نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

سوال و جواب‌های مهم در مورد زخم‌های گوارشی

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,

 

در گذشته این طور تصور می‌شد که استرس یا برخی از غذاها می‌توانند زخم معده ایجاد کنند. اما امروز محققان شواهدی پیدا نکرده‌اند که این تئوری‌ها را ثابت نمایند. در عوض مطالعات نشان داده‌اند زخم گوارشی، دو علت اصلی دارد: هلیکوباکتر پیلوری و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی

بیماری زخم گوارشی چیست؟

بیماری زخم گوارشی عارضه‌ای است که در آن، زخم‌های دردناکی در دیواره‌ی مخاطی معده یا ابتدای روده باریک (دئودنوم) ایجاد می‌شود. به طور طبیعی، لایه‌ی ضخیمی از موکوس، دیواره‌ی داخلی معده را از اسیدهای گوارشی محافظت می‌کند؛ اما خیلی چیزها می‌توانند این لایه‌ی محافظ را ضعیف کنند و اجازه دهند اسید معده به بافت آسیب بزند.

چه افرادی بیشتر ممکن است دچار زخم گوارشی شوند؟

یک‌دهم افراد به زخم‌های گوارشی دچار می‌شوند.
ریسک فاکتورهای این عارضه بیشتر شامل موارد زیر می‌شوند:
. استفاده‌ی مکرر از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، گروهی از داروهای رایج مسکن که شامل ایبوپروفن (ادویل) می‌شوند
. سابقه‌ی زخم‌های گوارشی در خانواده
. بیماری‌هایی مانند بیماری کبد، کلیوی یا ریوی
. مصرف الکل
. سیگار کشیدن

چه چیزهایی سبب زخم گوارشی می‌شوند؟

در گذشته این طور تصور می‌شد که استرس یا برخی از غذاها می‌توانند زخم معده ایجاد کنند. اما امروز محققان شواهدی پیدا نکرده‌اند که این تئوری‌ها را ثابت نمایند. در عوض مطالعات نشان داده‌اند زخم گوارشی، دو علت اصلی دارد:
. هلیکوباکتر پیلوری
. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی

هلیکوباکتر پیلوری
هلیکوباکتر پیلوری معمولاً معده را درگیر می‌کند. تقریباً ۵۰ درصد از جمعیت دنیا دچار عفونت هلیکوباکتر پیلوری هستند و اغلب علامتی هم ندارند. محققان عقیده دارند افراد می‌توانند این باکتری را از شخصی به شخص دیگر انتقال بدهند، خصوصاً در دوران کودکی.
هلیکوباکترپیلوری به لایه‌ی موکوس سیستم گوارشی می‌چسبد و سبب التهاب می‌شود که می‌تواند این لایه‌ی محافظ را تخریب نماید. این تخریب مشکل‌ساز است زیرا معده‌ی شما دارای اسیدهای بسیار قوی برای هضم غذاست. اگر معده، لایه‌ی محافظ نداشته باشد، این اسیدها می‌تواند بافت معده را بخورند.
اما برای بیشتر افراد، وجود هلیکوباکترپیلوری، اثر منفی خاصی ندارد. تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد از افرادی که هلیکوباکتر پیلوری دارند در نهایت دچار زخم معده می‌شوند.

داروهای مسکن غیراستروئیدی
علت اصلی دیگر زخم گوارشی، استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است. یعنی گروهی از داروها که برای تسکین درد به کار می‌روند. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌توانند لایه‌ی موکوس سیستم گوارش را از تضعیف کنند. این داروها این پتانسیل را دارند که موجب زخم‌های گوارشی شوند:
استامینوفن یک ضدالتهاب غیراستروئیدی نیست و به معده آسیب نمی‌زند. افرادی که نمی‌توانند داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف کنند اغلب استامینوفن برایشان تجویز می‌شود. هرکسی که ضدالتهاب غیراستروئیدی مصرف می‌کند دچار زخم گوارشی نمی‌شود. بلکه داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی در کنار عفونت هلیکوباکتر پیلوری این پتانسیل را دارد که خطرناک باشد. کسانی که هلیکوباکتر پیلوری دارند و اغلب از این داروها استفاده می‌کنند، بیشتر احتمال دارد به لایه‌ی موکوس گوارش خود آسیب بزنند و این آسیب می‌تواند شدیدتر باشد.

ابتلا به زخم معده در اثر مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی در صورت شرایط زیر نیز بیشتر می‌شود:
. مصرف دوزهای بالای ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی
. سن ۷۰ سال به بالا
. خانم بودن
. مصرف کورتیکواستروئیدها یا همان کورتون‌ها (داروهایی که پزشک برای آسم، آرتریت یا لوپوس تجویز می‌کند) همزمان با مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی
. مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی به طور پیوسته و درازمدت
. داشتن سابقه‌ی زخم گوارشی

علت‌های نادر زخم‌های گوارشی
شرایط و عوامل دیگری هم می‌توانند سبب ایجاد زخم‌های گوارشی شوند اما کمتر شایع‌اند:
. بیماری جدی ناشی از عفونت‌های گوناگون
. عمل جراحی
. مصرف دیگر داروها، مانند استروئیدها
داشتن بیماری نادری به نام سندرم زولینگر – الیسون نیز می‌تواند احتمال زخم گوارشی را افزایش دهد. این عارضه سبب تشکیل توموری از سلول‌های تولیدکننده‌ی اسید در سیستم گوارش می‌شود. این تومورها می‌تواند سرطانی یا خوش‌خیم باشند. سلول‌های این تومور، مقدار زیادی اسید تولید می‌کنند که به بافت معده آسیب می‌زند.

آیا قهوه و غذاهای تند می‌توانند سبب زخم معده شوند؟

این باور اشتباه بسیار رایج است که قهوه و غذاهای تند باعث زخم معده می‌شوند. در گذشته زیاد می‌شنیدیم که افرادی که زخم معده دارند باید رژیم غذایی خاصی داشته باشند. اما امروزه می‌دانیم که اگر زخم معده دارید باز هم می‌توانید از انواع و اقسام غذاها لذت ببرید، تا زمانی که علائمتان بدتر نشوند. فقط زیاده‌روی ذر افرادی که زخم معده دارند آن‌‌را تحریک می‌‌کند.

برخی از علائم زخم‌های گوارشی
بعضی از افرادی که زخم گوارشی دارند، هیچ علامتی ندارند. اما علائم این عارضه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
. درد سوزش مانند یا گرسنگی مانند در وسط یا بالای معده که بین وعده‌های غذایی یا شب‌ها سراغتان می‌آید
. دردی که اگر چیزی بخورید یا داروی ضد اسید مصرف کنید موقتاً فروکش می‌کند
. نفخ
. سوزش سر دل
. استفراغ یا تهوع

در موارد شدید، علائم می‌توانند شامل این موارد بشوند:
. مدفوع سیاه (به دلیل خونریزی)
. استفراغ
. کاهش وزن
. درد شدید در قسمت وسط به سمت بالای شکم

زخم‌های گوارشی چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

پزشک ممکن است تنها با صحبت کردن با شما در مورد علائمی که دارید، تشخیص دهد که زخم گوارشی دارید. اگر دچار زخم گوارشی شده‌اید و داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی هم مصرف نمی‌کنید، پس به احتمال زیاد هلیکوباکتر پیلوری دارید. برای تائید این تشخیص لازم است تست‌های زیر را انجام دهید:

آندوسکوپی
اگر علائمتان شدید باشند، پزشک توصیه می‌کند آندوسکوپی انجام دهید تا معلوم شود زخم دارید یا نه. در این مرحله، پزشک یک اندوسکوپ را از راه حلق وارد معده‌تان می‌کند تا ناهنجاری‌های احتمالی را به‌دقت ببیند.

تست‌های هلیکوباکتر پیلوری
تست‌های مربوط به هلیکوباکتر پیلوری امروزه استفاده‌ی گسترده‌ای دارند و پزشک با کمک آن‌ها درمان مناسب را تجویز می‌کند تا این باکتری‌ها از بین بروند و علائمتان برطرف شوند. تست تنفس، ساده‌ترین راه شناسایی هلیکوباکتر پیلوری است. با آزمایش خون یا آزمایش مدفوع هم می‌توان این باکتری را تشخیص داد. ضمناً نمونه‌برداری حین آندوسکوپی هم می‌تواند به تشخیص هلیکوباکتر پیلوری کمک کند.

تست‌های تصویری
البته کمتر متداول است اما از تست‌های تصویری مانند عکس با اشعه ایکس و سی‌تی‌اسکن هم می‌توان برای تشخیص زخم‌های گوارشی استفاده کرد. قبل از انجام این تست‌های تصویری شما باید مایعی بنوشید که سیستم گوارش را پوشش می‌دهد و زخم‌ها را در دستگاه قابل رویت‌تر می‌کند.

آیا زخم‌های گوارشی خودبه‌خود التیام می‌یابند؟

هرچند زخم‌های گوارشی گاهی خودبه‌خود خوب می‌شوند اما شما نباید علائم هشداردهنده‌ی آن را نادیده بگیرید. زخم‌های گوارشی در صورت عدم درمان درست می‌توانند منجر به مشکلات جدی‌تری شوند مانند:
. خونریزی
. سوراخ شدن دیواره‌ی معده
. انسداد خروجی معده در اثر تورم یا اسکار که باعث می‌شود راه معده به روده باریک مسدود شود

چه درمان‌هایی برای زخم‌های گوارشی وجود دارند؟

اگر زخم گوارشی‌تان خونریزی داشته باشد، پزشک حین آندوسکوپی با تزریق داروهایی آن را درمان خواهد کرد. همچنین پزشک می‌تواند بافت آسیب دیده را بسوزاند تا زخم بسته شده و خونریزی متوقف شود.
برای بیشتر افراد پزشکان داروهای زیر را جهت درمان زخم‌های گوارشی تجویز می‌کنند:
مهارکننده‌های پمپ پروتون: این داروها، اسید معده را کاهش می‌دهند تا زخم فرصت التیام داشته باشد.
مهارکننده‌های گیرنده‌ی هیستامین: این داروها نیز تولید اسید معده را کاهش می‌دهند.
آنتی‌بیوتیک‌ها: این داروها باکتری‌های را از بین می‌برند. پزشکان از آن‌ها برای درمان هلیکوباکتر پیلوری استفاده می‌کنند.
داروهایی که نقش حفاظتی دارند: این داروها زخم را پوشش می‌دهند و در لایه‌ای محافظ آن را نگه می‌دارند تا جلوی آسیب بیشتر در اثر آنزیم‌ها و اسیدهای گوارشی گرفته شود.

چگونه می‌توان از زخم‌های گوارشی پیشگیری کرد؟

. از پزشکتان بپرسید امکان جایگزین کردن داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی وجود دارد یا خیر
. اگر نمی‌توانید مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را متوقف کنید از پزشکتان در مورد اقدامات پیشگیرانه سؤال کنید
. سعی کنید کمترین دوز داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی را آن هم همراه با غذا مصرف کنید
. سیگار را ترک کنید
. الکل ممنوع

آیا زخم‌های گوارشی قابل درمان هستند؟

در بیشتر موارد درمان، علت اصلی زخم گوارشی را هدف می‌گیرد (معمولاً هلیکوباکتر پیلوری یا مصرف داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است) و در رفع زخم‌های گوارشی مؤثر واقع می‌شود. البته زخم‌های گوارشی می‌توانند تکرار شوند، مخصوصاً اگر هلیکوباکتر پیلوری به طور کامل از سیستم گوارشی پاکسازی نشود یا مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی یا کشیدن سیگار ادامه پیدا کند.

درمان زخم‌های گوارشی چقدر طول می‌کشد؟

به طور کلی چند هفته طول می‌کشد تا یک زخم گوارش التیام بیابد.

آیا نوشیدن شیر به زخم معده کمکی می‌کند؟

خیر. شیر فقط می‌تواند درد و ناراحتی زخم معده را موقتاً تسکین دهد زیرا مخاط معده را می‌پوشاند. ضمناً شیر باعث می‌شود معده‌ی شما اسید بیشتری تولید کند که می‌تواند زخم را تشدید نماید.

آیا مجاز به مصرف داروهای ضداسید هستید؟

آنتی‌اسیدها موقتاً علائم زخم گوارشی را تسکین می‌دهند اما می‌توانند در تأثیرگذاری داروهای تجویزشده اختلال ایجاد نمایند. در مورد مصرف آنتی‌اسیدها با پزشکتان مشورت کنید.

کسی که زخم گوارشی دارد چه باید بخورد؟

هنوز ثابت نشده که چه غذاهایی تأثیر مثبت یا منفی بر زخم گوارشی دارند. اما داشتن یک رژیم غذایی خوب و متعادل و ورزش کافی و خواب باکیفیت برای سلامت عمومی‌تان لازم است.

از پزشکم چه سؤال‌هایی باید بپرسم؟

در صورتی که زخم گوارشی دارید سؤال‌های زیر را از پزشک خود بپرسید:
. به جای ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی چه داروی مسکنی می‌توانم مصرف کنم؟
. از کجا باید بفهمم هلیکوباکتری پیلوری من از بین رفته است؟
. از کجا باید بفهمم زخم گوارشی‌ام درمان شده است؟
. طی دوره‌ی درمان چه راهکارهای خانگی می‌توانم برای تسکین علائم به کار ببرم؟

در نهایت این که:
برخلاف باور عموم، زخم‌های گوارشی در اثر استرس یا غذاهای خاصی ایجاد نمی‌شوند و بیشتر اوقات، باکتری‌ها عامل این عارضه هستند. پزشکان می‌توانند با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و دیگر داروها، باکتری‌ها را از بین ببرند.
اگر اخیراً زیاد از داروهای آنتی‌اسید استفاده می‌کنید یا مدام مجبورید چیزی بخورید تا درد سوزش داری که در معده احساس می‌کنید تسکین پیدا کند یا علائم دیگری از زخم معده را دارید، بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که به پزشک مراجعه کنید. درمان مناسب می‌تواند یک زخم گوارشی را در ظرف چند هفته التیام ببخشد.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

چرا بعد از غذاخوردن معده درد می‌گیرم؟

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان,

 

معده درد در هیچ زمانی خوب نیست؛ اما معده درد بعد از غذا خوردن جور دیگری ناخوشایند است. شاید فکر کنید غذای خاصی باعث این درد شده، اما آلرژی‌های غذایی در میان بزرگسالان چندان شایع نیستند.

فهمیدن اینکه دقیقا چه غذایی باعث معده دردتان می‌شود می‌تواند زمان‌بر باشد و لازم است در مورد عادت‌های غذایی و علائمی که دارید با یک پزشک مشورت کنید.

احتمالا حدس می‌زنید که یکی از شایع‌ترین علت‌های معده‌درد بعد از خوردن غذا، دیس پپسی یا سوءهاضمه است. سوءهاضمه باعث شکم‌درد، نفخ و احساس پُری بعد از خوردن غذا می‌شود.
هرچند سوءهاضمه معمولا خودبه‌خود برطرف می‌شود اما ممکن است معده درد بعد از غذای شما مربوط به عارضه‌ی دیگر هم باشد.

رفلاکس معده و مری (GERD)

این عارضه زمانی روی می‌دهد که اسید معده، مخاط مری را تحریک کرده و سوزش سردل و معده درد ایجاد می‌کند. اگر پُرخوری کنید یا کلا عاشق غذاهای تند باشید، بیشتر احتمال دارد به رفلاکس معده و مری دچار شوید چون این دو عامل باعث می‌شوند اسید معده به سمت مری بالا بیاید و حالت دردناکی ایجاد کند.
اگر فکر می‌کنید دچار چنین عارضه‌ای هستید، پس سعی کنید مصرف غذاهای تند و پُرادویه و کافئین را کنار بگذارید و از آنتی‌اسیدهای بدون نسخه استفاده کنید تا علائمتان کمتر شود. اگر این راهکارها جواب نداد باید به پزشک مراجعه کنید.

سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)

سندرم روده تحریک‌پذیر یک اختلال روده‌ای است که می‌تواند سبب معده‌درد، گاستریت، اسهال و یبوست شود. این عارضه خود را به صورت‌های مختلفی نشان می‌دهد؛ اما قطعا موجب معده درد بعد از غذاخوردن می‌شود. اگر بعد از غذاخوردن معده درد می‌گیرید و درگیر اسهال یا یبوست هم هستید، بهتر است برای بررسی دقیق‌تر به پزشک مراجعه کنید.

بیماری سلیاک

بیماری سلیاک یک واکنش ایمنی نسبت به خوردن گلوتن است که می‌تواند از راه‌های گوناگونی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از این اثرات، معده درد بعد از خوردن گلوتن است. اگر عدم تحمل گلوتن‌تان خفیف هم باشد بازهم ممکن است معده درد بگیرید؛ اما این حالت با بیماری سلیاک متفاوت است.
در بیماری سلیاک، روده‌ی باریک فرد با خوردن گلوتن آسیب می‌بیند؛ اما در کسی که عدم تحمل گلوتن دارد ممکن است فقط دچار واکنش‌هایی مانند اسهال یا نفخ بعد از خوردن گلوتن شود. پزشک می‌تواند تشخیص دهد ریشه مشکلتان چیست.

زخم گوارشی

اگر مدتی است بعد از خوردن غذا معده درد می‌گیرید و کاهش وزن و کم‌خونی و استفراغ و مشکل در بلع یا خون در مدفوع هم دارید، می‌تواند علامت زخم گوارشی باشد. زخم گوارشی، جراحت دردناکی است که در مخاط مری، معده یا روده باریک ایجاد می‌شود و معمولا با داروهای کاهنده اسید و در برخی موارد آنتی‌بیوتیک قابل درمان می‌باشد. در این وضعیت واقعا نیاز دارید به پزشک مراجعه کنید.

گاستروپارزی یا فلج معده

گاستروپارزی که به نام فلج معده نیز شهرت دارد، باعث می‌شود بخشی از عضلات معده نسبتا فلج شده و جلوی گوارش مناسب را بگیرند. به همین دلیل، غذا مدت طولانی‌تری در معده می‌ماند. در نتیجه معده نمی‌تواند غذای بیشتری را که می‌خورید تحمل و هضم کند و سبب گرفتگی و درد و اسپاسم در معده می‌شود. ممکن است تهوع یا استفراغ هم وجود داشته باشد.
بیشتر موارد فلج معده خود به خود و معمولا بعد از یک عفونت ویروسی یا باکتریایی به‌وجود می‌آیند، اما عفونت کووید – ۱۹ در پاندمی اخیر هم می‌تواند موجب فلج معده شود.
اگر دچار این عارضه هستید، سعی کنید غذایتان را در حجم کمتر و در وعده‌های مکررتر بخورید تا غذا راحت‌تر بتواند از معده‌تان خارج شود. همچنین شاید بهتر باشد غذاهای پُرفیبر مانند پرتقال، بروکلی، چغندر و کرفس نخورید و میوه‌ها و سبزی‌ها را به صورت پخته و نه خام مصرف کنید. پزشکتان هم ممکن است داروهایی برای تقویت عضلات معده و تسکین حالت تهوعتان تجویز کند.

رشد بیش از اندازه باکتری روده باریک (SIBO)

SIBO زمانی رخ می‌دهد که تعداد باکتری‌های روده باریک به طور غیرمعمول زیاد می‌شود. وقتی باکتری‌های بد زیاد می‌شوند، در عملکرد باکتری‌های خوب روده اختلال ایجاد می‌شود. درنتیجه روی گوارش اثر گذاشته و باعث نفخ، اسهال و شکم‌درد بعد از خوردن غذا خواهد شد.
ریسک فاکتورهای SIBO شامل سن بالا، سابقه‌ی عمل جراحی در شکم، اختلالات خودایمنی و یا یبوست مزمن می‌شود. درمان این عارضه نیز شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌هایی برای توقف رشد باکتری‌های زیادی و تغییراتی در عادت‌های غذایی می‌شود.

بیماری کیسه صفرا

بیماری کیسه صفرا در میان خانم‌ها در دهه چهل زندگی‌شان شایع است و منجر به انواع مشکلاتی می‌شود که درد در قسمت وسط یا بالای سمت راست شکم می‌شود.

کیسه صفرا با چربی تحریک می‌شود و به همین دلیل ممکن است بعد از خوردن یک غذای چرب، دچار دردی خفیف تا شدید در شکمتان شوید. التهاب ناشی از انسدادی که سنگ صفرا ایجاد می‌کند نیز می‌تواند منجر به درد شدیدی شود. شاید نیمه شب با شکم‌درد خیلی بدی از خواب بیدار شوید که معمولا علامت مشکلی در کیسه صفراست.
مشکلات مربوط به کیسه صفرا معمولا خودبه‌خود رفع نمی‌شوند، بنابراین اگر مکررا بعد از خوردن غذا دچار شکم درد می‌شوید و علائم دیگری هم دارید باید زودتر به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است داروهایی برای تسکین دردتان تجویز کند؛ اما معمولا لازم است عمل جراحی برای برداشتن کیسه صفرا و پیشگیری از عوارض شدیدتر انجام شود.

بیماری کرون

بیماری کرون یک نوع بیماری التهابی در روده است که می‌تواند هر قسمتی از سیستم گوارش را، از دهان گرفته تا مقعد، درگیر کند. التهاب ناشی از بیماری کرون می‌تواند موجب درد خفیف تا شدید در شکم شود و با علائمی مانند استفراغ، اسهال، خستگی، شکم‌درد، گرفتگی و اسپاسم، کاهش اشتها و خون در مدفوع همراه است.
علت شناخته شده‌ای برای بیماری کرون وجود ندارد؛ اما این عارضه معمولا با رژیم غذایی و ژنتیک مرتبط است. هرچند بیماری کرون یک بیماری مزمن است که نیازمند پیگیری‌های منظم و مدیریت مناسب می‌باشد؛ اما پزشک معالج ممکن است توصیه به مصرف دارو، تغییراتی در رژیم غذایی و عمل جراحی برای تسکین طولانی‌‌مدت‌تر علائم کند.

کولیت زخمی

کولیت زخمی نیز نوع دیگری از بیماری‌های التهابی روده است که به‌طورکلی کولون یا روده بزرگ را درگیر کرده و سبب زخم‌های کوچکی در تمام کولون یا رکتوم می‌شود. علائم این بیماری معمولا به مرور زمان ایجاد شده و شامل شکم‌درد یا درد در رکتوم، اسهال خونی، خونریزی از مقعد، نیاز فوری به دستشویی، خستگی و کاهش وزن می‌شوند. در این بیماری، شکم‌درد بعد از خوردن غذای پُرقند یا چربی‌های اشباع مانند کره و روغن نارگیل و کیک چرب تشدید می‌شود.
علت دقیق کولیت زخمی هنوز مشخص نیست؛ اما ترکیبی از جنبه‌های ژنتیکی، استرس، رژیم غذایی و اختلال در سیستم ایمنی بدن می‌تواند علت این بیماری باشد. اگر بعد از خوردن غذا دچار شکم‌درد بدی می‌شوید یا در مدفوعتان خون می‌بینید، به پزشک مراجعه کنید. درمان کولیت زخمی معمولا شامل داروهای ضدالتهابی می‌شود اما در بعضی موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد.

پانکراتیک یا التهاب لوزالمعده

پانکراتیک به التهاب لوزالمعده گفته می‌شود که درد در قسمت بالای شکم ایجاد می‌کند و این درد به پشت هم می‌زند. لوزالمعده آنزیم‌هایی تولید می‌کند که به گوارش کمک می‌کنند و پانکراتیک زمانی رخ می‌دهد که این آنزیم‌ها خیلی زود ترشح می‌شوند و به‌جای غذای داخل معده به لوزالمعده حمله می‌کنند.
درد پانکراتیک می‌تواند ناگهانی ظاهر شود یا اینکه عارضه‌ای مزمن و مرتبط با سنگ صفرا، سنگ لوزالمعده یا الکلیسم باشد. پانکراتیک حاد و خفیف معمولا در عرض چند روز برطرف می‌شود و درد آن را می‌توان با داروهای مسکن و استراحت کنترل کرد، اما در موارد شدیدتر ممکن است عمل جراحی لازم باشد. اگر دردتان ناگهانی شروع می‌شود، تهوع و استفراغ دارید، تب دارید و یا قسمت بالای شکمتان بی‌نهایت حساس و دردناک شده، هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید.

بازهم یادآوری می‌کنیم که دلیل معده دردتان بعد از خوردن غذا می‌تواند چیز ساده‌ای مثل پُرخوری باشد، اما اگر می‌بینید این درد مکررا آزارتان می‌دهد، حتما به پزشک مراجعه کنید تا کمکتان کند علت را پیدا کنید.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

بهترین درمان‌ها برای سندرم روده تحریک‌پذیر

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان

 

هرچند نمی‌توانیم تضمین کنیم که درمانی برای سندرم روده تحریک پذیر (IBS) ارائه می‌دهیم؛ اما قطعا راهکارهای متعدد و علمی وجود دارند که می‌توانند درد و ناراحتی ناشی از این بیماری را کاهش داده و احساس بهتری به شما بدهند.

تعیین اینکه کدام راهکار مناسب شماست می‌تواند با آزمون و خطا همراه باشد. درمان‌ها شامل داروهای بدون نسخه، داروهای ضدافسردگی برای درمان افسردگی، ایجاد تغییرات در رژیم غذایی و طیفی از مداخلات جسمی و روحی می‌شود.

درمان‌های بدون نیاز به نسخه برای IBS

درمان‌های بدون نسخه نیازی به تجویز پزشک ندارند و در دسترس‌اند. این درمان‌ها پشتوانه علمی دارند و می‌توانند نقش مهمی در برنامه درمانی‌تان ایفا کنند.
فیبر: پودر پوسته پسیلیوم یک راه موثر برای کسانی است که سعی دارند یبوست خود را رفع کنند. ثابت شده که این داروی گیاهی به رفع یبوست کمک کرده و فواید دیگری نیز برای سلامت دارد، مثلا کاهش خطرات بیماری‌های قلبی و عروقی و کاهش کلسترول.
پروبیوتیک‌ها: این میکروارگانیسم‌های زنده می‌توانند با تغییر در میکروبیوم روده، علائم را تسکین داده و به تنظیم عملکرد گوارش کمک کرده و سرعت حرکت محتوای روده را نیز کنترل کنند. تحقیقات نشان می‌دهد پروبیوتیک‌ها می‌توانند با جلوگیری از ارسال پیام‌های التهابی در بدن، افسردگی و اضطراب را کاهش دهند. می‌توانید از کپسول‌های پروبیوتیک استفاده کنید یا ماست پروبیوتیک بخورید؛ اما همه‌ی پروبیوتیک‌ها اثر یکسان ندارند، بنابراین بهتر است در این مورد از پزشکتان سوال کنید.
ملین‌ها: اگر دچار یبوست ناشی از IBS هستید می‌توانید از ملین‌ها استفاده کنید. فیبر موجود در ملین‌هایی که به مدفوع حجم می‌دهند کمک می‌کند آب جذب روده‌ها شده و مدفوع راحت‌تر حرکت کند؛ اما دانشمندان می‌گویند نباید زیاد از ملین‌ها استفاده کنید. اگر یبوست مزمن دارید حتما به پزشک مراجعه کنید و از ملین‌ها برای طولانی‌مدت استفاده نکنید؛ زیرا عوارض جانبی خطرناک خواهند داشت.

داروهای ضداسهال: تقریبا ۴ درصد از افراد دچار سندرم روده تحریک‌پذیر با اسهال هستند. تحقیقات نشان داده آن‌هایی که IBS شان با اسهال همراه است ممکن است سطح بالاتری از التهاب داشته باشند که در نحوه‌ی جذب آب موجود در مدفوع توسط روده‌ها اختلال ایجاد می‌کند. داروهایی مانند لوپرامید به کاهش سرعت حرکت محتوای روده کمک می‌کنند. اما یادتان باشد این داروها کمکی به شکم‌درد نکرده و برای همه‌ی افراد مناسب نیستند.

درمان IBS با داروهای ضدافسردگی

افرادی که IBS دارند سه برابر دیگران در معرض افسردگی مادام‌العمر هستند و از طرفی کسانی که دچار اختلال افسردگی عمده‌‌اند، احتمال سندروم روده تحریک‌پذیر در آن‌ها ۲۷ درصد است که تقریبا دو برابر میزان معمول بوده و این نشان می‌دهد اختلالات خلقی و سیستم گوارش چه ارتباط عمیقی با هم دارند.
در این مورد که آیا باید داروی ضدافسردگی مصرف کنید یا نه با پزشک مشورت کنید. دو نوع از داروهای ضدافسردگی که معمولا تجویز می‌شوند، ضدافسردگی‌های تری‌سیکلیک (سه حلقه‌ای) و مهارکننده‌های بازجذب انتخابی سروتونین هستند.
داروهای ضدافسردگی تری‌سیکلیک: اگر اسهال و شکم‌درد مشکلاتی هستند که اغلب دارید، تری‌سیکلیک‌هایی مانند دسیپرامن یا نورتریپتلین می‌توانند برای درمان علائم IBS تان به کار بروند؛ اما حواستان به عوارض جانبی این داروها باشد: مشکل در خواب و ادرار کردن، خشکی دهان، سرگیجه و مشکلات جنسی.
داروهای ضدافسردگی مهارکننده بازجذب انتخابی سروتونین: اگر یبوست، مشکل غالب IBS تان است در مورد مصرف این نوع داروهای ضدافسردگی با پزشک مشورت کنید. این داروها در مقایسه با دیگر داروهای ضدافسردگی دارای عوارض جانبی کمتری‌اند.

با تغییراتی در رژیم غذایی، IBS تان را کنترل کنید

تحقیقات نشان می‌دهد رژیم غذایی «فودمپ» یک رژیم غذایی مناسب برای کنترل علائم سندرم روده تحریک‌پذیر است. الیگوساکاریدها، دی‌ساکاریدها، مونوساکاریدها و پلی‌ال‌ها، کربوهیدرات‌های قابل تخمیر با زنجیره‌ی کوتاه هستند که به‌ درستی در روده جذب نمی‌شوند و می‌توانند علائمی را در افراد مبتلا به IBS ایجاد کنند. خوردن غذاهایی که فودمپ بالایی دارند می‌توانند گاز و نفخ روده‌ها را افزایش دهند، زیرا این غذاها در روده‌ها سریع‌تر تخمیر می‌شوند. وقتی این مواد غذایی با عصب‌های بسیار حساس روده‌ ترکیب می‌شوند، علائمی مانند شکم‌درد و نفخ ایجاد می‌کنند.
فودمپ‌ها در خیلی از غذاها وجود دارند و احتمالا همین الان در آشپزخانه‌ی شما نیز هستند: پیاز، سیر، شیر، ماست، انبه، عدس، قارچ، عسل، سیب و نخود آبگوشتی.
این رژیم غذایی با حذف غذاهای فودمپ شروع شده و سپس می‌توانید آرام آرام و تدریجا آن‌ها را به رژیم غذایی‌تان برگردانید (تقریبا سه تا هشت هفته بعد). این کار کمک می‌کند مشخص کنید چه غذاهایی عامل مشکلات گوارشی‌تان هستند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند رژیم غذایی با فودمپ پایین، علائم سندرم روده تحریک‌پذیر را در ۷۰ درصد افراد کاهش می‌دهد؛ اما یادتان باشد که رژیم غذایی با فودمپ پایین، بسیار محدودکننده است. در مورد استفاده از این رژیم غذایی با پزشک مشورت کنید تا متناسب با نیازهای بدنتان تغذیه کنید.

مداخلات جسمی و روانی

سال‌هاست می‌دانیم که مغز و گوارش ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. معمولا چیزهایی مانند اشتها یا هیجانات مدام با هم ارتباط دو طرفه دارند و مغز و روده‌ها به‌واسطه هورمون‌ها و سیگنال‌های عصبی مدام با هم مرتبط‌اند؛ اما وقتی ارتباط بین این سیگنال‌ها به هم می‌ریزد، علائم IBS می‌تواند بروز کند.

مداخلات درمانی زیر (با پشتوانه‌ی علمی) می‌توانند کمک زیادی به درمان این بیماری بکنند:

رفتاردرمانی شناختی (CBT)

رفتاردرمانی شناختی به شما یاد می‌دهد چگونه افکار منفی خود درباره‌ی IBS را به چالش بکشید. تحقیقات نشان می‌دهد وقتی اجازه می‌دهید افکار منفی‌تان در چرخه‌ای بی‌پایان در ذهنتان جولان بدهند، علائم بیماری‌تان بدتر می‌شوند.
رفتاردرمانی شناختی می‌تواند به شما کمک نماید این افکار و فاجعه‌سازی‌های ذهنی‌تان کاهش یافته و تمرکزتان را روی راه‌هایی بگذارید که به شما ابزارهایی برای کنترل علائمتان می‌دهند. طبق مطالعات، یک‌سوم افرادی که IBS دارند از رفتاردرمانی شناختی سود می‌برند.

هیپنوتراپی یا هیپنوتیزم درمانی

هیپنوتراپی با هدف تسکین علائم گوارشی مدتی است که رواج پیدا کرده و هر روزه افراد بیشتری به این شیوه درمانی رو می‌آورند. هیپنوتراپی برای IBS با هدایت شما به سمت وضعیتی از ریلکسیشن عمیق اما با تمرکز زیاد، کنترل زیادی از طریق تجسم‌سازی به شما می‌دهد که به درمان و التیام روده‌هایتان کمک می‌کند.
دانشمندان دریافته‌اند هیپنوتراپی با هدف درمان IBS برای ۷۰ تا ۸۰ درصد از افراد موثر است. یافته‌ها نشان داده‌اند یک دوره‌ی شش هفته‌ای هیپنوتراپی توانسته بود علائم IBS را در ۷۰ درصد بیماران تخفیف دهد.

ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس (MIBRS)

ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس می‌تواند ابزار خوب و ارزشمندی در برنامه‌ی درمانی‌تان باشد که علائم اضطرابی بیماریتان را کاهش می‌دهد.
این درمان کمکتان می‌کند با یاد گرفتن مهارت‌های ذهن‌آگاهی، علائم IBS را تسکین دهید، مثلا نسبت به فرایند تنفس خود آگاه می‌شوید و تغذیه‌ی آگاهانه‌تری خواهید داشت. ایده‌ی ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس این است که یاد بگیرید خودتان را بر مبنای دردها، افکار و احساساتی که تجربه می‌کنید قضاوت نکنید. دانشمندان می‌گویند این شیوه با تنظیم ناخودآگاه شما و تقویت سیتم پاراسمپاتیک، ارتباط بین ذهن و جسمتان را تقویت می‌کند.

خلاصه
هرچند هیچ درمانی برای سندرم روده تحریک‌پذیر وجود ندارد؛ اما راهکارهای علمی زیادی وجود دارند که به شما کمک می‌کنند علائم خود را کاهش داده و کیفیت زندگی‌تان را بهتر کنید. روش‌های توصیه شده همگی در دسترس و قابل انجامند و تمام آن‌ها نتیجه می‌دهند. اضطراب و IBS اغلب با هم همراهند و به همین دلیل داروهای تجویزی ضدافسردگی می‌توانند به درمان IBS کمک کنند.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

روش‌‌های هیدراته ماندن بدن در تابستان

بیماری‌‌ها و راه درمان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت urologyhealth.org

تابستان اغلب به معنای سفر به ساحل یا شنا کردن در استخر، رفتن به کنسرت در فضای باز و باربیکیو است. در حین تفریحات خارج از منزل مهم است که هیدراته بمانید. وقتی کم آب هستید، بدن شما مایعات و الکترولیت کافی برای عملکرد صحیح ندارد. الکترولیت‌ها مواد معدنی مانند سدیم، کلسیم و پتاسیم در بدن شما هستند که در غذاهایی که می‌خورید و مایعاتی که می‌نوشید وجود دارند.

خبر خوب این که شما گزینه‌های بیشتری به جز نوشیدن آب برای هیدراته ماندن در تابستان دارید. در اینجا چند نکته برای کمک به هیدراته ماندن بدن وجود دارد.

سرحال ماندن

  1. بیشتر از میوه‌ها و سبزیجات غنی از آب مانند هندوانه، توت‌فرنگی، گریپ فروت، هلو و طالبی استفاده کنید. گزینه‌های خوب دیگر شامل خیار، کاهو، کدو سبز، کرفس و گوجه‌فرنگی است.
  2. قهوه سرد را امتحان کنید (قهوه سرد بدون کافئین همیشه یک گزینه عالی است). بهتر است بدانید که قهوه بخشی از مایعات مصرفی روزانه شما محسوب می‌‌شود. در واقع، حدود ۹۸ درصد از فنجان قهوه صبحگاهی از آب است.
  3. چای سرد را امتحان کنید. انواع مختلفی از چای (سفید، سیاه، سبز و اولانگ) با طعم های مختلف وجود دارد. به طور کلی، چای حدود نیمی از مقدار کافئین موجود در قهوه را دارد. چای‌‌های گیاهی و میوه‌ای نیز وجود دارد که فاقد کافئین هستند.
  4. سوپ‌های سرد، ترجیحا سوپ‌‌هایی که با آب گوشت درست می‌‌شوند بخورید. گزپاچو یکی از سوپ‌‌های سرد کشور اسپانیاست که بسیار محبوب است. مواد اصلی تشکیل‌دهنده آن گوجه‌فرنگی، فلفل دلمه‌‌ای، خیار، سیر و پیاز است.
  5. به جای آب میوه آب نارگیل بخورید. به‌طور کلی آب نارگیل کم کالری و قندهای افزوده کمتری نسبت به آب میوه دارد. منبع خوبی برای پتاسیم است.
  6. یک دستور‌العمل جدید از ترکیب هلو زردآلوی یخی از EatingWell پیدا کنید.

منبع: urologyhealth.org


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

ازوفاژیت چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت webmd.com

ازوفاژیت التهاب پوشش مری است، لوله‌ای که غذا را از گلو به معده می‌رساند. در صورت عدم درمان، این وضعیت می‌تواند بسیار ناراحت کننده شود و باعث ایجاد مشکلاتی در بلع، زخم، و زخم مری شود.

علائم ازوفاژیت

علائم ازوفاژیت عبارتند از:

  • بلع دشوار یا دردناک
  • رفلکس اسید
  • سوزش سردل
  • احساس گیر کردن چیزی در گلو
  • درد قفسه سینه
  • حالت تهوع
  • استفراغ

اگر هر یک از این علائم را دارید، باید در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید.

علل ازوفاژیت و عوامل خطر

علل

ازوفاژیت در اثر عفونت یا تحریک مری ایجاد می‌شود. عفونت می‌تواند ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا بیماری‌هایی باشد که سیستم‌ایمنی را تضعیف می‌کنند.

عفونت‌هایی که باعث ازوفاژیت می‌‌شوند عبارتند از:

کاندیدا. این یک عفونت قارچی مری است که توسط همان قارچی ایجاد می‌‌شود که باعث عفونت قارچی واژن می‌‌شود. هنگامی که سیستم‌ایمنی بدن ضعیف است، مانند افراد مبتلا به دیابت یا HIV، عفونت در مری ایجاد می‌شود. معمولاً با داروهای ضد‌قارچ بسیارخوب قابل درمان است.

تبخال. مانند کاندیدا، این عفونت ویروسی می‌تواند در مری زمانی که سیستم‌‌ایمنی بدن ضعیف است ایجاد شود و با داروهای ضد‌‌ویروسی قابل درمان است.

تحریک منجر به ازوفاژیت می‌تواند ناشی از هر یک از موارد زیر باشد:

  •  GERD یا بیماری ریفلاکس معده به مری؛
  • استفراغ؛
  • عمل جراحی؛
  • داروهایی مانند آسپرین و سایر داروهای ضد‌‌التهابی؛
  • مصرف یک قرص بزرگ با آب بسیار کم یا درست قبل از خواب؛
  • بلعیدن یک ماده سمی؛
  • فتق‌‌ها؛
  • پرتودرمانی برای سرطان.

عوامل خطر

  • زمانی که درست قبل از خواب غذا بخورید؛
  • وعده‌های غذایی بیش از حد زیاد با غذاهای پرچرب؛
  • سیگار کشیدن؛
  • مصرف زیاد الکل؛
  • وزن اضافی، از جمله زمانی که باردار هستید.

برخی از غذاها نیز در صورت مصرف می‌توانند احتمال ابتلا به ازوفاژیت را افزایش دهند. این شامل:

  • کافئین
  • مرکبات
  • غذاهای ادویه‌دار
  • سیر
  • پیازها
  • شکلات
  • نعناع

تشخیص ازوفاژیت

هنگامی که پزشک معاینه فیزیکی کامل انجام داد و سابقه پزشکی شما را بررسی کرد، چندین آزمایش وجود دارد که می تواند برای تشخیص ازوفاژیت استفاده شود.

این شامل:

آندوسکوپی قسمت فوقانی: آزمایشی که در آن از یک لوله که نور داردو انعطاف‌پذیر است به نام آندوسکوپ برای مشاهده مری استفاده می‌شود.

بیوپسی‌: در طی این آزمایش، نمونه کوچکی از بافت مری برداشته شده و سپس به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا زیر میکروسکوپ بررسی شود.

سری قسمت بالایی دستگاه گوارش(یا بلع باریم). در طی این روش، پس از نوشیدن محلول باریم، از مری عکسبرداری می‌شود. باریم پوشش مری را می‌‌پوشاند و در عکس اشعه ایکس به رنگ سفید در می‌آید. این ویژگی پزشکان را قادر می‌‌سازد تا برخی از ناهنجاری‌های مری را مشاهده کنند.

درمان ازوفاژیت

درمان ازوفاژیت بستگی به نوع ازوفاژیت شما دارد.

رفلاکس ازوفاژیت زمانی است که محتویات معده به مری برمی‌‌گردد. اگر زیاد اتفاق بیفتد، ممکن است پزشک به شما بگوید که به بیماری GERD  یا بیماری ریفلاکس معده به مری) مبتلا هستید.

برای درمان‌، می‌توانید از موارد زیر استفاده کنید:

  • داروهای بدون نسخه مانند آنتی‌اسیدها یا داروهایی که مانع از تولید اسید می‌شوند مانند لانزوپرازول و امپرازول؛
  • داروهای تجویزی که می‌توانند تولید اسید را مسدود کنند یا به پاکسازی معده شما کمک کنند؛
  • جراحی برای تقویت دریچه‌‌ای که معده و مری شما را جدا می‌کند.

ازوفاژیت ائوزینوفیلیک زمانی است که تعداد زیادی گلبول سفید خون به نام ائوزینوفیل در مری شما جمع می‌‌شود. معمولاً این حالت به دلیل آلرژی اتفاق می‌افتد. و می‌تواند توسط گرده گل یا برخی غذاها تحریک شود.

برای درمان این حالت‌، شما ممکن است موارد زیر را مصرف کنید:

  • داروهای تجویزی برای جلوگیری از تولید اسید
  • استروئیدهایی مانند بودزوناید و فلوتیکازون

 

پزشک همچنین ممکن است یک رژیم غذایی با حذف مواد غذایی را پیشنهاد کند. در این حالت شما برای مدتی از خوردن آلرژن‌‌های غذایی معمول خودداری می‌‌کنید، سپس به آرامی آن‌ها را دوباره به رژیم خود اضافه می‌‌کنید. این می‌تواند به شما و پزشک‌تان کمک کند تا بفهمید کدام غذاها ممکن است باعث التهاب مری شما شوند.

ازوفاژیت ناشی از دارو زمانی اتفاق می‌افتد که داروها برای مدت طولانی با پوشش مری شما تماس داشته باشند.

برای این، پزشک شما ممکن است:

  • داروی شما را عوض کند.
  • در صورت امکان آن را به صورت مایع به شما بدهید

همچنین ممکن است به شما توصیه کنند که داروی خود را با یک لیوان پر آب مصرف کنید یا از شما بخواهند که حداقل ۳۰ دقیقه پس از مصرف آن بایستید یا بنشینید.

ازوفاژیت عفونی زمانی اتفاق می‌افتد که بافت‌های مری عفونی شده باشد. این حالت ممکن است در صورت ابتلا به سرطان یا HIV رخ دهد. برای درمان آن، دارویی باید مصرف شود تا عفونت را از بین ببرد.

اگر مری شما بسیار باریک است یا غذا در آن گیر کرده است، پزشک ممکن است روشی به نام گشاد شدن مری را انجام دهد که مری شما را بزرگ می‌کند.

برخی از افراد برای کاهش علائم به درمان های جایگزین روی می آورند. اینها به جای درمان های پزشکی نیستند، بلکه علاوه بر آنها می باشد.

آن‌ها می‌‌توانند شامل موارد زیر باشند:

  • داروهای گیاهی مانند شیرین‌بیان، بابونه و گل‌ختمی؛
  • تمرین‌های آرام‌سازی مانند آرام‌سازی پیشرونده عضلانی یا تصویرسازی هدایت‌شده؛
  • طب سوزنی.

قبل از شروع هر گونه درمان جایگزین حتما با پزشک خود صحبت کنید.

پیشگیری از ازوفاژیت

در حالی که شما تحت درمان ازوفاژیت هسید، اقدامات خاصی وجود دارد که می‌توانید برای کمک به احساس بهتر خود انجام دهید:

از غذاهای تند مانند فلفل، پودر فلفل قرمز، کاری و جوز هندی خودداری کنید.

از غذاهای سفت مانند آجیل، کراکر و سبزیجات خام دوری کنید.

سعی کنید درست قبل از خواب غذا نخورید.

از خوردن غذاها و نوشیدنی‌های اسیدی مانند گوجه فرنگی، پرتقال، گریپ‌فروت و آب آنها اجتناب کنید. در عوض، نوشیدنی‌های با طعم میوه‌ای  با ویتامین C را بنوشید.

غذاهای نرم بیشتری را به رژیم غذایی خود اضافه کنید مانند سس سیب، غلات پخته شده، پوره سیب‌زمینی، کاستارد، پودینگ و شیک‌های پروتئینی بالا.

سعی کنید از وعده‌های غذایی با غذاهای چرب پرهیز کنید.

مصرف غذاهای با طعم کافئین، شکلات و نعناع را به حداقل برسانید.

لقمه‌های کوچک بگیرید و غذا را کاملا بجوید.

مایعات را از طریق نی بنوشید تا بلع راحت‌تر شود.

ازمصرف  الکل و تنباکو خودداری کنید.

هنگام مصرف دارو، آن را با آب فراوان مصرف کنید.

دارو را در حالت خوابیده یا درست قبل از خواب نخورید.

چشم انداز ازوفاژیت

بسیار مهم است که از برنامه درمانی پزشک خود برای ازوفاژیت پیروی کنید. اگر این کار را بکنید، باید تسکین یابد.

با این‌حال، اگر ازوفاژیت درمان نشود، می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

 زخم مری: پزشک ممکن است این حالت را «استریکچر» بنامد. می‌‌تواند بلع را بسیار دشوار کند.

چیزی که پزشکان آن را «پرفوراسیون مری» می‌نامند. سطح پوشاننده روی بافت مری پاره می‌‌شود. زمانی که غذا در آن‌‌جا گیر می‌کند یا زمانی که آندوسکوپی فوقانی انجام می‌‌دهید، می تواند ناشی از رفلکس گگ باشد. که می‌تواند بلع را دشوار کند. همچنین می‌تواند تنفس را سخت کند.

ممکن است به بیماری مری بارت مبتلا شوید. مری بارت می‌‌تواند منجر به سرطان مری شود.

 

منبع: webmd.com


 

 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

جو به بهبود سطح قند‌خون و کاهش اشتها کمک می‌‌کند

بیماری‌‌ها و راه درمان, تغذیه سالم, فرناز اخباری پیشگیری بهتر از درمان,

 

به گزارش سایت lunduniversity.lu.se

محققان سوئدی به فواید رژیم غذایی جو پی برده‌اند که می‌تواند به کاهش سطح قند‌خون و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند.

تیم تحقیقات دانشگاه لوند گزارش می‌کند که جو حاوی ترکیبی از فیبر است که می‌تواند به کاهش متابولیسم کمک کند، و به نوبه خود باعث می‌‌شود افراد کمتر گرسنه شوند. اضافه وزن اغلب با ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است و محققان دریافتند که علاوه بر کاهش اشتها، جو می‌تواند میزان سایر عوارض مانند بیماری‌های قلبی عروقی را نیز کاهش دهد.

آن نیلسون، دانشیار مرکز علوم غذای سلامت در دانشگاه لوند و یکی از محققین این مطالعه، می‌گوید: «تعجب‌آور و در عین حال امیدوارکننده است که با مصرف ترکیب مناسب از فیبرهای غذایی می‌توان در مدت زمان کوتاهی چنین فواید سلامتی چشمگیری تولید کرد.»

این مطالعه که اخیراً در مجله تغذیه بریتانیا منتشر شده است، در میان شرکت‌کنندگان میانسال سالم انجام شد که از آن‌ها خواسته شد تا نان تهیه شده با مغز جو به مدت سه روزدر صبحانه، ناهار و شام بخورند. تقریباً ۱۱ تا ۱۴ ساعت پس از آخرین وعده غذایی در تحقیق‌، محققان خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی را در شرکت‌‌کنندگان بررسی کردند.

علاوه بر بهبود متابولیسم، محققان فواید دیگری از جمله کاهش قند‌خون و سطح انسولین، افزایش حساسیت به انسولین و بهبود کنترل اشتها نیز یافتند. اثرات مثبت مصرف جو زمانی مشاهده شد که مخلوط خاصی از فیبرهای غذایی موجود دردانه جو به روده رسید و باعث افزایش باکتری‌‌های خوب و ترشح هورمون‌های مهم شد.

پروفسور نیلسون می‌‌گوید: «بعد از خوردن نان تهیه شده ازجو، شاهد افزایش هورمون‌‌های روده ای بودیم که متابولیسم و ​​اشتها را تنظیم می‌کنند و همچنین هورمونی که باعث کاهش التهاب مزمن می‌‌شود نیزدر میان شرکت‌‌کنندگان افزایش یافت. این حالت به مرور زمان می‌‌تواند از بروز بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت جلوگیری کند.»

یک مطالعه مرتبط دیگر توسط محققان دانشگاه گوتنبرگ در سوئد همچنین نشان داد که فیبرهای غذایی جو می‌تواند باعث افزایش باکتری روده Prevotella copri شود که اثر تنظیمی مستقیمی بر سطح قند‌خون دارد و باعث کاهش نسبت یک نوع باکتری ناسالم در روده می‌شود.

اثرات جو تحت تأثیر ترکیب میکروبیوتای روده فرد قرار می‌گیرد، یعنی افرادی که غلظت کمتری باکتری Prevotella copri دارند اثر کمتری از مصرف محصولات جو دریافت می‌‌کنند. به گفته محققان، خوردن جو بیشتر می‌تواند به تحریک رشد باکتری کمک کند.

محققان امیدوارند که دانش بیش‌‌تر در مورد تأثیر فیبرهای غذایی خاص بر سلامت افراد در نهایت منجر به عرضه محصولات غذایی بیشتر با خواص سالم مانند دانه جو در فروشگاه‌‌ها شود. آن‌ها افزودند که تمایل دارند که افراد بیشتری را تشویق کنند تا از جو در وعده‌های غذایی به عنوان مثال در سالاد، سوپ، خورش یا به عنوان جایگزینی برای برنج یا سیب‌‌زمینی استفاده کنند.

منبع: lunduniversity.lu.se


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

پولیپ روده و آنچه باید در مورد آن بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان

 

پولیپ روده توده‌ی کوچکی از سلول‌هاست که در روده‌ی بزرگ یا رکتوم تشکیل می‌شود. پولیپ‌ها می‌توانند برجسته یا مسطح باشند. پولیپ‌ها انواع میکروسکوپیک نیز دارند که برای تشخیص آن‌ها به میکروسکوپ نیاز است. پولیپ‌های آدنوما یا پولیپ‌های بی‌پایه و لبه‌دار می‌توانند به مرور زمان رشد کرده و سرطانی شوند. غربالگری‌های منظم سرطان و برداشتن پولیپ‌ها می‌تواند ریسک ایجاد سرطان کولورکتال را کاهش دهد.

ممکن است هیچ علامتی نداشته باشید، بنابراین لازم است برای پیشگیری از تبدیل پولیپ به سرطان کولورکتال غربالگری منظم انجام دهید. روش‌های غربالگری شامل کولونوسکوپی، سیگموئیدوسکوپی، تست مدفوع یا سی‌تی‌اسکن می‌شود.

علت پولیپ روده چیست و چه افرادی به آن دچار می‌شوند؟

تقریبا ۳۰ درصد از جمعیت بزرگسال بالای ۴۵ تا ۵۰ سال به پولیپ روده دچار می‌شوند. مردان و زنان از هر نژادی ممکن است به پولیپ روده و سرطان کولون مبتلا شوند.
پولیپ حاصل تغییرات ژنتیکی در سلول‌های دیواره‌ی داخلی روده بزرگ است که بر سیکل نرمال زندگی سلول اثر می‌گذارد. خیلی از عوامل می‌توانند ریسک این تغییرات را افزایش دهند. این فاکتورها به رژیم غذایی، سبک زندگی، سن بالاتر، جنسیت و ژنتیک شما مربوط هستند.

بعضی از فاکتورهای مهم سبک زندگی می‌توانند فرد را در معرض پولیپ‌های کولورکتال قرار دهند؛ مانند:

. سیگار کشیدن؛
. مصرف الکل؛
. ورزش نکردن؛
. داشتن اضافه وزن؛
. خوردن زیاد غذاهای فرآوری شده و گوشت قرمز (به جای غذاهای گیاهی و دارای فیبر)؛
. سابقه‌ی پولیپ کولورکتال یا سرطان کولورکتال؛
. سابقه‌ی خود فرد در بیماری‌های التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت زخمی روده) یا کلانژیت اسکلروزان اولیه (PSC)؛
. دیابت نوع دوم کنترل نشده.

علائم پولیپ روده چیست؟

بیشتر پولیپ‌های روده و سرطان‌های قابل درمان کولورکتال که زود تشخیص داده می‌شوند هیچ علامتی ندارند و به همین دلیل است که غربالگری منظم توصیه می‌شود.

اما وقتی علائم ظاهر شوند به صورت زیر خواهند بود:

. خونریزی از مقعد که می‌تواند با چشم دیده شود یا از طریق تست مدفوع یا تست خون مخفی در مدفوع دیده شود.
. کاهش وزن یا کمبود آهن که دلیلی برایش پیدا نمی‌شود.
. خستگی و تنگی نفس که نشان می‌دهد بدن‌ آهن کافی ندارد چون پولیپ‌ها خونریزی می‌کنند.
. تغییر در الگوی معمول دفع
. شکم‌درد (نادر)
علائم گفته شده باید بررسی شوند تا مطمئن شوید پولیپ یا سرطان کولورکتال وجود ندارد.

پولیپ کولون چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک می‌تواند از روش‌‌های گوناگونی پولیپ‌های روده را شناسایی کند:

. کولونوسکوپی: روشی که در آن یک لوله‌ی بلند و باریک و انعطاف‌پذیر از راه مقعد وارد روده بزرگ می‌شود. این لوله مجهز به دوربینی است که تصاویری را روی اسکرین نشان داده و امکان برداشتن پولیپ‌ها را فراهم می‌کند.
. سیگموئیدوسکوپی: لوله‌ای نازک و انعطاف‌پذیر از مقعد وارد می‌شود تا یک‌سوم انتهایی روده بزرگ را نشان دهد.
. سی‌تی‌اسکن: یک تست رادیولوژی که از پرتو برای تصویر گرفتن از روده بزرگ استفاده می‌کند.
. تست مدفوع: نمونه‌ی مدفوع از جهت وجود خون یا تغییرات ژنتیکی مبنی بر وجود پولیپ یا سرطان بررسی می‌شود. اگر جواب تست مثبت باشد باید کولونوسکوپی انجام شود.
اگر نتیجه‌ی هر یک از این آزمایش‌ها غیرعادی باشد، باید کولونوسکوپی انجام شود تا پولیپ‌ها بررسی شده و برداشته شوند.

اگر پولیپ کولون داشته باشید چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر پولیپی در کولون پیدا شود، پزشک آن را برمی‌دارد و به آزمایشگاه می‌فرستد تا نوع آن شناسایی شود. پزشک شما بر اساس تعداد، اندازه و تحلیل میکروسکوپیک پولیپ‌ها و دیگر ریسک فاکتورها تشخیص می‌دهد چه زمانی باید تست غربالگری را تکرار کنید.

آیا پولیپ کولون و سرطان کولورکتال قابل پیشگیری‌اند؟

با راهکارهای زیر می‌توانید ریسک ایجاد پولیپ را کاهش دهید:

. الکل و تنباکو مصرف نکنید.
. وزن اضافی خود را کاهش دهید تا شاخص توده بدنی‌تان در حد نرمال باشد.
. ورزش کنید (دست کم ۱۵۰ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط و دو جلسه تمرینات قدرتی در هفته).
. هر روز حداقل سه تا پنج وعده میوه و سبزی مصرف کنید.
. از خوردن زیاد غذاهای چرب و فرآوری شده و گوشت قرمز بپرهیزید.
. معلوم شده مصرف روزانه آسپیرین با دوز پایین می‌تواند احتمال پولیپ روده و سرطان کولورکتال را کاهش دهد. البته آسپیرین می‌تواند عوارضی هم داشته باشد، بنابراین در مورد مصرف آن حتما با پزشک مشورت کنید.
. در مورد اینکه آیا مصرف مکمل کلسیم و ویتامین D‌ برایتان مناسب است یا نه با پزشک مشورت کنید. برخی مطالعات نشان می‌دهند این مکمل‌ها ممکن است بتوانند احتمال سرطان کولون را کاهش دهند.

منبع: tebyan.net


0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

فیبروم؛ تومور غیرسرطانی رحم

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , پیشگیری بهتر از درمان

 

بیماری فیبروم رحمی از تجمع فیبروئیدها در رحم ایجاد می‌شود. فیبروئیدهای رحمی در حقیقت تومورهای خوش‌‌خیمی (غیرسرطانی) هستند که از رحم سر می‌‌زنند.

اگرچه جنس فیبروم رحم از همان جنس فیبرهای عضله صاف دیواره داخلی رحم (میومتریوم) است، اما این فیبروئیدها سفت تر و محکم‌تر از فیبرهای میومتریوم هستند. فیبروئید‌های رحمی معمولا جمع شده و شکل گرد و توده‌ای به خود می‌گیرند.

فیبروئیدهای رحمی می‌توانند در دیواره خارجی رحم و به سمت حفره شکمی، در میان لایه‌های عضلانی رحم، روی دیواره داخلی رحم و به صورت آویزان از دیواره داخلی به سمت رحم رشد کنند.

چه چیزی باعث ایجاد فیبروئید‌های رحمی می‌شود؟

علت اصلی و دقیق این تومورهای خوش‌خیم در خانم‌ها هنوز معلوم نیست. ناهنجاری‌های ژنتیکی، تغییرات در فاکتور رشد (پروتئینی مهم در بدن که رشد و تکثیر سلول‌های بدن را تنظیم می‌کند)، ناهنجاری‌های سیستم عروق خونی اندام‌‌ها و یا پاسخ بافت‌‌ها به جراحت‌ها و زخم‌ها همگی می‌توانند در ایجاد و تکثیر این فیبروئید‌ها نقش داشته باشند.

در این میان عواملی که بیش‌ترین تاثیر را در ایجاد این تومورهای خوش‌خیم دارند شامل موارد زیر هستند:

تغییرات ژنتیکی:  بسیاری از فیبروئیدها ریشه در تغییرات ژنتیکی سلول‌های عضلانی رحم دارند. به همین دلیل است که سابقه خانوادگی در ابتلای به این بیماری اهمیت پیدا می‌کند. از طرفی دیده شده که در خانواده‌های دارای سابقه این بیماری، ابتلای دوقلوهای دختر همسان به فیبروئید رحمی بیشتر از دوقلوهای ناهمسان است.

هورمون‌ها: استروژن و پروژسترون دو هورمون مهم در آماده‌سازی رحم برای بارداری و تنظیم سیکل قاعدگی هستند. به نظر می‌رسد این هورمون‌‌ها رشد فیبروئیدهای رحمی را تقویت می‌کنند. فیبروئیدها گیرنده‌های استروژنی و پروژسترونی بیشتری نسبت به سایر سلول‌های رحم دارند.

فیبروئید‌های رحمی معمولا بعد از یائسگی کوچک می‌شوند که علت آن هم کاهش ترشح استروژن و پروژسترون است. ولی هورمون درمانی دوران یائسگی برای رهایی از علائم آزاردهنده یائسگی، باعث باقی ماندن این فیبروئیدها می‌‌شود.

جالب است بدانید که بارداری و مصرف قرص‌های ضد‌بارداری، احتمال ابتلا به فیبروئید‌های رحمی را کاهش می‌دهند. این فیبروئید‌ها تا به حال در دخترانی که به بلوغ نرسیده اند دیده نشده است، اما دختران نوجوان و جوانی که قاعدگی آن‌ها شروع شده است، به ندرت ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

از سایر عواملی که خطر ابتلا به فیبروم رحمی را افزایش می دهند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– شروع قاعدگی قبل از سن ۱۰ سالگی؛

– مصرف نوشیدنی‌های الکلی؛

– عفونت رحم و بیماری‌های مقاربتی؛

– فشار‌خون بالا.

علائم بیماری فیبروم رحمی چگونه است؟

خونریزی شدید و غیرعادی قاعدگی از شایع‌ترین علامت وجود فیبروئید رحمی است. اگر فیبروم‌ها در نزدیکی لایه‌های داخلی رحم باشند و یا در خون‌رسانی به لایه‌های داخلی رحم اختلال ایجاد کنند، می‌توانند باعث قاعدگی سنگین و دردناک شوند.

در این شرایط معمولا قاعدگی طولانی مدت و لکه‌بینی بین دوره‌های قاعدگی وجود خواهد داشت. خانم‌های دچار قاعدگی سخت و طولانی مدت، معمولا به کم‌خونی فقر آهن مبتلا می شوند.

همچنین فیبروئید‌ها بسته به اندازه و محل شان در رحم می‌توانند منجر به علائم زیر شوند:

– درد و فشار در ناحیه لگن؛

– تکرر ادرار؛

– عدم توانایی در تخلیه کامل مثانه؛

– عفونت مجاری ادراری که معمولا از عدم تخلیه کامل مثانه ناشی می‌‌شود.

– یبوست؛

– درد پاها و کمر.

بیماری فیبروم بر بارداری هم تاثیر می‌گذارد؟

اگرچه فیبروئید در تخمک‌گذاری اختلالی ایجاد نمی‌کند، ولی برخی مطالعات اظهار می‌کنند که فیبروم می‌تواند باعث اختلال در باروری شده و یا باعث بارداری ناموفق شود.

به‌طور خاص، فیبروئیدهای زیرموکوسی یعنی همان‌هایی که باعث اختلال در ساختمان طبیعی لایه‌های داخلی رحم می‌شوند، موثرترین فیبروئید‌ها در کاهش باروری هستند، چراکه مانع لانه گزینی تخم لقاح یافته در بافت رحمی می‌شوند. گاهی اوقات هم فیبروئید‌ها را علت اصلی سقط جنین می‌دانند.

فراموش نکنید اگر پزشک علت سقط یک خانم باردار را وجود فیبروم تشخیص دهد، تا زمانی که این فیبروم درمان نشود، این خانم قادر به بارداری و زایمان موفق نخواهد بود. در برخی موارد هم این توده‌‌های فیبروئید باعث انسداد لوله‌های رحمی شده و مانع رسیدن اسپرم به تخمک می‌شوند.

پس به طور کلی میزان تاثیرگذاری بیماری فیبروم بر وضعیت باروری به شدت بیماری و محل قرار‌گیری فیبروئید‌ها در رحم بستگی دارد.

درمان بیماری فیبروم چیست؟

خوشبختانه امروزه درمان‌های متعددی برای فیبروم رحمی وجود دارد. درمان‌های این بیماری معمولا هورمون‌هایی که سیکل قاعدگی را تنظیم می‌کنند را هدف می‌گیرد، یعنی همان استروژن و پروژسترون، و از این طریق علائمی اصلی نظیر خونریزی‌های شدید و طولانی مدت و درد و فشار لگنی را بهبود خواهند داد.

اما این درمان‌ها فیبروئید‌ها را به کلی از بین نمی‌برند، فقط می‌توانند آنها را کوچک‌تر و ضعیف‌تر کنند.

از جمله این درمان‌ها عبارتند از:

۱- آگونیست‌‌های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (Gn-RH)

این داروها با مهار ترشح استروژن و پروژسترون شرایطی مانند یائسگی را به وجود می‌آورند و می‌توانند اندازه فیبروئید‌ها را کاهش دهند. بنابراین قاعدگی متوقف می‌شود و معمولا علائم آزاردهنده فیبروم و کم‌خونی همراه آن بهبود پیدا خواهد کرد. خیلی از پزشکان یک دوره درمان با این داروها را قبل از انجام عمل جراحی توصیه می‌کنند. درمان با این داروها معمولا بیش از شش ماه توصیه نمی‌‌شود، زیرا مصرف طولانی مدت آنها عوارضی مانند پوکی‌استخوان را به همراه خواهد داشت.

۲- استفاده از IUD

استفاده از IUD (تصویر روبرو) می‌تواند در درمان خونریزی‌های شدید ناشی از فیبروئید  مفید باشد. اما این را هم بدانید که استفاده از IUD ی ترشح کننده پروژسترون، فقط علائم بیماری را کاهش می‌دهد و هیچ تاثیری بر اندازه فیبروم و از بین بردن آن نخواهد داشت.

۳- سایر درمان‌ها

پزشک ممکن است در کنار درمان‌‌های بالا، داروهای دیگری را نیز به شما توصیه کند، برای مثال قرص‌های ضدبارداری که می‌توانند در تنظیم خونریزی و دوره‌های قاعدگی مفید باشند، اما باعث کاهش اندازه فیبروئید‌ها نخواهند شد. داروهای ضد‌التهاب های غیر‌استروئیدی و یا همان  داروهای NSAID می‌توانند در کاهش درد بیماری فیبروم کمک کننده باشند، اما این مسکن‌ها خونریزی را کاهش نخواهند داد. در کنار همه این‌ها پزشک ممکن است مصرف مولتی‌ویتامین‌ها و مکمل آهن را نیز به شما توصیه کند.

البته در بیمارانی که علائمی ندارند، معمولا هیچ درمانی توصیه نمی‌شود. فقط کافی است فرد تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرد تا رشد فیبروم بررسی شود و در صورت لزوم درمان شروع شود.

۴- عمل جراحی

در موارد شدید و در بیمارانی که علائم جدی دارند، عمل جراحی بهترین گزینه می‌باشد. در این شرایط پزشک بسته به نوع بیماری، وضعتی کلی سلامت فرد، سن بیمار، تصمیم او برای بارداری، اندازه فیبروم و غیره می‌تواند از انواع جراحی مثل میومکتومی، هیستروسکوپی و برداشتن لایه داخلی رحم (اندومتر) استفاده کند.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

بهترین رژیم غذایی برای گروه‌ی خونی شما چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمانتغذیه سالم , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت verywellfit.com

رژیم گروه خونی بر اساس این تئوری شکل گرفته که گروه‌ی خونی شما تعیین‌کننده‌ی غذاهایی است که باید مصرف کنید (و ورزش‌هایی که باید انجام دهید) تا به سلامتی مطلوب برسید.

ایده‌ی پشت این رژیم این است که خوردن غذاهایی که پروتئین لکتین آن‌ها با گروه‌ی خونی شما ناسازگار است، می‌تواند باعث تجمع سلول‌های خونی یا آگلوتیناسیون (Agglutination) و بروز مشکلاتی مانند بیماری قلبی، بیماری کلیوی یا سرطان شود. با این حال، شواهد علمی برای تأیید این ادعاها وجود ندارد. برای اینکه اطلاعات بیشتری درباره‌ی این رژیم غذایی و مزایا و معایب احتمالی آن کسب کنید، این مقاله را تا انتها بخوانید.

آنچه می‌توانید بخورید

رژیم غذایی گرو‌ه‌ی خونی روی خوردن بعضی غذاها و انجام برنامه‌های ورزشی خاص برای گروه‌های خونی مختلف تأکید دارد و افراد را به خوردن غذاهای کامل و کاهش مصرف غذاهای فرآوری‌شده تشویق می‌کند.

گروه‌ی خونی A

افراد دارای گروه‌ی خونی A مستعد ابتلا به بیماری‌های قلبی، سرطان و دیابت هستند و بهتر است از رژیم غذایی ارگانیک استفاده کرده و تمرینات آرام‌بخش، مانند یوگا و تای چی، انجام دهند. این افراد باید از رژیم غذایی بدون لبنیات و عمدتاً گیاه‌خواری که حاوی مقدار زیادی میوه‌، سبزی، غلات، حبوبات، آجیل و دانه‌ها است، پیروی کنند.

گروه‌ی خونی B

افراد با گروه‌ی خونی B دارای سیستم ایمنی قوی هستند، اما بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به اختلالات خودایمنی مانند خستگی مزمن، لوپوس و ام اس (MS) قرار دارند.

افراد این گروه باید از رژیم غذایی بسیار متنوع شامل میوه‌ها، سبزیجات، غلات، حبوبات، گوشت، مرغ، ماهی، تخم‌مرغ و لبنیات استفاده کنند، اما از مصرف آجیل و دانه‌ها بپرهیزند. ورزش‌ متوسط و ورزش‌های تعادلی برای کسانی که گروه‌ی خونی B دارند، مناسب هستند.

گروه‌ی خونی AB

افراد دارای گروه‌ی خونی AB از نظر بیولوژیکی پیچیده‌تر از دیگران هستند و می‌توانند همه‌ی غذاهایی را که برای گروه‌های خونی A و B توصیه می‌شود بخورند، اما رژیم غذایی آن‌ها باید بیشتر گیاهی بوده و مصرف گوشت را محدود کنند. اعتقاد بر این است که این افراد کمتر دچار آلرژی می‌شوند، اما بیماری قلبی، سرطان و کم‌خونی در بین آن‌ها شایع است.

گروه‌ی خونی O

بر اساس تئوری رژیم گروه خونی، این افراد با ورزش شدید و مصرف پروتئین‌های حیوانی بهترین عملکرد را دارند، اما محصولات لبنی و غلات ممکن است آن‌ها را دچار مشکل کند. بنابراین، باید از رژیم غذایی بدون لبنیات و غلات که سرشار از گوشت و مقدار متوسط ​​سبزیجات، تخم‌مرغ، آجیل و دانه‌ها است، استفاده کنند.

گلوتن، عدس، لوبیا قرمز، ذرت و کلم به افزایش وزن در افراد دارای گروه‌ی خونی O منجر می‌شوند. بیماری‌های مرتبط با گروه‌ی خونی O عبارتند از: آرتریت، آسم، تب یونجه و سایر آلرژی‌ها.

غذاهایی که نمی‌توانید بخورید

هیچ غذایی در رژیم گروه خونی کاملاً ممنوع نیست. با این حال، همه‌ی غذاها برای گروه‌های خونی مختلف مفید تلقی نمی‌شوند و خوردن غذاهای فرآوری‌شده به هیچ‌کس توصیه نمی‌شود.

نحوه‌ی پیروی از رژیم گروه خونی

هیچ زمان خاصی برای صرف وعده‌های غذایی یا اجتناب از خوردن غذا پیشنهاد نمی‌شود؛ اما کسانی که از این رژیم غذایی پیروی می‌کنند، باید از مصرف آب یا سایر نوشیدنی‌ها همراه با وعده‌های غذایی خودداری کنند؛ چون مایعات آنزیم‌های گوارشی را رقیق کرده و هضم غذاها را دشوارتر می‌کنند.

مزایای رژیم غذایی گروه خونی

مهم‌ترین نکات مثبت این رژیم غذایی عبارتند از:

  • ورزش کردن را تشویق می‌کند: مطالعات نشان می‌دهد که ورزش منظم همراه با یک رژیم غذایی سالم می‌تواند به کاهش و کنترل وزن کمک کند. با این حال، هیچ تحقیقی وجود ندارد که نشان دهد رژیم گروه خونی برای کاهش وزن مؤثر است.
  • بر مصرف غذاهای کامل تأکید می‌کند: این رژیم غذایی افراد را به خوردن غذاهای تصفیه‌نشده و پرهیز از مصرف غذاهای فرآوری‌شده تشویق می‌کند.
  • می تواند یک انتخاب مناسب و جامع باشد: اگرچه برای هر گروه‌ی خونی مجموعه‌ای از محدودیت‌های غذایی در نظر گرفته شده، اما این برنامه‌ی غذایی یک رژیم کم‌کالری با محدودیت‌های ناسالم نیست. رژیم گروه‌های خونی B و AB کامل‌تر است و می‌تواند بیشتر مواد مغذی مورد نیاز بدن را فراهم کند. اما رژیم مربوط به گروه‌های خونی A و O به دلیل محدود کردن بعضی از غذاهای سالم برای بلندمدت مناسب نیست.

معایب رژیم گروه خونی

علیرغم وجود مزایای بالقوه، این رژیم غذایی به دلایل زیر توسط متخصصان توصیه نمی‌شود:

  • مؤثر نیست: هیچ تحقیقی مبنی بر مؤثر بودن رژیم غذایی گروه خونی برای کاهش وزن وجود ندارد.
  • پایه و اساس علمی ندارد: غذا خوردن بر اساس گروه‌ی خونی علمی نیست. تحقیقات نشان می‌دهد که همه‌ی افراد، صرف‌نظر از نوع گروه‌ی خونی خود، ممکن است از مصرف بعضی غذاها سود ببرند یا شاهد هیچ تأثیری نباشند.
  • به مصرف مکمل نیاز دارد: اگرچه طرفداران تغذیه بر اساس گروه خونی به منظور تأمین نیازهای تغذیه‌ای بدن استفاده از مکمل‌ را هنگام پیروی از این برنامه‌ی غذایی توصیه می‌کنند، اما باید به این نکته توجه کرد که مکمل‌های غذایی نمی‌توانند جایگزین مناسبی برای یک رژیم سالم و متعادل باشند.
  • می‌تواند محدود‌کننده باشد: با توجه به اینکه رژیم غذایی توصیه شده برای گروه‌های خونی A و O محدودکننده است، این نگرانی وجود دارد که افرادی که این رژیم‌ها را دنبال می‌کنند نتوانند به مقدار کافی ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز برای حفظ سلامتی را دریافت کنند.
  • شواهد علمی درباره‌ی فواید آن وجود ندارد: محققان با بررسی ۱۶ گزارش منتشر شده در مورد رژیم گروه خونی به این نتیجه رسیدند که در حال حاضر هیچ مدرکی برای تأیید مزایای آن وجود ندارد و باید در این زمینه مطالعات بیشتری انجام شود.

آیا رژیم غذایی گروه خونی برای شما انتخاب مناسبی است؟

این رژیم غذایی بر اساس یک تئوری طراحی شده است. به عبارت دیگر، پایه و اساس علمی ندارد و اثربخشی آن در محیط‌های بالینی ثابت نشده است. با این حال به دلیل تأکید روی مصرف غذاهای طبیعی، کامل و فرآوری‌نشده، از بعضی از برنامه‌‌های غذایی که حاوی محدودیت‌های شدید هستند، سالم‌تر است.

طبق دستورالعمل‌های فعلی، یک رژیم غذایی سالم و متعادل که بتواند مواد مغذی مورد نیاز بدن را تأمین کند شامل موارد زیر می‌شود:

  • انواع سبزیجات، به‌خصوص سبزیجات تیره و برگ‌دار (مانند اسفناج، کلم بروکلی و لوبیا سبز)
  • میوه‌ها، به‌ویژه میوه‌های تازه (مانند سیب، توت و ملون)
  • غلات، به‌خصوص غلات کامل و سبوس‌دار (مانند کینوا، برنج قهوه‌ای و جو دوسر)
  • پروتئین حیوانی بدون چربی (مانند سینه‌ی مرغ، ماهی، سینه‌ی بوقلمون و تخم‌مرغ)
  • حبوبات (مانند لوبیا، عدس و نخود)
  • آجیل و دانه‌ها (به‌عنوان مثال گردو، بادام و تخمه‌ی آفتابگردان)
  • محصولات لبنی (مانند پنیر، ماست و شیر کم‌چرب و همچنین جایگزین‌های گیاهی و غنی‌شده‌ی آن مثل شیر سویا)
  • روغن‌ها و چربی‌های سالم (مانند روغن زیتون، روغن آووکادو، آجیل و غذاهای دریایی)

مقایسه‌ی این دستورالعمل با رژیم غذایی گروه خونی نشان‌دهنده‌ی نکات زیر است:

  • رژیم گروه‌ی خونی AB کمترین محدودیت را دارد و به افراد اجازه می‌دهد که طیف وسیعی از غذاها را انتخاب کنند.
  • رژیم گروه‌ی خونی A گوشت و لبنیات را که از منابع خوب پروتئین هستند، ممنوع می‌کند، اما با برنامه‌ریزی دقیق می‌توان این ماده‌ی مغذی را از سایر غذاها دریافت کرد.
  • رژیم گروه‌ی خونی B یک رژیم غذایی متنوع است که فقط آجیل و دانه‌ها را محدود می‌کند و می‌تواند بیشتر توصیه‌های مربوط به رژیم غذایی سالم را برآورده کند.
  • افراد دارای گروه‌ی خونی O باید از مصرف لبنیات و غلات که بخش مهمی از یک رژیم غذایی سالم را تشکیل می‌دهند، اجتناب کنند. با این حال، با برنامه‌ریزی دقیق می‌توان مواد مغذی موجود در غلات و لبنیات را با خوردن انواع سبزیجات جبران کرد.

رژیم گروه‌ خونی کالری‌شماری یا محدود کردن کالری را پیشنهاد نمی‌کند. اما بعضی از دستورالعمل‌های مربوط به برنامه‌ی غذایی سالم توصیه می‌کنند که انرژی دریافتی خود را ۵۰۰ کالری در روز کاهش دهید تا وزنتان کم شود. برای مثال اگر هر روز ۲۰۰۰ کالری انرژی دریافت می‌کنید، باید آن را به ۱۵۰۰ کالری برسانید. میزان نیاز بدن به انرژی به سن، جنسیت، وزن و سطح فعالیت بدنی بستگی دارد.

کلام پایانی

طرفداران رژیم غذایی گروه خونی ادعا می‌کنند که این برنامه غذایی به شما در چربی‌سوزی، افزایش سطح انرژی، تقویت سیستم ایمنی و کاهش خطر ابتلا به مشکلاتی مثل بیماری قلبی و سرطان کمک می‌کند.  اگرچه رژیم گروه خونی می‌تواند در موارد خاص مفید باشد، اما در حال حاضر شواهد علمی در مورد اثربخشی آن وجود ندارد. از سوی دیگر، بسیاری از غذاهای سالم را محدود می‌کند و اگر برنامه‌ریزی دقیق نداشته باشید، ممکن است به کمبودهای تغذیه‌ای دچار شوید. بنابراین، متخصصان تغذیه پیروی از این رژیم غذایی را برای حفظ سلامتی یا کاهش وزن توصیه نمی‌کنند.

منابع:

۱- verywellfit.com

۲- digikala.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

آیا مکمل‌های غذایی بی‌ضرر هستند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان, دارونامه , تغذیه سالم

 

پس از انتشار داستان مردی که در پی مصرف کپسول‌های مکمل چای سبز به پیوند کبد نیاز پیدا کرد، موضوع مکمل های غذایی و مضرات و مزایای آن ها توجه بسیاری از رسانه‌ها را به خود جلب کرده است.
چندی پیش خبری منتشر شد مبنی بر اینکه مردی به امید سلامتی بیشتر مصرف مکمل‌های چای سبز را آغاز کرد اما در عوض این کپسول‌ها باعث آسیب جدی به کبد او شد تا حدی که به پیوند فوری کبد نیاز پیدا کرد.
کارشناسان خاطرنشان می‌کنند که تجربه‌های این چنینی بسیار غیرمعمول است. در انگلیس ایمنی مکمل‌ها بر اساس مقررات اتحادیه اروپا تعیین می‌شود.

پزشکان می‌گویند: «مکمل‌های تایید شده که از شرکت‌های معتبر خریداری می‌شوند در صورتی که طبق دستورالعمل‌های تعیین شده مصرف شوند، تقریبا در بیشتر مواقع ایمن هستند. اما این اشتباه است این طور تلقی کنیم که مکمل‌های غذایی پتانسیل مضر بودن را ندارند.»

در صورتی که همین مکمل‌ها بیش از حد مصرف شوند خطراتی به همراه دارند. در حالی که در بسیاری از موارد سطوح اضافی مکمل‌ها دفع می‌شوند، احتمال دارد که این سطوح اضافی به ویژه برای کبد که وظیفه سم زدایی را برعهده دارد، سمی باشد.

به گفته پزشکان مردم گاهی به اشتباه تصور می‌کنند که مکمل‌های غذایی مفیدند و هر چه بیشتر مصرف شوند، بهتر است. در حالی که مکمل‌ها اگرچه عمدتا بدون نیاز به نسخه پزشک عرضه می‌شوند اما مصرف آنها همیشه عاری از خطر نیست.

همچنین خطر بالقوه در صورت مصرف همزمان چند مکمل وجود دارد. چرا که برخی اوقات این مکمل‌ها می‌توانند متقابلاً بر یکدیگر اثر بگذارند. این بدان معناست که یک مکمل ممکن است اثرات مکمل دیگر را تقویت کند، در حالی که در موارد دیگر ممکن است مکمل‌ها حاوی یک یا چند ماده مغذی یکسان باشند که در نهایت به افزایش بیش از حد آن ماده در بدن منجر می‌شود. در عین حال بدن برخی از افراد ممکن است کمتر قادر به متابولیزه کردن مواد خاصی باشد که می‌تواند بر چگونگی تاثیر این مواد بر بدنشان اثرگذار باشد.

به طور کلی می‌توان پیش‌بینی‌های احتیاطی و هشدار دهنده را نسبت به مصرف مکمل‌ها برای یک جمعیت گسترده در نظر گرفت اما این به معنی بی خطر بودن آن مکمل برای همه افراد نیست.

مزایای مکمل‌های غذایی برای سلامتی چیست؟

برخی مکمل‌ها هستند که کارشناسان سلامت برای بهره مندی مردم به طور گسترده آنها را مورد تایید قرار داده‌اند. برای مثال سرویس سلامت همگانی انگلیس (NHS) توصیه می‌کند زنانی که قصد بارداری دارند، باید مصرف مکمل فولیک اسید را آغاز کنند. همچنین زنان باردار باید تا هفته دوازدهم بارداری به منظور جلوگیری از نقایص مادرزادی در نوزادان این مکمل را مصرف کنند. دولت انگلیس نیز در همین راستا به دنبال درخواست‌های مکرر کارشناسان اعلام کرد در مورد اضافه کردن فولیک اسید به آردها رایزنی خواهد کرد.

مصرف مکمل‌های ویتامین D نیز برای نوزادان، کودکان بین یک تا چهار سال و افرادی که اغلب در معرض نور خورشید قرار نمی‌گیرند، توصیه می‌شود. این گروه شامل افرادی می‌شود که دچار ضعف کلی بوده، خانه دار بوده یا معمولا لباس‌هایی می‌پوشند که تمام نواحی پوستشان را می‌پوشاند. البته مصرف مکمل‌های ویتامین D به تمامی‌افراد دیگر نیز پیشنهاد می‌شود.

کمبود این ویتامین که عمدتاً از قرار گرفتن در معرض نور خورشید تامین می‌شود، می‌تواند به ناهنجاری‌های استخوانی مانند نرمی استخوان در کودکان و درد استخوان ناشی از بیماری استئومالاسی (نرم استخوانی بزرگسالان) در افراد بالغ منجر شود.

تزریق ویتامین K نیز برای نوزادان در ۲۴ ساعت اول تولدشان به منظور جلوگیری از اختلال نادر اما جدیِ خونی توصیه می‌شود.

مکمل‌ها همچنین برای افرادی که رژیم‌های غذایی محدودی داشته یا به آلرژی مبتلا هستند، اهمیت دارد. به طور مثال افرادی که رژیم‌های غذایی گیاهخواری دارند به مصرف مکمل‌های ویتامین B12 نیاز دارند چرا که این ویتامین به طور طبیعی تنها در منابع حیوانی یافت می‌شود.

با این حال مزایای مصرف بسیاری از مکمل‌های دیگر در بیشتر افراد نامشخص است. طبق اعلام متخصصان انگلیسی بیشتر افراد به جز ویتامین D به مصرف مکمل‌ها و ویتامین‌های دیگر نیازی نداشته و می‌توانند تمامی ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز خود را با یک رژیم غذایی متعادل دریافت کنند.

مزایای مصرف قرص‌های روغن ماهی مکمل که با طیف گسترده‌ای از مزایا از بهبود سلامت قلب گرفته تا افزایش قدرت مغز شناخته می‌شود نیز قطعی نیست. بررسی اخیر آزمایش‌های علمی نشان داد که محافظت این قرص‌ها از قلب در بهترین حالت بی دوام است.

به گفته یک متخصص، تغذیه علمی است که به طور دائم در حال تکامل بوده و همیشه اطلاعات جدیدی به آن افزوده می‌شود. اما آن چه که مشخص است این است

که مزایای سلامتی مکمل‌ها در همه افراد واضح نیست. زیرا این امر به ساختار شخصی بدن آن فرد و میزان مصرف آن ماده مغذی مشخص بستگی دارد.

پزشکان توصیه می‌کنند افراد پیش از آغاز مصرف یک مکمل غذایی مدارک علمی که آن مکمل خاص را حمایت می‌کند، بررسی کرده و هرگونه هشدار در مورد مصرف آن را جدی بگیرند.

به گزارش بی‌بی‌سی، همچنین نکاتی مهم برای مصرف مکمل‌های غذایی وجود دارد که به شرح زیر است:
مکمل‌های غذایی را از عرضه کنندگان معتبر خریداری کنید که ضمانت‌های بسیار دقیقی برای کیفیت محصولات خود ارائه می‌دهند.
بررسی کنید که آیا این نوع مکمل پیش‌تر روی گروهی از افراد که از نظر سن و جنسیت با شما مشابه‌اند، آزمایش شده‌است یا خیر؟

به هشدارهای درج شده روی این مکمل‌ها توجه کنید. برای مثال افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی ابتدا باید بررسی کنند که این مکمل برای قلب سمی نباشد.
در مورد مصرف همزمان چند مکمل با یکدیگر احتیاط کنید.
مکمل را تنها در روزهای توصیه شده مصرف کنید.

منبع: tebyan.net


 

0
1 2 3 4 5 43