نوشته شده توسط فرناز اخباری

کورک یا جوش؟ نشانه‌های آن‌ها را بیاموزید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت healthline.com

تشخیص این‌که برآمدگی تحریک شده روی پوست شما کورک است یا جوش می‌تواند دشوار باشد. هر دو توسط باکتری‌های موجود در منافذ و فولیکول‌های مو ایجاد می‌شوند. اما در نحوه درمان و عواملی که آن‌ها را در معرض خطر بالاتر قرار می‌دهند متفاوت هستند.

انواع برآمدگی‌ها و توده‌ها می‌توانند روی پوست شما ظاهر شوند. گاهی اوقات وقتی متوجه به وجود آمدن آن می‌شوید، بلافاصله مشخص نیست که چه چیزی است. یک برآمدگی قرمز یا سفید می‌تواند یک جوش باشد، اما ممکن است یک کورک نیز باشد. دو نوع آن ممکن است شبیه به هم به نظر برسند.

علائم

کورک یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی است و تا ۵۰ میلیون آمریکایی به نوعی کورک خواهند داشت. کورک در اندازه‌ها، شکل‌ها و انواع مختلفی وجود دارد. اغلب روی صورت ایجاد می‌شود، اما می‌توانید بر روی گردن، پشت، شانه‌ها و سینه‌تان نیز جوش داشته باشید. چند نوع کورک وجود دارد که هر کدام متفاوت به نظر می‌رسند:

  • جوش‌های سرسیاه در سطح پوست ایجاد می‌شوند و در قسمت بالا باز هستند. کثیفی‌های قابل مشاهده و سلول‌های مرده پوست در داخل منافذ باعث سیاه شدن آن می‌شود.
  • جوش‌های سرسفید عمیق‌تر در پوست شکل می‌گیرند. آن‌ها در قسمت بالایی بسته شده‌اند و با چرک پر شده‌اند که باعث می‌شود سفید به نظر برسند. چرک مخلوط غلیظی از گلبول های سفید و باکتری است.
  • پاپول ها برآمدگی های بزرگتر، صورتی یا قرمز سفت هستند که با لمس آن ها احساس درد می شود.
  • پوسچول ها برآمدگی های قرمز و ملتهب هستند که با چرک پر شده اند.
  • ندول ها توده های سختی هستند که در عمق پوست ایجاد می شوند.
  • کیست ها بزرگ، نرم و پر از چرک هستند.

همانطور که جوش‌ها محو می‌شوند، می‌توانند لکه‌های تیره روی پوست باقی بگذارند. گاهی اوقات کورک می‌تواند باعث ایجاد اسکارهای دائمی شود، به خصوص اگر پوست روی آن کنده شده باشد.

جوش یک برجستگی قرمز رنگ است که در اطراف بیرون متورم و قرمز است که کم کم پر از چرک شده و بزرگ‌تر می‌شود. به احتمال زیاد در مناطقی که عرق می‌کنید یا لباس‌های‌تان به پوستتان ساییده می‌شود، جوش می‌بینید، مانند صورت، گردن، زیر بغل، باسن و ران‌ها.

چندین جوش می‌توانند با هم جمع شوند و ضایعه ای به نام کاربونکل را تشکیل دهند. کاربونکل دردناک است و می‌تواند یک اسکار دائمی به جا بگذارد. کربونکل‌ها گاهی اوقات علائمی شبیه آنفولانزا مانند خستگی، تب و لرز ایجاد می‌کنند.

علل

کورک از منافذ شروع می‌شود. منافذ سوراخ های ریزی در پوست شما هستند که منافذ فولیکول های مو هستند. این سوراخ‌ها می‌توانند با سلول‌های مرده پوست پر شوند، که پلاگینی را تشکیل می‌دهند که روغن، باکتری‌ها و کثیفی‌ها را درون خود نگه می دارند. باکتری ها باعث متورم شدن منافذ و قرمز شدن آن می شوند. چرک، یک ماده غلیظ و سفید که از باکتری ها و گلبول های سفید تشکیل شده است، گاهی اوقات جوش را پر می کند.

جوش نیز از فولیکول های مو شروع می شود. آنها توسط باکتری هایی مانند استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می شوند که معمولاً به طور بی ضرر روی سطح پوست هستند. گاهی اوقات این باکتری ها می توانند به داخل فولیکول مو نفوذ کرده و باعث عفونت شوند. بریدگی یا جراحت باز به باکتری ها مسیر دسترسی آسان تری به داخل می دهد.

عوامل خطر

ممکن است جوش ها را با سال های نوجوانی مرتبط بدانید، اما می توانید در هر سنی به آن مبتلا شوید. امروزه تعداد فزاینده ای از بزرگسالان مبتلا به کورک هستد.

در صورت داشتن تغییرات هورمونی، از جمله در دوران بلوغ و بارداری، یا زمانی که مصرف قرص های ضدبارداری را شروع یا متوقف می کنید، احتمال ابتلا به کورک بیشتر است. و افزایش هورمون های مردانه در مردان و زنان باعث می شود پوست چربی بیشتری تولید کند.

برخی دیگر از دلایل کورک عبارتند از:

  • مصرف برخی داروها، مانند استروئیدها، داروهای ضد تشنج، یا لیتیوم
  • خوردن غذاهای خاص، از جمله لبنیات و غذاهای پر کربوهیدرات
  • استفاده از محصولات آرایشی و بهداشتی که منافذ را می بندد و به عنوان کودوژنیک در نظر گرفته می شود
  • تحت استرس بودن
  • داشتن والدینی که کورک داشتند که معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود

هر کسی ممکن است دچار جوش شود، اما کورک در میان نوجوانان و بزرگسالان جوان، به ویژه مردان شایع‌تر است. سایر عوامل خطر عبارتند از:

  • داشتن دیابت، که شما را در برابر عفونت ها آسیب پذیرتر می کند
  • به اشتراک گذاشتن حوله، تیغ یا سایر وسایل بهداشت شخصی با فردی که کورک دارد
  • داشتن اگزما
  • داشتن سیستم ایمنی ضعیف

افرادی که به کورک مبتلا می شوند نیز بیشتر در معرض کورک هستند.

مراجعه به پزشک

متخصصان پوست بیماری های پوستی مانند کورک و جوش را درمان می کنند. برای کورک خود به متخصص پوست مراجعه کنید اگر:

  • جوش های زیادی دارید
  • درمان‌های بدون نسخه مؤثر نیستند
  • از ظاهر خود ناراضی هستید یا جوش ها روی عزت نفس شما تأثیر می گذارند

درمان جوش های کوچک به تنهایی بسیار آسان است. اما در صورت بروز جوش در موارد زیربه پزشک مراجعه کنید:

  • روی صورت یا ستون فقرات شما باشد
  • بسیار دردناک باشد
  • بزرگتر از ۲ اینچ باشد
  • باعث تب شود
  • ظرف چند هفته بهبود نیابد، یا بازگردد

درمان

اغلب می‌توانید جوش‌ها را با کرم‌های بدون نسخه یا محلول های شستشوکه از داروخانه خریداری می‌کنید، درمان کنید. معمولاً محصولات کورک حاوی موادی مانند اسید سالیسیلیک و بنزوئیل پراکسید هستند که از مسدود شدن منافذ پوست جلوگیری می کنند و باکتری های روی پوست را از بین می برند.

برای کورک شدیدتر، پزشک می تواند داروهای قوی تری را تجویز کند، مانند:

  • آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن باکتری ها
  • اگر زن هستید، قرص های ضد بارداری برای تنظیم سطح هورمون شما
  • ایزوترتینوئین (آبسوریکا، زناتان)، شکلی از ویتامین A

اگر کورک با یکی از این درمان ها بهبود نیافت، پزشک ممکن است موارد زیر را انجام دهد:

  • لیزر یا نور درمانی برای کاهش میزان باکتری در پوست
  • لایه برداری شیمیایی
  • درناژ و استخراج، که در آن پزشک دارو را به کیست تزریق می کند و سپس آن را تخلیه می کند

شما می توانید با استفاده مکرر از یک پارچه گرم و مرطوب، جوش های کوچک را درمان کنید. در نهایت، چرک باید خارج شود و باعث کوچک شدن جوش شود.

برای کورک های بزرگتر، پزشک می تواند یک سوراخ کوچک ایجاد کند و چرک را خارج کند. همچنین ممکن است برای درمان عفونت نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشید.سعی نکنید خودتان سوراخی در یک جوش ایجاد کنید. این می تواند منجر به عفونت و زخم شود.

چشم انداز

کورک خفیف اغلب خود به خود یا با کمک درمان های بدون نسخه از بین می رود. درمان کورک شدید می تواند دشوارتر باشد. وقتی کورک دارید، فقط روی پوست شما تأثیر نمی گذارد. شیوع گسترده یا مداوم می تواند بر عزت نفس شما تأثیر بگذارد و باعث اضطراب و افسردگی شود.

در عرض چند روز یا چند هفته، بیشتر جوش ها ظاهر می شوند. چرک داخل آن تخلیه می شود و برآمدگی به آرامی ناپدید می شود. گاهی اوقات کورک های بزرگ می توانند جای زخم باقی بگذارند. به ندرت، عفونت می تواند به عمق پوست گسترش یابد و باعث مسمومیت خون شود.

جلوگیری

برای جلوگیری از بروز کورک:

حداقل دو بار در روز صورت خود را با یک پاک کننده ملایم بشویید. تمیز نگه داشتن پوست از تجمع چربی و باکتری در منافذ جلوگیری می کند. مراقب باشید پوست خود را بیش از حد نشویید، زیرا می تواند باعث خشک شدن پوست و تولید چربی بیشتر برای جبران شود.محصولات مراقبت از پوست و آرایش بدون چربی یا غیر کومدوژنیک را انتخاب کنید. این محصولات منافذ شما را مسدود نمی کنند.

موهای خود را اغلب بشویید. روغنی که در پوست سر شما انباشته می‌شود می‌تواند به جوش‌ها کمک کند.

استفاده از کلاه ایمنی، هدبند و سایر لوازم جانبی را که برای مدت طولانی روی پوست شما فشار می آورند، محدود کنید. این محصولات می توانند پوست شما را تحریک کرده و باعث ایجاد جوش شوند.

برای جلوگیری از جوش:

  • هرگز وسایل بهداشت شخصی مانند تیغ، حوله و لباس را به اشتراک نگذارید. بر خلاف جوش، کورک مسری است. شما می توانید آنها را از کسی که آلوده است بگیرید.
  • در طول روز دست های خود را با آب گرم و صابون بشویید تا از انتقال باکتری به پوست خود جلوگیری کنید.
  • زخم های باز را تمیز کرده و بپوشانید تا از ورود باکتری ها به داخل و ایجاد عفونت جلوگیری کنید.
  • هرگز جوشی را که قبلاً داشتید نکنید یا فشار ندهید.زیرا با این کار ممکن است باکتری را پخش کنید.

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

سندرم چرگ اشتراوس از دیدگاه کلینیک مایو (mayoclinic)

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

سندرم چرگ استراوس اختلالی است که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شود. این التهاب می‌تواند جریان خون را به اندام‌ها و بافت‌ها محدود کند و گاهی به آن‌ها آسیب دائمی می‌زند. این وضعیت به عنوان گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک همراه با پلی آنژیت (EGPA) نیز شناخته می‌شود.

آسم با شروع بزرگسالان شایع ترین علامت سندرم چرگ استراس است. این اختلال همچنین می‌تواند مشکلات دیگری مانند آلرژی بینی، مشکلات سینوسی، بثورات، خونریزی گوارشی و درد و بی‌حسی در دست‌ها و پاها ایجاد کند.

سندرم چرگ اشتراوس نادر است و هیچ درمانی ندارد. علائم را معمولاً می‌توان با استروئیدها و سایر داروهای سرکوب کننده سیستم‌ایمنی قوی کنترل کرد.

علائم

سندرم چرگ استراوس از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. برخی از افراد فقط علائم خفیف دارند. برخی دیگر دارای عوارض شدید یا تهدید کننده زندگی هستند.

همچنین به عنوان EGPA شناخته می‌شود، این سندرم در سه مرحله رخ می‌دهد و به تدریج بدتر می‌شود. تقریباً همه افراد مبتلا به این بیماری آسم، سینوزیت مزمن و افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون به نام ائوزینوفیل دارند.

سایر علائم و نشانه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • از دست دادن اشتها و کاهش وزن؛
  • درد مفاصل و عضلات؛
  • درد شکم و خونریزی گوارشی؛
  • ضعف، خستگی یا احساس کلی ناخوشی؛
  • راش یا زخم‌های پوستی؛
  • درد، بی‌حسی و گزگز در دست‌ها و پاها.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر دچار مشکلات تنفسی یاآبریزش بینی شدید که از بین نمی‌رود، به پزشک مراجعه کنید، به خصوص اگر همراه با درد مداوم صورت باشد. همچنین اگر آسم یا آلرژی بینی دارید که ناگهان بدتر می‌شود به پزشک مراجعه کنید.

سندرم چرگ استراس نادر است و به احتمال زیاد این علائم علت دیگری دارند. اما مهم است که پزشک آن‌ها را ارزیابی کند. تشخیص و درمان زودهنگام شانس یک نتیجه خوب را افزایش می‌دهد.

علل

علت سندرم چرگ اشتراوس تا حد زیادی ناشناخته است. این احتمال وجود دارد که ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی، مانند آلرژن‌ها یا برخی داروها، باعث واکنش بیش فعال سیستم‌ایمنی شود. سیستم‌ایمنی بدن به جای محافظت در برابر باکتری‌ها و ویروس‌های مهاجم، بافت‌های سالم را هدف قرار می دهد و باعث التهاب گسترده می شود.

عوارض

سندرم چرگ استراوس می‌تواند بسیاری از اندام‌ها از جمله ریه‌ها، سینوس‌ها، پوست، دستگاه گوارش، کلیه‌ها، ماهیچه‌ها، مفاصل و قلب را تحت تاثیر قرار دهد. بدون درمان، این بیماری می تواند کشنده باشد.

عوارض، که به اندام‌های درگیر بستگی دارد، می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • آسیب عصب محیطی. سندرم چرگ استراوس می‌تواند به اعصاب دست و پا آسیب برساند و منجر به بی‌حسی، سوزش و از دست دادن عملکرد شود.
  • بیماری قلبی. عوارض مربوط به قلب سندرم چرگ استراوس شامل التهاب غشای اطراف قلب، التهاب لایه عضلانی دیواره قلب، حمله قلبی و نارسایی قلبی است.

منبع:  mayoclinic.org


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

تعریق پا در تابستان و نکاتی که باید رعایت شوند

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, سلامت پوست و مو

 

حتی در بهترین شرایط هم زیاد عرق کردن می‌تواند آزاردهنده باشد اما وقتی در تابستان پاهایتان عرق می‌کنند خیلی بیشتر اذیت می‌شوید. هیچ‌کس دوست ندارد گرفتار عرق و بوی بد پا شود و عرق کردن پا در واقع دلیل دارد.

در پاهای شما غدد تعریق زیادی وجود دارد. هدف طبیعی غدد تعریق این است که رطوبت پوست را تأمین کند تا با تبخیر این رطوبت، بدن خنک شود. این شیوهٔ بدن ما برای تنظیم دمای بدن است. اما به این معنی نیست که عرق ناراحت‌کننده و آزاردهنده نیست.

عرق پا چه مشکلاتی می‌تواند ایجاد کند؟

تعریق زیاد پاها می‌تواند مشکلات زیر را ایجاد نماید:

. بیماری پای ورزشکار
. بوی بد
. مشکلات قارچی
. عفونت‌های باکتریایی

چگونه از تعریق زیاد پا پیشگیری کنید؟

کفش‌های مناسب بپوشید
آیا کفش‌هایتان سایز مناسب دارند؟ اگر کفش‌هایتان خیلی تنگ باشند، انگشت‌ها به هم فشرده می‌شوند و فضای کافی برای حرکت ندارند. در نتیجه هوا بین انگشتان ردوبدل نمی‌شود و احتمال تعریق پا بیشتر خواهد شد.

جوراب‌های مناسب بپوشید
مطمئناً در تابستان جوراب ضخیم و گرم نمی‌پوشیم. اگر پا بیش از حد گرم شود عرق می‌کند. جورابی بپوشید که متناسب با محیط، هوا و فعالیتی باشد که انجام می‌دهید. شاید تصور کنید پوشیدن جوراب ضخیم در هوای گرم عرق را جذب می‌کند اما این‌طور نیست. جورابتان را هر روز عوض کنید و حتماً از جوراب‌های نخی با جنس طبیعی استفاده نمایید.

زیاد آب بنوشید
نوشیدن آب فراوان هم یک راه بسیار خوب برای کمک به کمتر عرق کردن پاهاست. وقتی بدنتان کاملاً هیدراته است، راحت‌تر می‌تواند دمای بدن را تنظیم کند، بنابراین احتمال اینکه زیاد عرق کند کمتر می‌شود.

کفش‌های چرمی بپوشید
بله کفش چرم گران‌قیمت است اما قطعاً به نفع پاهایتان است چون خشک و خنک خواهند ماند. چرم ماده‌ای انعطاف‌پذیر و قابل تنفس است، درصورتی‌که کفش‌هایی که جنس مصنوعی دارند اجازهٔ تنفس به پاها را نمی‌دهند و عرق در کفش محبوس می‌شود. کفش‌هایی که از جنس مصنوعی هستند، پاها را در محیطی گرم و قابل تعریق گرفتار می‌کنند.

همیشه یک کفش نپوشید
خیلی از ما به یک جفت کفش عادت می‌کنیم و به خاطر راحتی، مدل یا هر دلیل دیگری دوست داریم اغلب همین کفش را بپوشیم اما باید هرچند وقت کفش‌ را عوض کنیم و به پاها استراحت بدهیم. توصیه می‌کنیم در طول هفته کفش‌های متفاوتی بپوشید تا هم پاهایتان و هم کفش‌هایتان استراحت کنند و نفس بکشند! این کار نه‌تنها کمک می‌کند پاهایتان بو نگیرند بلکه احتمال عفونت‌های قارچی نیز کمتر می‌شود.

پاها را هر روز بشویید
اگر عادت ندارید هر روز دوش بگیرید، حداقل پاهایتان را هر روز بشویید. شستن پاها را صابون آنتی‌باکتریال می‌تواند جلوی تعریق زیاد را هم بگیرد. لای انگشتان پا را خوب و کامل بشویید. می‌توانید در یک لگن آب چند قطره روغن درخت چای یا عصاره اکالیپتوس بریزید و پاها را چند دقیقه‌ای در آن قرار دهید تا میکروب‌زدایی شوند. سپس پاها را کاملاً خشک کنید (خصوصاً لای انگشت‌ها)

پاها را در چای بگذارید
چای سیاه هم می‌تواند راه مفیدی برای کاهش تعریق باشد. در یک لگن آب گرم بریزید و سپس دو عدد چای کیسه‌ای در آن قرار دهید. تانین‌های موجود در چای، حفره‌های پوست را می‌بندند و عرق را کاهش می‌دهند. هر بار ۲۰ دقیقه این کار را انجام دهید.

از الکل استفاده کنید
به‌عنوان یک راه‌حل فوری می‌توانید مقدار کمی الکل بین انگشتان یا قسمت‌هایی که عرق می‌کنند بزنید. این کار کمک می‌کند پاها فوراً خشک شده و بوی پا هم از بین برود. اما مکرراً از این راهکار استفاده نکنید زیرا پاها خیلی خشک شده و پوست تحریک می‌شود.

از نمک اپسوم استفاده کنید
نصف فنجان نمک اپسوم را در یک لگن آب گرم حل کرده و پاها را ۱۰ تا ۲۰ دقیقه در آن بگذارید. نمک اپسوم، رطوبت پوست را می‌کِشد و در نتیجه محیط مطلوبی برای باکتری‌ها وجود نخواهد داشت. همچنین می‌توانید در یک لگن آب گرم ریخته و نصف آب، سرکه بریزید و هفته‌ای یک‌بار پاها را ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در آن قرار دهید. می‌توانید از سرکه سفید یا سرکه سیب استفاده کنید. سرکه ضدباکتری است. اگر پاهایتان زخم باز یا بریدگی دارد از این راهکار استفاده نکنید.

جوراب اضافی همراهتان داشته باشید
همیشه یک جفت جوراب اضافی همراهتان داشته باشید تا اگر طولانی‌مدت جایی بودید و پاهایتان عرق کردند در صورت امکان بتوانید جورابتان را عوض کنید.

از پودرهای ضدقارچ استفاده کنید
پودرهای ضدقارچ کمک می‌کنند پاها خشک بمانند و بو نگیرند. می‌توانید کمی نشاسته ذرت هم به پاهایتان بزنید که البته ضدقارچ نیست.

چه زمانی عرق و بوی پا نشانهٔ یک بیماری است؟

برومودوز اصطلاح پزشکی برای تعریق زیاد پاهاست اما داشتن برومودوز به این معنی نیست که دچار عوارض دیگر نیز خواهید شد.
بیشتر اوقات بوی پا نشان‌دهندهٔ بیماری خاصی نیست. اما تعریق شدید و بوی بسیار تند پا در هر فصل و آب‌وهوایی (نه فقط در هوای خیلی گرم) می‌تواند نشان‌دهندهٔ اختلال هایپرهیدروز باشد. هایپرهیدروز به عرق بسیار زیاد در شرایطی گفته می‌شود که خیلی گرم هم نیست. این حد از تعریق در فعالیت‌های روزمره نیز اختلال ایجاد می‌کند.
خیلی از افراد فکر می‌کنند بوی پا با دیابت مرتبط است. هرچند بوی پا بیانگر دیابت نیست اما افرادی که دیابت دارند باید نسبت به سلامت پاهای خود بسیار حساس باشند. دیابت می‌تواند سبب نورپاتی اعصاب محیطی شده و پاها بدون اینکه بدانید آسیب ببینند. بوی تند و شدید می‌تواند علامتی از یک زخم باشد که نیازمند اقدام پزشکی فوری است.

منبع: tebyan.net

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

پسوریازیس چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری , سلامت پوست و مو

 

به گزارش سایت hopkinsmedicine.org

پسوریازیس، یک اختلال خود‌‌ایمنی و یک بیماری مزمن پوستی است. این بیماری با نواحی ملتهب، قرمز و برجسته مشخص می‌شود که اغلب پوسته‌های نقره‌ای روی پوست سر، آرنج‌ها، زانوها و کمر تبدیل هستند. پسوریازیس همچنین می‌‌تواند با آرتریت همراه باشد.حدودا  ۷٫۵ میلیون نفردر ایالات متحده به این بیماری مبتلا می‌شوند.

سوالات متداول پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس

چه چیزی باعث پسوریازیس می‌شود؟

علت پسوریازیس ناشناخته است. با این حال، تصور می‌شود که به دلیل رشد غیرعادی سریع و ریزش سلول‌‌های پوست ایجاد می‌شود. در این بیماری سلول‌های پوست به سرعت تکثیر می‌شوند. این حالت باعث می‌شود پوست هر ۳ تا ۴ روز یکبار ریزش کند. که ممکن است در اثر یک محرک، مانند آسیب، آفتاب سوختگی، دسته‌ خاصی از داروها، عفونت، استرس، الکل یا تنباکو ایجاد شود. اگرچه این بیماری مسری نیست، اما ارثی است. پسوریازیس اغلب عود می‌کند و می‌تواند یک بار شدیدتر از دیگری باشد.

علائم پسوریازیس چیست؟

موارد زیر شایع‌ترین علائم پسوریازیس هستند. پسوریازیس به اشکال و شدت‌های مختلفی بروز می‌کند.

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • پسوریازیس پلاکی. این نوع پسوریازیس شایع‌ترین نوع است. علائم ممکن است شامل لکه‌های قرمز و برآمده پوست روی تنه، بازوها، پاها، زانوها، آرنج‌ها، اندام تناسلی و پوست سر باشد. همچنین ممکن است ناخن‌ها ضخیم و حفره‌دار شوند و از بستر خود جدا شوند.
  • پسوریازیس خالدار. این نوع پسوریازیس بیشتر در کودکان است. علائم ممکن است شامل نقاط کوچک در پوست قرمز و بصورت برجسته باشد. گلودرد معمولاً در شروع این نوع پسوریازیس دیده می‌شود.
  • پسوریازیس پوسچولار. علائم ممکن است شامل جوش‌های کوچک (تاول‌های حاوی چرک) در سراسر بدن یا فقط روی کف دست‌ها، کف پا و سایر نواحی باشد.

علائم پسوریازیس ممکن است شبیه سایر بیماری‌های پوستی باشد. بنابراین همیشه برای تشخیص با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.

پسوریازیس چگونه تشخیص داده می‌شود؟

هنگامی که وضعیت به سمت ایجاد فلس‌های نقره‌ای پیش می‌رود، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی معمولاً می‌تواند پسوریازیس را با معاینه پزشکی ناخن و پوست تشخیص دهد. تایید تشخیص ممکن است با بیوپسی پوست (گرفتن یک نمونه کوچک از پوست برای بررسی زیر میکروسکوپ) انجام شود.

درمان پسوریازیس

مراقب‌های بهداشتی در مورد درمان خاص پسوریازیس شما صحبت خواهد کرد

براساس:

  • سن، سلامت کلی و سابقه پزشکی شما؛
  • شدت وضعیت؛
  • تحمل شما نسبت به داروها، پروسه‌‌ها یا درمان‌های خاص؛
  • انتظارات سیر بیماری؛
  • نظر یا ترجیح شما در نوع درمان.

هدف از درمان کاهش التهاب و کاهش سرعت رشد و ریزش سلول‌های پوست است. در حال حاضر هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد.

درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • پمادها و کرم‌ها (برای مرطوب کردن پوست)؛
  • قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا اشعه ماوراء بنفش (تحت نظارت یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی)؛
  • لیزر درمانی؛
  • کرم‌های استروئیدی موضعی؛
  • کرم ویتامین D
  • کرم‌های حاوی اسید سالیسیلیک یا قطران زغال سنگ؛
  • آنترالین. یک داروی ضد‌التهابی که لکه‌های ضخیم‌ و سخت‌تر پسوریازیس را درمان می‌کند.
  • رتینوئیدهای خوراکی یا موضعی؛
  • داروهای سرکوب‌کننده سیستم‌ایمنی (مانند سیکلوسپورین یا متوترکسات)؛
  • داروهای بیولوژیک تزریقی جدیدتر.

نتیجه‌گیری:

هیچ راه شناخته شده‌ای برای پیشگیری از پسوریازیس وجود ندارد. اگرچه یک بیماری مادام‌العمر است، اما اغلب با درمان مناسب قابل کنترل است. تمیز و مرطوب نگه داشتن پوست و پرهیز از محرک‌های پسوریازیس (به عنوان مثال استرس بیش از حد) ممکن است به کاهش شعله‌ور شدن بیماری کمک کند.

منبع: hopkinsmedicine.org


 

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آکنه قارچی چیست و چگونه درمان می‌شود؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , سلامت پوست و مو

 

گاهی چیزی که تصور می‌کنید آکنه است ممکن است کلاً یک چیز دیگر باشد. آکنه قارچی یکی از عارضه‌هایی است که واقعاً می‌تواند فریبتان بدهد. در واقع «آکنه قارچی» عبارتی نیست که در حوزه تخصصی پوست به کار برود. این عارضهٔ قارچی که اغلب با آکنه اشتباه گرفته می‌شود، رشد بیش از حد قارچ‌‌های پیتروسپوروم است که روی فولیکول‌های موی شما زندگی می‌کنند. گاهی این رشد زیاد باعث یک عفونت می‌شود که نتیجهٔ آن برآمدگی‌هایی روی سینه، پشت و صورت است که شبیه آکنه به نظر می‌رسند.

هرکسی که دوره نوجوانی را پشت سر گذاشته است می‌داند وقتی با جوش و آکنه مواجهه می‌شود چه باید بکند. حتماً در این موقعیت سراغ محصولاتی می‌روید که برای سربه‌نیست کردن این آکنه‌ها طراحی شده‌اند؛ اما درمانی که سال‌هاست برای آکنه در پیش می‌گیرید، هیچ اثری روی آکنه قارچی نخواهند داشت. در این مطلب به شما می‌گوییم چرا و اینکه چگونه می‌توانید از شر آکنه‌های قارچی خلاص شوید.

آکنه قارچی چیست و چه ارتباطی با التهاب فولیکول دارد؟

فولیکولیتیس یا التهاب فولیکول‌های مو یک عفونت پوستی شایع است که در هر قسمتی از بدن روی پوست می‌تواند ایجاد شود، به‌جز کف دست‌ها و کف پاها.
التهاب فولیکول مو یعنی عفونت فولیکول مو که معمولاً ناشی از باکتری است. اما وقتی قارچ پیتروسپوروم در فولیکول‌های مو زیاد می‌شود به آن فولیکولیت قارچی می‌گویند که گاهی از آن به‌عنوان آکنه قارچی نام برده می‌شود.
اساساً، آکنه قارچی تنها یک نوع از فولیکولیت است؛ بنابراین آکنه قارچی زمانی رخ می‌دهد که قارچ، فولیکول‌های مو روی پوست را ملتهب کرده و باعث برآمدگی‌های آکنه مانندی می‌شود.

علت آکنه قارچی دقیقاً چیست؟

طبیعی است که این نوع قارچ‌ها روی پوستتان زندگی کند اما وقتی رشدش خارج از کنترل می‌شود می‌تواند منجر به ظاهرشدن آکنه‌های قارچی یا دیگر عوارض پوستی شود، مانند درماتیت سبوره‌ای.
تحت شرایط نرمال، تعادلی میان باکتری‌ها و قارچ‌های روی پوست ما وجود دارد، اما اگر اتفاقی بیفتد که تعداد باکتری‌ها کم شود (مثلاً آنتی‌بیوتیک مصرف کنید)، دیگر چیزی وجود ندارد که رشد قارچ‌ها را کنترل نماید. در نتیجه، قارچ‌ها بیش از حد رشد کرده و تحریکات پوستی و التهاب و آکنه قارچی ایجاد می‌کنند.
آنتی‌بیوتیک‌ها تنها عامل ایجاد آکنه قارچی نیستند؛ گاهی عادت‌های خود ما باعث این مشکل می‌شوند. مثلاً پوشیدن لباس‌های تنگ و چسبان از پارچه‌هایی که اجازه نفس کشیدن به پوست نمی‌دهند. خصوصاً به تن داشتن لباس‌های ورزشی پُر از عرق برای طولانی‌مدت می‌تواند محیطی بسیار ایده‌آل برای رشد قارچ‌ها فراهم کند.

متأسفانه برخی از افراد از نظر ژنتیکی مستعد رشد زیاد قارچ روی پوست هستند و بنابراین مکرراً دچار آکنه‌های قارچی می‌شوند. داشتن بیماری‌های مزمنی که بر سیستم ایمنی اثر می‌گذارند، مانند دیابت و HIV نیز می‌توانند فرد را در معرض آکنه قارچی قرار دهند.

علائم آکنه قارچی چه هستند و از کجا باید بفهمیم آکنه‌مان قارچی یا باکتریایی است؟

آکنه باکتریایی یا هورمونی که احتمالاً با آن‌ها آشنا هستید معمولاً شامل برآمدگی‌ها یا کیست‌های چرک‌دار می‌شوند. آکنه‌های باکتریایی اندازه‌های گوناگونی دارند و ضمناً روی صورت به شکل سرسیاه یا سرسفید دیده می‌شوند.

اما آکنه قارچی چگونه ظاهری دارد؟ علائم زیر معمولاً در آکنه‌های قارچی مشاهده می‌شوند:

. برآمدگی‌های کوچک با شکلی یکدست
. قرمزی پوست
. حساس شدن یا تورم پوست اطراف
. خارش
. برآمدگی‌هایی که معمولاً روی پیشانی یا قسمت بالای پشت ظاهر می‌شوند

آکنه قارچی معمولاً به‌صورت تاول‌ها یا برآمدگی‌هایی یکدست ملتهب یا قرمز روی سینه، بالای بازو و پشت و به‌ندرت روی صورت ظاهر می‌شود، اما گاهی ممکن است روی پیشانی هم نمایان شود. یک ویژگی قابل‌توجه دیگر هم اینکه آکنه قارچی خارش دارد. البته آکنه باکتریایی هم می‌تواند گاهی خارش‌دار باشد اما نه زیاد.

چقدر طول می‌کشد تا آکنه قارچی برطرف شود؟

درست مانند هر عارضه پوستی آزاردهنده دیگری به‌سختی می‌توان گفت چقدر طول می‌‌کشد تا آکنه قارچی به پایان برسد. این عارضه در صورت عدم درمان احتمالاً طولانی‌تر می‌شود و به خود فرد هم بستگی دارد. اگر آکنه قارچی ناشی از تغییرات فصلی یا جریانات استرس‌برانگیز باشد، می‌تواند هفته‌ها تا ماه‌ها طول بکشد تا بهتر شود؛ اما درمان درست و مناسب می‌تواند مدت زمان ریکاوری را به میزان زیادی کاهش دهد. وقتی این عارضه را با شوینده‌ها یا کرم‌های ضدقارچ مداوا می‌کنید، در حدود دو تا چهار هفته می‌توانید بهبودهایی را مشاهده کنید.

چگونه از عوامل ایجادکنندهٔ آکنه قارچی اجتناب کنیم؟

مثل همیشه پیشگیری بهتر از درمان است.

شما می‌توانید با چند راهکار جلوی ابتلا به آکنه قارچی یا بدتر شدن یک آکنه قارچی موجود را بگیرید:

. وقتی هوا گرم و مرطوب است لباس‌های آزاد و از جنس طبیعی بپوشید (مثلاً کتان).
. بعد از ورزش و فعالیت فوراً دوش بگیرید و لباس‌های عرقی را عوض کنید.
. لباس شنای خود را بعد از هر بار استفاده بشویید و کاملاً خشک کنید.

ازآنجایی‌که قارچ‌های عامل آکنه قارچی به طور طبیعی در اطراف فولیکول‌های مو زندگی می‌کنند، کارهای دیگری هم باید برای پیشگیری از آن انجام دهید؛ روزی دو بار صورتتان را با شوینده‌ای ملایم بشویید تا چربی اضافی و آلودگی‌های روی پوست پاک شوند، پوستتان را با یک لایه‌بردار مناسب که حاوی آلفا یا بتا هیدروکسی اسید است لایه‌برداری کنید و صبح‌ها و شب‌ها به پوستتان مرطوب‌کننده بزنید تا لایه دفاعی پوستتان تقویت شود.

بهترین درمان برای آکنه قارچی چیست؟

اگر تغییراتی که در سبک زندگی‌تان دادید کمکی به رفع آکنه قارچی‌تان نکرد، می‌توانید سراغ ضدقارچ‌های موضعی ملایم موجود در داروخانه‌ها بروید. این محصولات معمولاً دارای کتوکونازول، اکونازول نیترات یا کلوتریمازول هستند.

اگر تردید دارید به متخصص پوست مراجعه کنید

اگر علائمتان بعد از دو سه هفته همچنان وجود دارند پس حتماً باید به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید. او می‌تواند تشخیص درست را بدهد و ممکن است داروهای ضدقارچ خوراکی تجویز کند که سریع‌تر از داروهای موضعی می‌تواند آکنه قارچی را درمان نماید زیرا داروهای موضعی سخت‌تر می‌توانند وارد فولیکول شوند.
متأسفانه همیشه این احتمال وجود دارد که آکنه قارچی تکرار شود، خصوصاً فوراً بعد از پاک‌سازی. به‌طورکلی علت این اتفاق معلوم نیست اما گفته می‌شود مقاومت دارویی، تغییر فصل و تغییر عادت‌های سبک زندگی همگی در عود آکنه قارچی نقش دارند.
به‌طورکلی به‌عنوان اقدامی پیشگیرانه توصیه می‌شود مثلاً هفته‌ای یک‌بار بدن خود را با یک شوینده ضدقارچ شستشو بدهید، هرچند هیچ معیار ثابتی برای اینکه به شما بگوید واقعاً هرچند وقت یک‌بار باید این کار را بکنید وجود ندارد. وقتی عارضه قارچی‌تان برطرف شد می‌توانید استفاده از محصول ضدقارچ را کنار بگذارید اما کلاً کنارگذاشتن آن می‌تواند احتمال عود قارچ را بیشتر کند.
در نهایت، بزرگ‌ترین اشتباهی که می‌توانید در مواجهه با آکنه قارچی مرتکب شوید این است که آن را با یک آکنه معمولی اشتباه بگیرید. محصولاتی که برای آکنه وجود دارند، خصوصاً آنتی‌بیوتیک‌ها کمکی به برطرف‌شدن آکنه قارچی نمی‌کنند و حتی ممکن است آن را بدتر هم بکنند. پس اگر آکنه‌تان خارش دارد و بیشتر روی بالای بازو، سینه و پشتتان متمرکز شده است، احتمالاً علائم آکنه قارچی را دارید و اگر بازهم مطمئن نیستید پیش از هر اقدامی به پزشک مراجعه کنید.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آیا شستشوی زیاد مو‌ها باعث ریزش آن‌ها می‌شود؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , سلامت پوست و مو

 

احتمالاً برای شما هم پیش آمده در حمام یک مشت مو در دستتان جمع می‌شود و شما را به وحشت میاندازد. در همین جاست که به دنبال دلیل این ریزش ناگهانی و شدید می‌گردید. در نتیجه از خودتان می‌پرسید آیا ریزش مو به دلیل شستشوی زیاد واقعیت دارد؟

خانم و آقا ندارد. همه دوست دارند مو‌های سالم، پرپشت و خوش‌حالتی داشته باشند. به همین دلیل همه از ریزش مو‌های خود وحشت دارند. احتمالاً شنیده‌اید که برخی می‌گویند اگر مو‌ها را زیاد شستشو دهید دچار ریزش خواهند شد. احتمالاً برای شما هم پیش آمده در حمام یک مشت مو در دستتان جمع می‌شود و شما را به وحشت میاندازد. در همین جاست که به دنبال دلیل این ریزش ناگهانی و شدید می‌گردید. در نتیجه از خودتان می‌پرسید آیا ریزش مو به دلیل شستشوی زیاد واقعیت دارد؟ اما نیازی نیست از ترس کچل شدن حمام نروید. چون شستن مو‌ها برای شادابی و سلامت آن‌ها ضروری است.

روزی ۸۰ تا ۱۰۰ تار مو

هر کدام از ما به طور متوسط روزانه بین ۸۰ تا ۱۰۰ تار مو از دست می‌دهیم. این میزان از ریزش مو کاملاً عادی و طبیعی است چون بخشی از پروسه طبیعی رشد مو محسوب می‌شود. بهتر است بدانید که در حمام و در حین شستشو به دلیل رطوبت بالا، ریزش مو بیشتر است بخصوص در افرادی که مو‌های بلندی دارد این ریزش قابل لمس‌تر است. بنابراین ریزش بیشتر مو‌ها در حمام نباید شما را به وحشت بیاندازد چون در روز‌هایی که مو‌هایتان را نمی‌شویید نیز همین اتفاق در جریان است اما متوجه آن نمی‌شوید.

مراحل مختلف رشد مو

مو‌های ما زندگی مخصوص خود را دارند و در چرخه حیات خود مراحل مختلفی را پشت سر می‌گذارند. در واقع حیات مو‌ها از رشد یک تار مو کلید می‌خورد و سپس یک مرحله‌ گذار یا انتقال را پشت سر می‌گذارد و در نهایت وارد فاز معروفی به نام تلوژن می‌شود. در ادامه این سه مرحله را بیشتر توضیح می‌دهیم:

مرحله آناژن
نخستین مرحله رشد مو را مرحله آناژن یا مرحله رشد می‌گویند. در این مرحله فولیکول مو فعال است و تار مو هر روز حدود ۰. ۳ میلی‌متر رشد می‌کند. مرحله آناژن مرحله طولانی است که ممکن است سال‌ها یعنی بین حدود ۳ تا ۶ سال طول بکشد. همچنین در این مرحله است که مو‌ها بیشترین میزان آسیب‌پذیری را دارند.

مرحله کاتاژن
مرحله کاتاژن یا مرحله انتقال که کوتاه‌ترین مرحله سیکل رشد مو است که حدود ۲ تا ۳ هفته به طول میانجامد. در این فاز از چرخه مو، فعالیت فولیکول‌های مو متوقف می‌شود. به این ترتیب که تار مو از رشد باز می‌ایستد و خود را برای افتادن و جایگزین شدن آماده می‌کند.

مرحله تلوژن
مرحله تلوژن آخرین فاز سیکل رشد مو است که حدود ۳ ماه طول می‌کشد. در این مرحله مو دیگر رشد نمی‌کند و در حال افتادن است. به این ترتیب که موی مرده قبل از ریزش توسط موی جدید به تدریج به بیرون رانده می‌شود. در نتیجه حدود ۱۰۰ تار مو را به طور روزانه از دست می‌دهیم. اگر این مرحله با سرعت بالایی انجام شود ریزش موی زیاد و منتشر اتفاق می‌افتد. این مسأله نیز معمولاً بعد از یک دوره استرس شدید، بارداری و تغییر فصل (بهار و پاییز) بروز می‌کند اما در اغلب موارد کمبود آهن و زینک بیشترین تأثیر را در این نوع ریزش دارند.

مو‌های خود را چند بار در هفته بشوییم؟

قبل از هر چیز به این شایعه بی‌اساس خاتمه دهیم: مو‌های ما به دلیل شستشوی زیاد دچار ریزش نمی‌شوند. بنابراین این حرف را باور نکنید و بر حسب برنامه روزانه شستشو و مراقبت از مو‌هایتان پیش بروید. اما سؤال اینجاست که چند بار در هفته باید مو‌ها را بشوییم؟ آیا لازم است که به طور روزانه مو‌ها را شستشو دهیم؟ متخصصان پوست و مو اغلب بر این باور هستند که مو‌ها باید زمانی که به دلیل تجمع آلودگی یا سبوم کثیف شده‌اند شسته شوند. به بیان دیگر، بهتر است زمانی مو‌هایتان را بشویید که متوجه شده‌اید کثیف و چرب هستند. اگر اینکار را نکنید زمینه را برای تولید بیشتر چربی روی پوست سر فراهم می‌کنید که این مسأله روی فولیکول مو تأثیر می‌گذارد. بنابراین اگر مشاهده کرده‌اید که مو‌هایتان به شامپو کردن روزانه نیاز دارند این کار را انجام دهید.
یادتان باشد عدم رعایت بهداشت پوست سر باعث بروز برخی بیماری‌ها می‌شود. تولید چربی پوست سر توسط هورمون‌ها کنترل می‌شود و خانم‌ها به دلیل عادت ماهانه و تغییرات هورمونی تغییرات بیشتری را در میزان چربی مو‌های خود مشاهده می‌کنند.
باید بدانید که چربی بیش از اندازه باعث بروز میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا می‌شود که تعادل و سلامت مو‌ها را به خطر می‌اندازد. در برخی موارد خاص، عفونت‌هایی ایجاد می‌شوند که آلوپسی یا طاسی در پی دارند.
بنابراین لازم است مو‌ها را به محض مشاهده کثیفی و چرب شدن بشوییم. در غیر این صورت و با شستن بی‌مورد مو‌های تمیز باعث تحریک ترشح چربی می‌شویم.

نحوه صحیح شستشوی مو‌ها

علاوه بر اینکه باید زمان مناسب شستن مو‌ها را بدانید یعنی زمانی که پوست سر نیاز واقعی به تمیزی داشته باشد این کار را بکنید، لازم است که قوانین صحیح شستشو را نیز رعایت کنید:

آب ولرم باشد
برای شستن مو‌ها نباید از آب داغ استفاده کنید. اگر می‌خواهید مو‌هایتان همیشه سالم و درخشان باشد از آب ولرم استفاده کنید.

شامپوی مناسب به میزان مناسب
استفاده از شامپو برای از بین بدن کثیفی مو‌ها امری واجب است به شرط اینکه مناسب جنس مو‌هایتان باشد و به میزان مناسبی استفاده شود. توصیه می‌شود که در استفاده از شامپو زیاده روی نکرده و به میزان کمی از آن بسنده کنید.

آبکشی خوب
مرحله آبکشی مو از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. نباید کوچکترین میزان از شامپو و شوینده روی مو‌هایتان باقی بماند. در آخرین مرحله و قبل از پایان دادن به آبکشی می‌توانید آب را سرد کنید. این کار باعث می‌شود رگ‌های کوچک واقع در نزدیکی فولیکول‌های مو منقبض شده و مو‌هایتان شفافیت بیشتری داشته باشند.

حرف آخر: مو‌ها با شستشوی زیاد نمی‌ریزند

در نهایت باید بگوییم که ‌ایده ریزش مو‌ها در نتیجه شستشوی زیاد شایعه‌ای بیش نیست. ریزش مو در مرحله تلوژن ایجاد می‌شود و این مرحله ارتباطی با بهداشت روزانه ندارد. متخصصان توصیه می‌کنند اجازه ندهید چربی یا سبوم روی مو‌ها و پوست سر تجمع کنند. بنابراین لازم است که مو‌ها به محض کثیف شدن شسته شوند. توصیه می‌کنیم مو‌هایتان را با آب ولرم و شامپوی کم بشویید و در مرحله آخر با آب سرد آبکشی کنید.

متبع: tebyan.net


0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

التهاب پوست و مفاصل با هم

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان

 

آرتریت پسوریازیس، یک بیماری مزمن می‌باشد. در این بیماری مفاصل و پوست التهاب پیدا می‌کنند. پسوریازیس یک مشکل پوستی می‌باشد که عبارت است از: پوسته پوسته شدن و قرمز شدن پوست در ناحیه بیمار.

حدود ۱۰ درصد افرادی که دارای پسوریازیس می‌باشند، دارای التهاب مفاصل نیز می‌باشند. درد، سفتی و ورم مفاصل از جمله علائم اصلی این بیماری می‌باشد.

این علائم می‌تواند هر قسمتی از بدن شما را تحت تاثیر قرار دهند، از جمله: انگشتان دست و پا و ستون فقرات.

افراد در معرض خطر آرتریت پسوریازیس

این بیماری در هر سنی و جنسی دیده می‌شود، اما معمولا بیماران مبتلا ۳۰ تا ۵۰ ساله می‌باشند.

حدود ۴۰ درصد افراد مبتلا به این بیماری، دارای سابقه خانوادگی ابتلا به مشکلات پوستی و یا مفاصل بوده‌اند.

اگر شما دارای والدین مبتلا به این بیماری باشید، سه برابر بیشتر از دیگران، احتمال ابتلا به این بیماری را خواهید داشت.

اگر بیماری پسوریازیس را داشته باشید، یکی از بزرگترین عوامل خطر برای ابتلا به این بیماری را دارید.

علل آرتریت پسوریازیس

هنگامی که سیستم ایمنی بدن، با سلول‌ها و بافت‌های سالم می‌جنگد، آرتریت پسوریازیس بوجود می‌آید. پاسخ غیرطبیعی سیستم ایمنی باعث التهاب در مفاصل و پوست می‌گردد.

تغییرات خاص در سیستم ایمنی بدن نیز برای ابتلا به این بیماری مهم می‌باشد. برای مثال کاهش سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های کمک کننده T در بیماران مبتلا به ایدز، ممکن است نقش مهمی را در بیماران مبتلا به پسوریازیس بازی کند.

برای بررسی علت این بیماری، محققان عوامل عفونی و عوامل محیطی را نیز مد نظر دارند.

علائم آرتریت پسوریازیس

هم پسوریازیس و هم آرتریت پسوریازیس هر دو بیماری‌های مزمنی می‌باشد که با گذشت زمان بدتر می‌شوند.

– در بسیاری از مبتلایان، پسوریازیس ماه‌ها و یا سال‌ها قبل از آرتریت خود را نشان می‌دهد.

– اغلب آرتریت (ورم مفاصل)، زانو، مچ پا و مفاصل پا را درگیر می‌کند. معمولا، چند مفصل در یک زمان درگیر می‌شوند.

– مفاصل ملتهب دارای درد، ورم، گرما، حساسیت به لمس و رنگ قرمز می‌باشند. برخی اوقات، التهاب مفاصل انگشتان دست و یا پا می‌تواند موجب ورم کل دست و پا شود.

– سفتی مفاصل در صبحگاه نیز یکی از علائم بیماری می‌باشد.

– التهاب تاندون‌ها مخصوصا التهاب تاندون پاشنه پا.

– التهاب دیواره قفسه سینه و التهاب غضروف متصل‌کننده دنده‌ها به جناغ سینه می‌تواند موجب درد قفسه سینه گردد.

انواع آرتریت پسوریازیس

پنج نوع مختلف این بیماری بر اساس مفصل درگیر عبارتند از:

– آرتریت پسوریازیس متقارن؛

– آرتریت پسوریازیس نامتقارن؛

– آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت ( DIP)؛

– اسپوندیلیت؛

– آرتریت موتیلان.

آرتریت پسوریازیس متقارن

بر مفاصل متقارن بدن اثر دارد. آرتریت روماتوئید نمونه ای از آرتریت پسوریازیس متقارن می‌باشد.

آرتریت پسوریازیس نامتقارن

معمولا یک و یا سه مفصل بزرگ و یا کوچک بدن را درگیر می‌کند مانند: مفاصل زانو، ران، یک یا چند بند انگشت.

این نوع آرتریت پسوریازیس، بر مفصل های جفت و یا مفاصل متقارن اثر نمی‌کند.

 

آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت

این نوع، غالبا مفاصل کوچک در انگشتان دست و پا و نزدیک ناخن‌ها را درگیر می‌کند. برخی مواقع، آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت با استئوآرتریت اشتباه گرفته می‌شود.

استئوآرتریت یک بیماری مزمن است که باعث بدشکلی غضروف مفصلی و استخوان می‌شود.

اسپوندیلیت

بر ستون فقرات اثر می‌گذارد. اسپوندیلیت باعث التهاب و سفتی مفاصل گردن، کمر، ستون فقرات و لگن می‌شود و موجب می‌شود که مشکل در حرکت داشته باشید.

آرتریت موتیلان

نوع شدید، بدشکلی و یا تحلیل استخوان‌ها و مخرب آرتریت پسوریازیس می‌باشد. هنگامی که این بیماری بر دست اثر می‌گذارد، باعث پدیده‌ای به نام انگشت تلسکوپی می‌گردد.

این نوع بر مفاصل کوچک در انگشتان دست و پا که نزدیک به ناخن می‌باشد، اثر دارد. باعث کاهش عملکرد مفاصل درگیر می‌شود. خوشبختانه، این نوع بسیار نادر می‌باشد.

تشخیص آرتریت پسوریازیس

تشخیص این بیماری بر اساس یافته‌های پسوریازیس و آرتریت‌های التهابی ستون فقرات و یا دیگر مفاصل می‌باشد.

در این بیماران، آزمایش خون نظیر سرعت رسوب کردن خون ممکن است انجام شود.

هنگامی که یک و یا دو مفصل بزرگ مانند زانو ملتهب باشند، آرتروسنتز انجام می‌شود.

عکسبرداری با اشعه X، آسیب غضروف و یا استخوان در اثر آرتریت ستون فقرات و یا مفاصل دست را نشان می‌دهد.

درمان آرتریت پسوریازیس

درمان این بیماران، استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و ورزش می‌باشد.

اگر با وجود مصرف داروهای ضد التهاب، همچنان التهاب ادامه داشته باشد و مفاصل تخریب شوند، از داروهای دیگر نظیر: متوترکسات، کورتیکواستروئید و داروهای ضدمالاریا استفاده می‌کنند.

برنامه‌های ورزشی را می‌توان یا در خانه و یا همراه با یک درمانگر انجام داد.

این برنامه‌ها با توجه به وضعیت هر بیمار و قابلیت‌های جسمی او انجام می‌گیرد.

قبل از ورزش، انجام حرکات کششی و یا حمام آب گرم و یا استفاده از وسایل گرماده برای این بیماران، برای استراحت عضلات بسیار مفید است.

بعد از ورزش کردن، استفاده از وسایل سرماده به کاهش درد و التهاب کمک می‌کند.

درمان خانگی آرتریت پسوریازیس

از مفاصل خود محافظت کنید. از اعمال فشار به مفاصل خود خودداری کنید، مثلا به زور درب شیشه را باز نکنید، با دو دست خود اجسام سنگین را بلند کنید، و برای باز کردن درب، با تمام بدن به درب فشار وارد آورید، نه فقط با انگشتانتان درب را باز کنید.

وزن خود را متعادل کنید. وزن متعادل، فشار کمتری به مفاصل وارد می‌کند و باعث کاهش درد و  افزایش تحرک بدن می‌شود. یکی از بهترین کارها برای افزایش رساندن مواد مغذی به بدن، کاهش کالری دریافتی و افزایش مصرف میوه‌ها و سبزیجات و غلات سبوس‌دار می‌باشد.

ورزش کنید. از بهترین انواع ورزش‌ها برای این بیماران، شنا، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری می‌باشد.

– کمپرس سرد و گرم. به علت آنکه کمپرس سرد، بی‌حس کننده می‌باشد، پس درد را احساس نمی‌کنید. از کمپرس سرد می‌توانید چندین بار در روز و به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه استفاده کنید. کمپرس گرم نیز باعث شل شدن عضلات و تسکین درد می‌شود.

مبارزه با خستگی. مبارزه با درد و التهاب باعث می‌شود که شما احساس خستگی کنید. به علاوه برخی از داروهای مورد استفاده برای این بیماران باعث خستگی می‌شوند. بهترین راه برای مبارزه با خستگی آن است که از نظر بدنی فعال باشید و قبل از ظهور هر نوع علامت خستگی، استراحت کنید.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

کیفیت زندگی در سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , پیشگیری بهتر از درمان

 

سندرم تخمدان پلی‌کیستیک  (Poly Cystic Ovarian Syndrome-PCOS)، یکی از اختلالات شایع غدد درون ریز در زنان است که حدود ۱۵-۱۰ درصد از آنان را در سنین باروری مبتلا می‌سازد. این سـندرم بـا تظـاهرات بالینی متنوعی از قبیل قطع خونریزی قاعدگی (آمنـوره)، خـونریزی غیرعملکردی رحم، عدم تخمک گذاری و چاقی و آکنه و هیرسوتیسم یا پرموئی آشکار می‌شـود.

یکی از تظاهرات بسیار آزار دهنده این سندرم، آکنه و جوش‌های چرکی در صورت و بدن است. آکنه ناشی از تداخل عملکرد هورمون‌ها و دیگر مواد روی غدد چربی پوست (غدد سباسه) و فولیکول مو است.

این عوامل منجر به بسته شدن منافذ شده و منجر به بروز ضایعه می‌شود. ضایعات آکنه معمولاً روی صورت، گردن، پشت، سینه و شانه‌ها ایجاد می‌شود. اگرچه آکنه معمولاً به‌طور جدی سلامتی را تهدید نمی‌کند، ولی می تواند باعث بروز هیجانات عاطفی شود.

در آکنه شدید ممکن است جوشگاه (جای ترمیم زخم، اسکار) برای همیشه باقی بماند.

هر چند که به نظر  میرسد نقش عوامل بیوشیمیایی و متابولیک و همچنین مسائل جسمی نظیـر نابـاروری و بی نظمـی قاعدگی در افت کیفیت زندگی مبتلایان به این سـندرم مؤثر باشـد اما مسائل دیگـری نظیـر خطـرات مـرتبط بـا سـلامتی و تظـاهرات جسمی نظیر تغییرات ظاهر فـرد و بـه  ویژه چـاقی و هیرسوتیسـم،  آکنه، ریزش مو و یـا تظـاهرات روانـی شـایعی همچـون اضـطراب وافسردگی، می‌تواند سبب کاهش معنـی‌دار در سـلامت جسـمانی و روانی و حتی رضایت جنسی این افراد شود.

دانشمندان در مطالعات گوناگون دریافته‌اند که ضایعات پوستی در سندرم تخمدان پلی‌کیستیک نظیر آکنه و پرموئی می‌تواند سبب کـاهش قابـل توجـه کیفیت زندگی و رضایت جنسی گردد.

از آن‌جا کـه ایـن بیمـاری زنـان را در سنین باروری یعنی زمانی که ایشان در سنین ازدواج هستند، درگیر می‌نماید بنابراین می‌تواند منجر به ایجـاد اخـتلالات روانی متعددی در زنان مبتلا شود‌.

کاهش کیفیت زنـدگی ایـن زنان با ایجاد اختلال در زمینه‌هایی نظیر سلامت عمومی‌، محدودیت‌های ناشی از سلامت روانـی، عملکـرد اجتمـاعی، کـاهش سطح انرژی و احساس سلامت روانی نیز مرتبط است

همچنین وجود جوش‌های چرکی در صورت و بدن و پرموی در اکثر زنان باعث ایجاد احساس ترس و نا امنی و عدم اعتماد‌به‌نفس می‌گردد. در گروهی از زنان این علائم باعث انزوای اجتماعی یا افسردگی شدید می‌گردد.
مطالعات نشان داده است که متاسفانه اکثر مواقع به کیفیت زندگی زنان مبتلا به این بیماری در نظر گرفته نمی‌شود که خود این پدیده مسبب تشدید بیماری و یا علائم آن نظیر آکنه و جوش‌های چرکی صورت و بدن، پرموئی و آزار و اذیت مظاعف برای بیمار می‌شود‌.

انجمن طب پیشگیری آمریکا پیشنهاد نموده است تمامی زنان مبتلا به PCOS بایستی از نظر اختلالات قنـد و چربـی غربالگری شوند. شیوع بالای افسردگی در این زنان ایجاب می‌نمایـد که تمامی این بیماران باید مورد ارزیابی‌های اولیه از نظـر اخـتلالات روانی نیز قرارگیرند و در صورت لـزوم بـه مورد مشاوره روان‌پزشکی نیز قرار گیرند‌.

با توجه به شیوع بالا و پیامدهای جدی روانـی ایـن بیمـاری و بـا توجه به این که در صورت تشخیص مناسـب، گزینـه‌های درمـانی مؤثری جهت درمان این بیماران در دسترس است، پزشـکا ن و ارائـه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، باید به منظور ارائه مراقبت‌های جامع‌تر به زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، ابعاد روانی ـ اجتماعی این بیماری را بدون توجه به شدت علائم و یا پاسخ بـه درمان مورد توجه قرار داده و درک بهتر و آگاهی بیشتری نسبت به آن داشته باشند این مسئله سبب خواهد شـد کـه بیمـاران مبتلا به این سندرم نیز بتوانند از کیفیت زندگی بالاتری سود برند.

مطالعات نشان داده است اگرچه تمامی نشانه‌های بالینی PCOS شامل قطع قاعدگی (آمنوره)، طولانی شدن فواصل قاعدگی (الیگومنـوره)، هیرسوتیسـم، چاقی، کاهش قدرت باروری و آکنه و جوش های صورت و بدن در کاهش سطح کیفیت زنـدگی افراد مبتلا مؤثرند اما نقش هـر یـک از علایـم و بـه ویـژه چـاقی و درگیری‌های پوستی نظیر آکنه و پرموئی ( هیرسوتیسم ) در کیفیت زندگی این افراد، بسیار متغیر و پیچیده‌تر بوده و نیاز به مداخلات گسترده تری دارد. همچنین  به نظر می‌رسد تفاوت‌های نژادی و فرهنگی نیز روی این بخش بسیار تاثیر گذار باشد.

در اکثر مطالعات پس از درمان جوش‌ها و کنترل یا درمان پرموئی زنان، کیفیت زندگی به میزان قابل توجهی بهبود می‌یابد.

در صورتی که خود یا یکی از بستگانتان مبتلا به آکنه یا یکی از انواع جوش صورت و بدن یا جوش‌های چرکی روی صورت و بدن یا یا پرموئی و بی‌نظمی قاعدگی هستید:

  • حتما با تیم درمانی خود مشورت کنید‌.
  • به هیچ عنوان جوش‌ها فشار ندهید یا نترکانید زیرا این اقدام باعث تشدید آسیب به بافت‌های مجاور و گسترش عفونت می‌گردد‌.
  • بهداشت پوست خود را رعایت کنید.
  • الزما شستشوی مداوم با صابون کمک کننده نیست.
  • از میوه و سبزیجات تازه به صورت منظم در رژیم غذایی استفاده کنید.
  • به هیچ عنوان خودسرانه اقدام به درمان یا کندن جوش‌ها نکنید.
  • حتما برای تشخیص و شناسایی عامل زمینه‌ساز جوش‌ها و آکنه و پرموئی به پزشک مراجعه کنید.
  • ممکن است نیاز به نمونه برداری و ارزیابی آزمایشگاهی باشد‌.

منبع: rpsi.ir


 

1
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

پوست نوشته چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , سلامت پوست و مو

 

پوست قرمز، برجسته، خارش‌دار و متورم در اثر لمس جزئی می‌تواند نشانه‌ای از کهیر درماتوگرافیک یا همان پوست نوشته باشد. در این مطلب آنچه که لازم است در مورد این وضعیت آلرژی مانند بدانید شرح داده شده است. با ما همراه باشید.

پوستتان را سخت خراشیده و متوجه علائم قرمز، برجسته، خارش‌دار و متورم می‌شوید. این یک واکنش طبیعی است. اما اگر به کهیر درماتوگرافیک مبتلا هستید، بیماری که از آن به عنوان پوست نوشته یاد می‌شود، برای بروز واکنش، نیازی به خراشیدگی نیست. حتی فشار متوسط یا تحریک نیز می‌تواند پاسخی اغراق‌آمیز ایجاد کند. علائم آلرژی، مانند علائم پوستی جزئی یا موقت ممکن است ایجاد شود و بیش از چند دقیقه طول بکشد.

در بعضی موارد، افراد مبتلا به این بیماری، می‌توانند به کهیر‌های گرد، برجسته، خارش‌دار، قرمز یا به رنگ پوست دچار شوند که در صورت فشار دادن، مرکز آن سفید یا رنگ پریده می‌شود. در برخی موارد، این پاسخ چیزی آزاردهنده و ناراحت‌کننده نیست؛ اما در موارد نادر، می‌تواند آن‌قدر شدید باشد که در زندگی روزمره تداخل ایجاد کند.

چرا به آن پوست نوشته می‌گویند؟

کهیر درماتوگرافیک به چند اسم خوانده می‌شود: درماتوگرافیا، درماتوگرافیسم، درموگرافیسم، و پوست نوشته. اصطلاح «درماتوگرافیسم» در لغت به معنای «نوشتن بر روی پوست» است. این بیماری، نام مستعار خود را از خطوط یا تکه‌های کهیر گرفته است که در هنگام خراش، مالش، لمس یا فشار بر روی پوست ایجاد می‌شود. درماتوگرافیسم به معنای پوست‌نگاری است زیرا شما واقعاً می‌توانید با ناخن‌های خود روی پوست بنویسید.

چه عاملی باعث پوست نوشته می‌شود؟

پوست به دلیل ترشح غیر‌طبیعی یا بیش از حد هیستامین‌، ماده شیمیایی ترشح شده توسط سلول‌های ایمنی بدن، دچار واکنش‌های آلرژیک، از جمله کهیر می‌شود. هنگامی که سلول‌های ایمنی تخصصی موسوم به ماست‌سِل‌ها، مواد آلرژی‌زا را تشخیص می‌دهند، هیستامین را در بدن آزاد می‌کنند. همچنین در صورت تشخیص فشار زیاد نیز ممکن است آن را منتشر نمایند.


هیستامین باعث گشاد شدن رگ‌های خونی یا بزرگ شدن آن می‌گردد و باعث می‌شود رگ‌های خونی کوچک مایعات را در پوست نشت داده و سبب ایجاد اِدِم یا تورم شوند. درماتوگرافیسم ساده به خودی خود آلرژی محسوب نمی‌شود. این فقط یک واکنش اغراق‌آمیز است. ماست سل‌ها هیستامین را آزاد می‌کنند در صورتی که هیچ ماده حساسیت‌زایی وجود ندارد.
از طرف دیگر، درماتوگرافیسم علامت‌دار منجر به واکنش‌های آلرژیک واقعی مانند کهیر می‌شود. درماتوگرافیسم نشانه‌دار یک آلرژی فیزیکی واقعی و با واسطه پاسخ ایمنی است. در موارد درماتوگرافیسم ساده‌، به نظر می‌رسد ماست‌سل‌ها نسبت به حالت طبیعی، بیش از حد حساس به فشار هستند.

کهیر درماتوگرافیک چقدر شایع است؟

حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد مردم دچار خطوط جزئی قرمز یا نمایش پوستی و تورم می‌شوند، زیرا پوست با شدت تحت فشار قرار می‌گیرد، لمس می‌شود، خراشیده می‌شود یا سایش می‌یابد. در این موارد، علائم به طور معمول خیلی سریع برطرف می‌شوند، اغلب در عرض چند دقیقه.

وقتی پاسخ به فشار یا تحریک پوست به اندازه کافی اغراق‌آمیز (و طولانی شود)، آن را درماتوگرافیسم می‌دانند. اگر شما به پوست کمر حدود ۷ درصد از افراد، فشار استانداردی وارد کنید، آن‌ها دچار کهیر شدید (لکه برآمده و خارش دار پوستی) و واکنش برافروختگی می‌شوند.
حتی بخش کوچکترى از افراد درماتوگرافیسم علامت‌دار را تجربه می‌کنند. و به نظر نمی‌رسد کهیر درماتوگرافیک هیچ ارتباطی با نژاد یا قومیت داشته باشد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که داشتن سابقه خانوادگی در مورد این بیماری خطر ابتلا به آن را افزایش می‌دهد و به نظر می‌رسد این مسأله شیوع بیشتری در زنان نسبت به مردان دارد.

علائم کهیر درماتوگرافیک

اکثر افراد مبتلا به درماتوگرافیسم ساده یک خط از پوست برجسته، خارش دار، قرمز یا به رنگ گوشت را تجربه می‌کنند که در آن پوست نسبتاً ساییده، تحت فشار قرار گرفته، خراشیده شده یا لمس شده است. علائم در طی یک تا هفت دقیقه پس از تماس با پوست ایجاد می‌شوند و در عرض ۳۰ دقیقه تا یک ساعت تسکین می‌یابند و یا برطرف می‌شوند.

علائم معمولاً مربوط به شکل یا جهت تماس پوستی است که آن‌ها را ایجاد کرده است. به عنوان مثال، خاراندن پوست ممکن است باعث ایجاد خطوط عمودی یا رگه‌ای شود، در حالی که فشار مستقیم می‌‌تواند الگوی عریض‌تر و گسترده‌تری از پوستِ تحت تأثیر را ایجاد کند. فرد ممکن است در هر سنی دچار پوست‌نگاری شود، اگرچه این علائم معمولاً در بزرگسالان جوان بروز پیدا می‌کند.

به طور معمول، این وضعیت بر نواحی مختلف پوست اثر می‌گذارد، اگرچه می‌تواند بر غشا‌های مخاطی مانند قسمت‌هایی که دهان و اندام تناسلی را پوشانده‌اند نیز تأثیر بگذارد. در بیشتر موارد، علائم کهیر درماتوگرافیک آزاردهنده و ناخوشایند است اما بیش از حد شدید یا طولانی نیست.

علائم درماتوگرافیسم نشانه‌دار

افراد مبتلا به درماتوگرافیسم علامت‌دار، حتی در اثر تماس بسیار جزئی، ملایم یا سبک دچار کهیر‌های گرد یا ردیفی از کهیر‌های گرد و تورم می‌شوند. علائم نسبت به درماتوگرافیسم ساده شدیدتر است. آن‌ها می‌توانند خارش شدید و احساس سوزش یا تیر کشیدن ایجاد کنند. همچنین معمولاً چند ساعت یا بیشتر دوام می‌آورند. به نظر می‌رسد این علائم با گرما و برافروختگی در شب، به طور بالقوه، ناشی از فشار و تماس با ملحفه‌، بدتر می‌شوند.
ممکن است علائم در شب بدتر به نظر برسد زیرا ذهن کمتر دچار حواس‌پرتی می‌شود و به فرد فرصت می‌دهد تا بیشتر روی خارش تمرکز کند. این نوع پوست نوشته می‌تواند، به ویژه با تداخل در خواب و ایجاد استرس و اضطراب، کیفیت زندگی و توانایی عملکرد فرد را کاهش دهد.

کهیر درماتوگرافیک چقدر جدی است؟

در بیشتر موارد، پوست نوشته یک بیماری جدی نیست؛ اما افراد مبتلا به درماتوگرافیسم علامت‌دار ممکن است علائم دردناک، استرس‌زا و کاهش کیفیت زندگی یا کاهش توانایی انجام فعالیت‌های روزمره را تجربه کنند. به طور معمول، هیچ عارضه‌ای در ارتباط با درماتوگرافیسم وجود ندارد. با این حال، اگر دارو‌های آنتی هیستامین آرامبخش یا دارو‌های ضداضطراب یا ضدافسردگی مصرف می‌کنید، باید احتیاط کنید و مطمئن شوید قبل از رانندگی یا کار با ماشین آلات خطرناک، احساس خواب آلودگی نمی‌کنید.
زخم‌های باز ناشی از درماتوگرافیسم نیز می‌توانند توسط باکتری‌ها یا قارچ‌ها آلوده شوند. در صورت عدم درمان، عفونت‌های پوستی می‌توانند شدید شده و در بدن پخش شوند. در موارد نادر، ممکن است یک پاسخ ایمنی شدید و غیرطبیعی به نام سپسیس در پاسخ به عفونت ایجاد گردد. سپسیس باعث از بین رفتن بافت‌های سالم بدن توسط سیستم ایمنی می‌شود و می‌تواند کشنده باشد.

کهیر درماتوگرافیک چگونه تشخیص داده می‌شود؟

یک درماتولوژیست، پزشکی که متخصص پوست است، با لمس پوست و انتظار برای دیدن علائم، درماتوگرافیسم را تشخیص می‌دهد. آن‌ها اغلب از ابزاری مانند آبسلانیک (چوب بستنی پزشکی) استفاده می‌کنند و با کمی فشار آن را به صورت خطی روی سطح پوست قرار می‌دهند. اگر افراد کهیر درماتوگرافیک داشته باشند، در حدود ۵ دقیقه یا بیشتر، آن خطی که آبسلانگ روی آن فشار داده شد قرمز می‌شود و مانند یک خط کهیر رشد می‌کند.
پوست نوشته را می‌توان با استفاده از دستگاه دِرموگرافومتر، دستگاه مکانیکی که انواع مختلف فشار را به پوست وارد می‌کند تا واکنش بیش از حد ارزیابی شود. اگر قرار است تحت آزمایش کهیر درماتوگرافیک قرار گرفتید، باید مصرف دارو‌های کاهش‌دهنده عملکرد ایمنی مانند آنتی‌هیستامین‌ها را قطع کنید. آن‌ها می‌توانند منجر به نتایج منفی کاذب شوند.
برای به دست آوردن دقیق‌ترین تشخیص، چند روز قبل از قرار ملاقات، از مصرف دارو‌های آنتی‌هیستامین و سایر دارو‌های آلرژی خودداری کنید. در صورت استفاده از دارو‌های تجویزی که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند، با پزشک در مورد چگونگی ادامه کار، صحبت کنید.

کهیر درماتوگرافیک چگونه درمان می‌شود؟

مؤثرترین راه برای درمان درماتوگرافیسم، استفاده از دارو‌های آنتی‌هیستامین است. آنتی‌هیستامین‌‌ها اصلی‌ترین درمان کهیر درماتورگافیک است، زیرا به نظر می‌رسد علائم آن به دلیل فعالیت بیش از حد هیستامین در پوست است. بیشتر آنتی هیستامین‌هایی که توصیه می‌شود اکنون بدون نسخه هستند. برخی از پزشکان اغلب افراد را تشویق می‌کنند که دارو‌های مختلف بدون نسخه را با مکانیسم‌های مختلف مانند بنادریل، زریتک، یا کلاریتین و آلِگرا ترکیب کنند.

جهت کنترل علائم، ممکن است فردی نیاز به دوز‌های بالای این آنتی هیستامین‌ها داشته باشد اما اغلب بعد از یک ماه یا بیشتر، بسیاری از افراد می‌توانند به تدریج دوز مصرفی خود را کاهش دهند.

مهم‌ترین نکته ایجاد تعادل در اثرات جانبی خواب آلودگی ناشی از دارو با اثربخشی، بسته به فعالیت‌هایی که انجام می‌دهید است، ممکن است دارویی منجر به خواب آلودگی شما شده و موجب صدمه دیدن‌تان گردد (یا به دیگران صدمه بزنید)، به همین دلیل، آنتی هیستامین‌های غیرخواب‌آور معمولاً بیش از آنتی هیستامین‌های آرام بخش توصیه می‌شوند.

استفاده از دارو‌هایی که در نام‌شان حرف «D» وجود دارد پیشنهاد نمی‌شود (مثل کلاریتین-دی). آن‌ها معمولاً حاوی دارو‌هایی هستند که رگ‌های خونی گشاد شده در بینی را، که ضروری نیستند، منقبض می‌کنند، و باعث آرامش می‌شوند. اگر کسی نیاز به مصرف دارو‌های آنتی هیستامین آرام‌بخش دارد بهتر است آن‌ها را قبل از خواب یا در عصر مصرف کند.
اگر کهیر درماتوگرافیک شما به بیماری پوستی دیگری (مانند گال) یا عفونت مربوط باشد، برای آن بیماری نیز برنامه درمان وجود خواهد داشت.

سایر گزینه‌های درمانی برای درماتوگرافیسم که می‌تواند به کنترل علائم کمک کند عبارتند از:

. دارو‌های ضداضطراب
. دارو‌های ضدافسردگی
. روان درمانی
. کرومولین، دارویی است که به ثبات غشای سلولی پوست و کاهش ترشح هیستامین کمک می‌کند.

سایر گزینه‌های درمانی هنوز در حال بررسی هستند

آزمایش‌های تحقیقاتی در حال انجام است تا ببیند آیا داروی omalizumab می‌تواند به درمان کهیر درماتوگرافیک کمک کند؟ همچنین برخی شواهد نشان می‌دهند که نور درمانی ممکن است به درمان درماتوگرافیسم کمک کند، اگرچه به نظر می‌رسد بیشتر افراد دو یا سه ماه پس از قطع درمان دوباره علائم را تجربه می‌کنند. دریافت روزانه ۱۰۰۰ میلی‌گرم ویتأمین C نیز می‌تواند با افزایش تجزیه و دفع هیستامین از بدن، به کاهش علائم پوست نوشته کمک کند.

نکات مربوط به سبک زندگی برای زندگی با کهیر درماتوگرافیک

تا حد زیادی مؤثرترین راه برای مدیریت پوست نوشته، جلوگیری از محرک‌هایی است که باعث بروز علائم می‌گردند، به ویژه مواردی که باعث ترشح هیستامین می‌شوند. همه افراد یکسان عوامل محرک را تجربه نمی‌کنند؛ اما برخی از دلایل شناخته شده کهیر درماتوگرافیک عبارتند از:
. آب بسیار گرم یا بخار
. سایش شدید یا بیش از حد حوله
. حوادث استرس‌زا در زندگی یا استرس یا اضطراب مفرط
. محیط‌های بسیار سرد یا گرم
. اصطکاک ناشی از تعریق و ورزش
. لباس، لباس زیر، جواهرات، وسایل ورزشی یا وسایل حمایتی که باعث سایش یا اصطکاک می‌شوند
. آنتی بیوتیک‌ها، به ویژه پنی سیلین

سایر نکات مربوط به سبک زندگی برای زندگی با کهیر درماتوگرافیک شامل موارد زیر است:
. در طول شبانه روز لباس‌های راحت و گشاد بپوشید. پارچه‌های قابل تنفس مانند پنبه را انتخاب کنید.
. لباس‌های ضد رطوبت بپوشید.
. از استفاده طولانی مدت از حمام و دوش سرد و گرم و موارد مشابه خودداری کنید.
. هنگام ورزش یا تحرک بدنی، برای جلوگیری از سایش، لباس مناسب بپوشید.
. از ملحفه‌های پنبه‌ای، ابریشمی یا ساتن آزاد، نرم و قابل تنفس استفاده کنید که احتمال تحریک توسط آن‌ها کمتر است.

. با مرطوب‌کننده خارش و خشکی را کاهش دهید.
. از کرم‌ها یا پماد‌های بدون نسخه که از خارش جلوگیری می‌کند یا پوست را برای ۳۰ تا ۴۵ دقیقه بی‌حس می‌نماید کمک بگیرید و به محض ایجاد خارش از آن‌ها استفاده کنید تا از خراشیدن و وخیم شدن علائم جلوگیری شود.

زندگی با کهیر درماتوگرافیک

بسیاری از افراد چندین ماه یا سال‌ها پس از اولین بروز علائم، درماتوگرافیسم را تجربه می‌کنند. به طور‌متوسط، درماتوگرافیسم علامت‌دار‌ ایدیوپاتیک (با علت نامعلوم) می‌تواند شش سال طول بکشد. اما در بعضی موارد، علائم درماتوگرافیسم در طی شش ماه پس از اولین تجربه، ممکن است کاهش یابد. وقتی درماتوگرافیسم مستقیماً با یک محرک خاص مانند بیماری پوستی یا ماده حساسیت‌زای خاص مرتبط باشد، ممکن است علائم فقط چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد.
در بسیاری از موارد، کهیر درماتوگرافیک بدون درمان به خودی خود برطرف می‌شود. اما ممکن است درمان زودهنگام و مؤثر، خطر ابتلا به علائم و عوارض شدید و طولانی مدت را کاهش دهد.

متبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

نشانه‌های قارچ پوست در تابستان

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , سلامت پوست و مو

 

«پیتریازیس ورسیکالر»، یک بیماری قارچی پوست است که به صورت لکه‌های قهوه‌ای و سفید بیشتر در تنه و قسمت‌های جلویی اندام‌ها بروز می‌یابد، عامل این قارچ در پوست همه افراد وجود دارد و در شرایط مناسب اعم از رطوبت، تعریق و عوامل نامشخص دیگر باعث بیماری‌زایی و تظاهرات پوستی خاص می‌شود.

این بیماری به خصوص در افرادی که تعریق شدید داشته و یا دائم در محیط‌های مرطوب هستند شیوع و گسترش بیشتری دارد.

بیماری‌های قارچی پوست جزء گروه بیماری‌های عفونی هستند، در فصل گرم سال شیوع بیشتری دارند، رطوبت، تعریق و گرما باعث گسترش این بیماری‌ها شده و بهترین راه پیشگیری، رعایت بهداشت فردی است.

 

یکی از بیماری‌های پوستی شایع در فصل تابستان، بروز لک‌های قهوه‌ای و در موارد نادر لک‌های سفید کمرنگ با پوسته‌های بسیار ظریف در نقاط مختلف بدن به خصوص گردن، تنه و گاهی ران‌ها است. این لک‌ها معمولا خارش یا سوزش نداشته و در شرایطی خاص تمایل به بزرگ شدن و گسترش به سایر نواحی بدن را دارند.

این بیماری «پیتریازیس ورسیکالر» نام دارد. عامل بیماری یک نوع قارچ بسیار سطحی پوست به نام «مالاسزیا فور فور» است که ممکن است به خودی خود یا به وسیله درمان‌های ساده از بین برود.

از مشخصه‌های مهم این بیماری، درمان آسان اما عود مکرر آن است. به همین جهت پزشکان بر این باورند که یک علاقه‌مندی و همبستگی بین پوست فرد مبتلا و این بیماری قارچی وجود دارد که موجب می‌شود تا شخص بعد از مدتی از درمان، مجددا به آن مبتلا شود که البته نباید نگران ابتلای مکرر و مجدد آن بود، زیرا هیچ عضو و ارگانی دیگر از بدن را مبتلا نخواهد کرد یا مشکل جدی را در پی نخواهد داشت.

 

از آنجا که ارتباط این بیماری با تعریق کاملا واضح است، لذا فصل شیوع آن فصل گرما یا تابستان است و از همین جهت بروز آن در کارگران و کشاورزان یا ورزشکاران که به دلیل فعالیت بدنی دچار تعریق فراوان می‌شوند، بیشتر خواهد بود.

علت‌های دیگر بروز آن مصرف داروهای کاهنده قدرت سیستم ایمنی مانند استروئیدهای موضعی یا خوراکی، پردنیزلون و آنتی‌بیوتیک‌های طولانی‌مدت است.

همچنین در خانم‌های باردار به علت تغییر در سیستم هورمونی و نیز کسانی که برای برنزه کردن پوست، مدت طولانی در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند، امکان بروز این بیماری پوستی افزایش می‌یابد.

در پاسخ به سوال بیماران که آیا امکان سرایت بیماری به دیگران از طریق تماس پوستی وجود دارد، باید گفت، اگرچه احتمال آن مانند سایر قارچ‌های عمقی پوست نیست، اما رعایت اقدامات پیشگیرانه و درمان سریع آن اهمیت دارد.

استحمام روزانه به خصوص بلافاصله بعد از تعریق و مصرف شامپوهای حاوی ماده ضدقارچ مانند سلینیوم سولفات و کتوکنازول می‌تواند در پیشگیری از ابتلا و درمان موثر باشد. مصرف کرم‌های ضدقارچ به همراه قرص‌ها یا کپسول‌های آزول‌دار (ضدقارچ) در موارد پیشرفته با نظر پزشک معالج نیز در درمان موثر است.

در موارد عود مکرر و فرم شدید بیماری، بررسی سیستم ایمنی فرد مبتلا و نحوه فعالیت‌های غدد به خصوص غده تیروئید و امکان ابتلا به بعضی از بیماری‌های داخلی مانند دیابت نیز ضرورت دارد.

بیماری‌های قارچی پوست را جدی بگیرید

بدن به صورت طبیعی میزبان انواعی از میکروارگانیسم‌ها شامل باکتری‌ها و قارچ‌ها است. برخی از این میکروارگانیسم‌ها برای بدن مفید هستند. بقیه ممکن است به سرعت تولید مثل کنند و عفونت‌ها را تشکیل دهند. قارچ‌ها می‌توانند روی بافت‌های مرده مو، ناخن‌ها و لایه‌های بیرونی پوست زندگی کنند.

بسیاری از عفونت‌های سطحی قارچی پوست در صورتی که به درستی تشخیص داده شوند، درمان راحت و سریعی دارند و در غیر این‌صورت اگر تشخیص درست نباشد، ممکن است بیمار مدت‌ها تحت درمان‌های غلط قرار گیرد.

بهترین راه برای پیشگیری از عفونت‌های قارچی، رعایت بهداشت فردی و عدم تماس با فرد مبتلا است. فردی که دچار عفونت‌های قارچی می‌شود بهتر است تا درمان کامل از حضور در محیط‌ها و اماکن عمومی نظیر استخرها بپرهیزد تا عفونت به دیگران منتقل نشود.

در خصوص عفونت‌های قارچی سر نیز کودکی که مبتلا به این عفونت می‌شود، بهتر است تا درمان قطعی از تماس با بچه‌های دیگر در محیط مدرسه به دور باشد.

عفونت‌های قارچی ناخن بیشتر در بالغین دیده می شود و این عفونت‌ها اغلب به دنبال عفونت قارچی پا هستند. شکنندگی، بد رنگ شدن، از دست رفتن حالت صیقلی و درخشندگی ناخن، ضخیم شدن ناخن، تکه تکه شدن ناخن و جداشدن ناخن را از علایم عفونت قارچی ناخن هستند.

درمان عفونت‌های قارچی ناخن ممکن است مشکل باشد و اغلب عود می‌کنند. ناخن‌های پا اغلب بیش از ناخن‌های دست مبتلا می‌شوند.

افرادی که به صورت مداوم به استخرهای شنای عمومی، ژیمناستیک، یا حمام‌های عمومی می‌روند و کسانی که زیاد عرق می‌کنند، به صورت معمول عفونت‌های قارچی دارند، زیرا قارچ‌هایی که این عفونت‌ها را ایجاد می‌کنند، در نواحی گرم و مرطوب رشد دارند.

خـطر ابتـلا به یک عفونت قارچی با پوشیدن کفش‌های تـنگ، رطوبت طولانی مدت پوست یا جراحـات کوچک پوست یا ناخن، افزایـش می‌یابد.

 

چند پرسش و پاسخ درباره قارچ‌های پوستی

۱- آیا قارچ پوستی که روی بدن است، به صورت هم می‌تواند سرایت کند؟

قارچ پوستی می‌تواند به صورت و سایر قسمت‌های بدن سرایت کند.

 

۲- یکی از آشنایان ما ظاهرا چند سالی است که دچار ورسیکالر مزمن و مقاوم به دارو شده است. چه درمانی برای او مناسب است؟

این یک بیماری سطحی پوست است که توسط یک مخمر شبه قارچ صورت می‌گیرد. درمان‌های موضعی از جمله کرم‌های ضد قارچی و شامپو و داروهای خوراکی در درمان آن تجویز می‌شود.

 

۳- در مورد قارچ‌های پوستی که در اندام تناسلی به وجود می‌آیند کمی توضیح دهید.

مهم‌ترین و شایع‌ترین قارچی که در ناحیه تناسلی دیده می‌شود کاندیدا است که به صورت قرمزی ناحیه، همراه با خارش و ترشحات پنیری است. عفونت‌های دیگری نیز با این خصوصیت دیده می‌شوند که علت میکروبی و پارازیتی دارند، ولی ترشحات آن‌ها زرد روشن و بدبو می‌باشد. عفونت‌های میکروبی از جمله اریتراسما نیز در ناحیه تناسلی ایجاد می‌شود که قرمزی همراه با خارش دارد.

0
1 2 3 6