بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

پزشک احتمالاً معاینات فیزیکی و عصبی انجام می‌دهد، قدرت، احساسات و رفلکس‌های شما را آزمایش می‌کند و سمع قلب و عروق گردن را انجام می‌دهد.  معمولاً آزمایش تصویربرداری شامل، MRI یا سی‌تی اسکن می‌باشد که می‌تواند برای شناسایی سریع عامل ایجاد آفازی استفاده شود. یک آسیب‌شناس گفتار زبان می‌تواند یک ارزیابی جامع اززبان برای تایید وجود آفازی و تعیین دوره مناسب درمان زبان انجام دهد.

این ارزیابی کمک می‌کند تا مشخص شود آیا فرد می‌تواند کارهای زیر را انجام دهد:

• اشیایی که به‌طور معمول استفاده می‌شود را نام ببرید.
• در گفت‌‌وگو شرکت کنید.
• کلمات را به درستی درک کرده و استفاده کنید.
• در مورد چیزی که خوانده یا شنیده‌اید به سوالات پاسخ دهید.
• کلمات و جملات را تکرار کنید.
• دستورالعمل‌ها را دنبال کنید.
• به سؤالات بله-خیر پاسخ دهید و به سؤالات باز درباره موضوعات رایج پاسخ دهید.
• خواندن و نوشتن.

رفتار

• اگر آسیب مغزی خفیف باشد، بازیابی مهارت‌های زبانی بدون درمان امکان‌پذیر است. با این‌حال، اکثر افراد برای بازتوانی مهارت‌های زبانی و تکمیل تجربیات ارتباطی خود تحت گفتار و زبان درمانی قرار می‌گیرند. محققان در حال بررسی استفاده از داروها به تنهایی یا همراه با گفتار درمانی برای کمک به افراد مبتلا به آفازی هستند.

توانبخشی گفتار و زبان

• بازیابی مهارت‌‌های زبانی معمولاً یک فرآیند کند است. اگرچه اکثر مردم پیشرفت قابل توجهی دارند، اما تعداد کمی از افراد سطوح ارتباطی کامل قبل از آسیب را به دست می‌‌آورند.
• گفتار و زبان درمانی با هدف بهبود توانایی برقراری ارتباط است. این درمان با بازیابی هر چه بیش‌تر زبان، آموزش نحوه جبران مهارت‌های زبانی از دست رفته و یافتن روش‌های دیگر ارتباط کمک می‌کند.

درمان:

• زود شروع شود. برخی از مطالعات نشان داده‌‌اند که درمان زمانی موثرتر است که بلافاصله پس از آسیب مغزی شروع شود.
• اغلب به صورت گروهی موثر است. در یک محیط گروهی، افراد مبتلا به آفازی می توانند مهارت‌های ارتباطی خود را در یک محیط امن امتحان کنند. شرکت‌کنندگان می‌توانند شروع مکالمه، به نوبت صحبت کردن‌‌، رفع سردرگمی و درست کردن مکالمه‌هایی که در وسط آن کاملاً از بین رفته اند را تمرین کنند.
• ممکن است شامل استفاده از رایانه باشد. استفاده از درمان به کمک رایانه می تواند به ویژه برای یادگیری مجدد افعال و صداهای کلمات (واج) مفید باشد.

داروها:

داروهای خاصی برای درمان آفازی در حال مطالعه هستند که شامل داروهایی است که ممکن است جریان خون را به مغز بهبود بخشد، توانایی بازیابی مغز را افزایش دهد یا به جایگزینی مواد شیمیایی تخلیه شده در مغز (انتقال دهنده‌‌های عصبی) کمک کند. چندین دارو مانند ممانتین (نامندا)، دونپزیل (Aricept، Adlarity ) گالانتامین (Razadyne ER )و پیراستام، در مطالعات با جمعیت کم امیدوارکننده بوده‌اند. اما قبل از این‌‌که بتوان این درمان‌ها را توصیه کرد، تحقیقات بیش‌تری لازم است.

سایر درمان‌ها

تحریک مغز برای درمان آفازی در حال مطالعه است و ممکن است به بهبود توانایی نامگذاری اشیا کمک کند. اما هنوز هیچ تحقیق بلندمدتی انجام نشده است. یک درمان تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال و دیگری تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال نامیده می‌شود.

هدف این درمان‌ها تحریک سلول‌های آسیب‌دیده مغز است و هر دو غیر تهاجمی هستند. یکی از میدان های مغناطیسی و دیگری از جریان کم از طریق الکترودهایی که روی سر قرار می‌گیرد استفاده می‌کند.

افراد مبتلا به آفازی

اگر آفازی دارید، نکات زیر ممکن است به شما در برقراری ارتباط با دیگران کمک کند:

• کارتی همراه داشته باشید که در آن توضیح دهید که آفازی دارید و آفازی چیست.
• مدارک شناسایی و اطلاعات مربوط به نحوه تماس با افراد مهم را به همراه داشته باشید.
• همیشه یک مداد و یک کاغذ کوچک همراه داشته باشید.
• از طرح‌‌ها، نمودارها یا عکس‌ها به عنوان میانبر استفاده کنید.
• از حرکات استفاده کنید یا به اشیا اشاره کنید.

خانواده و دوستان

اعضای خانواده و دوستان می‌توانند هنگام برقراری ارتباط با فرد مبتلا به آفازی از نکات زیر استفاده کنند:

• جملات خود را ساده کنید و سرعت صحبت کردن خود را کاهش دهید.
• در ابتدا مکالمات خود را کلمه به کلمه شروع کنید.
• به فرد فرصت دهید تا پاسخ دهد.
• جملات فرد افازی را پایان ندهید یا اشتباهاتش را تصحیح نکنید، هر چند اگر در مورد معنای مورد نظر مطمئن نیستید، بپرسید اشکالی ندارد. به عنوان مثال، می‌‌توانید بپرسید، آیا می‌گویید آب‌‌میوه می‌خواهید؟
• صداهایی که باعث حواس‌پرتی در محیط می‌شود کاهش دهید.
• کاغذ و مداد یا خودکار در دسترس داشته باشید.
• یک کلمه کلیدی یا یک جمله کوتاه برای کمک به توضیح چیزی بنویسید.
• به فرد مبتلا به آفازی کمک کنید تا کتابی از کلمات، تصاویر و عکس‌‌ها برای کمک به مکالمات ایجاد کند.
• هنگامی که شما را نمیفهمد از نقاشی‌ها یا حرکات استفاده کنید.
• فرد مبتلا به آفازی را تا حد امکان در گفت‌وگوها شرکت دهید.
• درک مطلب را بررسی کنید یا آنچه را که بحث کرده‌اید خلاصه کنید.

گروه‌‌های پشتیبانی

بخش‌های محلی سازمان‌هایی مانند انجمن ملی آفازی، انجمن سکته مغزی آمریکا، انجمن قلب آمریکا و برخی مراکز پزشکی ممکن است گروه‌های حمایتی را برای افراد مبتلا به آفازی و سایر افراد مبتلا به این اختلال داشته باشند. این گروه‌ها به افراد احساس داشتن اجتماع و مکانی برای ابراز ناامیدی و یادگیری راهبردهای مقابله می‌دهند. از ارائه‌‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا آسیب‌شناس گفتار زبان خود در مورد گروه‌های پشتیبانی محلی سؤال کنید.

آماده شدن برای ویزیت پزشک

اگر آفازی شما به دلیل سکته مغزی یا ضربه به سر باشد، احتمالا ابتدا در اورژانس ویزیت خواهید شد. سپس به پزشک متخصص در اختلالات سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) مراجعه خواهید کرد و در نهایت ممکن است به یک آسیب‌شناس گفتار زبان برای توانبخشی ارجاع شوید.

از آن‌جایی که این وضعیت معمولاً به صورت اورژانسی ایجاد می‌شود، شما زمانی برای آماده شدن نخواهید داشت. در صورت امکان، داروها یا مکمل‌هایی را که مصرف می‌کنید به بیمارستان بیاورید تا تیم مراقبت‌های بهداشتی شما از آن‌ها مطلع شوند. در ویزیت‌های بعدی، احتمالاً به کسی نیاز دارید که شما را به آن‌جا ببرد. علاوه بر این، این شخص ممکن است بتواند به شما کمک کند تا با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود ارتباط برقرار کنید.

برخی از سوالاتی که ممکن است همراه شما بخواهد از ارائه‌دهنده مراقبت پزشکی بپرسد عبارتند از:

• محتمل‌ترین علت این مشکلات گفتاری چیست؟
• آیا آزمایشات لازم است؟
• آفازی موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه درمان‌هایی برای آفازی موجود است و کدام را توصیه می‌کنید؟
• آیا خدماتی مانند گفتار درمانی یا کمک‌های بهداشتی در منزل وجود دارد؟
• آیا راه‌هایی برای کمک به بیمار من وجود دارد که دیگران را درک کند یا ارتباط موثرتری برقرار کند؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما نیز احتمالاً سؤالاتی خواهد داشت. یک همراه می تواند به ارائه‌دهنده مراقبت پزشکی شما کمک کند تا اطلاعات مورد نیاز را دریافت کند.

ارائه‌دهنده مراقبت شما ممکن است بپرسد:

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا می‌دانید دیگران چه می‌گویند؟
• آیا دیگران می‌فهمند که چه می‌گویید؟
• آیا آفازی مستمر بوده است یا برخی مواقع به وجود می‌آید و می‌رود؟
• آیا متوجه تغییراتی در گفتار خود یا صدای خود شده‌اید (مانند نحوه حرکت فک، زبان و لب‌های خود برای ایجاد صداهای گفتاری )‌؟
• آیا متوجه تغییراتی در توانایی خود در درک آن‌چه می‌خوانید یا توانایی خود در املا و نوشتن جملات شده‌اید؟

منبع: mayoclinic.org

---