ویتامین D: آیا وزن فرد بر میزان سودمند بودن ویتامین D تاثیر دارد؟ - جامعه پزشکان ایران

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

افراد چاق بیش‌تر در معرض کمبود ویتامین D هستند.
کارآزمایی‌‌هایی که برای تعیین اثر مفید مکمل ویتامین D طراحی شده اند، و مکرراً نتایج غیرقطعی را گزارش کرده‌‌اند.
تجزیه و تحلیل ثانویه یکی از بزرگ‌ترین آزمایشات کنونی مطالعه VITAL – در مورد تأثیر مکمل ویتامین D سطوح مختلفی از اثرات مفید را برای افراد با شاخص‌های توده بدنی (BMI) متفاوت نشان داد.
اکنون تیم مطالعه نشان داده است که مکمل ویتامین D در اصلاح کمبودها در افراد چاق نسبت به افرادی که BMI زیر ۲۵ دارند کم‌تر موثر است. حدود ۴۰ درصد از اروپایی‌‌ها کمبود ویتامین D دارند و افرادی که پوست تیره دارند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. گروه دیگری که بیشتر تحت تاثیر کمبود ویتامین D قرار می گیرند، افراد چاق هستند.

مقیاس و نوع تأثیر آن ناشناخته است، اما کمبود ویتامین D عامل افزایش نرخ ابتلا به دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲، مولتیپل اسکلروزیس و شرایط مختلف خودایمنی شناخته شده است. این کمبود همچنین با خطر سرطان و نتایج ضعیف تر درمان سرطان مرتبط است. چاقی همچنین یک عامل خطر برای بسیاری از این بیماری‌ها است.

ویتامین D و چاقی

به‌طور فزاینده‌ای، تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل ویتامین D در افراد چاق با BMI بیش از ۳۰‌، به اندازه افراد با BMI زیر ۲۵ سال، کمبود را به‌طور موثر اصلاح نمی‌کند.

دکتر لینیا پاتل، مشاور تغذیه، متخصص تغذیه ورزشی، و سخنگوی انجمن رژیم غذایی بریتانیا، در مصاحبه‌ای به Medical News Today گفت که تحقیقات او بر روی گروهی متشکل از ۲۸۴۲ فرد زیر ۴۰ سال در بریتانیا نشان می‌دهد که کمبود ویتامین D با افزایش BMI و دور کمر همراه است.

BMI که میزان چاقی کلی یا چربی بدن را استنباط می کند و اندازه‌گیری دور کمر میزان چربی احشایی یک فرد در شکم خود است.

دکتر پاتل گفت: «ما دو مشکل داریم. ما دریافتیم که افرادی که چاق هستند، ویتامین D کمتری دارند. و حتی وقتی به آن‌ها مکمل می‌‌دهید، سطح ویتامین D آن‌ها به اندازه افرادی که وزن طبیعی دارند بالا نمی‌رود. بنابراین این یک مسئله است.»

او گفت: Kاگر BMI بالاتری دارید، بیش‌تر در معرض خطر عوامل خطر قلبی متابولیک قرار دارید، و آن‌چه برای من، به عنوان یک متخصص تغذیه بهداشت عمومی، فوق‌العاده است، این است که اگر ویتامین D را به افراد بدهیم، این خطر را کاهش می‌دهیم.»

او گفت که موضوع این است که توصیه مصرف مکمل ویتامین D «یک اندازه برای همه است» و توجه کمی به جمعیت‌های مختلف داده می‌شود.

نقش بالقوه کمبود ویتامین D در افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف بحث برانگیز است، و با بسیاری از کارآزمایی‌ها و مطالعات نتایج غیرقطعی گزارش شده است.

دکتر پاتل گفت: «همچنین ممکن است آزمایشات در وهله اول سوالات اشتباهی را مطرح کرده باشند. و بسیاری از تحقیقات دیگری که در مورد ویتامین D انجام شده است، به‌طور خاص به سؤال درستی توجه نکرده اند. بنابراین می‌‌بینید که تحقیقات در این زمینه متناقض است. و بسیاری از تحقیقات در واقع نشان می‌دهند که مکمل‌های ویتامین D تفاوتی ایجاد نمی‌کند، اما برخی نشان می‌دهند که مکمل ویتامین D در کاهش عوامل خطر تفاوت ایجاد می‌کند. و من فکر می‌کنم مقالات تفاوتی نمی‌کند، شاید از دوز به اندازه کافی بالا استفاده نمی‌کنند و شاید سؤالات درستی از این نظر که در واقع ما به چه چیزی نگاه می‌کنیم، نمی‌پرسند؟ آیا ما به زمان مرگ مردم نگاه می کنیم؟ آیا ما به خطر بیماری آنها نگاه می کنیم؟ بنابراین من فکر می کنم که ما فقط به تحقیقات خاص تر و با کیفیت خوب در این زمینه نیاز داریم.»

مطالعه VITAL

مطالعه VITAL به دنبال تعیین اثرات مکمل ویتامین D و امگا ۳ بر سرطان و حوادث قلبی عروقی در گروهی متشکل از ۲۵۸۷۱ بزرگسال در ایالات متحده بود.

نتایج اولیه این کارآزمایی در سال ۲۰۱۹ در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد و نشان داد که در حالی که مکمل ویتامین D خطر ابتلا به سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی یا شکستگی استخوان را در گروه کاهش نمی‌دهد، خطر مرگ ناشی از سرطان را با مصرف مکمل کاهش می دهد.

با این حال، تجزیه و تحلیل بیشتر نتایج زمانی که طبقBMI طبقه بندی شد، نتایج متفاوتی را بیان کرد. برای افرادی که BMI زیر ۲۵ داشتند، مکمل ویتامین D با بروز سرطان ۲۴ درصد کمتر، ۴۲ درصد مرگ و میر ناشی از سرطان کمتر و ۲۲ درصد شیوع کمتر بیماری خودایمنی در مقایسه با دارونما همراه بود. این تأثیر در افراد دارای اضافه وزن یا چاقی رخ نداد و این باعث شد که محققان تجزیه و تحلیل بیشتری را برای تعیین کمیت تفاوت در تأثیر مکمل ویتامین D بر افراد با BMI مختلف انجام دهند. نتایج این تحقیق در JAMA آمده است.

نتایج تجزیه و تحلیل جدید

محققان سطح ویتامینD را در ۱۶۵۱۵ شرکت کننده درقبل و بعد از مصرف مکمل و همچنین BMI آنها را بررسی کردند. این مقاله نشان می دهد که کسانی که BMI زیر ۲۵ دارند در وهله اول کمتر احتمال دارد کمبود ویتامین D داشته باشند و نسبت به کسانی که BMI بالای ۳۰ دارند، احتمال بیشتری وجود دارد که کمبود ویتامین D شان با مکمل های ویتامین D اصلاح شود.

نویسندگان پیشنهاد کردند که این تفاوت می‌تواند به دلیل تفاوت در فعالیت هورمون پاراتیروئید باشد که می‌تواند تولید ویتامین D در کلیه‌ها را در افرادی که BMI بالاتری دارند، تحریک کند. در افراد با BMI زیر ۲۵، محققان انتظار دارند که رابطه معکوس بین سطح ویتامین D و سطح هورمون پاراتیروئید وجود داشته باشد، اما سطحی که مکمل ویتامین D می تواند سطح هورمون پاراتیروئید را کاهش دهد احتمالاً در افراد چاق بیشتر از افراد بدون آن است..

پروفسور جوآن میسون، استاد پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، و محقق اصلی آزمایش VITAL به MNT گفت: «هورمون پاراتیروئید در کسانی که BMI بالاتری دارند پایین نیامد.»

در مرحله بعد، تیم می‌خواهد بررسی کند که آیا دوز ویتامین D برای افراد دارای BMI مختلف تفاوتی ایجاد می‌کند یا خیر، و همچنین بیان ژنی را که در افراد با مصرف مکمل‌های ویتامین D رخ می‌دهد، بررسی کنند.

پروفسور میسون افزود: «ما واقعاً معتقدیم که باید به شاخص توده بدنی و چاقی به عنوان عاملی در اصلاح اثرات یا احتمالاً کاهش اثرات مکمل ویتامین D توجه بیشتری شود. زیرا اگر این را در نظر نگیرید، در واقع می توانید آزمایش ویتامین D را اشتباه تفسیر کنید.»

منبع: medicalnewstoday.com