بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت health.harvard.edu

ضربان‌های غیر‌طبیعی قلب تند زدن، لرزش، پرش معمولا بی‌ضرر هستند، اما گاهی اوقات علامت یک مشکل هستند.

عشق تنها دلیلی نیست که قلب شما ممکن است از آن تپش بگیرد. در حالی که ضربان قلب غیرطبیعی می‌تواند هشدار‌دهنده باشد، معمولا بی‌ضرر هستند. آن‌ها به دلایل مختلف رخ می‌دهند.

کدام انواع رایج هستند و چه زمانی باید نگران باشید؟

تپش قلب

ضربان قلب شما به‌‌طور معمول یک سرعت قابل پیش‌بینی را حفظ می‌کند: وقتی فعال هستید سرعت خود را افزایش دهید و هنگام استراحت سرعت خود را کاهش دهید. اما بسیاری از مردم حداقل هر چند وقت یک بار متوجه احساسات عجیب و غریب قلبی به نام تپش قلب می‌شوند. مردم معمولاً می‌گویند که احساس می‌کند قلب‌شان یک تپش دارد، یا در حال تپش یا ضربه است.

آلفرد ای. باکستون، متخصص قلب و عروق، استاد پزشکی دانشکده پزشکی هاروارد، می‌گوید: «یک مراجعه رایج در فردی که احساس می‌کند قلبش در حال تپیدن است، نوار قلب (ECG) اوکاملاً طبیعی است.»

او می‌افزاید: «افزایش آگاهی از ریتم‌های طبیعی قلب ممکن است در افرادی که از ساعت‌های هوشمند با مانیتور ضربان قلب استفاده می‌کنند بیش‌تر رخ دهد. وی همچنین می‌گوید: «افرادی که ضربان قلب‌شان در حالت استراحت ۶۰ ضربه در دقیقه است، وقتی ضربان قلب‌شان به ۹۰ می‌رسد، نگران می‌شوند، اما این میزان هنوز در محدوده طبیعی است».

ضربان نابجا

این احساس که قلب شما ضربان خود را از دست داده است نیز زمانی اتفاق می‌افتد که حفره‌های فوقانی قلب (دهلیزها) یا حفره‌های پایینی (بطن‌ها) کمی زودتر از حد طبیعی منقبض شوند. در طول ضربان بعدی، دهلیزها کمی بیشتر مکث می کنند تا به ریتم عادی برگردند. سپس حفره‌های پایینی قلب (بطن‌ها) به شدت فشار می‌آورند تا خون اضافی که در طول آن مکث جمع می‌شود، پاک شود. آنها همچنین می توانند زودتر از حد معمول منقبض شوند، که ممکن است باعث شود احساس کنید قلب شما برای مدت کوتاهی متوقف شده و دوباره شروع به کار کرده است.

هر دو نوع این انقباضات زودرس که به عنوان ضربان نابجا شناخته می‌شوند، ممکن است باعث ایجاد یک احساس تپش کوتاه شوند. با این حال، این جای نگرانی نیست. دکتر باکستون می‌گوید: «من اغلب به بیمارانم می‌گویم که این واقعیت که آنها این ضربان‌ها را احساس می‌کنند معمولاً نشانه‌ای از سلامت قلبشان است. قلب ضعیف و بیمار نمی‌تواند ضربان شدیدی داشته باشد.»

بلوک AV و بلوک شاخه bundle

تکانه های الکتریکی به قلب شما می‌گویند که پمپاژ کند. آن‌ها از سمت راست و چپ قلب شما عبور می‌کنند. اما گاهی اوقات تکانه‌ها آهسته‌تر از حد طبیعی یا نامنظم حرکت می‌کنند و باعث ایجاد وضعیتی به نام بلوک AV می‌شوند. درجات مختلفی از بلوک AV وجود دارد، برخی خوش خیم، برخی دیگر با ضربان قلب بسیار آهسته مرتبط هستند که ممکن است خطرناک باشند.

یکی دیگر از بی‌نظمی‌های هدایت الکتریکی، بلوک شاخه ای است. این حالت ناشی از یک الگوی فعال غیر‌طبیعی بطن‌هایی است که خون را از قلب به بقیه بدن می‌فشارند. رایج ترین بلوک شاخه سمت راست است که معمولاً علائم واضحی ایجاد نمی‌کند. ممکن است در طول ECG دیده شود و به سادگی می‌‌تواند منعکس کننده پیری تدریجی سیستم هدایت قلب باشد. با این حال، گاهی اوقات بلوک شاخه راست به دلیل آسیب زمینه‌ای ناشی از حمله قلبی، التهاب یا عفونت قلبی، یا فشار بالا در شریان‌های ریوی ایجاد می‌شود.

بلوک شاخه سمت چپ ممکن است به عنوان یک پدیده جدا شده رخ دهد یا ممکن است به دلیل انواع شرایط زمینه‌ای ایجاد شود. در برخی موارد، بلوک شاخه چپ ممکن است منجر به عملکرد غیر‌طبیعی بطن چپ شود، وضعیتی که گاهی اوقات توسط ضربان سازهای خاص اصلاح می‌شود.

فیبریلاسیون دهلیزی

یک اشتباه الکتریکی در دهلیزها می‌تواند باعث فیبریلاسیون دهلیزی شود، یک لرزش ناهماهنگ دهلیزها که خطر سکته مغزی را افزایش می‌دهد. این مشکل ریتم قلب که معمولاً به نام آفیب شناخته می‌شود، می‌تواند گاهی اوقات ایجاد شود و گاهی از بین برود و فقط چند دقیقه یا گاهی برای روزها یا حتی بیش‌تر طول بکشد. و در حالی که برخی از افراد احساس لرزش در قفسه سینه یا ضربان قلب سریع و نامنظم در طول یک دوره ی فیب را گزارش می‌کنند، افراد دیگر هیچ علامتی ندارند.

ساعت‌های هوشمند خاصی که می‌توانند یک نوار قلب کوتاه را ضبط کنند، ممکن است قادر به تشخیص آفیب باشند.

اما دکتر باکستون می‌گوید: «که آن‌ها به اندازه کافی حساس یا خاص نیستند که به‌طور قابل اعتماد مشکل را تشخیص دهند.»

او می‌گوید: «گاهی اوقات ساعت به شما که آفیب دارید یا برعکس در حالی که ندارید را نمایش می‌دهد.»

با این حال، ویژگی پایش ضربان قلب ممکن است مفید باشد. در افراد جوان‌تر از ۶۵ سال، ضربان قلب می‌تواند به ۱۷۰ ضربه در دقیقه یا بیشتر در طول یک حمله فیب افزایش یابد. اما برای افرادی که در دهه ۷۰ و ۸۰ زندگی خود قرار دارند، که احتمال بیشتری برای ابتلا به آفیب دارند، ضربان قلب معمولا آنقدر بالا نمی رود.

چه زمانی باید نگران ضربان قلب نامنظم باشیم؟

ضربان قلب نامنظم، مانند تپش، لرزش، یا پرش، معمولا بی‌ضرر است. حتی در مواردی که تپش قلب مکرر و آزاردهنده است (که به ندرت اتفاق می‌افتد)، ممکن است تنها درمان مورد نیاز، اطمینان خاطر باشد.

اما در صورت مشاهده علائم دیگر همراه با ضربان غیر‌معمول قلب، باید با پزشک خود تماس بگیرید.

• درد قفسه سینه
• سرگیجه؛
• سبکی مغز؛
• خسته؛
• تنگی‌نفس؛
• احسااس احتمال غش کردن.

افرادی که به آن‌ها گفته شده بلوک شاخه‌‌ای دارند ممکن است برای نظارت بر وضعیت خود به نوار قلب دوره‌ای نیاز داشته باشند. آن‌ها همچنین باید نسبت به علائمی مانند سرگیجه یا غش هوشیار باشند، که اگر انسداد بدتر شود یا در هر دو طرف ایجاد شود و باعث کاهش ضربان قلب شود، ممکن است اتفاق بیفتد.

منبع: health.harvard.edu

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت healthline.com

 استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌‌سیلین (MRSA) یک عفونت باکتری استافیلوکوکوس (استاف) است. عفونت استاف می‌تواند باعث ایجاد برجستگی، زخم و تاول روی پوست شود. در موارد شدید می‌توانند باعث مسمومیت خون و شوک شوند.این باکتری‌ها به‌طور طبیعی در بینی و روی پوست زندگی می‌کنند و به‌طور کلی هیچ آسیبی ندارند. با این‌حال، هنگامی که آن‌ها شروع به تکثیر غیرقابل کنترل می‌کنند، عفونت MRSA می‌تواند رخ دهد.

عفونت MRSA معمولاً زمانی رخ می‌دهد که بریدگی یا ترک در پوست شما ایجاد شود. MRSA بسیار مسری است و می‌تواند از طریق تماس مستقیم با فرد مبتلا به عفونت سرایت کند. همچنین می‌تواند با تماس با جسم یا سطحی که توسط فرد مبتلا به MRSA لمس شده است، انتقال یابد. اگرچه عفونت MRSA می‌تواند جدی باشد، اما ممکن است به‌طور موثر با آنتی‌بیوتیک‌‌های خاصی درمان شود.

MRSA به چه شکل است؟

انواع مختلف MRSA چیست؟

عفونت‌های MRSA به دو دسته اکتسابی بیمارستانی (HA-MRSA) یا اکتسابی از جامعه (CA-MRSA) طبقه‌بندی می‌شوند.

HA-MRSA

HA-MRSA با عفونت‌هایی مرتبط است که در مراکز پزشکی مانند بیمارستان‌ها یا خانه‌های سالمندان به آن مبتلا می شوند. شما می‌توانید این نوع عفونت MRSA را از طریق تماس مستقیم با زخم عفونی یا دست‌های آلوده دریافت کنید. همچنین می‌توانید عفونت را از طریق تماس با ملحفه‌های آلوده یا ابزارهای جراحی که ضد‌عفونی نشده‌اند، دریافت کنید. HA-MRSA می‌تواند مشکلات شدیدی مانند عفونت خونی و ذات‌الریه ایجاد کند.

CA-MRSA

CA-MRSA با عفونت‌هایی همراه است که از طریق تماس شخصی نزدیک با فردی که عفونت دارد یا از طریق تماس مستقیم با زخم عفونی منتقل می‌شود. این نوع عفونت MRSA همچنین ممکن است به دلیل رعایت بهداشت ضعیف مانند شستشوی نادر یا نادرست دست ایجاد شود.

علائم MRSA چیست؟

علائم MRSA بسته به نوع عفونت می‌تواند متفاوت باشد.

علائم HA-MRSA

HA-MRSA عموماً بیشتر احتمال دارد که عوارض جدی مانند ذات‌الریه، عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) و سپسیس عفونت خون ایجاد کند.

مهم است که در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر فوراً به پزشک خود مراجعه کنید:

• کهیر؛
• سردرد؛
• دردهای عضلانی؛
• لرز؛
• تب؛
• خستگی؛
• سرفه؛
• تنگی‌نفس؛
• درد قفسه سینه.

علائم CA-MRSA

CA-MRSA معمولا باعث عفونت‌های پوستی می‌شود. مناطقی که دارای موهای زائد بدن هستند، مانند زیر بغل یا پشت گردن، بیشتر در معرض ابتلا هستند. مناطقی که بریده شده‌اند، خراشیده شده‌اند یا ساییده شده‌اند نیز در برابر عفونت آسیب‌پذیر هستند زیرا بزرگ‌ترین مانع در برابر میکروب‌ها یعنی پوست شما آسیب دیده است.

این عفونت معمولاً باعث ایجاد یک برآمدگی متورم و دردناک روی پوست می‌شود. این برآمدگی ممکن است شبیه نیش عنکبوت یا جوش باشد. اغلب دارای یک مرکز زرد یا سفید و یک سر مرکزی است. گاهی اوقات یک ناحیه عفونی با ناحیه‌ای از قرمزی و گرما احاطه می‌شود که به‌عنوان سلولیت شناخته می‌شود. چرک و سایر مایعات ممکن است از ناحیه آسیب‌دیده تخلیه شود. برخی افراد نیز تب را تجربه می کنند.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به MRSA هستند؟

عوامل خطر بسته به نوع عفونت MRSA متفاوت است.

عوامل خطر برای HA-MRSA

شما زمانی در معرض خطر HA-MRSA هستید اگر:

• طی سه ماه گذشته در بیمارستان بستری شده‌اند.
• به‌طور منظم تحت همودیالیز قرار بگیرید.
• سیستم‌ایمنی ضعیفی دارید که به دلیل بیماری‌های دیگری است.
• در خانه سالمندان زندگی کنید.

عوامل خطر برای CA-MRSA

شما در معرض خطر CA-MRSA هستید اگر:

• تجهیزات ورزشی، حوله یا تیغ را با افراد دیگر به اشتراک بگذارید
• در ورزش هایی که تماسی باشد شرکت کنید
• در یک مرکز مراقبت روزانه کار کنید
• در شرایط شلوغ یا غیربهداشتی زندگی کنید

MRSA چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص با ارزیابی سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شروع می شود. از محل عفونت نیز نمونه برداری خواهد شد. انواع نمونه های به دست آمده برای کمک به تشخیص MRSA شامل موارد زیر است:

کشت زخم

نمونه های زخم را با یک سواب پنبه ای استریل گرفته و در ظرفی قرار می دهند. سپس آنها را برای بررسی وجود باکتری استاف به آزمایشگاه می برند.

کشت خلط

خلط ماده ای است که هنگام سرفه از مجرای تنفسی خارج می شود. کشت خلط را از نظر وجود باکتری، قطعات سلولی، خون یا چرک تجزیه و تحلیل می کند. افرادی که می توانند سرفه کنند معمولاً می توانند به راحتی نمونه خلط تهیه کنند. کسانی که قادر به سرفه کردن نیستند یا از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند ممکن است نیاز به شستشوی تنفسی یا برونکوسکوپی برای گرفتن نمونه خلط داشته باشند.

لاواژ تنفسی و برونکوسکوپی شامل استفاده از برونکوسکوپی است که یک لوله نازک با دوربین متصل است. تحت شرایط کنترل شده، پزشک برونکوسکوپ را از طریق دهان و داخل ریه های شما وارد می کند. برونکوسکوپ به پزشک اجازه می دهد تا ریه ها را به وضوح ببیند و نمونه خلط را برای آزمایش جمع آوری کند.

کشت ادرار

در بیشتر موارد، نمونه ای برای کشت ادرار از نمونه ادرار “میانجرانه تمیز” به دست می آید. برای انجام این کار، ادرار در یک قوطی استریل در هنگام ادرار جمع آوری می شود. سپس آن را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد.

گاهی اوقات، ادرار باید مستقیماً از مثانه جمع آوری شود. برای انجام این کار، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یک لوله استریل به نام کاتتر را وارد مثانه می کند. سپس ادرار از مثانه به یک ظرف استریل تخلیه می شود.

کشت خون

کشت خون مستلزم گرفتن خونگیری و قرار دادن خون روی ظرف در آزمایشگاه است. اگر باکتری روی ظرف رشد کند، پزشکان می توانند راحت تر تشخیص دهند که کدام نوع باکتری باعث عفونت شده است.

نتایج حاصل از کشت خون معمولاً حدود ۴۸ ساعت طول می کشد. نتیجه آزمایش مثبت می تواند نشان دهنده عفونت خونی سپسیس باشد. باکتری‌ها می‌توانند از عفونت‌های موجود در سایر قسمت‌های بدن مانند ریه‌ها، استخوان‌ها و دستگاه ادراری وارد خون شوند.

MRSA چگونه درمان می شود؟

پزشکان به طور معمول  درمان متفاوت برای HA-MRSA و CA-MRSA دارند.

درمان HA-MRSA

عفونت های HA-MRSA قابلیت ایجاد عفونت های شدید و تهدید کننده حیات را دارند. این عفونت ها معمولاً به آنتی بیوتیک از طریق IV گاهی اوقات برای مدت طولانی بسته به شدت عفونت نیاز دارند.

درمان CA-MRSA

عفونت های CA-MRSA معمولا با آنتی بیوتیک های خوراکی به تنهایی بهبود می یابند. اگر عفونت پوستی به اندازه بزرگ دارید، پزشک ممکن است تصمیم به انجام یک برش و درناژ بگیرد.

برش و درناژ معمولا در مطب و تحت بی حسی موضعی انجام می شود. پزشک از چاقوی جراحی برای بریدن ناحیه عفونت و تخلیه کامل آن استفاده می کند. اگر این کار انجام شود ممکن است نیازی به آنتی بیوتیک نداشته باشید.

چگونه می توان از MRSA جلوگیری کرد؟

اقدامات زیر را برای کاهش خطر ابتلا و انتشار CA-MRSA انجام دهید:

• دست های خود را به طور منظم بشویید. این اولین خط دفاعی در برابر انتشار MRSA است. دست های خود را حداقل ۱۵ ثانیه قبل از خشک کردن با حوله بشویید. از حوله دیگری برای بستن شیر آب استفاده کنید. ضدعفونی کننده دست حاوی ۶۰ درصد الکل همراه داشته باشید. وقتی به آب و صابون دسترسی ندارید از آن برای تمیز نگه داشتن دستان خود استفاده کنید.
• زخم های خود را همیشه پوشیده نگه دارید. پوشاندن زخم ها می تواند از آلودگی چرک یا سایر مایعات حاوی باکتری استاف به سطوحی که افراد دیگر ممکن است لمس کنند، جلوگیری کند.
• وسایل شخصی را به اشتراک نگذارید. این وسایل شامل حوله، ملحفه، تیغ و تجهیزات ورزشی است.
• ملحفه های خود را ضدعفونی کنید. اگر بریدگی یا ترک پوست دارید، ملحفه‌ها و حوله‌ها را در آب داغ با سفید کننده بیشتر بشویید و همه چیز را با حرارت بالا در خشک‌کن خشک کنید. همچنین باید بعد از هر بار استفاده لباس های بدنسازی و ورزشی خود را بشویید.

افراد مبتلا به HA-MRSA معمولاً تا زمانی که عفونت بهبود یابد در انزوای موقت قرار می‌‌گیرند. جداسازی از گسترش این نوع عفونت MRSA جلوگیری می‌کند. پرسنل بیمارستانی که از افراد مبتلا به MRSA مراقبت می‌کنند باید از روش‌های دقیق شستشوی دست پیروی کنند.

برای کاهش بیشتر خطر ابتلا به MRSA، کارکنان بیمارستان و بازدیدکنندگان باید از لباس‌های محافظ و دستکش استفاده کنند تا از تماس با سطوح آلوده جلوگیری شود. ملحفه‌ها و سطوح آلوده همیشه باید به درستی ضد عفونی شوند.

چشم انداز بلند مدت افراد مبتلا به MRSA چیست؟

در حالی که بسیاری از مردم برخی از باکتری های MRSA روی پوست خود دارند، قرار گرفتن در معرض بیش از حد می تواند منجر به عفونت های جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی شود.

علائم و درمان ممکن است بر اساس نوع عفونت MRSA که یک فرد دارد متفاوت باشد. انجام روش‌های عالی پیشگیری از عفونت، مانند شستن مرتب دست‌ها، خودداری از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی، پوشاندن، تمیز و خشک نگه داشتن زخم‌ها می‌تواند به جلوگیری از گسترش آن کمک کند.

منبع:healthline.com

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

درمان التهاب مزمن با پسوریازیس

اگرچه علت دقیق پسوریازیس ناشناخته است، پزشکان آن را یک بیماری التهابی ناشی از سیستم ایمنی می‌دانند. این بدان معنی است که التهاب ریشه این بیماری است. بیش از ۳٪ از بزرگسالان در ایالات متحده پسوریازیس دارند. این بیماری باعث علائم پوستی مانند برآمدگی پلاک‌ها و تغییر رنگ می‌شود و همچنین می‌تواند سایر قسمت‌های بدن مانند مفاصل و چشم‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. کارشناسان معتقدند التهاب عامل مشترکی است که می‌تواند بر این نواحی مختلف تأثیر بگذارد.

علت التهاب در پسوریازیس چیست؟

در افراد مبتلا به پسوریازیس، اختلال در عملکرد سیستم‌ایمنی باعث ایجاد سلول‌های التهابی در لایه میانی پوست می‌شود که به نام درم شناخته می‌شود. این بیماری همچنین رشد سلول‌های پوست را در اپیدرم، لایه بیرونی پوست، سرعت می‌بخشد.

به‌طور معمول، سلول‌های پوست در مدت یک ماه رشد کرده و پوسته پوسته می‌شوند. این روند در افراد مبتلا به پسوریازیس تا چند روز افزایش می‌یابد. به جای ریزش، سلول‌های پوست روی سطح پوست انباشته می‌شوند که منجر به علائم ناراحت‌کننده‌ای مانند برآمدگی پلاک‌ها، پوسته‌ها، تورم و قرمزی یا تغییر رنگ می‌شود.

اگرچه پسوریازیس یک بیماری پوستی است، اما التهاب مرتبط با پسوریازیس بر کل بدن تأثیر می‌گذارد و می‌تواند خطر بیماری قلبی، سرطان، بیماری التهابی روده و آرتریت پسوریاتیک را افزایش دهد.

آیا راهی برای درمان التهاب وجود دارد؟

اگرچه التهاب در پسوریازیس به دلیل اختلال در سیستم‌ایمنی است، اما مطالعات نشان می‌دهد که افراد می‌توانند این التهاب را از طریق تغییر سبک زندگی و رژیم غذایی کاهش دهند که می تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

با استفاده از این روش‌ها، بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس می‌توانند بهبودی را حفظ کنند، که دوره طولانی بدون تجربه علائم پسوریازیس است.

علاوه بر این، داروهای خاصی برای درمان پسوریازیس با کاهش التهاب کار می‌کنند. این‌ها شامل کورتیکواستروئیدهای موضعی، داروهای بیولوژیک تزریقی و داروهای خوراکی است.

افراد مبتلا به پسوریازیس متفاوت هستند. برخی از افراد به درمان گسترده تری نسبت به دیگران نیاز دارند.

چگونه التهاب را درمان کنیم

در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد، عادات زیر ممکن است به کاهش التهاب مرتبط با پسوریازیس و افزایش شانس بهبودی فرد کمک کند.

خوردن یک رژیم غذایی مغذی

رژیم غذایی به شدت با التهاب سیستمیک مرتبط است. مطالعات نشان می‌دهد که برخی از الگوهای غذایی التهابی می‌تواند خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش داده و علائم را بدتر کند.

یک رژیم غذایی مغذی برای همه متفاوت به نظر می رسد. با این حال، مراحل زیر ممکن است به فرد کمک کند تا یکی را ایجاد کند:

• اجتناب از غذاهای التهاب‌زا: برخی غذاها و نوشیدنی‌ها حاوی مواد پیش التهابی هستند که التهاب را افزایش می‌دهند و علائم پسوریازیس را تحریک می‌کنند. به عنوان مثال می توان به نوشابه و غذاهای فوق‌فرآوری شده مانند تنقلات شور، شیرینی‌ها و محصولات گوشتی فرآوری شده اشاره کرد.
• در نظر گرفتن یک رژیم غذایی ضد‌التهابی: رژیم‌های غذایی سرشار از میوه‌ها، سبزیجات و سایر غذاهای مغذی به طور مداوم علائم پسوریازیس را کاهش می‌دهند. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ روی ۳۵۷۳۵ نفر از جمله ۳۵۵۷ نفر مبتلا به پسوریازیس نشان داد که افرادی که رژیم مدیترانه‌ای را دنبال می‌کردند در مقایسه با افرادی که رژیم غذایی مدیترانه‌ای را دنبال نمی‌کردند پسوریازیس شدیدتری داشتند.

حفظ وزن سالم

چاقی یک عامل خطر برای ایجاد پسوریازیس است. افراد مبتلا به پسوریازیس که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند نیز ممکن است علائم شدیدتری را نسبت به افراد با وزن متوسط ​​تجربه کنند.

کاهش وزن ممکن است نشانگرهای التهابی را کاهش دهد و به کاهش علائم پسوریازیس در افراد دارای اضافه وزن کمک کند.

یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ نشان داد که افراد مبتلا به پسوریازیس و اضافه وزن یا چاقی که از طریق یک برنامه ۱۰ هفته ای وزن بدن خود را ۱۲٪ کاهش دادند، ۵۰ تا ۷۵٪ کاهش در شدت پسوریازیس داشتند. شرکت کنندگان میانگین کاهش وزن ۲۳ پوندی را تجربه کردند.

اجرای سایر عادات سالم

چندین عادت می‌تواند به کاهش التهاب و بهبود علائم پسوریازیس کمک کند، مانند:

• اجتناب یا ترک سیگار: سیگار به‌طور قابل توجهی به سلامت فرد آسیب می‌رساند و بیماری‌های التهابی از جمله پسوریازیس را بدتر می‌کند.
• کاهش مصرف الکل: نوشیدن بیش از حدالکل می‌تواند به التهاب و بدتر شدن علائم پسوریازیس کمک کند.
• فعال ماندن: اجتناب از نشستن طولانی مدت ممکن است به کاهش علائم پسوریازیس کمک کند. یک بررسی تحقیقاتی نشان داد که افراد مبتلا به پسوریازیس که زندگی کم تحرکی دارند در مقایسه با افرادی که به‌طور منظم ورزش می‌کنند علائم شدیدتری دارند.
• خواب کافی: نداشتن خواب کافی می‌تواند منجر به یک حالت پیش التهابی در بدن شود. مطالعات نشان می‌دهد که خواب ضعیف و ناسازگار می‌تواند نشانگرهای التهابی در خون را افزایش دهد. کارشناسان توصیه می کنند که بزرگسالان برای داشتن سلامتی مطلوب، ۷ تا ۹ ساعت در شب بخوابند.
• مدیریت سطوح استرس: استرس طولانی مدت سیستم‌ایمنی را بیش از حد فعال می‌کند و به حالت پیش التهابی کمک می‌کند. تا ۸۸٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس، استرس را به عنوان محرک علائم خود گزارش می‌دهند. استفاده از تکنیک‌های کاهش استرس مانند مدیتیشن و یوگا ممکن است کمک‌کننده باشد.

چه زمانی باید به دنبال کمک پزشکی باشید

هر کسی که عود پسوریازیس را تجربه می‌‌کند و علاقه‌مند به یادگیری روش‌‌های کاهش علائم و التهاب پسوریازیس است، ممکن است بخواهد با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود از جمله متخصص پوست خود صحبت کند.

آن‌ها می‌توانند روش‌های درمانی را بر اساس شدت علائم توصیه کنند و توصیه‌هایی برای تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی ارائه دهند که ممکن است به کاهش التهاب و کاهش علائم پسوریازیس کمک کند. آن‌ها همچنین ممکن است مصرف ویتامین‌ها یا مکمل‌ها را پیشنهاد کنند.

منبع: medicalnewstoday.com

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

• کلسترول بالا و فشار‌خون بالا ممکن است افراد را در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار دهد.
• محققان یک همکاری اروپایی دریافتند افرادی که از نظر ژنتیکی در معرض خطر کلسترول با چگالی بالا (HDL) و فشار‌خون سیستولیک بالا هستند نیز در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هستند.
• دانشمندان بر این باورند که این یافته‌ها ممکن است اهداف دارویی جدیدی را ارائه کند و پیشگیری اولیه از زوال عقل را بهبود بخشد.

سطوح بالای کلسترول و فشار‌خون بالا هر دو از عوامل خطر قابل اصلاح شناخته شده برای بیماری آلزایمر هستند نوعی زوال عقل که باعث از دست دادن حافظه و زوال شناختی می‌شود.

در حال حاضر، محققان شرکت اروپایی Alzheimer’s & Dementia Biobank Mendelian Randomization (EADB-MR) همچنین دریافتند که افزایش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) تعیین شده ژنتیکی و فشار خون سیستولیک بالا با خطر بالاتر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است.

دانشمندان فکر می‌کنند که این پیوندهای ژنتیکی می تواند برای توسعه اهداف دارویی و درمان‌های جدید برای جلوگیری از زوال عقل استفاده شود.

این مطالعه اخیراً در مجله JAMA Network Source منتشر شده است.

کلسترول HDL چیست؟

کلسترول یک چربی است که به‌طور طبیعی در داخل بدن بیشتر توسط کبد و روده ساخته می‌شود.

برای کمک به بدن در ساخت ویتامین D و برخی از هورمون‌های مورد اعتماد مانند استروژن و تستوسترون ضروری است. و همچنین یک بلوک ساختمانی مهم برای دیواره‌های سلولی و بافت های بدن است و همچنین به تشکیل صفرا در دستگاه گوارش کمک می‌کند.

از آن‌جایی که کلسترول محلول در آب نیست، از طریق جریان خون از طریق لیپوپروتئین‌ها منتقل می‌شود.

دو نوع اصلی کلسترول وجود دارد:

• کلسترول منبع مطمئن لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) که به عنوان کلسترول «بد» شناخته می‌شود، در شریان‌های فرد رسوب می‌کند و آن‌ها را در معرض خطر سکته مغزی یا حمله قلبی قرار می‌دهد.
• کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) که به‌عنوان کلسترول «خوب» شناخته می‌شود، به حذف کلسترول LDL از شریان‌ها کمک می‌کند.

اگرچه کلسترول HDL به‌عنوان کلسترول «خوب» در نظر گرفته می‌شود، اما مقدار زیاد آن در بدن ممکن است مضر باشد.

مطالعات قبلی نشان می‌دهد که کلسترول HDL بالا ممکن است به التهاب در بدن کمک کند. و سایر تحقیقات نشان داد که سطوح بالای کلسترول HDL می‌تواند برای قلب مضر باشد و با افزایش خطر مرگ ناشی از همه علل و مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی در مردان مرتبط است.

فشار‌خون سیستولیک بالا چیست؟

فشار‌خون یک فرد نیروی لازم برای حرکت خون در اطراف سیستم قلبی عروقی را اندازه‌گیری می‌کند.

وقتی پزشک فشار‌خون یک فرد را اندازه‌گیری می‌کند، دو عدد درگیر است:

• عدد بالایی که به عنوان فشار سیستولیک شناخته می‌شود، فشار در شریان‌ها را زمانی که قلب فعالانه منقبض می‌شود، اندازه‌گیری می‌کند.
• عدد پایینی که فشار دیاستولیک نامیده می‌شود، فشار موجود در شریان‌ها را هنگامی که قلب بین انقباضات شل می‌شود، اندازه‌‌گیری می‌کند.

فشار‌خون معمولی یا سالم به عنوان فشار سیستولیک کمتر از ۱۲۰ نسبت به فشار دیاستولیک کمتر از ۸۰ تعریف می شود.

فشار‌خون بالا به عنوان فشار‌خون بالا شناخته می‌شود زمانی اتفاق می‌‌افتد که قلب نیاز به اعمال نیروی غیر طبیعی برای پمپاژ خون در سراسر بدن دارد.

گاهی اوقات فقط قسمت سیستولیک فشار‌خون یک فرد است که بیش از حد بالا می‌رود، بیش از ۱۳۰٫ این می‌تواند ناشی از:

• چاقی؛
• سرخرگ‌های سفت؛
• کم‌خونی؛
• منبع مورد اعتماد دیابت؛
• پرکاری تیروئید.

جست‌وجوی ارتباط ژنتیکی

به گفته دکتر روث فریک اشمیت، استاد بالینی در گروه پزشکی بالینی در دانشگاه کپنهاگ، پزشک ارشد در بخش بیوشیمی بالینی در بیمارستان دانشگاه کپنهاگ – Rigshospitalet، و نویسنده مسئول این مطالعه، تخمین زده می شود که تا ۴۰ درصد موارد زوال عقل را می توان با اصلاح ۱۲ عامل خطر در طول زندگی پیشگیری کرد یا به تاخیر انداخت.

با این حال، شواهدی که در پشت چندین مورد از این عوامل خطر وجود دارد، کیفیت مشکوکی دارند.

او به مدیکال نیوز تودی گفت: «برای توصیه کارآمدترین استراتژی پیشگیرانه، باید آن عوامل خطر قابل اصلاح را که مستقیماً عامل زوال عقل هستند، مشخص کنیم.»

دکتر فریک اشمیت می‌گوید: «در این‌جا، مطالعات ژنتیکی روی جمعیت‌های بزرگ می‌تواند به ما کمک کند، زیرا یک عامل خطر قابل تغییر ژنتیکی در زمان لقاح ایجاد می‌شود، و بنابراین تخمین بسیار تمیزی از تأثیر مستقیم آن عامل خطر بر توسعه آینده زوال عقل است.»

دکتر فریک اشمیت ادامه داد، از آنجایی که عامل خطر ژنتیکی در زمان لقاح تعیین می‌شود، تحت تأثیر سایر عوامل خطر بالقوه تأثیرگذار که در طول زندگی رخ می‌دهند، نخواهد بود.

بنابراین، این مطالعات ژنتیکی بر روی جمعیت‌های بزرگ می‌تواند به طور قوی به ما از ارزش علی مستقیم یک عامل خطر خاص اطلاع دهد. وقتی ما این مدرک را داریم، می‌توانیم با اطمینان بیشتری توصیه کنیم که از بروز این عوامل خطر (از) جلوگیری کنیم، یا اگر از قبل وجود دارند، باید در اسرع وقت درمان شوند.»

عوامل موثر در ابتلا به آلزایمر

برای این مطالعه، دکتر فریک اشمیت و تیمش یک مطالعه ارتباط ژنتیکی را شامل ۳۹۰۰۰ نفر با تشخیص بالینی بیماری آلزایمر و ۴۰۱۰۰۰ شرکت کننده کنترل بدون این بیماری انجام دادند.

پس از تجزیه و تحلیل، محققان دریافتند افرادی که از نظر ژنتیکی در معرض خطر ابتلا به غلظت بالای کلسترول HDL هستند، شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر دارند.

دکتر فریک اشمیت توضیح داد: «یافته‌های ما مبنی بر اینکه غلظت کلسترول HDL بالا از نظر ژنتیکی با خطر بالای بیماری آلزایمر مرتبط است، مطابق با ویژگی‌های محلی ذره HDL در مغز است.»

کلسترول HDL بالا با وجود ذرات HDL شناور بزرگ مرتبط است که ممکن است در انتقال موضعی کلسترول به داخل مغز و در سراسر سد خونی مغزی ناکارآمد باشد و این ممکن است پیامدهایی برای تامین کلسترول به سلول های مغز و پاکسازی مواد زائد چسبنده داشته باشد.

– دکتر روث فریک اشمیت

از آنجایی که ما اکنون پیشنهاد می کنیم که کلسترول HDL بالا از مسیرهای علّی در مغز تقلید می کند، این ما را تشویق می کند تا مسیرهای HDL در مغز را موشکافی کنیم و از یک استراتژی چندجانبه اخیراً توسعه یافته به نام کشف داروی ژنومیک محور استفاده کنیم. امیدواریم به اهداف دارویی جدید بالقوه دست پیدا کنیم.»

ارتباط فشار‌خون با آلزایمر

علاوه بر این، دانشمندان دریافتند افرادی که از نظر ژنتیکی در معرض خطر ابتلا به فشار‌خون سیستولیک بالا هستند، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را نیز افزایش می‌دهند.

فشار‌خون سیستولیک بالا یک عامل خطر شناخته شده برای سلامت بد مغز است. یافته جدید بسیار مهم از مطالعه ما این است که ما اکنون نشان می‌دهیم که فشار‌خون سیستولیک بالا به احتمال زیاد علت مستقیم ابتلا به بیماری آلزایمر در آینده است. این امر بر نیاز به تمرکز بهتر بر پیشگیری و درمان اولیه تاکید می‌کند.

– دکتر روث فریک اشمیت

دکتر فریک اشمیت افزود: «به خوبی شناخته شده است که اضافه وزن و چاقی (یکی از دلایل افزایش فشار‌خون هستند، و تاکید می کند که پیشگیری زودهنگام از عوامل خطر سبک زندگی برای پیشگیری از زوال عقل و همچنین بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت بسیار مهم است.»

درمان بیماری‌ها برای جلوگیری از زوال عقل

پس از بررسی این مطالعه، دکتر دیوید مریل، روانپزشک سالمندان و مدیر مرکز سلامت مغز اقیانوس آرام موسسه علوم اعصاب در سانتا مونیکا، کالیفرنیا، به مدیکال نیوز تودی گفت که این‌ها یافته های جالبی هستند که به بررسی خطرات ژنتیکی تعیین شده عوامل خطر برای آلزایمر برای مواردی که قابل تغییر در نظر گرفته می‌شوند، هستند.  بنابراین، اگر فردی از نظر ژنتیکی در معرض خطر کلسترول بالا یا از نظر ژنتیکی در معرض خطر فشار‌خون بالا باشد به این معنی که به احتمال زیاد ممکن است در طول زندگی این مشکل را داشته باشد آن‌گاه می‌تواند با خطر بالاتری از راه علتی برای زوال عقل آلزایمر مرتبط باشد.

دکتر مریل گفت: «که این ممکن است به محققان اجازه دهد تا داروهایی برای درمان بیماری‌های سیستمیک مادام العمر مانند سطوح غیرطبیعی کلسترول یا فشار‌خون بالا بسازند.»

او گفت: «با درمان کامل‌تر یا تهاجمی‌تر شرایط سلامت سیستمیک در طول زندگی، می‌توانید از پیشرفت زوال عقل جلوگیری کنید، بنابراین هرگز به درمان آسیب‌شناسی بیماری آلزایمر نیاز نخواهید داشت، زیرا این اتفاق نمی‌افتد ».

ما قطعاً به مطالعات بیش‌‌تری در مورد ارتباط ژنتیکی که افراد را مستعد خطرات قابل اصلاح و پیامدهای بعدی از نظر زوال عقل می‌کند، نیاز داریم. در زمینه زوال عقل، ما به کنجکاوی بیش‌تر و تلاش بیش‌تر برای بهینه‌سازی سلامت سیستمیک بدن از جمله کلسترول و فشار‌خون نیاز داریم تا در نهایت از شرایط عصبی در اواخر عمر مانند آلزایمر جلوگیری کنیم.

منبع: medicalnewstoday.com