درمان فیبرینولایتیک؛ کشف داروی رقیق‌کنندۀ خون
بیماریها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی , اخبار , دارونامه
به گزارش سایت سازمان بهداشت اروپا که در تاریخ ۱۹ مارس ۲۰۱۹ منتشر شده است.
بر اساس تحقیقات انجام‌شده در شصت و هشتمین نشست علمی سالانۀ دانشکدۀ آمریکایی قلب و عروق یک داروی رقیق‌کنندۀ خون می‌تواند در درمان فیبرینولایتیک مؤثر باشد.
بیمارانی که برای درمان حملۀ قلبی داروهای ضدانعقاد خون مصرف کرده‌اند در مقایسه با بیمارانی که درمان کلوپیدوگرل استاندارد را انجام داده‌اند و نسبت به زمانی که تیکاگرلور جدیدتر و قوی‌تر را استفاده کردند عملکرد خوبی داشتند. محققان دریافته‌اند که در درمان فیبرینولایتیک، داروی تیکاگرلور به اندازۀ داروی کلوپیدوگرل امن و مؤثر است.
_ آزمایش بین‌المللی داروی رقیق‌کنندۀ خون
این آزمایش که TREAT نام گرفته است اولین آزمایش بزرگ بین‌المللی برای تشخیص و تعیین امنیت و اثر داروی تیکاگرلور در بیمارانی است که درمان فیبرینولایتیک یا داروی ضدانعقاد خون، گروهی از داروها که مانع لخته‌شدن خون و در نتیجه مانع حملۀ قلبی می‌شوند دریافت کرده‌اند.
درمان فیبرینولایتیک یا ضدانعقاد هنگامی برای درمان حملۀ قلبی استفاده می‌شوند که امکان انجام مداخله کرونری از طریق پوست (PCI) وجود ندارد، روشی که برای باز کردن عروق خونیِ بسته‌شده به کار می‌رود، این روش بهترین استاندارد برای درمانِ شدیدترین نوع حملۀ قلبی، انفارکتوس میوکارد با احتمال صعود ST-elevation (STEMI) است.
در سال ۲۰۱۸، محققان گزارش دادند که این آزمایش با طی کردن نقطۀ پایانی اولیۀ خود (خون‌ریزی شدید در ۳۰ روز) ایمنی قابل مقایسه‌ای میان تیکاگرلور و کلوپیدوگرل را نشان می‌دهد.
بر اساس گفته‌های محققان، تحلیل‌های از قبل تعیین‌شدۀ کنونی در مورد تأثیر و ایمنی در طول ۱۲ ماه نشان می‌دهند که تیکاگرلور و کلوپیدوگرل اثربخشی قابل مقایسه‌ای دارند و با تحقیق و تصدیق بیشتری نشان می‌دهند که تیکاگرلور برای استفادۀ جمعیت بیماران امن است.
_ درمان فیبرینولایتیک و دنیایِ داروهای رقیق‌کنندۀ خون
تیکاگرلور با جلوگیری از متراکم‌شدن پلاکت‌ها موجب کاهش لخته‌شدن خون می‌شود، این دارو سریع‌تر از کلوپیدوگرل اثر می‌گذارد.
در مطالعۀ قبلی در این مورد، که با نام پلاتو انجام گرفت نشان داده شد که تیکاگرلور در پیشگیری از حوادث قلبی عروقی در بیمارانی که به سندروم‌های کرونری حاد مبتلا هستند بهتر از کلوپیدوگرل عمل می‌کند، سندروم‌های کرونری حاد دسته‌ای از بیماریها هستند که شامل حمله‌های قلبی، آنژین‌ها و دردهای سینه ناپایدار می‌شوند و بیماران مبتلا به آن داروهای ضدانعقاد خون مصرف نمی‌کنند.
آزمایش TREAT با این هدف طراحی شد که تعیین کند آیا این مزایا به بیمارانی که پس از STEMI داروهای ضدانعقاد مصرف می‌کنند رسیده و در آن‌ها موفق عمل کرده است یا خیر.
دکتر اوتاویو بروانگر، رئیس کمیتۀ تحقیق و نویسندۀ اصلی این مقاله توضیح می‌دهد: «باوجود این واقعیت که تیکاگرلور قوی‌تر از کلوپیدوگرل است، ما دریافتیم که استفاده از تیکاگرلور در این بیماران ایمن است.»
«از لحاظ درجه اثرگذاری و ثمربخشی، بهتر است آن را به عنوان یک آزمایش بی‌طرف و خنثی به لحاظ آماری تفسیر و معنا کرد، گرچه این تفسیر باید در چهارچوب مطالعۀ پلاتو در نظر گرفته بشود.»
_ استفاده از درمان فیبرینولایتیک
استفاده از ضدانعقادهای خون در جایی بیشتر رواج دارد که PCI تا ۲۴ ساعت شبانه‌روز در دسترس نیست، این کاربردها بیشتر شامل کشورهای با درآمد پایین و و درآمد متوسط و همچنین برخی از کشورهای با درآمد بالا نیز می‌شود. به گفتۀ محققان این آزمایش در ده کشور از پنج قاره انجام شد که در میان آن‌ها هم کشورهای با درآمدهای بالا و هم با درآمدهای پایین حضور داشتند، در نتیجه یافته‌ها در سطح جهانی به دست آمده است.
این آزمایش ۳۸۰۰ بیمارِ تحت درمان برای STEMI را در بیش از ۱۸۰ مرکز ثبت کرده است. تمام بیماران در عرض ۲۴ ساعت پس از حملۀ قلبی تحت درمان فیبرینولایتیک قرار گرفته‌اند. به طور تصادفی نیمی از بیماران تیکاگرلور مصرف کرده‌اند و نیمی دیگر کلوپیدوگرل. بیماران ابتدا یک دوز بارگذاری اولیه از دارویی که برای‌شان تعیین‌شده بود را مصرف کرده‌اند و سپس تا ۱۲ ماه مصرف آن را ادامه دادند.
_ نتایج داروهای رقیق‌کنندۀ خون
دکتر بروانگر می‌گوید: «بیماران گروه TREAT دقیقاً همان جمعیتی هستند که از درمان در گروه پلاتو محروم بودند.»
«با ترکیب هر دو آزمایش ما می‌توانیم بگوییم که تیکاگرلور برای تمام طیف بیماران مبتلا به سندروم‌های حاد کرونری، صرف‌نظر از اینکه چگونه در درمان فیبرینولایتیک مدیریت می‌شوند، مفید است.»
وقتی داده‌های آزمایش TREAT به تنهایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند، محققان به لحاظ نقطۀ تلاقی کامپوزیت ثانویه که مرگ به دلیل مشکل عروقی، حملۀ قلبی یا سکته مغزی در میان ۶٫۹ درصد از بیمارانی که تیکاگرلور مصرف می‌کردند و ۷٫۳ درصد از بیمارانی که کلوپیدوگرل مصرف می‌کردند را شامل می‌شد هیچ تفاوت معناداری مشاهده نکردند. آن‌ها همچنین هیچ تفاوت معناداری به لحاظ مؤلفه‌های فردی نقطه تلاقی کامپوزیت یا مرگ به هر علتی نیافتند.
_ آیا عوارضی وجود داشت؟
شایع‌ترین عارضۀ ناشی از مصرف داروهای رقیق‌کنندۀ خون خون‌ریزی است که به منظور کمک به پیشگیری از حمله‌های قلبی و سکته مغزی با کاهش توانایی بدن در انعقاد خون عمل می‌کنند. محققان گروه TREAT نرخ‌های دفعات خون‌ریزی را با استفاده از ضوابط معین‌شده توسط نمرۀ لخته‌شدگی انفارکتوس میوکاردیال (TIMI) تعیین کردند و گروه پلاتو نیز از دسته‌بندی‌ها و تعاریف کنسرسیوم پژوهش آکادمیک خون‌ریزی (BARC) استفاده کرد.
میزان مهم‌ترین نوع خون‌ریزی مانند خون‌ریزی کلی و ترکیبی از خون‌ریزی کلی و جزئی پایین (بین ۱ تا ۲ درصد) بودند و هیچ تفاوت معناداری میان دو گروه وجود نداشت که این بیانگر ایمن بودن مصرف تیکاگرلور است.
با این حال، میزان خون‌ریزی جزئی و مربوط به موراد غیربالینی (مانند خون‌دماغ یا برش جزئی) در گروه تیکاگرلور به شکل معناداری بالا بود در گروه تیکاگلرور ۵٫۹ درصد و این رقم در مقایسه با گروه کلوپیدوگرل که ۲٫۹ درصد بود گزارش شد. دکتر براونگر می‌گوید با توجه به مطالعات قبلی این تفاوت مورد انتظار بود.
این آزمایش توسط آسترازنیکا، سازندۀ داروی تیکاگرلور به عنوان مجری یک آزمایش ابتکاری صورت گرفت.
منبع: healtheuropa.eu