بایگانی‌های فرناز اخباری - صفحه 5 از 25 - جامعه پزشکان ایران

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

4 ژوئن 2023

آن‌چه که باید درباره ویروس اپشتین‌بار(Epstein-Barr) بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت healthline.com

ویروس اپشتین بار چیست؟

ویروس اپشتین بار EBV یک ویروس از خانواده هرپس ویروس است که می‌تواند انسان را آلوده کند و این عفونت EBV بسیار رایج است‌. ممکن است بدون این‌که از وجود آن اطلاع داشته باشید به این ویروس مبتلا شده باشید. بیماری که ممکن است عفونت EBV با آن مرتبط باسد مونونوکلئوز عفونی یا مونو است. با این‌حال، کارشناسان در حال تحقیق بر روی رابطه بالقوه بین EBV و سایر بیماری‌ها، از جمله سرطان، بیماری‌های خودایمنی و کووید طولانی هستند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد EBV، از جمله علائم رایج عفونت و نحوه انتشار ویروس، ادامه مطلب را بخوانید.

علائم EBV

عفونت EBV همیشه علائم ندارد و موارد بدون علامت به ویژه درکودکان دیده می‌شود.

نوجوانان و بزرگسالان بیشتر احتمال دارد علائمی داشته باشند که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

تب؛
احساس خستگی یا خستگی؛
سردرد؛
گلو درد؛
تورم غدد لنفاوی در گردن یا زیر بغل؛
لوزه‌های متورم؛
بزرگ شدن طحال (سپلنومگالی) یا کبد متورم؛
بدن درد؛
بثورات پوستی.

این علائم ممکن است ۲ تا ۴ هفته طول بکشد، اگرچه احساس خستگی ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها باقی بماند.

اگر طحال بزرگ شده است، پزشکان ممکن است توصیه کنند ورزش‌های برخوردی را تا زمان بهبودی کامل محدود کنید تا از پارگی طحال جلوگیری شود.

نحوه انتقال ویروس

EBV از طریق مایعات بدن، به ویژه بزاق، از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. به همین دلیل است که مونونوکلئوزکه یکی از شناخته شده‌ترین عفونت‌های EBV می‌باشد، معمولاً به عنوان «بیماری بوسیدن» شناخته می‌شود. اما ممکن است با وسایل شخصی مشترک مانند مسواک یا ظروف غذا خوردن با فردی که عفونت EBV فعال دارد به ویروس مبتلا شوید. EBV همچنین می‌تواند از طریق خون و مایع منی منتقل شود. EBV می‌تواند به محض مبتلا شدن فرد به دیگران سرایت کند. این بدان معناست که می‌تواند حتی قبل از شروع علائم عفونت فعال منتقل شود.

تا زمانی که ویروس فعال است، EBV می‌تواند به دیگران منتقل شود، که هفته‌ها یا حتی ماه‌ها می‌تواند باشد. هنگامی که ویروس غیرفعال شد، دیگر نمی‌تواند به دیگران منتقل شود، مگر اینکه دوباره فعال شود.

تشخیص EBV

عفونت‌های بالقوه EBV اغلب بدون هیچ آزمایشی تشخیص داده می‌شوند. با این‌حال، آزمایش خون می‌تواند وجود آنتی‌بادی‌های مرتبط با EBV را تشخیص دهد.

یکی از این تست‌ها monospot می‌باشد. با این‌حال، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری استفاده از آن را برای عموم توصیه نمی‌کند زیرا نتایج این تست همیشه دقیق نیستند.

علاوه بر آزمایش مونواسپات، آزمایش‌های خون دیگری برای آنتی‌بادی‌های اختصاصی‌تر EBV وجود دارد، از جمله:

آنتی‌ژن کپسید ویروسی VCA‌: آنتی‌بادی‌های ضد VCA در اوایل عفونت ظاهر می‌شوند. نوع anti-VCA IgM پس از چند هفته ناپدید می‌شود در حالی که نوع دیگر anti-VCA IgG مادام العمر باقی می‌ماند.
آنتی‌ژن اولیه EA‌: انتی‌بادی‌های EA در طول یک عفونت فعال ظاهر می‌شوند. آن‌ها معمولاً پس از چندین ماه غیرقابل تشخیص می‌شوند، اگرچه ممکن است در برخی افراد برای مدت طولانی‌تری باقی بمانند.
آنتی‌ژن هسته‌ای: (EBNA) آنتی‌بادی‌های ضد EBNA به آرامی در ماه‌های بعد از عفونت ظاهر می‌شوند و می‌توانند در طول زندگی فرد شناسایی شوند.

پزشک این نتایج و سایر عوامل‌، از جمله سلامت کلی فرد و هر گونه بیماری زمینه‌ای را برای تشخیص در نظر می‌گیرد

درمان EBV

هیچ درمان یا واکسن خاصی برای EBV وجود ندارد. و از آن‌جا که این بیماری ویروسی است، عفونت‌های EBV به آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ نمی‌دهند.

در عوض، درمان این بیماری بر مدیریت علائم رایج تمرکز دارد. که شامل:

استراحت کافی؛
نوشیدن مایعات زیاد؛
مصرف مسکن‌های بدون نسخه برای کاهش تب یا گلودرد؛
اجتناب از ورزش‌های برخوردی یا بلند کردن اجسام سنگین.

عوارض

در برخی موارد، عفونت EBV می‌تواند منجر به عوارض شود، برخی از آن‌ها خفیف و برخی جدی می‌باشند.

این عوارض شامل:

پارگی طحال؛
کم‌خونی؛
کاهش تعداد پلاکت (ترومبوسیتوپنی)؛
هپاتیت؛
میوکاردیت؛
بیماری‌های موثر بر سیستم عصبی، از جمله آنسفالیت، مننژیت، و سندرم گیلن‌باره.

اگر مشکوک به عفونت فعال EBV هستیدو یا نگران علائم ایجاد شده هستید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. آن‌ها می‌توانند شما را از نظر علائم عوارض زیر نظر بگیرند و به شما پیشنهاد دهند که در زمان بهبودی به دنبال چه چیزی باشید.

علائم فعال شدن مجدد

هنگامی که به EBV مبتلا شدید، ویروس تا آخر عمر در بدن شما غیر‌فعال می‌ماند که به این‌حالت تاخیر می‌گویند. در برخی موارد، ویروس می‌تواند دوباره فعال شود. در بسیاری از افراد، معمولاً علائمی ایجاد نمی‌کند. اما در برخی دیگر، می‌تواند باعث عفونت‌‌های مزمن یا به صورت سریالی شود.

EBV فعال شده مجدد ممکن است در افرادی که سیستم‌ایمنی ضعیفی دارند علائمی مشابه علائم عفونت اولیه EBV ایجاد کند.

فعال‌سازی مجدد EBV و COVID

EBV و COVID-19 توسط ویروس‌های مختلف ایجاد می‌شوند. با این‌حال، یک مطالعه تحقیقاتی از ۲۰۲۱ Trusted Source و دیگری از ۲۰۲۲ Trusted Source نشان می‌دهد که التهاب ناشی از COVID-19 ممکن است باعث فعال شدن مجدد EBV در برخی افراد شود.

دربرخی از افرادی که با COVID-19 در بیمارستان بستری شده بودند نیز مشخص شد که EBV مجدداً فعال شده است.

کووید طولانی، که به عنوان بیماری پس از کووید ۱۹ نیز شناخته می‌شود، و فعال شدن مجدد EBV علائم مشترک بسیاری دارند. مطالعات بالا نشان می‌دهد که فعال شدن مجدد EBV ممکن است برخی از علائم کووید طولانی را ایجاد کند. EBV تنها بیماری مرتبط با کووید طولانی مدت نیست. ابتلا به دیابت نوع ۲ یا آنتی‌بادی‌های خاص مرتبط با بیماری های خودایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید نیز ممکن است با ابتلا به کووید طولانی مرتبط باشد. بار ویروسی بالا یا مقدار ویروس در خون در اوایل عفونت نیز یک عامل خطر محسوب می‌شود. هنوز مطالعات بیش‌تری برای درک بهتر ارتباط بین EBV و کووید طولانی مدت مورد نیاز است.

EBV مزمن

در موارد بسیار نادر، عفونت EBV می‌تواند منجر به یک بیماری مزمن به نام EBV فعال مزمن CAEBV شود. که با علائم مداوم و نتایج آزمایش خون مشخص می‌شود که عفونت فعال EBV همچنان وجود دارد.

CAEBV به‌عنوان یک عفونت EBV معمولی شروع می‌شود اما سیستم‌ایمنی برخی از افراد قادر به کنترل عفونت نیست و به ویروس فعال اجازه می‌دهد به جای خاموش شدن همچنان باقی بماند.

علائم CAEBV می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

غدد لنفاوی متورم یا حساس؛
تب؛
بزرگ شدن کبد (هپاتومگالی) یا طحال (اسپلنومگالی)؛
خستگی؛
گلو درد؛
سردرد؛
درد عضلانی؛
سفتی مفصل؛
کم‌خونی؛
نارسایی کبد.

اما همچنان علت ابتلابرخی از افراد به CAEBV مشخص نمی‌باشد. اما دانشمندان بر این باورند که عوامل ژنتیکی یا جهش در سلول‌های آلوده به EBV ممکن است نقش داشته باشند. علاوه بر این، CAEBV در آسیا، آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی رایج‌تر است. در حال حاضر، تنها درمان موثر برای CAEBV پیوند سلول‌های بنیادی خونساز است.

با گذشت زمان، CAEBV می‌تواند عوارض متعددی ایجاد کند، از جمله:

سیستم‌ایمنی ضعیف؛
لنفوم؛
سرطان خون؛
سندرم هموفاگوسیتیک، یک اختلال ایمنی نادر؛
نارسایی ارگان‌ها.

آیا EBV می‌تواند باعث سرطان شود؟

عفونت EBV می‌تواند خطر ابتلا به برخی سرطان‌های نادر را افزایش دهد. زیرا جهش در سلول‌های آلوده به EBV می‌‌تواند منجر به تغییرات سرطانی شود.

با توجه به یک منبع مورد اعتماد از جامعه سرطان آمریکا، برخی از انواع سرطان که ممکن است با EBV مرتبط باشند عبارتند از:

سرطان‌های نازوفارنکس یا سرطان‌های پشت بینی؛
انواع خاصی از لنفوم، از جمله لنفوم بورکیت؛
لنفوم هوچکین؛
آدنوکارسینوم معده (سرطان معده).

سرطان‌های مرتبط با EBV ناشایع هستند. اکثر افرادی که عفونت EBV داشته‌اند لزوما به یکی از این سرطان‌ها مبتلا نمی‌شوند. کارشناسان هنوز در تلاش برای شناسایی این جهش‌های خاص و علت ایجاد عفونت EBV هستند. اما به‌طور کلی، تخمین زده می‌شود که عفونت EBV تنها در حدود ۱ درصد از سرطان‌ها در سراسر جهان نقش دارد.

آیا EBV می‌تواند باعث بیماری‌های دیگر شود؟

EBV همچنین ممکن است در ایجاد سایر بیماری‌ها از جمله اختلالات خود ایمنی و اسکیزوفرنی نقش داشته باشد.

اختلالات خود‌ایمنی

مدت‌ها تصور می‌شد که EBV با اختلالات خود‌ایمنی مانند لوپوس مرتبط است. دانشمندان معتقدند که EBV ممکن است باعث تغییراتی در نحوه بیان برخی از ژن‌ها شود. این بیان ژن تغییر یافته می‌تواند خطر ابتلا به یک اختلال خود ایمنی را افزایش دهد. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ که توسط مؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی و سایر اجزای NIH پشتیبانی می‌شد ارتباط بالقوه‌ بین EBV و افزایش خطر ابتلا به لوپوس، یک بیماری خودایمنی، رانشان داد.

نویسندگان این مطالعه معتقدند که مکانیسم مشابهی در ارتباط بین EBV و لوپوس باشد، که ممکن است EBV را با سایر بیماری‌های خودایمنی مرتبط کند، که شامل موارد زیر می‌باشد:

مولتیچل اسکلروز؛
روماتیسم مفصلی؛
بیماری سلیاک؛
دیابت نوع ؛۱
بیماری التهابی روده؛
آرتریت روماتویید جوانان؛
بیماری‌های خود‌ایمنی تیروئید، از جمله تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز.

EBV ممکن است ژن‌های خاصی را فعال کند که می‌تواند خطر ابتلا به بیماری خود‌ایمنی را در ترکیب با عوامل دیگر تحت تأثیر قرار دهد. با این‌حال، تحقیقات بیش‌تری برای درک کامل ارتباط بالقوه بین EBV و شرایط خودایمنی مورد نیاز است.

اسکیزوفرنی

یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ میزان عفونت EBV را در بیش از ۷۰۰ نفر با بدون اسکیزوفرنی بررسی کردند. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به سایرین دارای سطوح بالاتر آنتی‌بادی برای برخی از پروتئین‌های EBV بودند که نشان می‌دهد پاسخ ایمنی غیرعادی به ویروس داشتند. یافته‌ها همچنین نشان داد که شرکت‌کنندگانی که عوامل خطر ژنتیکی برای اسکیزوفرنی و همچنین آنتی‌بادی‌های بالا را داشتند، بیش از هشت برابر بیش‌تر از گروه کنترل در معرض ابتلا به اسکیزوفرنی بودند.

یک مطالعه دیگر در سال ۲۰۲۱ که توسط همان محقق انجام شد نشان داد که در ۸۴ فرد مبتلا به اسکیزوفرنی، وجود مقدار بیشتری از آنتی‌بادی‌ها با عملکرد شناختی پایین‌تر همراه بود. نویسندگان این مطالعه دریافتند که قرار گرفتن در معرض EBV ممکن است به افزایش نقص‌های شناختی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی منجرشود.

تحقیقات بیش‌تری برای مطالعه ارتباط احتمالی بین عفونت EBV و اسکیزوفرنی مورد نیاز است.

نتیجه‌گیری:

عفونت EBV بسیار شایع است و از طریق تماس با مایعات بدن افرادی که به آن مبتلا هستند منتقل می‌شود. اغلب، افراد در دوران کودکی به ویروس مبتلا می‌شوند و هیچ علامتی ندارند. اگر یک نوجوان یا بزرگسال بیمار شود، ممکن است علائمی مانند خستگی، تورم غدد لنفاوی و تب را داشته باشد.

در موارد بسیار نادر، EBV می‌تواند باعث عفونت مزمن شود که در صورت عدم درمان می‌تواند کشنده باشد. EBV همچنین با بیماری‌های مختلفی از جمله سرطان، اختلالات خود‌ایمنی و کووید طولانی مرتبط است. با این‌حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین نقش کلی EBV در این بیماری‌ها مورد نیاز است.

منبع: healthline.com

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

28 می 2023

عادات بد خوابیدن خطر ابتلا به آسم را افزایش می‌دهد

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت webmd.com

یک مطالعه جدید بزرگ نشان می‌دهد افرادی که عادات خواب ضعیفی دارند بیشتر در معرض ابتلا به آسم هستند. برای افرادی که از قبل استعداد ژنتیکی نسبت به اختلال تنفسی دارند، سابقه خانوادگی و عادات بد خواب خطر ابتلا به آسم را بیش از دو برابر افزایش می‌دهد.

برای افرادی که قبلاً مبتلا به آسم بودند، مشکلات خواب معمول است. با این‌حال، این جدیدترین یافته‌ها نشان می‌دهد که رابطه خواب و آسم «دو طرفه» است و مشکلات خواب می‌تواند نشانه‌ای از احتمال تشخیص جدید آسم باشد.

نویسندگان این مطالعه از دانشگاه شاندونگ در چین در مجله BMJ Open Respiratory Research نوشتند: «الگوی خواب سالم نشان‌دهنده خطر کمتر آسم در جمعیت بزرگسال است و می‌تواند برای پیشگیری از آسم بدون توجه به شرایط ژنتیکی مفید باشد». «تشخیص و مدیریت زودهنگام اختلالات خواب می‌تواند برای کاهش بروز آسم مفید باشد.»

محققان دریافتند حتی اگر افراد در معرض خطر ژنتیکی ابتلا به آسم باشند، داشتن عادات خواب سالم به طور قابل توجهی احتمال این اتفاق را کاهش می‌دهد.

با استفاده از معیارهای تحقیقات قبلی، عادات خواب سالم به صورت زیر تعریف شد:

خودتان را بیشتر «آدم صبح» در مقابل «شب» بدانید.
بین ۷ تا ۹ ساعت خواب در شبانه روز.
هرگز یا به ندرت دچار بی خوابی نمی‌شود.
بدون خروپف.
در طول روز اغلب احساس خواب آلودگی نکنید.

این مطالعه داده‌های بیوبانک بریتانیا را برای بیش از ۴۵۰۰۰۰ بریتانیایی ۳۷ تا ۷۳ ساله که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ خواب خود را گزارش کردند، تجزیه و تحلیل کرد. میانگین سنی آنها ۵۶ سال بود. در طول این مطالعه، ۱۷۸۳۶ نفر مبتلا به آسم تشخیص داده شدند. میانگین دوره پیگیری هشت سال بود.

آسم اختلالی است که با مشکل در تنفس، سرفه، خس خس سینه و تنگی‌نفس مشخص می‌شود. کلینیک مایو توضیح می‌دهد که این مشکلات ناشی از تنگ شدن راه‌های هوایی است که ممکن است متورم شود و ممکن است مخاط اضافی تولید کند. طبق گزارش CDC، حدود ۸ درصد از مردم ایالات متحده آسم دارند، که در سال ۲۰۲۰، ۲۰۴ کودک و ۳۹۴۱ بزرگسال در اثر حملات آسم جان خود را از دست دادند. اکثر مرگ‌و‌میرهای بزرگسالان در میان افراد ۳۵ سال و بالاتر رخ داده است.

محققان دریافتند که سایر عوامل پیش‌بینی کننده تشخیص آسم در طول دوره پیگیری، داشتن سطح تحصیلات پایین، چاقی، سیگار کشیدن، مصرف الکل، فشار‌‌خون بالا، دیابت، افسردگی، رفلاکس اسید و قرار گرفتن زیاد در معرض آلودگی هوااست.

منبع: webmd.com

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

21 می 2023

آن‌چه در مورد ناشتا بودن قبل از آزمایش خون باید بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

ناشتا بودن قبل از آزمایش خون به این معنی است که فرد نباید قبل از انجام برخی آزمایشات خون چیزی غیر از آب بخورد یا بنوشد. اما کدام آزمایش خون نیاز به ناشتایی دارد و چگونه افراد می‌توانند با خیال راحت ناشتا بمانند؟

همیشه لازم نیست فرد قبل از آزمایش خون ناشتا باشد. هنگامی‌که آزمایش خون نیاز به ناشتا بودن دارد، معمولاً فقط برای مدت کوتاهی لازم است. در این صورت، ایده نخوردن یا ننوشیدن، حتی برای مدت کمی، ممکن است استرس را باشد. درک زمان و نحوه ناشتا بودن قبل از آزمایش خون می‌تواند به کاهش نگرانی‌های غیر‌ضروری کمک کند.

این مقاله به بررسی انواع آزمایش‌های خونی می‌پردازد که نیاز به ناشتا بودن دارند، چرا ناشتا بودن ضروری است و چگونه یک فرد می‌تواند آن را با خیال راحت انجام دهد.

چه مدت قبل از آزمایش خون ناشتا باشیم؟

بسته به نوع آزمایش خون نیاز به ناشتا بودن قبل از انجام آن ازمایش تعیین می‌شود. برخی از آزمایشات خون برای ارائه نتایج دقیق نیاز به ناشتا بودن دارند، در حالی که برخی دیگر نیاز ندارند.

انواع آزمایشات خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند عبارتند از:

آزمایش قند‌خون ناشتا

آزمایش قند‌خون ناشتا می‌تواند به تشخیص دیابت کمک کند. دردیابت مقادیر بیش از حد قند در خون وجود دارد. آزمایش قند‌خون ناشتا سطوح قند‌‌خون را اندازه‌‌گیری می‌کند تا از سلامت فرد اطمینان حاصل شود..

مهم است که فرد به مدت ۸ تا ۱۰ ساعت قبل از آزمایش قند‌خون ناشتا چیزی به جز آب نخورد. یک فرد معمولاً یک شب ناشتا می‌‌ماند و آزمایش را صبح زود انجام می‌دهد.

ناشتا بودن دراندازه‌‌گیری دقیق سطح قند‌خون کمک کننده می‌باشد و نتایج به پزشک در تشخیص یا رد دیابت کمک می‌کند.

آزمایشات کلسترول خون

کلسترول یک ماده چرب در خون است. کلسترول بالا می‌تواند منجر به افزایش خطر برخی بیماری‌ها شود.

آزمایش‌های کلسترول خون که به نام پروفایل لیپیدی نیز شناخته می‌شوند، میزان چربی‌ها را در خون ارزیابی می‌کنند.

چربی‌‌های مختلف آزمایش شده عبارتند از:

کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا، همچنین به عنوان کلسترول «خوب» شناخته می‌شود.
کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، همچنین به عنوان کلسترول «بد» شناخته می‌شود.
تری‌گلیسیرید

اگر فردی اخیراً غذا خورده باشد، مقدار چربی‌ها در خون افزایش می‌یابد. به همین دلیل است که از افراد خواسته می‌شود ۹ تا ۱۲ ساعت قبل از آزمایش غذا نخورند، که به ارائه مشخصات دقیقی از مقادیر این چربی‌ها در خون کمک می‌کند.

تحقیقات نشان داده است که ممکن است قبل از انجام تمام آزمایشات کلسترول و تری‌گلیسیرید ناشتا بودن ضروری نباشد. با این حال، افرادی که این آزمایش‌ها را انجام می‌دهند باید به مدت ۲۴ ساعت قبل از انجام آزمایش از نوشیدن الکل خودداری کنند. همیشه بهتر است افراد با پزشک مشورت کنند تا ازدستورالعمل‌های جدید در مورد آزمایشات آگاهی یابند.

آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز

آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز GGT به تشخیص بیماری کبد کمک می‌کند. GGT آنزیمی در کبد است که به عملکرد موثر آن کمک می‌کند. ممکن است لازم باشد که فرد ۸ ساعت قبل از انجام آزمایش از خوردن و آشامیدن خودداری کند، همچنین از نوشیدن الکل و مصرف برخی از داروهای تجویزی خودداری کند.

آزمایش آهن خون

در این آزمایش سطح آهن معدنی موجود در خون را اندازه‌‌گیری می‌کند. این آزمایش به شناسایی بیماریهای ناشی از کمبود آهن در خون‌، مانند کم‌خونی کمک می‌کند.

آهن در برخی از انواع غذاها وجود دارد و خیلی سریع از غذا به خون جذب می‌شود. بنابراین، اگر فردی قبل از آزمایش خون غذا بخورد، نتایج ممکن است سطوح بیشتر آهن را نشان دهد.

برای اطمینان از نتایج دقیق، فرد باید از نیمه شب قبل از آزمایش تا انجام آزمایش ناشتا باشد.

سایر آزمایشات خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند

ممکن است از افراد زیر خواسته شود که ناشتا باشند:

آزمایش گلوکز خون: این آزمایش قند‌‌خون فرد را آزمایش می کند و می‌تواند به تایید یا رد دیابت کمک کند.
تست عملکرد کبد: منبع مطمئنی برای میزان عملکرد کبد فرد است.
آزمایش‌های الکترولیت سرم و عملکرد کلیه: این آزمایش‌ها برای ارزیابی بیماری مزمن کلیوی به عملکرد کلیه نگاه می‌کنند.
آزمایش ویتامین B12 : این آزمایش سطح ویتامین B12 در خون فرد را بررسی می‌کند. به‌طور معمول از افراد خواسته می شود ۱۲ ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشند. آن‌ها همچنین باید به پزشک اطلاع دهند که آیا دارویی مصرف می‌کنند، زیرا برخی از آنها می‌توانند در آزمایش اختلال ایجاد کنند.

چرا ناشتا بودن لازم است

وقتی افراد غذا می‌خورند و الکل می‌نوشند، غذا و مایعات در معده آن‌ها تجزیه شده و جذب جریان خون می‌شود و این می‌تواند بر سطوح برخی از مواد در خون مانند گلوکز یا کلسترول خون تأثیر بگذارد.

اندازه‌گیری سطوح این مواد برای تشخیص برخی بیماری‌ها ضروری است، مانند:

دیابت؛
کم‌خونی؛
کلسترول بالا؛
بیماری کبد.

برای تشخیص صحیح این بیماری‌ها، ناشتا بودن فرد مهم است. خوردن یا آشامیدن قبل از آزمایش ممکن است سطح یک ماده خاص را در خون افزایش دهد و منجر به نتایج نادرست شود. نتایج نادرست به نوبه خود می‌تواند منجر به تشخیص نادرست شود.

کارهایی که می‌توانید انجام دهید

طیف وسیعی از کارها وجود دارد که افراد می‌توانند هنگام روزه گرفتن برای آزمایش خون انجام دهند، مانند:

آب: مهم است که هنگام روزه داری آب فراوان بنوشید تا هیدراته بمانید. آب بر نتایج آزمایش خون تأثیری ندارد و در مواقعی که فرد نیاز به روزه دارد، نوشیدن آن قابل قبول است.
زمان‌بندی: این که آیا یک فرد مجبور است ۸، ۱۲ یا ۲۴ ساعت ناشتا باشد، ایده خوبی است که قبل از انجام آزمایش مشخص کنید که آخرین زمانی که می‌تواند بخورد یا بنوشد چقدر است. به‌عنوان مثال، اگر از فردی خواسته شود ۱۲ ساعت قبل از آزمایش خون در ساعت ۹ صبح روزه بگیرد، پس از ساعت ۹ شب چیزی نخورد. شب قبل از.
دارو: برای افراد مهم است که در زمان ناشتا به مصرف داروهای معمولی خود ادامه دهند، مگر اینکه پزشک به آنها دستور دیگری داده باشد.

مواردی که باید اجتناب کرد

علاوه بر غذا و نوشیدنی، موارد دیگری نیز وجود دارد که هنگام ناشتا بودن برای آزمایش خون باید از آنها اجتناب کرد. این شامل:

الکل: الکل می‌تواند بر سطح قند و چربی خون تأثیر بگذارد و نتایج نادرستی به آزمایش‌های خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند بدهد. اگر از فرد خواسته می‌شود قبل از آزمایش خون ناشتا باشد، باید از نوشیدن الکل نیز خودداری کند.
سیگار کشیدن: سیگار کشیدن نیز می‌تواند بر نتایج آزمایش خون تأثیر بگذارد. اگر قبل از آزمایش خون از فردی خواسته شده است که ناشتا باشد، باید از کشیدن سیگار خودداری کند.
آدامس جویدن: فرد در زمان ناشتا بودن برای آزمایش خون از جویدن آدامس، حتی اگر قند نداشته باشد، خودداری کند. این به این دلیل است که جویدن آدامس می‌تواند هضم را تسریع کند، که می‌تواند بر نتایج تأثیر بگذارد.
ورزش: ورزش همچنین می‌تواند هضم غذا را تسریع کند و بر نتایج تأثیر بگذارد، بنابراین افراد باید در دوره توصیه شده ناشتا بودن از ورزش کردن اجتناب کنند.

نتیجه

قبل از ناشتا بودن، باید از پزشک سوال کند که اگر ناشتایی لازم است مدت زمان آن چقدر باید باشد.

اگر آزمایش نیاز به ناشتا بودن دارد، پیروی از مراحل بالا می‌تواند به فردی که از او خواسته شده است برای آزمایش خون ناشتا باشد کمک کند تا این کار را با خیال راحت انجام دهد.

اگر روزه گرفتن بیش از حد سخت شد و فردی به دلیل گرسنگی یا تشنگی شدید آن را انجام نداد، باید با پزشک تماس بگیرد تا نوبت آزمایش خون را تغییر دهد.

اگر نتایج آزمایش خون افراد نادرست باشد، ممکن است تشخیص اشتباه برای بیماریشان داده شودکه منجر به عوارض بیشتر سلامتی می‌شود. به همین دلیل است که رعایت بهترین شیوه‌ها در مورد ناشتا بودن قبل از آزمایش خون بسیار مهم است.

منبع: medicalnewstoday.com

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

14 می 2023

آفازی چیست از دیدگاه مایو کلینیک (Mayo Clinic)

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

پزشک احتمالاً معاینات فیزیکی و عصبی انجام می‌دهد، قدرت، احساسات و رفلکس‌های شما را آزمایش می‌کند و سمع قلب و عروق گردن را انجام می‌دهد. معمولاً آزمایش تصویربرداری شامل، MRI یا سی‌تی اسکن می‌باشد که می‌تواند برای شناسایی سریع عامل ایجاد آفازی استفاده شود. یک آسیب‌شناس گفتار زبان می‌تواند یک ارزیابی جامع اززبان برای تایید وجود آفازی و تعیین دوره مناسب درمان زبان انجام دهد.

این ارزیابی کمک می‌کند تا مشخص شود آیا فرد می‌تواند کارهای زیر را انجام دهد:

اشیایی که به‌طور معمول استفاده می‌شود را نام ببرید.
در گفت‌‌وگو شرکت کنید.
کلمات را به درستی درک کرده و استفاده کنید.
در مورد چیزی که خوانده یا شنیده‌اید به سوالات پاسخ دهید.
کلمات و جملات را تکرار کنید.
دستورالعمل‌ها را دنبال کنید.
به سؤالات بله-خیر پاسخ دهید و به سؤالات باز درباره موضوعات رایج پاسخ دهید.
خواندن و نوشتن.

رفتار

اگر آسیب مغزی خفیف باشد، بازیابی مهارت‌های زبانی بدون درمان امکان‌پذیر است. با این‌حال، اکثر افراد برای بازتوانی مهارت‌های زبانی و تکمیل تجربیات ارتباطی خود تحت گفتار و زبان درمانی قرار می‌گیرند. محققان در حال بررسی استفاده از داروها به تنهایی یا همراه با گفتار درمانی برای کمک به افراد مبتلا به آفازی هستند.

توانبخشی گفتار و زبان

بازیابی مهارت‌‌های زبانی معمولاً یک فرآیند کند است. اگرچه اکثر مردم پیشرفت قابل توجهی دارند، اما تعداد کمی از افراد سطوح ارتباطی کامل قبل از آسیب را به دست می‌‌آورند.
گفتار و زبان درمانی با هدف بهبود توانایی برقراری ارتباط است. این درمان با بازیابی هر چه بیش‌تر زبان، آموزش نحوه جبران مهارت‌های زبانی از دست رفته و یافتن روش‌های دیگر ارتباط کمک می‌کند.

درمان:

زود شروع شود. برخی از مطالعات نشان داده‌‌اند که درمان زمانی موثرتر است که بلافاصله پس از آسیب مغزی شروع شود.
اغلب به صورت گروهی موثر است. در یک محیط گروهی، افراد مبتلا به آفازی می توانند مهارت‌های ارتباطی خود را در یک محیط امن امتحان کنند. شرکت‌کنندگان می‌توانند شروع مکالمه، به نوبت صحبت کردن‌‌، رفع سردرگمی و درست کردن مکالمه‌هایی که در وسط آن کاملاً از بین رفته اند را تمرین کنند.
ممکن است شامل استفاده از رایانه باشد. استفاده از درمان به کمک رایانه می تواند به ویژه برای یادگیری مجدد افعال و صداهای کلمات (واج) مفید باشد.

داروها:

داروهای خاصی برای درمان آفازی در حال مطالعه هستند که شامل داروهایی است که ممکن است جریان خون را به مغز بهبود بخشد، توانایی بازیابی مغز را افزایش دهد یا به جایگزینی مواد شیمیایی تخلیه شده در مغز (انتقال دهنده‌‌های عصبی) کمک کند. چندین دارو مانند ممانتین (نامندا)، دونپزیل (Aricept، Adlarity ) گالانتامین (Razadyne ER )و پیراستام، در مطالعات با جمعیت کم امیدوارکننده بوده‌اند. اما قبل از این‌‌که بتوان این درمان‌ها را توصیه کرد، تحقیقات بیش‌تری لازم است.

سایر درمان‌ها

تحریک مغز برای درمان آفازی در حال مطالعه است و ممکن است به بهبود توانایی نامگذاری اشیا کمک کند. اما هنوز هیچ تحقیق بلندمدتی انجام نشده است. یک درمان تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال و دیگری تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال نامیده می‌شود.

هدف این درمان‌ها تحریک سلول‌های آسیب‌دیده مغز است و هر دو غیر تهاجمی هستند. یکی از میدان های مغناطیسی و دیگری از جریان کم از طریق الکترودهایی که روی سر قرار می‌گیرد استفاده می‌کند.

افراد مبتلا به آفازی

اگر آفازی دارید، نکات زیر ممکن است به شما در برقراری ارتباط با دیگران کمک کند:

کارتی همراه داشته باشید که در آن توضیح دهید که آفازی دارید و آفازی چیست.
مدارک شناسایی و اطلاعات مربوط به نحوه تماس با افراد مهم را به همراه داشته باشید.
همیشه یک مداد و یک کاغذ کوچک همراه داشته باشید.
از طرح‌‌ها، نمودارها یا عکس‌ها به عنوان میانبر استفاده کنید.
از حرکات استفاده کنید یا به اشیا اشاره کنید.

خانواده و دوستان

اعضای خانواده و دوستان می‌توانند هنگام برقراری ارتباط با فرد مبتلا به آفازی از نکات زیر استفاده کنند:

جملات خود را ساده کنید و سرعت صحبت کردن خود را کاهش دهید.
در ابتدا مکالمات خود را کلمه به کلمه شروع کنید.
به فرد فرصت دهید تا پاسخ دهد.
جملات فرد افازی را پایان ندهید یا اشتباهاتش را تصحیح نکنید، هر چند اگر در مورد معنای مورد نظر مطمئن نیستید، بپرسید اشکالی ندارد. به عنوان مثال، می‌‌توانید بپرسید، آیا می‌گویید آب‌‌میوه می‌خواهید؟
صداهایی که باعث حواس‌پرتی در محیط می‌شود کاهش دهید.
کاغذ و مداد یا خودکار در دسترس داشته باشید.
یک کلمه کلیدی یا یک جمله کوتاه برای کمک به توضیح چیزی بنویسید.
به فرد مبتلا به آفازی کمک کنید تا کتابی از کلمات، تصاویر و عکس‌‌ها برای کمک به مکالمات ایجاد کند.
هنگامی که شما را نمیفهمد از نقاشی‌ها یا حرکات استفاده کنید.
فرد مبتلا به آفازی را تا حد امکان در گفت‌وگوها شرکت دهید.
درک مطلب را بررسی کنید یا آنچه را که بحث کرده‌اید خلاصه کنید.

گروه‌‌های پشتیبانی

بخش‌های محلی سازمان‌هایی مانند انجمن ملی آفازی، انجمن سکته مغزی آمریکا، انجمن قلب آمریکا و برخی مراکز پزشکی ممکن است گروه‌های حمایتی را برای افراد مبتلا به آفازی و سایر افراد مبتلا به این اختلال داشته باشند. این گروه‌ها به افراد احساس داشتن اجتماع و مکانی برای ابراز ناامیدی و یادگیری راهبردهای مقابله می‌دهند. از ارائه‌‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا آسیب‌شناس گفتار زبان خود در مورد گروه‌های پشتیبانی محلی سؤال کنید.

آماده شدن برای ویزیت پزشک

اگر آفازی شما به دلیل سکته مغزی یا ضربه به سر باشد، احتمالا ابتدا در اورژانس ویزیت خواهید شد. سپس به پزشک متخصص در اختلالات سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) مراجعه خواهید کرد و در نهایت ممکن است به یک آسیب‌شناس گفتار زبان برای توانبخشی ارجاع شوید.

از آن‌جایی که این وضعیت معمولاً به صورت اورژانسی ایجاد می‌شود، شما زمانی برای آماده شدن نخواهید داشت. در صورت امکان، داروها یا مکمل‌هایی را که مصرف می‌کنید به بیمارستان بیاورید تا تیم مراقبت‌های بهداشتی شما از آن‌ها مطلع شوند. در ویزیت‌های بعدی، احتمالاً به کسی نیاز دارید که شما را به آن‌جا ببرد. علاوه بر این، این شخص ممکن است بتواند به شما کمک کند تا با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود ارتباط برقرار کنید.

برخی از سوالاتی که ممکن است همراه شما بخواهد از ارائه‌دهنده مراقبت پزشکی بپرسد عبارتند از:

محتمل‌ترین علت این مشکلات گفتاری چیست؟
آیا آزمایشات لازم است؟
آفازی موقتی است یا طولانی مدت؟
چه درمان‌هایی برای آفازی موجود است و کدام را توصیه می‌کنید؟
آیا خدماتی مانند گفتار درمانی یا کمک‌های بهداشتی در منزل وجود دارد؟
آیا راه‌هایی برای کمک به بیمار من وجود دارد که دیگران را درک کند یا ارتباط موثرتری برقرار کند؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما نیز احتمالاً سؤالاتی خواهد داشت. یک همراه می تواند به ارائه‌دهنده مراقبت پزشکی شما کمک کند تا اطلاعات مورد نیاز را دریافت کند.

ارائه‌دهنده مراقبت شما ممکن است بپرسد:

علائم از چه زمانی شروع شد؟
آیا می‌دانید دیگران چه می‌گویند؟
آیا دیگران می‌فهمند که چه می‌گویید؟
آیا آفازی مستمر بوده است یا برخی مواقع به وجود می‌آید و می‌رود؟
آیا متوجه تغییراتی در گفتار خود یا صدای خود شده‌اید (مانند نحوه حرکت فک، زبان و لب‌های خود برای ایجاد صداهای گفتاری )‌؟
آیا متوجه تغییراتی در توانایی خود در درک آن‌چه می‌خوانید یا توانایی خود در املا و نوشتن جملات شده‌اید؟

منبع: mayoclinic.org

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

7 می 2023

آیا کشیدن سیگار باعث ایجاد سرطان ریه می‌شود؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت healtheuropa.com

یک مطالعه جدید به این موضوع می‌پردازد که چرا بسیاری از افرادی که سیگار می‌کشند، علیرغم این‌که می‌تواند علت اصلی سرطان ریه باشد، به آن مبتلا نمی‌شوند.

مطالعه‌ای که توسط دانشمندان کالج پزشکی آلبرت انیشتین انجام شد نشان می‌دهد که برخی از افرادی که سیگار می‌کشند ممکن است مکانیسم‌های قوی داشته باشند که با جهش‌های محدود از آنها در برابر سرطان ریه محافظت می‌کند. این یافته‌ها می‌تواند به شناسایی آن دسته از سیگاری‌هایی که با خطر ابتلا به این بیماری مواجه هستند و بنابراین نیاز به نظارت دقیق دارند، کمک کند.

دکتر سیمون اسپیواک یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه، استاد پزشکی، اپیدمیولوژی و سلامت جمعیت، و ژنتیک در انیشتین، و متخصص ریه در سیستم بهداشت Montefiore. گفت: «این ممکن است گام مهمی در جهت پیشگیری و تشخیص زودهنگام خطر سرطان ریه و دوری از تلاش‌های فعلی مورد نیاز برای مبارزه با بیماری در مراحل آخر باشد، مرحله ای که اکثر هزینه‌های بهداشتی را در بردارد.»

بررسی جهش‌های سلولی در افراد سیگاری

فرض بر این است که کشیدن سیگار با تحریک جهش DNA در سلول‌های طبیعی ریه منجر به سرطان ریه می‌شود. با این حال، محققان خاطرنشان کردند که تا زمانی که مطالعه خود را انجام ندادند، که به طور دقیق جهش‌ها را در سلول‌های طبیعی اندازه‌گیری کرد، نمی‌توان این موضوع را ثابت کرد.

دکتر Jan Vijg، نویسنده ارشد و استاد و رئیس ژنتیک، استاد چشم‌پزشکی و علوم بصری، و کرسی لولا و سائول کرامر در ژنتیک مولکولی در انیشتین، با ابداع روشی بهبودیافته برای توالی‌یابی کل ژنوم سلول‌های فردی بر آن مانع غلبه کردند. دکتر ویج یک تکنیک توالی یابی جدید به نام تقویت جابجایی چند سلولی (SCMDA) ایجاد کرد و در Nature Methods در سال ۲۰۱۷ آن را گزارش کرد.

تیم تحقیقاتی از SCMDA برای مقایسه و جمع‌آوری چشم‌انداز جهشی سلول‌های اپیتلیال طبیعی از دو نوع از افراد استفاده کرد: ۱۴ نفر در سنین ۱۱ تا ۸۶ سال که هرگز سیگار نکشیده‌اند، و ۱۹ نفر که حداکثردر سال‌‌های متوالی ۱۱۶ پاکت سیگار کشیده‌اند.یک پاکت سیگار کشیدن در یک سال برابر است با یک بسته سیگار که در روز به مدت یک سال دود می‌شود.

دکتر Spivack گفت: «این سلول‌های ریه برای سال‌ها، حتی دهه‌ها زنده می‌مانند و بنابراین می‌توانند جهش‌ها را هم با افزایش سن و هم با سیگار کشیدن به صورت تجمعی ایجاد کنند.»

از بین تمام انواع سلول های ریه، اینها از جمله احتمال سرطانی شدن را دارند.

سیگار کشیدن و سرطان ریه

محققان با افزایش سن، جهش‌هایی را در سلول‌های ریه افراد غیرسیگاری پیدا کردند و جهش‌های قابل توجهی در ریه‌های افرادی که سیگار می‌کشیدند کشف شد.

دکتر Spivack می‌گوید: «این به‌‌طور تجربی تأیید می کند که سیگار با افزایش فراوانی جهش‌ها، همانطور که قبلاً فرضیه شده بود، خطر سرطان ریه را افزایش می‌‌دهد. این احتمالاً یکی از دلایلی است که چرا تعداد کمی از افراد غیرسیگاری به سرطان ریه مبتلا می‌شوند، در حالی که ۱۰ تا ۲۰ درصد از سیگاری‌های مادام العمر مبتلا می‌‌شوند.

یکی دیگر از یافته‌های این مطالعه: تعداد جهش‌های سلولی شناسایی‌شده در سلول‌های ریه به‌طور مستقیم با تعداد پاکت مصرف سیگاردر طی ‌سال‌ها افزایش می‌یابد، و احتمالاً خطر ابتلا به سرطان ریه نیز افزایش می‌یابد. اما جالب اینجاست که افزایش جهش های سلولیدر صورت مصرف بیش از ۲۳ پاکت سیگار در سال بیش‌تر نمی‌شود.

دکتر اسپیواک گفت: «سیگاری‌های سنگین بیشترین بار جهش را نداشتند. «داده‌های ما نشان می‌دهد که این افراد علی‌رغم مصرف زیاد دخانیات ممکن است برای مدت طولانی زنده بمانند، زیرا توانسته‌اند تجمع جهش‌های بیشتر را سرکوب کنند. این کاهش جهش‌ها می تواند ناشی از این باشد که این افراد دارای سیستم‌های بسیار ماهری برای ترمیم آسیب DNA یا سم زدایی دود سیگار هستند.»

این یافته منجر به جهت‌گیری تحقیقاتی جدیدی شده است.

دکتر ویج می‌گوید: «ما اکنون می‌خواهیم سنجش‌های جدیدی را توسعه دهیم که بتواند ظرفیت افراد را برای ترمیم یا سم‌زدایی DNA اندازه‌گیری کند، که می‌تواند روش جدیدی برای ارزیابی خطر ابتلا به سرطان ریه ارائه دهد.»

منبع: healtheuropa.com

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

24 آوریل 2023

پارکینسون: آیا یک ماده شیمیایی تمیز‌کننده معمول می‌تواند باعث این بیماری شود؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

بیش از ۸٫۵ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند.
محققان بیماری پارکینسون را با قرار گرفتن در معرض سموم، مانند آفت‌کش‌‌ها و آلودگی هوا مرتبط می‌دانند. اکنون، دانشمندان دانشگاه روچستر معتقدند یک ماده شیمیایی رایج به نام تری کلرواتیلن (TCE) نیز ممکن است باعث بیماری پارکینسون شود.

بیش از ۸٫۵ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند وضعیتی که بر سیستم عصبی تأثیر می‌‌گذارد که باعث مشکلات حرکتی مانند لرزش، سفت شدن اندام‌ها و مشکلات شناختی می‌‌‌شود.

پزشکان هنوز نمی‌‌دانند که چرا پارکینسون رخ می‌دهد. با این‌حال، این بیماری با سطوح پایین دوپامین و نوراپی نفرین در بدن مرتبط است. علاوه بر این، افرادی که دارای عوامل خطر خاصی هستند، مانند سن و آسیب مغزی تروماتیک گذشته، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. علاوه بر این، محققان بر این باورند که قرار گرفتن در معرض سموم خاصی مانند آفت‌کش‌ها منبع مطمئن و آلودگی هوا است.

اکنون محققان دانشگاه روچستر با یافتن ارتباط بین بیماری پارکینسون و یک ماده شیمیایی رایج به نام تری کلرواتیلن (TCE) شواهد بیشتری دارتد. این مطالعه در مجله بیماری پارکینسون منتشر شده است.

TCE چیست؟

TCE یک ماده شیمیایی مایع بی‌‌رنگ است که در طبیعت وجود ندارد و بویی شبیه کلروفرم دارد.

این ماده شیمیایی را می‌توان در محصولات و صنایع مختلفی یافت، از جمله:

خشکشویی تجاری؛
چربی‌زدایی فلز؛
دستمال مرطوب تمیز‌کننده؛
لکه بر لباس و فرش؛
روان کننده‌ها؛
چسب‌‌های اسپری.

افراد می‌توانند با استفاده از یک محصول حاوی TCE یا کار در کارخانه‌‌ای که مواد شیمیایی در آن وجود دارد در معرض TCE قرار گیرند. علاوه بر این، TCE می‌‌تواند به آب، هوا و خاک اطراف محل استفاده یا دفع آن نفوذ کند و آنچه را که تنفس می‌کنیم، می‌خوریم و می‌نوشیم آلوده کند.

علائم قرار گرفتن در معرض مقادیر بالای TCE عبارتند از:

سرگیجه؛
سردرد؛
گیجی؛
حالت تهوع؛
بی‌‌حسی صورت.

مطالعات قبلی قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض TCE را با افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه، سرطان کبد و لنفوم غیر هوچکین مرتبط می‌دانند.

TCE و بیماری پارکینسون

دکتر ری دورسی، استاد عصب‌شناسی در دانشگاه روچستر و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت که او و تیمش تصمیم گرفتند در حالی که آماده نوشتن کتاب خود به نام پایان دادن به بیماری پارکینسون بودند، درباره ارتباط بین TCE و بیماری پارکینسون تحقیق کنند.

دکتر دورسی به مدیکال نیوز تودی گفت: «یکی از همکارانم و همکار نویسندگان این مقاله، دکتر کارولین تانر، در مورد TCE و Camp Lejeune Trusted Source به من گفت. او و همکارش، دکتر سام گلدمن – یکی دیگر از نویسندگان (مطالعه) – یک مطالعه انجام داده بودند که نشان می‌داد دوقلوهایی که در معرض TCE شغلی یا سرگرمی قرار داشتند، ۵۰۰٪ خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دادند. هرچه بیشتر در مورد شیوع TCE و نقش آن در بیماری پارکینسون تحقیق کردم، بیش‌تر (یافته پیدا کردم) که پایانی در آن وجود نداشت.»

او اضافه کرد:

TCE یک سرطان زای شناخته شده است که باعث سرطان می‌شود. همچنین باعث سقط جنین ،نقص لوله عصبی (نوزادانی که بدون مغز متولد می‌شوند)، بیماری مادرزادی قلبی، و چندین اختلال پزشکی دیگر مرتبط است. این ماده ۱۰۰ سال است که وجود داشته و سمیت آن حداقل برای ۹۰ منبع معتبر شناخته شده است.

شواهد از طریق مطالعات موردی

برای این مطالعه، دکتر دورسی و تیمش مروری بر مقالات انجام دادند. آنها هفت مطالعه موردی را در مورد افرادی که پس از قرار گرفتن در معرض این ماده شیمیایی از محل کار یا محیط دیگربه بیماری پارکینسون مبتلا شده بودند، گردآوری کردند.

مطالعات موردی شامل برایان گرانت بازیکن NBA است که در ۳۶ سالگی با تشخیص پارکینسون بود. به گفته محققان، او احتمالاً در کودکی زمانی که پدرش در کمپ لژون در کارولینای شمالی مستقر بود در معرض TCE قرار گرفت. در اوایل دهه ۱۹۸۰ مشخص شد که سیستم های تامین آب کمپ به TCE آلوده شده است.

محققان همچنین مشخصات یک کاپیتان نیروی دریایی را که در کمپ لژون خدمت کرده بود و ۳۰ سال بعد به پارکینسون تشخیص داده شد، معرفی کردند.

و تیم تحقیقاتی همچنین سناتور فقید ایالات متحده جانی ایساکسون را که در گارد ملی هوایی جورجیا خدمت می کرد، که از TCE برای چربی زدایی هواپیماها استفاده می کرد، مشخص کرد. سناتور ایساکسون در سال ۲۰۱۵ به بیماری پارکینسون مبتلا شد.

دکتر دورسی گفت: “در حال حاضر، مقالات جهان در مورد تری کلرواتیلن و بیماری پارکینسون به ۲۶ مطالعه بر اساس جستجو در PubMed محدود شده است.” با توجه به استفاده گسترده و آلودگی با TCE و منبع مطمئن پرکلرواتیلن (PCE) که به طور گسترده در تمیز کردن به صورت خشک استفاده می شود و افزایش بیماری پارکینسون، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.»

او افزود: «هفت مورد به مقالات موجود اضافه می‌کنند – بزرگترین سری پرونده قبلی سه مورد بود – و روش‌های بی‌شماری را نشان می‌دهند که افراد می‌توانند از طریق کار یا محیط در معرض مواد شیمیایی قرار بگیرند.» مهمتر از همه، بیشتر آنها بی اطلاع هستند، زیرا آنها هرگز از قرار گرفتن در معرض آن اطلاعی نداشتند و دهه ها پیش رخ داده است.

چگونه افراد می‌توانند قرار گرفتن در معرض TCE خود را کاهش دهند؟

دکتر دورسی در سطح اجتماعی بیان کرد که برای اینکه مردم میزان قرار گرفتن در معرض TCE را کاهش دهند، ایالات متحده باید TCE و PCE را ممنوع کند. او ادامه داد: «در ژانویه ۲۰۲۳، EPA دریافت که TCE «خطر غیرمنطقی برای سلامت انسان است». یک ماه قبل، در مورد PCE همین نتیجه را گرفت. ما از دهه ۱۹۲۰، زمانی که تولید تجاری TCE شروع شد، رانندگی نمی‌کنیم یا با هواپیما پرواز نمی‌کنیم، زیرا مهندسان جایگزین‌های ایمن‌تری ایجاد کرده‌اند. شیمیدانان می توانند همین کار را انجام دهند.

دورسی افزود ثانیاً، ما باید به مردم، به ویژه کسانی که در نزدیکی مکان‌های آلوده زندگی می‌کنند، اطلاع دهیم، آنها را مهار کرده و از ورود این گازها به خانه‌ها، مدارس و محل‌های کار با سیستم‌های نسبتاً ارزان‌قیمت، مشابه آنچه برای رادون استفاده می‌شود، جلوگیری کنیم.

MNT همچنین با دکتر آریانا اسپنتزوس، همکار علم و سیاست در مؤسسه سیاست علوم سبز، که در این مطالعه شرکت نداشت صحبت کرد.

دکتر اسپنتزوس گفت جای تعجب نیست که این مطالعه ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض TCE و بیماری پارکینسون پیدا کرده است. او توضیح داد:

TCE دارای تعدادی اثرات نامطلوب شناخته شده بر سلامت است و مطالعات متعددی در چند دهه گذشته نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض TCE به عنوان یک عامل خطر برای بیماری پارکینسون حتی در اثر مواجهه چندین دهه قبل از شروع بیماری است. وزارت کار حتی دستورالعملی در مورد غرامت کارگران صادر کرده است که ارتباط بین قرار گرفتن در معرض TCE و پارکینسون را تایید کرده است.

برای افرادی که به دنبال کاهش قرار گرفتن در معرض TCE خود هستند، دکتر اسپنتزوس گفت که بیشتر قرار گرفتن در معرض TCE از طریق استنشاق رخ می دهد.

او توضیح داد: « کیفیت هوای داخلی را می‌توان با افزایش تهویه یا استفاده از فیلترهای هوا با کربن فعال بهبود بخشید، اگرچه سیستم‌های پیچیده‌تری که برای کاهش رادون استفاده می‌شوند،بیشتر توصیه می‌شود.» از آنجایی که ممکن است ۳۰ درصد از آب آشامیدنی در ایالات متحده به TCE آلوده باشد، ساده ترین راه برای کاهش سطح TCE فیلتر کردن آب آشامیدنی خود با فیلترهای کربن فعال است. سیستم‌های فیلتر آب کل خانه می‌توانند به جلوگیری از قرار گرفتن در معرض بیشتر از طریق حمام کردن، شستشوی ظروف یا سایر مصارف خانگی کمک کنند.

دکتر اسپنتزوس افزود: «علاوه بر این، از استفاده از محصولات مصرفی حاوی TCE خودداری کنید. بررسی کنید تا مطمئن شوید که رنگ‌برها، لکه‌برها، چسب‌ها، چربی‌زداها و درزگیرها، در میان سایر محصولات، حاوی TCE در فهرست مواد نیستند.»

متبع: medicalnewstoday.com

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

16 آوریل 2023

قطره‌‌های چشمی می‌‌توانند از نزدیک‌بینی در کودکان جلوگیری کنند

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت webmd.com

بر اساس تحقیقات جدید، قطره‌های چشمی که معمولاً قبل از معاینه چشم استفاده می‌شوند، می‌توانند نزدیک‌بینی را در کودکان به تاخیر بیندازند.

قطره آتروپین برای شل کردن عضلات چشم و گشاد کردن مردمک‌ها استفاده می‌شود. این تحقیق در مجله انجمن پزشکی آمریکا نشان می‌دهد که استفاده از غلظت کم می‌تواند از میوپیا یا نزدیک‌بینی در کودکان جلوگیری کند.

حدود یک سوم آمریکایی‌ها نزدیک بینی دارند. وال استریت ژورنال گزارش داد که این درصد طی ۳۰ سال به ۶۰ درصد افزایش می‌یابد، زیرا مردم زمان بیش‌تری را در داخل خانه می‌گذرانند و به صفحه نمایش‌های الکترونیکی نگاه می‌کنند. نزدیک‌بینی شدید می‌تواند منجر به جداشدگی شبکیه، گلوکوم و آب مروارید شود.

به گفته پزشکان، نزدیک‌‌بینی زمانی رخ می‌دهد که فاصله کره چشم بیش‌تر شود و نور وارد شده به چشم دیگر به شبکیه پشت چشم نمی‌رسد. «این حالت منجر به نیاز به عینک یا لنزهای تماسی می‌شود که با هدایت نور به شبکیه چشم کار می کنند.»

نیمش پاتل از دانشکده پزشکی هاروارد، که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: «قطره‌های آتروپین باعث می‌شود افراد نتوانند آن‌چه را که به آن‌ها نزدیک است ببینند. او گفت که دقیقاً مشخص نیست که چگونه این قطرات نزدیک بینی را بلاک می‌کند.»

محققان هنگ کنگی ۳۵۳ کودک ۴ تا ۹ ساله را مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها به یک گروه دارونما، به گروه دیگر دوز کم قطره و به گروه سوم دوز بالاتر هر شب به مدت دو سال دادند. کسانی که دوز بالاتر را دریافت کردند، کمتر دچار نزدیک‌بینی شدند و طول کم‌تری در کره چشم داشتند.

محققان امیدوارند که تاخیر در شروع نزدیک‌بینی، که به سرعت در جوانان پیشرفت می‌‌کند، بتواند شدت آن را در بزرگسالی کاهش دهد.

منبع: webmd.com

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

9 آوریل 2023

کتامین برای افسردگی مقاوم به درمان: چه زمانی و کجا بی‌خطر است؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت health.harvard.edu

کتامین برای افسردگی سخت تایید شده است، اما کلینیک‌های کتامین سرپایی چقدر ایمن هستند؟

کتامین یک نوع غیرمعمول از داروی روانگردان به نام تجزیه کننده است که در حال افزایش محبوبیت است. کتامین که در اصل از PCP یا «گرد و غبار فرشته» مشتق شده است، برای چندین دهه در بیمارستان‌‌ها و کلینیک‌های دامپزشکی به عنوان یک بیهوش کننده استفاده می‌شود و به عنوان داروهای قاچاق تحت نام «special K» نام برده می‌شود.

اثرات کتامین به‌طور قابل اعتمادی ایجاد می‌کند و زیر بنای کاربردهای پزشکی و جنبه‌‌های تفریحی آن است عبارتند از: کنترل درد، فراموشی، مسمومیت، جدایی و سرخوشی. اخیراً به دلیل تأیید آن برای افسردگی مقاوم به درمان (TRD) – یعنی افسردگی شدیدی که از طریق درمان‌های دیگر، از جمله افرادی که افکار خودکشی را تجربه می‌کنند، بهبود نیافته است، بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است.

شواهدی از فواید کتامین

نسخه‌‌ای از کتامین به نام اسکتامین (Spravato) که از طریق اسپری بینی داده می‌‌شود، در سال ۲۰۱۹ توسط FDA برای افسردگی مقاوم به درمان تایید شد. با این حال، طبق دستورالعمل‌ها، فقط باید «تحت نظارت یک ارائه دهنده مراقبت‌‌های بهداشتی در مطب یا کلینیک پزشک تایید شده» استفاده شود. این بدان معناست که متخصصان پزشکی باید مراقب استفاده شما از آن باشند و سپس پس از مصرف دوز، علائم حیاتی شما و نحوه عملکرد بالینی شما را بررسی کنند.

اثربخشی کتامین برای افسردگی مقاوم به درمان برای اولین بار در درمان کوتاه مدت در تحقیقات نشان داده شد که منجر به کاهش معنی دار بالینی و آماری در نمرات افسردگی برای کتامین در مقابل دارونما شد (در هر دو گروه در این مطالعه، بیماران به دلیل نگرانی از داروهای ضد‌افسردگی معمولی خود را ادامه دادند. عدم درمان افسردگی مقاوم به درمان در بازوی دارونما.) در مطالعه‌‌ای که در آن کتامین (به علاوه داروی ضد‌افسردگی معمولی) به افراد کمک کرد تا ۱۶ هفته پس از درمان در بهبودی پایدار باقی بمانند، کتامین بینی اثر طولانی مدتی دارد.

رهایی از افسردگی مقاوم به درمان با کتامین به سرعت اتفاق می‌‌افتد. به جای این‌که منتظر بمانند تا SSRI در طول هفته ها کمی تسکین دهد، افرادی که تحت فشار شدید افسردگی هستند می توانند در عرض حدود ۴۰ دقیقه فواید کتامین را احساس کنند.

آیا کتامین درمان مناسبی برای شماست؟

این بحثی است که باید شامل پزشک مراقبت‌های اولیه، ارائه‌‌دهنده سلامت روان و سایر متخصصان مراقبت‌‌های بهداشتی که از شما مراقبت می‌کنند، باشد. مهم است که به یاد داشته باشید که کتامین اولین گزینه درمانی برای افسردگی نیست و معمولاً تنها زمانی استفاده می‌‌شود که سایر درمان‌های طولانی مدت مؤثر نبوده باشند. تصور نمی‌‌شود که شفابخش باشد بلکه علائم را برای مدت معینی بهبود می‌‌بخشد. بر اساس عوارض جانبی، تعیین این‌که چه کسی برای درمان کتامین مناسب نیست، ساده‌‌تر است.

آیا باید برای درمان به کلینیک کتامین مراجعه کرد؟

کلینیک‌های مستقل و سرپایی کتامین در همه جا می‌باشند. در حال حاضرحدودا صدها تا هزاران کلینیک وجود دارد تقریباً همه آنها در سال ۲۰۱۹ و زمانی که کتامین برای افسردگی مقاوم به درمان تأیید شد تأسیس شدند. به‌طور معمول، این کلینیک‌ها شرکت‌های انتفاعی هستند که توسط گروهی از روانپزشک یا متخصص بی‌‌هوشی (که می‌تواند تزریق را انجام دهد)، پرستار، مددکار اجتماعی و (البته) تاجران مربوط به این کلینیک، اداره می شوند.

در زمان نوشتن این مقاله، من با چندین کلینیک کتامین تماس گرفتم وخود را به عنوان یک بیمار معرفی کردم تا بررسی کنم که دریافت کتامین درمانی چه نقشی دارد. اکثر آنها به نظر می رسیدند که بعد از یک مصاحبه پزشکی مقدماتی توسط یک پرستار یا یک مددکار اجتماعی، بدون هیچ مانع بزرگی برای من کتامین تهیه می کنند. چند کلینیک نیاز به ارتباط یا تشخیص از روانپزشک من داشتند – و این کاملا معقول به نظر می رسید.

کلینیک ها بر اساس هزینه ای که دریافت می کنند برای خدمات کار می کنند، بنابراین شما باید از جیب خود پرداخت کنید، زیرا بیمه به ندرت این درمان را پوشش می دهد. در منطقه بوستون که من زندگی می کنم، هر تزریق کتامین حدود ۶۰۰ دلار هزینه دارد و یک دوره ۶ انفوزیونی و یک ارزیابی مجدد بالینی معمولاً توصیه می شود. (باید توجه داشته باشم که به نظر می رسد کلینیک های کتامین وابسته به موسسات دانشگاهی پزشکی دارای تدابیر امنیتی بیشتری هستند و همچنین ممکن است افراد را در آزمایشات بالینی ثبت نام کنند.)

آیا کلینیک‌های کتامین ایمن هستند؟

این کلینیک‌های کتامین سوالات زیادی را مطرح می‌کنند یعنی، در یک کلینیک معتبر و ایمن کتامین چه اثری دارد؟ در حال حاضر، ما هنوز پاسخ قطعی برای این سوال نداریم. تعجب می‌کنیم که آیا تزریق کتامین، که می‌تواند باعث جدایی عمیق از واقعیت شود، بهتر است در یک بیمارستان کنترل شود، جایی که پروتکل‌هایی برای ایمنی در صورت بروز مشکل وجود دارد. مشخص نبود (تا حدی به این دلیل که من عملاً درمان را انجام ندادم) در صورت وجود، چقدر ارتباط بین کارکنان کلینیک کتامین و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی شما وجود دارد و معمولاً درمان‌هایی که دریافت می‌کنید شامل پرونده پزشکی الکترونیکی اولیه نمی‌شود.

عوارض جانبی

کتامین به‌‌طور کلی بی‌خطر در نظر گرفته می شود، از جمله برای کسانی که افکار خودکشی (افکار یا برنامه‌‌های خودکشی) را تجربه می‌‌کنند. عوارض جانبی اصلی عبارتند از تجزیه، مسمومیت، آرام‌بخشِ، فشار‌خون بالا، سرگیجه، سردرد، تاری دید، اضطراب، حالت تهوع و استفراغ بهتر است از مصرف کتامین در گروه‌های زیر اجتناب شود یا با احتیاط فراوان استفاده می شود:

افرادی که سابقه روان پریشی یا اسکیزوفرنی دارند، زیرا این نگرانی وجود دارد که تجزیه کتامین می‌تواند اختلالات روان پریشی را بدتر کند.
افراد با سابقه اختلال مصرف مواد، زیرا کتامین می‌‌تواند باعث سرخوشی شود (احتمالاً با تحریک گیرنده‌های مواد افیونی) و برخی افراد ممکن است به آن معتاد شوند (که به آن اختلال مصرف کتامین می‌‌گویند).
نوجوانان، زیرا نگرانی‌هایی در مورد اثرات طولانی مدت کتامین بر مغز نوجوانان در حال رشد وجود دارد.
افرادی که باردار یا شیرده هستند.
افراد مسن که علائم زوال عقل دارند.

تحقیقات دقیق‌تری در مورد فواید و عوارض جانبی طولانی‌مدت درمان کتامین، و ایمنی و اثربخشی آن برای نوجوانان و بزرگسالان، و همچنین برای نشانه‌های نوظهور درمان کتامین برای PTSD، OCD، اختلال مصرف الکل و سایر شرایط سلامت روان باید انجام شود. در نهایت، نگرانی هایی وجود دارد که با دوزهای مکرر، کتامین می تواند شروع به از دست دادن اثربخشی خود کند و برای ایجاد همان اثر به دوزهای بیشتری نیاز داشته باشد، که پایدار نیست.

کتامین می تواند برای افراد مبتلا به افسردگی جدی امید‌بخش باشد

افسردگی جدی و مقاوم به درمان می‌تواند امید به آینده را از مردم سلب کند و امیدوار باشند که همیشه احساس بهتری داشته باشند. کتامین می‌تواند به بیمارانی که با هیچ درمان دیگری تسکین نیافته‌اند، کمک و امیدواری ایجاد کند. با توجه به اثربخشی آن در افرادی که قصد خودکشی دارند، باید پذیرفت که کتامین ممکن است نجات‌‌دهنده باشد.

همان‌‌طور که از تحقیقات در مورد کتامین و از تجربیات افراد در کلینیک‌‌های جدیدتر یاد می‌گیریم، بهتر می‌‌توانیم به سؤالات اثربخشی طولانی مدت کتامین و اقدامات حفاظتی برای درمان پاسخ دهیم. همچنین ممکن است یاد بگیریم چه کسانی به احتمال زیاد از درمان های کتامین سود می برند و بهترین روش تجویز انفوزیون داخل وریدی، اسپری بینی یا قرص است.

منبع: health.harvard.edu

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

19 مارس 2023

بزرگسالان مبتلا به ADHD بیش از آنچه پزشکان پیش‌‌بینی می‌کردند با مشکلات روانی روبرو هستند

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

در یک مطالعه مشترک، محققان پاسخ‌های پرسش‌نامه بزرگسالان را برای بررسی ارتباط بین ویژگی‌های ADHD، ویژگی‌های اوتیسم و مسائل مربوط به سلامت روان تجزیه و تحلیل کردند.
محققان می‌خواستند دریابند که داشتن ویژگی‌های ADHD یا اوتیسم تا چه اندازه علائم مشکلات سلامت روان را افزایش می‌دهد.
پس از تجزیه و تحلیل پاسخ‌ها، محققان به این نتیجه رسیدند که مقامات باید آگاهی بیشتری را در مورد تأثیر ADHD بر سلامت روان افزایش دهند، زیرا آن‌ها معتقدند که افراد مبتلا به ADHD بیش‌تر احتمال دارد که مبارزات خود را درونی کنند.

اختلال کمبود توجه بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که بسیاری از افراد را از کودکی تا بزرگسالی تحت تاثیر قرار می‌دهد. ADHD اغلب دارای بسیاری از بیماری‌های همراه از جمله اختلالات سلامت روان است.

اوتیسم که گاهی اوقات به عنوان «اختلال طیف اوتیسم» (ASD) شناخته می‌شود، و می‌تواند برخی از ویژگی‌های همپوشانی با ADHD داشته باشد. با این حال، اوتیسم در طیف گسترده‌ای ظاهر می‌شود و برخی از افراد علائمی را تجربه می‌کنند که می‌تواند کیفیت زندگی آنها را به شدت مختل کند. به همین دلیل، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی حرفه‌ای ممکن است در نظر بگیرند که افراد مبتلا به اوتیسم در مقایسه با افراد مبتلا به ADHD ممکن است در زندگی روزمره با مشکلات بیش‌تری مواجه شوند.

محققان دانشگاه‌های باث، بریستول و کاردیف، و کینگز کالج لندن همگی در بریتانیا می‌خواستند ببینند که آیا افرادی که ویژگی‌های ADHD یا اوتیسم را تجربه می‌کنند، علائم مشکلات روانی مانند افسردگی یا اضطراب را نیز دارند و تا چه حد آن علائم را تجربه می کنند.

آن‌ها از طریق پرسش‌نامه‌هایی که افراد را تجزیه و تحلیل کردند دریافتند که افراد دارای ویژگی‌های بیش‌فعالی نسبت به افراد مبتلا به اوتیسم بیش‌تر احتمال دارد مشکلات سلامت روان را درونی کنند.

نتایج این مطالعه در مجله Scientific ReportsTrusted Source موجود است.

مروری بر ADHD

ADHD اغلب در اوایل دوران کودکی خود را نشان می‌دهد و می‌تواند در یک کودک ۴ ساله تشخیص داده شود. علائم اصلی ADHD بیش‌فعال بودن و یا بی‌‌توجهی است. برخی دیگر از علائم ADHD می تواند شامل تکانشگری بودن (‌ تِکانش واژه‌ای است که در کتابها و نوشته‌های فارسی روانشناسی، به عنوان معادل Impulse (ضربه) به‌کار می‌رود.

بر همین اساس، روانشناسان اصطلاح تکانشگری را هم به عنوان معادل Impulsivity ساخته‌اند و به‌کار می‌برند. تکانشگری (impulsivity) یکی از حالات شخصیتی انسان است.) ، اشتباهات بی دقتی، مشکلات در عملکرد اجرایی و مبارزه با مدیریت زمان باشد.

تقریباً ۸٫۴٪ از کودکان در ایالات متحده دارای تشخیص فعلی ADHD هستند و یک مطالعه برآورد می‌کند که ۶٫۷۶٪ از بزرگسالان در سراسر جهان دارای ADHD علامتی هستند.

دکتر کریستا جردن، روانشناس بالینی در Choosing Therapy در آستین، TX، با Medical News Today صحبت کرد تا بیش‌تر توضیح دهد که چه چیزی باعث ارتباط ADHD و افسردگی می‌شود. دکتر جردن خاطرنشان کرد که تنوع آلل کوتاه ژن انتقال سروتونین ۵-HTTLPR ممکن است دراین ارتباط نقش داشته باشد.

دکتر جردن توضیح داد: «در افرادی که آلل کوتاه این ژن را دارند، به‌طور قابل‌‌توجهی احتمال ابتلا به ADHD وجود دارد. جالب این‌جاست که همین تنوع آللی کوتاه ژن ۵-HTTLPR با افزایش حساسیت عاطفی و واکنش پذیری مرتبط است.»

چند راه وجود دارد که ارائه‌‌دهندگان علائم ADHD را درمان می‌کنند، که ممکن است شامل مداخلات غذایی درمانی باشد. افراد دیگر ممکن است متوجه شوند که به دارو نیاز دارند.

برخی از داروهای تجویزی محرک و غیر محرک عبارتند از:

آدرال (آمفتامین)؛
ریتالین (متیل‌‌فنیدات)؛
کنسرتا (متیل‌فنیدات)؛
Strattera (اتوموکستین هیدروکلراید)؛
Qelbree (viloxazine).

برای برخی افراد، علائم ADHD کنترل نشده می‌تواند منجر به مشکلات سلامت روان، از جمله افسردگی و اضطراب شود.

تحقیقات کافی در مورد ADHD بزرگسالی انجام نشده است.

هدف پژوهش حاضر این بود که بفهمد آیا افراد مبتلا به علائم ADHD تمایل به درونی کردن چالش خود دارند‌؟

آن‌ها قبل از هر چیز خاطرنشان کردند که تحقیقات در مورد افراد مبتلا به اوتیسم بسیار گسترده تر از تحقیقات متمرکز بر افراد مبتلا به ADHD است، بنابراین می‌‌خواستند به بازگرداندن این تعادل کمک کنند.

نویسندگان مطالعه بیان کردند: «تاکید بسیار بیش‌تری بر ASD نسبت به ADHD در تحقیقات مربوط به درونی سازی مشکلات و عملکرد بالینی وجود دارد.»

بنابراین به جای تکیه بر معیارهای تشخیصی برای ارزیابی مبارزات درونی افراد مبتلا به ADHD یا اوتیسم، محققان به این نتیجه رسیدند که بهترین رویکرد انجام یک نظرسنجی از جمعیت عمومی در بریتانیا است.

آن‌ها ۵۰۴ شرکت‌کننده را از سنین ۱۸ تا ۷۹ سال استخدام کردند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۴۵ سال بود. شرکت کنندگان تقریباً به‌طور مساوی بر اساس جنسیت تقسیم شدند، زیرا ۴۹٪ از شرکت کنندگان مرد و ۵۱٪ زن بودند.

همه شرکت‌کنندگان چهار پرسش‌نامه را برای ارزیابی صفات مربوط به اوتیسم، ADHD، اضطراب و افسردگی تکمیل کردند:

ضریب طیف اوتیسم ۲۸ موردی کوتاه؛
مقیاس خود گزارشی ADHD 18 موردی بزرگسالان؛
مقیاس ۷ ماده‌ای اختلال اضطراب فراگیر؛
ماژول ۹ ماده‌ای افسردگی پرسش‌نامه سلامت بیمار.

محققان از آن‌ها برای تجزیه و تحلیل ارتباط بین اوتیسم و ویژگی‌های ADHD و سلامت روان استفاده کردند.

افراد مبتلا به ADHD چالش را درونی می‌کنند

پس از تجزیه و تحلیل پرسش‌نامه‌ها، محققان توانستند ظن خود را مبنی بر تجربه و درونی کردن اضطراب و افسردگی افراد مبتلا به ADHD تأیید کنند. علاوه بر این، نویسندگان خاطرنشان کردند که افراد دارای ویژگی‌‌های ADHD بیشتر از افراد دارای ویژگی‌های اوتیسم، مسائل خود را درونی می‌کنند.

لوکا هارگیتای، محقق ارشد، محقق دکترا در دانشگاه باث، می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که تحقیقات و عملکرد بالینی باید بخشی از تمرکز را از اوتیسم به ADHD تغییر دهد.»

محققان همچنین مدل‌هایی از پاسخ‌های پرسش‌نامه خود را بر روی یک شبیه‌سازی رایانه‌ای اجرا کردند و به همان نتیجه رسیدند چیزی که نویسندگان از آن به عنوان «نرخ تکرارپذیری ۱۰۰٪» یاد کردند.

نویسندگان می‌نویسند: « این نشان می‌دهد که صفات ADHD همیشه بر ویژگی‌های ASD به عنوان پیش‌‌بینی کننده مشکلات درونی در سطح جمعیت غالب است.»

افزایش آگاهی مهم می‌باشد

نتایج این مطالعه می‌تواند به ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی کمک کند تا بیشتر آگاه شوند که افراد مبتلا به ویژگی‌های ADHD ممکن است علائم اضطراب و افسردگی را تجربه کنند. این آگاهی می‌تواند امکان درمان این مسائل را افزایش دهد.

دکتر آلیسون چیس در مصاحبه با مدیکال نیوز تودی گفت: «ارتباط بین مسائل بهداشت روانی مانند اضطراب و افسردگی و ADHD در جمعیت بالینی کاملاً عمیق است. ما اغلب شاهد ارتباط قابل توجهی بین این اختلالات هستیم.»

دکتر چیس دارای دکترای روانشناسی بالینی از دانشگاه تگزاس در آستین است و مدیر بالینی منطقه‌ای مرکز خلق و خو و اضطراب Pathlight است و در مطالعه شرکت نداشت. دکتر چیس همچنین مکانیسم‌های ADHD و افسردگی را بیان کرد.

وی اظهار داشت: « مولفه بیولوژیکی علت شناسی اختلالات سلامت روان، از جمله ADHD و همچنین افسردگی و اضطراب، بیشتر از این حمایت می‌کند که چرا ما این تلاقی رفتارها و علائم را در کودکان و بزرگسالان مشاهده می کنیم.»

او افزود: «احتمالاً مکانیسم‌های مشابهی وجود دارد، زیرا هر دو علائم سلامت روانی اضطراب و افسردگی و ADHD با هم اتفاق می‌افتند».

دکتر دیوید فیفل، استاد بازنشسته روانپزشکی در دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو، که در این تحقیق شرکت نداشت، نیز در مورد یافته‌های مطالعه با MNT صحبت کرد.

وی گفت: «این مطالعه مهم است زیرا شواهد قبلی را تأیید می‌کند که داشتن ADHD خطر ابتلا به یک بیماری روان‌پزشکی مانند اضطراب و افسردگی را افزایش می‌دهد.»

طبق تجربه من، افسردگی و اضطراب که در بزرگسالان آشکار می شود می تواند نتیجه مستقیم علائم ADHD باشد که از دوران کودکی با آن دست و پنجه نرم می کنند. مشکل این است که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده به دنبال کمک برای افسردگی یا اضطراب هستند، و نه آنها و نه روانپزشکانشان متوجه نمی شوند که ADHD زمینه ساز این شرایط است، زیرا تا حدودی تشخیص ADHD در بزرگسالان دشوار است، مگر اینکه پزشک با آگاهی دنبال تشخیص باشد.”

منبع: medicalnewstoday.com

Regular Post

نوشته شده توسط فرناز اخباری

12 مارس 2023

دیابت نوع ۲: آیا داروهای آنتی‌‌سایکوتیک قدیمی می‌توانند جایگزینی برای متفورمین باشند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

یک مطالعه جدید نشان می دهد که یک دسته قدیمی از داروهای ضد‌روان پریشی می‌تواند قند‌‌خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کاهش دهد. این داروها ممکن است نیازهای افرادی را که نمی‌توانند داروهای دیابت موجود را مصرف کنند، یا برای آنها کم اثر شده است، برطرف کند.
داروهای ضد‌‌روان پریشی با بیان آنزیمی را که اخیراً با هیپرگلیسمی در موش مرتبط است، مرتبط هستند.

از آن‌جایی که دیابت نوع ۲ (T2D) روز به روز در حال افزایش است، نیاز به درمان‌‌های موثر در حال گسترش است. محققان دانشگاه آلبرتا (UAlberta) در کانادا داروهای غیر‌دیابتی موجود را به عنوان گزینه‌های درمانی جدید برای افراد مبتلا به T2D بررسی کرده‌اند. این مطالعه نشان داده است که دسته‌ای از داروهای ضد‌روان پریشی قدیمی با هدف قرار دادن آنزیمی که با افزایش قند‌خون در دیابت مرتبط است، سطح قند خون را کاهش می‌دهد.

آنزیمی که داروها آن را مهار می‌کنند سوکسینیل CoA:3-کتواسید CoA ترانسفراز یا SCOT است. این داروها متعلق به گروه دارویی دی‌فنیل بوتیل پیپریدین‌ها هستند که به اختصار DPBP نامیده می‌شود. این مطالعه در مجله Diabetes منتشر شده است.

زمانی که متفورمین گزینه درمانی نمی‌باشد

بسیاری از افراد مبتلا به T2D نمی‌توانند از متفورمین داروی اصلی که برای کاهش قند‌خون تجویز می‌شود یا سایر داروهای دیابت موجود بهره‌مند شوند. حدود یک سوم بیماران مبتلا به T2D به دلیل پاسخ های دارویی متغیر مرتبط با عوامل ژنتیکی و غیر ژنتیکی نمی توانند از متفورمین بهره مند شوند.

آن، جان آر. اوشر، دانشیار دانشکده داروسازی و علوم دارویی، به مدیکال نیوز تودی توضیح داد که درمان‌های جدید برای افراد مبتلا به T2D در مراحل آخر نیز مورد نیاز است:

آنها به داروهای متعددی که با افزایش ترشح انسولین کنترل قند‌خون آنها را بهبود می بخشد، کمتر پاسخ می‌‌دهند.

دکتر جیسون نگ، متخصص غدد در مرکز غدد درون ریز و دیابت UPMC در پیتسبورگ، PA، گفت: « دیابت نوع ۲ در جامعه ما بسیار شایع است، و با هزینه‌های هنگفتی بر جمعیت از نقطه نظر سلامت، و از نظر مالی برای سیستم سلامت ما به طور کلی می‌باشد.»

وی گفت: « توسعه درمان‌های جدید برای کمک به بهبود کنترل قند در بیماران دیابتی نوع ۲، در کنار تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی یک روش کلیدی در بهبود نتایج در محیط خرد وکلان است».

چگونه استفاده مجدد از داروهای موجود کمک می‌کند

ساخت یک داروی جدید زمان زیادی می برد – بنیاد PhRMA تخمین می‌زند که به‌طور متوسط ۱۰ سال طول می‌کشد. همچنین یک فرآیند پرهزینه است. تصور مجدد استفاده از یک داروی موجود فرآیندی بسیار سریع‌تر و ساده‌‌تر است. هنگام استفاده مجدد از داروهای تایید شده برای استفاده‌های جدید، بسیاری از مراحل این کار قبلا انجام شده است. نگرانی‌های اساسی ایمنی قبلا برآورده شده است، بنابراین آزمایشات بالینی، که هنوز ضروری هستند، می توانند با سرعت بیشتری انجام شوند. به‌‌طور مشابه، بسیاری از زمان و پولی که صرف توسعه می شود قبلاً صرف شده است و این روند را به طور قابل‌توجهی ساده کرده است.

ضد‌روان پریشی و سطح قند‌‌خون

در سال ۲۰۲۰، محققان UAlberta مطالعه‌ای را منتشر کردند که ارتباط بین SCOT و هایپرگلیسمی در موش‌ها را نشان می‌داد. آن‌ها همچنین نشان دادند که یک داروی DPBP، پیموزاید، می‌‌تواند بیان SCOT را کاهش دهد و این منجر به بهبود سطح قند‌خون می‌شود.

آن مطالعه داروهای DPBP را از طریق مدل سازی کامپیوتری شناسایی کرده بود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که کل دسته داروها می توانند بیان SCOT را مهار کنند. علاوه بر اثر اولیه یک دارو، بسیاری از آنها اثرات ثانویه نیز دارند، مانند توانایی داروهای DPBP در مهار SCOT.

این ارتباط گزینه‌های درمانی جدیدی را باز می‌کند زیرا داروهای دیابت معمولاً قند‌خون را از طریق افزایش سطح انسولین کاهش می‌دهند.

– دکتر جیسون نگ می‌گوید: « توانایی داروهای DPBP برای کاهش بیان SCOT یک مکانیسم جدید بالقوه است که در آن می‌توانیم اثر کاهش قند را در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ و چاقی افزایش دهیم، که امیدوارکننده است اما نیاز به مطالعه بیشتر دارد.»

یک نگرانی در این روش وجود دارد و آن این است که در سطوح سالم، SCOT به بدن در سوزاندن کتون ها به عنوان سوخت جایگزین در زمانی که گلوکز کمبود دارد کمک می کند. مهار بیان SCOT از استفاده از این منبع انرژی پشتیبان جلوگیری می کند.

به گفته دکتر Ussher، “پیامد آن در واقع افزایش سطح کتون خون است که ممکن است خطر ابتلا به کتواسیدوز را به عنوان یک عارضه جانبی افزایش دهد.” با این حال، او خاطرنشان کرد که مطالعات پیش بالینی اش بر روی حیوانات نشان می دهد که این احتمالاً شدیدتر از کتواسیدوز نیست که با رژیم کتوژنیک رخ می دهد. او گفت که نظارت بر سطح کتون برای کسانی که از داروهای DPBP استفاده می کنند مهم است.او تاکید کرد: «ضروری است که ما درک کنیم که عواقب بلندمدت مهار SCOT در انسان چه خواهد بود.

عوارض جانبی داروهای DPBP برای دیابت

به عنوان داروهای ضد روان پریشی، کلاس داروهای DPBP گیرنده های دوپامین را در مغز هدف قرار می دهند. به این ترتیب، عوارض جانبی اغلب گزارش شده آنها شامل خواب آلودگی، سرگیجه و خستگی است.

دکتر Ussher گفت: “ما علاقه مندیم که تعیین کنیم آیا می توانیم ساختار DPBP ها را طوری تغییر دهیم که نتوانند به مغز نفوذ کنند اما توانایی خود را برای مهار SCOT در هر جای دیگر بدن حفظ کنند.” انجام این کار نه تنها عوارض جانبی را از بین می برد، بلکه به مغز اجازه می دهد تا در صورت نیاز از کتون ها برای انرژی استفاده کند.

وی افزود: “ما در واقع پیشرفت هایی در این زمینه داشته ایم و امیدواریم در یکی دو سال آینده مطالعات بعدی خود را در این راستا منتشر کنیم.”

نکات رژیم غذایی و سبک زندگی برای کنترل دیابت نوع ۲

به گفته دکتر نگ، در حال حاضر بهترین توصیه برای افرادی که امیدوارند از ابتلا به T2D اجتناب کنند یا بیماری را تحت کنترل خود درآورند، این است: «رژیم غذایی سالم بدون کربوهیدرات، داشتن فعالیت بدنی زیاد، خواب کافی، و کاهش استرس.»

اینها همه راه‌های متداول برای احساس سلامتی هستند و همگی به بدن شما کمک می‌کنند تا حساسیت به انسولین را حفظ کند، خطر ابتلا به چاقی را کاهش دهد و به نوبه خود خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش دهد.

منبع: medicalnewstoday.com

1 … 3 4 5 6 7 … 25