بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت  everydayhealth.com

آرتریت پسوریاتیک یک بیماری خود‌ایمنی است که باعث التهاب پوست، مفاصل، تاندون‌ها و ناخن‌ها می‌شود.

این بیماری حدود ۱٫۵ میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این عارضه معمولاً افراد بین ۳۰ تا ۵۰ سال را درگیر می‌کند، اما می‌تواند در هر سنی حتی در دوران کودکی شروع شود.

مردان و زنان به یک اندازه در معرض خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک هستند.

بخش بزرگی از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک نیز پسوریازیس دارند این حالت وضعیتی است که باعث تجمع سریع سلول‌های پوست می‌شود.

معمولاً ابتدا پسوریازیس ایجاد می‌شود و مفاصل دردناک و متورم بعداً ظاهر می‌شوند. اما در برخی افراد پسوریازیس و درد مفاصل هم‌‌زمان شروع می‌شود و در برخی مشکلات مفصلی اول و بعد از آن پسوریازیس است.

هیچ درمانی برای آرتریت پسوریاتیک وجود ندارد، اما درمان‌هایی برای کنترل علائم و کاهش التهاب وجود دارد که می‌تواند منجر به آسیب مفاصل و سایر عواقب جدی سلامتی شود.

علائم و نشانه‌های آرتریت پسوریاتیک

آرتریت پسوریاتیک می‌تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند. همه افراد مبتلا به این بیماری همه این علائم را تجربه نمی‌کنند و شدت علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

علائم و نشانه‌های اولیه آرتریت پسوریاتیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مفاصل دردناک و متورم؛
• پسوریازیس، یا لکه‌های خارش‌دار و پوسته پوسته در پوست با تغییر رنگ یا به صورت برجسته؛
• خستگی؛
• آنتزیت یا درد و سفتی در بافت‌های اطراف مفاصل؛
• داکتیلیت یا تورم «سوسیس مانند» انگشتان دست یا پا؛
• درد و سفتی در پشت یا لگن؛
• سفتی مفصل و کاهش دامنه حرکتی؛
• التهاب چشم‌ها که یووئیت نامیده می‌شود؛
• ناخن‌هایی که سوراخ می‌شوند، خرد می‌شوند یا از بستر ناخن بلند می‌شوند.

توجه به این نکته مهم است که در حالی که پسوریازیس پلاکی (شایع‌ترین نوع پسوریازیس) در افراد سفید پوست عموماً به صورت لکه‌های قرمز یا صورتی با پوسته‌های سفید نقره‌ای ظاهر می‌شود، اما در افرادی که پوست تیره‌تر دارند، ممکن است لکه‌ها خاکستری، بنفش یا قهوه‌ای به نظر برسند.

علائم پیشرفته تر آرتریت پسوریاتیک به ویژه بیماری که درمان نمی‌‌شود می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تغییر شکل انگشتان دست یا پا؛
• فیوژن استخوان‌ها در ستون‌فقرات؛
• فیوژن سایر مفاصل بدن.

آرتریت پسوریاتیک یک بیماری مزمن در نظر گرفته می‌شود.

علائم معمولاً با گذشت زمان بدتر می‌شوند، اما ممکن است دوره‌هایی از بهبود یا بهبودی را تجربه کنید، که متناوب با دوره‌هایی از علائم تشدید شده، معروف به «شعله‌ورزی»، که ممکن است چند روز طول بکشد.

شناسایی عواملی که باعث شعله‌ور شدن شما می‌شود ممکن است به شما در جلوگیری از آن‌ها کمک کند. محرک‌های رایج عبارتند از استرس، آسیب‌های پوستی، عفونت‌هایی مانند آنفولانزا، نادیده گرفتن داروهای تجویز شده، تداخلات دارویی، و احتمالاً برخی غذاها.

علل و عوامل خطر آرتریت پسوریاتیک

پزشکان دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث آرتریت پسوریازیس می‌شود، اما می‌دانند که زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم‌ایمنی بدن شما شروع به حمله به بافت‌های سالم کند. این فرآیند معیوب باعث التهاب در مفاصل و تولید بیش از حد سلول‌های پوست می‌شود.

کارشناسان معتقدند که هم تأثیرات ژنتیکی و هم تأثیرات محیطی ممکن است مقصر نارسایی سیستم‌ایمنی باشند.

عوامل خاصی که ممکن است خطر را افزایش دهند عبارتند از:

• ابتلا به پسوریازیس‌: تشخیص پسوریازیس بزرگترین عامل خطر برای ابتلا به آرتریت پسوریازیس است.
• سابقه خانوادگی: بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک یکی از اعضای خانواده خود را مبتلا به آرتریت پسوریاتیک دارند.
• عفونت: داشتن یک عفونت ویروسی یا باکتریایی ممکن است سیستم‌ایمنی بدن را فعال کرده و در افراد دارای استعداد ژنتیکی باعث آرتریت پسوریاتیک شود.
• سن‌: هرکسی ممکن است به آرتریت پسوریاتیک مبتلا شود، اما در سنین بین ۳۰ تا ۵۰ سال شیوع بیش‌تری دارد.
• چاقی: چاقی یک عامل خطر برای ابتلا به آرتریت پسوریاتیک است. همچنین با بیماری شدیدتر همراه است و پاسخ فرد به درمان‌های آرتریت پسوریاتیک را کاهش می‌دهد.

آرتریت پسوریاتیک چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص آرتریت پسوریاتیک، پزشک از شما در مورد علائم شما می‌پرسد زمان شروع، اینکه آیا می‌آیند و می‌روند یا ثابت می‌مانند، و اگر چیزی آن‌ها را بهبود می‌بخشد و همچنین هرگونه سابقه خانوادگی پسوریازیس، آرتریت پسوریاتیک یا موارد دیگر مانند بیماری‌های التهابی یا خود ایمنی را می‌پرسد.

پزشک یک معاینه فیزیکی برای بررسی موارد زیر انجام می‌دهد:

• مفاصل متورم؛
• تغییرات پوست یا ناخن؛
• مشکلات چشمی؛
• حساسیت مفاصل.

ممکن است از شما خواسته شود که یک یا چند آزمایش تصویربرداری انجام دهید تا پزشکتان بتواند مفاصل شما را بهتر ببیند. گزینه های تصویربرداری عبارتند از:

• اشعه ایکس؛
• ام ​​آر آی؛
• سونوگرافی؛
• سی‌تی‌اسکن.

برخی از آزمایشات دیگری که پزشک ممکن است برای تأیید تشخیص آرتریت پسوریاتیک انجام دهد عبارتند از:

• یک یا چند آزمایش خون برای رد آرتریت روماتوئید؛
• آزمایش نمونه‌ای از مایع مفاصل برای رد نقرس و آرتریت عفونی؛
• بیوپسی پوست برای تایید تشخیص پسوریازیس.

انواع آرتریت پسوریاتیک

بسته به الگوی علائم ، ممکن است نوع خاصی از آرتریت پسوریاتیک تشخیص داده شود:

آرتریت پسوریاتیک متقارن

همان‌طور که از نام آن پیداست، این نوع مفاصل هر دو طرف بدن شما را به طور همزمان تحت تاثیر قرار می‌دهد. ممکن است دقیقاً روی مفاصل یکسان در طرفین مخالف بدن تأثیر نگذارد، بلکه بر همان نواحی عمومی تأثیر بگذارد. حدود نیمی از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک دارای نوع متقارن هستند.

آرتریت پسوریاتیک نامتقارن

در نوع نامتقارن، مشکلات در مفاصل یکسان، یا حتی همان نواحی، در هر دو طرف بدن ایجاد نمی‌شود. طبق گفته CreakyJoints، در حدود ۳۵ درصد از افراد مبتلا به این بیماری رخ می‌دهد.

اسپوندیلیت

این شکل از آرتریت پسوریاتیک با درد و سفتی در گردن، ستون‌فقرات و مفاصل ساکروایلیاک، بین استخوان خاجی و لگن مشخص می‌شود.

آرتریت پسوریاتیک دیستال

آرتریت پسوریاتیک دیستال با التهاب و سفتی در نزدیکی انتهای انگشتان دست و پا و تغییرات ناخن مانند سوراخ شدن سطح ناخن و بلند شدن از بستر ناخن مشخص می‌شود. آرتریت پسوریاتیک دیستال اغلب با انواع دیگر آرتریت پسوریاتیک هم‌زمان رخ می‌دهد.

آرتریت موتیلانس

افراد مبتلا به آرتریت موتیلان تغییر شکل در مفاصل کوچک در انتهای انگشتان دست و پا را تجربه می کنند. این نوع شدیدترین شکل آرتریت پسوریاتیک در نظر گرفته می شود، اما تنها حدود ۵ درصد از افراد مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار می دهد.

درمان و گزینه‌‌های دارویی برای آرتریت پسوریاتیک

دارو درمانی اصلی‌ترین درمان آرتریت پسوریاتیک است. روماتولوژیست شما با توجه به شدت علائم، داروهایی که در گذشته امتحان کرده‌اید، داروهای دیگری که در حال حاضر مصرف می‌کنید (برای آرتریت پسوریاتیک یابیماریهای دیگر)، سلامت کلی شما و شخصی شما توصیه می‌کند کدام دارو را ابتدا امتحان کنید. ترجیحات برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان آرتریت پسوریاتیک به صورت قرص، برخی تزریقی و برخی به صورت انفوزیون IV تجویز می‌شوند.

در حالت ایده‌آل، داروها آرتریت پسوریازیس را تحت کنترل نگه می‌دارند و نیازی به جراحی نخواهد بود، اما اگر جراحی لازم باشد، چند گزینه از جمله سینوکتومی، جایگزینی مفصل و فیوژن مفصل در دسترس است.

اقدامات سبک زندگی مانند ورزش منظم نیز می تواند به مدیریت علائم و بهبود سلامت کلی و خلق و خوی شما کمک کند.

داروها

داروهای مورد استفاده برای درمان آرتریت پسوریاتیک شامل موارد زیر است

• داروهای ضد‌التهابی غیراستروئیدNSAID ها، مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین) و ناپروکسن (Aleve)، می توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند. در حالی که این داروها بدون نسخه (OTC) در دسترس هستند، پزشک شما ممکن است بتواند نسخه‌ای قوی تر برای شما بنویسد.
• استروئیدها استروئیدها می‌توانند به کاهش سریع التهاب کمک کنند. آن‌ها می‌توانند به صورت خوراکی تجویز شوند یا گاهی اوقات مستقیماً به مفصل مشکل‌دار تزریق می‌شوند.
• داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) اگر وضعیت شما با NSAID ها بهبود نیابد، DMARDها اغلب توصیه می‌شوند. آنها می‌توانند به کند کردن پیشرفت بیماری و جلوگیری از آسیب دائمی مفصل کمک کنند. رایج ترین DMARD مورد استفاده متوترکسات (Trexall) است.
• مهارکننده‌های ژانوس کیناز (JAK) مهارکننده های JAK نوع جدیدی از DMARD هستند که آنزیم های خاصی را که می‌توانند باعث التهاب شوند را مسدود می‌کند. آن‌ها به صورت قرص مصرف می‌شوند. مهارکننده های JAK تایید شده برای درمان آرتریت پسوریاتیک شامل توفاسیتینیب (Xeljanz) و آپاداسیتینیب (Rinvoq) هستند.
• مهارکننده‌های فسفودی استراز-۴ (PDE4) مهارکننده های PDE4 یکی دیگر از DMARD های جدید هستند. آنها با هدف قرار دادن انتخابی مولکول‌های کوچک در داخل سلول‌های ایمنی کار می‌کنند تا پاسخ ایمنی بیش فعال را که باعث التهاب در آرتریت پسوریاتیک می‌شود، اصلاح کنند. داروی آپرمیلاست (Otezla) تنها مهارکننده PDE4 است که برای آرتریت پسوریاتیک تایید شده است.
• بیولوژیک‌: بیولوژیک‌ها سلول‌ها یا پروتئین‌های خاصی را در سیستم‌ایمنی بدن هدف قرار می‌دهند که در ایجاد آرتریت پسوریاتیک نقش دارند. آن‌ها می‌توانند درد را کاهش دهند و مفاصل متورم را بهبود بخشند. نزدیک به دوازده داروی بیولوژیک برای درمان آرتریت پسوریاتیک تایید شده است.

درمان‌های پسوریازیس

داروهای مورد استفاده برای درمان آرتریت پسوریاتیک نیز ممکن است پسوریازیس را کنترل کنند، اما اگر اینطور نباشد، گزینه‌های دیگر عبارتند از:

• درمان های موضعی شامل کرم ها، لوسیون ها، شامپوها، ژل ها، اسپری ها و پمادها مستقیماً روی پوست اعمال می شوند.
• فتوتراپی یا نور درمانی که در آن پوست در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار می گیرد، فعالیت ایمنی در پوست را سرکوب می کند.
• درمان های سیستمیک غیر از درمان های مورد استفاده برای آرتریت پسوریازیس ممکن است برای پسوریازیس تجویز شود.

عمل جراحی

در برخی موارد، ممکن است جراحی برای ترمیم یا جایگزینی مفاصلی که به شدت توسط آرتریت پسوریاتیک آسیب دیده اند، مورد نیاز باشد.

• سینووکتومی برداشتن سینوویوم است، بافت همبند که داخل مفاصل را می پوشاند. در آرتریت پسوریاتیک، سینوویوم می تواند ملتهب و رشد کند و باعث تورم و درد در مفصل شود و به تخریب غضروف کمک کند.
• جراحی تعویض مفصل شامل برداشتن مفصل بیمار و جایگزینی آن با یک پروتز مصنوعی است.
• فیوژن مفصل می تواند درد و ناراحتی مفصل را تسکین دهد، اما هر گونه حرکت در مفصل را نیز از بین می برد. به طور کلی به عنوان آخرین راه حل برای کنترل درد انجام می شود.

رویکردهای سبک زندگی

برخی از عادات سبک زندگی که ممکن است درد شما را بهبود بخشد و در کل به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید عبارتند از:

• ورزش کنید. فعالیت بدنی منظم می‌تواند مفاصل شما را انعطاف‌پذیرتر کند. پیاده‌روی، دوچرخه سواری یا شنا را امتحان کنید.
• وزن مناسب را حفظ کنید. اضافه وزن می‌تواند فشار بیش‌تری به مفاصل شما وارد کند که باعث افزایش درد می‌شود. از دست دادن چند پوند اضافه می‌تواند این استرس را از بین ببرد و انرژی بیش‌تری به شما بدهد.
• در صورت نیاز استراحت کنید. آرتریت پسوریاتیک، و گاهی اوقات داروهایی که برای درمان آن مصرف می‌کنید، می تواند باعث خستگی شدید شود. در حالی که فعال بودن مهم است، استراحت در زمان خستگی نیز حیاتی است.

آزمایشات بالینی

محققان همیشه در حال آزمایش درمان‌های جدید برای کمک به بیماری‌هایی مانند آرتریت پسوریاتیک هستند.

عوارض آرتریت پسوریاتیک

طبق بنیاد آرتریت، زمانی که التهابی که باعث آرتریت پسوریاتیک می شود کنترل نشود، عوارضی از جمله موارد زیر ممکن است رخ دهد:

• آسیب به غضروف و استخوان‌های داخل مفاصل؛
• یووئیت یا ورم ملتحمه؛
• مشکلات معده، اسهال و نفخ؛
• پوکی‌استخوان؛
• آسیب به عروق خونی و عضله قلب؛
• تنگی‌نفس، سرفه و بیماری ریوی

افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک نیز در معرض خطر بیش‌تری برای ابتلا به بیماری‌های متابولیک از جمله:

• فشار‌خون بالا؛
• سندرم متابولیک (ترکیبی از فشار‌خون بالا، چاقی مرکزی، کلسترول بالا و قند‌خون بالا)؛
• چاقی؛
• کلسترول خون بالا؛
• بیماری‌های قلبی عروقی؛
• بیماری استئاتوتیک کبدی مرتبط با اختلال متابولیک (که قبلاً به عنوان بیماری کبد چرب غیر الکلی شناخته می‌شد).

دلیل خطر بیشتر بیماری‌های متابولیک ناشناخته است، اما ممکن است آرتریت پسوریاتیک و بیماری متابولیک عوامل خطر مشترک داشته باشند یا خطر بالاتر می‌تواند پیامدهای کاهش عملکرد و فعالیت بدنی، التهاب مزمن سیستمیک و درمان آن باشد.

منبع: everydayhealth.com