یک دسته مهم و رایج از داروهای مسکن که روزانه میلیون‌ها نفر برای کاهش درد از آن استفاده می‌کنند داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی Nonsteroidal anti-inflammatory drugs یا NSAIDs نام دارند. متاسفانه همه این داروها عوارض قلبی عروقی دارند.
انجمن قلب اروپا در یک بررسی از مطالعات گسترده قبلی به این نتیجه رسیده که در بیمارانی که مشکلات قلبی شدید دارند بجز آسپرین نباید از دیگر داروهای این دسته استفاده کرد.
حالا محققان دانمارکی با بررسی ۲۵۲ مطالعه قبلی که کلا بر روی بیش از شش میلیون نفر و در مدت ۲۰ سال صورت گرفته تاثیر دیکلوفناک را بر بیماران قلبی بررسی و آن را با استامینوفن و ایبوبروفن و ناپروکسن مقایسه کردند و نشان دادند که در مقایسه با بعضی دیگر از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی دیکلوفناک یکی از بیش‌ترین خطرات را برای سیستم قلبی عروقی دارد.
این بررسی نشان داد که بعد از سی روز مصرف دیکلوفناک احتمال بروز مشکلات مهم قلبی مانند نامنظمی قلب، سکته قلبی، نارسایی قلبی و سکته مغزی بسیار بیشتر از دیگر داروهای مسکن افزایش پیدا می‌کند.
این مطالعه نشان داد که احتمال بروز عوارض قلبی عروقی بعد از مصرف دیکلوفناک ۵۰ درصد بیشتر از کسانی بوده که از دیکلوفناک استفاده نکرده‌اند. احتمال خونریزی گوارشی هم در مصرف دیکلوفناک ۵ برابر می‌شود در حالی‌که مصرف بروفن این احتمال را دو و نیم درصد بیشتر می‌کند.
مطالعه ذکر شده همچنین نشان داد که هرچه بیمار مشکلات قلبی بیشتری از قبل داشته باشد احتمال بروز عوارض قلبی در اثر مصرف دیکلوفناک هم بیشتر می‌شود.
پس از آنکه محققان DNA بیش از ۲۰۰۰ نمونه استرپتوکوک گروه A در سراسر جهان را به توالی بررسی کردند، دامنۀ تحقیق دربارۀ واکسن همگانی استرپ A محدودتر و دقیق‌تر شد.
محققان موسسۀ Wellcome Sanger در دانشگاه کمبریج، همراه با موسسه عفونت و ایمنی Doherty در استرالیا و دانشگاه کوینزلند استرالیا گزارشی مشترک منتشر کرده‌اند و تفاوت میان سویه‌های بیش از بیست کشور را فاش کرده‌اند و هدف‌های واکسن بالقوه موجود در اغلب سویه‌ها را تعریف کرده‌اند. آیا این یافته‌ها می‌تواند ما را به دستیابی به واکسن مؤثر همگانی علیه استرپ A برساند؟
ده سال بر روی این پروژه کار شده است و یافته‌های آن در مجلۀ Nature Genetics منتشر شده است، بر اساس این یافته‌ها برخی اهداف مولکولی موجود در سویه‌های باکتریایی از تمام بیست کشور، از جمله بریتانیا، استرالیا و هند وجود دارد که این امر حاکی از آن است که امکان ساخت یک واکسن همگانی مؤثر علیه استرپ A فراهم شده است.
دربارۀ باکتری استرپتوکوک چه می‌دانید؟
باکتری استرپتوکوک گروه A که معمولاً با نام استرپ A شناخته می‌شود یکی از ده علّت اصلی مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های عفونی در سراسر جهان است. تخمین زده شده است که در هر سال بیش از نیم‌میلیون نفر توسط این باکتری از دنیا می‌روند و در مناطق کم‌درآمد جهان این امر شیوع بیشتری دارد. باکتری استرپتوکوک گروه A می‌تواند منجر به عفونت‌های گوناگونی بشود، از گلودرد گلودرد استرپتوکوکی (میکروبی) که در سراسر دنیا شایع است تا تب مخملک و بیماری‌های روماتیسمی قلب که به طور مداوم در مناطق کم‌درآمد جهان وجود دارند و بومی محسوب می‌شوند.
هنوز واکسن مؤثری برای استرپ A وجود ندارد و تحقیقات برای واکسن سویه‌های گوناگون استرپ A با موانعی مواجه است. تا کنون بیشتر اطلاعات از مناطق پردرآمد جهان مانند بریتانیا و آمریکا به دست آمده است، اما در مناطق کم‌درآمد جهان، جایی که درگیر مسائل و مشکلاتی زیادی هستند، اطلاعات‌مان بسیار کم است. و این بدین معناست که کاندیداهای واکسن فعلی ممکن است در تمام نقاط جهان مؤثر نباشند.
پروفسور گوردون دوگان، نویسنده در موسسۀ Wellcome Sanger و دانشگاه کمبریج می‌گوید: «میلیون‌ها نفر در سراسر جهان تحت تأثیر استرپ A قرار دارند. این باکتری می‌تواند علّت طیف وسیعی از بیماریها باشد، از انواع گلودردها و شیوع تب مخملک در بریتانیا گرفته تا عفونت‌هایی که منجر به بیماری‌های روماتیسمی قلب در جمعیت‌هایی همچون بومیان استرالیایی. علاوه بر تحقیقات معین در مورد واکسن، داده‌های ژنومیک در این مطالعه به محققان کمک می‌کند که بفهمند چگونه استرپ A باعث بیماری می‌شود و چرا در مناطق پردرآمد و مناطق بومی میزان شیوع متفاوت است.»
جزئیات تحقیق
محققان برای رفع این مشکل بیش از ۲۰۰۰ نمونه استرپ A از ۲۲ کشور در سراسر جهان جمع‌آوری کردند. این کشورها شامل کشورهایی در آفریقا و اقیانوس آرام، نیوزیلند و جوامع بومی استرالیا می‌شد.
محققان با ترتیب‌دهی و تجزیه و تحلیل DNA هرکدام از این نمونه‌ها توانستند ژن‌های موجود در هر سویه را تعیین کنند و تنوع موجود در سویه‌ها را در سراسر جهان مشاهده کنند.
در این تحقیق مشخص شد که کاندیدای واکسن اصلی فعلی برای استرپ A در مناطق کم درآمد جهان بسیار کمیاب است، یعنی در مناطقی که استرپ A باکتری بومی است و نیاز بیشتری به این واکسن دارند.
دکتر مارک دیویس، نویسندۀ اصلی این پژوهش از موسسۀ Wellcome Sanger و موسسۀ Doherty در دانشگاه ملبورن می‌گوید: «ما با استفاده از ترتیب‌دهی ژنومیک در مقیاس بزرگ توانستیم بیش از ۲۹۰ اصل و نسب ژنتیکی گوناگون موجود با توجه به اهمیت کلینیکی استرپ A در جهان را شناسایی کنیم و چالش‌های طراحی یک واکسن مؤثر همگانی را مشخص سازیم. اما با استفاده از داده‌هایی که جمع‌آوری کردیم بر روی ژن‌های مشترک در اکثر سویه‌های استرپ A در سطح جهانی به دقت بیشتری دست یافتیم. این یک گام فوق‌العاده است در راستای شناسایی آنچه می‌تواند به عنوان کاندیدای واکسن همگانی عمل کند.»
پروفسور مارک واکر، نویسندۀ ارشد مقاله و رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی استرالیایی از دانشگاه کوینزلند می‌گوید: «این تحقیق توانایی ردیابی سریع واکسن مورد نیاز استرپ A را دارد و سازندگان و دانشمندان جامعۀ علمی بزرگ جهان اکنون می‌توانند از پایگاه داده‌های ما استفاده کنند تا ژن‌های مشترک بیشتری را به عنوان اهداف واکسن شناسایی کنند. من باور دارم که یک واکسن همگانی امکان‌پذیر است و یافته‌های این تحقیق و به علاوه افزایش تعهدات بودجه باعث تجدید و تقویت نیروی حرکت در راستای تحقیقات برای واکسن همگانی می‌شود.»
به گزارش سایت FDA که در تاریخ ۱می ۲۰۲۰ منتشر شده است
این نامه صدور مجوز داروی رمدسیویر (remdesivir) است.
نوع مجوز اعطا شده EUA یا مجوز شرایط اضطراری است که ظاهرا تمام مراحل لازم برای تأیید FDA هنوز طی نشده است اما می‌تواند در سراسر جهان مورد استفاده قرار گیرد.
و به گزارش سایت dailymail.co.uk کمپانی گیلید اعلام کرده تا آخر ماه می برای معالجه ۱۴۰٫۰۰۰ بیمار می‌تواند آماده کند و تا پایان سال چندین میلیون دوز از این دارو تولید خواهد کرد.
این دارو فقط برای بیماران بستری و به صورت تزریق داخل وریدی با مراقبت دقیق پزشکی کاربرد دارد.
این گزارش در تاریخ ۲۹آوریل ۲۰۲۰ در سایت news-medical.net منتشر شده است.
داروی ضدالتهابی که در ۲۵ سال پیش در تحقیقات Scripps توسعه داده شده است، در حال حاضر به‌عنوان راهی برای جلوگیری از مشکل تنفسی حاد در بیماران مبتلا به کووید_۱۹ مورد آزمایش قرار خواهد گرفت.
این دارو، یک آنتی‌بادی مونوکلونال که هم اکنون متعلق به شرکت داروسازی Implicit Bioscience است، که قرار است در یک کارآزمایی بالینی کوچک در چهار محل در ایتالیا، اسپانیا، استرالیا و سنگاپور، مورد استفاده قرار گیرد.
در این کارآزمایی ارزیابی خواهد شد که آیا این دارو موسوم به IC14 می‌تواند واکنش سیستم‌ایمنی ریه‌ها را نسبت به ویروس کرونا را کنترل کند.
اغلب بیماران مبتلا به کووید_۱۹ در معرض خطر حاد تنفسی قرار دارند که در این شرایط التهابی که به‌وجود می‌آید منجر به آسیب ریه و نارسایی اندام‌های دیگر می‌شود.
پروفسور ریچارد اولویچ(Richard Ulevitch)، رئیس سابق ایمونولوژی، و تحقیقات Scripps، این دارو را در ۲۵سال پیش تولید کرده است.
داروی IC14 نوعی پروتئین است که به سلول‌های ایمنی بدن کمک می‌کند و عوامل بیماریزا مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها یا موادی که از سلول‌های مجروح یا مرده آزاد می‌شوند وقتی می‌خواهند سیستم‌ایمنی بدن را به خطر بیاندازند را تشخیص می‌دهد.
IC14 ویژگی غیر معمول دارد که در دو سطح گلبول سفید خون است که یکی آزاد و شناور در خون و دیگری در مایعات ریه است.
ویژگی IC14 به او اجازه می‌دهد تا بدن در مقابل واکنش التهابی در مکان‌های مختلف تقویت شود.
در بیماران مبتلا به کووید_۱۹ این التهاب خارج از کنترل یک چرخه معیوب ایجاد می‌شود که سیستم‌ایمنی در این شرایط بیش از حد جاری می‌شود و می‌تواند منجر به آسیب بافت و در موارد شدیدتر نارسایی چند اندام شود. و آنتی‌بادی IC14 جلوی این اتفاق را می‌گیرد.
و محققان فکر می‌کنند که آنتی‌بادی مونوکلونال IC14 که دهه‌ها پیش تولید شده است برای مهار التهابی شدید بیماری کووید_۱۹ موثر باشد.
این آزمایش نشان خواهد داد که آیا IC14 برای بیماران کووید_۱۹ بیخطر است و آیا باعث کاهش مرگ در بیماران کووید_۱۹ می‌شود. اگر نتایج آزمایش‌های اولیه امیدوار کننده باشد برای افراد بیشتری استفاده خواهد شد.
سیتوکین‌ها یک دسته از پروتئین‌های کوچکی هستند که ارتباط بین سلول ها را برقرار می کنند. سیتوکین‌ها نقش مهمی در سلامت بدن افراد دارند و در مقابل بیماریها نقش بسزایی ایفا می کنند، مخصوصا هنگامی که بیماری مربوط به التهاب باشد. و به ما می‌توانند در مقابله با عفونت‌ها کمک کنند و تأثیر مثبتی بر روی سیستم‌ایمنی بدن داشته باشند.
یکی از اسرار مهم کرونا ویروس جدید این است که چرا در اکثر افراد فقط بیماری خفیف ایجاد می‌کند ، اما برای دیگران کشنده می‌شود.
در بسیاری از موارد، به نظر می‌رسد بیش‌ترین آسیب ممکن است توسط یک پاسخ ایمنی به عفونت باشد تا تاثیر مستقیم خود ویروس باشد.
در بسیاری از بیمارانی که مبتلا به کووید_۱۹ هستند، در خون آنها سطح بالایی از پروتئین‌های سیستم‌ایمنی بدن به نام سیتوکین دیده شده است.
دانشمندان معتقدند دانشمندان که این سایتوکاین ناشی از واکنش ایمنی به نام طوفان سایتوکاین هستند که در آن بدن به جای مبارزه با ویروس، شروع به حمله به سلول‌ها و بافت‌های خود می‌کند.
طوفان‌های سایتوکاین در بیماری‌های خودایمنی مانند آرتروز نوجوانان رخ می‌دهد. آنها همچنین در طی انواع خاصی از درمان سرطان رخ می‌دهند و ممکن است در اثر عفونت‌ها مانند آنفولانزا ایجاد شوند.
به‌عنوان مثال، در یک مطالعه بیمارانی که از آنفولانزای خوکی درگذشتند مشخص شد که ۸۱٪ از آنها دارای طوفان سیتوکین هستند.
گرچه ویروسی که باعث بیماری کووید_۱۹شده است تنها چند ماه است که در چرخه می‌باشد، اما تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مانند دیگر عفونت‌ها این بیماری هم ممکن است باعث این نوع از مشکلات ایمنی فاجعه بار روبرو شده باشد، و محققان می‌گویند که اندازه طوفانی که برانگیخته است بسیار شدید است.
ده‌ها مطالعه برای مشاهده اینکه آیا می‌شود توسط داروهایی و وسایلی سیتوکین‌ها را متوقف کرد و یا از انتشارشان جلوگیری کرد، آغاز شده است، که ممکن است این روند بیماران کووید_۱۹ را از مرگ نجات دهد.
دکتر موکش کومار(Mukesh Kumar)، ویروس شناس و ایمونولوژیست در دانشگاه ایالتی جورجیا در آتلانتا برروی این مطالعه که پاسخ بدن در مقابل عفونت ویروس SARS-CoV-2 چگونه است، در حال تحقیق است. و نکته‌ای که وی مشاهده کرده است این‌ست که ویروس خیلی سریع تکثیر می‌شود که یک سلول را آلوده می‌کند و فشار زیادی برروی سلول است.
او می‌گوید: « هنگامی که هر سلول احساس کند که یک چیز خارجی وجود دارد ، اتفاق بدی رخ می‌دهد ، واکنش سریع سلول به کشتن خودش است.»
این یک مکانیسم محافظتی است تا به سلول‌های دیگر سرایت نکند.
و انواعی از سایتوکاین‌ها باعث مرگ سلولی می‌شوند، وقتی تعداد زیادی از سلول‌ها هم‌زمان این کار را انجام می‌دهند، بسیاری از بافت‌ها می‌توانند بمیرند و در بیماری کووید_۱۹ بیشتر در ریه این اتفاق افتاده است.
و در این حالت با شکسته شدن بافت‌ها، دیواره کیسه‌های هوای ریه‌ها نشت می‌کند و با مایعات پر می‌شوند و باعث ایجاد پنومونی و خون اکسیژنش را از دست می‌دهد.
دکتر کومار می‌گوید: « میزان سیتوکین‌هایی که در پاسخ به عفونت ویروس SARS-CoV-2 توسط سلول‌ها تولید می‌شود ، حدود ۵۰ برابر بیشتر از مقدار مشاهده شده در پاسخ به دیگر عفونت‌هاست.»
محققان مطمئن نیستند که چند درصد از بیماران مبتلا به کووید_۱۹ در اثر طوفان سیتوکین جان خود را از دست داده‌اند.
این گزارش امروز ( ۲۷آوریل ۲۰۲۰ ) در سایت news-medical.net منتشر شده است.
محققان در دانشگاه لوئیزویل یک برنامه کاربردی برای تحقیقات خود در زمینه مبارزه با کرونا ویروس را کشف کردند.
محققان پائولا بیتس(Paula Bates)، جان ترنت (John Trent) و دون میلر(Don Miller) یک داروی درمانی تولید کردند که به‌طور بالقوه می‌تواند جلوی سندرم حاد تنفسی کروناویروس را بگیرد.
این دارو برای انواع مختلف سرطان ساخته شده است.
دکتر بیتس می‌گوید: « همانند بسیاری از دانشمندان که با شنیدن کرونا ویروس شروع به تحقیقات در مورد کرونا ویروس کردیم. و فکر کردیم شاید کارهایی که در گذشته انجام داده‌ایم به منظور تولید داروهای ضدسرطانی برای ویروس کرونا هم مفید باشد.»
تحقیقات دکتر بیتس در حدود یک قطعه کد ژنتیکی مصنوعی به نام آپتامر(Aptamer ) طراحی شده است. که به آنها آنتی‌بادی‌های مصنوعی یا آنتی‌بادی‌های اسید نوکلئیک نیز می‌گویند، که این‌ها قطعات کوچک تک رشته‌ای از RNA یا DNA است که برای شکل دادن به ساختارهای پیچیده تشکیل شده‌اند. سپس آنها با یک هدف از پیش تعیین شده مثل پروتئین‌ها با میل و ویژگی خاص متصل می‌شوند.
ویروس‌های مانند SARS-CoV-2 با استفاده از توابع نوکلئولین کار می کنند و از توابع آن برای ایجاد تکثیر ویروسی در سلول میزبان استفاده می کنند.
آپتامر به جلوگیری از وقوع این پدیده کمک می‌کند، و به نوکلئولین‌ها متصل می‌شود و جلوی تکثیر ویروس در سلول‌ها می‌شود.
دکتر بیتس می‌گوید: « از آنجا که این آزمایش قبلاً در بیماران سرطانی انجام شده است منتظرتأییدیه اداره غذا و داروی ایالات متحده(FDA ) برای کرونا ویروس هستیم.
از آنجا که یک واکسن می‌تواند بین ۱۲ تا ۱۸ ماه طول بکشد تا به بازار وارد شود ولی این درمان‌ها می‌توانند به کاهش سرعت انتشار کمک کنند.
وی می‌گوید: « آنها می‌توانند این بیماری را کنترل کنند تا ویروس در بدن متوقف شود.»
به گزارش سایت news-medical.net که در تاریخ ۲ مارس ۲۰۲۰ منتشر شده است.
براساس بررسی شواهد سیستماتیک توسط محققان دانشگاه بهداشت و علوم اورِگان، درمان‌های جدید ضدویروسی با عملکرد مستقیم برای از بین بردن عفونت ویروس هپاتیت C بسیار مؤثر است.
این بررسی که به تازگی در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا منتشر شده است، از توصیۀ جدید کارگروه خدماتِ بهداشتیِ پیشگیرانه در ایالات متحد برای غربالگری جهانی هپاتیت C خبر داد. تا کنون غربالگری برای افرادی که بین سالهای ۱۹۴۵ و ۱۹۶۵ متولد شده‌اند و دارای فاکتورهای خطر مانند استفاده از داروهای تزریقی بودند، توصیه می‌شد.
بررسی شواهد نشان داد که روش‌های جدید ضدویروسی با عملکرد مستقیم، ویروس را با عوارض جانبی کمی هدف قرار می‌دهد.
این واقعاً پیشرفت چشمگیری در درمان بوده است. از نظر تاریخی، درمان هپاتیت C بسیار دشوار بوده است، درمان‌های طولانی مدتی که تحمل‌شان نیز دشوار بود. درمان‌های جدید مؤثرتر هستند که عوارض جانبی کمی هم دارند. پیش از این درمان این بیماری یک سال طول می‌کشید و در این روش جدید درمان معمولاً طی ۸ تا ۱۲ هفته انجام می‌شود.
هپاتیت C شایع‌ترین ویروس منتقله از راه خون در ایالات متحده است و تخمین زده می‌شود ۲٫۴ میلیون نفر مبتلا به آن باشند. در صورت عدم درمان هپاتیت C می‌تواند منجر به عوارض شدید از جمله نارسایی کبد و سرطان کبد شود.
مطالعۀ جدید مطالعۀ پیشینی را که در سال ۲۰۱۳ انجام شده بود را به روز می‌کند.
در آن زمان (۲۰۱۳) درمان های ضد ویروسی با عملکرد مستقیم با ترکیب با تزریق اینترفرون شروع می‌شدند. اینترفرون‌ها واکنش ایمنی بدن را برای سرکوب ویروس افزایش می‌دهند، اما درمان یک ساله باعث عوارض جانبی شبه‌آنفلوانزا شد. در مطالعۀ سال ۲۰۱۳ اولین داروهای ضد ویروس با عملکرد مستقیم به تازگی معرفی شده بودند. داروهای ضد ویروسی نسل اول با ترکیب با اینترفرون بین ۶۸ تا ۷۸ درصد در هدایت ویروس به لایه‌های غیر قابل کشف در خون پس از درمان موثر بودند.
بررسی‌های انجام شده حاکی از آن است که رژیم‌های جدید ضد ویروسی با عملکرد مستقیم و بدون اینترفرون بیش از ۹۵٪ در از بین بردن ویروس حتی در جوانان مؤثر هستند.
در این بررسی هشت آزمایش کنترل‌شده تصادفی در مقایسه با درمان‌های ضد ویروسی با عملکرد مستقیم با دارونما یا یک رژیم ضد ویروسی منسوخ شده، ۴۸ مطالعه درمانی دیگر و ۳۳ مطالعه گروهی با مجموع تقریباً ۱۸۰،۰۰۰ بیمار انجام شده است.
به گزارش سایت newsweek.com که در تاریخ ۲۴آوریل ۲۰۲۰ منتشر شده است
روز پنجشنبه در یک جلسه دانشمندان آمریکایی تاثیر پرتوهای فرابنفش خورشید بر روی ویروس کرونا را شرح می‌دهند و یکی از مشاوران علمی(ویلیام برایان) در کاخ سفید آن را ارائه می‌دهد.
این تحقیقات در مرکز ملی تجزیه و تحلیل دفاع زیستی و اقدامات متقابل آمریکا واقع در مریلند انجام گرفته است هنوز این گزارش به صورت علمی منتشر نشده است.
ویلیم برایان می‌گوید: « بر اساس این تحقیق نور خورشید موجب نابودی ویروس کرونا در سطوح و هوا می‌شود. دما و رطوبت بالا نیز اثر مشابهی بر ویروس دارند و باعث می‌شوند ویروس برای ادامه حیات به مشکل بربخورد. و در این تحقیق نشان می‌دهد نیمه عمر ویروس ( یعنی زمانی که طول می کشد تا تعداد ویروس‌ها باقی مانده به نصف برسد) گویند.
نیمه عمر ویروس در دمای ۲۱ الی ۲۴ درجه و در رطوبت ۲۰ درصد در سطوح غیرمتخلخل مانند دستگیره در و فولاد ضدزنگ، ۱۸ ساعت بوده است.
و با رساندن رطوبت به ۸۰ درصد نیمه عمر به ۶ ساعت و با افزودن مضاعف نور خورشید، به دو دقیقه کاهش یافته است.
نیمه عمر ویروس به شکل آئروسل در هوا در دمای ۲۱ الی ۲۴ درجه و رطوبت ۲۰ درصد، یک ساعت بوده است که با تاباندن نور خورشید به یک و نیم دقیقه کاهش یافته است.»
به احتمال زیاد با افزایش دما و تابش بیشتر خورشید شیوع بیماری کاهش پیدا خواهد کرد ولی به معنی نابودی کامل این ویروس نیست و باید رعایت لازم انجام شود.
از تحقیقات قبلی مشخص شده بود که نور ماوراء‌بنفش موجب نابودی مواد ژنتیکی و قابلیت تولید مثل ویروس شده و دارای اثر ضدعفونی کنندگی است. اما سوال اصلی اینجاست که شدت و طول موج پرتوهای ماوراء‌بنفش مورد استفاده در آزمایشات چه میزان بوده و آیا این مقادیر با ویژگی‌های نور خورشید در تابستان تا چه حد منطبق است.
به گزارش سایت everydayhealth.com که در تاریخ ۲۰ فوریه ۲۰۲۰ منتشر شده است.
یک مطالعه نشان می‌دهد که کیفیت خواب کاملاً با وضعیت خلقی بیماران، ناتوانی و وضعیت کلی زندگی مرتبط است.
برای بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده (IBD)، خوب خوابیدن در شب می‌تواند یک چالش باشد. بر اساس گزارش مرکز بیماری‌های مزمن روده بریتانیا (Crohn & Colitis UK) اختلالات خواب در بیماران مبتلا به IBD شایع است، در حالی که با شدت‌یافتن بیماری این اختلالات افزایش می‌یابد، پس از تسکین علائم نیز اختلال در خواب می‌تواند رخ بدهد.
*بیماری‌های التهابی روده (به انگلیسی: Inflammatory bowel disease) یا (IBD) به گروهی از بیماریها گفته می‌شود که سبب التهاب جدار روده بزرگ و روده باریک می‌گردند. شایع‌ترین این بیماریها عبارت‌اند از: بیماری کولیت زخمی و بیماری کرون. این دو بیماری از جهاتی دارای شباهت‌هایی هستند.
تحقیقی که در ژانویه سال ۲۰۲۰ در مجلۀ Scientific Reports منتشر شد، تأیید می‌کند که خواب باید بخشی از معاینۀ بیمار باشد. این مطالعه نشان داد که دو سوم بیماران مبتلا به IBD از اختلال خواب رنج می‌برند و کیفیت پایین استراحت به کیفیت پایین زندگی، ناتوانی بیشتر و وجود تظاهرات خارج از روده (EIM) مانند آرتروز محیطی، زخم دهانه، التهاب پوست و التهاب چشم، ارتباط دارد.
محققان خاطرنشان کردند که در این مطالعه به نظر نمی‌رسد مشکلِ خواب با متغیرهای بیماری از قبیل زیرمجموعه، فعالیت بیماری یا نوع درمانی که دریافت می‌شود ربطی داشته باشد.
فابیانا زینگون محقق همکار در این مطالعه و استادیار گوارش در بیمارستان دانشگاه پادوآ در ایتالیا می‌گوید: «ما از تشخیصِ اختلال خواب در بیماران مبتلا به IBD غیرفعال تعجب کردیم.»
دکتر زینگون می‌گوید: «به طور کلی می‌توان گفت که به دلیل مزمن بودن این بیماری، IBD می‌تواند نه تنها بر وضعیت جسمی بیماران بلکه بر وضعیت روانی آنها نیز تأثیر بگذارد. در نتیجه ما نشان دادیم که بیماران IBD، حتی اگر بیماری روده آنها به صورت بالینی درحالِ بهبودی در نظر گرفته شود، از کیفیت بدِ خواب رنج می برند.»
بیماری ناشی از عوامل جسمی و روحی
بر اساس گفتۀ یکی دیگر از همکاران این مطالعه، کارلا مارینلی ، دکتر و محقق بخش جراحی، انکولوژی و گوارش بیمارستان بیمارستان دانشگاه پادووا، این تحقیق بر ضرورت یک رویکرد چند رشته‌ای برای مدیریت IBD را برجسته می‌کند.
دکتر مارینلی می‌گوید: «برای حمایت از کارکرد معده لازم است هم از نظر روحی و هم جسمی کار کنیم تا تأثیرِ بیماری بر کیفیت خواب و زندگی بطور کلی کاهش یابد.»
نتایج تحقیق بر اساس گروه کوچکی متشکل از ۱۶۶ بیمار مبتلا به IBD بود که پرسشنامه‌هایی را در مورد بیماری، کیفیت خواب، اضطراب، افسردگی و ناتوانی (که شامل وضعیت انرژی، عکس از بدن، درد، فعالیت‌های بین فردی و سایر علائم است) تکمیل کردند.
در مجموع ۸۷ شرکت‌کننده مبتلا به بیماری روده و ۷۹ نفر مبتلا به التهاب زخمی کولون بودند. متوسط سن بیمار ۴۴ سال بود و تنها ۱۶ نفر در طول مطالعه بیماری فعال داشتند.
در حالی که دانشمندان دریافتند که کیفیت خواب به‌طور مستقیم با یک بیماری IBD فعال یا غیرفعال یا با درمان مداوم در ارتباط نیست، همچنین دریافتند که خواب با وضعیت روحی بیمار، ناتوانی و کیفیت زندگی مرتبط است.
آنها خاطرنشان کردند که اختلال خواب تمام بیماران افسرده را تحت تأثیر قرار داده است، اما هیچ تفاوتی در اختلال خواب بین بیماران با اضطراب یا بدون اضطراب وجود ندارد.
برای اشوین آنانتاکریشنان، متخصص گوارش در بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون و سخنگوی انجمن گوارش آمریکا، این تحقیق به مطالعات متعدد قبلی در جمعیت‌های متنوعی که کیفیت پایین خواب را در بیماران مبتلا به IBD نشان دادند و همچنین مطالعاتی که ارتباط بین کیفیت خواب و افسردگی را نشان می دهند، کمک می کند.
اگرچه محققان تأکید می‌کنند که این تجزیه و تحلیل برای ارزیابی تأثیر خواب بر IBD طراحی نشده است، اما در یک مطالعه قبلی، دکتر آنانتاکریشنان و همکاران خود اثبات کرده‌اند که کیفیت خواب هنگام بهبودی بیمار، تنش‌های آتی را پیشبینی می‌کند.
در مورد محدودیت‌های مطالعه، مقاله به این نتیجه رسیده است که اندازه‌گیری اختلال خواب بر اساس مطالعات انجام شده است و اقدامات عینی نیست، همینطور شواهد بیماری که توسط آندوسکوپی نشان داده شده است بر اساس مطالعات پیشین است.
از آنجا که این تحقیق، لحظه‌ای از تأثیر IBD در کیفیت زندگی ناتوانی و کیفیت خواب را نشان می‌دهد، دکتر زینگون می‌خواهد در مطالعات آینده تاثیر IBD را در طول تکامل بیماری ارزیابی کند.
به‌طور کلی این تحقیق عامل بالقوۀ مثبت خواب برای بیماران مبتلا به IBD را برجسته می‌کند.
زینگون می‌گوید: «بهبود خواب قطعاً تأثیر مثبتی بر کیفیت کلی زندگی و خلق و خو خواهد داشت. حمایت روانشناختی از متخصصان آموزش‌دیدۀ مراقبت‌های بهداشتی ممکن است در دستیابی به این هدف و بهبود توانایی بیمار در مقابله با IBD مفید باشد.»
اگر به IBD مبتلا هستید و دچار اختلال خواب هستید، رعایت این پنج نکته مفید است:
زمان خواب و بیداری منظم داشته باشید. معمولاً وقتی بدن شما به یک برنامۀ خواب عادت می‌کند کیفیت خواب بهتر می‌شود.
هر روز ورزش کنید.
اتاق خواب خود را به یک مکان راحت، ساکت و آرامش‌بخش با نور کم تبدیل کنید.
از وعده‌های غذایی و نوشیدنی‌های سنگین قبل از خواب خودداری کنید.
از تماشای مانیتور یا استفاده از تلفن همراه، برنامه‌ها، بازی‌های ویدئویی و هر چیز دیگری که قبل از خواب تحریک ذهنی دارند خودداری کنید.
سرماخوردگی مداوا شد، اما همچنان سرفه‌های اذیت کننده آن وجود دارد. آیا باید نگران این سرفه‌ها بود؟ دکتر John Dougherty می‌گوید: « بسیاری افراد می‌خواهند هرچه سریع‌تر سرماخوردگی آنها مداوا شوند، در حالی که می‌توانند علائم یک ویروس ساده را برای چندین هفته همراه داشته باشند.»
به گفته دکتر Dougherty، علائمی مانند سرفه که توسط ویروس سرماخوردگی یا عفونت ایجاد شده، در واقع پاسخ سیستم‌ایمنی بدن برای مقابله با بیماری است. وی افزود، گلبول‌های سفیدی در بدن وجود دارند که حتی بعد از درمان نیز در بدن حرکت می‌کنند و به مقابله با عوامل بیماریزا می‌پردازند. بدن همچنان ملتهب بوده و باعث بروز چنین علائمی می‌شود.
به نظر می‌رسد دلیل اصلی وجود چنین سرفه‌هایی، عموما وجود مخاط در مجاری تنفسی بینی است.
به گفته دکتر Laura Boyd، هنگام سرماخوردگی مخاط تولید و توسط حفرات بینی و سینوس‌ها به پشت گلو ریخته و چکه می‌کند و یک حالت سوزش و تحریک کنندگی ایجاد می‌کند که باعث می‌شود فرد سرفه کند. استفاده روش‌های پاکسازی سینوس مانند SinuCleanse به شستشوی سینوس کمک می‌کند در حالی که استفاده از داروهایی مانند آنتی‌هیستامین مخاط را خشک می‌کند.
اما این تنها دلیل وجود چنین سرفه‌هایی نیست و ممکن است به خاطر یکی از دلایل زیر باشد:
عفونت ثانویه، مانند ذات‌الریه پس از ویروس
گاهی ممکن است به یک سرماخوردگی دچار شوید و سیستم‌ایمنی مشغول مبارزه با آن شود و در همین حین یک عفونت باکتریایی به سراغ بدن بیاید که به درمان متفاوتی نیاز دارد و در بدن باقی بماند. اگر در چنین شرایطی بیمار و مداوا شوید، و دوباره بیمار شوید شدت آن بیشتر از قبل خواهد بود که این به دلیل عفونت باقی مانده در بدن است.
علائم دیگر
علائم سرماخوردگی می‌توانند توسط عوامل دیگری مانند چکه کردن مخاط از حفره بینی، رفلاکس و یا سوزش سر دل ایجاد شوند.
نگرانی‌های دیگر
به گفته Dougherty، احتمال اینکه فردی به دلیل بیماری قلبی یا سرطان ریه سرفه کند بسیار کم است. اما هیچ کس بهتر از خود فرد، بدن خود را نمی‌شناسد. پس اگر احساس می‌کنید چیزی درست نیست، به بررسی آن بپردازید.
علائمی که می‌تواند باعث ایجاد نگرانی شود:
. سرفه کردن بیش از مدت زمانی که انتظار می‌رود؛
. سرفه همراه با خون؛
. اگر هنگام سرفه چیزی تغییر می‌کند، مانند تبدیل سرفه خشک به سرفه همراه با مخاط.؛
برای مقابله با این سرفه‌ها می‌توان از داروهای ضد‌سرفه که حاوی دکسترومتورفان هستند یا عسل استفاده کرد. عسل گلو را می‌پوشاند و علائم سوزش و تحریک گلو را کاهش و تسکین می‌دهد.
