نوشته شده توسط فرناز اخباری

آیا شکر یک داروی اعتیاد‌آور است؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , فرناز اخباری , تغذیه سالم, اخبار پزشکی

 

به گزارش صفحه Science Nature Page

برخی محققان معتقدند که شکر باید به‌عنوان “یک داروی اعتیاد‌آور” درنظر گرفته شود و “استفاده بیش از حد آن  باعث ایجاد اثرات مضر برای سلامتی می‌شود”. غذاهای قندی تأثیر زیادی در سیستم پاداش در مغز می‌گذارند و باعث می‌شود انتقال‌دهنده عصبی دوپامین به عنوان پاداش آزاد شوند.

*ریوارد سیستم (انگلیسی: Reward system) یا سیستم پاداش، سیستم پیام رسانی ویژه مغز است که بدن را از برطرف شدن نیازهایش آگاه می‌کند. سیستم پاداش به گروهی از ساختارهای مغزی اشاره دارد که در برابر محرک‌های تقویت‌کننده یا لذت بخش نظیر مواد مخدر و داروهای اعتیاد آور فعال می‌شوند. هنگامی که افراد در معرض محرکی لذت بخش قرار می‌گیرند، مغز شروع به افزایش آزادسازی نُرُترنسمیتر (پیام آور عصبی) دوپامین می‌کند و فعالیت مناطق مغزی مرتبط با دوپامین افزایش می‌یابد. مسیر دوپامینی مزولیمبیک مهم‌ترین منطقهٔ مغری مرتبط با لذت و پاداش است.

داروهایی مانند کوکائین، آمفتامین و نیکوتین این سیستم مغزی را در اختیار دارند. فعال‌سازی این سیستم منجر به احساس شدید پاداش می‌شود که درنتیجه باعث هوس و اعتیاد به آن می‌شود. بنابراین این داروها و شکر هر دو سیستم یکسان پاداش را در مغز فعال می‌کنند و باعث آزاد شدن انتقال‌دهنده عصبی دوپامین می‌شود. این مدار شیمیایی توسط پاداش‌ها و رفتارهای طبیعی فعال می‌شود که برای بقا انسان‌ها و تداوم گونه‌ها ضروری است. مانند خوردن غذاهای خوشمزه و پر انرژی، داشتن رابطه جنسی و تعامل اجتماعی. فعال کردن این سیستم باعث می‌شود که بخواهید دوباره  این رفتارها را انجام دهید.

“اختلال در مصرف مواد” با انواع مختلفی از مشکلات، از جمله ولع مصرف، ادامه استفاده، علیرغم پیامدهای منفی در تلاش برای تحمل و قطع آن مشخص می‌شود. اگرچه غذاهای قندی به راحتی در دسترس هستند ، مصرف زیاد آن می‌تواند منجر به تعدادی از مشکلات مشابه اعتیاد شود. بنابراین به نظر می‌رسد که شکر ممکن است دارای ویژگی‌های اعتیاد‌آور باشد. با این حال، در حال حاضر هیچ مدرک مشخصی مبنی بر ارتباط قند با سیستم ترک اعتیاد / ترک در انسان وجود ندارد ، اما مطالعات انجام شده بر روی موش صحرایی این احتمال را نشان می‌دهد. دوپامین نقش مهمی در مغز دارد و توجه ما را به سمت چیزهایی مانند غذاهای خوشمزه که با احساس پاداش در ارتباط هستند سوق می‌دهد.

سیستم دوپامین در انتظار احساس لذت فعال می‌شود. این بدان معنی است که حتی وقتی لزوما گرسنه نیستیم، توجه ما به کیک و شکلات جلب می‌شود.  حتی  به طور روتین می‌تواند باعث هوس شکر شود. ما می‌توانیم به‌طور ناخودآگاه یک بسته شکلات یا یک نوشیدنی شیرین را در بعدازظهر بخواهیم.

اگر این یک قسمت عادی از عادات روزانه ما باشد، فعال شدن مکرر سیستم پاداش دوپامین باعث می‌شود مغز با تحریک مکرر سیستم پاداش سازگار شود. هنگامی که از تعداد زیادی از این غذاها به‌طور مرتب لذت می‌بریم، سیستم شروع به تغییر می‌کند تا از این تحریک بیش‌ازحد جلوگیری شود.

 

منبع: Science Nature Page

 

 

اشتراک‌‌گذاری:
0

دیدگاهتان را بنویسید

نام کاربری یا آدرس ایمیل خود را وارد کنید بخش های مورد نیاز علامت گذاری شده اند