نوشته شده توسط فرناز اخباری

عوارض جانبی هیسترکتومی که باید در نظر گرفته شود

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت healthline.com

 

هیسترکتومی چیست؟

هیسترکتومی یک روش جراحی است که به وسیله آن رحم را خارج می‌کنند.

انواع مختلفی از هیسترکتومی وجود دارد، بسته به قسمت‌هایی که برداشته شده است:

  • هیسترکتومی پارشیال‌‌: رحم را خارج می‌کنند اما دهانه رحم را دست نخورده باقی می‌گذارند.
  • هیسترکتومی استاندارد: هم رحم و هم دهانه رحم را خارج می‌‌کنند.
  • هیسترکتومی کامل رحم: دهانه رحم و یک یا هر دو تخمدان و لوله‌های فالوپ را برمی‌دارند.

هیسترکتومی از طریق شکم یا واژن انجام می‌‌شود. برخی از آن‌ها را می‌توان به روش لاپاراسکوپی یا با استفاده از فناوری ربات انجام داد. روش جراحی می‌تواند در عوارض جانبی بعد از جراحی‌، نقش داشته باشد.

برای آشنایی بیش‌تر با عوارض جانبی هیسترکتومی به ادامه مطلب مراجعه کنید.

عوارض جانبی کوتاه مدت چیست؟

انجام هیسترکتومی می‌تواند چندین عارضه فیزیکی کوتاه مدت ایجاد کند. برخی از افراد نیز ممکن است عوارض جانبی عاطفی را در طول روند بهبودی تجربه کنند.

عوارض جسمی

پس از هیسترکتومی، ممکن است لازم باشد یک یا دو روز در بیمارستان بمانید. در طول اقامت، احتمالاً به شما دارویی داده می‌شود تا با بهبودی بدن‌‌تان، به درمان و تسکین درد کمک کند. در موارد انجام هیسترکتومی لاپاراسکوپی گاهی اوقات نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد. در طی روند بهبودی، احتمالاً در روزها یا هفته‌های بعد از عمل متوجه ترشحات خونی واژن خواهید شد که کاملا طبیعی است. ممکن است در این زمان پوشیدن پد کمک کننده باشد.

مقدار واقعی زمان مورد نیاز برای بهبودی بستگی به نوع جراحی و میزان فعالیت شما دارد. اکثر افراد می‌توانند حدود شش هفته پس از هیسترکتومی شکمی به سطح فعالیت معمول خود بازگردند. اگر هیسترکتومی واژینال انجام دهید، زمان مورد نیاز بهبودی شما معمولا کوتاهتر است. شما باید بتوانید در عرض سه یا چهار هفته به فعالیت‌های معمول خود بازگردید.

در هفته‌های بعد از هیسترکتومی، ممکن است موارد زیر را داشته باشید:

  • درد در محل برش؛
  • تورم، قرمزی یا کبودی در محل برش؛
  • سوزش یا خارش در نزدیکی محل برش؛
  • احساس بی حسی در نزدیکی برش یا پایین پای خود.

به خاطر داشته باشید که اگر هیسترکتومی کامل انجام دهید که تخمدان‌های شما را خارج می‌کند، بلافاصله یائسگی را آغاز خواهید کرد که می‌‌تواند باعث  علائم زیرشود:

  • گرگرفتگی؛
  • خشکی واژن؛
  • تعریق شبانه؛
  • بی‌خوابی.

عوارض عاطفی

رحم یک عضو حیاتی برای بارداری است و با حذف آن نمی‌توانید باردار شوید، تطبیق با شرایط عدم بارداری می‌تواند برای برخی افراد سخت باشد. همچنین پس از انجام هیسترکتومی، قاعدگی قطع می‌شود. برای برخی افراد، قطع قاعدگی یک نعمت بزرگ است. اما حتی اگر احساس آرامش می‌کنید، باز هم احساس از دست دادن آن را تجربه می کنید.

برای برخی، بارداری و قاعدگی جنبه های مهم زنانگی هستند. از دست دادن ظرفیت هر دو در یک روش واحد می‌تواند برای برخی افراد بسیار سخت باشد. حتی اگر از احتمال عدم بارداری یا قاعدگی نگران نباشید در این مورد هیجان‌‌زده هستید و احساسات متناقضی ممکن است بعد از عمل ظاهر شوند.

قبل از انجام هیسترکتومی، هیستر سیستر‌، سازمانی که به ارائه اطلاعات و حمایت از کسانی که قصد هیسترکتومی را دارند اختصاص داده شده است‌، را بررسی کنید.

در این‌جا برداشت یک زن از جنبه های عاطفی انجام هیسترکتومی بیان شده است.

عوارض طولانی مدت چیست؟

به دنبال هر نوع هیسترکتومی، دیگر پریود نخواهید شد. شما همچنین نمی‌توانید باردار شوید. این‌ها اثرات دائمی هیسترکتومی هستند.

مشکلات پرولاپس اندام ممکن است پس از هیسترکتومی رخ دهد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ روی بیش از ۱۵۰۰۰۰ پرونده از بیماران گزارش داد که ۱۲ درصد از بیماران هیسترکتومی‌‌، نیاز به جراحی پرولاپس اندام لگنی داشتند.

در برخی از موارد پرولاپس اندام، واژن دیگر به رحم و دهانه رحم متصل نیست. واژن می‌تواند رها شود یا حتی از بدن بیرون بزند. سایر اندام‌ها مانند روده یا مثانه می‌توانند به جایی که رحم قبلاً در آن قرار داشت فرورفته و واژن را تحت فشارقرار دهند. اگر مثانه درگیر باشد، می‌تواند منجر به بروزمشکلات ادراری شود. جراحی می‌تواند این مشکلات را اصلاح کند.

اکثر زنان بعد از هیسترکتومی پرولاپس را تجربه نمی‌کنند.  اگر می‌دانید که قرار است هیسترکتومی کنید، برای جلوگیری از مشکلات پرولاپس، تمرینات کف لگن را برای تقویت عضلات حمایت‌کننده اندام‌های داخلی خود در نظر بگیرید. تمرینات کگل را می‌توان در هر زمان و هر مکان انجام داد.

اگر تخمدان‌ها در طول این عمل برداشته شده اند، علائم یائسگی شما می‌تواند چندین سال طول بکشد. اگر تخمدان‌ها خارج نشده‌اند و هنوز یائسه نشده‌‌اید، ممکن است زودتر از زمان مورد انتظار یائسگی تان شروع شود.

اگر تخمدان های خود را برداشته و یائسه شوید، برخی از علائم شما ممکن است بر زندگی جنسی شما تأثیر بگذارد. عوارض جنسی یائسگی می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • خشکی واژن؛
  • درد هنگام رابطه جنسی؛
  • کاهش میل جنسی.

همه اینها به دلیل تغییر استروژن تولید شده توسط بدن شما است. چندین راهکار برای مقابله با این اثرات وجود دارد که می توانید در نظر بگیرید، مانند درمان جایگزینی هورمون.

با این حال، در میان بسیاری از زنانی که هیسترکتومی انجام می دهند تأثیر منفی بر زندگی جنسی خود ندارند. در برخی موارد، تسکین درد مزمن و کاهش خونریزی، میل جنسی را بهبود می‌بخشد.

درباره رابطه جنسی بعد از هیسترکتومی بیش‌تر بدانید.

آیا خطراتی برای سلامتی وجود دارد؟

هیسترکتومی یک جراحی بزرگ است. مانند همه جراحی‌ها، این جراحی با تعدادی خطرات فوری همراه است.

این خطرات عبارتند از:

  • از دست دادن زیاد خون؛
  • آسیب به بافت‌های اطراف، از جمله مثانه، مجرای ادرار، رگ‌های خونی و اعصاب؛
  • لخته شدن خون؛
  • عفونت؛
  • عوارض بی‌هوشی؛
  • انسداد روده.

این نوع خطرات با اکثر جراحی‌ها همراه است و به این معنا نیست که انجام هیسترکتومی بی خطر نیست. پزشک شما باید این خطرات را قبل از عمل بررسی کند و در مورد اقداماتی که برای به حداقل رساندن خطرات عوارض جانبی جدی‌تر انجام خواهد داد، به شما اطلاع دهد.

اگر این موضوع را با شما مطرح نکردند، خودتان سوال‌های‌تان را مطرح کنید و اگر نتوانند این اطلاعات را ارائه دهند یا به سوالات شما پاسخ دهند، ممکن است پزشک خوبی برای شما نباشند.

سوالاتی که قبل از انجام هیسترکتومی باید از پزشک بپرسم چیست؟

هیسترکتومی می تواند یک روش تغییر دهنده زندگی با مزایای عمده و برخی خطرات بالقوه باشد. به همین دلیل بسیار مهم است که قبل از انجام عمل، پزشکی را انتخاب کنید که به او اعتماد داشته باشید و با او راحت صحبت کنید. یک پزشک خوب برای گوش دادن به سوالات و نگرانی‌های شما قبل از جراحی زمان خاصی را اختصاص می‌‌دهد.

هرچند که شما می‌‌توانید هر سوالی را در ذهن خود دارید مطرح کنید، در اینجا چند سوال خاص وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

  • آیا درمان غیر‌جراحی برای بهبود علائم من وجود دارد؟
  • کدام نوع هیسترکتومی را توصیه می‌کنید و چرا؟
  • ریسک باقی ماندن تخمدان‌‌ها، لوله‌های فالوپ یا دهانه رحم در جای خود چیست؟
  • کدام روش جراحی را انتخاب خواهید کرد و چرا؟
  • آیا من کاندید خوبی برای هیسترکتومی واژینال، جراحی لاپاراسکوپی یا جراحی رباتیک هستم؟
  • آیا از آخرین تکنیک‌های جراحی استفاده می‌کنید؟
  • آیا تحقیق جدیدی در رابطه با وضعیت من وجود دارد؟
  • آیا بعد از هیسترکتومی به آزمایش پاپ اسمیر نیاز دارم؟
  • اگر تخمدان‌های من را بردارید، آیا درمان جایگزینی هورمونی را توصیه می‌‌کنید؟
  • آیا بی‌هوشی عمومی همیشه لازم است؟
  • چه مدت پس از جراحی به بستری شدن در بیمارستان نیاز خواهم داشت؟
  • زمان استاندارد بهبودی در خانه چقدر است؟
  • آیا جای زخم خواهم داشت؟

نتیجه‌گیری:

هیسترکتومی می‌تواند عوارض جانبی کوتاه مدت و طولانی مدت ایجاد کند. همچنین می‌توانند به کاهش درد طاقت فرسا، خونریزی شدید و سایر علائم ناامید‌‌کننده بیمار کمک کند. با پزشک خود مشورت کنید تا مزایا و خطرات این روش را بسنجید و ایده بهتری در مورد انتظارات بعد از جراحی داشته باشید.

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

فیبروم؛ تومور غیرسرطانی رحم

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , پیشگیری بهتر از درمان

 

بیماری فیبروم رحمی از تجمع فیبروئیدها در رحم ایجاد می‌شود. فیبروئیدهای رحمی در حقیقت تومورهای خوش‌‌خیمی (غیرسرطانی) هستند که از رحم سر می‌‌زنند.

اگرچه جنس فیبروم رحم از همان جنس فیبرهای عضله صاف دیواره داخلی رحم (میومتریوم) است، اما این فیبروئیدها سفت تر و محکم‌تر از فیبرهای میومتریوم هستند. فیبروئید‌های رحمی معمولا جمع شده و شکل گرد و توده‌ای به خود می‌گیرند.

فیبروئیدهای رحمی می‌توانند در دیواره خارجی رحم و به سمت حفره شکمی، در میان لایه‌های عضلانی رحم، روی دیواره داخلی رحم و به صورت آویزان از دیواره داخلی به سمت رحم رشد کنند.

چه چیزی باعث ایجاد فیبروئید‌های رحمی می‌شود؟

علت اصلی و دقیق این تومورهای خوش‌خیم در خانم‌ها هنوز معلوم نیست. ناهنجاری‌های ژنتیکی، تغییرات در فاکتور رشد (پروتئینی مهم در بدن که رشد و تکثیر سلول‌های بدن را تنظیم می‌کند)، ناهنجاری‌های سیستم عروق خونی اندام‌‌ها و یا پاسخ بافت‌‌ها به جراحت‌ها و زخم‌ها همگی می‌توانند در ایجاد و تکثیر این فیبروئید‌ها نقش داشته باشند.

در این میان عواملی که بیش‌ترین تاثیر را در ایجاد این تومورهای خوش‌خیم دارند شامل موارد زیر هستند:

تغییرات ژنتیکی:  بسیاری از فیبروئیدها ریشه در تغییرات ژنتیکی سلول‌های عضلانی رحم دارند. به همین دلیل است که سابقه خانوادگی در ابتلای به این بیماری اهمیت پیدا می‌کند. از طرفی دیده شده که در خانواده‌های دارای سابقه این بیماری، ابتلای دوقلوهای دختر همسان به فیبروئید رحمی بیشتر از دوقلوهای ناهمسان است.

هورمون‌ها: استروژن و پروژسترون دو هورمون مهم در آماده‌سازی رحم برای بارداری و تنظیم سیکل قاعدگی هستند. به نظر می‌رسد این هورمون‌‌ها رشد فیبروئیدهای رحمی را تقویت می‌کنند. فیبروئیدها گیرنده‌های استروژنی و پروژسترونی بیشتری نسبت به سایر سلول‌های رحم دارند.

فیبروئید‌های رحمی معمولا بعد از یائسگی کوچک می‌شوند که علت آن هم کاهش ترشح استروژن و پروژسترون است. ولی هورمون درمانی دوران یائسگی برای رهایی از علائم آزاردهنده یائسگی، باعث باقی ماندن این فیبروئیدها می‌‌شود.

جالب است بدانید که بارداری و مصرف قرص‌های ضد‌بارداری، احتمال ابتلا به فیبروئید‌های رحمی را کاهش می‌دهند. این فیبروئید‌ها تا به حال در دخترانی که به بلوغ نرسیده اند دیده نشده است، اما دختران نوجوان و جوانی که قاعدگی آن‌ها شروع شده است، به ندرت ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

از سایر عواملی که خطر ابتلا به فیبروم رحمی را افزایش می دهند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– شروع قاعدگی قبل از سن ۱۰ سالگی؛

– مصرف نوشیدنی‌های الکلی؛

– عفونت رحم و بیماری‌های مقاربتی؛

– فشار‌خون بالا.

علائم بیماری فیبروم رحمی چگونه است؟

خونریزی شدید و غیرعادی قاعدگی از شایع‌ترین علامت وجود فیبروئید رحمی است. اگر فیبروم‌ها در نزدیکی لایه‌های داخلی رحم باشند و یا در خون‌رسانی به لایه‌های داخلی رحم اختلال ایجاد کنند، می‌توانند باعث قاعدگی سنگین و دردناک شوند.

در این شرایط معمولا قاعدگی طولانی مدت و لکه‌بینی بین دوره‌های قاعدگی وجود خواهد داشت. خانم‌های دچار قاعدگی سخت و طولانی مدت، معمولا به کم‌خونی فقر آهن مبتلا می شوند.

همچنین فیبروئید‌ها بسته به اندازه و محل شان در رحم می‌توانند منجر به علائم زیر شوند:

– درد و فشار در ناحیه لگن؛

– تکرر ادرار؛

– عدم توانایی در تخلیه کامل مثانه؛

– عفونت مجاری ادراری که معمولا از عدم تخلیه کامل مثانه ناشی می‌‌شود.

– یبوست؛

– درد پاها و کمر.

بیماری فیبروم بر بارداری هم تاثیر می‌گذارد؟

اگرچه فیبروئید در تخمک‌گذاری اختلالی ایجاد نمی‌کند، ولی برخی مطالعات اظهار می‌کنند که فیبروم می‌تواند باعث اختلال در باروری شده و یا باعث بارداری ناموفق شود.

به‌طور خاص، فیبروئیدهای زیرموکوسی یعنی همان‌هایی که باعث اختلال در ساختمان طبیعی لایه‌های داخلی رحم می‌شوند، موثرترین فیبروئید‌ها در کاهش باروری هستند، چراکه مانع لانه گزینی تخم لقاح یافته در بافت رحمی می‌شوند. گاهی اوقات هم فیبروئید‌ها را علت اصلی سقط جنین می‌دانند.

فراموش نکنید اگر پزشک علت سقط یک خانم باردار را وجود فیبروم تشخیص دهد، تا زمانی که این فیبروم درمان نشود، این خانم قادر به بارداری و زایمان موفق نخواهد بود. در برخی موارد هم این توده‌‌های فیبروئید باعث انسداد لوله‌های رحمی شده و مانع رسیدن اسپرم به تخمک می‌شوند.

پس به طور کلی میزان تاثیرگذاری بیماری فیبروم بر وضعیت باروری به شدت بیماری و محل قرار‌گیری فیبروئید‌ها در رحم بستگی دارد.

درمان بیماری فیبروم چیست؟

خوشبختانه امروزه درمان‌های متعددی برای فیبروم رحمی وجود دارد. درمان‌های این بیماری معمولا هورمون‌هایی که سیکل قاعدگی را تنظیم می‌کنند را هدف می‌گیرد، یعنی همان استروژن و پروژسترون، و از این طریق علائمی اصلی نظیر خونریزی‌های شدید و طولانی مدت و درد و فشار لگنی را بهبود خواهند داد.

اما این درمان‌ها فیبروئید‌ها را به کلی از بین نمی‌برند، فقط می‌توانند آنها را کوچک‌تر و ضعیف‌تر کنند.

از جمله این درمان‌ها عبارتند از:

۱- آگونیست‌‌های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (Gn-RH)

این داروها با مهار ترشح استروژن و پروژسترون شرایطی مانند یائسگی را به وجود می‌آورند و می‌توانند اندازه فیبروئید‌ها را کاهش دهند. بنابراین قاعدگی متوقف می‌شود و معمولا علائم آزاردهنده فیبروم و کم‌خونی همراه آن بهبود پیدا خواهد کرد. خیلی از پزشکان یک دوره درمان با این داروها را قبل از انجام عمل جراحی توصیه می‌کنند. درمان با این داروها معمولا بیش از شش ماه توصیه نمی‌‌شود، زیرا مصرف طولانی مدت آنها عوارضی مانند پوکی‌استخوان را به همراه خواهد داشت.

۲- استفاده از IUD

استفاده از IUD (تصویر روبرو) می‌تواند در درمان خونریزی‌های شدید ناشی از فیبروئید  مفید باشد. اما این را هم بدانید که استفاده از IUD ی ترشح کننده پروژسترون، فقط علائم بیماری را کاهش می‌دهد و هیچ تاثیری بر اندازه فیبروم و از بین بردن آن نخواهد داشت.

۳- سایر درمان‌ها

پزشک ممکن است در کنار درمان‌‌های بالا، داروهای دیگری را نیز به شما توصیه کند، برای مثال قرص‌های ضدبارداری که می‌توانند در تنظیم خونریزی و دوره‌های قاعدگی مفید باشند، اما باعث کاهش اندازه فیبروئید‌ها نخواهند شد. داروهای ضد‌التهاب های غیر‌استروئیدی و یا همان  داروهای NSAID می‌توانند در کاهش درد بیماری فیبروم کمک کننده باشند، اما این مسکن‌ها خونریزی را کاهش نخواهند داد. در کنار همه این‌ها پزشک ممکن است مصرف مولتی‌ویتامین‌ها و مکمل آهن را نیز به شما توصیه کند.

البته در بیمارانی که علائمی ندارند، معمولا هیچ درمانی توصیه نمی‌شود. فقط کافی است فرد تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرد تا رشد فیبروم بررسی شود و در صورت لزوم درمان شروع شود.

۴- عمل جراحی

در موارد شدید و در بیمارانی که علائم جدی دارند، عمل جراحی بهترین گزینه می‌باشد. در این شرایط پزشک بسته به نوع بیماری، وضعتی کلی سلامت فرد، سن بیمار، تصمیم او برای بارداری، اندازه فیبروم و غیره می‌تواند از انواع جراحی مثل میومکتومی، هیستروسکوپی و برداشتن لایه داخلی رحم (اندومتر) استفاده کند.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علل طولانی شدن قاعدگی و کنترل آن

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , پیشگیری بهتر از درمان

 

عادت ماهانه‌هایی که هشت روز یا بیشتر طول می‌کشند باید مورد بررسی قرار بگیرند. پریودهای سنگین که نیاز به چند بار تعویض پد طی یک روز دارند، یا پریودهایی که بیشتر از پنج هفته با هم فاصله دارند نیز باید ارزیابی پزشکی شوند.

چیزی تحت عنوان «قاعدگی نرمال» واقعاً وجود ندارد. بدون تردید یک سری قواعد کلی وجود دارد؛ اما هر زنی منحصربه‌فرد و متفاوت است. برخی از خانم‌ها سیکل‌های قاعدگی پیش‌بینی نشده دارند، در حالی که عده‌ای دیگر عادات ماهیانه‌شان کاملاً منظم و طبق برنامه پیش می‌رود. اگر پریود شما کمی بیشتر یا کمتر از بقیه طول بکشد به احتمال زیاد مشکل خاصی وجود ندارد و ضمناً این کاملاً طبیعی است که پریود شما هر ماه کمی تفاوت داشته باشد؛ اما اگر ناگهان احساس کنید پریودتان انگار تمام‌شدنی نیست چطور؟ البته آزاردهنده است اما آیا نگران‌کننده نیز هست؟ در ادامه برایتان می‌گوییم علت طولانی شدن پریود چیست و چه باید بکنید.

چه چیزی طبیعی است؟

احتمالاً می‌دانید که یک خانم باید هر ۲۱ تا ۳۵ روز پریود بشود (خیلی از خانم‌ها هر ۲۸ روز پریود می‌شوند). طول متوسط یک پریود، دو تا هفت روز است، بنابراین هشت روز یا بیشتر خونریزی داشتن، طولانی تلقی می‌شود. به طور کلی، پریودهایی که پنج تا هفت روز طول می‌کشند موردی برای نگرانی ندارند. بنابراین هر چند کمی سخت است؛ اما احتمال اینکه مشکلی وجود داشته باشد بسیار کم است.

عادت ماهانه‌هایی که هشت روز یا بیشتر طول می‌کشند باید مورد بررسی قرار بگیرند. پریودهای سنگین که نیاز به چند بار تعویض پد طی یک روز دارند، یا پریودهایی که بیشتر از پنج هفته با هم فاصله دارند نیز باید ارزیابی پزشکی شوند. ضمناً بروز تغییر در خصوصیات سیکل قاعدگی مثلاً تغییر قابل توجه در تکرار، شدت خونریزی یا لکه بینی بین پریودها نیز می‌توانند دلیل موجهی برای مراجعه به پزشک متخصص زنان باشند.

ریشه‌ی مشکل

پریودهای طولانی مدت می‌توانند نتیجه‌ی فاکتورهای متعددی باشند مانند سن و سبک زندگی. بیماری‌ها و عوارضی که می‌توانند سبب طولانی شدن پریودها بشوند شامل فیبروم رحم، پولیپ رحمی یا اندومتریال، آدنومیوزیس و یا در موارد نادر، وجود ضایعه‌ی سرطانی یا پیش سرطانی در رحم می‌شوند. پریودهای طولانی می‌توانند ناشی از عدم تعادل هورمونی مانند کم کاری تیروئید یا یک اختلال خونریزی نیز باشند.
زنان زیادی سال‌های سال با پریودهای سنگین و طولانی مدت دست و پنجه نرم می‌کنند بدون اینکه راه‌های کنترل و بهبود علائم را بدانند.
اولین قدم برای کنترل پریودهای سنگین که ناشی از عارضه‌ای هستند این است که عارضه درمان شود. راهکارها می‌توانند شامل برداشتن پولیپ اندومتریال و یا درمان کم کاری تیروئید باشند. روش‌های هورمونی پیشگیری از بارداری مانند قرص یا چسب و IUD معمولاً برای کمک به تنظیم سیکل‌های نامنظم قاعدگی نیز به کار می‌روند. بیشتر این روش‌ها به سه تا شش ماه زمان نیاز دارند تا علائم بهبودی مشاهده شوند.

ممکن است باردار باشید!

مگر علامت معروف بارداری پریود نشدن نیست؟ بله درست است اما نه همیشه! یکی از علت‌های غیرعادی بودن پریود مثلاً طولانی شدن خونریزی، می‌تواند بارداری باشد و حتی ممکن است علامت مشهور دیگر بارداری یعنی حالت تهوع وجود نداشته باشد. بنابراین هر زمان که خونریزی‌تان غیرعادی شد بهتر است با یک تست بارداری این علت را نیز بررسی کنید.

شاید دچار سندرم تخمدان پلی کیستیک هستید

حدود ۱۰ درصد از زنانی که در سنین بارداری هستند سندرم تخمدان پلی کیستیک دارند. سندرم تخمدان پلی کیستیک به رشد کیست‌ها در تخمدان‌ها گفته می‌شود و جلوی بالغ شدن تخمک‌ها را می‌گیرد و اغلب مشکلاتی برای باروری ایجاد می‌کند. این سندرم اثرات بدی بر هورمون‌ها نیز می‌گذارد و موجب افزایش وزن، رشد موهای زائد و البته پریودهای طولانی مدت می‌شود. شاید فکر کنید عدم تخمک گذاری باعث می‌شود از پریود خلاص شوید اما عکس آن درست است: روی ندادن تخمک گذاری به معنی سیکل‌های قاعدگی طولانی و غیرعادی است.

شاید دچار یک اختلال خونی هستید

البته نادر است اما این احتمال وجود دارد که پریودهای طولانی مدت علامت یک اختلال پنهان مانند یک بیماری هماتولوژیک (بیماری خونی) باشند. برخی از بیماری‌های خونی که منجر به طولانی‌تر شدن خونریزی‌ها می‌شوند شامل هموفیلی یا بیماری فون ویلبراند هستند که ژنتیکی‌اند. بنابراین اگر دچار این بیماری‌ها باشید هم اکنون نسبت به آن آگاهید.

ممکن است مشکل تیروئید داشته باشید

یک‌هشتم خانم‌ها در مرحله‌ای از زندگی خود دچار کم کاری تیروئید می‌شوند. تیروئید شما غده‌ی کوچک و پروانه شکلی است که هورمون‌های تنظیم کننده‌ی بسیاری از سیستم‌های بدن را کنترل می‌کند از جمله سرعت کالری سوزی، سرعت ضربان قلب و البته سیکل قاعدگی. داشتن مقدار کمی از هورمون تیروئید می‌تواند سبب شود قاعدگی شما بیش از حد طول بکشد و خونریزی‌تان شدید باشد. سایر علائم کم کاری تیروئید عبارتند از: ریزش مو، افزایش وزن و خستگی.

تأثیرات انواع روش‌های ضدبارداری و یائسگی

انواع روش‌های پیشگیری از بارداری بر تکرار و طول مدت پریود اثر می‌گذارند. قرص ضدبارداری معمولاً پریودها را منظم می‌کند (هر ماه روی می‌دهند و هر بار سه تا پنج روز طول می‌کشند). IUD هورمونی معمولاً باعث سبُک‌تر شدن پریودها یا توقف پریود می‌شود. بیشتر خانم‌ها طی اولین ماه‌های استفاده از IUD دچار لکه بینی می‌شوند.
IUD مسی ممکن است تأثیری روی الگوهای خونریزی نداشته باشند یا ممکن است موجب سنگین‌تر و طولانی‌تر شدن پریودها در بعضی از خانم‌ها شوند. روش‌های فقط پروژسترونی مانند تزریق و ایمپلنت نیز منجر به لکه بینی‌های نامنظم می‌شوند اما خیلی از خانم‌ها ممکن است پریودهای سبک‌تر و کوتاه‌مدت‌تر را تجربه کنند.
با نزدیک شدن به یائسگی پریودها می‌توانند طولانی‌تر و نامنظم‌تر شوند؛ اما مهم است که در مورد ویژگی‌های پریودتان با پزشک صحبت کنید، مخصوصاً خانم‌های بالای ۴۵ سال که بیشتر در معرض هیپرپلازی اندومتریال هستند. ریسک سرطان اندومتریال با افزایش سن بیشتر می‌شود.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

علائم شایع بیماری خودایمنی چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت hopkinsmedicine.org

مراقبت از خود و اعضای خانواده و تلاش برای مدیریت زندگی اجتماعی و شغلی، معمولاً در زنان باعث ایجاد احساس خستگی  می‌کنند. اما آیا این علائم یک زندگی پر استرس است یا ممکن است با یک بیماری زمینه‌ای مانند بیماری خودایمنی مرتبط باشد؟

دکتر آنا ماریا اوربای متخصص روماتولوژی در مرکز آرتریت جانز هاپکینز است. روماتولوژیست‌ها در تشخیص و درمان بیماری‌های اسکلتی عضلانی و بیماری‌های خود‌ایمنی (بیماری روماتیسمی) تخصص دارند. دکتر اوربای در مورد چگونگی تشخیص علائم شایع بیماری خودایمنی و زمانی که باید به پزشک مراجعه کنید صحبت می‌کند.

مبانی بیماری خود‌ایمنی

بیماری خودایمنی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم دفاعی طبیعی بدن نمی‌تواند تفاوت بین سلول‌های خودی و سلول‌های خارجی را تشخیص دهد و باعث می‌شود بدن به اشتباه به سلول‌های طبیعی حمله کند. بیش از ۸۰ نوع بیماری خودایمنی وجود دارد که تعداد زیادی از اعضای بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

شایع‌ترین بیماری‌های خود‌ایمنی در زنان عبارتند از:

  • آرتریت روماتوئید. نوعی از آرتریت که به مفاصل حمله می‌کند.
  • پسوریازیس. وضعیتی که با لکه‌های پوسته پوسته و ضخیم مشخص می‌شود.
  • آرتریت پسوریاتیک. نوعی آرتریت که برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
  • لوپوس. به نواحی از بدن که شامل مفاصل، پوست و اندام‌ها آسیب می‌‌رسد.

بیماری‌های تیروئید، از جمله بیماری گریوز، که در آن هورمون تیروئید بیش از حد تولید می‌شود (پرکاری تیروئید)، و تیروئیدیت هاشیموتو، که در آن به اندازه کافی هورمون تولید نمی‌کند (کم کاری تیروئید).

علائم بیماری خودایمنی ممکن است در برخی افراد شدید و در برخی دیگر خفیف باشد.

اوربای می‌گوید: «درجات مختلفی از بیماری خودایمنی وجود دارد. “علائمی که یک فرد دریافت می کند احتمالاً به عوامل متعددی مربوط می شود که شامل ژنتیک، محیط و سلامت شخصی می شود.»

علائم شایع بیماری خودایمنی

با وجود انواع مختلف بیماری خودایمنی، بسیاری از آنها علائم مشابهی دارند.

علائم شایع بیماری خودایمنی عبارتند از:

  • خستگی؛
  • درد و تورم مفاصل؛
  • مشکلات پوستی؛
  • درد شکم یا مشکلات گوارشی؛
  • تب مکرر؛
  • تورم غدد.

بسیاری از زنان می‌گویند که تشخیص آن سخت است، چیزی که دکتراوربای با آن موافق است.

او می‌‌گوید: «این بیماری حد وسط ندارد. معمولاً هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص بیماری خودایمنی وجود ندارد. باید علائم خاصی همراه با نشانگرهای خونی خاص و در برخی موارد حتی بیوپسی بافت انجام شود وفقط با یک فاکتور مشخص نمی‌شود.»

تشخیص نیز می‌تواند دشوار باشد زیرا این علائم می‌تواند ناشی از سایر بیماری‌های رایج باشد.

اوربای می‌‌گوید: «زنان باید در صورت مشاهده علائم جدید به دنبال درمان باشند.»

او همچنین می‌گوید: «اگر سالم بوده‌اید و ناگهان احساس خستگی یا سفتی مفاصل می‌کنید، آن را بی‌اهمیت ندانید. این علایم را به پزشک بگویید تا علائم شما را دقیق‌تر بررسی کند و آزمایش‌هایی را برای شناسایی یا رد بیماری خودایمنی انجام دهد.»

عوامل خطر بیماری خود‌ایمنی

محققان علت بیماری خودایمنی را نمی‌دانند، اما چندین تئوری وجود دارد که به سیستم‌ایمنی بیش فعال اشاره می‌کنند که پس از عفونت یا آسیب به بدن حمله می‌کند. عوامل خطر خاصی شانس ابتلا به اختلالات خود ایمنی را افزایش می دهند، از جمله:

ژنتیک: برخی از اختلالات مانند لوپوس و مولتیپل اسکلروزیس (MS) بصورت ارثی و فامیلی وجود دارد.

اوربای می‌گوید: «داشتن یکی از بستگان مبتلا به بیماری خودایمنی خطر ابتلا را افزایش می‌دهد، اما به این معنا نیست که به طور قطعی به بیماری مبتلا خواهید شد.»

وزن: اضافه وزن یا چاقی خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید یا آرتریت پسوریاتیک را افزایش می‌دهد. این می‌تواند به این دلیل باشد که وزن بیش‌تر فشار بیش‌تری بر مفاصل وارد می‌‌کند یا به این دلیل که بافت چربی موادی را تولید می کند که باعث ایجاد التهاب می‌شود.

سیگار کشیدن: تحقیقات مختلف نشان می‌‌دهد که سیگار کشیدن با تعدادی از بیماری‌های خود‌ایمنی از جمله لوپوس، آرتریت روماتوئید، پرکاری تیروئید و ام‌اس مرتبط است.

 برخی داروها

اوربای می‌گوید: «برخی از داروهای فشار‌خون یا آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند لوپوس ناشی از دارو ایجاد کنند، که اغلب شکل خوش‌خیم‌تری از لوپوس است».

مرکزتحقیقات میوزیت همچنین دریافت که داروهای خاصی که برای کاهش کلسترول استفاده می‌شوند، به نام استاتین‌ها، می‌توانند باعث ایجاد میوپاتی ناشی از استاتین شوند. میوپاتی یک بیماری خودایمنی نادر است که باعث ضعف عضلانی می‌شود. با این‌حال، قبل از شروع یا قطع هر دارویی، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

بیماری خود‌ایمنی و سلامتی شما

ابتلا به لوپوس، آرتریت روماتوئید یا آرتریت پسوریاتیک خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. بنابراین انجام اقداماتی برای کاهش بیماری قلبی همیشه مناسب است، پس اگر یکی از این بیماری‌ها را داشته باشید این اقدامات بسیار ضروری است و  با پزشک خود در مورد اقدامات مناسب جهت سالم نگه داشتن قلب خود، صحبت کنید. به‌‌عنوان مثال، نگه داشتن فشار خون در سطح نرمال  و سطح کلسترول در محدوده سالم، خوردن یک رژیم غذایی مغذی و ورزش منظم می‌‌تواند مفید باشد.

این مراحل همچنین می‌تواند به کاهش علائم بیماری خودایمنی کمک کند. اوربای همچنین بیان می‌کند که با توجه به گذر زمان سریع در زندگی خانم‌ها، وقت گذاشتن برای زندگی سالم می‌تواند سخت باشد، اما به‌هر حال یافتن تعادل برای زندگی در بیماران خودایمنی مهم است.

او می‌‌گوید: «این اقدامات نیازمند پشتکار و تعهد است و گاهی اوقات سخت خواهد بود. اما یادگیری این اقدانات حیاتی و هوشمندی در مورد عواملی که باعث بیماری شما می‌‌شود، مهم است و این کاری است که شما می‌توانید برای خودتان انجام می‌دهید.»

منبع: hopkinsmedicine.org


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

بیماری خود‌ایمنی: چرا سیستم‌ایمنی به خود حمله می‌کند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت hopkinsmedicine.org

بیماری خودایمنی ۲۳٫۵ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و نزدیک به ۸۰ درصد آن‌ها را زنان تشکیل می‌‌دهند. اگر شما یکی از میلیون‌ها زنی هستید که تحت تأثیر این گروه از بیماری‌ها که شامل لوپوس، آرتریت روماتوئید و بیماری تیروئید می‌شود، قرار گرفته‌اید‌، ممکن است تعجب کنید که چرا سیستم‌ایمنی به خود بدن حمله می‌کند.

دکتر آنا ماریا اوربای، متخصص روماتولوژی در مرکز آرتریت جانز هاپکینز است. روماتولوژیست‌ها در تشخیص و درمان بیماری‌‌های اسکلتی عضلانی و بیماری‌های خود‌ایمنی (بیماری روماتیسمی) تخصص دارند. اوربای چندین نظریه را که محققان در مورد علت بیماری خودایمنی می‌شوند، از جمله عفونت، آسیب بافتی و ژنتیک توضیح می‌دهد.

ارتباط بین بیماری خودایمنی و زنان

پزشکان در مورد علت ایجاد بیماری خود‌ایمنی یا علت وقوع بیش‌تر بیماری در زنان نسبت به مردان مطمئن نیستند. یک نظریه این است که سطوح بالاتر هورمون‌ها در زنان، به ویژه در سال‌های باروری، می‌تواند زنان را مستعد ابتلا به بیماری‌‌های خودایمنی کند.

با این حال، اوربای خاطرنشان می‌کند که این ایده هنوز ثابت نشده است، عوامل زیادی مثل ژنتیک و محیطی وجود دارد که بر خودایمنی تأثیر می‌گذارند. محققان نمی‌توانند به‌طور قطع توضیح دهند که چرا زنان بیش‌‌تر از مردان به این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند.

نقش عفونت و بیماری

اصولا، بیماری خودایمنی به این دلیل رخ می‌دهد که دفاع طبیعی بدن، سیستم‌ایمنی به بافت سالم بدن حمله می‌کند. محققان ایده‌های مختلفی در مورد علت این اتفاق دارند.

هنگامی که بدن خطر وجود یک ویروس یا عفونت را احساس می‌کند، سیستم‌ایمنی بدن به آن حمله می‌کند و این واکنش ایمنی نامیده می‌شود. گاهی اوقات سلول‌ها و بافت‌های سالم نیز در این حالت گرفتار این پاسخ می‌شوند و در نتیجه بیماری خودایمنی ایجاد می‌شود.

بسیاری از دانشمندان بر این باورند که این تئوری علت آرتریت روماتوئید، نوعی بیماری خود‌ایمنی که به مفاصل حمله می‌‌کند، می‌باشد. همچنین در برخی از موارد پس از ابتلا به گلودرد استرپتوکوکی، افراد به پسوریازیس مبتلا می‌شوند( یک بیماری خود‌ایمنی که باعث ایجاد تکه‌هایی از پوست ضخیم و پوسته‌دار می‌شود).

سایر انواع بیماری‌‌های خودایمنی ممکن است ناشی از تلاش بدن برای مبارزه با سلول‌‌های سرطانی باشد. اوربای به اسکلرودرمی( نوعی بیماری نادر و پیشرونده روماتیسمی است که پوست بیماران ضخیم، سفت و خشک شده و گاه در انتهاهای اندامها زخم ایجاد می‌شود.) اشاره می‌کند.

او می‌گوید: «ممکن است پس از مبارزه سیستم‌ایمنی با سرطان و از بین رفتن آن، یک پاسخ التهابی به دلیل آن مبارزه همچنان وجود دارد.»

محققان جانز هاپکینز بیمارانی را که هم به اسکلرودرمی و هم سرطان مبتلا شده بودند ارزیابی کردند تا میزان این رابطه را دریابند.

نظریه آسیب

دانشمندان فکر می‌کنند آسیب ممکن است در برخی از انواع بیماری‌های خود‌ایمنی مانند آرتریت پسوریاتیک نقش داشته باشد، وضعیتی که در برخی از مفاصل افراد مبتلا به پسوریازیس باشد.

تحقیقات نشان داده است که در قسمت‌هایی از بدن که تحت استرس زیاد قرار دارند، پس از آسیب به تاندون‌ها (که ماهیچه را به استخوان متصل می‌کنند)، یک پاسخ خودایمنی به وجود می‌آید. به عنوان مثال، پاشنه یک دونده ناحیه‌ای است که عضله دائماً استخوان را می‌کشد تا حرکت ایجاد کند.

اوربای می‌گوید: «این استرس مکرر می‌تواند بافت‌هایی را که معمولاً نباید در تماس با سلول‌های خونی باشد، در معرض قرار می‌دهد و مانند یک زخم کوچک می‌شود.»

اوربای می‌گوید‌: «سلول‌های خونی سعی می‌کنند آن را درمان کنند، اما یک پاسخ ایمنی غیرطبیعی باعث التهاب مفاصل و تاندون‌ها می‌شود. در حالی که برخی یافته‌ها در تایید این علل می‌باشد اما دانشمندان هنوز ثابت نکرده‌اند که این عوامل علل اصلی بیماری خود‌ایمنی هستند.»

ریسک ژنتیکی

مشخصا ژنتیک در بیماری خودایمنی نقش دارد، اما محققان هنوز علت آن را به‌طور کامل نمی‌‌دانند. به‌عنوان مثال، ابتلای یکی از اعضای خانواده به لوپوس یا مولتیپل اسکلروزیس (MS) خطر ابتلا به این بیماری‌ها را در افراد افزایش می‌دهد. در برخی از خانواده ها چند نفر دارای بیماری‌های خودایمنی می‌باشند. با این‌حال، عامل ژنتیک به تنهایی برای ایجاد بیماری خودایمنی کافی نیست.

اوربای می‌‌گوید: «درست است که ژن‌ها مهم هستند، اما همه علت نیست. ممکن است اعضای خانواده مبتلا به لوپوس یا ام اس باشند اما هرگز افراد دیگر به آنها مبتلا نشوند. ممکن است حتی آزمایش DNA اختصاصی لوپوس مثبت باشد ولی هنوز این بیماری را نداشته باشید.»

این امکان وجود دارد که بیماری خودایمنی بر اساس توانایی سیستم‌ایمنی برای کنترل استرس رخ دهد.

اوربای می‌گوید: «‌که این عامل نیاز به بررسی تحقیقاتی جدی دارد. اگر می‌دانستیم که چه زمانی استرس وارد شده بر بدن شما از توانایی مقابله سیستم‌ایمنی با آن استرس بیشتر است؟ می‌توانست کلید پیشگیری از بیماری خودایمنی باشد.»

منبع: hopkinsmedicine.org


 

 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

آن‌چه باید در مورد گرفتگی عضلات پس از پایان دوره قاعدگی بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت healthline.com

بررسی اجمالی

بسیاری از زنان قبل یا در طول چرخه قاعدگی خود گرفتگی عضلات شکمی را تجربه می‌کنند. با این‌وجود، ممکن است این حالت پس از پریود نیز وجود داشته باشد. گرفتگی دردناک بعد از پریود به عنوان دیسمنوره ثانویه شناخته می‌شود و در بزرگسالی شایع‌تر است. این گرفتگی‌ها معمولا جدی نیستند. با این‌حال، مهم است که آن‌ها را به خصوص اگر طولانی باشند در نظر داشته باشید. همچنین گرفتگی عضلات پس از پریود ممکن است نشانه یک بیماری زمینه‌ای باشد.

این حس شبیه چیست؟

گرفتگی بعد از قاعدگی معمولا در قسمت پایین شکم و کمر احساس می‌‌شود. همچنین ممکن است این درد در ناحیه باسن و ران باشد.

گرفتگی و درد ممکن است با حالت تهوع و سبکی سر همراه باشد. همچنین نفخ شکم، یبوست یا اسهال را ممکن است تجربه کنید.

درد ممکن است شدیدتر باشد و بیش‌‌تر از دردهای قاعدگی معمولی ادامه یابد. همچنین ممکن است گرفتگی عضلات زودتر در چرخه قاعدگی( نه درست قبل از قاعدگی بعدی ) شروع شود.

علت:

گاهی اوقات گرفتگی عضلات بعد از قاعدگی جدی نیست. اما اگر دردی دائمی ناشی از گرفتگی عضلات دارید که بیش‌تر از دوره قاعدگی شما طول می‌کشد، می‌تواند نشانه یک بیماری زمینه ای باشد.

دلایل احتمالی گرفتگی عضلات پس از قاعدگی:

اندومتریوز

در بیماری اندومتریوز پوشش سلولی رحم در خارج رحم رشد می‌کند. این می‌تواند باعث گرفتگی دردناک قبل، در طول و بعد از پریود شود. این گرفتگی ممکن است با التهاب و درد لگن همراه باشد. درد ممکن است شدید باشد و می‌تواند در حین یا بعد از رابطه جنسی یا در حین اجابت مزاج یا ادرار رخ دهد. این درد مداوم ممکن است در قسمت پایین کمراحساس شود.

علائم اندومتریوز عبارتند از:

  • گرفتگی دردناک قبل، حین و بعد از قاعدگی که ممکن است با درد در ناحیه کمر و شکم همراه باشد؛
  • درد در حین یا بعد از رابطه جنسی؛
  • درد در هنگام اجابت مزاج یا دفع ادرار؛
  • خونریزی بیش از حد در طول قاعدگی یا بین قاعدگی؛
  • ناباروری؛
  • خستگی؛
  • اسهال یا یبوست؛
  • نفخ؛
  • حالت تهوع.

اندومتریوز ممکن است با دارو، هورمون درمانی یا جراحی درمان شود.

آدنومیوز

بیماری آدنومیوز وضعیتی است که در اثر رشد غیر‌طبیعی بافت ایجاد می‌شود و به جای تشکیل بافت در دیواره رحم،در دیواره عضلانی رحم رشد می‌کند.

علائم عبارتند از:

  • قاعدگی شدید یا طولانی مدت؛
  • گرفتگی شدید یا درد لگن در طول قاعدگی؛
  • درد هنگام مقاربت؛
  • لخته شدن خون در دوران قاعدگی؛
  • حساسیت در قسمت تحتانی شکم؛

آدنومیوز را می‌توان با دارو درمان کرد و در موارد شدید، می‌توان با هیسترکتومی آن را درمان کرد.

بیماری التهابی لگن

بیماری التهابی لگن (PID) به علت عفونت باکتریایی اندام تناسلی زنانه ایجاد می‌شود. این باکتری‌ها می‌توانند از واژن به رحم، تخمدان‌ها یا لوله‌های فالوپ سرایت کنند.

PID ممکن است علامتی نداشته باشد یا فقط علائم خفیفی ایجاد کند.

علائم می‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • درد زیر شکم یا لگن؛
  • ترشحات شدید یا غیر‌طبیعی واژن؛
  • خونریزی غیر‌‌طبیعی رحم؛
  • احساس ناخوشی، گویی مبتلا به آنفولانزا شده‌‌اید؛
  • درد یا خونریزی در حین مقاربت؛
  • تب، گاهی همراه با لرز؛
  • ادرار دردناک یا دفع ادرای مشکل؛
  • ناراحتی روده.

PID ممکن است با آنتی‌بیوتیک و پرهیز و پیشگیری موقت‌، درمان شود.

از آن‌جایی که PID اغلب به دلیل عفونت‌های مقاربتی (STIs) ایجاد می‌شود، برای جلوگیری از عفونت مجدد، هر شریک جنسی باید برای بیماری مقاربتی مورد بررسی و درمان قرار گیرد.

فیبروم

فیبروم‌های رحمی توده‌های غیرسرطانی هستند که در داخل  رحم ایجاد می‌شوند. زنان مبتلا به فیبروم اغلب هیچ علامتی ندارند.

علائم فیبروم رحمی تحت تأثیر محل، اندازه و تعداد فیبروم متغیر است.

علائم، در صورت وجود، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • گرفتگی دردناک؛
  • خونریزی نامنظم؛
  • قاعدگی شدید یا طولانی مدت؛
  • تکرر ادرار یا دفع مشکل دار ادرار؛
  • فشار یا درد لگن؛
  • یبوست؛
  • ناباروری؛
  • کمردرد یا پا درد.

فیبروم‌ها را می‌توان با دارو، روش‌های پزشکی یا جراحی درمان کرد.

کیست‌های تخمدان

کیست‌‌هایی که در داخل تخمدان‌ها تشکیل می‌‌شوند نیز می‌‌توانند باعث خونریزی و گرفتگی عضلانی پس از پریود شوند. اکثر کیست‌های تخمدان به‌طور طبیعی و بدون هیچ درمانی ناپدید می‌شوند. با این‌حال، کیست‌های بزرگ‌تر ممکن است باعث درد لگن در قسمت تحتانی شکم شوند.

همچنین ممکن است در شکم احساس سنگینی یا نفخ ایجاد شود. در صورت بروز هر گونه درد ناگهانی و شدید شکم یا لگن، تب یا استفراغ، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

کیست تخمدان را می‌توان با دارو یا جراحی درمان کرد.

تنگی دهانه رحم

تنگی دهانه رحم زمانی رخ می‌دهد که دهانه رحم دارای یک دهانه کوچک یا باریک باشد. این حالت ممکن است خروج جریان قاعدگی را مختل کند و باعث ایجاد فشار دردناک در رحم شود.

ممکن است تنگی دهانه رحم را با دارو یا جراحی درمان شود. یا ممکن است یک دستگاه داخل رحمی (IUD) قرار داده شود.

حاملگی خارج رحمی

حاملگی خارج از رحم زمانی اتفاق می‌‌افتد که یک تخمک بارور شده در جایی خارج از رحم قرار بگیرد.

علائم حاملگی خارج از رحم ممکن است مانند یک بارداری طبیعی شروع شود.

با این‌حال، ممکن است علائم زیر را به دنبال داشته باشد:

  • خونریزی غیر‌طبیعی رحم؛
  • درد شدید و تیز زیر شکم یا لگن؛
  • گرفتگی شدید؛
  • درد شانه.

اگر لوله فالوپ پاره شود معمولاً خونریزی شدید رخ می‌دهد و به دنبال آن سبکی سر، غش و شوک ایجاد می‌شود. در صورت داشتن هر یک از این علائم فورا به پزشک مراجعه کنید. پارگی لوله فالوپ یک اورژانس پزشکی است.

حاملگی خارج از رحم را می‌توان با دارو یا جراحی برطرف کرد، اما همیشه باید به عنوان یک مورداورژانس درمان شود.

لانه گزینی جنین

اگر باردار شوید، ممکن است پوشش داخلی رحم شما ریزش کند و باعث ایجاد لکه بینی خفیف شود. این به عنوان خونریزی لانه گزینی شناخته می‌شود که معمولاً ۷ تا ۱۴ روز پس از لقاح رخ می‌دهد.

گرفتگی عضلات رحم به خصوص در سه ماهه اول بارداری نیز ممکن است رخ دهد.

تست بارداری خانگی را برای تایید بارداری انجام دهید.

کرامپ تخمک‌گذاری (mittelschmerz)

Mittelschmerz درد زیر شکم در یک طرف است که در اثر تخمک گذاری ایجاد می‌شود. ممکن است کوتاه مدت باشد یا تا دو روز ادامه داشته باشد. ممکن است در یک طرف احساس درد و شبه گرفتگی داشته باشید. درد ممکن است به‌طور ناگهانی ظاهر شود و بسیار شدید باشد. همچنین ممکن است ترشحات واژن یا خونریزی خفیف به وجود آید.

در صورت تشدید درد لگن یا وجود تب یا حالت تهوع به پزشک مراجعه کنید.

درمان

راه‌های مختلفی برای تسکین گرفتگی عضلات وجود دارد.

بیشتر درمان‌ها یه صورت بخشی از یک سبک زندگی سالم هستند:

  • راه‌هایی برای درمان خود و کاهش استرس بیابید.
  • رژیم غذایی سالم داشته باشید و مقدار زیادی آب بنوشید.
  • از مصرف الکل، کافئین و تنباکو خودداری کنید.
  • غذاهای چرب و شور را کاهش دهید یا حذف کنید.

ورزش همچنین می‌تواند با افزایش گردش خون و کاهش استرس به تسکین درد کمک کند. زمانی را صرف انجام تمرینات سبک، مانند تمرینات کششی ملایم، دوچرخه سواری یا پیاده روی کنید.

می‌توانید از مسکن‌ها یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) استفاده کنید که ممکن است به کاهش درد کمک کند.همچنین ممکن است داروهای ضد‌بارداری خوراکی تجویز شود، زیرا آن‌ها با کاهش درد قاعدگی مرتبط هستند. ماساژ یا درمان طب‌سوزنی نیز می‌تواند کمک کننده باشد. می‌توانید با استفاده از روغن‌های معطر به آرامی قسمت پایین شکم خود را ماساژ دهید. همچنین تصور می‌شود که داشتن ارگاسم کمک کننده است.

مطمئن شوید که استراحت و خواب کافی دارید. از پد گرم کننده یا بطری آب گرم استفاده کنید و زمانی را برای استراحت اختصاص دهید. می‌توانید در حین انجام حرکات آرام بخش یا ترمیم‌کننده یوگا از منبع گرما بر روی شکم یا کمر خود استفاده کنید.

همچنین گرفتن دوش یا حمام آب گرم و نوشیدنی‌های گرم مانند یک فنجان چای سبز داغ می‌تواند مفید باشد.

چشم انداز

برای داشتن دیدگاه مثبت، سبک زندگی سالم داشته باشید که شامل یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و تکنیک‌های خودمراقبتی برای کاهش استرس است. همیشه با پزشک خود صحبت کنید تا در مورد هر روش درمانی که می‌خواهید شروع کنید صحبت کنید. همچنین می‌توانید در مورد علائمی که می‌‌خواهید درمان شود صحبت کنید.

اگر گرفتگی عضلات شما بهتر نشد یا علائم دیگری در شما ظاهر شد، بهتراست برای معاینه لگن به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند به شما در تعیین بهترین برنامه درمانی و همچنین تشخیص هر گونه بیماری زمینه‌ای کمک کند.

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

چه چیزی باعث قاعدگی دردناک می‌شود و چگونه آن‌ها را درمان کنم؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت healthline.com

دیسمنوره

پوشش رحم یک بار در ماه ریزش می‌کند و قاعدگی رخ می‌دهد. مقداری درد، گرفتگی و ناراحتی در طول دوره قاعدگی طبیعی است. درد بیش از حدی که باعث غیبت از کار یا مدرسه شود، نرمال نیست.

قاعدگی دردناک را دیسمنوره نیز می‌نامند.

دو نوع دیسمنوره وجود دارد: اولیه و ثانویه.

دیسمنوره اولیه در افرادی رخ می‌دهد که قبل و در طول قاعدگی درد دارند. اگر قبلا قاعدگی‌های طبیعی داشته‌اید که بعداً در زندگی دردناک شده‌‌اند، ممکن است دیسمنوره ثانویه باشد. برخی بیماری‌ها که رحم یا سایر اندام‌های لگنی را تحت تأثیر قرار می‌‌دهد، مانند آندومتریوز یا فیبروم رحم، می‌‌تواند باعث این شود.

علل چیست؟

همیشه نمی‌توان علت قاعدگی‌های دردناک را شناسایی کرد. برخی افراد فقط در معرض خطر بیش‌تری برای داشتن قاعدگی دردناک هستند.

این خطرات عبارتند از:

  • زیر ۲۰ سال؛
  • داشتن سابقه خانوادگی پریودهای دردناک؛
  • سیگار کشیدن؛
  • داشتن خونریزی شدید همراه با پریود؛
  • داشتن قاعدگی نامنظم؛
  • عدم سابقه بارداری و بچه‌دار شدن؛
  •  رسیدن به بلوغ قبل از ۱۱ سالگی؛

هورمونی به نام پروستاگلاندین باعث انقباضات عضلانی در رحم می‌شود و باعث ریزش پوشش داخلی رحم می‌شود. این انقباضات می‌‌تواند باعث درد و التهاب شود. سطح پروستاگلاندین درست قبل از شروع قاعدگی افزایش می‌یابد.

همچنین دوره‌های قاعدگی دردناک می‌تواند به علت یک بیماری زمینه‌ای باشد، مانند:

سندرم پیش از قاعدگی‌: یک بیماری شایع است که به دلیل تغییرات هورمونی در بدن ۱ تا ۲ هفته قبل از شروع قاعدگی ایجاد می‌شود. علائم معمولاً پس از شروع خونریزی از بین می‌روند.

اندومتریوز: یک وضعیت پزشکی دردناک است که در آن سلول‌های پوشش داخلی رحم در سایر قسمت‌های بدن، معمولاً روی لوله‌های فالوپ، تخمدان‌ها یا بافت پوشاننده لگن رشد می‌کنند.

فیبروم در رحم: فیبروم‌‌ها تومورهای غیر‌سرطانی هستند که می‌توانند به رحم فشار وارد کنند یا باعث قاعدگی و درد غیرطبیعی شوند، اگرچه اغلب علائمی ایجاد نمی‌‌کنند.

بیماری التهابی لگن‌: عفونت رحم، لوله‌های فالوپ یا تخمدان‌ها است که اغلب توسط باکتری‌های مقاربتی ایجاد می‌شود که باعث التهاب اندام‌های تولید مثلی و درد می‌شود.

آدنومیوز: یک بیماری نادر است که در آن پوشش داخلی رحم به دیواره عضلانی رحم رشد می‌کند و باعث التهاب، فشار و درد می‌شود. همچنین می‌تواند باعث پریودهای طولانی‌تر یا سنگین‌تر شود.

تنگی دهانه رحم‌: تنگی دهانه رحم یک بیماری نادر است که در آن دهانه رحم آنقدر کوچک یا باریک است که خروج جریان قاعدگی را کند می‌کند و باعث افزایش فشار داخل رحم و درد می‌شود.

درمان خانگی

درمان‌های خانگی می‌‌تواند برای تسکین دوره‌‌های قاعدگی دردناک مفید باشد.

انواع چیزهایی که باید در خانه امتحان کنید عبارتند از:

  • استفاده از یک پد گرم کننده در ناحیه لگن یا پشت خود
  • ماساژ دادن شکم
  • حمام گرم
  • انجام تمرینات بدنی منظم
  • خوردن غذاهای سبک و مغذی
  • تمرین تکنیک‌های تمدد اعصاب یا یوگا
  • مصرف داروهای ضد‌التهابی مانند ایبوپروفن چند روز قبل از شروع قاعدگی

مصرف ویتامین‌‌ها و مکمل هایی مانند:

  • ویتامین B-6
  • ویتامین B-1
  • ویتامین E
  • اسیدهای چرب امگا ۳
  • کلسیم
  • منیزیم

پاهای خود را بالا بیاورید یا با زانوهای خم دراز بکشید

برای جلوگیری از نفخ، مصرف نمک، الکل، کافئین و شکر را کاهش دهید

چه زمانی با پزشک تماس بگیرید

اگر درد قاعدگی در توانایی انجام وظایف اساسی در هر ماه اختلال ایجاد می کند، ممکن است زمان ویزیت متخصص زنان باشد.

در مورد علائم خود و اگر هر یک از موارد زیر را تجربه کردید با پزشک خود صحبت کنید:

  • ادامه داشتن درد بعد از گذاشتن IUD
  • حداقل سه دوره قاعدگی دردناک
  • دفع لخته‌های خون
  • گرفتگی عضلات همراه با اسهال و حالت تهوع
  • درد لگن حتی هنگام عدم قاعدگی

گرفتگی ناگهانی یا درد لگن می‌تواند نشانه عفونت باشد. عفونت درمان نشده می‌تواند باعث ایجاد بافت اسکار شود که به اندام‌های لگن آسیب می‌رساند و ممکن است منجر به ناباروری شود.

اگر علائم عفونت دارید، فوراً به فکر مراقبت‌های پزشکی بیش‌تری باشید:

  • تب؛
  • درد شدید لگن؛
  • درد ناگهانی، به خصوص اگر احتمال بارداری باشد؛
  • ترشحات بدبو از واژن.

تشخیص

هنگام تلاش برای یافتن علت اصلی قاعدگی دردناک، پزشک احتمالاً به بررسی سابقه پزشکی و انجام یک معاینه فیزیکی می‌پردازد. معاینه لگنی شامل بررسی هر گونه ناهنجاری در سیستم تولید مثل و بررسی علائم عفونت است.

اگر پزشک فکر می‌کند که یک اختلال زمینه ای باعث ایجاد علایم شده است، ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری انجام دهد.

این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  •  سونوگرافی؛
  •  سی تی اسکن؛
  •  ام آر آی.

بسته به نتایج آزمایشات تصویربرداری، پزشک ممکن است لاپاراسکوپی انجام دهد که در آن برش‌های کوچکی در شکم ایجاد می‌ شود و یک لوله فیبر نوری با یک دوربین در انتهای آن وارد می‌کند تا داخل حفره شکم بررسی شود.

درمان دارویی

اگر درمان خانگی درد قاعدگی را تسکین نمی‌‌دهد، گزینه‌های درمانی پزشکی وجود دارد.

درمان به شدت و علت اصلی درد بستگی دارد. اگر PID یا عفونت‌های مقاربتی (STIs) باعث درد شما شده باشد، پزشک آنتی‌بیوتیک برای رفع عفونت تجویز می‌کند.

پزشک شما همچنین ممکن است داروهایی را تجویز کند که عبارتند از:

داروهای ضد‌التهابی غیر‌استروئیدی (NSAIDs). می‌توانید این داروها را بدون نسخه پیدا کنید یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی قوی تر را با نسخه دریافت کنید.

سایر مسکن‌ها. شامل گزینه‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول) یا داروهای مسکن با نسخه قوی‌تر است.

داروهای ضد‌افسردگی. گاهی اوقات داروهای ضد‌افسردگی برای کمک به کاهش برخی از نوسانات خلقی مرتبط با PMS تجویز می‌شود.

همچنین ممکن است پزشک توصیه کند که از داروهای ضد‌بارداری استفاده کند. کنترل بارداری هورمونی به صورت قرص، چسب، حلقه واژینال، تزریق، ایمپلنت یا IUD در دسترس است. این هورمون‌ها از تخمک‌گذاری جلوگیری می‌کنند، در نتیجه می‌تواند دردهای قاعدگی را کنترل کند.

جراحی می‌تواند اندومتریوز یا فیبروم رحم را درمان کند. اگر درمان‌های دیگر موفقیت‌آمیز نبوده‌اند، این یک گزینه دیگر درمانی است. با جراحی هر گونه ایمپلنت اندومتریوز، فیبروم رحم یا کیست را می‌توان برداشته شود.

در موارد نادر، هیسترکتومی (برداشتن رحم با جراحی) در صورتی که سایر درمان‌‌ها موثر نبوده و درد شدید باشد یک گزینه است. در صورت انجام  هیسترکتومی دیگر نمی‌توان بچه‌دار شد. این گزینه معمولاً فقط درافرادی انجام می‌‌شود که قصد بچه‌دار شدن نداشته باشد یا در پایان سال‌های باروری خود باشند.

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با تاناستوم(Tanacetum parthenium)، داروی کنترل میگرن، آرتروز و …

بیماری‌‌ها و راه درماندارونامه , پیشگیری بهتر از درمان

 

توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

 

گیاه تاناستوم یا بابونه گاو چشم در درجه اول برای درمان پیشگیرانه از سردردهای میگرنی و حالت تهوع و استفراغ همراه آن، شناخته شده است.

موارد مصرف تاناستوم

  •  پیشگیری، کنترل میگرن؛
  • آلرژی؛
  • آرتروز؛
  • تب؛
  • سردرد؛
  • بی‌‌نظمی قاعدگی؛
  • پسوریازیس؛
  • وزوز گوش؛
  • سرگیجه؛
  • سرطان.

موارد منع مصرف

  •  بارداری ؛
  • شیردهی؛
  • اختلالات انعقادی؛
  • افزایش حساسیت.

-Feverfew در بیمارانی که به سایر اعضای خانواده Asteraceae  مانند
aster, chamomile, chrysanthemum, ragweed, sunflower, tansy,  yarrow
حساسیت دارند ،منع مصرف دارد.
-به دلیل اثرات ضد‌پلاکت بالقوه آن‌، استفاده از آن در بیماران تحت عمل جراحی توصیه نمی‌شود.

بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی باید قبل از استفاده از محصولاتی که حاوی تاناستوم هستند‌، با پزشک معالج خود مشورت کنند.
– شیردهی‌، بارداری‌، آلرژی ragweed

مصرف در بارداری

به دلیل احتمال سقط جنین در بارداری منع مصرف دارد.به دلیل عوارض مستند و  مشخص از استفاده آن در بارداری خودداری کنید. زیرا برگ‌ها دارای فعالیت قاعده‌آوری (بیرون کشیدن جفت و غشای جنینی) هستند و ممکن است باعث سقط جنین شوند.

مصرف در شیردهی

برای مادران شیرده یا برای استفاده در کودکان  کمتر از ۲ سال  توصیه نمی‌شود.

هشدارها

هیچ مطالعه‌ای در مورد سمیت مزمن گیاه انجام نشده است و ایمنی مصرف درخصوص استفاده طولانی مدت آن اثبات نشده است.
زنان باردار نباید از این گیاه استفاده کنند‌، زیرا برگ‌های آن ‌بالقوه قاعده‌آور هستند.

نکات قابل‌توصیه

– کیفیت محصولات بسیار متفاوت است؛
– بستگی به میزان پارتنولید دارد.
– مقدار پارتنولید حداقل باید ۰٫۲ باشد
– بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی باید قبل از استفاده از ‌‌محصولاتی که حاوی تاناستوم هستند‌‌، با پزشک معالج خود مشورت کنند.

عوارض جانبی تاناستوم

  • بی‌خوابی
  • اسهال
  • سردرد
  • درد شکمی
  • سوءهاضمه
  • اضطراب
  • نفخ
  • زخم دهانی
  • واکنش‌های آلرژیک
  • تهوع و استفراغ
  • سختی عضلاتدرد شکم
  • واکنش آلرژیک
  • اسهال
  • نفخ شکم
  • سوء هاضمه
  • زخم‌های دهان
  • حالت تهوع / استفراغ
  • اضطراب (استفاده مزمن)
  • سردرد (استفاده مزمن)
  • بی‌خوابی (استفاده مزمن)
  • سختی عضلانی / مفصلی (استفاده مزمن)

تداخلات دارویی

آلتپلاس،

انوکساپارین،
ایبوپروفن،
ایندومتاسین،
پروتامین سولفات،
پیروکسیکام،
بمیپارین،
کوردیسپس،
فورسکولین، شاه بلوط , دارواش , دیفلونیسال , سالسالات , فنوپروفن , کتوپروفن , نابومتون , آنتی ترومبین ۳ , لورنوکسیکام , رتپلاز , تنکتپلاز | تنکتاپلاز , اتودولاک , اکساپروزین , پارکوکسیب , آسکلوفناک , آسمتاسین , آگریمونی , آلفا آلفا , سلکوکسیب , سولینداک , فنین دیون | فنیندیون , اپوپروستنول , فلوربی پروفن , آنتی ترومبین آلفا , دالتپارین , فونداپارینوکس , ویتامین کا ۱ ( فیتونادیون) , کتورولاک , دابیگاتران , آسپرین , بیوالی رودین , آرگاتروبان , سیر , مفنامیک اسید , ملوکسیکام , هپارین , وارفارین , ویتامین کا , تولمتین , جین سینگ , دارچین , دیکلوفناک , دیکلوفناک سدیم , سولفاسالازین

aspirin rectal-aspirin/citric acid/sodium bicarbonate-choline magnesium trisalicylate-dong quai-fennel-ginger-nettle-panax ginseng-pau d’arco-phytoestrogens-reishi-salicylates (non-asa)-Siberian ginseng

مقدار مصرف تاناستوم

به‌طور کلی  برای سردردهای میگرنی با دوز روزانه ۵۰ تا ۱۵۰ میلی‌گرم برگ خشک شده‌، ۲٫۵ برگ تازه همراه با غذا یا بعد از آن یا ۵ تا ۲۰ قطره از تنتور اتانول ۱: ۵‌، ۲۵٪ تجویز می‌شود.
اگرچه دوزهای بهینه از تاناستوم مشخص نشده است‌، برای بزرگسالان  ۰٫۲ تا ۰٫۶ میلی‌گرم پارتنولید در روز برای پیشگیری از میگرن توصیه می‌شود. با این‌حال‌، پارتنولید به‌عنوان یک ماده اصلی فعال برای میگرن تأیید نشده است.
تعداد بی‌شماری محصولات  تجاری حاوی تاناستوم وجود دارند. اکثر آن‌ها در فرم های قرص یا کپسول بر اساس ۰.۷ درصد  پارتنولید استاندارد می‌شوند.

منبع: rpsi.ir


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

چرا در زمان پریود درد وجود دارد؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت healthline.com

بررسی اجمالی

به فرآیندی که در آن پوشش رحم شما هر ماه می ریزد، قاعدگی می‌گویند. برخی از علایم ناراحت کننده در طول قاعدگی رایج است، اما درد شدید یا فلج کننده‌ای که در زندگی شما اختلال ایجاد کند، این‌طور نیست.

داشتن قاعدگی دردناک دیسمنوره نامیده می‌شود. این حالت شایع‌ترین اختلال قاعدگی گزارش شده است و بیش از نیمی از زنان در حال قاعدگی حداقل یک یا دو روز در هر ماه درد دارند.

دیسمنوره را می‌توان به دو نوع طبقه‌بندی کرد:

دیسمنوره اولیه معمولاً بلافاصله پس از اولین قاعدگی شروع می‌شود. این حالت اغلب توسط پروستاگلاندین‌ها ایجاد می‌شود که به‌طور طبیعی در بدن وجود دارند.

دیسمنوره ثانویه معمولاً در سال‌های بعدی زندگی رخ می‌دهد و اغلب از یک اختلال تولید مثلی ناشی می‌شود.

صرفنظر از نوع دیسمنوره راه‌هایی برای درمان و کاهش درد وجود دارد.

چه چیزی باعث درد در دوره قاعدگی می‌شود؟

انواع علائم دردناک ممکن است با دوره‌های قاعدگی همراه باشد. گاهی اوقات علائم ممکن است کمی قبل از شروع قاعدگی رخ دهند. آن‌ها معمولاً در چند روز اول پریود کاهش می‌یابند.

پروستاگلاندین‌ها

کرامپ‌ها توسط لیپیدهای هورمون مانندی به نام پروستاگلاندین ایجاد می‌‌شوند که باعث انقباض رحم برای دفع لایه پوششی آن می‌شوند.

پروستاگلاندین‌ها نیز در واکنش‌های التهابی و درد نقش دارند. آن‌ها در پوشش داخلی رحم قرار دارند و از آن نیز خارج می‌شوند.

که پس از رها شدن، نیروی انقباضی در چند روز اول پریود افزایش می‌یابد. هر چه سطح پروستاگلاندین بالاتر باشد، گرفتگی شدیدتر است. سطوح بسیار بالا می‌‌تواند باعث تهوع و اسهال شود. با ریزش پوشش داخلی، سطح پروستاگلاندین‌ها در بدن کاهش می‌یابد. به همین دلیل است که گرفتگی عضلات معمولاً پس از چند روز اول پریود کاهش می‌یابد.

سایر علل احتمالی دردهای قاعدگی عبارتند از:

  •  اندومتریوز؛
  •  فیبروم‌ها؛
  •  بیماری التهابی لگن؛
  •  تنگی دهانه رحم.

مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن (ادویل) می‌توانند به تسکین گرفتگی عضلات کمک کنند. اما اگر درد به هیچ وجه با مسکن هاکاهش پیدا نکرد، با پزشک خود در مورد جایگزینی درمان هورمونی صحبت کنید.

استروژن و پروژسترون

استروژن و پروژسترون هورمون‌هایی هستند که به تنظیم چرخه قاعدگی کمک می‌کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند بر مواد شیمیایی موجود در مغز که با سردرد مرتبط هستند تأثیر بگذارند. درست قبل از شروع قاعدگی، سطوح استروژن در بدن کاهش یافته است که می‌تواند باعث سردرد شود.

به محض احساس شروع سردرد بهتر است زودتر آن را درمان کنید. هرچه درمان زودتر شروع شود، احتمال تسکین درد بیشتر می‌شود. به اندازه کافی آب بنوشید. در صورت امکان، در یک اتاق تاریک و ساکت دراز بکشید.

همچنین ممکن است بخواهید یک پارچه سرد روی سر خود قرار دهید یا برای آرامش کمی نفس عمیق بکشید. داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ناپروکسن (Aleve) نیز ممکن است درد را تسکین دهند.

نوسانات سطح هورمون همچنین می‌تواند باعث درد و حساسیت سینه شود که برای برخی از زنان بسیار ناراحت کننده است. استروژن مجاری سینه را بزرگ می‌‌کند و پروژسترون غدد شیر را متورم می‌‌کند. که این حالت منجر به حساس شدن سینه‌ها می‌شود.

همچنین ممکن است احساس «سنگینی» در سینه‌‌ها ایجاد شود. بسیاری از اوقات، NSAID‌ها می‌توانند در کاهش حساسیت یا درد سینه قبل از قاعدگی موثر باشند. اگر درد شدید است، درمان هورمونی تجویزی ممکن است یک گزینه مناسب باشد.

نتیجه‌گیری

در حالی که برخی از دردها یا ناراحتی‌های پریود طبیعی است، درد شدید یا ناتوان‌کننده یا دردی که در زندگی یا فعالیت‌های روزانه شما اختلال ایجاد می‌کند طبیعی نیست. اما برای آن درمان وجود دارد.

در این‌جا چند راه برای کمک به کاهش درد مرتبط با پریود آورده شده است:

برای کمک به کاهش دردهای قاعدگی، داروهای خانگی را امتحان کنید.

برخی از تغییرات سبک زندگی می‌تواند به کاهش علائم تورم و حساسیت سینه کمک کند.

اگر سردردهای مربوط به سطح هورمون در طول قاعدگی مشکل‌ساز است، در این‌جا چند راه برای تسکین و جلوگیری از بروز آن‌ها وجود دارد.

لازم نیست به سادگی دوره‌های دردناک را بپذیرید. مهم نیست که منشا آن چیست، درمان‌هایی برای این درد وجود دارد.

اگر درمان‌های خانگی، درمان‌های مکمل و تغییر شیوه زندگی برای کاهش درد قاعدگی کافی نیست، با پزشک خود صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا تسکین پیدا کنید.

درد خود را پیگیری کنید وبه صورت یک گزارش به هنگام ویزیت نزد پزشک ببرید. گزارش درد می‌تواند ارتباط علایم با دوره‌های قاعدگی‌ را تایید کند. همچنین به پزشک کمک می‌کند تا متوجه علت درد شود.

حتما در گزارش خود موارد زیر را یادداشت کنید:

  • زمانی که علامت رخ داد
  • نوع علامت
  • شدت و طول مدت علائم
  • می‌توانید یکی نمونه چاپ کنید یا خودتان بسازید.

گاهی اوقات ممکن است نیاز به درمان شدیدتر باشد(مانند قرص‌های ضد‌بارداری یا سایر داروها برای کمک به نوسانات هورمونی). پزشک ممکن است بخواهد آزمایشاتی را برای رد هر گونه بیماری دیگری که ممکن است باعث علائم شود انجام دهد.

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علائم و نشانه‌های استروژن بالا را بشناسید

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , پیشگیری بهتر از درمان

 

بدن شما برای اینکه عملکرد درستی داشته باشد نیاز به تعادل خاصی بین هورمون‌ها دارد. عدم تعادل هورمونی می‌تواند مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند. در این مطلب، به برخی از دلایل بالا بودن سطح استروژن و علائمی که ایجاد می‌کند می‌پردازیم.

آیا می‌دانید استروژن چیست؟ استروژن یک هورمون جنسی زنانه است که در اصل تخمدان‌ها و سپس غدد آدرنال آن را ترشح می‌کنند.

استروژن عامل ظاهرشدن ویژگی‌های زنانه است. در خانم‌ها استروژن باعث رشد سینه‌ها و قاعدگی می‌شود. استروژن سیستم قاعدگی و عملکرد سیستم باروری را تنظیم می‌نماید. از سویی دیگر، تستوسترون هورمون مردانه است که در بیضه‌ها تولید می‌شود. عملکرد اصلی تستوسترون، رشد دادن جنسی و حفظ ویژگی‌های جنسی مردانه است.

هرچند استروژن هورمونی زنانه و تستوسترون هورمونی مردانه است اما هر دو هم در زنان و هم در مردان وجود دارند.

علت بالا بودن سطح استروژن

بالا بودن سطح استروژن می‌تواند مرتبط با دلایلی تصادفی و یا حتی عادت‌های بدی مانند موارد زیر باشد:
. اعتیاد به الکل
. مصرف زیاد فست‌فود
. برخی از داروها

این دلایل نیز می‌توانند سبب افزایش سطح استروژن شوند:

. بیماری‌های قلبی و عروقی
. بالا بودن سن (که باعث کاهش تستوسترون می‌شود)
. چاقی
. کم‌کاری تیروئید
. در مورد مردان، تومورهای بیضه
. قرارگرفتن در معرض فیتواستروژن‌ها یا زنواستروژن‌ها
. افت غیرعادی سطح پروژسترون
. در مورد افراد دیابتی، مشکلات انسولین
. مصرف داروهای حاوی استروژن
. مصرف استروئید
. مصرف مواد مخدر
. قرص‌های کنترل بارداری
. مشکلات سیستم گوارش
. مشکلات کلیوی
. قرارگرفتن در معرض محصولات شیمیایی مانند سموم کشاورزی
. سیروز

علائم استروژن بالا

. تورم
. تورم و دردناک شدن سینه (مثلاً در اثر تغییرات فیبروکیستیک سینه)
. افزایش علائم پیش از قاعدگی و کاهش میل جنسی
. پریودهای نامنظم
. سردرد و مشکل در به‌خاطر سپردن اطلاعات
. تغییرات خلق‌وخو
. افزایش وزن
. ریزش مو
. سردی دست‌ها و پاها
. خستگی و کسالت
. مشکلات خواب

اثرات استروژن بالا در مردان

گاهی سطح استروژن یا تستوسترون می‌تواند بالاتر از حد ایده‌آل باشد. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، تعادل هورمونی که ضامن عملکرد درست بدن است وجود ندارد.

مشکلات ناباروری
استروژن تا حدودی در تولید اسپرم‌های سالم نقش دارد. وقتی استروژن بالایی در بدن وجود دارد، تعداد اسپرم‌های موجود در مایع منی کاهش می‌یابند و این یکی از علت‌های ناباروری در مردان است.
اگر شما و همسرتان مدتی است برای بارداری تلاش می‌کنید، باید با پزشک مشورت نمایید. پزشک می‌تواند با انجام آزمایش‌هایی مشخص کند آیا مشکل از بالا بودن استروژن است یا نه.

ژینکوماستی یا بزرگ‌شدن سینه مردان
استروژن باعث افزایش رشد بافت سینه می‌شود. استروژن زیاد می‌‌تواند منجر به رشد غیرطبیعی سینه در مردان شود. این مسئله بر اعتمادبه‌نفس خیلی از مردها اثر می‌گذارد. خوشبختانه می‌توان با جراحی پلاستیک این مسئله را برطرف کرد.

اختلال نعوظ
تعادل میان استروژن و تستوسترون از جهت رویدادهای جنسی نیز اهمیت دارد. ازاین‌رو، عملکردهای جنسی ممکن است تحت‌تأثیر عدم تعادل هورمونی قرار بگیرند، مثلاً فرد دچار اختلال نعوظ شود. البته لازم به یادآوری است که اختلال نعوظ ناشی از مشکلات هورمونی چندان شایع نیست.

علت‌های بالا بودن استروژن در مردان

دلایل زیادی برای بالا بودن استروژن در بدن یک مرد وجود دارد. استروژن بالا می‌تواند ژنتیکی یا ناشی از عواملی مانند استرس، چاقی، یک سری از تومورها، مشکلات هورمونی مانند هیپوگنادیسم یا برخی از عوارض کبدی باشد. سطح استروژن می‌تواند به دلیل مصرف داروهایی مانند درمان جایگزین تستوسترون بالا برود. بعضی از آنتی‌بیوتیک‌ها و یک سری از داروهای روانپزشکی نیز می‌توانند منجر به افزایش استروژن در بدن شوند.

بالا بودن استروژن چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک با کمک یک آزمایش خون ساده می‌تواند مشخص کند سطح استروژن در بدن شما چه وضعیتی دارد. بعد از تشخیص می‌تواند داروهایی تجویز کند تا تعادل هورمونی در بدنتان برقرار شود. ضمناً به شما توصیه می‌کند تغییراتی در سبک زندگی خود ایجاد کنید.

چگونه از بالارفتن سطح استروژن پیشگیری کنید؟

راه‌های زیادی برای پیشگیری از افزایش استروژن وجود دارد. خیلی مهم است که یک سری از عادت‌ها را تغییر دهید. با اقداماتی ساده می‌توانید خدمت زیادی به سلامتی‌تان بکنید.
. الکل مصرف نکنید.
. میوه و سبزی بیشتر مصرف کنید.
. غذاهای چرب نخورید.
. استرستان را کم کنید.
. بیشتر فیبر مصرف کنید.
. دست‌کم سه بار در هفته ورزش کنید.
استروژن بالا می‌تواند ریسک دیگر بیماری‌‌ها و عوارض را افزایش دهد، مثلاً سرطان سینه. همچنین اگر سطح استروژن برای مدت‌زمان طولانی بالا بماند می‌تواند منجر به سرطان اندومتر شود.

با پزشک مشورت کنید

اگر علائمی غیرمعمول دارید بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک متخصص می‌تواند علت این علائم را مشخص کند. ضمناً خیلی مهم است که عدم تعادل هورمونی و علت اصلی آن را هر چه سریع‌تر مداوا کنید.
درمان به‌موقع عدم تعادل استروژن بسیار مهم است. پیش از این پزشک باید علت‌ها را مشخص کند. یادتان باشد هر عارضه‌ای درصورتی‌که زودتر تشخیص داده شود راه‌حلی دارد. علاوه بر همهٔ اینها، بهترین کاری که می‌توان برای پیشگیری از بیشتر بیماری‌ها انجام داد، درپیش‌گرفتن یک سبک زندگی سالم است.

منبع: tebyan.net


 

0
1 2 3 4 15