توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
موارد مصرف:
درمان حاد التهاب تنفسی همراه با سرفه و درمان برونشیت حاد و خلط آور.
بارداری و شیردهی:
در دوره بارداری و شیردهی محدودیت مصرف ندارد.
تداخل‌های دارویی:
اثرات ناسازگاری برای این محصول در مصرف همزمان با سایر داروها شناخته نشده است. بنابراین این محصول میتواند همزمان با سایر داروها از قبیل آنتیبیوتیکها، مصرف شود.
عوارض جانبی:
در موارد محدودی شربت برونسبان به واسطه وجود سوربیتول ممکن است اثرات ملین داشته باشد.
موارد عدم مصرف و نکات قابل توصیه:
به علت وجود سوربیتول در شرایط عدم تحمل به فروکتوز از مصرف این دارو خودداری شود.
روش مصرف:
-کودکان زیر یک سال و ۱ تا ۵ سال: روزانه ۳ مرتبه هر بار ۲/۵ میلی‌لیتر.
-کودکان ۶ تا ۹ سال: روزانه ۳ مرتبه هر بار ۵ میلی‌لیتر.
-برای کودکان بالای ۱۰ سال و بزرگسالان : ۳ بار در روز هر بار ۷/۵ – ۵ میلی‌لیتر.
ترکیبات:
هر ۱۰۰ میلی‌لیتر محلول حاوی ۷% گرم عصاره خشک برگ پیچک می باشد. این شربت بر اساس هدراکوزید C استاندارد شده است.
آثار فارماکولوژیکی:
سیستم پاکسازی طبیعی برونشها بسیار حساس است. چنانچه میکروب یا مواد آزار دهنده با تنفس به برونشها وارد شود، می تواند موجب التهاب موکوسی در برونشها گردد. این التهاب برونشیت نامیده می شود و منجر به افزایش تشکیل موکوس در برونشها میشود. اما مژه‌‌ها قادر نخواهند بود این مقادیر اضافی موکوس را به‌طور کامل از برونشها بردارند. بنابراین سرفه و نفسهای کوتاه ایجاد میشود. به علاوه چسبیدن موکوس در برونشها بستری مناسب برای تولید مثل باکتری‌های مضر ایجاد میکند.
برونسبان، موکوس را آبکی میکند، سرفههای تشنجی را کاهش می‌دهد و سرفه را آرام میکند. برونسبان دارویی مناسب برای بیماری‌های رایج برونشیت، نفسهای کوتاه، سوزش گلو و سرفههای رنج‌آور و دردناک بوده و مجاری تنفسی را از موکوس پاک می‌نماید.
شرایط نگهداری:
دارو در دمای کمتر از ۲۵ درجه سانتیگراد و دور از دسترس اطفال نگهداری شود.
کسانی که دچار سرفههای مکرر و مزمن هستند، حتما دیده‌اند که در خواب شب این سرفهها بیشتر و شدیدتر می‌شوند. اما علت تشدید این سرفهها چیست و چه راه حلی دارند؟
افرادی که به دلایل مختلف به سرفههای مزمن گرفتار هستند، مثلا آن‌هایی که به دلیل ابتلا به بیماری‌های ریوی، سینوزیت مزمن و یا حتی سرماخوردگی و آلرژی از دیرباز سرفههای آزاردهنده را با خود دارند، حتما احساس کرده‌اند که این سرفهها در شب بیشتر و شدیدتر می‌شوند.
خیلی وقتها همین سرفهها آرامش و خواب را هم از خود فرد و هم از سایر افراد خانواده می‌گیرند و واقعا مخل آسایش می‌شوند.
اما واقعا علت تشدید این سرفهها چیست و آیا راه حلی دارند؟
زمانی که فردی به سرفههای مقاوم و طولانی مدت و یا سایر علامت‌های سرماخوردگی و آنفلوانزا مبتلا میشود، مراحل متعددی را طی خواهد کرد: مراجعه به پزشک، مصرف دم‌نوش‌ها و مایعاتی که پزشک یا سایرین توصیه می‌کنند، مصرف داروهای مسکن بدون نسخه و یا در صورت لزوم مصرف دکونژستان‌ها، و البته استراحت.
در حقیقت استراحت مهم‌ترین عامل برای مقابله با عفونت‌ها و درمان بیماری‌هاست.
اما مشکل آن‌جاست که خیلی وقتها همین خواب و استراحت سخت‌ترین کار دنیا خواهد بود و این زمانی است که سرفههای شما در شب و هنگام خواب تشدید میشود.
سه علت واقعی تشدید سرفهها در شب عبارتند از:
۱- جاذبه زمین
بزرگ‌ترین علت تشدید سرفههای شبانگاهی مساله‌ای خیلی ساده است، جاذبه زمین! زمانی که شما دراز میکشید، حملات برگشت اسید معده به مری (ریفلاکس) و سوزش سر دل بیشتر خواهد شد و همان‌طور که می‌دانید علت خیلی از سرفهها، همین ریفلاکس‌ها هستند.
یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش سرفههای ناشی از برگشت اسید معده به مری، بالا بردن سر هنگام خواب است. انتخاب یک بالش مناسب راه حل ساده‌ای است که در این‌جا به کمک شما خواهد آمد.
حتی برای مشکل ریفلاکس بالش‌های مخصوصی وجود دارد که در داروخانه‌ها و یا مراکز فروش لوازم پزشکی فروخته می‌شوند.
۲- خشکی محیط اطراف
خشکی هوا میتواند بینی و گلو را بیشتر تحریک کند. پس سرفههای شبانه نیز بیشتر خواهند شد.
شما می‌توانید برای یک شب هم که شده دستگاه بخور را امتحان کنید تا ببینید چقدر در کاهش این سرفهها موثر است و چقدر راحت‌تر نفس میکشید. اما فراموش نکنید دستگاه‌های بخور هم به‌طور کامل ایمن نیستند.
اگر آب مورد استفاده در آنها ناسالم باشد، خطر پخش میکروب‌های بیماری‌زا در هوای اطراف و مخصوصا تشدید بیماری‌های عفونی بیشتر خواهد شد.
خیلی از مرگ‌های ناشی از سرماخوردگی به دلیل پنومونی است و زمانی عود میکند که فرد فکر میکند بیماری سرماخوردگی او کاملا بهبود پیدا کرده است. بنابراین در انتخاب دستگاه بخور و چگونگی استفاده از آن جدا دقت داشته باشید.
۳- پاکسازی گرفتگیهای مجاری تنفسی
قبل از آنکه سرفه های آزاردهنده تان را لعنت کنید، این را به خاطر بیاورید که سرفه یکی از مکانیسم های دفاعی بدن است که شما همواره بعد آن احساس بهتری خواهید داشت. سرفه باعث پاکسازی مجاری تنفسی می شود.
این سرفه های پی در پی اگرچه برای شما ناخوشایند اند، اما برای از بین بردن خلط و ترشحات مجاری تنفسی تلاش می کنند.
توصیه هایی برای کنترل سرفههای شبانه
اگرچه بیشتر سرفهها ناشی از سرماخوردگی و آنفلوانزا و با هدف پاکسازی مجاری هوایی هستند، سرفههای خشک که معمولا مزمن هم هستند باعث احساس درد و سوزش در ناحیه گلو و سینه خواهند شد و نیازمند پیگیری های پزشکی بیشتری اند.
اگر شما هم درگیر این مشکل هستید بد نیست راه‌های زیر را برای خلاصی از آن امتحان کنید:
– در طی روز و مخصوصا چند ساعت قبل از خواب حتما به مصرف مایعات توجه ویژه داشته باشید. مصرف مایعات مخصوصا نوشیدنی‌های گرم با نرم کردن خلط گلو، سرفهها را کاهش خواهند داد.
– قبل از خواب از شربت ضدسرفه و یا آبنبات نعنایی که مخصوص سرماخوردگی و گرفتگیهای مجاری تنفسی هستند، استفاده کنید.
– با مراجعه به داروخانه، از پزشک داروساز در انتخاب یک داروی مناسب راهنمایی بگیرید.
– در صورتی که این سرفهها برای بیش از ۷ تا ۱۰ روز ادامه پیدا کرد، حتما به پزشک مراجعه کنید. در صورتی که این سرفهها با علائم تنفسی همراه شود، پزشک بیمار را از جهت ابتلا به سینوزیت بررسی خواهد کرد. در این شرایط آنتیبیوتیکها به کار خواهند آمد.
دقت داشته باشید که بیماری‌‌هایی مانند سینوزیت مزمن، برونشیت، ریفلاکس اسید معده به مری، آسم و یا پنومونی از شایع‌ترین علل سرفههای مکرر در افراد هستند که در بیشتر موارد نیاز جدی برای درمان تحت نظر پزشک وجود خواهد داشت.
برخی از سرفهها می‌توانند تا یک ماه ماندگار شوند اما اگر سرفههای شما تا هشت هفته طول کشیدند و هیچ علامتی از بهبودی مشاهده نکردید باید حتما به پزشک مراجعه کنید.
هیچ چیزی بدتر از سرفه‌هایی نیست که مزمن شده‌اند و دست از سرتان برنمی‌دارند. سرفه میتواند نشان‌دهنده‌ی انواع بیماریها باشد، مخصوصاً زمانی که طولانی میشود. پس از کجا بدانیم سرفههای ما مربوط به سرماخوردگی‌اند و ضرری ندارند یا پای مشکل جدی‌تری در میان است؟
سرفه چقدر میتواند طول بکشد؟
برخی از سرفهها می‌توانند تا یک ماه ماندگار شوند اما اگر سرفههای شما تا هشت هفته طول کشیدند و هیچ علامتی از بهبودی مشاهده نکردید حتما باید به پزشک مراجعه کنید.
البته بیشتر سرفهها مشکل جدی نیستند اما گاهی می‌توانند علامت عارضه‌ای پنهان باشند. این مشکلی است که برای جنی پیش آمد. او بعد از سرفههای یک ماهه‌اش به پزشک مراجعه کرد. جنی می‌گوید: من متقاعد شده بودم که برونشیت یا سینه پهلوی خفیفی دارم. برای جنی آنتی‌بیوتیک و یک آزمایش خون تجویز شد که نتیجه‌اش نرمال نبود. پزشکان از قفسه سینه‌اش عکس‌برداری کردند که نشان می‌داد توموری در ریه‌ی راست او وجود دارد. بعد از آزمایشات بیشتر و نمونه برداری معلوم شد جنی مبتلا به نوع نادری از لنفوم غیرهوچکین شده و نیاز به شیمی‌درمانی دارد.
پزشکان توصیه می‌کنند هرگز موضوعات مربوط به سلامتی را دست‌کم نگیرید؛ اگر چیزی روبه‌راه نبود نسبت به آن بی‌خیال نباشید. سلامت شما تمام آن چیزی است که دارید. البته هر سرفه‌ی مزمنی به این معنی نیست که سرطان دارید اما چه زمانی سرفهها آزاردهنده می‌شوند و باید نگران شد؟
به پنج علت ممکن ادامه‌دار شدنِ سرفهها اشاره می‌کنیم:
ترشحات سینوس
علائم
ممکن است سرفههای شما خشک یا ترشح دار باشند. گاهی ممکن است احساس کنید ترشحاتی از سینوس‌ها وارد حلقتان میشود. بیشتر افراد می‌دانند که مشکل سینوسی دارند اما شاید همه ندانند که سینوس‌ها ترشح می‌کنند و موجب سرفه می‌شوند.
درمان
به طور معمول، اسپری‌های بینی مشکل را تا حدود زیادی برطرف می‌کنند. این اسپری‌ها ممکن است حاوی آستروئید و یا فقط آب‌نمک باشند. سایر راهکارهای درمانی برای پاکسازی سینوس‌ها شامل شستشوی سینوس‌ها یا استفاده از سینوس شور می‌باشد. در موارد شدیدتر ممکن است پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز نماید.
آسم
علائم
سرفههای مزمن ناشی از آسم معمولاً خشک هستند و گاهی این سرفهها تنها علامت آسم‌اند. سرفههای ناشی از آسم با ورزش یا قرار گرفتن در معرض هوای سرد یا برخی از بوها و مواد شیمیایی تشدید می‌شوند. سایر علائم آسم شامل احساس گرفتگی در سینه، تنگی نفس و خس‌خس سینه میشود.
درمان
آسم به طور معمول با داورهای استنشاقی کنترل میشود اما برخی از بیمارانی که دچار آسم شدید هستند ممکن است نیاز به آستروئید یا ترمبوپلاستی برونش پیدا کنند.
آلرژی
علائم
آلرژی از علت‌های بسیار شایع سرفههای مزمن است که معمولاً با سرفههای خشک و ادامه‌دار همراه می‌باشد مخصوصاً اگر در نزدیکی محرکی قرار بگیرید.
درمان
آلرژی نیز مانند آسم معمولاً با اسپری بینی و آنتی‌هیستامین کنترل میشود.
ریفلاکس اسید معده
علائم
ریفلاکس اسید معده معمولاً همراه با سرفههای خشک و بدمزه شدن دهان است. ریفلاکس اسید معده به مری، احساس سوزشی ایجاد میکند که از وسط سینه، دقیقاً زیر قفسه سینه، شروع شده و به سمت بالا می‌آید، مخصوصاً بعد از خوردن غذای زیاد یا بعد از صرف غذایی اسیدی یا کافئین دار.
سرفههای ناشی از ریفلاکس ممکن است بعد از دراز کشیدن بلافاصله بعد از خوردن غذا روی بدهند.
درمان
برای درمان ریفلاکس خفیف می‌توانید از داروهای ضد اسیدی استفاده کنید. این داروها طبق تجویز پزشک ممکن است روزی یک یا دو بار و معمولاً قبل از صبحانه یا شام مصرف شوند.
سینه‌پهلو
علائم
سینه‌پهلو میتواند سرفه‌هایی خلط دار ایجاد کند که اغلب به رنگ سبز یا زرد و چسبناک و غلیظ هستند. برخی از افراد احساس درد و ناراحتی در قفسه سینه دارند، مخصوصاً وقتی که سرفه می‌کنند یا نفس عمیق می‌کشند. بیشتر افراد دچار تب نیز می‌شوند که ممکن است همراه با گلودرد و احساس خستگی و ضعف نیز باشد. سینه پهلو میتواند منشاء باکتریایی، ویروسی و یا قارچی داشته باشد.
درمان
اگر منشاء سینه پهلو باکتری باشد، با آنتی‌بیوتیک درمان خواهد شد. سینه پهلوی ویروسی نیز با نوشیدن آب زیاد، استراحت و مراقبت درمان میشود. سینه پهلوی قارچی در بیمارانی که سیستم ایمنی‌شان دچار ضعف عملکرد است مشاهده شده و بسیار خطرناک می‌باشد. داروهای ضد قارچی وجود دارند که برای درمان این نوع سینه پهلو به کار می‌روند.
سایر علت‌های متداول سرفههای مزمن
سیگار کشیدن: متأسفانه در اغلب موارد تشخیص بین سرفههای ناشی از سیگار و سرفههای ناشی از سایر عوارض مانند سرطان ریه کار دشواری است.
عفونت: یکی از علت‌های نسبتاً شایع سرفههای مزمن، سیاه سرفه است. کودکانی که واکسینه می‌شوند نیز ممکن است دچار سیاه سرفه شوند و احتمال این بیماری در افراد بزرگسال نیز زیاد است.
برخی از داروها: بعضی از داروها مخصوصاً داروهایی که برای درمان فشارخون بالا و بیماری قلبی تجویز می‌شوند نیز می‌توانند موجب سرفههای بلندمدت شوند. تقریباً ۱۰ تا ۲۰ درصد از افرادی که با مهارکننده‌های ACE تحت مداوا قرار می‌گیرند دچار سرفههای مزمن می‌شوند.
سرفههای بعد از عفونت: سرفه گاهی میتواند به دنبال عفونتی در سیستم تنفسی فوقانی تا هفته‌ها طول بکشد.
برونشیت مزمن:برونشیت مزمن نوعی از بیماری انسدادی مزمن ریه است که اغلب در افراد سیگاری روی می‌دهد اما سایر عوامل محیطی نیز می‌توانند سبب این بیماری شوند.
کلام پایانی این که اگر سرفههای مزمنی دارید که بهبود پیدا نمی‌کنند، بدون تردید باید به پزشک مراجعه کنید تا علت را تشخیص داده و راهکار درمانی هر چه زودتر در پیش گرفته شود.
طبیعی است هرازگاهی سرفه کنیم اما اگر می‌بینید اغلب بعد از خوردن غذا سرفه می‌کنید ممکن است مشکلی در سلامتی‌تان وجود داشته باشد.
تازه خوردن یک غذای خوشمزه را تمام کرده‌اید که شروع میشود: سرفههای بعد از خوردن غذا! این سرفههای عجیب ممکن است گاهی باشند و گاهی نه ولی اغلب بعد از خوردن غذا شما را غافلگیر می‌کنند.
طبیعی است هرازگاهی سرفه کنیم اما اگر می‌بینید اغلب بعد از خوردن غذا سرفه می‌کنید ممکن است مشکلی در سلامتی‌تان وجود داشته باشد.
بیشتر وقتها سرفه علامتی از یک عارضه است. بدن به تحریک گلو با سرفه واکنش نشان می‌دهد؛ بنابراین بهترین کار این است که سرفهها را با پیداکردن دلایل اصلی آن درمان کنید.
به راستی چرا بعد از خوردن غذا سرفه می‌کنید؟
پاکسازی سیستم تنفسی از محرک‌ها
سرفه واکنشی است که زمانی رخ می‌دهد که بدن احساس میکند لازم است محرک‌هایی را از سیستم تنفس دفع کند. مثلاً اگر ذرات غذا یا خلط در گلو باقی بمانند، بدن سرفه را شروع میکند تا این چیزهای ناخواسته از سیستم تنفس به بیرون رانده شوند.
در بیشتر موقعیت‌ها می‌توانید با تغییر رژیم غذایی، عادت‌های غذایی و یا استفاده از دارو، از سرفه پیشگیری کنید. بهترین راه‌حل این است که با مشورت و تشخیص پزشک این کار را انجام دهید. سپس می‌توانید تغییرات لازم را در سبک زندگی‌تان ایجاد نمایید تا علت اصلی سرفه بعد از غذا برطرف شود.
حملات سرفه در برابر سرفههای مزمن
همهٔ افراد تجربهٔ این را دارند که آب یا غذا به حلقشان پریده و به سرفه افتاده‌اند. این اتفاق باعث سرفههای محکم و ناگهانی میشود اما وقتی حلق پاکسازی شد، سرفه نیز تمام میشود. اما پریدن غذا یا آب در گلو اتفاقی نیست که مکرراً رخ بدهد اما اگر اغلب این اتفاق برایتان می‌افتد پس باید به پزشک مراجعه کنید تا بررسی شود علت چیست.
اگر سرفه بعد از پایان غذا خوردن روی می‌دهد پس میتواند علامت مشکلی دیگر باشد؛ بنابراین مهم است که زمان سرفه را تشخیص بدهید و همچنین بدانید چه غذاهایی شما را به سرفه می‌اندازند.
علت‌های معمول سرفه بعد از خوردن غذا
. عفونت‌های تنفسی: سرفه یک علامت معمول مرتبط با عفونت‌های سیستم فوقانی تنفسی است که ناشی از گرفتگی و ترشحات پشت بینی می‌باشد. خوردن میتواند بر گرفتگی گلو اثر گذاشته و شما را وادار به سرفه کردن کند تا راه‌های هوایی‌تان پاکسازی شود.
. آسم: این عارضهٔ مزمن میتواند بر ریه‌ها اثر گذاشته و اغلب موجب گرفتگی سینه، خس‌خس و سرفه شود. برخی از افراد بیشتر در معرض حمله آسم بعد از خوردن یک سری از غذاهای محرک هستند. سولفیت یک محرک معمول در این افراد است که اغلب در آبجو، میوه‌های خشک، نوشابه‌ها و پیاز شور وجود دارد.
. آلرژی‌های غذایی: یکی از علامت‌های آلرژی‌های غذایی سرفه کردن بعد از خوردن غذاست. معمولاً این واکنش حدود دو ساعت بعد از خوردن غذا روی می‌دهد. واکنش‌های شدید آلرژیک میتواند منجر به سرفه و خس‌خسی شوند که باعث آنافیلاکسی شده و خطرناک بوده و نیازمند درمان اورژانسی است.
. ریفلاکس اسید: وقتی اسید معده به سمت مری بالا می‌آید میتواند حلق را تحریک کرده و منجر به سرفه شود. دیگر علامت‌های سرفه را نیز بررسی کنید، مانند تلخ مزه شدن دهان، گلودرد و سوزش سردل.
. بیماری ریفلاکس معده – مری (GERD): ریفلاکس معده – مری نوع شدیدتر ریفلاکس اسید است. اگر سرفههای مزمن بعد از خوردن غذا دارید و فرقی هم نمی‌کند چه غذایی بخورید، احتمالاً به GERD دچار هستید.
. ریفلاکس حلقی – حنجره‌ای (LPR): این عارضه وقتی رخ می‌دهد که اسید معده آن‌قدر بالا می‌آید که به بینی یا حنجره می‌رسد. این نوع ریفلاکس یک بیماری خاموش است، یعنی ممکن است صدایتان خش‌دار شود و نیاز داشته باشید گلویتان را صاف کنید اما علامت دیگری از ریفلاکس اسید ندارید.
. دیسفاژی: دیسفاژی معمولاً مرتبط با دیگر عوارضی است که بر عملکرد بلع اثر می‌گذارند. در این بیماری، بدن به تلاش و زمان بیشتری نیاز دارد تا غذا را از دهان به معده برساند و بلع را مشکل میکند. در نتیجه ممکن است هنگام بلع دچار عق زدن یا سرفه شوید.
. لارنژیت مزمن: لارنژیت از التهاب تارهای صوتی ناشی میشود و میتواند صدا را گوش‌خراش و بلع را سخت کند. همهٔ این علائم موجب سرفههای مکرر و خشک می‌شوند. جلوگیری، کلید متوقف کردن سرفههای مزمن لارنژیت می‌باشد.
تغییرات غذایی برای پیشگیری از سرفه بعد از خوردن غذا
اگر اغلب بعد از خوردن غذا سرفه می‌کنید پس باید تغییراتی در رژیم غذایی‌تان ایجاد نمایید تا علائم به حداقل برسند:
غذاهای خلط‌آور نخورید
انواع خاصی از غذاها می‌توانند بعد از خوردن سبب خلط شوند، مثلاً لبنیات. بعضی از افراد به شیر و پنیر و خامه حساسیت دارند. در این افراد بدن تولید خلط را افزایش می‌دهد که سبب سرفه بعد از غذا میشود. در این مورد، اجتناب از محصولات لبنی میتواند به کنترل سرفه کمک نماید.
غذاهای ادویه‌دار نخورید
ادویه‌ها می‌توانند منجر به ریفلاکس اسید شوند، در نتیجه بعد از خوردن یک غذای ادویه‌دار، سرفه‌هایتان بیشتر خواهد شد. ادویه‌هایی که معمولاً سرفه ایجاد می‌کنند فلفل و سس تند هستند.
اگر تشخیص‌داده‌شده که ریفلاکس یا ریفلاکس معده – مری دارید، باید به توصیه‌های پزشک عمل کنید تا غذاهایی را که منجر به این عوارض می‌شوند تا جایی که امکان دارد مصرف نشوند. ضمناً اگر پزشک دارویی برایتان تجویز کرده حتماً مصرف کنید.
مرکبات و اسید استیک نخورید
برخی از عناصر می‌توانند موجب سرفه شوند. به علائمتان بعد از خوردن مرکباتی مانند لیموترش و پرتقال و گریپ‌فروت توجه کنید. اسید استیک موجود در سرکه و شور هم میتواند موجب علائم مشابهی شود.
عادت‌های خوردن
می‌توانید با تغییر عادت‌های خوردن از سرفههای بعد از غذایتان کم کنید:
. پُرخوری میتواند ریسک ریفلاکس اسید را بیشتر کند، بنابراین باید مقدار غذایی که می‌خورید را کنترل کنید.
. آهسته غذا بخورید و غذا را پیش از اینکه قورت دهید خوب بجوید.
. هنگام غذا خوردن صاف بنشینید و درازکشیده چیزی نخورید.
. بین لقمه‌ها جرعه‌های خیلی کوچک آب بخورید.
. هر چه می‌خورید یادداشت کنید تا ببینید بعد از خوردن چه غذاهایی سرفه می‌کنید.
. وقتی سرفه به‌صورت حمله شروع شده چیزی نخورید.
. داروهایی را که پزشک برای آسم یا ریفلاکس اسیدتان تجویز کرده مصرف کنید.
در مورد سرفههای مزمنتان با پزشک مشورت کنید
همان‌طور که می‌بینید، عوامل متعددی می‌توانند باعث سرفههای بعد از غذا شوند. خیلی از این عوامل به‌راحتی کنترل و درمان می‌شوند. لازم است با پزشک مشورت کنید تا علت اصلی سرفه‌هایتان شناسایی شود.
توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
دکسترومتورفان برای درمان علامتی سرفههای بدون خلط بکار می‌رود. دکسترومتورفان با اثر مستقیم بر مرکز سرفه در بصل النخاع بازتاب سرفه را تضعیف میکند. دکسترومتورفان در درمان سرفههای ناشی از استعمال دخانیات، آسم یا امفیزم کاربرد ندارد.
موارد مصرف دکسترومتورفان
درمان سرفه در کودکان و بزرگسالان
موارد منع مصرف
مصرف همزمان یا مصرف با فاصله ۲ هفته پس از قطع مهارکننده‌های MAO
مصرف در بارداری
C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )دکسترومتورفان در کبد توسط آنزیم‌های CYP2D6 و CYP3A متابولیزه می شود. فعالیت هر دو آنزیم در مادر در دوران بارداری افزایش می‌یابد.
زمانی که در دوران بارداری به یک ضدسرفه نیاز باشد دکسترومتورفان در دوزهای استاندارد قابل توصیه است. البته باید توجه شود از فراورده‌های حاوی الکل در این دوران استفاده نشود.
مصرف در شیردهی
مشخص نیست که دارو در شیر ترشح میشود. بنابراین باید با احتیاط مصرف شود.
هشدارها
۱-ازمصرف ترکیبات تضعیف کننده سرفه طولانی اثر در کودکان زیر ۶ سال خودداری کنید.
۲- دکسترومتورفان در درمان سرفههای مزمن یا مداوم مانند سرفههای ناشی ازاستعمال دخانیات،آسم یا امفیزم ویا هنگامی‌که سرفه همراه با ترشحات بسیار باشد کاربرد ندارد.
۳- بیمارانی با تب بالا، ضایعات پوستی، سردرد مداوم، تهوع یا استفراغ فقط با توصیه پزشک معالج از داروی دکسترومتورفان استفاده کنند.
۴-مصرف همزمان دوزهای بالای دکسترومتورفان ممکن است منجر به سندروم سروتونینی شود که شامل علائمی چون تحریک، گیجی، توهم، واکنش بیش از حد، میوکلونوس (اسپاسم ناگهانی عضلات) و لرز است.
عوارض جانبی دکسترومتورفان
عوارض جانبی با شیوع نامشخص:
سیستم عصبی مرکزی: گیجی، خواب آلودگی، عصبی بودن، بی‌قراری. گوارشی: تهوع، درد شکمی، استفراغ
تداخلات دارویی
دی سولفیرام: ممکن است باعث افزایش اثر نامطلوب یا سمی فراورده حاوی الکل شود.
مدیریت: عدم مصرف دی‌سولفیرام با اشکال دارویی حاوی الکل.
تداخل رده X: منع مصرف همزمان
متوتریمپرازین: فرآورده‌های حاوی اتانول ممکن است اثر نامطلوب یا سمی متوتریمپرازین را افزایش دهد، به خصوص اثرات سرکوب کننده CNS ممکن است افزایش یابد. مدیریت: اجتناب از مصرف فرآورده های حاوی الکل در بیماران تحت درمان با تریمیپرازین.
تداخل رده X: منع مصرف همزمان
مهارکننده های MAO (ایزوکربوکسازید، فنلزین، ترانیل سیپرومین): ممکن است اثر سروتونرژیک دکسترومتورفان را افزایش دهد. این ترکیب ممکن است باعث ایجاد سندروم سروتونین شود.
تداخل رده X: منع مصرف همزمان
SSRIs(مهارکننده‌های انتخای بازجذب سروتونین) (مهارکننده‌های قوی CYP2D6) شامل سیتالوپرام، اس سیتالوپرام، فلوکستین، فلووکسامین، پاروکستین، سرترالین: دکسترومتورفان ممکن است اثر سروتونرژیک SSRI ها را افزایش دهد.
این ترکیب ممکن است باعث ایجاد سندروم سروتونینی شود. SSRIها ممکن است غلظت سرمی دکسترومتورفان را افزایش دهد.
مدیریت: در صورت استفاده از این ترکیب علائم و نشانه‌های سندروم سروتونینی یا سمیت سروتونین (شامل افزایش رفلکس، کلونوس، هایپرترمی، دیافورزیس، لرزش، تغییرات سطح هوشیاری) را کنترل کنید.
تداخل رده D: اصلاح درمان.
مقدار مصرف دکسترومتورفان
*بزرگسالان: سرفه: خوراکی: ۱۰ تا ۲۰ میلی‌گرم هر ۴ ساعت یا ۲۰ تا ۳۰ میلی‌گرم هر ۶ تا ۸ ساعت پیوسته رهش: ۶۰ میلی‌گرم دو بار در روز حداکثر مقدار مجاز: ۱۲۰ میلی‌گرم در روز
*کودکان: سرفه:
مقدار مصرف در کودکان زیر ۴ سال هنوز به اثبات نرسیده است.
– شربت خوراکی: کودکان ۲ تا کمتر از ۶ سال:
۵ میلی‌گرم هر ۴ ساعت در صورت نیاز، بیشتر از ۶ دوز در ۲۴ ساعت مصرف نشود.
کودکان ۶ تا کمتر از ۱۲ سال:
۱۰ میلی‌گرم هر ۴ ساعت در صورت نیاز، بیشتر از ۶ دوز در ۲۴ ساعت مصرف نشود.
کودکان ۱۲ سال و بالاتر:
۲۰ میلی‌گرم هر ۴ ساعت در صورت نیاز، بیشتر از ۶ دوز در ۲۴ ساعت مصرف نشود.
– محلول طولانی اثر: کودکان ۱۲ سال و بالاتر:
۳۰ میلی‌گرم هر ۶ تا ۸ ساعت در صورت نیاز، بیشتر از ۴ دوز در ۲۴ ساعت مصرف نشود.
– کپسول خوراکی: کودکان ۱۲ سال و بالاتر:
۳۰ میلی‌گرم هر ۶ تا ۸ ساعت در صورت نیاز، بیشتر از ۴ دوز در ۲۴ ساعت مصرف نشود.
مکانیسم اثر
دکسترومتورفان با اثر مستقیم بر مرکز سرفه در بصل النخاع بازتاب سرفه را تضعیف میکند. دکسترومتورفان آگونیست گیرنده‌های NMDA و سیگما -۱ است و همچنین یک آنتاگونیست گیرنده های نیکوتینی α۳ / β۴ است.
فارماکودینامیک
دکسترومتورفان یک مولکول شبه اپیوئیدی است که در ترکیب با سایر داروها در درمان سرفه استفاده میشود. این دارو دارای پنجره درمانی متوسط است، بنابراین مسمومیت در دوزهای بالاتر ممکن است رخ دهد. دکسترومتورفان دارای مدت زمان عمل متوسط است.
فارماکوکینتیک
جذب: دکسترومتورفان پس از مصرف خوراکی از دستگاه گوارش به سرعت جذب میشود. حجم توزیع: ۵ تا ۶٫۷L/kg اتصال پروتئینی: ۶۰ تا ۷۰ درصد متابولیسم: متابولیسم دکسترومتورفان کبدی است. دکسترومتورفان به صورت تغییر نیافته و یا متابولیت‌های دمتیله از طریق ادرار دفع می‌گردد. نیمه عمر: ۳ تا ۳۰ ساعت
تب یونجه عارضه‌ای فصلی است که میلیون‌ها نفر در دنیا با آن درگیر هستند. تب یونجه سبب خارش چشم‌ها، عطسه و سرفه میشود. شیوع ویروس جدید کرونا نیز با فصل گرده‌افشانی گیاهان همزمان شده و همین مسئله ذهن خیلی از افراد را درگیر این کرده که علائم تب یونجه یا آلرژی خود را چگونه از علائم COVID-19 تشخیص بدهند و از کجا بفهمند علائمی که دارند مربوط به کدام عارضه است؟
تب یونجه یک واکنش آلرژیک نسبت به گرده‌هاست که معمولاً زمانی بروز میکند که گرده‌ی گیاهی در تماس با دهان، بینی، چشم‌ها و گلو قرار می‌گیرد. تب یونجه زمانی بدتر میشود که هوا گرم است و باد می‌وزد و این درست زمانی است که تعداد گرده‌ها در بیشترین حد خود است، یعنی حدوداً اوایل بهار تا اواخر تابستان. تب یونجه معمولاً هفته‌ها تا ماه‌ها طول می‌کشد.
علائم تب یونجه چیست؟
علائم تب یونجه شامل موارد زیر میشود:
. عطسه و سرفه؛
. آبریزش و گرفتگی بینی؛
. خارش، قرمزی و آبریزش چشم‌ها؛
. خارش گلو، دهان، بینی و گوش‌ها؛
. از دست دادن حس بویایی؛
. درد در اطراف شقیقه‌ها و پیشانی؛
. سردرد؛
. گوش‌درد؛
. احساس خستگی.
علائم تب یونجه در افرادی که آسم دارند چگونه است؟
آن‌هایی که مبتلا به آسم هستند ممکن است تب یونجه را به صورتی متفاوت تجربه کنند:
. احساس گرفتگی در سینه؛
. تنگی نفس؛
. خس‌خس سینه و سرفه.
آیا علائم تب یونجه شبیه علائم ویروس کرونا هستند؟
دو تا از شایع‌ترین علائم ویروس کرونا، سرفههای خشک ادامه‌داری هستند که قبلاً نداشته‌اید و البته تب! سایر علائم این بیماری خطرناک شامل تنگی نفس، سردرد، گرفتگی بینی و احساس خستگی می‌شوند. همه‌ی این علائم را افرادی که دچار تب یونجه هستند نیز می‌توانند تجربه کنند، بنابراین به راحتی ممکن است یک بیماری بی‌خطر مانند تب یونجه را با بیماری خطرناکی مانند کرونا اشتباه بگیرید.
از کجا می‌توانید بفهمید تب یونجه دارید نه کرونا؟
شما می‌توانید با نوشتن لیست علائمی که دارید، فرق تب یونجه را با کرونا تشخیص دهید. تب یونجه برخلاف ویروس کرونا سبب افزایش درجه حرارت نمی‌شود یا به شما احساس ناخوشی و ضعف نمی‌دهد. اگر تب و سرفههای خشک دارید، احتمال اینکه ناشی از ویروس کرونا باشد بیشتر است تا به دلیل تب یونجه. هر چند هر دو عارضه‌ی کرونا و تب یونجه منجر به تنگی نفس می‌شوند؛ اما مشکل در تنفس معمولاً در موارد جدی‌تر ویروس کرونا شایع است.
شایع‌ترین علائم تب یونجه که شامل گرفتگی بینی و آبریزش بینی و خارش چشم‌ها می‌شوند، در بیماران کرونایی به ندرت دیده می‌شوند. اگر باز هم نگران این هستید که مبادا دچار ویروس جدید کرونا شده باشید، با مرکز درمانی که معرفی شده است تماس بگیرید.
تب یونجه را چگونه می‌توان درمان کرد؟
درمانی برای تب یونجه وجود ندارد و از آن پیشگیری نیز نمی‌توان کرد. اما راه‌هایی وجود دارند که با کمک آنها می‌توانید علائمی را که طی فصل گرده‌افشانی تجربه می‌کنید کنترل نمایید:
. اطراف سوراخ‌های بینی‌تان وازلین بزنید تا گرده‌ها را گیر بیندازید
. از عینک‌های آفتابی قوس‌دار که روی چشم‌ها را کاملاً می‌پوشانند استفاده کنید تا گرده‌ها وارد چشم‌هایتان نشوند
. بعد از ورود به خانه دوش بگیرید و لباس‌هایتان را عوض کنید تا گرده‌هایی که احتمالاً با خود آورده‌اید از بین بروند
. تا جایی که ممکن است کمتر در فضای بیرون باشید
. تا جایی که ممکن است پنجره‌ها را بسته نگه دارید
. به طور مرتب جاروبرقی بکشید و با دستمال نمدار همه جا را گردگیری کنید
. برای تهویه‌ی اتومبیل‌تان از فیلتر مخصوص گرده استفاده کنید و جاروبرقی‌تان را مجهز به فیلتر HEPA نمایید
. روی علف‌ها راه نروید
. زمان زیادی را بیرون سپری نکنید
. گل‌های تازه را در خانه نگهداری نکنید
. سیگار نکشید و در معرض دود دست‌دوم سیگار هم قرار نگیرید
. لباس‌هایتان را برای خشک شدن بیرون پهن نکنید تا گرده به آنها نچسبد
. اجازه‌ی ورود حیوان خانگی را به خانه‌تان ندهید
چه می‌توانید بکنید وقتی امکان مراجعه به پزشک را ندارید؟
اگر می‌توانید با پزشکتان تماس بگیرید و علائمی که دارید را با او درمیان بگذارید. پزشک داروساز نیز میتواند در این زمینه به شما کمک کند. در میان انواع قطره‌ها و قرص‌ها و اسپری‌های آنتی‌هیستامین بالاخره راه‌حلی میتواند برای شما وجود داشته باشد تا از شدت علائم رهایتان کند.
برخی از علائم کووید – ۱۹ ممکن است مشابه عفونت سینوس‌ها باشند. علائمی مانند گرفتگی بینی، گلودرد یا تب ممکن است باعث شوند شک کنید که آیا دچار عفونت سینوس‌ها شده‌اید یا کووید – ۱۹٫
سینوس‌ها حفره‌های هوایی هستند که پشت صورتتان قرار دارند. وقتی مایعات در سینوس‌هایتان جمع می‌شوند، ویروس‌ها و باکتری‌ها می‌توانند تکثیر شده و منجر به عفونت شوند. کووید ۱۹ یک بیماری ویروسی است که میزان آن در نواحی بینی و سینوس‌ها میتواند زیاد باشد. برخی از علائم کووید – ۱۹ ممکن است مشابه عفونت سینوس‌ها باشند. علائمی مانند گرفتگی بینی، گلودرد یا تب ممکن است باعث شوند شک کنید که آیا دچار عفونت سینوس‌ها شده‌اید یا کووید – ۱۹٫
چگونه تفاوت عفونت سینوس و کووید – ۱۹ را تشخیص دهیم؟
عفونت سینوس و کووید – ۱۹ در خیلی از علائم مشترک‌اند:
. گرفتگی یا آبریزش بینی؛
. سردرد؛
. گلودرد؛
. سرفه؛
. تب؛
. خستگی.
برخی از علائم عفونت سینوس‌ها با علائم کووید – ۱۹ متفاوت‌اند:
. درد سینوس یا احساس فشار در بالای گونه‌ها، پیشانی یا قسمت داخلی چشم‌ها؛
. ترشحات پشت بینی یا حلق؛
. دندان درد؛
. بوی بد دهان؛
. کاهش حس بویایی؛
. رنگ متفاوت ترشحات بینی؛
درد و فشار سینوس‌ها و ترشحات پشت بینی، معیارهایی هستند که به خوبی نشان می‌دهند موضوع عفونت سینوس‌ها مطرح است. این علائم معمولا همراه با دیگر علائم عفونت سینوس‌ها مانند گرفتگی بینی یا آبریزش بینی رخ می‌دهند.
علائم منحصر به کووید – ۱۹ که به ندرت در عفونت سینوس دیده می‌شوند:
. تنگی نفس؛
. بدن درد؛
. مشکلات گوارشی مانند تهوع و اسهال و استفراغ؛
. از دست دادن حس بویایی و چشایی.
در ۶۰ درصد از موارد عفونت سینوس‌ها یا سرماخوردگی، کاهش حس بویایی میتواند روی دهد. در کووید – ۱۹، از دست دادن حس بویایی و چشایی تقریبا به صورت کامل رخ می‌دهد و حتی بدون گرفتگی یا آبریزش بینی هم میتواند وجود داشته باشد. تحقیقات نشان داده‌اند از دست دادن حس بویایی و چشایی در اثر کووید – ۱۹ به طور متوسط تا ده روز وجود دارد. بیشتر افراد در عرض ۲۸ روز، حس بویایی و چشایی‌شان برمی‌گردد.
دیگر راه‌های تشخیص تفاوت عفونت سینوس با کووید – ۱۹
از راه‌های زیر نیز می‌توان تفاوت عفونت سینوس با کووید – ۱۹ را تشخیص داد:
. علائم برای اولین بار چه زمانی ظاهر شدند؟
. علائم چقدر طول کشیدند؟
. علائم چقدر شدیدند؟
علائم برای اولین بار چه زمانی ظاهر شدند؟
علائم عفونت سینوس‌ها معمولا ناگهانی ظاهر می‌شوند اما علائم کووید – ۱۹ می‌توانند تدریجی و طی دو تا چهارده روز بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس کرونا خود را نشان دهند.
عفونت سینوس‌ها اغلب بعد از یک بیماری ویروسی معمولی مانند سرماخوردگی یا آنفلوآنزا اتفاق می‌افتد. اگر علائمتان بعد از اینکه به تازگی بیمار بوده‌اید ایجاد شده‌اند پس به احتمال زیاد دچار عفونت سینوس هستید.
ویروس‌هایی که باعث سرماخوردگی یا آنفلوانزا می‌شوند معمولا در ماه‌های پاییز و زمستان منتشر می‌شوند؛ اما ویروس عامل کووید ۱۹ میتواند در هر زمانی از سال وجود داشته باشد.
هر چند عفونت سینوس‌ها میتواند فورا بعد از کووید ۱۹ روی بدهد؛ اما تاکنون هیچ گزارش تحقیقاتی در این مورد ارائه نشده است.
ضمنا عفونت سینوس‌ها میتواند بعد از قرار گرفتن در معرض آلرژن‌ها یا محرک‌ها مانند گرده، موی حیوان خانگی و دود سیگار ایجاد شود. اگر آلرژی دارید یا اخیرا با محرکی در تماس بوده‌اید ممکن است در معرض یک عفونت سینوسی باشید.
علائم چقدر طول کشیدند؟
عفونت سینوسی معمولا در عرض دو تا سه هفته برطرف میشود اما کووید – ۱۹ بسته به شدت و وضعیت عمومی سلامت فرد، حدودا یک تا دو هفته طول می‌کشد.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۰ که روی ۲۷۰ بیمار سرپایی کووید – ۱۹ انجام شد نشان داد ۱۷۵ نفر از این افراد گزارش کردند بعد از تقریبا ۷ روز مثبت شدن تست کرونای خود، به وضعیت معمول سلامتی خود بازگشتند.
برخی از علائم مانند سرفه و از دست دادن حس بویایی یا چشایی ممکن است طولانی‌تر شوند. برخی از افراد ممکن است کلا دچار عوارض بلندمدت‌تر کووید – ۱۹ شوند، مثلا دسته‌ای از علائم این بیماری هفته‌ها یا حتی ماه‌ها طول بکشند.
علائم چقدر شدیدند؟
بیشتر موارد عفونت سینوسی خود به خود و بدون عوارض شدید برطرف می‌شوند. اگر عفونت سینوسی ناشی از باکتری باشد ممکن است به مصرف آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.
خیلی از موارد کووید – ۱۹ ممکن است خفیف تا متوسط باشند. سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند بیست درصد از افرادی که به کووید – ۱۹ دچار می‌شوند، بیماری‌شان شدید یا بحرانی میشود. افراد سالمند و آن‌هایی که بیماری‌های زمینه‌ای دارند بیشتر در معرض کرونای شدید هستند.
پس چه باید بکنید؟
وقتی متوجه شدید عفونت سینوس دارید یا کووید ۱۹ چه باید بکنید؟ عفونت سینوس‌ها
یک عفونت سینوسی معمولا خودش برطرف میشود و با راهکارهای خانگی قابل تسکین است. در مواردی نادر، عفونت سینوسی میتواند فراتر از حفره‌های سینوس منتشر شده و علائم شدیدتری ایجاد نماید. اگر دچار سردرد شدید یا گرفتگی و آبریزش بینی هستید و چند هفته طول کشیده است حتما به پزشک مراجعه کنید.
کووید – ۱۹
اگر علائم کووید – ۱۹ را دارید فورا تست کرونا بدهید. این تنها راه است که مطمئن شوید کووید – ۱۹ دارید یا بیماری دیگری. تا زمان معلوم شدن نتیجه‌ی تست در خانه بمانید؛ این کار کمک میکند ویروس به دیگران منتقل نشود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
حتی اگر با اطمینان می‌دانید عفونت سینوس یا کووید – ۱۹ دارید، در صورتی که علائمتان بهتر نشدند یا بدتر شدند حتما با یک پزشک مشورت کنید.
اگر علائم شدید کووید – ۱۹ را دارید فورا به پزشک مراجعه کنید:
. مشکل در تنفس؛
. درد یا فشار در قفسه سینه که رفع نمی‌شود؛
. کبود یا خاکستری شدن پوست، لب‌ها یا ناخن انگشتان؛
. مشکل در بیدار ماندن؛
. مشکل در بیدار شدن؛
. گیجی و آشفتگی.
تحت چه درمانی قرار خواهید گرفت؟
درمان عفونت سینوسی و کووید – ۱۹ تشابهات و تفاوت‌هایی دارد: عفونت سینوس‌ها
خیلی از عفونت‌های سینوسی ناشی از ویروس‌ها هستند، بنابراین معمولا به آنتی‌بیوتیک نیازی نیست.
در برخی موارد یک عفونت سینوسی با مراقبت‌های خانگی بهبود می‌یابد:
. استراحت کردن؛
. نوشیدن مایعات زیاد برای رقیق شدن ترشحات؛
. استفاده از کمپرس گرم روی بینی و پیشانی برای کاهش فشار؛
. استنشاق بخور گرم، مثلا با ایستادن زیر دوش آب گرم؛
. استفاده از آب‌نمک برای شستشوی سینوس‌ها؛
. مصرف داروهای بدون نسخه برای کاهش تب و ناراحتی و گرفتگی بینی.
کووید – ۱۹
علائم خفیف تا متوسط کووید – ۱۹ معمولا در خانه و با استفاده از همان راهکارهایی که برای عفونت سینوس‌ها گفته شد درمان می‌شوند، یعنی استراحت کردن، نوشیدن مایعات فراوان و استفاده از داروهای بدون نسخه. اما علائم شدیدتر کووید – ۱۹ نیاز به درمان‌های بیمارستانی دارند.
برخی از درمان‌های احتمالی شامل موارد زیر می‌شوند:
. مکمل اکسیژن؛
. رمدسیویر، یک داروی ضدویروس؛
. دگزامتازون، یک داروی استروئیدی؛
. مونوکلونال آنتی بادی کووید – ۱۹
. کنوالسنت پلاسما (پلاسمای بهبودیافتگان)؛
. ونتیلاتور مکانیکیو
بعد از تشخیص چه باید کرد؟
حالا به این می‌پردازیم که بعد از تشخیص کووید – ۱۹ یا یک عفونت سینوسی چه باید بکنید. عفونت سینوسی
اگر دچار عفونت سینوس هستید، از روش‌های خانگی گفته شده کمک بگیرید. شاید کمی طول بکشد تا علائم بهتر شوند اما باید در عرض دو یا سه هفته برطرف شوند. اگر علائم بهتر نشدند یا بعد از ده روز بدتر شدند با پزشک تماس بگیرید. شاید نیاز به آنتی‌بیوتیک داشته باشید.
کووید – ۱۹ اگر تست کرونای‌تان مثبت شد اقدامات زیر را انجام دهید:
. در خانه بمانید. خیلی مهم است که طی دوره نقاهت خود در خانه بمانید تا ویروس را به دیگران انتقال ندهید، مگر اینکه نیاز به مراقبت‌های پزشکی داشته باشید.
. خود را از دیگران جدا کنید. اگر با افراد دیگر زندگی می‌کنید خود را از آنها جدا کنید. اتاق خواب و سرویس بهداشتی شما باید جدا باشد و اگر مجبورید با دیگران ارتباط داشته باشید حتما ماسک بزنید.
. علائمتان را پیگیری کنید. کووید – ۱۹ میتواند شدید شود، پس حتما به علائمتان دقت کنید.
. از خودتان مراقبت کنید. از روش‌های خانگی گفته شده برای تسکین علائمتان استفاده کنید.
. بهداشت را کاملا رعایت کنید. دست‌ها را مکررا بشویید، موقع عطسه و سرفه جلوی دهانتان را بپوشانید و سطوح را مرتبا ضدعفونی کنید.
. اگر پیش از مثبت شدن تست کرونای‌تان با افرادی در تماس بوده‌اید به آنها اطلاع دهید که باید تست بدهند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها می‌گوید بیشتر افراد نیازی به تست مجدد برای پایان دادن به قرنطینه‌ی خود ندارند. اگر تمام موارد زیر در موردتان صدق کند می‌توانید از قرنطینه خارج شوید:
. دست کم ده روز از ظاهر شدن علائمتان گذشته است.
. دست کم ۲۴ ساعت است که تب نداشته‌اید و داروی تب بُر مانند استامینوفن یا ایبوپروفن مصرف نکرده‌اید.
. علائمتان کلا کمتر شده‌اند.
عوارض بلند مدت کووید – ۱۹
عوارض بلند مدت کووید – ۱۹ می‌توانند هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشند. اگر فکر می‌کنید دچار این عوارض هستید، راه‌های کنترل آنها را یاد بگیرید.
برخی از علائم عوارض بلندمدت کووید – ۱۹:
. خستگی زیاد؛
. تنگی نفس؛
. مه مغزی؛
. تپش قلب؛
. دردهایی در عضلات و مفاصل.
در پایان
عفونت سینوسی نسبتا شایع بوده و خطرناک نیست. بیشتر عفونت‌های سینوسی در عرض چند روز برطرف شده و عوارض طولانی ندارند. اما کووید – ۱۹ جدی‌تر بوده و میتواند عوارض بلندمدت‌تری ایجاد نماید. ضمنا این بیماری بی‌نهایت مُسری است، بنابراین خیلی مهم است تا زمانی که خوب نشده‌اید و واکسن نزده‌اید خودتان را ایزوله کنید.
معلوم نیست ابتلا به کووید – ۱۹ تا چه مدت به شما ایمنی می‌دهد، بنابراین همچنان لازم است واکسن کووید – ۱۹ را دریافت کنید. اگر با مونوکلونال آنتی‌بادی یا کنوالسنت پلاسما تحت درمان قرار گرفته‌اید، پیش از واکسینه شدن باید ۹۰ روز صبر کنید.
استفراغ یک رفلکس غیرقابل کنترل است که محتوای معده را از طریق دهان خارج میکند. همچنین به آن «بیمار بودن» یا «پرتاب کردن» گفته میشود. تهوع اصطلاحی است که فرد احساس میکند ممکن است استفراغ کند، اما در واقع استفراغ نمی‌کند.
حالت تهوع و استفراغ علائم بسیار شایع است و میتواند توسط طیف وسیعی از عوامل ایجاد شود. این عوارض در کودکان و بزرگسالان مشاهده میشود، اگرچه احتمالاً بیشتر در خانم‌های باردار و افرادی که تحت درمان سرطان هستند بیشتر دیده میشود.
چه عواملی باعث حالت تهوع و استفراغ میشود؟
حالت تهوع و استفراغ ممکن است با هم یا جداگانه ایجاد شود. آنها می‌توانند ناشی از شرایط جسمی و روانی باشند.
حالت تهوع
شایع‌ترین دلایل حالت تهوع درد شدید معمولاً ناشی از آسیب یا بیماری و یا سه ماهه اول بارداری است. همچنین تعدادی از علل نسبتاً شایع دیگر نیز وجود دارد پ، از جمله:
دریازدگی؛
استرس عاطفی؛
سوءهاضمه؛
مسمومیت غذایی؛
ویروس‌ها؛
در معرض قرار گرفتن سموم شیمیایی.
اگر سنگ کیسه صفرا دارید، احتمالاً حالت تهوع خواهید داشت.
ممکن است متوجه شوید که بوی خاصی باعث ایجاد حالت تهوع شود. این یک علامت بسیار شایع در سه ماهه اول بارداری است، اگرچه ممکن است در افرادی که باردار نیستند نیز هم رخ دهد. حالت تهوع ناشی از بارداری معمولاً در سه ماهه دوم یا سوم برطرف میشود.
استفراغ در کودکان
شایع‌ترین علل استفراغ در کودکان عفونت‌های ویروسی و مسمومیت غذایی است.
با این حال، استفراغ همچنین میتواند ناشی از موارد زیر باشد:
دریازدگی شدید؛
سرفه کردن؛
تب بالا؛
پرخوری.
در نوزادان تازه متولد شده، روده مسدود شده نیز میتواند باعث استفراغ مداوم شود. روده‌ها ممکن است با ضخامت غیرعادی عضلانی، فتق، سنگ صفرا یا تومورها مسدود شوند. این امر غیرمعمول است، اما اگر استفراغ غیرقابل توجیه در نوزاد رخ دهد، باید بررسی شود.
استفراغ در بزرگسالان
بیشتر بزرگسالان به ندرت استفراغ می‌کنند. اما در صورت بروز، یک عفونت باکتریایی یا ویروسی یا نوعی مسمومیت غذایی باعث استفراغ شده است. در برخی موارد، استفراغ همچنین میتواند در اثر سایر بیماریها باشد، به خصوص اگر منجر به سردرد یا تب شدید شود.
بیماری‌های مزمن معده
بیماری‌های مزمن یا طولانی مدت معده اغلب میتواند باعث حالت تهوع و استفراغ شود. این شرایط میتواند همراه با علائم دیگری مانند اسهال، یبوست و معده درد باشد. این شرایط مزمن شامل عدم تحمل غذا، مانند بیماری سلیاک و عدم تحمل پروتئین لبنیات و لاکتوز است.
سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یک بیماری شایع گوارشی است که باعث نفخ، حالت تهوع، استفراغ، دل درد، خستگی و دل پیچه میشود. این حالت هنگامی رخ می‌دهد که قسمت‌هایی از روده بیش از حد فعال شوند. پزشکان معمولاً با شناسایی علائم و رد سایر شرایط معده و روده، سندرم روده تحریک‌پذیر را تشخیص می‌دهند.
بیماری کرون یک بیماری التهابی روده است که معمولاً روده‌ها را درگیر میکند ، اگرچه ممکن است در هر جای دستگاه گوارش رخ دهد. بیماری کرون یک بیماری خود ایمنی است که در آن بدن به بافت روده سالم خود حمله کرده و باعث التهاب، حالت تهوع، استفراغ و درد میشود.
پزشکان معمولاً بیماری کرون را با استفاده از کولونوسکوپی تشخیص می‌دهند، در این روش با استفاده از یک دوربین کوچک روده بزرگ را بررسی می‌کنند. بعضی اوقات برای کمک به تشخیص این بیماری به یک نمونه مدفوع نیز نیاز دارند.
انتخاب سبک زندگی
برخی از انواع سبک زندگی می‌توانند شانس داشتن حالت تهوع و استفراغ را افزایش دهند.
مصرف مقدار زیاد الکل میتواند به مخاط روده آسیب برساند. الکل همچنین می تواند با اسید معده واکنش نشان دهد. هر دوی اینها باعث حالت تهوع و استفراغ میشود. در برخی موارد، مصرف زیاد الکل همچنین میتواند باعث خونریزی در دستگاه گوارش شود.
اختلالات اشتها
اختلال در غذا خوردن زمانی است که فرد عادات و رفتارهای غذایی خود را بر اساس تصویری ناسالم از بدن تنظیم کند. میتواند باعث حالت تهوع و استفراغ شود.
پرخوری عصبی نوعی اختلال خوردن است که در آن فرد برای پاکسازی معده از هر ماده غذایی مصرف شده عمدی استفراغ ایجاد میکند. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی نیز ممکن است به دلیل گرسنگی و اسید معده اضافی حالت تهوع داشته باشند.
شرایط جدی
اگرچه نادر است، اما استفراغ گاهی اوقات میتواند به عنوان علامت یک بیماری جدی‌تر رخ دهد، از جمله:
مننژیت؛
آپاندیسیت؛
ضربه مغزی؛
تومور مغزی؛
میگرن.
اگر مدام استفراغ می کنید، به دکتر خود مراجعه کنید.
موارد اضطراری
اگر تهوع یا استفراغ بیش از یک هفته دارید، به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. بیشتر موارد استفراغ طی ۶ تا ۲۴ ساعت پس از اپیزود اول برطرف میشود.
زیر ۶ سال
برای هر کودک زیر ۶ سال که موارد زیر را دارد مراقبت اضطررای نیاز است:
هم استفراغ دارد و هم اسهال؛
دارای استفراغ جهشی است؛
علائم کم‌آبی بدن، مانند پوست چروکیده، تحریک‌پذیری، نبض ضعیف یا کاهش هوشیاری را نشان می‌دهد؛
بیش از دو یا سه ساعت است که استفراغ کرده است؛
تب بیش از ۱۰۰ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سانتیگراد) دارد؛
بیش از شش ساعت ادرار نکرده است.
بالای ۶ سال
اگر شرایط زیر در کودکان بالای ۶ سال بود نیاز به مراقبت اضطراری است:
استفراغ بیش از ۲۴ ساعت طول کشیده است؛
علائم کم‌آبی وجود دارد؛
کودک بیش از شش ساعت ادرار نکرده است؛
کودک گیج یا بی‌حال به نظر می‌رسد؛
کودک تب بالاتر از ۱۰۲ درجه فارنهایت (۳۹ درجه سانتیگراد) دارد.
بزرگسالان
اگر علائم زیر را دارید، به دنبال مراقبت‌های پزشکی فوری باشید:
سردرد شدید؛
سفتی گردن؛
بی‌حالی؛
گیجی؛
خون در استفراغ؛
نبض سریع؛
تنفس سریع و پی در پی؛
تب بیش از ۱۰۲ درجه فارنهایت (۳۹ درجه سانتیگراد)؛
کاهش پاسخگویی؛
درد شدید یا مداوم شکم.
درمان حالت تهوع و استفراغ
برای رفع حالت تهوع و استفراغ می‌توانید از چندین روش، من جمله داروهای خانگی و داروها استفاده کنید.
خود درمانی برای حالت تهوع
برای درمان حالت تهوع در خانه:
فقط غذاهای سبک و ساده مانند نان و بیسکوییت ترد بخورید.
از خوردن غذاهایی که دارای طعم و مزه قوی، بسیار شیرین یا چرب یا سرخ شده هستند خودداری کنید.
مایعات سرد بنوشید.
بعد از صرف غذا از انجام هرگونه فعالیت خودداری کنید.
یک فنجان چای زنجبیل بنوشید.
خود درمانی برای استفراغ
وعده‌های غذایی کم حجم و مکرر بخورید.
مقدار زیادی مایعات بنوشید تا هیدراته بمانید، اما هربار آن را در جرعه‌های کوچک میل کنید.
غذاهای جامد نخورید تا به‌طور کامل استفراغ قطع شود.
استراحت کنید.
از استفاده از داروهایی که ممکن است معده شما را ناراحت کنند مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یا کورتیکواستروئیدها خودداری کنید.
برای جایگزینی الکترولیت های از دست رفته از محلول آب رسانی خوراکی استفاده کنید.
مراقبت پزشکی
قبل از تجویز دارو، پزشک از شما سوالاتی در مورد زمان شروع حالت تهوع و استفراغ و چه زمانی بدتر میشود از شما می‌پرسد. همچنین ممکن است از شما در مورد عادات غذایی شما و اینکه چه چیزی باعث استفراغ و حالت تهوع و بهتر یا بدتر شدن آن میشود سوال کند.
تعدادی از داروهای تجویز شده، از جمله داروهایی که می‌توانید در دوران بارداری استفاده کنید می‌توانند حالت تهوع و استفراغ را کنترل کنند.
شامل پرومتازین (فنرگان)، دیفن هیدرامین (بنادریل)، تریمتوبنزامید (تیگان) و اندانسترون (Zofran) است.
عوارض احتمالی استفراغ مداوم
بیشتر حالت تهوع و استفراغ به خودی خود برطرف میشود، مگر اینکه یک بیماری مزمن زمینه‌ای وجود داشته باشد.
با این‌حال، استفراغ مداوم میتواند باعث کم‌آبی و سوءتغذیه شود. همچنین ممکن است موها و ناخن‌های شما ضعیف و شکننده شوند و یا استفراغ مداوم مینای دندان شما را خراب کند.
چگونه می‌توان از حالت تهوع و استفراغ جلوگیری کرد؟
با خوردن وعده‌های غذایی کم حجم در طول روز، آرام غذا خوردن و استراحت بعد از غذا می‌توانید از حالت تهوع جلوگیری کنید. برخی افراد با اجتناب از برخی گروه‌های غذایی و غذاهای پرادویه می‌توانند از بروز حالت تهوع جلوگیری کنند.
اگر احساس تهوع می‌کنید، قبل از بلند شدن بیسکوئیت ترد ساده بخورید و سعی کنید قبل از خواب یک غذای پر پروتئین مانند پنیر، گوشت بدون چربی یا آجیل مصرف کنید.
اگر استفراغ می‌کنید، سعی کنید مقدار کمی مایع شیرین مانند نوشابه یا آب میوه بنوشید. نوشیدن گیاه زنجبیل یا خوردن زنجبیل میتواند به بهبود معده کمک کند. از نوشیدن آب میوه‌های اسیدی مانند آب پرتقال خودداری کنید. آنها ممکن است معده شما را بیشتر ناراحت کنند.
داروهای بدون نسخه، مانند مکلیزین (بونین) و دیمن هیدرینات (درامامین)، می‌توانند اثرات تهوع را کاهش دهند. و در هنگام رانندگی، تنقلات را محدود کنید و اگر مستعد تهوع هستید، از پنجره جلو به مستقیم نگاه کنید.
اگر داروی خاصی مصرف می‌کنید حتما قبل از مصرف با پزشکتان مشورت کنید تا تداخل دارویی ایجاد نشود. زیرا برخی از گیاهان باعث کاهش یا افزایش اثر دارو میشود و این مسئله میتواند برای فرد خطرات جبران‌ناپذیر داشته باشد.
تعداد زیادی از مردم با عوارض ناشی از این آلودگی مواجه شده‌اند. سرفه، عطسه، سوزش گلو، سردرد و… برخی از عوارض هوای آلوده هستند. یکی از راهکارهای مبارزه با این عوارض استفاده از دمنوش‌های گیاهی است.
در هوای آلوده بیشترین توصیه‌ی کارشناسان بهداشت این است که مردم در خانه بمانند و از سفرهای داخل شهری غیرضروری پرهیز کنند. ولی علاوه بر این باید در نوع تغذیه‌تان نیز تغییراتی ایجاد کنید تا عوارض ناشی از آلودگی هوا را کاهش دهید. اگر بی‌وقفه سرفه می‌کنید و دچار خس‌خس سینه شده‌اید، یا نوعی سوزش در چشمتان احساس می‌کنید؛ باید بدانید که اینها برخی از رایج‌ترین اثرات آلودگی هوا هستند.
در هوای آلوده باید از مواد غذایی سرشار از ویتامین C استفاده کنید. آنتی‌اکسیدان‌ها هم به جلوگیری از آسیب رادیکال آزاد کمک کرده و به‌طور طبیعی ایمنی را تقویت می‌کنند. غذاهای سرشار از بتاکاروتن و نیز می‌توانند به حفظ سلامتی‌تان کمک کنند. بتاکاروتن میتواند به کاهش مشکلات التهابی و سهولت درمان کمک کند. دانه‌ها و سبزیجات برگ‌دار نیز روش خوبی برای سم‌زدایی هستند.
چای گیاهی جادویی برای مقابله با اثرات آلودگی هوا
این چای گیاهی که با زنجبیل و سایر ادویه‌های گیاهی تهیه شده است، میتواند باعث کاهش سوزش گلو، سرفه، سرماخوردگی، عطسه و… شود.
شما می‌توانید آن را صبح زود، بین وعده‌های غذایی یا عصر میل کنید.
برای تهیه این چای گیاهی به مواد زیر نیاز دارید:
یک تکه‌ی ۲ – ۳ سانتی‌متری زنجبیل یا ۱ قاشق غذاخوری پودر زنجبیل خشک؛
یک‌دوم قاشق غذاخوری برگ ریحان؛
۱ قاشق غذاخوری پونه کوهی خشک یا تازه؛
۳ عدد دانه یا یک‌چهارم قاشق چای‌خوری فلفل سیاه؛
۲ عدد هل خردشده؛
کمی دانه زنیان؛
یک‌چهارم قاشق غذاخوری زیره سبز؛
یک یا دو حبه سیر خردشده.
روش تهیه:
تمام مواد فوق را در ۲ فنجان آب بریزید.
سپس آنها را بجوشانید تا به نصف کاهش پیدا کند.
مواد را صاف کرده و آن را گرم بنوشید.
برای شیرین کردن طعم آن می‌توانید مقداری عسل طبیعی به آن اضافه کنید.
چای سبز برای سالم نگه داشتن ریه‌ها
چای سبز از دیرباز به عنوان یک درمان خانگی برای طیف گسترده‌ای از مسائل بهداشتی، مورد تأیید مردم بوده است.
اخیراً، مطالعات متعددی گزارش کرده‌اند که چای سبز میتواند به افراد در سالم نگه داشتن ریه‌ها کمک کند و با آلودگی هوا به‌طور مؤثر مبارزه کند.
در حقیقت، مطالعه‌ای که بر روی بیش از ۱۰۰۰ بزرگسال در کره انجام شد، نشان داد افرادی که روزانه حداقل ۲ فنجان چای سبز می‌نوشند، عملکرد ریه بهتری نسبت به افرادی که اصلاً از این چای نمی‌نوشند، داشتند.
هنگامی که در هوای آلوده و سمی تنفس می‌کنید، آلاینده‌ها را استنشاق می‌کنید، که به عمق ریه‌های شما می‌رسد و بر دستگاه تنفسی‌تان تأثیر می‌گذارد. اگرچه ریه‌های ما عضوی هستند که خودشان تمیزکننده هستند، اما اگر مدت طولانی در معرض آلودگی باشند، ممکن است در روند پاکسازی‌شان مشکلاتی پیش آید. علاوه بر این، بسیاری از افراد شرایط مزمنی دارند که ریه‌های آنها نمی‌تواند به صورت بهینه عمل کند.
به هر حال، وقتی به‌طور مرتب در هوای آلوده نفس می‌کشیم، سیستم تنفسی ما به شدت آسیب می‌بیند و این منجر به بیماری‌های تنفسی مانند آسم، بیماری انسداد مزمن ریوی، سرطان ریه و… میشود.
نوشیدن چای سبز یکی از روش‌های مؤثر پاکسازی ریه است که به دلیل خاصیت آنتی‌اکسیدانی، میتواند مجاری هوایی شما را باز کرده، ظرفیت ریه را بهبود بخشد و التهاب را کاهش دهد. بنابراین، حتی وقتی آلاینده‌ها را استنشاق می‌کنید، می‌توانید عملکرد ریه‌های خود را به خوبی حفظ کرده و با بیماری‌های تنفسی به‌طور شایسته مبارزه کنید.
زنجبیل برای کاهش التهاب ناشی از آلودگی هوا
زنجبیل بیشتری را در رژیم غذایی خود بگنجانید. ترکیبات فعال موجود در زنجبیل به مقابله با حالت تهوع و سرماخوردگی کمک میکند. در واقع روغن‌های فرار زنجبیل دارای خاصیت ضدالتهابی مشابه با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی هستند، که آن را به درمانی عالی برای آنفلوانزا، سردرد، آرتروز و دردهای قاعدگی تبدیل میکند. به غیر از چای گیاهی که در بالا به آن اشاره شد، می‌توانید چای زنجبیل، عسل و لیمو را نیز امتحان کنید.
بدین صورت که مقداری زنجبیل رنده شده، آب‌لیمو و عسل را به آب جوش اضافه کنید، مخلوط را صاف کرده و به صورت گرم بنوشید. این نوشیدنی میتواند سرفه، سرماخوردگی و احتقان شما را کنترل کند. زنجبیل حاوی ترکیباتی است که میتواند التهاب را در مجاری هوایی کاهش داده و از انقباض راه‌های هوایی جلوگیری کند.
دمنوش ریحان برای گرم نگه داشتن‌تان
دمنوش ریحان یکی دیگر از چای‌های گیاهی است که می‌توانید در این زمان از سال میل کنید. این چای شما را گرم نگه داشته و اثرات بد آلودگی هوا را کاهش می‌دهد.
زردچوبه ایمنی‌تان را افزایش می‌دهد
هیچ چیز به اندازه یک فنجان لاته زردچوبه در هنگام سرفه و سرماخوردگی آرامش‌بخش نیست. این نوشیدنی سنتی به تقویت ایمنی شما، کاهش التهاب، مقابله با احتقان، عطسه، خس‌خس، سرفه، سرماخوردگی و آسم کمک میکند.
آویشن برای تحریک دفع سموم از دستگاه تنفسی
این گیاه دارویی احتقان را از بین می‌برد و باعث تسکین سوزش مجاری هوا میشود. روغن‌های اساسی موجود در آویشن، آنتی‌بیوتیک‌های عالی هستند که دارای خاصیت ضدقارچی و ضدالتهابی بوده و به تقویت سیستم ایمنی بدن و تحریک فرآیندهای تصفیه در ریه‌ها کمک می‌کنند. می‌توانید از آویشن هم به صورت دمنوش و هم به صورت استنشاقی استفاده کنید. این گیاه به تحریک دفع سموم از دستگاه تنفسی کمک میکند.
ریشه شیرین بیان برای تنفس راحت‌تر
ریشه شیرین بیان قرن‌ها در داروهای سنتی چینی مورد استفاده قرار گرفته است و به تدریج مصرف آن در سراسر جهان رواج یافت و این جای تعجب ندارد؛ زیرا این گیاه طیف گسترده‌ای از خواص دارویی را در خود جمع کرده است. این گیاه با خواص ضدالتهابی و مسکنی که دارد به آرام کردن التهاب گلو و مجاری هوایی کمک میکند.
با مصرف ریشه شیرین بیان، اکسیژن‌رسانی به سلول‌های بدن ما بهبود می‌یابد و این گیاه آرام‌بخش باعث نرم شدن غشاهای مخاطی میشود که این به نوبه خود تنفس را آسان‌تر کرده و به بدن ما کمک میکند تا مخاط را از مجاری هوایی خارج کند.
به لطف این خاصیت شیرین بیان و مواد مغذی موجود در آن، ایمنی بدن ما قوی‌تر میشود و محافظت از بدن در برابر ویروس‌ها و باکتری‌ها آسان‌تر میشود. ریشه شیرین بیان همچنین حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی به نام فلاوونوئیدها است که با فرآیندهای اکسیداتیو در سلول‌ها مبارزه و بدین ترتیب به کاهش خطر ابتلا به سرطان ریه کمک می‌کنند.
مریم‌گلی؛ کاهش تجمع سموم در بافت‌ها
دمنوش‌های حاوی مریم‌گلی به عنوان یک درمان طبیعی فوق‌العاده در بیماری‌های تنفسی و ریه استفاده میشود. مریم گلی منبع طبیعی فلاونوئیدها و ترکیبات پلی‌فنلی است که دارای فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی و ضدباکتریایی قوی هستند که واکنش سم‌زدایی طبیعی را تحریک کرده و باعث کاهش تجمع سموم در بافت‌ها و اندام‌ها میشود.
نعناع؛ یک آنتی‌هیستامین طبیعی
نعناع و روغن ضروری آن حاوی منتول، یک ماده محبوب برای درمان بیماری‌های تنفسی است. منتول عضلات صاف دستگاه تنفسی را شل کرده و تنفس را راحت‌تر میکند. منتول یک آنتی‌هیستامین مؤثر است که به پاکسازی بدن از سموم ناشی از آلرژی تنفسی کمک میکند. علاوه بر خاصیت آنتی‌هیستامینی نعناع، منتول یک ماده ضدعفونی‌کننده فوق‌العاده است. به همین دلیل است که در اسپری‌ها و قرص‌های خلط‌آور غالباً از منتول استفاده می‌کنند. علاوه بر این نعناع همچنین منبع بسیار خوبی از آنتی‌اکسیدان‌ها است.
سیر برای مبارزه با عفونت‌ها
در این فصل از سیر بیشتری در تهیه‌ی غذاهایتان استفاده کنید زیرا باعث تقویت ایمنی و کمک به مبارزه با عفونت‌ها میشود. سیر دارای خواص ضدالتهابی است که میتواند علائم آسم را نیز کاهش دهد.
مرکبات ایمنی‌تان را تقویت می‌کنند
لازم به ذکر است که مرکبات مانند لیمو، پرتقال و… می‌توانند ایمنی شما را تقویت کرده و علائم تنفسی ناشی از آلودگی هوا را کاهش دهند. ویتامین C موجود در مرکبات تأثیر مفیدی بر ایمنی بدن دارد.
بنابراین، اجازه ندهید که وخامت اوضاع هوا بر سلامتی شما و خانواده‌تان تأثیر بگذارد. اقدامات مناسب را انجام داده و با مشکل مقابله کنید. از غذاها و نوشیدنی‌های ذکر شده لذت ببرید و زندگی طولانی‌تر، سالم‌تر و شادتری را برای خودتان و عزیزانتان به ارمغان بیاورید.
گیاه گزنه
برگ‌های گزنه برای تصفیه خون مؤثر است چون حاوی ترکیبات فعالی مانند هیستامین و اسیدفرمیک هستند.
به‌عنوان یک پرستار، من همیشه از دوستان و خانواده در مورد علائم سوال می‌کنم.
ممکن است دوستی به من زنگ بزند تا بگوید: «آیا می‌توانیم آنفلوانزا بدون تب داشته باشیم؟ چون احساس می‌کنم ممکن است به آنفولانزا مبتلا شده باشم اما دمای بدنم طبیعی است.»
گاهی اوقات آنها تعجب می‌کنند وقتی به آنها می‌گویم، بله؛ شما می توانید آنفولانزا داشته باشید و تب نکنید.
هر بدن انسان در نحوه پاسخگویی به بیماری منحصربه‌فرد است و ویروس‌ها می‌توانند در داخل هر بدن متفاوت رفتار کنند. به همین دلیل است که وقتی در مورد علائم یک بیماری صحبت می‌کنیم، به‌طور کلی طیف وسیعی از علائم بالقوه یک شخص را توصیف می‌کنیم.
به‌عنوان مثال، لیست علائم احتمالی آنفلوانزا شامل موارد زیر است:
تب؛
لرز؛
گلو درد؛
سرفه کردن؛
آبریزش بینی؛
دردهای عضلانی؛
خستگی؛
سردرد.
اما هر کسی که به آنفولانزا مبتلا شود، ممکن است علامتی در این لیست نداشته باشد. به‌عنوان مثال، اگر یک مورد خفیف از آنفلوانزا داشته باشید، ممکن است بدن شما هرگز برای مبارزه با ویروس تب نکند. یا ممکن است دچار سرفه بدی شوید اما هرگز سردرد نگیرید زیرا ویروس آنفلوانزا در ریه‌های شما بیشتر از سینوس‌ها فعال شده است.
اگر به یک بیماری شبیه آنفولانزا مبتلا شدید، برای راهنمایی در مورد اینکه چه کاری انجام دهید با پزشک خود تماس بگیرید. آنفلوانزا و COVID-19 علائم رایج زیادی دارند (از جمله تب و سرفه)، بنابراین نباید خود تشخیص دهید.
تصور نکنید که آنفولانزا دارید و دچار COVID-19 نیستید یا بالعکس.
در عوض، با پزشک خود تماس بگیرید تا بفهمد آیا باید آزمایش آنفلوآنز یا آزمایش COVID-19 یا کار دیگری انجام دهید (زیرا ویروس‌های زیادی می‌توانند علائم شبیه آنفولانزا ایجاد کنند).
حتماً خود را از اعضای خانواده و مردم جدا کنید.
آنفلوانزا و COVID-19 مسری هستند و شما باید از سرایت بیماری به افراد دیگر خودداری کنید.
از ماسک استفاده کنید (حتی در خانه)، از نظر فیزیکی فاصله داشته باشید و مرتبا دستان خود را بشویید.
همچنین استراحت کنید.
مایعات زیادی بنوشید تا به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید – چه تب داشت باشید چه نداشته باشید.
