بدن شامل سیستم‌های به هم پیچیده، شبکه‌ها و ساختارهای به هم پیوسته است و زمانی که مشکلی در قسمتی از بدن رخ دهد، به صوت علایمی در ظاهر نشان می‌دهد. هرچند گاهی برخی مشکلات و بیماری‌های مخفی باقی می‌مانند. در این جا به چند علامت عجیب و غریب که ممکن است نشان‌دهنده‌ی آن باشد که شما از یک بیماری پنهان رنج می‌برید، اشاره می‌کنیم.
خراشیدگی های ناخن
اگر ناخن شما دارای شکاف‌های کوچک و سفید و چاله و خراشیدگی‌هایی است، احتمالا شما به بیماری پوستی پسوزیاریس مبتلا هستید. این در حالی است که شاید شما فکر کنید، خارش و قرمزی پوست تنها علامت این بیماری است. بین ۸۰ تا ۹۰ درصد افراد با این نشانه دچار این بیماری هستند.
بیماری پسوزیاریس بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که سیستم‌ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد. این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوستی می‌شود. پسوریازیس مسری نیست.
توده‌های زیر پوست
برجستگی‌های زیر پوستی یا نُدول (گره) ممکن است از اولین نشانه‌های آرتریت روماتوئید باشند. این گره‌ها از جنس بافت هستند و گاهی تا اندازه‌ی یک گردو رشد کرده و اغلب نزدیک مفاصل هستند، به ویژه در دست و در نزدیکی آرنج.
درد آشیل پا
حتی اگر پوستتان روشن و بدون خارش است، درد آشیل و یا پاشنه‌ی پا می‌تواند نشان از بیماری آرتریت پسوریاتیک باشد.
این بیماری نوعی درد در ناحیه ی تاندون‌ها به دلیل بیماری پوستی می‌باشد. به گفته‌ی پزشکان، ورم سوسیسی شکل در انگشتان دست و پا نیز یکی از علایم این نوع آرتریت می‌باشد.
سکسه‌ی طولانی
اگر سکسکه ۴۸ ساعت و یا بیشتر به طول بیانجامد، می‌توان آن را علامتی از سرطان شش و یا سرطان مری دانست. همچنین گاهی این نشانه برای سکته‌ی مغزی و سایر سرطان‌ها و بیماری‌های سیستم عصبی نیز دیده می‌شود.
لرز مکرر
اگر حتی در فصل گرما احساس سرما می‌کنید، ممکن است مبتلا به بیماری غده‌ی تیروئید باشید. کم‌کاری تیروئید اصلی‌ترین دلیل احساس سرما و لرز غیر عادی‌ست. بهتر است در این زمان انرژی کمتری بسوزانید تا گرمای بیشتری را از دست ندهید.
نیاز فوری به دزدی
شوق و شور بیش از حد برای دزدیدن حتی یک بسته آدامس از فروشگاه، به سرقت بردن مواد آرایشی بهداشتی و یا دارو و مواد مخدر می‌تواند یکی از علائم اولیه زوال عقل باشد. این نوع زوال عقل فاجعه بار باعث بی‌توجهی فرد به آداب و رسوم و قوانین اجتماعی می‌شود.
تکرر ادرار
ادرار کردن مکرر یکی از علائم جدی دیابت نوع دو می‌باشد. زمانی که کلیه تمام تلاش خود را برای کنترل قند خون می‌کند، میزانی از قندهای اضافی از طریق بدن دفع می‌شود. ادرار بیش از حد باعث از دست رفتن حجم زیادی از آب مورد نیاز بدن و در نتیجه احساس عطش در فرد می‌شود.
اگر سطوح بالای آنزیم‌های کبدی در آزمایش خون شما باشد، ممکن است یک بیماری داشته باشید. افزایش آنزیم‌های کبدی نیز ممکن است موقتی باشد که می‌تواند به شما در درک نتایج و اقدامات بعدی کمک کند.
افزایش آنزیم‌های کبدی به چه معناست؟
اگر میزان آنزیم‌های کبدی در خون شما زیاد است، یعنی آنزیم‌های کبدی افزایش یافته است. سطوح بالای آنزیم کبدی ممکن است موقتی باشد، یا ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری مانند هپاتیت یا بیماری کبدی باشد. برخی از داروها همچنین می‌توانند باعث افزایش آنزیم‌های کبدی شوند.
آنزیم‌های کبدی چیست؟
آنزیم‌های کبدی پروتئین‌هایی هستند که واکنش‌های شیمیایی را در بدن شما تسریع می‌کنند. این واکنش‌های شیمیایی شامل تولید صفرا و موادی است که به لخته شدن خون شما کمک می‌کند، غذا و سموم را تجزیه کرده و با عفونت مبارزه می‌کند.
آنزیم‌های رایج کبدی عبارتند از:
آلکالین فسفاتاز ALP
آلانین ترانس آمیناز ALT
آسپارتات ترانس آمینازAST
گاما گلوتامیل ترانسفراز GGT
اگر کبد شما آسیب ببیند، آنزیم‌ها‌یش در جریان خون آزاد می‌شود (بیشترALT و AST)
چرا پزشکان آنزیم‌های کبدی را بررسی می‌کنند؟
پزشک ممکن است سطح آنزیم کبدی شما را با آزمایش عملکرد کبد یا پانل کبدی بررسی کند. آزمایش عملکرد کبد نوعی آزمایش خون است. اگر در معرض آسیب یا بیماری کبدی هستید یا علائم آسیب کبدی را دارید، پزشک شما ممکن است در طول یک معاینه منظم، آزمایش عملکرد کبد را نیز درخواست کند.
علت افزایش آنزیم‌های کبدی چیست؟
بیماری‌های کبدی، بیماری‌های دیگر، داروها و عفونت‌ها می‌توانند باعث افزایش آنزیم‌های کبدی شوند.
علل شایع افزایش آنزیم‌های کبدی عبارتند از:
برخی از داروها، مانند داروهای کاهنده کلسترول (استاتین) و استامینوفن.
مکمل‌های گیاهی و مکمل‌های ویتامین، مانند چاپارال، گل گاو زبان، آهن و ویتامینA
سایر علل افزایش آنزیم‌های کبدی عبارتند از:
کمبود آلفا -۱ آنتی تریپسین؛
سرطان؛
بیماری سلیاک؛
سیروز کبدی؛
همولیز؛
سندرم متابولیک؛
بیماری عضلانی، مانند پلی‌میوزیت؛
بیماری تیرویید؛
بیماری ویلسون؛
کلانژیت اسکلروزان اولیه؛
سیروز صفراوی اولیه.
عوامل خطر افزایش آنزیم‌های کبدی چیست؟
عواملی که شما را در معرض خطر افزایش آنزیم‌های کبدی قرار می‌دهد عبارتند از:
سوء‌مصرف الکل؛
برخی داروها، گیاهان دارویی و مکمل‌های ویتامین؛
دیابت؛
سابقه خانوادگی بیماری کبدی؛
هپاتیت یا قرار گرفتن در معرض هپاتیت.
علائم افزایش آنزیم‌های کبدی چیست؟
اکثر افرادی که دارای آنزیم‌های کبدی بالا هستند هیچ علامتی ندارند.
اگر آسیب کبدی علت افزایش آنزیم‌های کبدی باشد، ممکن است علائم زیر را داشته باشید:
درد شکم (معده)؛
ادرار تیره؛
خستگی (احساس خستگی)؛
خارش؛
زردی (زرد شدن پوست یا چشم)؛
مدفوع رنگ روشن؛
از دست دادن اشتها؛
تهوع و استفراغ.
درمان آنزیم‌های کبدی بالا چگونه انجام می‌شود؟
حدود یک سوم افرادی که دارای آنزیم‌های کبدی بالا هستند، پس از دو تا چهار هفته سطح آنزیم‌های کبدی طبیعی خواهند داشت. اگر آنزیم‌های کبدی شما بالا بمانند، پزشک ممکن است آزمایش خون بیشتر یا آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی، سی‌تی اسکن یا MRI را درخواست دهد. همچنین ممکن است شما را به متخصص کبد ارجاع دهند. درمان بستگی به علت افزایش آنزیم‌های کبدی دارد.
آیا می‌توان از افزایش آنزیم‌های کبدی جلوگیری کرد؟
نمی‌توان از برخی شرایط پزشکی که باعث افزایش آنزیم‌های کبدی می‌شوند جلوگیری کرد.
اما برای حفظ سلامت کبد می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
بسته به توصیه پزشک، از نوشیدن الکل یا نوشیدنی در حد متوسط خودداری کنید.
سوزن یا اقلام آلوده به خون را به طور شریکی استفاده نکنید.
رژیم غذایی سالم داشته باشید.
واکسن هپاتیت A و B بزنید.
در صورت ابتلا به دیابت قند خون را کنترل کنید.
در مورد مصرف هرگونه دارو ، گیاهان و مکمل هایی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
مراقب وزن خود باشید
به‌طور منظم ورزش کنید
توصیه کلینیک کلیولند
افزایش آنزیم‌های کبدی دلایل مختلفی، از جمله بیماری‌های کبدی و داروها دارد. افزایش آنزیم‌های کبدی نیز ممکن است موقتی باشد. اگر آزمایش خون شما سطح بالایی از آنزیم‌های کبدی را نشان داد، با پزشک خود مشورت کنید. آنها برای کشف علت تمام تلاش خود را به کار می‌برند.
خستگی اصطلاحی است که برای توصیف کلی احساس خستگی یا کمبود انرژی به کار می‌رود. این حالت همان احساس گیجی یا خواب‌آلودگی نیست. وقتی خسته شدید، انگیزه و انرژیی برای انجام کارها ندارید. خواب‌آلودگی ممکن است یکی از علائم خستگی باشد، اما این دو یکی نیستند.
خستگی یک علامت رایج در بسیاری از بیماری‌هاست که شدت آن از خفیف تا شدید می‌باشد. همچنین در نتیجه برخی از شیوه‌های زندگی مانند ورزش نکردن یا رژیم غذایی نامناسب هم بوجود می‌آید.
اگر خستگی شما با استراحت و تغذیه مناسب برطرف نشد، و گمان می‌کنید که ناشی از یک بیماری زمینه‌ای جسمی یا روانی است، به پزشک مراجعه کنید. پزشکان می‌توانند علت خستگی را تشخیص دهند و برای درمان آن اقدام کنند.
چه عواملی باعث خستگی می‌شود؟
دلایل زیادی برای خستگی وجود دارد.
آنها را می‌توان به سه دسته کلی تقسیم کرد:
عوامل سبک زندگی؛
شرایط سلامت جسمی؛
مسائل بهداشت روان.
عوامل سبک زندگی
اگر خستگی را تجربه می‌کنید، فعالیت‌های شما و سایر انتخاب‌های سبک زندگی‌تان ممکن است دلیل اصلی باشد.
به‌عنوان مثال، خستگی می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:
اعمال جسمی؛
عدم فعالیت بدنی؛
کمبود خواب؛
اضافه وزن یا چاقی؛
دوره‌های استرس عاطفی؛
افسردگی؛
غم و اندوه؛
مصرف برخی داروها مانند داروهای ضدافسردگی یا آرام‌بخش؛
مصرف متداوم الکل؛
استفاده از مواد مخدر غیرقانونی، مانند کوکائین؛
مصرف بیش از حد کافئین؛
نداشتن رژیم غذایی مغذی.
شرایط سلامتی جسمی
بسیاری از بیماریها نیز می‌توانند باعث خستگی شوند.
این موارد عبارتند از:
کم‌خونی؛
آرتروز؛
فیبرومیالژیا؛
سندرم خستگی مزمن؛
عفونت، مانند سرماخوردگی و آنفولانزا؛
بیماری آدیسون، اختلال سطح هورمونی؛
کم‌کاری تیروئید یا تیروئید کم کار؛
پرکاری تیروئید یا تیروئید پرکار؛
اختلالات خواب، مانند بی‌خوابی؛
اختلالات خوردن، مانند بی‌اشتهایی؛
اختلالات خودایمنی؛
نارسایی احتقانی قلب؛
سرطان؛
دیابت؛
بیماری کلیوی؛
بیماری کبد؛
بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD)؛
آمفیزم.
مسائل بهداشت روان
شرایط بهداشت روان نیز می‌تواند منجر به خستگی شود. به عنوان مثال، خستگی علامت شایع اضطراب، افسردگی و اختلال عاطفی فصلی است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
اگر احساس خستگی و یا موارد زیر را احساس کردید باید به پزشک مراجعه کنید:
نمی‌توانید به چیزی فکر کنید که علت خستگی‌تان از چیست.
دمای بدن بالاتر از حد نرمال داشته باشید.
کاهش وزن بدون دلیل را تجربه کرده‌اید.
نسبت به دمای هوای سرد بسیار حساس باشید.
مرتباً در ابتدای خوابیدن یا در خواب ماندن مشکل دارید.
بر این اعتقاد باشید که ممکن است افسرده شده باشید.
اگر شما تلاش کرده‌اید که رایج‌ترین علل سبک زندگی مانند کمبود استراحت، عادات غذایی غلط و استرس را برطرف کنید و موفق نشده‌اید و خستگی شما به مدت دو هفته یا بیشتر ادامه داشته باشد، به پزشک خود مراجعه کنید.
در بعضی موارد، خستگی شما ممکن است ناشی از یک بیماری جدی باشد.
در صورت احساس خستگی همراه با علائم زیر، بلافاصله به بیمارستان بروید:
خونریزی از رکتوم؛
استفراغ خونی؛
سردرد شدید؛
درد در ناحیه قفسه سینه؛
احساس ضعف؛
ضربان قلب نامنظم؛
تنگی‌نفس؛
درد شدید در ناحیه شکم، کمر یا لگن؛
افکار خودکشی یا صدمه به خود؛
افکار صدمه زدن به شخص دیگر.
پزشک چگونه خستگی شما را درمان می‌کند؟
برنامه درمانی توصیه شده توسط پزشک‌تان به علت خستگی شما بستگی دارد.
برای تشخیص، پزشک احتمالاً از شما سوالاتی می‌پرسد که شامل:
ماهیت خستگی شما، از جمله زمان شروع آن و اینکه آیا در زمان‌های خاص بهتر یا بدتر می‌شود؟
علائم دیگری که با خستگی‌تان تجربه کرده‌اید؟
آیا بیماری‌هایی دیگری دارید؟
سبک زندگی و عوامل ایجاد استرس‌تان به چه صورت است؟
چه داروهایی مصرف می‌کنید؟
اگر پزشک مشکوک به بیماری زمینه‌ای شود که باعث خستگی شما شده است، ممکن است برخی از آزمایش‌های پزشکی را تجویز کند. به‌عنوان مثال، آنها ممکن است آزمایش خون یا ادرار را تجویز کنند.
درست کردن مواد غذایی: غذاهایی که می‌تواند خستگی را از بین ببرد
برخی از تغییرات در سبک زندگی که می‌تواند به کاهش خستگی کمک کند چیست؟
تعدادی از اقدامات می‌توانند به کاهش خستگی ناشی از فعالیت‌های روزمره کمک کنند.
برای کمک به افزایش سطح انرژی و سلامت کلی شما:
مایعات کافی بنوشید تا هیدراته بمانید؛
عادات غذایی سالم را تمرین کنید؛
به‌طور منظم ورزش کنید؛
به اندازه کافی بخوابید؛
از عوامل استرس‌زا شناخته شده دوری کنید؛
از برنامه کاری یا اجتماعی که بیش از حد طاقت فرساست، خودداری کنید؛
در فعالیت‌های آرامش‌بخشی مانند یوگا شرکت کنید؛
از مصرف الکل، تنباکو و سایر مواد مخدر خودداری کنید.
این تغییرات سبک زندگی ممکن است به کاهش خستگی شما کمک کند. همچنین رعایت برنامه درمانی توصیه شده توسط پزشک برای هر گونه شرایط بهداشتی تشخیص داده شده بسیار مهم است. در صورت عدم درمان، خستگی می‌تواند به سلامتی جسمی و روحی شما آسیب برساند.
دو هفته پیش، هنگام پیاده شدن از دوچرخه ثابت، منیسک داخلی زانوی پای راستم پاره شد. درد این آسیب‌دیدگی تا چند صباحی بعد ظاهر نشد و یک روز که می‌خواستم از تخت بلند شوم و پایم را روی زمین بگذارم از درد، فریاد بلندی کشیدم.
در مطب ارتوپدی، پزشک مایعات زانو را تخلیه کرده و کورتیزون داخل زانو‌ام تزریق کرد. و خوشبختانه، تزریق نتیجه داد و بعد از چند روز گذاشتن یخ و استراحت، درد برطرف شد و توانستم تا به فعالیت‌های عادی خود برگردم.
اما من به فعالیت‌های قبلی‌ام برنگشتم به جای اینکه به برنامه روزمره ورزش خود برگردم، گرد و غبار روی دوچرخه و وزنه‌هایم جمع شده بود، و در جای خود می‌نشستم. حتی پیاده‌روی و یوگا هم انجام ندادم.
این فقط ورزش نبود که من آن را رها کردم، در آشپزخانه با نادیده گرفتن سال‌ها «غذای سالم» خوردن، شش عدد کوکی شکلاتی خانگی را می‌خوردم. ترازو را داخل کمد گذاشتم و از آینه دوری می‌کردم.
وقتی صحبت از مراقبت‌های لازم برای دیابت می‌شود، در اصل من شکست خوردم و رسما دچار فرسودگی روانی شدم.
فرسودگی روانی در دیابت چیست؟
زمانی است که آسیب عاطفی مراقبت از خود در رابطه با بیماری‌تان برای‌تان طاقت‌فرسا می‌کند و باعث می‌شود به هر دلیلی شما دست از تلاش بر دارید. در مورد من، آسیب‌دیدگی زانویم آخرین عاملی بود که شرایط را برای من سخت کرد. اما حقیقت این است که موارد بسیار دیگری منجر به آن شده است.
دلایل بسیار زیادی برای فرسودگی دیابت وجود دارد. برای برخی از افراد، این عارضه هنگامی به وجود می‌آید که حتی اگر تمام تلاش خود را برای مراقبت از بیماری خود انجام داده باشید، دچار مشکل شوید. یا وقتی علی‌رغم هر تلاشی، مقیاس میزان دیابت شما تغییر نکند. یا میزان قند بالا هرگز افت نکند.
این می‌تواند انواع مختلفی داشته باشد: ممکن است از مراجعه به پزشک خودداری کنید. یا نظارت بر غذای خود را متوقف کنید. یا تجدید داروهای خود را «فراموش»کرده باشید.
بیشتر ما در برخی موارد دچار فرسودگی روانی دیابت می‌شویم. مهم نیست که علت چیست، علائم و نشانه‌ها یکسان است، شما بیمار هستید و دیگر نمی‌توانید تحمل کنید.
برای یک هفته، من این حالت را داشتم. پس چگونه با آن کنار آمدم؟ من برای خودم چند قانون تنظیم کردم:
خودم را سرزنش نمی‌کنم. من به خودم حق دادم که از بیماری‌ام خسته شده باشم.
. به خود گفتم که این حالت نمی‌تواند برای همیشه دوام داشته باشد. همان‌قدر که وانمود می کردم لازم نیست از دیابت مراقبت کنم برایم جذاب بود، می‌دانستم که این حالت نمی‌تواند دوام بیاورد. تصمیم گرفتم که دوره عدم مراقبت از بیماری دیابتم را کنار بگذارم.
محدودیت‌هایی برای خودم گذاشتم. بیسکوییت یا بستنی را به‌طور کامل کنار نگذاشتم اما مصرف آنها را کم کردم. اگر دوست داشتم ورزش می‌کردم، اما خودم را تحت فشار نمی‌گذاشتم تا تعداد مشخصی از ضربان قلب در دقیقه رو ادامه می‌دادم. اگر هم خسته می‌شدم ورزش را قطع می‌کردم.
داروها قابل بحث نبودند. من به مصرف داروهای خود ادامه دادم (برخی از عادت‌ها باعث باقی ماندن فرسودگی روانی می‌شود)، میزان قند خود را نادیده گرفتم. (واقعاً نمی‌خواستم بدانم.)
من یک حامی برای خودم گرفتم. من با یکی از دوستانم در مورد آن‌چه که می‌خواستم انجام دهم صحبت کردم و اجازه دادم او به من یادآوری کند که من چقدر معمولاً مراقب هستم، و چطور ممکن است برای رسیدن به انرژی بیشتر نیاز به استراحت داشته باشم.
در پایان هفته هم، من چند کیلویی اضافه کردم. وقتی دوباره آزمایش قندخود را گرفتم، اول عالی نبود، اما وحشتناک هم نبود. برای خرید مواد غذایی جدید به دنبال مواد غذایی سالم، کم‌کربوهیدرات و غیرمعمول رفتم.
حتماً در مورد فواید و مزایای صبحانه برای سلامتی زیاد شنیده‌اید و حالا باید بدانید که صبحانه به عنوان مهم‌ترین وعده‌ی غذایی روز، برای افرادی که دیابت دارند که باید سطح قند خونشان کاملاً تحت کنترل باشد، اهمیت ویژه‌ای دارد. در این مطلب به شما خواهیم گفت مبتلایان به دیابت چه اصول و قواعدی را برای صبحانه‌ی خود باید رعایت کنند.
مهم‌ترین نکته این است که صبحانه را حذف نکنید
چرا صبحانه لازم است؟ افرادی که دیابت دارند، سطح قند خونشان دارای نوساناتی است که اگر غذاهای مصرفی خود را طی روز به طور مناسب پخش کنند، ثبات بیشتری خواهد داشت. اجتناب از خوردن صبحانه می‌تواند باعث شود در ساعت‌های بعدی روز، پُرخوری کنید چون گرسنه‌تر هستید و سطح قند خونتان پایین است.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۵ دریافت افراد بزرگسال مبتلا به دیابت نوع دوم که صبحانه می‌خوردند، طی روز کمتر دچار پُرخوری می‌شدند. برنامه‌ریزی کنید تا هر روز سر ساعت مشخصی صبحانه بخورید تا به ثابت نگه داشتن سطح قند خون خود در طی روز کمکی کرده باشید.
دقت کنید که صبحانه‌تان حتماً حاوی پروتئین باشد
تحقیقات بسیار زیادی در این مورد انجام شده که نشان داده‌اند خوردن یک صبحانه‌ی سرشار از پروتئین می‌تواند به افراد دچار دیابت نوع دوم کمک کند بعد از خوردن غذا، سطح قند خونشان دچار افزایش ناگهانی نشود. البته نکته‌ی دیگر اینکه این فقط پروتئین نیست که چنین سودی به شما می‌رساند. بیشتر افراد نمی‌دانند که ماده‌ی مغذی دیگری که همراه با بیشتر منابع پروتئینی است، چربی است. پروتئین همراه با چربی کمک می‌کند سطح قند خون شما ثابت بماند و احساس سیری کنید تا زمانی که وقت ِ وعده‌ی غذایی بعدی‌تان برسد، بنابراین ساعت یازده صبح دچار دل‌ضعفه و گرسنگی نخواهید شد.
سعی کنید در صبحانه‌تان حداقل ۵ گرم پروتئین وجود داشته باشد. این اندازه پروتئین می‌تواند در یک تخم‌مرغ کوچک، دوسوم فنجان شیر، و یا یک و نیم قاشق غذاخوری کره بادام‌زمینی وجود داشته باشد. البته افزودن مقداری مغز پودر شده به اوتمیل (جو پخته شده) صبحانه، تخم آفتابگردان بو داده شده روی ماست، یا دانه چیا به جو دوسری که شب آن را خیسانده‌اید هم می‌تواند محتوای پروتئین صبحانه‌تان را افزایش دهد.
کربوهیدرات‌های فراوری‌شده را کنار بگذارید
شما چه سعی در کاهش وزن داشته باشید و چه هدفتان فقط ایجاد تعادل در قند خونتان باشد، به هر حال کربوهیدرات‌ها نقش خیلی مهمی در تغذیه‌تان دارند. اما همه‌ی کربوهیدرات‌ها ارزش یکسانی ندارند. از مصرف کربوهیدرات‌های بسیار فرآوری شده، مثل کربوهیدرات موجود در نان سفید و برخی از غلات صبحانه خودداری کنید. زیرا این نوع کربوهیدرات‌ها سبب افزایش ناگهانی قند خون می‌شوند. در عوض کربوهیدرات‌هایی را انتخاب کنید که خیلی کمتر فرآوری شده‌اند؛ مثلاً غلات کامل و میوه‌ها. پژوهش‌ها دریافته‌اند یک رژیم غذایی پُر از غلات کامل و سبوس‌دار می‌تواند جلوی ابتلا به دیابت نوع دوم را بگیرد یا حتی آن را درمان کند.
اگر اهل قهوه هستید آن را بعد از صبحانه میل کنید
در یک تحقیقی که اخیرا در مجله British Journal of Nutrition منتشر شده است، نشان داده شد افرادی که شب‌ها دچار بی‌خوابی و بدخوابی بودند، در صورت مصرف قهوه بلافاصله بعد از بیدار شدن، کنترل قند خونشان مختل شد. محققان پیشنهاد دادند برای پیشگیری از این تاثیر منفی باید صبحانه خورده شود و نیم ساعت بعد از آن قهوه نوشیده شود. پس با این که قهوه برای سلامتی و حتی برای مبتلایان به دیابت دارای فوایدی می‌باشد، اما این بار که خواستید روزتان را با آن شروع کنید تا سرحال شوید و اثر بی‌خوابی شب گذشته‌تان را کم کنید، ابتدا صبحانه بخورید و سپس اگر باز هم احساس کسالت داشتید، آن را بنوشید.
اگر صبحانه خانگی نمی‌خورید، غذاهایی را از منو انتخاب کنید که به ضرر دیابت‌تان نباشند
صبحانه‌های رستورانی می‌توانند دارای ۱۰۰۰ کالری بیشتر از صبحانه‌های خانگی باشند که دلیل آن هم مقدار بسیار زیاد کربوهیدرات و چربی است. اما منظور ما این نیست که هیچ‌وقت بیرون از خانه صبحانه نخورید. اما مهم‌ترین نکته‌ای که باید یادتان باشد و رعایت کنید این است که اگر دیابت دارید، سعی کنید کمترین مقدار کربوهیدرات را انتخاب کرده و آن را با پروتئین کم‌چرب که دوست قلب شماست همراه کنید.
برای صبحانه خوردن در رستوران و بیرون از خانه، انتخاب‌های متنوعی دارید که برخی از آنها سالم‌تر از بقیه‌اند. برای کسانی که دیابت دارند، خوردن یک وعده‌ی غذایی متعادل که ترکیبی از کربوهیدرات و پروتئین و چربی است، بسیار مناسب است.
صبحانه‌تان را غنی از فیبر کنید
در سال ۲۰۱۹ مروری بر مطالعات انجام شده نشان داد که خوردن یک صبحانه‌ی سرشار از فیبر، احتمال ابتلا به دیابت نوع دوم و ضمناً بیماری عروق کرونری، سکته مغزی و سرطان کولورکتال را ۱۶ تا ۲۴ درصد کاهش می‌دهد. می‌توانید به غلات صبحانه‌تان نصف فنجان میوه تازه خرد شده اضافه کنید. یا اینکه یک تا دو قاشق غذاخوری بذر کتان آسیاب شده با صبحانه‌تان همراه کنید. این دانه‌های سرشار از فیبر می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت نوع اول را کاهش داده و شروع دیابت نوع دوم را به تأخیر بیندازند.
اوتمیل (جو دو سر پخته شده) بخورید
اوتمیل یکی از بهترین صبحانه‌ها برای افرادی است که دیابت دارند. یک فنجان اوتمیل دارای ۴ گرم فیبر است و می‌تواند سطح قند خون را در افرادی که دیابت دارند، یکنواخت نگه دارد. بهتر است سراغ اوتمیل‌های فوری و آماده شده نروید که معمولاً حاوی قند و نمک افزوده‌اند و بسیار فرآوری شده‌اند. در عوض از جو دوسر فرآوری نشده استفاده کنید. برای صرفه‌جویی در وقت می‌توانید مقدار بیشتری اوتمیل یا جو دوسر را در روز تعطیل هفته بپزید (۵۰ دقیقه زمان نیاز دارد تا بپزد) و طی هفته آن را مصرف کنید، فقط کافی است قبل از مصرف آن را گرم کنید. اگر دوست دارید می‌توانید به اوتمیل صبحانه‌تان کمی کشمش و دارچین اضافه کنید.
شیر یا ماست بدون چربی مصرف کنید
وقتی محققان ۱۷۰۰۰۰ فرد ۴۰ تا ۶۹ ساله را مورد مطالعه قرار دادند دریافتند افرادی که شیر بیشتری مصرف می‌کردند، کمتر در معرض سندرم متابولیک بودند. سندرم متابولیک به دسته‌ای از علائم گفته می‌شود که ریسک دیابت و بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. ویتامین D برای غنی کردن شیر استفاده می‌شود. این ویتامین به بدن در استفاده از انسولین کمک می‌کند. اگر ترجیح می‌دهید به جای شیر، ماست مصرف کنید پس توصیه می‌کنیم از ماست‌های ساده استفاده کنید.
اگر غذاهایی که معمولاً برای صبحانه خورده می‌شوند را دوست ندارید …
اگر میلی به چیزهایی که بیشتر افراد برای صبحانه مصرف می‌کنند ندارید، می‌توانید سراغ گزینه‌های دیگری بروید. مثلاً غذایی که از شب قبل مانده هم می‌تواند صبحانه شما باشد. پروتئین شیک یا پروتئین بار هم صبحانه‌های خوبی هستند. فقط باید مراقب باشید که دست‌کم ۱۵ کربوهیدرات و حداقل پنج گرم پروتئین باکیفیت مصرف کنید.
کره بادام زمینی همراه با برش‌هایی از سیب یا موز، آووکادو روی برشی از نان سبوس‌دار همراه با کمی پنیر فتا، یک اسموتی پُرپروتئین تهیه شده با ماست یا پنیر کاتج و انواع توت، و خیلی انتخاب‌های سالم غذایی دیگر همگی می‌توانند صبحانه‌ی مناسبی برای شما باشند.
به جای آبمیوه، میوه را انتخاب کنید
آبمیوه منبعی کنستانتره از کربوهیدرات‌هاست و فیبر موجود در میوه در آن وجود ندارد. ضمناً میوه‌ی کاملی که صبح می‌خورید، آهسته‌تر از آبمیوه هضم می‌شود و همین کمکتان می‌کند دچار افزایش ناگهانی قند خون نشوید؛ اما اگر واقعاً طرفدار آبمیوه در صبحانه هستید و نمی‌توانید منصرف شوید یا آن را نصف کرده و یا آبمیوه‌تان را با آب رقیق کنید.
اما منبع چربی‌هایی که انتخاب می‌کنید و بقیه آن‌چه معمولاً می‌خورید تفاوت زیادی ایجاد می‌کند.
اخیراً، یک خواننده نامه قلب هاروارد از طریق پست الکترونیکی به ما گفت که وی از بیانیه‌ای که در شماره ماه ژوئیه بود متحیر شده است، جمله‌ای که بیان می‌کند «رژیم‌های کم‌چربی به نظر نمی‌رسد از بیماری قلبی جلوگیری کند.» او پرسید «آیا اکثر سازمان‌های بهداشتی عمده، از جمله انجمن قلب آمریکا، رژیم کم‌چربی را توصیه نمی‌کنند؟»
بله؛ آنها بیش از ۴۰ سال این کار را کردند. اما طی دهه گذشته، انجمن قلب آمریکا، دستورالعمل‌های رژیم غذایی فدرال و سایر مقامات تغذیه‌ای از توصیه به مردم برای محدود کردن مقدار کل چربی در رژیم‌های غذایی خود تغییر نظر داده‌اند.
دکتر اریک ریم، استاد اپیدمیولوژی و تغذیه در دانشگاه هاروارد دانشکده بهداشت عمومی چان. می‌گوید: «در عوض، تمرکز بر روی یک الگوی غذایی سالم است. این به معنای سبک غذایی با تاکید بر سبزیجات، میوه‌ها، غلات سبوس‌دار، همراه با فقط مقدار کمی گوشت، لبنیات، تخم‌مرغ و شیرینی است.
واقعیت این است که خوردن غذاهای کامل یا کم پردازش شده گیاهی به‌طور طبیعی میزان چربی به ویژه چربی اشباع را کاهش می‌دهد. چربی اشباع شده که عمدتا در گوشت و محصولات لبنی یافت می‌شود، می‌تواند سطح کلسترول مضر LDL را که از عوامل اصلی بیماری قلبی است، افزایش دهد. اما به سادگی کاهش انواع چربی لزوماً رژیمی که خطر قلبی عروقی را کاهش دهد نمی‌باشد.
رژیم کم چربی ناموفق است
از دهه ۱۹۸۰، زمانی که تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان مواد غذایی چربی‌های محصولات و رژیم‌های غذایی خود را کاهش می‌دهند، کربوهیدرات‌های تصفیه شده را جایگزین آن می‌کنند. مردم از نان، ماکارونی، چیپس و کلوچه‌های کم‌چرب و ماست شیرین کم چرب استفاده کردند.
خوردن مقدار زیادی از این کربوهیدرات‌های بسیار فرآوری شده باعث وجود شکر در جریان خون شما و باعث ترشح انسولین برای پاکسازی قند از خون می‌شود. اما این می‌تواند قند خون شما را خیلی پایین بیاورد و تنها پس از چند ساعت شما را دوباره گرسنه کند، که باعث پرخوری و افزایش وزن می‌شود.
علاوه بر این، یک رژیم ثابت از این کربوهیدرات‌های ناسالم می‌تواند در نهایت توانایی بدن شما را برای پاسخ به انسولین مختل کند، که می‌تواند منجر به دیابت شود. چاقی و دیابت هر دو با افزایش خطر بیماری‌های قلبی ارتباط نزدیک دارند.
اما خوردن بیش از حد کربوهیدرات تصفیه شده تنها مشکل نبود. اجتناب از چربی‌های اشباع نشده آن‌چه در آجیل، دانه‌ها، زیتون، آووکادو و ماهی وجود دارد ضروری نیست. این غذاها نه تنها وعده‌های غذایی شما را راضی کننده و خوشمزه می‌کنند، بلکه چربی‌های اشباع نشده باعث سلامت قلب و عروق می‌شوند.
رژیم‌های غذایی خیلی کم چربی چطور؟
بعضی از پزشکان از یک رژیم غذایی کم چرب طرفداری می‌کنند که فقط ۱۰٪ کالری آن چربی داشته باشد. این رژیم شامل کلیه محصولات حیوانی (مانند گوشت، مرغ، لبنیات و ماهی) و همچنین کربوهیدرات‌های تصفیه شده (از جمله آرد سفید، شکر سفید و حتی آب میوه) نمی‌باشد.
اما همچنین از برخی چربی‌های اشباع نشده سالم، از جمله روغن‌های اضافه شده و غذاهای پرچرب گیاهی مانند آووکادو و آجیل، اجتناب می‌کند. مطالعات کمی نشان داده است که این الگوی غذایی ممکن است تجمع پلاک‌های مسدود شده در کلسترول را در رگ‌ها معکوس کند.
برخی از این مزایا ممکن است از فیبر فراوان و سایر مواد مغذی موجود در مقادیر فراوان سبزیجات، لوبیا و غلات کامل رژیم غذایی ناشی شود، که همگی در رژیم غذایی معمول آمریکایی بسیار کمیاب هستند. تنها مشکل رژیم وگان این است که بسیار کم‌چرب است و رعایت طولانی مدت آن برای اکثر افراد بسیار چالش برانگیز است.
دکتر ریم می‌گوید: «اگر شما جزو ۱٪ افرادی هستید که می‌توانید ، فشار و اجبار با شما می‌باشد.»
برای همه افراد، یک رژیم به سبک مدیترانه‌ای بهترین‌های هر دو جهان را ارائه می‌دهد یک رژیم گیاهی که خیلی محدود کننده نیست (به «گام‌های ساده برای یک برنامه غذایی به سبک مدیترانه‌ای» مراجعه کنید).
وی می‌گوید: «رژیم مدیترانه‌ای به عادات غذایی شدید احتیاج ندارد که معاشرت با دیگران را دشوار کند.»
علاوه بر این، او افزود، طعم خوبی دارد و بهترین شواهد را از مطالعات بالینی طولانی مدت برای کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی در فرد دارد.
گام‌های ساده برای رسیدن به یک برنامه غذایی به سبک مدیترانه‌ای
برای سهولت در این سبک غذایی، این پیشنهادات را از کیتی مک مانوس، متخصص تغذیه، مدیر گروه تغذیه در بیمارستان بریگهام و زنان وابسته به هاروارد بررسی کنید. او توصیه می‌کند یکی از موارد زیررا انتخاب کنید، آن را به مدت یک هفته امتحان کنید، سپس به تدریج تغییرات بیشتری را اضافه کنید.
از هر نوع چربی که اکنون استفاده می‌کنید به روغن زیتون بسیار بکر تغییر دهید. با استفاده از روغن زیتون هنگام پخت و پز، از جمله در سس سالاد، شروع کنید. سعی کنید کره روی نان روغن زیتون بزنید.
هر روز سالاد میل کنید. سبزیجات تازه و سبز تیره و هر نوع سبزیجات مناسب فصل را انتخاب کنید.
آجیل بخورید. به جای یک کیسه چیپس یا کلوچه، یک مشت آجیل خام به عنوان یک میان وعده سالم میل کنید.
غلات کامل بیشتری به وعده‌های غذایی خود اضافه کنید. با بلغور، جو، فارو، برنج قهوه‌ای و ماکارونی سبوس دار آزمایش کنید. نان متراکم، جویدنی و سبک کشور را بدون افزودن شکر یا کره انتخاب کنید.
انواع سبزیجات را به فهرست‌های خود اضافه کنید. با توجه به سه تا چهار وعده در روز، یک وعده اضافی از سبزیجات را به ناهار و شام اضافه کنید. هر هفته یک سبزی جدید امتحان کنید.
حداقل سه وعده حبوبات در هفته بخورید. گزینه‌ها شامل عدس، نخود، لوبیا چیتی، و لوبیای سیاه هستند.
گوشت کمتری بخورید. مرغ‌های بدون چربی را ۳ تا ۴ اونس در وعده های متوسط ، انتخاب کنید. گوشت قرمز را برای مصرف گاه به گاه ذخیره کنید یا از گوشت به عنوان چاشنی ، همراه با مقدار زیادی سبزیجات، مانند خورشت، غذاهای سریع سرخ شده و سوپ استفاده کنید. با هدف دو وعده در هفته، ماهی بیشتری بخورید. ماهی کنسرو و ماهی تازه خوب هستند.
نوشیدنی‌های شیرین را قطع کنید. به‌جای سودا (آب گازدار) و آب میوه‌ها، آب بنوشید.
دسرهای پرچرب و پر شکر کمتری بخورید. میوه تازه یا میوه آب پز شده بهترین است. روزانه سه وعده میوه تازه میل کنید. کیک‌ها و شیرینی‌ها را برای موارد خاص مصرف کنید.
دیابت نوع ۲ پس از تشخیص یک بیماری قابل کنترل است، می‌توانید با پزشک خود یک برنامه درمانی برای سالم ماندن داشته باشید.
دیابت در انواع مختلف دسته‌بندی می‌شود. معمولاً شامل دیابت حاملگی، دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲ است.
دیابت بارداری
شاید شما دوستی داشته باشید که به او گفته شده است در دوران بارداری دیابت دارد. به این نوع بیماری دیابت بارداری گفته می‌شود. می‌تواند در سه ماهه دوم یا سوم بارداری ایجاد شود. دیابت بارداری معمولاً پس از تولد کودک از بین می‌رود.
دیابت نوع ۱
ممکن است شما یک دوست دوران کودکی مبتلا به دیابت داشتید که مجبور بود هر روز انسولین مصرف کند. به آن نوع دیابت نوع ۱ گفته می‌شود. اوج سن شروع دیابت نوع ۱، میانسالی است. طبق منبع معتبر مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، نوع ۱، ۵ درصد از کل موارد دیابت را تشکیل می‌دهد.
دیابت نوع ۲
بر اساس CDC ، دیابت نوع ۲، ۹۰ تا ۹۵ درصد موارد تشخیص داده شده دیابت را تشکیل می‌دهد. به این نوع دیابت بزرگسالان نیز گفته می‌شود. اگرچه ممکن است در هر سنی رخ دهد، دیابت نوع ۲ بیشتر در افراد بالای ۴۵ سال دیده می‌شود.
اگر فکر می کنید ممکن است به دیابت مبتلا باشید ، با پزشک خود صحبت کنید. دیابت نوع ۲ کنترل نشده می‌تواند عوارض شدیدی ایجاد کند، مانند:
قطع پاها و دست‌ها؛
نابینایی؛
بیماری قلبی؛
بیماری کلیوی؛
سکته؛
براساس CDC، دیابت هفتمین علت اصلی مرگ‌ومیر در ایالات متحده است. با درمان آنمی توان از بسیاری از عوارض جانبی شدید دیابت جلوگیری کرد. به همین دلیل تشخیص زود هنگام بسیار مهم است.
علائم دیابت نوع ۲
برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده می‌شوند زیرا علائم قابل توجهی دارند. علائم اولیه می تواند شامل موارد زیر باشد:
افزایش یا تکرر ادرار؛
افزایش تشنگی؛
خستگی؛
بریدگی یا زخم‌هایی که بهبود نمی‌یابند؛
تاری دید؛
اغلب اوقات، از طریق آزمایش‌های معمول غربالگری تشخیص داده می‌شود. غربالگری روتین برای دیابت معمولاً از سن ۴۵ سالگی آغاز می‌شود. در صورت انجام موارد زیر، ممکن است لازم باشد زودتر غربالگری انجام شود.
اضافه وزن دارند؛
زندگی کم تحرکی داشته باشید؛
سابقه خانوادگی دیابت نوع ۲ داشته باشید؛
سابقه دیابت حاملگی داشته باشید یا نوزادی با وزن بیش از ۹ پوند (معادل ۴٫۰۸۲ کیلوگرم) به دنیا آورده باشید
نژاد آفریقایی-آمریکایی ، بومی آمریکایی، لاتین، آسیایی یا جزیره اقیانوس آرام هستند؛
سطح پایین کلسترول خوب (HDL) یا سطح تری‌گلیسیرید بالا داشته باشید؛
پزشکان چگونه دیابت نوع ۲ را تشخیص می‌دهند
علائم دیابت نوع ۲ اغلب به تدریج ایجاد می‌شود. از آنجا که ممکن است علائمی داشته باشید یا نداشته باشید ، پزشک از آزمایش خون برای تأیید تشخیص شما استفاده می‌کند. این آزمایشات که در اینجا ذکر شده است، میزان قند (گلوکز) در خون شما را اندازه‌گیری می‌کند:
آزمایش هموگلوبین گلیسیته (A1C)؛
آزمایش گلوکز پلاسما ناشتا؛
تست تصادفی گلوکز پلاسما؛
تست تحمل گلوکز خوراکی؛
پزشک شما یک یا چند مورد از این آزمایشات را بیش از یک بار انجام می‌دهد تا تشخیص شما را تأیید کند.
آزمایش هموگلوبین گلیسیته (A1C)
آزمایش هموگلوبین گلیسیته (A1C) اندازه‌گیری طولانی مدت کنترل قندخون است. با این آزمایش پزشک تشخیص دهد که متوسط قندخون شما در طی دو سه ماه گذشته چقدر بوده است.
این آزمایش درصد قند خون متصل به هموگلوبین را اندازه‌گیری می‌کند. هموگلوبین پروتئین حامل اکسیژن در سلول‌های قرمز خون شما است. هرچه A1C شما بالاتر باشد، سطح قندخون اخیر شما نیز بالاتر است.
آزمایش A1C به اندازه آزمایش گلوکز پلاسما ناشتا یا تست تحمل گلوکز خوراکی حساس نیست. این بدان معنی است که موارد کمتری از دیابت را شناسایی می‌کند. پزشک نمونه شما را برای تشخیص به آزمایشگاه معتبر می‌فرستد. نتیجه گرفتن ممکن است بیشتر از آزمایش در مطب پزشک باشد.
مزیت آزمون A1C راحتی است. لازم نیست قبل از این آزمون روزه بگیرید. نمونه خون را می‌توان در هر زمان از روز جمع‌آوری کرد. همچنین، نتایج آزمایش شما تحت تأثیر استرس یا بیماری قرار نمی‌گیرد.
دکتر شما نتایج شما را با شما همراه خواهد کرد. در اینجا معنی نتایج آزمایش A1C شماست:
A1C 6.5 درصد یا بالاتر = دیابت؛
A1C بین ۵٫۷ تا ۶٫۴ درصد = پیش دیابت؛
A1C کمتر از ۵٫۷ درصد = طبیعی است؛
بعد از تشخیص، می‌توان برای کنترل میزان قندخون از این نوع آزمایش نیز استفاده کرد. اگر مبتلا به دیابت هستید، سطح A1C شما باید چندین بار در سال بررسی شود.
آزمایش گلوکز پلاسما ناشتا
در برخی شرایط، آزمون A1C معتبر نیست. به‌عنوان مثال، برای زنان باردار یا افرادی که واریانت هموگلوبین دارند، قابل استفاده نیست. به جای آن می‌توان از آزمایش قندخون ناشتا استفاده کرد. برای این آزمایش، بعد از اینکه یک شب ناشتا بودید، نمونه‌ای از خون شما گرفته می‌شود.
بر خلاف آزمایش A1C، آزمایش گلوکز پلاسما ناشتا مقدار قندخون شما را در یک زمان مشخص اندازه‌گیری می‌کند. مقادیر قندخون بر حسب میلی‌گرم در دسی‌لیتر (میلی‌گرم در دسی‌لیتر) یا میلی‌مول بر لیتر (میلی‌مول در لیتر) بیان می‌شود. درک این نکته مهم است که اگر استرس داشته باشید یا بیمار باشید، می‌تواند نتایج شما را تحت تأثیر قرار دهد.
تفسیر نتایج:
قندخون ناشتا از ۱۲۶ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بالاتر = دیابت؛
قندخون ناشتا ۱۰۰ تا ۱۲۵ میلی‌گرم در دسی‌لیتر = پیش دیابت؛
قندخون ناشتا کمتر از ۱۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر = طبیعی؛
تست تصادفی گلوکز پلاسما
آزمایش تصادفی قندخون در افرادی که علائم دیابت دارند استفاده می‌شود. در هر زمان از روز آزمایش قندخون تصادفی انجام می‌شود. این آزمایش بدون در نظر گرفتن آخرین وعده غذایی شما، قندخون را بررسی می‌کند.
مهم نیست که آخرین بارچه زمانی غذا خورده اید ، آزمایش قند خون ۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر یا بالاتر نشان می دهد که شما دیابت دارید. این امر به ویژه اگر قبلاً علائم دیابت داشته باشید ، بسیار درست است.
تفسیر نتایج:
قندخون تصادفی ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر = دیابت؛
سطح قندخون تصادفی بین ۱۴۰ تا ۱۹۹ میلی‌گرم در دسی‌لیتر = پیش دیابت؛
قندخون تصادفی کمتر از ۱۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر = طبیعی؛
تست تحمل گلوکز خوراکی
مانند آزمایش گلوکز پلاسما ناشتا، آزمایش تحمل گلوکز خوراکی نیز شما را ملزم می‌کند که یک شب ناشتا باشید. ابتدا یک آزمایش قندخون ناشتا انجام می‌دهید. سپس یک مایع شیرین می‌نوشید. بعد از اتمام کار، پزشک به مدت چند ساعت سطح قندخون شما را آزمایش می‌کند.
برای آماده شدن برای این آزمایش، انستیتوی ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی (NIDDK) توصیه می‌کند که حداقل ۱۵۰ گرم کربوهیدرات در روز برای سه روز منتهی به آزمایش بخورید. غذاهایی مانند نان، غلات، ماکارونی، سیب‌زمینی، میوه (تازه و کنسرو شده) و آب‌گوشت شفاف همه حاوی کربوهیدرات هستند.
هرگونه استرس یا بیماری را که تجربه می‌کنید به پزشک خود بگویید. اطمینان حاصل کنید که پزشک در مورد تمام داروهایی که مصرف می‌کنید اطلاع دارد. استرس، بیماری و داروها همه می‌توانند نتایج آزمایش تحمل گلوکز خوراکی را تحت تأثیر قرار دهند.
تفسیر نتایج:
قندخون ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر پس از دو ساعت = دیابت؛
قندخون بین ۱۴۰ تا ۱۹۹ میلی‌گرم در دسی‌لیتر پس از دو ساعت = دیابت قندی؛
قندخون کمتر از ۱۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر پس از دو ساعت = طبیعی؛
از آزمون‌های تحمل گلوکز برای تشخیص دیابت بارداری در دوران بارداری نیز استفاده می‌شود.
شکل و شمایلش شبیه گوجه‌فرنگی است، رنگ آن مانند هویج و بافتی شبیه به سیب دارد؛ اما هیچ‌کدام از این‌ها نیست. خواص فوق‌العاده‌ای دارد؛ خرمالو را می‌گوییم. میوه‌ای که اگر کامل رسیده باشد نرم و شیرین است.
زادگاه خرمالو کشور چین است اما امروزه در اکثر مناطق دنیا از ژاپن گرفته تا پرتغال، اسپانیا، فرانسه، برزیل، لبنان و الجزایر و غیره کشت می‌شود. خرمالو نزدیک به ۳۰۰۰ گونه مختلف دارد؛ اما اکثر ما آن را میوه‌ای شبیه به گوجه‌فرنگی و با رنگ نارنجی و با طعمی گس می‌شناسیم. این میوه پاییزی نه تنها خوشمزه است بلکه فواید زیادی برای سلامتی دارد. بنابراین توصیه می‌کنیم از مصرف آن غافل نشوید. در این مطلب بیشتر در خصوص این میوه خوش‌رنگ صحبت می‌کنیم. با ما همراه باشید.
خرمالو در یک نگاه
خرمالو قبل از هر چیز سرشار از بتاکاروتن است که به پیش‌ساز ویتامین A معروف است. تا جایی که یکی از میوه‌های مهم حاوی این رنگدانه پرخاصیت محسوب می‌شود و در کنار منابع غنی آن یعنی انبه، زردآلو و طالبی قرار می‌گیرد.
خرمالو را یکی از منابع فوق‌العاده ویتامین C نیز بدانید. البته این ویتامین در مدت زمان جویده شدن در دهان کمتر می‌شود. همچنین باید بدانید که هر چه خرمالو رسیده‌تر باشد ویتامین C آن نیز کاهش می‌یابد.
این میوه پاییزی میزان قابل توجهی از انواع آنتی‌اکسیدان‌ها مانند لیکوپن و بتاکاروتن دارد و سرشار از فیبرها و آهن است.
در نهایت اینکه خرمالو میزان زیادی فروکتوز و گلوکز دارد. این قندهای طبیعی از این میوه یک میوه انرژی‌زا ساخته‌اند. بنابراین اگر رژیم لاغری گرفته‌اید باید حواس‌تان به این موضوع باشد و در مصرف خرمالو زیاده‌روی نکنید.
خرمالو مفید برای هضم غذا
فیبرهای موجود در خرمالو باعث می‌شوند که این میوه با مشکلات گوارشی مقابله کند. این فیبرها دو خاصیت اساسی دارند: از یک طرف باعث جذب بهتر مواد مغذی در معده شده و از طرف دیگر به دفع ضایعات بدن کمک زیادی می‌کنند. در واقع فیبرهای موجود در این میوه عمل دفع توسط روده‌ها را راحت کرده و باعث بهبود هضم غذا می‌شوند. به این ترتیب نیز باعث پاکسازی و تمیزی روده‌ها شده و از معده محافظت می‌کنند. بنابراین می‌توانند از بروز بیماریها و مشکلات مربوط به دستگاه گوارش پیشگیری کنند. نکته مهم اینکه مصرف خرمالوی خام باعث رفع یبوست شده و پخته آن به برطرف شدن مشکل اسهال کمک می‌کند.
خرمالو برای محافظت از چشم‌ها
بتاکاروتن موجود در خرمالو حافظ اصلی شبکیه چشم در مقابل آسیب‌های بیرونی است. علاوه براین، خرمالو به دلیل دارا بودن لوتئین و زآگزانتین که خواص آنتی‌اکسیدانی دارند مانع از بروز بسیاری از بیماری‌های چشم می‌شود.
خرمالو برای تقویت دستگاه ایمنی بدن
خرمالو سرشار از ویتامین C است بنابراین برای تقویت دستگاه ایمنی بدن مؤثر عمل می‌کند. خرمالو باعث می‌شود که بدن در برابر تعداد زیادی از بیماری‌های فصل سرما مانند سرماخوردگی و آنفلوانزا بهتر عمل کند. اگر می‌خواهید زمستان امسال در برابر بیماری‌های رایج این فصل آسیب کمتری ببینید حتماً خرمالو را در سبد میوه‌تان جای دهید و از خواص بی‌شمار آن بهره ببرید.
خرمالو مفید برای قلب
خرمالو سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها است بنابراین برای مقابله با بیماری‌های عروق کرونری مفید عمل کرده و از بروز بیماری‌های قلبی عروقی پیشگیری می‌کند. البته زمانی که صحبت از سلامت قلب به میان می‌آید نمی‌توان صرفاً به مصرف خود خرمالو بسنده کرد بلکه برگ‌های این میوه نیز بسیار مفید هستند. در واقع عصاره برگ‌های خرمالو با پرفشاری خون مقابله کرده و فشارخون را در حد طبیعی حفظ می‌کند. این عصاره بیشتر در کشورهای آسیایی استفاده می‌شود و برخی از متخصصان طب سنتی بر این باور هستند که خاصیت ضدانعقاد خون دارد. یادتان باشد که خرمالو باعث کاهش میزان کلسترول خون می‌شود. بنابراین اگر چربی خونتان بالاست از مصرف این میوه غافل نشوید.
خرمالو برای مقابله با دیابت
یکی دیگر از بیماری‌هایی که تعداد زیادی از افراد را در سرتاسر جهان درگیر کرده بیماری دیابت است. باید بدانید که برگ‌های خرمالو برای پیشگیری و مقابله با دیابت مفید است. برگ‌های این میوه نارنجی‌رنگ پاییزی سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها است و خاصیتی شبیه به بسیاری از داروهای ضد دیابت دارند. البته ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود. این برگ‌های پرخاصیت با انتقال گلوکز باعث افزایش کارایی انسولین می‌شود. البته یادتان باشد که خرمالو میوه شیرین و حاوی قند است و دیابتی‌ها نباید در مصرف این میوه دچار زیاده‌روی شوند.
خرمالو برای مقابله با اثرات رادیکال‌های آزاد
رادیکال‌های آزاد ترکیباتی موذی هستند که به سلول‌های بدن آسیب رسانده و باعث بروز برخی بیماریها از جمله برخی سرطان‌ها و پیری زودهنگام پوست می‌شوند. خوشبختانه خرمالو خواص آنتی‌اکسیدانی دارد و به همین دلیل با اثرات منفی رادیکال‌های آزاد مقابله می‌کند. این میوه خوشمزه مانع از بروز و رشد برخی سرطان‌ها مانند سرطان کولون شده و از اپیدرم یا همان لایه خارجی پوست مراقبت می‌کند.
خرمالو برای مقابله با خستگی
خرمالو را یک میوه ضدخستگی بدانید چون منبع ویتامین C و همچنین ویتامین A است. البته باید بدانید که برحسب میزان رسیدگی میوه میزان ویتامین C آن متفاوت است. اگر بخواهیم مقایسه کنیم به این ترتیب است که میزان این ویتامین در یک عدد خرمالوی بسیار رسیده ۸ میلی‌گرم در هر ۱۰۰ گرم است در حالی که یک عدد خرمالوی ۱۰۰ گرمی که به رسیدگی زیاد نرسیده است ۶۰ میلی‌گرم ویتامین C دارد. به عقیده متخصصان خستگی از کمبود ویتامین C در بدن ناشی می‌شود بنابراین برای از بین بردن آن بهتر است ویتامین بیشتری مصرف کنید. برای رفع خستگی بهتر است زمانی که خرمالو چندان سفت نیست اقدام به مصرف کنید. می‌توانید از این میوه در تهیه سالاد میوه و یا به صورت کمپوت استفاده کنید. اگر قصد دارید پوست این میوه را بکنید می‌توانید آن را به مدت ۲ ساعت داخل فریزر قرار دهید تا کاملاً سفت شود. به این ترتیب به راحتی پوست آن کنده می‌شود.
خرمالو و خواص دیگرش
خرمالو فواید دیگری نیز دارد که به‌اختصار در زیر به آنها اشاره می‌کنیم:
خرمالو برای رشد کودکان مفید بوده و انرژی خوبی به آنها می‌دهد.
خرمالو مانع از بروز تصلب شرایین می‌شود.
خرمالو با خواب‌آلودگی مقابله می‌کند.
خرمالو باعث باز شدن اشتها می‌شود.
خرمالو رنگ پوست را صاف و شفاف می‌کند.
خرمالو به التیام زخم‌های پوستی کمک می‌کند.
اگر از آن دسته افراد هستید که مرتباً قندخون‌شان را کنترل می‌کنند، احتمالاً متوجه شده‌اید که برخی غذاها، به ویژه غذاهای حاوی کربوهیدرات‌های تصفیه شده بالا، موجب بالا رفتن قندخون‌تان شده است.
معتقدیم بعضی از غذاها حداقل در یک وعده کوچک می‌توانند در یک رژیم غذایی متعادل و مناسب با دیابت جایی داشته باشند و این رو هم می‌دانیم که بعضی از غذاها برای قندخون خطرناک هستند.
برای کنترل قندخون‌تان شما را با پنج غذای که پرچم‌شان قرمز است و باید در مصرف‌شان مراقب باشید، آشنا می‌کنیم.
۱- پاستا
پاستا از آن دسته غذاها است که طرفدارن زیادی به‌دنبال خودش دارد. اما به‌دلیل کربوهیدرات‌های تصفیه شده، پروتئین و چربی کم، در جدول قندخون نیز بدنام است.
و خبر خوب این است که شما برای حفظ قندخون‌تان لازم نیست که پاستا را به‌طور کامل بگذارید کنار، فقط کافی‌ست از خوردن مقادیر زیادی پاستا به یکباره خودداری کنید.
چون پاستا پروتئین و چربی کمی دارد برای جبران این قضیه در کنارش گوشت گاو یا بوقلمون یا مرغ و سبزیجاتی که نشاسته کمی دارند مانند کلم‌بروکلی اضافه کنید.
محدود کردن میزان مصرف پاستا و در کنارش اضافه کردن پروتئین و فیبر از میزان اثرات بد کربوهیدراتهاکاسته می‌شود.
همچنین، به انواع سس‌هایی که انتخاب می‌کنید، هم توجه داشته باشید، سس‌هایی که حاوی مقادیر زیادی چربی‌های حیوانی اشباع شده است از مصرف آنها خودداری کنید.
و از سس‌هایی که از گیاهان تهیه شده‌اند و دارای چربی اشباع نشده هستند استفاده کنید.
۲- آب‌نبات
خوردن قند مستقیم هنگام ابتلا به دیابت نوع ۲ موجب بالا رفتن گلوکز خون می‌شود و اکثر آب‌نبات‌ها از نظر ارزش غذایی صفر هستند.
شما می‌توانید به جای این که آب‌نبات بخورید میوه‌هایی نظیر سیب، گلابی… بخورید یا اگر می‌خواهید تنقلات مصرف کنید بهترین انتخاب شکلات تلخ است که هم آنتی‌اکسیدان زیاد دارد و هم کمی چربی که اثرات بد شیرینی را کاهش می‌دهد.
۳- چیپس
این روزها در بازار انواع مختلفی از چیپس‌ها وجود دارند. چیپس‌ها از سیب‌زمینی‌های بسیار فرآوری‌شده، نشاسته یا ذرت تهیه می‌شوند و سپس در روغن‌هایی که حاوی چربی‌های ترانس هستند قرار داده می‌شوند. از چیپس خوردن اجتناب کنید یا با پروتئین بالا و فیبر بالا مصرف کنید.
۴- نوشابه
نوشابه هم مانند آب‌نبات، فواید غذایی‌اش صفر است و حتی اگر به دنبال رژیم غذایی سالم هستید، می‌تواند سطح قندخون سالم را مختل کند. نوشیدن نوشابه هنگام زندگی با دیابت مانند ریختن بنزین بر روی آتش است.
۵- برنج سفید
یکی دیگر از غذاهای بسیار نشاسته دارد، برنج سفید است که می‌توان آن را در غذاهای مختلف و فرهنگ‌های مختلفی در سرتاسر جهان یافت که اجتناب از آن غیرممکن است. مسئله به ویژه در مورد برنج سفید این است که نوعی فرآوری‌شده از دانه است که اساساً از قسمت‌های غنی از فیبر و پروتئین آن جدا شده است که در غیر این صورت گزینه‌ای سالم است. و مشابه پاستاست و باید کم مصرف کرد و با غذاهای دیگر جفت کرد.
و همچنین توجه داشته باشید که همه برنج‌ها مثل هم نیستند مانند برنج وحشی و برنج قهوه‌ای که از فیبر بالاتری برخوردار هستند و به تثبیت قندخون هم کمک می‌کنند و حاوی چندین ماده مغذی با ارزش هستند که باید در رژیم متعادل جایگاهی برای‌شان بگذاریم.
توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
گالگا (به انگلیسی: Galega) رده درمانی:پایین‌آورنده قندخون اشکال دارویی: قرص تعداد در بسته: ۳۰ عدد
موارد مصرف:
پایین‌آورنده قندخون(در مراحل اولیه ابتلا یا به عنوان کمک درمان دیابت نوع دوم و در سایر بیماران دیابتی مقاوم به درمان).
گالگا یک داروی گیاهی است که در کنار رژیم غذایی و ورزش به عنوان کمک درمان دیابت نوع دوم و در سایر بیماران دیابتی مقاوم به درمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. گالگا گیاهی است در اروپا که خاصیت کاهندگی قند خون آن به اثبات رسیده است. عصاره استخراج شده از گیاه گالگا حاوی دو ترکیب شیمیایی به نام “گوانیدین” و “گالگین” است که این دو ترکیب خواص کنترل‌کنندگی قند خون را دارد و در درمان دیابت مانند داروی متفورمینعمل می‌کند. در واقع گیاه گالگا با جلوگیری از جذب قند در روده موجب کاهش قند خون می‌گردد.
دستور مصرف:
حداکثر ۳ بار در روز هر بار ۱ تا ۲ قرص بعد از غذا
تداخلات دارویی:
اگر همراه داروهای پایین‌آورنده قندخون مصرف شود، دوز داروها باید کاهش یابد.
عوارض جانبی:
– در صورت رعایت دوز درمانی، هیچ عارضه جانبی گزارش نشده است.
– از مصرف بیش از دوز درمانی خودداری شود.
موارد منع مصرف:
در صورت مشاهده سردرد شدید و یا ضعف زیاد، مصرف دارو قطع شود.
مصرف در بارداری و شیردهی:
مصرف قرص گالگا در دوران بارداری توصیه نمی‌شود و در دوران شیردهی از دوز کمتر استفاده شود.
نکات قابل توجه:
– در شروع درمان، دوز کمتر مصرف شود و در صورت نیاز به تدریج تا حداکثر مجاز افزوده شود.
– بیماران تحت درمان با انسولین باید درمان با انسولین را ادامه داده و دوز مصرفی را نسبت به میزان قند خون و ادرار تنظیم نمایند.
– فرآورده، دور از دسترس کودکان نگهداری شود.
شرایط نگهداری:
در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتیگراد،دور از نور و رطوبت نگهداری شود.
اثرات درمانی و فارماکولوژی:
گیاه گالگا سال‌ها در اروپا جهت درمان دیابت مورد مصرف قرار بوده است. خاصیت کاهندگی قندخون این گیاه به دلیل حضور گوانیدین‌های موجود در برگ‌های آن م‌باشد که به عنوان الگویی برای سنتز بی‌گوانیدهای پایین‌آورنده قند مانند متفورمین مورد استفاده قرار گرفته است. این گیاه با جلوگیری از جذب قند در روده موجب کاهش قندخون می‌گردد. با توجه به اثرات پایین آورنده قندخون و تنظیم آن در بیماری دیابت از آسیب شبکیه چشم (retinopathy) و آسیب‌های کلیوی (nephropathy) جلوگیری می‌نماید. با توجه به کاهش جذب قند در روده، علاوه بر کاهش قندخون، کاهش وزن و توده چربی نیز مشاهده می‌شود.
اجزاء تشکیل‌دهنده:
– قرص گالگا دارای ۵۰۰ میلی‌گرم برگ از بذر اصلاح شده گیاه Galega officinalis می‌باشد.
– در ترکیب شیمیایی آن،ساپونین‌ها، فلاونوییدها و مشتقات گوانیدین (۴-Hydroxy galegine, galegine) و آلکالوییدی از مشتقات Quinazoline مانند Peganine وجود دارند.
