نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

بیماری روماتیسم ریه؛ ارتباط بیماری ریه با آرتریت روماتوئید

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

بیماری روماتیسم ریه شامل دسته‌ای از مشکلات ریوی است که با آرتریت روماتوئید در ارتباط می‌باشد. آرتریت روماتوئید (RA) معمولا بر روی مفاصل تاثیر می‌گذارد، اما می‌تواند بر ریه‌ها نیز تاثیرگذار باشد. آرتریت روماتوئید می‌تواند باعث زخم شدن، التهاب و گره‌های ریوی شود.

چه چیزی سبب بیماری روماتیسم ریه می‌شود؟

بیماری روماتیسم ریه می‌تواند باعث ایجاد عارضه RA شود. آرتریت روماتوئید (RA) نوع بیماری خودایمنی است که معمولا باعث التهاب در مفاصل می‌شود، اما در برخی افراد، التهاب و زخم‌های دیگری در سایر قسمت‌های بدن‌شان نیز ایجاد می‌شود. ریه‌ها شایع‌ترین عضو بدن به غیر از مفاصل هستند که در افراد مبتلا بهRA ، باعث التهاب می‌شوند. بنا بر گزارش موسسه آرتروز، حدود ۱۰ درصد از افراد مبتلا به RA، برخی از بیماری‌های ریوی را تجربه می‌کنند.

انواع بیماری روماتیسم ریه

بیماری روماتیسم ریه به شکل‌های مختلفی می‌تواند ظاهر شود، مانند:

ایجاد التهاب و زخم در ریه‌ها، که به عنوان بیماری بینابینی ریه شناخته می‌شود.

تشکیل مایع بین دیواره قفسه سینه و ریه‌ها به نام افیوژن پلورال ایجاد گره‌های ریوی یا تومورهای کوچک در ریه‌ها
علائم بیماری ریه ناشی از آرتریت روماتوئید علائم بیماری روماتیسم ریه ممکن است بسته به شرایط بیماری، بروز پیدا کنند. در برخی موارد، مانند زمانی که گره‌های ریه ایجاد می‌شوند، افراد ممکن است علائمی نداشته باشند.

اما در سایر موارد، مخصوصا اگر بیماری روماتیسم ریه، سبب بروز زخم‌هایی در ریه شود، علائمی مانند علائم زیر پدید می‌آیند:

تنگی‌نفس
ضعف و سستی
کاهش اشتها
سرفه خشک
خستگی
کاهش وزن غیر‌ارادی

تشخیص بیماری ریه ناشی از آرتریت روماتوئید

بسیاری از علائم بیماری روماتیسم ریه، به شکل سایر انواع بیماری‌های بینابینی ریه، خود را نشان می‌دهند مانند شرایط تنفسی. پس از بررسی سابقه پزشکی و انجام معاینه فیزیکی بیمار، پزشک تست‌های تشخیصی زیر را انجام می‌دهد:
۱- بیوپسی (جمع‌آوری بافت به منظور تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی)

در طول انجام عمل بیوپسی، پزشک مقدار کمی از بافت ریه را به منظور بررسی التهاب و زخم، بر می‌دارد.

بیوپسی بافت ریه را از طریق عمل برونکوسکوپی یا عمل جراحی می‌توان انجام داد.

در طول عمل برونکوسکوپی، پزشک لوله‌ای را که به یک دوربین متصل است، از طریق بینی یا دهان، وارد ریه کرده و مقدار کمی از بافت ریه را برای بررسی جمع‌آوری می‌کند.

در بیوپسی جراحی ریه، پزشک، سوزنی را از طریق دیواره قفسه سینه یا ایجاد برشی بر روی پوست قفسه سینه ، وارد ریه کرده و از بافت ریه نمونه‌برداری می‌کند.
۲- آزمایش خون

پزشکان برای اندازه‌گیری میزان التهاب بدن، از جمله اندازه‌گیری میزان رسوب و پروتئین واکنش پذیر C، ممکن است که دستور آزمایش خون بدهند.
۳- سی تی اسکن

سی تی اسکن از ریه‌ها، با نشان دادن تصاویری مقطعی از ریه، به پزشک این اجازه را می‌دهد تا ریه‌ها را از لحاظ این‌که دارای زخمی هستند یا خیر، بررسی کند. انجام سی تی اسکن بیشتر از اشعه ایکس به تشخیص بیماری روماتیسم ریه، کمک می‌کند.

۴- آزمایش نوع عملکرد ریه

آزمایش نوع عملکرد ریه (PFT) شامل مجموعه‌ای از آزمایش‌های مربوط به تنفس می‌شود که در این آزمایش، میزان مقدار هوایی که فرد می‌تواند از ریه‌ها خارج کند، اندازه‌گیری می‌شود. همچنین مقدار حجم گازهای درون ریه نیز اندازه‌گیری می‌شود. PFT به پزشکان کمک می‌کند تا طبیعی بودن یا نبودن عملکرد ریه افراد را تعیین کنند.
عوامل خطر

افرادی که به RA مبتلا هستند، ۸ برابر بیشتر نسبت به بقیه مردم، در معرض خطر ابتلا به بیماری ریه هستند. در افراد مبتلا به RA، عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به بیماری ریه را افزایش دهند.

بر اساس مطالعه‌ای که بر روی ۲۳۰ نفر مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید ، انجام گرفت نشان داد که مهم‌ترین عامل خطر برای پیشرفت بیماری روماتیسم ریه ، میزان بالای آنتی‌بادی‌های ضد CCP است.

آنتی‌بادی‌های ضد CCP نوعی پروتئین هستند که توسط سیستم ایمنی بدن تولید می‌شوند. آزمایش مثبت آنتی‌بادی‌های ضد CCP، یک نوع شاخص RA است و سطح بالای آن، نشان‌دهنده شدت بیماری می‌باشد.

گروه‌های زیر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری روماتیسم ریه قرار دارند:

مردان
افرادی که سیگار می‌کشند، به ویژه مردان
افراد بالای ۶۰ سال که RA در آنها تشخیص داده شده است

درمان بیماری ریه ناشی از RA

درمان بیماری روماتیسم ریه ، بسته به علائم خاص بیماری و سایر علائم آن، ممکن است تغییر کند. به عنوان مثال، برای درمان افیوژن پلورال، سوزنی را برای تخلیه مایع، به درون ریه می‌فرستند.

در بعضی موارد، مانند وقتی که فرد گره‌های کوچکی در ریه خود دارد و علائمی را نیز مشاهده نمی‌کند، ممکن است نیاز به درمان هم نداشته باشد.

اگر فردی دچار التهاب و زخم ریه شود، پزشکان معمولا درمان را توصیه می‌کنند، اما این درمان، آسیبی به ریه‌ها وارد نمی کند بلکه باعث می‌شود تا فرد، علائم بیماری را تحت کنترل خود درآورد و به کاهش پیشرفت بیماری نیز کمک می‌کند.

درمان‌های زیر به بهبود زخم ناشی از بیماری روماتیسم ریه، می‌توانند کمک کنند:

۱- درمان دارویی

پزشکان قبلا انواع خاصی از داروها را برای درمان بیماری بینابینی ریه به علت ابتلا به RA تجویز می‌کردند. این داروها باعث کاهش التهاب می‌شدند و یا به عنوان داروی سرکوب کننده عمل می‌کردند.

اما، طبق تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۵ انتشار یافت ، مشخص نشد که آیا این داروها واقعا مفید هستند یا خیر.
۲- توانبخشی ریوی

افراد می‌توانند در کلاس‌های توانبخشی ریه که شامل تمرینات ورزشی و آموزش در زمینه بیماری‌های ریوی می‌باشد، شرکت کنند.

در این کلاس‌ها، افرادی که به بیماری روماتیسم ریه مبتلا هستند، تکنیک‌ها و استراتژی‌های عملی برای مدیریت تنگی‌نفس و بهبود کیفیت زندگی خود، آموزش می‌بینند.

با این حال، افرادی که به بیماری روماتیسمی ریه مبتلا هستند، معمولا دارای مشکلات مشترکی می‌باشند که با تمرینات ورزشی، تداخل پیدا می‌کنند، در نتیجه شرکت در کلاس‌های توانبخشی ریوی، برای آنها مشکل‌ساز می‌شود.

۳- اکسیژن تراپی (درمان با اکسیژن)

پزشکان معمولا اکسیژن درمانی را به منظور راحتی افراد، توصیه می‌کنند. این درمان به افراد کمک می‌کند تا تنگی‌نفس خود را تحت کنترل در آورند.

۴- پیوند ریه

در بعضی موارد خاص، پیوند ریه برای درمان بیماران مبتلا به بیماری بینابینی ریه مورد نیاز می‌باشد. واجدین شرایط پیوند ریه، باید یک پروسه طولانی را طی کنند و هر فرد مبتلا به بیماری روماتیسم ریه ، برای پیوند، نمی‌تواند کاندید شود.
چشم انداز

انواع مختلفی از بیماری ریه مرتبط با روماتیسم وجود دارد و بسته به شدت بیماری و نوع مشکل ریه، متفاوت است.

افرادی که به زخم‌های ریوی ناشی از آرتریت روماتوئید و بیماری ریه بینابینی مبتلا هستند، غالبا احتمال نمی‌دهند که ممکن است به این بیماری مبتلا باشند. تحقیقاتی که بر روی ۱۰ مقاله انجام گرفت نشان داد که میزان متوسط طول عمر افراد مبتلا به بیماری ریه بینابینی ناشی از RA، از زمانی که بیماری تشخیص داده می‌شود، از ۳/۲ سال به ۱/۸ سال رسیده است.

علاوه بر این، مشکلات مربوط به ریه، می‌تواند در طول زمان دستخوش تغییراتی شود. عوارض جانبی ریه می‌توانند بیشتر شده و به طور چشمگیری شدت پیدا کنند.

افرادی که مبتلا به RA هستند، توانایی پیشگیری از بیماری‌های ریوی را ندارند. اما می‌توانند با سیگار نکشیدن و انجام معاینات منظم تنفسی و بررسی مشکلات ریوی، خطر پیشرفت بیماری را کاهش دهند. زمانی که پزشک قادر به تشخیص زودهنگام بیماری باشد، درمان نیز خیلی ساده و آسان می‌شود.

منبع سایت دکتر سلام

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علائم عفونت ریه چیست و برای درمان آن چه باید کرد؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

به عفونت شُش‌ها یا راه‌های هوایی عفونت ریه می‌گویند. بعضی از انواع عفونت ریه خودبه‌خود و بدون درمانی خاص بهبود پیدا می‌کنند اما اگر عفونت شدید باشد، روند درمان متفاوت خواهد بود و خطرات جدی، سلامت و زندگی را تهدید خواهد کرد. ریه‌ها از اعضای بسیار مهم بدن هستند و حفظ سلامت آن‌ها بسیار ضروری است.

عفونت ریه بیماری‌ای است که باعث التهاب بافت ریه در قفسه‌ی سینه می‌شود و می‌تواند در اثر عوامل انگلی، باکتریایی، ویروسی یا قارچی در قسمت تحتانی دستگاه تنفسی بوجود آید. این بیماری در مواردی می‌تواند باعث عفونت گوش گردد. بسته به اینکه عفونت در کدام قسمت از دستگاه تنفسی شما بروز کند، به نام‌ همان بخش نامگذاری می‌شود. بخش فوقانی سیستم دستگاه تنفسی شامل بینی، حلق، حنجره و نای می‌شود و قسمت تحتانی شامل ریه‌ها و اجزای آن (برونش، برونشیول‌ها و آلوئول‌ها) می‌شود.

بسته به اینکه عفونت در کدام قسمت از دستگاه تنفسی شما بروز کند، به نام‌ همان بخش نامگذاری می‌شود. بخش فوقانی سیستم دستگاه تنفسی شامل بینی، حلق، حنجره و نای می‌شود و قسمت تحتانی شامل ریه‌ها و اجزای آن (برونش، برونشیول‌ها و آلوئول‌ها) می‌شود.

عفونت باکتریایی ریه شایع‌ترین نوع عفونت ریه می‌باشد که از عوارض همراه آن می‌توان به سوزش پوست اشاره کرد. این نوع از این عفونت عموما توسط آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود.

نوع دیگر این عفونت، عفونت ویروسی می‌باشد که در موارد حاد باعث از دست رفتن آب بدن و آبی شدن لب‌ها و ناخن‌ها می‌شود. در موارد غیرحاد معمولا این عفونت نیاز به دارو ندارد و خودبخود درمان می‌شود.

عفونت ریوی قارچی نوع دیگری از عفونت ریه می‌باشد که علائم آن همانند علائم عفونت‌های باکتریایی و ویروسی است. این نوع عفونت در موراد حاد نیاز به عمل جراحی دارد.

نکته: منبع عفونت ریه ممکن است در قسمت دیگری از بدن باشد که از طریق جریان خون به ریه منتقل شده و باعث بروز این بیماری می‌شود.

علت عفونت ریه چیست؟

  • علاوه بر مواردی که در بالا به آن اشاره شد، قرار گرفتن در شرایط دیگری نیز باعث بروز این عارضه می‌گردد:
  • استنشاق مواد شیمیایی مانند بخارهای سمی و مواد حساسیت زا
  • تنفس گرد و غبار در محیط کاری
  • ورود بخشی از محتویات معده به ریه‌ها و بروز عفونت

علائم عفونت ریه چیست؟

  • سرفه مداوم
  • تنگی نفس
  • درد قفسه سینه
  • خس خس سینه

در صورت عدم بهبود گلودرد پس از چند روز و یا عدم بهبود سرفه‌های مداوم پس از چند هفته حتما به پزشک مراجعه نمائید؛ این‌ها از علائم عفونت ریوی می‌باشند که نیاز به بررسی دارند.

انواع عفونت ریه

این بیماری شامل انواع مختلفی می‌باشد که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد

ذات الریه (پنومونی): ذات‌الریه شابع‌ترین عفونت ریوی است که می‌تواند قارچی،‌ باکتریایی یا ویروسی باشد. بسیاری از بیماران پس از آنفولانزا دچار این بیماری می‌شوند. این بیماری در حقیقت همان التهاب ریه می‌باشد که با یک عفونت ایجاد می‌شود. افراد سیگاری و افراد مسنی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، همچنین نوزادان و کودکان بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. زمانی که کیسه‌های هوایی درون ریه محتوی مقدار زیادی مایعات شوند، ذات الریه رخ می‌دهد. این بیماری می‌تواند یک بیماری خفیف، شدید و یا حتی تهدید کننده زندگی باشد. علائم این بیماری از نوع خفیف تا شدید، بسته به علت اولیه بروز بیماری، سن و همچنین وضعیت کلی سلامت فرد، از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت خواهد بود. برای مثال در بیمارانی که به پنومونی خفیف مبتلا می‌شوند، علامت‌ها معمولا به علامت‌های سرماخوردگی و آنفلوانزا نزدیک خواهد بود.

سایر علائم این بیماری شامل موارد زیر می‌بادشد:

  • التهاب ریه
  • تنگی تنفس
  • درد و گرفتگی قفسه سینه
  • تب و لرز بالا
  • درد عضلانی و خستگی
  • تغییر سطح هوشیاری و عملکرد مغزی (در افراد مسن)
  • استفراغ (به خصوص در نوزادان)

برای تشخیص این بیماری، پزشک ابتدا شما را معاینه می‌کند و به صداهای حاصل از نفس کشیدن شما گوش می‌دهد، اگر مایعات در ریه شما جمع شده باشند، پزشک صدایی متلاطم، در سینه شما خواهد شنید. در این شرایط برای رسیدن به تشخیص قطعی، پزشک برای شما اسکن قفسه سینه درخواست خواهد داد. سی تی اسکن سینه با نشان دادن وضعیت ریه‌ها، ابتلای به پنومونی را به پزشک نشان می‌دهد. در این شرایط بسته به اینکه علت بیماری باکتریایی، ویروسی یا قارچی باشد، راهکارهایی درمانی متفاوت خواهند بود.

سندرم حاد تنفسی: نوع دیگر عفونت ریه سندرم حاد تنفسی (SARS) می‌باشد. در حقیقت این بیماری نوعی ذات الریه است که بسیار مسری می‌باشد.

بیماری سل: سل نوعی عفونت ریوی است که از باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بوجود می‌آید و از ظریق سرفه انتقال می‌یابد. جالب است بدانید که سل از طریق غذا، آب، تماس جنسی، تزریق خون یا نیش حشرات انتقال نمی‌یابد. علائم این بیماری شامل موارد زیر می‌شود:

  • تب
  • سرفه
  • خلط سبز یا خلط آلوده به خون
  • تنگی نفس
  • کاهش اشتها
  • بی حالی و تعریق شبانه
  • خستگی زود رس و ضعف عمومی

بیماری ذات الجنب: پرده‌ای که ریه را پوشانده است پرده جنب نام دارد؛ زمانی که در این پرده عفونت رخ دهد به آن عفونت ذات الجنب گفته می‌شود. این بیماری توسط عفونت ویروسی و یا ذات الریه بوجود می‌آید که درد قفسه سینه و تنگی تنفس از علائم شایع آن می‌باشد.

برونشیت: بیماری  برونشیت بیماریی است که توسط التهاب و عفونت در پوشش لوله‌های برونش شما به وجود می‌آید. (لوله‌های برونش لوله‌هایی هستند که نای را به شش‌ها متصل می‌کنند.) زمانی که سیستم ایمنی بدن ضعیف شود و ریه‌های شما عفونت کنند، ممکن است به بیماری برونشیت مبتلا شوید. این بیماری می‌تواند حاد و مزمن باشد که معمولا برونشیت مزمن در اثر موادشیمیایی، آلرژن‌ها (آلرژن نوعی آنتی‌ژن است که باعث واکنش غیرطبیعی و شدید سیستم ایمنی می‌شوند.) و یا دود سیگار بوجود می آید. علائم این بیماری شامل تنگی نفس، گرفتگی قفسه سینه، خس خس سینه، خستگی، سرفه مداوم و مخاط سنگین می‌باشد.

آنفولانزا: آنفولانزا بیماریی است که دستگاه تنفسی فوقانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث درد بدن و خستگی می‌شود. از طرف دیگر این بیماری می‌تواند بر سیستم تنفسی تحتانی نیز تاثیر گذاشته و باعث عفونت در ریه‌های شما شود.

چه باید کرد؟

اگر دچار درد در قفسه‌ی سینه هستید، باید:

زیاد استراحت کنید.

زیاد آب بنوشید تا مخاط را از بین ببرد و سرفه‌ کردن را آسان کند.

از مرطوب‌کننده‌ی هوا استفاده کنید یا بخور آب جوش بدهید. می‌توانید اکالیپتوس یا جوهر نعنای خشک (منتول) نیز به آبی که بخور می‌دهید، اضافه کنید.

هنگام خواب، باید سرتان رو به بالا قرار بگیرد، از چند بالش استفاده کنید تا سطح سرتان بالا قرار بگیرد و تنفس‌تان راحت‌تر شده، مخاط‌ها نیز تخلیه بشوند.

از مسکن‌ها استفاده کنید تا تب‌تان پایین بیاید و سردرد و ناراحتی موجود در ماهیچه‌ها کاهش پیدا کند.

برای کاهش گلودرد نیز عسل و آب‌لیمو را با آب جوش مخلوط کنید و بخورید.

اگر کودکی دچار درد قفسه سینه است، نباید:

بخورد بدهد، زیرا ممکن است آب جوش روی بدنش بریزد و خطرآفرین بشود.

اگر زیر ۱۶ سال است، آسپرین مصرف کند.

شربت سینه استفاده کند.

در محیطی که کودک هست سیگار نکشید.

کمک داروساز برای رفع این مشکل

دکتر داروساز می‌تواند در زمینه‌ی عفونت ریه به شما کمک کند. داروسازان می‌توانند با پیشنهاد داروهای ضدانعقاد، به از بین‌ بردن مخاط موجود در شش‌ها کمک کنند. وقتی خلط از بین برود، سرفه‌ کردن تسهیل خواهد شد. وقتی با سرفه‌ کردن خلط و مخاط از سینه خارج بشود، عفونت ریه بهبود می‌یابد.

مراجعه به پزشک عمومی

اگر در قفسه‌ی سینه درد احساس می‌کنید و نشانه‌های زیر را تجربه می‌کنید، باید به یک پزشک عمومی مراجعه کنید:

حال‌تان خوب نیست و علائم عفونت، مدام شدیدتر می‌شود.

سرفه‌های خونی می‌کنید یا در مخاط‌ سینه‌تان لکه‌های خون دیده می‌شود.

بیش از ۳ هفته است که مدام سرفه می‌کنید.

باردار هستید.

سن‌تان بالای ۶۵ سال است.

سیستم ایمنی بدن‌تان ضعیف است، مثلا تحت شیمی‌درمانی یا مبتلا به دیابت هستید.

اگر وضعیت خاص و حساسی در رابطه با قلب یا کلیه‌تان دارید و این مشکل در بلندمدت با شما همراه بوده است.

حواس‌تان باشد اگر علائم عفونت ریه در شما به‌شکلی شدید ظاهر شده باشد، ممکن است به ذات‌الریه مبتلا شده باشید.

پیشگیری از عفونت ریه
  1. سیگار نکشید.
  2. سیگار کشیدن باعث آسیب ریه و ابتلا به بیماری های مزمن ریوی می‌گردد.
  3. اگر شما دچار یک بیماری مزمن ریوی شوید، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ریوی خواهید بود.
  4. حتی اگر بیماری مزمن ریوی نگیرید، کشیدن سیگار بهبود بیماری‌هایی مثل آنفلوانزا و ذات‌الریه را طولانی می‌کنید.
  5. دستان‌تان را با آب و صابون بشویید.
  6. دست ما هر روزه در تماس با میلیون‌ها میکروب است که می توانند باعث عفونت گردند.
  7. بنابراین برای جلوگیری از عفونت ریه، دستان خود را با آب گرم و صابون خوب بشویید.
  8. اگر دسترسی به آب و صابون ندارید، از مواد ضدعفونی کننده دست استفاده کنید.
  9. اگر شما دچار بیماری جزئی ریوی مانند سرماخوردگی شدید، از خودتان مراقبت کنید تا زود بهبود یابید و از انتشار عفونت به ریه جلوگیری کنید
  10. واکسن بزنید.
  11. واکسن آنفلوانزا و ذات الریه از این عفونت ها جلوگیری می‌کنند.
  12. واکسن آنفلوانزا برای کودکان زیر ۵ سال و بزرگسالانی که در معرض خطر بالای عوارض آنفلوانزا قرار دارند و بیشتر از ۶۵ سال دارند، توصیه می‌شود. این واکسن همچنین برای افراد دارای دیابت و ایدز نیز توصیه شده است.
  13. قبل از تزریق این واکسن‌ها، با پزشک مشورت کنید.
  14. خوب بخورید و خوب بخوابید.
  15. یکی از راه‌هایی که موجب تقویت سیستم ایمنی بدن می‌گردد، خوب خوردن و خوب خوابیدن است.
  16. استراحت کافی باعث می شود که بدن با ویروس‌هایی که موجب عفونت می شوند، بجنگد.
  17. بیشتر افراد به ۸ ساعت در شب خواب نیاز دارند.
  18. غذاهای دارای ویتامین C مانند مرکبات، باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می‌شود.
  19. درمان بیماری را جدی بگیرید.
  20. اگر شما دچار بیماری جزئی ریوی مانند سرماخوردگی شدید، از خودتان مراقبت کنید تا زود بهبود یابید و از انتشار عفونت به ریه جلوگیری کنید.
  21. مایعات فراوانی بنوشید، بدن خود را گرم نگه دارید و استراحت کافی کنید تا زودتر بهبود یابید.

روش‌‌های درمان خانگی عفونت ریه

  • استفاده از آویشن: گیاه آویشن به عنوان داروی گیاهی برای درمان سیاه سرفه، برونشیت، سرما خوردگی، عفونت ریه و… استفاده می‌شود. برای استفاده از این گیاه داروئی یک مشت آویشن را در یک لیتر آب جوشانده و آن را صاف کنید، سپس ۲۵۰ گرم عسل به آن اضافه کرده و هر روز نصف فنجان میل کنید.
  • سیر: ضدعفونی‌کننده قوی برای مجاری ریه است و مصرف آن به سرعت خلط سینه را کم می‌کند. سوپ سیر در زمستان، مجاری تنفسی را تقویت می‌کند و برای مرض برونشیت مفید است.
  • جوشانده عناب: تسکین دهنده برای درمان عفونت‌های گلو، برونشیت، روده‌ها و مجاری ادرار است. به این صورت که ۳۰ تا ۶۰ گرم عناب خشک را در یک لیتر آب به مدت نیم ساعت می‌جوشانند و آن را مصرف می‌کنند.
  • پنیرک: پنیرک گیاهی است که در طب سنتی خواص بی‌شماری دارد و از برگ و گل آن استفاده‌های بهینه می‌شود. اما خاصیت آنتی‌بیوتیکی آن زبانزد است، فقط کافی است ۴۰‌گرم گیاه پنیرک را به‌همرا یک لیتر آب جوش به مدت ۱۰‌دقیقه بگذاریم تا دم بکشد. یک فنجان از این دمکرده را روزی سه‌بار بنوشید تا عفونت‌های ادراری، برونشیت و عفونت‌های سرخک و مخملک از‌بین بروند.
  • گل‌پامچال: اسهال‌های عفونی اکثرا ناشی از عفونت‌های معده و روده است. با این حال اسهال‌های عفونی، برونشیت و بیماری ذات‌الریه را می‌توان با دمکرده گل‌پامچال تا‌حدودی درمان کرد. برای دم کردن گل‌پامچال ۲۰گرم از این گیاه را به‌همراه یک لیتر آب دم کنید. فقط دقت داشته باشید که بیشتر از ۱۰‌دقیقه دم نکشد و بعد از ۱۰‌دقیقه دمنوش را صاف کرده و بنوشید. این دمکرده را روزی سه‌بار به اندازه یک فنجان بنوشید تا ترتیب اثر داشته باشد.
  • بادرنجبویه: بادرنجبویه گیاهی است که می‌توان به‌عنوان یک دمکرده برای پاک‌سازی بدن از میکروب استفاده کرد. این گیاه قادر است اکثر عفونت‌های بدنی را از‌بین ببرد، حتی گاهی اوقات شما خبر ندارید که در بدن‌تان چه می‌گذرد، اما اگر در هوایی آلوده یا در محیطی قرار گرفته بودید که ممکن است میکروب یا ویروس به شما انتقال پیدا کند؛ در این مواقع توصیه می‌شود ۴۰‌گرم بادرنجبویه را به مدت ۱۵‌دقیقه به‌همراه آب جوش بگذارید تا دم بکشد و سپس آن را بنوشید تا عفونت‌های احتمالی از‌بین بروند. برای تاثیرگذاری بهتر این دمنوش توصیه می‌شود روزی سه‌بار در روز به اندازه یک فنجان نوشیده شود.
  • بابادم : وقتی اسم جوش به میان می‌آید خیلی از افراد یاد دوران بلوغ می‌افتند، اما برخی جوش‌ها چرکی هستند و ممکن است هر جای بدن ظاهر شوند و حتی سن و سال هم برای‌شان اهمیت نداشته باشد. برای درمان جوش‌های چرکی و عفونی باید از آنتی‌بیوتیک‌های قوی استفاده کرد. در طب سنتی توصیه می‌شود از دمکرده بابادم استفاده شود. ۸۰‌گرم ریشه بابادم را به‌همراه یک لیتر آب جوش دم کنید. مدت زمان دم کشیدن ۲۰‌دقیقه است و بعد از آن روزی سه‌بار در روز ‌برای درمان جوش‌های چرکی دمکرده را بنوشید.

  • اکالیپتوس: برای عفونت‌های مجاری تنفسی اولین پیشنهاد یا گیاهی که اکثر افراد از آن یاد می‌کنند، برگ اکالیپتوس است که بیشتر به‌صورت بخور از آن استفاده می‌شود. درصورتی که علاوه بر بخور این برگ‌، توصیه می‌شود هر وقت به مشکل عفونت‌های مجاری تنفسی دچار شدید ۵۰گرم برگ این گیاه را با یک لیتر آب دم کنید و بعد از ۱۰‌دقیقه دم کشیدن روزی سه تا چهار بار به مقدار یک فنجان از این گیاه را بنوشید. خیلی از افراد فکر می‌کنند بخور این گیاه در اولویت است در‌صورتی که اگر سینوزیت یا ریه‌های‌تان چرکی شده‌اند، بهتر است در کنار بخور دم کرده برگ اکالیپتوس را هم فراموش نکنید.
  • انجیر زرد شیرازی: ۵۰‌گرم انجیر زرد شیرازی (‌انجیر خشک در آجیل‌‌ها) ‌را به‌همراه نیم کیلو شیر به مدت ۱۵‌دقیقه می‌گذاریم تا بجوشد. این جوشانده برای گلودردهای چرکی، آن‍‍ژین‌ها، عفونت و زخم‌های داخل دهان بسیار مناسب است. برای تاثیرگذاری باید روزی سه فنجان از این جوشانده را میل کنید. همچنین اگر دندان‌تان دچار عفونت شد و درد بسیاری داشت، توصیه می‌شود در کنار مراجعه به دندانپزشک، در صورت نیاز گیاه آنغوزه را روی دندان بگذارید. البته برای استفاده از این گیاه نیازی به دم کردن یا جوشاندن آن نیست، چرا‌که این گیاه حالت صمغ دارد و فقط کافی است روی دندان عفونی قرار بگیرد.
  • میخک: حتی میخک هم برای درمان عفونت‌های دندانی نقش موثری دارد. این گیاه را به دو صورت می‌توان استفاده کرد، هم روی دندان قرار داد و هم آن را جوشاند و نوشید. برای دم کردن میخک، کافی است یک قاشق مربا‌خوری میخک را با یک لیوان آب بین ۴ الی ۵‌دقیقه بجوشانید. بعد از این مرحله جوشانده را در دهان بچرخانید و خالی کنید. کافی است این کار را بین سه تا چهار بار انجام دهید.

  • چای سبز: گلو‌درد یکی از بدترین مراحل سرماخوردگی است که اکثر افراد دست به هرکاری می‌زنند تا از شر آن خلاص شوند. بعضی‌ها سراغ قرص‌های چرک‌ خشک‌کن می‌روند و برخی دیگر سعی می‌کنند با آب‌نمک و آب‌ جوش یا حتی آب‌نبات‌های گلودرد این مشکل را درمان کنند. اما در طب سنتی توصیه می‌شود افرادی که گلو دردهای چرکی دارند چای سبز بنوشند. به این نحو که یک قاشق غذاخوری چای سبز را در یک لیوان آب می‌ریزیم تا به مدت ۱۰دقیقه خیس بخورد. نکته اینجاست که برای درمان گلودردهای چرکی نباید چای سبز را به‌صورت روتین دم کرد (‌یعنی روی کتری دم نمی‌کشد). حتی می‌توانید به‌جای آب‌نمک، چای سبز را غرغره کنید. از تفاله آن هم می‌توانید به شکل کمپرس برای درمان عفونت‌های چرکی پوستی مثل کورک‌ها استفاده کنید.
  •  تره جوشانده شده در شیر: زخم‌های چرکی درمان‌شان به مراقبت و دقت بیشتری ‌نیاز دارد. برای درمان این نوع زخم‌ها می‌توان از پمادهای موضعی یا داروهای خوراکی استفاده کرد. در طب سنتی اگر زخم‌ها زیاد عفونی و خطرناک نباشند، توصیه می‌شود از عصاره تره در شیر استفاده شود. به این روش که تره را در شیر بپزید و سپس از شیر جدا کنید و تره پخته شده را روی زخم بگذارید. بعد از چند ساعت باید ضماد تره را از روی زخم بردارید و محل زخم را تمیز و پانسمان کنید، چراکه تره چرک را به خود می‌گیرد و باید تعویض شود. اگر این کار را روزی یک‌بار انجام دهید، در مدت کوتاهی چرک از زخم خارج می‌شود.
  • پونه: ریه یکی از مهم‌ترین اعضای بدن است که بزرگ‌ترین وظیفه آن مبارزه با هوای آلوده است، اما ریه‌ها از عفونت‌ها در امان نیستند به‌همین دلیل برخی عفونت‌های سطحی را می‌توان با کمک آنتی‌بیوتیک‌ها درمان کرد. اگر قصد ندارید از آنتی‌بیوتیک‌های شیمیایی استفاده کنید، طب سنتی راه دیگری به شما پیشنهاد می‌کند. برای ضدعفونی کردن ریه از عفونت می‌توانید از دم کرده پونه استفاده کنید. یک قاشق چای‌خوری پونه را به‌همراه یک لیوان آب جوش بگذارید بین‌۱۰ تا ۱۵‌دقیقه دم بکشد و سپس صاف کرده آن را همراه با عسل روزی سه بار میل کنید.

  •  پونه کوهی: یکی از بهترین داروهای گیاهی که می‌توان به‌عنوان یک آنتی‌بیوتیک قوی از آن یاد کرد، پونه کوهی است. این نوع پونه با پونه‌های معمولی فرق دارد و به‌عنوان ضدعفونت‌های میکروبی و قارچی شناخته شده است، برای اینکه خاصیت ضدعفونی‌کننده داشته باشد باید روزی سه‌بار‌ به اندازه یک فنجان از این گیاه بنوشید. افرادی که با مشکل عفونت‌های قارچی در گوش، عفونت‌های قارچی ناخن و برخی خانم‌ها در ناحیه تناسلی عفونت قارچی مواجه هستند، می‌توانند از پونه کوهی به‌عنوان یک آنتی‌بیوتیک استفاده کنند. البته پونه کوهی را می‌توان به شکل دمنوش یا ضماد هم استفاده کرد. همچنین اگر از عفونت ادراری رنج می‌برید دم کرده پونه کوهی یکی از درمان‌های مناسب و تاثیرگذار در این زمینه است. یک قاشق مرباخوری پونه کوهی را به‌همراه یک لیوان آب جوش به مدت ۱۵‌دقیقه می‌گذارید تا دم بکشد.

منابع:

۱- سایت تبیان

۲- مجله پزشکی سلامت

۳- سایت انتخاب


 

1
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

غده چربی لیپوما چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

لیپوما (به انگلیسی: Lipoma) به تومور خوش‌خیم با منشأ بافت چربی متراکم گفته می‌شود. این غده نسبتاً شایع در مناطق مختلف بدن تشکیل می‌شود. علائم آن اغلب ناشی از فشار بر بافت‌های مجاور می‌باشد.
معمولاً در معاینه توده‌ای قابل حرکت و بدون درد لمس می‌شود. اغلب اندازه این غده کوچک است (بندرت به شش سانتی‌متر می‌رسد). در بالغین بین چهل تا شصت سال شایع‌تر است اما در جوان‌ترها و کودکان نیز ممکن است مشاهده شود.
به این معنی که این غدد قابلیت سرطانی شدن ندارند. با این حال، ممکن است مردم تمایل داشته باشند که لیپومای خود را که موجب درد، عوارض جانبی و یا سایر مشکلات شده بردارند.
بعضی از مردم نیز در مورد ظاهر لیپومایی که بر روی پوست‌شان به وجود آمده نگران باشند و به این خاطر دست به جراحی بزنند.
لیپوما می‌تواند در هر جایی از بدن که در آن سلول‌های چربی وجود دارد رشد کند اما به نظر می‌رسد که این عارضه بیشتر بر روی شانه‌ها، قفسه سینه، کمر، گردن، ران و زیر بغل ظاهر می‌گردد.

در موارد نادر، ممکن است که این غدد چربی در اندام‌های داخلی، استخوان‌ها یا ماهیچه‌ها نیز به وجود آیند. لیپوما نرم است و وقتی که با انگشت آن را فشار دهید، ممکن است در زیر پوست اندکی حرکت کند. این غده‌ها معمولا در طی یک ماه یا یک سال به آرامی رشد می‌کنند و غالبا به اندازه ۲-۳ سانتی‌متر می‌رسند. گاهی اوقات، نیز غده‌های لیپوم، می‌توانند تا بیش از ۱۰ سانتی‌متر رشد کنند.
در این مقاله، ما به بررسی علل، علائم و پیامدهای لیپوما برای سلامتی خواهیم پرداخت. علاوه بر این ما عوامل به وجود آورنده‌ی آن‌ها، نحوه تشخیص و برداشتن این غدد را تحلیل می‌کنیم.

_ علل بروز لیپوما

هنوز به طور قطعی مشخص نشده که علل مسبب لیپوما چه چیزهایی هستند. برخی افراد یک ژن معیوب را از والدین خود به ارث می‌برند که می‌تواند باعث ایجاد لیپوما گردد. البته این امر فوق‌العاده نادر است و به عنوان لیپوماتوزیس چندگانه خانوادگی شناخته می‌شود. لیپوماها در افرادی که دارای شرایط خاص پزشکی هستند نیز بروز می‌کند که از جمله‌ی آن می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.

سندرم گاردنر
سندرم کوهدن
بیماری مادلونگ
adiposis dolorosa

علاوه بر این محققان بیان نمودند که برخی از لیپوما ها ممکن است ناشی از آسیب‌هایی باشند که تاثیر قابل‌توجهی بر منطقه آسیب دیده خواهند گذاشت.

_ علائم لیپوما

فرد مبتلا به لیپوما معمولا یک توده نرم و بیضی شکل را درست زیر پوست بخشی از بدن خود احساس می‌کند. لیپوماها معمولا دردی ندارند، مگر این که بر روی مفاصل، اندام‌ها، بخش‌های دارای گیرنده‌های عصبی و یا رگ‌های خونی وجود داشته باشند. در بیشتر موارد این عارضه دارای هیچ‌گونه علایم دیگری نیست.
فرد مبتلا به لیپومایی که در قسمت عمیق‌تری از پوست وجود دارد، ممکن است قادر به مشاهده یا احساس آن نباشد. با این حال، لیپومای عمیق ممکن است باعث ایراد فشار بر اندام‌های داخلی، یا اعصاب و قسمت‌های مرتبط با آن شود. به عنوان مثال، فردی با لیپومایی در داخل یا نزدیک روده‌ها ممکن است مدام احساس تهوع، استفراغ و یبوست داشته باشد.

_ پیامدهای ناشی از لیپوما برای سلامتی

لیپوماها توده‌های خوش‌خیمی از سلول‌های چربی هستند. با این حال، کارشناسان در مورد این که آیا لیپوماها احتمال تبدیل شدن به سرطان را دارا هستند یا خیر، با هم اتفاق نظر ندارند. توده ی سرطانی متشکل از سلول‌های چربی به عنوان لیپوسارکوم شناخته می‌شود.

بر اساس تحقیقات انجام شده، بسیاری از کارشناسان نتیجه گرفته‌اند که لیپوسارکوم‌ها از لیپوما‌ها به وجود نمی‌آیند بلکه در واقع یک نوع متفاوت از تومورها هستند. آن‌ها معتقدند که پزشکان بعضی اوقات لیپوسارکوم‌ها را با لیپوما اشتباه می‌گیرند. در مقابل، متخصصان دیگری معتقدند که لیپوما ممکن است هم شامل سلول‌های سرطانی و هم پیش سرطانی باشد، اما بسیار بعید به نظر می‌رسد که لیپوما به سرطان تبدیل شود.

_ عوامل خطرناک ایجاد کننده‌ی لیپوما

این امر بسیار عادی است که یک فرد لیپوما داشته باشد. کارشناسان تخمین می‌زنند که حدود ۱ درصد از مردم لیپوما دارند. احتمال به احتمال زیاد افرادی که در خانواده ی شان یک یا چند نفر به لیپوما مبتلا هستند دچار این بیماری می‌شوند. لیپوما‌ها بیشتر در بازه‌ی سنی ۴۰ تا ۶۰ سال رخ می‌دهند. سایر عوامل خطرناکی که ممکن است به بروز لیپوما منجر شوند عبارتند از:

چاقی
کلسترول بالا
دیابت
بیماری کبد
اختلال در تحمل گلوکز

_ چه هنگامی باید به دکتر مراجعه کنیم؟

اگر تغییراتی را در لیپومای خود احساس نمودید یا اگر تعداد لیپوماها افزایش یافت باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. تغییرات زیر ممکن است در لیپوما رخ دهد.

افزایش حجم و یا رشد بسیار سریع و ناگهانی لیپوما
دردناک شدن لیپوما
قرمز شدن لیپوما و یا خونریزی از آن
تبدیل شدن آن به یک توده ی سخت فاقد تحرک
ایجاد تغییرات چشمگیر در پوست

_ نحوه‌ی تشخیص لیپوما

پزشکان معمولا لیپوما را با یک معاینه‌ی فیزیکی ساده تشخیص می‌دهند. آن‌ها ممکن است معاینه‌ی خود را با بررسی و لمس توده شروع کنند. اگر لیپوما بزرگ یا دردناک باشد، پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای بررسی این که آیا توده سرطانی است یا خیر انجام دهد. آن‌ها ممکن است از تست‌های زیر استفاده کنند:

بیوپسی، که در آن دکتر یک نمونه‌ی کوچک از سلول‌ها را از توده جدا کرده و بافت را در زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند تا علائم سرطان را جستجو کند
اسکن با امواج آلتراسوند
اسکن ام آر آی
سی تی اسکن

_ چه هنگامی جراحی برداشتن لیپوما لازم است؟

لیپوماها معمولا بی‌ضرر هستند، بنابراین اکثر مردم نیازی به جراحی و برداشتن آن ندارند. اما برخی افراد ممکن است به دلایل زیر بخواهند لیپومای خود را بردارند.

تبدیل شدن به یک توده ی سرطانی
بزرگ شدن یا رشد سریع آن
لیپوما باعث ایجاد علائم شدید مانند درد و ناراحتی شود
تداخل با عملکرد طبیعی بدن
از زیبایی فرد بکاهد
دکتر نتواند تشخیص دهد که توده لیپوماست یا نوعی تومور پوستی

_ روش برداشتن لیپوما

اغلب پزشکان لیپوماها را با جراحی برمی‌دارند. در این روش، یک برش کوچک در پوست ایجاد شده و سپس لیپوما را به سمت بیرون فشار می‌دهند. فرد مورد جراحی قرار گرفته معمولا تحت بی‌هوشی موضعی قرار گرفته و باید در همان روز مرخص شده و به خانه باز گردد. در مورد لیپوماهای بزرگ، پزشک ممکن است به برش قابل توجهی برای برداشتن آن‌ها نیاز داشته باشد. همچنین ممکن است برای برداشتن برخی از لیپوماها به لیپوساکشن نیاز باشد. برای انجام این کار، پزشک باید برشی را در توده ایجاد کرده و یک لوله نازک و توخالی را از طریق برش وارد آن کند. سپس دکتر از این لوله برای مکیدن توده سلول‌های چربی به بیرون از بدن استفاده می‌کند. پس از جراحی، پزشک معمولا لیپوماها را برای تجزیه و تحلیل به یک آزمایشگاه ارسال می‌کند. این نوع جراحی‌ها پس از التیام زخم، تنها یک اسکار کوچک را بر روی بدن به جای می‌گذارند.

_ سخن کلی

لیپوماها تومورهای چربی بی‌ضرری هستند که می‌توانند در زیر پوست به وجود آیند. آن‌ها معمولا بدون درد هستند و به درمان خاصی نیاز ندارند. با این حال، در صورتی که باعث درد و یا علائم دیگری شوند، یا اگر از لحاظ زیبایی برای فرد مشکلاتی را ایجاد نمایند فرد می‌تواند با مراجعه به پزشک، آن‌ها را بردارد. تومورهای چربی می‌توانند خوش‌خیم یا سرطانی باشند. با این حال، کارشناسان بر سر این موضوع که آیا خود لیپوماها می‌توانند سرطانی شوند یا خیر با هم اتفاق نظر ندارند. اگر لیپوماها دردناک و بزرگ‌تر شدند یا تغییر شکل دادند، باید بلافاصله به پزشک مراجعه شود.

منبع مجله سلامتی

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

وقتی گرسنه‌اید این غذاها را نخورید

بیماری‌‌ها و راه درمان, تغذیه سالم ,پیشگیری بهتر از درمان

 

وقتی گرسنه‌اید شکلات می‌خورید

انواع مختلف شکلات در بازار وجود دارد و بیشتر افراد نیز عاشق این مواد غذایی خوش‌مزه هستند. اما واقعیت این است که این شکلات‌ها قند و چربی زیادی وارد بدن می‌کند و علاوه براین توان ایجاد اعتیاد را نیز دارد. یعنی این که بعد از خوردن چند تکه شکلات میل به خوردن بقیه آن نیز بیشتر می‌شود.

مشکل مصرف این بمب‌های کالری این است که به هیچ عنوان سیرکننده نیست و هر تکه کوچک آن نیز حاوی میزان زیادی کالری است. در واقع هر ۲۰ گرم شکلات حدود ۱۰۰ کیلوکالری دارد.

زمانی که گرسنه‌اید نان و پنیر می‌خورید

احتمالاً تعجب کرده‌اید. چون خوردن نان و پنیر بدون شک ایده خوبی برای میان وعده است. با این که نان و پنیر حاوی مواد مغذی زیادی است و پروتئین و کربوهیدرات‌های پیچیده دارد اما زمانی که گرسنه‌اید (به ویژه عصرها و قبل از وعده شام) احتمال این که نصف یک پنیر و تمام باگت را میل کنید زیاد است.

 

بنابراین در این‌جا صحبت از غذای ناسالم در میان نیست بلکه مشکل به زیاده‌روی برمی‌گردد. یادتان باشد که پنیر حاوی نمک است که حس چشایی را تحریک می کند و میل به زیاده‌روی را بالا می‌برد. توصیه می‌شود از پنیرهای کم‌چرب و کم نمک استفاده و تا حد امکان نان‌های کامل مصرف کنید. مصرف یک‌چهارم باگت و ۴۰ گرم پنیر کافی است. البته اگر دغدغه تناسب‌اندام ندارید، می‌توانید با خیال راحت نان و پنیر میل کنید.

وقتی گرسنه‌اید کیک و شیرینی می‌خورید

کافی است که نگاهی به ترکیبات کیک یا شیرینی مد نظرتان بیندازید. بدون شک میزان پروتئین موجود در این قبیل محصولات که به صورت پررنگ روی بسته‌بندی درج می‌شود، چشمگیر است. میزان پروتئین برخی از این محصولات حدود ۹ تا ۱۰ درصد است که بدون شک برای رفع گرسنگی عالی است.

هر ۱۰۰ گرم کیک و شیرینی بین ۳۵۰ تا ۴۵۰ کالری دارد. از این رو این قبیل محصولات برای افرادی که دغدغه وزن دارند انتخاب مناسبی محسوب نمی‌شود.

منبع:zendegisalam.khorasannews​.‎​com

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

ناخنک چشم چیست؟ علائم و درمان ناخنک چشم

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

ناخُنَک زائده ( پتریژیوم pterygium ) ،یا غشایی مثلثی‌شکل است که در گردن، چشم، زانو، آرنج، مچ پا یا انگشتان رشد می‌کند.

ناخنک عبارت است از افزایش رشد لایه ملتحمه که در بیشتر موارد، رویش آن از گوشه فراخ چشم آغاز شده و بسا آن‌چنان بر روی ملتحمه پیشرفت کند که همه آن را که در برابر مردمک است، بپوشاند. ناخنک ممکن است نرم یا سخت و به رنگ زرد یا سرخ باشد.

ناخنک چشم معمولاً از سفیدی چشم (ملتحمه) روی سیاهی چشم (قرنیه) کشیده می‌شود.

ناخنک چشم یک ضایعه مثلثی است که از سفیدی چشم (ملتحمه) روی سیاهی چشم (قرنیه) کشیده می‌شود. این ضایعه ناشی از رشد خوش‌خیم بافت پیوندی و رگ‌های ملتحمه‌است. ناخنک معمولاً ابتدا به صورت یک سفیدی روی ملتحمه ایجاد می‌شود که به تدریج به سمت قرنیه رشد می‌کند. به علت وجود رگ‌های زیاد معمولاً رنگ ناخنک صورتی یا قرمز است. ناخنک گاهی ملتهب می‌شود و باعث سوزش و خارش و اشک‌ریزش می‌شود. گاهی اوقات ناخنک رشد زیادی می‌کند و تا وسط قرنیه می‌رسد و جلوی دید را می‌گیرد؛ به علاوه حتی ناخنک‌های کوچکتر هم می‌توانند با تغییر شکل قرنیه باعث ایجاد آستیگماتیسم شوند و دید افراد را تار کنند.

پرتو‌فرابنفش را در شکل‌گیری و پیشرفت ناخنک چشم مؤثر می‌دانند.

علت ناخنک چشم چیست؟

علت دقیق آن به خوبی شناخته نشده است. ناخنک اغلب در افرادی که بسیاری از وقت خود را خارج از منزل سپری می‌کنند، به ویژه در آب و هوای آفتابی، روی می‌دهد.

قرار گرفتن در معرض نور آفتاب به ویژه پرتو فرابنفش به مدت طولانی، خشکی و غبار نقش مهمی در ایجاد این بیماری داشته باشند.

علایم و عوارض ناخنک چشم

بیماری در ابتدا فاقد علایم چندانی می باشد؛ امّا به تدریج و با بزرگ شدن تدریجی آن، مشکلات شروع می‌شود:

خارش، سوزش و قرمزی چشم: به خودی خود یا در صورت تحریک چشم، تماس چشم با آب، گرد و غبار و …. این مشکلات اغلب خفیف است؛ امّا گاهی ناخنک ملتهب می‌شود؛ در این حالت، این علایم تشدید شده؛ اشک ریزش نیز به آن‌ها اضافه می‌شود.

اختلال در بینایی به دلیل:

اختلال فیزیکی در انتقال نور از راه مردمک به داخل چشم به علّت رشد ناخنک بر روی قرنیه.

ایجاد آستیگماتیسم با تغییر شکل قرنیه بر اثر رشد ناخنک.

• مزاحمت در استفاده از لنزهای تماسی.

• مسایل مربوط به زیبایی ظاهری فرد.

تشخیص ناخنک چشم :

در هنگام معاینه چشم توسط پزشک، ناخنک به راحتی قابل‌تشخیص است.

درمان ناخنک چشم :

ο اگر ناخنک کوچک باشد و ظاهر ناخوشایندی نداشته باشد و باعث قرمزی و سوزش چشم‌ها نشود نیاز به درمان خاصی ندارد.

ο اگر ناخنک گهگاه ملتهب شود و سوزش و قرمزی چشم ایجاد کند مصرف قطره‌های اشک مصنوعی به صورت مکرر ممکن است باعث تسکین علائم شود. در مواردی که ناخنک التهاب شدیدی دارد می‌توان با نظر چشم پزشک یک دوره درمان با قطره‌های استروئیدی یا سایر قطره‌های ضد‌التهاب انجام داد.

ο در مورد ناخنک‌های بزرگتر که از لحاظ ظاهری و زیبایی اهمیت دارند و یا با ایجاد آستیگماتیسم باعث تاری دید شده‌اند می‌توان با جراحی ناخنک را برداشت.

البته اگر ناخنک به صورت ساده برداشته شود احتمال عود آن زیاد است و به خصوص در افراد جوان و افرادی که ناخنک ملتهب دارند در نیمی از موارد، عود دیده می‌شود. در این افراد بهتر است علاوه بر برداشتن ناخنک از روش‌های تکمیلی مثل پیوند ملتحمه یا استفاده از داروهای خاص (مثلا میتومایسین) در حین جراحی استفاده شود.

ο در ناخنک‌های خیلی بزرگ که وسط قرنیه را هم درگیر کرده‌اند ممکن است لازم باشد علاوه بر اقدامات فوق از پیوند قرنیه لایه‌ای برای اصلاح شکل قرنیه استفاده شود.

لازم به ذکر است که برخی از تومورهای چشمی ممکن است در ابتدا با ناخنک اشتباه شوند. پس در مواردی که ناخنک رشد خیلی سریعی دارد و یا مکرراً عود می‌کند حتماً باید با چشم پزشک مشورت کنیم.

درمان ناخنک به شیوه طبّ سنّتی

♦ روغن بنفشه در چشم بچکانید.

♦ کُندر کوبیده را یک ساعت در آب گرم خیس کرده و صاف کنید، سپس روی ناخنک بمالید.

♦ عناب را با هسته بادام کوبیده، بجوشانید تا آبش کم شود، سپس صاف کرده و روزی ۳ مرتبه در چشم بچکانید.

درمان ناخنک با عرقیات :
عرق تمشک و عرق زیره.

درمان خوراکی ناخنک :
تمشک.

موارد پرهیز :

از خوراکی‌های ترش و سنگین پرهیز کنید.

پیشگیری از ناخنک چشم :

اشعه ماوراء بنفش خورشید۳ در ایجاد ناخنک مؤثر دانسته شده است. بنابراین توصیه می‌شود افرادی که در مناطق آفتابی زندگی می‌کنند و مدت زیادی در معرض تابش آفتاب قرار دارند حتماً از کلاه‌های لبه‌دار و عینک آفتابی استفاده کنند. همچنین باد شدید و گرد و خاک ممکن است با تحریک چشم در ایجاد ناخنک مؤثر باشد.

در افرادی که ناخنک دارند معمولاً ورود آب به چشم‌ها (در موقع شستن صورت یا حمام کردن) باعث تحریک چشم و ایجاد سوزش و قرمز شدن چشم‌ها می‌گردد. بنابراین این افراد باید دقت کنند که حتی‌الامکان آب وارد چشم‌شان نگردد.

منابع:gilankade.ir

daneshnameh.roshd.ir

markazhekmat.persianblog.ir

تحریریه جامعه پزشکان ایران | ۹ شهریور ۱۳۹۷


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

ارائه اطلاعاتی مفید و کاربردی در رابطه با آروماتراپی

سلامت پوست و مو

 

استفاده از بوها و روغن‌های خاص برای رسیدن به یک میل فیزیکی یا حالت احساسی مطلوب یا کمک به درمان یک بیماری را رایحه‌درمانی یا عطردرمانی می‌گویند. رایحه‌درمانی یکی از شاخه‌های پزشکی جایگزین (آلترناتیو) به‌شمار می‌آید.

رایحه‌درمانی شاخه‌ای از طب گیاهی است که در آن از برخی روغن‌های گیاهی، به‌صورت استنشاقی یا همراه با ماساژ، به‌صورت موضعی (حمام یا کمپرس)، استفاده می‌شود. استفاده از روغن عصاره‌ای گیاهان برای حمایت و تعادل ذهن، بدن و روح و روان از جنبه‌های رایحه‌درمانی است.

بر اساس یک باور قدیمی روغن‌های معطر می‌توانند برای تسکین درد، کاهش اضطراب و به عنوان خواب‌آور استفاده شود. هر روغن از ترکیبات شیمیایی زیادی تشکیل شده و خواص درمانی ویژه به خود دارد. مانند آلدئیدها که به عنوان آرام بخش عمل می‌کنند و کتن‌ها که می‌توانند موکولیتیک باشند و ترپن‌ها که عملی مانند کورتیزون دارند. این مواد شیمیایی (فنل‌ها، کتن‌ها، ترپن‌ها) اگر به میزان زیاد مورد استفاده قرار گیرند یا در بیماران بدحال به کار گرفته شوند می‌توانند ایجاد مسمومیت کنند. گاهی مسمومیت به عنوان یک تأثیر مضر ناشی از این روغن‌ها می‌تواند به اشکال مختلف همانند سردرد خفیف یا میگرن شدید و زوزه گوش و سرگیجه تبدیل شود. این روغن‌ها گاهی سبب اختلال در بویایی، تهوع، التهاب پوستی و تپش قلب می‌شوند.

بر اساس مطالعات موجود اکلیل کوهی باعث ایجاد صرع در افراد با سابقه فامیلی می‌شود. مطالعه‌ای که بر روی ۹ بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام شده نشان داده است که روغن‌های معطر می‌توانند سبب کاهش علائم این بیماری از جمله بهبود درد و بهبود خشک شدن مفاصل در فرد گردد.

به کارگیری روغن‌های ضروری تاریخچه‌ای ۶۰۰۰ ساله دارد و عمده مصارف آن‌ها در زمینه‌های سلامت جسمی و روانی بوده است. بر اساس مشاهدات صورت گرفته می‌توان گفت که طیف وسیعی از ترکیبات گیاهی دارای مزایای ضد میکروبی، ضد قارچ و آنتی اکسیدان می‌باشند و برنامه‌های کاربردی آن از طریق ماساژ، استفاده‌های موضعی و استنشاق می‌باشد. با این حال افراد باید مطلع باشند که محصولات طبیعی هم دارای مواد شیمیایی هستند و در صورت استفاده اشتباه ممکن است خطرساز باشند. در این مقاله قصد داریم به بررسی آروماتراپی بپردازیم.

اطلاعاتی در رابطه با آروماتراپی

همانطور که در مقدمه هم گفته شد آروماتراپی بیشتر دلالت بر استعمال موضعی و یا استنشاق دارد که در ادامه به معرفی آن‌ها خواهیم پرداخت.

استنشاق: در این روش روغن‌های به دست آمده از گیاهان طبیعی را می‌توان با اسپری و حتی به وسیله بخور مورد استفاده قرار داد. روغن‌های به کار گرفته شده در روش آروماتراپی علاوه بر داشتن عطری دلپذیر می‌توانند در رابطه با ضدعفونی کردن مسیرهای تنفسی و همچنین ایجاد آرامش روحی نیز موثر عمل نمایند. استنشاق اسانس موجب تحریک سیستم بویایی موجود در مغز و بینی خواهد شد، مولکول‌های موردنظر ابتدا وارد دهان و یا بینی خواهند شد و سپس به سایر نقاط بدن منتقل می‌شوند، این مولکول‌ها می‌توانند با تحریک مغز بر روی ضربان قلب، فشار خون، تنفس، حافظه، استرس و تعادل هورمونی تاثیرگذار باشند، بدین ترتیب می‌توان گفت که روغن‌های ضروری در روش آروماتراپی قادر خواهند بود تاثیراتی ظریف و در عین حال جامع بر روی بدن داشته باشند.

کاربردهای موضعی: در این روش می‌توان روغن‌ها را بر روی سطح بدن به کارگیری کرد، توجه داشته باشید که ماساژ منطقه‌ای که در آن روغن استعمال شده می‌تواند گردش خون را افزایش دهد و بدین صورت میزان جذب نیز افزایش خواهد یافت. دقت کنید که هیچگاه اسانس‌ها به صورت مستقیم با پوست تماس داده نمی‌شوند و ابتدا باید با روغن‌های رقیق‌کننده ترکیب شوند، بهتر است پیش از استفاده از هرگونه روغنی ابتدا یک آزمایش واکنش آلرژیک انجام دهید تا دچار مشکلات بعدی ناشی از آن نشوید، آزمایش این مورد هم با مالیدن مقداری از روغن رقیق شده بر روی قسمت کمی از بدن آغاز شده و در صورتی که هیچگونه پاسخی مبنی بر وجود حساسیت داده نشود می‌توان گفت که آلرژی هم نسبت به آن وجود ندارد، در صورتی که پاسخ آلرژیک مثبت باشد باید از ادامه آروماتراپی جلوگیری به عمل آورد و مراتب را با مراجعه به پزشک گزارش دهید. هرگز روغن‌های موردنظر را نخورید زیرا می‌توانند عوارض بسیار شدیدی داشته باشند و همچنین موجب آسیب‌رسانی به کبد و کلیه گردند.
فواید استفاده از روش آروماتراپی

بهتر است بدانید که آروماتراپی نوعی درمان مکمل بوده و درمانی مستقل برای بیماری‌های مختلفی همچون بثورات و یبوست به حساب نمی‌آید اما می‌تواند از درمان‌های موردنظر پشتیبانی به عمل آورد. در برخی موارد تاثیرات ویژه آروماتراپی مشاهده شده است که عبارتند از:

حالت تهوع
درد بدن
اضطراب، تحریک‌پذیری، استرس و افسردگی
خستگی و بی‌خوابی
درد عضلانی
سردرد
مشکلات مربوط به گردش خون
مشکلات قاعدگی
مشکلات یائسگی
آلوپسی و یا ریزش مو

در صورتی که افراد مبتلا دارای پسوریازیس به پزشک مراجعه نمایند و مشاوره‌های لازم را دریافت کنند می‌توان گفت که آروماتراپی قادر است تاثیرات خوبی را در زمینه این بیماری نشان دهد، برخی از مشکلات گوارشی نیز می‌توانند به وسیله روغن نعناع حل شوند اما نباید به صورت خوراکی مورد استفاده قرار گیرند. روغن زیتون یکی دیگر از روغن‌هایی بوده که در رابطه با کاهش درد زخم دهان کاربرد خواهد داشت اما باید به صورت موضعی مورد استفاده قرار گیرد، بد نیست این مساله نیز بیان شود که تمامی موارد و مزیت‌های گفته شده درباره آروماتراپی پشتیبانی علمی ندارند. آروماتراپی شامل یک رویکرد جامعی بوده و تمام هدف آن درمان مشکلات افراد می‌باشد، به افرادی که در زمینه آروماتراپی اطلاعات کاملی دارند نیز آروماتراپیست گفته می‌شود. بر اساس اعلام رسمی موسسه ملی سرطان ایالات متحده آمریکا (NCI) محصولات آروماتراپی نیازی به تاییدیه FDA یا همان سازمان غذا و دارو ندارند، البته تا جایی که ادعایی در رابطه با درمان بیماری‌های خاص هم وجود نداشته باشد.
خطرات احتمالی استفاده از روش آروماتراپی

تمامی اسانس‌ها دارای ترکیبات شیمیایی خاص می‌باشند و بنابراین مهم است که قبل از مصرف روغن‌های ضروری برای برخی مشکلات، به متخصصین مجرب مراجعه نمایید تا بدین ترتیب بتوانید با روش‌های صحیح استفاده آن آشنا شوید. لازم به ذکر است که برخی از لوسیون‌ها و مواد آرایشی با اینکه نام روغن‌های ضروری را با خود یدک می‌کشند اما ممکن است مصنوعی و یا غیرطبیعی باشند. همانند داروها که شما با حساسیت خریداری و استفاده می‌کنید، لازم است که تهیه و مصرف روغن‌های ضروری نیز با حساسیت خاصی همراه باشد زیرا می‌تواند در صورت استفاده نادرست خطرات زیادی ایجاد نماید.
هنگام استفاده از روغن‌های ضروری احتیاط کنید

برخی از روغن‌های ضروری وجود دارند که می‌توانند موجب ایجاد واکنش در افراد مختلف شوند، هستند روغن‌هایی که در صورت ترکیب با داروهای شیمیایی اثرات نامطلوبی را ایجاد نمایند، اگر بخواهیم در این رابطه مثالی بزنیم می‌توان به افراد دارای فشار خون بالا اشاره کرد که لازم است از مصرف محرک‌هایی همچون رزماری جلوگیری به عمل آورند. روغن‌های ضروری امکان دارد با تولید سم موجب رساندن آسیب به کبد و کلیه‌ها و همچین سیستم عصبی شوند، علی‌الخصوص هنگامی که به صورت خوراکی مورد استفاده قرار گیرند، اینکار می‌تواند بسیار خطرناک و حتی در مواردی مرگبار هم باشد. در صورتی که افراد به هر یک از شرایط زیر دچار هستند لازم است با دقت بیشتری به سراغ آروماتراپی بروند:

آلرژی
تب یونجه
آسم
شرایط پوستی همانند اگزما یا پسوریازیس

افراد دارای مشکلات زیر هم باید در این رابطه بسیار محتاط باشند:

صرع
فشار خون بالا

آروماتراپی می‌تواند منجر به ایجاد برخی از عوارض جانبی هم گردد اما معمولا خفیف هستند و طولانی نخواهند بود، از جمله:

حالت تهوع
سردرد
برخی از واکنش‌های آلرژیک

زنان باردار و پرستاران بهتر است از مصرف روغن‌های ضروری اجتناب کنند. توجه داشته باشید که تمامی محصولات و روغن‌های گیاهی باید از مراکز معتبر و مجاز تهیه شوند تا بتوان از صحت و سلامت آن‌ها یقین حاصل کرد، در غیر این صورت می‌توانند تا حد زیادی مشکل‌آفرین باشند.

منبع: سایت آسان طب

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

تاثیر استرس بر خواب چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , روانشناسی

 

آیا شما به اندازه ی کافی می‌خوابید؟ در اغلب مواقع پاسخ این سوال، خیر است. هم‌چنین اگر به تازگی متوجه شده‌اید که خواب کافی ندارید، بهتر است بدانید که شما تنها نیستید. در یکی از بررسی‌های بین‌المللی در مورد خواب، مشخص شده است که ۴۰ درصد از شرکت کنندگان به میزان کافی نمی‌خوابند. این می‌تواند به خاطر تاثیر استرس بر خواب باشد. در ادامه به بررسی این موضوع از نگاه روانشناسی می‌پردازیم.

تاثیر استرس بر خواب

بر اساس دیگر بررسی‌ها، حدودا ۱۰۰۰۰ نفر یعنی ۳ چهارم افراد، کم‌تر از میزان توصیه شده – یعنی ۸ ساعت در شب، و ۱ چهارم افراد، ۵ ساعت یا کم‌تر، در شب می‌خوابند.

این میزان خواب بدین معنی ست که این افراد در معرض خطر بسیار بالای بیماری و تصادفات رانندگی هستند.

اما علت کم‌خوابی چیست؟

واکنش استرس و خواب

هنگامی که فرد در معرض خطر و تهدید (فیزیکی، احساسی، واقعی و یا خیالی) قرار می‌گیرد، بدنش دچار واکنش‌های استرسی شده و تغییرات فیزیکی در او ایجاد می‌شود – مانند تنگی‌نفس.

آزاد‌سازی آدرنالین، کورتیزول و دیگر موادی که باعث افزایش انرژی می‌شوند و دیگر تغییرات، باعث می‌شوند که شما بتوانید در برابر آن خطرات بجنگید.

از آن‌جایی که جنگیدن و فرار کردن از آن ترس، هیچ کدام برای عوامل استرس‌زای امروزی موثر نیستند، پس نمی‌توانند بهترین روش برای پاسخ‌گویی به این خطرات باشند.

اما در روز چندین مرتبه برایمان اتفاق می‌افتند. هنگامی که این استرس بر ما غلبه کند و نتوانیم خود را تسکین دهیم – حتی گاهی بدون این که خودمان متوجه شویم، دچار استرس مزمن خواهیم شد و بدن در حالت استرس می‌ماند.

بنابراین همانطور که می‌دانید این شرایط باعث بی‌خوابی و بد‌خوابی می‌شود.

کیفیت خواب و افکار مزاحم

آیا شما تا بحال به دلیل چیزی که باعث استرس‌تان شده است، دچار بی‌خوابی شده‌اید؟

همه‌ی ما حداقل یک الی دو مرتبه در زندگی‌مان تجربه‌ی بی‌خوابی بر اثر شرایط استرس‌آور را داشته‌ایم.

برخی افراد می‌گویند که این مسئله به دلیل افکار و به اصطلاح نشخوارهای ذهن است. برخی دیگر نیز در شب از خواب بیدار می‌شوند و به دلیل این افکار مزاحم نمی‌توانند مجددا به خواب بروند.

رابطه خواب و استرس با افراد پر مشغله

در مورد تاثیر استرس بر خواب پر واضح است افرادی که مشغله‌ی زیادی دارند نمی‌توانند به راحتی بخوابند. زیرا وقت زیادی برای انجام فعالیت‌های‌شان ندارند.

دیگر دلایل بی‌خوابی

همه‌ی انواع بی‌خوابی، به دلیل استرس مستقیم و یا ضمنی نیستند.

برخی تغییرات هورمونی بر اثر یائسگی و یا حتی سالخوردگی نیز می‌توانند الگوی خواب را تغییر دهند. برخی داروها نیز بر روی خواب تاثیر می‌گذارند.

کافئین، الکل و… نیز باعث بی‌خوابی می‌شوند. حتی برخی بیماری‌های خاص و اختلالات نیز باعث بی‌خوابی و یا دشواری در خواب می‌شوند ( مانند اختلالاتی که با دردهای مزمن همراه هستند و باعث بی‌خوابی فرد می‌شوند).

اگر روش‌های کنترل استرس را امتحان کرده‌اید و تاثیری در بهبود خواب‌تان ایجاد نشده، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

استراتژی‌های کنترل تاثیر استرس بر خواب

اگر بی‌خوابی تان به دلیل استرس و یا تاثیر ضمنی استرس می‌باشد، به راحتی و با استفاده از روش‌های کنترل استرس، می‌توانید بی‌خوابی‌تان را بهبود ببخشید.

مثلا پیش از این که به فکر درمان‌های دارویی و یا درمان بی‌خوابی با گیاهان دارویی باشید، بهتر است از روش‌های رلکسیشن بدن استفاده کنید تا استرس‌تان را از بین ببرید و بتوانید به راحتی بخوابید.

دور ماندن از برنامه‌های استرس‌آور نه تنها باعث کاهش استرس می‌شود (هورمون‌های استرس بدن را کاهش می‌دهد)، بلکه می‌تواند وقت‌تان را آزاد بگذارد تا بتوانید بخوابید. این یکی از راه‌های کاهش تاثیر استرس بر خواب می‌باشد.

حتی تمرینات ساده‌ی تنفس نیز می‌توانند استرس و تنش بدن را فروکش کرده، هورمون‌های استرس را کم‌تر کنند، و به شما کمک کنند تا بتوانید راحت‌تر بخوابید.

منبع: سایت ویکی روان


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و پاسخ آیا مصرف قهوه برای افراد دیابت نوع ۲ مناسب است؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,تغذیه

 

یکی از کاربران جامعه پزشکان ایران سوالی پرسیدند درباره آیا مصرف قهوه برای افراد دیابت نوع ۲ مناسب است؟ محققان در دانشگاه هاروارد برای بررسی تاثیر قهوه بر دیابت نوع ۲ بیش از ۱۰۰،۰۰۰ نفر را به مدت ۲۰ سال مورد بررسی قرار داده‌اند و با تمرکز بر یک دوره چهار ساله در آن‌ها دریافتند خطر ابتلا به بیماری دیابت نوع ۲ در افرادی که بیش از یک فنجان قهوه در روز مصرف می‌کنند ۱۱ درصد کاهش می‌یابد و این کاهش برای کسانی که در روز ۳ الی ۴ فنجان قهوه مصرف می‌کنند به ۲۴ درصد می‌رسد. البته این کاهش خطر به شرطی است که شما به قهوه‌ی خود شکر اضافه نکنید.
یک مطالعه در سال ۲۰۰۴ برای مشخص شدن تاثیر قهوه بر دیابت نوع ۲ نشان داد که مصرف قهوه قبل از غذا در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ باعث بالا رفتن قندخون و مقاومت در برابر انسولین می‌شود و بر اساس این مطالعات مشخص شد.

 

و بر اساس این مطالعات مشخص شد افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که مرتب قهوه مصرف می‌کنند باید به‌طور دائم قند خون خود را چک کنند. پس در نظر داشته باشید که قهوه همان‌طور که برای جلوگیری از دیابت نوع ۲ بسیار مفید است ولی برای بیماران مبتلا به دیابت ممکن است خطرناک باشد.

/ قهوه بدون کافئین برای مبتلایان به دیابت

نوشیدن قهوه بدون کافئین ممکن است مزایای خاص برای کسانی که مبتلا به دیابت هستند داشته باشد. اسید chlorogenic و سایر آنتی‌اکسیدان ممکن است اثرات بسیار مفید داشته باشد.

منبع مجله سلامتی

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

فشار چشم؛ یکی از شایع‌ترین بیماری‎‌های چشم در عصر حاضر

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

فشار چشم که آن را با نام خستگی چشم هم می‌شناسیم یکی از مشکلات شایع چشمی بخصوص در جوانان است. کره چشم انسان مانند یک گوی است که دارای بافتی نرم است. قسمت پشتی آن را ماده‌ای ژله‌ای به نام زجاجیه و قسمت جلویی آن را مایعی به نام زلالیه احاطه کرده است. زلالیه همانطور که از اسمش پیداست، زلال و شفاف است. این مایع به طور پیوسته تغییر می‌کند و سفتی و فشاری که از طرف جلوی چشم (سطح خارج چشم) حس می‌گردد – و به فشار چشم معروف است – نتیجه نیرویی است که زلالیه به سطح لایه خارجی چشم وارد می‌سازد. در این مقاله قصد داریم تا فشار چشم را برای شما مو شکافی نماییم.

علت ایجاد فشار چشم

فشار چشم، اعصاب چشم و ماهیچه های آن را گرفتار می‌کند. در واقع چشم به این علت دچار فشار می‌شود که ماهیچه‌های کوچک و اعصاب چشم بیش از اندازه کار می‌کنند و خسته می‌شوند. بر خلاف اغلب بیماری‌های چشمی، فشار چشمی در افرادی که سابقه ژنتیکی در بیماری‌های چشمی ندارند هم رخ می‌دهد. این اختلال حتی در افراد جوان نیز به وفور دیده شده است.

استفاده زیاد و مکرر از نمایشگرهای الکترونیکی (مثل رایانه و گوشی موبایل) باعث می‌شود چشم نتواند به اندازه کافی استراحت کند و این مسئله باعث افزایش فشار چشم خواهد شد. پژوهشگران معتقدند که فاکتورهایی مثل نور مصنوعی و ناکافی، ضعف عضله چشم (به دلیل ساعات طولانی کار و مطالعه) تنش هیجانی و فیزیولوژیک و نهایتا پیری نقش موثری در ابتلای فرد به فشار چشم دارند. چشم‌های ما بایستی ساعت‌های زیادی در روز به نقاط دور دست نگاه کنند و متمرکز شدن آن‌ها بر اجسامی که نزدیک هستند ممکن است باعث آسیب‌دیدن آن‌ها شود.

علائم و نشانه‌های شایع فشار چشم چیست؟

سوزش چشم
سنگینی در پیشانی و پیرامون کاسه چشم
سردرد پشت چشم‌ها، میان چشم و در مرکز پیشانی یا روی پلک‌ها
قرمزی چشم‌ها
خشکی یا خماری چشم‌ها
ناتوانی در تمرکز به علت چشم درد یا سردرد
کاهش تیزبینی، تاری دید و دوبینی در موارد حاد آن مشاهده می‌شود.
درد پیرامون چشم ها با نزدیک شدن به شب بیشتر می‌شود اما – اغلب – با استراحت از بین می‌رود.
شروع فشار چشم معمولا با نزدیک‌بینی است.

درمان‌های فشار چشم

برای پایین آوردن فشار چشم، معمولا از قطره استفاده می‌شود. تنوع قطره‌های چشمی با توجه به میزان فشار چشم تعیین می‌شود. اگر فشار چشم خیلی بالا بود، دو یا سه نوع قطره برای پایین آوردن آن تجویز می‌شود. اگر فشار چشم با قطره پایین نیاید پزشک می‌تواند از لیزر یا جراحی برای درمان آن استفاده کند. استفاده از قطره‌های چشمی باید به صورت مستمر باشد و قطع نشود و حتما استفاده از آن تحت نظر چشم پزشک باشد. بعد از مدتی استفاده از قطره‌های چشم، باید به چشم پزشک مراجعه شود تا میزان تاثیر‌گذاری آن را بررسی کند، اگر موثر نبود قطره دیگری نیز به آن اضافه می‌کند یا با استفاده از جراحی مشکل را حل می‌کند.

درمان‌های طبیعی فشار چشم

دوری موقت از دستگاه‌های الکترونیکی: شایع‌ترین علت فشار چشم بر اساس تحقیقات، کار با وسایل الکترونیکی است. طبعا دوری از این وسایل می‌تواند در بازگشت سلامت به چشم اثر گذار باشد.
انجام ورزش‌های تسکین‌دهنده چشم: شامل بستن چشم‌ها، چشمک زدن، نگاه به طرفین و جلو، نگاه کردن به صورت چرخشی، خیره شدن به نوک بینی و نگاه کردن به دور و نزدیک.


چشمک زدن: چشمک زدن باعث شل شدن ماهیچه‌ها می‌شود، و چشم‌ها را روان می‌کند.
استفاده از عینک دودی برای در امان نگه داشتن چشم‌ها از نور آفتاب: نور خورشید یکی از عواملی است که فشار چشم را تشدید می‌کند. سعی کنید از ماندن زیر نور آفتاب خودداری نمایید.
افزایش نور اتاق مطالعه: تلاش و تمرکز برای خواندن کتاب زیر نور کم علائم فشار چشم را تشدید می‌کند.
خواب و استراحت کافی: خستگی بدن باعث قرمزی و خشکی چشم‌ها نیز می‌شود.

منبع: سایت آسان طب


 

0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

برگشت آلزایمر در نمونۀ موش‌های آزمایشگاهی شانس موفقیت مهارکننده‌های ژن BACE1 در انسان را افزایش داده است

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی

 

مهم‌ترین برگشت رسوب آمیلوئید در یک مطالعۀ حیوانی تا به امروز

محققان در دپارتمان نوروساینس کلینیک کلیولند نشان داده‌اند که تخلیۀ آنزیم  BACE1 در موش میانسالِ مبتلا به آلزایمر، ساختار پلاکت‌های آمیلوئید مغز را به‌طور کلی معکوس می‌کنند و عملکرد شناختی حیوانات را بهبود می‌بخشند.

پروفسور ریجانگ یان، پژوهشگر ارشد و صاحب کرسی علوم اعصاب موسسۀ تحقیقاتی لرنر در کلینیک کلیولند می‌گوید: «تا جایی که می‌دانیم، این اولین مشاهدۀ پزشکی از چنین برگشت دراماتیک رسوب آمیلوئید است و تاکنون در هیچ مطالعه‌ای روی نمونه‌های موش مبتلا به آلزایمر به آن توجه نشده است.»

یافته‌های این پژوهش در مجلۀ Experimental Medicine در تاریخ ۱۴ فوریه ۲۰۱۸ منشر شد. این یافته‌ها به عنوان پشتیبان جدیدی برای شانس موفقیت آنزیم مهارکننده‌ BACE1 در معالجۀ تجربی آلزایمر در انسان دیده می‌شود که سیر تکاملی کلینیکی تعدادی از آن‌ها در سال‌های اخیر متوقف شده است.

منطق مکانیکی

آنزیم BACE1 که به نام بتا-سکرتاز نیز شناخته می‌شود، پروتئین پیش‌درآمد آمیلوئید را تجزیه می‌کند و منجر به افزایش تولید پپتید آمیلوئید بتا می‌شود. بالارفتن میزان پپتید آمیلوئید بتا در رشد بیماری آلزایمر دخالت می‌کند و گسترش داروهایی که مانع آنزیم BACE1 در امکان درمان آلزایمر می‌شوند را تسریع می‌کند.

با این حال از آن‌جایی که آنزیم BACE1 اثراتی فراتر از تجزیۀ پروتئین پیش‌درآمد آمیلوئید دارد، مهار BACE1 می‌تواند اثرات جانبی قابل توجهی نیز داشته باشد. برای مثال، موش‌هایی که هیچ آنزیم BACE1 ندارند در معرض نقص‌های رشدی-عصبی شدید قرار دارند.

بنابراین دکتر یان و همکارانش در کلینیک کلیولند موش‌هایی را به لحاظ ژنتیکی پرورش داده و مدیریت کردند تا به تدریج با افزایش سن‌شان آنزیم BACE1 را از دست بدهند. در طول زمان موش‌ها رشد سالم و طبیعی داشتند.

سپس محققان فرزندانِ این موش‌ها را از موش‌هایی که طراحی شده بودند تا شروع به رشد پلاک آمیلوئید – و در نتیجه ابتلا به آلزایمر – کنند در سن ۷۵ روزگی جدا کردند. در موش‌های فرزند، آغازِ تشکیل پلاک آمیلوئید در سن ۷۵ روزگی نمایان شد اما سطوح آنزیم BACE1 در آنها تقریباً نصف سطح همین آنزیم در موش‌های نرمال بود.

با این حال، همانطور که موش‌های فرزند بزرگتر می‌شدند علاوه بر اینکه فعالیت آنزیم BACE1 را از دست می‌دادند، پلاک‌های آمیلوئیدی که از پیش در مغزشان شکل گرفته بود را نیز از دست می‌دادند. در سن ۱۰ ماهگی – تقریبا معادل سن ۵۰ سالگی در انسان- دیگر در مغز این موش‌ها هیچ پلاک آمیلوئیدی بافی نمانده بود.

اثرات فراتر از انتظارات

دکتر یان می‌گوید: «این یافته‌ها ما را شگفت‌زده کرد؛ حذف دائمی آنزیم BACE1 نه تنها تشکیل پلاک‌های آمیلوئید را کند یا متوقف کرد بلکه در واقع پلاک‌های موجود را نیز برگرداند (معکوس کرد).»

کاهش سطوح BACE1 در موش‌های فرزند، نشانه‌های دیگرِ آلزایمر مثل فعال‌سازی سلول‌های میکروگلیال و تشکیل فرایندهای عصبی غیرطبیعی را نیز معکوس کرد. به علاوه کاهش آنزیم BACE1 با بهبود یادگیری و حافظه در موش‌ها همراه بود.

با این وجود، ثبت الکتروفیزیولوژیکِ سلول‌های عصبیِ این موش‌ها نشان داد که تخلیۀ آنزیم BACE1 فقط اندکی از عملکرد سیناپسی را به حالت اولیه خود بازگردانده است. این یافته به محققان خاطرنشان می‌کند که آنزیم BACE1 ممکن است برای فعالیت ایده‌آل سیناپسی و عملکرد شناختی ضروری باشد.

دکتر یان می‌گوید: «این مطالعه شواهدی ژنتیکی را نشان می‌دهد که بر اساس آنها پس از تخلیۀ مداوم و افزایشیِ آنزیم BACE1 در موش بزرگسال، می‌توان رسوب آمیلوئیدی که از قبل شکل‌گرفته را به طور کاملً برگشت داد. همچنین، این داده‌ها نشان می‌دهد که مهارکننده‌های BACE1 ممکن است پتانسیلِ درمان آلزایمر در انسان بدون مسمویت‌های ناخواسته را در خود داشته باشند.» دکتر یان می‌افزاید که مطالعات آینده باید به دنبال کشف استراتژی‌هایی برای به حداقل رساندن اختلالات سیناپسی باشند، اختلالاتی که به نظر می‌رسد به واسطۀ مهار BACE1 ظاهر می‌شوند.

اهمیت توسعۀ مهارکننده BACE1

این یافته‌ها باعث پذیرفتن عدم موفقیت چندین مهارکنندۀ BACE1 در آزمایش‌های بالینی می‌شود، اگر چه پنج مورد از چنین داروهایی در آزمایش‌های بالینی همچنان وجود دارند. دکتر یان حدس می‌زند که ممکن است بتوان برخی از عدم موفقیت‌های پیشین را به استفادۀ بسیار دیر از عوامل در پروسۀ آلزایمر نسبت داد.

در ادامه دکتر یان می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که مهار BACE1 ممکن است بیشترین تأثیرش را در روند به نسبت اولیۀ بیماری داشته باشد.» وی یادآور می‌شود که اگر مهار BACE1 در نهایت ثابت کند که روشی امن است؛ ممکن است مهارکننده‌های BACE1 به طور مطلوبی یک زمینۀ پیشگیرانه برای افرادی باشند که در معرض خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارند.

چندین آزمایش در حال انجام دربارۀ مهارکننده‌های BACE1 مراحل مختلفی از آلزایمر را نشان داده‌اند، از جمله مراحلی که هیچ علائمی برای بروز بیماری ندارند، جیمز لِوِرنز، پزشک و مدیر مرکز لوروف برای سلامت مغز در کلیولند می‌گوید: «ما مشتاقیم که یافته‌های گروه تحقیقاتی دکتر یان را ببینیم و امید داریم نتایجی که روی موش‌ها به دست آمده، در بیماری انسان‌ها هم مشاهده بشود.»

منبع : Cleveland Clinic 

 

0
1 152 153 154 155 156 164