Regular Post
نوشته شده توسط شیرین کریمی

سرطان پستان از دیدگاه مدرسهٔ عالی پزشکی دانشگاه هاروارد

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی

 

سرطان پستان رشد غیرقابل کنترلِ سلول‌های غیرطبیعی در یکی از بخش‌های مختلف پستان است، این بخش‌ها، مجراهایی که شیر را به سمت نوک پستان حمل می‌کنند، کیسه‌های کوچکی که شیر تولید می‌کنند (لوبول‌ها) و بافت‌های غیر غده‌ای را شامل می‌شوند. گاهی سرطان پستان در بافتی که آغازگاهِ آن است باقی می‌ماند. مقداری از آن نیز می‌تواند به درون دیگر بافت‌های مجاور یا غدد لنفاوی حرکت کند.

سرطان پستان بین افراد تبعیض قائل نمی‌شود. سرطان پستان بر مادران، دختران، زنان کارگر، افراد مشهور و حتی برخی از مردان نیز اثر می‌گذارد. برای زنان خطر ابتلا به سرطان سینه در طول حیات ۱ در ۸ است (از هر ۸ زن یک نفر) و برای مردان ۱ در ۱۰۰۰ است.

در برخی از زنان احتمالِ ابتلا به سرطان پستان بیشتر از دیگران است؛ از جمله زنان مسن‌تر؛ افرادی که مادر، خواهر یا دختر مبتلا به سرطان پستان دارند؛ کسانی که سابقۀ سرطان پستان یا حالت خوش‌خیم سرطان پستان دارند؛ زنانی که پستان سنگین و متراکم دارند؛ افرادی که روی پستان یا سینه رادیوتراپی داشته‌اند؛ و زنانی که زیاد الکل می‌نوشند. اگر یک فرد چند عامل از این عوامل خطر ابتلا را داشته باشد به این معنا نیست که او حتما به سرطان پستان مبتلا خواهد شد، همچنین داشتن تعداد کمی از عوامل خطرزا فرد را به طور ۱۰۰ درصد در مقابل ابتلا به سرطان پستان محافظت نخواهد کرد.

درمان‌های سرطان پستان شامل برداشتنِ پستانِ مبتلا به سرطان (ماستکتومی)، برداشتن تومور و مقدار کمی از بافت‌های اطرافش (لامپکتومی)، پرتو درمانی، شیمی درمانی و هورمون درمانی.

خوردن مواد غذایی بسیار-فراوری‌شده‌ ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد

مواد غذایی فراوری‌شدۀ در بسته‌بندی‌های آماده، به طور نوعی مقدار چربی، نمک و قند بالایی دارند. اگر این برای کنار گذاشتن شیرینی‌ها و مخالف کردن با غذاهای یخ‌زده شما را مجاب نمی‌کند، مطالعۀ مشاهده‌ای که به صورت آنلاین، توسط BMJ در تاریخ ۱۴ فوریه ۲۰۱۸، منتشر شده است را ببینید. این مطالعه پرسشنامه‌هایی مربوط به رژیم غذایی را تحلیل می‌کند که توسط ۱۰۵۰۰۰ نفر زن و مرد میانسال در فرانسه برای مدت پنج سال پاسخ داده شده‌اند. غذاها با توجه به میزان فراوری‌شدن گروه‌بندی شده‌اند – یعنی میزان تغییر مواد تشکیل‌دهندۀ غذاها که منجر به بهترشدن طعم، رنگ و عمر مفید آنها می‌شود. برای نمونه، سوپ‌های خشک‌شده، محصولات پخته‌شده، غلات شیرین، گوشت‌های فراوری‌شده، بیسکویت‌ها و سس‌ها جزو غذاهای بسیار-فراوری‌شده در نظر گرفته شده‌اند. غذاهای کمتر فراوری‌شده شامل سبزیجاتِ کنسروشده، پنیر و نان تازۀ غیربسته‌بندی‌شده می‌شوند. هر ۱۰ درصد افزایش در مصرف غذاهای بسیار-فراوری‌شده، ۱۲ درصد احتمال ابتلا به سرطان به طور کلی و ۱۱ درصد احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد. هیچ ارتباط معناداری میان سرطان پروستات یا سرطان کلورکتال مشاهده نشده است. این مطالعه ثابت نمی‌کند که غذاهای بسیار-فراوری‌شده علت ابتلا به سرطان هستند، اما محققان می‌گویند اثرات جمع‌شوندۀ مواد افزودنی به غذاها هنوز تا حد زیادی ناشناخته است.

درمان‌های سرطان پستان ممکن است به قلب آسیب بزند

درمان‌های بهتر برای سرطان پستان به افزایش شمار نجات‌یافتگان از سرطان پستان کمک کرده است، اکنون حدود سه میلیون نفر در ایالات متحده از سرطان پستان جان سالم به در برده‌اند. با این وجود، بر اساس اظهاراتی که انجمن قلب آمریکا در تاریخ ۲۰ فوریۀ ۲۰۱۸ داشت، این زنان ممکن است با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی ناشی از اثرات سمی روی قلب (کاردیوتوکسیک) از طریق شیمی‌درمانی و رادیوتراپی روبه‌رو باشند.

پزشکان مدت‌هاست می‌دانند که داروهای سرطانی خاصی می‌توانند توانایی پمپاژ قلب را کاهش دهند، به خصوص دوکسوروبیسین (Doxorubicin) با نام تجاری آدریامایسین (Adriamycin) و تراستوزومب (trastuzumab) یا هرسپتین (Herceptin) از داروهای تجویزی رایج برای درمان سرطان پستان هستند. همچنین بسیاری از زنان نیز از پرتو درمانی استفاده می‌کنند که می‌تواند منجر به شکاف یا سفت‌شدن بافت‌های قلب بشوند، احتمالاً باعث ناهنجاری‌های دریچه‌ قلب، بیماری عروق کرونری یا دیگر مشکلات قلبی بشوند. اما متخصصانی که در طول دوره و پس از دورۀ درمان سرطان، بر حفظ سلامت قلب تمرکز دارند – به عنوان سرطان‌شناسان قلبی (cardio-oncologists) شناخته می‌شوند – می‌توانند راهکارهایی را هم برای پیشگیری و هم درمان آسیب‌های قلبیِ ناشی از درمان سرطان ارائه دهند.

مطالعات رابطۀ  ضعیفی میان جلوگیری از بارداری و سرطان پستان نشان داده‌اند

روی‌هم‌رفته خطر بسیار کم است و زنان سالمندی که در سال‌های بسیار دور از وسایل ضدبارداری هورمونی استفاده کرده‌اند احتمال بیشتری برای ابتلا به سرطان پستان ندارند.

بر اساس یک مطالعۀ منتشر شده در تاریخ ۷ دسامبر ۲۰۱۷، در ژورنال پزشکی نیوانگلند، کنترل بارداری هورمونی – خواه به شکل مصرف قرص‌های ضدبارداری، تزریقات، حلقه، دستگاه درون‌رحمی (IUD)، و خواه به شکل ایمپلنت – ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

اگر شما مانند بسیاری از زنان در حال حاضر از یکی از این روش‌های ضدبارداری استفاده می‌کنید یا اگر در گذشته از یکی از این روش‌ها به مدت چندسال استفاده می‌کردید، آیا باید نگران باشید؟

خنک‌کنندۀ پوست سر در طول شیمی‌ درمانیِ سرطان پستان، ریزش مو را کاهش می‌دهد

برای بسیاری از زنان مبتلا به سرطان پستان، بیشترین دلیل ناراحتی از عوارض جانبی شیمی درمانی ریزش موی سر است. اگر چه خنک‌کردن پوست سر با کیسه‌های یخ آزمایش شده است اما این تکنیک موفقیت اندکی به همراه داشته است. با این حال، بر اساس دو گزارش منتشر شده در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا در تاریخ ۱۴ فوریۀ ۲۰۱۷، یک رویکرد جدیدتر – به سر گذاشتن کلاه متصل به سیستم خنک‌کننده که به تدریج دمای پوست سر را کاهش می‌دهد – روش موفق‌تری بوده است.

در یک تحقیق، ۶۷ زن از ۱۰۶ زن که در مرحلۀ اول یا مرحلۀ دوم سرطان پستان بوده‌اند و در طول درمان‌شان از دیگنی‌کپ (کلاه خنک‌کننده تایید شده توسط FDA)، همراه با تاکسان (تاکسول و دیگر داروها) استفاده کرده‌اند کمتر از نیمی از موهای‌شان را از دست‌ داده‌اند. در مقایسه با ۱۶ زنی که تحت همین درمان بوده‌اند اما از کلاه خنک‌کننده استفاده نکرده‌اند و تمام موهای‌شان را از دست داده‌اند.

دیگر مطالعات روش‌های متفاوتی همچون سیستم خنک‌کنندۀ پوست سر پاکسمن (Paxman) که تاکنون توسط FDA تأیید نشده‌ است، را سنجیده‌اند؛ در این مطالعه ۴۸ زن، در طول دورۀ درمان از کلاه خنک کننده همراه با داروی تاکسان آنتراسایکلین (دوکسوربایسین و دیگر داروها) استفاده کرده‌اند و ۴۷ زن از این روش در طول درمان‌شان استفاده نکرده‌اند. نیمی از زنانی که از کلاه خنک‌کننده استفاده کردند کمتر از نیمی از موهای‌شان را از دست دادند و تمام زنانی که از کلاه استفاده نکردند تمام موهای‌شان را از دست دادند.

هر دو نوع درمان خنک‌کنندۀ پوست سر ۳۰ دقیقه پیش از تزریق شیمی درمانی آغاز می‌شوند و تا آخرین تزریق ادامه دارد و پس اتمام شیمی درمانی نیز بین ۹۰ تا ۱۲۰ دقیقه از خنک کنندۀ پوست سر استفاده می‌شود. این خنک‌کننده‌ها قیمت بالایی دارند – بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار برای یک دورۀ کامل درمان – و باید دید که آیا این درمان تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرد یا خیر.

منبع: Harvard Health Publishing 

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

گاسترینوما(Gastrinoma)؛ نشانه‌ها و راه‌های درمان

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

گاسترینوما (Gastrinoma) یک تومور در پانکراس یا اثنی‌عشر است که در اثر ترشحات زیاد اسید HCI که منجر به زخم در اثنی‌عشر ( دوازدهه، معده ) و روده کوچک می‌باشد.
غالبا آن را منبع گاسترین در سندروم زولینگر است.
سندروم زولینگر در سایر موارد در زیر مخاط دئودنوم یا به‌ندرت در آنتروم یا تخمدان دیده مى‌شود. ضایعات تولید‌کنندهٔ گاسترین در پانکراس، در ۶۰% موارد کارسینوم سلول جزیره‌اى غیر B، ۲۵% آدنوم منفرد و ۱۰% هیپرپلازى یا میکروآدنوم هستند؛ سایر موارد (۵%) ناشى از گاسترینوماهاى زیرمخاطى منفرد در قسمت اول یا دوم دئودنوم هستند. حدود یک‌سوم بیماران، مبتلا به سندرم نئوپلاسم‌هاى اندوکرین متعدد نوع MEN I هستند که مشخصهٔ آن سابقهٔ فامیلى بیمارى غدد داخلى و وجود تومور در سایر غدد به‌خصوص پاراتیروئید و هیپوفیز است. بیماران مبتلا به MEN I اغلب گاسترینوماهاى خوش‌خیم متعدد دارند. بیماران فاقد سندرم MEN I اغلب گاسترینوماهاى منفرد با خصوصیت بدخیم دارند. این تومورها اغلب کوچک (۳-۲ میلى‌متر) هستند و پیدا کردن آنها مشکل است.


تشخیص سرطانى‌بودن تومور تنها با نشان دادن متاستاز یا تهاجم به عروق خونى مشخص مى‌شود، زیرا الگوى بافت‌شناسى تومورهاى خوش‌خیم و بدخیم مشابه است. در اکثر بیماران مبتلا به گاسترینوماى بدخیم، بیمارى ناشى از افزایش سطح سرمى گاسترین تهدید جدى‌ترى است تا بیمارى ناشى از رشد و انتشار سلول‌هاى سرطانی.

_ اصول تشخیصى

– بیمارى اولسر پپتیک (اغلب شدید) در ۹۵% موارد.

– افزایش ترشح اسید معده.

– سطوح افزایش یافتهٔ گاسترین سرم.

– تومور سلول جزیره‌اى غیر B پانکراس یا دئودنوم.

_ موارد لزوم تعیین سطح گاسترین سرم در حالت ناشتا

• زخم‌های متعدد
• زخم‌هایی که در محل‌های نامناسب باشند و همراه با ازوفاژیت و یا عود مکرر باشند.
• زخم‌هایی که قرار است تحت درمان جراحی قرار گیرند.
• عود زخم پس از جراحی
• سابقه‌ی خانوادگی گسترده برای بیماری زخم پپتیک
• هیپرکلریدی در حالت پایه
• اسهال یا استئاتوره غیرقابل توجیه
• هیپرکلمی
• پاراتیروئید
• چین‌های مخاطی برجسته در معده یا دوازدهه
• سابقه‌ی خانوادگی تومور پانکراس، هیپوفیز یا پاراتیروئید

** تعیین محل تومور

• آندوسکوپی اولتراسوند می‌تواند تصاویر دقیق پانکراس را تهیه کند.
• اکترئو اسکن: که در آن به وسیله‌ی اندازه‌گیری میزان برداشت یک آنالوگ پایدار سوماتوستاتین یعنی ایندیوم پنتریوتاید تعیین کرد چون که انواع مختلفی از تومورهای درون ریز درسطح خود گیرنده برای سوماتوستاتین دارند.

• CT یا MRI شکم برای بررسی متاستاز
• آنژیوگرافی انتخابی
• نمونه‌برداری از ورید باب
• SASI: تزریق سکرتین در سرخرگ انتخابی است.

_ یافته‌هاى بالینى

_ نشانه‌ها و علائم

شکایات اغلب ناشى از افزایش ترشح اسید و بیمارى اولسرپپتیک همراه است. علت اسهال شدید که در بعضى بیماران دیده مى‌شود، ورود مقادیر زیاد اسید به داخل دئودنوم و درنتیجه تخریب لیپاز پانکراس و ایجاد استئاتوره، آسیب مخاط روده کوچک و پرشدن بیش از حد رودهٔ کوچک از ترشحات معده و پانکراس است.

علائم اولسر اغلب به دوز‌هاى بالاى آنتى‌اسید یا دوزهاى استاندارد عوامل بلوک‌کنندهٔ H2 مقاوم است. عوارض خونریزی، پرفوراسیون و انسداد به‌طور شایع دیده مى‌شوند. در صورت انجام اعمال جراحى که براى زخم‌هاى معمولى به‌کار مى‌رود، زخم‌هاى مارژینال ایجاد مى‌شود.

_ یافته‌هاى آزمایشگاهى

افزایش سطح سرمى گاسترین در حضور افزایش ترشح اسید تقریباً پاتوگنومونیک گاسترینوما است. عوامل مسدودکنندهٔ رسپتور H2، امپرازول یا آنتى‌اسیدها مى‌توانند غلظت سرمى گاسترین را افزایش دهند و چندین روز قبل از اندازه‌گیرى گاسترین باید از مصرف آنها خوددارى کرد. بهتر است میزان ترشح اسید معده اندازه‌گیرى شود تا کاهش ترشح اسید به‌عنوان علت افزایش گاسترین سرم کنار گذاشته شود.

میزان طبیعى گاسترین کمتر از ۲۰۰pg/mL است. افراد مبتلا به گاسترینوما اغلب سطوح سرمى بالاى ۵۰۰pg/mL و گاهى اوقات ۱۰۰۰۰pg/mL یا بیشتر دارند. سطوح بسیار بالاى گاسترین (۵۰۰۰pg/mL<) یا وجود زنجیرهٔ آلفاى hCG در سرم اغلب بیانگر سرطان بدخیم است. بیمارانى که داراى سطوح بینابینى گاسترین (۵۰۰-۲۰۰ pg/mL) و ترشح اسید به میزان افراد مبتلا به زخم دئودنوم هستند باید تحت آزمون تحریکى سکرتین قرار بگیرند. در صورت تجویز داخل وریدى سکرتین (۲units/kg به‌صورت بولوس)، افزایش سطح گاسترین به ۱۵۰pg/mL یا بیشتر در عرض ۱۵ دقیقه، تشخیصى است.

افزایش ترشح پایهٔ اسید معده (>۱۵ میلى‌ اکى‌والان H+ در ساعت) در اغلب بیماران مبتلا به زولینگر – الیسون با معده سالم دیده مى‌شود. در بیمارانى که قبلاً تحت عمل گاسترکتومى قرار گرفته‌اند، برون‌ده اسیدى پایه ۵meq/h یا بیشتر، قویاً مطرح‌کنندهٔ سندرم زولینگر – الیسون است. از آنجائى‌که در این بیماران، سلول جدارى به‌علت افزایش گاسترین، تحت حداکثر تحریک قرار دارد، به‌دنبال تجویز پنتاگاسترین افزایش کمى در ترشح اسید رخ مى‌دهد و نسبت برون‌ده اسیدى پایه به حداکثر (BAO/MAO)، مشخصاً بیش از ۶/۰ است.

افزایش سطح گاسترین سرم و ترشح اسید معده در حالات دیگرى چون انسداد خروجى معده، آنتر باقى‌مانده پس از گاستروژژونوستومى بیلروت II و افزایش فعالیت (هیپرپلازی) سلول‌هاى گاسترین آنتروم دیده مى‌شود. افتراق این حالات از گاسترینوما با انجام تست سکرتین امکان‌پذیر است. به‌علت شیوع بالاى همراهى هیپرپاراتیروئیدیسم با گاسترینوما، در تمام بیماران باید غلظت سرمى کلسیم اندازه‌گیرى شود.

_ بررسى‌هاى تصویربردارى

رادیوگرافى‌هاى سریال دستگاه گوارش فوقانى اغلب وجود زخم در بولب دئودنوم را نشان مى‌دهد، اگرچه ممکن است در دیستال دئودنوم و پروگزیمال ژژونوم نیز زخم وجود داشته باشد. وجود زخم در این نواحى دیستال و نا به‌جا تقریباً تشخیصى براى گاسترینوما است. معده داراى چین‌هاى مخاطى برجسته rugal است و علیرغم گرسنگى در طول شب ترشحات در داخل لومن معده ادامه پیدا مى‌کند. دئودنوم ممکن است متسع و داراى پریستالتیس‌ هایپراکتیو باشد. مخاط رودهٔ باریک ممکن است ادم داشته باشد. باریم در داخل روده Flocculated است و زمان ترانزیت افزایش مى‌یابد. CTاسکن یا MRI اغلب تومور پانکراس را نشان مى‌دهد.

_ درمان

_ درمان داروئى

درمان اولیه شامل عوامل بلوک‌کنندهٔ H2 است. دوز دارو باید در حدى تنظیم شود تا برون H+ معده قبل از شروع دوز بعدى کمتر از ۵ میلى اکى‌والان در ساعت حفظ شود. اگرچه در اوایل، پاسخ به عوامل مسدود‌کننده H2 اغلب عالى است، با گذشت زمان مجبور به افزایش دوز جهت کنترل بیمارى در همان سطح هستیم و به‌تدریج حتى در دوزهاى بالا کنترل رضایت‌بخش حاصل نمى‌شود. استفاده از یک مهارکنندهٔ پمپ پروتون مانند امپرازول دیر یا زود تقریباً در همه بیماران لازم مى‌شود.

_ درمان جراحى

اگرچه درمان ایده‌آل گاسترینوما، رزکسیون جراحى است، تنها در ۳۰% بیماران داراى ضایعات منفرد یا متعدد قابل خارج کردن، رزکسیون امکان‌پذیر است. در صورت وجود متاستازهاى اندک موضعى در غدد لنفاوى اطراف پانکراس یا کبد، درمان جراحى قابل انجام است.

هر بیمار مبتلا به سندرم زولینگر – الیسون تک‌گیر را باید براى عمل جراحى رزکسیون تومور آماده نمود. اگر تومور در پانکراس پیدا شود، در صورت امکان به‌طور کامل خارج مى‌شود. انجام اولتراسونوگرافى در حین عمل براى بررسى پانکراس کمک‌کننده است. اکثر ضایعات در سر پانکراس یا در دئودنوم قرار دارد. اگر تخلیه کامل تومور (enucleation) قابل انجام نباشد، پانکراتکتومى دیستال ضرورى است. اغلب باید از انجام عمل جراحى ویپل خوددارى کرد. با انجام یک دئودنوتومى (duodenotomy) باید سطح مخاطى دئودنوم را در هر بیمارى به‌دقت لمس نمود زیرا ممکن است ضایعات به‌قدرى کوچک باشند که از خارج لمس نشوند.

منبع: هفته‌نامه سلامت

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

بازیابی سلول‌های انسولین‌ساز با داروی جدید

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , دارونامه, اخبار پزشکی

 

پژوهشگران دانشگاه “کاردیف” ولز موفق به ساخت داروی جدیدی شده‌اند که سلول‌های سازنده انسولین را در بدن بیماران مبتلا به دیابت نوع یک بازسازی می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس‌الرت، نظارت روزانه و مداوم بر سطح انسولین؛ هورمونی که میزان قند خون را تنظیم می‌کند، برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان که با دیابت نوع یک زندگی می‌کنند، کار مهمی است، چرا که سلامتی آنها بدان وابسته است.

البته، برای کمک به این نظارت روزمره، چندین دستگاه و حتی یک واکسن توسعه یافته است.

اما یک داروی جدید توسط محققان دانشگاه کاردیف توسعه یافته است که می‌تواند این روند را متحول کند و در حال حاضر در حال آزمایش است.

این دارو برای بازیابی آن دسته از سلول‌های رشد انسولین طراحی شده است که در طول زمان در بیماران دیابتی از بین رفته است و با تحریک این سلول‌ها، آنها را به رشد دوباره وا می‌دارد.

این دارو به طور خاص، بر سلول‌های بتا که در لوزالمعده(پانکراس) خانه دارند، تمرکز می‌کند.

این پروژه توسط “T1DUK” که یک کنسرسیوم انگلیسی است که در سال ۲۰۱۵ به طور انحصاری برای ابداع و آزمایش راه حل‌هایی جهت درمان و پیشگیری از دیابت نوع ۱ ایجاد شد، برگزار شد.

از میان ۱۸ مرکز تحقیقاتی تحت پوشش این سازمان، دانشگاه کاردیف به عنوان نقطه شروع انتخاب شد، زیرا ولز بیشترین تعداد بیماران مبتلا به دیابت نوع یک را در کل انگلستان دارد.

در حال حاضر این دارو تنها روی دو بیمار مورد بررسی قرار گرفته است، با این حال، نتایج امیدوارکننده بوده است.

یکی از این بیماران می‌گوید: من واقعا سپاسگزارم که فرصتی برای شرکت در این مطالعه به من داده شد. امیدوارم مشارکت من در این مطالعه، به مدیریت دیابت نوع یک برای نسل‌های آینده کمک کند.

فارغ از چند عارضه جانبی که البته تا به امروز شناسایی و دیده نشده‌اند، رویکرد بازیابی این سلول‌های ارزشمند، دامنه گزینه‌های درمان دیابت نوع یک را گسترش می‌دهد.

دکتر محمد الحاج علی، پژوهشگر مطالعه کاردیف توضیح داد که چگونه این دارو وعده می‌دهد رویکرد متخصصان پزشکی را در جهت مدیریت و درمان دیابت متحول کند. وی گفت: با وجود همه کارهایی که در مراقبت از دیابت انجام شده، پیشرفتی در پیشگیری واقعا رخ نداده است.

وی افزود: به نظر می‌رسد که سلول‌های بتای تولید کننده انسولین بیشتری برای افراد مبتلا به این نوع دیابت لازم است و تخمین زده می‌شود که سلول‌های انسولین‌ساز ۹۰ درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک به کمتر از ۵ درصد می‌رسد.

کاریس توماس، یکی دیگر از محققان این مطالعه در مورد چگونگی انجام کارهای تحقیقات بالینی صحبت کرد و گفت توسعه این دارو گام مهمی در ترغیب صنعت داروسازی به توجه بیشتر به گزینه‌های درمان دارویی دیابت نوع یک است.

وی افزود: ضروری است که ما همکاری نزدیکی با صنعت داروسازی داشته باشیم تا بتوانیم این دارو را تولید کنیم و بتوانیم زندگی مردم را متفاوت کنیم.

منبع: سایت ایسنا

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

چکاپ‌های زنانه و مردانه

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. بهداشت بانوان , بهداشت مردان

 

توصیه می‌شود که افراد تا سن ۴۰ سالگی هر پنج سال و بعد از آن هر یک تا سه سال یک بار چکاپ انجام دهند.
این چکاپ‌ها برای خانم‌ها و آقایان متفاوت است؛ هر چند که آزمون‌های مشترکی هم وجود دارد. با ما همراه باشید تا از جزئیات همه این چکاپ ها با خبر شوید.

_ فقط آقایان بخوانند

– چکاپ‌های مردانه

به‌طور کلی آقایان کمتر از خانم‌ها به سلامت‌شان اهمیت می‌دهند و معمولاً زمانی به پزشک مراجعه می‌کنند که تحمل درد برای‌شان غیرممکن است.
متاسفانه گاهی این سهل‌انگاری برای‌شان گران تمام می‌شود چرا که تاخیر در مراجعه به پزشک، ممکن است بیماری را به مراحل پیشرفته و خطرناک برساند. بنابراین انجام چکاپ‌های سلامت به پیشگیری و تشخیص زود هنگام و درمان مناسب بیماری احتمالی منجر خواهد شد.

براساس آمار سرطان معده در مردان ایرانی مانند دیگر نقاط دنیا رتبه اول را به خود اختصاص داده و پس از آن سرطان‌های پروستات، مثانه، سرطان‌های روده بزرگ و راست روده، سرطان خون، ریه، مری و سرطان‌های دستگاه اعصاب مرکزی به ترتیب سرطان‌های شایع مردان در کشور محسوب می‌شوند که البته با چکاپ‌های به موقع می‌توان درمان امیدوارکننده‌ای را دنبال کرد.

– آزمون سرطان معده

سرطان معده در افرادی که وضعیت اقتصادی مناسبی ندارند و مقدار مصرف پروتئین در برنامه غذایی‌شان کم است، شایع‌تر است اما ابتلا به این بیماری می‌تواند ناشی از تغذیه غیر اصولی و حتی ژنتیکی باشد.

متاسفانه به دلیل اینکه تومور در معده فضای رشد دارد و فرد متوجه آن نمی‌شود، این نوع سرطان بسیار دیر تشخیص داده می‌شود؛ یعنی زمانی که متاسفانه کار از کار گذشته است. به همین خاطر میزان زنده ماندن بیش از ۵ سال از زمان تشخیص سرطان حدود ۱۵ درصد است.

بنابراین همه آقایان با بروز کوچک‌ترین علائمی مثل کاهش اشتها، کاهش وزن، درد معده، سوءهاضمه، احساس پری معده حتی پس از خوردن مقادیر کم غذا، تهوع و استفراغ و مدفوع سیاه باید به پزشک مراجعه کنند تا به کمک آندوسکوپی و ام‌آر‌آی از وضعیت سلامت سیستم گوارش‌شان با خبر شوند.

– آزمون سرطان پروستات

سرطان پروستات یکی از سرطان‌های شایع میان تمام مردان دنیاست که مانند خیلی از سرطان‌های دیگر علت شناخته شده‌ای برای آن وجود ندارد اما اختلال در عوامل هورمونی مردانی و آنتی‌ژن‌ها، رژیم غذایی نامناسب، عوامل محیطی مانند زندگی در شهرهای بزرگ صنعتی، عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی می‌تواند احتمال ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد.

بنابراین آقایان باید از سنین ۴۵ تا ۵۰ سالگی سالی یک بار چکاپ شوند. در این آزمایش با معاینه انگشتی می‌توان بزرگی غیرسرطانی پروستات را تشخیص داد و در صورت مشکوک بودن و بروز علائمی مثل درد مداوم قسمت پایین کمر، سوزش و تکرر ادرار، جاری شدن ضعیف و بی‌اختیار ادرار، ناتوانی در ادرار کردن، جریان منقطع و ضعیف ادرار، وجود خون در ادرار، خروج مایع منی همراه با درد و آزمون PSA یا همان آنتی ژن اختصاصی پروستات سرطان پروستات ردیابی خواهد شد.

_ توجه کنید:

افرادی که پدر یا عموی آن‌ها به سرطان پروستات مبتلا بوده‌اند، چهار برابر بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند و بعد از ۴۰ سالگی باید سالی یک بار برای چکاپ به ارولوژیست مراجعه کنند.

– آزمون سرطان مثانه

سرطان مثانه یکی از علت‌های شایع مرگ‌و‌میر در دنیا محسوب می‌شود که شیوع آن در آقایان بیشتر از خانم‌هاست.
به‌طور کلی هر مردی که سیگاری است یا قبلاً سیگار می‌کشیده (سیگاری‌ها ۲ تا ۴ برابر بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار دارند) و یا سابقه قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مورد استفاده در صنایع رنگ، چرم و لاستیک را دارد، باید پس از ۵۰ سالگی، به‌طور دوره‌ای، آزمون ادرار بدهد تا وجود یا عدم وجود خون در ادرار (یکی از مهم‌ترین علائم سرطان مثانه) او مشخص شود.

همچنین یکی از کلیدهای تشخیصی در این نوع سرطان، تغییر رنگ ادرار (قهوه‌ای مایل به قرمز) است. به همین دلیل مردان بالای ۴۰ سال هر روز باید رنگ ادرار خود را کنترل و در صورت تغییر رنگ ماندگار ادرار به ارولوژیست مراجعه کنند. در شرایط عادی این سرطان علامت دیگری ندارد، مگر این‌که تومور تا نزدیکی کلیه‌ها پیشروی کند و موجب درد در پهلوها شود.

– آزمون سرطان روده بزرگ و راست روده

متخصصان می‌گویند سرطان روده بزرگ در بیشتر موارد از پولیپ‌های روده بزرگ منشا می‌گیرد و اگر پولیپ‌ها به زودی شناسایی و برداشته شوند، از ایجاد سرطان روده بزرگ جلوگیری می‌شود. برای تشخیص زودرس پولیپ‌ها و سرطان روده بزرگ، ممکن است آزمایش مخفی خون لازم باشد. این یک آزمایش شیمیایی است که مقادیر اندک خون در مدفوع را شناسایی می‌کند.

همچنین سیگموئیدوسکوپی قابل انعطاف و کولونوسکوپی نیز ممکن است برای تشخیص این بیماری انجام شود. بنابراین همه آقایان باید در ۵۰ سالگی آزمایش خون مخفی به‌طور سالانه و سیگموئیدوسکوپی هر ۵ سال یک بار انجام دهند. یک روش دیگر هم انجام کولونوسکوپی در ۵۰ سالگی و سپس انجام آن هر ۱۰ سال یک بار است.

– آزمون سرطان ریه

مصرف سیگار چهارمین دلیل مرگ در میان مردان و عامل ۸۰ تا ۹۰ درصد موارد سرطان ریه است و افزایش میزان خلطه سینه، خس خس کردن سینه، سرفه‌های طولانی مدت، مشاهده خون در خلط سینه، خستگی مفرط و از دست دادن اشتها می‌تواند نشانه بروز سرطان ریه باشد.
پس اگر سیگاری هستید باید در مصرف آن تجدیدنظر کرده، با بروز این علائم به پزشک مراجعه کنید.

اگر هم قصد ترک سیگار را ندارید بعد از ۴۰ سالگی و سالی یک بار به وسیله یک متخصص ریه معاینه شوید زیرا روش‌های تشخیص این بیماری باید مرحله به مرحله انجام شود ولی متاسفانه در مرحله‌ای که سلول‌ها دچار تکثیر هستند، نمی‌توان آن را تشخیص داد اما بررسی خلط از نظر سلول‌های سرطانی، عکس سینه، سی تی اسکن و در صورت نیاز برونکوسکوپی از مهم‌ترین روش‌های تشخیص سرطان ریه است.

_ فقط خانم‌ها بخوانند
الفبای چکاپ‌های زنانه
خانم‌ها در سنین مختلف مستعد ابتلا به برخی از بیماری‌ها هستند. این در حالی است که با انجام برخی آزمون‌ها و چکاپ‌های دوره‌ای می‌توان از بروز این مشکلات پیشگیری کرد و یا با تشخیص زود هنگام آنها نسبت به درمان به موقع اقدام کرد. در ادامه با مهم‌ترین چکاپ‌های زنانه آشنا خواهید شد.

– ماموگرافی
گرچه گاهی آقایان نیز به سرطان سینه مبتلا می‌شوند اما تعداد آقایان مبتلا به این بیماری تقریباً یک صدم خانم‌هاست.
در بعضی از خانم‌ها عوامل مستعد کننده‌ای وجود دارد که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد و از بین آن‌ها می‌توان به وجود سابقه سرطان سینه در بستگان مخصوصاً بستگان درجه اول فرد (مادر، خواهر، دختر)، کم تحرکی و چاقی پس از سن یائسگی، مصرف چربی به مقدار زیاد، افزایش سن، سابقه سرطان سینه و عود مجدد بیماری، یائسگی دیررس (بعد از ۵۵ سالگی)، بچه‌دار نشدن یا حتی تولد اولین فرزند بعد از سن ۳۰ سالگی اشاره کرد.

خانم‌ها نباید منتظر این علائم باشند بلکه از سن ۲۵ سالگی باید سالی یک بار توسط پزشک معاینه شوند و از ۳۵ سالگی به بعد، با توصیه پزشک در پنج سال اول یک ماموگرافی و سپس هر دو سال یک بار ماموگرافی داشته باشند.
به‌طور معمول بین ۴۰ تا ۵۰ سالگی باید هر دو سال یک بار و از سن ۵۰ تا ۷۰ سالگی باید به صورت سالانه ماموگرافی سینه انجام شود اما خانم‌هایی که عوامل مستعد کننده مانند سابقه فامیلی و سرطان سینه در سنین پایین در آنها وجود داشته باشد باید ماموگرافی را تحت نظر پزشک از سنین پایین تری شروع کنند.

همچنین مراجعه به پزشک ربطی به این‌که خانم متاهل یا مجرد است ندارد و گاهی توده‌ها در خانم‌های مجرد هم دیده می‌شود.

– پاپ اسمیر
پاپ اسمیر (PAP SMEAR) آزمایش نمونه‌های سلولی برداشته شده از قسمت گردن رحم در خانم‌هاست. این آزمون بهترین روش برای شناسایی عوارض پیش سرطانی و مخفی تومورهای کوچکی است که به سرطان گردن رحم منتهی می‌شوند.

این در حالی است که اگر سرطان گردن رحم زود شناسایی شود، می‌توان آن را درمان کرد. به‌طور کلی همه خانم‌هایی که ازدواج کرده‌اند باید سالی یک بار برای آزمون پاپ اسمیر به متخصص زنان مراجعه کنند اما انجام این آزمون برای دختران مجرد ضرورتی ندارد.
خانم هایی که سه سال مداوم نتیجه آزمایش‌شان منفی باشد می‌توانند با نظر پزشک‌شان آن را هر سه سال یک بار انجام دهند اما افرادی که به زگیل و عفونت مبتلا شده‌اند بیش از بقیه مستعد ابتلا به سرطان دهانه رحم هستند و باید با فاصله زمانی کمتری آزمون پاپ اسمیر انجام بدهند.

در این بین بهترین زمان انجام این آزمون بعد از اتمام قاعدگی یعنی حدود روز ۱۲ یا ۱۳ سیکل قاعدگی است که ضخامت مخاط دهانه رحم بیشتر و سلول‌های بیشتری در پاپ اسمیر قابل برداشت است.
بنابراین قبل از انجام آزمون با پزشک خود مشورت کنید تا از شرایط آن مطلع شوید؛ به عنوان مثال باید بدانید تا ۴۸ ساعت قبل از آزمایش پاپ اسمیر نمی‌توانید رابطه زناشویی داشته باشید.

– آزمون سنجش تراکم استخوان
به گفته متخصصان، ذخیره شدن کلسیم در استخوان قبل از تولد آغاز می‌شود و تا سن ۳۰ سالگی ادامه دارد؛ به‌طوری که توده استخوان هر فرد معمولاً در ۳۰ تا ۳۵ سالگی به بیشترین میزان خود می‌رسد و پس از این سن کاهش توده استخوانی به صورت یک روند طبیعی آغاز می‌شود و معمولاً ۳۰ درصد خانم‌هایی که به سن ۷۵ سالگی می‌رسند دچار شکستگی ناشی از پوکی‌استخوان می‌شوند.

به کمک آزمون سنجش تراکم استخوان یا دانسیتومتری استخوان می‌توان سفتی و سختی و درجه محکم بودن استخوان‌های بدن را تعیین کرده و برای انجام آن راه‌های متفاوتی وجود دارد ولی رایج‌ترین روش آن استفاده از روش DEXA است که از اشعه ایکس برای سنجش تراکم استخوان استفاده می‌کند و برای همه خانم‌ها از سن ۶۰ سال و برای آقایان از سن ۷۰ سالگی جهت تشخیص زود هنگام و درمان به موقع پوکی‌استخوان و جلوگیری از پیشرفت آن توصیه می‌شود.

برای افرادی که سابقه شکستگی و یا سابقه خانوادگی پوکی‌استخوان دارند، این آزمون باید از سن ۴۰ تا ۴۵ سالگی انجام شود؛ به عنوان مثال ۷۰ درصد پوکی‌استخوان‌ها ژنتیکی است و فردی که یک نفر از بستگان درجه اول‌ش دچار شکستگی شده یا پوکی‌استخوان دارد، باید هر سال آزمون سنجش استخوان انجام دهد.

_ آقایان و خانم‌ها بخوانند

– این چکاپ‌ها را جدی بگیرید

علاوه بر چکاپ‌های زنانه و مردانه، آزمایش‌هایی هم وجود دارد که هم خانم‌ها و هم آقایان باید به آنها توجه کنند و با انجام آنها به صورت دوره‌ای از وضعیت سلامت‌شان با خبر شوند. این چکاپ‌ها عبارتند از:

– آزمون فشار خون بالا

فشارخون براساس میزان خونی که قلب شما پمپ می‌کند و مقاومتی که شریان‌های شما در برابر آن نشان می‌دهند، اندازه‌گیری می‌شود.
در این بین هر چه قلب شما بخواهد خون بیشتری پمپ کند و شریان‌های شما هم تنگ‌تر باشند، قلب برای پمپ کردن همان میزان خون باید کار بیشتری انجام دهد و هر چه بالا بودن فشارخون دیرتر تشخیص داده شود، خطر حمله قلبی، سکته مغزی، نارسایی قلبی و آسیب‌های کلیوی هم افزایش می‌یابد. به‌طور کلی فشارخون یک فرد بالغ و سالم در صورتی به عنوان «فشارخون بالا» تخمین زده می‌شود که فشارخون ماکزیمم بالای ۱۴۰ و فشارخون مینیمم بالای ۹۰ میلی‌متر جیوه باشد.

اگر فشار ماکزیمم بین ۱۳۰ تا ۱۴۰ و یا فشارخون مینیمم بین ۸۵ تا ۹۰ میلی‌متر جیوه باشد، فشارخون، «مرزی» تلقی می‌شود.
بنابراین خانم‌ها و آقایان سالم بعد از ۴۰ سالگی باید هر دو سال یک بار و آن‌هایی که فشارخون حد مرزی دارند باید هر ۳ تا ۶ ماه یک بار فشارخون‌شان را اندازه بگیرند.

– آزمون چربی خون

بالا بودن کلسترول بد (LDL) و تری‌گلیسیرید (TG) و پایین بودن کلسترول خوب (HDL) خطر ایجاد تصلب شرایین و بروز سکته را افزایش می‌دهد. به همین دلیل افراد بالای ۳۰ سال، اگر کلسترول LDL آنها کمتر از ۱۳۰ باشد، هر ۵ سال یک بار و اگر کلسترول LDL شان بین ۱۳۰ تا ۱۶۰ (در حد مرزی) باشد، باید هر یک تا سه سال یک بار آزمایش چربی خون انجام دهند اما در صورتی که فرد، مبتلا به مشکلات قلبی عروقی باشد و از الگوی غذایی ناسالم و پرچربی پیروی کند، این آزمایش هر شش ماه یک بار باید تکرار شود.

– آزمون سرطان پوست

برای تشخیص سرطان‌های پوستی، معاینه کامل پوست بدن لازم است. جامعه سرطان آمریکا توصیه می‌کند بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی هر ۳ سال یک بار و پس از ۴۰ سالگی هر سال باید معاینه پوست انجام شود تا با بررسی وضعیت سلامت پوست و در صورت بروز مشکل، بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود و بلافاصله فرد تحت درمان قرار بگیرد.

– آزمون قند خون ناشتا

براساس آمار ۸ تا ۱۹ درصد جمعیت ۲۵ تا ۶۵ ساله کشور دیابتی هستند و این در حالی است که با آزمایش قندخون ناشتا می‌توان در مراحل اولیه، دیابت نوع ۲ را تشخیص داد و با کنترل بیماری از عوارض چشمی، کلیوی، قلبی عروقی و… پیشگیری کرد. آزمایش تشخیص زودرس دیابت نوع دو شامل اندازه‌گیری قندخون پس از هشت ساعت ناشتایی است. میزان طبیعی این آزمایش، کمتر از ۱۱۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر است و میزان قندخون طبیعی دو ساعت پس از صرف غذا نیز کمتر از ۱۴۰ است.

اگر عدد به دست آمده بیشتر از این مقادیر باشد، فرد در آستانه ابتلا به بیماری دیابت قرار دارد و باید تحت نظر یک متخصص غدد قرار بگیرد.
از طرفی همه افراد سالم بالای ۴۵ سال بدون سابقه خانوادگی دیابت لازم است که هر شش ماه یک بار قندخون‌شان را اندازه‌گیری کنند و آن‌هایی که در معرض خطر بیشتر ابتلا به دیابت هستند، مثلاً افراد دارای اضافه وزن یا افرادی با سابقه ژنتیکی بعد از ۲۵ سالگی باید هر سه ماه یک بار به آزمایشگاه مراجعه کنند و با یک آزمایش خون ساده چکاپ شوند.

– آزمون بیماری‌های چشمی

معاینه چشم یکی از چکاپ‌هایی است که هم خانم‌ها و هم آقایان باید به آن توجه کنند. هنگام معاینه چشم، چشم پزشک بینایی و حرکات چشم شما را بررسی می‌کند و هدف از این معاینه تعیین قدرت بینایی و در صورت نیاز تجویز عینک است.
در عین حال مشخص می‌شود که آیا شما در معرض خطر بیماری‌هایی مثل گلوکوم، آب مروارید و دژنراسیون ماکولا قرار دارید یا خیر.
به همین دلیل تا ۵۰ سالگی هر سه سال یک بار و بعد از ۵۰ سالگی به صورت سالانه باید برای معاینه چشم به چشم پزشک مراجعه کنید.

– معاینه‌های دوره‌ای ضروری

بعد از سن ۴۵ تا ۵۰ سالگی انجام این چکاپ‌ها برای خانم‌ها و آقایان ضروری است:
ـ چکاپ کلی برای بررسی سلامت بدن به کمک آزمایش خون یا همان CBC به منظور تشخیص برخی از بیماری‌ها مثل کم‌خونی، انواع سرطان و… به صورت سالانه
ـ آزمایش مدفوع به منظور تشخیص زود هنگام سرطان‌های گوارشی مثل معده به صورت سالانه
ـ آزمون ورزش و بررسی سلامت قلب و عروق هر ۲ سال یک بار و بعد از ۶۰ سالگی به صورت سالانه
ـ مراجعه به دندان‌پزشک و بررسی سلامت دندان‌ها و لثه به صورت سالانه و یا هر ۲ سال یک بار

منبع: دکتر سلام

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

نمونه آزمایش‌های انجام گرفته در پرفشاری خون

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

در ابتدا باید بدانید که این امکان وجود دارد که فرد بدون داشتن هیچ علائمی سال‌های سال مبتلا به فشار خون بالا (هیپرتانسیون) باشد. فشار خون بالایِ کنترل نشده، خطر ابتلا به بیماری‌های جدی مانند سکته و حمله قلبی را افزایش می‌دهد. فشار خون با میزان خونی که توسط قلب پمپ می‌شود و مقدار مقاومت ایجاد شده در برابر جریان خون توسط شریان‌ها تعریف می‌شود. هرچه میزان خون بیشتری توسط قلب پمپ شود و هرچه شریان‌ها باریک‌تر و تنگ‌تر باشند فشار خون بالاتر خواهد بود.

معمولاً فشار خون بالا بعد از سال‌های طولانی زندگی ایجاد می شود و در نهایت تقریباً همه به آن مبتلا خواهند شد. خوشبختانه فشار خون بالا را می‌توان به آسانی تشخیص داد و بعد از این که فرد متوجه شد دچار فشارخون بالا است می‌تواند با پزشک خود در جهت کنترل آن همکاری کند.

گرچه همه افراد برای زنده ماندن نیاز به فشار خون دارند به اصطلاح به فشار خون بالا، فشار خون گفته می‌شود.

طبقه‌بندی

افراد مسن

درمان پرفشاری متوسط یا شدید خون نرخ مرگ و میر و اثرات جانبی قلبی-عروقی را در افراد ۶۰ ساله و مسن تر کاهش می‌دهد. در افراد بالای ۸۰ سال به نظر نمی‌رسد درمان به میزان قابل توجهی نرخ کلی مرگ ومیر را کاهش دهد، اما خطر بیماری قلبی را کم می‌کند. هدف توصیه شده در فشار خون رسیدن به کمتر از ۱۴۰/۹۰ میلی‌متر جیوه است و داروهای ادرارآور تیازیدی داروی برگزیده در آمریکاست. در راهکارهای بازبینی شده بریتانیا، بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم درمان برگزیده برای رسیدن به فشار خون بالینی کمتر از ۱۵۰/۹۰ میلی‌متر جیوه، یا کمتر از ۱۴۵/۸۵ میلی‌متر جیوه در پایش منظم یا خانگی فشار خون است.

افراد بالغ
از ۱۸ سال به بالا، پرفشاری خون با اندازه‌گیری فشار خون سیستولی یا دیاستولی که به‌طور مزمن بالاتر از مقدار طبیعی مجاز (یعنی فشار سیستولی ۱۳۹ میلی‌متر جیوه و فشار دیاستولی ۸۹ میلی‌متر جیوه) باشد تعیین می‌شود: رجوع کنید به جدول — طبقه‌بندی (JNC7)). اگر سنجش‌ها به صورت اندازه‌گیری ۲۴ ساعتهٔ فشار خون متحرک یا اندازه‌گیری خانگی باشند، از مرزهای پایین‌تر (فشار سیستولی ۱۳۵ میلی‌متر جیوه یا فشار دیاستولی ۸۵ میلی‌متر جیوه) استفاده می‌شود.

دستورالعمل‌های بین‌المللی اخیر در مورد پرفشاری خون نیز طبقه‌بندی‌هایی زیرِ دامنهٔ پرفشاری خون ایجاد کرده‌اند تا زنجیرهٔ خطر را با فشار خون‌های بالاتر از دامنه طبیعی نشان دهند. گزارش JNC۷ در سال ۲۰۰۳ از اصطلاح پیش پرفشاری خون برای فشار خون‌های در دامنهٔ فشار سیستولی ۱۲۰ تا ۱۳۹ میلی‌متر جیوه و/یا فشار دیاستولی ۸۰ تا ۸۹ میلی‌متر جیوه استفاده می‌کند، در حالیکه دستورالعمل ESH-ESC در سال ۲۰۰۷ و دستورالعمل BHS IV در سال ۲۰۰۴ طبقات مطلوب، طبیعی و طبیعیِ بالا را در تقسیم‌بندی جزئیِ فشار خون‌های زیر فشار سیستولی ۱۴۰ میلی‌متر جیوه و فشار دیاستولی ۹۰ میلی‌متر جیوه بکار می‌گیرند. پرفشاری خون براساس گزارش JNC۷ به این صورت طبقه‌بندی جزئی می‌شود: پرفشاری خون مرحله ۱، پرفشاری خون مرحله ۲ و پرفشاری خون سیستولی ایزوله. پرفشاری خون سیستولی ایزوله به فشار خون سیستولی بالایی گفته می‌شود که فشار خون دیاستولی در آن طبیعی بوده و در افراد مسن شایع است. دستورالعمل ESH-ESC در سال ۲۰۰۷ و دستورالعمل BHS IV در سال ۲۰۰۴، فشار خون مرحله سومی (مرحله ۳) را برای افرادِ دارای فشار خون سیستولی بالای ۱۷۹ میلی‌متر جیوه یا فشار خون دیاستولی بیش از ۱۰۹ میلی‌متر جیوه تعریف می‌کند. اگر درمان دارویی، فشار خون را تا سطوح طبیعی کاهش ندهد، پرفشاری خون در طبقه «مقاوم» جای می‌گیرد.

کودکان و نوجوانان

پرفشاری خون در کودکان و نوجوانان کاملاً شایع بوده (۲ تا ۹ درصد بسته به سن، جنسیت و قومیت) و با خطرات طولانی مدتِ بیماری مرتبط است. در این مورد توصیه می‌شود که فشار خون کودکان بالای ۳ سال به‌طور منظم در هر معاینه پزشکی یا چکاپ اندازه‌گیری شود. پیش از تشخیص پرفشاری خون در یک کودک، فشار خون بالای او در معاینات مکرر نشان داده می‌شود. در دوران کودکی، فشار خون با افزایش سن بالا می‌رود و پرفشاری خون در کودکان به صورت فشار خون سیستولی یا دیاستولیِ متوسط و در سه یا بیش از سه مورد برابر یا بیش از ۹۵ درصد بالای میزان متناسب با جنسیت، سن و قدِ کودک است. پیش پرفشاری خون در کودکان به عنوان فشار خون سیستولی یا دیاستولی متوسط تعریف می‌شود که برابر با بیش از ۹۰ درصد، اما کمتر از ۹۵ درصد بالای میزان متناسب با شرایط کودک است. در مورد نوجوانان، پیشنهاد می‌شود که برای تشخیص و طبقه‌بندی پرفشاری خون یا پیش پرفشاری خون از معیارهای مربوط به افراد بالغ استفاده شود.

نوزادان و اطفال
پرفشاری خون در نوزادان نادر بوده و در حدود ۰٫۲ تا ۳ درصد از نوزادان را شامل می‌شود. فشار خون نوزادان سالم بطور منظم اندازه‌گیری نمی‌شود. پرفشاری خون در نوزادانِ پر خطر، شایع تر است. عوامل گوناگونی نظیر سن بارداری، سنِ پس از لقاح و وزن تولد باید در هنگام تشخیص فشار خون طبیعی در یک نوزاد در نظر گرفته شوند.

اختلال رشد بچه، تشنج، تحریک پذیری، فقدان انرژی و مشکلات تنفسی نیز با پرفشاری خون در نوزادان و اطفال در ارتباط است. در اطفال بزرگتر و کودکان، پرفشاری خون می‌تواند باعث سردرد، تحریک‌پذیری بی‌دلیل، خستگی، اختلال رشد بچه، تاری دید، خونریزی بینی و فلج عصب صورت شود.

علائم و نشانه‌ها

پرفشاری خون به ندرت علائمی از خود نشان می‌دهد و تشخیص آن معمولاً از طریق آزمایش، یا در حین درمان یک بیماری دیگر صورت می‌گیرد. برخی افراد مبتلا به فشار خون بالا، دارای علائمی نظیر سردرد (به ویژه در پشت سر و در هنگام صبح) و همچنین احساس سبکی سر، تهوع، وزوز گوش (بصورت همهمه یا سوت کشیدن)، تاری دید یا غش کردن می‌باشند.

در آزمایش بالینی در صورت تشخیص رتینوپاتی ناشی از پرفشاری خون در معاینهٔ تهِ چشم از طریق افتالموسکوپی (مشاهدهٔ پشت چشم)، وجود پرفشاری خون مشکوک خواهد بود. اصولاً، شدتِ تغییرات رتینوپاتی ناشی از پرفشاری خون به درجات ۱ تا ۴ تقسیم می‌شود، اما تشخیص انواع خفیف ترِ آن می‌تواند مشکل باشد. نتایج افتالموسکوپی می‌تواند بیانگر مدت ابتلای فرد به پرفشاری خون نیز باشد.

پرفشاری خون اولیه
پرفشاری اولیه (اساسی) شایع‌ترین نوع پرفشاری خون است که ۹۰ تا ۹۵ درصد از کل موارد پرفشاری خون را شامل می‌شود. تقریباً در تمام جوامع معاصر، فشار خون با افزایش سن بالا می‌رود و خطر ابتلا به پرفشاری خون در سنین بالاتر قابل توجه است. پرفشاری خون ناشی از یک فعل و انفعال پیچیده بین ژن‌ها و عوامل محیطی است. ژن‌های معمولی بیشماری با اثرات ناچیز بر فشار خون و همچنین برخی ژن‌های نادر با اثرات شدید بر فشار خون شناسایی شده‌اند، اما اساس ژنتیکیِ پرفشاری خون هنوز به قدر کافی درک نشده‌است. عوامل محیطی متعددی بر فشار خون تأثیر می‌گذارند. عواملی که در روش زندگی منجر به کاهش فشار خون می‌شوند عبارتند از کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی، افزایش مصرف میوه و فراورده‌های کم چرب (روش‌های تغذیه‌ای جهت توقف پرفشاری خون (رژیم Dash)). ورزش، کاهش وزن و کاهش مصرف الکل نیز می‌تواند به کاهش فشار خون کمک کند. نقش احتمالی عوامل دیگر نظیر استرس، مصرف کافئین و کمبود ویتامین دی چندان روشن نیست. اینطور تصور می‌شود که مقاومت انسولینی که در افراد چاق شایع بوده و جزئی از سندرم ایکس (یا سندرم متابولیک) می‌باشد نیز در ایجاد پرفشاری خون نقش دارد. مطالعات اخیر نیز شرایطی در اولین سال‌های زندگی (نظیر وزن کم در زمان تولد، سیگار کشیدن مادر در دوران بارداری و عدم تغذیه با شیر مادر) را به عنوان عوامل خطر در پرفشاری خون اولیه در افراد بالغ ذکر کرده‌اند. با این حال، مکانیسم‌هایی که این شرایط را به پرفشاری خون در افراد بالغ ربط می‌دهند هنوز ناشناخته‌اند.

پرفشاری خون ثانویه
برخی دیگر از نشانه‌ها و علائم می‌توانند نشانگر پرفشاری خون ثانویه باشند که همان پرفشاری خونِ ناشی از دلیل مشخصی نظیر بیماری‌های کلیوی یا بیماری‌های غده درون‌ریز می‌باشد. به عنوان مثال، چاقی سینه و شکم، عدم تحمل گلوکز، صورت ماه (یک نشانهٔ بیماری که صورت فرد گرد و پف کرده می‌شود)، «قوز بوفالو» و ترک‌های کبود نشانگر وجود سندرم کوشینگ می‌باشند. بیماری تیروئید و آکرومگالی نیز می‌توانند با علائم و نشانه‌های مشخص باعث بروز پرفشاری خون شوند. سر و صدای شکمی می‌تواند نشانهٔ تنگی شریان کلیه (تنگی شریان‌های تغذیه‌کنندهٔ کلیه‌ها) باشد. کاهش فشار خون در پاها یا کندی یا توقف ضربان شریان‌های ران می‌تواند نشانهٔ تنگی شریان آئورت (تنگی شریان آئورت اندکی پس از جدا شدن از قلب) باشد. در پرفشاری خونی که به‌طور عمده با سردرد، لرزش، رنگ پریدگی و تعرق زیاد تغییر می‌کند، باید به وجود فئوکروموسیتوما مشکوک بود.

بحران‌های پرفشاری خون

افزایش شدید فشار خون (برابر یا بیش از فشار سیستولی ۱۸۰ یا فشار دیاستولی ۱۱۰ که گاهی پرفشاری بدخیم یا پرفشاری شدید خون نامیده می‌شود) به «بحران پرفشاری خون» اطلاق می‌شود. فشار خونِ بالای این سطوح بیانگر خطر بالای عوارض ناشی از آن است. افرادی که فشار خون آن‌ها در این محدوده قرار دارد ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند، اما بیش از افراد عادی دچار سردرد (در ۲۲٪ از موارد) و سرگیجه می‌شوند. علائم دیگر بحران پرفشاری خون می‌تواند شامل زوال بینایی، تنگی نفس در اثر نارسایی قلب یا یک حالت بی‌قراری عمومی در اثر نارسایی کلیوی باشد. اکثر افراد مبتلا به بحران پرفشاری خون به عنوان بیماران مبتلا به فشار خون بالا شناخته می‌شوند که عوامل دیگری می‌تواند منجر به افزایش ناگهانی فشار خون در آنان شود.

«فوریتِ پرفشاری خون» که در گذشته به آن «پرفشاری بدخیم خون» گفته می‌شد، زمانی رخ می‌دهد که در اثر افزایش شدید فشار خون آسیب مستقیمی متوجهٔ یک یا چند عضو حیاتی بدن شود. این آسیب می‌تواند شامل انسفالوپاتیِ ناشی از پرفشاری خون باشد که در اثر التهاب و نارسایی مغز ایجاد شده و مشخصه‌های آن سردرد و کاهش سطح هوشیاری (گیجی یا خواب آلودگی) است. ادم پاپی (تورم دیسک اپتیک یا اختلالات متوسط تا شدید در عروق شبکیهٔ چشم) و خون ریزی و ترشحات التهابی ته چشم از دیگر نشانه‌های آسیب مستقیم به اعضای حیاتی بدن می‌باشند. درد قفسه‌سینه می‌تواند نشانهٔ صدمه به ماهیچهٔ قلب (با احتمال بروز سکته قلبی) یا در برخی مواقع نشانهٔ پارگی آئورت، پارگی دیواره داخلی آئورت باشد. تنگی نفس، سرفه و رگه‌های خونی در خلط از نشانه‌های مشخصِ ادم ریه هستند. این بیماری عبارت است از التهاب بافت ریه در اثر نارسائی بطن چپ که ناتوانی بطن چپ قلب در پمپاژ کافیِ خون از ریه‌ها به داخل سیستم شریانی می‌باشد. همچنین، احتمال بروز اختلال ناگهانی در عملکرد کلیه (نارسایی حاد کلیه) و آنمی همولیتیک میکروآنژیوپاتیک (از بین رفتن سلول‌های خونی) نیز وجود دارد. در چنین شرایطی، کاهش سریعِ فشار خون به منظور جلوگیری از پیش رویِ آسیب به اعضای حیاتی بدن انجام می‌گیرد. در مقابل، هیچ شواهدی مبنی بر نیاز به کاهش سریعِ فشار خون در فوریت‌های پرفشاری خون که در آن‌ها هیچ نشانه‌ای از آسیب مستقیم به اعضای حیاتی بدن دیده نمی‌شود وجود ندارد. البته کاهش بیش از حدِ فشار خون نیز عاری از خطر نیست. توصیه می‌شود که در فوریت‌های پرفشاری خون با استفاده از داروهای خوراکی در طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت فشار خون به‌طور تدریجی پایین آورده شود.

بارداری
پرفشاری خون تقریباً در ۸ تا ۱۰ درصد از بارداری‌ها رخ می‌دهد. اکثر زنان مبتلا به پرفشاری خونِ ناشی از بارداری از قبل مبتلا به پرفشاری خون اولیه می‌باشند. فشار خون بالا در دوران بارداری می‌تواند اولین نشانهٔ پری-اکلامپسیا باشد که مشکلی جدی در نیمهٔ دوم بارداری و چند هفته پس از وضع حمل است. یکی از علائم تشخیصی پری-اکلامپسیا، افزایش فشار خون و وجود پروتئین در ادرار است. پری-اکلامپسیا در حدود ۵ درصد از بارداری‌ها رخ می‌دهد و علتِ ۱۶ درصد از کل مرگ و میرهای ناشی از بارداری در سراسر جهان می‌باشد. پری-اکلامپسیا خطر مرگ نوزاد را نیز دو برابر می‌کند. معمولاً هیچ علائمی در پری-اکلامپسیا وجود ندارد و تشخیص آن از طریق آزمایش‌های معمولی انجام می‌گیرد. شایع‌ترین علائمی که در پری-اکلامپسیا بروز می‌کنند عبارتند از سردرد، تاری دید (اغلب به صورت مشاهدهٔ “جرقه”)، استفراغ، درد و اِدم (التهاب) در بالای معده. پری-اکلامپسیا گاهی اوقات تا وضعیت تهدیدکنندهٔ زندگی هم پیش می‌رود که به آن اکلامپسیا می‌گویند. اکلامپسیا یک نوع فوریت پرفشاری خون است و عوارض جدی متعددی دارد. این عوارض شامل از دست دادن بینایی، التهاب مغز، حملات تشنجی یا تشنج، نارسایی کلیه، ادم ریه و انعقاد فراگیر درون رگی (یک نوع اختلال انعقاد خون) می‌باشند.

عوارض

پرفشاری خون مهمترین عامل خطرِ قابل پیشگیری در مرگ زودرس در سراسر جهان است. پرفشاری خون باعث افزایش خطرِ بیماری‌ایسکمیک قلب، سکته مغزی، بیماری شریان‌های پیرامونی و دیگر بیماری‌های قلبی عروقی شامل نارسایی قلب، آنوریسم آئورت، تصلب شرایین فراگیر و آمبولی ریه می‌شود. پرفشاری خون همچنین عامل خطر در اختلال شناختی، زوال عقل و بیماری مزمن کلیوی می‌باشد. عوارض دیگر عبارتند از:

رتینوپاتی ناشی از پرفشاری خون
نفروپاتی ناشی از پرفشاری خون

تشخیص

پرفشاری خون زمانی تشخیص داده می‌شود که بیمار فشار خون بالای مزمن داشته باشد. اصولاً این تشخیص نیازمند سه بار اندازه‌گیری فشار خون در بازه‌های یک‌ماهه می‌باشد. ارزیابی اولیه بیماران مبتلا به پرفشاری خون شامل بررسی شرح‌حال کامل بیمار و آزمایش بالینی است. با در دسترس بودنِ اندازه‌گیری‌های ۲۴ ساعتهٔ فشار خون متحرک و دستگاه‌های خانگی اندازه‌گیری فشار خون، اهمیت اجتناب از تشخیص نادرستِ پرفشاری خون در بیمارانی که تحت تأثیر سندرم لباس سفید قرار می‌گیرند منجر به تغییر اصول مقدماتی اندازه‌گیری فشار خون شده‌است. در انگلستان، بهترین روش کنونی انجام یکبار اندازه‌گیری فشار خون متحرک است. پیگیری مجدد نیز امکان‌پذیر است اما به روشی نه چندان مطلوب و از طریق اندازه‌گیری خانگی فشار خون در طول مدت هفت روز.

وقتی تشخیص پرفشاری خون قطعی شد، پزشکان سعی می‌کنند تا دلیل بروز این بیماری را بر اساس عوامل خطر و علائم دیگر (در صورت وجود) شناسایی کنند. پرفشاری خون ثانویه در کودکانی که در سنین پیش از بلوغ به سر می‌برند شایع تر است و در اکثر موارد از بیماری کلیوی ناشی می‌شود. پرفشاری خون اولیه یا اساسی در نوجوانان شایع تر بوده و عوامل خطر چندگانه‌ای دارد که شامل چاقی و سابقهٔ پرفشاری خون در خانواده می‌باشد. از تست‌های آزمایشگاهی برای شناسایی دلایل احتمالی پرفشاری خون ثانویه و تشخیص اینکه آیا پرفشاری خون باعث آسیب به قلب، چشم‌ها و کلیه‌ها شده‌است نیز استفاده می‌شود. آزمایش‌های دیگری نیز در مورد سطوح دیابت و کلسترول بالا انجام می‌گیرد، چون این بیماری‌ها در ایجاد بیماری‌های قلبی عامل خطر محسوب شده و ممکن است نیاز به درمان داشته باشند.

آزمایش کراتینین در سرم خون برای بررسی وجود بیماری‌های کلیوی که ممکن است دلیل ایجاد پرفشاری خون یا ناشی از آن باشند، انجام می‌گیرد. انجام آزمایش کراتینین سرم خون به تنهایی ممکن است تخمین میزان تصفیه گلومرولی را دست بالا بگیرد. دستورالعمل‌های اخیر، طرفدار کاربرد معادلات پیش بینی‌کننده نظیر فرمول تغییر رژیم غذایی در بیماری کلیوی (MDRD) جهت تخمین میزان تصفیه گلومرولی (eGFR) می‌باشند. eGFR همچنین یک اندازه‌گیری مبنا از کارکرد کلیه ارائه می‌کند که می‌توان از آن برای بررسی عوارض داروهای خاصِ ضدِ پرفشاری خون بر عملکرد کلیه استفاده کرد. آزمایش وجود پروتئین در نمونه‌های ادرار نیز به عنوان یک نشانه فرعیِ بیماری‌های کلیوی به کار می‌رود. تست نوار قلب (EKG/ECG) برای بررسی اینکه قلب در اثر فشار خون بالا تحت فشار نباشد انجام می‌گیرد. این تست می‌تواند ضخیم شدنِ ماهیچه قلب (هایپرتروفی بطن چپ) و اینکه آیا قلب سابقه یک اختلال خفیف نظیر حملهٔ قلبی خاموش داشته‌است را نشان دهد. رادیوگرافی قفسه سینه یا اکوکاردیوگرافی نیز می‌تواند برای بررسی علائم بزرگی قلب یا آسیب به قلب انجام گیرد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

خیلی از افراد تصور می‌نمایند که تا زمانی که دچار علائم فشار خون بالا نشده اند نیازی به مراجعه به پزشک جهت چک کردن فشارخون، ندارند. توصیه آن است که بعد از سن ۲۰ سالگی از پزشک خود بخواهید که فشار خون شما را هر دو سال یک بار اندازه‌گیری کند. در صورتی که قبلاً مبتلا به فشار خون بالا و یا سایر فاکتورهای خطر بیماری قلب و عروق بوده اید، پزشک شما دفعات بیشتری از اندازه گیری را توصیه خواهد کرد. فشار خون کودکان ۳ سال به بالا نیز معمولاً به عنوان قسمتی از بررسی‌های سالانه اندازه‌گیری می‌شود.

چنان چه پزشک خود را به‌طور منظم ملاقات نمی‌کنید ولی در عین حال نگران میزان فشار خون خود هستید، می‌توانید جهت پایش آن به مراکز بهداشتی موجود در سطح شهر مراجعه کنید و یا از دستگاه‌های موجود در مراکز مختلف شهری استفاده نمایید ولی معمولاً این دستگاه‌ها دقیق عمل نمی‌کنند و ممکن است نتایج دقیقی را به شما ندهند.

پیشگیری

تعداد افراد مبتلا به پرفشاری خون که از بیماری خود اطلاع ندارند، قابل توجه است. شاخص‌هایی که کل افراد مبتلا به پرفشاری خون را مورد توجه قرار می‌دهند مستلزم کاهش عواقب فشار خون بالا و کاهش نیاز به درمان با داروهای ضد پرفشاری خون می‌باشند. تغییر روش زندگی برای کاهش فشار خون، پیش از شروع درمان دارویی توصیه می‌شود. دستورالعمل‌های انجمن پرفشاری خون بریتانیا در سال ۲۰۰۴ تغییراتی را در روش زندگی پیشنهاد کرده‌است که مطابق با دستور العمل‌های ذکر شده در برنامه آموزش ملی ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۲ در رابطه با فشار خون بالا می‌باشد که با هدف پیشگیری اولیه پرفشاری خون ارائه شد:

اجتناب از هرگونه مصرف تنباکو (سیگارت و قلیان و غیره) و مواد مخدر.
حفظ وزن طبیعی بدن (به عنوان مثال، شاخص توده بدن: ۲۰ تا ۲۵ کیلوگرم بر متر مربع).
کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی تا زیر ۱۰۰ میلی مولار در روز (زیر ۶ گرم نمک طعام یا زیر ۲٫۴ گرم سدیم در روز).
انجام منظم ورزش‌های ایروبیک نظیر تند راه رفتن (تا ۳۰ دقیقه در روز، اکثر روزهای هفته).
محدود کردن مصرف الکل؛ حداکثر ۳ واحد در روز برای مردان و دو واحد برای زنان.
مصرف زیاد میوه و سبزیجات (به عنوان مثال، حداقل ۵ وعده در روز).
مصرف چای و شکلات را تا حد امکان محدود و به جای آن‌ها برای درمان فشار خون بالا از عرقیات گیاهی و دم کردنی‌های خانگی مثل گل گاوزبان، چای سبز و عناب استفاده کنید.
برخی از مواد مانند فلفل، سبب کاهش فشار خون بالا می‌شوند ولی در حقیقت شواهد کافی برای این امر وجود ندارد و در حد تحقیق و فرضیه است.

تغییرات مؤثر در روش زندگی می‌تواند فشار خون را به اندازه یک داروی تجویزیِ ضدِ پرفشاری خون کاهش دهد. ترکیبی از دو یا چند تغییر در روش زندگی می‌تواند حتی نتایج بهتری هم داشته باشد.

کنترل

تغییر روش زندگی

اولین نوع درمان پرفشاری خون همان تغییرات پیشگیرانهٔ روش زندگی است و شامل تغییر رژیم غذایی، ورزش و کاهش وزن است. تمام این تغییرات به‌طور قابل توجهی در کاهش فشار خون افراد مبتلا به پرفشاری خون مؤثر بوده‌اند. اگر پرفشاری خون به قدری بالا باشد که نیاز به استفاده از دارو باشد، تغییر روش زندگی نیز همچنان توصیه می‌شود. برنامه‌های متفاوتی برای کاهش استرس روانی طراحی شده‌اند نظیر تبلیغات برای بایوفیدبک، تمرین تمدد اعصاب یا مدیتیشن جهت کاهش پرفشاری خون. با این حال، مطالعات علمی در این مورد عموماً کارایی این روش‌ها را تأیید نمی‌کنند چون این مطالعات کلاً کیفیت پایینی دارند.

تغییر رژیم غذایی نظیر یک رژیم غذایی کم نمک بسیار مؤثر است. یک رژیم طولانی مدتِ کم نمک (بیش از ۴ هفته) در بین نژاد سفیدپوست چه در افراد مبتلا به پرفشاری خون و چه در افراد سالم در کاهش فشار خون مؤثر است. همچنین رژیم DASH که یک رژیم غذایی غنی از خشکبار، غلات کامل، ماهی، گوشت سفید، میوه و سبزیجات بوده و توسط مؤسسه ملی قلب، شش، و خون ایالات متحده آمریکا ترویج داده شده‌است، فشار خون را کاهش می‌دهد. مشخصهٔ اصلی این برنامه محدود کردن مصرف نمک است و با این وجود، رژیمی غنی از پتاسیم، منگنز، کلسیم، و پروتئین می‌باشد.

افرادی که از فشار خون بالا رنج می‌برند باید از خوردن غذاهایی مانند: سوسیس، کالباس، کنسرو گوشت، ماهی دودی یا کنسرو شده، سس‌ها و کنسرو لوبیا که سرشار از سدیم هستند، پرهیز کنند. در طبخ به جای کره و روغن جامد نباتی بهتر است از روغن زیتون، سویا و کانولا استفاده کرد. مواد حاوی کافئین از قبیل قهوه، نوشابه‌های کولا و شکلات سبب افزایش فشار خون می‌شوند و باید در حد اعتدال مصرف شوند.
داروها

چندین گروه از داروها، که به‌طور کلی به آن‌ها داروهای ضد فشار خون می‌گویند، امروزه برای درمان پرفشاری خون وجود دارند. در هنگام تجویز دارو، بیماری قلبی-عروقی فرد (از جمله، خطر آنفارکتوس میوکارد و سکته) و فشار خون در نظر گرفته می‌شوند.  اگر درمان دارویی آغاز شده‌است، گزارش هفتم انستیتوی ملی قلب، ریه، و خون، کمیته ملی فشار خون بالا (JNC-7) توصیه می‌کند که پزشک بر پاسخ به درمان نظارت کرده و هر گونه واکنش معکوس ناشی از درمان را بررسی کند. کاهش فشار خون به اندازه ۵ میلی‌متر جیوه، می‌تواند خطر سکته را تا ۳۴٪ و خطر بیماری قلبی ایسکمیک را تا ۲۱٪ کاهش دهد. کاهش فشار خون می‌تواند به کاهش احتمال جنون، نارسایی قلبی، و مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی-عروقی نیز منجر شود. هدف از درمان باید کاهش فشار خون به کمتر از ۱۴۰/۹۰؛ میلی‌متر جیوه برای اکثر افراد، و پایین‌تر از آن برای افراد مبتلا به دیابت یا بیماری کلیوی باشد. برخی متخصصان دارویی توصیه کردند که سطوح زیر ۱۲۰/۸۰ میلی‌متر جیوه نگه داشته شوند. اگر اهداف مربوط به فشار خون برآورده نشد، درمان بیشتری لازم است.

راهکارها در مورد انتخاب دارو و چگونگی اتخاذ بهترین تصمیم برای زیرگروه‌های مختلف در طول زمان دستخوش تغییر شده و در کشورهای مختلف متغیر است. کارشناسان در مورد بهترین دارو به توافق نرسیده‌اند. تعاونی Cochrane، سازمان بهداشت جهانی، و راهکارهای ایالات متحده دوز کم داروهای ادرار آوربا پایه تیازید را به عنوان درمان اولیه برگزیده تأیید می‌کنند. راهکارهای بریتانیا برای افراد بالای ۵۵ سال یا از نژاد آفریقایی یا کارائیبی، بر بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم (CCB) تأکید می‌کند. این راهکارها بازدارنده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیو تنسین (ACEI)ها را به عنوان درمان برگزیده اولیه برای افراد جوان‌تر توصیه می‌کند. در ژاپن با یکی از این شش دسته دارویی شروع می‌کنند که شامل این موارد هستند: CCB, ACEI/ARB، دیورتیک‌های تیازیدی، بلوک‌کننده‌های بتا و بلوک‌کننده‌های آلفا که معقول تلقی شده‌اند. در کانادا، همه این موارد دارویی به جز بلوک‌کننده‌های آلفا در اولین موقعیت ممکن توصیه شده‌اند.
ترکیب داروها

برخی افراد به بیش از یک دارو برای کنترل پرفشاری خون خود نیاز دارند. JNC7[۵] and ESH-ESC guidelines در آغاز درمان استفاده از دو دارو را زمانی که فشار خون ۲۰ میلی‌متر جیوه بالاتر از فشار سیستولیک یا ۱۰ میلی‌متر جیوه بالاتر از فشار دیاستولیک است، توصیه می‌شود. ترکیب‌های برگزیده، بازدارنده‌های سیستم رنین-آنژیو تنسین و بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم، یا بازدارنده‌های سیستم رنین-آنژیو تنسین و داروهای ادرارآور هستند. ترکیب‌های تأیید شده شامل موارد زیر هستند:

بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم و داروهای ادرار آور
بلوک‌کننده‌های بتا و داروهای ادرار آور
بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم دی هیدروپریدینی و بلوک‌کننده‌های بتا
بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم دی هیدروپریدین همراه با وراپامیل یا دیلتیازم

داروهای گیاهی

عصاره سیر:عصاره سیر به دلیل داشتن اثرات شبه پروستاگلاندینی سبب کاهش مقاومت عروق، وازودیلاسیون عروق محیطی و در نتیجه کاهش فشار خون می‌شود. به نظر می‌رسد عصاره سیر با القای هایپرپلاریزاسیون، بازشدن کانال‌های پتاسیم و بسته شدن کانال‌های کلسیم سبب گشاد شدن عروق محیطی شده و نهایتاً فشار خون را کاهش می‌دهد. عصاره این گیاه با افزایش تولید نیتریک اکسید موجب گشاد شدن عروق و کاهش فشار خون می‌گردد. گروه‌های فنولی موجود در این عصاره مانند γ-Glutamylcysteine سبب مهار وابسته به دوز آنزیم Angiotensin Converting Enzyme) ACE) و کاهش فشار خون می‌شوند. توانایی سیر در کاهش فشار خون ممکن است به دلیل داشتن ترکیبات شیمیایی آدنوزینی یا توانایی آن در مهار آنزیم آدنوزین دآمیناز (آنزیم تخریب‌کننده آدنوزین به اینوزین) و در نتیجه تقویت اثرات آدنوزین بر قلب باشد. آدنوزین از مسیرهای متعددی از قبیل بهبود جریان بافتی و اثرات ضد التهابی موجب کاهش آسیب ایسکمی بر قلب می‌شود. قطره خوراکی لیموترش: ترکیبات ترپنی موجود در اسانس لیموترش از جمله لیمونن سبب کاهش فشار خون می‌شوند. لیمونن و متابولیتهای آن خاصیت گشاد کنندگی عروق داشته و از این طریق نیز سبب کاهش فشار خون می‌شوند. تغییرات اکسیداتیو “LDL” توسط رادیکال‌های آزاد رویداد مهم اولیه در پاتوژنز آترواسکلروز است. اسانس لیموترش با داشتن ترکیباتی مانند سیترال، لیمونن و لینالول فعالیت آنتی‌اکسیدانی داشته و از این رو با جلوگیری از اکسیداسیون “LDL” از تشکیل پلاک در دیواره عروق و در نتیجه از بروز بیماری‌های قلبی عروقی و فشار خون جلوگیری می‌نماید. دم کرده برگ زیتون، فشار خون را پایین می‌آورد. ۲۰ عدد برگ زیتون را داخل ۳۰۰ گرم آب ریخته و آن را به مدت ۱۵ دقیقه بجوشانید؛ سپس کمی قند به آن اضافه کنید و روزانه یک فنجان از آن را بنوشید.

تخم کرفس در طول قرن‌ها، در سراسر جهان کاربردهای دارویی داشته‌است. تخم کرفس در کاهش شدید فشارخون نقش دارد. برای تهیه چای از تخم کرفس، مقداری آب جوش روی یک قاشق چای‌خوری از تخم تازه کوبیده شده بریزید و باید به مدت ۱۰ تا ۲۰ دقیقه خوب دم بکشد. روزی ۲ فنجان میل کنید. اگر باردار هستید، از مصرف این گیاه بپرهیزید.

جوانه گندم به دلیل داشتن پتاسیم و منیزیم زیاد باعث کاهش فشارخون بالا می‌شود.

میوه‌های سرشار از پتاسیم مانند موز، پسته و پرتقال برای مبتلایان به فشار خون بالا مفید است.

ترکیب‌های رد شده شامل موارد زیر است:

بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم غیر دی هیدروپریدینی (مانند وراپامیل و دیلتیازم) و بلوک‌کننده‌های بتا
بلوک دوگانه سیستم رنین- آنژیوتنسین (مثلاً، بازدارنده آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتنسین+ بلوک‌کننده گیرنده آنژیوتنسین)
بلوک‌کننده‌های سیستم رنین-آنژیوتنسین و بلوک‌کننده‌های بتا
بلوک‌کننده‌های بتا و داروهای ضد گیرنده‌های آدرنالین

به دلیل خطر بالای نارسایی حاد کلیه، درصورت امکان، از ترکیب یک بازدارنده ACE یا ضد گیرنده II آنژیوتنسین، یک داروی ادرارآور و یک داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (از جمله بازدارنده‌های انتخابی COX-۲ و داروهای بدون نسخه مثل ایبوپروفن) اجتناب کنید. در متون پزشکی استرالیا، به این ترکیب «تصادم سه‌گانه» می‌گویند. قرص‌هایی حاوی ترکیبات ثابتی از دو گروه از داروها موجود است. گر چه این قرص‌ها مناسب هستند، بهترین وضعیت مصرف بر اساس ویژگی‌های فردی مشخص می‌شود.

پرفشاری خون مقاوم به درمان
پرفشاری خون مقاوم به فشار خون بالایی اطلاق می‌شود که علی‌رغم استفاده هم‌زمان سه عامل ضد پرفشاری خون که به گروه‌های دارویی مختلف ضد فشارخون تعلق دارند، همچنان بالاتر از فشار خون هدف باقی بماند. راهکارهی درمان پرفشاری خون مقاوم در بریتانیا و ایالات متحده. منتشر شده‌اند.

منابع:

۱- دانشنامه‌آزاد

۲- سایت تبیان

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

۱۰ نشانه بیماری سیروز کبدی

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

سالانه هزاران نفر در هر کشور جان خود را به دلیل بیماری سیروز کبدی از دست می‌دهند. این بیماری در افراد بالای ۵۵ سال شایع‌تر است و در مراحل پیشرفته علایم مربوط به خود را نشان می‌دهد که تشخیص‌آن چندان سخت نیست. در این مطلب به ۱۰ علامت نشان‌دهنده سیروز کبدی اشاره می‌کنیم.

کبد ما حدود یک و نیم کیلوگرم وزن دارد و یکی از اعضای حیاتی بدن محسوب می‌شود. اگر در کار این عضو حیاتی مشکلی به وجود بیاید، تصفیه خون دچار اختلال جدی می‌شود.

سیروز کبدی همان طور که از اسمش پیداست، بیماری مربوط به کبد است که با التهاب شدید آن بروز می‌کند.

زیاده‌روی در مصرف الکل، مصرف برخی از داروها، بیماری‌های مختلف و … جزو مواردی هستند که کبد را به زحمت می‌اندازند.

در واقع عوامل متعددی دست‌به‌دست هم می‌دهند تا کبد دچار واکنش‌های التهابی شود و به فیبروز تبدیل شود.

در این صورت کبد نمی‌تواند از عهده وظیفه اصلی خود، یعنی دفع ضایعات از خون، بربیاید.

وقتی کار کبد به اینجا می‌کشد، سلول‌های آن به مرور تخریب می‌شوند و به مرحله مشکل نهایی، یعنی همان سیروز کبدی می‌رسد.

بیماران مبتلا به سیروز اکثرا علائم مختصری دارند.

بیماران ممکن است حالاتی مانند خستگی، ضعف، ناتوانی، بی‏اشتهایی، تهوع و یا کاهش وزن داشته باشند.

۱- خونریزی واریس‌های مری

بله مری نیز واریس می‌گیرد. واریس مری، رگ‌های واریسی متورمی است در قسمت پایینی مری که در نتیجه آسیب کبدی ایجاد می‌شود. این مشکل جزو اولین علایم بالینی شروع سیروز کبدی است که در ابتدا هیچ علامتی بروز نمی‌دهد.

 

واریس‌های مری در نتیجه فشار زیاد، یعنی در نتیجه افزایش فشار خون در وریدهایی به‌وجود می‌آید که به کبد می‌رود. در پی آن وریدها متورم می‌شوند و به واریس‌هایی تبدیل می‌شوند که شروع به خونریزی می‌کنند.

۲- احساس خواب‌آلودگی در طول روز و بی‌خوابی در طول شب

در صورت ابتلا به بیماری سیروز، کبد نمی‌تواند بدرستی به وظایف خود عمل کند و در نتیجه توکسین‌ها یا همان سموم از بدن دفع نمی‌شوند و سموم خون افزایش می‌یابند.

به این وضعیت، نارسایی کبدی می‌گویند که چرخه خواب را به هم می‌زند. در نتیجه بیمار در طول روز خواب‌آلوده می‌شود و در طول شب از اختلالات خواب و بی‌خوابی رنج می‌برد.

۳- تجمع آب در شکم و پاها

یکی از علایم نشان‌دهنده بیماری سیروز کبدی، ورم یا تجمع آب در شکم (آسیت) است.

اختلال در عملکرد کبد مساوی است با عدم تصفیه خون و ‌دفع‌نشدن سموم از بدن. در این صورت، این سموم در اعضای بدن تجمع می‌کنند.

در ابتدا بدن دچار ضعف می‌شود و به مرور آسیت تولید می‌کند. آسیت مایعی است که در فضای بین دیواره شکم و اندام‌های شکم تجمع می‌کنند و سپس به پاها می‌رسد. در نتیجه این اندام‌ها دچار افزایش حجم می‌شوند و به طور چشمگیری بزرگ و چاق به نظر می‌رسند.

۴- اسهال خونی و مدفوع قیری‌رنگ

در برخی افراد مبتلا به سیروز کبدی، افزایش فشار خون در ورید پورت یا سیاهرگ حامل (که خون را به کبد می‌برد) مشاهده می‌شود. در نتیجه واریس‌های مری ایجاد می‌شوند.

اگر وضعیت این واریس‌ها وخیم شود، ممکن است به خونریزی دستگاه گوارش منجر شود. در نتیجه علایمی مانند استفراغ خونی، اسهال خونی و مدفوع قیری‌شکل بروز می‌کند.

۵- تب خفیف

بیمار مبتلا به سیروز کبدی ممکن است دچار تب خفیفی بین ۳۸ تا ۳۸٫۵ درجه سلسیوس باشد. اختلال در عملکرد کبد باعث می‌شود بدن در احاطه سموم قرار بگیرد و در برابر عفونت‌ها و بیماری‌هایی مانند خونریزی دستگاه گوارش آسیب‌پذیرتر شود. در نتیجه بدن برای نشان دادن عکس‌العمل در برابر این وضع، دمای خود را بالا می‌برد.

۶- زردی پوست و چشم‌ها

اگر سیروز کبدی به مرحله جدی و پیشرفته برسد، چشم‌ها و پوست بیمار زرد می‌شود. این تغییر رنگ در اثر افزایش غلظت بیلی‌روبین در خون است.

بیلی‌روبین یکی از رنگدانه‌های صفراست و به نوعی در کبد تولید و در کلیه‌ها تصفیه می‌شود. اما وقتی عملکرد کبد دچار اختلال شده باشد، بیلی‌روبین به‌طور مستقیم وارد خون می‌شود و گلبول‌های قرمز را تخریب می‌کند.

افزایش غلظت این مایع در خون باعث می‌شود که رنگ پوست و همچنین سفیدی داخل چشم به زردی بزند.

۷- خون‌ریزی بینی و لثه‌ها

نارسایی کبدی یا فشار خون بالای ناشی از سیروز کبدی باعث کاهش پلاکت‌ها می‌شود. در نتیجه در عمل انعقاد خون اختلالاتی پدید می‌آید و یکی دیگر از علایم نشان‌دهنده سیروز کبدی یعنی خونریزی بینی یا خون آمدن از لثه‌ها بروز می‌کند.

۸- بزرگ شدن طحال

از مشکلات دیگر بیماران سیروزی، وضعیت فشار خون رگ هایی است که در کبد وجود دارند. بطور طبیعی خون از روده‏ها و طحال از طریق وریدباب وارد کبد می‏‌شود.

ولی در این بیماران این جریان خون کند می‏شود و باعث بالا رفتن فشار در ورید باب می‏‌گردد این مسئله باعث توقف جریان طبیعی خون گردیده و باعث بزرگ شدن طحال می‌شود.

۹- خارش پوست

صفرا ماده ای است که در کبد تولید می شود و در کیسه صفرا ذخیره می گردد. وقتی کبد بیمار می شود، تولید و ترشح صفرا هم دچار اختلال می شود.

لذا در بعضی بیماران کبدی، خارش پوست به دلیل رسوب املاح صفراوی در زیر پوست رخ می دهد. همچنین شیوع بیشتر سنگ کیسه صفرا در این افراد، بدلیل عدم وجود صفرای کافی در کیسه صفرا دیده می شود.

۱۰- حساسیت بیشتر به داروها

بطور معمول داروها توسط کبد از خون گرفته شده و از بدن پاک می‏گردند. در بیماران سیروزی، روند پاکسازی بدن از داروها به کندی صورت می‏گیرد. لذا داروها در بدن تا مدت بیشتری باقی می‏مانند و حساسیت نسبت به عوارض جانبی داروها بیشتر می شود.

متخصصان دستگاه گوارش توصیه می‌کنند با مشاهده هر کدام از علایم اشاره‌شده در بالا، به پزشک مراجعه کنید و آزمایش بدهید.

بی‌شک هر نوع اختلالی در کار کبد، تمام عملکردهای طبیعی بدن را دچار اختلال و ادامه حیات را با مشکل جدی مواجه می‌کند.

منبع: سایت تبیان

 

*مطالب مرتبط:

_سوء‌هاضمه چه تاثیری در بروز کبد چرب دارد؟
_ لکه‌های کبدی چه هستند؟
_ آشنایی با کبد سمی و نشانه‌های آن
_ علایم و درمان بیماری کبد چرب
_ رژیم غذایی مناسب کبد چرب
_ سیروز الکلی
_انواع بیماری‌های کبد، علائم، روش‌های تشخیص و درمان

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با داروی آتنولول

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , دارونامه

 

آتنولول (به انگلیسی: Atenolol)
رده: بتا بلوکر .
اشکال دارویی: قرص ۵۰ و ۱۰۰ میلی‌گرمی
نام تجاری :Tenormin
گروه دارویی-درمانی: مهار کننده گیرنده بتا آدرنرژیک – ضد‌فشار خون – ضد‌درد قلبی – ضد‌نامنظمی ریتم قلب
موارد و مقدار مصرف: در فشار خون بالا، با دوز ۲۵ تا ۵۰ میلی‌گرم شروع می‌کنیم. در صورتی‌که فشار بیمار کنترل نشد، می‌توان یک داروی مدر به آن افزود. اگر باز هم فشار خون کنترل نشد، دوز آتنولول به ۱۰۰ میلی‌گرم در روز افزایش داده می‌شود. درد قلبی را با دوز ۵۰ میلی‌گرم در روز شروع می‌کنیم. اگر این درد کاهش نیافت، پس از یک هفته به ۱۰۰ میلی‌گرم در روز می‌رسانیم.

در سکته قلبی حاد در صورتی که قلب نارسا نشده باشد، بهتر است دوز اولیه را به صورت تزریق وریدی (IV) انجام دهیم (متاسفانه فرم تزریقی در ایران موجود نمی‌باشد). به این ترتیب از ابتدا فرم خوراکی را تجویز می‌کنیم. شروع درمان باید طی ۱۲ ساعت اول پس از شروع علائم انجام گیرد و به مدت ۷ روز ادامه پیدا کند. ۵۰ میلی‌گرم ۲ بار در روز یا ۱۰۰ میلی‌گرم ۱ بار در روز به طریقه خوراکی.

در سندرم محرومیت از الکل ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرم در روز تجویز می‌کنیم.

برای پیشگیری از میگرن ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرم در روز کافی است.
۷۲ ساعت قبل از انجام عمل بای پس رگ‌های کرونر قلب ۵۰ میلی‌گرم از این دارو را در روز به بیمار می‌دهیم.

در کودکانی که به این دارو نیاز دارند ۸/۰ تا ۵/۱ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن کودک تجویز می‌کنیم. حداکثر دوز کودکان ۲ میلی‌گرم بر کیلوگرم است.

_ فارماکوکینتیک آتنولول
حدود ۶۰-۵۰ درصد دارو از مجرای گوارش جذب می‌شود. پیوند این دارو به پروتئین‌های پلاسما اندک است. متابولیسم دارو به مقدار کم در کبد صورت می‌گیرد. نیمه‌عمر دارو ۷-۶ ساعت و زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر ۴-۲ ساعت می‌باشد. ۱۰۰-۸۵ درصد دارو به صورت تغییر نیافته از راه کلیه دفع می‌شود.

_ منع مصرف آتنولول
این دارو در شوک قلبی، نارسایی آشکار قلب، بلوک قلبی درجه دو یا سه دهلیزی-بطنی، برادی کاردی سینوسی و کاهش فشار خون سیستولیک به کمتر از ۱۰۰ میلی‌لیتر جیوه(برای پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد) نباید مصرف شود.
تداخلات دارویی

املاح آلومینیوم موجود در شربت معده، ترکیبات باربیتورات مانند فنوباربیتال، املاح کلسیم موجود در مکمل‌های غذایی، کلستیرامین، آمپی‌سیلین، ریفامپین و سالسیلات‌ها اثر درمانی این دارو را کاهش می‌دهند..

داروهای ضد‌بارداری، نیفدیپین (آدالات) و کینیدین باعث تشدید اثر این دارو می‌شود.

آتنولول عوارض جانبی داروهای ضد‌انعقاد مانند وارفارین، داروهای بیحس کننده مانند لیدوکائین و پرازوسین را افزایش می‌دهند.

مصرف آتنولول تاثیر داروهای کاهش‌دهنده قند خون از جمله داروهای خوراکی (گلی بن کلامید) و انسولین را تغییر دهند.

تداخل این دارو با دیگر داروهای کاهش‌دهنده فشار خون بصورت افزایش اثر و کاهش بیش از اندازه فشارخون است.
تداخلات آزمایشگاهی: آتنولول با کاهش قندخون، در میزان گلوکز اندازه‌گیری شده اشکال ایجاد می‌کند. از طرف دیگر غلظت تری‌گلیسیرید و کلسترول خطرناک (LDL) را افزایش و غلظت کلسترول مفید (HDL) را کاهش می‌دهد.

_ عوارض جانبی:
شایع‌ترین: کاهش ضربان قلب – افت فشار خون
مهم‌ترین: نارسایی قلبی – تنگی‌نفس
به‌طور کلی عوارض جانبی آتنولول خفیف و گذرا می‌باشد و به ندرت لازم است که مصرف دارو قطع شود.

_ هشدارها آتنولول
۱- مصرف این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان صورت گیرد: سابقه آلرژی، آسم نایژه‌ای، آمفیزم یا برونشیت غیر آلرژیک، نارسایی احتقانی قلب، دیابت، پرکاری تیروئید، افسردگی روانی یا سابقه ابتلاء به آن.

۲- مقدار مصرف این دارو در سالمندان باید بر اساس پاسخ بیمار تعیین شود، زیرا از یک طرف به علت کاهش حساسیت این بیماران به اثر دارو ممکن است افزایش مقدار مصرف لازم باشد و از طرفی دیگر به علت کاهش توانایی متابولیسم و دفع دارو کاهش مقدار مصرف ممکن است ضرورت یابد.
۳- در بیماران مبتلا به عیب کار کلیه، مقادیر مصرف آتنولول باید کاهش یابد.
۴- در صورت بروز افسردگی ناشی از این دارو، مصرف آن باید قطع شود.
۵- اگر بعد از یک دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیدا کند، باید به تدریج و حداقل طی سه روز تا دو هفته مصرف دارو قطع شود. در طول این مدت، بیمار باید از فعالیت‌های شدید بدنی پرهیز کند تا خطر بروز انفارکتوس میوکارد یا آریتمی به حداقل برسد. اگر پس از قطع مصرف دارو، علایم قطع مصرف بروز کرد، باید مصرف دارو را به طور موقت مجدداً شروع نمود و به دنبال بهبود بیمار، مصرف دارو را با احتیاط قطع کرد.
۶- در طول مصرف این دارو، پیگیری عملکرد قلب، تعیین نبض، اندازه‌گیری فشارخون و ثبت نوار قلبی و اندازه‌گیری ضربان قلب ضروری است.

_ توصیه‌های دارویی آتنولول
الف– هیچ یک از نوبت‌های مصرف این دارو نباید فراموش شود، به خصوص اگر روزی یک بار مصرف می‌شود.

ب – این دارو، زیادی فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید. مصرف آن ممکن است تا پایان عمر ضروری باشد.

ج- مصرف دارو، حتی رد صورت احساس بهبودی، باید ادامه یابد.

د- در صورتی که یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، به محض به یاد آوردن آن نوبت باید مصرف شود، ولی اگر تا زمان مصرف نوبت بعدی ۸ ساعت باقیمانده باشد، از مصرفآن نوبت باید خودداری شود و مقدار مصرف بعدی نیز دو برابر نگردد.

ه- در بیماران مبتلا به دیابت، با مصرف این دارو علایم کمی قندخون ممکن است پوشانده شود یا غلظت قندخون افزایش یابد یا کاهش قندخون طولانی شود.

و- از مصرف با سایر داروها، به ویژه داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه پزشک ندارند، باید خودداری گردد.

ز- قبل از قطع مصرف دارو، باید با پزشک مشورت شود.

ح- به علت احتمال بروز سرگیجه، خواب‌آلودگی و منگی، هنگام رانندگی یا کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.

منابع:

۱- سایت دانشنامه رشد

۲- سایت دارویاب

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

واسکولیت علل و انواع بیماری

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

التهاب رگ یا واسکولیت (به انگلیسی: Vasculitis) به گروه وسیعی از بیماری‌های التهابی رگ‌های خونی (سرخ‌رگ‌ها، سیاه‌رگ‌ها و مویرگ‌ها) اطلاق می‌شود.
گاه واسکولیت اولیه است که بیماری بر اساس درگیری رگ‌های خونی به وجود می‌آید و گاه التهاب رگ به عنوان یکی از تظاهرات بیماری دیگری است. برای مثال لوپوس نوعی واسکولیت ثانویه‌است.

نامگذاری و طبقه‌بندی واسکولیت‌ها بیشتر برحسب نوع و محل رگ درگیر انجام می‌شود. این بیماری‌ها نه واگیردار هستند و نه می‌توان مانع از ایجاد آن‌ها شد.

واسکولیت بیماری عروقی است با علت ناشناخته که در آن عروق بدن (شریان یا ورید) دچار التهاب می‌شوند. در بیماری واسکولیت، سیستم ایمنی بدن به اشتباه عروق خود را بیگانه تلقی می‌کند و به آن حمله‌ور می‌شود تا آن را نابود کند.

علت بیماری در بیش از ۹۰درصد مواقع وجود اختلال در سیستم ایمنی است اما ویروس‌ها و عناصر خارجی هم ممکن است باعث بیماری واسکولیت شوند. بیماری به صورت حاد (ناگهانی) و مزمن (طول کشیده) بروز می‌کند و درگیری شریان‌ها معمولا شدیدتر از وریدهاست. واسکولیت در خانم‌ها شایع‌تر است و اغلب در ۲۰ تا ۵۰ سالگی رخ می‌دهد.

تقسیم‌بندی واسکولیت براساس نوع عروق است

واسکولیت انواع مختلفی دارد و تقسیم بندی آن براساس نوع عروق درگیر است. عروق در بدن ۳ نوع است؛ بزرگ، متوسط و کوچک. عروق بزرگ همان عروق مرکزی مانند آئورت و شاخه‌های آن هستند، عروق متوسط در اندام‌ها مانند ران و بازوها و عروق کوچک در کف دست و پا و در انگشتان قرار دارند.

در این تقسیم‌بندی چند بیماری شناخته شده وجود دارد؛ در دسته واسکولیت عروق بزرگ بیماری تاکایسو، بهجت و آرتریت سلول‌های بزرگ در دسته واسکولیت عروق متوسط بیماری پن، کاوازاکی و برگر و در دسته واسکولیت عروق کوچک نشانگان رینود را مشاهده می‌کنیم. هر یک از این بیماری‌ها علائم و تظاهرات خاصی دارند و در سنین مختلف رخ می‌دهند.

۱٫درگیری در رگ‌های بزرگ: آرتریت تمپورال (Giant cell arteritis)، آرتریت تاکایاسو

۲. درگیری در رگ‌های متوسط: پلی آرتریت ندوزا (PAN)، نشانگان کاوازاکی، پلی آنژئیت میکروسکوپی، گرانولوماتوز وگنر

۳. درگیری در رگ‌های کوچک و کاپیلار: پورپورای هنوخ شوئن لاین، سندرم چرگ اشتراوس (Churg–Strauss syndrome)، بیماری بورگر.

بیماری‌زایی

بیماری‌زایی (پاتوژنز):

کمپلکس‌های ایمنی
پادتن‌های ضد سیتوپلاسم نوتروفیلها (ANCA)

تغییرات قابل مشاهده در نمونه‌های بیوبسی بافت نشانگر وجود التهاب در دیواره رگ و درجات متفاوتی از تخریب آن هستند. التهاب دیواره عروق ممکن است موجب تشکیل لخته‌های خونی در دیواره رگ که باعث باریک شدن یا انسداد آن می‌گردد، افزایش نفوذپذیری رگها که موجب افزایش آب میان بافتی و تورم عضو مجاور رگ می‌شود، و با شیوع کمتری پارگی عروق و خونریزی می‌تواند باعث تخریب نسج گردد.

نوع عارضه التهاب عروق

وقتی عروق ملتهب می‌شوند، احتمال ضعیف شدن دیواره رگ و از بین رفتن آن وجود دارد. آسیب به عروق به دو شکل است:
۱- گشادی عروق: گاهی آسیب باعث گشادشدن رگ و بروز بیماری به نام آنوریسم می‌شود. اگر آنوریسم پاره شود، خونریزی داخلی و خطرناکی ایجاد می‌کند. در این مواقع احتمال مرگ بیمار وجود دارد.

۲- بسته شدن عروق: گاهی هم در اثر التهاب رگ بسته و خونرسانی به اعضا مختلف می‌شود. اختلال در خونرسانی باعث سیاه شدن و قطع عضو می‌شود. در کشور ما بیماری واسکولیت شایع است ولی این دو نوع بیشتر از بقیه انواع واسکولیت دیده می‌شود.

واسکولیت رینود

نشانگان رینود در زنان شایع‌تر از مردان است. در واسکولیت رینود عروق ریزانگشتان درگیر هستند. تظاهر اصلی بیماری رینود در مبتلایان، سفیدی انگشتان است. سفیدی انگشتان وقتی است که دست در معرض سرما قرار می‌گیرد.

این عارضه علاوه بر سفیدی با درد نیز همراه است. بعد از گرم شدن دست، خون دوباره به دست بازگشته و سفیدی و درد برطرف می‌شود. اگر نشانگان رینود شدید باشد باعث بسته شدن رگ و قطع کامل خونرسانی به بافت می‌شود و حتی ممکن است باعث قطع انگشتان هم شود. بیماری را می‌توان با آزمایش خون تشخیص داد.

اگر در آزمایش مشکلی دیده نشود، روش بعدی تشخیصی استفاده از آنژیوگرافی است. درمان دارویی و عمل جراحی است. در عمل جراحی عصب سمپاتیک اندام درگیر قطع می شود تا خونرسانی بهتر انجام شود.

واسکولیت برگر

بیماری برگر در ایران شیوع بالایی دارد. واسکولیت برگر نیز بیماری التهابی است که شریان‌ها و وریدها را درگیر می‌کند. گاهی شدت التهاب به حدی است که عصب پیام رسان به عروق نیز گرفتار می‌شود. درگیری عصب درد زیادی ایجاد می‌کند. تقریبا همه بیماران هنگام حمله بیماری، از شدت درد پاها را بغل و ناله می‌کنند.

علت بیماری برگر کاملا شناخته شده است. بیماری ارتباط مستقیمی با دود سیگار دارد. انواع دیگری از برگر هم وجود دارد که با دود حشیش و… مرتبط هستند. بیماران به محض اینکه در تماس با دود سیگار قرار می‌گیرند، علائم‌شان شعله‌ور می‌شود و با فاصله گرفتن از دود سیگار بیماری فروکش می‌کند. بیماران معمولا مردان جوان و سیگاری هستند.

علل و انواع بیماری واسکولیت

اندام‌های گرفتار معمولا اندام‌های تحتانی‌اند. ولی اندام‌های فوقانی هم درگیر می‌شوند. تغییر رنگ (رنگ ارغوانی) و درد بیمار در ناحیه پاست و از نوک انگشتان و پنجه شروع می‌شود. اغلب بیماران هم نمی‌دانند بیماری با سیگار مرتبط است و به سیگار کشیدن ادامه می‌دهند تا این‌که انگشت کاملا سیاه می‌شود. وقتی در این مرحله به پزشک مراجعه می‌کنند تنها راه قطع عضو است.

کنترل بیماری برگر آسان است. بیماران باید از دود سیگار دوری کنند حتی در کنار یک فرد سیگاری هم ننشینند. وقتی سیگار کنار گذاشته شود، در مدت زمان کوتاهی تمام علائم فروکش می‌کند. درمان دارویی و جراحی ( قطع عصب سمپاتیک) هم برای بیماران مفید است. اگر سیگار ترک نشود، شاهد قطع عضو در اندام‌ها خواهیم بود.

راه‌های تشخیص واسکولیت

اگر احساس می‌کنید دچار علائم واسکولیت شده اید، هرچه سریع‌تر به پزشک متخصص مراجعه نمایید. پزشک از شما درباره استفاده از داروها و یا درمان‌های پزشکی که در چند هفته گذشته داشته‌اید، سوال خواهد کرد و انجام آزمایش‌های زیر را برای شما تجویز خواهد کرد.

– آزمایش خون

– عکسبرداری با اشعه X

– سی تی اسکن و MRI

– بیوپسی یا نمونه برداری از بافت بدن

– آزمایش ادرار

– آزمایشات مربوط به عملکرد کبد

– اکوکاردیوگرام و الکتروکاردیوگرام (نوار قلب) برای بررسی صحت عملکرد قلب

– هنگامی که اندام‌های داخل شکم مانند کلیه و روده تحت تاثیر این بیماری قرا می‌گیرند، از فرآیندی به نام آنژیوگرام برای بررسی تاثیر بیماری در این اندام‌ها استفاده می‌شود.

تظاهرات بالینی

علایم بالینی متنوع بوده به نوع و محل رگ‌های درگیر بستگی دارد. تظاهرات سیستمیک اغلب مانند تب، کاهش وزن و خستگی می‌باشد.

تغییرات آزمون‌های آزمایشگاهی (ESR;CRP) نشان‌دهنده التهاب می‌باشند. علائم موضعی مثلاً در پلی آرتریت ندوزا زخم‌های پوستی و نفریت، در گرانولوماتوز وگنر سینوزیت و در آرتریت تمپورال سردرد است.

درمان واسکولیت

– استفاده از قرص‌های استروئیدی

– تزریق داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

– تزریق ایمونوگلوبولین برای بیماران مبتلا به نوع کاوازاکی

– معالجات ضد‌ویروسی برای افراد مبتلا به هپاتیت و واسکولیت

– تعویض پلاسمای خون که به شستشوی خون نیز معروف می‌باشد.

– دیالیز و تصفیه خون که در مواردی که کلیه‌ها دچار آسیب جدی شده باشند صورت می‌گیرد.

توصیه‌های لازم

۱- تمرینات بدنی : واسکولیت باعث خستگی بدن می‌شود و بسیار مهم است که در صورت نیاز، شما استراحت کافی داشته باشید. اگرچه باید بوسیله تمرینات بدنی منظم، عضلات و مفاصل خود را فعال و سالم نگه دارید. با تمرینات معتدل و آرام شروع نمایید و به طور منظم مقدار و زمان آن را زیاد کنید. با پزشک خود درباره مقدار و نحوه انجام تمرینات بدنی مشورت نمایید.
سیگار باعث باریک‌تر شدن رگ‌ها و دیواره داخلی آن‌ها و در نتیجه وخامت مشکل می‌گردد.

۲- تغذیه : واسکولیت نیازمند رعایت رژیم غذایی خاصی نیست، مگر آن‌که بیماری شما با مصرف برخی غذاها تشدید شود.

داشتن یک رژیم غذایی سالم برای هر فردی مهم می‌باشد، مخصوصا اگر از قرص‌های استروئیدی استفاده می‌نمایید، زیرا استفاده از این قرص‌ها باعث زیاد شدن اشتها و در نتیجه افزایش وزن می‌گردد. هنگام استفاده از قرص‌های استروئیدی در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان می‌باشید که استفاده فراوان از کلسیم در رژیم غذایی از این مشکل جلوگیری خواهد کرد.

۳- کشیدن سیگار را ترک کنید: سیگار باعث باریک‌تر شدن رگ‌ها و دیواره داخلی آن‌ها و در نتیجه وخامت مشکل می‌گردد.

۴- بدن خود را گرم نگه دارید: اگر انگشتان دست و یا پاهای شما در اثر سرما کبود می‌شوند، می‌تواند به علت عارضه رینود باشد. پوشیدن لباس گرم و استفاده از جوراب و دستکش در سرما باعث هرچه بهتر شدن گردش جریان خون در اعضای بدن و گشادی رگ‌ها می‌گردد.

منبع مجله سلامت

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

معده درد عصبی چیست؟ بررسی راه‌های پیشگیری تا درمان

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

داشتن معده درد عصبی در برخی افراد می تواند یک اتفاق معمولی باشد. با این حال بنا به گفته پزشکان و علوم پزشکی، این یک وضعیت قابل تشخیص و رسمی نیست. وجود معده درد عصبی، می‌تواند مربوط به وضعیت عاطفی یا سلامت روانی شما، سلامت دستگاه گوارش یا روده شما، و یا حتی ترکیبی از هر دو این عوامل باشد. این وضعیت به ندرت، ممکن است نشانه ای از چیزی جدی‌تر باشد.

معده درد عصبی می تواند فقط به دلیل چگونگی عملکرد دستگاه گوارش شما در زمان استرس باشد. همچنین، می‌تواند فقط یک تجربه جداگانه باشد. نشانه‌های رایج یک معده درد عصبی، ممکن است شامل این موارد باشد: “دلشوره داشتن” در معده – تنگی، دل پیچه، گرفتگی، احساس وجود یک گره در معده – احساس عصبی بودن یا اضطراب – احساس لرزش، سرما، و پیچیده شدن عضلات – احساس نفخ مکرر – ناراحتی معده، حالت تهوع و یا ناآرامی – سوء‌هاضمه، و یا زود سیر شدن در هنگام خوردن – گرما، بی‌قراری یا احساس ورم در مرکز معده – افزایش ادرار و حرکات روده.

در موارد نادر، معده درد عصبی، می‌تواند به شدت بر روی روده‌ها تاثیر بگذارد. تکرر ادرار یا عدم کنترل ادرار و یا حرکات روده، و بعضی اوقات محدودیت حرکات و یا استفراغ، می‌تواند منجر به معده درد شدید عصبی شود، اما همیشه نیز این‌طور نیست.

_ چطور می‌توانم معده درد عصبی را درمان کنم؟

معده درد عصبی، اغلب می‌تواند به وسیله درمان‌های خانگی و طبیعی و همچنین تغییراتی در شیوه زندگی درمان شود.

_ داروهای گیاهی را امتحان کنید.

بعضی از گیاهان ممکن است درد عصبی معده را در برخی از افراد کاهش دهند. اگر دچار حالت تهوع یا ناآرامی هستید، ریشه زنجبیل ممکن است کمک کند. یک قطعه ریشه آن را جویده ، چای زنجبیل بنوشید، آب نبات زنجبیلی بخورید، یا تکه‌ای از زنجبیل واقعی بخورید تا از فواید آن بهره مند شوید.

سایر گیاهان مانند نعناع فلفلی، نعناع بیابانی، اسطوخدوس یا موم لیمو نیز از ضد‌اسپاسم‌های خوب شناخته شده هستند: آن‌ها ممکن است اسپاسم و سفتی عضلات معده را که باعث سوزش معده، نفخ شکم، گرفتگی و ناراحتی آن می‌شود، متوقف کنند. یک یا دو برگ خام از گیاه تازه آن را بخورید، از چای‌هایی که حاوی این برگ‌ها هستند استفاده کرده یا با این گیاهان یک دم نوش درست کرده و از طعم آن لذت ببرید.

_ از کافئین و به ویژه از قهوه دوری کنید

محتوای کافئین قهوه می‌تواند نگرانی و اضطراب را تقویت کرده و آن را بدتر سازد. علاوه بر این، قهوه باعث تحریک روده، و بدتر شدن علائم روده می‌شود. تا زمانی که روده عصبی شما آرام شود صبر کنید و سپس قهوه خود را بنوشید. یا نوشیدنی‌های حاوی کافئین کمتر مانند چای سبز یا چای اولونگ را امتحان کنید.

_ درمان معده درد عصبی با تنفس عمیق، تمرکز و مدیتیشن

تمرینات ذهنی به شما کمک می‌کند تا بر تنفس خود تمرکز کنید و شما را به لحظه حال بازمی‌گرداند. این تمرینات می‌تواند استرس و اضطرابی را که موجب معده درد عصبی شما می‌شود، کنترل کند. تنفس عمیق نیز می تواند به ویژه مفید باشد. اگر شما مراقبه و یا هر گونه ترفندهای ذهنی دیگری که به شما آرامش می‌دهد را دوست دارید، آن‌ها را امتحان کنید.

_ روغن‌ها یا بخورهای آرامش‌دهنده را امتحان کنید

بخورهای گیاهی، و یا استفاده از روغن‌های پایه‌ای معطر به عنوان کمک به کاهش اضطراب در برخی افراد شناخته شده‌اند. محصولاتی حاوی گیاهان آرام‌بخش مانند بابونه، اسطوخدوس، وتیور و یا گل رز را خریداری کنید. دستورالعمل محصول را دنبال کنید. وقتی با یک معده درد عصبی، برخورد می‌کنید، این روغن‌ها را در زمان و فضایی آرامش‌بخش برای خودتان ترکیب و استعمال کنید.

_ فضایی برای آرامش خودتان پیدا کنید

در نهایت، زمان و فضایی را برای خودتان پیدا کنید تا سر خود را پاک کرده و عصبانیت خود را کنترل کنید، حتی اگر این یک زمان تنهایی مطلق باشد. از این که خودتان را حتی برای یک رویداد مهم ببخشید، ترس و واهمه نداشته باشید. اگر چنانچه صحبت با دوستان، اعضای خانواده یا کسی که دوستش دارید کمک می کند، در این زمان‌ها این کار را انجام دهید. صحبت کردن با کسی که به او اعتماد دارید، می‌تواند به شما در رفع اضطراب کمک کند.

_ چرا من این بیماری را دارم؟

به احتمال زیاد، چون شما به یک دلیل خیلی ساده عصبی هستید، یک معده درد عصبی را نیز تجربه خواهید کرد. این می‌تواند برای هرکسی پیش بیاید. مغز و روده از طریق عصب واگ، یکی از بزرگترین اعصاب بدن، به هم متصل می‌شوند. این عصب سیگنال‌ها را از مغز به روده و بالعکس می‌فرستد، و باعث افزایش تحریک‌پذیری و بی‌نظمی گوارش در هنگام استرس و اضطراب می‌شود. اگر به‌طور منظم علائم معده درد عصبی دارید، به خصوص اگر علائم شما به تدریج بدتر می‌شود، ممکن است نیاز به توجه بیشتری به میزان استرس و سلامت دستگاه گوارش خود داشته باشید. در موارد نادر، معده درد عصبی ممکن است نشانه ای از یک مشکل اساسی در سلامت باشد. اگر معده درد عصبی، یک تجربه معمولی برای شما باشد، با پزشک خود مشورت کنید. آن‌ها از مسائل دیگری که ممکن است در آینده بر معده شما اثر بگذارد جلوگیری می‌کنند، مانند:

سندرم روده تحریک‌پذیر – بیماری زخم معده – بیماری روده التهابی – بیماری سلیاک واختلال اضطراب.

حتی در موارد نادر، معده درد عصبی ممکن است به سنگ‌های صفراوی یا آسیب عصب واگ نیز مربوط باشد. در غیر این صورت، معده درد عصبی یک رخداد کاملا طبیعی است که به راحتی مدیریت می‌شود.

_ چگونه می‌توانم از معده درد عصبی در آینده جلوگیری کنم؟

برخی از درمان‌ها یک راه حل سریع برای معده درد عصبی هستند. با این حال، اگر این یک رویداد رایج و مشکل‌ساز است، در این‌جا برخی از روش‌های سبک زندگی جامع‌تر که ممکن است مفید باشد، آمده است:

_ کنترل استرس در زندگی

یک معده درد عصبی می‌تواند به این معنی باشد که شما به سادگی در یک حالت عصبی هستید. آیا اخیرا به شدت تحت تاثیر استرس قرار گرفته‌اید؟ آیا شما در آینده با یک رویداد بزرگ، مصاحبه شغلی، و یا تجربه ای روبرو خواهید شد که واقعا به قولی بر روی اعصاب شما راه می‌رود؟ شما فقط می‌توانید در مورد آن عصبی باشید و آن برطرف خواهد شد. اگر شما در معرض تجربیات استرس مزمن و نشانه‌های دردعصبی معده به‌طور روزانه هستید، از طرف دیگر اما باید بدانید، یافتن زمان و راه‌هایی برای کنترل کردن استرس ضروری است. درنتیجه معده درد عصبی شما می‌تواند از بین برود.

_ بهبود سلامت روده

یک معده درد عصبی می‌تواند نشانگر این باشد که شما یک شرایط گوارشی دارید. این می‌تواند به این معنی باشد که هر دو قسمت “سطح استرس” و “سلامت دستگاه گوارش” شما نیاز به تقویت دارد. روبرو شدن با سوء‌هاضمه زیاد، تورم و احساس پری همراه با معده درد عصبی از نشانه‌های قوی آن است.

تغییرات ساده‌ای در رژیم غذایی خود مانند خوردن غذاهای غنی از فیبر و پروبیوتیک بیشتر و یا مصرف مکمل‌های فیبر و پروبیوتیک را امتحان کنید. مطالعات مقدماتی در مورد موش‌هایی دارای این شرایط در سال ۲۰۱۱ نشان داده است که پروبیوتیک ممکن است از طریق عمل بر روی عصب واگ، باعث کاهش اضطرابی که همراه با علائم روده است، شود. قبل از تغییرات بزرگ تغذیه‌ای در رژیم غذایی خود و مصرف مکمل‌ها، به خصوص اگر دارویی را مصرف می‌کنید، ابتدا با پزشک خود صحبت کنید.

_ جلوگیری از معده درد عصبی با تغییر غذا

سعی کنید به جای یک وعده بزرگ، از چند وعده کوچک‌تر برای غذا خوردن استفاده کنید. هضم شما ممکن است مشکل داشته باشد، که باعث ایجاد معده درد عصبی شما می‌شود. در هنگام روبرو شدن با سوزش معده، خوردن غذاهایی کوچک‌تر، سبک‌تر و قابل هضم تر به شما کمک می‌کند. همچنین می‌توانید به جای سه وعده غذای اصلی و سنگین در هر روز، مقداری تنقلات و میان وعده های کوچک را در تعداد بیشتر استفاده کنید. سبزی‌های برگدار تندی مانند ، کلم، اسفناج و کاهو در سالاد بخصوص توصیه می‌شود.

_ سعی کنید بیشتر ورزش کنید

پیدا کردن یک راه خروجی فیزیکی برای بیرون کردن استرس و اضطراب ممکن است تاثیر منفی آن را بر سیستم گوارش کاهش دهد. ورزش‌ها و فعالیت‌های بدنی مانند یوگا، می‌تواند مفید باشد.

منبع: مجله پزشکی دکتر سلام

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

بیماری روماتیسم ریه؛ ارتباط بیماری ریه با آرتریت روماتوئید

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

بیماری روماتیسم ریه شامل دسته‌ای از مشکلات ریوی است که با آرتریت روماتوئید در ارتباط می‌باشد. آرتریت روماتوئید (RA) معمولا بر روی مفاصل تاثیر می‌گذارد، اما می‌تواند بر ریه‌ها نیز تاثیرگذار باشد. آرتریت روماتوئید می‌تواند باعث زخم شدن، التهاب و گره‌های ریوی شود.

چه چیزی سبب بیماری روماتیسم ریه می‌شود؟

بیماری روماتیسم ریه می‌تواند باعث ایجاد عارضه RA شود. آرتریت روماتوئید (RA) نوع بیماری خودایمنی است که معمولا باعث التهاب در مفاصل می‌شود، اما در برخی افراد، التهاب و زخم‌های دیگری در سایر قسمت‌های بدن‌شان نیز ایجاد می‌شود. ریه‌ها شایع‌ترین عضو بدن به غیر از مفاصل هستند که در افراد مبتلا بهRA ، باعث التهاب می‌شوند. بنا بر گزارش موسسه آرتروز، حدود ۱۰ درصد از افراد مبتلا به RA، برخی از بیماری‌های ریوی را تجربه می‌کنند.

انواع بیماری روماتیسم ریه

بیماری روماتیسم ریه به شکل‌های مختلفی می‌تواند ظاهر شود، مانند:

ایجاد التهاب و زخم در ریه‌ها، که به عنوان بیماری بینابینی ریه شناخته می‌شود.

تشکیل مایع بین دیواره قفسه سینه و ریه‌ها به نام افیوژن پلورال ایجاد گره‌های ریوی یا تومورهای کوچک در ریه‌ها
علائم بیماری ریه ناشی از آرتریت روماتوئید علائم بیماری روماتیسم ریه ممکن است بسته به شرایط بیماری، بروز پیدا کنند. در برخی موارد، مانند زمانی که گره‌های ریه ایجاد می‌شوند، افراد ممکن است علائمی نداشته باشند.

اما در سایر موارد، مخصوصا اگر بیماری روماتیسم ریه، سبب بروز زخم‌هایی در ریه شود، علائمی مانند علائم زیر پدید می‌آیند:

تنگی‌نفس
ضعف و سستی
کاهش اشتها
سرفه خشک
خستگی
کاهش وزن غیر‌ارادی

تشخیص بیماری ریه ناشی از آرتریت روماتوئید

بسیاری از علائم بیماری روماتیسم ریه، به شکل سایر انواع بیماری‌های بینابینی ریه، خود را نشان می‌دهند مانند شرایط تنفسی. پس از بررسی سابقه پزشکی و انجام معاینه فیزیکی بیمار، پزشک تست‌های تشخیصی زیر را انجام می‌دهد:
۱- بیوپسی (جمع‌آوری بافت به منظور تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی)

در طول انجام عمل بیوپسی، پزشک مقدار کمی از بافت ریه را به منظور بررسی التهاب و زخم، بر می‌دارد.

بیوپسی بافت ریه را از طریق عمل برونکوسکوپی یا عمل جراحی می‌توان انجام داد.

در طول عمل برونکوسکوپی، پزشک لوله‌ای را که به یک دوربین متصل است، از طریق بینی یا دهان، وارد ریه کرده و مقدار کمی از بافت ریه را برای بررسی جمع‌آوری می‌کند.

در بیوپسی جراحی ریه، پزشک، سوزنی را از طریق دیواره قفسه سینه یا ایجاد برشی بر روی پوست قفسه سینه ، وارد ریه کرده و از بافت ریه نمونه‌برداری می‌کند.
۲- آزمایش خون

پزشکان برای اندازه‌گیری میزان التهاب بدن، از جمله اندازه‌گیری میزان رسوب و پروتئین واکنش پذیر C، ممکن است که دستور آزمایش خون بدهند.
۳- سی تی اسکن

سی تی اسکن از ریه‌ها، با نشان دادن تصاویری مقطعی از ریه، به پزشک این اجازه را می‌دهد تا ریه‌ها را از لحاظ این‌که دارای زخمی هستند یا خیر، بررسی کند. انجام سی تی اسکن بیشتر از اشعه ایکس به تشخیص بیماری روماتیسم ریه، کمک می‌کند.

۴- آزمایش نوع عملکرد ریه

آزمایش نوع عملکرد ریه (PFT) شامل مجموعه‌ای از آزمایش‌های مربوط به تنفس می‌شود که در این آزمایش، میزان مقدار هوایی که فرد می‌تواند از ریه‌ها خارج کند، اندازه‌گیری می‌شود. همچنین مقدار حجم گازهای درون ریه نیز اندازه‌گیری می‌شود. PFT به پزشکان کمک می‌کند تا طبیعی بودن یا نبودن عملکرد ریه افراد را تعیین کنند.
عوامل خطر

افرادی که به RA مبتلا هستند، ۸ برابر بیشتر نسبت به بقیه مردم، در معرض خطر ابتلا به بیماری ریه هستند. در افراد مبتلا به RA، عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به بیماری ریه را افزایش دهند.

بر اساس مطالعه‌ای که بر روی ۲۳۰ نفر مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید ، انجام گرفت نشان داد که مهم‌ترین عامل خطر برای پیشرفت بیماری روماتیسم ریه ، میزان بالای آنتی‌بادی‌های ضد CCP است.

آنتی‌بادی‌های ضد CCP نوعی پروتئین هستند که توسط سیستم ایمنی بدن تولید می‌شوند. آزمایش مثبت آنتی‌بادی‌های ضد CCP، یک نوع شاخص RA است و سطح بالای آن، نشان‌دهنده شدت بیماری می‌باشد.

گروه‌های زیر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری روماتیسم ریه قرار دارند:

مردان
افرادی که سیگار می‌کشند، به ویژه مردان
افراد بالای ۶۰ سال که RA در آنها تشخیص داده شده است

درمان بیماری ریه ناشی از RA

درمان بیماری روماتیسم ریه ، بسته به علائم خاص بیماری و سایر علائم آن، ممکن است تغییر کند. به عنوان مثال، برای درمان افیوژن پلورال، سوزنی را برای تخلیه مایع، به درون ریه می‌فرستند.

در بعضی موارد، مانند وقتی که فرد گره‌های کوچکی در ریه خود دارد و علائمی را نیز مشاهده نمی‌کند، ممکن است نیاز به درمان هم نداشته باشد.

اگر فردی دچار التهاب و زخم ریه شود، پزشکان معمولا درمان را توصیه می‌کنند، اما این درمان، آسیبی به ریه‌ها وارد نمی کند بلکه باعث می‌شود تا فرد، علائم بیماری را تحت کنترل خود درآورد و به کاهش پیشرفت بیماری نیز کمک می‌کند.

درمان‌های زیر به بهبود زخم ناشی از بیماری روماتیسم ریه، می‌توانند کمک کنند:

۱- درمان دارویی

پزشکان قبلا انواع خاصی از داروها را برای درمان بیماری بینابینی ریه به علت ابتلا به RA تجویز می‌کردند. این داروها باعث کاهش التهاب می‌شدند و یا به عنوان داروی سرکوب کننده عمل می‌کردند.

اما، طبق تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۵ انتشار یافت ، مشخص نشد که آیا این داروها واقعا مفید هستند یا خیر.
۲- توانبخشی ریوی

افراد می‌توانند در کلاس‌های توانبخشی ریه که شامل تمرینات ورزشی و آموزش در زمینه بیماری‌های ریوی می‌باشد، شرکت کنند.

در این کلاس‌ها، افرادی که به بیماری روماتیسم ریه مبتلا هستند، تکنیک‌ها و استراتژی‌های عملی برای مدیریت تنگی‌نفس و بهبود کیفیت زندگی خود، آموزش می‌بینند.

با این حال، افرادی که به بیماری روماتیسمی ریه مبتلا هستند، معمولا دارای مشکلات مشترکی می‌باشند که با تمرینات ورزشی، تداخل پیدا می‌کنند، در نتیجه شرکت در کلاس‌های توانبخشی ریوی، برای آنها مشکل‌ساز می‌شود.

۳- اکسیژن تراپی (درمان با اکسیژن)

پزشکان معمولا اکسیژن درمانی را به منظور راحتی افراد، توصیه می‌کنند. این درمان به افراد کمک می‌کند تا تنگی‌نفس خود را تحت کنترل در آورند.

۴- پیوند ریه

در بعضی موارد خاص، پیوند ریه برای درمان بیماران مبتلا به بیماری بینابینی ریه مورد نیاز می‌باشد. واجدین شرایط پیوند ریه، باید یک پروسه طولانی را طی کنند و هر فرد مبتلا به بیماری روماتیسم ریه ، برای پیوند، نمی‌تواند کاندید شود.
چشم انداز

انواع مختلفی از بیماری ریه مرتبط با روماتیسم وجود دارد و بسته به شدت بیماری و نوع مشکل ریه، متفاوت است.

افرادی که به زخم‌های ریوی ناشی از آرتریت روماتوئید و بیماری ریه بینابینی مبتلا هستند، غالبا احتمال نمی‌دهند که ممکن است به این بیماری مبتلا باشند. تحقیقاتی که بر روی ۱۰ مقاله انجام گرفت نشان داد که میزان متوسط طول عمر افراد مبتلا به بیماری ریه بینابینی ناشی از RA، از زمانی که بیماری تشخیص داده می‌شود، از ۳/۲ سال به ۱/۸ سال رسیده است.

علاوه بر این، مشکلات مربوط به ریه، می‌تواند در طول زمان دستخوش تغییراتی شود. عوارض جانبی ریه می‌توانند بیشتر شده و به طور چشمگیری شدت پیدا کنند.

افرادی که مبتلا به RA هستند، توانایی پیشگیری از بیماری‌های ریوی را ندارند. اما می‌توانند با سیگار نکشیدن و انجام معاینات منظم تنفسی و بررسی مشکلات ریوی، خطر پیشرفت بیماری را کاهش دهند. زمانی که پزشک قادر به تشخیص زودهنگام بیماری باشد، درمان نیز خیلی ساده و آسان می‌شود.

منبع سایت دکتر سلام

 

0
1 … 151 152 153 154 155 … 164