نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با داروی ایندومتاسین(Indometacin)، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی

بیماری‌‌ها و راه درمان, دارونامه , پیشگیری بهتر از درمان

 

توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

ایندومتاسین (به انگلیسی: Indometacin)

رده درمانی: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی

نام‌های غیرژنریک

این دارو با نام‌های تجاری INDIC و INDOSUPP نیز عرضه می‌شود.

اشکال دارو

این دارو به صورت کپسول ۲۵ میلی‌گرمی، قرص آهسته رهش ۷۵ میلی‌گرمی و شیاف‌های ۵۰ و ۱۰۰ میلی‌گرمی ارائه می‌شود.

ایندمتاسین چیست؟

ایندومتاسین به دسته‌ای از داروها تعلق دارد به نام داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی که به اصطلاح پزشکی NSAIDs گفته می‌شوند
ایندومتاسین در تسکین دردهایی نظیر آرتریت (التهاب مفاصل)، رگ به رگ شدن عضلات یا ضرب دیدگی استخوان، کمردرد، نقرس و دردهای قاعدگی کابرد دارند.
این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می‌کند.
ایندومتاسین با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز، منجر به کاهش ساخت ماده‌ای شیمیایی به نام پروستاگلاندین در بدن می‌شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب‌دیده می‌باشند. در نتیجه با مهار آنزیم‌های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندین، درد و التهاب کاهش می‌یابد.

موارد مصرف

ایندومتاسین جزو داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) می‌باشد و بنابراین دارویی مسکن و ضدالتهاب است. ایندومتاسین مسکنی بسیار قوی است که معمولاً برای کاهش دردهای مفصلی برای سالخوردگان تجویز می‌شود. قدرت ضد درد بودن این مسکن از پیروکسیکام بیشتر است و سمیت بیشتری دارد.

پیش از مصرف ایندومتاسین

  • در صورت بارداری و یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید تا داروی ضدحساسیت مناسب شرایط شما را برای‌تان تجویز نماید.
  • در صورت سابقه‌ی آسم، حساسیت، زخم معده یا دوازدهه و بیماری‌های گوارشی(مانند کرون)، بیماری قلبی یا عروقی، لوپوس، مشکلات کبدی، کلیوی، بیماری پارکینسون، صرع و سایر موارد به پزشک خود اطلاع دهید.
  • در صورتی که سابقه‌ی فشارخون بالا و یا وجود لخته در عروق را دارید، پزشک خود را مطلع نمایید.
  • از آنجا که این دارو می‌تواند در عملکرد داروهای دیگر در بدن اختلال ایجاد کند لازم است پیش از شروع مصرف لیستی از کلیه‌ی داروهای مصرفی خود در اختیار پزشک یا داروسازتان قرار دهید.
  • در صورت سابقه‌ی حساسیت به داروهای ضددرد (مانند آسپرین٬ ناپروکسن، سلکوکسیب و ایپوبروفن و…)به پزشک خود اطلاع دهید.
  • در صورت سابقه‌ی قند یا کلسترول خون بالا به پزشک خود اطلاع دهید.
  • در افراد بالای ۶۵سال این دارو باید احتیاط بیشتر و تحت نظر پزشک مصرف شود.

توصیه‌های ایندومتاسین

  • _ممکن است در ابتدای مصرف پزشک شما جهت کاهش احتمال بروز عوارض گوارشی،ایندومتاسین را با مقدار کم تجویز نماید. با این حال در صورتی که نیاز به مصرف طولانی مدت این دارو دارید،پزشک می‌تواند همراه آن، از داروهای محافظت‌کننده از معده تجویز نماید تا عوارض کاهش یابد.
  • در صورت مصرف طولانی مدت، تحت نظر پزشک خود بمانید تا آزمایشات و معاینات دوره‌ای لازم، انجام شود.
  • در صورتی که مبتلا به آسم می‌باشید، ممکن است علائمی مانند خس‌خس سینه و مشکل تنفسی در شما با مصرف این دارو تشدید شود. در صورت بروز این عوارض، این دارو را قطع نمایید و به پزشک خود مراجعه نمایید.
  • در صورتی که قصد عمل جراحی یا درمان دندانپزشکی را دارید به پزشک خود در مورد مصرف این دارو اطلاع دهید.

منع مصرف ایندومتاسین

این دارو در صورت وجود سابقه واکنش آلرژیک شدید از قبیل آنافیلاکسی یا آنژیوم ناشی از آسپیرین یا سایر داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یا پولیپ بینی‌ همراه با اسپاسیم برونش به علت مصرف آسپیرین نباید مصرف شود.

عوارض جانبی ایندومتاسین

عوارض شایع (%۱۰<):
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد
گوارشی: استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: خونریزی بعد از جراحی

عوارض نسبتا شایع (%۱۰-۱):
قلبی عروقی: احساس غش کردن، سنکوپ
سبستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، افسردگی، خواب‌آلودگی، خستگی، کسالت
پوستی: خارش، افزایش تعریق، راش پوستی
غدد درون‌ریز و متابولیسم: گرگرفتگی
گوارشی: درد اپی گاستر (سر دل)، سوزش سر دل، تهوع، سوء هاضمه، یبوست، درد شکمی، اسهال، کاهش اشتها
گوشی: وزوز گوش
متفرقه: تورم

سایر عوارض (درصد نامشخص):
کبدی: افزایش سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز، افزایش سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز

تداخلات دارویی ایندومتاسین

مشخصات کلی تداخلات:
– مهارکننده P-gp (ضعیف)
– نفروپاتی ناشی از داروهای مسکن
– تشدید اثرات ضدپلاکت
– کاهش پرفیوژن یا عملکرد کلیوی
– افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
– تشدید هایپرکالمی
– تشدید اثرات افزاینده فشارخون
– تشدید هیپوناترمی
– کاهش‌ آستانه تشنج
– تشدید اثرات اوریکوزوریک

تداخلات رده X (پرهیز):
آسه‌متاسین، آمینولوولینیک اسید (سیستمیک)، دکس ایبوپروفن، دکس کتوپروفن، فلوکتافنین، کتورولاک (سیستمیک و نازال)، ماسیمورلین، میفامورتید، مورنیفلومات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (اختصاصی COX2)، اوماستاکسین، پلوبیپروفن، فنیل بوتازون، تالنیفلومات، تنوکسیکام، اوروکیناز، زالتوپروفن

کاهش اثرات داروها توسط ایندومتاسین:

آلیسکایرن، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، بتابلاکرها، اپلرنون، گلوکاگون، هیدرالازین، دیورتیک های لوپ، ماسیمورلین، میفامورتید، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پروستاگلاندین ها (چشمی)، سالیسیلات ها، مهارکننده‌های اختصاصی باز جذب سروتونین، سینکالید، تیازید و دیورتیک های شبه تیازیدی

کاهش اثرات ایندومتاسین توسط داروها:

عوامل کمپلکس‌کننده صفراوی، برملانوتید، سالیسیلات‌ها

افزایش اثرات داروها توسط ایندومتاسین:

مشتقات ۵-آمینوسالیسیلیک اسید، داروهای با خاصیت ضد پلاکت، آلیسکایرن، آمینوگلیکوزیدها، آمینولوولینیک اسید (موضعی و سیستمیک)، داروهای ضد انعقاد، آپیکسابان، بمیپارین، مشتقات بیس‌فسفونات ها، سفالوتین، کلاژناز (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، دابیگاتران اتکسیلات، دفراسیروکس، دئوکسی کولیک اسید، دسموپرسین، دکس ایبوپروفن، دیگوکسین، دروسپیرنون، ادوکسابان، انوکساپارین، اپلرنون، هالوپریدول، هپارین، ایبریتومومب تیوکستان، لیتیم، متفورمین، متوترکسات، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (اختصاصی COX2)، اوبینوتوزومب، اوماستاکسین، پورفیمر، دیورتیک های نگه‌دارنده پتاسیم، پرالاترکسات، کینولون ها، ریواروکسابان، سالیسیلات ها، تاکرولیموس (سیستیمک)، فراورده‌های تنوفوویر، داروهای ترومبولیتیک، تیلودرونات، تولپریسون، تریامترن، اوروکیناز، ونکومایسین، ورتپورفین، آنتاگونیست های ویتامین کا

افزایش اثرات ایندومتاسین توسط داروها:

آکالابروتینیب، آسه‌متاسین، الکل (اتیل)، بلاک کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II، مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، کورتیکواستروئیدها (سیستمیک)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، داساتینیب، دکس کتوپروفن، دیکلوفناک (سیستمیک)، امولسیون چربی (برپایه روغن ماهی)، فلبیناک، فلوکتافنین، گلوکزآمین، گیاهان (با خاصیت ضد پلاکت و ضد انعقاد)، ایبروتینیب، اینوترسن، کتورولاک (سیستمیک و نازال)، لیماپروست، دیورتیک های لوپ، مورنیفلومات، مولتی‌ویتامین‌ها/ فلوراید (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ، دی، ای، کا و فولات و آهن)، مولتی ویتامین/ مینرال (حاوی ویتامین‌های آ و ای، فاقد آهن)، نفتازون، اسیدهای چرب امگا ۳، پلوبیپروفن، پنتوسان پلی سولفات سدیم، پنتوکسی فیلین، فنیل بوتازون، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، مهارکننده‌های اختصاصی باز جذب سروتونین، مهارکننده‌های باز جذب نوراپی نفرین/ سروتونین، سدیم فسفات، تالنیفلومات، تنوکسیکام، تیازید و دیورتیک های شبه تیازید، تیپراناویر، تولپریسون، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (آمین نوع سوم)، ویتامین ای (سیستمیک)، زالتوپروفن، زانوبروتینیب

تداخل با غذا:

مصرف همراه با غذا ممکن است سرعت جذب را کاهش دهد اما بر مقدار جذب مؤثر نیست. پیک غلظت پلاسمایی ممکن است در مصرف با غذا به تأخیر بیفتد.

راهکار: جهت کاهش عوارض گوارشی با شیر یا غذا مصرف شود.

هشدارها ایندومتاسین

این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
بیماری التهابی یا اولسراتیو قسمت فوقانی یا تحتانی مجرای گوش (شامل بیماری Crohn، دیورتیکولیت، قرحه گوارشی، کولیت اوسراتیو)، هموفیلی یا سایر اختلالات خونی شامل اختلالات عملکرد انعقادی یا پلاکت‌ها، عیب‌کار کلیه، استوماتیت، بیماران سالخورده(به علت عوارض کلیوی و کبدی) بیمارانی که احتمال بروز خونریزی و زخم گوارشی در آنها زیاد می‌باشد. و افسردگی روانی یا سایر آشفتگی‌های روانی، خونریزی از ناحیه رکتوم و آنوس هموروئید، التهاب و ضایعات رکتوم و آنوس و التهاب رکتوم.

توصیه‌های دارویی ایندومتاسین

‌۱٫این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.
۲٫ در صورت مصرف این دارو در درمان آتریت، دوره درمان با این دارو باید کامل شود. جهت دستیابی به پاسخ مطلوب، ممکن است حداقل ۲ هفته زمان لازم داشته باشد.
۳٫ درصورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، اگر رژیم درمانی بصورت یک یا دو قرص در روز است، به محض به یاد آوردن طی یک یا دو ساعت پس از نوبت فراموش شده، باید مصرف شود. اگر رژیم درمانی بصورت بیش از دو قرص در روز باشد، به محض به یاد آوردن،‌ آن نوبت باید مصرف شود و از دو برابر کردن مقدار مصرف بعدی نیز باید خودداری شود.
۴٫ دارو بهتر است همراه با غذا مصرف شود تا تحریک گوارشی کاهش یابد.
۵٫ مراجعه منظم به پزشک در صورت مصرف طولانی مدت، به‌منظور بررسی پیشرفت درمان توصیه می‌شود.
۶٫ احتمال بروز حساسیت به نور وجود دارد.
۷٫ در صورت مشاهده علائم شبیه آنفولانزا (لرز، تب یا درد عضلانی) قبل یا همزمان با بثورات جلدی، باید به پزشک مراجعه شود.

 

نحوه‌ی صحیح مصرف ایندومتاسین

  • در صورت مصرف طولانی مدت، مقدار و تعداد دفعات مصرف در روز را از پزشک خود بپرسید.نسبت به شرایط، ممکن است ۱ قرص تا چند قرص در روز نیاز داشته باشید.
  • بهتر است کپسول ایندومتاسین را همراه یا پس از یک وعده غذای سبک مصرف نمایید تا عوارض گوارشی ناشی از آن کمتر شود.
  • در صورت فراموشی یک نوبت مصرف دارو، از مصرف نوبت فراموش شده صرف نظر نمایید و نوبت بعدی را طبق برنامه مصرف نمایید. به هیچ وجه مقدار دارو در یک نوبت را دوبرابر ننمایید.

مقدار مصرف دارو

بزرگسالان: ابتدا ۲۵ تا ۵۰ میلی‌گرم، دو تا سه بار در روز. سپس یک هفته درمیان به میزان ۲۵ تا ۵۰ میلی‌گرم در هر نوبت افزایش می‌یابد. مقدار مصرف روزانه حداکثر ۲۰۰ میلی‌گرم می‌باشد. پس از گرفتن نتیجه مقدار مصرف به پایین‌ترین دوز کاهش می‌یابد.

کودکان:۱/۵ تا ۲/۵ میلی‌گرم به ازای هر کیلو وزن بدن به‌طور روزانه در سه یا چهار نوبت. حداکثر مقدار مجاز ۴ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن می‌باشد. پس از گرفتن نتیجه مقدار مصرف به پایین‌ترین حد که علائم بیماری را کنترل کند کاهش می‌یابد.

شرایط نگهداری

این دارو را باید در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی‌گراد و دور از نور، رطوبت و داخل جعبه نگهداری کرد.

منابع:

۱- darooyab.ir

۲- wikipedia.org


 

اشتراک‌‌گذاری:
0

دیدگاهتان را بنویسید

نام کاربری یا آدرس ایمیل خود را وارد کنید بخش های مورد نیاز علامت گذاری شده اند