بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی , اخبار

 

به گزارش سایت medical news today که در تاریخ ۲۹ ژانویۀ ۲۰۱۹ منتشر شده است.

نویسنده: تیم نیومن

مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد میان کمبود روی و فشار خون بالا رابطه وجود دارد. این یافته‌ها می‌تواند دانشمندان را برای طراحی روش‌های جدید مداخله در بیماران در معرض خطر را یاری کند.

فشار خون بالا یک مشکل بزرگ و در حال افزایش دربارۀ سلامتی مردم در ایالات متحد امریکا است.

بر اساس گزارش‌های انجمن قلب آمریکا، فشار خون بالا بر روی بیش از ۱۰۰ میلیون نفر در ایالات متحد آمریکا اثر می‌گذارد.

در سال‌های اخیر، محققان اظهار کرده‌اند که میان پایین بودن سطح روی و بالا بودن فشار خون رابطه وجود دارد.

با این وجود، تا به امروز دانشمندان قادر به تعیین نقش دقیق روی در بالا بردن فشار خون نشده‌اند.

برای مثال، افرادی که شرایط خاص دارند، مثلاً افراد مبتلا به دیابت نوع دوم یا بیماری مزمن کلیوی، معمولاً کمبود روی و فشار خون بالا دارند. برای دانشمندان هنوز کاملاً روشن نیست که آیا سطح روی علت بالا رفتن فشار خون است یا معلول آن.

در روشی مشابه، مطالعات دیگر نشان داده‌اند که افراد مبتلا به کمبود روی بیشتر احتمال دارد که به فشار خون بالا مبتلا بشوند.

به علاوه شواهد دیگری از نقش روی در فشار خون بالا نشان می‌دهد موش‌هایی که به ویژه به نمک حساسیت دارند و به آسانی فشار خون‌شان بالا می‌رود سطوح پایینی از روی در خون‌شان دیده شده است.

اخیراً شماری از دانشمندان تحقیقاتی را برای بررسی ارتباط میان روی و فشار خون انجام داده‌اند. آنها می‌خواهند به اطلاعات عمیق‌تری دربارۀ مکانیسم این عملکرد دست یابند. آنها یافته‌های خود را در ژورنال آمریکایی فیزیولوژی (مرتبط به کلیه) منتشر کرده‌اند.

کلیه‌ها و فشار خون

جذب سدیم نقشی حیاتی در تعدیل فشار خون دارد. انتقال‌دهندۀ کلراید سدیم (NCC) در کلیه به شکل خاص اهمیت دارد و کار آن بازجذب سدیم از مایعی که به ادرار تبدیل می‌شود و بازگرداندن آن به بدن است.

به طور کلی، سطوح پایین سدیم در ادرار با افزایش فشار خون در ارتباط است. به عبارت دیگر، وقتی انتقال‌دهندۀ کلراید سدیم بسیار فعال است، سدیم بیشتری را به داخل بدن پمپ می‌کند، ادرار کمتر دفع می‌شود و فشار خون افزایش می‌یابد.

همان‌گونه که نویسندگان نوشته‌اند: «نوسان کلیوی در دفع سدیم ادراری با کنترل [فشار خون] مرتبط است.»

تعدادی از پروتئین‌ها می‌توانند با انتقال‌دهنده‌های کلراید سدیم ارتباط برقرار کنند تا میزان سدیم در بدن را دفع و بازجذب کنند.

روی به عنوان یک فعال‌کننده عمل می‌کند، که به این معنی است که بر روی فعالیت طیف وسیعی از پروتئین‌ها، که شامل آنزیم‌ها، عوامل رونویسی و پروتئین‌های تنظیم‌کننده اثر می‌گذارد.

محققان فکر می‌کنند روی یکی از پروتئین‌هایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد که انتقال‌دهندۀ کلراید سدیم را تعدیل می‌کند، گرچه آنها در تلاش هستند تا شواهدی را برای اثبات این ادعا پیدا کنند.

منبع: medicalnewstoday.com