Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

اثرات طولانی مدت مصرف زیاد ماهی سرشار از اسیدهای چرب n-3 برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت news-medical.net

در مطالعه اخیر منتشر شده در مجله Frontiers in Physiology، محققان ارتباط بین مصرف زیاد غذاهای دریایی، از جمله ماهی‌های کوچک، و کاهش بروز بیماری‌های قلبی عروقی (CVD) و میزان مرگ‌و‌‌میر را برای دوره‌های ۱۰ و ۲۰ ساله در بزرگسالان سالم ارزیابی کردند.

مقدمه:

غذاهای دریایی بخش مهمی از رژیم غذایی مدیترانه‌ای را تشکیل می‌دهند و تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که مصرف غذاهای دریایی از شروع یا پیشرفت CVD که منجر به بیماری عروق کرونر قلب و مرگ‌و‌میر می‌شود جلوگیری می‌کند.

مطالعات آینده‌نگر روی گروه‌های بزرگ گزارش داده‌اند که حتی مصرف متوسط ​​یک وعده ماهی در هفته می‌تواند خطر ابتلا به CVD را تا ۱۵ درصد کاهش دهد.

گنجاندن قابل‌توجه ماهی و غذاهای دریایی در رژیم غذایی با خطر قابل‌توجهی کمتر بیماری عروق کرونر قلب، انفارکتوس میوکارد، نارسایی قلبی و مرگ‌و‌‌میر ناشی از CVD مرتبط است. با این‌حال، چندین بررسی سیستماتیک و متاآنالیز گزارش کرده‌اند که در حالی که مصرف ماهی‌های چرب سفید، از جمله ماهی‌های کوچک مانند ساردین، آنچوی و ماهی خال خالی، خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب را کاهش می‌دهد، مصرف ماهی بدون چربی اثرات مشابهی ندارد. اثرات مفید مصرف ماهی های چرب بر سلامت قلب و عروق به میزان بالای اسیدهای چرب غیراشباع امگا ۳ موجود در این ماهی‌ها نسبت داده می‌شود.

در مورد مطالعه

در مطالعه حاضر، محققان یک گروه آینده نگر شامل بزرگسالان سالم ساکن جامعه را که بر اساس توزیع جنسیت و سن در آتن، یونان انتخاب شده بودند، بررسی کردند. شرکت‌کنندگان در مطالعه کوهورت ATTICA ثبت نام کردند که نتایج مربوط به بیماری‌های قلبی عروقی را در دوره‌های ۱۰ و ۲۰ ساله بررسی می‌کند. ارزیابی پایه شامل مصاحبه برای تعیین اطلاعات دموگرافیک مانند جنس، سن، درآمد، سطح تحصیلات، سابقه پزشکی و عادات سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، رژیم غذایی و فعالیت بدنی بود.

شرکت‌کنندگان بر اساس سطح تحصیلات و عادات سیگار کشیدن به ترتیب در دو گروه با تحصیلات پایین، متوسط ​​و بالا و سیگاری‌های فعلی، افرادی که هرگز سیگار نکشیدند و افرادی که سابقا سیگار میکشیدند طبقه‌بندی شدند.

یک پرس‌‌شنامه نیمه کمی در مورد دفعات غذا برای انجام یک ارزیابی رژیم غذایی مورد استفاده قرار گرفت، که مصرف یک لیست جامع از ۱۵۶ غذا و نوشیدنی را طی یک ماه ارزیابی کرد.

این داده‌های فراوانی برای تعیین تعداد وعده‌های غذایی در هفته از هر ماده غذایی یا نوشیدنی استفاده شد، که سپس با امتیاز رژیم مدیترانه‌ای مقایسه شد تا رژیم غذایی با شباهت کم یا زیاد به نوع رژیم مدیترانه‌ای طبقه‌بندی شود.

اندازه‌گیری های بالینی قد، وزن و دور باسن و کمر برای محاسبه شاخص توده بدنی (BMI) و نسبت دور کمر به باسن انجام شد.

فشار خون سیستولیک و دیاستولیک نیز ثبت شد و نمونه خون برای اندازه گیری سطح کلسترول سرم گرفته شد. ارزیابی‌های پیگیری در ۱۰ و ۲۰ سال انجام شد.

نتایج

نتایج گزارش کردند که رژیم غذایی غنی از غذاهای دریایی، به ویژه ماهی‌های کوچک غنی از اسیدهای چرب غیراشباع امگا ۳، با کاهش خطر ابتلا به CVD غیر‌کشنده و کشنده در پیگیری ۱۰ ساله مرتبط بود.

یافته‌ها نشان داد که ۳۲٫۷ درصد از جمعیت مورد مطالعه از رژیم غذایی غنی از غذاهای دریایی استفاده می کردند و تنها ۹٫۶ درصد از آن‌ها مصرف بالای ماهی‌های کوچک در رژیم غذایی خود داشتند. شرکت‌کنندگانی که مقدار قابل‌توجهی از غذاهای دریایی (بیش از دو وعده در هفته) مصرف کردند، ۲۷ درصد کمتر در معرض خطر CVD و ۷۴ درصد خطرکمتر مرگ‌و‌میر ناشی از آن قرار داشتند.

علاوه بر این، خطر ۲۰ ساله مرگ‌و‌میر ناشی از CVD نیز در میان شرکت‌کنندگانی که غذاهای دریایی زیادی در رژیم غذایی خود داشتند، کاهش یافت.

افرادی که بیش از یک وعده ماهی کوچک غنی از اسید چرب امگا ۳ در هفته مصرف می‌کردند، خطر ابتلا به CVD به میزان قابل‌توجهی کمتر بود و خطر مرگ و میر ۱۰ ساله آنها به دلیل CVD  ۷۶درصد کمتر بود.

با این‌حال، پایبندی به توصیه‌های دستورالعمل‌های غذایی ملی یونان برای افزایش مصرف ماهی‌های چرب کوچک و کل غذاهای دریایی به ترتیب تنها ۱۰ و ۳۰ درصد بود.

اسیدهای چرب ایکوزاپنتانوئیک و دوکوزاهگزانوئیک، ویتامین‌هایی مانند ویتامین D و سطوح بالای مواد معدنی از جمله کلسیم، منیزیم، فسفر و روی در ماهی‌های کوچک غنی از اسید چرب امگا ۳ برای سلامت قلب و عروق مفید هستند.

اسیدهای چرب امگا ۳ با خواصی مانند کاهش تری گلیسیرید، اثرات ضد‌ترومبوتیک، عملکرد اندوتلیال و کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو مرتبط هستند.

نتیجه‌گیری

یافته‌ها نشان داد که رژیم غذایی سرشار از کل غذاهای دریایی، به ویژه ماهی‌های کوچک غنی از اسید چرب امگا ۳، می تواند خطر ابتلا به CVD غیر‌کشنده و کشنده را برای ۱۰ سال کاهش دهد.

می‌توان از پیامدهای طولانی مدت مرتبط با CVD ،از طریق مداخلات بهداشت عمومی و توصیه‌هایی که گنجاندن غذاهای دریایی در رژیم غذایی را ترویج می‌کند، جلوگیری کرد.

منبع: news-medical.net

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

آیا مکمل‌‌های ویتامین D به پیشگیری از سرطان کمک می‌کنند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت verywellhealth.com

خوراکی‌‌های مهم

  • ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که نقش مهمی در سلامت استخوان و سیستم‌ایمنی دارد.
  • وقتی صحبت از پیشگیری از سرطان می‌شود، شواهد کافی برای نشان دادن نقش مکمل‌های ویتامین D وجود ندارد.
  • تمرکز بر روی شیوه‌های کلی رژیم غذایی و عادات سبک زندگی آن‌ها بهترین روش برای کاهش خطر سرطان است.

ویتامین D که از آن به عنوان «ویتامین آفتاب» یاد می‌شود، به‌طور معمول در کانون توجه می‌باشد. در حالی با اطمینان می‌توان گفت که این ویتامین باعث سلامت استخوان و سلامت ایمنی می‌شود، اما این اطمینان نیست که می‌تواند خطر و شدت عفونت COVID-19 را کاهش دهد اگرچه این چیزی است که محققان زمان زیادی را صرف بررسی آن کرده‌اند.

به‌طور مشابه، تحقیقات زیادی به نقش ویتامین D در پیشگیری و پیشرفت سرطان اختصاص داده شده است، اگرچه پاسخ‌های قطعی زیادی وجود ندارد. در این‌جا مطلبی در مورد آن آورده شده، و تحقیقات این ادعاها را بررسی میکند.

ویتامین D و پیشگیری از سرطان

افرادی که بیش‌تر در معرض آفتاب قرار می‌گیرند، کم‌تر در معرض خطر کمبود ویتامین D و خطر کمتری برای ابتلا به سرطان هستند. بعلاوه، مطالعات مرگ‌و‌میر ناشی از سرطان و قلبی عروقی را در مناطقی که بیش‌تر در معرض نور خورشید قرار دارند، گزارش کرده‌اند. با در نظر گرفتن این موضوع، آیا مکمل ویتامین D می‌تواند به پیشگیری از سرطان در افرادی که به اندازه کافی نور خورشید را نمی‌بینند، کمک کند؟

دکتر JoAnn E. Manson ، رئیس بخش پزشکی پیشگیرانه در بریگهام و بیمارستان زنان در بوستون، چندان متقاعد نشده است. او توضیح داد که افرادی که خطر ابتلا به سرطان کمتری دارند، فعال‌تر هستند و بنابراین زمان بیش‌تری را در خارج از منزل می‌گذرانند. در نتیجه، سطح ویتامین D آنها اغلب بالاتر است، زیرا بدن ویتامین D3 را پس از جذب نور UVB از خورشید ایجاد می‌کند.

منسون به Verywell گفت: «سطح ویتامین D نشانگر سایر عوامل مرتبط با سرطان است.» و افزود که این نشانگر مستقیم خطر ابتلا به سرطان نیست.

علاوه بر این، منسون از طریق تحقیقات خود دریافته است که داده‌های حمایت از استفاده از مکمل‌های ویتامین D برای پیشگیری از سرطان بسیار قوی نیستند.

در میان داده‌های پراکنده در مورد مصرف مکمل ویتامین D و خطر ابتلا به سرطان، مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۹ در مجله پزشکی نیوانگلند به مسولیت منسون منتشر شد، شاید یکی از بهترین مطالعات باشد. این مطالعه بررسی کرد که آیا مکمل ویتامین D بر بروز سرطان تأثیر دارد یا خیر. این کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده و کنترل‌شده با دارونما که ویتامین D و آزمایش امگا-۳ (VITAL) نام داشت، ارزیابی کرد که آیا دوز ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین D3 و یک گرم در روز اسیدهای چرب امگا ۳ دریایی بر خطر سرطان تأثیر می‌گذارد یا خیر. پس از ارزیابی بیش از ۲۵۰۰۰ نفر، محققان رابطه قوی بین مصرف مکمل ویتامین D و بروز سرطان پیدا نکردند.

سارا آنزلوار، متخصص تغذیه در Sarah Gold Nutrition، به Verywell گفت: «تحقیق در مورد مکمل‌های ویتامین D برای جلوگیری از سرطان بی نتیجه است.»

« او توضیح داد که اگر فردی دچار کمبود این ماده مغذی باشد، مکمل‌ها می‌توانند به او کمک کنند تا میزان آن درسطح خون کافی شود، که برای بسیاری از نتایج سلامتی مهم است. اما اگر فردی کمبود ویتامین D نداشته باشد، مصرف مکمل ها هیچ فایده ای ندارد. در واقع، ویتامین D بیش از حد می تواند مضر باشد.»

چه مقدار ویتامین D نیاز دارید؟

سطح ویتامین D ،‌۲۰نانوگرم در میلی لیتر تا ۵۰ نانوگرم در میلی‌لیتر برای افراد سالم کافی در نظر گرفته می‌‌شود. سطح زیر ۲۰ نانوگرم در میلی‌لیتر ناکافی و کمتر از ۱۲ نانوگرم در میلی‌لیتر نشان‌دهنده کمبود ویتامین D است. این سطوح را می‌توان با یک آزمایش خون به نام آزمایش ۲۵ هیدروکسی ویتامین D تعیین کرد.

داده‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد سطوح سالم ویتامین D ممکن است با کاهش خطر ابتلا به دو سرطان خاص کولورکتال و مثانه مرتبط باشد. اما برای ارائه یک توصیه قاطع به داده‌های بیشتری نیاز است.

ویتامین D و پیشرفت سرطان

مطالعات بسیار کمی در مورد مکمل ویتامین D و پیامدهای سرطان، چه نوع خاصی از سرطان و چه سرطان به‌‌طور کلی، گزارش کرده‌اند.

با این‌‌حال، منسون می‌گوید:« داده‌هایی که وجود دارد قوی هستند. به‌طور خاص، مانسون گفت که نتایج آزمایش VITAL نشان می‌دهد که مصرف مکمل ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین D با کاهش ۱۷ درصدی سرطان‌های پیشرفته مرتبط است.»

سایر داده‌ها نیز نتایج مثبتی را نشان می‌دهند، اگرچه این رابطه بسیار قوی نیست. یک بررسی سیستماتیک Cochrane مرگ‌‌و‌میر کلی کمتری از سرطان را با مکمل‌های ویتامین D گزارش کرد، اما نتیجه گرفت که این یافته می‌تواند شانسی باشد. و یک مطالعه با ارزیابی بیش از ۲۵۰۰۰ نفر نشان داد که مکمل ویتامین D3 ممکن است خطر ابتلا به سرطان پیشرفته را در میان بزرگسالان مبتلا به سرطان‌های خاص کاهش دهد. در همان مطالعه، برای افرادی که سرطان سینه تشخیص داده شده بود، استفاده از مکمل ویتامین D با سطوح بالاتری از کیفیت زندگی خود گزارش شده مرتبط بود.

آیا باید مکمل ویتامین D مصرف کرد؟

در حالی که وجود ویتامین D کافی در بدن با فواید زیادی مرتبط است ولی باید بدانید که برای پیشگیری از سرطان نباید به آن اعتماد کنید.

لیز شاو، مشاور تغذیه، به Verywell گفت: «ویتامین D نباید به عنوان یک خط دفاعی مستقل در برابر سرطان استفاده شود. با توجه به اینکه علت سرطان برای هر فردی که این تشخیص را دریافت می کند منحصر به فرد است، مهم است که رویکردی چند جانبه برای کاهش خطر ابتلا به سرطان در نظر بگیریم. یک جزء ژنتیکی نیز در سرطان وجود دارد ژن‌ها ممکن است نقش مهمی در توسعه و پیشرفت داشته باشند.»

شاو و منسون هر دو می‌گویند:« که عادات سبک زندگی سالم، مانند رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم، خواب زیاد و استفاده از کرم ضد آفتاب برای پیشگیری از سرطان بسیار مهم هستند.»

منسون گفت: «حداقل ۵۰ درصد سرطان‌ها با رفتارهای سبک زندگی سالم قابل پیشگیری هستند. مردم نمی‌توانند مکمل ویتامین D را با رژیم غذایی و سبک زندگی ناسالم به دست آورند .»

منبع: verywellhealth.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

آن‌چه در مورد ناشتا بودن قبل از آزمایش خون باید بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

ناشتا بودن قبل از آزمایش خون به این معنی است که فرد نباید قبل از انجام برخی آزمایشات خون چیزی غیر از آب بخورد یا بنوشد. اما کدام آزمایش خون نیاز به ناشتایی دارد و چگونه افراد می‌توانند با خیال راحت ناشتا بمانند؟

همیشه لازم نیست فرد قبل از آزمایش خون ناشتا باشد. هنگامی‌که آزمایش خون نیاز به ناشتا بودن دارد، معمولاً فقط برای مدت کوتاهی لازم است. در این صورت، ایده نخوردن یا ننوشیدن، حتی برای مدت کمی، ممکن است استرس را باشد. درک زمان و نحوه ناشتا بودن قبل از آزمایش خون می‌تواند به کاهش نگرانی‌های غیر‌ضروری کمک کند.

این مقاله به بررسی انواع آزمایش‌های خونی می‌پردازد که نیاز به ناشتا بودن دارند، چرا ناشتا بودن ضروری است و چگونه یک فرد می‌تواند آن را با خیال راحت انجام دهد.

چه مدت قبل از آزمایش خون ناشتا باشیم؟

بسته به نوع آزمایش خون نیاز به ناشتا بودن قبل از انجام آن ازمایش تعیین می‌شود. برخی از آزمایشات خون برای ارائه نتایج دقیق نیاز به ناشتا بودن دارند، در حالی که برخی دیگر نیاز ندارند.

انواع آزمایشات خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند عبارتند از:

آزمایش قند‌خون ناشتا

آزمایش قند‌خون ناشتا می‌تواند به تشخیص دیابت کمک کند. دردیابت مقادیر بیش از حد قند در خون وجود دارد. آزمایش قند‌خون ناشتا سطوح قند‌‌خون را اندازه‌‌گیری می‌کند تا از سلامت فرد اطمینان حاصل شود..

مهم است که فرد به مدت ۸ تا ۱۰ ساعت قبل از آزمایش قند‌خون ناشتا چیزی به جز آب نخورد. یک فرد معمولاً یک شب ناشتا می‌‌ماند و آزمایش را صبح زود انجام می‌دهد.

ناشتا بودن دراندازه‌‌گیری دقیق سطح قند‌خون کمک کننده می‌باشد و نتایج به پزشک در تشخیص یا رد دیابت کمک می‌کند.

آزمایشات کلسترول خون

کلسترول یک ماده چرب در خون است. کلسترول بالا می‌تواند منجر به افزایش خطر برخی بیماری‌ها شود.

آزمایش‌های کلسترول خون که به نام پروفایل لیپیدی نیز شناخته می‌شوند، میزان چربی‌ها را در خون ارزیابی می‌کنند.

چربی‌‌های مختلف آزمایش شده عبارتند از:

  • کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا، همچنین به عنوان کلسترول «خوب» شناخته می‌شود.
  • کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، همچنین به عنوان کلسترول «بد» شناخته می‌شود.
  • تری‌گلیسیرید

اگر فردی اخیراً غذا خورده باشد، مقدار چربی‌ها در خون افزایش می‌یابد. به همین دلیل است که از افراد خواسته می‌شود ۹ تا ۱۲ ساعت قبل از آزمایش غذا نخورند، که به ارائه مشخصات دقیقی از مقادیر این چربی‌ها در خون کمک می‌کند.

تحقیقات نشان داده است که ممکن است قبل از انجام تمام آزمایشات کلسترول و تری‌گلیسیرید ناشتا بودن ضروری نباشد. با این حال، افرادی که این آزمایش‌ها را انجام می‌دهند باید به مدت ۲۴ ساعت قبل از انجام آزمایش از نوشیدن الکل خودداری کنند. همیشه بهتر است افراد با پزشک مشورت کنند تا ازدستورالعمل‌های جدید در مورد آزمایشات آگاهی یابند.

آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز

آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز  GGT به تشخیص بیماری کبد کمک می‌کند. GGT آنزیمی در کبد است که به عملکرد موثر آن کمک می‌کند. ممکن است لازم باشد که فرد ۸ ساعت قبل از انجام آزمایش از خوردن و آشامیدن خودداری کند، همچنین از نوشیدن الکل و مصرف برخی از داروهای تجویزی خودداری کند.

آزمایش آهن خون

در این آزمایش سطح آهن معدنی موجود در خون را اندازه‌‌گیری می‌کند. این آزمایش به شناسایی بیماریهای ناشی از کمبود آهن در خون‌، مانند کم‌خونی کمک می‌کند.

آهن در برخی از انواع غذاها وجود دارد و خیلی سریع از غذا به خون جذب می‌شود. بنابراین، اگر فردی قبل از آزمایش خون  غذا بخورد، نتایج ممکن است سطوح بیشتر آهن را نشان دهد.

برای اطمینان از نتایج دقیق، فرد باید از نیمه شب قبل از آزمایش تا انجام آزمایش ناشتا باشد.

سایر آزمایشات خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند

ممکن است از افراد زیر خواسته شود که ناشتا باشند:

  • آزمایش گلوکز خون: این آزمایش قند‌‌خون فرد را آزمایش می کند و می‌تواند به تایید یا رد دیابت کمک کند.
  • تست عملکرد کبد: منبع مطمئنی برای میزان عملکرد کبد فرد است.
  • آزمایش‌های الکترولیت سرم و عملکرد کلیه: این آزمایش‌ها برای ارزیابی بیماری مزمن کلیوی به عملکرد کلیه نگاه می‌کنند.
  • آزمایش ویتامین B12 : این آزمایش سطح ویتامین B12 در خون فرد را بررسی می‌کند. به‌طور معمول از افراد خواسته می شود ۱۲ ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشند. آن‌ها همچنین باید به پزشک اطلاع دهند که آیا دارویی مصرف می‌کنند، زیرا برخی از آنها می‌توانند در آزمایش اختلال ایجاد کنند.

چرا ناشتا بودن لازم است

وقتی افراد غذا می‌خورند و الکل می‌نوشند، غذا و مایعات در معده آن‌ها تجزیه شده و جذب جریان خون می‌شود و این می‌تواند بر سطوح برخی از مواد در خون مانند گلوکز یا کلسترول خون تأثیر بگذارد.

اندازه‌گیری سطوح این مواد برای تشخیص برخی بیماری‌ها ضروری است، مانند:

  • دیابت؛
  • کم‌خونی؛
  • کلسترول بالا؛
  • بیماری کبد.

برای تشخیص صحیح این بیماری‌ها، ناشتا بودن فرد مهم است. خوردن یا آشامیدن قبل از آزمایش ممکن است سطح یک ماده خاص را در خون افزایش دهد و منجر به نتایج نادرست شود. نتایج نادرست به نوبه خود می‌تواند منجر به تشخیص نادرست شود.

کارهایی که می‌توانید انجام دهید

طیف وسیعی از کارها وجود دارد که افراد می‌توانند هنگام روزه گرفتن برای آزمایش خون انجام دهند، مانند:

  • آب: مهم است که هنگام روزه داری آب فراوان بنوشید تا هیدراته بمانید. آب بر نتایج آزمایش خون تأثیری ندارد و در مواقعی که فرد نیاز به روزه دارد، نوشیدن آن قابل قبول است.
  • زمان‌بندی: این که آیا یک فرد مجبور است ۸، ۱۲ یا ۲۴ ساعت ناشتا باشد، ایده خوبی است که قبل از انجام آزمایش مشخص کنید که آخرین زمانی که می‌تواند بخورد یا بنوشد چقدر است. به‌عنوان مثال، اگر از فردی خواسته شود ۱۲ ساعت قبل از آزمایش خون در ساعت ۹ صبح روزه بگیرد، پس از ساعت ۹ شب چیزی نخورد. شب قبل از.
  • دارو: برای افراد مهم است که در زمان ناشتا به مصرف داروهای معمولی خود ادامه دهند، مگر اینکه پزشک به آنها دستور دیگری داده باشد.

مواردی که باید اجتناب کرد

علاوه بر غذا و نوشیدنی، موارد دیگری نیز وجود دارد که هنگام ناشتا بودن برای آزمایش خون باید از آنها اجتناب کرد. این شامل:

  • الکل: الکل می‌تواند بر سطح قند و چربی خون تأثیر بگذارد و نتایج نادرستی به آزمایش‌های خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند بدهد. اگر از فرد خواسته می‌شود قبل از آزمایش خون ناشتا باشد، باید از نوشیدن الکل نیز خودداری کند.
  • سیگار کشیدن: سیگار کشیدن نیز می‌تواند بر نتایج آزمایش خون تأثیر بگذارد. اگر قبل از آزمایش خون از فردی خواسته شده است که ناشتا باشد، باید از کشیدن سیگار خودداری کند.
  • آدامس جویدن: فرد در زمان ناشتا بودن برای آزمایش خون از جویدن آدامس، حتی اگر قند نداشته باشد، خودداری کند. این به این دلیل است که جویدن آدامس می‌تواند هضم را تسریع کند، که می‌تواند بر نتایج تأثیر بگذارد.
  • ورزش: ورزش همچنین می‌تواند هضم غذا را تسریع کند و بر نتایج تأثیر بگذارد، بنابراین افراد باید در دوره توصیه شده ناشتا بودن از ورزش کردن اجتناب کنند.

نتیجه

قبل از ناشتا بودن، باید از پزشک سوال کند که اگر ناشتایی لازم است مدت زمان آن چقدر باید باشد.

اگر آزمایش نیاز به ناشتا بودن دارد، پیروی از مراحل بالا می‌تواند به فردی که از او خواسته شده است برای آزمایش خون ناشتا باشد کمک کند تا این کار را با خیال راحت انجام دهد.

اگر روزه گرفتن بیش از حد سخت شد و فردی به دلیل گرسنگی یا تشنگی شدید آن را انجام نداد، باید با پزشک تماس بگیرد تا نوبت آزمایش خون را تغییر دهد.

اگر نتایج آزمایش خون افراد نادرست باشد، ممکن است تشخیص اشتباه برای بیماریشان داده شودکه منجر به عوارض بیشتر سلامتی می‌شود. به همین دلیل است که رعایت بهترین شیوه‌ها در مورد ناشتا بودن  قبل از آزمایش خون بسیار مهم است.

منبع: medicalnewstoday.com

 

 

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

رویکرد کلی بدن برای آسم آلرژیک

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت webmd.com

گاهی اوقات کنترل آسم آلرژیک، حتی با درمان، دشوار است. کنترل سلامت کلی ممکن است کمک کننده باشد. تمرکز بر اصول اولیه سلامتی رژیم غذایی، ورزش، خواب و استرس می‌تواند به بدن شما برای کنترل بهتر آسم کمک کند. در اینجا چند نکته وجود دارد.

تقویت تغذیه

هیچ «رژیم غذایی  مخصوص آسم» وجود ندارد که علائم شما را درمان کند. اما خوردن غذاهای مفید می‌تواند به مدیریت آن‌ها کمک کند.

به این دستورالعمل‌ها پایبند باشید:

میوه‌ها و سبزیجات بخورید. بشقاب خود را با این مواد اولیه که به معنای آنتی‌اکسیدان‌های بیشتر مانند بتاکاروتن، ویتامین C و ویتامین E است پر کنید . آنتی‌اکسیدان‌ها به محافظت از سلول‌های شما در برابر آسیب کمک می‌کنند، که ممکن است تورم و التهاب ریه‌ها را کاهش دهد.

مقدار زیادی ویتامین D دریافت کنید. مطالعات نشان می‌دهد که سطوح پایین ویتامین D با حملات مکرر آسم مرتبط است. شما می توانید با افزودن شیر، تخم‌مرغ و ماهی مانند سالمون به رژیم غذایی خود بیش‌تر این ویتامین  را دریافت کنید. زمان بیشتر بیرون از منزل در مقابل آفتاب نیز می‌تواند ویتامین D شما را افزایش دهد.

از سولفیت‌ها اجتناب کنید. سولفیت یک ماده نگهدارنده است که در شراب، میوه‌های خشک، ترشیجات و میگوی تازه و منجمد یافت می‌شود. آن‌ها برای برخی افراد محرک آسم هستند.

وزن سالم و مناسب خود را حفظ کنید. حمل پوند اضافی وزن می‌تواند علائم را بدتر کند. برای کاهش وزن به کمک نیاز دارید؟ با پزشک خود صحبت کنید.

بدن خود را حرکت دهید

مشکلات تنفسی ناشی از آسم گاهی ورزش را دشوارتر می‌کند. اما افزایش آهسته و پیوسته در فعالیت در طول زمان می تواند تأثیر مثبتی داشته باشد.

ورزش منظم می‌تواند:

  • ریه‌ها و ماهیچه‌هایی را که به تنفس شما کمک می‌کنند، تقویت کنید.
  • جریان خون را به ریه‌ها و قلب خود افزایش دهید.
  • سیستم ایمنی خود را برای کاهش خطر عفونت‌های تنفسی تقویت کنید.
  • استرس را که می‌تواند منجر به التهاب شود را کاهش دهید.

با پزشک خود در مورد راه‌هایی که می‌توانید به‌طور ایمن ورزش کنید صحبت کنید.

این‌‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • قبل از گرم کردن و خنک کردن بعد از آن برای جلوگیری از تغییرات ناگهانی دمای راه هوایی.
  • داروهای تسکین‌دهنده سریع الاثر.
  • نوشیدن آب برای جلوگیری از کم آبی بدن.
  • اجتناب از محرک‌هایی مانند هوای سرد یا گرده در حین ورزش

خوب بخواب

تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به آسم که میزان خواب مناسبی دارند، حملات کمتری نسبت به افرادی که خواب کافی ندارند، دارند. اگر به اندازه کافی نخوابید احتمال بیشتری وجود دارد که برای آسم به مراقبت‌های پزشکی نیاز داشته باشید و کیفیت زندگی کلی بدتری داشته باشید.

اگر:

یک برنامه زمانی داشته باشید. سعی کنید هر روز در یک ساعت مشخص به رختخواب بروید و از خواب بیدار شوید تا چرخه خواب و بیداری بدنتان منظم باشد.

از نظر غذا و نوشیدنی عاقلانه رفتار کنید. خیلی سیر یا خیلی گرسنه به رختخواب نروید. در شب از نیکوتین، کافئین و الکل دوری کنید. اینها می توانند باعث سختی خواب شما شوند یا شما را از خواب باکیفیت باز دارند.

در فضایی آرام بخوابید. اتاق‌های خنک، تاریک و ساکت بهترین هستند. مطمئن شوید که هیچ آلرژنی در اطراف وجود ندارد که بتواند علائم را تحریک کند.

چرت زدن را محدود کنید خواب روزانه ۳۰ دقیقه یا کمتر باشد. اوایل روز بهتر ازخواب دیر وقت است.

استرس را مدیریت کنید

استرس می تواند باعث تنفس سریع و کم عمق شود و منجر به حمله آسم شود. گاهی اوقات استرس اجتناب ناپذیر است، اما روش‌های روزانه وجود دارد که می‌توانید برای مدیریت آن اعمال کنید:

آرامش را در اولویت قرار دهید.

تنفس عمیق، آرام سازی پیشرونده عضلانی و مدیتیشن می‌تواند تنش را کاهش دهد و ذهن شما را آرام کند.

ورزش. تمرینات ملایم مانند یوگا یا تای چی برای شل کردن عضلات و خلق‌و‌خوی شما مفید هستند.

در زمانی که نیاز به درمان دارید یک مشاور یا درمانگر آموزش دیده می تواند به شما کمک کند تا با موقعیت‌ها و احساساتی که باعث ایجاد استرس اضافی در زندگی شما می‌شوند، مقابله کنید.

محیط خود را بررسی کنید

برخی از محرک‌های آسم تحت کنترل شما هستند، برخی دیگر نه. این‌ها شامل گرده و آلودگی هوای بیرون است. از پزشک بپرسید که چگونه می‌توان به بهترین وجه از مجاری هوایی خود در برابر آنها محافظت کرد. اجتناب از گرد و غبار در خانه، دود سیگار، شمع های معطر یا عطر آسان‌تر است. تمام تلاش خود را برای حذف محرک‌ها از زندگی روزمره خود انجام دهید این کار در دراز مدت از ریه‌های شما محافظت می‌‌کند.

منبع: webmd.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

ویتامین D: آیا وزن فرد بر میزان سودمند بودن ویتامین D تاثیر دارد؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

  • افراد چاق بیش‌تر در معرض کمبود ویتامین D هستند.
  • کارآزمایی‌‌هایی که برای تعیین اثر مفید مکمل ویتامین D طراحی شده اند، و مکرراً نتایج غیرقطعی را گزارش کرده‌‌اند.
  • تجزیه و تحلیل ثانویه یکی از بزرگ‌ترین آزمایشات کنونی مطالعه VITAL – در مورد تأثیر مکمل ویتامین D سطوح مختلفی از اثرات مفید را برای افراد با شاخص‌های توده بدنی (BMI) متفاوت نشان داد.
  • اکنون تیم مطالعه نشان داده است که مکمل ویتامین D در اصلاح کمبودها در افراد چاق نسبت به افرادی که BMI زیر ۲۵ دارند کم‌تر موثر است. حدود ۴۰ درصد از اروپایی‌‌ها کمبود ویتامین D دارند و افرادی که پوست تیره دارند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. گروه دیگری که بیشتر تحت تاثیر کمبود ویتامین D قرار می گیرند، افراد چاق هستند.

مقیاس و نوع تأثیر آن ناشناخته است، اما کمبود ویتامین D عامل افزایش نرخ ابتلا به دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲، مولتیپل اسکلروزیس و شرایط مختلف خودایمنی شناخته شده است. این کمبود همچنین با خطر سرطان و نتایج ضعیف تر درمان سرطان مرتبط است. چاقی همچنین یک عامل خطر برای بسیاری از این بیماری‌ها است.

ویتامین D و چاقی

به‌طور فزاینده‌ای، تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل ویتامین D در افراد چاق با BMI بیش از ۳۰‌، به اندازه افراد با BMI زیر ۲۵ سال، کمبود را به‌طور موثر اصلاح نمی‌کند.

دکتر لینیا پاتل، مشاور تغذیه، متخصص تغذیه ورزشی، و سخنگوی انجمن رژیم غذایی بریتانیا، در مصاحبه‌ای به Medical News Today گفت که تحقیقات او بر روی گروهی متشکل از ۲۸۴۲ فرد زیر ۴۰ سال در بریتانیا نشان می‌دهد که کمبود ویتامین D با افزایش BMI و دور کمر همراه است.

BMI که میزان چاقی کلی یا چربی بدن را استنباط می کند و اندازه‌گیری دور کمر میزان چربی احشایی یک فرد در شکم خود است.

دکتر پاتل گفت: «ما دو مشکل داریم. ما دریافتیم که افرادی که چاق هستند، ویتامین D کمتری دارند. و حتی وقتی به آن‌ها مکمل می‌‌دهید، سطح ویتامین D آن‌ها به اندازه افرادی که وزن طبیعی دارند بالا نمی‌رود. بنابراین این یک مسئله است.»

او گفت: Kاگر BMI بالاتری دارید، بیش‌تر در معرض خطر عوامل خطر قلبی متابولیک قرار دارید، و آن‌چه برای من، به عنوان یک متخصص تغذیه بهداشت عمومی، فوق‌العاده است، این است که اگر ویتامین D را به افراد بدهیم، این خطر را کاهش می‌دهیم.»

او گفت که موضوع این است که توصیه مصرف مکمل ویتامین D «یک اندازه برای همه است» و توجه کمی به جمعیت‌های مختلف داده می‌شود.

نقش بالقوه کمبود ویتامین D در افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف بحث برانگیز است، و با بسیاری از کارآزمایی‌ها و مطالعات نتایج غیرقطعی گزارش شده است.

دکتر پاتل گفت: «همچنین ممکن است آزمایشات در وهله اول سوالات اشتباهی را مطرح کرده باشند. و بسیاری از تحقیقات دیگری که در مورد ویتامین D انجام شده است، به‌طور خاص به سؤال درستی توجه نکرده اند. بنابراین می‌‌بینید که تحقیقات در این زمینه متناقض است. و بسیاری از تحقیقات در واقع نشان می‌دهند که مکمل‌های ویتامین D تفاوتی ایجاد نمی‌کند، اما برخی نشان می‌دهند که مکمل ویتامین D در کاهش عوامل خطر تفاوت ایجاد می‌کند. و من فکر می‌کنم مقالات تفاوتی نمی‌کند، شاید از دوز به اندازه کافی بالا استفاده نمی‌کنند و شاید سؤالات درستی از این نظر که در واقع ما به چه چیزی نگاه می‌کنیم، نمی‌پرسند؟ آیا ما به زمان مرگ مردم نگاه می کنیم؟ آیا ما به خطر بیماری آنها نگاه می کنیم؟ بنابراین من فکر می کنم که ما فقط به تحقیقات خاص تر و با کیفیت خوب در این زمینه نیاز داریم.»

مطالعه VITAL

مطالعه VITAL به دنبال تعیین اثرات مکمل ویتامین D و امگا ۳ بر سرطان و حوادث قلبی عروقی در گروهی متشکل از ۲۵۸۷۱ بزرگسال در ایالات متحده بود.

نتایج اولیه این کارآزمایی در سال ۲۰۱۹ در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد و نشان داد که در حالی که مکمل ویتامین D خطر ابتلا به سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی یا شکستگی استخوان را در گروه کاهش نمی‌دهد، خطر مرگ ناشی از سرطان را با مصرف مکمل کاهش می دهد.

با این حال، تجزیه و تحلیل بیشتر نتایج زمانی که طبقBMI طبقه بندی شد، نتایج متفاوتی را بیان کرد. برای افرادی که BMI زیر ۲۵ داشتند، مکمل ویتامین D با بروز سرطان ۲۴ درصد کمتر، ۴۲ درصد مرگ و میر ناشی از سرطان کمتر و ۲۲ درصد شیوع کمتر بیماری خودایمنی در مقایسه با دارونما همراه بود. این تأثیر در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی رخ نداد و این باعث شد که محققان تجزیه و تحلیل بیشتری را برای تعیین کمیت تفاوت در تأثیر مکمل ویتامین D بر افراد با BMI مختلف انجام دهند. نتایج این تحقیق در JAMA آمده است.

نتایج تجزیه و تحلیل جدید

محققان سطح ویتامینD را در ۱۶۵۱۵ شرکت کننده درقبل و بعد از مصرف مکمل و همچنین BMI آنها را بررسی کردند. این مقاله نشان می دهد که کسانی که BMI زیر ۲۵ دارند در وهله اول کمتر احتمال دارد کمبود ویتامین D داشته باشند و نسبت به کسانی که BMI بالای ۳۰ دارند، احتمال بیشتری وجود دارد که کمبود ویتامین D شان با مکمل های ویتامین D اصلاح شود.

نویسندگان پیشنهاد کردند که این تفاوت می‌تواند به دلیل تفاوت در فعالیت هورمون پاراتیروئید باشد که می‌تواند تولید ویتامین D در کلیه‌ها را در افرادی که BMI بالاتری دارند، تحریک کند. در افراد با BMI زیر ۲۵، محققان انتظار دارند که رابطه معکوس بین سطح ویتامین D و سطح هورمون پاراتیروئید وجود داشته باشد، اما سطحی که مکمل ویتامین D می تواند سطح هورمون پاراتیروئید را کاهش دهد احتمالاً در افراد چاق بیشتر از افراد بدون آن است..

پروفسور جوآن میسون، استاد پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، و محقق اصلی آزمایش VITAL به MNT گفت: «هورمون پاراتیروئید در کسانی که BMI بالاتری دارند پایین نیامد.»

در مرحله بعد، تیم می‌خواهد بررسی کند که آیا دوز ویتامین D برای افراد دارای BMI مختلف تفاوتی ایجاد می‌کند یا خیر، و همچنین بیان ژنی را که در افراد با مصرف مکمل‌های ویتامین D رخ می‌دهد، بررسی کنند.

پروفسور میسون افزود: «ما واقعاً معتقدیم که باید به شاخص توده بدنی و چاقی به عنوان عاملی در اصلاح اثرات یا احتمالاً کاهش اثرات مکمل ویتامین D توجه بیشتری شود. زیرا اگر این را در نظر نگیرید، در واقع می توانید آزمایش ویتامین D را اشتباه تفسیر کنید.»

منبع: medicalnewstoday.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

۸ دمنوش گیاهی برای کمک به کاهش نفخ

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت healthline.com

اگر گاها شکم شما متورم و دچارناراحتی می‌شود باید بگوییم که این حالت فقط برای شما اتفاق نمی‌افتد بلکه ۲۰ تا ۳۰ درصد افراد دچار نفخ می‌شوند.

عوامل زیادی ممکن است باعث نفخ شوند، از جمله عدم تحمل غذایی، تجمع گاز در روده، عدم تعادل باکتری‌‌های روده، زخم، یبوست و عفونت‌‌های انگلی.

به طور سنتی، مردم از داروهای طبیعی از جمله دمنوش‌‌های گیاهی برای تسکین نفخ استفاده می‌کردند. مطالعات اولیه نشان می‌دهد که چندین چای گیاهی ممکن است به تسکین این وضعیت ناراحت کننده کمک کند.

در اینجا ۸ دمنوش گیاهی برای کمک به کاهش نفخ آورده شده است.

۱٫ نعناع فلفلی

در طب سنتی، نعناع فلفلی (Mentha piperita) به‌طور گسترده برای کمک به تسکین مشکلات گوارشی شناخته شده است و طعمی خنک و با طراوت دارد.

مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی نشان می‌دهد که ترکیبات گیاهی به نام فلاونوئیدهای موجود در نعناع ممکن است از فعالیت ماست سل‌ها جلوگیری کند. این‌ها سلول‌های سیستم‌ایمنی هستند که در روده شما به وفور یافت می‌شوند و گاهی به نفخ کمک می‌کنند. مطالعات حیوانی همچنین نشان می‌دهد که نعناع فلفلی روده را آرام می‌کند، که ممکن است اسپاسم روده را تسکین دهد  و همچنین نفخ و درد همراه با آنها را کاهش دهد.

علاوه بر این، کپسول‌های روغن نعناع ممکن است درد شکم، نفخ و سایر موارد را کاهش دهد.

چای نعناع فلفلی برای نفخ آزمایش نشده است. با این حال، یک مطالعه نشان داد که یک چای کیسه‌ای تنها شش برابر بیشتر از یک وعده کپسول برگ نعناع، ​​روغن نعناع دارد. بنابراین، چای نعناع ممکن است قوی‌تر باشد

شما می‌توانید چای نعناع فلفلی تک ماده‌ای را بخرید یا آن را در ترکیبات چای که برای راحتی معده فرموله شده‌اند پیدا کنید.

برای تهیه چای، ۱ قاشق غذاخوری (۱٫۵ گرم) برگ نعناع خشک، ۱ چای کیسه‌ای یا ۳ قاشق غذاخوری (۱۷ گرم) برگ نعناع فلفلی تازه را به ۱ فنجان (۲۴۰ میلی‌لیتر) آب جوشیده اضافه کنید. قبل از صاف کردن، اجازه دهید ۱۰ دقیقه دم بکشد.

خلاصه: در لوله آزمایش، حیوان، و مطالعات انسانی نشان می‌دهد که فلاونوئیدها و روغن موجود در نعناع ممکن است تسکین‌دهنده باشد بنابراین چای نعناع ممکن است اثرات مشابهی داشته باشد.

۲٫ بادرنجبویه

چای بادرنجبویه (Melissa officinalis) دارای رایحه و طعم لیمویی است، همراه با طعم‌های خاصی از نعناع، ​​زیرا این گیاه از خانواده نعناع است.

آژانس دارویی اروپا خاطرنشان می‌کند که چای بادرنجبویه بر اساس استفاده سنتی ممکن است مشکلات گوارشی خفیف از جمله نفخ و گاز را تسکین دهد.

بادرنجبویه یک عنصر کلیدی در Iberogast است، یک مکمل مایع برای هضم که حاوی نه عصاره گیاهی مختلف است و در آمریکای شمالی، اروپا و سایر مناطق و همچنین در دسترس است. بر اساس چندین مطالعه انسانی، این محصول ممکن است درد شکم، یبوست و سایر علائم گوارشی را کاهش دهد.

با این حال، بادرنجبویه یا چای آن به تنهایی برای اثرات آن بر مشکلات گوارشی در افراد آزمایش نشده است و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

برای تهیه چای، ۱ قاشق غذاخوری (۳ گرم) برگ خشک بادرنجبویه – یا ۱ چای کیسه‌ای – را در ۱ فنجان (۲۴۰ میلی‌لیتر) آب جوشیده به مدت ۱۰ دقیقه دم کنید.

خلاصه: به‌طور سنتی، چای بادرنجبویه برای نفخ و گاز معده استفاده شده است. بادرنجبویه نیز یکی از نه گیاه موجود در آن است و یک مکمل مایع برای مشکلات گوارشی موثر است. مطالعات انسانی از چای بادرنجبویه برای تایید فواید روده ای آن مورد نیاز است.

۳٫ افسنطین

افسنطین (Artemisia absinthium) گیاهی برگ‌دار و سبز رنگ است که چای تلخ درست می‌کند. این طعم اکتسابی است، اما می‌توانید طعم آن را با آب لیمو و عسل ملایم کنید.

افسنتین به دلیل تلخی آن گاهی در دایجستیو تلخ استفاده می‌شود. این‌ها مکمل‌های ساخته شده از گیاهان تلخ و ادویه جات هستند که ممکن است به هضم کمک کنند.

مطالعات انسانی نشان می‌دهد که کپسول‌‌های ۱ گرمی افسنطین خشک ممکن است از سوء‌هاضمه یا ناراحتی در قسمت بالایی گوارش جلوگیری کند یا آن را تسکین دهد. این گیاه باعث ترشح شیره‌های گوارشی می‌شود که می‌تواند به بهبود هضم غذا و کاهش نفخ کمک کند.

مطالعات حیوانی و درلوله آزمایش گزارش می‌دهند که افسنطین ممکن است انگل‌ها‌یی که می‌تواند عاملی برای نفخ باشند را بکشند.

با این‌‌حال، خود چای افسنطین برای اثرات ضد‌نفخ آزمایش نشده است و تحقیقات بیش‌تری لازم است.

برای تهیه چای، از ۱ قاشق چای‌خوری (۱٫۵ گرم) گیاه خشک در هر فنجان (۲۴۰ میلی لیتر) آب جوشیده استفاده کنید و به مدت ۵ دقیقه دم کنید. قابل ذکر است که افسنطین نباید در دوران بارداری استفاده شود، زیرا حاوی توژون است، ترکیبی که می تواند باعث انقباضات رحمی شود.

خلاصه :چای افسنطین ممکن است به تحریک ترشح شیره‌های گوارشی، که ممکن است به تسکین نفخ و مسائل گوارشی کمک کند بیانجامد، مطالعات انسانی بیشتری مورد نیاز است.

۴٫ زنجبیل

چای زنجبیل از ریشه‌های ضخیم گیاه Zingiber officinale تهیه می‌شود و از زمان‌های قدیم برای بیماری‌های مربوط به معده استفاده می‌شده است.

مطالعات انسانی نشان می‌دهد که مصرف روزانه ۱ تا ۱٫۵ گرم کپسول زنجبیل در دوزهای منقسم ممکن است حالت تهوع را تسکین دهد.

علاوه‌بر این، مکمل‌های زنجبیل ممکن است تخلیه معده را تسریع کند، ناراحتی‌های گوارشی را تسکین دهد و اسپاسم روده، نفخ و گاز را کاهش دهد.

قابل ذکر است، این مطالعات با عصاره یا کپسول مایع به جای چای انجام شد. در حالی که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، ترکیبات مفید زنجبیل مانند جینجرول نیز در چای آن وجود دارد.

برای تهیه چای، از ۱/۴-۱/۲ قاشق چای‌خوری (۰٫۵ تا ۱٫۰ گرم) ریشه زنجبیل خشک و پودر شده درشت (یا ۱ چای کیسه‌ای) در هر فنجان (۲۴۰ میلی لیتر) آب جوشیده استفاده کنیدو ۵ دقیقه دم کنید.

به‌طور متناوب، از ۱ قاشق غذاخوری (۶ گرم) زنجبیل تازه و ورقه شده در هر فنجان (۲۴۰ میلی‌لیتر) آب استفاده کنید و به مدت ۱۰ دقیقه بجوشانید، سپس صاف کنید.

چای زنجبیل طعمی تند دارد که می‌توانید آن را با عسل و لیمو نرم کنید.

خلاصه‌: مطالعات نشان می‌دهد که مکمل‌های زنجبیل ممکن است حالت تهوع، نفخ و گاز را از بین ببرد. چای زنجبیل ممکن است مزایای مشابه داشته باشد‌، اما مطالعات انسانی مورد نیاز است.

۵٫ رازیانه

از دانه‌های رازیانه (Foeniculum vulgare) برای تهیه چای و طعمی شبیه شیرین‌بیان استفاده می‌شود.

رازیانه به‌طور سنتی برای اختلالات گوارشی از جمله درد شکم، نفخ، گاز و یبوست استفاده می‌شود. در موش‌ها، درمان با عصاره رازیانه به محافظت در برابر زخم کمک کرد. پیشگیری از زخم ممکن است خطر نفخ را کاهش دهد.

یبوست یکی دیگر از عوامل موثر در برخی موارد نفخ است. بنابراین، تسکین تنبلی روده یکی از اثرات بالقوه رازیانه برای سلامتی ممکن است نفخ را نیز برطرف کند.

هنگامی که افراد مسن در خانه سالمندان مبتلا به یبوست مزمن روزانه ۱ وعده از مخلوط چای گیاهی تهیه شده از دانه رازیانه می‌نوشند، به‌طور متوسط ​​در طول ۲۸ روز ۴ دفع بیشتر از کسانی که دارونما مصرف می کردند، داشتند.

با این‌‌حال، مطالعات انسانی روی چای رازیانه به تنهایی برای تایید فواید گوارشی آن مورد نیاز است.

اگر نمی‌خواهید از چای کیسه‌‌ای استفاده کنید، می‌توانید دانه‌های رازیانه بخرید و آن‌ها را در چای له کنید. ۱ تا ۲ قاشق چای‌خوری (۲ تا ۵ گرم) دانه در هر فنجان (۲۴۰ میلی‌لیتر) آب جوشیده را اندازه بگیرید و ۱۰-۱۵ دقیقه دم کنید.

خلاصه‌‌: شواهد اولیه نشان می‌دهد که چای رازیانه ممکن است در برابر عواملی که نفخ را افزایش می‌دهند محافظت کننده باشد.

خطراتی از جمله یبوست و زخم ممکن است به همراه داشته باشد برای تایید این اثرات مطالعات انسانی در مورد چای رازیانه مورد نیاز است.

۶٫ ریشه جنتیان

ریشه جنتیان از گیاه Gentiana lutea به دست می‌آید که دارای گل‌های زرد رنگ و دارای ریشه‌های ضخیم است.

چای ممکن است در ابتدا طعم شیرین داشته باشد، اما طعم تلخی به دنبال دارد. برخی افراد آن را با چای بابونه و عسل مخلوط می‌کنند. به‌طور سنتی، ریشه جانتین در محصولات دارویی و دمنوش‌های گیاهی برای کمک به نفخ، گاز و سایر مشکلات گوارشی استفاده می‌شود.

علاوه‌بر این، از عصاره ریشه جنتین در تلخی‌های گوارشی استفاده می‌شود. جنتیان حاوی ترکیبات گیاهی تلخ از جمله ایریدوئیدها و فلاونوئیدها است که ترشح شیره هاضمه و صفرا را تحریک می‌کند تا به تجزیه غذا کمک کند، که ممکن است نفخ را تسکین دهد.

با این‌حال، چای روی انسان آزمایش نشده است  و اگر زخم دارید توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند اسیدیته معده را افزایش دهد. بنابراین، تحقیقات بیش‌تری مورد نیاز است.

برای تهیه چای، از ۱/۴ تا ۱/۲ قاشق چای‌خوری (۱ تا ۲ گرم) ریشه خشک شده در هر فنجان (۲۴۰ میلی‌لیتر) آب جوشیده استفاده کنید و ۱۰ دقیقه دم کنید.

خلاصه‌‌: ریشه جنتیان شامل ترکیبات تلخ گیاهی که ممکن است باعث هضم خوب شود و نفخ و گاز را تسکین دهد. مطالعات انسانی برای تایید این مزایا مورد نیاز است.

۷٫ بابونه

بابونه (Chamomillae romanae)از خانواده دیزی است. گل‌های کوچک و سفید این گیاه شبیه به گل‌های مینیاتوری هستند.

در طب سنتی از بابونه برای درمان سوء‌هاضمه، گاز معده، اسهال، تهوع، استفراغ و زخم معده استفاده می‌شود.

مطالعات حیوانی و در محیط آزمایش نشان می‌دهد که بابونه ممکن است از عفونت های باکتریایی هلیکوباکتر پیلوری که عامل زخم معده است و همراه با نفخ می باشد جلوگیری کند. بابونه همچنین یکی از گیاهان موجود در مکمل مایع Iberogast است که به کاهش درد و زخم معده کمک می کند.

با این حال، مطالعات انسانی روی چای بابونه برای تایید فواید گوارشی آن مورد نیاز است.

گل‌های بابونه حاوی مفیدترین ترکیبات از جمله فلاونوئیدها هستند. چای خشک را بررسی کنید تا مطمئن شوید که به جای برگ و ساقه از سر گل تهیه شده باشد.

برای تهیه این چای دلپذیر و کمی شیرین، ۱ فنجان (۲۴۰ میلی‌لیتر) آب جوشیده را روی ۱ قاشق غذاخوری (۲ تا ۳ گرم) بابونه خشک (یا ۱ چای کیسه‌‌ای) بریزید و به مدت ۱۰ دقیقه دم کنید.

خلاصه‌: در طب سنتی بابونه برای سوء‌هاضمه، گاز معده و حالت تهوع استفاده می‌شود. مطالعات مقدماتی نشان می‌دهد که این گیاه ممکن است بر زخم‌ها و دردهای شکمی موثر باشد، اما مطالعات انسانی بیشترمورد نیاز است.

۸٫ ریشه گلپر

این چای از ریشه گیاه گلپر که از خانواده کرفس است تهیه می‌شود. این گیاه طعم تلخی دارد اما وقتی با چای بادرنجبویه خیسانده شود طعم بهتری دارد. عصاره ریشه گلپر در ایبروگاست و سایر محصولات گوارشی گیاهی استفاده می‌شود. ترکیبات تلخ این گیاه ممکن است شیره‌های گوارشی را برای تقویت هضم سالم تحریک کند.

علاوه‌بر این، تحقیقات حیوانی و در محیط آزمایش نشان می‌دهد که ریشه گلپر ممکن است باعث بهبود یبوست که عاملی برای نفخ است می‌شود.

به‌‌طور کلی، تحقیقات انسانی بیشتری با این ریشه مورد نیاز است.

برخی منابع ادعا می کنند که ریشه گلپر نباید در دوران بارداری استفاده شود، زیرا اطلاعات کافی در مورد ایمنی آن وجود ندارد. همیشه باید قبل از استفاده از هر گیاهی در دوران بارداری یا در دوران شیردهی با پزشک خود مشورت کنید تا از مراقبت مناسب اطمینان حاصل کنید

یک وعده معمولی چای گلپر ۱ قاشق چایخوری (۲٫۵ گرم) ریشه خشک شده در هر فنجان (۲۴۰ میلی‌لیتر) آب جوشیده است. ۵ دقیقه دم کنید.

خلاصه: ریشه گلپر حاوی ترکیبات تلخی است که ممکن است ترشح شیره‌های گوارشی را تحریک کنند.

مطالعات انسانی بیش‌تری برای تایید این‌که آیا چای آن فواید ضد نفخ دارد یا خیر، مورد نیاز است.

نتیجه‌‌گیری

طب سنتی پیشنهاد می‌کند که چندین دمنوش گیاهی ممکن است نفخ شکم را کاهش داده و ناراحتی‌های گوارشی را برطرف کند.

به‌عنوان مثال، از نعناع، ​​بادرنجبویه و افسنطین در محصولات گوارشی استفاده می‌شود که فواید اولیه در برابر نفخ دارند. با این‌حال، مطالعات انسانی روی خود چای‌های فردی مورد نیاز است. گفته می‌شود، چای گیاهی یک درمان ساده و طبیعی است که می‌توانید برای نفخ و سایر مشکلات گوارشی امتحان کنید.

 

منبع: healtheuropa.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

انتخاب‌های غذایی برای کمک به پیشگیری از سرطان سینه

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان, فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

هیچ غذا یا رژیم غذایی به تنهایی نمی‌تواند از ابتلا به سرطان سینه جلوگیری کند یا باعث ایجاد سرطان سینه شود، اما انتخاب‌های غذایی افراد می‌‌تواند در خطر ابتلا به سرطان سینه یا سلامت کلی آن‌ها در طول زندگی با این بیماری تفاوت ایجاد کند. سرطان سینه یک بیماری پیچیده است که عوامل زیادی در آن نقش دارد. برخی از این عوامل از جمله سن، سابقه خانوادگی، ژنتیک و جنسیت در کنترل فرد نیستند.

با این‌حال، فرد می‌تواند باعوامل دیگری مانند سیگار کشیدن، سطح فعالیت بدنی، وزن بدن و رژیم غذایی آن را کنترل کند. برخی از محققان پیشنهاد کرده‌اند که عوامل رژیم غذایی می‌تواند مسئول ۳۰ تا ۴۰ درصد از همه سرطان‌‌ها باشد.

مواد غذایی خوراکی

سرطان سینه می‌تواند از مکان‌های مختلف بدن شروع شود، به روش‌های مختلف رشد کند و نیاز به درمان‌های متفاوتی داشته باشد. همان‌‌طور که انواع خاصی از سرطان به درمان‌های خاص بهتر پاسخ می‌دهند، برخی از سرطان‌ها نیز به غذاهای خاص به خوبی پاسخ می‌دهند.

غذاهای زیر می‌‌توانند به‌طور کلی در یک رژیم غذایی سالم نقش داشته باشند و همچنین ممکن است به جلوگیری از پیشرفت سرطان سینه کمک کنند:

  • انواع میوه ها و سبزیجات، از جمله سالاد؛
  • غذاهایی که سرشار از فیبر هستند، مانند غلات کامل، لوبیا و حبوبات؛
  • شیر و محصولات لبنی کم‌چرب؛
  • محصولات مبتنی بر سویا؛
  • غذاهای غنی از ویتامین D و سایر ویتامین‌ها؛
  • غذاها، به ویژه ادویه‌ها، با خواص ضد‌‌التهابی؛
  • غذاهای عمدتاً گیاهی حاوی آنتی‌اکسیدان.

الگوهای غذایی که این غذاها را شامل می‌‌شوند عبارتند از:

  • رژیم غذایی جنوبی که سرشار از سبزیجات پخته، حبوبات و سیب‌زمینی شیرین است
  • رژیم مدیترانه‌ای که بر میوه‌‌ها و سبزیجات تازه و روغن‌های سالم تاکید دارد
  • هر رژیم غذایی «محتاطانه» که حاوی مقدار زیادی میوه، سبزیجات، غلات کامل و ماهی باشد

میوه‌ها و سبزیجات

مطالعه ای که بر روی ۹۱۷۷۹ زن انجام شد نشان داد که پیروی از یک رژیم غذایی که عمدتاً شامل گیاهان است می‌‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را تا ۱۵ درصد کاهش دهد.

میوه‌‌ها و سبزیجات در کنار سایر فوایدشان سرشار از فلاونوئیدها و کاروتنوئیدها هستند فواید پزشکی مختلفی دیگر ی نیزدارند.

مطالعات نشان داده اند که غذاهای زیر ممکن است به پیشگیری از سرطان سینه کمک کند:

  • سبزیجات تیره، سبز رنگ، مانند کلم پیچ و کلم بروکلی
  • میوه‌ها، به ویژه انواع توت‌‌ها و هلو
  • لوبیا، حبوبات، ماهی، تخم مرغ و مقداری گوشت

محققان بتا کاروتن را که به‌طور طبیعی در سبزیجاتی مانند هویج وجود دارد، با خطر کمتر سرطان سینه مرتبط دانسته‌‌اند. دانشمندان حدس می‌زنند که این ممکن است به این دلیل باشد که در روند رشد سلول‌های سرطانی اختلال ایجاد می‌کند. وزارت کشاورزی ایالات متحده  USDA مصرف بین ۵ تا ۹ وعده میوه و سبزیجات تازه در روز را توصیه می‌کند.

فیبر غذایی و آنتی‌اکسیدان‌ها

تحقیقات در مورد فیبر غذایی و تأثیر آن بر سرطان سینه در حال حاضر قطعی نیست، اما چندین مطالعه نشان داده‌اند که می‌‌تواند به محافظت در برابر این بیماری کمک کند. استروژن بیش از حد می‌تواند یک منبع قابل اعتماد در ایجاد و گسترش برخی از انواع سرطان سینه باشد. هدف برخی از درمان‌ها جلوگیری از تعامل استروژن با سلول‌های سرطان سینه است. خوردن یک رژیم غذایی با فیبر بالا می‌‌تواند از این فرآیند پشتیبانی کند و دفع استروژن را تسریع کند.

وجود فیبر در سیستم گوارشی به دفع منظم مواد زائد از جمله استروژن اضافی کمک می‌‌کند. این به بدن کمک می‌کند تا سموم را از بین ببرد و آسیب‌های وارد شده را محدود می‌کند. نحوه اتصال فیبر به استروژن در روده نیز ممکن است به جلوگیری از جذب بیش از حد استروژن توسط بدن کمک کند. این عوامل ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند. میوه‌‌ها، سبزیجات، غلات کامل و حبوبات فیبر را تامین می‌‌کنند، اما حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی از جمله بتا کاروتن و ویتامین‌های C و E نیز هستند.

آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند با کاهش تعداد رادیکال‌های آزاد که مواد زائدی هستند که بدن به‌‌طور طبیعی تولید می‌کند، از بسیاری از بیماری ها جلوگیری کند. یک متاآنالیز در سال ۲۰۱۳ نشان داد که افرادی که غلات کامل بیشتری مصرف می کنند ممکن است با کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه باشند.

دستورالعمل‌‌های غذایی برای آمریکایی‌‌ها ۲۰۱۵-۲۰۲۰ منبع مورد اعتماد مصرف حداکثر ۳۳٫۶ گرم فیبر در روز را بسته به سن و جنس فرد توصیه می‌کند.

چربی خوب

غذاهای چرب می‌‌توانند منجر به چاقی شوند و به نظر می‌رسد افراد چاق بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان از جمله سرطان سینه هستند. مقداری چربی در رژیم غذایی برای عملکرد صحیح بدن ضروری است، اما مصرف نوع مناسب آن مهم است. چربی‌های چند غیر‌اشباع و تک غیراشباع می‌‌توانند در حد اعتدال مفید باشند.

این چربی‌ها در مواد زیر وجود دارد:

  • روغن زیتون؛
  • آووکادوها؛
  • دانه؛
  • آجیل.

ماهی‌های آب سرد، مانند سالمون و شاه ماهی، حاوی چربی غیر‌اشباع سالم به نام امگا ۳ هستند. این چربی همچنین ممکن است به کاهش خطر سرطان سینه کمک کند.

  • نویسندگان یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ به یک مطالعه روی جوندگان اشاره کردند که در آن جوندگانی که ۸-۲۵٪ از کالری خود را به عنوان چربی های امگا ۳ مصرف می‌کردند، به نظر می‌رسد ۲۰-۳۵٪ کمتر در معرض ابتلا به سرطان سینه هستند.
  • آن‌ها همچنین به مطالعه دیگری که شامل بیش از ۳۰۰۰ زن بود اشاره کردند، که نشان داد کسانی که سطوح بالای امگا ۳ مصرف می‌کردند، ۲۵ درصد کم‌تر در معرض خطر عود سرطان سینه در ۷ سال آینده بودند.
  • فواید سلامتی اسیدهای چرب امگا ۳ ممکن است به دلیل توانایی آنها در کاهش التهاب باشد. التهاب ممکن است یک عامل کمک کننده برای سرطان سینه باشد.

سویا

  • سویا یک منبع غذایی سالم است که ممکن است به کاهش خطر سرطان سینه کمک کند. سویا یک محصول گیاهی است که سرشار از پروتئین، چربی سالم، ویتامین‌ها و مواد معدنی است اما کربوهیدرات کمی دارد. همچنین حاوی آنتی‌اکسیدان‌‌هایی است که به نام ایزوفلاون شناخته می‌شوند.
  • نویسندگان یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ که داده‌های ۶۲۳۵ زن را بررسی کرد، به این نتیجه رسیدند که «دریافت بالاتر ایزوفلاون در رژیم غذایی با کاهش مرگ و میر ناشی از علل بیماری مرتبط است». محققان در حال بررسی اثر مفید مصرف سویا برای افراد مبتلا به سرطان سینه می‌باشند.
  • سویا همچنین ممکن است به کاهش سطوح لیپوپروتئین با چگالی کم ( LDL) یا کلسترول «بد» و کاهش خطر بیماری قلبی کمک کند. همراه با چاقی، این شرایط عوامل خطری هستند که در ایجاد سندرم متابولیک، که شامل التهاب است، نقش دارند.
  • التهاب ممکن است در سرطان سینه نقشی داشته باشد، اگرچه نقشی که ایفا می کند نامشخص است.

سویا در غذاهای زیر وجود دارد:

  • توفو؛
  • تمپه؛
  • سویای سبز و نارس؛
  • شیر سویا؛
  • آجیل سویا.

برخی افراد این سوال را مطرح می‌کنند که چون سویا حاوی ایزوفلاون است که شبیه استروژن است آیا سویا ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد. با این‌حال، نویسنده یک مقاله مروری در سال ۲۰۱۶ اشاره می‌کند که استروژن مشابه ایزوفلاون ها نیست و بعید است که این دو به یک شکل رفتار کنند. به گفته نویسنده، انجمن یائسگی آمریکای شمالی به این نتیجه رسیده است که ایزوفلاون‌‌ها خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش نمی‌‌دهند.

غذاهایی که باید اجتناب کرد

غذاهایی که ممکن است خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان از جمله سرطان سینه را افزایش دهند، عبارتند از:

  • الکل؛
  • شکر اضافه شده؛
  • چربی؛
  • گوشت قرمز؛
  • غذاهای فراوری شده.

الکل

مطالعات مختلفی به بررسی ارتباط بین مصرف منظم الکل و افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه پرداخته‌اند.

Breastcancer.org گزارش می‌دهد که الکل ممکن است سطح استروژن را افزایش دهد و به DNA آسیب برساند. آنها همچنین خاطر نشان کردند که زنانی که سه نوشیدنی الکلی در هفته می‌نوشند، خطر ابتلا به سرطان سینه را تا ۱۵ درصد افزایش می‌دهند. طبق برآوردها، با هر نوشیدنی اضافی در روز، این خطر حدود ۱۰ درصد افزایش می‌یابد.

قند

در تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۶، موش‌هایی که رژیم غذایی غنی از قند مانند رژیم غذایی معمولی در ایالات متحده داشتند، بیشتر در معرض ابتلا به تومورهای غدد پستانی مشابه سرطان سینه در انسان بودند. علاوه بر این، احتمال گسترش یا متاستاز این تومورها بیشتر بود.

چربی

برخی مطالعات نشان می‌دهد که همه چربی‌ها مضر نیستند. اگرچه به نظر می‌رسد چربی حاصل از غذاهای فرآوری شده خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد، برخی از چربی‌های گیاهی ممکن است به کاهش آن کمک کنند.

چربی‌های ترانس نوعی چربی است که در غذاهای فرآوری شده و از پیش ساخته شده رایج است. دانشمندان آن را با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط دانسته‌اند. چربی‌های ترانس بیشتر در غذاهای فرآوری شده مانند غذاهای سرخ شده، برخی کراکرها، دونات‌ها و کلوچه‌ها یا شیرینی‌های بسته‌بندی شده وجود دارند و افراد باید در صورت امکان مصرف چربی‌های ترانس را محدود کنند.

گوشت قرمز

برخی از مطالعات ارتباطی بین گوشت قرمز و افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه پیدا کرده‌اند، به خصوص اگر فردی گوشت را در دمای بالا بپزد، که می‌تواند باعث ترشح سموم شود. علاوه بر این، گوشت‌های فرآوری شده و غذاهای سرد دارای چربی، نمک و مواد نگهدارنده بالایی هستند. اینها ممکن است به جای کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهند. به‌طور کلی، به حداقل رساندن فرآوری یک غذا، آن را سالم‌‌تر می‌کند.

نکات دیگر

ویتامین D از غذاها و قرار گرفتن در معرض نور خورشید ممکن است به محافظت در برابر سرطان سینه کمک کند. ویتامین D در تخم مرغ، ماهی‌های آب سرد و محصولات غنی شده وجود دارد. فرد می‌تواند برای بررسی سطح ویتامین D خود با پزشک مشورت کند. اگر این مقدار کم باشد، پزشک ممکن است مکمل را توصیه کند.

چای سبز ممکن است چندین اثر مفید برای سلامتی داشته باشد. حاوی آنتی اکسیدان است و ممکن است به تقویت سیستم‌ایمنی و کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند.

زردچوبه یک ادویه زرد رنگ است که ممکن است دارای خواص ضد التهابی باشد که می‌تواند رشد سلول‌های سرطان سینه را محدود کند.

حفظ وزن بدن سالم به‌طور کلی برای سلامتی مفید است، اما به ویژه برای افرادی که مایل به جلوگیری از پیشرفت یا عود سرطان سینه هستند، مهم است. چاقی یک عامل خطر شناخته شده  برای این بیماری است.

ورزش نیز مهم است. موسسه ملی سرطان گزارش می‌دهد که زنانی که به مدت ۴ ساعت در هفته یا بیشتر ورزش می‌کنند کم‌تر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند.

صحبت کردن با سایر افراد مبتلا به این بیماری، تبادل دستور العمل‌ها و به اشتراک گذاشتن داستان‌هایی در مورد اینکه کدام غذاها کمک کرده‌‌اند ممکن است مفید باشد.

نتیجه‌گیری:

پیروی از یک رژیم غذایی سالم که سرشار از میوه‌ها و سبزیجات است و قند افزوده و چربی ترانس کمی دارد، ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهد. همچنین می‌‌تواند خطر چاقی را که احتمال ابتلای فرد به سرطان سینه و سایر سرطان ها را افزایش می‌دهد، کاهش دهد،

منبع: medicalnewstoday.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

علل و انواع آرتروز چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری ,

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

آرتریت به معنای التهاب مفاصل است، اما این اصطلاح برای توصیف بیش از ۱۰۰ بیماری استفاده می‌شود که مفاصل، بافت‌هایی که مفصل را احاطه کرده‌اند و سایر بافت‌های همبند را تحت تاثیر قرار می‌دهند. علل آرتریت بسته به نوع آن متفاوت است. شایع‌ترین شکل آرتریت، آرتروز است. سایر بیماری‌های رایج روماتیسمی انواع آرتریت شامل نقرس و آرتریت روماتوئیدRA)  ) است. آرتریت ۵۸٫۵ میلیون بزرگسال را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می‌دهد که برابر با ۱ نفر از هر ۴ نفر است. این بیماری در بین بزرگسالان ۶۵ ساله یا بالاتر شایع است. با این حال، می تواند افراد در هر سنی، از جمله کودکان را تحت تاثیر قرار دهد.

این مقاله انواع مختلف آرتریت، علل آن و درمان های احتمالی را مورد بحث قرار می دهد.

آرتریت چیست؟

آرتریت به بیش از ۱۰۰ بیماری روماتیسمی و بیماری‌هایی که مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد، اشاره دارد. این بیماری معمولاً شامل درد، سفتی و تورم در داخل و اطراف یک یا چند مفصل است. کلمه «آرتریت» به معنای «التهاب مفاصل» است. با این‌حال، التهاب ممکن است بر تاندون‌ها و رباط‌های اطراف مفصل نیز تأثیر بگذارد. علائم می‌تواند به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود و ممکن است توانایی فرد را برای انجام کارهای روزمره مختل کند.

انواع آرتریت

بیش از ۱۰۰ نوع آرتریت وجود دارد. به‌طور کلی، آرتریت را می توان به دسته‌های زیر تقسیم کرد:

آرتریت التهابی

التهاب بخشی طبیعی از روند بهبودی بدن است. این حالت به عنوان دفاعی در برابر ویروس‌ها و باکتری‌ها یا به عنوان پاسخی به آسیب‌هایی مانند سوختگی رخ می‌دهد. با این‌حال، با آرتریت التهابی، التهاب بدون دلیل ظاهری در افراد رخ می‌دهد. آرتریت التهابی با التهابی مشخص می‌شود که به عنوان یک واکنش طبیعی به آسیب یا عفونت رخ نمی‌دهد. این نوع التهاب مضر است و در عوض باعث آسیب به مفاصل آسیب دیده و در نتیجه درد، سفتی و تورم می‌شود.

آرتریت التهابی می‌تواند چندین مفصل را تحت تاثیر قرار دهد و التهاب می‌تواند به سطح مفاصل و همچنین استخوان زیرین آسیب برساند.

نمونه‌هایی از آرتریت التهابی عبارتند از:

  • روماتویید آرتریت؛
  • آرتریت واکنشی؛
  • اسپوندیلیت آنکیلوزان؛
  • آرتریت پسوریاتیک.

آرتریت دژنراتیو یا مکانیکی

آرتریت دژنراتیو یا مکانیکی به گروهی از شرایط اطلاق می‌شود که عمدتاً شامل آسیب به غضروفی است که انتهای استخوان‌ها را می‌پوشاند. وظیفه اصلی غضروف صاف و لغزنده کمک به سر خوردن مفاصل و حرکت نرم آن است. این نوع آرتریت باعث نازک شدن و سفت شدن غضروف می‌شود. برای جبران از دست دادن غضروف و تغییرات در عملکرد مفصل، بدن شروع به بازسازی استخوان در تلاش برای بازگرداندن ثبات می‌کند. این می‌‌تواند باعث رشد استخوان‌های نامطلوب به نام استئوفیت شود. مفصل ممکن است بدشکل شود. این عارضه معمولاً به نام استئوآرتریت است.

آرتروز همچنین می‌تواند ناشی از آسیب قبلی به مفصل مانند شکستگی یا التهاب قبلی در مفصل باشد.

بیماری بافت همبند  (CTD)

بافت‌های همبند دیگر بافت ها و اندام‌های بدن را پشتیبانی می‌کنند، به یکدیگر متصل می‌شوند یا از هم جدا می‌شوند و شامل تاندون‌ها، رباط‌ها و غضروف هستند.

CTD شامل درد و التهاب مفاصل است. التهاب ممکن است در سایر بافت‌ها از جمله پوست، ماهیچه‌ها، ریه‌‌ها و کلیه‌ها نیز رخ دهد و می تواند علاوه بر مفاصل دردناک، علائم مختلفی را به همراه داشته باشد و ممکن است نیاز به مشاوره با تعدادی متخصص مختلف داشته باشد.

نمونه‌هایی از CTD عبارتند از:

  • SLE یا لوپوس؛
  • اسکلرودرمی یا اسکلروز سیستمیک؛
  • درماتومیوزیت؛
  • سندرم شوگرن.

آرتریت عفونی

یک باکتری، ویروس یا قارچی که وارد مفصل می‌شود گاهی اوقات می‌تواند باعث التهاب شود.

ارگانیسم‌‌هایی که می‌‌توانند مفاصل را آلوده کنند عبارتند از:

  • سالمونلا و شیگلا که از طریق مسمومیت غذایی یا آلودگی پخش می‌شوند.
  • کلامیدیا و سوزاک، که بیماری های مقاربتی هستند (STD).
  • هپاتیت C، که یک عفونت انتقالی از طریق خون است که ممکن است از طریق سوزن های مشترک یا تزریق خون منتقل شود.

پزشک می تواند عفونت مفصل را با آنتی بیوتیک یا سایر داروهای ضد میکروبی درمان کند. با این حال، آرتریت گاهی اوقات می تواند مزمن شود و اگر عفونت برای مدتی ادامه داشته باشد، آسیب مفاصل ممکن است غیر قابل برگشت باشد.

آرتریت متابولیک

اسید اوریک یک ماده شیمیایی است که وقتی بدن موادی به نام پورین را تجزیه می‌کند ایجاد می‌شود. پورین‌ها در سلول‌های انسان و چندین غذا یافت می‌شوند. بیشتر اسید اوریک در خون حل می‌شود و به کلیه‌ها می‌رود. از آنجا با ادرار از بدن خارج می‌شود. برخی از افراد سطح اسید اوریک بالایی دارند زیرا یا به‌طور طبیعی بیش از نیاز خود در بدن تولید می‌‌کنند یا بدن آنها نمی تواند به سرعت اسید اوریک را پاک کند. اسید اوریک در برخی افراد جمع می‌شود و کریستال‌های سوزنی‌ مانندی را در مفصل تشکیل می‌دهد که منجر به بروز ناگهانی درد شدید مفاصل یا حمله نقرس می‌شود. نقرس می تواند در دوره های مختلف ظاهر شود یا از بین برود یا اگر سطح اسید اوریک کاهش نیابد، مزمن شود.

معمولاً یک مفصل یا تعداد کمی از مفاصل مانند شست پا و دست‌ها را درگیر می‌کند. معمولاً اندام ها را درگیر می کند. یک نظریه این است که کریستال‌های اسید اوریک در مفاصل سردتر و دور از گرمای اصلی بدن تشکیل می‌‌شوند.

برخی از انواع رایج‌تر آرتریت در زیر مورد بحث قرار گرفته‌اند.

آرتریت دوران کودکی

این می‌‌تواند به تعدادی از انواع آرتریت اشاره داشته باشد. آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA)، همچنین به عنوان آرتریت روماتوئید نوجوانان  (JRA) شناخته می‌شود، شایع ترین نوع است. آرتریت در دوران کودکی می‌‌تواند باعث آسیب دائمی به مفاصل شود و هیچ درمانی وجود ندارد. با این حال، بهبودی ممکن است، در این مدت بیماری غیر‌فعال باقی می‌‌ماند و ممکن است به دلیل مشکلات سیستم‌ایمنی باشد.

آرتریت سپتیک

آرتریت سپتیک التهاب مفصلی است که در نتیجه عفونت باکتریایی یا قارچی ایجاد می‌شود. معمولاً زانو و لگن را درگیر می‌کند. معمولاً در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر ۲ تا ۶ نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

ممکن است زمانی که باکتری‌‌ها یا سایر میکروارگانیسم‌های بیماری زا از طریق خون به مفصل گسترش می‌یابند، یا زمانی که مفصل به‌‌طور مستقیم به یک میکروارگانیسم از طریق جراحت یا جراحی آلوده می شود، ایجاد شود.

باکتری‌‌هایی مانند استافیلوکوک، استرپتوکوک یا نایسریا گونوره باعث بیشتر موارد آرتریت سپتیک حاد می‌شوند. ارگانیسم‌هایی مانند مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و کاندیدا آلبیکنس باعث آرتریت سپتیک مزمن می شوند. این حالت کمتر از آرتریت سپتیک حاد است.

شرایط زیر خطر ابتلا به آرتریت سپتیک را افزایش می‌دهد:

  • بیماری یا آسیب مفصلی موجود؛
  • ایمپلنت‌های مفصل مصنوعی؛
  • عفونت باکتریایی در سایر نقاط بدن؛
  • وجود باکتری در خون؛
  • بیماری یا بیماری مزمن (مانند دیابت، روماتویید ارتریت، و بیماری سلول داسی شکل)؛
  • مصرف داخل وریدی (IV) یا تزریقی مواد مخدر؛
  • داروهایی که سیستم‌ایمنی را سرکوب می‌کنند؛
  • آسیب اخیر مفصل؛
  • آرتروسکوپی مفاصل اخیر یا سایر جراحی‌ها؛
  • شرایطی مانند HIV که ایمنی را تضعیف می‌کند؛
  • دیابت؛
  • بالا رفتن سن.

آرتریت سپتیک یک حالت اورژانس روماتولوژیک است زیرا می‌تواند منجر به تخریب سریع مفصل شود و می‌تواند کشنده باشد.

علائم آرتریت

علائم آرتریت و نحوه ظاهر شدن آنها بسته به نوع آن بسیار متفاوت است. آنها می‌توانند به تدریج یا ناگهانی رشد کنند. از آنجایی که آرتریت اغلب یک بیماری مزمن است، علائم ممکن است ظاهر شوند و از بین بروند، یا در طول زمان باقی بمانند.

با این‌حال، هر کسی که هر یک از چهار علامت هشدار دهنده کلیدی زیر را تجربه می کند باید به پزشک مراجعه کند.

  1. درد: درد ناشی از آرتریت می‌تواند ثابت باشد یا ممکن است بیاید و برود. ممکن است فقط یک قسمت را تحت تاثیر قرار دهد یا در بسیاری از قسمت‌های بدن احساس شود.
  2. تورم: در برخی از انواع آرتریت، پوست روی مفصل آسیب دیده قرمز و متورم می شود و در لمس گرم می‌باشد.
  3. سفتی: سفتی یک علامت معمولی است. در برخی از انواع، این به احتمال زیاد هنگام بیدار شدن از خواب در صبح، پس از نشستن پشت میز، یا پس از نشستن طولانی مدت در ماشین است. در سایر انواع، سفتی ممکن است پس از ورزش رخ دهد یا ممکن است مداوم باشد.
  4. مشکل در حرکت مفصل: اگر حرکت دادن مفصل یا بلند شدن از روی صندلی سخت یا دردناک است، این می‌تواند نشان‌دهنده آرتروز یا مشکل مفصل دیگری باشد.

علاوه بر این علائم کلی، انواع خاصی از آرتریت ممکن است علائم منحصر به فرد خود را ایجاد کنند. به عنوان مثالروماتویید آرتریت نوجوانان می‌تواند باعث مشکلات چشمی، از جمله یووئیت، iridocyclitis یا التهاب عنبیه شود. آرتریت سپتیک اغلب باعث تب و درد مفاصل شدید می‌شود. در صورت پیشرفت به سپسیس می‌تواند به یک وضعیت اورژانسی تبدیل شود.

علل آرتریت

هیچ علت واحدی برای همه انواع آرتریت وجود ندارد. علت یا علل بسته به نوع یا شکل آرتریت متفاوت است.

علل احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • آسیبی که می‌تواند منجر به آرتریت دژنراتیو شود
  • متابولیسم غیر‌طبیعی، که می‌تواند باعث نقرس و بیماری رسوب کلسیم پیروفسفات ( CPPD) شود.
  • وراثت ژنتیکی، که می تواند منجر به ایجاد آرتروز شود.
  • عفونتی مانند بیماری لایم که می‌تواند علائم آرتریت را ایجاد کند.
  • یک اختلال عملکرد سیستم‌ایمنی، مانند نوعی که باعث روماتویید آرتریت و لوپوس می‌شود.

بیشتر انواع آرتریت با ترکیبی از عوامل مرتبط هستند. با این‌حال، برخی از آنها هیچ دلیل آشکاری ندارند و به نظر می‌رسد در ظهور آنها غیرقابل پیش‌بینی باشد.

درمان آرتروز

هدف درمان آرتریت کنترل درد، به حداقل رساندن آسیب مفاصل و بهبود یا حفظ عملکرد و کیفیت زندگی است. طیف وسیعی از داروها و استراتژی های سبک زندگی می تواند به دستیابی به این امر کمک کند و از مفاصل در برابر آسیب بیشتر محافظت کند. درمان دقیق بستگی به نوع آرتریتی دارد که فرد به آن مبتلا می شود. ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دارو

داروها به نوع آرتریت بستگی دارد. داروهای رایج مورد استفاده عبارتند از:

  • مسکن‌ها: درد را کاهش می‌دهند. با این‌حال، آن‌‌ها هیچ تاثیری بر التهاب ندارند. به‌عنوان مثال می‌توان به استامینوفن (تیلنول) و ترامادول (اولترام) اشاره کرد.
  • داروهای ضد‌التهابی غیر‌استروئیدی (NSAIDs): این داروها هم درد و هم التهاب را کاهش می‌‌دهند. NSAID‌‌ها شامل ایبوپروفن Advil، Motrin IB و ناپروکسن سدیم (Aleve) برای خرید بدون نسخه یا آنلاین هستند. برخی از NSAID‌‌ها به صورت کرم، ژل یا چسب در دسترس هستند که می‌توانند روی مفاصل خاصی اعمال شوند.
  • مواد ضد‌تحریک: برخی از کرم‌ها و پمادها حاوی منتول یا کپسایسین هستند، ماده‌ای که فلفل تند را می‌کند. مالیدن آنها روی پوست روی مفصل دردناک می‌تواند سیگنال‌های درد از مفصل را تعدیل کند و درد را کاهش دهد.
  • داروهای ضد‌روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs): این‌ها برای درمان روماتوید آرترتیت استفاده می‌شوند. DMARDها سیستم‌ایمنی را از حمله به مفاصل کند یا متوقف می‌‌‌کنند. به‌عنوان مثال می‌توان به متوترکسات (Trexall) و هیدروکسی کلروکین  (Plaquenil) اشاره کرد.
  • بیولوژیک‌‌ها: اینها داروهای مهندسی ژنتیکی هستند که مولکول های پروتئینی مختلف را که در پاسخ ایمنی نقش دارند، هدف قرار می دهند. به عنوان مثال می توان به اتانرسپت (Enbrel) و اینفلیکسیماب (Remicade) اشاره کرد.
  • کورتیکواستروئیدها: پردنیزون و کورتیزون التهاب را کاهش می‌دهند و سیستم‌ایمنی را سرکوب می‌کنند.

درمان‌های طبیعی

یک رژیم غذایی سالم و متعادل، همراه با ورزش مناسب و پرهیز از سیگار کشیدن و پرهیز از نوشیدن الکل زیاد می‌تواند به افراد مبتلا به آرتریت کمک کند تا سلامت کلی خود را حفظ کنند و شدت علائم را کاهش دهند.

رژیم غذایی

خوردن برخی از انواع غذا ممکن است به کاهش التهاب کمک کند. غذاهای زیر که در رژیم غذایی مدیترانه‌ای یافت می‌شوند، می‌‌توانند بسیاری از مواد مغذی را فراهم کنند که برای سلامت مفاصل مفید هستند و می‌توانند به تسکین التهاب مفاصل کمک کنند.

  • ماهی؛
  • آجیل و دانه‌ها؛
  • میوه‌ها و سبزیجات؛
  • لوبیا؛
  • روغن زیتون؛
  • غلات کامل.

از سوی دیگر، افرادی که مبتلا به آرتریت هستند باید از خوردن غذاهای فرآوری شده، غذاهای حاوی قند اضافه شده و کربوهیدرات‌های تصفیه شده خودداری کنند یا آن را محدود کنند. این غذاها ممکن است در واقع التهاب آرتریت را بدتر کنند.

فیزیوتراپی و ورزش

پزشکان اغلب یک دوره فیزیوتراپی را برای کمک به بیماران مبتلا به آرتریت برای غلبه بر برخی از چالش‌ها و کاهش محدودیت‌های حرکتی توصیه می‌کنند.

اشکال فیزیوتراپی که ممکن است توصیه شود عبارتند از:

  • فیزیوتراپی: تمرینات خاص متناسب با شرایط و نیازهای فردی، که گاهی با درمان‌‌های تسکین‌دهنده درد مانند یخ یا کیسه‌های داغ و ماساژ همراه است.
  • کاردرمانی: توصیه‌های عملی در مورد مدیریت کارهای روزمره، انتخاب وسایل کمکی و تجهیزات تخصصی، محافظت از مفاصل در برابر آسیب بیشتر، و مدیریت خستگی.

علاوه‌‌بر این، اگرچه افراد مبتلا به آرتریت ممکن است در اولین شروع ورزش، درد کوتاه مدتی را تجربه کنند، ادامه فعالیت بدنی می‌تواند به طور موثر علائم طولانی مدت را کاهش دهد.

افراد مبتلا به ورم مفاصل می‌‌توانند به تنهایی یا با دوستان خود در فعالیت بدنی دوستانه مشترک شرکت کنند. از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت شرایط دیگری مانند بیماری قلبی دارند، انتخاب فعالیت‌‌های مناسب بسیار مهم است.

فعالیت‌های بدنی دوستانه مشترک که برای بزرگسالان مبتلا به آرتریت و بیماری قلبی مناسب است عبارتند از:

  • پیاده‌روی؛
  • شنا کردن؛
  • دوچرخه‌سواری.

یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند به شما کمک کند تا راه‌هایی برای داشتن یک سبک زندگی سالم و کیفیت زندگی بهتر پیدا کنید.

داروهای گیاهی

تعدادی از درمان‌های طبیعی برای انواع مختلف آرتریت پیشنهاد شده است. منبع معتبر تحقیقات نشان داده است که برخی از مکمل‌های گیاهی ممکن است بتواند مقداری درد و التهاب را تسکین دهد یا به کاهش نیاز به مصرف داروهای ضد‌درد کمک کند.

این شامل:

  • گیاه پنجه شیطان؛
  • صمغ کندر؛
  • بابونه؛
  • زردچوبه؛
  • زنجبیل.

با این حال، هر کسی که در نظر دارد از داروهای طبیعی برای هر نوع آرتریت استفاده کند، باید ابتدا با پزشک صحبت کند.

عمل جراحی

بسته به نوع آرتریت فرد، ممکن است درمان‌‌های جراحی متفاوتی روی مفاصل آسیب‌‌دیده لازم باشد. ممکن است به درجه علائم فرد و وجود درمان‌‌های موفقیت‌‌آمیز دیگر بستگی دارد.

گزینه‌های جراحی برای آرتریت عبارتند از:

  • سینوکتومی؛
  • تعویض کامل مفصل (TJR)؛
  • استئوتومی؛
  • همجوشی مفصل.

خلاصه

بیش از ۱۰۰ نوع آرتریت وجود دارد. برخی از انواع مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس به دلیل فعالیت بیش از حد سیستم‌ایمنی ایجاد می‌شوند و اندام‌های متعددی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. انواع دیگر در اثر دژنراسیون فیزیکی در مفاصل خاص ایجاد می‌شود.

عوامل موثر در ایجاد آرتریت عبارتند از:

  • صدمه؛
  • متابولیسم غیر‌طبیعی؛
  • آرایش ژنتیکی؛
  • عفونت‌ها؛
  • اختلال در عملکرد سیستم‌ایمنی.

پزشک می‌تواند به تشخیص آرتریت در فرد کمک کند تا تشخیص دهد و بهترین روش درمانی برای آن‌ها را بیابد. درمان‌‌ها می‌‌تواند شامل داروها و تغییر سبک زندگی باشد. در برخی موارد ممکن است فرد نیاز به جراحی داشته باشد.

منبع: medicalnewstoday.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط فرناز اخباری

آیا سبزیجات تاجریزی آرتریت را بدتر می‌‌کنند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری ,

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

میوه‌ها و سبزیجات از خانواده گیاهان تاجریزی غذای اصلی بسیاری از مردم هستند. این سبزیجات غذاهای مغذی هستند و این‌که آیا باعث التهاب می‌شوند با شواهد علمی ثابت نشده است.

این مواد غذایی حاوی سولانین هستند، یک ماده شیمیایی که برخی افراد معتقدند ممکن است درد یا التهاب آرتریت را تشدید کند. با این‌حال، بنیاد آرتریت ( AF) می‌گوید که این مطلب نادرست است. گفته می‌شود، اگر فردی احساس می‌کند که برخی از غذاها، مانند این گیاهان علائم آرتریت او را تحریک می‌کنند، باید از مصرف آن‌ها خودداری کند.

در این مقاله، ما در مورد اثراتی که ممکن است این سبزیجات بر علائم التهاب و آرتریت داشته باشند، مزایای سلامتی  آنها و اینکه کدام غذاها ممکن است اثرات ضد‌التهابی داشته باشند، بحث می‌کنیم.

سبزیجات تاجریزی چیست؟

این سبزیجات بخشی از خانواده گیاهی Solanaceae هستند. برخی از گونه ها سمی هستند، از جمله گیاه بلادونا که به آن گل شب زنده داری نیز می‌‌گویند. با این حال، انسان‌ها معمولاً گونه‌های دیگر را پرورش می‌‌دهند و می‌خورند.

سبزیجات معمولی که ما می‌خوریم عبارتند از:

  • سیب‌زمینی سفید؛
  • گوجه فرنگی‌ها؛
  • بادمجان؛
  • فلفل دلمه‌ای؛
  • فلفل هندی؛
  • فلفل قرمز.

توجه به این نکته ضروری است که این گیاهان ‌حاوی آلکالوئیدهایی مانند سولانین است که در غلظت‌های بالا سمی است.

سولانین به مقدار کمی در سیب‌زمینی وجود دارد و به‌طور معمول بی‌خطر است. اما ساقه‌‌های برگدار گیاه سیب‌زمینی و سیب زمینی سبز سمی هستند و خوردن سیب‌‌زمینی سبز می‌تواند منجر به مسمومیت شود.

آیا سبزیجات تاجریزی باعث التهاب می‌شوند؟

با توجه به Versus Arthritis در بریتانیا، هیچ مدرکی دال بر ارتباط بین این سبزیجات و التهاب وجود ندارد. به ویژه مردم اغلب گوجه‌فرنگی را در تشدید علائم آرتریت موثر می‌دانند. این سبزیجات حاوی بسیاری از ترکیبات تقویت‌کننده سلامت هستند، مانند لیکوپن و بتاکاروتن موجود در گوجه‌فرنگی و آناتابین‌ یک ترکیب آلکالوئیدی در فلفل، سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی و بادمجان. بر اساس یک مقاله معتبر در سال ۲۰۲۰، آناتابین دارای اثرات ضد‌التهابی قوی است.

با این‌حال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۰ پیشنهاد کرد که از مصرف برخی سبزیجات تاجریزی در یک رژیم ضد‌التهابی اجتناب کنید. این سبزیجات مانند سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی و بادمجان حاوی سولانین هستند. این ماده ممکن است تراوش روده‌ها را افزایش داده و میکروبیوتای دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار دهد و به‌طور غیرمستقیم التهاب مربوط به آرتریت را افزایش دهد.

یک بررسی  درسال ۲۰۲۱ نشان می‌دهد که خوردن سیب‌زمینی بنفش ممکن است در واقع التهاب و آسیب DNA را کاهش دهد. این گونه‌ها حاوی سطوح بالایی از آنتی‌اکسیدان‌‌ها هستند که ممکن است از آسیب سلولی جلوگیری کند.

سیب‌زمینی همچنین حاوی مقادیر بالایی از اسیدهای کلروژنیک (CGA) است که ممکن است به کاهش فشار خون بالا و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند. سیب‌‌زمینی قرمز و بنفش دارای مقادیر بیشتری CGA نسبت به سیب‌زمینی سفید است.

با وجود این، اگر فردی معتقد است که ممکن است در مورد این سبزیجات دچار عدم تحمل غذایی یا آلرژی غذایی باشد، می‌تواند آن‌ها را از رژیم غذایی خود حذف کند و به تأثیراتی که بر علائم خود می‌گذارد توجه کند.

اگر فردی بخواهد آن‌ها را از رژیم غذایی خود حذف کند، می‌تواند آن را با سایر سبزیجات غیرشبیه جایگزین کند، مانند:

  • سیب‌زمینی‌های شیرین؛
  • سیب‌زمینی هندی؛
  • گل کلم؛
  • قارچ.

فواید سبزیجات تاجریزی برای سلامتی

برخی از این سبزیجات می توانند منابع غنی از مواد مغذی از جمله ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر باشند. خوردن یک رژیم غذایی متنوع و غنی از ویتامین ها و مواد معدنی می تواند تأثیر قدرتمندی بر سلامت فرد داشته باشد و علائم بیماری های مزمن مانند آرتریت روماتوئید را بهبود بخشد.

سبزیجات تاجریزی مغذی شامل موارد زیر است:

  • بادمجان: این یک ماده محبوب در بسیاری از رژیم های غذایی از جمله رژیم مدیترانه ای است. اکثر فروشگاه های مواد غذایی بادمجان را می فروشند که منبع بالایی از فیبر، پتاسیم و ویتامین های B1، B6 و K است.
  • گوجه فرنگی:منبع بسیار بالایی از ویتامین ها و مواد معدنی از جمله ویتامین های C، A و K هستند. همچنین حاوی آنتی اکسیدان لیکوپن هستند که ممکن است التهاب را کاهش دهد.
  • سیب زمینی: سیب زمینی های بنفش، سفید و زرد همگی دارای ارزش غذایی هستند که شامل فیبر، ویتامین C و ویتامین B6 است.
  • فلفل: فلفل دلمه ای منبع بالایی از ویتامین های A و C، پتاسیم و فولات است.

غذاهای ضد‌التهاب

به گفته AF، رژیم غذایی خاصی وجود ندارد که فرد مبتلا به آرتریت روماتوئید باید از آن پیروی کند، اما برخی از غذاها می‌توانند به کنترل التهاب کمک کنند. بسیاری از این غذاها در رژیم غذایی مدیترانه ای قرار دارند.

غذاهای ضد‌التهابی که AF توصیه می‌کند عبارتند از:

  • ماهی‌های چرب: این ماهی ها سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ هستند که اثرات ضد التهابی روی بدن دارند. منابع مناسب شامل ماهی آزاد، ماهی تن و آنچوی است.
  • میوه‌ها و سبزیجات رنگارنگ: به‌عنوان مثال می‌توان به زغال اخته، گیلاس، کلم پیچ و کلم بروکلی اشاره کرد که سرشار از آنتی‌اکسیدان برای حمایت از سیستم‌ایمنی هستند.
  • آجیل و مغزها: مغزها مانند گردو، آجیل کاج و بادام حاوی ترکیبات ضد‌‌التهابی از جمله اسیدهای چرب خاص هستند.
  • روغن زیتون: روغن زیتون حاوی آنتی‌اکسیدان، چربی تک غیراشباع و ترکیب اولئوکانتال است که می‌تواند التهاب و درد را کاهش دهد.
  • لوبیا: نمونه‌هایی از لوبیاها شامل لوبیا سیاه، لوبیا چیتی و لوبیا چشم بلبلی است که حاوی ترکیبات ضد‌التهابی و آنتی‌‌اکسیدانی است.

گنجاندن این غذاها در دستور العمل‌ها و وعده‌های غذایی روزانه با دستور العمل‌های مختلف موجود به صورت آنلاین و در کتاب‌های آشپزی قابل دستیابی است.

آیا کسی می‌‌تواند به سبزیجات تاجریزی حساسیت داشته باشد؟

آلرژی به این سبزیجات، مانند سیب‌زمینی و گوجه‌‌فرنگی، غیرمعمول اما ممکن است. با این‌حال، برخی از افراد ممکن است به جای حساسیت نسبت به برخی غذاها حساس یا دچار عدم تحمل باشند.

علائم عدم تحمل غذایی عبارتند از:

  • پوست برافروخته؛
  • بثورات قرمز برجسته و خارش‌دار روی پوست روشن‌تر؛
  • بثورات برجسته و خارش‌دار روی پوست تیره‌تر؛
  • به وجود آمدن اگزما؛
  • درد شکم؛
  • اسهال؛
  • نفخ؛
  • معده درد؛
  • یبوست؛
  • آبریزش بینی؛
  • مشکلات تنفسی؛
  • خس خس سینه؛
  • سردرد تپش قلب.

اگر فردی به غذای خاصی حساسیت داشته باشد، ممکن است واکنش شدیدی به نام آنافیلاکسی ایجاد کند.

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید است که می‌‌تواند برای زندگی خطرناک باشد.

علائم به‌طور ناگهانی ایجاد می‌‌شوند و عبارتند از:

  • کهیر؛
  • تورم صورت یا دهان؛
  • خس خس سینه؛
  • تنفس سریع و کم عمق؛
  • ضربان قلب سریع؛
  • پوست سرد و مرطوب؛
  • اضطراب یا سردرگمی؛
  • سرگیجه؛
  • استفراغ؛
  • لب‌های کبود یا بی‌رنگ؛
  • غش کردن یا از دست دادن هوشیاری.

اگر کسی این علائم را دارد:

  1. بررسی کنید که آیا آنها قلم اپی نفرین به همراه دارند. اگر چنین است، دستورالعمل‌های کنار قلم را برای استفاده از آن دنبال کنید.
  2. با شماره ۱۱۵ یا شماره نزدیکترین اورژانس را شماره‌گیری کنید.
  3. فرد را از حالت ایستاده بصورت دراز کش برگردانید. اگر استفراغ کرده‌اند، آنها را به پهلو بچرخانید.
  4. تا رسیدن اورژانس در کنار آن‌ها بمانید.

برخی از افراد ممکن است به بیش از یک تزریق اپی نفرین نیاز داشته باشند. اگر علائم در عرض ۵ تا ۱۵ دقیقه بهبود نیافتند، یا دوباره برگشتند، اگر فرد دارای قلم دوم است، از قلم دوم استفاده کنید.

چشم‌انداز

سبزیجات تاجریزی منابع بسیار بالایی از مواد مغذی هستند و هیچ تحقیقی تا به امروز آن‌ها را به‌طور خاص با افزایش التهاب یا سایر علائم آرتریت مرتبط نکرده است. با این‌حال، برخی از افراد ممکن است حساسیت یا آلرژی غذایی به این سبزیجات داشته باشند. حذف این غذاها ممکن است به افرادی که حساسیت دارند کمک کند تا علائم‌شان تسکین یابد. اگر فردی در مورد تأثیرات غذای خاصی بر سلامتی خود نگرانی دارد، باید با یک متخصص تغذیه صحبت کند.

منبع: medicalnewstoday.com

 

0
Regular Post
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و جواب‌های مهم در مورد زخم‌های گوارشی

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,

 

در گذشته این طور تصور می‌شد که استرس یا برخی از غذاها می‌توانند زخم معده ایجاد کنند. اما امروز محققان شواهدی پیدا نکرده‌اند که این تئوری‌ها را ثابت نمایند. در عوض مطالعات نشان داده‌اند زخم گوارشی، دو علت اصلی دارد: هلیکوباکتر پیلوری و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی

بیماری زخم گوارشی چیست؟

بیماری زخم گوارشی عارضه‌ای است که در آن، زخم‌های دردناکی در دیواره‌ی مخاطی معده یا ابتدای روده باریک (دئودنوم) ایجاد می‌شود. به طور طبیعی، لایه‌ی ضخیمی از موکوس، دیواره‌ی داخلی معده را از اسیدهای گوارشی محافظت می‌کند؛ اما خیلی چیزها می‌توانند این لایه‌ی محافظ را ضعیف کنند و اجازه دهند اسید معده به بافت آسیب بزند.

چه افرادی بیشتر ممکن است دچار زخم گوارشی شوند؟

یک‌دهم افراد به زخم‌های گوارشی دچار می‌شوند.
ریسک فاکتورهای این عارضه بیشتر شامل موارد زیر می‌شوند:
. استفاده‌ی مکرر از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، گروهی از داروهای رایج مسکن که شامل ایبوپروفن (ادویل) می‌شوند
. سابقه‌ی زخم‌های گوارشی در خانواده
. بیماری‌هایی مانند بیماری کبد، کلیوی یا ریوی
. مصرف الکل
. سیگار کشیدن

چه چیزهایی سبب زخم گوارشی می‌شوند؟

در گذشته این طور تصور می‌شد که استرس یا برخی از غذاها می‌توانند زخم معده ایجاد کنند. اما امروز محققان شواهدی پیدا نکرده‌اند که این تئوری‌ها را ثابت نمایند. در عوض مطالعات نشان داده‌اند زخم گوارشی، دو علت اصلی دارد:
. هلیکوباکتر پیلوری
. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی

هلیکوباکتر پیلوری
هلیکوباکتر پیلوری معمولاً معده را درگیر می‌کند. تقریباً ۵۰ درصد از جمعیت دنیا دچار عفونت هلیکوباکتر پیلوری هستند و اغلب علامتی هم ندارند. محققان عقیده دارند افراد می‌توانند این باکتری را از شخصی به شخص دیگر انتقال بدهند، خصوصاً در دوران کودکی.
هلیکوباکترپیلوری به لایه‌ی موکوس سیستم گوارشی می‌چسبد و سبب التهاب می‌شود که می‌تواند این لایه‌ی محافظ را تخریب نماید. این تخریب مشکل‌ساز است زیرا معده‌ی شما دارای اسیدهای بسیار قوی برای هضم غذاست. اگر معده، لایه‌ی محافظ نداشته باشد، این اسیدها می‌تواند بافت معده را بخورند.
اما برای بیشتر افراد، وجود هلیکوباکترپیلوری، اثر منفی خاصی ندارد. تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد از افرادی که هلیکوباکتر پیلوری دارند در نهایت دچار زخم معده می‌شوند.

داروهای مسکن غیراستروئیدی
علت اصلی دیگر زخم گوارشی، استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است. یعنی گروهی از داروها که برای تسکین درد به کار می‌روند. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌توانند لایه‌ی موکوس سیستم گوارش را از تضعیف کنند. این داروها این پتانسیل را دارند که موجب زخم‌های گوارشی شوند:
استامینوفن یک ضدالتهاب غیراستروئیدی نیست و به معده آسیب نمی‌زند. افرادی که نمی‌توانند داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف کنند اغلب استامینوفن برایشان تجویز می‌شود. هرکسی که ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف می‌کند دچار زخم گوارشی نمی‌شود. بلکه داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی در کنار عفونت هلیکوباکتر پیلوری این پتانسیل را دارد که خطرناک باشد. کسانی که هلیکوباکتر پیلوری دارند و اغلب از این داروها استفاده می‌کنند، بیشتر احتمال دارد به لایه‌ی موکوس گوارش خود آسیب بزنند و این آسیب می‌تواند شدیدتر باشد.

ابتلا به زخم معده در اثر مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی در صورت شرایط زیر نیز بیشتر می‌شود:
. مصرف دوزهای بالای ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی
. سن ۷۰ سال به بالا
. خانم بودن
. مصرف کورتیکواستروئیدها یا همان کورتون‌ها (داروهایی که پزشک برای آسم، آرتریت یا لوپوس تجویز می‌کند) همزمان با مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
. مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی به طور پیوسته و درازمدت
. داشتن سابقه‌ی زخم گوارشی

علت‌های نادر زخم‌های گوارشی
شرایط و عوامل دیگری هم می‌توانند سبب ایجاد زخم‌های گوارشی شوند اما کمتر شایع‌اند:
. بیماری جدی ناشی از عفونت‌های گوناگون
. عمل جراحی
. مصرف دیگر داروها، مانند استروئیدها
داشتن بیماری نادری به نام سندرم زولینگر – الیسون نیز می‌تواند احتمال زخم گوارشی را افزایش دهد. این عارضه سبب تشکیل توموری از سلول‌های تولیدکننده‌ی اسید در سیستم گوارش می‌شود. این تومورها می‌تواند سرطانی یا خوش‌خیم باشند. سلول‌های این تومور، مقدار زیادی اسید تولید می‌کنند که به بافت معده آسیب می‌زند.

آیا قهوه و غذاهای تند می‌توانند سبب زخم معده شوند؟

این باور اشتباه بسیار رایج است که قهوه و غذاهای تند باعث زخم معده می‌شوند. در گذشته زیاد می‌شنیدیم که افرادی که زخم معده دارند باید رژیم غذایی خاصی داشته باشند. اما امروزه می‌دانیم که اگر زخم معده دارید باز هم می‌توانید از انواع و اقسام غذاها لذت ببرید، تا زمانی که علائمتان بدتر نشوند. فقط زیاده‌روی ذر افرادی که زخم معده دارند آن‌‌را تحریک می‌‌کند.

برخی از علائم زخم‌های گوارشی
بعضی از افرادی که زخم گوارشی دارند، هیچ علامتی ندارند. اما علائم این عارضه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
. درد سوزش مانند یا گرسنگی مانند در وسط یا بالای معده که بین وعده‌های غذایی یا شب‌ها سراغتان می‌آید
. دردی که اگر چیزی بخورید یا داروی ضد اسید مصرف کنید موقتاً فروکش می‌کند
. نفخ
. سوزش سر دل
. استفراغ یا تهوع

در موارد شدید، علائم می‌توانند شامل این موارد بشوند:
. مدفوع سیاه (به دلیل خونریزی)
. استفراغ
. کاهش وزن
. درد شدید در قسمت وسط به سمت بالای شکم

زخم‌های گوارشی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

پزشک ممکن است تنها با صحبت کردن با شما در مورد علائمی که دارید، تشخیص دهد که زخم گوارشی دارید. اگر دچار زخم گوارشی شده‌اید و داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی هم مصرف نمی‌کنید، پس به احتمال زیاد هلیکوباکتر پیلوری دارید. برای تائید این تشخیص لازم است تست‌های زیر را انجام دهید:

آندوسکوپی
اگر علائمتان شدید باشند، پزشک توصیه می‌کند آندوسکوپی انجام دهید تا معلوم شود زخم دارید یا نه. در این مرحله، پزشک یک اندوسکوپ را از راه حلق وارد معده‌تان می‌کند تا ناهنجاری‌های احتمالی را به‌دقت ببیند.

تست‌های هلیکوباکتر پیلوری
تست‌های مربوط به هلیکوباکتر پیلوری امروزه استفاده‌ی گسترده‌ای دارند و پزشک با کمک آن‌ها درمان مناسب را تجویز می‌کند تا این باکتری‌ها از بین بروند و علائمتان برطرف شوند. تست تنفس، ساده‌ترین راه شناسایی هلیکوباکتر پیلوری است. با آزمایش خون یا آزمایش مدفوع هم می‌توان این باکتری را تشخیص داد. ضمناً نمونه‌برداری حین آندوسکوپی هم می‌تواند به تشخیص هلیکوباکتر پیلوری کمک کند.

تست‌های تصویری
البته کمتر متداول است اما از تست‌های تصویری مانند عکس با اشعه ایکس و سی‌تی‌اسکن هم می‌توان برای تشخیص زخم‌های گوارشی استفاده کرد. قبل از انجام این تست‌های تصویری شما باید مایعی بنوشید که سیستم گوارش را پوشش می‌دهد و زخم‌ها را در دستگاه قابل رویت‌تر می‌کند.

آیا زخم‌های گوارشی خودبه‌خود التیام می‌یابند؟

هرچند زخم‌های گوارشی گاهی خودبه‌خود خوب می‌شوند اما شما نباید علائم هشداردهنده‌ی آن را نادیده بگیرید. زخم‌های گوارشی در صورت عدم درمان درست می‌توانند منجر به مشکلات جدی‌تری شوند مانند:
. خونریزی
. سوراخ شدن دیواره‌ی معده
. انسداد خروجی معده در اثر تورم یا اسکار که باعث می‌شود راه معده به روده باریک مسدود شود

چه درمان‌هایی برای زخم‌های گوارشی وجود دارند؟

اگر زخم گوارشی‌تان خونریزی داشته باشد، پزشک حین آندوسکوپی با تزریق داروهایی آن را درمان خواهد کرد. همچنین پزشک می‌تواند بافت آسیب دیده را بسوزاند تا زخم بسته شده و خونریزی متوقف شود.
برای بیشتر افراد پزشکان داروهای زیر را جهت درمان زخم‌های گوارشی تجویز می‌کنند:
مهارکننده‌های پمپ پروتون: این داروها، اسید معده را کاهش می‌دهند تا زخم فرصت التیام داشته باشد.
مهارکننده‌های گیرنده‌ی هیستامین: این داروها نیز تولید اسید معده را کاهش می‌دهند.
آنتی‌بیوتیک‌ها: این داروها باکتری‌های را از بین می‌برند. پزشکان از آن‌ها برای درمان هلیکوباکتر پیلوری استفاده می‌کنند.
داروهایی که نقش حفاظتی دارند: این داروها زخم را پوشش می‌دهند و در لایه‌ای محافظ آن را نگه می‌دارند تا جلوی آسیب بیشتر در اثر آنزیم‌ها و اسیدهای گوارشی گرفته شود.

چگونه می‌توان از زخم‌های گوارشی پیشگیری کرد؟

. از پزشکتان بپرسید امکان جایگزین کردن داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی وجود دارد یا خیر
. اگر نمی‌توانید مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را متوقف کنید از پزشکتان در مورد اقدامات پیشگیرانه سؤال کنید
. سعی کنید کمترین دوز داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را آن هم همراه با غذا مصرف کنید
. سیگار را ترک کنید
. الکل ممنوع

آیا زخم‌های گوارشی قابل درمان هستند؟

در بیشتر موارد درمان، علت اصلی زخم گوارشی را هدف می‌گیرد (معمولاً هلیکوباکتر پیلوری یا مصرف داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است) و در رفع زخم‌های گوارشی مؤثر واقع می‌شود. البته زخم‌های گوارشی می‌توانند تکرار شوند، مخصوصاً اگر هلیکوباکتر پیلوری به طور کامل از سیستم گوارشی پاکسازی نشود یا مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یا کشیدن سیگار ادامه پیدا کند.

درمان زخم‌های گوارشی چقدر طول می‌کشد؟

به طور کلی چند هفته طول می‌کشد تا یک زخم گوارش التیام بیابد.

آیا نوشیدن شیر به زخم معده کمکی می‌کند؟

خیر. شیر فقط می‌تواند درد و ناراحتی زخم معده را موقتاً تسکین دهد زیرا مخاط معده را می‌پوشاند. ضمناً شیر باعث می‌شود معده‌ی شما اسید بیشتری تولید کند که می‌تواند زخم را تشدید نماید.

آیا مجاز به مصرف داروهای ضداسید هستید؟

آنتی‌اسیدها موقتاً علائم زخم گوارشی را تسکین می‌دهند اما می‌توانند در تأثیرگذاری داروهای تجویزشده اختلال ایجاد نمایند. در مورد مصرف آنتی‌اسیدها با پزشکتان مشورت کنید.

کسی که زخم گوارشی دارد چه باید بخورد؟

هنوز ثابت نشده که چه غذاهایی تأثیر مثبت یا منفی بر زخم گوارشی دارند. اما داشتن یک رژیم غذایی خوب و متعادل و ورزش کافی و خواب باکیفیت برای سلامت عمومی‌تان لازم است.

از پزشکم چه سؤال‌هایی باید بپرسم؟

در صورتی که زخم گوارشی دارید سؤال‌های زیر را از پزشک خود بپرسید:
. به جای ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی چه داروی مسکنی می‌توانم مصرف کنم؟
. از کجا باید بفهمم هلیکوباکتری پیلوری من از بین رفته است؟
. از کجا باید بفهمم زخم گوارشی‌ام درمان شده است؟
. طی دوره‌ی درمان چه راهکارهای خانگی می‌توانم برای تسکین علائم به کار ببرم؟

در نهایت این که:
برخلاف باور عموم، زخم‌های گوارشی در اثر استرس یا غذاهای خاصی ایجاد نمی‌شوند و بیشتر اوقات، باکتری‌ها عامل این عارضه هستند. پزشکان می‌توانند با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و دیگر داروها، باکتری‌ها را از بین ببرند.
اگر اخیراً زیاد از داروهای آنتی‌اسید استفاده می‌کنید یا مدام مجبورید چیزی بخورید تا درد سوزش داری که در معده احساس می‌کنید تسکین پیدا کند یا علائم دیگری از زخم معده را دارید، بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که به پزشک مراجعه کنید. درمان مناسب می‌تواند یک زخم گوارشی را در ظرف چند هفته التیام ببخشد.

منبع: tebyan.net

 

0
1 2 3 4 … 43