کاهش مدت زمان بیتحرکی بودن خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش می‌دهد
بیماریها و راه درمان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان
به گزارش سایت sciencedaily.com
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که کاهش زمان بیتحرکی روزانه تنها در سه ماه میتواند تأثیر مثبتی بر عوامل خطر بیماری‌های مرتبط با سبک زندگی داشته باشد. یک ساعت کمتر نشستن روزانه و افزایش فعالیت بدنی سبک میتواند به پیشگیری از این بیماریها کمک کند.
دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی شایع‌ترین بیماری‌های مزمن در سطح جهان هستند. خطر ابتلا به این بیماریها به ویژه به دلیل اضافه وزن ناشی از کم تحرکی و رژیم غذایی ناسالم و اختلالات متابولیکی که اغلب با آن همراه است افزایش می‌یابد. ورزش منظم در مدیریت وزن و پیشگیری از بیماریها مفید است. با این‌حال، بسیاری از بزرگسالان توصیه هفتگی ۲٫۵ ساعت ورزش با شدت متوسط را انجام نمی‌‌دهند و بیشتر روز خود را معمولاً به حالت نشسته می‌گذرانند.
در یک مطالعه مداخله‌ای در مرکز تورکو PET و موسسه UKK در فنلاند، محققان بررسی کردند که آیا می‌توان با کاهش زمان بیتحرکی روزانه در طی یک دوره مداخله سه ماهه به مزایای سلامتی دست یافت. شرکت‌کنندگان در این تحقیق، بزرگسالانی در سن کارکردن، کم تحرک و غیرفعال بودند که خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی داشتند.
محققان دو گروه را با هم مقایسه کردند: گروه مداخله با افزایش فعالیت بدنی خفیف و ایستادن یک ساعت در روز زمان نشستن خود را کاهش دادند و به گروه کنترل دستور داده شد عادات معمول و سبک زندگی کم تحرک خود را حفظ کنند.
“آنچه طراحی مطالعه ما را منحصر به فرد می کند این است که زمان بی تحرکی و فعالیت بدنی هر دو گروه در کل دوره سه ماهه با شتاب سنج اندازه گیری شد، در حالی که در مطالعات قبلی فعالیت معمولاً فقط برای چند روز در ابتدا و انتهای دوره اندازه گیری می شد. تارو گارثوایت، دکترای دانشگاه تورکو در فنلاند، می‌گوید: این حالت امکان دریافت اطلاعات بیشتر در مورد تغییرات رفتار واقعی را در یک دوره زمانی طولانی‌تر فراهم می‌کند.
گروه مداخله عمدتاً با افزایش میزان فعالیت بدنی خفیف و متوسط، به‌طور متوسط ۵۰ دقیقه در روز زمان بی تحرکی را کاهش دادند. در دوره سه ماهه، محققان مزایایی را در پیامدهای سلامت مربوط به تنظیم قند خون، حساسیت به انسولین و سلامت کبد در گروه مداخله مشاهده کردند.
Garthwaite می‌گوید: «این یافته نتیجه دلگرم کننده‌ای است که مزایای سلامتی را می‌توان حتی با میزان خفیف کاهش نشستن و افزایش میزان فعالیت بدنی به دست آورد. برای بسیاری، این ممکن است این نقطه شروع آسان‌تر از افزایش تمرینات ورزش واقعی باشد.»
این حالت به ویژه برای افراد غیرفعال مفید است
این احتمال وجود دارد که افرادی که توصیه‌های هفتگی فعالیت بدنی را رعایت نمی‌‌کنند بتوانند زمان کم تحرکی را با فعالیت بدنی سبک جایگزین کنند و از آن بهره ببرند. با این حال، در صورتی که فرد دارای چندین عامل خطر دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باشد، کاهش زمان بیتحرکی به خودی خود برای پیشگیری از بیماریها کافی نیست.
Garthwaite می‌گوید: «کاهش زمان صرف شده برای نشستن ممکن است پیشرفت این بیماریها را کاهش دهد، اما البته می‌توان با افزایش میزان یا شدت فعالیت بدنی علاوه بر نشستن کمتر، فواید بیشتری به دست آورد.»
گام بعدی برای محققان بررسی چگونگی تاثیر تغییرات در فعالیت روزانه و زمان بیتحرکی بر متابولیسم انرژی و ساختار بدن علاوه بر عوامل خطر دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی در طول یک دوره شش ماهه مطالعه است.
منبع: sciencedaily.com