نوشته شده توسط فرناز اخباری

آیا فلاونوئیدها می‌توانند فراموشی را درمان کنند؟ از دیدگاه مدرسه عالی پزشکی دانشگاه هاروارد

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان, بهداشت مردان فرناز اخباری

 

به گزارش سایت health.harvard.edu

هایدی گودمن، سردبیر اجرایی سلامت‌نامه هاروارد

اساس یک رژیم غذایی سالم، میوه‌ها و سبزیجات رنگارنگ و جذاب، مانند توت‌فرنگی قرمز، برگ‌های اسفناج سبز تیره، یا فلفل‌های زرد است. رنگ آن‌ها اغلب از فلاونوئیدها(مواد شیمیایی گیاهی قوی )می‌باشدکه به نظر می‌رسد به سلامت انسان کمک می‌کند. و اکنون یک مطالعه بزرگ در هاروارد که به صورت آنلاین در مجله  Neurology در ماه ژوئیه منتشر شده، نشان می‌دهد که فلاونوئیدها ممکن است در محافظت از شناخت نقش داشته باشند.

تحقیقات

دانشمندان داده‌های سلامتی و اطلاعات رژیم غذایی را در بیش از ۷۷۰۰۰ زن و مرد میانسال را که طی ۲۰ سال جمع‌آوری شده بود، ارزیابی کردند. این اطلاعات شامل میزان مصرف انواع غذاهای غنی از فلاونوئید در شرکت‌کنندگان و این‌که آیا آن‌ها تغییرات شناختی مانند مشکل در یادآوری رویدادهای اخیر یا فهرست کوتاهی از موارد زیررا در دهه ۷۰ زندگی خود گزارش کردند.

  •  مشکل در به یاد آوردن چیزها از یک ثانیه به ثانیه دیگر؛
  •  مشکل در درک دستورالعمل‌ها
  •  اشکال در ادامه یک مکالمه گروهی
  • مشکل در پیدا کردن راه خود در اطراف خیابان‌های آشنا؛

سپس محققان میزان دریافت شش نوع از فلاونوئیدها توسط شرکت‌کنندگان را بررسی کردند:

  • فلاونول‌ها (مانند کورستین در پیاز و کلم پیچ)؛
  •  فلاون‌ها (مانند لوتئولین در فلفل چیلی سبز و کرفس)؛
  •  فلاوانون‌ها (مانند نارینژنین در گریپ‌فروت و پرتقال)؛
  •  مونومرهای فلاوان-۳-اول (مانند کاتچین در شراب قرمز و توت‌فرنگی)؛
  •  آنتوسیانین‌ها (مانند سیانیدین در شاه‌توت و کلم قرمز)؛
  •  پلیمرها (مانند تافلاوین در چای سیاه).

نتایج مطالعات:

پس از در نظر گرفتن عواملی موثربر شناخت(مانند سن، وزن، فعالیت بدنی، مصرف الکل، افسردگی و مصرف مواد مغذی غیر‌فلاونوئیدی)، دانشمندان دریافتند افرادی که بالاترین مصرف روزانه فلاونوئیدها را دارند، ۱۹ درصد کم‌تر مشکلات مرتبط با حافظه و تفکر را در مقایسه با افرادی که کمترین مصرف روزانه فلاونوئید را دارند گزارش می‌کنند.

دکتر والتر ویلت، یکی از نویسندگان این مطالعه و استاد اپیدمیولوژی و تغذیه در دانشگاه هاروارد TH دانشکده بهداشت عمومی چان می‌گوید: «نتایج ما بسیار جالب است، زیرا نشان می‌دهد که خوردن غذاهای سرشار از فلاونوئید می‌تواند به جلوگیری از کاهش حافظه و سایر فرآیندهای شناختی در اواخر عمر کمک کند».

دکتر تیان شین یه، نویسنده ارشد این مطالعه وپژوهشگر فوق‌دکتری در برنامه هاروارد-آکسفورد در اپیدمیولوژی و بخش تغذیه در دانشگاه هاروارد TH دانشکده بهداشت عمومی چان‌، می‌گوید: «ما متوجه شدیم که مصرف غذاهای غنی از فلاونوئیدها در سنین پایین‌تر اثر محافظتی روی مغز را بهبود می‌بخشد. اما حتی شرکت‌کنندگانی که فلاونوئیدها در مراحل دیرتر زندگی خود مصرف می‌کردند نیز از مزایای آن بهره‌مند شدند».

این مطالعه فقط مشاهده‌ای بود و با تکیه بر آنچه که مردم در مورد رژیم غذایی خود به خاطر داشتند و در مورد شناخت متوجه شدند بود‌، و به‌طور قطع ثابت نکرد که مصرف فلاونوئیدها باعث بیش‌‌تر هوشیار بودن افراد در سنین بالاتر شود. اما مطالعات کوچک‌تر یا کوتاه‌مدت نیز ارتباطی بین فلاونوئیدها و فواید سلامت شناختی پیدا کرده‌اند.

بهترین انواع  فلاونوئیدی

برخی از فلاونوئیدها به‌طور خاص اثرات محافظتی بر روی مغز دارند:

  • فلاون‌ها با ۳۸ درصد کاهش خطر کاهش شناختی مرتبط بودند.
  • فلاوانون‌ها باعث ۳۶ درصد کاهش در معرض خطر کاهش شناختی می‌شود که توسط خود افراد گزارش شده است.
  • آنتوسیانین‌ها ۲۴ درصد کاهش در معرض خطر کاهش شناختی می‌شود که توسط خود افراد گزارش شده است.

میوه‌ها و سبزیجاتی که در این مطالعه بیش‌ترین ارتباط را با اثرات شناختی مفید داشتند، از قوی‌ترین تا ضعیف‌ترین فهرست‌بندی شده‌اند، عبارتند از:

  • کلم بروکسل؛
  • توت‌فرنگی؛
  • گل کلم؛
  • اسفناج خام؛
  • سیب‌زمینی شیرین؛
  • بلوبری؛
  • کدو حلوایی زرد/نارنجی؛
  • اسفناج پخته‌شده؛
  • هویج پخته‌شده؛
  • هلو / زردآلو / آلو؛
  • طالبی؛
  • آب گوجه‌فرنگی؛
  • سس سیب؛
  • فلفل سبز/ قرمز/  زرد؛
  • کلم بروکلی؛
  • کلم؛
  • سس گوجه‌فرنگی؛
  • کاهو؛
  • انواع گوجه‌فرنگی‌ها؛
  • گریپ‌فروت؛
  • کرفس؛
  • چغندر؛
  • کاهوی سالادی؛
  • سیب‌زمینی پخته / آب پز / پوره شده؛
  • آب پرتقال؛
  • هویج خام؛
  • سیب/ گلابی؛
  • آب گریپ‌فروت؛
  • موز؛
  • پرتقال‌ها؛
  • پیازها؛
  • آب سیب/ شراب سیب؛
  • چای؛
  • شراب سفید؛
  • انگور/ کشمش؛
  • شراب قرمز.

اثر جادویی فلاونوئیدها چیست؟

اثر حفاظتی فلاونونیدها در عامل شناختی مشخص نمی‌باشد. اما ثابت شده که آن‌ها آنتی‌اکسیدان‌های قدرتمندی هستند که ممکن است با التهاب مغز و تجمع آمیلوئید که یکی از علائم بیماری آلزایمر است مبارزه کنند.

آنتی‌اکسیدان‌ها نیز ممکن است نقش داشته باشند.

  •  سالم نگه داشتن رگ های خونی به سمت مغز.
  • افزایش تولید عوامل نوروتروفیک مشتق از مغز(مواد شیمیایی که سلول‌های مغز را ترمیم می‌کنند) اتصالات آنها را تقویت می‌کنند، رشد سلول‌های مغزی جدید را تقویت می‌کنند و اندازه هیپوکامپ (بخشی از مغز که در ذخیره و بازیابی خاطرات نقش دارد) را بزرگ می‌کند.

به علاوه، ما می‌دانیم که فلاونوئیدها با التهاب و رشد تومور مبارزه می‌کنند و فشار‌خون را کاهش می‌دهند.

تعیین اهداف ساده فلاونوئیدی

با در نظر گرفتن فواید بالقوه فلاونوئیدها، ممکن است سوال کنید که چه سطحی از این ماده باید در رژیم غذایی باشد در این مطالعه، مصرف فلاونوئیدها از مقدار کم حدود ۱۵۰ میلی‌گرم (میلی‌گرم) در روز تا مقدار زیاد حدود ۶۲۰ میلی‌گرم در روز متغیر بود.

اما ردیابی فلاونوئیدها مشکل است و  بسته به غذا بسیار متفاوت هستند. به‌عنوان مثال، نصف فنجان زغال‌اخته حاوی حدود ۱۶۵ میلی‌گرم آنتوسیانین است. نصف فنجان فلفل حاوی حدود ۵ میلی‌گرم فلاون است. و بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات حاوی انواع مختلفی از فلاونوئیدها به همراه بسیاری دیگر از مواد شیمیایی گیاهی هستند.

پس در مورد میزان دریافتی آن  استرس نداشته باشید. فقط یک رژیم غذایی با طیف گسترده‌ای از میوه‌ها و سبزیجات بخورید و این رژیم را هر چه زودتر شروع کنید، بهتر است. سعی کنید مصرف میوه و سبزیجات در روز پنج‌گانه باشد (شواهد اخیر نشان می‌دهد که مؤثرترین ترکیب دو وعده میوه به اضافه سه وعده سبزیجات در روز است).

سپس، همانطور که از غذاهایی مانند توت‌فرنگی، زغال‌اخته، فلفل، کرفس، سیب، موز، پرتقال و گریپ‌فروت لذت می‌برید، به یاد داشته باشید که آنها نه تنها برای سلامت عمومی خوشمزه و مفید هستند، بلکه به طور بالقوه برای مغز شما نیز مفید هستند.

دکتر دبورا بلکر، نویسنده و استاد و معاون رئیس اپیدمیولوژی دانشگاه هاروارد TH دانشکده بهداشت عمومی چان، یکی از همکاران این مطالعه، می‌گوید:«این شیوه مصرف مواد غذایی «رنگین‌کمان خوراکی» نامیده می‌شود و می‌تواند منجر به یک رژیم غذایی سالم‌تر و خوشمزه‌تر شود؛ و به این دلیل دسترسی تمام افراد به سبزی‌ها و میوه‌های تازه مهم است.»

منبع: health.harvard.edu


 

اشتراک‌‌گذاری:
0

دیدگاهتان را بنویسید

نام کاربری یا آدرس ایمیل خود را وارد کنید بخش های مورد نیاز علامت گذاری شده اند