در مطالعه اخیر منتشر شده در مجله Frontiers in Physiology، محققان ارتباط بین مصرف زیاد غذاهای دریایی، از جمله ماهی‌های کوچک، و کاهش بروز بیماریهای قلبی عروقی (CVD) و میزان مرگومیر را برای دوره‌های ۱۰ و ۲۰ ساله در بزرگسالان سالم ارزیابی کردند.
مقدمه:
غذاهای دریایی بخش مهمی از رژیم غذایی مدیترانه‌ای را تشکیل میدهند و تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که مصرف غذاهای دریایی از شروع یا پیشرفت CVD که منجر به بیماری عروق کرونر قلب و مرگومیر میشود جلوگیری میکند.
مطالعات آینده‌نگر روی گروه‌های بزرگ گزارش داده‌اند که حتی مصرف متوسط یک وعده ماهی در هفته میتواند خطر ابتلا به CVD را تا ۱۵ درصد کاهش دهد.
گنجاندن قابل‌توجه ماهی و غذاهای دریایی در رژیم غذایی با خطر قابل‌توجهی کمتر بیماری عروق کرونر قلب، انفارکتوس میوکارد، نارسایی قلبی و مرگومیر ناشی از CVD مرتبط است. با اینحال، چندین بررسی سیستماتیک و متاآنالیز گزارش کردهاند که در حالی که مصرف ماهی‌های چرب سفید، از جمله ماهی‌های کوچک مانند ساردین، آنچوی و ماهی خال خالی، خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب را کاهش می‌دهد، مصرف ماهی بدون چربی اثرات مشابهی ندارد. اثرات مفید مصرف ماهی های چرب بر سلامت قلب و عروق به میزان بالای اسیدهای چرب غیراشباع امگا ۳ موجود در این ماهی‌ها نسبت داده میشود.
در مورد مطالعه
در مطالعه حاضر، محققان یک گروه آینده نگر شامل بزرگسالان سالم ساکن جامعه را که بر اساس توزیع جنسیت و سن در آتن، یونان انتخاب شده بودند، بررسی کردند. شرکت‌کنندگان در مطالعه کوهورت ATTICA ثبت نام کردند که نتایج مربوط به بیماریهای قلبی عروقی را در دوره‌های ۱۰ و ۲۰ ساله بررسی میکند. ارزیابی پایه شامل مصاحبه برای تعیین اطلاعات دموگرافیک مانند جنس، سن، درآمد، سطح تحصیلات، سابقه پزشکی و عادات سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، رژیم غذایی و فعالیت بدنی بود.
شرکت‌کنندگان بر اساس سطح تحصیلات و عادات سیگار کشیدن به ترتیب در دو گروه با تحصیلات پایین، متوسط و بالا و سیگاری‌های فعلی، افرادی که هرگز سیگار نکشیدند و افرادی که سابقا سیگار میکشیدند طبقه‌بندی شدند.
یک پرس‌‌شنامه نیمه کمی در مورد دفعات غذا برای انجام یک ارزیابی رژیم غذایی مورد استفاده قرار گرفت، که مصرف یک لیست جامع از ۱۵۶ غذا و نوشیدنی را طی یک ماه ارزیابی کرد.
این داده‌های فراوانی برای تعیین تعداد وعده‌های غذایی در هفته از هر ماده غذایی یا نوشیدنی استفاده شد، که سپس با امتیاز رژیم مدیترانه‌ای مقایسه شد تا رژیم غذایی با شباهت کم یا زیاد به نوع رژیم مدیترانه‌ای طبقه‌بندی شود.
اندازهگیری های بالینی قد، وزن و دور باسن و کمر برای محاسبه شاخص توده بدنی (BMI) و نسبت دور کمر به باسن انجام شد.
فشار خون سیستولیک و دیاستولیک نیز ثبت شد و نمونه خون برای اندازه گیری سطح کلسترول سرم گرفته شد. ارزیابی‌های پیگیری در ۱۰ و ۲۰ سال انجام شد.
نتایج
نتایج گزارش کردند که رژیم غذایی غنی از غذاهای دریایی، به ویژه ماهی‌های کوچک غنی از اسیدهای چرب غیراشباع امگا ۳، با کاهش خطر ابتلا به CVD غیر‌کشنده و کشنده در پیگیری ۱۰ ساله مرتبط بود.
یافته‌ها نشان داد که ۳۲٫۷ درصد از جمعیت مورد مطالعه از رژیم غذایی غنی از غذاهای دریایی استفاده می کردند و تنها ۹٫۶ درصد از آنها مصرف بالای ماهی‌های کوچک در رژیم غذایی خود داشتند. شرکت‌کنندگانی که مقدار قابل‌توجهی از غذاهای دریایی (بیش از دو وعده در هفته) مصرف کردند، ۲۷ درصد کمتر در معرض خطر CVD و ۷۴ درصد خطرکمتر مرگومیر ناشی از آن قرار داشتند.
علاوه بر این، خطر ۲۰ ساله مرگومیر ناشی از CVD نیز در میان شرکت‌کنندگانی که غذاهای دریایی زیادی در رژیم غذایی خود داشتند، کاهش یافت.
افرادی که بیش از یک وعده ماهی کوچک غنی از اسید چرب امگا ۳ در هفته مصرف می‌کردند، خطر ابتلا به CVD به میزان قابل‌توجهی کمتر بود و خطر مرگ و میر ۱۰ ساله آنها به دلیل CVD ۷۶درصد کمتر بود.
با اینحال، پایبندی به توصیه‌های دستورالعمل‌های غذایی ملی یونان برای افزایش مصرف ماهی‌های چرب کوچک و کل غذاهای دریایی به ترتیب تنها ۱۰ و ۳۰ درصد بود.
اسیدهای چرب ایکوزاپنتانوئیک و دوکوزاهگزانوئیک، ویتامین‌هایی مانند ویتامین D و سطوح بالای مواد معدنی از جمله کلسیم، منیزیم، فسفر و روی در ماهی‌های کوچک غنی از اسید چرب امگا ۳ برای سلامت قلب و عروق مفید هستند.
اسیدهای چرب امگا ۳ با خواصی مانند کاهش تری گلیسیرید، اثرات ضد‌ترومبوتیک، عملکرد اندوتلیال و کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو مرتبط هستند.
نتیجه‌گیری
یافته‌ها نشان داد که رژیم غذایی سرشار از کل غذاهای دریایی، به ویژه ماهی‌های کوچک غنی از اسید چرب امگا ۳، می تواند خطر ابتلا به CVD غیر‌کشنده و کشنده را برای ۱۰ سال کاهش دهد.
می‌توان از پیامدهای طولانی مدت مرتبط با CVD ،از طریق مداخلات بهداشت عمومی و توصیه‌هایی که گنجاندن غذاهای دریایی در رژیم غذایی را ترویج میکند، جلوگیری کرد.
ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که نقش مهمی در سلامت استخوان و سیستم‌ایمنی دارد.
وقتی صحبت از پیشگیری از سرطان میشود، شواهد کافی برای نشان دادن نقش مکملهای ویتامین D وجود ندارد.
تمرکز بر روی شیوه‌های کلی رژیم غذایی و عادات سبک زندگی آنها بهترین روش برای کاهش خطر سرطان است.
ویتامین D که از آن به عنوان «ویتامین آفتاب» یاد میشود، بهطور معمول در کانون توجه می‌باشد. در حالی با اطمینان می‌توان گفت که این ویتامین باعث سلامت استخوان و سلامت ایمنی میشود، اما این اطمینان نیست که میتواند خطر و شدت عفونت COVID-19 را کاهش دهد اگرچه این چیزی است که محققان زمان زیادی را صرف بررسی آن کردهاند.
بهطور مشابه، تحقیقات زیادی به نقش ویتامین D در پیشگیری و پیشرفت سرطان اختصاص داده شده است، اگرچه پاسخ‌های قطعی زیادی وجود ندارد. در این‌جا مطلبی در مورد آن آورده شده، و تحقیقات این ادعاها را بررسی میکند.
ویتامین D و پیشگیری از سرطان
افرادی که بیشتر در معرض آفتاب قرار می‌گیرند، کمتر در معرض خطر کمبود ویتامین D و خطر کمتری برای ابتلا به سرطان هستند. بعلاوه، مطالعات مرگومیر ناشی از سرطان و قلبی عروقی را در مناطقی که بیشتر در معرض نور خورشید قرار دارند، گزارش کردهاند. با در نظر گرفتن این موضوع، آیا مکمل ویتامین D میتواند به پیشگیری از سرطان در افرادی که به اندازه کافی نور خورشید را نمی‌بینند، کمک کند؟
دکتر JoAnn E. Manson ، رئیس بخش پزشکی پیشگیرانه در بریگهام و بیمارستان زنان در بوستون، چندان متقاعد نشده است. او توضیح داد که افرادی که خطر ابتلا به سرطان کمتری دارند، فعال‌تر هستند و بنابراین زمان بیشتری را در خارج از منزل می‌گذرانند. در نتیجه، سطح ویتامین D آنها اغلب بالاتر است، زیرا بدن ویتامین D3 را پس از جذب نور UVB از خورشید ایجاد میکند.
منسون به Verywell گفت: «سطح ویتامین D نشانگر سایر عوامل مرتبط با سرطان است.» و افزود که این نشانگر مستقیم خطر ابتلا به سرطان نیست.
علاوه بر این، منسون از طریق تحقیقات خود دریافته است که داده‌های حمایت از استفاده از مکملهای ویتامین D برای پیشگیری از سرطان بسیار قوی نیستند.
در میان داده‌های پراکنده در مورد مصرف مکمل ویتامین D و خطر ابتلا به سرطان، مطالعهای که در سال ۲۰۱۹ در مجله پزشکی نیوانگلند به مسولیت منسون منتشر شد، شاید یکی از بهترین مطالعات باشد. این مطالعه بررسی کرد که آیا مکمل ویتامین D بر بروز سرطان تأثیر دارد یا خیر. این کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده و کنترل‌شده با دارونما که ویتامین D و آزمایش امگا-۳ (VITAL) نام داشت، ارزیابی کرد که آیا دوز ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین D3 و یک گرم در روز اسیدهای چرب امگا ۳ دریایی بر خطر سرطان تأثیر میگذارد یا خیر. پس از ارزیابی بیش از ۲۵۰۰۰ نفر، محققان رابطه قوی بین مصرف مکمل ویتامین D و بروز سرطان پیدا نکردند.
سارا آنزلوار، متخصص تغذیه در Sarah Gold Nutrition، به Verywell گفت: «تحقیق در مورد مکملهای ویتامین D برای جلوگیری از سرطان بی نتیجه است.»
« او توضیح داد که اگر فردی دچار کمبود این ماده مغذی باشد، مکمل‌ها میتوانند به او کمک کنند تا میزان آن درسطح خون کافی شود، که برای بسیاری از نتایج سلامتی مهم است. اما اگر فردی کمبود ویتامین D نداشته باشد، مصرف مکمل ها هیچ فایده ای ندارد. در واقع، ویتامین D بیش از حد می تواند مضر باشد.»
چه مقدار ویتامین D نیاز دارید؟
سطح ویتامین D ،۲۰نانوگرم در میلی لیتر تا ۵۰ نانوگرم در میلی‌لیتر برای افراد سالم کافی در نظر گرفته میشود. سطح زیر ۲۰ نانوگرم در میلی‌لیتر ناکافی و کمتر از ۱۲ نانوگرم در میلی‌لیتر نشان‌دهنده کمبود ویتامین D است. این سطوح را می‌توان با یک آزمایش خون به نام آزمایش ۲۵ هیدروکسی ویتامین D تعیین کرد.
داده‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد سطوح سالم ویتامین D ممکن است با کاهش خطر ابتلا به دو سرطان خاص کولورکتال و مثانه مرتبط باشد. اما برای ارائه یک توصیه قاطع به داده‌های بیشتری نیاز است.
ویتامین D و پیشرفت سرطان
مطالعات بسیار کمی در مورد مکمل ویتامین D و پیامدهای سرطان، چه نوع خاصی از سرطان و چه سرطان بهطور کلی، گزارش کردهاند.
با اینحال، منسون می‌گوید:« داده‌هایی که وجود دارد قوی هستند. بهطور خاص، مانسون گفت که نتایج آزمایش VITAL نشان می‌دهد که مصرف مکمل ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین D با کاهش ۱۷ درصدی سرطان‌های پیشرفته مرتبط است.»
سایر داده‌ها نیز نتایج مثبتی را نشان میدهند، اگرچه این رابطه بسیار قوی نیست. یک بررسی سیستماتیک Cochrane مرگومیر کلی کمتری از سرطان را با مکملهای ویتامین D گزارش کرد، اما نتیجه گرفت که این یافته میتواند شانسی باشد. و یک مطالعه با ارزیابی بیش از ۲۵۰۰۰ نفر نشان داد که مکمل ویتامین D3 ممکن است خطر ابتلا به سرطان پیشرفته را در میان بزرگسالان مبتلا به سرطان‌های خاص کاهش دهد. در همان مطالعه، برای افرادی که سرطان سینه تشخیص داده شده بود، استفاده از مکمل ویتامین D با سطوح بالاتری از کیفیت زندگی خود گزارش شده مرتبط بود.
آیا باید مکمل ویتامین D مصرف کرد؟
در حالی که وجود ویتامین D کافی در بدن با فواید زیادی مرتبط است ولی باید بدانید که برای پیشگیری از سرطان نباید به آن اعتماد کنید.
لیز شاو، مشاور تغذیه، به Verywell گفت: «ویتامین D نباید به عنوان یک خط دفاعی مستقل در برابر سرطان استفاده شود. با توجه به اینکه علت سرطان برای هر فردی که این تشخیص را دریافت می کند منحصر به فرد است، مهم است که رویکردی چند جانبه برای کاهش خطر ابتلا به سرطان در نظر بگیریم. یک جزء ژنتیکی نیز در سرطان وجود دارد ژن‌ها ممکن است نقش مهمی در توسعه و پیشرفت داشته باشند.»
شاو و منسون هر دو میگویند:« که عادات سبک زندگی سالم، مانند رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم، خواب زیاد و استفاده از کرم ضد آفتاب برای پیشگیری از سرطان بسیار مهم هستند.»
منسون گفت: «حداقل ۵۰ درصد سرطان‌ها با رفتارهای سبک زندگی سالم قابل پیشگیری هستند. مردم نمی‌توانند مکمل ویتامین D را با رژیم غذایی و سبک زندگی ناسالم به دست آورند .»
ناشتا بودن قبل از آزمایش خون به این معنی است که فرد نباید قبل از انجام برخی آزمایشات خون چیزی غیر از آب بخورد یا بنوشد. اما کدام آزمایش خون نیاز به ناشتایی دارد و چگونه افراد میتوانند با خیال راحت ناشتا بمانند؟
همیشه لازم نیست فرد قبل از آزمایش خون ناشتا باشد. هنگامی‌که آزمایش خون نیاز به ناشتا بودن دارد، معمولاً فقط برای مدت کوتاهی لازم است. در این صورت، ایده نخوردن یا ننوشیدن، حتی برای مدت کمی، ممکن است استرس را باشد. درک زمان و نحوه ناشتا بودن قبل از آزمایش خون میتواند به کاهش نگرانی‌های غیر‌ضروری کمک کند.
این مقاله به بررسی انواع آزمایش‌های خونی می‌پردازد که نیاز به ناشتا بودن دارند، چرا ناشتا بودن ضروری است و چگونه یک فرد میتواند آن را با خیال راحت انجام دهد.
چه مدت قبل از آزمایش خون ناشتا باشیم؟
بسته به نوع آزمایش خون نیاز به ناشتا بودن قبل از انجام آن ازمایش تعیین میشود. برخی از آزمایشات خون برای ارائه نتایج دقیق نیاز به ناشتا بودن دارند، در حالی که برخی دیگر نیاز ندارند.
انواع آزمایشات خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند عبارتند از:
آزمایش قندخون ناشتا
آزمایش قندخون ناشتا میتواند به تشخیص دیابت کمک کند. دردیابت مقادیر بیش از حد قند در خون وجود دارد. آزمایش قندخون ناشتا سطوح قندخون را اندازهگیری میکند تا از سلامت فرد اطمینان حاصل شود..
مهم است که فرد به مدت ۸ تا ۱۰ ساعت قبل از آزمایش قندخون ناشتا چیزی به جز آب نخورد. یک فرد معمولاً یک شب ناشتا می‌‌ماند و آزمایش را صبح زود انجام می‌دهد.
ناشتا بودن دراندازه‌‌گیری دقیق سطح قندخون کمک کننده می‌باشد و نتایج به پزشک در تشخیص یا رد دیابت کمک میکند.
آزمایشات کلسترول خون
کلسترول یک ماده چرب در خون است. کلسترول بالا میتواند منجر به افزایش خطر برخی بیماریها شود.
آزمایش‌های کلسترول خون که به نام پروفایل لیپیدی نیز شناخته می‌شوند، میزان چربی‌ها را در خون ارزیابی میکنند.
چربی‌‌های مختلف آزمایش شده عبارتند از:
کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا، همچنین به عنوان کلسترول «خوب» شناخته میشود.
کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، همچنین به عنوان کلسترول «بد» شناخته میشود.
تری‌گلیسیرید
اگر فردی اخیراً غذا خورده باشد، مقدار چربی‌ها در خون افزایش می‌یابد. به همین دلیل است که از افراد خواسته میشود ۹ تا ۱۲ ساعت قبل از آزمایش غذا نخورند، که به ارائه مشخصات دقیقی از مقادیر این چربی‌ها در خون کمک میکند.
تحقیقات نشان داده است که ممکن است قبل از انجام تمام آزمایشات کلسترول و تری‌گلیسیرید ناشتا بودن ضروری نباشد. با این حال، افرادی که این آزمایش‌ها را انجام میدهند باید به مدت ۲۴ ساعت قبل از انجام آزمایش از نوشیدن الکل خودداری کنند. همیشه بهتر است افراد با پزشک مشورت کنند تا ازدستورالعمل‌های جدید در مورد آزمایشات آگاهی یابند.
آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز
آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز GGT به تشخیص بیماری کبد کمک میکند. GGT آنزیمی در کبد است که به عملکرد موثر آن کمک میکند. ممکن است لازم باشد که فرد ۸ ساعت قبل از انجام آزمایش از خوردن و آشامیدن خودداری کند، همچنین از نوشیدن الکل و مصرف برخی از داروهای تجویزی خودداری کند.
آزمایش آهن خون
در این آزمایش سطح آهن معدنی موجود در خون را اندازهگیری میکند. این آزمایش به شناسایی بیماریهای ناشی از کمبود آهن در خون، مانند کم‌خونی کمک میکند.
آهن در برخی از انواع غذاها وجود دارد و خیلی سریع از غذا به خون جذب میشود. بنابراین، اگر فردی قبل از آزمایش خون غذا بخورد، نتایج ممکن است سطوح بیشتر آهن را نشان دهد.
برای اطمینان از نتایج دقیق، فرد باید از نیمه شب قبل از آزمایش تا انجام آزمایش ناشتا باشد.
سایر آزمایشات خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند
ممکن است از افراد زیر خواسته شود که ناشتا باشند:
آزمایش گلوکز خون: این آزمایش قندخون فرد را آزمایش می کند و میتواند به تایید یا رد دیابت کمک کند.
تست عملکرد کبد: منبع مطمئنی برای میزان عملکرد کبد فرد است.
آزمایش‌های الکترولیت سرم و عملکرد کلیه: این آزمایش‌ها برای ارزیابی بیماری مزمن کلیوی به عملکرد کلیه نگاه میکنند.
آزمایش ویتامین B12 : این آزمایش سطح ویتامین B12 در خون فرد را بررسی میکند. بهطور معمول از افراد خواسته می شود ۱۲ ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشند. آنها همچنین باید به پزشک اطلاع دهند که آیا دارویی مصرف میکنند، زیرا برخی از آنها میتوانند در آزمایش اختلال ایجاد کنند.
چرا ناشتا بودن لازم است
وقتی افراد غذا می‌خورند و الکل می‌نوشند، غذا و مایعات در معده آنها تجزیه شده و جذب جریان خون میشود و این میتواند بر سطوح برخی از مواد در خون مانند گلوکز یا کلسترول خون تأثیر بگذارد.
اندازهگیری سطوح این مواد برای تشخیص برخی بیماریها ضروری است، مانند:
دیابت؛
کم‌خونی؛
کلسترول بالا؛
بیماری کبد.
برای تشخیص صحیح این بیماریها، ناشتا بودن فرد مهم است. خوردن یا آشامیدن قبل از آزمایش ممکن است سطح یک ماده خاص را در خون افزایش دهد و منجر به نتایج نادرست شود. نتایج نادرست به نوبه خود میتواند منجر به تشخیص نادرست شود.
کارهایی که می‌توانید انجام دهید
طیف وسیعی از کارها وجود دارد که افراد میتوانند هنگام روزه گرفتن برای آزمایش خون انجام دهند، مانند:
آب: مهم است که هنگام روزه داری آب فراوان بنوشید تا هیدراته بمانید. آب بر نتایج آزمایش خون تأثیری ندارد و در مواقعی که فرد نیاز به روزه دارد، نوشیدن آن قابل قبول است.
زمان‌بندی: این که آیا یک فرد مجبور است ۸، ۱۲ یا ۲۴ ساعت ناشتا باشد، ایده خوبی است که قبل از انجام آزمایش مشخص کنید که آخرین زمانی که میتواند بخورد یا بنوشد چقدر است. به‌عنوان مثال، اگر از فردی خواسته شود ۱۲ ساعت قبل از آزمایش خون در ساعت ۹ صبح روزه بگیرد، پس از ساعت ۹ شب چیزی نخورد. شب قبل از.
دارو: برای افراد مهم است که در زمان ناشتا به مصرف داروهای معمولی خود ادامه دهند، مگر اینکه پزشک به آنها دستور دیگری داده باشد.
مواردی که باید اجتناب کرد
علاوه بر غذا و نوشیدنی، موارد دیگری نیز وجود دارد که هنگام ناشتا بودن برای آزمایش خون باید از آنها اجتناب کرد. این شامل:
الکل: الکل میتواند بر سطح قند و چربی خون تأثیر بگذارد و نتایج نادرستی به آزمایش‌های خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند بدهد. اگر از فرد خواسته میشود قبل از آزمایش خون ناشتا باشد، باید از نوشیدن الکل نیز خودداری کند.
سیگار کشیدن: سیگار کشیدن نیز میتواند بر نتایج آزمایش خون تأثیر بگذارد. اگر قبل از آزمایش خون از فردی خواسته شده است که ناشتا باشد، باید از کشیدن سیگار خودداری کند.
آدامس جویدن: فرد در زمان ناشتا بودن برای آزمایش خون از جویدن آدامس، حتی اگر قند نداشته باشد، خودداری کند. این به این دلیل است که جویدن آدامس میتواند هضم را تسریع کند، که میتواند بر نتایج تأثیر بگذارد.
ورزش: ورزش همچنین میتواند هضم غذا را تسریع کند و بر نتایج تأثیر بگذارد، بنابراین افراد باید در دوره توصیه شده ناشتا بودن از ورزش کردن اجتناب کنند.
نتیجه
قبل از ناشتا بودن، باید از پزشک سوال کند که اگر ناشتایی لازم است مدت زمان آن چقدر باید باشد.
اگر آزمایش نیاز به ناشتا بودن دارد، پیروی از مراحل بالا میتواند به فردی که از او خواسته شده است برای آزمایش خون ناشتا باشد کمک کند تا این کار را با خیال راحت انجام دهد.
اگر روزه گرفتن بیش از حد سخت شد و فردی به دلیل گرسنگی یا تشنگی شدید آن را انجام نداد، باید با پزشک تماس بگیرد تا نوبت آزمایش خون را تغییر دهد.
اگر نتایج آزمایش خون افراد نادرست باشد، ممکن است تشخیص اشتباه برای بیماریشان داده شودکه منجر به عوارض بیشتر سلامتی میشود. به همین دلیل است که رعایت بهترین شیوه‌ها در مورد ناشتا بودن قبل از آزمایش خون بسیار مهم است.
بیش از ۸٫۵ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند.
محققان بیماری پارکینسون را با قرار گرفتن در معرض سموم، مانند آفتکشها و آلودگی هوا مرتبط می‌دانند. اکنون، دانشمندان دانشگاه روچستر معتقدند یک ماده شیمیایی رایج به نام تری کلرواتیلن (TCE) نیز ممکن است باعث بیماری پارکینسون شود.
بیش از ۸٫۵ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند وضعیتی که بر سیستم عصبی تأثیر میگذارد که باعث مشکلات حرکتی مانند لرزش، سفت شدن اندام‌ها و مشکلات شناختی میشود.
پزشکان هنوز نمی‌‌دانند که چرا پارکینسون رخ می‌دهد. با اینحال، این بیماری با سطوح پایین دوپامین و نوراپی نفرین در بدن مرتبط است. علاوه بر این، افرادی که دارای عوامل خطر خاصی هستند، مانند سن و آسیب مغزی تروماتیک گذشته، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. علاوه بر این، محققان بر این باورند که قرار گرفتن در معرض سموم خاصی مانند آفتکشها منبع مطمئن و آلودگی هوا است.
اکنون محققان دانشگاه روچستر با یافتن ارتباط بین بیماری پارکینسون و یک ماده شیمیایی رایج به نام تری کلرواتیلن (TCE) شواهد بیشتری دارتد. این مطالعه در مجله بیماری پارکینسون منتشر شده است.
TCE چیست؟
TCE یک ماده شیمیایی مایع بی‌‌رنگ است که در طبیعت وجود ندارد و بویی شبیه کلروفرم دارد.
این ماده شیمیایی را می‌توان در محصولات و صنایع مختلفی یافت، از جمله:
خشکشویی تجاری؛
چربی‌زدایی فلز؛
دستمال مرطوب تمیز‌کننده؛
لکه بر لباس و فرش؛
روان کننده‌ها؛
چسب‌‌های اسپری.
افراد میتوانند با استفاده از یک محصول حاوی TCE یا کار در کارخانه‌‌ای که مواد شیمیایی در آن وجود دارد در معرض TCE قرار گیرند. علاوه بر این، TCE میتواند به آب، هوا و خاک اطراف محل استفاده یا دفع آن نفوذ کند و آنچه را که تنفس می‌کنیم، می‌خوریم و می‌نوشیم آلوده کند.
علائم قرار گرفتن در معرض مقادیر بالای TCE عبارتند از:
سرگیجه؛
سردرد؛
گیجی؛
حالت تهوع؛
بی‌‌حسی صورت.
مطالعات قبلی قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض TCE را با افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه، سرطان کبد و لنفوم غیر هوچکین مرتبط می‌دانند.
TCE و بیماری پارکینسون
دکتر ری دورسی، استاد عصب‌شناسی در دانشگاه روچستر و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت که او و تیمش تصمیم گرفتند در حالی که آماده نوشتن کتاب خود به نام پایان دادن به بیماری پارکینسون بودند، درباره ارتباط بین TCE و بیماری پارکینسون تحقیق کنند.
دکتر دورسی به مدیکال نیوز تودی گفت: «یکی از همکارانم و همکار نویسندگان این مقاله، دکتر کارولین تانر، در مورد TCE و Camp Lejeune Trusted Source به من گفت. او و همکارش، دکتر سام گلدمن – یکی دیگر از نویسندگان (مطالعه) – یک مطالعه انجام داده بودند که نشان می‌داد دوقلوهایی که در معرض TCE شغلی یا سرگرمی قرار داشتند، ۵۰۰٪ خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دادند. هرچه بیشتر در مورد شیوع TCE و نقش آن در بیماری پارکینسون تحقیق کردم، بیشتر (یافته پیدا کردم) که پایانی در آن وجود نداشت.»
او اضافه کرد:
TCE یک سرطان زای شناخته شده است که باعث سرطان میشود. همچنین باعث سقط جنین ،نقص لوله عصبی (نوزادانی که بدون مغز متولد می‌شوند)، بیماری مادرزادی قلبی، و چندین اختلال پزشکی دیگر مرتبط است. این ماده ۱۰۰ سال است که وجود داشته و سمیت آن حداقل برای ۹۰ منبع معتبر شناخته شده است.
شواهد از طریق مطالعات موردی
برای این مطالعه، دکتر دورسی و تیمش مروری بر مقالات انجام دادند. آنها هفت مطالعه موردی را در مورد افرادی که پس از قرار گرفتن در معرض این ماده شیمیایی از محل کار یا محیط دیگربه بیماری پارکینسون مبتلا شده بودند، گردآوری کردند.
مطالعات موردی شامل برایان گرانت بازیکن NBA است که در ۳۶ سالگی با تشخیص پارکینسون بود. به گفته محققان، او احتمالاً در کودکی زمانی که پدرش در کمپ لژون در کارولینای شمالی مستقر بود در معرض TCE قرار گرفت. در اوایل دهه ۱۹۸۰ مشخص شد که سیستم های تامین آب کمپ به TCE آلوده شده است.
محققان همچنین مشخصات یک کاپیتان نیروی دریایی را که در کمپ لژون خدمت کرده بود و ۳۰ سال بعد به پارکینسون تشخیص داده شد، معرفی کردند.
و تیم تحقیقاتی همچنین سناتور فقید ایالات متحده جانی ایساکسون را که در گارد ملی هوایی جورجیا خدمت می کرد، که از TCE برای چربی زدایی هواپیماها استفاده می کرد، مشخص کرد. سناتور ایساکسون در سال ۲۰۱۵ به بیماری پارکینسون مبتلا شد.
دکتر دورسی گفت: “در حال حاضر، مقالات جهان در مورد تری کلرواتیلن و بیماری پارکینسون به ۲۶ مطالعه بر اساس جستجو در PubMed محدود شده است.” با توجه به استفاده گسترده و آلودگی با TCE و منبع مطمئن پرکلرواتیلن (PCE) که به طور گسترده در تمیز کردن به صورت خشک استفاده می شود و افزایش بیماری پارکینسون، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.»
او افزود: «هفت مورد به مقالات موجود اضافه میکنند – بزرگترین سری پرونده قبلی سه مورد بود – و روش‌های بی‌شماری را نشان میدهند که افراد میتوانند از طریق کار یا محیط در معرض مواد شیمیایی قرار بگیرند.» مهمتر از همه، بیشتر آنها بی اطلاع هستند، زیرا آنها هرگز از قرار گرفتن در معرض آن اطلاعی نداشتند و دهه ها پیش رخ داده است.
چگونه افراد میتوانند قرار گرفتن در معرض TCE خود را کاهش دهند؟
دکتر دورسی در سطح اجتماعی بیان کرد که برای اینکه مردم میزان قرار گرفتن در معرض TCE را کاهش دهند، ایالات متحده باید TCE و PCE را ممنوع کند. او ادامه داد: «در ژانویه ۲۰۲۳، EPA دریافت که TCE «خطر غیرمنطقی برای سلامت انسان است». یک ماه قبل، در مورد PCE همین نتیجه را گرفت. ما از دهه ۱۹۲۰، زمانی که تولید تجاری TCE شروع شد، رانندگی نمی‌کنیم یا با هواپیما پرواز نمی‌کنیم، زیرا مهندسان جایگزین‌های ایمن‌تری ایجاد کردهاند. شیمیدانان می توانند همین کار را انجام دهند.
دورسی افزود ثانیاً، ما باید به مردم، به ویژه کسانی که در نزدیکی مکان‌های آلوده زندگی میکنند، اطلاع دهیم، آنها را مهار کرده و از ورود این گازها به خانه‌ها، مدارس و محل‌های کار با سیستم‌های نسبتاً ارزان‌قیمت، مشابه آنچه برای رادون استفاده میشود، جلوگیری کنیم.
MNT همچنین با دکتر آریانا اسپنتزوس، همکار علم و سیاست در مؤسسه سیاست علوم سبز، که در این مطالعه شرکت نداشت صحبت کرد.
دکتر اسپنتزوس گفت جای تعجب نیست که این مطالعه ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض TCE و بیماری پارکینسون پیدا کرده است. او توضیح داد:
TCE دارای تعدادی اثرات نامطلوب شناخته شده بر سلامت است و مطالعات متعددی در چند دهه گذشته نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض TCE به عنوان یک عامل خطر برای بیماری پارکینسون حتی در اثر مواجهه چندین دهه قبل از شروع بیماری است. وزارت کار حتی دستورالعملی در مورد غرامت کارگران صادر کرده است که ارتباط بین قرار گرفتن در معرض TCE و پارکینسون را تایید کرده است.
برای افرادی که به دنبال کاهش قرار گرفتن در معرض TCE خود هستند، دکتر اسپنتزوس گفت که بیشتر قرار گرفتن در معرض TCE از طریق استنشاق رخ می دهد.
او توضیح داد: « کیفیت هوای داخلی را می‌توان با افزایش تهویه یا استفاده از فیلترهای هوا با کربن فعال بهبود بخشید، اگرچه سیستم‌های پیچیده‌تری که برای کاهش رادون استفاده می‌شوند،بیشتر توصیه میشود.» از آنجایی که ممکن است ۳۰ درصد از آب آشامیدنی در ایالات متحده به TCE آلوده باشد، ساده ترین راه برای کاهش سطح TCE فیلتر کردن آب آشامیدنی خود با فیلترهای کربن فعال است. سیستم‌های فیلتر آب کل خانه میتوانند به جلوگیری از قرار گرفتن در معرض بیشتر از طریق حمام کردن، شستشوی ظروف یا سایر مصارف خانگی کمک کنند.
دکتر اسپنتزوس افزود: «علاوه بر این، از استفاده از محصولات مصرفی حاوی TCE خودداری کنید. بررسی کنید تا مطمئن شوید که رنگ‌برها، لکه‌برها، چسب‌ها، چربی‌زداها و درزگیرها، در میان سایر محصولات، حاوی TCE در فهرست مواد نیستند.»
بر اساس تحقیقات جدید، قطرههای چشمی که معمولاً قبل از معاینه چشم استفاده می‌شوند، میتوانند نزدیکبینی را در کودکان به تاخیر بیندازند.
قطره آتروپین برای شل کردن عضلات چشم و گشاد کردن مردمک‌ها استفاده میشود. این تحقیق در مجله انجمن پزشکی آمریکا نشان می‌دهد که استفاده از غلظت کم میتواند از میوپیا یا نزدیکبینی در کودکان جلوگیری کند.
حدود یک سوم آمریکایی‌ها نزدیک بینی دارند. وال استریت ژورنال گزارش داد که این درصد طی ۳۰ سال به ۶۰ درصد افزایش می‌یابد، زیرا مردم زمان بیشتری را در داخل خانه می‌گذرانند و به صفحه نمایش‌های الکترونیکی نگاه میکنند. نزدیکبینی شدید میتواند منجر به جداشدگی شبکیه، گلوکوم و آب مروارید شود.
به گفته پزشکان، نزدیکبینی زمانی رخ می‌دهد که فاصله کره چشم بیشتر شود و نور وارد شده به چشم دیگر به شبکیه پشت چشم نمی‌رسد. «این حالت منجر به نیاز به عینک یا لنزهای تماسی میشود که با هدایت نور به شبکیه چشم کار می کنند.»
نیمش پاتل از دانشکده پزشکی هاروارد، که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: «قطرههای آتروپین باعث میشود افراد نتوانند آنچه را که به آنها نزدیک است ببینند. او گفت که دقیقاً مشخص نیست که چگونه این قطرات نزدیک بینی را بلاک میکند.»
محققان هنگ کنگی ۳۵۳ کودک ۴ تا ۹ ساله را مورد بررسی قرار دادند. آنها به یک گروه دارونما، به گروه دیگر دوز کم قطره و به گروه سوم دوز بالاتر هر شب به مدت دو سال دادند. کسانی که دوز بالاتر را دریافت کردند، کمتر دچار نزدیکبینی شدند و طول کمتری در کره چشم داشتند.
محققان امیدوارند که تاخیر در شروع نزدیکبینی، که به سرعت در جوانان پیشرفت میکند، بتواند شدت آن را در بزرگسالی کاهش دهد.
کتامین برای افسردگی سخت تایید شده است، اما کلینیکهای کتامین سرپایی چقدر ایمن هستند؟
کتامین یک نوع غیرمعمول از داروی روانگردان به نام تجزیه کننده است که در حال افزایش محبوبیت است. کتامین که در اصل از PCP یا «گرد و غبار فرشته» مشتق شده است، برای چندین دهه در بیمارستان‌‌ها و کلینیکهای دامپزشکی به عنوان یک بیهوش کننده استفاده میشود و به عنوان داروهای قاچاق تحت نام «special K» نام برده میشود.
اثرات کتامین بهطور قابل اعتمادی ایجاد میکند و زیر بنای کاربردهای پزشکی و جنبه‌‌های تفریحی آن است عبارتند از: کنترل درد، فراموشی، مسمومیت، جدایی و سرخوشی. اخیراً به دلیل تأیید آن برای افسردگی مقاوم به درمان (TRD) – یعنی افسردگی شدیدی که از طریق درمانهای دیگر، از جمله افرادی که افکار خودکشی را تجربه میکنند، بهبود نیافته است، بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است.
شواهدی از فواید کتامین
نسخه‌‌ای از کتامین به نام اسکتامین (Spravato) که از طریق اسپری بینی داده میشود، در سال ۲۰۱۹ توسط FDA برای افسردگی مقاوم به درمان تایید شد. با این حال، طبق دستورالعمل‌ها، فقط باید «تحت نظارت یک ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی در مطب یا کلینیک پزشک تایید شده» استفاده شود. این بدان معناست که متخصصان پزشکی باید مراقب استفاده شما از آن باشند و سپس پس از مصرف دوز، علائم حیاتی شما و نحوه عملکرد بالینی شما را بررسی کنند.
اثربخشی کتامین برای افسردگی مقاوم به درمان برای اولین بار در درمان کوتاه مدت در تحقیقات نشان داده شد که منجر به کاهش معنی دار بالینی و آماری در نمرات افسردگی برای کتامین در مقابل دارونما شد (در هر دو گروه در این مطالعه، بیماران به دلیل نگرانی از داروهای ضد‌افسردگی معمولی خود را ادامه دادند. عدم درمان افسردگی مقاوم به درمان در بازوی دارونما.) در مطالعهای که در آن کتامین (به علاوه داروی ضد‌افسردگی معمولی) به افراد کمک کرد تا ۱۶ هفته پس از درمان در بهبودی پایدار باقی بمانند، کتامین بینی اثر طولانی مدتی دارد.
رهایی از افسردگی مقاوم به درمان با کتامین به سرعت اتفاق می‌‌افتد. به جای اینکه منتظر بمانند تا SSRI در طول هفته ها کمی تسکین دهد، افرادی که تحت فشار شدید افسردگی هستند می توانند در عرض حدود ۴۰ دقیقه فواید کتامین را احساس کنند.
آیا کتامین درمان مناسبی برای شماست؟
این بحثی است که باید شامل پزشک مراقبتهای اولیه، ارائه‌‌دهنده سلامت روان و سایر متخصصان مراقبتهای بهداشتی که از شما مراقبت میکنند، باشد. مهم است که به یاد داشته باشید که کتامین اولین گزینه درمانی برای افسردگی نیست و معمولاً تنها زمانی استفاده میشود که سایر درمانهای طولانی مدت مؤثر نبوده باشند. تصور نمیشود که شفابخش باشد بلکه علائم را برای مدت معینی بهبود می‌‌بخشد. بر اساس عوارض جانبی، تعیین اینکه چه کسی برای درمان کتامین مناسب نیست، ساده‌‌تر است.
آیا باید برای درمان به کلینیک کتامین مراجعه کرد؟
کلینیکهای مستقل و سرپایی کتامین در همه جا می‌باشند. در حال حاضرحدودا صدها تا هزاران کلینیک وجود دارد تقریباً همه آنها در سال ۲۰۱۹ و زمانی که کتامین برای افسردگی مقاوم به درمان تأیید شد تأسیس شدند. بهطور معمول، این کلینیک‌ها شرکت‌های انتفاعی هستند که توسط گروهی از روانپزشک یا متخصص بی‌‌هوشی (که میتواند تزریق را انجام دهد)، پرستار، مددکار اجتماعی و (البته) تاجران مربوط به این کلینیک، اداره می شوند.
در زمان نوشتن این مقاله، من با چندین کلینیک کتامین تماس گرفتم وخود را به عنوان یک بیمار معرفی کردم تا بررسی کنم که دریافت کتامین درمانی چه نقشی دارد. اکثر آنها به نظر می رسیدند که بعد از یک مصاحبه پزشکی مقدماتی توسط یک پرستار یا یک مددکار اجتماعی، بدون هیچ مانع بزرگی برای من کتامین تهیه می کنند. چند کلینیک نیاز به ارتباط یا تشخیص از روانپزشک من داشتند – و این کاملا معقول به نظر می رسید.
کلینیک ها بر اساس هزینه ای که دریافت می کنند برای خدمات کار می کنند، بنابراین شما باید از جیب خود پرداخت کنید، زیرا بیمه به ندرت این درمان را پوشش می دهد. در منطقه بوستون که من زندگی می کنم، هر تزریق کتامین حدود ۶۰۰ دلار هزینه دارد و یک دوره ۶ انفوزیونی و یک ارزیابی مجدد بالینی معمولاً توصیه می شود. (باید توجه داشته باشم که به نظر می رسد کلینیک های کتامین وابسته به موسسات دانشگاهی پزشکی دارای تدابیر امنیتی بیشتری هستند و همچنین ممکن است افراد را در آزمایشات بالینی ثبت نام کنند.)
آیا کلینیکهای کتامین ایمن هستند؟
این کلینیکهای کتامین سوالات زیادی را مطرح میکنند یعنی، در یک کلینیک معتبر و ایمن کتامین چه اثری دارد؟ در حال حاضر، ما هنوز پاسخ قطعی برای این سوال نداریم. تعجب می‌کنیم که آیا تزریق کتامین، که میتواند باعث جدایی عمیق از واقعیت شود، بهتر است در یک بیمارستان کنترل شود، جایی که پروتکل‌هایی برای ایمنی در صورت بروز مشکل وجود دارد. مشخص نبود (تا حدی به این دلیل که من عملاً درمان را انجام ندادم) در صورت وجود، چقدر ارتباط بین کارکنان کلینیک کتامین و ارائه‌دهندگان مراقبتهای بهداشتی شما وجود دارد و معمولاً درمان‌هایی که دریافت می‌کنید شامل پرونده پزشکی الکترونیکی اولیه نمیشود.
عوارض جانبی
کتامین بهطور کلی بی‌خطر در نظر گرفته می شود، از جمله برای کسانی که افکار خودکشی (افکار یا برنامه‌‌های خودکشی) را تجربه میکنند. عوارض جانبی اصلی عبارتند از تجزیه، مسمومیت، آرام‌بخشِ، فشار‌خون بالا، سرگیجه، سردرد، تاری دید، اضطراب، حالت تهوع و استفراغ بهتر است از مصرف کتامین در گروه‌های زیر اجتناب شود یا با احتیاط فراوان استفاده می شود:
افرادی که سابقه روان پریشی یا اسکیزوفرنی دارند، زیرا این نگرانی وجود دارد که تجزیه کتامین میتواند اختلالات روان پریشی را بدتر کند.
افراد با سابقه اختلال مصرف مواد، زیرا کتامین میتواند باعث سرخوشی شود (احتمالاً با تحریک گیرنده‌های مواد افیونی) و برخی افراد ممکن است به آن معتاد شوند (که به آن اختلال مصرف کتامین میگویند).
نوجوانان، زیرا نگرانی‌هایی در مورد اثرات طولانی مدت کتامین بر مغز نوجوانان در حال رشد وجود دارد.
افرادی که باردار یا شیرده هستند.
افراد مسن که علائم زوال عقل دارند.
تحقیقات دقیق‌تری در مورد فواید و عوارض جانبی طولانی‌مدت درمان کتامین، و ایمنی و اثربخشی آن برای نوجوانان و بزرگسالان، و همچنین برای نشانه‌های نوظهور درمان کتامین برای PTSD، OCD، اختلال مصرف الکل و سایر شرایط سلامت روان باید انجام شود. در نهایت، نگرانی هایی وجود دارد که با دوزهای مکرر، کتامین می تواند شروع به از دست دادن اثربخشی خود کند و برای ایجاد همان اثر به دوزهای بیشتری نیاز داشته باشد، که پایدار نیست.
کتامین می تواند برای افراد مبتلا به افسردگی جدی امید‌بخش باشد
افسردگی جدی و مقاوم به درمان میتواند امید به آینده را از مردم سلب کند و امیدوار باشند که همیشه احساس بهتری داشته باشند. کتامین میتواند به بیمارانی که با هیچ درمان دیگری تسکین نیافته‌اند، کمک و امیدواری ایجاد کند. با توجه به اثربخشی آن در افرادی که قصد خودکشی دارند، باید پذیرفت که کتامین ممکن است نجات‌‌دهنده باشد.
همان‌‌طور که از تحقیقات در مورد کتامین و از تجربیات افراد در کلینیکهای جدیدتر یاد می‌گیریم، بهتر میتوانیم به سؤالات اثربخشی طولانی مدت کتامین و اقدامات حفاظتی برای درمان پاسخ دهیم. همچنین ممکن است یاد بگیریم چه کسانی به احتمال زیاد از درمان های کتامین سود می برند و بهترین روش تجویز انفوزیون داخل وریدی، اسپری بینی یا قرص است.
یک مطالعه جدید نشان می دهد که یک دسته قدیمی از داروهای ضدروان پریشی میتواند قندخون را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کاهش دهد. این داروها ممکن است نیازهای افرادی را که نمی‌توانند داروهای دیابت موجود را مصرف کنند، یا برای آنها کم اثر شده است، برطرف کند.
داروهای ضدروان پریشی با بیان آنزیمی را که اخیراً با هیپرگلیسمی در موش مرتبط است، مرتبط هستند.
از آنجایی که دیابت نوع ۲ (T2D) روز به روز در حال افزایش است، نیاز به درمانهای موثر در حال گسترش است. محققان دانشگاه آلبرتا (UAlberta) در کانادا داروهای غیر‌دیابتی موجود را به عنوان گزینه‌های درمانی جدید برای افراد مبتلا به T2D بررسی کردهاند. این مطالعه نشان داده است که دسته‌ای از داروهای ضدروان پریشی قدیمی با هدف قرار دادن آنزیمی که با افزایش قندخون در دیابت مرتبط است، سطح قند خون را کاهش می‌دهد.
آنزیمی که داروها آن را مهار میکنند سوکسینیل CoA:3-کتواسید CoA ترانسفراز یا SCOT است. این داروها متعلق به گروه دارویی دی‌فنیل بوتیل پیپریدین‌ها هستند که به اختصار DPBP نامیده میشود. این مطالعه در مجله Diabetes منتشر شده است.
زمانی که متفورمین گزینه درمانی نمی‌باشد
بسیاری از افراد مبتلا به T2D نمی‌توانند از متفورمین داروی اصلی که برای کاهش قندخون تجویز میشود یا سایر داروهای دیابت موجود بهره‌مند شوند. حدود یک سوم بیماران مبتلا به T2D به دلیل پاسخ های دارویی متغیر مرتبط با عوامل ژنتیکی و غیر ژنتیکی نمی توانند از متفورمین بهره مند شوند.
آن، جان آر. اوشر، دانشیار دانشکده داروسازی و علوم دارویی، به مدیکال نیوز تودی توضیح داد که درمانهای جدید برای افراد مبتلا به T2D در مراحل آخر نیز مورد نیاز است:
آنها به داروهای متعددی که با افزایش ترشح انسولین کنترل قندخون آنها را بهبود می بخشد، کمتر پاسخ میدهند.
دکتر جیسون نگ، متخصص غدد در مرکز غدد درون ریز و دیابت UPMC در پیتسبورگ، PA، گفت: « دیابت نوع ۲ در جامعه ما بسیار شایع است، و با هزینه‌های هنگفتی بر جمعیت از نقطه نظر سلامت، و از نظر مالی برای سیستم سلامت ما به طور کلی می‌باشد.»
وی گفت: « توسعه درمانهای جدید برای کمک به بهبود کنترل قند در بیماران دیابتی نوع ۲، در کنار تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی یک روش کلیدی در بهبود نتایج در محیط خرد وکلان است».
چگونه استفاده مجدد از داروهای موجود کمک میکند
ساخت یک داروی جدید زمان زیادی می برد – بنیاد PhRMA تخمین می‌زند که بهطور متوسط ۱۰ سال طول می‌کشد. همچنین یک فرآیند پرهزینه است. تصور مجدد استفاده از یک داروی موجود فرآیندی بسیار سریع‌تر و ساده‌‌تر است. هنگام استفاده مجدد از داروهای تایید شده برای استفاده‌های جدید، بسیاری از مراحل این کار قبلا انجام شده است. نگرانی‌های اساسی ایمنی قبلا برآورده شده است، بنابراین آزمایشات بالینی، که هنوز ضروری هستند، می توانند با سرعت بیشتری انجام شوند. بهطور مشابه، بسیاری از زمان و پولی که صرف توسعه می شود قبلاً صرف شده است و این روند را به طور قابل‌توجهی ساده کرده است.
ضدروان پریشی و سطح قندخون
در سال ۲۰۲۰، محققان UAlberta مطالعهای را منتشر کردند که ارتباط بین SCOT و هایپرگلیسمی در موش‌ها را نشان می‌داد. آنها همچنین نشان دادند که یک داروی DPBP، پیموزاید، میتواند بیان SCOT را کاهش دهد و این منجر به بهبود سطح قندخون میشود.
آن مطالعه داروهای DPBP را از طریق مدل سازی کامپیوتری شناسایی کرده بود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که کل دسته داروها می توانند بیان SCOT را مهار کنند. علاوه بر اثر اولیه یک دارو، بسیاری از آنها اثرات ثانویه نیز دارند، مانند توانایی داروهای DPBP در مهار SCOT.
این ارتباط گزینه‌های درمانی جدیدی را باز میکند زیرا داروهای دیابت معمولاً قندخون را از طریق افزایش سطح انسولین کاهش میدهند.
– دکتر جیسون نگ می‌گوید: « توانایی داروهای DPBP برای کاهش بیان SCOT یک مکانیسم جدید بالقوه است که در آن میتوانیم اثر کاهش قند را در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ و چاقی افزایش دهیم، که امیدوارکننده است اما نیاز به مطالعه بیشتر دارد.»
یک نگرانی در این روش وجود دارد و آن این است که در سطوح سالم، SCOT به بدن در سوزاندن کتون ها به عنوان سوخت جایگزین در زمانی که گلوکز کمبود دارد کمک می کند. مهار بیان SCOT از استفاده از این منبع انرژی پشتیبان جلوگیری می کند.
به گفته دکتر Ussher، “پیامد آن در واقع افزایش سطح کتون خون است که ممکن است خطر ابتلا به کتواسیدوز را به عنوان یک عارضه جانبی افزایش دهد.” با این حال، او خاطرنشان کرد که مطالعات پیش بالینی اش بر روی حیوانات نشان می دهد که این احتمالاً شدیدتر از کتواسیدوز نیست که با رژیم کتوژنیک رخ می دهد. او گفت که نظارت بر سطح کتون برای کسانی که از داروهای DPBP استفاده می کنند مهم است.او تاکید کرد: «ضروری است که ما درک کنیم که عواقب بلندمدت مهار SCOT در انسان چه خواهد بود.
عوارض جانبی داروهای DPBP برای دیابت
به عنوان داروهای ضد روان پریشی، کلاس داروهای DPBP گیرنده های دوپامین را در مغز هدف قرار می دهند. به این ترتیب، عوارض جانبی اغلب گزارش شده آنها شامل خواب آلودگی، سرگیجه و خستگی است.
دکتر Ussher گفت: “ما علاقه مندیم که تعیین کنیم آیا می توانیم ساختار DPBP ها را طوری تغییر دهیم که نتوانند به مغز نفوذ کنند اما توانایی خود را برای مهار SCOT در هر جای دیگر بدن حفظ کنند.” انجام این کار نه تنها عوارض جانبی را از بین می برد، بلکه به مغز اجازه می دهد تا در صورت نیاز از کتون ها برای انرژی استفاده کند.
وی افزود: “ما در واقع پیشرفت هایی در این زمینه داشته ایم و امیدواریم در یکی دو سال آینده مطالعات بعدی خود را در این راستا منتشر کنیم.”
نکات رژیم غذایی و سبک زندگی برای کنترل دیابت نوع ۲
به گفته دکتر نگ، در حال حاضر بهترین توصیه برای افرادی که امیدوارند از ابتلا به T2D اجتناب کنند یا بیماری را تحت کنترل خود درآورند، این است: «رژیم غذایی سالم بدون کربوهیدرات، داشتن فعالیت بدنی زیاد، خواب کافی، و کاهش استرس.»
اینها همه راه‌های متداول برای احساس سلامتی هستند و همگی به بدن شما کمک میکنند تا حساسیت به انسولین را حفظ کند، خطر ابتلا به چاقی را کاهش دهد و به نوبه خود خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش دهد.
کارآزمایی‌‌هایی که برای تعیین اثر مفید مکمل ویتامین D طراحی شده اند، و مکرراً نتایج غیرقطعی را گزارش کردهاند.
تجزیه و تحلیل ثانویه یکی از بزرگترین آزمایشات کنونی مطالعه VITAL – در مورد تأثیر مکمل ویتامین D سطوح مختلفی از اثرات مفید را برای افراد با شاخص‌های توده بدنی (BMI) متفاوت نشان داد.
اکنون تیم مطالعه نشان داده است که مکمل ویتامین D در اصلاح کمبودها در افراد چاق نسبت به افرادی که BMI زیر ۲۵ دارند کمتر موثر است. حدود ۴۰ درصد از اروپایی‌‌ها کمبود ویتامین D دارند و افرادی که پوست تیره دارند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. گروه دیگری که بیشتر تحت تاثیر کمبود ویتامین D قرار می گیرند، افراد چاق هستند.
مقیاس و نوع تأثیر آن ناشناخته است، اما کمبود ویتامین D عامل افزایش نرخ ابتلا به دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲، مولتیپل اسکلروزیس و شرایط مختلف خودایمنی شناخته شده است. این کمبود همچنین با خطر سرطان و نتایج ضعیف تر درمان سرطان مرتبط است. چاقی همچنین یک عامل خطر برای بسیاری از این بیماریها است.
ویتامین D و چاقی
بهطور فزاینده‌ای، تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل ویتامین D در افراد چاق با BMI بیش از ۳۰، به اندازه افراد با BMI زیر ۲۵ سال، کمبود را بهطور موثر اصلاح نمی‌کند.
دکتر لینیا پاتل، مشاور تغذیه، متخصص تغذیه ورزشی، و سخنگوی انجمن رژیم غذایی بریتانیا، در مصاحبه‌ای به Medical News Today گفت که تحقیقات او بر روی گروهی متشکل از ۲۸۴۲ فرد زیر ۴۰ سال در بریتانیا نشان می‌دهد که کمبود ویتامین D با افزایش BMI و دور کمر همراه است.
BMI که میزان چاقی کلی یا چربی بدن را استنباط می کند و اندازهگیری دور کمر میزان چربی احشایی یک فرد در شکم خود است.
دکتر پاتل گفت: «ما دو مشکل داریم. ما دریافتیم که افرادی که چاق هستند، ویتامین D کمتری دارند. و حتی وقتی به آنها مکمل می‌‌دهید، سطح ویتامین D آنها به اندازه افرادی که وزن طبیعی دارند بالا نمی‌رود. بنابراین این یک مسئله است.»
او گفت: Kاگر BMI بالاتری دارید، بیشتر در معرض خطر عوامل خطر قلبی متابولیک قرار دارید، و آنچه برای من، به عنوان یک متخصص تغذیه بهداشت عمومی، فوق‌العاده است، این است که اگر ویتامین D را به افراد بدهیم، این خطر را کاهش می‌دهیم.»
او گفت که موضوع این است که توصیه مصرف مکمل ویتامین D «یک اندازه برای همه است» و توجه کمی به جمعیت‌های مختلف داده میشود.
نقش بالقوه کمبود ویتامین D در افزایش خطر ابتلا به بیماریهای مختلف بحث برانگیز است، و با بسیاری از کارآزمایی‌ها و مطالعات نتایج غیرقطعی گزارش شده است.
دکتر پاتل گفت: «همچنین ممکن است آزمایشات در وهله اول سوالات اشتباهی را مطرح کرده باشند. و بسیاری از تحقیقات دیگری که در مورد ویتامین D انجام شده است، بهطور خاص به سؤال درستی توجه نکرده اند. بنابراین می‌‌بینید که تحقیقات در این زمینه متناقض است. و بسیاری از تحقیقات در واقع نشان میدهند که مکملهای ویتامین D تفاوتی ایجاد نمی‌کند، اما برخی نشان میدهند که مکمل ویتامین D در کاهش عوامل خطر تفاوت ایجاد میکند. و من فکر می‌کنم مقالات تفاوتی نمی‌کند، شاید از دوز به اندازه کافی بالا استفاده نمی‌کنند و شاید سؤالات درستی از این نظر که در واقع ما به چه چیزی نگاه می‌کنیم، نمی‌پرسند؟ آیا ما به زمان مرگ مردم نگاه می کنیم؟ آیا ما به خطر بیماری آنها نگاه می کنیم؟ بنابراین من فکر می کنم که ما فقط به تحقیقات خاص تر و با کیفیت خوب در این زمینه نیاز داریم.»
مطالعه VITAL
مطالعه VITAL به دنبال تعیین اثرات مکمل ویتامین D و امگا ۳ بر سرطان و حوادث قلبی عروقی در گروهی متشکل از ۲۵۸۷۱ بزرگسال در ایالات متحده بود.
نتایج اولیه این کارآزمایی در سال ۲۰۱۹ در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد و نشان داد که در حالی که مکمل ویتامین D خطر ابتلا به سرطان، بیماریهای قلبی عروقی یا شکستگی استخوان را در گروه کاهش نمی‌دهد، خطر مرگ ناشی از سرطان را با مصرف مکمل کاهش می دهد.
با این حال، تجزیه و تحلیل بیشتر نتایج زمانی که طبقBMI طبقه بندی شد، نتایج متفاوتی را بیان کرد. برای افرادی که BMI زیر ۲۵ داشتند، مکمل ویتامین D با بروز سرطان ۲۴ درصد کمتر، ۴۲ درصد مرگ و میر ناشی از سرطان کمتر و ۲۲ درصد شیوع کمتر بیماری خودایمنی در مقایسه با دارونما همراه بود. این تأثیر در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی رخ نداد و این باعث شد که محققان تجزیه و تحلیل بیشتری را برای تعیین کمیت تفاوت در تأثیر مکمل ویتامین D بر افراد با BMI مختلف انجام دهند. نتایج این تحقیق در JAMA آمده است.
نتایج تجزیه و تحلیل جدید
محققان سطح ویتامینD را در ۱۶۵۱۵ شرکت کننده درقبل و بعد از مصرف مکمل و همچنین BMI آنها را بررسی کردند. این مقاله نشان می دهد که کسانی که BMI زیر ۲۵ دارند در وهله اول کمتر احتمال دارد کمبود ویتامین D داشته باشند و نسبت به کسانی که BMI بالای ۳۰ دارند، احتمال بیشتری وجود دارد که کمبود ویتامین D شان با مکمل های ویتامین D اصلاح شود.
نویسندگان پیشنهاد کردند که این تفاوت میتواند به دلیل تفاوت در فعالیت هورمون پاراتیروئید باشد که میتواند تولید ویتامین D در کلیه‌ها را در افرادی که BMI بالاتری دارند، تحریک کند. در افراد با BMI زیر ۲۵، محققان انتظار دارند که رابطه معکوس بین سطح ویتامین D و سطح هورمون پاراتیروئید وجود داشته باشد، اما سطحی که مکمل ویتامین D می تواند سطح هورمون پاراتیروئید را کاهش دهد احتمالاً در افراد چاق بیشتر از افراد بدون آن است..
پروفسور جوآن میسون، استاد پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، و محقق اصلی آزمایش VITAL به MNT گفت: «هورمون پاراتیروئید در کسانی که BMI بالاتری دارند پایین نیامد.»
در مرحله بعد، تیم می‌خواهد بررسی کند که آیا دوز ویتامین D برای افراد دارای BMI مختلف تفاوتی ایجاد میکند یا خیر، و همچنین بیان ژنی را که در افراد با مصرف مکملهای ویتامین D رخ می‌دهد، بررسی کنند.
پروفسور میسون افزود: «ما واقعاً معتقدیم که باید به شاخص توده بدنی و چاقی به عنوان عاملی در اصلاح اثرات یا احتمالاً کاهش اثرات مکمل ویتامین D توجه بیشتری شود. زیرا اگر این را در نظر نگیرید، در واقع می توانید آزمایش ویتامین D را اشتباه تفسیر کنید.»
توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
موارد مصرف:
درمان حاد التهاب تنفسی همراه با سرفه و درمان برونشیت حاد و خلط آور.
بارداری و شیردهی:
در دوره بارداری و شیردهی محدودیت مصرف ندارد.
تداخل‌های دارویی:
اثرات ناسازگاری برای این محصول در مصرف همزمان با سایر داروها شناخته نشده است. بنابراین این محصول میتواند همزمان با سایر داروها از قبیل آنتی‌بیوتیک‌ها، مصرف شود.
عوارض جانبی:
در موارد محدودی شربت برونسبان به واسطه وجود سوربیتول ممکن است اثرات ملین داشته باشد.
موارد عدم مصرف و نکات قابل توصیه:
به علت وجود سوربیتول در شرایط عدم تحمل به فروکتوز از مصرف این دارو خودداری شود.
روش مصرف:
-کودکان زیر یک سال و ۱ تا ۵ سال: روزانه ۳ مرتبه هر بار ۲/۵ میلی‌لیتر.
-کودکان ۶ تا ۹ سال: روزانه ۳ مرتبه هر بار ۵ میلی‌لیتر.
-برای کودکان بالای ۱۰ سال و بزرگسالان : ۳ بار در روز هر بار ۷/۵ – ۵ میلی‌لیتر.
ترکیبات:
هر ۱۰۰ میلی‌لیتر محلول حاوی ۷% گرم عصاره خشک برگ پیچک می باشد. این شربت بر اساس هدراکوزید C استاندارد شده است.
آثار فارماکولوژیکی:
سیستم پاکسازی طبیعی برونشها بسیار حساس است. چنانچه میکروب یا مواد آزار دهنده با تنفس به برونشها وارد شود، می تواند موجب التهاب موکوسی در برونشها گردد. این التهاب برونشیت نامیده می شود و منجر به افزایش تشکیل موکوس در برونشها میشود. اما مژه‌‌ها قادر نخواهند بود این مقادیر اضافی موکوس را بهطور کامل از برونشها بردارند. بنابراین سرفه و نفسهای کوتاه ایجاد میشود. به علاوه چسبیدن موکوس در برونشها بستری مناسب برای تولید مثل باکتری‌های مضر ایجاد میکند.
برونسبان، موکوس را آبکی میکند، سرفه‌های تشنجی را کاهش می‌دهد و سرفه را آرام میکند. برونسبان دارویی مناسب برای بیماریهای رایج برونشیت، نفسهای کوتاه، سوزش گلو و سرفه‌های رنج‌آور و دردناک بوده و مجاری تنفسی را از موکوس پاک می‌نماید.
شرایط نگهداری:
دارو در دمای کمتر از ۲۵ درجه سانتی‌‌گراد و دور از دسترس اطفال نگهداری شود.
در گذشته این طور تصور می‌شد که استرس یا برخی از غذاها میتوانند زخم معده ایجاد کنند. اما امروز محققان شواهدی پیدا نکرده‌اند که این تئوری‌ها را ثابت نمایند. در عوض مطالعات نشان داده‌اند زخم گوارشی، دو علت اصلی دارد: هلیکوباکتر پیلوری و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
بیماری زخم گوارشی چیست؟
بیماری زخم گوارشی عارضه‌ای است که در آن، زخم‌های دردناکی در دیواره‌ی مخاطی معده یا ابتدای روده باریک (دئودنوم) ایجاد میشود. به طور طبیعی، لایه‌ی ضخیمی از موکوس، دیواره‌ی داخلی معده را از اسیدهای گوارشی محافظت میکند؛ اما خیلی چیزها میتوانند این لایه‌ی محافظ را ضعیف کنند و اجازه دهند اسید معده به بافت آسیب بزند.
چه افرادی بیشتر ممکن است دچار زخم گوارشی شوند؟
یک‌دهم افراد به زخم‌های گوارشی دچار می‌شوند. ریسک فاکتورهای این عارضه بیشتر شامل موارد زیر می‌شوند:
. استفاده‌ی مکرر از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، گروهی از داروهای رایج مسکن که شامل ایبوپروفن (ادویل) می‌شوند
. سابقه‌ی زخم‌های گوارشی در خانواده
. بیماری‌هایی مانند بیماری کبد، کلیوی یا ریوی
. مصرف الکل
. سیگار کشیدن
چه چیزهایی سبب زخم گوارشی می‌شوند؟
در گذشته این طور تصور می‌شد که استرس یا برخی از غذاها میتوانند زخم معده ایجاد کنند. اما امروز محققان شواهدی پیدا نکرده‌اند که این تئوری‌ها را ثابت نمایند. در عوض مطالعات نشان داده‌اند زخم گوارشی، دو علت اصلی دارد:
. هلیکوباکتر پیلوری
. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
هلیکوباکتر پیلوری
هلیکوباکتر پیلوری معمولاً معده را درگیر میکند. تقریباً ۵۰ درصد از جمعیت دنیا دچار عفونت هلیکوباکتر پیلوری هستند و اغلب علامتی هم ندارند. محققان عقیده دارند افراد میتوانند این باکتری را از شخصی به شخص دیگر انتقال بدهند، خصوصاً در دوران کودکی.
هلیکوباکترپیلوری به لایه‌ی موکوس سیستم گوارشی می‌چسبد و سبب التهاب میشود که میتواند این لایه‌ی محافظ را تخریب نماید. این تخریب مشکل‌ساز است زیرا معده‌ی شما دارای اسیدهای بسیار قوی برای هضم غذاست. اگر معده، لایه‌ی محافظ نداشته باشد، این اسیدها میتواند بافت معده را بخورند.
اما برای بیشتر افراد، وجود هلیکوباکترپیلوری، اثر منفی خاصی ندارد. تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد از افرادی که هلیکوباکتر پیلوری دارند در نهایت دچار زخم معده می‌شوند.
داروهای مسکن غیراستروئیدی
علت اصلی دیگر زخم گوارشی، استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است. یعنی گروهی از داروها که برای تسکین درد به کار می‌روند. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی میتوانند لایه‌ی موکوس سیستم گوارش را از تضعیف کنند. این داروها این پتانسیل را دارند که موجب زخم‌های گوارشی شوند:
استامینوفن یک ضدالتهاب غیراستروئیدی نیست و به معده آسیب نمی‌زند. افرادی که نمی‌توانند داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف کنند اغلب استامینوفن برایشان تجویز میشود. هرکسی که ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف میکند دچار زخم گوارشی نمیشود. بلکه داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی در کنار عفونت هلیکوباکتر پیلوری این پتانسیل را دارد که خطرناک باشد. کسانی که هلیکوباکتر پیلوری دارند و اغلب از این داروها استفاده میکنند، بیشتر احتمال دارد به لایه‌ی موکوس گوارش خود آسیب بزنند و این آسیب میتواند شدیدتر باشد.
ابتلا به زخم معده در اثر مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی در صورت شرایط زیر نیز بیشتر میشود:
. مصرف دوزهای بالای ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی
. سن ۷۰ سال به بالا
. خانم بودن
. مصرف کورتیکواستروئیدها یا همان کورتون‌ها (داروهایی که پزشک برای آسم، آرتریت یا لوپوس تجویز میکند) همزمان با مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
. مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی به طور پیوسته و درازمدت
. داشتن سابقه‌ی زخم گوارشی
علت‌های نادر زخم‌های گوارشی
شرایط و عوامل دیگری هم میتوانند سبب ایجاد زخم‌های گوارشی شوند اما کمتر شایع‌اند:
. بیماری جدی ناشی از عفونت‌های گوناگون
. عمل جراحی
. مصرف دیگر داروها، مانند استروئیدها
داشتن بیماری نادری به نام سندرم زولینگر – الیسون نیز میتواند احتمال زخم گوارشی را افزایش دهد. این عارضه سبب تشکیل توموری از سلول‌های تولیدکننده‌ی اسید در سیستم گوارش میشود. این تومورها میتواند سرطانی یا خوش‌خیم باشند. سلول‌های این تومور، مقدار زیادی اسید تولید میکنند که به بافت معده آسیب می‌زند.
آیا قهوه و غذاهای تند میتوانند سبب زخم معده شوند؟
این باور اشتباه بسیار رایج است که قهوه و غذاهای تند باعث زخم معده می‌شوند. در گذشته زیاد می‌شنیدیم که افرادی که زخم معده دارند باید رژیم غذایی خاصی داشته باشند. اما امروزه می‌دانیم که اگر زخم معده دارید باز هم می‌توانید از انواع و اقسام غذاها لذت ببرید، تا زمانی که علائمتان بدتر نشوند. فقط زیاده‌روی ذر افرادی که زخم معده دارند آن‌‌را تحریک میکند.
برخی از علائم زخم‌های گوارشی
بعضی از افرادی که زخم گوارشی دارند، هیچ علامتی ندارند. اما علائم این عارضه میتواند شامل موارد زیر باشد:
. درد سوزش مانند یا گرسنگی مانند در وسط یا بالای معده که بین وعده‌های غذایی یا شب‌ها سراغتان می‌آید
. دردی که اگر چیزی بخورید یا داروی ضد اسید مصرف کنید موقتاً فروکش میکند
. نفخ
. سوزش سر دل
. استفراغ یا تهوع
در موارد شدید، علائم میتوانند شامل این موارد بشوند:
. مدفوع سیاه (به دلیل خونریزی)
. استفراغ
. کاهش وزن
. درد شدید در قسمت وسط به سمت بالای شکم
زخم‌های گوارشی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟
پزشک ممکن است تنها با صحبت کردن با شما در مورد علائمی که دارید، تشخیص دهد که زخم گوارشی دارید. اگر دچار زخم گوارشی شده‌اید و داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی هم مصرف نمی‌کنید، پس به احتمال زیاد هلیکوباکتر پیلوری دارید. برای تائید این تشخیص لازم است تست‌های زیر را انجام دهید:
آندوسکوپی
اگر علائمتان شدید باشند، پزشک توصیه میکند آندوسکوپی انجام دهید تا معلوم شود زخم دارید یا نه. در این مرحله، پزشک یک اندوسکوپ را از راه حلق وارد معده‌تان میکند تا ناهنجاری‌های احتمالی را به‌دقت ببیند.
تست‌های هلیکوباکتر پیلوری
تست‌های مربوط به هلیکوباکتر پیلوری امروزه استفاده‌ی گسترده‌ای دارند و پزشک با کمک آنها درمان مناسب را تجویز میکند تا این باکتری‌ها از بین بروند و علائمتان برطرف شوند. تست تنفس، ساده‌ترین راه شناسایی هلیکوباکتر پیلوری است. با آزمایش خون یا آزمایش مدفوع هم می‌توان این باکتری را تشخیص داد. ضمناً نمونه‌برداری حین آندوسکوپی هم میتواند به تشخیص هلیکوباکتر پیلوری کمک کند.
تست‌های تصویری
البته کمتر متداول است اما از تست‌های تصویری مانند عکس با اشعه ایکس و سی‌تی‌اسکن هم می‌توان برای تشخیص زخم‌های گوارشی استفاده کرد. قبل از انجام این تست‌های تصویری شما باید مایعی بنوشید که سیستم گوارش را پوشش می‌دهد و زخم‌ها را در دستگاه قابل رویت‌تر میکند.
آیا زخم‌های گوارشی خودبه‌خود التیام می‌یابند؟
هرچند زخم‌های گوارشی گاهی خودبه‌خود خوب می‌شوند اما شما نباید علائم هشداردهنده‌ی آن را نادیده بگیرید. زخم‌های گوارشی در صورت عدم درمان درست میتوانند منجر به مشکلات جدی‌تری شوند مانند:
. خونریزی
. سوراخ شدن دیواره‌ی معده
. انسداد خروجی معده در اثر تورم یا اسکار که باعث میشود راه معده به روده باریک مسدود شود
چه درمان‌هایی برای زخم‌های گوارشی وجود دارند؟
اگر زخم گوارشی‌تان خونریزی داشته باشد، پزشک حین آندوسکوپی با تزریق داروهایی آن را درمان خواهد کرد. همچنین پزشک میتواند بافت آسیب دیده را بسوزاند تا زخم بسته شده و خونریزی متوقف شود.
برای بیشتر افراد پزشکان داروهای زیر را جهت درمان زخم‌های گوارشی تجویز میکنند: مهارکننده‌های پمپ پروتون: این داروها، اسید معده را کاهش میدهند تا زخم فرصت التیام داشته باشد. مهارکننده‌های گیرنده‌ی هیستامین: این داروها نیز تولید اسید معده را کاهش میدهند. آنتی‌بیوتیک‌ها: این داروها باکتری‌های را از بین می‌برند. پزشکان از آنها برای درمان هلیکوباکتر پیلوری استفاده میکنند. داروهایی که نقش حفاظتی دارند: این داروها زخم را پوشش میدهند و در لایه‌ای محافظ آن را نگه می‌دارند تا جلوی آسیب بیشتر در اثر آنزیم‌ها و اسیدهای گوارشی گرفته شود.
چگونه می‌توان از زخم‌های گوارشی پیشگیری کرد؟
. از پزشکتان بپرسید امکان جایگزین کردن داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی وجود دارد یا خیر
. اگر نمی‌توانید مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را متوقف کنید از پزشکتان در مورد اقدامات پیشگیرانه سؤال کنید
. سعی کنید کمترین دوز داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را آن هم همراه با غذا مصرف کنید
. سیگار را ترک کنید
. الکل ممنوع
آیا زخم‌های گوارشی قابل درمان هستند؟
در بیشتر موارد درمان، علت اصلی زخم گوارشی را هدف می‌گیرد (معمولاً هلیکوباکتر پیلوری یا مصرف داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است) و در رفع زخم‌های گوارشی مؤثر واقع میشود. البته زخم‌های گوارشی میتوانند تکرار شوند، مخصوصاً اگر هلیکوباکتر پیلوری به طور کامل از سیستم گوارشی پاکسازی نشود یا مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یا کشیدن سیگار ادامه پیدا کند.
درمان زخم‌های گوارشی چقدر طول می‌کشد؟
به طور کلی چند هفته طول می‌کشد تا یک زخم گوارش التیام بیابد.
آیا نوشیدن شیر به زخم معده کمکی میکند؟
خیر. شیر فقط میتواند درد و ناراحتی زخم معده را موقتاً تسکین دهد زیرا مخاط معده را می‌پوشاند. ضمناً شیر باعث میشود معده‌ی شما اسید بیشتری تولید کند که میتواند زخم را تشدید نماید.
آیا مجاز به مصرف داروهای ضداسید هستید؟
آنتی‌اسیدها موقتاً علائم زخم گوارشی را تسکین میدهند اما میتوانند در تأثیرگذاری داروهای تجویزشده اختلال ایجاد نمایند. در مورد مصرف آنتی‌اسیدها با پزشکتان مشورت کنید.
کسی که زخم گوارشی دارد چه باید بخورد؟
هنوز ثابت نشده که چه غذاهایی تأثیر مثبت یا منفی بر زخم گوارشی دارند. اما داشتن یک رژیم غذایی خوب و متعادل و ورزش کافی و خواب باکیفیت برای سلامت عمومی‌تان لازم است.
از پزشکم چه سؤال‌هایی باید بپرسم؟
در صورتی که زخم گوارشی دارید سؤال‌های زیر را از پزشک خود بپرسید:
. به جای ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی چه داروی مسکنی می‌توانم مصرف کنم؟
. از کجا باید بفهمم هلیکوباکتری پیلوری من از بین رفته است؟
. از کجا باید بفهمم زخم گوارشی‌ام درمان شده است؟
. طی دوره‌ی درمان چه راهکارهای خانگی می‌توانم برای تسکین علائم به کار ببرم؟
در نهایت این که:
برخلاف باور عموم، زخم‌های گوارشی در اثر استرس یا غذاهای خاصی ایجاد نمی‌شوند و بیشتر اوقات، باکتری‌ها عامل این عارضه هستند. پزشکان میتوانند با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و دیگر داروها، باکتری‌ها را از بین ببرند.
اگر اخیراً زیاد از داروهای آنتی‌اسید استفاده می‌کنید یا مدام مجبورید چیزی بخورید تا درد سوزش داری که در معده احساس می‌کنید تسکین پیدا کند یا علائم دیگری از زخم معده را دارید، بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که به پزشک مراجعه کنید. درمان مناسب میتواند یک زخم گوارشی را در ظرف چند هفته التیام ببخشد.
