نوشته شده توسط شیرین کریمی

در طول چرخۀ قاعدگی چه غذایی را باید بخورید

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمیتغذیه سالم , بهداشت بانوان , بارداری و زایمان

 

به گزارش سایت moodymonth.com

تنظیم رژیم غذایی برای حمایت از هورمون‌های نوسان‌کننده در بدن ما می‌تواند نوعی مسئولیت‌پذیری در مورد سلامتی‌مان باشد، اما این تنظیم کمک‌کننده است به ویژه اگر با دوره‌های PMS، قاعدگی دردناک یا سایر علائم عدم تعادل هورمونی درگیر هستید، بسیار مفید است.

چرا تنظیم رژیم غذایی مهم است؟ تمام هورمون‌های موجود در سیستم غدد درون‌ریز ما که برای انجام وظایف حیاتی و انجام هموستاز (حالت تعادل) در بدن کار می‌کنند، تحت تأثیر عوامل بسیاری از جمله آن چیزی که می‌خوریم قرار دارد. به ویژه تعادل پروژسترون و استروژن (هورمون‌های چرخه اولیه که در تمام چرخه‌های ماهانۀ ما در نوسان هستند) نه تنها برای سلامتی هورمون بلکه به طور کلی سلامت روحی و روانی نیز ضروری است.

برخی مواد مغذی به سم‌زدایی هورمون‌ها، تأثیر بر فعالیت هورمون‌ها یا بهبود تولید آن‌ها کمک می‌کنند. توجه به علائمی که با غذاخوردن می‌توانند به ما کمک کنند، جالب توجه است. به عنوان مثال، پروتئین اسیدهای آمینه را فراهم می‌کند – یعنی مواد اولیه مورد نیاز برای ساختن هورمون‌ها – در حالی که غذاهایی مانند کلم و کلم بروکلی (غذاهای غنی از سولفورافان، اگر به صورت حرفه‌ای تغذیه می‌کنیم) می‌توانند به حمایت از فرآیندهای سم‌زدایی از جمله حذف استروژن اضافی کمک کنند. ویتامین C که در غذاهایی مانند سبزیجات دارای برگهای تیره، مرکبات و جعفری یافت می‌شود، کلیدی برای کمک به تولید کورتیزول است که بر روی واکنش به استرس در بدن ما تأثیر می‌گذارد، و غذاهای غنی از منیزیم مانند توفو، سبزیجات تیره و آجیل ممکن است به حفظ آب در دورۀ PMS  و درد قاعدگی کمک کنند.

ثابت نگه داشتن سطح قند خون نیز به تعادل کلی هورمون، کاهش نوسانات خلقی، مدیریت بهتر وزن، خواب و اشتها کمک می‌کند. برای این کار سعی کنید وعده‌های غذایی متعادل و پر از فیبر و پروتئین را در فواصل زمانی منظم بخورید و نسبت به انواع قندها و کربوهیدرات‌هایی که می‌خورید توجه داشته باشید.

توجه به بهداشت روانیِ بدن زن و پاسخگویی به نیازهای منحصر به فرد آن، اقدام مهمی در مراقبت شخصی است. این اقدام نه تنها می‌تواند علائم ناامیدکنندۀ دوره را کاهش دهد بلکه سطح انرژی ما را نیز بهینه می‌کند و حالات ما را متعادل می‌کند، بنابراین لازم نیست که آن زمان در طول ماه را بترسیم بلکه می‌توانیم از بهرۀ عاقلانه‌ای که برای ما دارد قدردانی کنیم. یک رژیم غذایی مبتنی بر غذاهای کامل، گیاهی، پروتئین‌های با کیفیت و چربی‌های سالم مبنای خوبی است و برخی از این غذاها را هر هفته در سبد خرید خود قرار دهد تا به تعادل هورمونی کمک کند.

 مرحلۀ اول: خون‌ریزی

مواد مغذی، گرما و استراحت

روز اول چرخۀ ما اولین روز قاعدگی است. در شروع چرخه، هورمون‌های ما در کمترین حد خود هستند زیرا برای جاری کردن خون در دهانۀ رحم کار می‌کنند. به دلیل این فشار هورمونی، احتمالاً سطح انرژی بدن پایین است، بنابراین بدن را با مقدار زیادی آب تصفیه‌شده و غذاهای غنی از مواد مغذی غیرفرآوری‌شده که باعث حفظ انرژی و قند خون می‌شوند، حمایت کنید. ترکیبی مناسب از پروتئین‌های بدون چربی، چربی‌های سالم و کربوهیدرات‌های GI کم‌مصرف مانند سبزیجات ریشه‌ای، خوراکی‌های سبوس‌دار و پر از حبوبات می‌توانند از روند انرژی‌زایی در دورۀ قاعدگی حمایت کنند. در صورت امکان غذاهای پخته‌شده، تخمیر شده، جوانه زده یا فعال شده را نیز در آن دوره بخورید زیرا ممکن است، با توجه به اینکه بعضی از مراحل تجزیه شروع شده است هضم آسان‌تر باشد. غذاهای سرشار از آهن مانند عدس، جلبک دریایی، تخم کدو تنبل، آلو خشک و اسفناج مصرف کنید و در صورت خوردن محصولات حیوانی، گوشت گاو سبوس‌دار، تخم مرغ و ماهی نیز منبع خوبی از آهن هستند که می‌توانند میزان آهنی را که در طی خونریزی از بین می‌رود دوباره تامین کنند. این دوره وقت مناسبی برای انتخاب غذای سالم‌تر است زیرا سطح پایین‌تر هورمون‌ها ممکن است باعث شود در این دوره برخی از زنان کمتر احساس گرسنگی کنند.

پیشنهادهایی برای لیست خرید دورۀ قاعدگی:

  • سبزیجات دریایی به عنوان مثال جلبک؛
  • سیب‌زمینی شیرین؛
  • برنج قهوه‌ای؛
  • ماست‌های کفیر یا پروبیوتیک؛
  • دانه کدو تنبل؛
  • غلات به دست آمده از دانۀ ارزن؛
  • جوانه گندم؛
  • پروتئین مورد نظر؛ گوشت گاو، مرغ، عدس، ماهی، تخم‌مرغ، توفو؛
  • آجیل؛

مکمل‌ها و گیاهان دارویی

  • اسپری روغن منیزیم: برای گرفتگی و میگرن؛
  • ویتامین‌های B متیل‌دار: برای حساسیت پستان، گرفتگی نفخ و میگرن؛
  • گیاه پنج انگشت: برای بسیاری از علائم PMS
مرحله دوم: اوج

مواد غذایی تازه و سبک

سطح هورمون‌ها، با آماده‌شدن برای تخمک‌گذاری، اگرچه هنوز هم کم هستند، شروع به افزایش می‌کنند. ممکن است احساس انرژی بیشتری داشته باشیم و به طور بالقوه ورزش بیشتری نیز داشته باشیم، بنابراین این زمان مناسب برای ترکیب غذاهای سبک، تازه و زنده است، مانند سالاد و غذاهای تخمیرشده مانند کفیر، ماست پروبیوتیک یا سالاد کلم، که باعث سلامت روده و سم‌زدایی می‌شوند. برخی از خانم‌ها در این زمان با افزایش استروژن متوجه می‌شوند که انرژی، تمرکز و قدرت بیشتری دارند، بنابراین ممکن است این زمان، زمان خوبی برای شروع برنامه غذایی سالم باشد یا برنامه ۷ روزۀ تصفیه.

 پیشنهادهایی برای لیست خرید مرحلۀ فولیکولار:

  • سبزیجات سالاد؛
  • بذر کتان؛
  • آووکادو؛
  • کلم بروکلی
  • مخلوط آجیل / دانه؛
  • ماست پروبیوتیک؛
  • کدو سبز / پیاز؛
  • گندم سیاه؛
  • ماهی سالمون؛
  • کفیر؛

 

مکمل‌ها و گیاهان دارویی

  • پروبیوتیک‌ها: مصرف روزانۀ پروبیوتیک‌ها پشتیبان خوبی برای کمک به هضم، سم‌زدایی، ایمنی بدن و خلق‌وخوی می‌شوند.
  • ریشۀ گیاه شاتاواری: به دلیل تقویت نشاط جنسی گیاه مناسبی برای افزایش برانگیختگی جنسی شناخته شده است.
  • مکمل ال تیانین و بادرنجبویه: اگر افزایش سطح انرژی در شما باعث احساس بیقراری می‌شود می‌توانید مکمل ال تیانین و بادرنجبویه مصرف کنید.
مرحله سوم: تغییر

مواد غذایی فیبردار و سبک

پس از آنکه تخمک‌ها بالغ شدند، وارد مرحلۀ تخمک‌گذاری می‌شویم. سطح هورمون افزایش می‌یابد، به ویژه استروژن زیرا به روند تخمک‌گذاری کمک می‌کند. دمای بدن نیز افزایش می‌یابد، که این می‌تواند بر افزایش سطح انرژی تأثیر بگذارد. استروژن بیش از حد می‌تواند تأثیر منفی بر روی چرخۀ ما بگذارد از جمله حساسیت پستان و افزایش لکه‌ها. بنابراین مواد مغذی که به کبد در از بین بردن استروژن کمک می‌کنند خوب هستند، یعنی غذاهایی مانند کلم، کلم بروکلی، پیاز، سیر و تربچه.

پیشنهادهای لیست خرید در مرحلۀ تخمک‌گذاری:

  • کینوا؛
  • تخم‌مرغ؛
  • هر نوع کلم؛
  • تربچه؛
  • غلات کامل: نان، ماکارونی، برنج که حاوی ویتامین‌های ب هستند
  • میوه‌ها: انواع توت‌ها، مرکبات، پاپایا

مکمل‌ها و گیاهان دارویی

  • ویتامین ب ۶: برای تولید انرژی، تنظیم خلق‌وخو و هورمون‌ها در طول ماه توصیه می‌شود.
  • مخلوط چای والرین / رازیانه: گیاهی است که برای بهبود خواب عمیق شناخته شده است.
مرحله چهارم: میل و بی‌میلی

امیال ویار

با نزدیک شدن به قاعدگی، سطح هورمون به اوج خود می‌رسد و بسیاری از خانم‌ها در این زمان PMS را تجربه می‌کنند. از طریق انتخاب مواد غذایی می‌توان به مدیریت خلق و خوی و ناراحتی‌های قبل از قاعدگی کمک کرد: اگر در حال احتباس آب به صورت سینه‌های متورم و بادکرده هستید، به دلیل اثرات ضد ادرارآورِ نمک روی بدن از خوردن غذاهای پر نمک خودداری کنید زیرا آنها می‌توانند مشکل را تشدید کنند، همین امر در مورد قند نیز صدق می‌کند اگر مستعد ویار هستید، ممکن است در این هفته در بالاترین حد خود قرار داشته باشید و ممکن است کربوهیدرات‌ها همان چیزی باشند که شما می‌خواهید، با این وجود فقط اطمینان حاصل کنید که آنها از نوع کربوهیدارت‌های پیچیده هستند مانند برنج قهوه‌ای، ماکارونی یا نان هستند (پوسته‌های این مواد غذایی پر از انرژی هستند و ویتامین‌ها و فیبرهای B برای استرس، برای جلوگیری از ویار و متعادل کردن این حالات خوب هستند). این زمان زمان خوبی برای کاهش مصرف کافئین و الکل است، زیرا این مواد محرک می‌توانند اضطراب و تغییر خلقی ناشی از PMS را تشدید کنند. قهوه و الکل همچنین می‌توانند در جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری بر روی سلامت مطلوب قاعدگی تأثیر بگذارند، بنابراین برخی از گزینه‌های مختلف مانند آب میوه‌های گازدار، چای گیاهی و ریشه کاسنی را امتحان کنید و یا لاته صبح خود را بدون کافئین مصرف کنید.

پیشنهادهای لیست خرید برای مرحلۀ لوتئال:

  • گل کلم؛
  • خیار (احتباس آب)؛
  • کدو؛
  • چای گیاهی فاقد کافئین؛
  • دانه کنجد؛
  • اسفناج؛
  • برنج قهوه‌ای؛
  • پروتئین: توفو، مرغ، گوشت بدون چربی، ماهی و غذاهای دریایی؛
  • انواع توت‌ها؛
  • مخلوط لاته زردچوبه؛
  • شکلات تیره؛

مکمل‌ها و گیاهان دارویی

  • ویریدیان: سم‌زدایی قند ۷ روزه: برای ویار قند و شکر را مهار کنیم؛
  • آشواگاندا یا گیلاس زمستانی و جینسینگ هندی: برای کمک به بدن در سازگاری با استرس مفید است؛
  • ویریدیان منیزیم با B6: برای کاهش اضطراب، تنش و بهبود خواب؛
  • نمک‌ حمام منیزیم: برای احتباس آب و کاهش اضطراب.

منبع: moodymonth.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

گوجه‌فرنگی بخورید سکته‌ی مغزی نکنید

بیماری‌‌ها و راه درمانتغذیه سالم , اخبار پزشکی , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت sciencedaily.com

 

گوجه‌فرنگی سرشار از لیکوپن است. لیکوپن یک رنگدانه‌ی قرمز رنگ از خانواده‌ی کاروتنوئیدها است که خواص آنتی‌اکسیدانی دارد.
پیش از این نتایج پژوهش‌های زیادی نشان داده بود که مصرف زیاد لیکوپن خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، پوکی‌استخوان و حتی سرطان‌ها را کاهش می‌دهد.

این بار محققان فنلاندی به مدت ۱۲ سال روی ۱۰۳۱ مرد بین ۴۶ تا ۶۵ ساله پژوهش‌هایی انجام دادند. آن‌ها می‌خواستند ارتباط بین میزان لیکوپن خون و خطر سکته‌ی مغزی (AVC) را مورد بررسی قرار دهند. متأسفانه سکته‌ی مغزی نتایج بدی روی سلامتی دارد و امکان دارد تا آخر عمر باعث ناتوانی فرد شود.

محققان بعد از بررسی‌های لازم مشاهده کردند از بین ۲۵۸ مردی که میزان لیکوپن خون‌شان پایین بوده است ۲۵ نفر دچار سکته‌ی مغزی شدند در حالی که از بین ۲۵۹ مردی که میزان لیکوپن بیش‌تری داشتند فقط ۱۱ نفر سکته کردند.

در واقع محققان به این نتیجه رسیدند افرادی که میزان لیکوپن خونشان بیشتر است به میزان ۵۹ درصد کمتر دچار سکته‌ی مغزی می‌شوند.

لیکوپن در گوجه‌فرنگی و در محصولات به دست آمده از این ماده‌ی غذایی مثل سس کچاپ به میزان قابل‌توجهی وجود دارد. البته توجه داشته باشید که میوه‌هایی مانند زردآلو، پاپایا یا هندوانه نیز حاوی میزان زیادی لیکوپن هستند.

 

منابع:

۱- sciencedaily.com

۲- tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

تراکشن یا کشش ستون‌فقرات چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان

تراکشن یا کشش ستون‌فقرات، یک روش درمانی است که توسط متخصص فیزیوتراپی انجام می‌شود. هدف از انجام این روش اعمال نیرو به دو استخوان متصل به هم است تا این دو استخوان را کمی از هم دور کنند تا فضای بیش‌تری بین آن‌ها ایجاد شود. تراکشن، همچنین می‌تواند موجب کشش بافت نرمی که اطراف مفصل را احاطه کرده، شود.

ترکشن را می‌توان به‌طور دستی و یا از طریق دستگاه انجام داد. رایج‌ترین نواحی از ستون‌فقرات که تحت درمان با ترکشن یا کشش قرار می‌گیرند، شامل گردن (تراکشن گردنی) و کمر (تراکشن کمر) می‌باشد.

افراد مناسب برای استفاده از این روش

تراکش یا کشش بر روی افرادی اعمال می‌شود که دچار درد کمر و گردن می‌باشند. این روش برای بهبود علایمی از جمله درد، ضعف و بی‌حسی است که تا یک پا و یا یک بازو کشیده می‌شود و در اثر التهاب یک یا چند ریشه‌ی اعصاب نخاعی ایجاد می‌شود.

تراکشن گاهی اوقات نیز در مورد افرادی که به تنگی کانال نخاعی یا اسپوندیلوز مبتلا هستند به کار می‌رود.

اعتقاد بر این است که تراکشن باعث ایجاد فضا در اطراف فورامن بین مهره‌ای می‌شود، در نتیجه به اعصاب اجازه می‌دهد که آزادانه عبور کنند و التهابی ایجاد نکنند. (فورامن بین مهره‌ای به منافذی گفته می‌شود که اعصاب نخاعی در مسیر خود از آن‌ها عبور می‌کنند و به سایر نقاط بدن می‌روند.)

آمادگی بیمار برای تراکشن ستون‌فقرات

قبل از اقدام به استفاده از روش تراکشن یا کشش، فرد باید با فیزیوتراپ خود صحبت کند تا یک نقشه‌ی درمانی کلی برای او طراحی کند. تراکشن ستون‌فقرات اغلب برای بهبود کیفیت سایر روش‌های درمانی به کار می‌رود.

فیزیوتراپ ممکن است قبل از انجام تراکشن ستون‌فقرات، برخی تمرینات ورزشی را در منزل به شما توصیه کند، هر چند معمولا نیازی به این کار نیست.

نحوه انجام تراکشن (کشش ستون فقرات)

برای تراکشن یا کشش ستون‌فقرات می‌توان از دستگاه استفاده کرد. در این مورد، توسط قلاب به دستگاه تراکشن متصل می‌شوید. دستگاه در هر نوبت به مدت بیش از ۱۰ دقیقه به‌طور مستمر و یا به مدت ۱۵ دقیقه به‌طور متناوب کار می‌کند.

در این جا هدف این است که به شما کمک شود تا احساس راحتی داشته باشید، بنابراین چنانچه درمان تراکشن تنش شما را بیش‌تر می‌کند، حتما پزشک‌تان را آگاه سازید.

با پیشرفت تکنولوژی امروزه دستگاه‌های تراکشن زیادی توسط کامپیوتر هدایت می‌شوند. پزشکانی که از دستگاه‌های کامپیوتری تراکشن ستون‌فقرات بر روی بیماران‌شان استفاده می‌کنند، ادعا می‌کنند که این روش الکترونیکی به آن‌ها اجازه می‌دهد به‌طور دقیق‌تری در طول درمان، محرک اعمال شده را براساس مشکل ستون‌فقرات فرد تنظیم کنند.

تراکشن ستون‌فقرات همچنین به‌طور دستی توسط فیزیوتراپ‌ها اعمال می‌شود. به‌طور کلی، این تنها نوعی از تراکشن است که در مورد درد حاد کمر و گردن به کار می‌رود.

کشش مفصل که توسط تراکشن ستون‌فقرات اعمال می‌شود، به فاست‌های بین مهره‌ای اجازه می‌دهد بر روی یکدیگر بلغزند. همچنین این روش می‌تواند جریان خون را افزایش داده و فشار موجود بر روی کانال نخاعی (شامل رگ‌های خونی و ریشه‌های عصبی) را کم کند.

افزایش جریان توسط تراکشن ستون‌فقرات مزیت دیگری نیز به‌طور غیرمستقیم دارد: کاهش مواد شیمیایی ناشی از التهاب در اثر آسیب بافتی. تنها این نیست؛ افزایش حرکت مفصل با کاهش فعالیت اعصاب، باعث کاهش درد می‌شود.

روش درمانی تراکشن یا کشش ستون‌فقرات همچنین می‌تواند موجب کشش رباط‌ها و ماهیچه‌هایی که به مفاصل متصل هستند شود. به این خاطر، این روش می‌تواند موجب کاهش اسپاسم عضلات کمر شود.

نتایج

با کمک سایر درمان‌های فیزیوتراپی، بسیاری افراد در استفاده از روش تراکشن ستون‌فقرات، موفقیت زیادی کسب کرده‌اند.

این روش درمانی درد را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود که بدن بتواند به‌طور موثرتری موجب بهبود بیماری شود. برخی بیماران به زمان اندکی برای درمان به روش تراکشن ستون‌فقرات و برخی دیگر به زمان طولانی‌تری نیاز دارند.

نتایج استفاده از روش درمانی تراکشن ستون‌فقرات عبارتند از: تسکین درد، قرارگیری صحیح ستون‌فقرات و کاهش فشار موجود بر روی مفاصل.

تراکشن ستون‌فقرات باعث کشش عضلات و استخوان‌های کمر می‌شود. چنانچه این روش تحت شرایط مناسب استفاده شود، می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی حرکات و فعالیت‌های فرد را در طول روز بهبود بخشد.

عوارض

تراکشن یا کشش ستون‌فقرات، گاهی اوقات دردی را ایجاد می‌کند که از درد اصلی بیمار شدیدتر است. بیمارانی که به پوکی‌استخوان و انواع خاصی از سرطان دچار هستند، نباید از روش درمانی تراکشن استفاده کنند.
تراکشن ستون‌فقرات برای همه‌ی افراد مناسب نیست. یک متخصص فیزیوتراپی می‌توانند تعیین کند که آیا مزایای این روش ارزش خطرات آن را دارد یا نه.

تراکشن ستون فقرات بر روی چه کسانی نباید انجام شود؟

چنانچه باردار هستید بهتر است این کار را انجام ندهید. همچنین افرادی با شرایط زیر نباید از روش تراکشن ستون فقرات استفاده کنند

  • شکستگی؛
  • تومور؛
  • آنوریسم آئورت شکمی؛
  • پوکی‌استخوان پیشرفته؛
  • وجود ایمپلنت فلزی درون ستون‌فقرات؛

 

منبع: dayanphysiotherapy.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با محلول میرتوهیل (Myrtuheal)، داروی آفت دهان و تبخال

بیماری‌‌ها و راه درمان, دارونامه , پیشگیری بهتر از درمان

 

توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

 

میرتوهیل (Myrtuheal)
رده درمانی: آفت دهان و تبخال
اشکال دارویی:محلول موضعی

روش مصرف:

مقدار مصرف هر محصول را پزشک مشخص می‌کند اما مصرف معمول این محصول به شرح زیر می‌باشد:
پنج بار در روز هر بار ۱۰ قطره روی تکه کوچکی از پنبه ریخته و به مدت ۳۰-۲۰ ثانیه روی ضایعه آفتی قرار دهید. استفاده از آن تا بهبود کامل ادامه دهید.

موارد منع مصرف:
  • کودکان؛
  • بیماران مبتلا به سرطان؛
  • در ناراحتی‌های التهابی دستگاه گوارش یا مجاری صفراوی؛
  • بیماری‌های حاد کبدی؛
  • دوران بارداری و شیردهی؛
هشدار مصرف:
  • این محصول مکمل غذایی بوده و برای تشخیص، پیشگیری یا درمان نمی‌باشد.
  • در صورت مصرف هرگونه دارو، قبل از مصرف با پزشک مشورت نمایید.
  • از قرار دادن محلول در محل زخم بیش از زمان توصیه شده خودداری نمایید.
  • برای اثربخشی بهتر این دارو، با شروع اولین نشانه‌های آفت استفاده شود.
  • با قرار دادن پنبه (گوش پاک کن) آغشته به محلول بر روی ضایعه آفت احساس سوزش و سپس بی حسی موقت در ناحیه زخم، طبیعی است.
  • تهوع، استفراغ و اسهال در موارد بسیار نادر دیده شده است.
مکانیسم اثر:

بیماری آفت برگشت‌پذیر دهانی یکی از شایع‌ترین بیماری های دهان با علت ناشناخته می‌باشد که برای درمان آن از ترکیب هم‌زمان اسانس گیاه مورد و ویتامین سی استفاده شده است. با بهره‌گیری از ویتامین سی در این محصول، علاوه بر خاصیت آنتی‌اکسیدان و ضدویروسی آن، روند بهبود آفت دهان و تبخال تسریع می‌یابد. نتایج آزمایشات بالینی نشان می‌دهد بعد از چهار روز مصرف محلول موضعی مورد، زخم به طور کامل بهبود یافته و اثرات درمانی آن با پماد تریامسینولون موضعی مشابهت دارد.
در مورد نحوه تاثیر محلول میرتوهیل بر روی ضایعات آفتی با توجه به استفاده از آن در طب سنتی جهت التیام زخم‌ها و نیز اثر ضدمیکروبی قوی گیاه مورد به دلیل وجود سزکوئی‌ترپن‌ها در اسانس آن تصور می‌شود، محلول میرتوهیل با جلوگیری از پیشرفت عفونت ثانویه در زخم‌های آفتی، مانع تشدید این ضایعات می‌شود.

تداخل دارویی:

تاکنون عارضه یا تداخل دارویی برای آن گزارش نشده است.

توضیحات:

آفت‌های دهانی (canker sores) زخم‌های دردناکی هستند که درون دهان و اغلب در پایه لثه‌ها، درون گونه‌ها یا لب‌ها، روی کام نرم یا روی زبان به وجود می‌آیند.

زخم‌های آفتی می‌توانند بسیار دردناک بوده و با فعالیت‌های روزمره بیمار تداخل ایجاد نمایند. اصطلاحات متداولی که برای این زخم‌ها به کار می‌رود شامل «زخم‌های کوچک راجعه (برگشت‌پذیر) آفتی» و «استوماتیت آفتی راجعه» می‌باشند.

علت ایجاد آفت چیست؟

مکانیسم دقیق ایجاد آفت هنوز به درستی روشن نیست، ولی به نظر می‌رسد واکنش‌های ایمنی بدن بیمار در ایجاد آن دخیل باشد. زخم‌های آفتی وقتی ایجاد می‌شوند که به دلایل نامشخص سیستم‌ایمنی بیمار وجود یک مولکول ناشناخته را اعلام می دارد. حضور این مولکول‌ها باعث حمله لنفوسیت‌ها خواهد شد (همانند حمله همین سلول‌ها به بافت پیوند شده به بیمار) و نتیجه این فرآیند پیدایش زخم‌های آفتی خواهد بود.

 

منبع: irandarouk.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دلایل و درمان چشم‌ گود افتاده چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمانتغذیه سالم, پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

 

چشم‌های گود افتاده چیست؟

چشم‌های گود افتاده معمولا نتیجه پیری و یا مسائل سلامتی است که البته این موارد کمتر نگران کننده هستند. گزینه‌های درمان می‌تواند شامل استفاده از لوازم آرایشی و داروهای طبی و خانگی (که از مواد طبیعی استفاده شده) و جراحی باشد. پوست زیر چشم‌ها ظریف هستند، به همین دلیل گاهی اوقات، گود افتاده و یا تیره‌تر از سایر نقاط صورت به نظر می‌رسند. همچنین سن نقش مهمی در فرو رفتگی چشم‌ها بازی می‌کند و چشم‌های گود افتاده در افراد مسن شایع تر است، اما عوامل دیگری نیز می‌تواند در چشم‌های گود افتاده نقش داشته باشند، که به همان اندازه افراد جوان تر را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. اکثر مردم زمانی که به آینه نگاه می‌کنند متوجه چشم‌های گود افتادهیشان می‌شوند. ظاهر چشم‌ها از فردی به فرد متفاوت است.

پوست زیر چشم‌ها ظریف هستند، به همین دلیل گاهی اوقات، گود افتاده و یا تیره‌تر از سایر نقاط صورت به نظر می‌رسند. همچنین سن نقش مهمی در فرو رفتگی چشم‌ها بازی می‌کند و چشم‌های گود افتاده در افراد مسن شایع تر است، اما عوامل دیگری نیز می‌تواند در چشم‌های گود افتاده نقش داشته باشند، که به همان اندازه افراد جوان تر را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.

دلایل چشم‌های گود افتاده

اکثر موارد چشم‌های گود افتاده، به کیفیت غذا و شیوه‌ی زندگی فرد مربوط است. هنگامی که این علل اصلاح شوند، چشم‌های گود افتاده می‌تواند بدون درمان بیشتر برطرف شود. این به این معنی است که می‌توان با درمان یا اجتناب از علل زمینه ای در زمان مناسب، از چشم‌های گود افتاده جلوگیری کرد.
در زیر چند نمونه از مسائل مربوط به سلامت و شیوه زندگی که بر پوست زیر چشم تاثیر می‌گذارند، معرفی می‌گردند:

کمبود آب: کم شدن آب بدن شایعترین علت فرورفتگی چشم‌ها، کمبود آب بدن (ناکافی بودن آب بدن) است. مصرف قهوه، نوشابه و نوشیدنی‌های از پیش بسته بندی شده، ممکن است باعث اثرات دیورتیک (افزایش تولید ادرار) شود که ممکن است منجر به کم آبی بدن شود.

کمبود ویتامین: کمبود ویتامین C، ویتامین K و آهن می‌تواند سبب گود افتادن چشم شود. در واقع، چشم‌های گود افتاده یکی از نشانه‌های سوء تغذیه است. ویتامین C به جذب آهن کمک می‌کند و باعث کاهش کبودی می‌شود، در حالی که ویتامین K مسئول لخته شدن خون است. کمبود در هر یک از این ویتامین‌ها می‌تواند منجر به کبودی، پوست ناسالم و چشم‌های فرو رفته شود.

مسائل خواب: خواب کافی و یا کیفیت پایین خواب می‌تواند باعث چشم‌های گود افتاده و تغییر رنگ پوست ظریف زیر چشم‌ها شود. طبق یک گزارشی از بنیاد ملی خواب در سال ۲۰۱۷، خواب با کیفیت خوب دارای عناصر ضروری زیر است:

  • بیشتر زمان خواب را در رختخواب باشید.
  • بیش از ۳۰ دقیقه برای خوابیدن وقت صرف نکنید.
  • در هر شب بیش از یک بار از خواب بیدارنشوید.
  • اگر از خواب بیدار شدید بیش از ۲۰ دقیقه در طول شب بیدار نمانید.

پیری: کلاژن فراوان ترین پروتئین در بدن انسان است و دلیلی برای قدرت و انعطاف پذیری پوست است. با افزایش سن، بدن کلاژنش را از دست می‌دهد. اولین محلی که از دست رفتن کلاژن بیشتر در آن مشهود است، پوست زیر چشم می‌باشد. از دست دادن کلاژن باعث می‌شود که چشم‌ها به سمت عقب و به داخل کاسه چشم فرو بروند و چشم‌ها گود افتاده به نظر برسند.

کاهش وزن: اکثر افراد، هنگام کاهش وزن ابتدا در صورت لاغر می‌شوند. گاهی اوقات، کاهش وزن چشمگیر، باعث برجستگی رگهای خونی زیر چشم‌ها و شفاف شدن پوست و درنتیجه باعث ایجاد چشم‌های گود افتاده می‌شود. کاهش وزن شدید، ممکن است باعث سوء تغذیه شود که می‌تواند منجر به گود شدن چشم‌ها شود.

ژنتیک: ممکن است که چشم‌های فرورفته توسط ژنتیک یا DNA فرد ایجاد شود. به عنوان مثالی از اثر DNA، موقعیت چشم در کاسه چشم به طور عمده توسط ژنتیک تعیین می‌شود.

سیگار کشیدن: سیگار کشیدن باعث تخریب کلاژن و کاهش حالت ارتجاعی پوست می‌شود که این موضوع می‌تواند باعث چروک شدن پوست و چشم‌های گود افتاده شود.

آلرژی: آلرژی می‌تواند موجب فرو رفتگی چشم و گودی‌های تیره در زیر چشم شود. این اثرات ناشی از التهاب در رگ‌های خونی کوچک زیر چشم و مسدود شدن بینی است که می‌تواند با آلرژی مرتبط باشد.

عفونت سینوس: سینوس ملتهب شده یکی از دیگر علل فرو رفتگی چشم‌ها است. احتقان و فشار در بینی از علائم عفونت سینوس است و باید به پزشک مراجعه شود.

تروما یا آسیب: هر گونه آسیب به صورت و یا استخوان‌های اطراف چشم می‌تواند به کبودی چشم منجر شود. شکستگی‌های کاسه چشم اغلب طی چند هفته تا چند ماهه بهبود می‌یابند. با این حال، بسیاری از شکستگی‌ها، شکستگی‌های تخریب کاسه چشم می‌باشند، لبه استخوانی چشم دست نخورده است، اما استخوان نازک کف کاسه چشم شکسته شده یا شکاف برداشته است.

درمان چشم‌های گود افتاده

بروز چشم‌های فرو رفته در نتیجه بیماری‌هایی مانند آلرژی و مشکلات سینوسی، می‌توانند با داروها درمان شوند. این درمان شامل آنتی بیوتیک‌ها برای عفونت‌های سینوسی و آنتی هیستامین‌ها و قطره‌های چشم برای آلرژی‌ها می‌باشد.
جراحی زیبایی و تزریقات پوستی ممکن است برای درمان گودی چشم ناشی از پیری یا ژنتیک مفید باشد. با این حال، جراحی هرگز بدون خطر نیست. تزریقات پوستی شامل تزریق اسید هیالورونیک به بافت حساس زیر چشم است و ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. در مورد آسیب‌های چشمی، درمان جراحی بهترین راه درمان جهت ترمیم شکستگی چشم، بازگرداندن نظم چشم، و تعادل حجم کاسه‌ی چشمی که آسیب دیده است، می‌باشد.

جراحی زیبایی و تزریقات پوستی ممکن است برای درمان گودی چشم ناشی از پیری یا ژنتیک مفید باشد. با این حال، جراحی هرگز بدون خطر نیست.

درمان‌های خانگی برای رفع گود افتادگی چشم

تغییر در شیوه‌ی زندگی و استفاده از درمان‌های خانگی، می‌تواند به کاهش فرو رفتگی چشم‌ها کمک کند. برای درمان‌هایی که شامل استعمال موضعی مواد در منطقه زیر چشم هستند، باید اطمینان حاصل شود که فرد چشمان خود را بسته نگه می‌دارد و در برابر ورود مواد به چشمانش مراقبت می‌کند.

درمان‌های خانگی عبارتند از:

مصرف آب کافی: آب ضروری ترین ماده برای سالم ماندن بدن است. آب بر روی هر عضو بدن تاثیر می‌گذارد که وسیع ترین آن‌ها، پوست است. معمولا افرادی که دچار گود افتادگی زیر چشم هستند، با افزایش مصرف آب و محدود کردن نوشیدنی‌های دیورتیک و ادرار آور، شاهد بهبودی تیرگی زیر چشم هستند. نوشیدن ۸ تا ۱۰ لیوان آب در روز می‌تواند به جلوگیری از چشم‌های گود افتاده کمک کند.

خواب با کیفیت خوب: چشم‌های فرو رفته اغلب یک شاخص است که نشان می‌دهد فرد به اندازه‌ی کافی خواب با کیفیت خوب ندارد. به‌طور کلی بزرگسالان به حدود ۷ تا ۹ ساعت خواب در شب نیاز دارند، در حالی که نوزادان، کودکان، نوجوانان و افراد مسن ممکن است نیاز بیشتری داشته باشند.

روغن بادام: چشم‌های فرو رفته نشان می‌دهد که پوست زیر چشم مواد مغذی دریافت نمی‌کند. فضای زیر چشم را می‌توان با روغن بادام، که سرشار از ویتامین E (ویتامین حیاتی پوست) می‌باشد، تغذیه کرد. روغن ویتامین E یکی دیگر از گزینه‌های تغذیه کننده پوست است.

سیب‌زمینی خام: سیب زمینی حاوی ویتامین C، آنزیم‌ها و نشاسته است که این مواد تغذیه کننده پوست نازک زیر چشم هستند. سیب زمینی خام سرد شده، باعث کاهش التهاب رگ‌های خونی و در نتیجه کاهش تورم و ظاهر تیره رنگ می‌شود. سیب زمینی خام را می‌توان در حدود ۲۰ دقیقه روی پوست قرار داد.

چای کیسه‌ای: چای حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و فلاونوئیدها است. استفاده از کیسه‌های چای با افزایش گردش خون و آرام کردن عصب و عضلات چشم، باعث بهبود تیرگی زیر چشم می‌شود. دو کیسه چای را برای حداقل ۵ دقیقه در آب جوش بگذارید تا خیس بخورند. با فشردن آن‌ها، مایع را از آن‌ها خارج کنید و مطمئن شوید که برای پوست نازک و حساس ناحیه زیر چشم داغ نیستند. به مدت حداقل ۱۰ دقیقه بر پوست زیر هر چشم قرار دهید.

خیار: خیار یک درمان خانگی محبوب برای حلقه‌های تیره در چشم و چشم‌های گود افتاده است. تکه‌های خیار را برای اثر خنک کنندگی و کاهش تورم و تغییر رنگ پوست، می‌توان در زیر چشم‌ها قرار داد.

روغن ماهی: روغن ماهی غنی از اسیدهای چرب است، که به آن خاصیت ضد التهابی می‌بخشد و سبب بهبودی سلول‌های آسیب دیده می‌شود. روغن ماهی را می‌تواند با باز کردن کپسول‌های حاوی روغن ماهی و قرار دادن روغن بر روی پوست زیر چشم استفاده کرد. این کار باید قبل از رفتن به رختخواب به مدت ۴ هفته انجام شود.

آب‌لیمو: آب‌لیمو یک سفید کننده‌ی طبیعی است و هنگامی که برای پوست زیر چشم استفاده می‌شود، باعث حذف سلول‌های مرده پوست و تغییر رنگ پوست می‌شود. ضروری است به منظور کاهش سوزش پوست، آبلیو را با آب رقیق کنید. توجه داشته باشید که آبلیو را به دور از چشم خود نگه دارید.

چه مواقعی برای درمان گود افتادگی چشم به پزشک مراجعه کنیم؟

اغلب اوقات، چشم‌های گود افتاده تهدید کننده‌ی حیات نیستند و اگر با پیری یا ژنتیک ارتباط داشته باشند، معمولا مشکلات دیگری ایجاد نمی‌کنند. با این حال، هر گونه نگرانی در مورد گود افتادن و تیرگی زیر چشم که اعتماد به نفس فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد یا باعث ایجاد افسردگی و اضطراب می‌شود، باید با صحبت کردن با پزشک درمان شود.یگیری مثل اگر چشم‌های گود افتاده، با وجود خواب بیشتر و مصرف آب کافی، با گذر زمان بد تر شد و یا اگر با نشانه‌های دیگری همراه شد، باید به دکتر پوست مراجعه کنید.

علائمی که نشان‌دهنده مشکلات دیگری هستند، عبارتند از:

  • گرفتگی مسیر بینی‌ها؛
  • خارش،خشکی و قرمزی چشم؛
  • خستگی؛
  • کاهش وزن شدید و غیرمعمول یا مشکلات اشتها؛
  • تهوع و سایر مشکلات گوارشی؛
  • سردرد؛

 

منابع :

۱- doctoreto.com

۲- medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط بهنوش فرجی

آیا توده هیپواکو درمان دارد؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , بهنوش فرجی

 

به گزارش سایت healthline.com

چند روز پیش در مورد توده هیپواکو صحبت کردیم و گفتیم که در این قسمت‌های بدن ( پستان، کبد، کلیوی، رحمی، معده، بیضه‌ها، تخمدان‌ها، روده‌ها، غده تیروئید و پوست ) ممکن است توده هیپواکو دیده شود.

حال می‌خواهیم به این به‌پردازیم که آیا توده هیپواکو  درمان دارد یا خیر؟

توده هیپواکو چگونه درمان می‌شود؟

درمان یک توده هیپواکو به نوع، اندازه، محل و علایم توده بستگی دارد.

ممکن است توده به هیچ وجه نیاز به درمان نداشته باشد. و در برخی موارد عفونت نهفته و التهاب که موجب توده شده است، درمان شود. یا این‌که خود توده پس از مدتی خودبه‌خود کوچک شود و از بین برود. پزشک قبل از این‌که جراحی کند آن‌را مورد بررسی قرار می‌دهد و اگر ببیند خود توده از بین می‌رود آن‌را جراحی نمی‌کند.

اگر توده‌ایی نیاز به جراحی داشته باشد.

جراحی توده هیپواکو

ممکن است جراحی بهترین گزینه برای از بین بردن توده‌های بزرگ باشد. رشد توده‌های خوش‌خیم باعث درد، انسداد و سایر عوارض می‌شود. و در برخی موارد، یک توده‌ خوش‌خیم ممکن است سرطانی یا پاره‌ شود و  در حالت پارگی باعث خونریزی داخلی بدن می‌شود. توده‌هایی که اندام‌های بدن، رگ‌های خونی و اعصاب را تحت‌ تاثیر قرار می‌دهند معمولا ً حذف می‌شوند. و در موارد دیگر ممکن است به دلایل زیبایی حذف صورت گیرد.

در عمل جراحی تومور؛ عمل با یک سوراخ کوچک، لاپاراسکوپی یا آندوسکوپی انجام می‌شود. و در این تکنیک نیازی به برش نیست. اما برخی از توده‌ها ممکن است نیاز به عمل جراحی معمول برشی صورت گیرد و بستگی به توده دارد.

روش دیگر پرتونگاری است که این روش نسبت به روش‌های دیگر کم‌تر تهاجمی‌ست. توده‌ها در این روش با جریان الکتریکی خرد می‌شوند. اگر پزشک در مورد تشخیص کمی شک داشته‌ باشد آن‌را با جراحی برطرف می‌کند. از بین بردن توده یک راه برای کمک به خطر ابتلا به سرطان است.

درمان اضافی

اگر پزشک توده هیپواکو را بدخیم تشخیص دهد، برای درمان به یک روش تهاجمی‌‌تری نیاز است. که شامل جراحی، درمان اشعه، شیمی‌درمانی و دیگر درمان‌های سرطان می‌باشد.

زمان بهبودی بستگی به نوع تومور و درمان آن دارد. شما ممکن است نیاز به مدیریت درد و همچنین آنتی‌بیوتیک‌ها داشته باشید تا خطر ابتلا به عفونت بعد از انجام برخی اقدامات کاهش یابد.

آن‌هایی که خوش‌خیم هستند به‌طور معمول دوباره رشد نمی‌کنند. متاسفانه تومورهای بدخیم گاهی حتی پس از جراحی و درمان نیز رشد می‌کنند. هر چند وقت یک‌بار پیگیری اسکن  کمک می‌کند تا مطمئن شوید که اگر رشد جدیدی وجود داشته باشد، در اسرع وقت درمان صورت گیرد.

منبع: healthline.com

 

 

1
نوشته شده توسط فرناز اخباری

سرطان حنجره از دیدگاه کلینیک مایو ( Mayo Clinic )

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

سرطان حنجره به تومورهای سرطانی گفته می‌شود که در حلق، حنجره یا لوزه‌ها ایجاد می‌شود.

حنجره یک لوله عضلانی است که از پشت بینی شما شروع  و به گردن می‌رسد. سرطان حنجره اغلب در سلول‌های مسطح  که در داخل حنجره است شروع می‌شود.

جعبه صوتی دقیقاً زیر حنجره قرار دارد و مستعد ابتلا به سرطان حنجره است. جعبه صوتی از غضروف ساخته شده است و حاوی تارهای صوتی است که در زمان صحبت کردن می‌لرزد.

سرطان حنجره همچنین می‌تواند بر غضروف (اپیحنجرهت) تأثیر بگذارد که به عنوان سرپوشی برای نای است. سرطان لوزه، شکل دیگری از سرطان حنجره، بر لوزه‌ها، که در قسمت پشتی حنجره قرار دارند، تأثیر می‌گذارد.

علایم سرطان حنجره شامل:
  • سرفه؛
  • تغییر در صدای شما، مانند گرفتگی یا عدم صحبت صریح؛
  • مشکل در بلع؛
  • درد گوش؛
  • توده یا زخمی که بهبود نمی‌یابد؛
  • حنجره درد؛
  • کاهش وزن؛
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

در صورت مشاهده هرگونه علائم و نشانه‌های مداوم، با پزشک خود ملاقات کنید. بیش‌تر علائم سرطان حنجره مختص سرطان نیست، بنابراین پزشک شما در ابتدا علل شایع دیگر را بررسی خواهد کرد.

علل سرطان حنجره

سرطان حنجره هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌های حنجره‌ی شما دچار جهش ژنتیکی شوند. این جهش‌ها باعث می‌شود سلول‌ها به‌طور غیرقابل کنترل رشد کنند و زندگی خود را پس از مرگ سلول‌های سالم ادامه دهند. سلول‌های تجمع یافته می‌توانند توموری در حنجره شما ایجاد کنند.

هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث جهش ایجاد سرطان حنجره می‌شود. اما پزشکان عواملی را شناسایی کرده‌اند که ممکن است ریسک آن  را افزایش دهد

انواع سرطان حنجره

سرطان حنجره اصطلاحی کلی است که در مورد سرطان موجود در حنجره (سرطان فارنژیال) یا در جعبه صوتی (سرطان لارنکس) می‌باشد. حنجره و جعبه صوتی به هم نزدیک هستند، جعبه صوتی دقیقاً در زیر حنجره قرار دارد.

اگرچه بیش‌تر سلول‌های در گیر در سرطان حنجره یک نوع هستند، از اصطلاحات خاصی برای تمایز بخشی از حنجره در جایی که  سرطان از آن سرچشمه گرفته است استفاده می‌شود.

  • سرطان نازوفارنکس در نازوفارنکس شروع می‌شود – بخشی از حنجره درست پشت بینی.
  • سرطان دهان در دهان و حلق شروع می‌شود – بخشی از حنجره درست در پشت دهان که شامل لوزه‌ها است.
  • سرطان هیپوفارنژال (سرطان حنجره) در هیپوفارنکس (حنجره) شروع می‌شود – قسمت تحتانی حنجره، دقیقاً بالای مری و بادگیر.
  • سرطان حنجرهت در تارهای صوتی شروع می‌شود.
  • سرطان Supraglottic در قسمت بالای حنجره شروع می‌شود و شامل سرطان می‌شود که به اپیحنجرهت مبتلا می‌شود، این یک قطعه غضروف است که مانع از ورود مواد غذایی به داخل بادگیر شما می‌شود.
  • سرطان subglottic در قسمت پایین جعبه صوتی شما، در زیر تارهای صوتی شما شروع می‌شود.
عوامل خطر

عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به سرطان حنجره را افزایش دهند عبارتند از:

  • مصرف دخانیات، از جمله سیگار کشیدن و تنباکو؛
  • استفاده بیش از حد از الکل؛
  • ویروس مقاربتی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)؛
  • رژیم غذایی فاقد میوه و سبزیجات؛
  • بیماری ریفلاکس مری به معده (GERD)؛
جلوگیری

هیچ روش اثبات شده‌ای برای جلوگیری از بروز سرطان حنجره وجود ندارد. اما به منظور کاهش خطر ابتلا به سرطان حنجره، می‌توانید:

  • سیگار را ترک کنید یا شروع نکنید. اگر سیگار می‌کشید، ترک کنید. اگر سیگار نمی‌کشید، شروع نکنید. قطع سیگار بسیار دشوار است، بنابراین مشاوره بگیرید. پزشک شما می‌تواند در مورد مزایا و خطرات بسیاری از راهکارهای ترک سیگار مانند داروها، محصولات جایگزین نیکوتین و مشاوره صحبت کند.
  • اگر به‌طور کل می‌خواهید الکل را شروع کنید، فقط در حد اعتدال بنوشید. اگر نوشیدن الکل را انتخاب کردید، این کار را با اعتدال انجام دهید. برای بزرگسالان سالم، این بدان معناست که حداکثر یک نوشیدنی در روز برای زنان در هر سنی و آقایان بزرگتر از ۶۵ سال و حداکثر دو نوشیدنی در روز برای آقایان ۶۵ ساله و جوان‌تر است.
  • رژیم غذایی سالم و پر از میوه و سبزیجات را انتخاب کنید. ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها در میوه‌ها و سبزیجات ممکن است خطر ابتلا به سرطان حنجره را کاهش دهند. انواع میوه و سبزیجات رنگارنگ بخورید.
  • خود را از HPV محافظت کنید. تصور می‌شود که برخی از سرطان‌های حنجره ناشی از عفونت جنسی پاپیلوم ویروس انسانی (HPV) هستند. می‌توانید با محدود کردن تعداد شرکای جنسی و استفاده از کاندوم در هر بار رابطه جنسی، خطر ابتلا به HPV را کاهش می‌دهد. همچنین واکسن HPV را که در دسترس پسران، دختران و زنان و مردان جوان است، در نظر بگیرید.

تشخیص

برای تشخیص سرطان حنجره ، پزشک ممکن است موارد زیررا توصیه کند:

  • استفاده از اسکوپ برای نگاه دقیق تر به حنجره. پزشک شما ممکن است از یک روش خاص نورپردازی (آندوسکوپی) استفاده کند تا در طی یک عمل به نام آندوسکوپی از نزدیک به حنجرهی شما نگاه کند. یک دوربین ریز در انتهای آندوسکوپ تصاویر را به یک صفحه ویدیویی منتقل می کند که پزشک شما علائم ناهنجاری های موجود در حنجره شمارا مشاهده کند.

نوع دیگری از اسکوپ (لارنگوسکوپ) را می توان به جعبه صوتی  وارد کرد. یک لنز بزرگنما برای کمک به پزشک در بررسی تارهای صوتی استفاده میشود. این روش لارنگوسکوپی نامیده می شود.

  • گرفتن نمونه بافت برای آزمایش. اگر ناهنجاری هایی در حین آندوسکوپی یا لارنگوسکوپی مشاهده شود ، پزشک می تواند برای جمع آوری نمونه بافتی (بیوپسی) ابزار جراحی را از طریق اسکوپ مورد نظر عبور دهد. نمونه برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می شود. پزشک ممکن است با استفاده از تکنیکی بنام آسپیراسیون سوزن ریز نمونه ای از گره لنفاوی متورم را انجام دهد.
  • تست های تصویربرداری. آزمایشات تصویربرداری ، از جمله اشعه ایکس ، سی تی ، ام آر آی و توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) ، ممکن است به پزشک در تعیین گسترش سرطان فراتر از سطح حنجره یا جعبه صوتی کمک کند.

 

تعیین مرحله سرطان

پس از تشخیص سرطان حنجره ، مرحله بعدی تعیین میزان (مرحله) سرطان است. دانستن این مرحله به تعیین گزینه‌های درمانی کمک می‌کند.

مرحله سرطان حنجره با عدد رومی I تا IV مشخص می‌شود. هر زیر گروه از سرطان حنجره برای هر مرحله معیارهای خاص خود را دارد. به‌طور کلی، سرطان حنجره مرحله I نشان دهنده تومور کوچک‌تر محدود به یک ناحیه از حنجره است. مراحل بعدی نشان‌دهنده سرطان پیشرفته‌تر است و مرحله چهارم پیشرفته‌ترین آن‌ها است.

درمان

گزینه‌های درمانی شما براساس عوامل بسیاری از جمله مکان و مرحله سرطان، نوع سلول‌های درگیر، سلامت کلی شما و ترجیحات شخصی می‌باشد. در مورد فواید و خطرات هر یک از گزینه‌های خود با پزشک خود صحبت کنید. و با هم می‌توانید تعیین کنید که کدام روش درمانی برای شما مناسب‌تر خواهد بود.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی از منبعی مانند اشعه X و پروتون برای انتقال اشعه به سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند و باعث مرگ آن‌ها می‌شود.

پرتودرمانی می‌تواند از دستگاه بزرگی در خارج از بدن شما (پرتوی پرتوی خارجی) ایجاد شود، یا  از طریق دانه‌های ریز رادیواکتیو و سیم‌های کوچک رادیواکتیو داخل بدن، در نزدیکی  محل سرطان  (براکی تراپی) پرتو درمانی انجام شود.

در مورد مراحل اولیه سرطان‌های حنجره، پرتودرمانی ممکن است تنها درمان لازم باشد. در مورد سرطان‌های پیشرفته‌تر حنجره، پرتودرمانی ممکن است با شیمی درمانی یا جراحی همراه شود. در سرطان‌های بسیار پیشرفته حنجره ممکن است از پرتودرمانی برای کاهش علائم و نشانه‌ها استفاده شود و بیمار را راحت‌تر کند.

عمل جراحی:

انواع روش‌های جراحی جهت درمان سرطان حنجره  بستگی به محل و مرحله سرطان  دارد.

گزینه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی سرطان حنجره در مراحل اولیه. سرطان حنجره که محدود به سطح حنجره یا طناب صوتی است ممکن است با استفاده از آندوسکوپی توسط جراحی درمان شود. پزشک شما ممکن است آندوسکوپ توخالی را در حنجره یا جعبه صدا شما وارد کرده و سپس ابزار جراحی مخصوص یا لیزر را از طریق اسکوپ عبور دهد. با استفاده از این ابزارها، پزشک شما می‌تواند سرطان های بسیار سطحی را با لیزر تبخیر، بریده یا خراش دهد.
  • جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از جعبه صدا (حنجره). درمورد تومورهای کوچک‌تر، پزشک شما ممکن است بخشی از جعبه صوتی شما را که درگیر سرطان است، برداشته و تا حد ممکن قسمتی از جعبه صدا را که تحت تاثیر سرطان نیست نگه دارند. و ممکن است توانایی صحبت کردن و تنفس طبیعی شما را حفظ کند.

برای تومورهای بزرگ‌تر، گسترده‌تر، ممکن است لازم باشد که کل جعبه صوتی شما خارج شود. سپس نای به سوراخی (استوما) در حنجره وصل شود تا به شما امکان تنفس دهد (تراشه). اگر کل حنجره  برداشته شود، گزینه‌های مختلفی برای بازیابی گفتار خود دارید. برای یادگیری صحبت بدون جعبه صوتی خود می‌توانید با یک آسیب شناس گفتاردرمانی همکاری کنید.

  • جراحی برای برداشتن بخشی از حنجره (فارنژکتومی). سرطان‌های کوچک‌تر حنجره ممکن است نیاز به از بین بردن تنها بخش‌های کوچکی از حنجره در حین عمل داشته باشد. قطعاتی که برداشته می‌شوند ممکن است بازسازی شوند تا دوباره به‌طور عادی مواد غذایی را ببلعید.

جراحی برای برداشتن بیش‌تری از حنجرهی شما معمولاً شامل از بین بردن جعبه صوتی شما نیز می‌شود. پزشک ممکن است بتواند حنجره را بازسازی کند تا به شما اجازه دهد مواد غذایی بلعیده شود.

  • جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی سرطانی (دیسکت گردن). اگر سرطان حنجره درعمق گردن گسترش یافته است، پزشک شما ممکن است عمل جراحی را برای از بین بردن برخی یا همه غدد لنفاوی برای دیدن این‌که آیا آن‌ها دارای سلول‌های سرطانی هستند، توصیه کند.

جراحی خطر خونریزی و عفونت را به همراه دارد. سایر عوارض احتمالی، مانند مشکل در صحبت کردن یا بلعیدن، بستگی به روش خاص جراحی دارد.

شیمی درمانی

در شیمی درمانی داروهایی استفاده می‌شود که سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد.

شیمی درمانی اغلب در کنار پرتودرمانی در معالجه سرطان‌های حنجره است. برخی داروهای شیمی درمانی، سلول‌های سرطانی را نسبت به پرتودرمانی حساس‌تر می‌کند. اما ترکیب شیمی درمانی و پرتودرمانی عوارض جانبی هر دو درمان را افزایش می‌دهد.

در مورد عوارض جانبی که احتمالاً تجربه کرده‌اید با پزشک خود صحبت کنید و این‌که آیا درمان‌های ترکیبی مزایایی را دارد که از این عوارض جانبی بیش‌تر است.

دارو درمانی هدفمند

داروهای هدفمند با استفاده از نقایص خاص سلول‌های سرطانی که باعث رشد سلول‌ها می‌شوند، سرطان حنجره را درمان می‌کنند.

به‌عنوان نمونه، داروی Cetuximab (Erbitux) یک روش درمانی هدفمند است که برای معالجه سرطان حنجره در شرایط خاص تأیید شده است. ستوکسیماب عملکرد پروتئینی را که در بسیاری از سلول‌های سالم یافت می‌شود متوقف می‌کند، اما در انواع خاص از سلول‌های سرطانی حنجرهاین توقف فعالیت شیوع بیش‌تری دارد. داروهای هدفمند دیگر نیز در دسترس هستند و بیشتر در آزمایشات بالینی مورد مطالعه قرار می‌گیرند. داروهای هدفمند می‌توانند به تنهایی یا همراه با شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده شوند.

توان‌بخشی بعد از درمان

درمان سرطان حنجره اغلب عوارضی ایجاد می‌کند که ممکن است نیاز به همکاری با متخصصان برای به دست آوردن توانایی بلع، خوردن غذاهای جامد و صحبت داشته باشد.

در حین درمان و بعد از درمان سرطان حنجره، پزشک ممکن است به شما کمک کند:

  • اگر تراکئوتومی دارید، مراقب محل باز شدن جراحی در حنجره (استوما) باشید؛
  • مشکلات خوردن؛
  • مشکلات بلع؛
  • سفتی و درد در گردن؛
  • مشکلات سخن گفتن؛

پزشک شما می‌تواند در مورد عوارض جانبی و عوارض احتمالی درمان‌های شما با شما صحبت کند.

مراقبت حمایتی (تسکین‌دهنده)

مراقبت تسکین‌دهنده مراقبت‌های پزشکی تخصصی است که بر روی کاهش درد و سایر علائم یک بیماری جدی متمرکز است. متخصصان مراقبت تسکینی با شما، خانواده و پزشکان دیگر همکاری می‌کنند تا یک مرحله اضافی از پشتیبانی جهت مراقبت‌های مداوم شما ارائه دهد. از مراقبت تسکین‌دهنده می‌توان در حالی که تحت سایر اقدامات تهاجمی مانند جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی هستند استفاده کرد.

هنگامی که از مراقبت تسکین‌دهنده و سایر درمان‌های مناسب استفاده می‌شود، ممکن است مبتلایان به سرطان احساس بهتری داشته و طولانی‌تر زندگی کنند.

مراقبت تسکینی توسط تیمی از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان متخصص آموزش دیده ارائه می‌شود. تیم‌های مراقبت تسکینی قصد دارند کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده‌هایشان را ارتقا دهند. این نوع مراقبت در کنار درمان‌های دارویی دیگر یا سایر موارد درمان ارائه می‌شود.

منبع: mayoclinic.org


 

0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

فقط کمی فعالیت بدنی می‌تواند بر روی زنانی که در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان هستند تأثیر زیادی داشته باشد

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی , اخبار پزشکی , بهداشت بانوان , بارداری و زایمان

 

به گزارش سایت news-medical.net

نتایج یک تحلیل جامع دربارۀ ورزش و نقش محافظت‌کننده آن برای افراد بیماری که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند نشان می‌دهد، زنانی که ورزش می‌کنند نه تنها عمر طولانی‌تری دارند بلکه احتمال بیشتری دارد که بعد از درمان به سرطان مبتلا نشوند. علاوه بر این، این مطالعه حاکی از آن است که حتی ورزش متوسط نیز می‌تواند مفید باشد.

حداقل دو ساعت و نیم ورزش در هفته – کم‌ترین زمانی که طبق دستورالعمل‌های فدراسیون است- می‌تواند تأثیر بزرگی بر روی زنانی داشته باشد که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند.

دکتر ریکی کانیوتو، مدیر این تحقیق می‌گوید: «تحقیقات ما نشان می‌دهد که برخی فعالیت‌های بدنی برای نجات از شرِ سرطان به مراتب بهتر از آن است که هیچ فعالیتی نداشته باشید و به همان اندازه تمرین های بیشتر مفیدتر است.»

مطالعۀ دکتر کانیوتو بخشی از یک آزمایش بالینی است که به دست شبکه تحقیقاتی سرطان SWOG اجرا شده است، این شبکه آزمایش بالینی سرطان توسط مؤسسه ملی سرطان (NCI)، بخشی از انستیتوی ملی بهداشت (NIH) و عضو قدیمی‌ترین و بزرگترین تیم تحقیقی در سطح ملی طراحی شده است.

مدت‌هاست که تحقیقات بین ورزش و عدم ابتلا به سرطان ارتباط مثبت نشان داده‌اند. این‌طور که پیداست افرادی که بیشتر از قبل یا بعد از درمان سرطان ورزش می‌کنند طولانی‌تر زندگی می‌کنند. آنچه مطالعه SWOG را منحصر به فرد می‌کند این است که این مطالعه بر روی بیمارانی انجام شده است که در معرض خطر بیش‌تر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند، نتیجۀ این مطالعه نشان داد که آن دسته از بیماران که پس از درمان ورزش کرده‌اند بازگشت سرطان پستان در آن‌ها احتمال کم‌تری داشته است. تمایز دیگر این مطالعه در مقیاس زمانی آن است. هم قبل از درمان و بعد از درمان و هم در زمان انجام شیمی‌درمانی از بیماران در مورد ورزش سوال شد.

دکتر کانیوتو، استادیار انکولوژی در گروه پیشگیری و کنترل سرطان در مرکز جامع سرطان راسوِل‌پارک، در نظر داشت تأثیر میزان ورزش و زمان‌بندی آن را بر روی زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند یا احتمال دارد سرطان آنها عود کند تعیین کند. این مطالعه شامل بیماران مبتلا به سرطان پستان مرحله  دو یا سه و یا سرطان مرحله یک در معرض خطر بالا بود که تمام مراحل احتمال بازگشت بالایی دارند زیرا تومور اولیه بزرگ بود یا سرطان به غدد لنفاوی سرایت کرده بود. تعداد ۲۷۱۶ بیمار برای شرکت در این مطالعه نام‌نویسی کردند و ۱۶۰۷ نفر از آنان برای پاسخ به پرسشنامه دربارۀ ورزش و رژیم غذایی و سایر عادات روزمره در طول درمان اعلام رضایت کردند. قبل از تشخیص سرطان سینه از آن‌ها در مورد عادت‌های فعلی و همچنین روال‌ زندگی روزمره سؤال شد. در هنگام ثبت نام از بیماران و بعد در زمانی که تحت شیمی‌درمانی قرار گرفتند، و بعد یک سال پس از درمان و دوباره دو سال بعد از درمان به این پرسشنامه پاسخ دادند، چهار مرتبه پرسشنامه‌ها پاسخ داده شد و بیش از ۸۰ درصد به تمام پرسشنامه‌ها پاسخ دادند.

در مورد ورزش از بیماران سؤال شد که چه نوع فعالیت بدنی انجام می دهند، برای چه مدت و چند بار این پاسخ‌ها بر اساس دستورالعمل‌های بدنی وزارت بهداشت، خدمات بهداشتی و خدمات انسانی آمریکا برای آمریکایی‌ها طبقه‌بندی شده‌اند، بر اساس این دستورالعمل‌ها حداقل دو ساعت و نیم فعالیت با شدت متوسط در هفته یا یک و ربع ساعت فعالیت شدید در هفته لازم است. سپس دکتر کانیوتو و تیم وی به بررسی نتایج پس از درمان برای گروه‌های مختلف پرداختند.

این چیزی است که آنها یافتند:

  • بیمارانی که حداقل رهنمودهای مربوط به ورزش فدراسیون را رعایت کرده‌اند، قبل و بعد از درمان، خطر بازگشت سرطان در آن‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، مقدار این کاهش ۵۵ درصد بود.
  • بیمارانی که حداقل دستورالعمل ورزش فدراسیون را رعایت کرده‌اند، قبل و بعد از درمان، خطر مرگ را به میزان قابل‌توجهی کاهش داده‌اند، مقدار این کاهش ۶۸ درصد بود.
  • بیمارانی که فقط پس از درمان شروع به ورزش کردند نیز بهبودهای چشمگیری داشتند، مقدار ۴۶٪ احتمال عود سرطان کاهش یافت و ۴۳٪ احتمال مرگ کاهش داشت.
  • چند ساعت ورزش مداوم در هر هفته منجر به همان بهبودها و نجات یافتن از سرطان می‌شود.

دکتر کانیوتو می‌گوید: «آنچه این نتایج برای پزشکان و بیماران ارائه می‌دهد این است که حتی یک روال متوسط ورزشی که بعد از درمان سرطان انجام شود، می‌تواند به زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند کمک کند تا زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند. شروع پیاده‌روی، یوگا، دوچرخه سواری، یا شنا هرگز دیر نیست. بیشترِ این فعالیت‌ها رایگان هستند.»

 

منبع: news-medical.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دژنراسیون شبکیه چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان

در گذر زمان و بر اثر پیری، شبکیه نیز مانند سایر بافت‌ها دچار تغییراتی می‌شود که شامل تحلیل لایه‌ها و رسوب مواد اضافی زیر شبکیه است. این موارد به کمک ریسک فاکتورهایی از جمله فشار خون، سیگار، چاقی و ژنتیک مستعد می‌تواند منجر به دژنراسیون شبکیه شود. در نتیجه این بیماری عروق اضافی زیر و در داخل شبکیه رشد کرده و باعث اختلال در ساختار ظریف بافتی شبکیه می‌شوند. این تغییرات عمدتا برگشت ناپذیر بوده و با گذر زمان پیشرفت می‌کنند . بنابراین در افراد مستعد بخصوص سیگاری‌ها با سابقه فامیلی این بیماری، اقدام جهت تشخیص زود هنگام و درمان زودرس بسیار مهم است.

محل اصلی درگیری در این بیماری ماکولا یا مرکز بینایی است. ممکن است علایم در ابتدا اول یک‌طرفه باشند و به همین دلیل بیمار متوجه آنها نشود. در نهایت در بیشتر موارد درگیری بدون درمان دو طرفه خواهد بود.

روش تشخیص دژنراسیون شبکیه چیست؟

این بیماری خود را با کاهش و یا اختلال دید مرکزی نشان می‌دهد. این اختلال‌ها عمدتا شامل کج شدن خطوط صاف، اختلال دید مرکزی، برای مثال دشواری در مطالعه و دیدن چهره افراد، و اختلال در دیدن رنگ‌ها است. از آنجا که پس از بروز موارد شدید اختلال پیشرونده است و درمان در اکثر موارد تنها به منظور جلوگیری از کاهش بیشتر دید انجام می‌شود، بنابراین بهترین راه مقابله با آن حذف ریسک فاکتورها، غربالگری در منزل با وسایلی همچون تست امسلر است.

تست امسلر هم به صورت آماده موجود و هم قابل دسترسی و چاپ از اینترنت است. این تست شامل شبکه‌ای از خطوط موازی عمودی و افقی است که اختلال اولیه را به بیمار نشان می‌دهد.

 

قطع مصرف سیگار، کنترل فشار خون و قند خون و تغذیه مناسب از سایر موارد کمک کننده هستند. در افراد غیر مبتلا و موارد خفیف، مصرف میوه‌ها و سبزیجات شامل ویتامین‌های آ، سی و ای و بتا کاروتن کافی است. مرکبات، کیوی، انبه، هویج، اسفناج و کلم بروکلی، منابع اصلی این مواد هستند.

در موارد پیشرفته ترکیبات این ویتامین‌ها با دوز تنظیم شده در بازار موجود است که با توصیه چشم پزشک مصرف می‌شود.

در افراد مسن و دارای ریسک فاکتور و سابقه فامیلی مراجعه منظم به متخصص شبکیه توصیه می‌شود. پس از آن مراجعه منظم و پیگیری در فواصل خاص بر اساس وضعیت شبکیه و احتمال نیاز به درمان تخصصی شامل تزریق مکرر شبکیه توسط فوق تخصص شبکیه در برنامه قرار می‌گیرد.

با پیشرفت علم بسیاری از بیماران می‌توانند از راه دور و با مشاوره غیرحضوری از نظر پزشک خود مطلع شوند. در این زمینه و با پیشرفت هوش مصنوعی دستگاه‌های موجود حتی می‌توانند موارد اولیه را تشخیص داده و راهنمایی لازم را جهت ارجاع انجام دهند.

البته بسیار واضح است که در این مورد مانند بسیاری از بیماری‌های دیگر پیشگیری و درمان زود هنگام حرف اول را می‌زند.

 

منبع: doctoreto.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

۱۰ تاثیر ورزش بر سلامت قلب و عروق انسان

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان, ورزش درمانی

 

ممکن است از تاثیر ورزش بر سلامت قلب و عروق انسان باخبر باشید، اما آیا می‌دانستید که ورزش نکردن یکی از عوامل خطر ابتلا به بیماری قلبی است؟ چند سال پیش، انجمن قلب آمریکا بی‌تحرکی را به فهرست عوامل خطر افزود، که شامل سابقه‌ی خانوادگی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت و چاقی نیز می‌شد. به یمن «ماه قلب در آمریکا»، سعی کنید دست کم ۳۰ دقیقه فعالیت فیزیکی متوسط، مانند پیاده‌روی یا باغبانی، را در اکثر روزهای هفته به برنامه‌ی کاری خود بیفزایید. اگر نمی‌توانید یک تک جلسه‌ی واحد داشته باشید، فعالیت‌تان را به سه قسمت ده دقیقه‌ای در طول روز تقسیم کنید. و البته، پیش از شروع یک برنامه ی ورزشی جدید حتما با پزشک مشورت کنید.

۱. ورزش‌های هوازی گردش خون را بهبود می‌بخشد، که ممکن است به کاهش خطر ایجاد لخته و انسداد شریان‌ها کمک کند.

۲. به مانند عضله‌های بدن، قلب نیز از ماهیچه ساخته شده است، و ورزش منظم به قوی و کارآمد نگه داشتن آن کمک می‌کند. با قوی‌تر شدن قلب، تپش قلب پایین می‌آید چون ضربان‌های کمتری برای پمپاژ کردن همان مقدار خون لازم است.

۳. ورزش کردن می‌تواند فشار خون را کاهش و در بعضی افراد حتی مانع ابتلا به آن شود.

۴. پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهند که ورزش کردن سطح کلسترول خوب خون را افزایش می‌دهد، که با کاهش خطر بیماری قلبی ارتباط مستقیم دارد.

۵. ورزش کردن می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد که خودش از عوامل خطر بیماری قلبی به شمار می‌رود.

۶. کسانی که ورزش می‌کنند احتمال مصرف دخانیات در آن‌ها کمتر است. چند مطالعه‌ی انجام شده تایید کرده‌اند که اگر سیگاری باشید و ترک کردن برای‌تان سخت باشد، ورزش همچنان می‌تواند مفید باشد. در واقع، سیگاری‌هایی که تناسب اندام دارند خطر ابتلاشان به بیماری قلبی از سیگاری‌های کم تحرک و تنبل کمتر است.

۷. کسانی که ورزش می‌کنند رژیم غذایی سالم‌تری دارند. فعال بودن اغلب آدم‌ها را وادار می‌کند که تغییراتی مثبت در سبک زندگی‌شان بدهند مانند چربی کم‌تر و فیبر بیش‌تر خوردن.

۸. در کنار رژیم غذایی سالم، ورزش کردن می‌تواند به کنترل وزن کمک کند. اضافه وزن یا چاقی با بیماری‌های متعددی در ارتباط است من جمله دیابت، و سوزاندن منظم کالری‌ها حفظ وزن بدن در محدوده‌ی سالم را تسهیل می‌کند.

۹. اثبات شده است ورزش کردن به کنترل استرس نیز کمک می‌کند، که می‌تواند بر روی کل بدن نیز تاثیر بگذارد، اما بیشتر از همه بر روی قلب. آدم‌هایی که ورزش می‌کنند کمتر افسرده هستند و دیدگاه و نگرشی مثبت‌تر دارند.

۱۰. ورزش کردن عضلات را قدرتمند می‌سازد و تحرک را بهبود می‌بخشد که باعث می‌شود انجام فعالیت‌های روزانه کار ساده‌تری باشد. هر چه فعالیت‌ها ساده‌تر بشوند، در کل احتمال فعال‌تر بودن افراد بیش‌تر خواهد شد که همین فعالیت بیشتر به کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی می‌انجامد.

 

منبع: bazdeh.org


 

0
1 71 72 73 74 75 164