نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

۱۰ تاثیر ورزش بر سلامت قلب و عروق انسان

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان, ورزش درمانی

 

ممکن است از تاثیر ورزش بر سلامت قلب و عروق انسان باخبر باشید، اما آیا می‌دانستید که ورزش نکردن یکی از عوامل خطر ابتلا به بیماری قلبی است؟ چند سال پیش، انجمن قلب آمریکا بی‌تحرکی را به فهرست عوامل خطر افزود، که شامل سابقه‌ی خانوادگی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت و چاقی نیز می‌شد. به یمن «ماه قلب در آمریکا»، سعی کنید دست کم ۳۰ دقیقه فعالیت فیزیکی متوسط، مانند پیاده‌روی یا باغبانی، را در اکثر روزهای هفته به برنامه‌ی کاری خود بیفزایید. اگر نمی‌توانید یک تک جلسه‌ی واحد داشته باشید، فعالیت‌تان را به سه قسمت ده دقیقه‌ای در طول روز تقسیم کنید. و البته، پیش از شروع یک برنامه ی ورزشی جدید حتما با پزشک مشورت کنید.

۱. ورزش‌های هوازی گردش خون را بهبود می‌بخشد، که ممکن است به کاهش خطر ایجاد لخته و انسداد شریان‌ها کمک کند.

۲. به مانند عضله‌های بدن، قلب نیز از ماهیچه ساخته شده است، و ورزش منظم به قوی و کارآمد نگه داشتن آن کمک می‌کند. با قوی‌تر شدن قلب، تپش قلب پایین می‌آید چون ضربان‌های کمتری برای پمپاژ کردن همان مقدار خون لازم است.

۳. ورزش کردن می‌تواند فشار خون را کاهش و در بعضی افراد حتی مانع ابتلا به آن شود.

۴. پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهند که ورزش کردن سطح کلسترول خوب خون را افزایش می‌دهد، که با کاهش خطر بیماری قلبی ارتباط مستقیم دارد.

۵. ورزش کردن می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را کاهش دهد که خودش از عوامل خطر بیماری قلبی به شمار می‌رود.

۶. کسانی که ورزش می‌کنند احتمال مصرف دخانیات در آن‌ها کمتر است. چند مطالعه‌ی انجام شده تایید کرده‌اند که اگر سیگاری باشید و ترک کردن برای‌تان سخت باشد، ورزش همچنان می‌تواند مفید باشد. در واقع، سیگاری‌هایی که تناسب اندام دارند خطر ابتلاشان به بیماری قلبی از سیگاری‌های کم تحرک و تنبل کمتر است.

۷. کسانی که ورزش می‌کنند رژیم غذایی سالم‌تری دارند. فعال بودن اغلب آدم‌ها را وادار می‌کند که تغییراتی مثبت در سبک زندگی‌شان بدهند مانند چربی کم‌تر و فیبر بیش‌تر خوردن.

۸. در کنار رژیم غذایی سالم، ورزش کردن می‌تواند به کنترل وزن کمک کند. اضافه وزن یا چاقی با بیماری‌های متعددی در ارتباط است من جمله دیابت، و سوزاندن منظم کالری‌ها حفظ وزن بدن در محدوده‌ی سالم را تسهیل می‌کند.

۹. اثبات شده است ورزش کردن به کنترل استرس نیز کمک می‌کند، که می‌تواند بر روی کل بدن نیز تاثیر بگذارد، اما بیشتر از همه بر روی قلب. آدم‌هایی که ورزش می‌کنند کمتر افسرده هستند و دیدگاه و نگرشی مثبت‌تر دارند.

۱۰. ورزش کردن عضلات را قدرتمند می‌سازد و تحرک را بهبود می‌بخشد که باعث می‌شود انجام فعالیت‌های روزانه کار ساده‌تری باشد. هر چه فعالیت‌ها ساده‌تر بشوند، در کل احتمال فعال‌تر بودن افراد بیش‌تر خواهد شد که همین فعالیت بیشتر به کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی می‌انجامد.

 

منبع: bazdeh.org


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با داروی پروپیل تیواوراسیل(Propylthiouracil)، داروی پرکاری تیروئید

بیماری‌‌ها و راه درمان, دارونامه , پیشگیری بهتر از درمان

 

توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

پروپیل تیواوراسیل (به انگلیسی: Propylthiouracil)
رده درمانی: داروهای پرکاری تیروئید
اشکال دارویی: قرص ۵۰ میلی‌گرم

قرص پروپیل تیواوراسیل ۵۰ میلی‌گرم یا PTU برای درمان علائم پرکاری تیروئید استفاده می شود. پروپیل تیواوراسیل علاوه بر مهار سنتز هورمون تیروئید، باعث جلوگیری از تبدیل شدن هورمون T4 به T3 در محیط بدن می‌شود. به دلیل نیمه عمر کوتاه آن معمولا قرص پروپیل تیواوراسیل ۳ بار در روز و هر ۸ ساعت مصرف می‌شود و باید سر ساعت مشخص مصرف گردد.

نام تجاری: ®Propyl-thyracil

گروه دارویی- درمانی:

از مشتقات تیوآمید
آنتاگونیست هورمون‌های تیروئیدی
ضدهیپرتیروئیدی

طبقه‌بندی در بارداری:

گروه D

موارد مصرف، روش و دوزاژ:

قرص پروپیل تیواوراسیل برای درمان هیپرتیروئیدیسم یا پرکاری تیروئید مانند گریوز به خصوص در زنان حامله به دلیل منع مصرف متی‌مازول مورد استفاده قرار می‌گیرد.ضمناً برای ایجاد کارکرد طبیعی غده تیروئید قبل از عمل جراحی بر روی این غده به خصوص در زنان حامله و کودکان کاربرد دارد.

بالغین:

۱۰۰ میلی‌گرم خوراکی، روزانه ۳ بار حداکثر ۳۰۰ گرم هر ۸ ساعت از راه خوراکی مصرف می‌شود و دوز نگهدارنده ۱۰۰ میلی‌گرم روزانه ۱ تا ۳ بار می‌باشد.

کودکان:

کودکان بالای ۱۰ سال: قرص پروپیل تیواوراسیل در کودکان به صورت ۱۰۰ میلی‌گرم روزانه سه بار هر ۸ ساعت تجویز می‌شود. دوز نگهدارنده در کودکان ۲۵ میلی‌گرم سه بار در روز تا ۱۰۰ میلی گرم ۲ بار در روز است.

کودکان ۶ تا ۱۰ سال: ۵۰ تا ۱۵۰ میلی‌گرم روزانه سه بار.

بحران تیروتوکسیک و طوفان تیروئیدی

دوزاژ داروی پروپیل تیواوراسیل همانند هیپرتیروئیدی یا پرکاری تیروئید است.

آمادگی قبل از عمل تیروئیدکتومی

از ده روز قبل از عمل جراحی، قرص پروپیل تیواوراسیل با دوزاژ مشابه هیپرتیروئیدی تجویز می‌گردد.

مکانیسم اثر:

پروپیل تیواوراسیل با اتصال به تیروزین مانع از باند شدن ید با تیروزین و تشکیل ید و تیروزین‌ها می‌شود . بدین ترتیب از سنتز هورمون‌های تیروئیدی ممانعت می‌نماید.

فارماکوکینتیک:

  • جذب گوارشی پروپیل تیواوراسیل خوب است.
  • شروع تاثیر پروپیل تیواوراسیل ۱۰ تا ۲۰ روز می‌باشد.
  • نیمه عمر پروپیل تیواوراسیل ۱ تا ۲ ساعت می‌باشد.
  • حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد هر دوز دارویی از طریق ادرار دفع می‌گردد.

نکات با اهمیت:

در درمان پرکاری تیروئید با قرص پروپیل تیواوراسیل، در شروع درمان دوز دارو زیاد است و بعد در طول درمان کاهش می‌یابد. معمولا زمان مصرف قرص پروپیل تیواوراسیل هر ۸ ساعت یکبار است و توجه شود که داروی پروپیل تیواوراسیل باید سر وقت معیت مصرف شود.
مصرف قرص پروپیل تیواوراسیل یا پی‌تی‌یو را باید تا زمانی که فعالیت تیروئید بیمار طبیعی شود، ادامه داد.
تفاوت داروی پروپیل تیواوراسیل (PTU) با متی مازول: داروی متی مازول فقط سنتز هورمون‌های تیروئیدی را مهار می‌کند اما داروی پروپیل تیواوراسیل علاوه بر مهار سنتز هورمون تیروئید، از تبدیل محیطی T4 به T3 جلوگیری می‌کند. همچنین نیمه عمر پروپیل تیواوراسیل خیلی کمتر از متی‌مازول است بنابراین پروپیل تیواوراسیل باید روزی ۳ بار مصرف شود.

موارد منع مصرف:

  • حساسیت شدید؛
  • شیردهی؛

موارد احتیاط:

  • عفونت؛
  • اختلال شدید عملکرد کبدی؛
  • بارداری؛
  • سنین بالاتر از ۴۰ سال؛

تداخلات دارویی:

مصرف پروپپل تیواوراسیل همزمان با داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی باعث تضعیف شدید BM می‌شود.
مصرف همزمان پروپیل تیواوراسیل با لیتیم و نمک‌های یددار اثرات ضدآریتمی ان را افزایش می‌دهد.
پروپیل تیواوراسیل سرعت تصفیه آمینوفیلین و تئوفیلین را کاهش می‌دهد و اثر ضدانعقادهای خوراکی را افزایش می‌دهد.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثرات درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه کلیه این عوارض در یک فرد مشاهده نمی‌شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

از جمله عوارض جانبی قرص پروپیل تیواوراسیل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

CNS: سردرد، خواب آلودگی، پارستزی، سرگیجه، افسردگی
GI: تهوع، استفراغ، اسهال، درد اپیگاستر، بزرگی غدد بزاقی
Derm: راش، کهیر، خارش، SLE، درماتیت اکسفولیاتیو
Hema: آگرانولوسیتوز، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، گرانولوسیتوپنی
Other: آرترالژی، میالژی، یرقان، نفریت، ادم، واسکولیت، آلوپسی، لنفادنوپاتی

مصرف در بارداری و شیردهی:

پروپیل تیواوراسیل در بارداری جز گروه D می باشد. اما با مصرف پروپیل تیواوراسیل در بارداری نقص مادرزادی مشاهده نشده است. از این رو استفاده از پروپیل تیواوراسیل در بارداری بر متی‌مازول ارجح است.
پس پروپیل تیواوراسیل در بارداری داروی انتخابی برای درمان پرکاری تیروئید است و می‌توان از پروپیل تیواوراسیل با احتیاط طی دوره بارداری استفاده نمود. توجه شود که نیاز به این دارو با گذشت زمان طی دوره بارداری کاهش می‌یابد.
مصرف پروپیل تیواوراسیل در شیردهی ممنوع است و در حین درمان با پروپیل تیواوراسیل شیردهی باید قطع شود.

توجهات پزشکی – پرستاری:

  • در حین درمان با پروپیل تیواوراسیل T3، T4، TSH، FTI، RAIU، CBC، تست‌های LFT، تست‌های عملکرد کلیوی باید چک شود.
  • ادم، پف‌آلودگی دست‌ها و پاها و اطراف چشم‌ها را کنترل کنید و وزن بیمار را به‌طور روزانه چک کنید.
  • به تغییرات نبض و فشار خون توجه کنید.
  • به نشانه‌های دیسکرازی خونی توجه کنید.
  • در صورت نیاز، مصرف پروپیل تیواوراسیل را قطع کنید.
  • نشانه‌های مصرف بیش از حد پروپیل تیواوراسیل اعم از عدم تحمل گرما، تعریق شدید، ادم، تاکیکاردی، هذیان، تحریک پذیری CNS، دیس ریتمی قلبی را بشناسید.
  • در صورت بروز نشانه‌های پرحساسیتی و واکنش‌های آنافیلاکتیکی مصرف پروپیل تیواوراسیل را قطع کنید.
  • برای کاهش نشانه‌های گوارشی ناشی از پروپیل تیوارواسیل دارو را با غذا تجویز کنید.
  • درمان پرکاری تیروئید با پروپیل تیواوراسیل را از حداقل دوز موثر دارو شروع کنید.
  • مصرف مایعات روزانه را به ۳ تا ۴ لیتر افزایش دهید.
    به نشانه‌های تضعیف مغز استخوان توجه نمایید: تب، خستگی مفرط، گلودرد، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی.

توجهات بیمار – خانواده:

  • روزانه نبض و فشارخون را کنترل کنید. ادم را بررسی کنید. افزایش وزن را ثبت کنید.
  • در طول درمان با پروپیل تیواوراسیل از مصرف داروهای نسخه‌ای و داروهای حاوی ید خودداری کنید.
  • در طول درمان با پروپیل تیواوراسیل مصرف غذاهای دریایی و حاوی ید را محدود کنید.
  • معاینات و تست‌های ادواری توصیه شده از سوی پزشک را پیگیری نمایید.
  • دارو را مطابق دستور پزشک مصرف کنید و از قطع ناگهانی دارو اجتناب کنید.
  • نشانه‌های اسهال، تب، تاکیکاردی و تحریک پذیری ممکن است ناشی از کمبود دوز مصرفی باشد.
  • تغییرات غیرعادی خلق و خو را به پزشک گزارش کنید.
  • در صورتی که یک دوز دارو را فراموش کردید اگر هنوز تا دوز بعدی یک ساعت وقت دارید آن را مصرف کنید.

شرایط نگهداری دارو:

پروپیل تیواوراسیل را در ظروف در بسته و مقاوم به نور نگهداری کنید.

منبع: dorvana.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علت ورم زانو و درمانش چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

درد زانو یکی از شایع‌ترین اشکال درد مفصل در بدن انسان است و یکی از علائمی که غالبا با درد زانو مرتبط است ورم می‌باشد. ورم زانو علاوه بر این که باعث می‌شود مفصل پف کرده به نظر برسد ممکن است ایجاد مشکلات دیگری در زانو کند کند. مایع نواحی اطراف زانو (که در برخی موارد این مایع خون است) می‌تواند مفصل را پر کرده و بنابراین باعث ورم پشت یا جلوی زانو شود.

همه جای زانو می‌تواند ورم کند ولی گاهی ناحیه خاصی ورم می‌کند که شایع‌ترین این نواحی عبارتند از:

  • تورم پشت زانو (یا ورم عقب زانو)؛
  • تورم زیر کاسه زانو (ورم پایین زانو)؛
  • تورم بالای زانو (ورم بالای کاسه زانو)؛

شایع‌ترین این نواحی ناحیه پشت زانو است که بدنبال ورم آن اطراف کاسه زانو هم ورم می‌کند.

از ورم زانو گاهی اوقات با اصطلاح «آب آوردن زانو» در گفتار عامه استفاده می‌شود. ورم زانو می‌تواند به علت آب آوردن زانو باشد و یا به دلایل دیگری رخ دهد.

ورم مفصل زانو موجب محدودیت عملکرد و کاهش انعطاف‌پذیری این مفصل می‌شود؛ برای مثال ممکن است بیمار به راحتی نتواند زانوی ورم کرده را کاملاً خم یا صاف کند و همچنین زانو در حالت دراز کردن پا در زاویه ۱۵ تا ۲۵ درجه قرار بگیرد. احتمال دارد از یک‌سو، زانوی ورم کرده، بسته به علت تورم، با هیچ علامت دیگری توأم نباشد یا از سوی دیگر با درد، قرمزی و یا عدم تحمل وزن بدن همراه باشد.

ورم مزمن یا طولانی مدت به آسیب بافت مفصل، تحلیل غضروف و نرم شدن استخوان می‌انجامد، بنابراین بهتر است هر چه سریع‌تر آن را درمان نمود.
در صورت مشاهده تورم در زانوی خود این علامت را باید جدی بگیرید. ورم ناگهانی زانو می‌تواند نشانه یک آسیب جدی به زانو باشد. از طرفی ادامه پیدا کردن این حالت می‌تواند منجر به آسیب بافت مفصل و غضروف زانو و حتی نرم شدن استخوان شود بنابراین توصیه می‌شود در صورت مشاهده علائم تورم زانو حتما به پزشک متخصص مراجعه نمایید.

علائم و نشانه‌های ورم زانو

ورم زانو به‌طور واضح باعث بزرگ شدن زانوها می‌شود که معمولاً مربوط به یک فرآیند التهابی یا وارد شدن آسیب به مفصل یا ساختارهای اطراف آن است. ورم مفصل ممکن است با سایر علائم شامل سفت شدن، درد، قرمز شدن، گرم شدن، و از دست دادن واضح دامنه حرکتی زانو همراه باشد. در این حالت با توجه به علت دقیق مشکل، ورم زانو ممکن است در یک یا هر دو زانو مشاهده شود. آرتروز یکی از دلایل رایج ابتلا به ورم و التهاب مفاصل است.

علت و دلایل ورم زانو

ـ ورم زانو گاهی نتیجه وجود عفونت‌هایی چون دمل یا سلولیت (عفونت پوست و بافت زیرپوستی) است.

ـ بیماری‌های التهابی تأثیرگذار بر مفصل‌های متعدد درون بدن نیز باعث ورم زانو می‌شوند که از جمله آن بیماری‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • اسپوندیلیت انکیلوزان (التهاب مفصل‌های بین‌مهره‌ای ستون‌فقرات)؛
  • التهاب بورس یا بورسیت (التهاب کیسه بورس محافظت کننده از مفصل)؛
  • نقرس (گونه‌ای آرتروز که به دلیل تشکیل اسید اوریک در مفصل ایجاد می‌شود) و بیماری شبه‌نقرس؛
  • استئوآرتریت؛
  • آرتروز پسوریازیس (آرتروز همراه با پسوریازیس یا صدفک پوست)؛
  • آرتریت روماتوئید (بیماری خودایمنی مزمن که عفونت مفصل مشخصه‌ی بارز آن است.)؛
  • آرتروز عفونی یا سپتیک؛
  • لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک (اختلالی که در آن بدن به بافت‌ها و سلول‌های سالم خود حمله می‌کند.)؛

ـ ورم زانو گاهی به دلیل آسیب و ضربه دیدن بروز می‌کند. بعضی از موارد آسیب‌زا عبارت‌اند از:

  • آسیب‌های ناشی از نیش یا گاز گرفتن؛
  • شکستگی استخوان؛
  • وارد شدن بخشی از استخوان یا غصروف درون فضای مفصل؛
  • هماتوما (تجمع خون در بافت بدن)؛
  • کشیدگی و رگ به رگ شدن؛
  • پارگی مینیسک؛

ـ تومورها نیز باعث ورم زانو می‌شوند. تومورهای خوش‌خیم و بدخیم پوست، بافت‌های نرم یا استخوان از دلایل ورم زانو به شمار می‌روند.

  • سن. ورم زانو معمولاً بیشتر در افراد مسن‌تر از ۵۵ سال بروز می‌یابد.
  • شرکت در فعالیت‌های ورزشی. شرکت کنندگان در ورزش‌های همراه با تغییر جهت ناگهانی، مانند بسکتبال، بیشتر در معرض ضربه‌ها و صدمه‌هایی هستند که باعث ورم زانو می‌شوند.
  • چاقی. اضافه وزن علاوه بر این که فشار مضاعفی را بر مفصل زانو وارد می‌کند به آسیب فرسایشی دامن زننده به ورم زانو نیز می‌انجامد. در این شرایط، احتمال ابتلا به استئوآرتریت، یکی از علل متداول ورم زانو، افزایش می‌یابد.
تشخیص

برای تشخیص صحیح ورم زانو، پزشک ممکن است از آزمایش‌های زیر استفاده کند:

  • عکس‌برداری رادیولوژی از زانو برای کنترل کردن شرایط استخوان‌ها و غضروف‌ها و پیدا کردن ترک‌ها، موارد قرارگیری نادرست، ورم مفاصل و سایر موارد مانند آن.
  • آزمایش ام‌آر‌آی که می‌تواند به‌طور دقیق موارد ناهنجاری زانو را شناسایی کند.
  • آزمایش خون که می‌تواند به شناسایی عفونت، التهاب، آرتریت روماتوئید، بیماری غدد لنفاوی، مشکلات مربوط به لخته شدن خون و سایر مشکلات مربوط به آن کمک کند.
  • آرترو سنتز که مربوط به معاینه مایع مفصلی در محل مفصل زانو برای بررسی وضعیت خون‌رسانی و تجمع باکتریایی آن است.
راه و روش درمان

درمان ورم زانو به تشخیص علت اصلی ورم زانو بستگی دارد. هر یک از شرایط ایجاد کننده این وضعیت از جمله آسیب‌های وارد شده به زانو یا آرتروز زانو درمان‌های ویژه‌ای دارند . در ادامه به برخی روش‌های معمول بکه برای کاهش تورم در زانو به کار گرفته می‌شوند اشاره شده است:

دارو درمانی

امروزه از بسیاری داروهای مختلف می‌توان برای کمک به درمان مایع مفصل زانو استفاده کرد. این داروها باعث از بین رفتن ورم، کاهش سفتی و بهبود عملکرد زانو و پای آسیب دیده بیمار می‌شود. داروهای ضدالتهاب غیراستروئید می‌توانند به درمان علائم مربوط به ورم و التهاب زانو کمک کنند که برای مثال از این داروها می توان از آدویل، تیلنول، ایبوپروفن، آلیو یا آسپیرین نام برد. پزشک شما همچنین می تواند داروهای قوی‌تر را در صورت نیاز برای شما با توجه به میزان شدت شرایط بیماری تجویز کند. علاوه بر این، پزشک می‌تواند از تزریق‌های کورتیکو استروئید به‌طور مستقیم در ناحیه آسیب‌دیده استفاده نماید.

ماساژ درمانی

ماساژ درمانی یکی از روش های درمان طبیعی دیگر برای ورم مفاصل است. در این حالت می‌توان از روش‌های ماساژ درمانی برای آزادسازی اندورفین و سایر مواد شیمیایی کاهش دهنده درد استفاده کرد و حتی چرخش مناسب خون اطراف زانوها را حفظ کرد.

آسپیراسیون

آسپیراسیون زانو یک روش درمانی است که در آن از یک سوزن و سرنگ استریل برای خارج کردن مایع اضافی انباشته شده در مفصل زانو استفاده می‌شود. در این حالت خارج کردن مایع اضافی به مقدار کافی از محل مفصل می‌تواند به کاهش درد و ورم مفصل کمک کند و به این ترتیب باعث کاهش ناراحتی بیمار شود. پس از انجام آسپیراسیون پزشک متخصص معمولاً از تزریق کورتیزن برای کاهش درد و التهاب ایجاد شده در زانو استفاده می کند.

این روش درمانی معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام می‌شود. به این ترتیب می‌توان مایع خارج شده را برای تحلیل مایع مفصلی به آزمایشگاه برای انجام بررسی‌های بیشتر ارسال کرد و به این ترتیب شرایط خاصی که باعث التهاب زانو شده است را تشخیص داد. روش آسپیراسیون زانو گاهی اوقات زیر فلورسکوپ انجام می‌شود.

بانداژ فشاری

بانداژ فشاری برای ایجاد فشار بر روی زانو به منظور کاهش ورم موثر هستند. بانداژ فشاری یک بانداژ لاستیکی لوله‌ای شکل با طراحی مخصوص است که با استفاده از آن از مفاصل به خوبی محافظت می‌شود. بانداژ فشاری یکی از بهترین روش‌ها برای محافظت و کاهش ورم پس از آسیب‌دیدگی است و می‌توان از آن برای کاهش تورم‌های مزمن استفاده کرد. مزایای این نوع بانداژ نسبت به بانداژهای دیگر این است که به راحتی می‌توان آن را بست، در تمام طول روز بدون نیاز به چسب سرجای خود باقی می‌ماند و می‌توان آن را چندین بار مورد استفاده قرار داد و قابل شست‌وشو است.

بانداژ فشاری فشار را به صورت یکسان در ناحیه مورد نظر اعمال می‌کند و فشاری بین ۱۰ تا ۱۵ میلی متر جیوه به اندام وارد می‌کند که به کاهش ورم کمک می‌کند.

زانو بند طبی

استفاده از زانو بند طبی برای موارد زیر ایده ال هست:

استفاده کوتاه مدت پس از کشیدگی، آسیب‌دیدگی جزئی
استفاده بلندمدت‌تر با بیماری‌های مزمن زانو که باعث درد و تورم خفیف تا متوسطی می‌شوند.

افرادی که به‌صورت مکرر دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند نیز، باید همیشه زانوبند داشته باشد.

زانوبندهای طبی کارایی‌های مختلفی دارند. زانو در آن‌ها به خوبی قرار می‌گیرد و محافظت می‌شود و کمی فشار بر زانو وارد می‌کنند که باعث محافظت از بافت‌های نرمی مثل عضلات و رباط‌ها و کاهش تورم می‌شود. زانوبند‌های طبی همچنین باعث حفظ گرما در زانو می‌شوند که باعث افزایش گردش خون در زانو و تسریع درمان می‌شود.

 

منبع: drheidarian.ir


 

0
نوشته شده توسط بهنوش فرجی

توده هیپواکوئیک (hypoechoic) چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , بهنوش فرجی

 

به گزارش سایت healthline.com

در اصطلاح پزشکی هیپواکوئیک را هیپواکو می‌گویند. یک توده هیپواکو بافتی است که از حد معمول متراکم‌تر ضخیم‌تر و یا جامدتر است، این اصطلاح برای توصیف آن‌چه در اسکن سونوگرافی دیده می‌شود، استفاده می‌شود. سونوگرافی از امواج صوتی استفاده می‌کند که توسط بافت‌ها، عضلات و ماهیچه‌ها جذب می‌شوند و به این ترتیب تصاویر سیاه و سفیدی را که در صفحه اولتراسوند(سونوگرافی) مشاهده می‌کنید تشکیل می‌دهد.

 

سونوگرافی دستگاه بسیار مفیدی است، برای دیدن این‌که آیا بخشی از بدن شما از حالت معمول خود تغییر کرده است یا خیر، میزان جذب و بازتاب امواج صوتی که همان معیار اکوژنیسیته بافت محسوب می‌شود در هر بافت متفاوت است و همین نکته باعث می‌شود تا تصاویر بافت‌ها در هر قسمت مشخص شود، در حقیقت این بسته به مقدار امواجی است که در بافت جذب شده و یا بازتاب می‌شود.

یک تغییر ممکن است به شکل یک توده هیپواکو (اکوژنیسیته کم‌تر) و یا به یک توده هایپراکو (توده اکوژن‌تر) نشان داده شود. این توده‌ها به چند روش متفاوت هستند، جدولی که در این‌جا آورده شده تفاوت‌های این دو نوع توده را نشان می‌دهد.

توده هیپواکو توده هایپراکو
تراکم بافت بیش‌تر (جامدتر) تراکم بافت کم‌تر
اکوژنیسیته کم‌تر(حذب بیشتر امواج صوتی) اکوژن‌تر (انعکاس و ریفلکت بیش‌تر)
تیره‌تر و یا به رنگ خاکستری‌تر نسبت به بافت اطراف دیده می‌شود به نظر روشن‌تر از بافت اطراف دیده می‌شود
تشکیل شده از بافت‌های همبندتر عضله و یا فیبروم ممکن است از هوا، مایع و یا چربی پر شده باشد

 

چگونه یک توده هیپواکو تشخیص داده می‌شود.

یک توده هیپواکو می تواند در هر نقطه از بدن تشکیل شود. این بیماری دلایل زیادی دارد، از جمله برخی از این توده‌ها بدون ضرر هستند.

توده هیپواکو می‌تواند به شکل یک تومور و یا رشد غیرطبیعی بافت باشد، و ممکن است خوش‌خیم و یا بدخیم باشد، یک تومور خوش‌خیم ممکن است رشد کند اما به سایر اندام‌های دیگر سرایت نکند ولی در تومور بدخیم به دیگر اندام‌ها سرایت می‌کند که به اصطلاح می‌گویند دچار متاستاز شده است، و در این حالت باید هرچه سریع‌تر جلوی رشد این توده‌ها را گرفت.

در برخی موارد، برای بررسی این توده‌ها سونوگرافی اولین گزینه‌ای است که تجویز می‌شود ولی آنچه که مهم است این است که سونوگرافی نمی‌تواند به شما بگوید توده خوش‌خیم است و یا بدخیم به همین دلیل احتمالا پزشک از موارد تکمیلی برای بررسی استفاده می‌کند تا نسبت به نوع توده مطمئن شود.

 

این آزمایشات شامل:

  • سی‌تی اسکن
  • ام آر آی
  • ماموگرافی
  • بیوپسی
  • آزمایش خون
  • سونوگرافی مجدد برای پیگیری و فالوآپ بیمار
اسکن چگونه مشخص می‌کند توده هیپواکو خوش‌خیم و یا بدخیم است

در بعضی موارد ویژگی‌های خاصی در اسکن نشان داده می شود که می تواند علائمی به نفع سرطان باشد مثلا توده‌ای که به‌طور نامنظم باشد و به شکل یک توده نا‌منظم رشد کرده باشد، مرز بین توده و بافت به شکل سایه بوده و یک مرز مشخصی نداشته باشد، رشد سریع داشته، و حاوی رگ‌های خونی و یا کلسیفیکیشن باشد، این‌ها نشانه‌هایی است که ممکن است خبر از یک توده هیپواکو بدخیم بدهد.

برخی اندام‌هایی که ممکن است دچار توده هیپواکو شوند عبارتند از:

توده در پستان

سرطان سینه دومین علت مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در زنان است. معاینات منظم پستان و غربالگری مهم است. با این حال، بیش‌تر رشدهایی که در پستان یافت می‌شوند خوش‌خیم هستند. و اکثر توده‌های خوش‌خیم و بدخیم در پستان توده هیپواکو است.

برخی از توده‌های خوش‌خیم در پستان می‌توانند مانند سرطان به نظر برسند زیرا دارای ویژگی‌های مشابه هستند.

علل توده‌های خوش‌خیم هیپواکو در پستان عبارتند از:

  • آپوکرین(نوعی از غدد عرق)؛
  • نکروز چربی؛
  • فیبرونونوما (تومورهای محکم و سخت)؛
  • تغییر فیبروکیستیک؛
  • تومور دسموئید ( فیبروماتوز)؛
  • تومور سلول گرانول؛
  • میو فیبروبلاستوما؛
  • هایپرپلازی استروما pseudoangiomatous
  • اسکار شعاعی؛
  • اسکلروز آدنوز پستان؛
  • عفونت؛
  • تروم؛
  • شرایط التهابی مانند: آبسه، رباط کوپر، ماستیت و….
توده‌های سرطانی پستان
  • عمیق‌تر و بلند‌تر؛
  • داشتن عمق بیشتر در کانال مجرا؛
  • دارای خطوط هیپواکو و هایپراکو روی سطح؛
توده در کبد

وجود توده در کبد می‌تواند به دو شکل بدخیم و یا خوش‌خیم ظاهر شود گرچه بسیاری افرادی که در کبدشان این توده‌ها رشد کرده علائمی ندارند و مشکلی برای‌شان پیش نمی‌آید ولی بزرگ شدن توده هیپواکو در کبد می‌تواند با علائمی از جمله احساس بی‌اشتهایی، تهوع، سیری زودرس و پری شکم همراه شود.

بعضی این توده‌ها اگر مشکلی برای بیمار ایجاد نکنند درمان نیاز ندارند ولی در مواردی که بیمار با درد رو‌به‌رو می‌شود و یا اگر توده منشا بدخیمی داشته باشد پزشک نسبت به نوع و شرایط توده روش درمان را انتخاب می‌کند، و برخی از این توده‌ها منشا کبدی ندارند و در حقیقت از سایر اندام‌ها به این اندام گسترش یافته و متاستاز شده‌اند.

خوشه ای از توده هیپواکو در کبد ممکن است ناشی از سرطان باشد که از بخش دیگر بدن گسترش پیدا کرده‌ است. این سلول‌های سرطانی کبد نامیده می‌شوند. و عوامل بدخیم دیگر عبارتند از:

  • لنفوم غیرهوچکین؛
  • لنفوم کبدی اولیه (این حالت نادر است.)؛
  • سرطان سلول کبدی ( کارسینومای کبدی )؛
  • فیبرول آمل کارسومای کبدی ( نوع خاصی از کارسینوم کبدی است.)؛
  • سرطان مجرای صفراوی (کلانژیوکارسینوما)؛
  • نوعی سارکوما (تومور بدخیم بافت رگی)؛
  • تومور بدخیم بافت پیوندی؛
توده‌های کلیوی

توده‌های خوش‌خیم

سونوگرافی ( اولتراسوند ) یک تست تشخیصی بسیار مهم در کلیه‌ها است زیرا به راحتی تغییر بافت در این اندام مشخص می‌شود، تقریبا بیست‌و‌پنج درصد از توده‌های هیپواکو در کلیه‌ها خوش‌خیم هستند و یا توده‌های سرطانی با رشد کم هستند از جمله تومورهای:

  • انکوسیتوما؛
  • آنژومیولیپوما؛

توده‌های بدخیم

شایع‌ترین توده‌های بدخیم کلیوی با منشا سلولی کلیه به نام کارسینوم سلول کلیه (RRC) نامیده می‌شود همچنین به آن تومور گراویتز نیز گفته می‌شود که در آمار تقریبا ۸۵ درصد از این نوع توده بدخیم بوده است. نفروبلاستوما و سارکوما از دیگر توده‌های بدخیم کلیوی هستند.

سایر توده‌های سرطانی هیپواکو در کلیه‌ها شامل:

  • سرطان غده؛
  • سرطان سلول روشن؛
  • متاستاز کلیه؛
  • سرطان سلول کلیوی پاپیلاری؛
  • سرطان سلول سنگفرشی؛
  • سرطان سلول انتقالی لگنچه کلیه؛
  • تومور ویلمز یا نفروبلاستوم؛
توده‌های رحمی

یکی از اندام‌هایی که به‌طور شایع درگیر این توده‌ها می‌شود رحم است، این توده‌ها که به نام میوم و یا لیومیوم نامیده می‌شوند در اغلب زنان ایجاد شده و اکثرا خوش‌خیم هستند، و ۷۰ درصد زنان بالای ۵۰ درصد توده‌های خوش‌خیم ممکن‌ست ایجاد شود و اکثر این افراد بیش از یک توده در رحم خود دارند.

توده‌های هیپواکو همچنین می‌توانند در موارد زیر تشکیل شوند:

  • معده؛
  • بیضه‌ها؛
  • تخمدان‌ها؛
  • روده‌ها؛
  • غده تیروئید؛
  • پوست؛

منبع: healthline.com


 

1
نوشته شده توسط فرناز اخباری

چرا زیر بغلم بو دارد؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, سلامت پوست و مو, پیشگیری بهتر از درمان, فرناز اخباری

 

به گزارش سایت healthline.com

بوی بد زیر بغل، حتی با این که اکثر مردم قبلاً با آن روبرو بوده‌اند ممکن است شما را آگاه کند. معمولاً با نام بوی بدن (BO) و به عنوان برومیدروز بدبوی زیر بغل شناخته می‌شود و معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست.

شما می‌توانید برای به حداقل رساندن آن و جلوگیری از بوی بد زیر بغل، که ممکن است باعث  کاهش هرگونه نگرانی در مورد شرایط شود قدم بردارید.

چه عواملی باعث ایجاد بوی زیر بغل می‌شود؟

بدن شما از غدد عرق پوشانده شده است زیرا عرق کردن یک عملکرد اساسی است که به ما در خنک شدن بدن کمک می‌کند.

دو نوع اصلی از غدد عرق وجود دارد: اکرین و آپوکرین.

غدد اکرین قسمت اعظمی از بدن شما را پوشانده و مستقیماً بر روی سطح پوست باز می‌شود.

در مقابل، غدد آپوکرین در مناطقی است که دارای تعداد زیادی فولیکول مو است، مانند کشاله ران و زیر بغل. به جای باز شدن روی سطح پوست، غدد آپوکرین داخل فولیکول مو خالی شده و سپس تا سطح باز می‌شوند.

هنگامی که بدن شما گرم می‌شود، غدد اکرین عرق را آزاد می‌کنند که بدن شما را خنک می‌کند. تا زمانی که باکتری‌های روی پوست شما از بین بروند به‌طور معمول بی‌بو نیست. برخی از غذاها و نوشیدنی‌هایی که مصرف کرده‌اید و همچنین انواع خاصی از داروها، می‌توانند باعث بودار شدن عرق ایجاد شده توسط غدد اکرین شوند.

غدد آپوکرین در درجه اول تحت استرس کار می‌کنند و یک مایع بی بو ترشح می‌کنند. این مایع در تماس با باکتری‌های روی پوست شما شروع به ایجاد بو می‌کند. این غدد تا زمان بلوغ شروع به کار نمی‌کنند، به همین دلیل معمولاً بلوغ زمانی است که ما متوجه بوی بدن می‌شویم. در حالی که این طبیعی است، برخی از افراد بیش‌تر از حد معمول عرق می‌کنند. این حالت را هیپرهیدروز می‌نامند. افراد مبتلا به هایپرهیدروز بیش از حد عرق می‌کنند، به خصوص از دست ، پا و زیر بغل.

آزمایشاتی برای تأیید تشخیص وجود دارد که پزشک می‌تواند  انجام دهد و اطمینان حاصل کند  که به درستی درمان شوید.

نحوه درمان بوی زیر بغل

درمان بوی زیر بغل به میزان شدت و علل اساسی آن بستگی دارد. بو می‌تواند به دلیل بهداشت نامناسب یا عدم استفاده از محصولات مناسب ایجاد شود. یا ممکن است یک وضعیت پزشکی اساسی وجود داشته باشد که نیاز به درمان دارد.

استفاده از ضدعرق بدون دفع (OTC) ضدعرق یا دئودورانت (یا ترکیبی از هردو) هر روز بعد از حمام می‌تواند به شما در از بین بردن بوی زیر بغل کمک کند. بعضی اوقات باید انواع مختلفی را امتحان کنید تا ببینید کدام یک برای شما بهتر است.

ضدعرق‌ها با مسدود کردن موقت منافذ آزاد شده از عرق، به کاهش میزان عرق تولید شده کمک می‌کنند. هر چه عرق کم‌تری به سطح پوست شما وارد شود، بوی کم‌تری نیز ایجاد می‌شود. دئودورانت‌ها بوی عرق را از بین می‌برند اما خود عرق را متوقف نمی‌کنند. این محصولات غالباً مبتنی بر الکل هستند و پوست شما را اسیدی می‌کنند. این امر از ایجاد باکتری‌ها(که باعث ایجاد بوی عرق می‌شود) جلوگیری می‌کند.

اگر دئودورانت‌های OTC مؤثر نیستند، با پزشک خود در مورد دئودورانت‌های قوی‌تر صحبت کنید.

اگرچه بسیاری از افراد برای استفاده در صاف کردن چین و چروک صورت با بوتاکس آشنا هستند، اما چندین کاربرد عملی دیگر نیز دارد. بوتاکس تزریق شده در غدد عرق، هم عرق کردن و هم بو را کاهش می‌دهد. این یک روش درمانی معمول برای مبتلایان به هایپرهیدروز است. این یک راه حل دائمی نیست. تزریقات تنها چند ماه طول می‌کشد، بنابراین باید در صورت لزوم این روند تکرار شود.

نحوه جلوگیری ازبوی بد زیر بغل

کارهایی وجود دارد که می‌توانید در وهله اول از ایجاد بوی زیر بغل جلوگیری کنید. دوش گرفتن روزانه با صابون و همچنین حمام بعد از فعالیت شدید مانند کار کردن یا ورزش کردن، می‌تواند از باکتری‌هایی که بوی عرق ایجاد می‌کنند خلاص شوید.

پارچه‌هایی با قابلیت جذب آب نرم مانند کتان، لینن و پارچه‌هایی با قابلیت جذب رطوبت  یا ترکیبی ازین چند نوع پارچه بپوشید – به خصوص اگر زیاد عرق کنید. این باعث می‌شود بدن بهتر از زمانی که پارچه‌های ضد‌آب پوشیدید، خنک بماند.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ نشان داد که شیوینگ یا اپیلاسیون زیر بغل بوی زیر بغل را به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌دهد. این امر به این دلیل است که تمیزی روی پوست‌های تراشیده یا واکس شده موثرتر است.

از آن‌جا که واکنش استرس می‌تواند باعث تولید عرق شود، مدیریت استرس و تکنیک های کاهش اضطراب می توانند به شما در تعدیل واکنش استرس خود کمک کرده و واکنش فیزیولوژیکی تولیدعرق خود را به حداقل برسانید. ۱۶ راه برای رفع استرس و اضطراب پیدا کنید.

در اینجا برخی از ترفندهای مهم در برخورد با مشکلات زندگی وجود دارد که می توانید در خانه امتحان کنید. وآنچه را که برای شما ، بخصوص در فصول مختلف سال مناسب است پیدا کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

اگر از چندین نوع دئودورانت یا ضدعرق استفاده کرده‌اید و هیچ کمکی به کاهش بوی زیر بغل شما نکرد، با پزشک خود صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند شرایط پزشکی دیگری که ممکن است وجود داشته باشد در نظر بگیرند و درمان‌های قوی‌تری را توصیه کنند.

 

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

برنامه رژیم غذایی موز

بیماری‌‌ها و راه درمانتغذیه سالم, پیشگیری بهتر از درمان , شیرین کریمی

 

به گزارش سایت livestrong.com

برنامه غذایی شما می‌تواند بسیار متفاوت از رژیم غذایی موز باشد، زیرا بسیاری از غذاها یا نوشیدنی‌ها در این برنامۀ غذایی ممنوع نیستند. این رژیم ممکن است یک رژیم غذایی ناپایدار تلقی شود، زیرا قوانینی دارد درباره اینکه چه زمانی چه چیزی بخورید. این قوانین برای ناهار و شام اجباری نیستند، بنابراین بسته به چیزی که برای آن وعده‌های غذایی می‌خورید، می‌توانید وزن خود را کاهش دهید – یا در نهایت اضافه‌کردن وزن را متوقف کنید. قبل از ایجاد تغییرات شدید در رژیم غذایی‌تان، با پزشک خود مشورت کنید.

گزینه‌هایی برای صبحانه در رژیم غذایی موز

این رژیم غذایی به رژیم غذایی موز معروف است به این دلیل که بنیانگذاران این طرح توصیه می‌کنند بین یک تا چهار موز خام، همراه با آب ولرم برای صبحانه میل کنید، غیر از این هیچ چیز دیگری نخورید. در رژیم غذایی موز هم مانند تمام وعده‌های غذایی شما فقط باید ۸۰ درصد از مقدار غذایی را که با آن کاملاً سیر می‌شوید بخورید، یعنی زمانی که دیگر احساس گرسنگی نمی‌کنید و کمی فشار در معده‌تان حس می‌کنید دست از غذاخوردن بردارید.

وعده‌های غذایی دیگر در رژیم غذایی موز

در اکثر موارد، شما می‌توانید هر چیزی می‌خواهید برای ناهار و شام میل کنید، به جز لبنیات، الکل و دسرها. شما همچنین باید قبل از ساعت هشتِ شب شام بخورید و تنها نوشیدنی که برای شام اجازه دارید بنوشید آب ولرم است. مانند صبحانه، ناهار و شام نیز فقط ۸۰ درصد از میزان غذایی که شما را کاملاً سیر می‌کند میل کنید.

اگر برای وعده‌های ناهار و شام خوراکی‌های مغذی و متعادل میل کنید، احتمالاً بهترین نتایج را در کاهش وزن بدست می‌آورید. یک چهارم از بشقاب خود را با هرکدام از این غذاهای سالم پر کنید: میوه، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین‌های بدون چربی. منابع پروتئین خوبی که در رژیم غذایی موز وجود دارد شامل غذاهای دریایی، مرغ بدونِ پوست و تخم مرغ است. غذاهای بیش‌فرآوری‌شده، غلات تصفیه شده و غذاهایی که حاوی مقدار زیادی چربی، قند یا سدیم هستند را کم کنید، زیرا این مواد کالری بیشتر و مواد مغذی کمتری دارند. یعنی غذاهای هله‌هوله و بی‌خاصیت مانند هات داگ، غذاهای پخته شده فروشگاهی، شام‌های یخ زده و شیرینی‌جات را حذف کنید.

پرهیز از نوشیدن الکل و نخوردن دسرها – دو چیزی که در بدن کالری زیاد تولید می‌کنند و مواد مغذی کمی دارند – جنبۀ مثبت این برنامه است و می‌تواند به کم کردن کالری کمک کند. با این حال، یک عیب بزرگ این رژیم، حذف محصولات لبنی است، و این باعث می شود افرادی که این رژیم را دنبال می‌کنند در جذب کلسیم لازم دچار مشکل بشوند.

میان‌وعده‌های رژیم غذایی موز

در رژیم غذایی موز بین وعده‌های صبحانه و ناهار میان‌وعده توصیه نمی‌شود، اما اگر بین این وعده‌ها احساس گرسنگی می‌کنید، می‌توانید یک تکه میوۀ تازه میل کنید. میوه‌های خشک و کنسروشده را کنار بگذارید. آنها نسبت به میوه‌های تازه کالری بیشتری دارند. همچنین می‎توانید یک میان‌وعدۀ شیرین بین ناهار و شام، حدود ساعت ۳ بعد از ظهر میل کنید. از آنجا که دسرها بعد از غذا مجاز نیستند، این میان وعده بعد از ظهر فرصتی است که در آن می‌توانید قدری شیرینی میل کنید، مثلاً یک قطعه کوچک شکلات. اما میوه و سبزیجات سالم‌ترین گزینه‌ها برای میان وعده هستند.

سایر قوانین رژیم غذایی موز

ورزش در این برنامه اختیاری است، اما اگر ورزش را وارد این برنامه کنید احتمالاً وزن قابل توجهی از دست می‌دهید. هر روز بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ورزش‌های هوازی، مانند پیاده‌روی سریع، شنا یا دوچرخه‌سواری، و همچنین دو بار در هفته ورزش‌های قدرتی بهترین نتیجه را خواهد داشت.

قانون اصلی دیگر در مورد رژیم غذایی موز، خوابیدن تا نیمه شب است که ممکن است برای کاهش وزن مفید باشد. براساس مطالعه ای که در سال ۲۰۰۴ در PLOS Medicine منتشر شد، نداشتن خواب کافی ممکن است با افزایش شاخص توده بدنی همراه باشد. افرادی که کمبود خواب دارد، می‌توانند سطح هورمون را غیرعادی کنند: در سطح بالاتر گرلین تولید می‌کنند و در سطح پایین لپتین. این ترکیب باعث افزایش اشتها شده و در نتیجه منجر به افزایش وزن می‌شود.

امکانِ کاهش وزن

بر طبق مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ در PLOS Medicine منتشر شد به طور کلی خوردن بیشتر میوه و سبزیجات با کاهش وزن همراه است. با این حال، برای کاهش وزن در رژیم غذایی موز، لازم است کالری کمتری نسبت به آنچه در طول روز استفاده می‌کنید بخورید. اگر به این دلیل که غذاهای کم‌کالری می‌خورید بیش از حد غذا میل کنید بخورید، ممکن است به جای از دست دادن وزن، وزن‌تان بیشتر شود. انجام این کار ساده‌تر از آن است که فکر می‌کنید. به عنوان مثال، یک موز می‌تواند در حدود ۷۲ تا ۱۳۵ کالری داشته باشد، بنابراین با خوردن صبحانه یک تا چهار موز می‌توانید بین ۷۲ تا ۵۴۰ کالری دریافت کنید، که دامنه بسیار وسیعی است.

 

منبع: livestrong.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دلیل افزایش بیش از حد آنزیم‌های کبدی چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

افزایش بیش از حد آنزیم‌های کبدی چگونه اتفاق می‌افتد؟

افزایش آنزیم‌های کبدی می‌تواند نشانه التهاب یا تخریب سلول‌ها در کبد باشد. سلول‌های کبدی ملتهب یا تخریب‌شده مقادیر بیشتری از مواد شیمیایی خاص، از جمله آنزیم‌های کبدی، به جریان خون آزاد می‌کنند که می‌تواند منجر به افزایش آنزیم‌های کبدی در تست‌های خونی شود. آنزیم‌های کبدی افزایش‌یافته‌ای که اغلب دیده می‌شوند شامل آلانین ترنس‌آمیناز (ALT)، آسپارتات ترنس‌آمیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) گاماگلوتامیل ترنس‌پپتیداز (GGT) می‌شوند. ممکن است افزایش آنزیم‌های کبدی طی یک تست خونی روتین تشخیص داده شود و اغلب نشان‌دهنده یک مشکل جدی یا مزمن نیست.

سلول‌های کبدی ملتهب یا تخریب‌شده مقادیر بیشتری از مواد شیمیایی خاص، از جمله آنزیم‌های کبدی، به جریان خون آزاد می‌کنند که می‌تواند منجر به افزایش آنزیم‌های کبدی در تست‌های خونی شود.

علائم افزایش بیش از حد آنزیم‌های کبدی چیست؟

افزایش آنزیم‌های کبدی به خودی خود بدون علامتند، اما علل زمینه‌ای که علت بالا رفتن این آنزیم‌ها هستند می‌توانند سبب ایجاد علائمی به همراه آن شوند.

دلایل افزایش بیش از اندازه آنزیم‌های کبدی چیست؟

رایج‌ترین علت افزایش آنزیم‌های کبدی بیماری کبد چرب است. تحقیقات نشان می‌دهند که ۲۵ تا ۵۰ درصد افرادی که آنزیم‌های کبدی افزایش‌یافته دارند دچار این بیماری هستند. سایر بیماری‌هایی که به طور معمول باعث افزایش آنزیم‌های کبدی می‌شوند شامل سندرم متابولیک، هپاتیت، سومصرف مواد یا الکل، نارسایی قلبی و سیروز کبدی (که به معنای آسیب بافت کبدی است) می‌شوند.

رایج‌ترین علت افزایش آنزیم‌های کبدی بیماری کبد چرب است.

برخی بیماری‌های کمتر رایج نیز می‌توانند باعث افزایش آنزیم‌های کبدی شوند که عبارتند از هپاتیت اتوایمیون، بیماری سلیاک، سرطان کبد، هموکروماتوز (درصورتی که بدن مقادیر زیادی آهن جذب کند ایجاد می‌شود.)، عفونت سایتومگالوویروس (CMV)، منونوکلئوز، سرطان کبد، سپسیس یا مسمومیت خونی، بیماری ویلسون و پلی‌میوزیت‌ها (که به معنای التهاب ماهیچه‌ها هستند.)، همچنین مصرف بعضی داروها مانند برخی مسکن‌ها (مثل استامینوفن) و استاتین‌ها نیز می‌تواند باعث افزایش آنزیم‌های کبدی شود.

بیماری کبد چرب: این بیماری وقتی ایجاد می‌شود که چربی‌ها در کبد تجمع پیدا می‌کنند. اگر این تجمع به علت مصرف الکل باشد به آن بیماری کبد چرب الکلی، اگر در اثر مصرف الکل نباشد به آن بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) می‌گویند. بیماری کبد چرب اغلب بدون علامت است اما گاهی باعث خستگی و درد در قسمت بالا و راست شکم می‌شود.

سندروم متابولیک: سندروم متابولیک گروهی از علائم است که خطر بیماری قلبی را افزایش می‌دهند. این علائم شامل قند خون بالا، فشار خون بالا، وزن زیاد و کلسترول بالا می‌شود.

هپاتیت: هپاتیت التهاب کبد است که اغلب به علت انواع ویروس هپاتیت ایجاد می‌شود. این ویروس‌ها عبارتند از A، B، C، D و E، علائم همه این ویروس‌ها مشابه است: خستگی، درد مفاصل و ماهیچه‌ها، بی‌اشتهایی، تهوع، درد شکم، تب، ادرار تیره، خارش پوست و زردی چشم‌ها و پوست

سوء مصرف الکل یا مواد مخدر: نوشیدن مقادیر زیاد الکل یا مصرف مواد تحریک‌کننده می‌تواند منجر به التهاب یا تخریب کبد شود. التهاب کبدی ناشی از مصرف الکل و مواد مخدر، به ترتیب هپاتیت الکلی و هپاتیت سمی نامیده می‌شوند. علائم این نوع هپاتیت نیز مشابه با سایر انواع هپاتیت است.

سیروز: سیروز نوعی تخریب کبد است. در این بیماری فرد دچار تخریب دائمی کبد است که می‌تواند مانع از عملکرد مناسب آن شود. سیروز می‌تواند درنهایت منجر به نارسایی کبدی شود. علائم سیروز شامل خستگی و خارش پوست می‌شود، افرادی که دچار هپاتیت یا بیماری کبد چرب هستند درصورتیکه درمان‌های مناسب را دریافت نکنند در معرض سیروز هستند.

درمان بالا بودن بیش از حد آنزیم‌های کبدی چیست؟

درمان این اختلال در واقع با درمان علل زمینه‌ای آن امکان پذیر است.

بیماری کبد چرب: تغییرات شیوه زندگی مانند کاهش وزن از طریق ورزش کردن، مصرف رژیم غذایی سالم و متناسب می‌تواند به درمان این بیماری کمک کند. مشورت با متخصص تغذیه نیز می‌تواند به فرد برای حفظ رژیم غذایی و دنبال کردن برنامه کاهش وزن کمک کند. درصورتی‌که بیماری کبد چرب الکلی باشد لازم است فرد مصرف الکل خود را کاهش دهد.

سندروم متابولیک: کاهش وزن، ورزش، مصرف رژیم غذایی سالم و متناسب، تنظیم قند خون و کاهش استرس روش‌های درمان سندروم متابولیک هستند، برای رسیدن به این اهداف می‌توان از تغییرات شیوه زندگی از جمله ورزش، مدیتیشن، یوگا، ذهن‌آگاهی، نوشتن و کاهش تعهدات کمک گرفت.

هپاتیت: درمان هپاتیت به حاد یا مزمن بودن آن بستگی دارد، در موارد حاد استراحت، مصرف مایعات فراوان و عدم مصرف الکل توصیه می‌شود. درمان هپاتیت‌های مزمن اغلب شامل داروهای آنتی‌ویروس می‌شود.

سوء مصرف مواد و الکل: رفتاردرمانی، داروها و گروه‌های حمایتی می‌توانند برای درمان این اختلال به افراد کمک کنند.

سیروز: به این علت که سیروز تخریب دائمی کبد است درمانی برای آن وجود ندارد اما علت زمینه‌ای تخریب کبد اغلب قابل درمان است. همه مواردی که پیش از این مورد بحث قرار گرفتند ممکن است منجر به سیروز شوند.

چه زمانی لازم است به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر آزمایش خون افزایش آنزیم‌های کبدی را نشان داد لازم است با پزشک متخصص داخلی در مورد علل آن مشورت کنیم. پزشک نیز ممکن است برای تعیین علت افزایش آنزیم‌ها آزمایشات بیشتری درخواست دهد.

 

منابع:

۱- doctoreto.com

۲- mayoclinic.org

۳- medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آیا چای داغ باعث سرطان مری می‌شود؟

بیماری‌‌ها و راه درمانتغذیه سالم, پیشگیری بهتر از درمان

چای و دیگر هیچ…

چای باید لب سوز و لب دوز و لبریز و دیشلمه (قندپهلو) باشد. این جمله‌ی معروفی است که زیاد به گوش‌مان خورده است. در واقع یکی از تفریحات لذت بخش، نوشیدن یک فنجان چای گرم است مخصوصا در هوای سرد زمستان و همراه با بیسکوییت‌هایی که تازه از فر بیرون آورده‌ شده‌اند. در زندگی ما ایرانی‌ها، چای جایگاه ویژه‌ و استفاده‌ی وسیعی دارد. بعد از فعالیت‌های روزانه و بازگشت به خانه،‌ چیزی که می‌تواند خستگی را رفع کند یک نوشیدنی گرم است. این گیاه نه تنها خوشمزه است بلکه دارای فواید بیشماری است از جمله کاهش التهاب و کاهش خطر بیماری مزمن مانند سرطان، چاقی، دیابت و بیماری‌های قلبی.

اما چای داغ در کنار تمام این لذت‌ها و مزایای سلامتی، معایبی هم دارد که نباید از آن‌ها غافل شد. به همین دلیل توصیه می‌شود کمی صبر کنید تا نوشیدنی‌های گرم، تا دمای زیر ۶۰ درجه‌ی سانتی‌گراد خنک شوند.

آیا نوشیدنی‌های گرم به ما آسیب می‌رسانند؟

مطالعه‌ای که در ایران انجام شد نشان داد: در افرادی که روزانه بیش از ۳ فنجان (۷۰۰ میلی لیتر) چای داغ با دمای ۶۰ درجه‌ی سانتیگراد یا بالاتر می‌نوشند، خطر ابتلا به سرطان مری ۹۰ درصد افزایش یافته است. البته منظور محققان، به طور کلی نوشیدنی‌های داغ است. تحقیقات دیگری نشان می‌دهند که نوشیدن چای داغ به تنهایی باعث ایجاد سرطان نمی‌شود بلکه عوامل خطر دیگری مانند استعمال سیگار یا قلیان، نوشیدن الکل، مصرف تنباکو، رژیم غذایی نامناسب و قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا نیز می‌توانند خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان‌ها را افزایش دهند.

کمربند سرطان مری در ایران کجاست؟

مطالعه‌ای انجام شده است که نشان می‌دهد میزان سرطان مری در استان‌های مناطق شمالی و شمال شرقی کشور ایران، بالاتر از حد معمول است. براساس آمار موسسه‌ی ملی سرطان در سال ۲۰۱۵، این مناطق دارای ۱۴ تا ۱۷ مورد سرطان مری به ازای ۱۰۰/۰۰۰ نفر بوده‌اند، در حالی که در ایالات متحده‌ی‌ آمریکا، فقط ۴ مورد سرطان مری در هر ۱۰۰/۰۰۰ نفر وجود داشته است. به همین دلیل به این مناطق، کمربند سرطان مری گفته می‌شود که احتمالا با عادات غذایی و مصرف نوشیدنی‌های گرم در این مناطق بی ربط نیست.

سرطان مری چیست و چه ارتباطی با چای و نوشیدنی‌های بسیار داغ دارد؟

طبق آمار آژانس بین المللی تحقیقات سرطان، سرطان مری هشتمین سرطان شایع در جهان است و سالانه حدود ۴۰۰/۰۰۰ نفر را به دام مرگ می‌کشاند. مری یک لوله‌ی عضلانی توخالی است که مایعات، بزاق و غذای جویده شده را از دهان به معده منتقل می‌کند. در هر دو انتهای مری، عضلات حلقوی به نام عضلات اسفنگتری وجود دارند که ورودی و خروجی مری را باز و بسته می‌کنند. سرطان مری زمانی اتفاق می‌افتد که در مری تومور رشد کند یا سلول‌های آستر مری تغییر کنند. دو نوع سرطان مری وجود دارد:

سرطان سلول سنگفرشی: این نوع سرطان هنگامی اتفاق می‌افتد که سلول‌های نازک مسطح که درون مری را پوشانده‌اند تغییر کنند.

آدنوکارسینوما: این نوع سرطان در مجاری مخاطی مری و معمولاً در قسمت تحتانی مری اتفاق می‌افتد.

کارسینومای سلول سنگفرشی مری (ESCC) نوعی سرطان مری مرتبط با چای داغ است که در مطالعات بالا ذکر شده است.

چای و سرطان مری

علائم سرطان مری چیست؟

شایع‌ترین علامت ESCC یا هر نوع سرطان مری، مشکل در بلع یا بلع دردناک است. علاوه بر این ممکن است فرد علائمی مانند سرفه‌ی مزمن، سوء هاضمه یا سوزش سردل، کاهش وزن، کاهش اشتها و خونریزی از مری را تجربه کند.

نکاتی که در مورد مصرف بیش از حد چای و سایر نوشیدنی‌های کافئین‌دار باید بدانید

بارداری و کافئین

مصرف بیش از حد کافئین در دوران بارداری ممکن است منجر به عوارضی مانند سقط جنین یا وزن کم نوزاد هنگام تولد شود. چای‌ گیاهی نیز باید با احتیاط استفاده شود زیرا بعضی از مواد تشکیل دهنده‌ی آن باعث زایمان زودرس می‌شود. توصیه می‌شود میزان کافئین در بارداری از ۲۰۰ میلی گرم در روز تجاوز نکند.

درمانی برای سردرد… اما در اندازه‌ی مناسب

مصرف متناوب کافئین ممکن است به تسکین برخی سردردها کمک کند. با این حال، اگر به صورت مزمن استفاده شود، می‌تواند اثر متضاد داشته باشد زیرا بدن نسبت به کافئین بی تفاوت می‌شود.

مراقب وابستگی به کافئین باشید!

کافئین یک ماده‌ی اعتیادآور است، مصرف منظم چای یا هر منبع دیگر کافئین می‌تواند منجر به وابستگی شود. علائم ترک کافئین ممکن است شامل سردرد، تحریک پذیری، افزایش ضربان قلب و خستگی باشد.

افزایش اضطراب، استرس و بی‌قراری

مصرف بیش از حد کافئین، از چای یا هر منبع دیگری ممکن است منجر به احساس اضطراب، استرس و بی قراری شود. یک فنجان متوسط چای ​​(۲۴۰ میلی لیتر) بسته به نوع و روش تولید آن حاوی حدود ۱۱ تا ۶۱ میلی گرم کافئین است. چای سیاه کافئین بیش‌تری نسبت به انواع سبز و سفید آن دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که کافئین زیر ۲۰۰ میلی گرم در روز اضطراب قابل توجهی ایجاد نمی‌کند. با این وجود، برخی از افراد نسبت به کافئین بیش‌تر حساس هستند. اگر متوجه این علائم شدید، مصرف چای را کاهش دهید.

بی‌خوابی و کافئین

مصرف زیاد کافئین ممکن است تولید ملاتونین را کاهش داده و الگوی خواب را مختل کند. در نتیجه‌ی مصرف زیاد کافئین فرد دچار بی خوابی می‌شود.

عوارض گوارشی

کافئین موجود در چای به دلیل شل کردن اسفنکتر پایینی مری و افزایش تولید اسید در معده، می‌تواند باعث سوزش سر دل یا تشدید رفلاکس اسید معده شود. کافئین همچنین باعث تحریک بافت گوارشی شده و در نتیجه علائمی مانند حالت تهوع یا درد معده را ایجاد می‌کند. رفلاکس معده به مری نیز، خود عاملی برای افزایش خطر ابتلا به سرطان مری است.

چای ضدآهن!

مواد موجود در چای می‌تواند با آهن موجود در غذاهای گیاهی متصل شود و جذب آهن در دستگاه گوارش را کاهش می‌دهد و باعث کمبود آهن در بدن می‌شود. بنابراین توصیه می‌شود بلافاصله پس از هر وعده‌ی غذایی چای مصرف نکنید.

تلاش گروه مجله‌ی پزشکی دکترتو، داشتن زندگی سالم و افزایش کیفیت زندگی مخاطبان خود بوده است. در همین راستا در پایان این مطلب شما را به داشتن رژیم غذایی مناسب،‌ دوری از دخانیات و ورزش کردن دعوت می‌کنیم. کمی صبور باشد و اجازه بدهید نوشیدنی‌ گرمتان کمی خنک شود.

 

منابع:

۱- doctoreto.com

۲- mayoclinic.org

۳- sciencedaily.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با داروی گالگا (Galega)، داروی پایین‌آورنده قندخون

بیماری‌‌ها و راه درمان, دارونامه , پیشگیری بهتر از درمان

 

توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

گالگا (به انگلیسی: Galega)
رده درمانی:پایین‌آورنده قندخون
اشکال دارویی: قرص
تعداد در بسته: ۳۰ عدد

موارد مصرف:

پایین‌آورنده قندخون(در مراحل اولیه ابتلا یا به عنوان کمک درمان دیابت نوع دوم و در سایر بیماران دیابتی مقاوم به درمان).

گالگا یک داروی گیاهی است که در کنار رژیم غذایی و ورزش به عنوان کمک درمان دیابت نوع دوم و در سایر بیماران دیابتی مقاوم به درمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. گالگا گیاهی است در اروپا که خاصیت کاهندگی قند خون آن به اثبات رسیده است. عصاره استخراج شده از گیاه گالگا حاوی دو ترکیب شیمیایی به نام “گوانیدین” و “گالگین” است که این دو ترکیب خواص کنترل‌کنندگی قند خون را دارد و در درمان دیابت مانند داروی متفورمینعمل می‌کند. در واقع گیاه گالگا با جلوگیری از جذب قند در روده موجب کاهش قند خون می‌گردد.

دستور مصرف:

حداکثر ۳ بار در روز هر بار ۱ تا ۲ قرص بعد از غذا

تداخلات دارویی:

اگر همراه داروهای پایین‌آورنده قندخون مصرف شود، دوز داروها باید کاهش یابد.

عوارض جانبی:

– در صورت رعایت دوز درمانی، هیچ عارضه جانبی گزارش نشده است.
– از مصرف بیش از دوز درمانی خودداری شود.

موارد منع مصرف:

در صورت مشاهده سردرد شدید و یا ضعف زیاد، مصرف دارو قطع شود.

مصرف در بارداری و شیردهی:

مصرف قرص گالگا در دوران بارداری توصیه نمی‌شود و در دوران شیردهی از دوز کمتر استفاده شود.

نکات قابل توجه:

– در شروع درمان، دوز کمتر مصرف شود و در صورت نیاز به تدریج تا حداکثر مجاز افزوده شود.
– بیماران تحت درمان با انسولین باید درمان با انسولین را ادامه داده و دوز مصرفی را نسبت به میزان قند خون و ادرار تنظیم نمایند.
– فرآورده، دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

شرایط نگهداری:

در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتیگراد،دور از نور و رطوبت نگهداری شود.

اثرات درمانی و فارماکولوژی:

گیاه گالگا سال‌ها در اروپا جهت درمان دیابت مورد مصرف قرار بوده است. خاصیت کاهندگی قندخون این گیاه به دلیل حضور گوانیدین‌های موجود در برگ‌های آن م‌باشد که به عنوان الگویی برای سنتز بی‌گوانیدهای پایین‌آورنده قند مانند متفورمین مورد استفاده قرار گرفته است. این گیاه با جلوگیری از جذب قند در روده موجب کاهش قندخون می‌گردد. با توجه به اثرات پایین آورنده قندخون و تنظیم آن در بیماری دیابت از آسیب شبکیه چشم (retinopathy) و آسیب‌های کلیوی (nephropathy) جلوگیری می‌نماید. با توجه به کاهش جذب قند در روده، علاوه بر کاهش قندخون، کاهش وزن و توده چربی نیز مشاهده می‌شود.

اجزاء تشکیل‌دهنده:

– قرص گالگا دارای ۵۰۰ میلی‌گرم برگ از بذر اصلاح شده گیاه Galega officinalis می‌باشد.
– در ترکیب شیمیایی آن،ساپونین‌ها، فلاونوییدها و مشتقات گوانیدین (۴-Hydroxy galegine, galegine) و آلکالوییدی از مشتقات Quinazoline مانند Peganine وجود دارند.

 

منبع: drsaniei.darooyab.ir


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

گزگز، بی‌حسی،خواب‌رفتگی و مورمور شدن دست و پا:علت و درمان

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

گزگز و بی‌حسی دست‌ها و پاها و همچنین داغ شدن کف پا می‌تواند یک عارضه موقت در زمان نشستن بر روی پاها باشد که به‌طور خاص با ایجاد حالت «خواب‌رفتگی» همراه است، یا می‌تواند یک نشانه دائمی و جدی از ابتلای فرد به یک بیماری یا آسیب دیدگی مزمن تلقی شود. علت خواب رفتن دست و پا می‌تواند، آسیب‌های شدید وارد شده به اعضای مختلف بدن که باعث وارد شدن آسیب به اعصاب شود، که در اصطلاح به این مشکل نوروپاتی محیطی می‌گویند. نوروپاتی محیطی می تواند یک عامل پیش رونده باشد که مشکلات دائمی برای فرد به همراه دارد. به هر حال سوالاتی که در این رابطه مطرح می شود اینست که چه عواملی باعث بی‌حسی، خواب‌رفتگی و مورمور شدن و گزگز دست و پا می‌شود؟ چه درمان‌هایی برای این مشکل وجود دارد؟ و چگونه می‌توان از لزوم مراجعه به پزشک برای درمان آگاه شد؟

علت گزگز و سر شدن دست چپ و راست و پاها

دلایل اصلی ایجاد گزگز و بی‌حسی چپ و راست و پا به شرح زیر هستند:

بیماری دیابت: نوروپاتی محیطی ناشی از بیماری دیابت یکی از رایج ترین دلایل گزگز، بی‌حسی، خواب‌رفتگی و احساس سوزش کف پا و دستان است. معمولاً این شرایط از ناحیه پاها شروع می‌شود و می‌تواند اولین نشانه ابتلای فرد به بیماری دیابت باشد. تقریباً یک سوم موارد نوروپاتی محیطی در نتیجه این بیماری ایجاد می‌شود.

سندروم گیر افتادن عصب: گزگز و بی‌حسی دست‌ها و گز گز پا می‌تواند زمانی ایجاد شود که یک عصب گاز گرفته شده یا گیر بیفتد. این شرایط را می‌توان به‌طور خاص در موارد ابتلا به سندرم تونل کارپ یا فلج عصب رادیال مشاهده کرد. این سندروم‌ها معمولاً به خاطر انجام فعالیت‌های تکراری (مثل تایپ کردن، نواختن پیانو، حمل کردن اجسام سنگین بر روی شانه، و موارد مانند آن) با گذشت زمان ایجاد می‌شوند. در این حالت با توجه به عصبی که دچار مشکل شده است، علائم بیماری ممکن است با بی‌حسی شروع شود، اما این علائم به سرعت پیشرفت کرده و به احساس سوزش یا درد ناشی از تیر کشیدن تبدیل می‌شوند. در موارد نادر، گیر افتادن عصب می‌تواند باعث فلج شدن عضو مورد نظر شود. که سریع برای درمان بی‌حسی دست و پا باید اقدام کرد.

فتق دیسک: بی‌حسی یا احساس سوزش در دست و پا می‌تواند به خاطر ایجاد فتق دیسک، که معمولا بین مهره‌های چهارم و پنجم کمری (دیسک بین مهره‌ای L4–L5)، یا دیسک بین مهره‌‌ای پنجم کمری و مهره اول خاجی (دیسک بین مهره ای S1-L5) ایجاد می‌شود، و وارد شدن فشار به خاطر سطح بالش مانند قرار گرفته بین استخوان‌ها یا دیسک هایی باشد که ستون‌فقرات شما را تشکیل می‌دهند. مشکل فتق دیسک معمولاً در سنین میان‌سالی و نیز برای مردان پیری ایجاد می‌شود که به‌طور خاص فعالیت‌های سخت و سنگین انجام می‌داده‌اند. در صورتی که شما به فتق دیسک مبتلا شده‌اید، ممکن است با درد و بی‌حسی یا ضعیف شدن یک دست، پا، یا بخش پایین کمر خود مواجه شوید.

تقریبا سخت‌ترین بیماری گردن دیسک گردن می‌باشد. ماده غضروفی بین مهره‌های گردنی جلو می‌آید و موجب فشار روی اعصاب گردنی می‌شود و همچنین یک واکنش التهابی بسیار شدید را ایجاد می‌کند. اغلب درد یا بی‌حسی یا گزگز مورمور به دست‌ها تیر می‌کشد. خصوصا وقتی این درد به دست چپ تیر می‌کشد عده‌ای آن را با درد قلبی اشتباه می‌گیرند و به دنبال درمان آن می‌روند. درد گاهی فقط در دست‌ها احساس می‌شود بدون آن‌که فرد دردی را در گردن خود به یاد آورد. درمان دیسک گردن بسیار سخت می‌باشد و اغلب همکاری زیاد بیمار را می‌طلبد.

بیماری‌های سیستمیک: ابتلا به بیماری‌های کلیه، کبد، بافت‌های پیوندی، سیستم قلبی و عروقی، و تومورها می‌تواند باعث گزگز و بی‌حسی دست و پا شوند. برای مثال، بی‌حس شدن دست چپ می‌تواند در موارد ابتلا به آنژین و یا سکته قلبی به خاطر عدم خون‌رسانی کافی توسط قلب مشاهده شود. در این موارد، بی‌حسی دست و پا می‌تواند نشانه‌ای از ابتلا به یک بیماری خطرناک باشد.

فقر ویتامین: فقر ویتامین بی (B) و ویتامین (E) می‌تواند باعث نوروپاتی محیطی شود. تمام این ویتامین‌ها نقش اساسی در حفظ سلامت اعصاب دارند و به همین خاطر کمبود آن‌ها می‌تواند باعث ایجاد بی‌حسی دست‌ها یا پاها و حالت خواب رفتن دست و پا شود.

اعتیاد به مصرف الکل: نوروپاتی محیطی یکی از مشکلات رایج در بین افراد الکلی است که معمولاً به خاطر فقر ویتامین و تیامین در نتیجه تغذیه ضعیف ایجاد می‌شود. علاوه بر این، اعتیاد به مصرف الکل می‌تواند باعث آسیب دیدن عصب به خاطر مصرف طولانی مدت الکل شود که در اصطلاح به این شرایط نوروپاتی الکلی گفته می‌شود.

مسمومیت: قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین (مثل جیوه، سرب و آرسنیک) و سایر مواد شیمیایی می‌تواند باعث ابتلای فرد به نوروپاتی محیطی شود. علاوه بر این امکان مشاهده این شرایط در ارتباط با مواد شیمایی مورد استفاده برای درمان سرطان و انواع خاص ویروس‌ها نیز وجود دارد.

عفونت: عفونت عصبی مثل ابتلا به بیماری زونا، ویروس اپشتین بار، تب‌خال، بیماری لایم، و ویروس ایدز می‌تواند باعث ایجاد نوروپاتی محیطی و گزگز و بی‌حس شدن دست‌ها و پاها شود.

بیماری‌های خودایمنی: بیماری‌های خودایمنی که در آن‌ها سیستم‌ایمنی بدن به خود بدن حمله می‌کند نیز می‌تواند باعث ایجاد نوروپاتی شود. از بیماری‌های معمول در این رابطه می‌توان از سندروم گیلن‌باره، آرتریت روماتوئید، و لوپوس نام برد.

مشکلات مادرزادی: نوروپاتی شارکو ماری توث یک گروه از مشکلات مادر زادی غیر قابل درمان است که می‌تواند باعث نوروپاتی محیطی و از دست دادن احساس در ناحیه دست‌ها و پاها شود.

آسیب‌دیدگی: وارد شدن آسیب به عصب می‌تواند باعث بی‌حس شدن آن در نتیجه ضربه یا بعضی از سایر انواع آسیب‌دیدگی شود. علاوه بر این شکستگی استخوان یا در رفتن آن از دلایل عادی وارد شدن فشار به عصب است که می‌تواند باعث بی‌حس شدن دست‌ها و پاها گردد.

تشویش: تشویش و استرس می‌تواند باعث افزایش تعداد تنفس‌های بیمار و افزایش سطح اکسیژن در ناحیه دست‌ها و پاها شود. در حقیقت در این حالت افزایش سطح اکسیژن می‌تواند باعث اسپاسم کارپوپدال و بی‌حسی و مور مور شدن دست و پا شود. برای خلاص شدن از این علائم شما می‌توانید به آرامی در یک کیسه کاغذی برای چند دقیقه تنفس کنید.

میگرن: بسیاری از افراد مبتلا به میگرن ممکن است با بی‌حسی دست‌ها و پاها در زمان شروع علائم بیماری خود مواجه شوند. این علائم می‌تواند به بیمار مبتلا به میگرن در جهت تشخیص زمان شروع سر درد کمک کند و به این ترتیب می‌توان به موقع و قبل از شروع سر درد از روش‌های درمانی مناسب برای جلوگیری از ایجاد آن استفاده کرد.

سکته مغزی خفیف و حمله ایسکمی گذرا: سکته مغزی خفیف یا حمله ایسکمی گذرا (TIA) می‌تواند باعث بی حس شدن فقط یک طرف بدن شود. علائم حمله ایسکمی گذرا معمولاً در طول چند ساعت از بین می‌روند، در حالی که علائم ناشی از سکته مغزی خفیف هیچگاه از بین نمی‌روند. به این ترتیب لازم است هر گونه بی‌حسی صورت یا بی‌حسی در یک طرف بدن که بدون دلیل شناخته شده ایجاد می‌شود، بلافاصله با مراجعه به پزشک مورد معاینه و بررسی قرار گیرد.

ابتلا به بیماری اﺳﮑﻠﺮوز ﻣﻮﻟﺘﯿﭙﻞ: مشکلات عصبی پیش رونده همچون اسکلروز مولتیپل (MS) می‌تواند با از بین بردن غشای خارجی عصب باعث ایجاد بی‌حسی شود. در این حالت پیام‌های عصبی نمی‌تواند از عصب آسیب‌دیده عبور کند و به همین خاطر فرد اغلب از بی‌حس شدن و احساس سوزش در دست‌ها و پاها شکایت می‌کند.

زانو یک مفصل بسیار مهم در بدن است. مفصل زانو از اجزای مختلفی مانند رباط‌ها، تاندون‌ها، استخوان‌ها، غضروف و… تشکیل شده است. آسیب‌دیدگی زانو می‌تواند ناتوان‌کننده باشد و در انجام امور روزمره اختلال ایجاد کند. آسیب‌دیدگی زانو می‌تواند برای هر کسی از جمله ورزشکاران، نوجوانان و سالمندان اتفاق بیفتد. آسیب‌دیدگی زانو علت سوزش زانو بوده می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد. بازتوانی و بهبودی معمولاً به نوع گستردگی آسیب‌دیدگی و مراحل توان‌بخشی که شما باید بگذرانید بستگی دارد. سوزن سوزن شدن زانو یک وضعیت بسیار آزاردهنده و مضطرب کننده است که ممکن است نگذارد که فعالیت‌های روزمره و روتینی خود را انجام دهید. گاهی علت بی‌حسی زانو عاجز کننده می‌باشد طوری که شما احساس کنید که یک اتوی داغ بر روی مفصل گذاشته شده است.

سندرم تونل کارپال: این مورد به مراتب یکی از شایع‌ترین دلایل بی حسی و خواب رفتن دست و چپ و راست است. سندرم تونل کارپال (CTS)، وضعیتی است که در آن عصب میانی شما (عصبی که از ساعد و به سمت پایین دست‌تان کشیده می‌شود)، در قسمت مچ دست شما فشرده می‌شود.

در این دوره و عصر مدرن که در آن بیشتر افراد کارشان را با کامپیوتر انجام می‌دهند، طبیعی است که علائم CTS به دلیل گذراندن ساعت‌های طولانی پشت میز کار و استفاده از موس کامپیوتر، در حال افزایش است.

جدای از بی‌حسی، علائم دیگر عارضه شامل احساس گزگز در انگشت نشانه یا سبابه، انگشت شست و انگشت میانی شما می‌شود.

اگر متوجه بروز این علائم شدید، باید در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید. این سندروم به هیچ وجه وضعیتی خطرات برای تهدید جان فرد نیست اما در صورت عدم کنترل، ممکن است به عمل جراحی نیاز باشد تا به‌طور دستی فشردگی عصب را باز کنند.

اختلالات تیروئید: اگرچه این فرد به ندرت مشکوک است، اما مورمور و گز گز دست چپ و راست ممکن است در اثر اختلال تیروئید ایجاد شود.

آنچه به عنوان کم کاری تیروئید شناخته می‌شود می‌تواند منجر به آسیب به اعصاب پیام‌دهنده اطلاعات روزانه بین مغز و بقیه بدن شما شود. هنگامی که با علائم دیگر کم‌کاری تیروئید مانند ریزش مو، افزایش وزن، احساس سرماخوردگی همراه است، ممکن است زمان آن فرا رسد که صحبت خود را با پزشک در نظر بگیرید. اگر مدت طولانی تشخیص داده نشود، این وضعیت می‌تواند بدتر شود و باعث خسارت بسیار بیشتری نسبت به زود هنگام می‌شود.

کیست: اگرچه بسیاری در مورد کیست‌های گانگلیونی چیزی نشنیده‌اند، این توده‌های غیرسرطانی تقریباً در هر جای بدن شما ایجاد می‌شود.

خبر بد این است که آن‌ها تمایل به شکل گرفتن در اطراف مفاصل شما دارند و این شکل رایج ممکن است پشت بی‌حسی در مچ، انگشتان و دست شما باشد.

معمولاً این کیست‌ها به خودی خود از بین می‌روند، اما اگر آن‌ها درد نداشته باشند و مسئول درد آن باشند، ممکن است آسپیراسیون (جایی که جراح مایعات مایع آن را تخلیه می‌کند) گزینه در دسترس باشد.

بیماری لایم: احتمالاً چشم خود را به آن حالت چرخانده‌اید و اگر به دنبال گسترش کنه‌ها در ساحل شرقی نبودید، معمولاً صحیح است و این بیماری زشت را تا حدودی شایع‌تر از آن‌چه انتظار می‌رود نیست.

اگر متوجه علائم اولیه بیماری Lyme، که اغلب در علائم مانند آنفولانزا مانند تب، لرز، درد بدن وجود دارد – و همچنین بثورات پوستی، خستگی جدی و موارد دیگر، همراه با بی‌حسی دست و اندام ، زمان آن است که با خود صحبت کنید. دکتر این مورد بیشتر در مورد افرادی است که وقت زیادی را در بیرون از خانه می گذرانند، اما در صورت ممکن، ارزش جستجو دارد.

اختلالات تیروئیدی: اگرچه این مورد خیلی به ندرت به عنوان علت بروز بی حسی اندام‌ها مشکوک می‌شود، اما مورمور و گزگز شدن دست چپ و راست ممکن است در اثر اختلال تیروئید ایجاد شود.

یک اختلال که تحت عنوان کم‌کاری تیروئید شناخته می‌شود می‌تواند به اعصاب مخابره کننده‌ی اطلاعات روزانه‌ی بین مغز و بقیه بدن‌تان آسیب وارد کنند. هنگامی که این علائم با علائم دیگر کم‌کاری تیروئید مانند ریزش مو، افزایش وزن، احساس سرما در همه وقت همراه است، ممکن است وقت آن باشد که با یک پزشک متخصص صحبت کنید. اگر این بیماری برای مدت طولانی تشخیص داده نشود، می‌تواند بدتر شود و آسیب‌های بسیار بیش‌تری را نسبت به رسیدگی زودهنگام آن وارد کند.

کیست: اگرچه بسیاری از افراد در مورد کیست‌های گانگلیونی چیزی نشنیده‌اند، این توده‌های غیرسرطانی می‌توانند تقریباً در هر جای بدن شما ایجاد شوند.

خبر بد این است که این توده‌ها تمایل به شکل گرفتن در اطراف مفاصل دارند و این شکل رایج ممکن است دلیلی برای بی‌حسی در مچ دست، انگشتان و دست‌تان باشد.

معمولاً این کیست‌ها به خودی خود از بین می‌روند، اما اگر برطرف نشوند و موجب بروز درد شوند، عمل آسپیراسیون (جراحی تخلیه مایع از کیست) شاید یک گزینه در دسترس و مناسب برای آن باشد.

بیماری لایم (Lyme disease): بیماری لایم یک بیماری عفونی است که از طریق نیش یک کنه آلوده به باکتری بورلیا بورگدورفری منتقل می‌شود. همیشه گزیدگی کنه منجر به بروز بیماری لایم در افراد نمی‌شود. همه‌ی کنه‌ها آلوده نیستند، و خطر ابتلا به این بیماری زمانی بیشتر می‌شود که کنه مدت طولانی‌تری روی بدن باشد.

اگر متوجه علائم اولیه بیماری لایم شدید، که اغلب به صورت علائم آنفولانزا مانند از جمله مانند تب، لرز، درد بدن ظاهر می‌شوند – و همچنین بثورات پوستی، احساس خستگی شدید و موارد دیگر ، همراه با بی حسی دست یا پا دارید، باید به یک پزشک مراجعه کنید. این مورد بیشتر در افرادی شایع است که وقت زیادی را در بیرون از منزل می‌گذرانند، اما در هر صورت ممکن است ارزش رسیدگی و درمان را داشته باشد.

زمان مراجعه به پزشک

در بسیاری از مواقع هنگامی که بی‌حسی یا گزگز دست‌ها و پاها ایجاد می‌شود، نیاز به ملاقات با پزشک وجود دارد.

برای مثال در صورت مشاهده علائم زیر بلافاصله با پزشک ملاقات کنید:

  • ایجاد ضعف یا فلج در یک طرف بدن بدون علت مشخص.
  • گنگ شدن صحبت‌های شما در هنگام بیان کردن کلمات.
  • ایجاد تغییر ناگهانی در وضعیت بینایی.
  • بی‌حسی به دنبال یک آسیب وارد شده به کمر یا گردن که به‌طور خاص با از دست دادن هوشیاری همراه بوده باشد.
  • از دست دادن امکان کنترل ادرار و مدفوع.
  • شرایط بی‌حسی که با گذشت چند دقیقه بر طرف نشود یا در زمان راه رفتن تشدید گردد.
  • ایجاد حالت گیجی، اسپاسم، یا رعشه در بدن.
تشخیص علت خواب‌رفتگی و گزگز دست چپ و راست و پا

تشخیص گزگز کردن دست و پا معمولاً شامل معاینه و بررسی سابقه‌ی پزشکی و علائم فرد می‌شود. بعد از این معاینات اغلب آزمایش‌هایی انجام می‌شود، که می‌تواند شامل آزمایش خون برای تشخیص کمبود ویتامین، دیابت یا هر گونه بیماری زمینه‌ای دیگر باشد. پزشک ممکن است حواس‌تان را در دست و انگشتان بررسی کرده و یا قدرت عضله را تست کنید تا معلوم شود که آیا ضعفی وجود دارد یا خیر. مطالعات هدایت عصب و نوار عصب و عضله (EMG) می‌تواند به سنجش ضربان‌های عصبی کمک کرده و آزمایش شود که آیا اعصاب سالم هستند یا خیر. در بعضی موارد برای رفع مشکل، انجام عمل جراحی روی عصب ضروری است و آزمایش تشخیصی و همچنین درمان در نظر گرفته شده می‌تواند در تعیین آن کمک کند.

راه‌ها و روش‌های درمان بی‌حسی دست چپ و پا

روش‌های درمانی موجود برای مشکل گزگز و بی‌حسی دست چپ و راست و پاها بستگی به علت ایجاد مشکل دارند. به این ترتیب مهم‌ترین بخش این درمان‌ها مربوط به کسب اطلاعات درباره سابقه درمانی بیمار و تاریخچه مشاهده علائم بیماری است. در این رابطه فرد می‌تواند با بیان صادقانه مشکل و توضیح مسائلی مثل مصرف الکل، داروهای فرح بخش، و سایر داروهای احتمالی به پزشک بیش‌ترین کمک را در تشخیص علت بیماری ارائه کند. علاوه بر این پزشک ممکن است درباره نوع فعالیت شغلی شما سوال کرده و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و انجام فعالیت‌های تکراری را بررسی می‌نماید. در این زمان ممکن است از شما درباره موارد ابتلای سایر اعضای فامیل به مشکلات یا بیماری‌های عصبی سوال شود. همچنین در صورتی که مسافرت خارج از کشور داشته اید، درباره این موضوع با پزشک خود صحبت کنید و برای انجام آزمایش خون و سایر آزمایش‌های لازم و نیز عکس برداری رادیولوژی آماده باشید.

همان‌طور که گفته شد روش درمانی انتخاب شده برای درمان گزگز دست و پا بستگی به علت مشکل دارد. در این حالت روش درمانی مناسب می‌تواند از استراحت تا انجام عمل جراحی را در بر گیرد. به این ترتیب لازم است یک برنامه درمانی برای بیمار تهیه شده و اجرا شود.

ماساژ برای درمان گزگز و مور مور دست چپ و راست

سوزن سوزن شدن و بی‌حسی دست و پا می‌تواند به دلیل مشکلات گردش خون باشد و بنابراین یک ماساژ درمانی می‌تواند در احیای جریان خون به دست‌ها مفید باشد. ماساژ از طریق تحریک بیرونی سیستم گردش خون و مایعات لنفاوی، باعث بهبود جریان خون می‌شود.

ماساژ باید تحت نظارت یک متخصص و درمانگر حرفه‌ای انجام شود، تا بیش‌ترین بهره را از جلسات درمانی‌تان ببرید.

استفاده از کمپرس آب گرم: کمپرس آب گرم می‌تواند به افزایش جریان خون در نواحی بی‌حس شده کمک کند. اگر علائم بی‌حسی با گذشت زمان با استفاده از این روش تشدید شد، کمپرس آب گرم را کنار گذاشته و از کمپرس آب سرد برای کاهش ورم استفاده کنید.

تامین ویتامین‌های مورد نیاز: ویتامین بی (B) و ای (E) موجود در آب می‌تواند به پیشگیری از بی‌حسی و خواب‌رفتگی ناشی از فقر ویتامین کمک موثر کند. به منظور تسریع فرآیند بهبود در این حالت لازم است مقدار زیادی ماهی، گیاهان دارای برگ سبز، حبوبات و دانه‌های گیاهی در رژیم غذایی خود مصرف کنید. علاوه بر این شما می‌توانید از مکمل‌های موجود در بازار به این منظور استفاده نمایید.

بریس مچ دست چه کمکی می‌تواند به شما کند؟

اگر درد ، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در انگشتان دست دارید ، ممکن است به سندرم تونل کارپال مشکوک شوید. این یک بیماری شایع است که افراد را در هر نوع کارهای که هستند، از ورود داده‌ها به رایانه گرفته تا بسته‌بندی گوشت، مبتلا می‌سازد.

بیش‌تر افراد هنگام خواب مچ دست خود را خم می‌کنند. این فشار به عصب میانی یا مدیان فشار می‌آورد. استفاده از بریس مچ‌بند می‌تواند کمک کننده باشد زیرا مچ دست شما را در حالت صاف و بدون فشار نگه می‌دارد. در یک مطالعه نشان داده شد که استفاده از یک بریس مچ دست در شب تأثیر بیشتری را برای تسکین علائم تونل کارپال نسبت به انجام هیچ نوع درمانی برای این مورد دارد.

همچنین ممکن است متوجه شوید که پوشیدن مچ بند در طول روز، به ویژه در فعالیت‌هایی که باعث بروز و شدت گرفتن علائم شوند، مفید می‌باشد. حرکات مکرر یا وارد آمدن فشار بیش‌ازحد روی مچ دست می‌تواند علائم شما را بدتر کند. اگر شغل شما اجازه این کار را می‌دهد، در محل کار از یک بریس استفاده کنید. بعد از درآوردن این بریس، حتماً کار مچ دست‌تان را مطابق معمول ادامه دهید. این عمل به‌راحتی و قوی نگه داشتن عضلات کمک می‌کند. فقط سعی کنید از فشار بیش از حد روی مچ دست خود جلوگیری کنید.

فیزیوتراپی برای درمان خواب رفتگی و سرشدن دست چپ و پا

فیزیوتراپی بخش ارزشمند و مفید در هرگونه درمان برای رفع مشکل سوزن سوزن شدن و بی حسی دست و پا است. اگر توصیه‌ها و مشاوره‌های پزشکتان را با دقت رعایت کنید ، می‌توانید از ناراحتی و سوزن سوزن شدن و بی حسی رهایی پیدا کنید. فیزیوتراپی شامل تکنیک‌های ضد التهابی مانند یخ و ماساژ ، تمرین‌های کششی و تقویت کننده برای بازگرداندن عملکرد و کاهش درد است و گاهی اوقات آتل زدن دست نیز توصیه می‌شود. فیزیوتراپیست ها همچنین به بیماران آموزش می‌دهند که کف پاهای خود را از نظر زخم و تاول معاینه کنند (برای افراد دیابتی) که در صورت عدم درمان ممکن است منجر به قطع عضو شود.

طب سوزنی

پزشک با تعیین علت بی‌حسی و سوزن سوزن شدن دست و پای شما از طریق سابقه‌ی دقیق سلامتی‌تان و با انجام یک معاینه دقیق فیزیکی، کار خود را شروع می‌کند. همچنین آزمایش‌های ارتوپدی و عصبی انجام خواهد شد تا مشخص شود که دقیقاً چه عصبی یا عصب‌هایی تحت تأثیر قرارگرفته‌اند. در صورت نیاز ، ارزیابی‌های خاصی مانند MRI ، سی‌تی‌اسکن یا بررسی سرعت هدایت عصب حتی ممکن است برای تعیین علت یا میزان وضعیت شما انجام شود. اگر به دنبال طب سوزنی هستید ، نبض‌ها ، چشم‌ها ، پوست و زبان شما نیز برای عدم تعادل در Qi شما ارزیابی می‌شود.

پزشک پس از معاینه کامل، معلوم می‌کند که شرایط شما به‌خوبی به درمان پاسخ می‌دهد یا خیر. سپس یک برنامه مراقبت درمانی طراحی خواهد شد که با هدف از بین بردن تحریک و بازگرداندن عملکرد صحیح اعصاب در منطقه آسیب دیده ، برای شرایط خاص شما انجام می‌شود. این برنامه درمانی ، علاوه بر طب سوزنی ، ممکن است شامل تحریک عضلات (یا جریان تداخلی) برای کاهش اسپاسم عضلات ، کرایوتراپی برای کاهش التهاب و همچنین توان‌بخشی برای تثبیت ماهیچه‌ها / رباط‌های منطقه آسیب‌دیده باشد. مشاوره برای تغذیه و شیوه زندگی به هر مسئله‌ی متابولیکی که ممکن است باعث علائم شما شده باشند ، می‌پردازد. طب سوزنی همچنین ممکن است برای رفع شرایط دردناک یا عدم تعادل Qi استفاده شود.

بیشتر موارد بی حسی و سوزن سوزن دست و پا خیلی خوب به درمان‌های طب سوزنی پاسخ می‌دهند. در بعضی موارد ، ممکن است مداخلات دیگری برای شرایط شما مورد نیاز باشد که در آن پزشک شما با همکاری متخصص دیگر برای کمک به برطرف کردن وضعیت شما همکاری خواهد داشت.

تمرینات ورزشی

در بسیاری از مواقع، از تمرینات گلایدینگ (Gliding) عصب (حرکت دادن انگشتان با یک الگوی خاص) در درمان بی‌حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا استفاده می‌شود. این تمرینات، با تسهیل گردش خون و حرکت عصب، از آسیب عصبی جلوگیری می‌کنند.

توالی تمرینات گلایدینگ (Gliding) عصب

اولین حالت در این توالی این است که یک مشت‌تان را کمی شل کنید به طوریکه انگشت شست تان بیرون باشد و انگشتان تاشده را بپوشاند. این کار گردش خون را بهبود و تنش را تسکین می‌بخشد. حالت دوم شامل باز کردن مشت و صاف کردن همه‌ی انگشتان دست راست و به سمت بالا است. حالا، به آرامی و بدون ناراحتی کف دست را تا جایی که می‌توانید به عقب بکشید. این حالت سوم است و برای چند ثانیه نگه دارید. حال، انگشت شست را از دست دور کنید و در عین حال آن را در این حالت کم فشار نگه دارید. این حالت چهارم است؛ و آن را برای چند ثانیه بدون ناراحتی نگه دارید. اکنون، با کشیدن بیشتر، موقعیت دست تان را تغییر دهید، به طوری که اکنون کف دست رو به بالا می‌شود. به این عمل ساپینیشن (قرار دادن کف دست رو به بالا) می‌گویند و باعث ایجاد کشش جزئی در طول مچ و عضلات می‌شود که از انگشت شست شما تا مچ کشیده می‌شود. برای آخرین موقعیت، شما باید با انگشت دست دیگر به انگشت شست‌تان فشار وارد کنید و آن را به سمت پایین بکشید. این توالی می‌توانید ۳ تا ۵ بار در یک ست تکرار کنید.

 

منبع: drheidarian.ir


 

0
1 72 73 74 75 76 164