مکمل‌هایی که نباید بعد از ۵۰ سالگی مصرف کنید؛ مگر به دستور پزشک
بعضی از موادمغذی که در جوانی به آن‌ها نیاز دارید، با بالاتر رفتن سن کمتر مورد نیاز بدن هستند. ضمنا یک سری از مواد مغذی هم هستند که بهتر است آن‌ها را از منابع غذایی دریافت کنید نه از مکمل‌ها. در این مطلب به شما خواهیم گفت بعد از ۵۰ سالگی به چه مکمل‌هایی نیاز ندارید، مگر اینکه پزشک توصیه کند.
خیلی از افراد با این هدف که موادمغذی کافی به بدن برسانند مکمل مصرف می‌کنند؛ اما نیازهای بدن به مواد مغذی با افزایش سن تغییر می‌کند و بعضی از موادمغذی که در جوانی به آن‌ها نیاز دارید، با بالاتر رفتن سن کمتر مورد نیاز بدن هستند. ضمنا یک سری از مواد مغذی هم هستند که بهتر است آن‌ها را از منابع غذایی دریافت کنید نه از مکمل‌ها.
در این مطلب به شما خواهیم گفت بعد از ۵۰ سالگی به چه مکمل‌هایی نیاز ندارید، مگر اینکه پزشک توصیه کند.
آهن
آهن یک ماده معدنی است که به گلبول‌های قرمز خون کمک می‌کند اکسیژن را به تمام بدن انتقال دهند. خانم‌هایی که در سنین باروری هستند بیشتر از آقایان احتمال دارد که به‌واسطه‌ی قاعدگی و بارداری، آهن از دست بدهند و دچار کم‌خونی شوند. بعد از یائسگی که قاعدگی متوقف می‌شود، خانم‌ها نیاز کمتری به آهن غذایی دارند، زیرا دیگر از طریق قاعدگی خون از دست نمی‌دهند و نیازی ندارند به طور مرتب مکمل آهن مصرف کنند و حتی مصرف مکمل آهن می‌تواند برایشان مضر باشد، اما چرا؟
میزان بالای آهن در بدن می‌تواند موجب استرس اکسیداتیو شده و به بافت‌ها آسیب بزند. آهن زیاد در بدن، احتمال بیماری قلبی و دیابت شیرین نوع دوم را افزایش می‌دهد. بدن شما روشی برای دفع آهن اضافی ندارد و به همین دلیل آهن در بافت‌ها تجمع می‌کند.
برخی از افراد به طور ژنتیکی بیشتر در معرض تجمع آهن زیادی در بدنشان هستند. تجمع آهن در بدن زمانی روی می‌دهد که بیشتر از نیاز بدنتان آهن مصرف کنید یا از غذاها و مکمل‌ها آهن زیادی جذب کنید.
اگر بیماری ژنتیکی داشته باشید که باعث می‌شود جذب آهن بدنتان زیاد باشد (مثلا هموکروماتوز)، در معرض تجمع آهن در بدن هستید. بعضی از افراد دچار نوع خفیفی از این عارضه‌اند و نسبت به آن آگاه نیستند.
اگر نمی‌دانید آیا بدنتان به آهن بیشتری نیاز دارد یا نه، با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید که آیا لازم است مکمل آهن مصرف کنید. هرگز بدون اینکه مطمئن باشید کمبود آهن دارید، مکمل آهن مصرف نکنید.
ویتامین E
دلایل زیادی وجود دارد که بعد از ۵۰ سالگی نباید ویتامین E مصرف کنید. ویتامین E یا توکوفرول یک ویتامین محلول در چربی است که نقش مهمی در بدن دارد، خصوصا در محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب اکسیداتیو.
زمانی پزشکان توصیه می‌کردند افراد به عنوان راهی برای کاهش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی، مکمل ویتامین E مصرف کنند؛ اما تحقیقات بیشتر نشان داد ویتامین E از احتمال سکته مغزی و حمله قلبی نمی‌کاهد و حتی می‌تواند عوارضی هم داشته باشد. مثلا مطالعه‌ای دریافت مصرف مکمل ویتامین E با افزایش ریسک نارسایی قلبی مرتبط است.
دوزهای بالای ویتامین E می‌تواند خطر خونریزی را نیز افزایش دهد، خصوصا اگر آن را با رقیق‌کننده‌های خون مثل آسپرین یا وارفارین مصرف کنید.
ضمنا، برخی مطالعات حاکی از این هستند که دوزهای بالای ویتامین E ممکن است احتمال سرطان پروستات را افزایش بدهد. اما این یافته‌ها کاملا تائید نشده‌اند و به بررسی‌های بیشتری نیاز است.
به طور کلی مصرف ویتامین E به صورت مکمل دارای فواید واضحی نبوده و ممکن است با خطراتی همراه باشد. بهترین کار این است که ویتامین E مورد نیاز بدن را از منابع غذایی مانند دانه‌ها، تخم مرغ و روغن‌های گیاهی دریافت کنید.
کلسیم
کلسیم یک ماده معدنی ضروری برای سلامت استخوان‌هاست که برای سلامت قلب، عملکرد عضلات و عملکرد سیستم عصبی نیز اهمیت دارد. هرچند خیلی از افراد به منظور جبران کمبود کلسیم غذایی از مکمل کلسیم استفاده می‌کنند؛ اما کارشناسان می‌گویند اگر بالای ۵۰ سال هستید باید با احتیاط و در صورتی که واقعا لازم است مکمل کلسیم مصرف کنید، زیرا مکمل کلسیم در برخی از افراد می‌تواند باعث سنگ کلیه یا دیگر عوارض مانند مشکلات قلبی عروقی شود.
تحقیقات نشان می‌دهد مکمل‌های کلسیم، خطر تشکیل سنگ کلیه اگزالات کلسیمی را افزایش می‌دهند زیرا کلسیم زیادی را به یکباره وارد بدن می‌کنند، در صورتی که کلسیمی که از غذاها می‌گیرید می‌تواند احتمال سنگ کلیه را کاهش دهد.
اگر بالای ۵۰ سال دارید و در معرض پوکی استخوان هستید یا پوکی استخوان دارید در مورد نیازتان به مکمل کلسیم با پزشک مشورت کنید.
اگر پوکی استخوان ندارید، بهتر است کلسیم را از منابع غذایی بگیرید. محصولات لبنی، یکی از بهترین منابع کلسیم‌اند اما اگر نمی‌توانید لبنیات بخورید، منابع دیگری هم وجود دارند:
. شیرسویای غنی شده
. کلم کِیل
. بروکلی
. توفو
. بادام
. انجیر
. کلم برگ سبز
عصاره چای سبز
چای سبز یک نوشیدنی سالم است زیرا کاتچین زیادی دارد اما بهتر است خود چای را به صورت طبیعی بنوشید تا به صورت قرص عصاره چای سبز. بعضی از افراد بعد از مصرف عصاره چای سبز به صورت مکمل آن دچار آسیب کبدی شده‌اند. بعد از ۵۰ سالگی، عملکرد کبد تا حدودی افت می‌کند و سخت‌تر می‌تواند شکل کنستانتره‌ی عصاره چای سبز را پردازش کند.
سلنیوم
سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب است که بدن به میزان کمی از آن نیاز دارد. البته سلنیوم نقش مهمی در حفاظت از عملکرد تیروئید و عملکرد سیستم ایمنی دارد و آسیب اکسیداتیو را کاهش می‌دهد، اما زیاد آن می‌تواند مضر باشد. مصرف زیاد سلنیوم می‌تواند عوارض زیر را به دنبال داشته باشد:
سلنوسیس: عارضه‌ای که در آن سلنیوم اضافی در بدن وجود دارد. علائم اولیه این عارضه شامل تهوع، استفراغ و شکم‌درد می‌شود و ریزش مو و اسهال شدید از پیامدهای بعدی آن هستند. سلنوسیس مزمن می‌تواند منجر به اختلال ذهنی، آسیب عصبی و نارسایی قلبی شود.
آسیب کلیوی: مصرف زیاد سلنیوم می‌تواند خطر آسیب کلیوی را در افرادی که بیماری کلیوی دارند افزایش دهد. سلنیوم اضافی موجب افت عملکرد کلیه در فیلترکردن می‌شود. به همین دلیل بهتر است مکمل سلنیوم مصرف نکنید و این ماده معدنی را از طریق منابع غذایی به بدن برسانید. بهترین منابع غذایی سلنیوم، آرد گندم، ماهی و دانه‌های آفتابگردان هستند.
کلام آخر
تغذیه در هر سن و مرحله‌ای از زندگی مهم است. حالا می‌دانید که بعد از ۵۰ سالگی چه مواد مغذی را باید با احتیاط بیشتری مصرف کنید. اگر در حال حاضر هر یک از این مکمل‌های گفته شده را مصرف می‌کنید، با یک پزشک مشورت کنید. رژیم غذایی متعادلی داشته باشید و پزشکتان را در جریان هر مکملی که استفاده می‌کنید قرار دهید.
منبع: tebyan.net