خطر دیابت؟ از دیدگاه مدرسه عالی پزشکی دانشگاه هاروارد
بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, دارونامه , تغذیه سالم , فرناز اخباری
به گزارش سایت harvard.edu
مطالعه: بستری متعاقب بیماری کرونا اغلب با قندخون بالا همراه است
این مقاله تحت پوشش دانشکده پزشکی هاروارد در زمینه تحقیقات پزشکی ، آموزش پزشکی و سیاست مربوط به همه‌گیری SARS-CoV-2 و بیماری کرونا می‌باشد.
محققان یافته جدیدی در مورد بیماران بستری شده با COVID-19 مشاهده کردند که نگران کننده می‌باشد: افزایش قندخون جدید یا افزایش قندخون، ماه‌ها پس از عفونت.
یک مطالعه ایتالیایی که این ماه در مجله Nature Medicine منتشر شد، نشان داد که حدود نیمی از بیمارانی که در ابتدای همه‌گیری به دلیل COVID-19 در بیمارستان بستری شده بودند بعد از بیماری، قندخون بالا داشتند. آن‌ها همچنین عواقب بدتری از بیماری کرونا داشتند.
پائولو فیورینا، مدرس پاره وقت دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد، در بیمارستان کودکان بوستون، می‌گوید: «این افراد قبلاً دیابتی نبودند. اما در هنگام بستری، حدود ۴۶ درصد از بیماران مبتلا به هیپرگلیسمی جدید بودند.»
در اکثر موارد مشکل برطرف شد با این حال، حدود ۳۵ درصد از بیماران مبتلا به قندخون جدید، حداقل شش ماه پس از عفونت قندخون بالا داشتند.
فیورینا گفت: «این مطالعه یکی از اولین مطالعاتی است که نشان می‌دهد COVID-19 تأثیر مستقیمی بر لوزالمعده دارد. و این نشان می‌دهد که لوزالمعده، ارگان هدف دیگری از ویروس است که نه تنها بر مرحله حاد حین بستری شدن بلکه بر سلامت طولانی مدت این بیماران نیز تأثیر می‌گذارد.»
در این مطالعه، سلامت ۵۵۱ نفر را که از مارس ۲۰۲۰ تا می ۲۰۲۰ در بیمارستان ایتالیا بستری شده بودند، ارزیابی شد و یک دوره پیگیری شامل مشاهدات تا شش ماه پس از بستری شدن در بیمارستان بود.
در مقایسه با بیمارانی که هیچ نشانه‌ای از اختلالات گلوکز نداشتند، بیماران دارای قندخون بالا موارد زیر را داشتند:
- بستری شدن طولانی‌تر؛
- علائم بالینی بدتر؛
- نیاز بیش‌تر به اکسیژن؛
- نیاز بیش‌تر به تهویه؛
- نیاز بیش‌تر به مراقبت‌های ویژه.
فیورینا، در مقاله قبلی خود که قبلا منتشر کرده بود نشان داد که COVID-19 کنترل قندخون را در افراد مبتلا به دیابت بدتر می‌کند، وی می‌گوید: “ما می خواستیم مکانیسم عملکرد این بیماران را در مقایسه با افرادی که قند خون بالا نداشتند بسنجیم.”
خارج از تعادل
برای کسب اطلاعات بیش‌تر، محققان در بدو ورود همه بیماران را با سنسور گلوکز ارزیابی کردند. با گذشت زمان، آن‌ها ناهنجاری‌های زیادی در کنترل متابولیک گلوکز در بیماران دارای قندخون بالا تشخیص دادند.
آن‌ها همچنین دریافتند که بیماران مبتلا به قندخون دارای سطح غیرطبیعی هورمون هستند.
فیورینا گفت: « آن‌ها به شدت هیپرانسولین هستند و بیش از حد انسولین تولید می‌کنند.»
آن‌ها همچنین دارای سطح غیرطبیعی پروانسولین، پیش‌ساز انسولین و نشانگرهای اختلال در عملکرد سلول‌های بتا بودند. سلول‌های بتا به تولید و ترشح انسولین می‌پردازند.
وی گفت: «اساساً، مشخصات هورمونی نشان می‌دهد که عملکرد غدد درون‌ریز لوزالمعده در بیماران مبتلا به COVID-19 غیرطبیعی است و این عملکرد مختل مدت طولانی پس از بهبود ادامه می‌یابد.»
بیماران مبتلا به قندخون نیز دارای ناهنجاری‌های شدید در تعداد سیتوکین‌های التهابی، از جمله IL-6 و سایر موارد بودند.
فیورینا می‌گوید: «ما تصور می‌کردیم که مسدود کردن IL-6 و حتی سایر سیتوکین‌ها برای عملکرد سلول‌های بتا مفید خواهد بود.»
صحت نظریه او ثابت شد. در بیماران تحت درمان با داروی ضد IL-6، توسیلیزوماب، در مقایسه با افرادی که دارو دریافت نکرده بودند، کنترل قندخون بیشتری داشتند.
مشکلات پیش رو
در حالی که ناهنجاری‌های متابولیک گلوکز در طول زمان -به ویژه پس از کاهش عفونت COVID-19-در برخی از بیماران کاهش می‌یابد، مسائل دیگر باقی می‌ماند.
بسیاری از بیماران بعد از خوردن غذا و هورمون‌های غیرطبیعی پانکراس در دوره پس از COVID-19 سطح قندخون بالاتری داشتند.
فیورینا گفت: « این مطالعه به اهمیت ارزیابی عملکرد لوزالمعده در بیماران بستری شده برای COVID-19 چه در بیمارستان و چه در دوره طولانی مدت بعد از آن می‌پردازد.»
وی گفت: « این حالت بیش از آزمایش گلوکز ناشتا است زیرا ما در طول روز ناهنجاری‌های متابولیک گلوکز را مشاهده کردیم که همیشه در یک آزمایش معمولی ناشتا وجود نداشت.»
از نظر درمان، سوالاتی در مورد نحوه مراقبت از بیماران مبتلا به ناهنجاری‌های قند ناشی از COVID-19 وجود دارد. آیا بیماران باید فقط با داروی ضددیابت مانند حساس‌کننده انسولین درمان شوند یا از داروهای ضدالتهابی مانند توسیلیزوماب و سایر داروها استفاده شود؟
فیورینا می‌گوید: «اگر انسولین را هدف قرار داده و آنرا بلاک کنید، اما التهاب شدید و مزمن وجود داشته باشد، ممکن است منجر به آسیب مزمن شود.»
او پیشنهاد می‌کند که مطالعات بیشتری برای آزمایش ضددیابت و درمان ضدالتهابی باید انجام شود.
«وقتی در نظر بگیرید که چه تعداد بیمار با COVID-19 در بیمارستان بستری شده‌اند و همچنان در سراسر جهان هستند، ممکن است شاهد افزایش چشمگیر جمعیت دیابتی باشیم.»
منبع: harvard.edu