کالری
عدس نصف فنجان ۹ ۱۱۵
لوبیای سیاه نصف فنجان ۸ ۱۱۴
نخود نصف فنجان ۷ ۱۳۵
لوبیا نصف فنجان ۸ ۱۱۳
نخود فرنگی نصف فنجان ۷ ۱۱۲
لوبیا چیتی نصف فنجان ۷ ۱۱۷
سویا نصف فنجان ۱۴ ۱۵۰
توفو نصف فنجان ۱۰ ۱۸۳
آجیل نصف فنجان ۵–۷ ۱۶۰–۲۰۰
کره بادام زمینی ۲ قاشق غذاخوری ۸ ۱۹۰
دانه های کتان ۳ قاشق غذاخوری ۵ ۱۵۰
دانه کنجد ۳ قاشق غذاخوری ۵ ۱۵۶
جو (پخته نشده) ۴/۱ فنجان ۶ ۱۶۰
بلغور (پخته نشده) ۴/۱ فنجان ۴ ۱۲۰
ارزن (پخته نشده) ۴/۱ فنجان ۶ ۱۹۰
کوینوآ (نپخته) ۴/۱ فنجان ۶ ۱۶۰

 

منبع: health.harvard.edu

0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

رابطۀ روده با مغز از دیدگاه مدرسهٔ عالی پزشکی دانشگاه هاروارد

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. ,اخبار پزشکی, روانشناسی , مشاوره خانواده , شیرین کریمی

 

به گزارش سایت health.harvard.edu

رابطۀ روده با مغز شوخی نیست؛ اضطراب می‌تواند منجر به مشکلات دل و روده شود و مشکلات دل و روده می‌تواند منجر به اضطراب شود. آیا تاکنون تجربۀ «درهم‌پیچیدگی دل و روده» داشته‌اید؟ آیا قرار گرفتن در موقعیت‌های خاص شما را دچار «حالت تهوع» می‌کند؟ آیا تاکنون تجربه «دل‌آشوبی» داشته‌اید؟ ما به یک دلیل این اصطلاحات را به کار می‌بریم. به این دلیل که سیستم گوارش بدن نسبت به احساسات حساس است. خشم، اضطراب، اندوه، دلهره و تمام این نوع احساسات می‌توانند باعث ایجاد علائم ذکرشده در روده شوند.
مغز تأثیر مستقیمی بر معده و روده‌ها دارد. برای مثال زیاد فکرکردن به غذا می‌تواند حتی پیش از خوردن و واردن‌شدن غذا به معده باعث ترشح اسید معده شود. این ارتباط در یک مسیر دو طرفه جریان دارد. مشکلات روده می‌تواند به مغز سیگنال‌هایی را برساند و مشکلات مغز می‌تواند سیگنال‌هایی را به روده برساند. از این رو بیماری‌های روده و معده در فرد می‌تواند علت یا معلول اضطراب، استرس یا افسردگی باشد. زیرا مغز و سیستم گوارشی (GI) ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند.
این امر به ویژه در مواردی رخ می‌دهد که فرد بی هیچ علّت جسمانی مشهودی سابقۀ ناراحتی معده و دستگاه گوارش داشته باشد. در چنین مواردی تلاش برای درمان اختلالات گوارشی روده‌ای رنجور بدون در نظر گرفتن نقش استرس‌ها و هیجانات دشوار است.

_ سلامتِ روده و اضطراب
با توجه به ارتباط نزدیک روده و مغز، اینکه چرا فرد ممکن است پیش از ارائۀ سخنرانی یا انجام کاری مهم احساس تهوع یا احساس درد در روده و شکم در زمان استرس را تجربه کند، فهمش آسانتر است. اما این بدان معنا نیست که اختلالات در عملکرد گوارش تصوراتی خیالی هستند یا اینکه «همه چیز در سر شما می‌گذرد!» عوامل روانی و عوامل جسمانی برای ایجاد درد و سایر نشانه‌های شکمی با هم ترکیب می‌شوند. عوامل روانی بر فیزیولوژی واقعی روده و هچنین بر علائم و نشانه‌ها اثر می‌گذارند. به عبارت دیگر استرس (یا افسردگی یا سایر عوامل روانشناختی) می‌تواند بر حرکات و انقباض‌های دستگاه گوارشی اثر بگذارد، التهاب را بدتر کند یا چه بسا فرد را مستعد ابتلا به عفونت کند.
به علاوه تحقیقات نشان می‌دهد که برخی از افراد با اختلالات عملکردی در دستگاه گوارش درد را بیشتر از دیگران درک می‌کنند زیرا مغز آنها نسبت به سیگنال‌های درد از دستگاه گوارشی بیشتر واکنش نشان می‌دهد. استرس می‌تواند درد موجود را بدتر از آنچه هست جلوه دهد.
بر اساس این مشاهدات، شاید انتظار داشته باشید که دست‌کم برخی از بیماران با ضعف عملکردی دستگاه گوارش ممکن است با درمان و کاهش استرس یا درمان اضطراب یا افسردگی بهبود پیدا کنند. و همان‌طور که انتظار می‌رود، بررسی سیزده مطالعه نشان داد که بیمارانی که درمان‌هایی با رویکرد روانشناختی را امتحان کرده‌اند، در مقایسه با بیمارانی که فقط معالجه پزشکی معمولی را تجربه کرده‌اند، در بهبود علائم گوارشی خود پیشرفت بیشتری داشتند.

_ رابطه رود با مغز، اضطراب و هضم غذا
آیا مشکلات معده یا روده شما، مانند سوزش سر دل، گرفتگی شکم یا مدفوع رقیق به استرس ربط دارد؟ مراقب سایر علائم رایج مربوط به استرس باشید و در مورد آنها با پزشک خود صحبت کنید. شما و پزشک‌تان می‌توانید راهکارهایی برای کمک به مقابله با عوامل استرس‌زا در زندگی خود پیدا کنید و همچنین ناراحتی‌های گوارشی خود را کاهش دهید.

_ علائم جسمانی
• سفت‌شدن یا گرفتگی عضلات به‌ویژه در ناحیه گردن و شانه‌ها
• سردرد
• اختلال خواب
• لرزه و رعشه
• از دست دادن میل به رابطه جنسی
• کاهش یا افزایش وزن
• بی‌قراری
علائم رفتاری
• مسامحه‌گری و به‌تعویق‌انداختن کارها
• دندان قروچه
• دشواری در کامل‌کردن کارها و وظایف
• تغییر در مقدار مصرف الکل یا غذایی که فرد معمولاً مصرف می‌کند
• سیگار کشیدن بیش از حد، بیش از حد معمول
• افزایش میل به کنار دیگران بودن یا دوری کردن از دیگران
• اندیشناکی یا نشخوار کردن (مدام سخن‌گفتن یا مدام به فکر فرورفتن دربارۀ شرایط استرس‌زا)
علائم هیجانی یا احساسی
• گریه کردن
• احساس تنش یا فشار بیش از حد
• اختلال در آرامش
• عصبی بودن
• تندخویی
• افسردگی
• اختلال در تمرکز
• اختلال در به خاطر سپردن چیزها
• از دست دادن حس شوخ‌طبعی
• بی‌تفاوتی
اختلالات عملکردی دستگاه گوارش ۳۵ تا ۷۰ درصد از افراد را در برخی از دوره‌های زندگی‌شان تحت تأثیر قرار می‌دهد، زنان بیش از مردان از این اختلالات رنج می‌برند. این اختلالات هیچ دلیل جسمی ظاهری، مانند عفونت یا سرطان ندارد، در عین حال منجر به درد، نفخ و سایر ناراحتی‌ها می‌شود.
عوامل متعدد – بیولوژیکی، روانی و اجتماعی – در ایجاد اختلال عملکردی دستگاه گوارش نقش دارند. اما مطالعات بی‌شماری نشان می‌دهند که استرس در ایجاد اختلال گوارشی می‌تواند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار باشد. رابطه بین استرس محیطی یا روانی و به‌هم‌ریختگی دستگاه گوارش پیچیده و دو طرفه است: استرس می‌تواند باعث وخیم‌تر شدن درد در دستگاه گوارش و بروز سایر علائم شود و برعکس. به همین دلیل در درمان اختلالات عملکردی دستگاه گوارشی اغلب از روش‌های روانشناختی در کنار سایر درمان‌ها – یا حتی با روان‌درمانی به‌تنهایی – استفاده می‌شود.

_ سیستم عصبی روده‌ای به عنوان مغز دوم
عملکردهای حیاتی مانند تنفس، ضربان قلب، فشار خون و دمای بدن از راه سیستم عصبی به صورت خودکار تنظیم می‌شوند. این شبکه پیچیده اعصاب از مغز تا تمام اعضای اصلی بدن گسترش یافته و دارای دو بخش عمده است. سیستم عصبی سمپاتیک که باعث واکنش‌های «جنگ و گریز» می‌شود. سیستم عصبی پاراسمپاتیک که پس از گذشتن از خطر، بدن را آرام می‌کند. هر دو سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک با یکی دیگر از بخش‌های کمتر شناخته‌شدۀ سیستم عصبی خودکار – سیستم عصبی روده که به تنظیم هضم غذا کمک می‌کند، تعامل دارند.
گاهی سیستم عصبی روده را «مغز دوم» می‌نامند، زیرا به همان نوع نورون‌ها و انتقال دهنده‌های عصبی که در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) یافت می‌شود، متکی است. پس از اینکه غذا وارد روده‌ها می‌شود، نورون‌ها سلول‌های عضلانی دستگاه گوارش را ردیف می‌کنند تا یکسری انقباضات روده تولید کنند و مواد غذایی را در امتداد خود رو به جلو سوق دهد و آن را به مواد مغذی و مواد دفع‌شدنی تجزیه کند. در عین حال، سیستم عصبی روده‌ای برای انتقال و تعامل با سیستم عصبی مرکزی از انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین استفاده می‌کند.
این «محور مغز – روده» نشان می‌دهد که چرا محققان علاقه‌مند به درک این موضوع هستند که چگونه استرس روانی یا اجتماعی ممکن است باعث مشکلات گوارشی شود. هنگامی که به فرد آنقدر استرس وارد شود که واکنش جنگ یا گریز را برانگیزد، هضم غذا کند یا حتی متوقف می‌شود تا بدن بتواند تمام انرژی درونی خود را به سمت تهدیدی که حس‌کرده منحرف کند. در پاسخ به استرس‌هایی که شدّت کمتری دارند، مانند صحبت‌کردن در جمع، ممکن است روند هضم غذا کند شود یا به طور موقت مختل شود و باعث درد شکم و سایر علائم اختلالات عملکردی دستگاه گوارش شود. صدالبته این موضوع می‌تواند کاملاً برعکس نیز کار کند: یعنی مشکلات مداوم دستگاه گوارش می‌تواند اضطراب و استرس را افزایش دهد.

_ گزینه‌های روان‌درمانی برای اختلال دستگاه گوارش
مطالعات نشان می‌دهد که چندین نوع روان‎درمانی می‌تواند به بهبود اختلالات دستگاه گوارش کمک کند، یا دست‌کم به افراد در یادگیری مقابله با چنین علائمی کمک کند. اگرچه این تحقیقات محدودیت‌هایی دارند – به ویژه، بسیاری از مطالعات به دلیل استفاده از یک لیست انتظار گروه کنترل مورد نقد قرار گرفته‌اند که این گروه کنترل به محققان اجازه نمی‌دهد تا تأثیرات درمانی توجه پزشکی را مورد بررسی قرار دهند – شواهد موجود نشان می‌دهد که روان‌درمانی‌های زیر ممکن است باعث تسکین‌بخشی اختلالات گوارشی شود.
درمان شناختی رفتاری (CBT). این روش روان‌درمانی به بیماران کمک می‌کند تا افکار و رفتارهای آسیب‌زا را تغییر دهند و مهارت‌های مقابله با آنها را یاد بگیرند تا بتوانند استرس و اضطراب را بهتر مدیریت کنند. روش CBT ممکن است برای کمک به بیماران در مقابله با اختلالات مداوم دستگاه گوارش مفید باشد، ولی در کاهش درد خیر.
آرامش درمانی. این روش شامل تعدادی تکنیکِ طراحی‌شده برای کمک به افراد در آرامش‌یافتن و کاهش واکنش‌پذیری در برابر استرس است. این تکنیک‌ها شامل آرام‌سازی پیشروندۀ عضلات، تجسم و موسیقی آرام‌بخش می‌شوند. برای درمان اختلالات دستگاه گوارش ترکیب آرامش‌درمانی با CBT مؤثر است.
هیپنوتیزم. هیپنوتیزم روده – که ترکیبی از آرامش عمیق با پیشنهادات مثبت متمرکز بر عملکرد دستگاه گوارش است – ممکن است برای افرادی که علائم آنها حتی بدون استرس آشکار رخ می‌دهد مفید باشد.

_ روده حساس
هنگامی که سیستم گوارش شما به راحتی کار می‌کند، تمایل ندارید در مورد آن فکر کنید. به محض اینکه مشکلی در سیستم گوارش پیش می‌آید، روده شما – مانند یک چرخ جیرجیرکنان – ناگهان توجه شما را به خود جلب می‌کند. در واقع روده حساس، منبع اصلی ایجاد اختلال در دستگاه گوارش است: سندرم روده تحریک‌پذیر، رفلاکس معده، اختلال در معده، یبوست، اسهال و گاز اضافی. در ادامه توضیحی دربارۀ علّت ایجاد اختلالات گوارشی بر اثر استرس و اضطراب احساسی می‌آید.
«روده» شما مجموعه‌ای از اعضای بدن است که شامل دهان، مری، معده، روده کوچک و روده بزرگ است – روده غذایی که شما می‌خورید را به مواد مغذی برای زندگی و رشد بدن تبدیل می‌کند. اگر تا به حال ناراحتی در معده، یبوست، سوزش یا ترش‌کردن یا گاز معده را تجربه کرده‌اید، می‌دانید روده چقدر حساس است. این «واکنش‌های روده» می‌توانند دردناک، مختل‌کننده و گاهی شرم‌آور باشند.
خوشبختانه، تقریباً در تمام موارد اختلالات دستگاه گوارش می‌توانید کاری انجام دهید و به همزیستی مسالمت‌آمیزتر و آرام‌تری با دستگاه گوارش خود دست پیدا کنید. شما می‌توانید شایع‌ترین مشکلات از جمله ریفلاکس اسیدی، سوء هاضمه عملکردی، سندرم روده تحریک‌پذیر، یبوست، اسهال و گاز بیش از حد معده را معالجه و پیشگیری کنید.
این گزارش راهکارهایی را برای پیشگیری و درمان سوزش سر دل ارائه می‌دهد که این نشانل اصلی بیماری ریفلاکس معده دستگاه گوارش (GERD) و شایع‌ترین بیماری دستگاه گوارش است. داروهای تسکین‌دهنده درد – از Prilosec و Nexium گرفته تا Zantac و Tums – ایمن‌ترین و سریع‌ترین داروهای درمانی هستند.

منابع:

۱- The Sensitive Gut
۲- The gut-brain connection
۳- Stress and the sensitive gut

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

چرا با افزایش سن رگ‌های بدن سخت می‌شوند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, اخبار پزشکی , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت sciencealert.com

سخت شدن رگ‌ها در پیری روشی برای نگه داشتن آن‌ها است. اما تحقیقات جدید به این پرسش، پاسخ دیگری می‌دهد.

در گذشته دلیل سفت شدن رگ‌ها با افزایش سن، ته‌نشینی کلسیم و دلیلی ناشناس شناخته شده بود. بر اساس آخرین نتایج بدست آمده توسط مولکولی به نام Poly ADP-Ribose این فرایند مورد آزمایش قرار گرفت. Poly ADP-Ribose یا PAR پروتئینی است که به‌هنگام آسیب سلول یا DNA آن ساخته می‌شود و کلسیم را به ذرات درشت‌تر تبدیل می‌کند. سپس این ذرات سخت شده و به دیواره رگ‌ها متصل می‌شوند و باعث کاهش قابلیت ارتجاعی آن‌ها می‌شود. به گفته Cathy Shanahan از لندن، این سخت شدن و یا بیو مینرالیزاسیون برای تولید استخوان بسیار ضروری اما در رگ‌ها بر بیماری‌های قلبی عروقی و سایر بیماری‌های مربوط به کهولت سن تاثیر می‌گذارد.

انتشار PAR در کشت سلول‌های مختلف از جمله بافت خونی انسان، با استفاده از تکنیک طیف سنجی رزونانس هسته‌ای (NMR) قابل بررسی بود. افزایش سن، فشار خون بالا و مصرف دخانیات باعث آسیب به DNA و در نتیجه ساخته شدن این پروتئین می‌شود. سخت شدن رگ‌ها نیز به عنوان یک محصول جانبی از فرایند PAR نیز به شمار می‌رود.
به گفته Melinda Duer از دانشگاه کمبریج، ما هنوز نمیدانیم چه چیزی این فرایند را کنترل و چگونه باید با آن برخورد شود. او همچنین افزود این دستاورد کاملا تصادفی بوده و به کمک آن توانستند یک درمان اساسی پیدا کنند. این درمان بر پایه یک آنتی بیوتیک به نام مینوسایکلین، که برای درمان جوش و آکنه مورد استفاده است پیش می‌رود و می‌تواند به فرایند جلوگیری از سفت شدن رگها سرعت ببخشد. در یک آزمایش کوتاه مدت بر روی موش، این آنتی‌ بیوتیک نشان داد که می‌تواند از تولید PAR جلوگیری کند.

با این حال، همچنان نمیتوان به طور ۱۰۰% از سفت شدن رگ‌ها به دلیل کهولت سن جلوگیری کرد اما یک رژیم غذایی و تغذیه مناسب نقش بسیار مهمی را در برای کاهش احتمال آن دارند.

منابع:

۱- khabaronline.ir

۲- sciencealert.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

نخوردن صبحانه، منجر به سکته قلبی منجر به مرگ می‌شود

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,تغذیه سالم , اخبار پزشکی

 

به گزارش سایت CNN
به گفته محققان آمریکایی نخوردن صبحانه باعث بروز بیماری‌های قلبی عروقی شده و درنهایت ادامه این روند منجر به مرگ بر اثر سکته قلبی می‌شود.
تحقیقات دکتر «وی بائو» و همکاران از دانشگاه اوهایو نشان می‌دهد کسانی که صبحانه نمی‌خورند، در مقایسه با افرادی که صبحانه می‌خورند، ۸۷ درصد بیشتر با خطر بیماری‌های قلبی-عروقی و به‌خصوص سکته قلبی مواجه می‌شوند.
آن‌ها با تحلیل دیتای ۶۵۵۰ آمریکایی ۴۰ تا ۷۵ ساله از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴ به این نتیجه رسیده‌اند که صبحانه مهم‌ترین وعده غذایی روزانه انسان‌ها را تشکیل می‌دهد که نخوردن طولانی‌مدت آن، منجر به بیماری و مرگ می‌شود.

از میان این افراد ۵٫۱ درصد اصلاً صبحانه نمی‌خوردند، ۱۰٫۹ درصد به‌ندرت صبحانه می‌خوردند، ۲۵ درصد برخی از روزها صبحانه می‌خوردند و ۵۹ درصد هم اعلام کرده بودند هرروز صبحانه می‌خورند.
نتایج این تحقیق در مجله کالج قلب و عروق آمریکا منتشرشده است که به گفته دکتر بائو این تحقیق شاهدی بر این موضوع است که صبحانه یکی از مهم‌ترین وعده‌های غذایی روزانه است که نادیده گرفتن آن منجر به مرگ می‌شود.

به گفته وی برخی عوامل مانند دیابت، فشارخون بالا و اختلال در چربی بدن به بیماری‌های قلبی عروقی منجر می‌شود اما حالا باید نخوردن صبحانه را نیز به این فهرست اضافه کرد.
بر اساس آمار بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۶ بیش از ۱۵٫۲ میلیون نفر در جهان بر اثر بیماری‌های قلبی و سکته جان خود را از دست دادند.
محققان می‌گویند اگر قرار است یک وعده غذایی حذف‌شده یا کمتر خورده شود، بهتر است این وعده غذایی شام باشد نه صبحانه!

 

منابع:

۱- khabaronline.ir

۲- edition.cnn.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

همه چیز درباره آرتروز

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,دارونامه ,تغذیه سالم

 

آرتروز (به فرانسوی: Arthrose) یا اُستئوآرتریت (به انگلیسی: Osteoarthritis) بیماری بسیار شایعی است که در تمام مناطق جغرافیایی دیده می‌شود. به این بیماری، ورم مفاصل و استخوان‌ها و آماس مفصلی‌استخوانی هم گفته می‌شود.

آرتروز یک بیماری تخریبی پیش‌رونده در غضروف مفاصل است ولی علی‌رغم نام‌گذاری آن، یک بیماری التهابی نیست (بر خلاف روماتیسم مفصلی) چون التهاب در این بیماری یک عارضه ثانویه می‌باشد.
در آرتروز تحلیل غضروف مفصلی و درگیری استخوان زیر غضروفی داریم که باعث التهاب بافت‌های اطراف می‌گردد. این عارضه ممکن است هر یک از مفاصل را درگیر سازد ولی شایع‌ترین مفاصل درگیر عبارتند از مفاصل دست ،پا، زانو، ران و ستون فقرات. این بیماری بسیار شایع است و در ۲۵٪ ویزیت‌های پزشکان عمومی و ۸۰٪ رادیوگرافی افراد بالای ۶۵ سال دیده می‌شود (البته فقط ۷۰٪ آنان علامت دارند).

_ ساختمان مفصل چیست؟
مفصل جایی است که دو استخوان در کنار هم قرار می‌گیرند. مفصل باعث می‌شود قسمت‌های مختلف بدن نسبت به هم حرکت کنند و حرکت استخوان‌ها در مفصل به علت کششی است که از طریق عضلات به آن‌ها اعمال می‌شود. دو انتهای استخوان‌ها در جایی که با هم مفصل می‌شوند به وسیله پرده بافتی محکمی پوشیده شده که به آن کپسول مفصلی می‌گویند.
در اطراف کپسول مفصلی نوارهای بافتی محکمی قرار دارند که به آن‌ها لیگامان یا رباط می‌گویند و مسئول پایدار کردن مفصل هستند. غضروف یک بافت سخت ولی صاف و قابل انعطاف است که روی انتهاهای استخوان‌ها در محلی که در کنار هم قرار می‌گیرند را می‌پوشاند. مقدار کمی از یک مایع غلیظ و لزج بین دو سر استخوان‌ها و در درون مفصل قرار گرفته که سطح غضروف را لیز کرده و اصطکاک بین دو سطح مفصلی را کم می‌کند و به آن مایع سینوویال Synovial fluid یا مایع مفصلی می‌گویند.
مایع سینوویال به توسط بافت سینوویال ساخته می‌شود. بافت سینوویال لایه‌ای از سلول‌هاست که سطح داخلی کپسول مفصل را فرش کرده است.

_ علت آرتروز یا ساییدگی مفصل چیست؟
آرتروز بیماری مَفصلی است که ابتدا غضروف مفصل را درگیر می‌نماید. غضروف بافتی لغزنده است که انتهاهای استخوان‌ها را در یک مفصل می‌پوشاند. استخوان‌ها داشتن حرکتی آسان بر روی یکدیگر را مدیون غضروف‌های سالم هستند. وظیفه دیگر غضروف‌ها جذب تکانه‌ها در طی حرکات فیزیکی می‌باشد. در بیماری آرتروز غضروف‌ها نازک شده و به‌تدریج در برخی نواحی از بین می‌رود که باعث می‌شود استخوان‌های زیر غضروف‌ها به هم‌دیگر ساییده شوند. نهایتاً درد، التهاب و کاهش حرکت در مفصل به وجود آید. به مرور زمان مفصل شکل طبیعی خودش را از دست می‌دهد و زوائدی استخوانی در لبه‌های آن ایجاد می‌گردد که خود باعث درد و ناراحتی بیشتر می‌شود. برعکس سایر التهاب‌های مفصلی مانند روماتیسم مفصلی، آرتروز تنها مفاصل را درگیر می‌نماید و به سایر اندام‌ها کاری ندارد. روماتیسم مفصلی افراد جوان‌تر را مبتلا می‌کند و ممکن است علاوه بر درگیری مفصل فرد احساس مریضی، خستگی یا تب نماید.
این بیماری معمولا بعد از میان‌سالی بروز پیدا می‌کند و عوامل مختلفی می‌تواند در ابتلا به این بیماری اثرگذار باشد. اما بر اساس آن‌چه در مباحث علمی مطرح است استئوآرتریت در نتیجه کهولت، سن، وزن بالا یا استفاده بیش از حد از مفاصل ایجاد می‌شود.
شایع‌ترین مفاصل درگیر در این بیماری مفاصل دست، ستون‌فقرات و مفاصل تحمل‌کننده‌ی وزن مانند لگن و زانو است.

در صورتی که ابتلا به این بیماری ناشی از صدمات فیزیکی یا بیماری‌ها نباشد، استئوآرتریت اولیه نامیده می‌شود که این بیماری اغلب به دلیل افزایش سن ایجاد می‌شود. با افزایش سن، پروتئین موجود در غضروف مفصلی از بین رفته که سبب لایه لایه شدن آن‌ها و ایجاد شکاف‌های ریز در ناحیه غضروف می‌شود که در نهایت منجر به تخریب کامل غضروف می‌شود. استفاده مکرر مفصلی که غضروف مفصلی آن ساییده شده است به تدریج التهاب غضروف، درد و تورم مفصل را به دنبال خواهد داشت. با از بین رفتن عملکرد غضروف، ما بین استخوان‌ها اصطکاکی ایجاد می‌شود که سبب درد و محدودیت و خشکی در حرکت می‌شود. التهاب غضروف موجب تحریک استخوان‌سازی می‌شود که حاصل این فرآیند ایجاد خارهای استخوانی یا استئوفیت‌ها می‌باشد.

استئوآرتریت ثانویه ناشی از عوامل متعددی چون چاقی، ضربات مکرر، جراحی مکرر، اختلالات متابولیسم، ناهنجاری‌های مادرزادی مفصل، نقرس، دیابت، اختلالات هورمونی و مشکلات ناشی از مشاغل خاص است.

استئوآرتریت زودرس را نیز می‌توان در وزنه‌برداران، فوتبالیست‌ها و کارکنان ارتش به دلیل ضربات مکرر به بافت مفصل (رباط‌­ها، استخوان­‌ها و غضروف مفصلی) مشاهده کرد. استئوآرتریت برخلاف لوپوس یا آرتریت روماتوئید، یک بیماری سیستمیک نیست و تنها درگیری مفاصل در آن وجود دارد.

_ علائم آرتروز
شایع‌ترین علائم استئوآرتریت ( آرتروز )، درد مفاصل است که بتدریج شروع شده و در طول زمان شدت آن بیشتر می‌شود. تغییرات آب و هوا به خصوص سرما و رطوبت ممکن است درد را افزایش دهند.
محدودیت حرکت، خشکی و کاهش انعطاف‌پذیری مفاصل در ابتدای روز بیشتر بوده و بتدریج در طول روز کم می‌شود. البته این خشکی زودتر از خشکی که در روماتیسم مفصلی دیده می‌شود خوب می‌شود و معمولا این بهبود حدود ۳۰ دقیقه زمان نیاز دارد.
تورم و التهاب در مفاصل تحت تاثیر گاهی اوقات ایجاد می‌شود.
تغییر شکل در مفاصل به علت استئوآرتریت ناشایع است اما گاهی اوقات ایجاد می‌شود.
صدا دادن یا ساییده شدن مفاصل در هنگام فعالیت
تعدادی از بیماران ممکن است هیچ‌گونه علائم بالینی نداشته باشند و در عکس ساده تغییرات مفاصل به نفع استئوآرتریت باشد.

استئوآرتریت ( آرتروز ) در ناحیه زانو رایج‌تر است که اغلب به دلیل وزن بالای نیمه‌ی فوقانی بدن و افزایش وزن است. این امر خود موجب تغییر شکل مفصل به صورت خمیدگی به سمت خارج و زانوی پرانتزی می‌گردد. تا کنون درمان موثری جهت درمان این بیماری صورت نگرفته است و درمان‌های دارویی موجود، محافظه کارانه بوده و گاهی پاسخ‌گوی درد، محدودیت حرکت بیمار نیستند. از دیگر روش‌های درمانی در موارد پیشرفت بیماری می‌توان به درمان با سلول‌های بنیادی و تعویض مفصل اشاره کرد که در صورت عدم کنترل بیماری، استئوفیت‌ها در ستون مهره بر روی اعصاب نخاعی فشار آورده و درد شدیدی به همراه گزگز و بی‌حسی ایجاد می‌کند.

_ تست تشخیصی
هیچ تست تشخیصی خونی برای درمان استئوآرتریت وجود ندارد و هدف از درخواست تست‌های خونی رد سایر علل است. رادیوگرافی ساده در تایید تشخیص و رد سایر حالات می‌تواند کمک کننده باشد. روش‌های پیشرفته از قبیل CT یا MRI به ندرت لازم است مگر این‌که تشخیص مورد شک باشد و یا ظن قوی به سایر تشخیص‌ها از قبیل آسیب به منیسک‌ها مطرح باشد.
از رادیوگرافی ساده مفصل می‌توان برای تشخیص یک مفصل مبتلا به آرتروز استفاده کرد که در آن علائم زیر دیده می‌شوند.

کم شدن فاصله مفصلی به عبارت دیگر کم شدن فاصله بین دو سر استخوانی که مفصل را تشکیل داده‌اند.
تشکیل استخوان اضافه در کنار سطح مفصلی استخوان‌ها که به آن‌ها استئوفیت می‌گویند.
افزایش تراکم استخوان در زیر سطح مفصل
ایجاد کیست‌های استخوانی در زیر سطح مفصل
تغییر شکل سطح مفصل و کج شدن امتداد استخوان‌های تشکیل‌دهنده آن

از دیگر تکنیک‌های تشخیصی می‌توان به آرتروسکوپی، جراحی فضای داخلی مفصلی، اشاره کرد. در این روش ناهنجاری‌ها و صدمات وارده به غضروف، رباط‌ها و سایر ساختارهای مفصلی شناسایی شده و در صورت امکان ترمیم می‌شوند. مزیت این روش به جراحی باز، دوره ی نقاهت کوتاه‌تر آن است.

_ درمان
تنها راهکار قطعی موجود برای توقف تخریب غضروف مفصلی و ترمیم آن، کاهش وزن و ممانعت از فعالیت‌های آسیب‌رسان به مفصل است. هدف اصلی درمان، کاهش درد، التهاب و بهبود عملکرد مفصل است. در بیمارانی که درد مشاهده نگردیده است، نیاز به درمان نیست. در بعضی بیماران درمان­‌های محافظه کارانه مثل استراحت، ورزش، کنترل تغذیه، کاهش وزن، فیزیوتراپی، بهبود عوامل شغلی و استفاده از وسایل حمایت‌کننده مثل بریس و عصا کافی است. اما در بیمارانی که اقدامات فیزیکی کافی نیست، درمان‌های دارویی می‌تواند تکمیل کننده باشد. این درمان‌ها به شکل‌های موضعی، خوراکی و تزریق داخل مفصلی تجویز می‌شوند و در صورت ناموفق بودن روش‌های فوق، جراحی الزامی است.
استراحت مفصل و پرهیز از کارهایی که درد را تشدید می‌کند، فشار وارده به مفصل را کاهش داده، درد و تورم را تخفیف می­‌دهد. انجام فعالیت‌های ورزشی تا جایی که سبب بروز درد نشود، مانع پیشرفت آرتروز می­‌شوند. این امر با مکانیزم‌های زیر بدست می‌آید.

بالا بردن قدرت عضلات اطراف مفصل و پررنگ‌تر کردن نقش حفاظتی عضلات
جلوگیری از خشکی مفاصل و بهبود تحریک آن‌ها
کاهش وزن و بالا رفتن استقامت بدنی

_ داروهای تجویزشده‌تان را مصرف کنید
پزشک شما برای‌تان داروهایی را تجویز کرده است که به کنترل درد و سایر علائم آرتروز کمک می‌کنند. همچنین، داروهایی را تجویز کرده است که بر پیشرفت بیماری آرتروز تأثیر بگذارد و آن را کند می‌کند. برای این‌که داروها تأثیرگذاری بیشتری داشته باشند، باید آن‌ها را هما‌ن‌گونه که تجویز شده‌اند مصرف کنید. حتما خودتان می‌دانید که این مورد یکی از بدیهی‌ترین چیزها برای مبارزه با هر بیماری است.

نکات مربوط به مدیریت درد آرتروز و نیز نکات مرتبط با داروها و چالش‌های روزانه را بیاموزید. البته شما باید داروهایتان را نیز مصرف کنید، مگر نه؟ و ممکن است گاهی به‌راحتی مصرف داروها را سرسری بگیرید و آنها را فراموش کنید، اما لزوما نباید این‌طور باشد و شما می‌توانید مصرف داروها را به خود یادآوری کنید. خودتان بهترین روش یادآوری را بهتر از هر کس می‌دانید. این مسئله را در اولویت قرار بدهید. برای مبارزه با آرتروز باید حتما داروهای تجویزشده را طبق دستور پزشک و به‌موقع مصرف کنید.

مسکن خفیف مثل آسپرین و استامینوفن پاسخ‌گوی درد بسیاری از بیماران است که بر طبق مطالعات، دوز کافی استامینوفن در کاهش درد استئوآرتریت زانو با سایر داروهای ضدالتهاب برابری می‌کند و همچنین عوارض کمتری دارد. از سایر درمان‌های موجود، می‌توان لوسیون‌های ضدالتهاب مانند دیکلوفناک رو نام برد. اگر درد بیماری کاهش نیابد، داروی بعدی، ضدالتهاب‌های غیراستروییدی مانند آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن یا مهارکننده‌های مانند سلکوکسیب است.

علاوه بر درمان‌های دارویی خوراکی، درمان‌های دیگری که به بیمار کمک می کنند عبارتند از:
تزریق استروییدها (کورتون) به داخل مفصل برای کاهش درد و التهاب که در سال‌های دور انجام می‌گرفت و با پیدایش درمان‌های جدیدتر و مؤثرتر، به ندرت انجام می‌شود.
تزریق مایع مفصلی مصنوعی (اسید هیالورونیک) به داخل مفصل که به مدت ۳ تا ۶ ماه موجب کاهش درد بیمار می‌شود.
پماد فلفلبرای تسکین درد
فیزیوتراپی: اگر پس از ۶ تا ۸ هفته موجب بهبود درد نشود، احتمالا ادامه آن نیز موثر نخواهد بود.
پیوند سلول‌های بنیادی می‌تواند زانوهای آسیب‌دیده را درمان کند

در صورت درد شدید مقاوم به درمان و عدم امکان جراحی، تزریق هیالورونیک اسید به داخل مفصل کمک کننده است. هیالورونیک اسید به صورت موقت مایع مفصلی را حفظ می‌کند. توان مفصل را افزایش داده و احتمالا روی گیرنده‌های درد اثر مستقیم دارد.

_ درمان جراحی
جراحی در موارد بسیار شدید گزینه انتخابی است که آرتروسکوپی ترمیم پارگی غضروف را بدون جراحی باز میسر می‌کند. در بیمارانی که مفصل دچار تغییر شکل شده خصوصا برخی تغییر شکل­‌های زانو، استئوتومی به کار می‌رود که در این روش قسمتی از استخوان که برهم زنده تعادل است برداشته می‌شود. آرترودز (جوش دادن استخوان­‌ها و ثابت کردن مفصل) و تعویض مفصلی روش‌هایی هستند که در موارد شدید تخریب مفصلی به کار می­‌روند.

_ سلول درمانی
در این شیوه سلول‌های مزانشیم (با نام محصولی مزوسترسل) از ناحیه مغز استخوان جدا شده و به ناحبه دچار عارضه آرتروز تزریق می‌شود. سلول‌های مزانشیم دارای قابلیت تکثیر و تمایز به انواع رده‌های مختلف استخوان‌ساز، غضروف‌ساز و چربی‌ساز می‌باشد. این سلول‌ها با واسطه پیام‌های .شیمیایی حاصل از بافت آسیب‌دیده، به آن ناحیه مهاجرت کرده و تمایز می‌یابد. در نتیجه گزینه مناسبی جهت درمان بیماری آرتروز می‌باشد.

_ رژیم غذایی سالم و سرشار از غذاهای ضدالتهاب داشته باشید
البته رژیم غذایی سالم به همه‌ی افراد توصیه می‌شود. این امری بدیهی‌ست که همه باید غذای سالم مصرف کنند، اما افراد مبتلا به آرتروز، به‌ویژه مبتلایان به آرتروز از نوع التهابی، علاوه‌بر مصرف غذاهای سالم باید بدانند که کدام غذاها به درمان التهاب کمک می‌کنند و کدام غذاها التهاب را افزایش می‌دهند. در این زمینه، می‌توان با آزمون و خطا متوجه این قضیه شد، چراکه آزمون و خطا ارزش مبارزه با آرتروز را دارد.

_ به‌طور مداوم در فعالیت‌های بدنی و ورزشی شرکت کنید
این خیلی مهم است؛ به‌قدری که شاید باید در رتبه‌ی نخست این فهرست قرار می‌گرفت. هرچقدر از اهمیت ورزش و فعالیت بدنی برای بیماران مبتلا به آرتروز سخن بگوییم، کم است. اما باز هم باید خاطرنشان کرد که این روش‌ها ترتیب و اولویتی ندارند؛ بلکه مبتلایان به آرتروز باید همه‌ی این اقدامات را برای مبارزه با آرتروز انجام دهند. ورزش، فعالیت بدنی و تحرک برای تقویت عضلات اطراف مفاصل خیلی مفید است. همچنین، به تقویت استخوان و نیز قوای کلی و سطح انرژی بدن کمک شایانی می‌کنند. ورزش همچنین بر کیفیت خواب، توانایی در حفظ وزن ایده‌آل و سلامت کلی بدن تأثیر به‌سزایی دارد. نباید آن را گزینه‌ای اختیاری درنظر گرفت، بلکه ورزش و فعالیت بدنی برای مبارزه با آرتروز یک الزام است. ورزش و فعالیت فیزیکی را ترجیحا هر روز ولی قطعا به‌طور مرتب انجام دهید.

_ خواب کافی داشته باشید
واقعیت است که مبتلایان به آرتروز با مشکلات خواب دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، اما ازآنجاکه این مشکلات نادیده گرفته می‌شوند، به مشکلات بزرگ‌تری تبدیل می‌شوند. مبتلایان به آرتروز خیال می‌کنند که چاره‌ای برای حل این مشکل نیست. اما باید بدانید که روش‌هایی برای مبارزه با کم‌خوابی وجود دارد. اگر شما هم با کم‌خوابی و مشکلات مرتبط با خواب دست‌و‌پنجه نرم می‌کنید، این مسئله را با پزشک خود درمیان بگذارید. با اینکه واقعیت این است که آرتروز در خواب شما تداخل ایجاد می‌کند، اما باید بدانید که توجه به مشکل کم‌خوابی نیمی از روند مبارزه با آرتروز است.

_ هنگام انجام فعالیت‌های روزانه بر محافظت از مفاصل خود تمرکز کنید
حرکات بدنی نامناسب می‌تواند باعث افزایش درد مفاصل مبتلا به آرتروز شما شود و حتی به مفاصل سالم نیز آسیب وارد کند. باید نسبت‌به محافظت از مفاصل خود هوشیار باشید. درواقع این نکته خیلی فراتر از توجه به وضعیت بدنی مناسب است. محافظت از مفصل عبارت است از استفاده‌ از دستگاه‌های کمک‌کننده هنگام ضرورت و نیاز، برقراری توازن بین کار و استراحت، مراقبت از وزن بدن و نگه داشتن آن در حد ایده‌آل جهت جلوگیری از وارد آمدن فشار اضافی بر مفاصل. این‌ هدف نهایی اصول محافظت از مفاصل است؛ جلوگیری از وارد آمدن فشار بر مفاصل به هر نحو و در هر زمان که ممکن است. این بخش بزرگی از مبارزه با آتروز است.

_ تلاش کنید سطح استرس خود را پایین بیاورید
محققان می‌گویند که استرس می‌تواند برخی از انواع آرتروز، نظیر روماتویید را در افراد مستعد ایجاد کند. بسیاری از مبتلایان به آرتریت روماتویید می‌توانند به اتفاقی اشاره کنند که چند ماه قبل از شروع اولین علائم آرتروز برای آنها رخ داده است و طی آن استرس زیادی متحمل شده‌اند. شاید شما فکر کنید آن اتفاق و ایجاد علائم آرتروز در فرد تصادفی بوده است. چه کسی واقعا می‌داند؟ اما به‌هرحال این نظر پذیرفته شده است که استرس می‌تواند باعث آرتروز شود. از این جهت استرس خواه در بروز آرتروز تأثیر داشته باشد و خواه آن را بدتر کند، باید به تأثیر آن واقف باشید و تا جایی که می‌توانید، استرس خود را کنترل کنید. به‌یاد داشته باشید که این خود بخشی از روند مبارزه با آرتروز است.

_ اگر کمک نیاز دارید، درخواست کنید
محدودیت‌های فیزیکی و کارکردی، بخشی از زندگی یک فرد مبتلا به آرتروز است. هرچقدر هم قصد انکار این مسئله را داشته باشید، به‌هرحال باید قبول کنید که دیگر نمی‌توانید کارهایی را که قبلا انجام می‌دادید، به‌راحتی انجام دهید. آرتروز باعث می شود تا کارهای خانه، خرید و تمیز کردن منزل برای‌تان دشوار شود. فعالیت‌های روزمره‌ و عادی برای‌تان سخت‌تر خواهد بود. وضعیت خوبی نیست. ممکن است مجبور به درخواست کمک شوید. یادتان هست آخرین‌بار دوستان و اعضای خانواده‌تان به شما گفتند اگر کمکی خواستید از آنها طلب کنید. حالا وقتش است. این هم بخشی از روند مبارزه با آرتروز است.

_ هر روز به چیزی «بله» بگویید
آرتروز بر زندگی‌تان سایه می‌اندازد. البته اینکه این سایه تا چه اندازه تیره و بلند است، بسته‌به شدت بیماری متغیر است. ممکن است آرتروز وارد زندگی شما شود و روند عادی زندگی‌تان را مختل کند. وقتی پیشرفت کند و وضع بدتر شود، طبیعتا بر آن کارهایی که نمی‌توانید انجام دهید متمرکز خواهید شد، نه کارهایی که قادر به انجام‌شان هستید. مبارزه با این وضع همان‌قدر اهمیت دارد که مبارزه با جوانب فیزیکی آتروز. وقتی خواستید به چیزی نه بگویید، مبارزه را به خود یادآوری کنید و درعوض بله بگویید. اگر برنامه این شد که به پیاده‌روی بروید (برای ورزش و فعالیت بدنی) بله بگویید، اگر دوست‌تان شما را به ناهار دعوت کرد بله بگویید، اگر یکی از اعضای خانواده شما را به گشت‌و‌گذار در طبیعت و نگاه کردن به آسمان پرستاره و پرندگان دعوت کرد بله بگویید.اینها تنها نمونه هستند، اما جان کلام این است که به‌هرترتیب خود را از درد دور کنید – و این کار را هر روز انجام دهید!

_ هر روز به چیزی «نه» بگویید
بخشی از یادگیری تعامل با آتروز این است که توازن و تعادل را بلد شوید، بدین معنی که حد خود را بدانید و زیاده‌روی نکنید. محدودیت‌های فیزیکی‌ای وجود دارند که واقعیت بیماری شما هستند و شما باید آنها را بپذیرید. اینکه بپذیرید کارهایی هستند که دیگر نمی‌توانید مثل قبل آنها را انجام دهید سخت است. گاهی اوقات، داشتن مهارت نه گفتن نه‌تنها عیبی ندارد، بلکه گاهی حتی لازم و ضروری است. قبول واقعیت بیماری بخشی از برنده شدن در مبارزه با آرتروز است.

_ مشکلات‌تان را پیوسته ارزیابی کنید
بررسی کنید و ببینید که کدام‌یک از چالش‌ها و مشکلات مرتبط با آرتروز که در زندگی‌تان برجسته‌تر هستند، به توجه بیشتری نیاز دارند. مثلا آیا دردتان به‌طور کافی کنترل نمی‌شود؟ آیا افسرده هستید؟ آیا برای انجام کارهای منزل یا در بیرون با مشکل مواجه هستید؟ آیا به‌خاطر هزینه‌ی مراقبت‌های درمانی با مشکلات مالی مواجه هستید؟ حس می‌کنید کسی وضعیت شما را درک نمی‌کند؟ خوب است بدانید برای حل مشکلات، به اولین نفری که باید مراجعه کنید پزشک‌تان است. گرچه پرشک‌تان فورا برای تک‌تک مشکلات‌تان چاره‌ای نمی‌اندیشد، اما قادر به راهنمایی شما خواهد بود یا می‌تواند شما را به کسانی که راه‌حلی برای مشکلات‌تان دارند معرفی کند. این شما هستید که باید مشکلات خود را بیان کنید و آنها را به‌طور روشن بازگو کنید و کمک بخواهید. اگر مشکل را ندیده بگیرید یا لب باز نکنید و آن را مطرح نکنید، هیچ‌کس نخواهد فهمید و مشکل هم به قوت خود باقی خواهد بود. فقط یادتان باشد که گفت‌وگو و استقامات بخشی از روند مبارزه با آرتروز است.

منابع:

۱- fa.wikipedia.org

۲- celltech.ir

۳- chetor.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

لخته شدن خون در پا یا لخته وریدی چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,دارونامه ,تغذیه سالم

 

لخته شدن خون در پا یا همان لخته وریدی که به نام ترومبوز سیاه‌رگی عمقی یا DVT شناخته می‌شود یکی از مشکلات وریدهای پا می‌باشد.

_ لخته شدن خون در پا نشانه چیست؟
‎DVT‏ نوعی بیماری است که در اثر لخته شدن خون در پاها به وجود آمده و جریان خون در رگ‌‏های آسیب دیده را کند می‌کند. اغلب بیماران به دلیل ورم پا ناشی از لخته خون به دکتر واریس یا اورژانس بیمارستان مراجعه می‌نمایند. در نگاه اول علت لخته شدن خون در پا ممکن است مصرف قرص‌های ضدبارداری طی چند روز قبل یا شاید مسافرت طولانی هوایی یا ماشینی بیمار باشد.

گاهی بیماران پس از جراحی و یا سرطان نیز دچار لخته شدن خون در پا یا لخته وریدی می‌شوند. نکته مهم در بیماران مبتلا به لخته وریدی با ورم پا یک طرفه آن‌ست که هر چه سریع‌تر به متخصص واریس پا مراجعه نمایند.

_ لخته شدن خون در ریه
بیمار دچار لخته پا در اولین اقدام از حرکت روی پای مبتلا به لخته وریدی و دچار ورم اجتناب نمایید؛ زیرا خطر حرکت لخته شدن خون در پا و شانس وارد شدن آن به ریه در بیماران دچار لخته وریدهای عمقی چندین برابر می‌شود. این در واقع همان چیزی است که آمبولی ریوی و یا لخته ریوی نامیده می‌شود و تهدید کننده حیات است.

_ علل لخته شدن خون در پا
لخته خون برای جلوگیری از خونریزی در بدن تشکیل می‌شود اما اگر لخته در محل نامناسب و بی‌دلیل ایجاد شود باعث بروز مشکلات جدی می‌گردد.

لخته حالت ژله‌ای یا نیمه جامد دارد که می‌تواند منجر به انسداد در مسیر وریدها شود و جریان خون را با اختلال مواجه کند از طرفی ممکن است تکه‌ای از این جسم نیمه جامد جدا شود و همراه با جریان خون سفر در وریدهای بدن را شروع کند و به نقاطی مثل ریه و… برود و تهدیدی برای زندگی فرد باشد.

لازم است برای پیشگیری از بروز این عارضه علت بروز لخته خون را بشناسیم. شناخت علل، کمک می‌کند به شکل آگاهانه از ایجاد لخته خون بتوان جلوگیری کرد.

عوامل خطر و علل بروز لخته را می‌توان به موارد ذیل خلاصه کرد.

بستری شدن در بیمارستان به علت جراحی یا بیماری و نیز بی تحرکی برای مثل یک مسافرت طولانی، پشت میزنشینی بدون وقفه می‌تواند باعث بروز لخته شود.
جراحی‌های بزرگبه خصوص در ناحیه لگن، حفزه شکمی و زانو می تواند باعث برزو لخته شود.
تعویض مفصل زانو و لگن
شکستگی استخوان یا اسیب شدید به عضلات ممکن است با آسیب به وریدها و در نهایت لخته همراه باشد.
برخی انواع سرطان و درمان سرطان زمینه ساز بروز لخته‌اند.
در دوران بارداری و حتی تا ۳ ماه پس از زایمان خطر بروز لخته بالاتر از وضعیت معمول است.
مصرف قرص یا کپسول کاشت استروژن به منظور پیشگیری از بارداری خطر بروز لخته را افزایش می‌دهد.
هورمون درمانی با استروژن
داشتن تاریخچه مشکل ترومبوز ورید عمقی در گذشته
رگ‌های واریسی
تاریخچه خانوادگی از ترومبوز ورید عمقی یا مشکلات مربوط به لختگی خون در بدن
بیماری‌های قلبی
ورم مزمن در ناحیه پا
چاقی بیش از حد
بیماری التهاب روده‌ها
خشکی بدن
سپسیس
عدم جابجایی و تحرک فیزیکی برای مدت طولانی
انجام عمل جراحی
داشتن ۶۵ سال سن یا بیشتر
استفاده از هورمون‌ها به خصوص برای کنترل بارداری ( در این مورد با پزشک خود مشورت کنید)
داشتن سابقه سکته و یا فلج بودن
استفاده از یک ورودی مخصوص که پزشک برای دادن دارو تجویز کرده است.

_ نشانه‌های وجود لخته خون در پا
۱- قرمزی پا
تغییر رنگ خفیف در پوست ناحیه لخته خون یکی از نخستین نشانه‌های ایجاد لخته خون در پا است. در صورت مشاهده وصله‌های قرمز رنگ پوست در پاهای خود، باید این مساله را با پزشک متخصص واریس در میان بگذارید.

۲- تورم پا
تورم دردناک ممکن است در محل لخته خون شکل بگیرد، مخصوصا اگر لخته در ناحیه قوزک یا ساق پا باشد. این نوع تورم ناشی از لخته خون به روش‌های درمانی مانند استفاده از کمپرس‌های گرم یا سرد واکنشی نشان نمی‌دهد.

۳- افزایش ضربان قلب
با بزرگ شدن اندازه لخته خون، بدن تلاش خود را برای از بین بردن لخته بیشتر می‌کند که نتیجه آن افزایش ضربان قلب است. افزایش ضربان قلب می‌تواند موجب نشانه‌های روانی از جمله اضطراب و هراس شود.

۴- سیاهرگ‌های متورم
گاهی اوقات، یک لخته خون سرسخت خود را از طریق تورم در سیاهرگ‌های سطحی نشان خواهد داد. اگر چنین پدیده‌ای را در دیگر قسمت‌های بدن مشاهده نکردید، حتما باید توجه ویژه‌ای به این نشانه داشته باشید.

_ تشخیص لخته خون در پا
پزشک متخصص واریس اغلب برای تشخیص لخته شدن خون در پا یا لخته وریدی ،از سونوگرافی داپلر برای بررسی ورید پای متورم استفاده می‌کند.

_ خطرات لخته شدن خون در پا
در صورت عدم درمان لخته وریدی یا همان ترومبوز سیاهرگی عمقی ( DVT ) خطرات بالقوه لخته شدن خون در پا عبارتند از: گسترش لخته، رها شدن لخته و ورود به ریه، مشکلات پس از لخته مانند احساس خستگی و سنگینی مداوم پا و ورم پا در اثر لختگی خون و زخم‌های مزمن روی پا

_ درمان قطعی dvt

۱- بستری کردن بیمار مبتلا به لخته وریدی و شروع داروهای تزریقی و همزمان خوراکی وارفارین. در مجموع مصرف وارفارین مشکلات خاص خور را دارد؛ اول این‌که میزان وارفارین در افراد گوناگون متفاوت است. مثلا: ممکن است بیمار دچار لخته خون در پا تنها با مصرف قرص به هدف درمانی برسد ولی بیماری دیگر با مصرف روزانه ١٠ میلی‌گرم به دوز درمانی لخته وریدی نرسد.

مشکل دیگر وارفارین آن‌ست که در هفته‌های اول بصورت هفتگی لازم است، بیمار مبتلا به لخته رگ‌های پا آزمایش دهد تا از تاثیر میزان دارو مطمئن شود. پس از رسیدن به دوز مناسب درمانی، تکرار ماهیانه آزمایش پی تی و ای ان آر ( PT ) و ( INR) لازم می‌باشد.

۲- به برکت معرفی داروهای جدید امروزه جایگزین مناسبی برای وارفارین بنام ریواروکسابان پیدا شده که برای شروع دارو نیاز به بستری بیمار دچار لخته شدن خون در پا یا همان بیماری لخته وریدی نیست. حتی لازم نیست طی دوره درمان آزمایش خاصی از بیمار گرفته شود.
در بیمارانی با لخته شدن خون در پا که بنا به دلایلی از قبل وارفارین مصرف می‌کنند نیز می‌توان به راحتی ریواروکسیبان را جایگزین نمود تا نیاز نباشد ماهیانه پی تی و ای ان آر آن‌ها بررسی شود.
حتی در بیمارانی که ریواروکسابان مصرف می‌کنند، آماده‌سازی ایشان برای جراحی نیز نسبت به مصرف وارفارین ساده‌تر است و فقط یک روز قطع دارو کافی است؛ در حالی‌که وارفارین حدود پنج روز باید کنار گذاشته شود.
بیمارانی که برای آریتمی قلبی و یا بدلیل آمبولی ریوی یا سابقه لخته شدن خون در پا مکرر تحت درمان با وارفارین هستند، می‌توانند با متخصص قلب و عروق جهت تغییر دارو به این داروی جدید مشورت نمایند.

_ احتیاط‌های لازم در صورت داشتن علائم لخته خون
همه این عوامل می‌توانند خطر بروز لخته را بالا ببرند و نیاز هست در صورت داشتن این شرایط برخی احتیاط‌های لازم صورت گیرد.
برای مثال در طی یک پرواز طولانی نرمش‌های لازم انجام شود. در بارداری تحرک کافی داشته باشید و اگر واریس طنابی دارید قبل از بارداری برای پیشگیری از بروز لخته واریس را درمان کنید.
اگر قرص ضدبارداری مصرف می‌شود مایعات بیشتری مصرف کنید و تحرک و پیاده‌روی داشته باشید و همیشه نظر پزشک‌تان را در خصوص روش مناسب برای پیشگیری از بارداری در سنین مختلف جویا شوید.
در زمان جراحی‌های وسیع فیزیوتراپی، نرمش‌های در بستر انجام شود شاید لازم باشد داروی رقیق‌کننده دریافت شود و حتی جوراب واریس یا جوراب بیمارستانی استفاده شود.

_ عوارض لخته شدن خون در پا
لخته خون در پا بسته به محل تشکیل لخته عوارض مختلفی می‌تواند به دنبال داشته باشد. لخته ممکن است در عروق سطحی بروز کند که با تورم و قرمزی و درد در محل بروز لخته توام است.
لخته ممکن است در عروق اصلی و در اصطلاح در عروق عمقی ایجاد شود. لخته های عروق عمقی معمولا خطر بیشتری دارند.
و از جمله عوارض آن‌ها می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد

آمبولی ریوی
جدی‌ترین عارضه شناخته شده برای لخته خون در عروق عمقی است که در نتیجه جداشدن قسمتی از لخته و طی طریق به سمت ریه بروز می‌کند. یک نفر در بین ۱۰ بیمار مبتلا به لخته خون در عروق عمقی (DVT ) درمان شده دچار آمبولی ریوی می‌گردد
علائم آمبولی ریوی که باید نسبت به آن هشدارهای لازم به بیمار داده شود تا در صورت بروز آن‌ها به موقع اقدام صورت گیرد
۱- تنگی‌نفس
۲- سرفه
۳- خلط خونی
۴- تپش قلب ( ضربان قلب بالا)

_ آمبولی چیست؟
به یک شریان مسدود شده در اثر عوامل غیربدنی نظیر لخته خون و یا حباب‌های هوا، آمبولی می‌گویند. بافت‌ها و ارگان‌های بدن به اکسیژن نیاز دارند که این اکسیژن به کمک جریان خون در بدن جابجا می‌گردد. اگر تامین خون به یک ارگان ( به عنوان مثال مغز، قلب یا ریه‌ها) مسدود شود، ارگان مربوطه بخشی از کارکردهای خود را از دست خواهد داد.

_ خطر مرگ در لخته‌های بزرگ
اگر لخته کوچک باشد می‌تواند هیچ علامتی نداشته باشد. لخته با سایز متوسط با درد قفسه سینه همراه است و لخته‌های بزرگ معمولا مشکل آفرین می‌شوند و حتی کشنده هستند.

_ سندرم پس از لخته
تقریبا نیمی از افراد با سابقه لخته خون عمقی سندرم پس از لخته را تجربه می‌کنند. درد، تورم و تغییر رنگ پوست از علایم سندرم پس از لخته است که برای طولانی مدت بجا می‌ماند و ممکن است حتی به زخم در پوست منجر شود.

_ چگونه لخته خون را از بین ببریم؟
پیشگیری و درمان لخته‌های خونی در حالت پایه شامل استفاده از داروهای ضدانعقاد خون می‌شود. البته این داروها در حالت واقعی منجر به انعقاد نمی‌شوند، اما می‌توانند در کاهش قابلیت خون برای ایجاد لخته تاثیرگذار باشند و از بزرگ‌تر شدن لخته‌های موجود در رگ‌ها نیز جلوگیری می‌کنند.

_ درمان لخته خون سه هدف اصلی را دنبال می‌کند:
۱- لخته بزرگ نشود
۲- تکه‌ای از لخته کنده نشود و باعث آمبولی ریوی نشود
۳- لخته جدید تشکیل نشود

_ داروهای ضدانعقاد خون
داروهای ضدانعقاد خون معمولا در بیمارستان‌ها، به خصوص در ۵ الی ۱۰ روز اول پس از انجام تشخیص پزشک مورد استفاده قرار می‌گیرند.
البته احتمال تجویز این داروها برای استفاده در خانه جهت جلوگیری از بروز مشکلات خونی وجود دارد. برای بسیاری از بیماران، درمان خانگی به کمک داروهای ضد انعقاد خون ممکن است تا هفته‌ها، ماه ها یا سال‌ها پس از بستری شدن در بیمارستان ادامه داشته باشد تا از بازگشت لخته‌های خونی به بدن جلوگیری گردد.
پیگیری روند درمانی به کمک این دسته از داروها بخشی کلیدی و مهم از پروسه درمان شماست. حتما داروهای تجویز شده را طبق دستورالعمل پزشک مصرف کنید، در تمام وقت‌های معاینه شرکت کنید و رابطه مناسب و نزدیکی با پزشک خود داشته باشید.
همیشه در صورت تجربه کردن هرگونه علائم مربوط به لخته شدن خون در پا و یا عوارض جانبی داروهای مصرفی با پزشک خود مشورت کنید. همچنین حتما تاریخچه‌ای از داروهای مصرفی در پروسه درمانی خود را داشته باشید تا در بلند مدت بهتر بتوان شرایط کلی و تاثیر داروها در روند درمانی را ارزیابی کرد. حتما در جلسات مشاوره و معاینه با پزشک تمامی سوالات خود را پرسیده و در صورت نگرانی پیرامون هر موضوعی، آن را به اطلاع وی برسانید.

در ادامه مروری بر دسته‌بندی‌های مختلف از داروهای ضدانعقاد خون و دیگر روش‌های درمانی که معمولا توسط پزشکان مورد استفاده قرار می‌گیرند خواهیم داشت:

_ انواع داروهای ضدانعقاد خون
رایج ترین نوع از داروهای ضدانعقاد خون که توسط پزشکان تجویز می‌شوند، هپارین، وارفارین، هپارین با وزن ملکولی پایین و داروهای ضدانعقادی خوراکی هستند.

_ قرص هپارین برای جلوگیری از لخته خون در پا
داروی تزریقی یا خوراکی که با هدف جلوگیری از رشد لخته و یا تشکیل لخته جدید مصرف می‌شود. برخی از داروهای تزریقی زیر جلدی ( اناکساپارین) و یا وریدی ( هپارین) تجویز می‌شوند.
اقلام داروی خوراکی برای مدت ۳ ماه یا بیشتر لازم است مصرف شوند لازم است مدت زمان اشاره شده توسط پزشک معالج به دقت رعایت شود.

_ قرص وارفارین
مصرف داروی وارفارین همراه با انجام آزمایش خون به صورت ادواری صورت می‌گیرد. همه انواع داروهای رقیق‌کننده قابل استفاده در دوران بارداری و شیردهی نیستند.

_ درمان لخته شدن خون در پا
علاوه بر داروهای ضدانعقاد خون، ممکن است به پروسه‌های درمانی دیگری نیز نیاز پیدا کنید. از جمله آن‌ها می‌توان به جراحی، دستگاه‌های ایمپلنت و دیگر داروها و محصولات اشاره کرد.
جوراب واریس: معمولا برای پیشگیری از ورم و درد به بیماران با DVT تجویز می‌شود.
درمان ترومبولیتیک: تجویز داروهای ترومبولیتیک از دیگر اقدامات درمانی است که در صورت ضرورت برای بیمار انجام می‌شود.
فیلترهای ونا کاوا

_ برای رقیق شدن خون در پا چه بخوریم؟
با افزایش سن به یک رژیم غذایی سالم اتکا کنید و وزن خود را کنترل کنید. کنترل فشارخون و نگهداری یک سیستم قلبی عروقی سالم بسیار مهم است. غذاهایی که سرشار از ویتامین K، پتاسیم و منیزیم هستند برای تنظیم جریان خون بسیار مفیدند. سبزیجات برگ سبز، آوکادو، سیب‌زمینی شیرین و موز سرشار از این مواد مغذی هستند.
با این حال، در نظر داشته باشید که ویتامین K می‌تواند با داروهای رقیق‌کنند‌ی خون تداخل داشته باشد، بنابراین از تداخلات دارویی و غذایی اطمینان حاصل نمایید.
همچنین مطمئن شوید که آب کافی و مایعات دیگر می‌نوشید. فقط از نوشیدنی‌های حاوی قند اضافه شده و کافئین بیش از حد اجتناب کنید.

_ درمان خانگی لخته خون
بهتر است برخی از مواد و مکمل‌های گیاهی را برای درمان یا پیشگیری از ایجاد لخته در پا و افزایش بهبودی سلامت قلب‌تان در رژیم غذایی بگنجانید. مواد غذایی، گیاهی و مکمل‌هایی که می‌توانند اثرات ضدانعقادی و ضدالتهابی طبیعی داشته باشند عبارتند از:

– مواد غذایی با ویتامین E و ویتامین D موجود در میوه‌ها، سبزیجات، تخم‌مرغ و انواع خاصی از قارچ‌ها
– ادویه‌جات و گیاهانی مثل سیر، زردچوبه، پونه، فلفل و زنجبیل
– شکلات تلخ اصلی
– میوه‌هایی مانند پاپایا، انواع توت‌ها و آناناس
– عسل
– سرکه سیب
– چای‌سبز
– روغن ماهی و اسیدهای چرب امگا ۳

_ درمان گیاهی لخته‌ی خون در پا
۱- زنجبیل
زنجبیل نقش شگفت‌انگیزی در درمان لخته‌ی خون در پا ایفا می‌کند. فعالیت ضدپلاکتی آن برای افرادی که از ترومبوز ورید عمقی رنج می‌برند یک مزیت محسوب می‌شود. علاوه بر این، در شکستن فیبرین که موجب بیماری می‌شود موثر است. زنجبیل می‌تواند گردش خون در عروق را افزایش دهد. می‌توانید چای ریشه‌ی زنجبیل را ۳ الی ۴ بار در روز بنوشید، و یا از زنجبیل در وعده‌های غذایی‌تان به منظور پیشگیری و درمان لخته‌ی خون در پا استفاده کنید.

۲- سرکه‌ی سیب
سرکه‌ی سیب یک درمان سنتی است که فواید بسیاری در درمان ترومبوز ورید عمقی دارد. سرکه‌ی سیب می‌تواند جریان خون را افزایش دهد و گردش خون را بهبود دهد. بنابراین، می‌تواند لخته شدن، تورم و درد پا را کاهش دهد. ۱ الی ۲ قاشق غذاخوری سرکه‌ی سیب را در یک لیوان آب حل کنید و دو بار در روز از آن بنوشید.

۳- چای سبز
آنتاگونیست‌های قوی ویتامین K هستند، به این معنی که اثرات ضد انعقادی خود را با تداخل در نقش ویتامین K در تشکیل لخته می گذارند. آنتاگونیست های ویتامین K برای جلوگیری از لخته های وریدی و شریانی مناسب هستند.

۴- سیر
اگر مطالعه داشته باشید، حتما می دانید که سیر مزایای بسیاری دارد. سه ترکیب موجود در سیر (آدنوزین، سولفید پارافین، و آلیسین) خواص ضدپلاکتی قوی دارند. اما، اگر داروهای ضدانعقاد مصرف می کنید بهتر است مراقب باشید که باعث خونریزی نشود.

۵- فلفل قرمز
فلفل قرمز فشارخون را متعادل و هم چنین از گردش خون در بدن پشتیبانی می‌کند. کاپاساسین موجود در فلفل قرمز می‌تواند سطح تری‌گلیسیرید و کلسترول در خون را کاهش دهد. این ماده می‌تواند از تجمع پلاکت جلوگیری کند و در نتیجه به حل شدن فیبرین در بدن که در شکل گیری لخته‌ی خون بسیار مهم است کمک کند. فلفل قرمز همچنین می‌تواند سیستم عصبی مرکزی را تحریک کند و عملکرد قلب را بهبود بخشد.

۶- زردچوبه
یک ماده فعال در زردچوبه به نام کورکومین می‌تواند با تاثیر بر روی پلاکت‌های خون از لختگی جلوگیری کند. خواص دارویی زردچوبه نیز در کاهش درد ناشی از لخته شدن خون در بدن تاثیرگذار هستند.
زردچوبه به عنوان یک ماده یا داروی ضدترومبوز یا ضدانعقاد خون عمل می‌کند و همین خاصیت آن نیز در روند شکل گیری لخته خون در رگ ها خلل ایجاد می‌کند.

۷- ارجون کی چال
طبق نظر متخصصین تغذیه، مصرف میوه خاصی به نام ارجون کی چال ( Arjun Ki Chhaal) به‌عنوان یک رقیق‌کننده طبیعی خون به از بین بردن لخته‌های خونی کمک می‌کند.
کافی‌ست این میوه را تهیه کرده، آن را در آب گرم فرو کنید و آب را هر روز صبح مصرف نمایید. این میوه به انقباض قوی‌تر عضله قلب کمک می کند و در نتیجه کارکرد این ارگان بهبود خواهد یافت.

۸- دانه‌های کتان و دانه‌های چیا
این دانه‌های کوچک مملو از اسیدهای چرب امگا ۳ هستند که به جلوگیری از لخته شدن خون در پا و بهبود گردش آن در بدن کمک می‌کند. دانه‌های کتان و چیا از شدت چسبناک بودن پلاکت‌های موجود در خون می‌کاهند. در حقیقت این دانه‌ها می‌توانند ریسک سخت شدن شریان‌های خونی در بدن را کاهش دهند چرا که از جمله رقیق‌کننده‌های طبیعی و مفید برای خون هستند. در درون این دانه‌ها مواد بسیار مفید و مقوی وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به اسید چرب امگا ۳ اشاره کرد.

_ از مصرف زیاد موادغذایی زیر پرهیز کنید
جگر، چایسبز، کلم، اسفناج، کاهو، سس مـایونز، سـویا، روغنسویا، بستنی، شلغم، نخودفرنگی، جعفـری، شـاهی، لوبیا، باقلا، پیاز، مرکبات، گوجه‌فرنگی و پسته

منابع:

۱- iranvein.com

۲- drhsnajafi.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آلزایمر در خواب حمله می‌کند

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , اخبار پزشکی

 

به گزارش سایت sciencealert.com که در تاریخ ۱۴ آگوست ۲۰۱۹ منتشر شده است.

افزایش چرت زدن‌های روزانه می‌تواند یکی از علائم اولیه آلزایمر باشد اما گفتن دقیق دلیل آن دشوار است. برخی می‌گویند آلزایمر باعث اختلال در مناطق تقویت کننده خواب مغز می‌شود اما برخی دیگر می‌گویند کمبود خواب باعث آن می‌شود.

محققان دانشگاه کالیفرنیا با بررسی و تجزیه و تحلیل بافت‌های مغزی ۱۳ بیمار مبتلا به آلزایمر تعریف جدید را ارائه دادند. به گفته آن‌ها این بیماری مستقیما به مناطقی از مغز حمله می‌کند که باعث بیدار نگه داشتن انسان در طول روز می‌شود.
به گفته Jun Oh نویسنده اصلی مقاله: این تعریف بسیار قابل توجه است زیرا تنها یک هسته مغز را از بین نمی‌برد و به کل شبکه حمله می‌کند.

Jun Oh و همکارانش معتقدند که افزایش چرت زدن‌های روزانه به دلیل کم خوابی شب گذشته نیست و به خاطر تحلیل رفتن مستقیم نورون‌های تقویت کننده بیداری است. با نگاهی به بافت مغز این تیم دریافت که در سه بخش تقویت کننده بیداری در مغز میزان تولید پروتئین تاو افزایش یافته است. این ۳ بخش شامل Locus Coeruleus، هیپوتالاموس جانبی و هسته توبروما میلاری بوده که به طور شگفت آوری ۷۵ درصد نورون‌های خود را از دست داده بودند.
به گفته متخصص Lea Grinberg، در همان مراحل ابتدایی بیماری تجمع پروتئین‌های تاو سبب تحلیل رفتن این تقویت کننده‌ها شده است. در میان بسیاری از تلفات نوعی نورون در هیپوتالاموس جانبی بود که نوروپپتیدی به نام orexin تولید می‌کند. این نورون نقش مهمی در بیداری دارد. هنگامی که این نوروپپتید در موش‌ها حذف شود علائمی مانند اختلال خواب‌های انسانی از خود نشان می‌دهند. تحقیقات نشان داد که در بیماران مبتلا به آلزایمر orexin عملا نابود شده و همچنین فراوانی نورون‌های تولید کننده آن نیز تا ۷۱ درصد کاهش یافته بود.

در حالی که آلزایمر بیشتر با مشکلات حافظه همراه است اما اختلالات خواب یک مشکل شایع بوده و می‌تواند خیلی زودتر ظاهر شود. به همین دلیل دانشمندان به دنبال پیدا کردن ارتباطی دقیق بین چرت زدن بیش از حد و آلزایمر هستند تا بتوانند به تشخیص سریع‌تر این بیماری کمک کنند.

منابع:

۱- khabaronline.ir

۲- sciencealert.com

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

کشفی عجیب و غریب در ارتباط با استخوان‌ها

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , اخبار پزشکی

 

به گزارش سایت sciencealert.com که در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۹ منتشر شده است.

هنگام مواجهه با یک تهدید، هورمون‌ها بدن را در حالت آماده باش برای یک نبرد یا فرار سریع آماده می‌کنند. این فرایند به “جنگ یا پرواز” معروف است. برای چندین دهه تصور می‌شد این پاسخ توسط هورمون‌هایی مانند آدرنالین هدایت می‌شود. اما اکنون به نظر می‌رسد که این پیام‌ها می‌توانند از مکانی غیرمنتظره و از سوی اسکلت بدن ناشی شوند.
معمولا از مواد شیمیایی مانند کورتیزول و آدرنالین به عنوان بالا برنده ضربان قلب و محرک عضلات یاد می‌شود. اما در واقع نقش اصلی را می‌تواند استئوکلسین پروتئین متصل کننده کلسیم توسط استخوان‌ها بازی کند.
به عنوان یک پاسخ به استرس‌های شدید، استروئیدها توسط غدد درون ریز بدن آزاد می‌شوند که موجب تولید یک آبشار عظیم از مواد شیمیایی مختلف در بافت‌های بدن می‌شود. اما محققان آمریکا و انگلیس بر این باورند که سرعت این فرایند کند بوده و نمی‌تواند پاسخ جنگ یا فرار را توضیح دهد.
Gerard Karsenty متخصص ژنتیک از دانشگاه کلمبیا می‌گوید: اگرچه قطعا این امر را نمی‌توان نادیده گرفت که هورمون‌های گلوکوکورتیکوئیدی به هنگام پاسخ به استرس شدید باعث درگیر شدن بدن می‌شوند، اما گفتنی است سایر هورمون‌ها به خصوص پپتیدها می‌توانند در این امر دخیل باشند. به همین دلیل به دنبال پروتئینی رفتیم که از سلول‌های استخوانی ترشح و می‌تواند تاثیر بالقوه و آنی بر متابولیسم بگذارد. استخوان‌ها به منظور دفاع از ارگان‌های بدن تکامل یافته‌اند مانند جمجه که برای حفاظت در برابر ضربات شکل گرفته است. با این وجود می‌توان عملکردهای هورمونی استئوکالسین را توجیه کرد.

استئوکلسین به هیچ وجه علم جدید بشمار نمی‌رود و بیش از نیم قرن است که دانشمندان به وجود آن پی برده‌اند و همچنین در سال‌های اخیر دریافته‌اند که می‌تواند با تاثیر بر سطح گلوکز به تنظیم انرژی کمک کند. در یک آزمایش که بر روی موش‌ها صورت گرفت، در یک مدت ۴۵ دقیقه‌ای از استرس میزان هورمون استئوکلسین در خون افزایش پیدا کرد در صورتی که سایر هورمون‌های استخوانی مقدارشان ثابت ماند. برای اطمینان که این اتفاق در انسان‌ها نیز صورت می‌گیرد، تیم تحقیقاتی آزمایشی را بر روی یک فرد انجام داد تا از نتیجه بدست آمده مطمئن شود، و درست همین گونه بود.
به گفته Karsenty نتایج بدست آمده از استئوکلسین می‌تواند مشاهدات گذشته در مورد پاسخ پرواز یا جنگ در مورد انسان‌ها و موجوداتی که فاقد گلوکوکورتیکوئیدها بودند را توجیه کند.

 

منابع:

۱- khabaronline.ir

۲- sciencealert.com

1
1 97 98 99 100 101 164