بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , دارونامه, فرناز اخباری ,

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

کلانژیت صفراوی اولیه که قبلاً سیروز صفراوی اولیه نامیده می‌شد، یک بیماری مزمن است که در آن مجاری صفراوی در کبد به آرامی تخریب می‌‌شود. صفرا مایعی است که در کبد ساخته می‌شود. به هضم غذا و جذب ویتامین‌های خاصی کمک می‌کند. همچنین به بدن کمک می‌کند تا از شر کلسترول، سموم و گلبول‌های قرمز فرسوده خلاص شود. التهاب مزمن در کبد می‌‌تواند منجر به آسیب مجرای صفراوی، اسکار غیرقابل برگشت بافت کبد (سیروز) و در نهایت نارسایی کبد شود. اگرچه این بیماری در هر دو جنس دیده می‌‌شود، اما کلانژیت صفراوی اولیه بیشتر زنان را تحت تاثیر قرار می‌‌دهد. یک بیماری خود‌‌ایمنی در نظر گرفته می‌شود، به این معنی که سیستم‌ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌ها و بافت‌‌های سالم حمله می‌کند. محققان بر این باورند که عوامل ژنتیکی و محیطی باعث ایجاد این بیماری می‌شود و معمولاً به آرامی رشد می‌کند. در حال حاضر، هیچ درمانی برای کلانژیت صفراوی اولیه وجود ندارد، اما دارو می‌‌تواند آسیب کبدی را به خصوص اگر درمان زودهنگام شروع شود کند کند.

علائم

بیش از نیمی از افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه در هنگام تشخیص علائم قابل‌‌توجهی ندارند. این بیماری ممکن است زمانی تشخیص داده شود که آزمایش خون به دلایل دیگری مانند آزمایشات معمول انجام شود. علائم در نهایت طی ۵ تا ۲۰ سال آینده ایجاد می‌شود. کسانی که در هنگام تشخیص علائم دارند، معمولاً نتایج ضعیف‌تری دارند.

علائم اولیه شایع عبارتند از:

• خستگی؛
• خارش پوست.

علائم و نشانه‌‌های بعدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خشکی چشم و دهان؛
• درد در سمت راست بالای شکم؛
• تورم طحال (اسپلنومگالی)؛
• درد استخوان، ماهیچه یا مفصل (عضلانی اسکلتی)؛
• پاها و مچ پا متورم (ادم)؛
• تجمع مایع در شکم به دلیل نارسایی کبد (آسیت)؛
• رسوبات چربی (گزانتوما) روی پوست اطراف چشم، پلک‌‌ها یا در چین‌های کف دست، کف پا، آرنج یا زانو؛
• زردی پوست و چشم (یرقان)؛
• تیره شدن پوست که مربوط به قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیست (هیپرپیگمانتاسیون)؛
• استخوان‌های ضعیف و شکننده (پوکی‌استخوان)، که می‌تواند منجر به شکستگی شود؛
• کلسترول بالا؛
• اسهال، که ممکن است شامل مدفوع چرب باشد (استئاتوره)؛
• تیروئید کم کار (کم‌کاری تیروئید)؛
• کاهش وزن.

علل

علت کلانژیت صفراوی اولیه مشخص نیست. بسیاری از کارشناسان آن را یک بیماری خودایمنی می‌دانند که در آن بدن علیه سلول‌‌های خود می‌‌باشد. محققان بر این باورند که این پاسخ خود ایمنی ممکن است توسط عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد شود. التهاب کبدی که در کلانژیت صفراوی اولیه مشاهده می‌شود، زمانی شروع می‌شود که انواع خاصی از گلبول‌های سفید خون به نام سلول‌های T (لنفوسیت‌های T  ) شروع به جمع‌آوری در کبد می‌کنند. به طور معمول، این سلول‌های ایمنی میکروب‌هایی مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را شناسایی کرده و به دفاع در برابر آن کمک می‌کنند. اما در کلانژیت صفراوی اولیه، به اشتباه سلول‌های سالم پوشاننده مجاری صفراوی کوچک در کبد را از بین می‌برند. التهاب در کوچک‌‌ترین مجاری گسترش می‌یابد و در نهایت به سایر سلول‌‌های کبد آسیب می‌رساند. با مرگ سلول‌ها، بافت اسکار (فیبروز) که می‌تواند منجر به سیروز شود، جایگزین می‌شود. سیروز زخم بافت کبد است که کارکرد صحیح کبد را دشوار می‌کند.

عوامل خطر

عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به کلانژیت صفراوی اولیه را افزایش دهند:

• جنسیت. اکثر افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه زنان هستند.
• سن. به احتمال زیاد در افراد ۳۰ تا ۶۰ ساله رخ می‌دهد.
• ژنتیک. اگر یکی از اعضای خانواده شما این بیماری را قبلا داشته یا داشته باشد، احتمال ابتلا به این بیماری بیش‌تر است.
• جغرافیا. این بیماری در مردم اروپای شمالی تبار شایع است، اما کلانژیت صفراوی اولیه همه نژادها را تحت تاثیر قرار می‌‌دهد.

محققان فکر می‌‌کنند که عوامل ژنتیکی همراه با برخی عوامل محیطی باعث ایجاد کلانژیت صفراوی اولیه می‌شود.

این عوامل محیطی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت‌ها، مانند عفونت دستگاه ادراری؛
• سیگار کشیدن؛
• مواد شیمیایی سمی.

عوارض

همان‌طور که آسیب کبدی بدتر می‌‌شود، کلانژیت صفراوی اولیه می‌‌تواند باعث بیماری‌های جدی شود، از جمله موارد زیر:

• اسکار کبد (سیروز). سیروز کار کبد را دشوار می‌‌کند و ممکن است منجر به نارسایی کبد شود. این نشان‌دهنده مرحله بعدی کلانژیت صفراوی اولیه است. افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه و سیروز پیش آگهی ضعیف و خطر بیشتری برای سایر عوارض دارند.
• وریدهای بزرگ شده (واریس). هنگامی که جریان خون از طریق سیاهرگ پرتال کند یا مسدود می‌شود، خون ممکن است به وریدهای دیگر  معمولاً در وریدهای معده و مری برگردد. افزایش فشار ممکن است باعث باز شدن وریدهای ظریف و خونریزی شود. خونریزی در قسمت فوقانی معده یا مری یک اورژانس تهدید کننده زندگی است که نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری دارد.
• افزایش فشار در ورید پرتال (افزایش فشار پورتال). خون از روده، طحال و لوزالمعده شما از طریق یک رگ خونی بزرگ به نام ورید پرتال وارد کبد شما می‌‌شود. هنگامی که بافت اسکار ناشی از سیروز جریان خون طبیعی را در کبد مسدود می‌کند، خون به عقب برمی‌گردد. این باعث افزایش فشار داخل سیاهرگ می‌شود. همچنین، چون خون به‌‌طور طبیعی در کبد جریان ندارد، داروها و سایر سموم به درستی از جریان خون فیلتر نمی‌‌شوند.
• بزرگ شدن طحال (سپلنومگالی). طحال می‌‌تواند با گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها متورم شود زیرا بدن دیگر آن‌طور که باید سموم را از جریان خون فیلتر نمی‌کند.
• سنگ کیسه صفرا و سنگ مجرای صفراوی. اگر صفرا نتواند از طریق مجاری صفراوی جریان یابد، ممکن است به سنگ تبدیل شود و باعث درد و عفونت شود.
• سرطان کبد. اسکار کبد (سیروز) خطر ابتلا به سرطان کبد را افزایش می‌دهد. اگر زخم کبدی دارید، به غربالگری منظم سرطان نیاز خواهید داشت.
• استخوان‌‌های ضعیف (پوکی‌استخوان). افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه در معرض خطر افزایش استخوان‌های ضعیف و شکننده هستند که ممکن است راحت‌تر بشکنند.
• کمبود ویتامین. کمبود صفرا بر توانایی سیستم گوارش برای جذب چربی‌ها و ویتامین‌های محلول در چربی، A، D، E و K تأثیر می‌گذارد. به همین دلیل، برخی از افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه پیشرفته ممکن است سطوح پایینی از این ویتامین‌‌ها داشته باشند. این کمبودها می‌‌تواند منجر به انواع مشکلات سلامتی از جمله شب کوری و اختلالات خونریزی شود.
• کلسترول بالا (هیپرلیپیدمی). تا ۸۰ درصد افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه، کلسترول بالایی دارند.
• کاهش عملکرد ذهنی (آنسفالوپاتی کبدی). برخی از افراد مبتلا به کلانژیت اولیه صفراوی و سیروز دارای تغییرات شخصیتی و مشکلات حافظه و تمرکز هستند.
• افزایش خطر ابتلا به بیماری‌‌های دیگر. کلانژیت صفراوی اولیه با اختلالات متابولیک یا سیستم‌ایمنی، از جمله مشکلات تیروئید، اسکلرودرمی محدود سندرم CREST))، آرتریت روماتوئید و خشکی چشم و دهان (سندرم شوگرن) همراه است.

تشخیص

پزشک از شما در مورد سابقه سلامتی و سابقه سلامتی خانواده‌‌تان سوال می‌کند و یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد.

آزمایش‌ها و روش‌های زیر ممکن است برای تشخیص کلانژیت صفراوی اولیه استفاده شود.

آزمایش خون:

• آزمایشات کبدی. این آزمایش‌های خون سطح آنزیم‌هایی را که ممکن است نشانه بیماری کبد و آسیب مجرای صفراوی باشد، بررسی می‌کند.
• آزمایش آنتی‌بادی برای علائم بیماری خودایمنی. ممکن است آزمایش خون برای بررسی آنتی‌بادی‌های ضد‌میتوکندری AMA) ) انجام شود. این مواد تقریباً هرگز در افراد غیربیمار وجود ندارند، حتی اگر سایر اختلالات کبدی داشته باشند. بنابراین، مثبت بودن تست AMA نشانه بسیار قابل اعتمادی از بیماری در نظر گرفته می‌‌شود. با این‌‌حال، تعداد کمی از افراد مبتلا به سیروز صفراوی اولیه AMA ندارند.
• تست کلسترول. بیش از نیمی از افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه، افزایش شدید چربی خون (لیپیدها) از جمله سطح کلسترول تام دارند.

آزمایشات تصویربرداری ممکن است مورد نیاز نباشد. با این حال، آنها ممکن است به پزشک کمک کنند تا تشخیص را تأیید کند یا سایر بیماری‌‌ها با علائم و نشانه‌‌های مشابه را رد کند.

آزمایش‌های تصویربرداری که به کبد و مجاری صفراوی نگاه می‌کنند ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سونوگرافی. اولتراسوند از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از ساختارهای داخل بدن شما استفاده می‌‌کند.
• FibroScan با استفاده از یک پروب سونوگرافی مانند، این آزمایش می‌تواند جای زخم کبد را تشخیص دهد.
• کلانژیوپانکراتوگرافی رزونانس مغناطیسی(MRCP). این آزمایش ویژه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی MRI تصاویر دقیقی از اندام‌ها و مجاری صفراوی ایجاد می‌‌کند.
• الاستوگرافی رزونانس مغناطیسی MRE.ام ار ای با امواج صوتی ترکیب می شود تا یک نقشه بصری (الاستوگرام) از اندام‌های داخلی ایجاد کند. این آزمایش برای تشخیص سفتی کبد (فیبروز) که ممکن است نشانه ای از سیروز باشد استفاده می‌شود.

اگر تشخیص هنوز نامشخص باشد، پزشک ممکن است بیوپسی کبد را انجام دهد. نمونه کوچکی از بافت کبد از طریق یک برش کوچک با استفاده از یک سوزن نازک برداشته می‌شود. برای تایید تشخیص یا تعیین میزان (مرحله) بیماری در آزمایشگاه بررسی می‌شود.

درمان

هیچ درمانی برای کلانژیت صفراوی اولیه وجود ندارد، اما داروهایی برای کمک به کند کردن پیشرفت بیماری و جلوگیری از عوارض در دسترس هستند.

گزینه‌ها عبارتند از:

• اورسودوکسی کولیک اسید UDCA. این دارو، که همچنین به عنوان ursodiol Actigall),، Urso) شناخته می‌شود، معمولا در ابتدای بیماری استفاده می‌‌شود. به حرکت صفرا در کبد کمک می‌کند. UDCA کلانژیت صفراوی اولیه را درمان نمی‌کند، اما به نظر می‌رسد عملکرد کبد را بهبود می بخشد و اسکار کبد را کاهش می‌دهد. کمتر به خارش و خستگی کمک می‌کند. عوارض جانبی ممکن است شامل افزایش وزن، ریزش مو و اسهال باشد.
• اسید ابتیکولیک Ocaliva. در سال ۲۰۱۶، سازمان غذا و داروی ایالات متحده این دارو را برای کلانژیت اولیه صفراوی تایید کرد. مطالعات نشان می‌دهد که اگر به تنهایی یا همراه با اورسودیول به مدت ۱۲ ماه مصرف شود، می‌تواند به بهبود عملکرد کبد و کاهش فیبروز کبد کمک کند. با این حال، استفاده از آن اغلب محدود است زیرا می‌تواند باعث افزایش خارش شود.
• فیبرات‌ها (تریکور). محققان دقیقاً مطمئن نیستند که این دارو چگونه برای کمک به کاهش علائم کلانژیت اولیه صفراوی عمل می‌کند. اما، هنگامی که با UDCA مصرف شود، التهاب و خارش کبد را در برخی افراد کاهش می‌دهد. مطالعات بیشتری برای تعیین مزایای بلند مدت مورد نیاز است.
• بودزوناید. زمانی که کورتیکواستروئید بودزونید با UDCA ترکیب شود، ممکن است برای کلانژیت صفراوی اولیه سودمند باشد. با این‌حال، این دارو با عوارض جانبی مرتبط با استروئید برای افراد مبتلا به بیماری پیشرفته‌تر همراه است. قبل از اینکه بودزوناید برای درمان این بیماری توصیه شود، آزمایشات طولانی مدت بیشتری لازم است.
• پیوند کبد. هنگامی که داروها دیگر کلانژیت اولیه صفراوی را کنترل نمی‌‌کنند و کبد شروع به از کار افتادن می‌‌کند، پیوند کبد ممکن است به طولانی شدن عمر کمک کند. در پیوند کبد، کبد بیمار با کبد سالم اهداکننده جایگزین می‌شود. پیوند کبد با نتایج طولانی مدت بسیار خوبی برای افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه همراه است. با این حال، گاهی اوقات بیماری چندین سال بعد در کبد پیوندی عود می‌‌کند.

درمان علائم

پزشک ممکن است درمان‌‌هایی را برای کنترل علائم و نشانه‌های کلانژیت صفراوی اولیه و راحت‌‌تر کردن شما توصیه کند.

درمان خستگی

کلانژیت صفراوی اولیه باعث خستگی می‌شود. اما عادات روزانه، رژیم غذایی و ورزش مناسب و سایر بیماری‌ها می‌تواند بر میزان خستگی شما تأثیر بگذارد. همچنین مهم است که برای رد بیماری تیروئید آزمایش شود زیرا در افراد مبتلا به کلانژیت اولیه صفراوی شایع‌تر است.

درمان خارش

• آنتی‌‌هیستامین‌هایی مانند دیفن هیدرامین، هیدروکسی زین هیدروکلراید و لوراتادین معمولا برای کاهش خارش استفاده می‌‌شوند. اگر خارش باعث بیداری شما می‌‌شود، ممکن است با مصرف این دارو خواب شما بهبود یابد.
• کلستیرامین پودری است که باید با غذا یا مایعات مخلوط شود.
• ریفامپین آنتی‌بیوتیکی است که ممکن است خارش را متوقف کند. مکانیسم دقیق آن ناشناخته است. محققان فکر می کنند که ممکن است پاسخ مغز به مواد شیمیایی محرک خارش در خون را مسدود کند.
• سرترالین یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین SSRI است که می‌‌تواند به کاهش علائم خارش کمک کند.
• آنتاگونیست‌‌های مواد افیونی مانند آن‌‌هایی که حاوی نالوکسان و نالترکسون هستند ممکن است به خارش مرتبط با بیماری کبد کمک کنند. مانند ریفامپین، به نظر می‌رسد این داروها با اثر بر روی مغز، احساس خارش را کاهش می‌دهند.

درمان خشکی چشم و دهان

اشک‌های مصنوعی و جایگزین‌های بزاق، بدون نسخه یا با نسخه در دسترس هستند، می‌توانند به کاهش خشکی چشم و دهان کمک کنند. جویدن آدامس یا مکیدن آب نبات سفت نیز می‌تواند به ترشح بیشتر بزاق و رفع خشکی دهان کمک کند.

درمان عوارض

عوارض خاص معمولاً با کلانژیت صفراوی اولیه همراه است. پزشک شما ممکن است توصیه کند:

• مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی. اگر بدن شما ویتامین‌ها یا سایر مواد مغذی را جذب نمی‌کند، ممکن است نیاز به مصرف ویتامین‌های A، D، E و K و همچنین مکمل‌های کلسیم، اسید فولیک یا آهن داشته باشید.
• دارو برای کاهش کلسترول. اگر سطح کلسترول خون شما بالاست، پزشک ممکن است مصرف دارویی به نام استاتین را توصیه کند.
• داروهایی برای درمان تحلیل استخوان. اگر استخوان‌های ضعیف یا نازک (پوکی استخوان) دارید، ممکن است برای شما دارو یا مکمل‌هایی مانند کلسیم و ویتامین D برای کاهش تحلیل استخوان و بهبود تراکم استخوان تجویز شود. ورزش‌هایی مانند پیاده روی و استفاده از وزنه های سبک در بیشتر روزهای هفته می تواند به افزایش تراکم استخوان کمک کند.
• درمان افزایش فشار در وریدپرتال (افزایش فشار‌خون پورتال). اگر اسکار پیشرفته‌تری (فیبروز یا سیروز) ناشی از بیماری کبدی داشته باشید، احتمالاً پزشک به بررسی فشار‌‌خون پورتال و اتساع وریدها می‌پردازد. تجمع مایع در شکم (آسیت) یکی از عوارض جانبی رایج فشار‌‌خون پورتال است. برای تجمع خفیف مایعات، پزشک ممکن است فقط محدود کردن نمک را در رژیم غذایی خود توصیه کند. موارد شدیدتر ممکن است نیاز به داروهایی به نام دیورتیک یا روشی برای تخلیه مایع (پاراسنتز) داشته باشد.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

اگر از سلامت کلی خوبی برخوردار باشید، ممکن است احساس بهتری داشته باشید.

در این‌جا مواردی وجود دارد که می‌توانید برای بهبود برخی از علائم اولیه کلانژیت صفراوی و احتمالاً کمک به جلوگیری از برخی عوارض انجام دهید:

• غذاهای کم سدیم را انتخاب کنید. غذاهای کم سدیم یا غذاهای طبیعی بدون سدیم را انتخاب کنید، زیرا سدیم به تورم بافت و تجمع مایع در حفره شکمی (آسیت) کمک می‌کند.
• هرگز خرچنگ یا سایر صدف‌‌های خام را نخورید. چنین غذاهای دریایی می‌توانند حامل باکتری‌های عامل عفونت باشند که می‌تواند برای افراد مبتلا به بیماری کبد خطرناک باشد.
• بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. ورزش ممکن است خطر از دست دادن استخوان را کاهش دهد.
• از مصرف الکل خودداری کنید. کبد الکلی را که می‌‌نوشید پردازش می‌‌کند و این عملکرد و استرس اضافه می تواند باعث آسیب کبدی شود. به‌‌طور کلی، افراد مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه باید از الکل خودداری کنند.
• قبل از شروع داروهای جدید یا مکمل‌های غذایی با پزشک خود مشورت کنید. از آن‌جایی که کبد شما به‌طور طبیعی کار نمی‌‌کند، احتمالاً نسبت به اثرات داروهای بدون نسخه و نسخه‌ای و همچنین برخی مکمل‌های غذایی حساس‌تر خواهید بود، بنابراین قبل از مصرف هر چیز جدیدی با پزشک خود مشورت کنید.

تطابق و حمایت

زندگی با داشتن یک بیماری مزمن کبدی بدون درمان می‌تواند ناامید کننده باشد. خستگی به تنهایی می‌تواند تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی شما داشته باشد. هر فردی راه‌هایی برای مقابله با استرس یک بیماری مزمن پیدا می‌کند. با گذشت زمان، آنچه برای شما مناسب است را خواهید یافت.

در این‌‌جا چند راه برای شروع وجود دارد:

• در مورد وضعیت خود بیاموزید. هرچه بیشتر در مورد کلانژیت صفراوی اولیه بدانید، می‌توانید در مراقبت از خود فعال‌تر باشید.
• زمانی را برای خودتان اختصاص دهید. خوب غذا خوردن، ورزش و استراحت کافی می‌تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. سعی کنید برای زمان‌‌هایی که ممکن است نیاز به استراحت بیشتری داشته باشید، از قبل برنامه ریزی کنید.
• کمک بگیرید. اگر دوستان یا خانواده می‌خواهند کمک کنند، به آن‌ها اجازه دهید. کلانژیت صفراوی اولیه می‌تواند باعث خستگی شما شود، بنابراین اگر کسی می‌خواهد خرید مواد غذایی را انجام دهد، لباس بشوید یا شام شما را بپزد، کمک او را بپذیرید. به کسانی که پیشنهاد کمک می‌دهند، آنچه نیاز دارید بگویید.
• به دنبال پشتیبانی باشید. روابط قوی می‌‌تواند به شما در حفظ نگرش مثبت کمک کند. اگر دوستان یا خانواده در درک بیماری شما مشکل دارند، ممکن است متوجه شوید که یک گروه پشتیبانی می تواند مفید باشد.

آمادگی برای ویزیت

اگر علائم یا علائم نگران کننده دارید پزشک خودرا ویزیت کنید. اگر کلانژیت صفراوی اولیه در شما تشخیص داده شود، ممکن است به یک دکتر متخصص در اختلالات دستگاه گوارش (متخصص گوارش) یا بیماری های کبدی (کبدشناس) ارجاع داده شوید.

از آنجایی که اغلب در طول ویزیت موارد زیادی مطرح می شود بهتر است به خوبی آماده باشید.

آن‌چه شما می‌توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• هر گونه علائمی را که تجربه می‌کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ویزیت نامرتبط شده‌اند، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس‌های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید تهیه کنید.
• از یکی از اعضای خانواده یا دوست بخواهید که با شما بیاید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات به شما ارائه شده است، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالات خود را برابی پرسش از دکتر بنویسیو.

تهیه لیستی از سوالات می‌تواند به شما کمک کند از زمان خود با پزشک خود نهایت استفاده را ببرید.

برای کلانژیت صفراوی اولیه، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• محتمل‌ترین علت علائم من چیست؟
• برای تایید تشخیص به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟
• شدت آسیب به کبد من چقدر است؟
• چه درمان‌‌هایی را برای من توصیه می‌‌کنید؟
• آیا به پیوند کبد نیاز خواهم داشت؟
• چه نوع عوارض جانبی را می‌توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
• آیا گزینه‌های درمانی دیگری وجود دارد؟
• آیا باید رژیم غذایی خود را تغییر دهم؟
• آیا بروشورها یا سایر موارد وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟
• چه وب سایت‌هایی را پیشنهاد می‌‌کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده‌‌اید، از پرسیدن سؤالات دیگری که در حین ملاقات به ذهن‌تان می‌رسد درنگ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می‌‌پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آن‌‌ها ممکن است به شما زمان بیش‌‌تری برای بحث درباره یک نگرانی با جزئیات بیشتری بدهد.

پزشک شما ممکن است بپرسد:

• چه علائمی را تجربه کرده‌‌اید؟
• اولین بار چه زمانی متوجه آن‌‌ها شدید؟
• آیا همیشه علائم دارید یا برخی مواقع وجود دارد و برخی اوقات وجود ندارد؟
• شدت علائم شما چقدر است؟
• چه چیزی علائم شما را بهتر یا بدتر می کند؟
• آیا تا به حال کسی در خانواده شما مبتلا به کلانژیت صفراوی اولیه تشخیص داده شده است؟
• آیا بیماری مزمنی دارید؟
• آیا سابقه هپاتیت یا سایر بیماری‌های کبدی دارید؟
• آیا کسی در خانواده شما بیماری کبدی دارد؟
• چقدر الکل می‌نوشید؟
• چه داروهایی مصرف می‌‌کنید؟
• آیا داروهای گیاهی یا طبیعی مصرف می‌‌کنید؟

منبع: mayoclinic.org