نوشته شده توسط فرناز اخباری

تب روماتیسمی چیست؟ از دیدگاه مایو کلینیک (Mayo Clinic)

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, دارونامه ,والدین موفق , بهداشت کودکان فرناز اخباری

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

تب روماتیسمی یک بیماری التهابی است که در صورت عدم درمان گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک ایجاد می‌شود. گلودرد استرپتوکوک و مخملک ناشی از عفونت با باکتری استرپتوکوک است.

تب روماتیسمی اغلب در کودکان بین ۵ تا ۱۵ سال است، اگرچه ممکن است در کودکان کوچک‌تر و بزرگسالان نیز ایجاد شود. هرچند گلودرد استرپتوکوکی شایع است، اما تب روماتیسمی در ایالات متحده و سایر کشورهای توسعه یافته نادر است. با این‌حال، تب روماتیسمی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه رایج است.این بیماری می‌تواند باعث آسیب دائمی به قلب از جمله آسیب دریچه‌های قلب و نارسایی قلبی شود. با درمان می‌توان آسیب ناشی از التهاب را کاهش داد، درد و سایر علائم را کاهش داد و از عود تب روماتیسمی جلوگیری کرد.

علائم تب روماتیسمی

علائم تب روماتیسمی متفاوت است. شما ممکن است علائم کمی داشته باشید یا چندین علامت داشته باشید، و علائم می‌توانند در طول دوره بیماری تغییر کنند. شروع تب روماتیسمی معمولاً حدود دو تا چهار هفته پس از عفونت گلودرد استرپتوکوکی رخ می‌دهد.

علائم و نشانه‌های تب روماتیسمی که ناشی از التهاب در قلب، مفاصل، پوست یا سیستم عصبی مرکزی است می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • تب؛
  • مفاصل دردناک و حساس – اغلب در زانو، مچ پا، آرنج و مچ دست؛
  •  درد در یک مفصل که به مفصل دیگر نیز برود؛
  • مفاصل قرمز، داغ یا متورم؛
  • برجستگی‌های کوچک و بدون درد در زیر پوست؛
  • درد قفسه سینه؛
  • سوفل قلب(صداهای غیرمعمول قلب
  • خستگی؛
  • راش صاف یا کمی برآمده، بدون درد با لبه‌های ناهموار؛
  • حرکات تند و غیرقابل کنترل بدن (کره سیدنهام) اغلب در دست‌ها، پاها و صورت؛
  • وجود رفتار غیرمعمول، مانند گریه یا خندیدن‌، که همراه با کره سیدنهام است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت وجود علایم گلودرد استرپتوکوکی در کودک به پزشک مراجعه کنید، این علایم عبارتند از:

  • گلودرد ناگهانی؛
  •  درد هنگام بلع؛
  • تب؛
  • سردرد؛
  • درد معده، حالت تهوع و استفراغ.

درمان مناسب گلودرد استرپتوکوکی می‌تواند از تب روماتیسمی جلوگیری کند. همچنین، اگر فرزندتان علائم دیگری غیر از تب روماتیسمی را نشان داد، به پزشک مراجعه کنید.

علل تب روماتیسمی

تب روماتیسمی می‌تواند پس از عفونت گلو با باکتری استرپتوکوک گروه A رخ دهد. عفونت‌های استرپتوکوک گروه A در گلو باعث گلودرد استرپتوکوکی یا به‌طور معمول مخملک می‌شود. عفونت‌های استرپتوکوک گروه A پوست یا سایر قسمت‌های بدن به ندرت باعث ایجاد تب روماتیسمی می‌شود.

ارتباط بین عفونت استرپتوکوکی و تب روماتیسمی مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد که باکتری‌ها سیستم‌ایمنی را فریب می‌دهند. باکتری استرپتوکوک حاوی پروتئینی مشابه پروتئینی است که در بافت‌های خاصی از بدن یافت می‌شود. سیستم‌ایمنی بدن، که به‌طور معمول باکتری‌های عامل عفونت را هدف قرار می‌دهد، به بافت خود، به ویژه بافت‌های قلب، مفاصل، پوست و سیستم عصبی مرکزی حمله می‌کند. این واکنش سیستم‌ایمنی منجر به تورم بافت‌ها (التهاب) می‌شود.

اگر کودک شما درمان فوری با آنتی‌بیوتیک برای از بین بردن باکتری استرپتوکوکی دریافت کند و تمام داروهای تجویز شده را مصرف کند، احتمال کمی برای ابتلا به تب روماتیسمی وجود دارد. اگر کودک یک یا چند دوره گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک داشته باشد که درمان نشده یا به طور کامل درمان نشده است، ممکن است به تب روماتیسمی مبتلا شود.

عوامل خطر

عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به تب روماتیسمی را افزایش دهند عبارتند از:

سابقه خانوادگی: برخی از افراد حامل ژن یا ژن‌هایی هستند که ممکن است آن‌ها را بیشتر در معرض ابتلا به تب روماتیسمی قرار دهد.

نوع باکتری استرپتوکوک‌: گونه‌های خاصی از باکتری‌های استرپتوکوک بیش‌تر از سایر گونه‌ها در ایجاد تب روماتیسمی نقش دارند.

فاکتورهای محیطی: خطر بیشتر تب روماتیسمی با ازدحام بیش از حد، بهداشت نامناسب و سایر شرایط مرتبط است که به راحتی می‌تواند منجر به انتقال سریع یا قرار گرفتن در معرض چندین باکتری با استرپتوکوک شود.

عوارض

التهاب ناشی از تب روماتیسمی می‌تواند از چند هفته تا چند ماه طول بکشد. در برخی موارد، التهاب باعث عوارض طولانی مدت می‌شود.

تب روماتیسمی می‌تواند باعث آسیب دائمی به قلب (بیماری روماتیسمی قلب) شود. معمولاً ۱۰ تا ۲۰ سال پس از بیماری اصلی رخ می‌دهد، اما موارد شدید تب روماتیسمی می‌تواند باعث آسیب به دریچه‌های قلب شود در حالی که کودک شما هنوز علائم دارد. مشکلات در دریچه بین دو حفره چپ قلب (دریچه میترال) شایع‌تر است، اما سایر دریچه‌ها می‌توانند تحت تأثیر قرار گیرند.

آسیب می‌‌تواند منجر به موارد زیر شود:

  • نازک شدن دریچه که باعث کاهش جریان خون می‌شود.
  • نشتی در دریچه باعث می‌شود خون در جهت اشتباه جریان یابد.
  • آسیب به ماهیچه قلب. التهاب همراه با تب روماتیسمی می‌تواند عضله قلب را ضعیف کند و بر توانایی پمپاژ آن تأثیر بگذارد.

آسیب به دریچه میترال، سایر دریچه‌های قلب یا سایر بافت‌های قلب می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در قلب در مراحل بعدی زندگی شود.

شرایط حاصل می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • ضربان قلب نامنظم (فیبریلاسیون دهلیزی)؛
  • نارسایی قلبی.

پیشگیری

تنها راه پیشگیری از تب روماتیسمی، درمان سریع عفونت گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک با یک دوره کامل آنتی‌بیوتیک مناسب است.

تشخیص

اگرچه هیچ آزمایش واحدی برای تب روماتیسمی وجود ندارد، اما تشخیص بر اساس سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و نتایج آزمایش مشخص است.

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزمایشات خون. پزشک شما احتمالاً با اندازه‌گیری نشانگرهای التهابی در خون، که شامل پروتئین واکنش‌گر C و میزان رسوب گلبول‌های قرمز است، التهاب را بررسی می‌کند.گاهی اوقات، یک آزمایش خون که می‌تواند آنتی‌بادی‌های باکتری استرپتوکوک را در خون تشخیص دهد، انجام می‌شود. باکتری واقعی ممکن است دیگر در بافت گلو یا خون کودک شما قابل تشخیص نباشد.

الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG). این تست سیگنال‌های الکتریکی را هنگام عبور از قلب کودک شما ثبت می‌کند. نتایج می‌تواند نشان دهد که آیا فعالیت الکتریکی غیرطبیعی قلب باشد و می‌تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا ممکن است قسمت‌هایی از قلب بزرگ شده باشد یا خیر.

اکوکاردیوگرافی. از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از قلب در حال حرکت استفاده می‌شود که می‌تواند به پزشک شما در تشخیص مشکلات قلبی کمک کند.

درمان:

اهداف درمان تب روماتیسمی از بین بردن باقیمانده باکتری استرپتوکوک گروه A، تسکین علائم، کنترل التهاب و جلوگیری از عود بیماری است.

درمان‌ها عبارتند از:

آنتی‌بیوتیک‌ها. پزشک کودک شما پنی‌سیلین یا آنتی‌بیوتیک دیگری را برای از بین بردن باکتری‌های باقی مانده استرپتوکوک تجویز می‌کند. پس از این‌که کودک شما درمان کامل آنتی‌بیوتیکی را کامل کرد، پزشک دوره دیگری از آنتی‌بیوتیک‌ها را برای جلوگیری از عود تب روماتیسمی آغاز می‌کند.

درمان پیشگیرانه احتمالا تا سن ۲۱ سالگی یا تا زمانی که فرزند شما یک دوره درمانی حداقل پنج ساله را تکمیل کند، ادامه خواهد داشت. ممکن است به افرادی که در طول تب روماتیسمی دچار التهاب قلب شده‌اند توصیه شود که درمان پیشگیرانه آنتی‌بیوتیکی را برای ۱۰ سال یا بیشتر ادامه دهند.

درمان ضد التهابی. ممکن است مسکن‌هایی مانند آسپرین یا ناپروکسن (Naprosyn، Naprelan، Anaprox DS) برای کاهش التهاب، تب و درد تجویز شود. اگر علائم شدید هستند یا کودک شما به داروهای ضد التهابی پاسخ نمی دهد، ممکن است پزشک کورتیکواستروئید تجویز کند.

داروهای ضد تشنج. برای حرکات غیرارادی شدید ناشی از کره سیدنهام، پزشک ممکن است داروهای ضد تشنج مانند والپروئیک اسید یا کاربامازپین (کارباترول، تگرتول، و غیره) را تجویز کند.

مراقبت بلند مدت

در‌باره این مطلب که کودک شما به چه نوع پیگیری و مراقبت طولانی مدت نیاز دارد با پزشک خود صحبت کنید.

آسیب قلبی ناشی از تب روماتیسمی ممکن است برای سال‌ها ظاهر نشود. به عنوان یک بزرگسال، کودک شما باید مطمئن شود که پزشکان در مورد تب روماتیسمی می‌دانند و به‌طور منظم معاینه قلب انجام می‌دهند.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

ممکن است پزشک استراحت در تخت را به کودک‌تان توصیه کند و از شما بخواهد که فعالیت‌های او را تا زمانی که التهاب، درد و سایر علائم بهبود نیابد محدود کنید. اگر التهاب در بافت‌های قلب وجود داشته باشد، بسته به درجه التهاب، ممکن است کودک شما برای چند هفته تا چند ماه به استراحت شدید در بستر نیاز داشته باشد.

آماده شدن برای ویزیت

اگر کودک شما علائم یا علائم تب روماتیسمی دارد، به متخصص اطفال مراجعه کنید. با این‌حال، پزشک ممکن است شما را برای برخی از آزمایشات تشخیصی به متخصص قلب (متخصص قلب کودکان) ارجاع دهد.

در این‌جا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا برای ویزیت آماده شوید.

آن‌چه شما می‌توانید انجام دهید

قبل از ویزیت، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم کودک، از جمله علائمی که به نظر می‌رسد بی‌ارتباط با دلیل شما برای ویزیت باشد و یا علائمی که اخیراً برطرف شده است.

بیماری‌های اخیر که فرزند شما داشته است. تمام داروها از جمله دوزهای مصرفی‌، ویتامین‌ها یا سایر مکمل‌هایی که کودک شما مصرف می‌کند یا اخیراً مصرف کرده است.

  سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا به شما کمک کند اطلاعاتی را که به شما داده شده به خاطر بسپارید.

برای تب روماتیسمی، سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

  • چه چیزی احتمالاً باعث علائم کودک من می‌شود؟
  • چه بیماری دیگری می‌تواند این علائم را ایجاد کند؟
  • فرزند من به چه آزمایشاتی نیاز دارد؟
  • بهترین اقدام چیست؟
  • آیا تب روماتیسمی یا درمان آن بر سایر شرایط سلامت کودک من تأثیر می‌گذارد؟
  • چقدر باید فعالیت‌های فرزندم را محدود کنم؟
  • چه نوع پیگیری لازم است؟
  • آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده‌اید، از پرسیدن سوالات در طول ملاقات خود دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک شما احتمالاً از شما سؤالاتی می‌پرسد، مانند:

  • علائم کودک شما از چه زمانی شروع شد؟
  • آنها در طول زمان چگونه تغییر کرده‌اند؟
  • آیا فرزند شما اخیراً سرماخورده یا آنفولانزا داشته است؟ علائم چه بود؟
  • آیا فرزند شما در معرض گلودرد استرپتوکوکی قرار گرفته است؟
  • آیا فرزند شما اخیراً به گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک تشخیص داده شده است؟
  • اگر چنین است، آیا فرزند شما تمام آنتی‌بیوتیک‌ها را طبق تجویز مصرف کرده است؟

منبع: mayoclinic.org


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

چگونه به یک نوجوان افسرده کمک کنیم؟ (۹ باید و نباید مهم)

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت healthline.com

افسردگی در نوجوانان یکی از مشکلات رایج است. به دلیل شرایط خاص دروان نوجوانی، گاهی رفتار کردن با نوجوانان افسرده سخت می‌شود. اگر فرزند نوجوانی دارید که نمی‌دانید چطور باید برای حل مشکل افسردگی او تلاش کنید، این مطلب بایدها و نبایدهای رفتار با نوجوانان افسرده را یادآوری می‌کند.

علائم افسردگی نوجوانان

اگر در خانه یک فرد نوجوان دارید احتمالا متوجه شده‌اید که در واکنش به تلاش‌های شما برای برقراری ارتباط، سکوت می‌کنند یا واکنشی گنگ و مبهم دارند. تمایل دارند بیشتر از حد معمول بخوابند و تا زمانی که مداخله نکنید، شاید ساعت‌ها از اتاقشان خارج نشوند. ارتباطات تلفنی و آنلاین را به ارتباطات رودررو و نزدیک با عزیزان، ترجیح می‌دهند.

این ویژگی‌ها تقریبا در بسیاری از نوجوانان وجود دارد و از ویژگی‌های خاص دوران نوجوانی است. اما علاوه بر این می‌تواند نشانه‌ای از افسردگی باشد. تغییرات شدید و سریع در حال‌وهوای نوجوانان معمولا اتفاق می‌افتد که باعث می‌شود نتوانید تشخیص دهید که آیا نشانه‌های یک مشکل روانی است یا ویژگی‌های خاص دوران نوجوانی.

نوجوانان افسرده غالبا علائم زیر را تجربه می‌کنند؛

  • تحریک‌پذیری غیرمعمول
  • عصبانی شدن‌های بی‌مقدمه
  • خستگی، کمبود انرژی و بی‌حالی
  • درد یا مشکلات معده
  • علاقه‌ی کمتر به فعالیت‌های منظم و معمول
  • علاقه‌ی کمتر به گذراندن وقت با دوستان یا خانواده
  • افت نمره یا بی‌علاقگی به مدرسه
  • خودگویی منفی یا انتقادی
  • صحبت کردن درباره‌ی مرگ یا خودکشی

اگر در بیشتر روزها این علائم را در نوجوانان مشاهده می‌کنید و این مشاهدات بیش از یکی دو هفته ادامه دارد، فرزند شما ممکن است دچار افسردگی شده باشد. در ادامه بایدها و نبایدهای برخورد با نوجوانان در موقع افسردگی را بخوانید.

نکاتی که باید در برقراری ارتباط با نوجوانان افسرده بدانید

در برخورد با نوجوانان افسرده باید نکاتی را رعایت کنید تا باعث وخیم‌تر شدن شرایط آن‌ها نشوید.

۱. از آن‌ها سؤال کنید

یک مکان آرام و مناسب و زمانی مناسب برای گفت‌وگو در نظر بگیرید. بهتر است که این گفت‌وگوها فقط با یکی از والدین باشد. چون حضور هر دو والدین می‌تواند باعث ناراحتی و اضطراب نوجوان شود. درباره‌ی رفتارهایی که باعث نگرانی شما شده است با نوجوان خود صحبت کنید. مثلا می‌توانید مسائل زیر را با آن‌ها در میان بگذارید.

  • تعجب می‌کنم که چرا به‌تازگی وقت زیادی با دوستان خودت نمی‌گذرانی.
  • نگرانت هستم چون بیشتر از حد معمول می‌خوابی.
  • من متوجه شده‌ام که این روزها خیلی زود عصبانی می‌شوی.
  • نگرانم که اخیرا برای انجام کارهای مدرسه، مثل گذشته تلاش نمی‌کنی.

توضیحات خود را با سؤال‌های زیر تمام کنید؛

  • چه عاملی باعث شده تا نظرت را درباره‌ی دوستانت تغییر دهی؟
  • می‌توانی توضیح بدهی که چه چیزی باعث نگرانی و اضطرابت شده؟
  • چرا چنین احساسی داری؟
  • آیا به مرگ یا خودکشی فکر می‌کنی؟

به خاطر داشته باشید که این مطلب که می‌گویند صحبت کردن درباره‌ی خودکشی باعث می‌شود که افراد به آن فکر کنند، فقط یک افسانه است. سؤال کردن از فرزندان درباره‌ی افکار خودکشی، راه را برای آن‌ها اسان‌تر می‌کند تا راحت‌تر با شما حرف بزنند و حمایت درست را دریافت کنند.

البته طبیعی است که در ابتدا دچار ترس و نگرانی شوید و برای رفتن پیش متخصص بیماری‌های روانی، عجله داشته باشید. اما به خاطر داشته باشید که گفت‌وگو کردن با فرزندان، به شما تصویر روشنی از آنچه در ذهن آن‌ها می‌گذرد، می‌دهد و باعث می‌شود که بهتر بتوانید به فرزندان کمک کنید.

اگر در اولین تلاش شما برای گفت‌وگو کردن، فرزندان از آن استقبال نکردند، باز هم تلاش خود را ادامه دهید. اگر تمایل ندارند که درباره‌ی افسردگی با شما حرف بزنند، به آن‌ها یادآوری کنید که این یک مشکل رایج مربوط به سلامت روان است و هر کسی را می‌تواند درگیر کند. در واقع انتخاب خود فرد نیست و هیچکس روی آن کنترلی ندارد.

۲. به حرف‌های آن‌ها گوش دهید

وقتی گفت‌وگو را با فرزند نوجوان خود آغاز می‌کنید، باید آماده باشید که حرف‌های آن‌ها را بشنوید. نوجوانان دوست دارند که حرف‌هایشان شنیده شود. هر کار دیگری که دارید انجام دهید تا زمان کافی برای گوش دادن به حرف‌های فرزندتان داشته باشید. در واقع هیچ عاملی نباید در گفت‌وگوی شما اختلالی ایجاد کند.

گاهی اوقات افسردگی باعث می‌شود که افراد فکر کنند فشار و استرس مضاعفی به عزیزان خود وارد می‌کنند. در واقع اگر متوجه شوند که حرف زدن با آن‌ها برای شما زحمتی ایجاد می‌کند، ممکن است از این کار صرف‌نظر کنند. فرزندان خود را قانع کنید که زمان کافی برایشان دارید و این کار اذیتتان نمی‌کند.

وقتی زمان گفت‌وگو با آن‌ها فرا می‌رسد، نکات زیر را رعایت کنید؛

  • تمام توجهتان را به آن‌ها معطوف کنید.
  • مانع حرف زدن آن‌ها نشوید. جملات آن‌ها را تمام نکنید یا در هنگام توقف بین حرف زدن، شروع به حرف زدن نکنید. به آن‌ها وقت کافی برای حرف زدن بدهید حتی اگر برای صحبت کردن هنوز راحت نیستند.
  • به حرف‌های آن‌ها تمرکز کنید نه حرف‌هایی که خودتان می‌خواهید بزنید.
    • حرف‌هایی که می‌زنند خلاصه کنید تا متوجه شوید که آیا منظور اصلی آن‌ها را درک کرده‌اید یا نه. اگر متوجه مشکلی اصلی آن‌ها نمی‌شوید، دوباره سؤال کنید.

    ممکن است نتوانید احساس واقعی آن‌ها را درک کنید. در این صورت از دست کم گرفتن مشکل آن‌ها و بی‌اهمیت جلوه دادن آن اجتناب کنید. مثلا جمله‌های زیر را هرگز به آن‌ها نگویید؛

    • این که مشکل بزرگی نیست.
    • همه گاهی اوقات چنین احساسی دارند.
    • من هم در نوجوانی چنین احساسی داشتم ولی حالا که بزرگ شدم مشکلی ندارم.

    در عوض می‌توانید با جملات زیر، با آن‌ها هم‌دردی کنید؛

    • می‌توانم درک کنم که این افکار چقدر باعث ناراحتی تو شده است.
    • شرایط سختی داری ولی تنها نیستی. من همیشه آماده‌ی حمایت کردن از تو هستم.
    • درک می‌کنم که دائما غمگین بودن چقدر برایت سخت است. خیلی خوب این شرایط سخت را تحمل کرده‌ای.

۳. به آن‌ها کمک کنید تا از حمایت دیگران استفاده کنند

در عین حال که حمایت و توجه شما می‌تواند نقش مهمی در کمک به فرزندتان داشته باشد، کمک‌ها و حمایت‌های حرفه‌ای از طرف متخصصان نیزروش خوبی برای کاهش علائم افسردگی در نوجوانان و بهبود حال آن‌ها است.

اگر آن‌ها در ابتدا در مقابل روان‌درمانی مقاومت می‌کنند، با مشاور مدرسه، پزشک خانواده یا یکی از معلم‌های محبوب آن‌ها در مدرسه صحبت کنید تا به آن‌ها کمک کنند که با این ایده کنار بیایند. اگر افراد قابل اعتمادشان آن‌ها را برای روان‌درمانی تشویق کنند، تمایل بیشتری برای انجام این کار پیدا می‌کنند.

صحبت کردن درباره‌ی روند درمان، کمک می‌کند که نوجوانان افسرده احساس بهتری درباره‌ی آن داشته باشند. اگر نگران این هستند که بستری شوند یا مجبور به مصرف داروی خاصی شوند، به آن‌ها اطمینان بدهید که هیچ اجباری در کار نیست. برای آن‌ها توضیح دهید که درمانگر به حرف‌های آن‌ها گوش می‌دهد و بدون هیچ قضاوتی، راه‌های درمانی را توصیه می‌کند.

به آن‌ها توضیح دهید که گرچه داروها می‌توانند علائم شدید افسردگی را کمتر کنند ولی گاهی اوقات روش‌های درمانی جایگزین هم وجود دارد. اگر برای مشاوره‌ی حضوری آمادگی ندارند، می‌توانید جلسات مشاوره‌ی آنلاین را امتحان کنید.

۴. تنبلی را از آن‌ها دور کنید

نوجوانان افسرده تمایل به تنبلی دارند و دوست دارند ساعت‌های بیشتری بخوابند و فعالیت آن‌ها کمتر می‌شود. آن‌ها را تشویق کنید که فعالیت بیشتری داشته باشند. بخشی از کارهای خانه را به آن‌ها بسپارید تا احساس کنند که نقشی در زندگی دارند و حمایت می‌شوند. البته درک کنید که گاهی اوقات تمایل ندارند هیچ‌کاری انجام دهند. این شرایط نباید باعث ایجاد تنش در روابط شما شود.

فراموش نکنید که افسردگی یک بیماری است. وقتی فرزندمان دچار آنفلوانزا می‌شود، به او استراحت می‌دهیم و می‌تواند برای مدتی کارهای خانه یا مدرسه را انجام دهد. افسردگی هم انرژی زیادی از افراد می‌گیرد و ممکن است نتوانند کارهایی که همیشه انجام می‌دادند، مثل سابق انجام دهند.

مثلا ممکن است اتفاقات زیر را تجربه کنند؛

  • نتوانند مثل قبل روی کاری تمرکز کنند.
  • فعالیت بدنی کمتری داشته باشند یا آهسته‌تر حرکت کنند.
  • وقتی اشتباه می‌کنند بیشتر نگران می‌شوند و از خود انتقاد می‌کنند.

آن‌ها را تشویق کنید تا هر کاری که در توان دارند انجام دهند. به جای ایراد گرفتن از تنبلی، سعی کنید این رفتارها را نادیده بگیرید.

با گفتن جملاتی مثل «امتحانات نزدیکه» به استرس آن‌ها درباره‌ی مسائل مربوط به مدرسه اضافه نکنید. آن‌ها خودشان این استرس و نگرانی را دارند و خودشان با مشکل و نگرانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

به جای این کار، به آن‌ها پیشنهاد کنید که در انجام تکالیف مدرسه به آن‌ها کمک می‌کنید یا راهی پیدا کنید که انجام دادن کارها برایشان آسان‌تر شود.

مثلا اگر موضوعی برای تحقیق دارند:

  • در ایده‌یابی به آن‌ها کمک کنید.
  • برای نتیجه‌گیری به آن‌ها کمک کنید.
  • منابع کافی برای تحقیق و پژوهش را در اختیارشان بگذارید.

۵. به‌عنوان یک خانواده، تغییراتی در خانه اعمال کنید

تغییر در سبک زندگی فواید زیادی برای بهبود علائم نوجوانان افسرده دارد. این تغییرات می‌تواند شامل کارهای زیر باشد؛

  • فعالیت بدنی بیشتر
  • وعده‌های غذایی منظم و شامل تمام گروه‌های مواد مغذی
  • آفتاب زیاد
  • خواب کافی و راحت
  • یک روتین شبانه برای از بین بردن استرس در پایان روز

ایجاد این تغییرات در برنامه‌ی زندگی خانواده، می‌تواند حال عمومی تمام اعضای خانواده را بهتر کند. در نظر گرفتن اوقات خوش برای گذراندن با خانواده به نوجوانان کمک می‌کند که احساس کنند پیوندشان با خانواده قطع نشده و هنوز حمایت و محبت آن‌ها را دارند.

کارهایی که می‌توانید برای بهبود روابط خانوادگی در خانه انجام دهید، بسیار زیاد است. به‌عنوان نمونه از کارهای زیر ایده بگیرید؛

  • بعد از شام زمانی را برای قدم زدن با خانواده در نظر بگیرید.
  • یکی دو ساعت مانده به زمان خواب را، ساعت بدون اینترنت و گوشی تعیین کنید. به جای استفاده از وسایل الکترونیکی و اینترنت می‌توانید با هم بازی‌های فکری و پازل را امتحان کنید یا به کتاب‌های صوتی گوش دهید.
  • هر زمان که امکان‌پذیر است در کنار هم آشپزی کنید و یک غذای لذیذ تهیه کنید. در تهیه‌ی غذا و برنامه‌ریزی و آماده‌سازی وسایل آن، از بچه‌ها کمک بگیرید. حتی می‌توانید دستورهای جدی را امتحان کنید و یکدیگر را برای پخت بهترین غذا به چالش بکشید.
  • مطمئن شوید که تمام اعضای خانواده در زمان مناسبی به خواب می‌روند و در طول شب به اندازه‌ی کافی می‌خوابند. بر اساس تحقیقات انجام شده، نوجوانان به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب شبانه نیاز دارند.

۶. برای برقراری ارتباط با دیگران حامی فرزندان باشید

نگه داشتن روابط دوستی نقش مهمی در روحیه‌ی نوجوانان دارد. این دوستی‌ها باعث می‌شوند که نوجوانان حتی در زمان‌هایی که مشکل دارند، احساس جداافتادن از اجتماع نداشته باشند.

درباره‌ی ارتباط با دیگران، گاهی اوقات قوانین سخت‌گیرانه‌ی خود را تعدیل کنید. اگر معمولا به بچه‌ها اجازه نمی‌دهید که شب را منزل دوست خود بمانند یا شب تا دیروقت کنار دوستان خود باشند، بد نیست گاهی اوقات در قوانین خود تجدید نظر کنید.

یکی دیگر از کارهایی که می‌توانید انجام دهید این است که آن‌ها را برای امتحان کردن فعالیت‌ها و تفریحات جدید تشویق کنید؛ مثلا کلاس‌های ورزشی، کلاس آموزش گیتار یا کلاس‌های هنری. انجام کارهای داوطلبانه و خیر مثلا کمک به همسایه‌های مسن می‌تواند تا حد زیادی احساس افسردگی را کاهش دهد.

کارهایی که نباید در برخورد با نوجوان افسرده انجام دهید

در برخورد با نوجوانان افسرده سعی کنید کارهای زیر را انجام ندهید چون باعث تشدید افسردگی آن‌ها می‌شود.

۷. انتقاد کردن و تنبیه

در شرایط طبیعی باید در برابر شکست در امتحانات، انجام ندادن تکالیف مدرسه و… واکسن نشان دهید و با انجام کارهایی مثل محدود کردن زمان استفاده از تلویزیون و کامپیوتر یا گرفتن گوشی موبایل، آن‌ها را تنبیه کنید.

افسردگی، راه فرار از تنبیه و انجام رفتارهای نادرست نیست اما باید بتوانید تأثیرات افسردگی را از سهل‌انگاری عمدی جدا کنید. گرفتن گوشی آن‌ها و محدود کردن روابطشان با دوستان، می‌تواند شرایط را بدتر کند.

به جای این کار، پیشنهادات زیر را امتحان کنید؛

  • به آن‌ها اطلاع دهید که می‌دانید با مشکلات مختلفی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آن‌ها را تشویق کنید که با وجود سخت بودن شرایط، ولی به تلاش ادامه دهند. یک جایگزین برای استفاده از گوشی و تبلت می‌تواند این باشد که از آن‌ها بخواهید تا دوستان خود را برای درس خواندن به خانه دعوت کنند. به بچه‌ها فرصت بدهید تا با دوستان خود بازی کنند و بیرون بروند.
  • با هم همکاری کنید تا راه‌حلی پیدا کنید. مثلا به آن‌ها بگویید درک می‌کنم که در این شرایط همگام شدن با کلاس، سخت است ولی به نظر تو چه‌کاری می‌توانیم برای بهتر شدن اوضاع انجام دهیم؟
  • به آن‌ها یادآوری کنید که در هر شرایطی، دوستشان دارید و از آن‌ها حمایت می‌کنید.

۸. قضاوت کردن رفتارهای آسیب‌زننده

وقتی متوجه می‌شوید که فرزند شما به خودش آسیب می‌زند احتمالا بسیار نگران و مضطرب می‌شوید. آسیب رساندن به خود، رفتاری نیست که از آن چشم‌پوشی کنید اما به این معنا نیست که فرض کنید او قصد خودکشی دارد.

به طور طبیعی بسیاری از والدین در این شرایط، اتاق فرزندان را می‌گردند تا وسایل خطرناک را بردارند. بدن آن‌ها را هر روز بررسی می‌کنند یا اینکه دائما آن‌ها را زیر نظر می‌گیرند. این واکنش‌ها فقط باعث شرم فرزند می‌شود و آن‌ها را از شما دور می‌کند.

واکنش محبت‌آمیز و بدون قضاوت این است که:

  • از آن‌ها بپرسید چه احساسی باعث شده که آن‌ها تصمیم بگیرند به خودشان آسیب بزنند؟
  • به آن‌ها بگویید که درک می‌کنم در شرایط سختی هستی ولی من نگران سلامتی تو هستم. می‌توانیم در مورد روش‌های جایگزین که حس بهتری به تو بدهد، صحبت کنیم.

۹. شخصی کردن مسائل و نحوه برخورد نوجوانان

فرزند شما ممکن است همیشه مایل نباشد تا درباره‌ی احساسات خود صحبت کند یا روند درمان خود را با شما در میان بگذارد. البته شما هم حق دارید بدانید که آیا آن‌ها در حال بهتر شدن هستند یا نه. ولی مجبور کردن آن‌ها به صحبت کردن و ناراحت شدن از صحبت نکردن آن‌ها، واکنش صحیحی نیست. مجبور کردن آن‌ها باعث می‌شود که احساس خوبی برای صحبت با شما نداشته باشند.

مهم است بدانید که روش‌های درمانی هم عوارض جانبی دارند و افکار منفی و نگران‌کننده ممکن است دوباره عود کنند. به آن‌ها یادآوری کنید که هر زمانی که مایل بودند، آماده‌ی شنیدن صحبت‌های آن‌ها هستید. اگر رفتار خوبی از آن‌ها ندیدید، ناراحت نشوید و منتظر بمانید تا خودشان برای صحبت کردن پیش‌قدم شوند.

چه زمانی نوجوانان افسرده نیاز به کمک فوری دارند؟

لزوما همه کسانی که افسردگی دارند، به خودکشی فکر نمی‌کنند. بسیاری از کسانی که افکار خودکشی دارند، هرگز برای خودکشی اقدام نمی‌کنند. اما همیشه باید نشانه‌های افکار خودکشی را بشناسید و آن را جدی بگیرید.

اگر هر کدام از نشانه‌های زیر را در فرزند خود مشاهده کردید، وقت آن است که از کمک‌های حرفه‌ای متخصصان استفاده کنید؛

  • نوشتن داستان یا شعر درباره‌ی مرگ
  • نشان دادن رفتارهای مخاطره‌آمیز، از جمله مصرف مواد یا الکل
  • صحبت از مردن یا جست‌وجوی راهی برای رهایی از درد
  • فاصله گرفتن بیشتر از دیگران
  • گفتن این مطلب که دیگران بدون آن‌ها زندگی بهتری دارند
  • واگذار کردن اموال شخصی به دیگران

اگر به شما گفتند که درباره‌ی خودکشی فکر می‌کنند، اقدامات زیر را انجام دهید؛

  • بپرسید که آیا در جلسات درمانی درباره‌ی آن صحبت کرده‌اند و آیا راه‌حلی به آن‌ها ارائه شده است یا نه.
  • برای ارائه‌ی راه‌حل‌های بیشتر آن‌ها را به درمانگر معرفی کنید.
  • برای حمایت از آن‌ها در صورت لزوم از خدمات اورژانسی استفاده کنید.
  • وقتی دچار چنین بحرانی می‌شوند، آن‌ها را هرگز تنها نگذارید. مطمئن شوید که به هیچ ابزار و سلاح خطرناک یا دارویی دسترسی ندارند.

حرف آخر

شما فرزندان خود را به‌خوبی می‌شناسید و می‌دانید کدام روش‌ها روی آن‌ها جواب نمی‌دهد. اگر به طور دائمی دچار تحریک‌پذیری شده‌اند، با آن‌ها صحبت کنید و برای درمان افسردگی به متخصص مراجعه کنید.

فراموش نکنید که همیشه به آن‌ها یادآوری کنید که در کنارشان هستید و در هر شرایطی از آن‌ها حمایت می‌کنید. ممکن است ابتدا عکس‌العملی نشان ندهند ولی حرف‌های شما را می‌شنوند و یادشان می‌ماند. حرف‌های شما تغییر بزرگی در آن‌ها ایجاد می‌کند و در صورت بروز مشکل، قبل از هر چیز به شما مراجعه می‌کنند.

فراموش نکنید که افسردگی تقصیر هیچ‌کس نیست و مثل هر بیماری دیگری باید درمان شود.

این مطلب فقط جنبه‌ی آموزش و اطلاع‌رسانی دارد. پیش از استفاده از توصیه‌های این مطلب حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.

منابع:

۱_ healthline.com

۲- digikala.com


0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

پنج راه عالی برای واکنش نشان دادن به کودکان غرغرو

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان , بهداشت کودکان , شیرین کریمی , تغذیه سالم, والدین موفق

 

به گزارش سایت psychologytoday.com

پژوهش‌های انجام‌شده دلایل غُر‌زدن کودکان و شیوۀ واکنش به آنها را ارائه می‌دهند.

تحقیقات نشان می‌دهد که معمولاً مردم سروکارشان به غرولند می‌افتد، چنین تجربه‌ای وقتی کودک بین ۲ تا ۴ سال دارد به اوج خود می‌رسد، این نق‌ونوق‌ها از صدای غیژغیژ چوب، گریه، دریل‌کردن یا سایر صداهای ناخوشایند مثل کشیدن میخ روی تخته آزاردهنده‌تر است.

غرولندکننده توجه والدین را به خود جلب می‌کند و  از آن‌جا که ما انسانیم اغلب با درماندگی یا عصبانیت واکنش نشان می‌دهیم. والدین ممکن است با گفتن «این‌قدر غرولند نکن!» واکنش نشان دهند.

یا با درماندگیِ بی‌صدا آرام آرام خشم‌شان افزایش یابد، درِ یخچال را با خشم محکم‌تر ببندند و یا لیوان قرمزرنگ را بکوبند زمین چون می‌خواستند لیوان آبی رنگ را بردارند.

والدین می‌توانند به غرولندِ بچه‌ها به جای آزردگی با همدلی واکنش نشان دهند و می‌توانند دلایل علمی غرزدن بچه‌ها و کاری که باید برای رفع آن انجام دهند را به خود یادآوری کنند.

۱_ بچه‌ها ممکن است غر بزنند زیرا به کمک یا چاره‌جوییِ شما نیاز دارند.

به گفتۀ دکتر جسیکا مایکلسون یکی از اصلی‌ترین دلایل غرزدن بچه‌ها، خستگی و نیاز آن‌ها به کمک شما است. بچه‌ها گاهی اوقات، از طریق غر زدن و نالیدن، به شما می‌گویند: «دیگر نمی‌توانم مثل آدم‌بزرگ‌ها رفتار کنم، لطفاً مثل یک کودک از من مراقبت کن.»

وقتی بچه‌ها دچار استرس، گرسنگی، تشنگی، خستگی یا کلافگی می‌شوند که غالباً با تغییر در روال زندگی روزمره این اتفاق می‌افتد  صدای طبیعی و دلنشینِ آن‌ها با صدایی بسیار زیر و لحن همین الان می‌خواهم عوض می‌شود.

ممکن است آن‌ها نیاز فوری به چاره‌جوییِ شما داشته باشند یک چرت کوتاه، مقداری آب یا شیر، میان وعده، استراحت، تعویض پوشک و بچه‌ها چه از نیازشان آگاه باشند چه نه، بر طبق موارد آزمایش‌شده علمی وقتی بچه‌ها غر می‌زنند، دیگران توجه می‌کنند و زود‌تر چاره‌جویی می‌کنند تا وقتی که غر نمی‌زنند.

غرزدن فقط موثرتر است. محققان دریافته‌اند که افراد بیش‌تر با غرزدن هماهنگ می‌شوند تا با حرف‌زدن یا گریه‌کردن. غرزدن آدم‌ها را مشمئز می‌کند (واکنش بیش‌تری نشان می‌دهند) و حواس آن‌ها را از هر کاری که در حال انجام‌دادن بودند پرت می‌کند.

سعی کنید: وقتی کودکی غر می‌زند بپرسید «آیا این کودک خسته، گرسنه، تشنه، مضطرب یا کلافه است؟» و «آیا روز بسیار شلوغی داشتیم؟» و «آیا بچه‌ها شب گذشته دیر به رختخواب رفتند؟» و «آیا یک مسئله عاطفی (مانند نوزادی جدید یا مشکل‌داشتن با یک دوست) آنها را ناراحت می‌کند؟» و «آیا مسئله‌ای جسمی آن‌ها را آزار می‌دهد؟» سپس، با آرامش بیش‌تری چیزهایی بپرسید مثل «ممکن است کمی آب بخورم؟» در عین حال به خود یادآوری کنید که غرزدن «درخواستی فوری برای چاره‌جویی یا راحت‌شدن است.»

۲- بچه‌ها ممکن است غر بزنند زیرا به ارتباط بیش‌تر یا مثبت‌تری نیاز دارند.

بکی بیلی، روانشناس معتقد است گاهی غرزدن نشانۀ آن است که کودک به ارتباط بیشتری نیاز دارد. به نظر او اگر بچه‌ها خیلی غر می‌زنند، ممکن است نیاز به وقت یک نفره با والدین داشته باشد، مثلا با یکی از آن‌ها کتاب بخواند، آشپزی کند یا با او بازی کند. تحقیقات جان گاتمن نشان می‌دهد که ممکن است نیاز بچه‌ها این باشد که هنگام بیانِ «درخواست» برای ارتباط عاطفی، والدین بیش‌تر به آن‌ها «روی بیاورند».

وقتی کودکی می‌گوید «آیا با من بازی می‌کنی؟» پدر یا مادر می‌توانند به او رو کنند و بگویند «بله، بیا بازی کنیم! من عاشق بازی‌کردن با تو هستم!» و برای آن وقت بگذارید. هنگامی که یک کودک نوپا دست‌هایش را بالا می‌آورد تا توجه کسی را به خود جلب کند، پدر یا مادر می‌تواند «به سمت او رو کند» و او را در آغوش بگیرد.

تحقیقات همچنین حاکی از آن است که وقتی فضای خانواده منفی یا نزاع‌آمیز است بچه‌ها بیشتر غر می‌زنند. در یک مطالعه نشان داده شد که وقتی مادران رفتار منفی بیشتری دارند بچه‌ها بیشتر بحث و دعوا راه می‌اندازند و وقتی پدران رفتار منفی بیشتری دارند بچه‌ها بیشتر غر می‌زنند و گریه می‌کنند. نمایشِ احساسات منفی، هم از سوی مادران و هم پدران، «پیش‌بینی کننده‌های قوی» برای میزان به کاربردن کلمات احساسیِ منفی از سوی کودکان در زندگی روزمره بود.

سعی کنید: وقتی بچه‌ها غر می‌زنند، به سطح استرس، احساسات، مدت زمان خوبی که با آنها گذرانده‌اید و محیط کلی خانواده‌تان توجه کنید. در زمانی کم ارتباط بیشتری برقرار کنید.

۳- بچه‌ها ممکن است غر بزنند زیرا نیاز دارند احساسات‌شان را بیان کنند.

تحقیقات نشان می‌دهد گاهی اوقات برای کودکان خردسال غر زدن نه فقط گریه‌کردن صرفاً راهی برای ابراز ناراحتی یا ناامیدی است. جانت لانسبری مربی کودکان نوپا، به والدین پیشنهاد می‌کند که به جای «اصلاح، سرزنش یا کنترل» کودکان و احساساتِ آن‌ها را «بپذیرند، تصدیق و حمایت کنند».

او می‌نویسد: «هرچه به رنجش فرزندانمان بیش‌تر روی خوش نشان دهیم، در خانواده ما همه خوشحال‌تر خواهند بود.»

سعی کنید: به خود یادآوری کنید که غر زدن می‌تواند بیان عادی احساسات انسان باشد، بهترین برخورد همیشه همراه با مهربانی است. اگر شنیدن صدای غر زدن بچه‌ها برای شما آزاردهنده است، ۵ ثانیه به آرامی نفس بکشید و سپس ۵ ثانیه نفس خود را بیرون دهید تا آرام شوید. آخرین باری را که به گریه‌کردن یا گله‌کردن نیاز داشتید به خاطر آورید تا احساسات خود را آزاد کنید و بتوانید به جلو حرکت کنید.

۴- بچه‌ها ممکن است غر بزنند چون خلق و خوی حساس یا زودرنجی دارند.

همه بچه‌ها به لحاظ خلق و خو با هم متفاوتند. محققان اغلب در مورد سه نوع خلق و خو بحث می‌کنند (هرچند هیچ کودکی به طور کامل در یکی از این موارد جا نمی‌گیرد) – آسان یا انعطاف‌پذیر؛ فعال یا زود رنج؛ دیرجوش یا محتاط.

سعی کنید: به خود یادآوری کنید برخی از کودکان با میل بیشتر به واکنش‌های شدیدتر، اراده قوی‌تر، اضطراب بیشتر یا با سخت‌گیری بیشتر برای کنارآمدن با تجربه‌های جدید یا تغییر کردن. در عین حال می‌توانید روش‌های بهتری را برای درخواست یا کنار آمدن با آنها به آنها بیاموزید، این یک روند است.

۵- کودکان ممکن است در واکنش به تقویت‌کننده‌های متغیر غر بزنند.

اسکینر دریافت که افراد با تقویت‌کنندۀ نسبی متغیر (برای مثال، همیشه نه، بلکه هر چند وقت یک بار چیزی را دریافت می‌کنند) رفتاری را برای مدت زمان طولانی‌تری تکرار می‌کنند. به عنوان مثال اگر پس از شام هر چند وقت یک بار به کودک غرغرو بستنی بدهید، او احتمالاً تا مدت طولانی برای گرفتن بستنی به غرزدن ادامه می‌دهد تا همان پاداش را دریافت کند.

سعی کنید: وقتی بچه‌ها چیزهایی مانند وقت اضافی برای بازی ویدیویی، اسباب بازی اضافی در فروشگاه، یا بیشتر بیدارماندن وقت خواب درخواست می‌کنند ثابت قدم باشید و «هر چند وقت یک بار» درخواست‌شان را قبول نکنید تا رفتار غرزدن را در او تقویت نکنید. با قبول درخواست‌شان شاید همان موقع دست از غرزدن بردارند ولی این رفتار را برای بلندمدت تقویت کرده‌اید.

مدارا کردن، درک کردن و حفظ آرامش در برابر غرزدن کار آسانی نیست ولی اینها روش خوبی برای برقراری ارتباط قوی‌تر با کودکان است. به نظر گاتمن وقتی به غر زدن کودک واکنش مثبت و دوست‌داشتنی دارید، شما «حساب بانکی عاطفی» او را پر می‌کنید و ارتباط خود را تقویت می‌کنید – و هر چه ارتباط شما قوی‌تر باشد، احتمال غر زدن کودک در آینده کمتر است.

منبع: psychologytoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

تهوع و استفراغ چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمانفرناز اخباری

 

به گزارش سایت healthline.com

استفراغ یک رفلکس غیرقابل کنترل است که محتوای معده را از طریق دهان خارج می‌کند. همچنین به آن «بیمار بودن» یا «پرتاب کردن» گفته می‌شود. تهوع اصطلاحی است که فرد احساس می‌کند ممکن است استفراغ کند، اما در واقع استفراغ نمی‌کند.

حالت تهوع و استفراغ علائم بسیار شایع است و می‌تواند توسط طیف وسیعی از عوامل ایجاد شود. این عوارض در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود، اگرچه احتمالاً بیشتر در خانم‌های باردار و افرادی که تحت درمان سرطان هستند بیش‌تر دیده می‌شود.

چه عواملی باعث حالت تهوع و استفراغ می‌شود؟

حالت تهوع و استفراغ ممکن است با هم یا جداگانه ایجاد شود. آن‌ها می‌توانند ناشی از شرایط جسمی و روانی باشند.

حالت تهوع

شایع‌ترین دلایل حالت تهوع درد شدید معمولاً ناشی از آسیب یا بیماری و یا سه ماهه اول بارداری است. همچنین تعدادی از علل نسبتاً شایع دیگر نیز وجود دارد پ، از جمله:

  • دریازدگی؛
  • استرس عاطفی؛
  • سوءهاضمه؛
  • مسمومیت غذایی؛
  • ویروس‌ها؛
  • در معرض قرار گرفتن سموم شیمیایی.

اگر سنگ کیسه صفرا دارید، احتمالاً حالت تهوع خواهید داشت.

ممکن است متوجه شوید که بوی خاصی باعث ایجاد حالت تهوع شود. این یک علامت بسیار شایع در سه ماهه اول بارداری است، اگرچه ممکن است در افرادی که باردار نیستند نیز هم رخ دهد. حالت تهوع ناشی از بارداری معمولاً در سه ماهه دوم یا سوم برطرف می‌شود.

استفراغ در کودکان

شایع‌ترین علل استفراغ در کودکان عفونت‌های ویروسی و مسمومیت غذایی است.

با این حال، استفراغ همچنین می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

  • دریازدگی شدید؛
  • سرفه کردن؛
  • تب بالا؛
  • پرخوری.

در نوزادان تازه متولد شده، روده مسدود شده نیز می‌تواند باعث استفراغ مداوم شود. روده‌ها ممکن است با ضخامت غیرعادی عضلانی، فتق، سنگ صفرا یا تومورها مسدود شوند. این امر غیرمعمول است، اما اگر استفراغ غیرقابل توجیه در نوزاد رخ دهد، باید بررسی شود.

استفراغ در بزرگسالان

بیش‌تر بزرگسالان به ندرت استفراغ می‌کنند. اما در صورت بروز، یک عفونت باکتریایی یا ویروسی یا نوعی مسمومیت غذایی باعث استفراغ شده است. در برخی موارد، استفراغ همچنین می‌تواند در اثر سایر بیماری‌ها باشد، به خصوص اگر منجر به سردرد یا تب شدید شود.

بیماری‌های مزمن معده

بیماری‌های مزمن یا طولانی مدت معده اغلب می‌تواند باعث حالت تهوع و استفراغ شود. این شرایط می‌تواند همراه با علائم دیگری مانند اسهال، یبوست و معده درد باشد. این شرایط مزمن شامل عدم تحمل غذا، مانند بیماری سلیاک و عدم تحمل پروتئین لبنیات و لاکتوز است.

سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یک بیماری شایع گوارشی است که باعث نفخ، حالت تهوع، استفراغ، دل درد، خستگی و دل پیچه می‌شود. این حالت هنگامی رخ می‌دهد که قسمت‌هایی از روده بیش از حد فعال شوند. پزشکان معمولاً با شناسایی علائم و رد سایر شرایط معده و روده، سندرم روده تحریک‌پذیر را تشخیص می‌دهند.

بیماری کرون یک بیماری التهابی روده است که معمولاً روده‌ها را درگیر می‌کند ، اگرچه ممکن است در هر جای دستگاه گوارش رخ دهد. بیماری کرون یک بیماری خود ایمنی است که در آن بدن به بافت روده سالم خود حمله کرده و باعث التهاب، حالت تهوع، استفراغ و درد می‌شود.

پزشکان معمولاً بیماری کرون را با استفاده از کولونوسکوپی تشخیص می‌دهند، در این روش با استفاده از یک دوربین کوچک روده بزرگ را بررسی می‌کنند. بعضی اوقات برای کمک به تشخیص این بیماری به یک نمونه مدفوع نیز نیاز دارند.

انتخاب سبک زندگی

برخی از انواع سبک زندگی می‌توانند شانس داشتن حالت تهوع و استفراغ را افزایش دهند.

مصرف مقدار زیاد الکل می‌تواند به مخاط روده آسیب برساند. الکل همچنین می تواند با اسید معده واکنش نشان دهد. هر دوی اینها باعث حالت تهوع و استفراغ می‌شود. در برخی موارد، مصرف زیاد الکل همچنین می‌تواند باعث خونریزی در دستگاه گوارش شود.

اختلالات اشتها

اختلال در غذا خوردن زمانی است که فرد عادات و رفتارهای غذایی خود را بر اساس تصویری ناسالم از بدن تنظیم کند. می‌تواند باعث حالت تهوع و استفراغ شود.

پرخوری عصبی نوعی اختلال خوردن است که در آن فرد برای پاک‌سازی معده از هر ماده غذایی مصرف شده عمدی استفراغ ایجاد می‌کند. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی نیز ممکن است به دلیل گرسنگی و اسید معده اضافی حالت تهوع داشته باشند.

شرایط جدی

اگرچه نادر است، اما استفراغ گاهی اوقات می‌تواند به عنوان علامت یک بیماری جدی‌تر رخ دهد، از جمله:

  • مننژیت؛
  • آپاندیسیت؛
  • ضربه مغزی؛
  • تومور مغزی؛
  • میگرن.

اگر مدام استفراغ می کنید، به دکتر خود مراجعه کنید.

موارد اضطراری

اگر تهوع یا استفراغ بیش از یک هفته دارید، به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. بیشتر موارد استفراغ طی ۶ تا ۲۴ ساعت پس از اپیزود اول برطرف می‌شود.

زیر ۶ سال

برای هر کودک زیر ۶ سال که موارد زیر را دارد مراقبت اضطررای نیاز است:

  • هم استفراغ دارد و هم اسهال؛
  • دارای استفراغ جهشی است؛
  • علائم کم‌آبی بدن، مانند پوست چروکیده، تحریک‌پذیری، نبض ضعیف یا کاهش هوشیاری را نشان می‌دهد؛
  • بیش از دو یا سه ساعت است که استفراغ کرده است؛
  • تب بیش از ۱۰۰ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سانتی‌گراد) دارد؛
  • بیش از شش ساعت ادرار نکرده است.

بالای ۶ سال

اگر شرایط زیر در کودکان بالای ۶ سال  بود نیاز به مراقبت اضطراری است:

  • استفراغ بیش از ۲۴ ساعت طول کشیده است؛
  • علائم کم‌آبی وجود دارد؛
  • کودک بیش از شش ساعت ادرار نکرده است؛
  • کودک گیج یا بی‌حال به نظر می‌رسد؛
  • کودک تب بالاتر از ۱۰۲ درجه فارنهایت (۳۹ درجه سانتی‌گراد) دارد.

بزرگسالان

اگر علائم زیر را دارید، به دنبال مراقبت‌های پزشکی فوری باشید:

  • سردرد شدید؛
  • سفتی گردن؛
  • بی‌حالی؛
  • گیجی؛
  • خون در استفراغ؛
  • نبض سریع؛
  • تنفس سریع و پی در پی؛
  • تب بیش از ۱۰۲ درجه فارنهایت (۳۹ درجه سانتی‌گراد)؛
  • کاهش پاسخگویی؛
  • درد شدید یا مداوم شکم.

درمان حالت تهوع و استفراغ

برای رفع حالت تهوع و استفراغ می‌توانید از چندین روش، من جمله داروهای خانگی و داروها استفاده کنید.

خود درمانی برای حالت تهوع

برای درمان حالت تهوع در خانه:

  • فقط غذاهای سبک و ساده مانند نان و بیسکوییت ترد بخورید.
  • از خوردن غذاهایی که دارای طعم و مزه قوی، بسیار شیرین یا چرب یا سرخ شده هستند خودداری کنید.
  • مایعات سرد بنوشید.
  • بعد از صرف غذا از انجام هرگونه فعالیت خودداری کنید.
  • یک فنجان چای زنجبیل بنوشید.

خود درمانی برای استفراغ

  • وعده‌های غذایی کم حجم و مکرر بخورید.
  • مقدار زیادی مایعات بنوشید تا هیدراته بمانید، اما هربار آن را در جرعه‌های کوچک میل کنید.
  • غذاهای جامد نخورید تا به‌طور کامل استفراغ قطع شود.
  • استراحت کنید.
  • از استفاده از داروهایی که ممکن است معده شما را ناراحت کنند مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یا کورتیکواستروئیدها خودداری کنید.
  • برای جایگزینی الکترولیت های از دست رفته از محلول آب رسانی خوراکی استفاده کنید.

مراقبت پزشکی

قبل از تجویز دارو، پزشک از شما سوالاتی در مورد زمان شروع حالت تهوع و استفراغ و چه زمانی بدتر می‌شود از شما می‌پرسد. همچنین ممکن است از شما در مورد عادات غذایی شما و اینکه چه چیزی باعث استفراغ و حالت تهوع و بهتر یا بدتر شدن آن می‌شود سوال کند.

تعدادی از داروهای تجویز شده، از جمله داروهایی که می‌توانید در دوران بارداری استفاده کنید می‌توانند حالت تهوع و استفراغ را کنترل کنند.

شامل پرومتازین (فنرگان)، دیفن هیدرامین (بنادریل)، تریمتوبنزامید (تیگان) و اندانسترون (Zofran) است.

عوارض احتمالی استفراغ مداوم

بیش‌تر حالت تهوع و استفراغ به خودی خود برطرف می‌شود، مگر این‌که یک بیماری مزمن زمینه‌ای وجود داشته باشد.

با این‌حال، استفراغ مداوم می‌تواند باعث کم‌آبی و سوءتغذیه شود. همچنین ممکن است موها و ناخن‌های شما ضعیف و شکننده شوند و یا استفراغ مداوم مینای دندان شما را خراب کند.

چگونه می‌توان از حالت تهوع و استفراغ جلوگیری کرد؟

با خوردن وعده‌های غذایی کم حجم در طول روز، آرام غذا خوردن و استراحت بعد از غذا می‌توانید از حالت تهوع جلوگیری کنید. برخی افراد با اجتناب از برخی گروه‌های غذایی و غذاهای پرادویه می‌توانند از بروز حالت تهوع جلوگیری کنند.

اگر احساس تهوع می‌کنید، قبل از بلند شدن بیسکوئیت ترد ساده بخورید و سعی کنید قبل از خواب یک غذای پر پروتئین مانند پنیر، گوشت بدون چربی یا آجیل مصرف کنید.

اگر استفراغ می‌کنید، سعی کنید مقدار کمی مایع شیرین مانند نوشابه یا آب میوه بنوشید. نوشیدن گیاه زنجبیل یا خوردن زنجبیل می‌تواند به بهبود معده کمک کند. از نوشیدن آب میوه‌های اسیدی مانند آب پرتقال خودداری کنید. آنها ممکن است معده شما را بیش‌تر ناراحت کنند.

داروهای بدون نسخه، مانند مکلیزین (بونین) و دیمن هیدرینات (درامامین)، می‌توانند اثرات تهوع را کاهش دهند. و در هنگام رانندگی، تنقلات را محدود کنید و اگر مستعد تهوع هستید، از پنجره جلو به مستقیم نگاه کنید.

منبع: healthline.com


 

 

 

0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

اگر کودک شما غذا نمی‌خورد چه کاری می‌توانید بکنید؟

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان , بهداشت کودکان , شیرین کریمی , تغذیه سالم, والدین موفق

 

به گزارش سایت healthline.com

ممکن است بسیاری از والدین به خاطر غذا نخوردن کودک‌شان مدام احساس سرخوردگی کنند. ممکن است امتناع از غذاخوردن از چیزهای کم شروع شود، مثلاً در برابر نوعی خوراکِ مرغِ «بد» یا کلم بروکلی «بدبو» رو برگردانند و آن را پس بزنند.

یا شما برای هر وعده غذایی سه غذای تکراری را هر روز درست می‌کنید چون کودک‌تان غیر از آنها چیزی نمی‌خورد، و فکر می کنید آیا کودک نوپای شما واقعاً می‌تواند با رشته فرنگی کره‌ای، کراکر و تکه‌های سیب زنده بماند.

قبل از اینکه بیفتید به جنگ و جدل با کودک‌تان سر هر وعدۀ غذایی یا اینکه برای صبحانه، ناهار و شام فقط غلات سرو کنید به خاطر داشته باشید که امتناع از غذا خوردن رفتاری معمول در دوران کودکی است.

و در بیشتر موارد دلیل مهمی ندارد و به خاطر چیزهای کاملاً طبیعی رخ می‌دهد، مانند:

  • ترجیح شخصی (اعتراف: ما همیشه از گل کلم لذت نمی‌بریم، اگرچه مزایای آن غیرقابل انکار است)؛
  • گرسنه نبودن؛
  • اکراه در امتحان‌کردن غذای جدید؛
  • بیماری‌های شایع دوران کودکی (مانند گلو درد یا شکم درد)؛
  • آن روز روزِ او نیست یا حال و حوصله ندارد (همه ما این روز را داریم).

اما گاهی اوقات مسائل جدی تری در کار است. و اگر هم مسئله‌ای جدی نباشد، شما نمی‌خواهید این رفتار به یک عادت مادام‌العمر تبدیل شود. بنابراین مهم است که درک کنید چرا کودک کوچک شما از خوردن غذا امتناع می‌ورزد و همچنین روش‌های تشویق داشتن رابطه سالم با غذا را بدانید.

آیا فقط بدغذا بودن است؟

وقتی کودک از خوردن غذا امتناع می‌کند، اولین کاری که بسیاری از والدین انجام می‌دهند این است که به کودک برچسب بدغذا بودن می‌زنند. اما مهم است که بدانیم معنای واقعی این برچسب چیست و این تنها دلیل امتناع از غذا خوردن در کودکان نیست.

فرد بدغذا معمولاً فردی است که از خوردن انواع خاصی از غذا امتناع می‌کند یا فقط می‌خواهد یک نوع غذا را بارها و بارها بخورد.

در حالی که بقیه اعضای خانواده در وعده‌های غذایی از غذاهای متنوعی استفاده می‌کنند ، ممکن است آنها فقط ناگت مرغ یا ساندویچ کره بادام زمینی و ژله بخواهند. در بسیاری از موارد، امتناع آنها ارتباط زیادی با ترجیحات آنها دارد.

از طرف دیگر، علاوه بر ترجیحات محدودکننده، ممکن است با برخی از غذاها موارد دیگری مانند داشتن حالت تهوع یا مشکل در بلعیدن یا جویدن را نیز مشاهده کنید. گرچه این مورد غیر معمول است، اما این‌ها می‌تواند نشانۀ این باشد که کودک شما فقط لجبازی نمی‌کند. ممکن است یک مشکل اساسی وجود داشته باشد، که بعداً به آن خواهیم پرداخت.

مسئله هرچه باشد، نباید سعی کنید کودک را مجبور به غذا خوردن کنید. اما وظیفۀ شما هم این نیست که تبدیل به یک آشپز سفارشِ غذای فوری شوید. یکی از روش‌های بهتر این است که سعی کنید حداقل یکی از غذاهای ترجیحیِ سالم آنها را در هر وعده غذایی داشته باشید در حالی که غذاهای دیگری را هم ارائه می‌دهید.

می توانید به آنها اجازه دهید فقط آنچه را که دوست دارند در بشقاب بخورند (یا بگذارند). ممکن است برنج و کلم بروکلی را کنار بزنند، اما مرغ را با اشتها بخورند. نکتۀ اصلی این است که غذاهای متنوعی در دسترس داشته باشید و مثبت‌نگر باشید.

برای موفقیت در زمان صرف غذا آماده شوید

در اینجا چند ایده آورده شده است که ممکن است فرد بدغذای شما را ترغیب کند که وقتی سر میز غذا نشسته است از غذاهای مختلف کمی امتحان می‌کند از وعده غذایی لذت ببرد.

موقع صرف غذا حواس‌پرتی‌ها را کم کنید

استفاده از تبلت، تلفن هوشمند و تماشای تلویزیون در زمان صرف غذا باعث می‌شود کودک علاقه خود به غذا خوردن را از دست بدهد. اگرچه به نظر می‌رسد اینها راهی برای ساکت‌کردن و شمغول نگه داشتن آنهاست، اما بهتر است استفاده از وسایل الکترونیکی و سایر عوامل حواس‌پرتی را هنگام غذا خوردن محدود کنید. می‌توانید با کنار گذاشتن تلفن همراه خود نیز این کار را اجرا کنید!

با تمرکز بر غذا، گفت‌وگو و پیوندهای خانوادگی ، ممکن است غذا خوردن برای کودک شما آسان تر باشد. همچنین، اطمینان حاصل کنید که مکان غذا خوردن آرام بوده و همه فضایی کافی برای لذت بردن از وعده غذایی خود را دارند. صندلی متناسب با کودک خود پیدا کنید تا در میز راحت باشد.

وعده‌های غذایی مناسب را سرو کنید

شاید مشکل این نباشد که کودک شما از خوردن غذا امتناع می‌ورزد، بلکه او از خوردن تمام غذایی که در بشقاب است خودداری می‌کند. به یاد داشته باشید، کودکان به اندازۀ بزرگسالان به غذا احتیاج ندارند. بنابراین اگر در بشقاب آنها زیاد غذا بگذارید، ممکن است تمام نشوند. این دلیلش غذانخوردن آنها نیست، بلکه دلیلش سیربودن آنهاست.

سعی کنید مقدار کمتری غذا در بشقاب کودک‌تان بگذارید. آنها همیشه می‌توانند مقدار بیشتری غذا درخواست کنند.

همچنین به یاد داشته باشید که ممکن است کودک در وهله اول گرسنه نباشد. کودکان، به ویژه خردسالان، ممکن است در طول یک روز یا حتی چند روز تا چند هفته تغییرات زیادی در اشتهای خود داشته باشند. لازم نیست کودک در هر وعدۀ غذایی (مثل بزرگسالان) غذا بخورد.

زمان غذا را خیلی نزدیک به زمان خواب قرار ندهید.

نشاندن و غذاخوراندن به یک کودک خواب‌آلود و بی‌قرار می‌تواند یک چالش باشد. بنابراین وعده‌های غذایی را خیلی نزدیک به زمان خواب یا خیلی زود قبل یا بعد از هر فعالیتی تنظیم نکنید. اگر این معنی‌اش این است که برای تنظیم‌شدن با برنامه همه باید چندین وعدۀ غذایی داشته باشید، اشکالی ندارد.

استرس زمان غذا را از بین ببرید

مجبور کردن ، فشار آوردن یا فریاد کشیدن سر کودک برای غذاخوردن به او کمک نمی‌کند. وقتی ناراحت شوند یا شروع به گریه کنند، احتمال غذا خوردن از بین می‌رود. بنابراین وقتی می‌خواهید او را به غذاخوردن تشویق کنید، زیاد به او فشار وارد نکنید.

بگذارید کودک در تهیه غذا مشارکت کند

اگرچه بسیاری از کودکان خردسال دوست دارند هر روز یک نوع غذا بخورند، اما تنوع می‌تواند هیجان را به یک وعده غذایی اضافه کند. اگر متوجه شدید که همان نوع غذا را بارها و بارها سرو می‌کنید – شاید حتی به این دلیل باشد که کودک شما در وهله اول آن غذا را درخواست کرده است – ممکن است تغییر شرایط به شما کمک کند.

بگذارید فرزندتان در انتخاب و امتحان غذاهای جدید به شما کمک کند. آنها را برای کمک به برنامه‌ریزی، خرید و تهیه غذا تشویق کنید. اگر فرزندان به تهیه غذا کمک کنند، ممکن است از خوردن غذا بیشتر هیجان‌زده شوند.

غذاها و نوشیدنی‌های بین وعده‌های غذایی را کم کنید

بعضی از کودکان وقتی بیش از حد میان‌وعده یا نوشیدنی در طول روز خورده‌اند، از خوردن غذا امتناع می‌کنند. آنها معدۀ کوچکتری دارند، بنابراین خیلی زود سیر می‌شوند. و اگر کودکی سر سفره احساس گرسنگی نکند، کمتر غذا می‌خورد.

بنابراین در عین حال که نمی‌خواهید کودکان واقعاً گرسنگی بکشد شاید بخواهید میان‌وعده‌های ساده را حذف کنید- مثلاً یک ظرف کلوچه روی میز  را حذف کنید چون این کلوچه‌ها می‌تواند باعث خوردنِ بی‌فکر و پرکردن شکم شود.

سبک غذا خوردن کودک خود را بفهمید

بسته به نوع غذا خوردن کودک شما، ممکن است در ساعات مختلف روز به مقدار کمتری غذا نیاز داشته باشد. بنابراین شاید کودک شما از خوردن غذا در وعدۀ شام خودداری می‌کند، ولی در عین حال مقدار زیادی صبحانه یا ناهار می‌خورد.

آیا مشکل مسئله‌ای مربوط به حس است؟

واقعیت این است که بیشتر مواردی که ممکن است باعث شود کودک خردسال از خوردن غذا امتناع کند کاملاً – و شاید به طرزی ناامیدکننده – طبیعی است. به زندگی پدرومادرها خوش آمدید.

اما مواردی وجود دارد که بسیار نادر است، اما وقتی بروز می‌کند بیشتر نگران‌کننده است.

مثلاً کم پیش می‌آید که بعضی از کودکانی که غذا خوردن امتناع می کنند با غذا مشکلات حسی داشته باشند. این کاملاً متفاوت از بدغذابودن است. از آنجایی که فرد بدغذا ممکن است غذایی را دوست نداشته باشد، خوردن این ماده غذایی باعث بیشترشدن مسائل مربوط به احساسِ او نسبت به غذا نمی‌شود.

کودکانی که مشکلات حسی دارند ممکن است به برخی از بافت‌های غذایی یا رنگ‌های غذایی حساس باشند. این مسائل از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. به عنوان مثال، اگر کودک فقط تحمل خوردنِ غذاهای نرم را دارد، هنگام خوردن هر چیزی با بافت ترد ممکن است حالت تهوع پیدا کند.

اگر کودک شما با یک مشکل حسی در توانایی غذا خوردن روبرو شده است، برای حل این مسئله باید حس او را فهمید و غذاهایی به او معرفی کرد که حواس او را جلب کند. بنابراین اگر کودک شما نمی‌تواند غذاهای سبز را تحمل کند، اما با غذای نارنجی یا زرد مشکلی ندارد، می‌توان سیب‌زمینی شیرین و هویج بیشتری به فهرست اضافه کرد.

برخی از کودکان از تغذیه‌درمانی نیز بهره‌مند می‌شوند، تغذیه‌درمانی می‌تواند به آنها در ایجاد الگوها و رفتارهای تغذیه سالم کمک کند. این نوع درمان می‌تواند به کسانی که در جویدن، بلع یا خوردن برخی بافت‌های غذایی مشکل دارند کمک کند و مشکلات دیگر مربوط به غذا را برطرف کند.

آیا مشکل مهارت حرکتی دهانی است؟

اگر کودک خردسال شما از نظر تغذیه‌ای مشکل دارد، ممکن است مشکل مربوط به مهارت حرکتی دهان باشد و یا با سازوکار غذاخوردن مشکل داشته باشد. (باز هم، این بسیار نادرتر از «بدغذایی» است، اما برخی از کودکان آن را تجربه می‌کنند).

داشتن مشکل حرکتی دهان، می‌تواند باعث شود کودک شما هنگام غذاخوردن سرفه کند، حالت خفگی به او دست دهد یا حالت تهوع پیدا کند. این مشکل می‌تواند باعث استرس یا اضطراب مربوط به غذا شود و اگر کودک شما با این مشکل دست و پنجه نرم کند و نتواند خوب غذا بخورد، در طولانی مدت منجر به کمبود تغذیه می‌شود. تغذیه درمانی نیز ممکن است به کودک شما کمک کند تا بر این مسئله غلبه کند.

آیا مشکل به دردداشتن مربوط است؟

اگر امتناع از خوردن مشکلی نسبتاً جدید باشد، مسئله می‌تواند چیزی باشد که غذاخوردن را دردناک می‌کند. این در صورتی است که علائم دیگری از بیماری مانند تب یا اسهال در کودک شما دیده شود. به جای اینکه از کودک خود ناامید شوید، (اگر آنها سن کافی برای پاسخ دادن دارند) از او سوال بپرسید تا ریشه اصلی مشکل را پیدا کنید.

برخی از موضوعاتی که می‌توانند غذاخوردن را دردناک کنند عبارتند از:

  • دندان درآوردن؛
  • دندان درد؛
  • گلو درد؛
  • رفلکس اسید یا سوزش سر دل.

بعضی از کودکان در صورت بروز مشکلات دیگر ممکن است از غذا خوردن امتناع کنند. یبوست باعث می‌شود معده کودک شما احساس نفخ کند و این می تواند اشتهای او را تحت تأثیر قرار دهد.

یا ممکن است کودک شما آلرژی غذایی یا حساسیت داشته باشد و پس از خوردن یک غذای خاص دچار درد در دهان، معده یا نفخ شکم شود. در نتیجه ممکن است به دلیل ارتباط غذا با درد از خوردن آن امتناع کنند.

آیا مشکل رفتاری است؟

بچه‌ها فقط برای لجبازی‌کردن می‌توانند لجبازی کنند. (نفس عمیق بکشید و به خود یادآوری کنید: این لزوماً ویژگی بدی نیست و حتی بعداً می‌تواند مفید باشد.)

اما گاهی اوقات اتفاقات جدی‌تری در جریان است. آیا فرزند شما اخیراً تغییر بزرگی را تجربه کرده است؟ شاید خانواده به خانه یا شهر جدیدی نقل مکان کرده باشند یا شاید عزیزی یا حیوانی خانگی درگذشته باشد. برخی از کودکان به دلیل یک موقعیت استرس زا اشتهای خود را از دست می‌دهند و غذا نمی‌خورند.

خبر خوب این است که امتناع از غذا خوردن در این شرایط معمولاً موقتی است. صحبت با کودک در مورد شرایط و اطمینان‌دادن به او می‌تواند به کودک کمک کند تا احساس بهتری داشته باشد.

همچنین به خاطر داشته باشید که ممکن است کودک به عنوان راهی برای اعمال کنترل در زندگی خود، از غذا خوردن دست بکشد. اما لزومی ندارد که وعده‌های غذایی جنگ قدرتی بین والدین و فرزند باشد.

اگر احساس می‌کنید مسئله اساسی کنترل‌کردن است، دست کم یک مادۀ غذایی را که کودک شما می‌خورد سرو کنید و اگر تمام غذای درون بشقابقش را نمی‌خورد کاری نکنید و زیاد واکنش نشان ندهید. هر چه اصرار بیشتری بر خوردن آنها داشته باشید، ممکن است بیشتر از خوردن غذا امتناع ورزند.

آیا این یک اختلال خوردن است؟

اختلالات خوردن می‌تواند در کودکان ایجاد شود. نوع نادری که می‌تواند بر کودک تأثیر بگذارد ختلال اجتناب یا محدودیت غذا است. این اختلال زمانی ایجاد می‌شود که امتناع و محدود کردن غذا به حدی شدید می‌شود که کودک دچار کمبود تغذیه و انرژی می‌شود.

کودکان مبتلا به این اختلال در رشد منظم مشکل دارند و پرهیز از غذاخوردن در زمینه‌های دیگر زندگی آنها مانند مدرسه و روابط‌شان تأثیر می‌گذارد.

برخی از کودکان بزرگ‌تر نیز ممکن است با پرخوری یا بی‌اشتهایی دست و پنجه نرم کنند. علائم احتمالی اختلال خوردن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • سرگیجه و غش کردن؛
  • دمای پایین بدن؛
  • وزن کم؛
  • کاهش شدید وزن؛
  • اضطراب؛
  • استفراغ؛
  • دوره‌های قاعدگی نامنظم؛
  • رشد کند؛
  • ناخن‌های شکننده؛
  • کبودی؛
  • ریزش مو.

اگر به اختلال در خوردن غذا مشکوکید، با فرزند خود صحبت کنید و این نگرانی‌ها را به اطلاع پزشک برسانید.

نکته     

امتناع از غذا خوردن یکی از چالش‌های معمول والدین است. در واقع، این چالش در طول سال‌های کودک نوپا عملاً یک آیین مرسوم است. این اتفاق می تواند والدین را بسیار مضطرب کند، اما معمولاً طبیعی و اغلب موقتی است و در نهایت خود به خود برطرف می شود.

اما با اینکه غذاخوردنِ ایرادگیرانه یا فراز و نشیب‌های طبیعی اشتهای کودک می‌تواند مسئله‌ای ریشه‌ای باشد، اما همیشه تنها علت نیست. بسته به مدت زمان ادامه‌یافتن مشکل و علائم دیگر کودک، ممکن است در واقع مسئله دیگری باشد که باید حل شود.

یافتن راه‌هایی حل مشکل امتناع از غذاخوردن با روشی مثبت می‌تواند به حل این مشکل کمک کند و می‌تواند زمان صرف غذا را به زمانی دلپذیر تبدیل کند، اما اگر به موارد اساسی فراتر از حد معمول مشکوکید، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید.

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط شیرین کریمی

ترفندی ساده برای جلوگیری از غر زدن کودک

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان , بهداشت کودکان , شیرین کریمی , والدین موفق

 

به گزارش سایت psychologytoday.com

نکته اصلی ثبات است.

کودکان نوپا به محض این که بتوانند جملات کامل بسازند، یا زودتر از آن، یاد می‌گیرند چطور غر بزنند. بعضی از بچه‌ها تا رسیدن به کلاس اول یا دوم این عادت را ترک می‌کنند، ولی برای برخی دیگر از کودکان این عادت می‌تواند بیشتر ادامه یابد.

اکثر والدین وقتی فرزندشان غر می‌زند از او می‌خواهند غر زدن یا ابراز ناراحتی را متوقف کنند، اما اگر کودک ناخوش و ناامید باشد یا خسته و گرسنه باشد یا احساس خوبی نداشته باشد این درخواست باعث نمی‌شود کودک دست از این کار بردارد.

کودکان نوپا ممکن است نتوانند راحت دست از غرزدن و گریه و زاری بردارند، اما در حدود ۳ تا ۴ سالگی کودک باید توانایی بیان کلمات را با نق و نالۀ کمتری داشته باشد.

سوال این است که چطور می‌توان آنها را وادار کرد لحن صدایشان را تغییر دهند؟

خوشبختانه ترفندی ساده وجود دارد که والدین می‌توانند از آن استفاده کنند و عادت غر زدن کودک را از بین ببرند. با اینکه بسیاری از والدین از این تکنیک آگاهند، اما اغلب ناکامند زیرا به شرایط اساسی تلاش برای حد تعیین‌کننده و تغییر عادت پایبند نیستند.

 

در این‌جا مراحل از بین بردن عادت غر زدن کودک شرح داده می‌شود:

  1. هر زمان که کودک شما با صدای ناله و زاری حرف می‌زند (برای اینکه به او بفهمانید عصبانی نیستید) با لبخند بگویید: «متاسفم اما وقتی صدای تو با نق و ناله همراه است گوشم درست کار نمی‌کند. پس لطفا با صدای دختر/پسر بزرگ درونت دوباره حرفت را بزن.»
  2. اگر کودک نق و ناله را تکرار کرد، دست خود را روی گوش‌تان بگذارید و دوباره با لبخند بگویید: «می‌دانم چیزی می‌گویی اما گوش‌های من کار نمی‌کنند. می‌توانی از صدای دختر/پسر بزرگ درونت استفاده کنی؟»
  3. اگر کودک لحن غرغروی‌اش را کمتر کرد بگویید: «حالا می‌توانم صدایت را بشنوم. از اینکه از صدای دختر/پسر بزرگ درونت استفاده کردی متشکرم» یا بگویید: «وقتی از صدای دختر/پسر بزرگ درونت استفاده می‌کنی لطف بزرگی به گوش‌های من می‌کنی.»
  4. اگر بعد از دو درخواست اول فرزندتان هنوز ناله و زاری می‌کند، شانه بالا بیندازید و از آنها فاصله بگیرید یا آنها را نادیده بگیرید تا زمانی که آنها بدون غرزدن حرف‌شان را بزنند.
  5. اگر کودک به گریه افتاد بگویید: «من می‌خواهم صدای تو را بشنوم، واقعاً می‌شنوم. اما گوش‌هایم به کمک احتیاج دارد. گوش‌هایم نیاز دارند تو از صدای دختر/پسر بزرگ درونت استفاده کنی.» اگر کودک صدای خود را حتی اندکی بهبود بخشید یا به نظر رسید که در تلاش است با نق و زاری کمتری حرف بزند، به مرحله ۳ برگردید. هدف این است که به تدریج رفتار را شکل دهید بنابراین هرگونه تلاش اولیه از طرف آن‌ها هنگام شروع این روش، باید پاداش بگیرد.

شرایط مهم:

  • برای این‌که این تکنیک کارساز باشد، هم شما و هم همسرتان باید به این روش واکنش نشان دهید و کاملا به این روش پایبند باشید تا این عادت تغییر کند. هرچه بیش‌تر به این شیوه پایبند باشید عادت سریع‌تر تغییر می کند.
  • برای جلوگیری از جنگ و جدل با کودک، سعی کنید هر گاه از او تقاضا می‌کنید که بدون غرزدن حرفش را بزند لحن شما آرام و تشویق‌گر باشد.
  • اطمینان حاصل کنید که تلاش‌های کودک‌تان را با تعریف و تمجید ساده تقویت کنید (مانند مثال‌های مرحله ۳).
  • وقتی کودک شما تلاش می‌کند کم‌تر غر بزند، انتظار خود را از بهترشدن لحن بالا ببرید تا در لحن او غرزدن کمتر و کمتر شود.
  • هنگام پاسخ دادن هرچه آرام‌تر باشید و احساسات کمتری داشته باشید، کودک شما آسان‌تر بر روی پیام شما تمرکز خواهد کرد. در غیر این صورت، اگر ببینند که به غر زدن آن‌ها «واکنش» نشان داده می‌شود، این عادت بد در آن‌ها تقویت می‌شود.

منبع: psychologytoday.com


 

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

شکم‌درد بچه‌ها چه زمانی نگران‌کننده است؟

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان , بهداشت کودکان , والدین موفق , تغذیه سالم

 

هر کسی بچه‌داری کرده باشد می‌داند که یک کودک خردسال زیاد دچار شکم‌درد می‌شود. این شکم درد چه به دلیل پُر شدن معده بعد از غذا باشد و چه صرفاً جلب‌توجه، به هر حال مشکلی عجیب و ناآشنا برای بچه‌ها نیست. ناراحت‌کننده‌ترین قسمت ماجرای شکم درد بچه‌ها این است که نمی‌دانیم چه زمانی باید آن را جدی بگیریم و نگران باشیم.

از کجا باید بفهمیم شکم درد کودک نشان‌دهنده‌ی مشکلی در سلامتی اوست یا دردی بی‌خطر است که خودش برطرف خواهد شد؟
بچه‌ها نمی‌توانند احساس دردی را که در بدن خود دارند خوب بیان کنند و به ما انتقال بدهند، چون هنوز یاد نگرفته‌اند. اما این به عهده‌ی شماست که به دنبال علامت‌هایی بگردید که ممکن است لازم باشد کودک را به پزشک برسانید.

همچنین لازم به یادآوری است که شکم درد در بچه‌ها اغلب به دلیل استرس است که نیازی به مراجعه به پزشک ندارد. شکم درد کودکان می‌تواند ناشی از اندوه، استرس و یا اضطراب باشد. هرچند این نوع درد بیشتر در میان بچه‌های سنین دبستان شایع است، اما بچه‌های کوچک‌تر از پنج سال هم می‌توانند به خاطر استرس زیاد دچار شکم درد شوند. علائم زیر را بررسی کنید تا متوجه شوید باید شکم درد کودک را جدی بگیرید یا نه.

اگر این نشانه‌ها را ندیدید بدانید که شکم درد کودک می‌تواند بیشتر جنبه‌ی روانی داشته باشد تا جنبه‌ی فیزیکی. اما اگر این علائم وجود داشتند باید آن‌ها را جدی بگیرید. پدر و مادر نباید خودشان میزان شدت درد را قضاوت و سنجش کنند و طبق آن تصمیم بگیرند به کودک دارو بدهند یا نه.

بلکه اگر فکر می‌کنند شکم درد کودک به دلیل چیزی ساده مثلاً کار نکردن شکم است، ضرری ندارد که به کودک ملین بدهند. اگر شکم درد کودک زیاد بود،

بهترین کار این است که کودک را به پزشک نشان دهید. علائم به شرح زیر است:

کودک دائم از شکم دردش می‌نالد

اگر کودک شما بیشتر از حد معمول از شکم درد شکایت می‌کند ممکن است علامت این باشد که درد او شدید است. ببینید آیا می‌توانید حواس کودک را از دردی که دارد پرت کنید. اگر بازی یا کارتون مورد علاقه‌اش نتوانست توجه او را از دردی که دارد پرت کند، پس احتمالاً علتش این است که شکم درد واقعاً اذیتش می‌کند. اگر شکم درد شدید است و کودک نمی‌تواند به آن بی‌توجه باشد، با پزشک تماس بگیرید.

اگر درد آن‌قدر زیاد نیست، به سن کودک توجه کنید. بچه‌هایی که نمی‌توانند درد خود را به خوبی بیان کنند باید سریع‌تر به پزشک رسانده شوند. اما بچه‌هایی که می‌توانند به شما توضیح بدهند دردشان در چه قسمتی است و چه احساسی دارد، به شما فرصتی جهت ارزیابی می‌دهند که تصمیم بگیرید او را فوراً به پزشک برسانید یا نه.

شکم درد کودک در قسمت پایین سمت راست شکم اوست

مهم است که بفهمید ناحیه‌ی درد کجاست. زیرا درد در قسمت‌های خاصی از شکم می‌تواند علامت مشکلی جدی‌تر باشد. اگر درد در قسمت پایین سمت راست شکم باشد، خصوصاً اگر نسبت به لمس حساس شده باشد، باید فوراً اقدام کنید. این درد می‌تواند نشان‌دهنده‌ی مشکلی مانند آپاندیسیت یا پیچش تخمدان باشد. پیچش تخمدان زمانی است که تخمدان خودش پیچ می‌خورد و در نتیجه رگ‌های خونرسان به آن مسدود می‌شوند.

شکم درد کودک در پشت یا کشاله ران نیز احساس می‌شود

اگر درد در پشت یا ناحیه کشاله ران کودک نیز احساس می‌شود، پس شاید شکم درد کودک به قسمت‌های دیگری از بدن او ربط داشته باشد، مثلاً کلیه‌ها یا مثانه و سیستم ادراری. ممکن است در این قسمت‌ها عفونتی رخ داده باشد یا مشکلی مانند سنگ کلیه وجود داشته باشد.
علامت دیگر هم این است که کودک با درد ادرار کند. اگر کودک ابراز می‌کند که هنگام ادرار کردن شکم درد دارد ممکن است به دلیل عفونت مجاری ادراری باشد. در مورد پسربچه‌ها، اگر شکم درد همراه با درد در کشاله ران باشد، باید بیضه‌ها را از جهت درد یا تورم و یا تغییر رنگ بررسی کنید.

کودک زیاد استفراغ می‌کند و شکم درد دارد

استفراغ هیچ‌وقت شوخی نیست و نمی‌توان آن را سرسری گرفت. بعضی از بچه‌ها کلاً نسبت به بچه‌های دیگر بیشتر استفراغ می‌کنند؛ اما استفراغ بیش از حد، یعنی کودک بارها و بارها استفراغ کند، می‌تواند علامت هشداردهنده‌ای باشد؛ خصوصاً اگر کودک نتواند مایعات یا غذایی را در معده‌اش نگه دارد.
استفراغ در کودکان فوراً منجر به دهیدراته شدن بدن می‌شود که نشان‌دهنده‌اش، کم شدن ادرار در طول روز است. اگر مقدار ادرار به اندازه‌ی قابل توجهی کاهش یافته، می‌تواند علامت دهیدراته شدن بدن باشد.

کودک تب و شکم درد دارد

بچه‌ها زیاد تب می‌کنند. تب، شیوه‌ی بدن برای واکنش نشان دادن به یک عفونت یا درد است و می‌تواند نسبتاً بی‌خطر باشد. اما به هر حال نباید آن را نادیده بگیرید، خصوصاً اگر با شکم درد همراه باشد. بچه‌هایی که تب همراه با شکم درد شدید دارند باید از جهت هر نوع عفونت شکمی یا عفونت‌های ادراری و کلیوی معاینه و بررسی شوند.

درد در قسمت بالای شکم همراه با تب و سرفه می‌تواند علامت عفونت در قسمت پایین ریه باشد که به صورت شکم درد احساس می‌شود. شکم درد همراه با تب باید جدی گرفته شده و توسط پزشک بررسی شود.

اگر متوجه شدید کودک شما تب دارد، شکم درد دارد، زیاد خواب‌آلود است و در مدفوعش خون وجود دارد با پزشک تماس بگیرید. این علائم می‌توانند نشان‌دهنده‌ی عفونت یا حتی پایین بودن فشارخون و یا خونریزی باشند.

کودک شکم درد و نفخ دارد

شکم‌دردی که با نفخ زیاد همراه است می‌تواند علامت یبوست شدید باشد که این را نیز نباید نادیده بگیرید. خصوصاً در مورد کودکانی که هنوز خوب حرف نمی‌زنند و نمی‌توانند احساس درد و ناراحتی خود را بیان کنند.
شکم درد با نفخ می‌تواند نشان‌دهنده‌ی مشکل بی‌خطری مانند یبوست باشد اما یبوست هم گاهی می‌تواند جدی و خطرناک شده و حتی لازم شود مدفوعی که گیر کرده خارج شود.

شما باید به تغییرات مدفوع کودک نیز دقت کنید. علائم یبوست جدی شامل سخت شدن مدفوع، مدفوع ساچمه مانند، یا خون در مدفوع می‌شود که به دلیل یبوست، پارگی‌های کوچکی در اطراف مقعد یا هموروئید داخلی یا خارجی ایجاد شده است.

کودک شکم درد دارد و رنگ استفراغش عادی نیست

نه تنها باید به تعداد دفعات استفراغ کودک توجه کنید بلکه باید به رنگ آن نیز دقت نمایید. استفراغ سبز می‌تواند علامت انسداد در روده باشد.

گاهی افراد هنگام استفراغ، ماده‌ای زرد و سبزرنگ نیز بالا می‌آورند؛ اما شکم درد همراه با استفراغ سبز چیزی است که هرگز نباید آن را نادیده بگیرید و باید هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید.

استفراغ خونی نیز علامت این است که مشکل جدی‌تری وجود دارد. بچه‌هایی که زیاد استفراغ کرده‌اند می‌توانند گاهی خون بالا بیاورند. علت خون در استفراغ بچه‌ها می‌تواند ناشی از خونریزی بینی یا خونریزی در دهان ناشی از افتادن دندان هم باشد. شکم درد و استفراغ خونی چیزی است که بررسی پزشکی لازم دارد، حتی اگر اورژانسی نباشد.

شکم درد کودک با خون در مدفوع همراه است

هرچند خوشایند نیست اما اگر کودکتان شکم درد دارد باید مدفوع کودک را از جهت وجود خون بررسی کنید. خون در مدفوع، مانند خون در استفراغ، می‌تواند دلایل خطرناک یا بی‌خطر داشته باشد. اگر کودک یبوست دارد، فشار آوردن مدفوع و زور زدن برای بیرون راندن مدفوع از رکتوم می‌تواند باعث شود خون همراه با مدفوع خارج شود.
اگر خونی که در مدفوع می‌بینید بیشتر از یک رگه است، با مدفوع قاطی شده یا مدفوع دارای ظاهری سیاه‌رنگ و قیرمانند است، این‌ها علامت مشکلی جدی هستند که سبب خونریزی شده، مثلاً عفونت یا التهاب در روده. در این موارد قطعاً مراجعه به پزشک یک ضرورت است.

شکم درد کودک با علائمی از آلرژی همراه است

شاید عجیب به نظر برسد؛ اما شکم درد می‌تواند علامتی از آلرژی هم باشد که البته به معنی این نیست که نادیده‌اش بگیرید.

به کودک توجه کنید و ببینید علائم دیگری از آلرژی را دارد یا نه، مثلاً کهیر، سرگیجه، تهوع، مشکل در تنفس، استفراغ یا بی‌حالی. این علائم می‌توانند با یک واکنش آلرژیک شدید مرتبط باشند که به آن آنافیلاکسی می‌گویند و باید هر چه سریع‌تر با اورژانس تماس بگیرید.

اگر می‌دانید کودکتان آلرژی دارد و دچار آنافیلاکسی شده و اپی نفرین در دسترس دارید باید سریع‌تر آن را تزریق کنید تا جلوی عوارض شدیدتر یا مرگ را بگیرید.

کودک خیلی کوچک است

در مورد بچه‌های کوچک که نمی‌توانند حرف بزنند و دردشان را بگویند، نمی‌توانید متوجه شوید چه زمانی شکم درد دارند، چه برسد به اینکه متوجه شوید دردشان شدید یا خفیف است. اسهال و استفراغ در کودکی که کمتر از سه ماه دارد نیازمند معاینات پزشکی است. در مورد کودک زیر سه سال که تب کرده است نیز همین طور است.

شکم درد کودک مدام تکرار می‌شود

کودکتان به طور مداوم همین شکم درد را دارد؟ شاید هر دو سه روز یا یک روز در میان رخ می‌دهد اما اگر متوجه شدید علائم مشابهی مکرراً وجود دارند باید به پزشک مراجعه کنید، حتی اگر این علائم خفیف به نظر برسند. هر شکم دردی که ادامه‌دار شود، خصوصاً به مدت یک هفته، نیاز به بررسی پزشکی دارد. شکم‌دردهای مکرر می‌توانند به دلیل یبوست، اسهال، بیماری التهابی روده، عدم تحمل یک ماده غذایی، ریفلاکس اسید، عفونت مجاری ادراری یا بسیاری از عوامل دیگر باشد.

اگر کودک رنگ‌پریده است، تب‌دار است، نمی‌تواند چیزی بخورد، زیاد خسته است یا وزن کم کرده، او را به پزشک نشان دهید.

البته علت شکم‌دردهای مکرر به راحتی تشخیص داده نمی‌شود و نیاز به پیگیری دارند، یعنی خوب است چیزهایی مانند علائم، چه زمانی از روز رخ دادن شکم‌دردها گذشته، غذاهایی که کودک می‌خورد، عوامل استرس برانگیز یا رفتارها و آخرین باری که شکم کودک کار کرد را یادداشت کنید. این اطلاعات همراه با مشاهدات والدین به احتمال زیاد به تشخیص دقیق‌تر کمک می‌کنند.

شکم درد کودک با مشکلات تنفسی همراه است

احتمالاً فکر می‌کنید پنومونی فقط مشکلات تنفسی ایجاد می‌کند اما این بیماری می‌تواند باعث شکم درد هم بشود، خصوصاً در بچه‌های بسیار کوچک.

اگر کودک‌تان به سختی نفس می‌کشد، سرفه‌های غیرقابل کنترل دارد و تب نیز کرده است، یا استفراغ همراه با سرفه دارد حتماً به پزشک مراجعه کنید.

 

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

فواید پروبیوتیک‌ها برای کودکان

بیماری‌‌ها و راه درمانپیشگیری بهتر از درمان , بهداشت کودکان , والدین موفق , تغذیه سالم

 

امروزه پروبیوتیک‌ها به‌صورت مکمل‌ها و پودرهای خوراکی در داروخانه‌ها و یا به‌صورت مواد غذایی غنی شده مانند ماست و نان در سوپرمارکت‌ها در دسترس می‌باشند.

فلور روده انسان حاوی انواع مختلفی از باکتری‌ها است. پروبیوتیک‌ها مکمل‌های غذایی میکروبی زنده هستند که بر روی باکتری‌های روده تأثیر گذاشته و با متعادل نمودن آن‌ها به میزبان خود سود می‌رسانند.

اکثر پروبیوتیک‌ها از دسته لاکتو باسیلوس و بیفیدوباکتریوم هستند که جز فلور طبیعی دستگاه گوارش انسان می‌باشند.

در نوزادان در حال تولد هم‌زمان با عبور از کانال زایمانی میزان باکتری‌های روده افزایش می‌یابد و این مقدار در دوران بزرگسالی نیز بیش‌تر می‌گردد.
اثرات این باکتری‌ها در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها اثبات شده است، منبع باکتری‌های پروبیوتیک لبنیات و میوه‌ها هستند.
امروزه پروبیوتیک‌ها به‌صورت مکمل‌ها و پودرهای خوراکی در داروخانه‌ها و یا به‌صورت مواد غذایی غنی شده مانند ماست و نان در سوپرمارکت‌ها در دسترس می‌باشند.

تحقیقات بسیاری در خصوص فواید آن‌ها انجام گردیده است که نتایج برخی مطالعات به اختصار در ذیل ذکر می‌گردد:

یبوست

یبوست عملکردی یک مشکل عمده در دوران کودکی می‌باشد که پروبیوتیک ها می‌توانند در درمان این اختلالات مفید باشند. نتایج مطالعات اثر مثبت مصرف پروبیوتیک‌ها در درمان و بهبودی یبوست را نشان می‌دهند.

اسهال

از مشکلات عمده در کودکان می‌باشد. پروبیوتیک‌ها به‌عنوان مکمل طول دوره گاستروانتریت حاد عفونی را کاهش می‌دهد و با تحریک سیستم‌ایمنی و جلوگیری از اتصال عوامل پاتوژن به اپیتلیوم و سطح موکوسی دیواره روده مانع رشد میکروارگانیسم‌های پاتوژن در روده شده و تأثیر مثبتی در بیماری‌های التهابی دارند.

کاهش علائم عفونت تنفسی فوقانی (سرماخوردگی و آنفولانزا)

سرماخوردگی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ویروسی که می‌تواند منجر به عفونت حاد سیستم تنفسی فوقانی گردد.
نتایج مطالعات نشان می‌دهد که پروبیوتیک ها منجر به کاهش طول مدت آبریزش بینی در سرماخوردگی می‌گردند و برای کاهش تب، سرفه و طول مدت مصرف آنتی‌بیوتیک مفید می‌باشند.

درمان راش در ناحیه پوشک

درماتیت در ناحیه پوشک در اثر اصطکاک مکانیکی، رطوبت و تماس با ادرار ایجاد می‌گردد و برای کودکان بسیار آزاردهنده می‌باشد، نتایج تحقیقات نشان می‌دهند که استفاده از پروبیوتیک‌ها در کودکان با سن کمتر از ۲ سال و بیشتر از ۲ ماه می‌تواند در درمان این اختلال مفید باشد.

اگزما و بیماری‌های آتوپی و آلرژی

در تحقیقات گوناگون نشان داده شد پروبیوتیک‌ها منجر به کاهش وخامت اگزما می‌گردند اما در زمینه بیماری‌های آتوپی نیاز به تحقیقات بیش‌تری می‌باشد و کاملاً اثبات نگردیده است.
همچنین مشخص گردیده است مصرف پروبیوتیک ها ممکن است در کاهش بروز آلرژی در کودکان مؤثر باشند.

سپسیس

سپسیس علت اصلی مرگ‌ومیر در نوزادان می‌باشد و نتایج مطالعات کاهش ریسک وقوع آن در نوزادان پری ترم در اثر مصرف پروبیوتیک‌ها را نشان می‌دهند.

عفونت‌های گوارشی

هلیکوباکترپیلوری از عفونت‌های باکتریایی شایع می‌باشد که باعث بروز کم‌خونی، سوءتغذیه، ناراحتی‌های گوارشی و تأخیر رشد کودک می‌گردد.
مطالعات نشان داده‌اند هرچند پروبیوتیک‌ها منجر به ریشه‌کنی هلیکوباکتر نمی‌گردد ولی عوارض جانبی ناشی از آن را کاهش می‌دهد.

کولیک شیرخوارگی

کولیک شیرخوارگی وضعیتی شایع در شیرخواران بوده که با گریه بیش از حد و غیرقابل تسکین همراه است، نتایج مطالعات نشان می‌دهند که پروبیوتیک‌ها در درمان کولیک نقش مؤثری داشته و منجر به کاهش نیاز به استفاده از ضدنفخ‌ها می‌گردند.

دل درد فانکشنال در کودکان

دل درد مزمن عملکردی (فانکشنال) از شایع‌ترین علت دل دردهای کودکان می‌باشد که هیچ‌گونه علت خاصی ندارد و معادل سندرم روده تحریک‌پذیر در بزرگسالان می‌باشد.
نتایج مطالعات نشان می‌دهد مصرف پروبیوتیک موجب بهبودی تعداد و شدت دل درد مزمن در کودکان می‌شوند.

وزن‌گیری

پروبیوتیک‌ها می‌تواند حتی بر وزن نوزادان نیز تأثیر بگذارد. کودکان به علت مشکلات دستگاه گوارش، سوء جذب مواد غذایی و اختلالات اشتهای دچار کاهش وزن می‌گردند.
مصرف مکمل‌های پروبیوتیکی از طریق ایجاد تعادل در میکروبیوم دستگاه گوارش کودکان در رسیدن آن‌ها به وزن نرمال تأثیر بسزایی دارند.

اثر بر بیان ژن چاقی

مطالعات نشان می‌دهند پروبیوتیک‌ها ریسک چاقی را در مادران باردار بعد از زایمان و همچنین در کودکان آن‌ها کاهش می‌دهند. متیلاسیون DNA بر فعالیت ژن چاقی تأثیر می‌گذارد.

تقویت ایمنی

پروبیوتیک‌ها ممکن است که علاوه بر بالا بردن راندمان جذب مواد غذایی موجب تقویت سیستم‌ایمنی بدن از طریق افزایش فعالیت ماکروفاژها گردند.

سلامت استخوان

محققان نشان داده‌اند رژیم غذایی مملو از پروبیوتیک ها به کاهش ریسک پوکی‌استخوان کمک می‌کند، نتایج مطالعات نشان می‌دهند مصرف پروبیوتیک‌ها شیوه‌ای مؤثر و تأثیرگذار در پیشگیری از آغاز پوکی استخوان در آینده می‌باشد و به سلامت استخوان‌ها کمک می‌نماید.

پوسیدگی دندان

مشخص شده است که گونه‌های مختلف پروبیوتیک در افراد می‌توانند پوسیدگی را کاهش دهند و با عوامل پاتوژن برای چسبیدن به مخاط و دندان‌ها رقابت کرده و از عملکرد آن‌ها در حفره دهانی جلوگیری نمایند و با تغییر شرایط محیط دهانی مانند کاهش PH نقش مؤثری در کاهش پوسیدگی داشته باشند.

 

منبع: زندگی آنلاین – آزاده دهقانی کری بزرگ؛ کارشناس ارشد تغذیه دانشگاه علوم پزشکی تهران


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

بیماری کرون در کودکان و نوجوانان

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,  بهداشت کودکان , فرناز اخباری, والدین موفق

 

به گزارش سایت webmd.com

بیماری کرون یک بیماری مزمن یا طولانی مدت است. در بیماری کرون، روده ملتهب و زخم شده یا با نواحی زخمی مشخص می‌شود. بیماری کرون همراه با کولیت اولسراتیو، یکی از گروه بیماری‌هایی است که به عنوان بیماری التهابی روده (IBD) شناخته می‌شود.

بیماری کرون معمولاً قسمت تحتانی روده کوچک را که به آن ایلئوم گفته می‌شود، درگیر می‌کند. اگرچه ممکن است در هر قسمت از روده بزرگ یا کوچک، معده یا مری رخ دهد. حتی می‌تواند در دهان ایجاد شود. بیماری کرون می‌تواند در هر سنی اتفاق بیفتد. اگرچه در افرادی که بین ۱۵ تا ۳۰ سال سن دارند شایع‌تر است. کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری کرون با چالش‌های منحصر به فردی روبرو هستند. بیماری کرون می‌تواند رشد را متوقف کند، استخوان‌ها را ضعیف کرده و بلوغ را به تأخیر بیندازد.

بیماری کرون چگونه بر روده تأثیر می‌گذارد؟

بیماری کرون به چندین روش می‌تواند عملکرد طبیعی روده را مختل کند. بافت روده ممکن است:

  • به علت تورم و افزایش ضخامت یا با ایجادتنگی (بافت اسکار) منجر به انسداد (بلوک) مجرای داخل روده می‌شود.
  • در لایه‌های عمیق دیواره روده زخم ایجاد کنید.
  • توانایی جذب مواد مغذی غذاهای هضم شده را از دست دهید (سوهاضمه)، به ویژه اگر کرون در ایلئوم باشد که ویتامین B12 و اسیدهای صفراوی جذب می‌کنند.
  • ایجاد مجاری غیرطبیعی (فیستول) از یک قسمت روده به قسمت دیگر یا از روده به بافت‌های مجاور
علائم بیماری کرون در کودکان و نوجوانان چیست؟

علائم بیماری کرون به محل بیماری در روده و به شدت آن بستگی دارد. به‌طور کلی، علائم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • اسهال مزمن با یا بدون خون در مدفوع؛
  • خونریزی از رکتوم؛
  • کاهش وزن؛
  • تب؛
  • حساسیت شکمی؛
  • احساس توده یا پری درقسمت پایین راست شکم؛
  • خستگی؛

 

کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری کرون دارای دوره‌هایی از علائم تشدید و به دنبال آن دوره‌های بدون علامت هستند. دوره بدون علائم را بهبودی می‌نامند و می‌تواند هفته‌ها یا سال‌ها ادامه داشته باشد. داروهای ضدالتهاب یا تغییرات رژیم غذایی ممکن است منجر به بهبودی شود، اما راهی وجود ندارد که بدانید چه زمانی بهبودی رخ می‌دهد یا علائم چه زمانی بازگشت می‌کنند.

بسته به عوارض مربوط به بیماری، علائم دیگری نیز می‌توانند ایجاد شوند. به‌عنوان مثال، ممکن است فردی که دارای فیستول – مجرای غیرطبیعی – در ناحیه رکتال است، درد و ترشح در اطراف رکتوم داشته باشد.

سایر عوارض بیماری کرون عبارتند از:

  • آرتروز؛
  • سنگ صفرا؛
  • سنگ کلیه؛
  • التهاب (تورم) چشم و دهان؛
  • بیماری کبد؛
  • بثورات پوستی یا زخم‌های پوستی؛
  • کم‌خونی؛
چه عواملی باعث بیماری کرون در کودکان و نوجوانان می‌شود؟

علت بیماری کرون مشخص نیست. به احتمال زیاد کرون یک بیماری ارثی است که باعث پاسخ غیرطبیعی سیستم‌ایمنی بدن در دستگاه گوارش می‌شود.

افرادی که خویشاوندی با بیماری کرون دارند، احتمال‌شان بیش‌تر است که خودشان به این بیماری مبتلا می‌شوند. نژاد یهودی نیز درخطر بیش‌تر این بیماری قرار دارند. هنوز هم خطر ابتلا به بیماری کرون کم است.

چگونه بیماری کرون تشخیص داده می‌شود؟

پزشک سابقه پزشکی و خانوادگی بیمار را بررسی می‌کند. آزمایشات مختلفی برای تشخیص بیماری کرون استفاده می‌شود، از جمله موارد زیر:

  • آندوسکوپی (مانند کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی): در طی این روش، پزشک یک لوله انعطاف‌پذیر و نور را با دوربین در رکتوم قرار می‌دهد. لوله و دوربین در کنار هم آندوسکوپ نامیده می‌شوند و برای مشاهده داخل راست روده و روده بزرگ استفاده می‌شود. کولونوسکوپی قسمت بیشتری از کولون را نسبت به سیگموئیدوسکوپی نشان می‌دهد. ممکن است یک نمونه کوچک از بافت برای آزمایش یا بیوپسی گرفته شود.
  • آزمایش خون: هنگام آزمایش خون، پزشک به دنبال علائم کم خونی یا تعداد بالای گلبول‌های سفید خون است. تعداد بالای گلبول‌های سفید خون نشان‌دهنده التهاب یا عفونت در جایی از بدن است. پزشک همچنین آزمایشاتی را برای یافتن و شناسایی مارکرهای التهابی انجام می‌دهد.
  • باریم اشعه ایکس (باریوم انما یا سری روده کوچک): در این روش‌ها از اشعه ایکس برای بررسی قسمت بالا یا پایین روده استفاده می‌شود. باریم پوشش روده کوچک و روده بزرگ را می‌پوشاند و در اشعه ایکس سفید به نظر می‌رسد. این اجازه می‌دهد تا پزشک هر گونه ناهنجاری را بررسی کند.
چگونه بیماری کرون در کودکان و نوجوانان درمان و مدیریت می‌شود؟

درمان بیماری کرون به شدت و محل آن بستگی دارد. این بیماری گاهی می‌تواند به خودی خود بهبود یابد. بنابراین همیشه نمی‌توان تعیین کرد که آیا یک درمان خاص موثر بوده است. هنگامی که بیماری کرون فعال است، درمان با هدف کنترل التهاب، اصلاح کمبودهای تغذیه‌ای و تسکین علائمی مانند درد، اسهال و تب انجام می‌شود.

به‌طور کلی، داروها اولین قدم در درمان بیماری کرون در کودکان و نوجوانان هستند. برخی از این داروها شامل داروهای ضدالتهاب، آنتی‌بیوتیک، ضداسهال و داروهای سرکوب‌کننده سیستم‌ایمنی بدن (از جمله کورتیکواستروئیدها) هستند.

از داروهای بیولوژیک برای درمان کرون استفاده می‌شود. به آن‌ها بیولوژیک گفته می‌شود زیرا این داروها از پروتئین‌های موجود در سیستم‌ایمنی بدن انسان ساخته می‌شوند. پروتئین‌ها اصلاح شده و پردازش می‌شوند تا به عنوان درمان استفاده شوند. بیولوژیک‌ها، که به صورت تزریق عضلانی یا تزریق داخل وریدی است، به منظور بهبود روند التهابی بیماری کرون که مشخصه اصلی آن است، ساخته شده است.

برای آن دسته از بیمارانی که کمبودهای غذایی دارند، مکمل‌ها اغلب تجویز می‌شوند. همچنین برخی مطالعات در مورد اصلاح رژیم غذایی از جمله رژیم غذایی مایعات وجود دارد.

گاهی اوقات، داروها نمی‌توانند بیماری کرون را کنترل کنند. در این موارد، گاهی اوقات به جراحی برای برداشتن بخشی از روده نیاز است. هرچند این بیماری اغلب نزدیک به ناحیه محل برداشتن قسمت ملتهب عود می‌کند.

در مدیریت بیماری کرون سبک زندگی سالم مهم است. کودکان و نوجوانان باید به‌طور منظم ورزش کنند و رژیم غذایی سالمی داشته باشند. افراد مبتلا به این بیماری معمولاً می‌توانند زندگی سالم و فعالی داشته باشند. در صورت درمان و مدیریت صحیح بیماری، اکثر کودکان مبتلا به کرون قادر به حضور در مدرسه و شرکت در فعالیت‌های ورزشی و روزانه هستند.

 

منبع: webmd.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

۴ راهکار درمان یبوست در کودکان

 بهداشت کودکان , والدین موفق , بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

یبوست چیست؟

تعریف یبوست برای هر کودکی متفاوت است. به تغییر در تعداد دفعات مدفوع یا سخت شدن دفع مدفوع برای کودک، یبوست گفته می‌شود. به‌طور مثال کودکی که همیشه به صورت روزانه دفع مدفوع داشته است و در حال حاضر هر سه روز تا چهار روز یک‌بار به سختی دفع دارد، دچار یبوست شده است. یبوست در کودکان بیماری بسیار شایعی است. بسیاری از کودکان مشکل دفع سخت مدفوع را در سال‌های اولیه کودکی خود تجربه می‌کنند. بسیاری از والدین از طولانی شدن این عارضه حراس دارند. ولی بهتر است قبل از این‌که تصمیم بگیرید که کودک‌تان را برای درمان‌های مناسب به پزشک متخصص اطفال ببرید، عواملی که ممکن است باعث ایجاد یبوست کودک شما شود را در نظر بگیرید. اگر احساس می‌کنید که یبوست کودک شما آنقدرها هم جدی نیست بهتر است قبل از مراجعه به پزشک متخصص اطفال تعدادی از درمان‌های خانگی درمان یبوست در کودکان را امتحان کنید.

شایع ترین عوامل یبوست در کودکان کدامند؟
  • امتناع از استفاده از توالت‌های مخصوص کودکان
    بعضی از کودکان به خاطر عدم آشنایی شان با این وسیله جدید ممکن است نسبت به استفاده از آن مقاومت نشان دهند. بعضی دیگر از استفاده این نوع توالت‌ها می‌ترسند.
    در هر صورت، امتناع از استفاده این توالت‌های مخصوص یکی از عوامل شایع یبوست در کودکان است.
    برای بهبود این مشکل از تبدیل‌های توالت مناسب سن و سایز کودک استفاه نمایید.
  • نگرانی از نداشتن حریم خصوصی
    اگر کودک شما مهدکودک می‌رود، ممکن است برای استفاده از دستشویی‌های دور از خانه مشکل داشته باشد.
    در این موارد کودک، مدفوع خود را نگه می‌دارد و همین امر باعث به وجود آمدن مشکل برای کودک می‌شود.
  • تغییر در رژیم غذایی
    هر گونه تغییر در رژیم غذایی کودک ممکن است باعث ایجاد یبوست در او شود.
  • داروها
    مصرف بعضی از دارو های موجود در بازار ممکن است باعث ایجاد یبوست در کودک شود. برای مصرف هر دارویی با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.
یبوست حاد در کودک

علاوه بر مطالب ذکر شده در بالا موارد جدی‌تری هم وجود دارند در اینجا به اختصار به آن‌ها اشاره شده است.

  • کم‌کاری تیروئید
    در این بیماری کم‌کاری غده تیروئید باعث کاهش فعالیت ماهیچه‌های روده می‌شود.
    نوزادان در بدو تولد برای این بیماری آزمایش می‌شوند.
    با این وجود بعضی از کودکان نوپا به این بیماری مبتلا شده و در پی آن دچار یبوست می‌شوند.
    عدم درمان کم‌کاری تیروئید باعث کند شدن حرکات روده و تشدید یبوست در کودک می‌شود.
  • بیماری هیرشپرونگ (اختلال عصبی بخشی از روده)
    هیرشپرونگ یک بیماری نادر و مادرزادی روده بزرگ است که معمولاً در بدو تولد تشخیص داده می‌شود.
    این بیماری بر روده بزرگ تأثیر می‌گذارد و باعث ایجاد یبوست در کودکان می‌شود. عدم درمان بیماری هیرشپرونگ، باعث مشکل در دفع و به وجود آمدن یبوست می شود.
  • مشکلات دیگر
    علاوه بر این مطالب، بعضی بیماری‌ها نیز می‌تواند باعث یبوست شود. مانند:
  • وجود دیابت کنترل نشده؛
  • بیماری‌های کمبود آنزیم‌ها مانند فیبروز کیستیک؛
  • فلج مغزی؛
  • اختلال در کمبود توجه؛
  • مسمومیت‌های مزمن مانند مسمومیت با سرب؛

کند شدن حرکات روده بزرگ در این موارد باعث یبوست می‌شود.

روش‌های درمان یبوست در کودکان

اگر کودک شما دچار یبوست خفیف شده است، درمان‌های زیر کمک کننده است:

مصرف زیاد مایعات

اولین کاری که باید انجام دهید این است که میزان مایعاتی را که کودک شما به‌طور روزانه می‌نوشد در نظر بگیرید. کودکی که به اندازه کافی مایعات در رژیم غذایی خود ندارد، به راحتی می‌تواند دچار یبوست شود. هنگامی که کودک مایعات کافی مصرف نمی‌کند مدفوع او سفت‌تر می‌شود و چون دفع مدفوع برایش نا خوشایند است از رفتن به دستشویی خودداری می‌کند. اگر از میزان مصرف مایعات توسط کودک مطمئن نیستید تعداد دفعات ادرار کردن او را در نظر بگیرید. او باید حداقل هر سه ساعت یکبار دفع ادرار داشته باشد. اگر این چنین نیست، او را به نوشیدن مایعات بیش‌تر تشویق کنید.

مصرف غذاهای حاوی فیبر

کودک شما باید به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی مناسب و متعادل، هر روز فیبر مصرف کند.
به توصیه سازمان غذا و داروی آمریکا کودک در سنین دو تا هشت سالگی باید حداقل ۱ تا ۱.۵ پیمانه سبزیجات و ۱ تا ۱.۵ پیمانه میوه به صورت روزانه میل کنند. توجه داشته باشید که میزان فیبر بعضی از مواد غذایی مانند میوه‌ها و سبزیجات بیش‌تر از بقیه است. به‌عنوان مثال، حبوبات، آلو، کشمش، گندم و غلات سبوس‌دار، موز، سیب و کره بادام‌زمینی همه از غذاهای حاوی فیبر هستند. دقت شود میزان مایعات از میزان فیبر کم‌تر نباشد اگر مایعات کم‌تر باشد فیبر یبوست را بدتر می‌کند.

مصرف روغن‌های طبیعی

قبل از دادن هر نوع روغن طبیعی به کودک خود، با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید. بسیاری از افراد معتقدند که مصرف یک یا دو قاشق چای‌خوری از روغن‌های طبیعی برای یک یا دو بار در روز یکی از رایج‌ترین مواد غذایی مفید برای درمان یبوست می‌باشد.

برنامه‌ریزی منظم برای رفتن به دستشویی

داشتن یک برنامه منظم برای رفتن به دستشویی بعد از هر وعده غذایی به کودک کمک می‌کند که دفع مدفوع راحت‌تری داشته باشد.
به طور مثال، بعد از خوردن صبحانه ۲۰ دقیقه تا نیم‌ساعت از کودک بخواهید تا روی صندلی مخصوص دفع خود بنشیند. انجام منظم این کار در طول روز باعث افزایش حرکات روده‌ای در طول زمان و بهبود دفع کودک می شود. توجه داشته باشید که والدین نباید به امر اصرار بورزند.

درمان مشکل دفع مدفوع یا یبوست در کودکان نیاز به زمان طولانی و رژیم‌های غذایی مناسب دارد. در بعضی موارد، مصرف زیاد شیر در کودک می‌تواند یبوست ایجاد کند. کودکی که از شیرهای کمکی یا شیر خشک استفاده می‌کند، نسبت به کودکی که فقط از شیر مادر تغذیه می‌کند، احتمال یبوست بیش‌تری دارد.

یکی از درمان‌های یبوست در کودکانی که شیرهای کمکی استفاده می‌کنند، مصرف دوره‌ای پروبیوتیک‌ها در رژیم غذایی می‌باشد.
پروبیوتیک‌ها در بعضی از انواع شیرهای کمکی وجود دارد.

 

منبع: drfarnazmohamedi.com


 

0
1 2 3 4