افسردگی با ماسک لبخند
نکته غم انگیز در باره افسردههایی که یاد میگیرند ناامیدی و یاس خود را پشت صورت شاد، پنهان سازند این است که در برابر میل به خودکشی، خیلی ضعیف و شکننده هستند.
بنا بر دانش موجود درباره افسردگی، افرادی که پشت ماسک لبخند، پنهان میشوند حتی قادرند شغل ثابت روزانه را تحمل کنند. در گردهم آییهای اجتماعی، حالت عادی و شاد داشته باشند ولی غم بزرگی، وجودشان را احاطه کرده است.
آنها لبخند میزنند چون نمیخواهند مریض روحی به نظر برسند. آنها میترسند که دیگران آنها را ضعیف و غیرعادی تصور کنند. برای همین با همه رنج و یاس درونی، لبخند را حفظ میکنند.
افسردههایی که لبخند بر صورت دارند معمولاً غروبها غمگینتر میشوند. اصلاً تحمل انتقاد را ندارند بیشتر از معمول میخوابند و تحمل شکست و اشتباه را اصلا ندارند.
از دلایل ایجاد این نوع افسردگی، احساس ناموفق بودن است. مشکلات زناشویی و اقتصادی نیز باعث تحریک این نوع افسردگی میشود. بین ۱۵ تا ۴۰ درصد افسردگیها قادر به طبقهبندی نیستند و افسردگی توام با لخند، جزوشان است.
این نوع افراد از نداشتن مفهوم و معنا در زندگیشان در رنج هستند. بابت احساس بیهدفیشان احساس شرم میکنند و سعی میکنند با منطق شخصی خودشان، احساس افسردگی را توجیه یا انکار کنند.
خطرناک بودن این نوع افسردگی هم در این است که دست یاری بلند نمیکنند و مدام به خود میقبولانند که مشکل جدی ندارند. آنها چون تا حدودی پرانرژی هم هستند برعکس سایر افسردهها اگه به خودکشی فکر میکنند شانس و انگیزه عملی ساختن خودکشیشان، بیشتر است.
در تمامی بیماریهای روحی روانی، قدم اصلی برای معالجه یا بهبود بیماری، پذیرفتن این حقیقت است که در ما افسردگی وجود دارد.
منابع: