استفاده طولانی مدت از مواد مخدر می‌تواند خطر ابتلا به PTSD (بیماری استرس پست تروماتیک)را افزایش دهد.
بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان, فرناز اخباری , دارونامه, روانشناسی,زندگی بهتر, والدین موفق , مشاوره خانواده, ایدز و انواع اعتیاد,
به گزارش سایت سازمان بهداشت اروپا ( healtheuropa.eu ) که در تاریخ ۲ دسامبر ۲۰۱۹ منتشر شده است.
بین استفاده طولانی مدت مواد مخدر و افزایش خطر ابتلا به PTSD ارتباط وجود دارد.
طبق مطالعه‌ای که در مجله Neuropsychopharmacology منتشر شده است، درمان طولانی مدت با مواد مخدر می‌تواند خطر ابتلا به PTSD را افزایش دهد.
این یافته‌ها، که ارتباط درمان مزمن با مواد مخدر را قبل از یک رویداد آسیب زا با پاسخ به وقایع استرس زا متعاقب آن نشان می‌دهد، ممکن است مکانیسم احتمالی عوامل زمینه‌ساز وقوع مکرر اختلال استرس پس از آسیب (PTSD) و وابستگی به مواد مخدر را نشان دهد.
اختلالات PTSD و مصرف مواد (SUDs) اغلب با هم اتفاق می‌افتند ، تقریباً ۴۰٪ از افراد مبتلا به PTSD نیز مواد مصرف می‌کنند. این به عنوان comorbidity (وجود همزمان دو بیماری) شناخته می‌شود و درک آن ممکن است به توضیح مکانیسم‌هایی که این شرایط را بوجود می‌آورد کمک کند. تحقیقات قبلی نشان داده است که PTSD خطر وابستگی به مواد افیونی را افزایش می‌دهد، اما اینکه آیا وابستگی به مواد افیونی ممکن است خطر PTSD را نیز افزایش دهد، هنوز مشخص نیست.
یادگیری ترس
محققان دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از یک الگوی ثبت شده از یادگیری ترس در موش، تأثیر بالقوه درمان مزمن با مواد مخدر را بر رشد بعدی رفتارهای شبه PTSD ارزیابی کردند. آن‌ها دریافتند موش‌هایی که با مواد مخدر تحت درمان قرار گرفته بودند و سپس استرس را تجربه کردند، واکنش‌های پس از استرس را نشان دادند.
مایکل فانسلو، نویسنده مسول می‌گوید: « ما این را تروما خوانده‌ایم زیرا استرسور حاد، foot shock، قادر به ایجاد باقی ماندن بیشتر ترس و رفتارهای شبه اضطراب مانند فریزینگ است.»
در روزهای بعد، موش‌هایی که از هر دو گروه تروما و غیرتروما به محیط جدید منتقل شدند و در معرض استرس‌زای خفیف (foot shock خفیف) قرارگرفتند، سپس به محیط آزمایش در روز چهارم و به مدت هشت دقیقه برگردند.
نویسندگان هیچ تفاوتی از نظر رفتاری بین موش‌های تحت درمان با مورفین و گروه کنترل به دنبال آسیب اولیه پیدا نکردند. هیچ یک از گروه‌ها هنگامی که به محیط در معرض تروما بازگشتند مدت طولانی فریزینگ نداشتند. با این حال، موش‌های تحت درمان با مرفین پس از اینکه در محیط دوم درمعرض استرس‌زای خفیف قرار گرفتند، فریزینگ قابل توجه تری نشان دادند. در حالی‌که موش‌های تحت درمان با مورفین که تروما را تجربه نکرده بودند ، علائمی از افزایش ترس را نشان ندادند.
اضطراب
مایکل فانسلو گفت: « داده‌های ما اولین تحقیقی است که اثر احتمالی مواد مخدر را در یادگیری ترس در آینده نشان می‌دهد، که ممکن است نشان‌دهنده این باشد که فرد با سابقه مصرف مواد مخدر ممکن است مستعد ابتلا به اثرات منفی استرس شود.»
« همچنین، این قابلیت مواد مخدر در افزایش علائمی مانند PTSD به مراتب بیشتر از اثرات مستقیم دارو یا ترک آن باشد، بالطبع این مطلب نشان می‌دهد که حتی پس از متوقف کردن درمان با مواد مخدر ممکن است این اثر ادامه یابد.»
نویسندگان همچنین پس از بروز ترومای اولیه، درمان موش‌ها با مواد مخدر را قبل از قرار گرفتن در معرض استرس خفیف دوم آزمایش کردند. آن‌ها دریافتند که موش‌های تحت درمان با مورفین پس از آسیب اولیه، یادگیری ترس را در اثر مواجهه با استرس زا ی خفیف نشان نمی‌دهند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که در معرض قرار گرفتن ب‌صورت مزمن مواد مخدر قبل از وقوع رویداد تروماتیک نه پس از آن، در یادگیری ترس در حوادث استرس زای بعدی تأثیر می‌گذارد.
مایکل فانسلو گفت: « اگرچه ما به‌طورکلی از اثرات مضر مصرف داروها بخصوص اپیوییدها آگاه هستیم، اما نتایج ما اثر دیگری مانند افزایش حساسیت به بروز اختلالات اضطرابی را نشان می دهد.»
« از آنجا که اغلب مواد مخدر برای درمان علائمی مانند درد که ممکن است همراه با تروما باشد تجویز می‌شود، بهتر است در تجویز آن‌ها احتیاط شود زیرا ممکن است بعداً بیمراان در معرض خطر بیشتری برای ایجاد PTSD قرار گیرند.»
منبع: healtheuropa.eu
*مطالب مرتبط:
_علم اعتیاد
_شواهد جدید دربارۀ گیاه شاه‌دانه ( حشیش ) و اسکیزوفرنی
_تاثیر خانواده گیاه شاه‌دانه ( گراس ) بر روی اسپرم، تخمک و “DNA “
_آیا می‌توانید سیگار بکشید و خون اهدا کنید؟
_این مطالعه نگرانی‌های مربوط به مواد طبیعی روانگردان را بیان می‌کند