بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, دارونامه , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

ممکن است به نظر برسد، نارسایی احتقانی قلب لزوماً به معنای عدم فعالیت قلب نیست. با این حال، نارسایی قلبی یک وضعیت جدی است که در آن‌طور مؤثر خون به به کل بدن پمپاژ نمی‌شود.
انسان‌ها به عملکرد پمپاژ قلب برای اننقال مواد مغذی و اکسیژن سلول‌های بدن نیاز داریم. هنگامی که سلول‌ها به اندازه کافی تغذیه نشوند، امکان عملکرد صحیح بدن وجود ندارد.
اگر قلب ضعیف شده باشد و نتواند خون کافی سلول‌ها را تأمین کند، بیمار خسته می‌شود و دچار تنگی‌نفس می‌شود. فعالیت‌های روزمره که یک زمانی به راحتی انجام می‌شد، چالش برانگیز می‌شوند.

نارسایی قلبی یک وضعیت جدی است و معمولاً برای آن درمانی وجود ندارد. با این حال، با درمان صحیح، بیمار می‌تواند زندگی لذت‌بخش، معنی‌دار و مثمر ثمر داشته باشد.

طبق آمار موسسه ملی قلب، ریه و خون ، تقریباً ۵٫۷ میلیون نفر در ایالات متحده دچار نارسایی قلبی هستند.

نارسایی قلبی، حمله قلبی و ایست قلبی

• حمله قلبی – مرگ عضله قلب به دلیل انسداد شریان کرونر است. ماهیچه قلب به دلیل کمبود اکسیژن می‌میرد (زیرا خون به آن نمی‌رسد).
• نارسایی قلبی – این بدان معنی است که عضله قلب نمی‌تواند به‌طور صحیح خون را به کل بدن پمپ کند. این یک حمله قلبی نیست.
• ایست قلبی – این بدان معنی است که قلب متوقف می‌شود، گردش خون متوقف می شود و نبض وجود ندارد.

علل:

نارسایی قلبی در هر شرایطی که به عضله قلب آسیب برساند ایجاد می‌شود.و شامل:

• بیماری عروق کرونر – عروق کرونر خون عضله قلب را تأمین می‌کند. اگر مسدود شود یا جریان خون در آن کاهش یابد، قلب خون مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کند.
• حمله قلبی – بلوک ناگهانی عروق کرونر. باعث ایجاد اسکار در بافت‌های قلب می‌شود و باعث کاهش پمپاژ قلب می‌شود.
• کاردیومیوپاتی – آسیب به عضله قلب به غیر از مشکلات شریانی یا جریان خون. به‌عنوان مثال در اثر عوارض جانبی دارویی یا عفونت ایجاد می‌شود.

شرایطی که قلب بیش از حد کار می‌کند – به عنوان مثال، بیماری دریچه‌ای، هیپرتانسیون (فشارخون بالا)، دیابت، بیماری کلیوی یا نقایص قلبی که از بدو تولد وجود دارد.

در زیر عوامل خطرنارسایی احتقانی قلب که ممکن است احتمال آن را بیشترکنند وجود دارد:

• دیابت – به ویژه دیابت نوع ۲٫
• چاقی – افرادی که هم چاق هستند و هم دیابت نوع ۲ دارند خطر بیشتری دارند.
• سیگار کشیدن – افرادی که به طور منظم سیگار می کشند ، خطر ابتلا به نارسایی قلبی را به میزان قابل توجهی بیشتر نشان می‌دهند.
• کم‌خونی – کمبود گلبول‌های قرمز.
• پرکاری تیروئید – غده تیروئید بیش فعال.
• کم‌کاری تیروئید – غده تیروئید کم کار.
• میوکاردیت – التهاب عضله قلب، که معمولاً توسط ویروس ایجاد می‌شود و منجر به نارسایی سمت چپ قلب می‌شود.
• آریتمی قلب – ضربان غیر طبیعی قلب، که ممکن است باعث افزایش ضربان قلب و حرکت بیش‌تر قلب شود. گاهی ممکن است قلب ضعیف شود که منجر به نارسایی قلبی می‌شود. اگر ضربان قلب خیلی آهسته باشد، خون کافی از قلب به بدن نمی‌رسد و منجر به نارسایی قلبی می‌شود.
• فیبریلاسیون دهلیزی – ضربان قلب نامنظم، اغلب سریع. یک مطالعه نشان داد، بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی خطر بیش‌تری از بستری در اثر نارسایی قلبی دارند.
• آمفیزم – یک بیماری مزمن است که تنفس بیمار را دشوار می‌کند.
• لوپوس – سیستم ایمنی بدن به سلولها و بافتهای سالم حمله می‌کند.
• هموکروماتوز – شرایطی که آهن در بافت‌ها جمع می‌شود.
• آمیلوئیدوز – دریک یا چند اندام در بدن، پروتئین‌های غیرطبیعی رسوب می‌کند.

علائم

موارد زیر علائم احتمالی نارسایی قلبی است:

• گرفتگی ریه‌ها – مایعات در ریه‌ها ایجاد می‌شوند و حتی در هنگام استراحت و به خصوص هنگام خوابیدن باعث تنگی نفس می‌شوند. همچنین می‌تواند باعث سرفه خشک کوتاه می‌شود.
• احتباس مایعات – از آن‌جا که خون کم‌تری به کلیه‌ها می‌رسد، احتباس آب ایجاد می‌شود که می تواند باعث تورم مچ پا، پاها و شکم شود. همچنین می‌تواند باعث افزایش وزن و افزایش ادرار شود.
• خستگی و سرگیجه – از آن‌جا که خون کم‌تری به اعضای بدن می‌رسد، می‌تواند باعث احساس ضعف شود. از آن‌جا که خون کم‌تری به مغز می‌رسد، می‌تواند باعث سرگیجه و سردرگمی شود.
• ضربان قلب نامنظم و سریع – برای جبران کمبودخون پمپ شده با هر انقباض قلب، ممکن است قلب سریع‌تر ضربان داشته باشد.

نارسایی قلبی علائمی شبیه سایر بیماری‌ها دارند و اگر کسی این علائم را داشته باشد، به این معنی نیست که حتما  آن‌ها نارسایی قلبی دارند. با این حال، هرکسی که بیش از یکی از علائم را داشته باشد، باید به پزشک خود بگوید و از وی بخواهد که  قلبش را ارزیابی کند. افرادی که به نارسایی قلبی مبتلا شده‌اند باید علائم خود را با دقت کنترل کنند و فوراً هرگونه تغییر ناگهانی را به پزشک خود گزارش دهند.

انواع

انواع مختلف نارسایی قلبی وجود دارد:

نارسایی قلبی سمت چپ

نارسایی قلبی سمت چپ شایع‌ترین شکل نارسایی احتقانی قلب است. سمت چپ قلب وظیفه پمپاژ خون به بقیه بدن را بر عهده دارد. خون به داخل ریه‌ها باز می‌گردد از آن‌جایی که از قلب دور نمی‌شود می‌تواند باعث تنگی‌نفس و تجمع مایعات شود.

نارسایی قلبی سمت راست

سمت راست قلب خون را در ریه‌ها پمپ می‌کند و در آن‌جا اکسیژن را جمع می‌کند. نارسایی سمت راست در بیش‌تر موارد به دلیل ایجاد مایعات در ریه‌ها به دنبال نارسایی سمت چپ ایجاد می‌شود. بعضی اوقات ممکن است به دلیل شرایط دیگر از جمله بیماری ریه بروز کند.

نارسایی دیاستولیک قلب

ماهیچه قلب سخت‌تر از حد نرمال باشد این حالت ایجاد می‌شود. از آن‌جا که قلب سفت است، به درستی از خون پر نمی‌شود. این به عنوان اختلال دیاستولیک شناخته می‌شود. از آن‌جا که قلب از خون پر نمی‌شود، نمی‌تواند به همان اندازه لازم خون را در بدن جریان دهد. این حالت می‌تواند در هر دو طرف قلب رخ دهد.

نارسایی سیستولیک قلب

اختلال عملکرد سیستولیک توصیف حالتی می‌باشد که قلب پس از پر شدن از خون بدرستی نمی‌تواند آن را پمپاژ کند. اغلب در صورت ضعف یا بزرگ شدن قلب رخ می‌دهد. این می‌تواند در هر دو طرف قلب رخ دهد.

تشخیص

در صورت بروز علائم بیش‌تر افراد در ابتدا به پزشک خود مراجعه می کنند. پزشک در مورد علائم با بیمار صحبت خواهد کرد. اگر پزشک به نارسایی قلبی شک کند، آزمایش‌های بعدی را توصیه می‌کند، این موارد ممکن است شامل:

• آزمایش خون و ادرار – چک کردن شمارش سلول‌های خون و عملکرد کبد، تیروئید و کلیه را بررسی می‌کند. پزشک همچنین ممکن است بخواهد خون را برای نشانگرهای شیمیایی خاص نارسایی قلبی بررسی کند.
• X- Ray قفسه سینه – اشعه ایکس نشان می‌دهد که قلب بزرگ شده است یا خیر. همچنین نشان می‌دهد که آیا مایعات در ریه‌ها وجود دارد یا خیر
• نوار قلب (نوار قلب) – این دستگاه فعالیت الکتریکی و ریتم قلب بیمار را ثبت می‌کند. این تست همچنین ممکن است آسیب قلبی را در اثر حمله قلبی نشان دهد. حملات قلبی اغلب علت زمینه‌ای نارسایی قلبی است.
• اکوکاردیوگرام – یک اسکن سونوگرافی است که عملکرد پمپاژ قلب بیمار را بررسی می‌کند. پزشک درصد خون پمپ شده از بطن چپ بیمار (محفظه پمپاژ اصلی) را با هر ضربان قلب اندازه‌گیری می‌کند – این اندازه‌گیری را Ejection fraction می‌نامند.

پزشک همچنین ممکن است آزمایش‌های اضافی زیر را انجام دهد:

• تست استرس – هدف در این‌جا ایجاد استرس قلب و مطالعه آن است. ممکن است بیمار مجبور شود از یک دستگاه تردمیل یا ورزش استفاده کند یا از دارویی استفاده کند که قلب را تحت فشار قرار دهد.
• اسکن MRI قلبی (تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی) یا سی‌تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) – آن‌ها می‌توانند اجکشن فراکشن ( اجکشن فراکشن Ejection fraction عبارت است از اندازه‌گیری درصد خونی که با هر انقباض، ازقلب بیرون می‌آید.) همچنین شریان‌ها و دریچه های قلب را بررسی کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند تشخیص دهند که بیمار حمله قلبی شده است یا خیر.
• آزمایش خون پپتید ناتریورتیک از نوع B (BNP) – اگر قلب بیش از حد پر شود و در تلاش برای عملکرد صحیح باشد، BNP در خون آزاد می‌شود.
• آنژیوگرام (کاتتریزاسیون عروق کرونر) – یک کاتتر (لوله نازک و انعطاف‌پذیر) در رگ خونی وارد می‌شود تا این‌که از طریق آئورت وارد شریان‌های کرونر بیمار شود. کاتتر معمولاً از کشاله ران یا بازو وارد بدن می‌شود. یک رنگ از طریق کاتتر به شریان‌ها تزریق می‌شود. این رنگ در اشعه ایکس مشخص است و به پزشکان کمک می‌کند تا بیماری عروق کرونر (شریان‌های قلب که باریک شده‌اند) را تشخیص دهند – یکی دیگر از دلایل نارسایی قلبی.

پیشگیری و مدیریت

بسیاری از تغییرات در شیوه زندگی وجود دارد که شانس ابتلا به نارسایی قلبی را کاهش می‌دهد یا حداقل پیشرفت آن را کند می‌کند. که شامل:

• ترک سیگار.
• به طرز معقولی بخورید، این شامل مقدار زیادی میوه و سبزیجات، چربی‌های با کیفیت خوب، کربوهیدرات‌های تصفیه نشده، غلات کامل و مقدار مناسب کالری روزانه است.
• مرتباً ورزش کنید و از نظر جسمی فعال بمانید (با پزشک خود مشورت کنید).
• فشارخون را پایین نگه دارید.
• وزن سالم بدن را حفظ کنید.
• الکل را ترک کنید یا حداقل در محدوده توصیه شده ملی الکل مصرف کنید.
• هر شب حداقل ۷ ساعت خواب خوب داشته باشید.
• فشار روانی ممکن است در طولانی مدت برای قلب بد باشد. سعی کنید راه‌هایی برای کاهش قرار گرفتن در معرض استرس روانی پیدا کنید.
• افرادی که قبلاً نارسایی قلبی دارند باید واکسیناسیون به روز داشته باشند و واکسن آنفولانزای سالانه داشته باشند.

درمان

اختلال عملکرد پمپاژ قلب ناشی از نارسایی قلبی قابل درمان نیست. با این وجود، درمان‌های فعلی با نگه داشتن شرایط کنترل شده و کمک به تسکین بسیاری از علائم، می‌توانند کیفیت زندگی بیمار را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند.

همچنین تمرکز بر روی درمان هر شرایطی که ممکن است باعث نارسایی قلبی شود، به نوبه خود بار قلب را کاهش می‌دهد. پزشک یا متخصص قلب در مورد گزینه‌های درمانی با بیمار صحبت کرده و بسته به شرایط فردی، بهترین گزینه‌ها را پیشنهاد می‌کند.

برخی از درمان‌های متداول نارسایی قلبی شامل موارد زیر است:

داروها

• مهار کننده‌های ACE (مهار کننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین) – این داروها به شل شدن شریان‌ها، پایین آمدن فشارخون کمک می‌کنند، پمپاژ خون در بدن را برای قلب راحت‌تر می‌کنند – آن‌ها بار کاری قلب را پایین می‌آورند. مهارکننده‌های ACE به‌طور کلی عملکرد قلب را تقویت می‌کنند و به‌طور مداوم باعث افزایش کیفیت زندگی بیمار مبتلا به نارسایی قلبی می‌شوند. این داروها برای برخی از بیماران نامناسب است. آن‌ها می‌توانند در بعضی از افراد سرفه تحریک کننده ایجاد می‌کنند.
• دیورتیک‌ها – این‌ها به بیماران با مچ پا متورم کمک می‌کند. آن‌ها همچنین تنفس ناشی از نارسایی قلبی را تسکین می‌دهند. دیورتیک‌ها آب و نمک را از کلیه‌های موجود در ادرار خارج می‌کنند. سه نوع ادرارآور وجود دارد: دیورتیک‌های حلقه‌ای، دیورتیک‌های تیازید و دیورتیک‌های پتاسیم.
• ضدانعقادها – این داروها از لخته شدن خون جلوگیری می‌کنند. آن‌ها به رقیق شدن خون کمک می‌کنند و از بروز سکته مغزی جلوگیری می‌کنند. متداول‌ترین ضدانعقاد‌آور وارفارین است. با این وجود، باید توسط پزشک به دقت کنترل شود تا اطمینان حاصل شود که اثر رقت خون بیش از حد نیست و فقط در صورت داشتن دلیل دیگری برای رقیق شدن خون، از آن استفاده می‌شود. مطالعات زیادی در این مورد صورت گرفته است. بیش‌تر نکات بر علیه استفاده از داروی ضدانعقاد در بیماران بدون تشخیصآ لرزش(آفیبریلاسیون) با یا بدون نشانه دیگر است.
• دیگوکسین – دارویی برای بیماران با ریتم قلب سریع نامنظم است. دیگوکسین ضربان قلب را کند می‌کند.
• بتا بلاکرها – همه بیماران نارسایی قلبی از مسدود کننده‌های بتا استفاده می‌کنند.
• داروی ضدپلاکتی – از ایجاد لخته پلاکت‌های خون جلوگیری می‌کند. آسپرین یک داروی ضدپلاکت است که می‌تواند برای افرادی که خطر بسیار بالای حمله قلبی یا سکته مغزی دارند و خطر خونریزی کم دارد، مناسب باشد. دستورالعمل‌های فعلی ،دیگر استفاده گسترده از آسپرین را برای جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی توصیه نمی‌کند.

عمل جراحی

در افراد با نارسایی قلبی که به درمان دارویی پاسخ نمی‌دهند، برخی گزینه‌های جراحی وجود دارد: پیوند بای پس عروق کرونر – این شایع‌ترین جراحی برای نارسایی احتقانی قلب است که در اثر بیماری عروق کرونر ایجاد شده است.

• جراحی دریچه قلب – برای ترمیم دریچه معیوب که منجر به افزایش کار قلب می‌شود.
• دستگاه کمکی بطن چپ قابل کاشت (LVAD) – برای بیمارانی که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده‌اند و در بیمارستان بستری هستند، این می‌تواند به پمپاژ خون کمک کند و اغلب برای افرادی که منتظر پیوند هستند استفاده می‌شود.
• پیوند قلب – اگر هیچ روش درمانی و جراحی دیگری به شما کمک نکند، پیوند گزینه نهایی است. پیوند فقط در صورتی در نظر گرفته می‌شود که بیمار سالم باشد و مشکلی بغیر از بیماری قلبی نداشته باشد.

منبع: medicalnewstoday.com

---

*مطالب مرتبط:

_آیا می‌توانید سیگار بکشید و خون اهدا کنید؟
_آترواسکلروز (Atherosclerosis )
_دارونامه؛ آشنایی با داروی آتنولول
_تاثیر استرس بر قلب انسان چیست؟
_همه چیز در مورد سی‌تی‌ اسکن قلب
_علائم سکته قلبی در جوانان چیست؟
_چرا با افزایش سن رگ‌های بدن سخت می‌شوند؟
_چرت زدن‌های روزانه باعث کاهش حملات قلبی و سکته مغزی می‌شود
_رابطۀ سندروم قلب شکسته با سرطان
_رژیم برای مبتلایان به بیماری‌های قلبی
_دارونامه؛ آشنایی با داروی ریواروکسابان (داروی ضدانعقاد)