هنگامی که اخبار درباره « سیستم‌ایمنی مغز » اطلاعاتی منتشر کرد و دیگران را آگاه کرد، در قالب یک نامه در مجله طبیعت ماه گذشته مورد بررسی قرار گرفت. برای بسیاری از بیماران ام‌اس این بررسی مهم بود زیرا آنها می‌خواستند بدانند که آیا این داستان واقعی‌ست یا خیر.
البته گزارشات مربوط به اتصال سیستم لنفاوی در مغز به تازگی کشف نشده است بلکه چند سال قبل این موضوع به‌صورت تئوری مورد بررسی قرار گرفته بود.
اما این کشف واقعا برای افراد مبتلا به ام‌اس (و سایر شرایط عصبی) به چه معنی‌ست؟
در اینجا یک سری گزارشات خوب مربوط به کشف تازه وجود دارد. که شاید می‌تواند کمی خشک و علمی باشد.
و همین‌طور برای افرادی که مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس هستند، چه معنی دارد؟
صادقانه – فعلاً، حداقل – چیز زیادی نیست. اما می‌تواند چیزی برای محققین باشد.
اندکی به پیشینه سیستم لنفاوی می‌پردازیم: سیستم لنفاوی برخلاف رگ‌های خونی، سیستم عروقی نمی‌باشد و خون را انتقال نمی‌دهد. و در عوض آنها مایع بینابینی (مایع موجود بین سلول‌ها) و ماکروفاژها را از بافت به غدد لنفاوی می‌رسانند، که از طریق خوشه‌ها در کل بدن توزیع می‌شوند.
غدد لنفاوی جایی قرار دارند که با عفونت‌ها مبارزه می‌کنند( به این فکر کنید که پزشک چگونه علائم عفونت را در غدد لنفاوی متورم در گردن، زیر بغل و جاهای دیگر بررسی می‌کند) و بقایای آنتی‌ژن نابود و نابود می‌شود.
مدت‌ها تصور می‌شد که سیستم عصبی مرکزی سیستم لنفاوی ندارد.
پس چگونه ممکن است آنتی‌ژن را از مغز به غدد لنفاوی منتقل کنند؟
گلبول‌های سفید خون چگونه راه خود را از درون مغز به گردش در می‌آورند؟
این سؤالات برای بعضی از دانشمندان منشأ حدس و گمان بزرگی بود. اما برای بسیاری از متخصصان مغز و اعصاب بدون هیچ هدف در نظر گرفته شده بود.
اما این کشف انجام شده و به تایید رسیده است. حال؛ برای افراد مبتلا به ام اس چه کار خواهد کرد؟
پاسخ متاسفانه نامشخص است. زیرا کارهای بیشتری برای درک آن باید انجام شود. همه روش‌های اصلاح‌کننده بیماری ام‌اس در حال حاضر به فعالیت ایمنی بدن هدایت می‌شوند ، و متخصصین انتظار دارند که در آینده نزدیک روش‌های درمانی جدید نیز به سمت سیستم‌ایمنی بدن هدایت شود. اما هر قطعه‌ای از این پازل، تصویر روشنی از این بیماری به متخصصین می‌دهد و در نتیجه شانس بیشتری برای موفق شدن درباره مبارزه با این بیماری را بوجود می‌آورد.
زمانی که چشمان شما در حال سوزش، خارش و خستگی است. این یک بیماری شایع است اما به ندرت جدی می‌باشد. شما می‌توانید برای جلوگیری یا رفع این مشکل اقدامات ساده‌ای انجام دهید.
اگر روش‌ها کارایی نداشتند، و اگر احساس می‌کنید این علامت‌ها می‌تواند نشانه وضعیت وخیم‌تری باشد که به درمان نیاز دارد به پزشک مراجعه کنید.
به‌ویژه در صورت سردرد یا مشکلات دیگری مانند:
ناراحتی چشم؛
دوبینی؛
تغیرات بزرگ در بینایی؛
چه چیزی باعث این موضوع می‌شود؟
هر عملی که نیاز به استفاده شدید از چشم داشته باشد می‌تواند باعث خستگی شود.
برخی از رایج‌ترین آنها عبارتند از:
خواندن
نوشتن
رانندگی
اگر به نور روشن نگاه کنید یا در مکانی که خیلی کم نور است، ممکن است دیدتان خسته شود.
اگر به مدت طولانی به کامپیوتر ، موبایل یا کنسول بازی خیره شوید، چشمان شما خسته می‌شود. پزشک چشم ممکن است این حالت را سندرم بینایی کامپیوتریا فشار چشم دیجیتال بنامد. این حالت بیشتر افرادی را که یک مورد از این موارد را استفاده می‌کنند تحت تأثیر قرار می‌دهد. برخی مطالعات تخمین می‌زنند که علائم چشمی مربوط به استفاده از رایانه ممکن است مسئول ۱۰ میلیون مورد مراجعه به چشم پزشک در سال باشد. و انتظار می‌رود این مشکل بیشتر شود زیرا اکثر مردم از تلفن‌های هوشمند و سایر دستگاه‌های دیجیتالی دستی استفاده می‌کنند، که چشم شما مجبور به کار سخت‌تر از حد معمول می‌شود زیرا آنها سعی می‌کنند روی کلمات ریز تمرکز کنند.
دستگاه‌های دیجیتالی نیز ممکن است با خستگی چشم مرتبط باشند زیرا تمایل دارید که در زمان مشاهده صفحه رایانه کم‌تر پلک بزنید. مردم معمولاً در هر دقیقه ۱۸ بار پلک می‌زنند. این به‌طور طبیعی چشم را ریفرش می‌کند. اما مطالعات نشان می‌دهد که افراد فقط در هنگام مشاهده‌ی رایانه یا دستگاه دیجیتالی تقریباً نیمی از حد طبیعی را پلک می‌زنند. که می‌تواند منجر به خشکی، خستگی، خارش و سوزش چشم شود.
علائم چیست؟
مراقب موارد زیر باشید:
چشمان دردناک یا تحریک شده؛
مشکل در تمرکز؛
چشمان خشک یا آبکی؛
تاری دید یا دوبینی؛
افزایش حساسیت به نور؛
درد در گردن، شانه‌ها، یا کمر؛
این علائم می‌تواند بهره‌وری شما از زندگی را کاهش دهد. اگر ساعت‌های طولانی بیدار بمانید، مشکل را بدتر می‌شود. خوابیدن، چشم شما را با مواد مغذی اساسی رفرش می‌کند. کمبود خواب ممکن است منجر به سوزش مکرر چشم شود.
چگونه می‌توان از خستگی چشم جلوگیری کرد؟
چند تغییر ساده در:
صفحه رایانه شما:
آن را با فاصله ۲۰-۲۶ اینچ ( ۵۶٫۸- ۶۶٫۰۴ سانتی‌متر) از چشم خود و کمی پایین‌تر از سطح چشم قرار دهید.
مرتباً گرد و غبار و اثر انگشت را از سطح تمیز کنید. لکه‌ها می‌توانند کنتراست را کاهش داده و مشکلاتی مانند تاری و بازتاب ایجاد کنند.
صفحه‌هایی را انتخاب کنید که شیبدار و چرخان باشند.
از یک فیلتر تابش برای صفحه نمایش استفاده کنید.
محیط کار شما:
برای رهایی از تابش خیره‌کننده و بازتاب‌های شدید، روشنایی را تغییر دهید.
از یک صندلی قابل تنظیم استفاده کنید.
یک نگهدارنده مدارک را در کنار صفحه رایانه خود قرار دهید.
عادات کاری شما:
قانون ۲۰-۲۰-۲۰ را امتحان کنید. هر ۲۰ دقیقه، به مدت ۲۰ ثانیه به جسمی در حدودفاصله ۲۰ فوت نگاه کنید.
یادداشت “چشمک زدن” را بنویسید وروی رایانه خودبه عنوان یادآوری قرار دهید.
استراحت منظم بین کار با رایانه قرار دهید.
روتین مراقبت از چشم:
یک حوله نمناک را که در آب گرم خیس شده است روی چشم‌های خسته و خشک بمالید (چشم خود را بسته نگه دارید).
از اشک‌های مصنوعی برای رفرش چشمان‌تان هنگام خشک شدن استفاده کنید.
برای جلوگیری از خشکی چشم در خانه، از دستگاه برای فیلتر کردن گرد و غبار هوا و یک مرطوب کننده استفاده کنید تا رطوبت به هوا اضافه شود.
اگر خستگی چشم یا درد دارید، به پزشک چشم مراجعه کنید تا مطمئن شوید که وضعیت پزشکی وخیمی نیست.
اگر مشکل از بین نرفت، برای ویزیت کامل چشم مراجعه کنید. پزشک می‌تواند اطمینان حاصل کند که علائم شما با مشکلی مانند عدم تعادل عضله چشم یا خشکی چشم ارتباط ندارد. او همچنین می‌تواند با معاینه از عینک یا لنز تماسی شما مطمئن شود که نمره آن به روز است و برای استفاده از رایانه مناسب است یا خیر.
افرادی که تحت درمان سرطان قرار می‌گیرند با چندین علائم جسمی و روحی دشوار روبرو هستند، اما مورد خاصی که بسیار زجرآور است کمبود خواب است. خوب خوابیدن فرد را از خستگی روز، تحریک‌پذیری و مشکل عدم تمرکز کافی برای انجام هر کاری، رها می‌کند، کمبود خواب مخصوصاً در روزهایی که ملاقات با پزشک ندارید، ناراحت کننده است. بیدار شدن از خواب در وسط شب از لحاظ روانشناختی یک مشکل محسوب می‌شود زیرا ساعات آرام شب اندکی باعث دورشدن شما از نگرانی‌های مربوط به سرطان و سایر عوامل استرس‌زا در زندگی می‌شود.
با توجه به ناراحتی ناشی از نخوابیدن، بی شک افراد بی‌خواب به دنبال راه‌حل هستند. فقط با یک جستجوی در گوگل، یا مکالمه با یک دوست یا سؤال از داروخانه دربارۀ راهکاری برای بی‌خوابی احتمالاً پیشنهاد استفاده از CBD (کانابیدیول) یا ملاتونین می‌دهند. هر دو مکمل به‌طور گسترده‌ای در بازار عرضه شده‌اند و وعده می‌دهند که به افراد کمک می‌کنند تا بدون دردسر ارائۀ نسخۀ پزشک، به خوبی استراحت کنند. هر دو روش درمانی که مورد توجه مردم هستند طبیعی محسوب می‌شوند.
اگر برای مقابله با بی‌خوابی یکی از این گزینه‌ها را در نظر می‌گیرید، مهمترین چیزی که باید بدانید این است که از آنجا که مکمل‌ها توسط سازمان غذا و دارو تهیه و ساخته نشده‌اند، کنترل کیفیت و نظارت بر این محصولات وجود ندارد. در حقیقت، مطالعات نشان داده‌اند که درصد بالایی از این مکمل‌ها، دقیقاً حاوی آن چیزی نیستند که برچسب روی آن نشان می‌دهد. ضایعات مکمل همراه با با سایر آرام بخش‌ها یا با افزودن مواد شیمیایی برای کمک به ماندگاری، بو، قوام و غیره ممکن است عوارض جانبی جدی مانند آسیب ریه به همراه داشته باشد، زیرا اخیراً خبرهایی درباره مضرات مواد استنشاقی نشان داده شده است.
از زمان ثبت مزرعه بیل در سال ۲۰۱۸ ، CBD بطور قانونی می‌تواند از گیاه شاهدانه (از خانواده گیاه ماری جوانا) به دست آید. قسمت روانگردان گیاه ماری جوانا یا THC بیش از آنچه شما برای خوابیدن نیاز دارید می‌تواند باعث ایجاد تغییر ناگهانی در تفکر شود و برای بعضی از افراد محرک اضطراب است (و برای خواب خوب نیست). محصولات CBD موجود در بازار جدید هستند و هنوز تقریبا هیچ تحقیقی در مورد اینکه آیا CBD به درمان بی‌خوابی در بیماران مبتلا به سرطان کمک می‌کند یا خیر و آیا در طول درمان سرطان این ماده خطر دارد یا خیر انجام نشده است. اگر قصد استفاده از یک مکمل CBD را دارید، حتما با انکولوژیست (متخصص سرطان) خود صحبت کنید.
در مراقبت‌های پزشکی از ملاتونین بیشتر استفاده شده است، در درجه اول به این دلیل که همیشه قانونی بوده است، و همچنین به این دلیل که تحقیقاتی انجام شده است ونتایج آن تحقیقات استفاده از ملاتونین را برای اصلاح اختلالات ریتم شبانه روزی، شرایطی که در آن فرد روزها خواب است و شب‌ها بیدار مفید می‌دانند. اگر از ملاتونین برای بی‌خوابی استفاده شود، توصیه می‌شود دو ساعت قبل از خواب شود، زیرا هدف این نیست که فوراً احساس خواب آلودگی کنید، بلکه تنظیم مجدد ریتم شبانه‌روزی هدف است، به این معنی که ملاتونین در زمان مناسب از چرخۀ شبانه روز در بدن آزاد شود.
برای کمک به خوابیدن آیا استفاده از این مکمل‌ها بهتر است یا مصرف داروهای تجویزی مثل آمبین یا لونستا؟ مکمل‌ها همچنان با عوارض جانبی همراه هستند (آرام‌بخشی، گیجی، افتادن و تداخل‌های دارویی)، مکمل‌ها ممکن است گران‌تر از داروهای نسخه‌‌ای باشند و هیچ تضمینی وجود ندارد که مواد «طبیعی»بودن بهتر است. در واقع، بهترین دارو برای بی‌خوابی به هیچ وجه دارو یا مکمل نیست، بلکه نوعی از درمان به نام «درمان شناختی رفتاری برای بی خوابی (CBT-I)» است. این روش درمانی، که با تحقیقات و توسط یک درمانگر حرفه‌ای انجام می‌شود، بر بهداشت سالم تأکید دارد. اگر به CBT-I درمانی دسترسی ندارید، هنوز هم می‌توانید بهداشت خواب خود را تغییر دهید و آن را بهتر کنید.
برای خواب بهتر، برنامه روزانه خود را طوری تنظیم کنید که استراحت نیروبخش در شب برایتان در اولویت باشد:
هر روز در یک ساعت مشخص از رختخواب خارج شوید (زنگ ساعت مفید است) و بگذارید چشمان شما در معرض نور صبح قرار بگیرد. نور صبح ملاتونین موجود در بدن شما را دوباره تنظیم می‌کند.
هر نوع کافئین می‌نوشید، فقط آن را در صبح بنوشید.
روزها بیرون بروید و پیاده‌روی کنید، ورزش به معنای واقعی کلمه دارویی برای خواب است.
برنامه روزانه را با توجه به مدیریت سرطان انجام دهید، قرار ملاقات‌ها، تحقیقات، پرداخت‌های بانکی در اوایل روز انجام دهید و بعد از شام درباره‌ی سرطان صحبت نکنید تا موقع خواب به آن فکر نکنید.
یک کاغذ و قلم کنار تخت بگذارید و اگر نگرانی یا سؤالی دارید، آن را بنویسید، بهتر است آن نگرانی یا سوال روی کاغذ باشد تا توی سر شما.
در جایی خنک، آرام و تاریک بخوابید و حداقل یک ساعت قبل از خواب تمام دستگاه‌های الکترونیک را خاموش کنید، نور آنها چرخه شبانه‌روز شما را مختل می‌کنند.
در مورد خواب خود با پزشک خود صحبت کنید و اینکه بپرسید آیا ممکن است نیاز به ملاقات با یک متخصص داشته باشید. اگر خواب شما در اثر افسردگی بالینی یا اختلال اضطراب مختل شده باشد، پس درمان روحیه و رفع نگرانی، داروی مناسب خواب خواهد بود.
ابتلا به سرطان به اندازه کافی دشواری دارد، پس در اولویت قرار دادن تلاش برای مدیریت اختلالات خواب عادلانه به نظر نمی‌رسد. اما تلاش کردن برای خواب بهتر بسیار ارزش دارد! احساس آرامش در صبح باعث می‌شود که در طول روز حس کنید می‌توانید از عهده کارها برآیید. بیمارانی که درمان شده‌اند اظهار داشتند که مهارت‌هایی که در طی درمان سرطان به دست آوردند تا مدت‌ها پس از پایان درمان هم مفید هستند. یکی از بیماران سرطانیِ درمان‌شده می‌گوید: «من نمی‌خواستم با سرطان مقابله کنم، اما چیزهای خیلی زیادی راجع به مراقبت از خود به من یاد می‌داد، اگر به عادت‌های خوابم توجه داشته باشم، انرژی من خیلی بیشتر است و هیچ قرص کانلاً مناسبی برای خواب وجود ندارد. با این تلاش‌ها می‌دانم که بالاخره خواهم خوابید، مخصوصاً اگر روزهایم شلوغ باشد.»
علائم صدا دادن یا تق تق زانو می‌تواند نشان‌دهنده ایجاد مشکلات خاص برای مفصل زانو باشد. یکی از فاکتورهای تعیین کننده اصلی درباره اینکه صدا دادن یا تق تق کردن نشان‌دهنده ایجاد مشکل برای مفصل زانو است، همراه بودن این صدا با درد است. صدا دادن یا تق تق کردن زانو در صورتی که با درد همراه نباشد معمولاً نشان‌دهنده وجود یک مشکل جدی در مفصل نیست.
صدا دادن مکانیکی
بیماران ممکن است با مواردی از صدا دادن مفصل مواجه شوند که در اصطلاح به آن «علائم مکانیکی» گفته می‌شود. در این حالت فرد ممکن است گاهی اوقات احساس کند که چیزی در داخل مفصل زانو گیر افتاده است و با خم شدن زانو به سمت جلو و عقب صدا می‌کند. این نوع از علائم مکانیکی اغلب نشانه‌ای از فرسایش مینیسک یا شل شدن یک تکه از غضروف در داخل مفصل است. مینیسک پاره شده یا غضروف شل شده ممکن است باعث ایجاد مشکل در حرکت زانو به سمت جلو و عقب و در نتیجه صدا دادن مفصل زانو و نگرانی فرد شود.
صدای ترق و تروق (صدای شکستگی)
صدای ترق و تروق اصطلاحی است که برای توضیح صدای خرد شدن شنیده شده در هنگام خم شدن زانو به سمت جلو و عقب استفاده می‌شود. امکان شنیدن این صدا در بین بیماران دارای آسیب‌دیدگی غضروف همچون افراد مبتلا به نرمی کشکک زانو (کندرو مالاسی) یا در بیماران دارای مشکل فرسایش غضروف همچون افراد مبتلا به آرتروز زانو وجود دارد. بر خلاف صدا دادن مکانیکی که در آن احساس گیر افتادن چیزی در محل زانو وجود دارد، مشکل صدای ترق و تروق یک مشکل جدی‌تر برای افراد می‌باشد.
صدای ترق و تروق را می‌توان ساده‌تر از شنیدن آن احساس کرد. به این منظور روی لبه یک میز نشسته و زانوهای خود را از میز آویزان کنید. سپس به آرامی زانوی خود را به سمت جلو و عقب خم کنید و کف دست خود را بر روی بخش جلوی زانو قرا دهید. به این ترتیب می‌توانید احساس ترق و تروق را زیر دست خود احساس کنید.
صدا دادن زانو در صورتی که با درد همراه باشد می‌تواند نشانه آسیب به تاندون‌ها، لیگامنت‌ها یا بافت غضروفی زانو باشد. در صورت مشاهده این علامت حتما به پزشک متخصص مراجعه نمایید.
علت و دلایل صدا دادن زانو
رایج ترین دلایل صدا دادن زانو به شرح زیر هستند:
نرمی کشکک زانو
شرایطی است که در آن غضروف زیر کشکک زانو شروع به تحلیل و از بین رفتن می‌کند. با تحلیل رفتن غضروف، سطح کشکک زانو می‌تواند نرم شود. به این ترتیب سطح کشکک به سر استخوان فیمور ساییده شده و باعث ایجاد صدا و ترق و تروق می‌شود.
پارگی مینیسک
در بدن انسان دو مینیسک بین انتهای استخوان فیمور و سر استخوان درشت نی کشیده شده و وجود دارند. مینیسک‌ها شبیه دیسک‌های سی (C) شکل هستند که عملکرد حمایت از زانو و حفاظت از سطح غضروف را بر عهده دارند. به خاطر اینکه مینیسک بین دو استخوان قرار دارد، پارگی مینیسک می‌تواند به سادگی باعث صدا دادن مفصل زانو یا چرخش، پیچ خوردن و خارج شدن آن از حالت عادی شود.
نقص غضروف
استخوان‌های زانوی انسان با یک لایه ضخیم از غضروف مفصلی پوشانده شده است. به هر حال صدمه‌های وارد شده به مفصل زانو یا ابتلا به بیماری‌های خاص مثل استئوکندریت دیسکان (OCD) می‌تواند باعث ایجاد نقص یا سوراخ در لایه غضروفی زانو شود. اگر شما دچار نقص در لایه غضروفی شوید، سطح مفصل زانو دیگر هموار نخواهد بود و صدای ترق و تروق یا شکستگی از آن شنیده خواهد شد.
بی‌ثباتی استخوان کشکک
استخوان کشکک در یک حفره در بخش جلوی استخوان فیمور قرار دارد. در عمل محل این استخوان باید دقیقاً در مرکز این حفره قرار داشته باشد. گاهی اوقات استخوان کشکک از محل صحیح خود خارج شده یا به یک سمت منحرف می‌شود. این مسئله یک مشکل بسیار جدی است که نیازمند بررسی توسط متخصص ارتوپدی دارای تجربه خاص در ارتباط با مشکلات استخوان کشکک و بی‌ثباتی یا قرارگیری نامناسب آن می‌باشد.
استئو آرتریت
طبق تعریف، استئو آرتریت یا آرتروز نشان‌دهنده از بین رفتن یا نازک شدن غضروف قرار گرفته در انتهای استخوان‌ها می‌باشد. غضروف در حالت عادی به‌طور باور نکردنی نرم است. با پیشرفت بیماری استئو آرتریت غضروف دچار تغییر شده و این تغییرات باعث سفت شدن و خشکی با اهمیت غضروف‌های موجود در سطح مفصل زانو می‌شود. گاهی اوقات غضروف حتی می‌تواند از استخوان جدا شده و یک نقص یا حفره در آن ایجاد کند. به این ترتیب با حرکت استخوان‌ها به سمت یکدیگر، ناهنجاری و مشکل ایجاد شده در سطح مفصل به خاطر تغییرات غضروف می‌تواند باعث ایجاد صدا در مفصل زانو شود.
علاوه بر دلایل ذکر شده فوق، بعضی از دلایل دیگر نیز وجود دارند که می‌توانند باعث صدا دادن و تق تق کردن مفصل زانو شوند، اما این دلایل کم‌تر در بین افراد مشاهده می‌شوند. در بسیاری از مواقع دلایل ذکر شده فوق باعث ایجاد صدا در محل مفصل زانو به همراه درد می‌شوند. اگر مفصل شما صدا داده و درد احساس می‌کنید یا در این ناحیه ورم ایجاد شده است، لازم است هر چه سریع‌تر با پزشک خود در این رابطه ملاقات نمایید.
به هر حال بعضی افراد نیز بدون احساس درد با صدا دادن مفصل زانو مواجه هستند. گاهی اوقات این صدا دلیل مشخص و شناخته شده ندارد. در بسیاری از موارد این شرایط یک مسئله عادی محسوب می‌شود و به همین خاطر نیازمند درمان خاص نیست.
راه‌ها و روش‌های درمان
صدا دادن و تق تق زانوها معمولاً نشانه وجود مشکلات جدی در ارتباط با سلامتی فرد نیست. به هر حال، اگر این سر و صدا با درد یا سایر علائم ناراحت‌کننده همراه باشند، لازم است که به آنها توجه شود. در این شرایط لازم است هر چه سریع‌تر مسئله بررسی و درمان شود. برای رسیدن به این هدف، نیاز است که دلیل دقیق ایجاد مشکل در مفصل زانو مشخص شود.
در این حالت می‌توان از متخصصان درمانی همچون پزشکان متخصص برای رفع مشکل کمک گرفت. برای این کار لازم است که با پزشک یا فرد متخصص در این رابطه ملاقات شود. در این جلسه پزشک وضعیت فیزیکی شما را معاینه کرده و بر روی شما بعضی معاینات و آزمایش‌های لازم را جهت تشخیص علت مشکل انجام می‌دهد. با انجام آزمایش‌ها و جمع‌آوری اطلاعات لازم پزشک می‌تواند دلیل پنهان صدا دادن زانوی شما را مشخص نماید.
هنگامی که دلیل صحیح صدا دادن زانو مشخص شد، پزشک به شما توصیه می‌کند از داروهای خاص استفاده کرده و بعضی تمرین‌های حرکتی زانو را برای باز گرداندن شرایط مفصل به حالت اولیه و طبیعی آن انجام دهید. داروهای تجویز شده در این رابطه معمولاً شامل مسکن‌ها و داروهای ضدالتهاب هستند.
علاوه بر دارو درمانی، شما باید از بعضی حرکت‌های خاص در خانه برای تسریع فرآیند بهبود صدا دادن مفصل زانوی خود استفاده کنید. برای این کار تمرین‌های حرکتی تقویت زانوی پیشنهاد شده را تحت نظارت مستقیم متخصص فیزیوتراپی انجام دهید. برای انجام تمرین‌های حرکتی در خانه یا در هر مکان دیگر لازم است بدن قبل از انجام این حرکت‌ها گرم شود. در حقیقت گرم کردن بدن باعث شل شدن عضلات می‌شود و به این ترتیب عضلات بهتر توانایی کشیده شدن را خواهند داشت و اثر بخشی تمرین‌های فیزیکی بر روی آنها بیشتر خواهد بود.
زانو درد مشکل شایعی است که در هر کدام از ساختارهای استخوانی زانو از جمله مفصل زانو (استخوان ران، درشت نی، نازک نی)، کاسه زانو (کشکک زانو) یا رباط‌ها و غضروف (مینیسک) زانو بوجود می‌آید. اغلب مشکلات زانو به خوبی به روش‌های درمانی محافظه کارانه واکنش نشان می‌دهند و به جراحی نیاز ندارند.
علائم
محل زانو درد به این بستگی دارد که کدام ساختار زانو دچار مشکل شده است. با عفونت زانو، کل زانو متورم و دردناک می‌شود، در حالی که پارگی مینیسک یک استخوان تنها در یک محل خاص علائمی را بوجود می‌آورند. شدت درد زانو از دردی خفیف تا شدید و ناتوان کننده می‌تواند تغییر کند.
برخی از علائم دیگری که همراه با زانو درد ظاهر می‌شود از قرار زیر است:
مشکل در راه رفتن به دلیل بی ثباتی زانو؛
لنگیدن ناشی از ناراحتی؛
قفل شدن زانو (ناتوانی در خم کردن زانو)؛
خشکی مفصل زانو؛
قرمزی، تورم و آب آوردن زانو؛
ناتوانی در صاف کردن زانو؛
ناپایداری یا خالی کردن زانو؛
محدودیت حرکتی؛
تغییر شکل زانو؛
درد جلوی زانو؛
درد پشت زانو؛
حساسیت به لمس؛
سوزش زانو؛
صدا دادن زانو؛
علت
علت زانو درد را می‌توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد:
آسیب حاد: از قبیل شکستگی استخوان، پارگی رباط و…؛
بیماری: آرتریت و عفونت‌ها؛
بیماری‌های ناشی از استفاده بیش از حد و مستمر: آرتروز، سندروم استخوان کشکک، التهاب تاندون و بورسیت زانو؛
در ادامه لیستی از شایع‌ترین علل زانو درد ارائه می‌شود. در این لیست علت‌های رایج زانو درد در هر کدام از دسته‌های فوق شرح داده شده است.
آسیب دیدگی‌های حاد
شکستگی: وارد شدن صدمه مستقیم به ساختار استخوان باعث شکستگی یک یا چند استخوان زانو می‌شوند. این یک آسیب دیدگی بسیار مشخص و دردناک است. اغلب شکستگی‌های زانو نه تنها زانو درد شدیدی را به همراه دارند، بلکه در عملکرد مناسب زانو اختلال ایجاد می‌کنند (برای مثال شکستگی کاسه زانو) یا باعث می‌شوند که زانو به سختی بتواند وزن بدن را تحمل کند (برای مثال شکستگی استخوان ساق فلات). تمامی شکستگی باید فوراً توسط پزشک بررسی شوند.
آسیب‌دیدگی‌های رباط: شایع‌ترین آسیب‌دیدگی رباط، آسیب دیدگی رباط متقاطع قدامی (ACL) است. این آسیب‌دیدگی اغلب یک آسیب ورزشی و ناشی از توقف یا تغییر مسیر ناگهانی است.
آسیب‌دیدگی‌های مینیسک زانو: مینیسک داخلی و خارجی از غضروف ساخته می‌شود و بین استخوان‌های زانو به عنوان ضربه‌گیر عمل می‌کند. پیچ‌خوردگی زانو باعث آسیب دیدگی مینیسک می‌شود، که پیامد آن زانو درد شدید و تورم در ناحیه زانو است.
دررفتگی: مفصل زانو می‌توان دچار دررفتگی شود که فوراً باید به آن رسیدگی شود. این آسیب‌دیدگی اغلب در طول تصادف با وسایل نقلیه موتوری و در هنگامی که زانو به داشبورد برخورد می‌کند، اتفاق می‌افتد.
آتریت روماتوئید: یک بیماری خود ایمنی است که تمامی مفاصل بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری باعث درد و ناتوانی شدید می‌شود.
نقرس: نوعی آرتریت است که عموماً در انگشتان بروز می کند، اگر چه زانو را نیز می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد، و باعث درد زانو شود.
بیماری ازگود اشلاتر: این بیماری در کودکان می‌تواند باعث استخوان سازی بیش از مقدار طبیعی در ناحیه برجستگی استخوان درشت نی شده و منجر به زانو درد و مشکلات دیگر شود.
بیماریها
آتریت روماتوئید: یک بیماری خودایمنی است که تمامی مفاصل بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری باعث درد و ناتوانی شدید می‌شود.
نقرس: نوعی آرتریت است که عموماً در انگشتان بروز می‌کند، اگر چه زانو را نیز می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد، و باعث درد زانو شود.
بیماری ازگود اشلاتر: این بیماری در کودکان می‌تواند باعث استخوان سازی بیش از مقدار طبیعی در ناحیه برجستگی استخوان درشت نی شده و منجر به زانو درد و مشکلات دیگر شود.
سایر بیماری‌هایی که می توانند از دلایل زانو درد باشند، عبارتند از:
بیماری بورسیت؛
کوتاهی عضلات پشت ران و ساق پا؛
بیماری التهابی غیرعفونی زانو؛
سندرم استرس پتلافمورال؛
سندرم پلیکا؛
کیست بیکر( درد پشت زانو)؛
پای پرانتزی و پای ضربدری؛
بیماری‌های ناشی از استفاده بیش از حد
التهاب تاندون کشکک زانو: التهاب تاندون‌های متصل کننده کشکک زانو به استخوان ساق پا است. التهاب تاندون کشکک زانو یک بیماری مزمن است که اغلب در بین افرادی اتفاق می‌افتد که حرکت مشابهی را تکرار می‌کنند (برای مثال در بین دوندگان و دوچرخه سواران).
آرتروز: فرسایش غضروف مفصل به دلیل استفاده زیاد و افزایش سن.
تشخیص
هر علت احتمالی زانو درد مزمن به آزمایشات تشخیصی متفاوتی نیاز دارد. این آزمایشات شامل آزمایشات خون، معاینه فیزیکی، تصویر برداری با اشعه ایکس، سی‌تی اسکن یا ام‌آر‌ای و آزمایشات تصویر برداری دیگر می‌شود. نوع آزمایشاتی که باید انجام دهید، به بیماری که پزشک احتمال می دهد شما به آن مبتلا باشید، بستگی دارد.
درمان بدون جراحی
در صورتی که می‌خواهید زندگی روزمره خود را بدون درد از سربگیرید و بار دیگر فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهید، اولین اقدام معاینه اولیه در کلینیک تخصصی درد است. برنامه درمانی کلینیک تخصصی زانو درد یک روش جایگزین برای افرادی است که می‌خواهند از جراحی زانو و وابستگی به دارو اجتناب کنند.
دارو
داروهای متعددی برای کاهش و تسکین زانو درد وجود دارد که شامل داروهای تزریقی و خوراکی (قرص ها و کپسول) و داروهای مسکن موضعی (پمادها) است. نوع دارویی که باید مصرف کنید به منشأ درد شما بستگی دارند.
داروهایی که برای زانو درد تجویز می‌شوند در یکی از دو دسته زیر قرار می‌گیرند:
داروهای ضدالتهابی؛
داروهای مسکن؛
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی به کاهش و درمان زانو درد، از سرگیری فعالیت، بازیابی استحکام و تحرک آسان تر کمک می‌کند. اغلب این کارها با مجموعه ای از حرکات ورزشی و همچنین فیزیوتراپی که شامل چند روش درمانی کاهش درد زانو می‌شود، بدست می‌آید. فیزیوتراپی مخصوص زانو درد که منجر به درمان و تسکین زانو درد شود، عموماً به معنای شرکت در جلسات هفتگی در طول یک دوره سه تا شش ماهه است و به شدت بیماری بستگی دارد.
ورزش و حرکات اصلاحی
حرکات ورزشی یکی از روش‌های درمانی مؤثر برای از بین بردن زانو درد مزمن است. استحکام عضلات دور مفصل زانو با کاهش فشار بر زانو از شما در برابر آسیب دیدگی محافظت می‌کند. اما وقتی حرکات اصلاحی مخصوص زانو درد را انجام می‌دهید، باید مراقب باشید و از روش مناسبی بهره ببرند. شما می‌توانید برای مشکل زانوی خود از فیزیوتراپ، برنامه ورزشی مخصوص زانو را دریافت کنید.
تزریق اوزون
روش درمان زانو درد با استفاده از تزریق ازن برای انواع مشکلات زانو مفید و موثر می باشد. در انواع آسیب دیدگی رباط‌های زانو، این روش درمانی باعث بهبود جریان خون در بافت آسیب دیده می شود و بدین ترتیب با فراهم کرد مواد مغذی در بافت، باعث تسریع در بهبودی می شود. در این روش ترکیبی از ازون، پروکائین و ویتامین بی ۱۲ و مواد دیگر به بافت آسیب دیده زانو تزریق می شود، و باعث از بین رفتن تورم می شود و رسوبات فیبری را تحریک می کند، تا باعث شود سلول ها با استفاده از این رسوبات، بافت آسیب دیده را ترمیم کنند. تزریق ازن باید هر ۱ الی ۲ هفته یکبار تکرار شود، بیماران پس از یک الی دو جلسه درمانی به بهبودی و نتایج دلخواه (تسکین زانو درد و از بین رفتن تورم) می رسند.
تزریق PRP
تزریق PRP یا پلاسمای غنی از پلاکت، یکی از روش‌های درمانی موثر در درمان درد زانو می‌باشد. در این روش با استفاده از خون بیمار، پلاکت‌های تغلیظ شده را می‌گیرند، به دلیل اینکه پلاسمای غنی از پلاکت، حاوی فاکتورهای رشد است، باعث تسریع در روند بهبودی زانو درد می‌شوند.
هدف از تزریق پی‌آر‌پی درمان آسیب‌دیدگی توسط بدن می‌باشد، این روش نه تنها منجر به رفع علایم از جمله زانو درد می‌شود، بلکه باعث بهبودی نیز می‌شود. تاثیر این روش تا حدی است که گاهی لزوم استفاده از دارو و جراحی را برای بیمار از بین می‌رود. این روش برای درمان درد زانو ناشی از آسیب‌دیدگی‌های تاندون، رباط، غضروف و استخوان‌های زانو و همچنین در موارد ابتلا به آرتریت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ابتدا مقدار کمی خون از بیمار گرفته می‌شود، سپس با استفاده از دستگاه سانتریفیوژ در سرعت بالا چرخانده می‌شود، تا بدین ترتیب پلاکت‌ها تغلیظ شوند. سپس مایع حاصل دور ناحیه آسیب دیده و یا در نزدیکی آن تزریق می‌شود. غلظت فاکتورهای رشد با این روش ۳ الی ۵ برابر بیشتر از حالت نرمال خون می‌شوند.
با توجه به نوع آسیب‌دیدگی و واکنش اولیه بیمار به درمان، پزشک یک الی چند مرحله تزریق پی آر پی را تجویز می‌کند. هنگام تزریق پزشک از تصویربرداری با اشعه ایکس و یا اولتراسوند برای پیدا کردن محل دقیق تزریق استفاده می‌کند. این روش عوارض جانبی ندارد، زیرا پلاسمای غنی از پلاکت از خون خود بیمار گرفته می‌شود و درصد احتمال واکنش بدن به آن صفر می باشد.
تزریق استروئید
تزریق استروئید روش موثری برای درمان زانو درد هستند که معمولاً برای مشکلات بلند مدت‌تری از قبیل پارگی غضروف و آرتریت بکار برده می‌شود. تزریق کورتیکواستروئید ترکیبی از داروی بیحسی موضعی و استروئید می‌باشد که به کاهش درد و ورم کمک می‌کنند.
زانو بند طبی
زانوبندهای طبی روشی فوق‌العاده برای محافظت از مفصل زانو، کاهش درد و التهاب، حفظ گرما و تسریع درمان درد زانو هستند. استفاده از زانوبند طبی باعث می‌شود که فعالیت‌های ورزشی و روزمره آسان‌تر صورت بگیرد.
کفش و کفی طبی
کفش و کفی طبی باعث محافظت از قوس کف پا می‌شوند. کفی‌های طبی باعث تغییر نیروی بین پا و ساق پا می‌شود و به عنوان یک بالشتک عمل می‌کنند که باعث تسکین زانو درد می‌شود. کفی‌ها همچنین هم ترازی و حرکت پا را تغییر می‌دهد. کفش‌های طبی به عنوان یک راه حل کوتاه مدت و برای کمک به جلوگیری از آسیب‌های بیشتر مفید می‌باشند.
لیزر درمانی
لیزردرمانی روشی است که در آن از طول موج‌های مخصوص نور برای تماس با بافتی که آسیب دیده است استفاده می‌شود و به ترمیم بافت و تسریع فرآیند درمان زانو درد کمک می‌کند. این روش اغلب برای بیمارانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که بدنبال یک روش درمانی بدون جراحی و بدون درد برای کمک به تسکین و درمان سریع زانو درد شدید یا مزمن ورم مفصل و درد ناشی از آسیب دیدگی عضلات، تاندون، غضروف یا بافت‌های نرم دیگر هستند.
تعداد کل روش‌های درمانی که یک بیمار نیاز دارد به شدت مشکل وی بستگی دارد. روش لیزردرمانی سرد بدون جراحی، بدون درد و بسیار ایمن می‌باشد.
ماساژ
ماساژ دادن زانو باعث وارد رسیدن خون و اکسیژن به مفصل می‌شود، که این امر باعث می‌شود که زانو بتواند خود را آسان‌تر درمان کرد. ماساژ دادن زانو همچنین باعث انقباض عضلات زانو می‌شود و فشار را از عصب‌هایی که باعث درد زانو می‌شود، رفع می‌کنند.
طب سوزنی
طب سوزنی روش بسیار موثر برای تسکین درد زانو بدون مصرف دارو است. سوزن‌ها در نقاط متعدد دور بدن قرار داده می‌شود تا سیگنال‌های درد را مسدود کنند و گردش خون را بهبود ببخشند.
مطالعات نشان داده‌اند که طب سوزنی روش مفیدی در تسکین و کاهش زانو درد است، مخصوصاً برای درمان آرتریت. این روش درمانی باید توسط یک فرد متخصص و مجرب انجام بگیرد.
جراحی
اغلب، روش‌های درمان زانو درد ذکر شده در مقاله، درد را بخوبی برطرف می کنند. اما، گاهی اوقات آسیب دیدگی مفصل به جراحی نیاز دارد. این جراحی می‌تواند یک جراحی خفیف مثل آرتروسکوپی یا جراحی تعویض مفصل باشد، اما عموماً نتایج مثبتی را به همراه دارد.
زانو درد انواعی مختلفی دارد از جمله درد زیر زانو، جلوی زانو، پشت زانو، دردهنگام دویدن، پیاده روی کردن، بالا رفتن از پله و… روش‌های درمانی اتخاذ شده بستگی به مشکل به وجود آورنده درد دارد. گاهی زانو درد در حاملگی و به دنبال اضافه وزن مادر در دوران بارداری به وجود می‌آید که پزشک در این حالت باید از شرایط مادر آگاهی داشته باشد تا بتواند درمان مناسب را تجویز کند. گاهی زانو درد با علائم دیگری مانند تورم، درد و خشکی صبحگاهی و حساسیت به لمس همراه می‌باشد. خوشبختانه اکثر بیماران با روش‌های درمان بدون جراحی بهبود می‌یابند و تنها تعداد خیلی کمی از بیماران به درمان با جراحی نیاز دارند.
سفیکسیم برای درمان طیف گسترده‌ای از عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شود. سفیکسیم به عنوان یک آنتی‌بیوتیک سفالوسپورین شناخته می‌شود و با توقف رشد باکتری‌ها کار می‌کند.
این آنتی‌بیوتیک فقط عفونت‌های باکتریایی را درمان می‌کند. این کار برای عفونت‌های ویروسی (مانند سرماخوردگی و آنفولانزا ) کاربرد نخواهد داشت. استفاده غیرضروری یا بیش از حد از هر آنتی‌بیوتیک می‌تواند منجر به کاهش اثر بخشی آن شود. سفیکسیم در اشکال قرص و کپسول در دوز ۲۰۰ و ۴۰۰ و نیز سوسپانسیون (ml۵/mg۱۰۰) در بازار دارو تولید می‌شود.
نحوه استفاده از سفیکسیم
سفیکسیم را با غذا یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولا یک بار در روز مصرف کنید.
در کودکان، سفیکسیم نیز ممکن است دو بار در روز (هر ۱۲ ساعت) مصرف شود. قبل از هر دوز بطری را به خوبی تکان دهید.
دوز براساس وضعیت پزشکی شما و پاسخ به درمان است.
در کودکان، دوز نیز بر اساس وزن است.
برای بهترین اثر، آنتی‌بیوتیک سفیکسیم را در فاصله زمانی مناسب مصرف کنید.
برای کمک به شما به یاد داشته باشید، هر روز سفیکسیم را در یک ساعت معین مصرف کنید.
مصرف سفیکسیم را زمانی که مقدار تجویز شده کاملا به پایان برسد ادامه دهید، حتی اگر بعد از چند روز علائم ناپدید شوند و احساس بهبودی داشته باشید.
متوقف کردن درمان با سفیکسیم، ممکن است باعث رشد باکتری‌ها شود و ممکن است عود بیماری را دوباره تجربه کنید.
اگر وضعیت شما همچنان ادامه پیدا کند یا بدتر شود، به پزشک خود بگویید.
عوارض جانبی سفیکسیم
ناراحتی معده / درد، اسهال، حالت تهوع، نفخ، سردرد یا سرگیجه ممکن است رخ دهد.
اگر هر یک از این اثرات همچنان ادامه داشته باشد یا بدتر شود، به سرعت به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک شما سفیکسیم را تجویز کرده است زیرا او تشخیص داده است که منافعسفیکسیم برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است.
بسیاری از افرادی که از سفیکسیم استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.
اگر هر کدام از این عوارض جانبی ناخوشایند اما بسیار جدی وجود داشته باشد، به پزشک خود اطلاع دهید: درد شدید معده یا شکم، تهوع و استفراغ مداوم، زخم چشم / پوست، ادرار تیره، خستگی غیرمعمول، علائم جدید عفونت (به عنوان مثال، گلودرد مداوم، تب / خونریزی آسان، علائم کلیوی (مانند تغییر مقدار ادرار)، تغییرات ذهنی / خلقی (مانند سردرگمی).
سفیکسیم به ندرت باعث ایجاد یک بیماری شدید روده ( اسهال مرتبط با Clostridium difficile ) به علت یک باکتری مقاوم می‌شود. این بیماری ممکن است چند هفته یا چند ماه پس از درمان متوقف شود. اگر شما علائم زیر را به خاطر استفاده از این محصولات داشتید به پزشک اطلاع دهید: اسهال مداوم، درد شکم یا یبوست، و یا خون / مخاط در مدفوع.
استفاده از سفیکسیم برای دوره های طولانی یا مکرر ممکن است موجب عفونت جدید واژن شود.
اگر تغییری درترشحات واژن یا سایر علائم جدید مشاهده کردید، با پزشک خود مشورت کنید.
واکنش بسیار حساس و آلرژیک به سفیکسیم نادر است. اما اگر متوجه شدید علائم یک واکنش حساسیتی شدید، از جمله: خارش ، خارش / تورم (به ویژه صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفس، در صورت بروز، کمک‌های پزشکی را به موقع مطلع کنید.
این یک لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست.
اگر اثرات دیگری را که در بالا ذکر نشده است متوجه شوید، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
احتیاط لازم قبل از مصرف سفیکسیم
قبل از مصرف سفیکسیم، اگر به آن حساسیت دارید، به پزشک یا داروساز خود بگویید؛ یا به پنی‌سیلین یا سایر آنتی‌بیوتیک‌های سفالوسپورین (به عنوان مثال، سفالکسین )؛ یا اگر آلرژی دارید.
سفیکسیم ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد که باعث ایجاد واکنش‌های آلرژیک و یا مشکلات دیگر می‌شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از سفیکسیم، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به خصوص: بیماری کلیوی، یا بیماری‌های خاص روده ( کولیت ).
قبل از انجام عمل جراحی، به پزشک یا دندانپزشک خود از تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) بگویید.
مصرف سفیکسیم در دوران بارداری و شیردهی
سفیکسیم باید تنها زمانی مورد استفاده قرار گیرد که به‌طور واضح در دوران بارداری مورد نیاز باشد. در مورد خطرات و مزایای پزشک خود بحث کنید.
هنوز معلوم نیست که آیا سفیکسیم وارد شیر مادر می‌شود یا خیر.
قبل از تغذیه با شیر مادر، با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل دارویی سفیکسیم
تعاملات دارویی ممکن است باعث تغییر رفتار داروهای شما یا افزایش خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی شود.
این مقاله شامل تمام تعاملات احتمالی سفیکسیم نیست.
فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (شامل داروهای تجویزی / غیرتجویزی و محصولات گیاهی) را لیست کنید و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید.
محصولاتی که ممکن است با سفیکسیم ارتباط برقرار کنند عبارتند از: «رقیق کننده‌های خون » (به عنوان مثال، وارفارین ).
اگرچه اکثر آنتی‌بیوتیک‌ها به‌عنوان تاثیر بر کنترل تولد هورمونی مانند قرص‌ها، پچ‌ها و حلقه‌ها تاثیر می‌گذارند، چندین آنتی‌بیوتیک (مانند ریفامپین، ریفابوتین ) می‌تواند اثربخشی آنها را کاهش دهد. و به حاملگی منجر شود . اگر از جلوگیری هورمونی استفاده می‌کنید، برای جزئیات بیشتر از پزشک یا داروساز خود سوال کنید.
سفیکسیم ممکن است نتایج مثبت کاذب را با برخی از محصولات آزمایش ادرار دیابتی (نوع سولفات مس) داشته باشد. سفیکسیم همچنین ممکن است بر نتایج برخی از آزمایشات آزمایشگاهی تأثیر بگذارد. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاهی و تمام پزشکان شما می‌دانند که شما از سفیکسیم استفاده می‌کنید.
مصرف بیش از حد سفیکسیم
اگر کسی سفیکسیم را بیش از حد مصرف کرده و دارای علائم جدی نظیر مشکل تنفسی باشد، با شماره ۱۱۵ تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است عبارتند از: استفراغ شدید، تشنج.
نکات مهم در زمان استفاده از سفیکسیم
سفیکسیم را با دیگران به اشتراک نگذارید.
سفیکسیم فقط برای وضعیت فعلی شما تجویز شده است.
بعد از آن برای عفونت‌های دیگر از آن استفاده نکنید، مگر اینکه دکتر شما این کار را انجام دهد.
در سایر موارد، ممکن هست یک درمان دیگر نیاز باشد.
فراموش کردن یک نوبت از دوز مصرفی
اگر شما یک نوبت را فراموش کرده اید ودوز از دست رفته نزدیک به زمان دوز بعدی باشد، دوز از دست رفته را فراموش کنید و برنامه منظم قبلی را ادامه دهید(مقدار دارو را دوبرابر نکنید).
نگهداری سفیکسیم
سفیکسیم را در دمای اتاق یا یخچال قرار دهید. ظرف را در بسته نگهدارید. بعد از ۱۴ روز داروی استفاده نشده را از بین ببرید. تمام داروها را از کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید. دارو های تاریخ مصرف گذشته یا داروهایی که اضافی هستند را در توالت نریزید زیرا بیشتر فاضلاب‌های شهری بعد از تصفیه برای مزارع و کشتزارها استفاده می‌شود.
به گزارش سایت webmd.com که در تاریخ ۱۲ ژوئن ۲۰۲۰ منتشر شده است.
اگر در چند سال اخیر هر گونه اخبار سلامتی و یا تغذیه خوانده باشید، به احتمال زیاد با اصطلاح «غذاهای عالی» روبرو شده‌اید. غذاهای عالی؛ درباره غذاهایی که فواید سلامتی قابل‌توجهی دارند، صحبت می‌کند. در حالی که تعریف واقعی از « غذای فوق‌العاده» وجود ندارد، اما در صنعت مواد غذایی برای اینکه می‌خواهند فواید زیاد یک مواد غذایی را از نظر (ویتامین‌ها، مواد معدنی، چربی‌های سالم، آنزیم‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها ) نشان دهند از این اصطلاح استفاده می‌کنند.
اگر این غذاهای عالی ( به‌طور ترکیبی ) خورده شوند، می‌توانند نقش مهمی در تثبیت قندخون داشته باشند، و همین‌طور به سایر شرایط مانند سرطان‌های خاص و بیماری‌های قلبی هم کمک می‌کنند و به سادگی باعث تقویت عادات غذایی سالم می‌شوند.
در اینجا ده «غذای عالی» وجود دارد که می‌توانید در برنامه‌های غذایی هفتگی خود اضافه کنید:
سبزیجات سبز
سبزیجات تیره، سبز برگ مانند اسفناج و کلم‌پیچ سرشار از ویتامین A، ویتامین C و کلسیم هستند. و در برخی مطالعات حتی نشان داده‌اند که این سبزیجات در کاهش خطر دیابت نوع ۲ نقش بسزایی ایفا می‌کنند.
مرکبات
مرکبات نظیر پرتقال‌ها به‌طور طبیعی قندشان پایین است و غنی از ویتامین C هستند و به تقویت سیستم‌ایمنی بدن کمک می‌کنند. آنها همچنین حاوی مواد غذایی نظیر اسید‌فولیک و پتاسیم هستند که به نظر می‌رسد فشار خون سالم را هم پشتیبانی می‌کنند.
آجیل و دانه‌ها
سرشار از چربی‌های سالم و فیبر هستند که به محافظت از قلب کمک می‌کنند و همین‌طور می‌توانند در تثبیت قندخون هم نقش بسزایی داشته باشند. و آنها همچنین منبع خوبی از پروتئین‌های گیاهی هستند. و برای تهیه یک صبحانه متعادل؛ می‌توانید در ظرف‌تان یک مقدار انگور، جو دوسر و یک تکه میوه اضافه کنید.
حبوبات
حبوبات شامل لوبیا ، نخود و عدس هستند، که آنها حاوی فیبر و پروتئین مبتنی بر گیاهی هستند که می‌توانند به هضم غذا و قندخون کمک کنند.
جو دوسر
یکی از منابع بزرگ فیبرها جو دوسر است که باعث تقویت سلامت قلب و کمک به افرادی که مبتلا به دیابت نوع ۲ هستند، می‌کنند. در مطالعات نشان داده است هنگامی که به‌طور منظم مصرف شود چقدر به سلامتی افراد کمک می‌کند. و می‌توانید به‌هنگام مصرف جو دوسر یک قاشق چای‌خوری عسل یا انواع توت‌های تازه و شیرین، شیر و دانه‌ها اضافه کنید.
آووکادو
خوردن چربی سالم در ارتقاء سلامت قلب به ویژه برای افرادی که مبتلا به دیابت هستند، بسیار مهم است. زیرا آنها در معرض خطر بیشتری قرار دارند. چربی‌های اشباع نشده موجود در آووکادو می‌توانند به کاهش کلسترول، کاهش التهاب کلی بدن و تقویت فشار خون سالم هم نقشی داشته باشند. آنها همچنین حاوی مقدار مناسبی فیبر هستند که می‌توانند قندخون را ثابت نگه دارند.
کلم بروکلی
کلم بروکلی حاوی آنتی‌اکسیدان است. و آنها همچنین منبع خوبی از فیبر و حاوی مواد خاصی هستند که ممکن است در جلوگیری از انواع خاصی از سرطان کمک کنند.
گوجه‌فرنگی
یک ماده مغذی کلیدی که در گوجه فرنگی یافت می‌شود، به‌نام لیکوپن، که حاوی آنتی‌اکسیدان قدرتمندی است که باعث تقویت سلامت قلب می‌شود و خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان را کاهش می‌دهد. گوجه‌فرنگی از نظر ویتامین C نیز حاوی مقادیر زیادی است مصرف بعد از غذا در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ شناخته شده است.
سیب‌زمینی شیرین
یک سبزی نشاسته‌ای، ریشه‌ای است که به دلیل داشتن طعم شیرین و مقادیر بالای فیبر، به‌ویژه در مقایسه با سیب‌زمینی‌های معمولی، بیشتر شناخته شده است. آنها همچنین یک منبع پروتئین گیاهی دارند که به شما کمک می‌کنند احساس سیری بیشتری بین وعده‌های غذایی داشته باشید و در عین حال قندخون را ثابت نگه می‌دارند.
گیلاس
گیلاس مورد علاقه در فصل تابستان است، در مبارزه با التهاب مفید است. گیلاس‌ها حاوی مقادیر زیادی آنتی‌اکسیدان هستند و بهترین گزینه معمولاً تازه و یا یخ زده است زیرا مانند بسیاری از انواع کنسرو یا خشک آنها قند اضافه ندارد.
اغلب دردها پس از جراحت التیام می‌یابد یا با بیماری ادامه دارد. اما با وجود سندرم درد مزمن، درد می‌تواند ماه‌ها و حتی پس از بهبودی بدن سال‌ها ادامه داشته باشد. و یا می‌تواند زمانی اتفاق بیفتد که هیچ محرک مشخصی برای درد وجود نداشته باشد. طبق گفته مرکز ملی سلامت مکمل و یکپارچه؛ درد مزمن به دردی گفته می‌شود که درد در هر نقطه از بدن ۳ تا ۶ماه ادامه داشته باشد.
علائم سندرم درد مزمن
سندرم درد مزمن عوارضی بر سلامت جسمی و روحی افراد می‌گذارد. در حالی که درد تقریباً ثابت است، با افزایش استرس یا فعالیت، ممکن‌ست شعله‌هایی از درد شدیدتر احساس شود.
علائم شامل:
درد مفاصل؛
دردهای عضلانی؛
درد سوزش؛
خستگی؛
اختلال در خواب؛
از بین رفتن استقامت و انعطاف‌پذیری، به دلیل کاهش فعالیت؛
مشکلات خلق‌وخوی، از جمله افسردگی، اضطراب و تحریک‌پذیری؛
در مطالعه‌ای که در مجله «درد» منتشر شد، طبق آمار ۶۰٫۸ درصد، اکثر افرادی که مبتلا به درد مزمن و افسردگی بودند سطح علائم‌شان «شدید» بوده است.
علل سندرم درد مزمن
شرایطی که موجب درد گسترده و ماندگار می‌شوند، اغلب به سندرم درد مزمن مرتبط هستند.
برخی از این شرایط عبارتند از:
آرتروز. این نوع آرتروز عموماً نتیجه فرسودگی بدن است و هنگامی رخ می‌دهد که غضروف محافظ بین استخوان‌ها از بین رفته باشد.
روماتیسم مفصلی. این یک بیماری خودایمنی است که باعث التهاب دردناک در مفاصل می‌شود.
کمردرد. این درد ممکن است ناشی از فشارهای عضلانی، فشار عصبی یا آرتریت ستون‌فقرات (به نام تنگی نخاع) باشد.
فیبرومیالژیا. این یک بیماری عصبی است که باعث ایجاد درد و حساسیت در قسمت‌های مختلف بدن می‌شود (که به عنوان نقاط شروع‌کننده شناخته می‌شود).
بیماری التهابی روده. این وضعیت باعث التهاب مزمن دستگاه گوارش شده و می‌تواند باعث درد روده و گرفتگی روده شود.
آسیب جراحی.
سرطان پیشرفته.
حتی وقتی این شرایط بهبود پیدا کند (از طریق داروها یا روش‌های درمانی)، برخی از افراد هنوز هم می‌توانند درد مزمن را تجربه کنند. این نوع درد معمولاً ناشی از عدم ارتباط بین مغز و سیستم عصبی است. (به دلایل غیرقابل توضیح، برخی افراد می‌توانند بدون هیچ محرک شناخته‌شده با این نوع درد مواجه شوند).
درد مزمن می‌تواند مسیر نورون‌ها را تغییر دهد (سلول‌های عصبی در مغز که انتقال و پردازش و ورودی حسی) را تغییر می‌دهد، باعث می‌شود آنها نسبت به پیام‌های درد حساس باشند. به‌عنوان مثال، براساس بنیاد آرتریت، ۲۰ درصد از مبتلایان به آرتروز که زانوی خود را تعویض می‌کنند (و احتمالاً مشکلی دردناک‌تر از آن ندارند) هنوز هم درد مزمن را گزارش می‌کنند.
عوامل خطر
تحقیقات نشان می‌دهد که برخی افراد نسبت به دیگران نسبت به سندرم درد مزمن بیشتر آسیب‌پذیر هستند. آنها عبارتند از:
مبتلایان به بیماری مزمن و دردناک مانند ورم مفاصل.
کسانی که افسرده هستند. متخصصان دقیقا مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می‌افتد، اما یک فرضیه این است که افسردگی شیوه‌ای را که مغز دریافت می‌کند تغییر می‌دهد و پیام‌ها را از سیستم عصبی تفسیر می‌کند.
افراد سیگاری. هنوز پاسخ قطعی وجود ندارد، اما متخصصان در حال بررسی این موضوع هستند که چرا به نظر می‌رسد سیگار کشیدن در افرادی که مبتلا به آرتریت، فیبرومیالژیا و سایر اختلالات مزمن درد هستند، درد را بدتر می‌کند. براساس کلینیک کلیولند، افراد سیگاری ۵۰ درصد از افرادی که به دنبال درمان درد هستند را تشکیل می‌دهند.
افراد چاق. طبق تحقیقات، ۵۰ درصد افرادی که به دنبال درمان چاقی هستند، از درد خفیف تا شدید گزارش می‌کنند. متخصصان باز هم مطمئن نیستند که این احساس درد ناشی از استرس اضافی است که وزن بیشتری بر بدن وارد می‌شود، است یا دلیل این مسئله پیچیده شدن چاقی با هورمون‌ها و سوخت‌وساز بدن است.
زنان. زنان حساسیت بیشتری نسبت به درد دارند، محققان معتقدند که ممکن است به خاطر هورمون‌ها یا تفاوت‌هایی در چگالی ماده در برابر فیبرهای عصبی مردانه باشد.
افرادی که سن بالای ۶۵ سال دارند. با گذشت زمان، بدن بیشتر مستعد انواع درد می‌شود و می‌تواند دردهای مزمنی تولید کند.
در حالی که سندرم درد مزمن و فیبرومیالژیا اغلب با هم هم‌زیستی دارند، آنها دو اختلال متفاوت هستند. سندرم درد مزمن غالباً محرک مشخصی دارد مانند آرتریت یا آسیب‌دیدگی از استخوان شکسته که به درستی بهبود نمی‌یابد.
فیبرومیالژیا – نوعی اختلال در سیستم عصبی است که با درد و خستگی عضلات و مفاصل مشخص می‌شود و اغلب بدون دلیل شناخته شده بروز می‌کند. اگر به اشعه ایکس نگاه کردید، آسیب بافتی یا عصبی پیدا نمی‌کنید. با این حال، فیبرومیالژیا بر نحوه حس کردن اعصاب و انتقال پیام‌های درد تأثیر می‌گذارد. حتی به هنگام درمان، درد فیبرومیالژیا می‌تواند مزمن باشد (بنابراین منجر به سندرم درد مزمن می‌شود).
تشخیص سندرم درد مزمن
اولین کاری که پزشک شما انجام خواهد داد، یک تاریخچه پزشکی کامل است، و سوالاتی که از شما خواهد کرد.
زمان شروع درد؛
آنچه که حس می‌شود (مثلاً سوزش، سوزن سوزن شدن و دردناک)؛
مکان درد؛
اگر هر چیزی آن را بهتر یا بدتر می‌کند؛
از آنجا که شرایط خاص می‌تواند منجر به سندرم درد مزمن شود، پزشک ممکن است برای تعیین اینکه آیا آسیب جدی‌ست و یا بافت وجود دارد، ممکن است به آزمایشات تصویربرداری نیاز داشته باشد. به‌عنوان مثال، پزشک ممکن است MRI تجویز کند تا مشخص کند آیا درد شما ناشی از یک فتق دیسک است و برای اینکه ببیند مبتلا به آرتروز هستید تست اشعه ایکس را تجویز می‌کند. و برای اینکه ببیند مبتلا آرتریت روماتوئید آزمایش خون.
پزشکان اگر علت مستقیمی از درد پیدا نکنند و یا فکر کنند درد نسبت به ماشه نامتناسب است می‌گویند «همه در ذهن شما هستند».
وقتی احساس خوبی نمی‌کنید، و دردی احساس می‌کنید به تحقیق ادامه دهید و به دنبال گزینه‌های دیگر باشید. و در صورت لزوم، با پزشک خود در مورد آنچه فکر می‌کنید و باعث درد شده است صحبت کنید.
درمان سندرم درد مزمن
درد مزمن می‌تواند گیج کننده باشد، اما قابل درمان است.
برخی گزینه‌ها عبارتند از:
داروهایی برای تسکین درد. می‌توانند ضدالتهاب، استروئیدها، شل کننده‌های عضلانی، ضدافسردگی‌ها باشند که دارای خاصیت تسکین‌دهنده درد و در موارد شدید هستند (این آخرین راه حل است).
فیزیوتراپی. برای افزایش انعطاف‌پذیری و دامنه حرکت.
بلوک‌های عصبی. برای قطع سیگنال‌های درد.
روانشناختی / رفتار درمانی. در حالی که ممکن است تأثیر زیادی در درد نداشته باشد، برخی از روش‌های روانشناختی می‌توانند تأثیر مثبتی بر خلق‌وخوی داشته باشند. به عنوان مثال، رفتار درمانی شناختی (نوعی گفتگوی درمانی که کمک می‌کند تا از تفکر منفی خودداری کنید) حتی تا یک سال پس از پایان درمان در تقویت خلقی مؤثر است. در مطالعه دیگری، بیو فیدبک در کاهش فشار عضلانی و افسردگی و بهبود مقابله با درد مزمن مفید بوده است. بیوفیدبک نوعی از درمانی است که به شما می‌آموزد از ذهن خود برای کنترل واکنش‌های بدن مانند تنفس سریع استفاده کنید.
جایگزین
طب سوزنی. مطابق با تجزیه و تحلیل مطالعات، طب سوزنی در ۵۰٪ میزان درد را در افرادی که آن را امتحان کرده‌اند کاهش داده است، در حالی که ۳۰٪ کاهش درد در افرادی که طب سوزنی دریافت نکرده‌اند، کاهش یافته است.
هیپنوتیزم. تحقیقات نشان می‌دهد که ۷۱ درصد از افراد مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) علائم بسیار بهبود یافته پس از یک دوره هیپنوتیزم گزارش کرده‌اند. این اثرات تا پنج سال پس از درمان افزایش یافته است.
یوگا. از آنجا که کمک به آرامش عضلات، تشویق تنفس عمیق و ترمیمی و افزایش ذهن آگاهی می‌کند، تحقیقات معتبر نشان می‌دهد که یوگا می‌تواند در کاهش افسردگی و اضطراب ناشی از درد مزمن مفید باشد، بنابراین کیفیت زندگی شما را بهبود می‌بخشد.
غالباً افراد میانسالی که فعالیت‌های شدید انجام می‌دهند به فتق دیسک کمر مبتلا می‌شوند اما در بسیاری از موارد به سرعت این اتفاق نمی‌افتد. عموماً فتق دیسک کمر در قسمت تحتانی کمر (ستون فقرات کمری) به وجود می اید. در برخی موارد این اختلال بر گردن (ستون فقرات گردنی) تأثیر می‌گذارد اما به ندرت در قسمت مسانی کمر (ستون فقرات صدری) اتفاق می افتد.
با این که فتق دیسک در برخی موارد بسیار دردناک است اما بسیاری از مردم پس از چند هفته یا چند ماه با کمک روش‌های درمانی غیر جراحی بهبود می‌یابند.
در مراحل اولیه بیماری، فتق دیسک کمر با گزینه‌ها کم تهاجمی قابل درمان است. البته اگر دیسک کمر شما به درمان مقاوم بود یا درد بسیار زیادی داشت متخصصین کمر و ستون فقرات ما با تخصص خود در این زمینه می‌توانند با روش‌های درمانی غیر تهاجمی به شما در بهبود درد کمر کمک کند.
متخصص طب فیزیکی می‌تواند با کمک درمان‌های فیزیکی به شما در درمان این بیماری کمک کند.
فتق دیسک کمر چیست؟
ستون فقرات از استخوان‌هایی که مهره نامیده می‌شود تشکیل شده است که نخاع و ریشه‌های عصب را در بر گرفته و از آنها محافظت می‌کند. مهره‌ها به وسیله دیسک‌های بین مهره‌ای از هم جدا شده‌اند. دیسک بین مهره‌ای مانند بالشت که ضربه را جذب می‌کند عمل کرده و باعث افزایش انعطاف پذیری ستون فقرات می‌شود. این دیسک‌ها از ژل‌های نرم (نوکلئوس پولپوزوس) که با حلقه سخت‌تری از غصروف فیبروزی (آنولوس فیبروز) احاطه شده‌اند تشکیل شده است.
در مراحل ایجاد دیسک و فتق دیسک ، این عارضه زمانی اتفاق می افتد که نوکلئوس پولپوزیس که نرم است برآمدگی پیدا کرده و به کانال نخاع نفوذ می‌کند. این برآمدگی معمولاً به عنوان دیسک برآمده یا دیسک پاره شده شناخته می‌شود و عارضه‌ای است که می‌تواند ریشه عصب را فشرده ساخته و به آن آسیب برساند.
بیشتر دیسک‌های کمر بین چهارمین و پنجمین مهره کمری یا بین مهره پنجم کمر و استخوان خاجی اتفاق می افتد. فتق دیسک گردن غالباً بین مهره پنجم و مهره ششم گردن یا بین مهره ششم و هفتم مهره‌های گردن به وجود می‌آید.
مشکلات دیسک کمر چگونه و به چه علتی بروز می‌کنند؟
در سنین بزرگسالی دیسک بین مهره‌ها در فرایندی که به آن دیژنراسیون دیسک گفته می‌شود رو به زوال می‌رود و باعث باریک شدن فضای بین مهره‌ها شده و احتمال فتق دیسک افزایش می‌یابد.
برخی از عواملی که باعث به وجود آمدن فتق دیسک می‌شوند عبارتند از:
آسیب دیدگی کمر یا گردن؛
کشیدگی؛
بلند کردن اشیا به طرز غلط؛
چاقی و اضافه وزن؛
استعمال دخانیات؛
دیسک کمر خفیف
دیسک کمر خفیف با پارگی آنولار آغاز می‌شود. در این مرحله دیسک کمر سالم است و فقط یک ترک جزئی در لایه بیرونی سخت وجود دارد. هنگامی‌که دیسک کمر شدیدتر می‌شود فرد به مرحله پرولاپس دیسک واردشده است: در این حالت هسته پالپوس که دیسک بین مهره‌ای است و از مواد ژل‌مانند تشکیل شده است از موقعیت طبیعی خود خارج می‌شود، اما هنوز به لایه بیرونی متصل است. در این شرایط فیزیوتراپی ستون فقرات به کنترل درد دیسک‌های کمر خفیف کمک می‌کند. داروهای ضدالتهاب (NSAIDS) مانند آسپیرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند برای کنترل درد دیسک کمر خفیف استفاده شوند.
دیسک کمر شدید
بیرون‌زدگی دیسک مرحله اول دیسک کمر شدید است: در این مرحله هسته نرم در لایه بیرونی سخت، که پوششی قوی است که قسمت خارج از دیسک بین مهره را تشکیل می‌دهد و از مواد نرم که در مرکز دیسک وجود دارد محافظت می‌کند، شکسته است. هنگامی‌که دیسک کمر شدیدتر می‌شود، مرحله جداسازی دیسک شروع می‌شود، در این مرحله مواد داخلی دیسک بین مهره‌ای (هسته پالپوس) از طریق یک پارگی در دیواره بیرونی دیسک نشت می‌کنند و از دیسک جدا می‌شوند. در بیمارانی از درد ناشی از بیماری دیسک کمر شدید رنج می‌برند، عمل جراحی لازم است.
علائم
شدت ناراحتی ممکن است خفیف، شدید و ناتوان‌کننده باشد. معمولاً علائم ناشی از فتق دیسک کمر با فرایند بیرون زدگی ریشه‌های عصب از سطح ستون فقرات در یک طرف بدن دیده می‌شوند.
آسیب دیدگی ریشه عصب (رادیکولوپاتی) باعث ایجاد درد، بیحسی و ضعف در نواحی که مقصد عصب‌ها است می‌شود.
علائم فتق دیسک عبارتند از:
درد در قسمت تحتانی کمر؛
کشیدگی درد از باسن به سمت ساق پا (که به ان سیاتیک گفته می‌شود زیر درد در عصب سیاتیک به سمت پایین جابجا می‌شود)؛
مور مور شدن و بیحسی باسن یا ساق پا (پارستزیا)؛
ضعف در یک یا هر دو پا؛
از دست دادن کنترل روده و مثانه؛
تشخیص
معاینات فیزیکی می‌تواند کاهش احساس، ضعف یا کاهش رفلکس‌های تاندون را در ناحیه‌ای که عصب منتهی به ان آسیب دیده مشخص کند.
برای اثبات فتق دیسک کمری آزمایش بلند کردن پا انجام می‌شود که در صورت ابتلا، بیمار فشار ریشه عصب را در پشت پای بالا نگه داشته خود احساس می‌کند.
بررسی از روی عکس
عکس برداری به وسیله اشعه ایکس از ستون فقرات، از بین رفتن فضای دیسک را نشان می‌دهد اما نمی‌تواند جزئیاتی در مورد خود دیسک ارائه کند
ترموگرافی کامپیوتری (سی تی) جزئیات بیشتری از ساختار ستون فقرات ارائه می‌دهد.
رزونانس مغناطیسی (ام آر آی) از امواج رادیویی و مگنت قدرتمند برای گرفتن عکس‌های بیشتر از ساختار ستون فقرات و بافت‌های اطراف آن استفاده می‌کند.
میلوگرام شامل تزریق رنگ در مایع ستون فقرات بوده که در عکس‌های گرفته شده با اشعه ایکس بتواند نخاع را نشان دهد
آزمایش عصب
الکترومیوگرافی عملکرد ماهیچه‌ها و عصب‌ها را مورد ارزیابی قرار می‌دهد؛
آزمایش هدایت عصبی چگونگی حرکت سیگنال را در عصب‌ها مورد بررسی قرار می‌دهد؛
درمان‌های فیزیکی برای فتق دیسک کمری
به طور کلی بیماری درد در ۹۰ درصد از بیماران با روش‌های بدون جراحی برای درمان پارگی دیسک کمر مدیریت می‌شود.
درمان‌های اولیه که ما به کار می‌بریم عبارتند از:
دارو درمانی
یک روش درمان دیسک کمر بدون جراحی، بهره گیری از دارودرمانی است.
داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن می‌تواند درد و تورم را کاهش دهد.
شل‌کننده عضلات مانند سایکلوبنزاپرین، اسپاسم عضلات را برطرف می‌کند. خواب آلودگی از عوارض جانبی این دارو است.
داروهای آسیب‌دیدگی عصب‌ها (دردهای نروپاتیک) که شامل پرگابالین، گاباپنتین و دولوکستین می‌شود. سرگیجه، احساس خستگی و خواب آلودگی از عوارض جانبی این داروها هستند.
نارکوتیک ها مانند اوکزیکودون و هایدروکودون برای کاهش دردهای شدید به کار می‌روند. یبوست و حالت تهوع از عوارض جانبی این داروها است.
دراوهای استروئیدی اپدورال (تزریق شده در فضای خارجی کیسه مایع نخاعی) تورم و درد را کاهش می‌دهد.
درمان‌های فیزیکی
جراحی‌های بسته دیسک کمر: منظور از جراحی بسته دیسک کمر، درمان ان با روش‌های کم تهاجمی وبی خطر است که تأثیر زیادی در کاهش روند پیشرفت بیماری و درد ناشی از ان خواهند داشت. از جمله این روش‌ها می‌توان به انواع تزریق‌ها مثل تزریق اپیدورال، تزریق بلوک فاست، اوزون تراپی، رادیوفرکوئنسی، پی آر پی و جراحی با لیزر اشاره کرد.
درمان‌های فیزیکی و تمرینات تقویت کننده عضلات کمر مؤثرتر از استراحت در رختخواب هستند. درمان‌های فیزیکی معمولاً نقش عمده‌ای در افزایش روند بهبودی بیماری دیسک کمر دارند. این روش‌های درمانی علاوه بر کاهش درد به شما آموزش می‌دهند که چگونه از بدن خود در برابر آسیب هاب آتی محافظت کنید.
لیزر درمانی: لیزر درمانی یک روش درمانی مؤثر و ایمن برای درمان دیسک کمر و کمر درد در سنین مختلف است. لیزر درمانی یک روش درمانی بدون درد، غیر تهاجمی، غیر جراحی بوده که هیچ گونه عوارض جانبی هم ندارد. لیزر درمانی یک روش پزشکی است که از انرژی نور لیزر متمرکز شده برای درمان درد و تورم استفاده می‌شود.
روش درمانی TENS: دستگاه TENS از جریان الکتریکی برای تحریک عضلات استفاده می‌کند که شدید اما بدون درد است. الکترودها روی پوست قرار داده می‌شود و جریان الکتریکی ضعیفی به نقاط کلیدی در مسیر عصب‌ها ارسال شده و باعث کاهش اسپاسم عضلات می‌شود. به نظر می‌رسد که این روش باعث کاهش اندورفین شده که تسکین دهنده طبیعی درد در بدن است.
بریس: کمربندهای طبی به عنوان روش‌های بلند مدت برای درمان درد فتق دیسک کمر نیستند اما می‌توانند به بیمار درهنگام انجام اقدامات درمانی دیگر برای جلوگیری از خم شدن گردن و کمر کمک کنند. کمربندهای طبیعی به بهبود وضعیت بدن که یک مؤلفه بسیار مهم در سالم نه داشتن ستون فقرات است کمک می‌کنند.
درمان‌های دستی: درمان‌های دستی که به وسیله متخصص طب فیزیکی و توانبخشی انجام می‌شود به کاهش درد و تسریع روند بهبودی کمک می‌کند. اگر درد شدید بود یا علائم بین ۲ تا ۴ هفته هنوز باقی بود، انجام درمان‌های دستی برای استخوان‌ها ضروری است.
ماساژ درمانی: ماساژ درمانی یک روش اثبات شده برای درمان فتق دیسک نیست اما روشی ایمن و بدون عوارض جانبی است. البته اگر شما به پوکی استخوان، ترومبوز وریدی، عفونت پوستی، زخم باز یا آرتروز در نزدیکی محل ماساژ هستید مبتلا هستید، ماساژ درمانی روش مناسبی برای شما نیست.
کشش: هدف از کشش ستون فقرات کاهش اثر جاذبه بر ستون فقرات است. فتق دیسک با کشش آهسته استخوان‌ها کاهش می‌یابد. این کار مانند تایر پنچری است که در هنگام جک زدن زیر اتومبیل، فشار از روی آن برداشته شده و شکل تخت خود را از دست می‌دهد. این روش می‌تواند در ستون فقرات کمری و گردنی به کار برده شود.
عمل جراحی
بسیاری از موارد خفیف بدون نیاز به عمل جراحی بهبود می‌یابد؛ به هر حال اگر درد، ضعف پیشرونده یا اختلال در راه رفتن، پس از شش هفته از بین نرفت ممکن است دیسک کمر شدید باشد و عمل جراحی نیاز است. بیماری‌های اورژانسی مانند سندرم کوئادا اکوئینا به عمل جراحی فوری برای جلوگیری از آسیب دائمی عصب و اختلال عملکردی باید انجام شود.
پیشگیری
بلند کردن صحیح اجسام، نشستن صحیح، ایستادن صحیح و وضعیت بدنی مناسب از ابتلا به فتق دیسک کمر جلوگیری می‌کند. وقتی که اجسام سنگین را بلند می‌کنید باید از عضلات پا به‌جای کمر استفاده کنید و از چرخیدن در هنگام بلند کردن اجسام سنگین بپرهیزید.
نتیجه انجام تمرینات منظم، حفظ وزن مناسب، تقویت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری است که باعث افزایش سلامت ستون‌فقرات و کاهش احتمال ابتلا به فتق دیسک کمر می‌شود.
به گزارش سایت webmd.com که در تاریخ ۱۴ ژانویه ۲۰۲۰ منتشر شده است.
من به عنوان کسی که مدتی طولانی است به دیابت مبتلا شده است، می‌دانم که گاه ممکن است مدیریت آن بسیار طاقت‌فرسا باشد.
موارد زیادی وجود دارد که باید به آنها توجه کنید: رژیم غذایی، ورزش، گلوکز خون، استرس. مصرف داروها و صرف وقت برای مراجعه به پزشکان متخصص هم جای خود دارد.
با وجود همۀ این‌ها شما می‌توانید مدیریت دیابت خود را یاد بگیرید. در اینجا چند نکته وجود دارد که در رفع این چالش به من کمک کرده است:
همه چیز را به بخش‌های قابل کنترل تقسیم کنید. درست همان‌طور که نمی‌توانید یک روزه رمان بنویسید، مراقبت از یک بیماری مزمن به یکباره اتفاق نمی‌افتد. نکته مهم این است که از جایی شروع کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، متعهد به تغییر رژیم غذایی خود باشید – پزشک یا یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما در تعیین نوع رژیم غذایی کمک کند. این ممکن است به معنای حذف «غذاهای سفیدرنگ» مانند ماکارونی و نان سفید و اضافه کردن سبزیجات بیشتر و پروتئین‌های کم‌چربی باشد. یا شاید شما به سمت گیاهخواری بروید یا رژیم کتوژنیک را امتحان کنید (در صورت تایید پزشک). وقتی برنامه غذایی شخصی خود را تنظیم کردید، ممکن است فکر کنید صبح یا بعد از پیاده‌روی بعد از شام، دوچرخه‌سواری، یا حتی یک تمرین با وزنۀ سبک اضافه کنید. در واقع گام‌های کوچک بردارید.
روی چیزهای مثبت تمرکز کنید. بی‌شک زندگی بدون کربوهیدرات‌های بی‌کالری ممکن است در ابتدا کمی احمقانه به نظر برسد. اما به برنامه‌های غذایی و ورزشی جدید خود مثل یک ماجراجویی تازه فکر کنید. غذاهای خارجی و دستور غذاهای ناآشنا را امتحان کنید. وقتی صحبت از ورزش است، آزمایش کنید تا چیزی را که دوست دارید پیدا کنید. سال‌ها بود که روزی سه تا شش مایل می‌دویدم و درد و جراحت پا ساق پا را تحمل می‌کردم. سپس به کلاس‌های ورزش‌های هوازی و قدرت رفتم که واقعاً سرگرم کننده بودند. نه تنها وزن بیشتری از دست دادم بلکه منتظر جلسات بعدی کلاس بودم. به من اعتماد کن، تفاوت ایجاد می‌کند.
وزنه‌برداری را به برنامه ورزش هوازی خود اضافه کنید.تحقیقات این موضوع را ثابت کرده‌اند: یک برنامۀ وزنه‌برداری بی‌هوازی می‌تواند عضله ایجاد کند و به سوزاندن قندخون کمک کند. بعلاوه، با آمدن تابستان بهتر است ماهیچه‌های سه‌سر بازوی خود را به نمایش بگذارید!
یک برنامۀ کنترل مداوم گلوکز داشته باشید. من این مسیر را طی نکرده‌ام، اما اگر شما واقعاً برای تعیین میزان قندخون استفاده از سوزن دستگاه سنجش قندخون را دوست ندارید، با پزشک یا مربی دیابت در مورد این گزینه مشورت کنید. برای افرادی که قند آنها در طول روز نوسان زیادی دارد می‌تواند بسیار مؤثر باشد.
دربارۀ دیابت صحبت کن. وقتی برای اولین بار به دیابت مبتلا شدم، در مورد آن با کسی حرف نزدم. اما بحث در مورد فشارها و تنش‌های ناشی از بیماری مزمن می‌تواند به تسکین تنش و راحت‌تر کردن دشواری مراقبت‌های روزمره کمک کند. به یاد داشته باشید که استرس هم می‌تواند قند خون را تحریک کند. یک درمانگر دلسوز پیدا کنید یا به یک گروه آموزشی دیابت در یک بیمارستان محلی بپیوندید.
مدیریت دیابت آسان نیست، اما ارزش تلاش را دارد. قندهای نامنظم می‌توانند بر روی هر قسمت از بدن – از چشم گرفته تا انگشتان پا – تأثیر بگذارد. هر کاری که می‌توانید برای بهبود قندخون، فشار خون و میزان کلسترول خود انجام دهید، این کار زندگی شما را در مسیر پیشرفت و عمری طولانی‌تر پیش خواهد برد.
