وقتی فرد مبتلا به آلزایمر غذا نمیخورد یا چیزی نمینوشد
بیماریها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری
به گزارش سایت webmd.com
برای افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است که در مراحل بعدی و پیشرفتهتر از خوردن یا نوشیدن خودداری کنند. در هر زمان، حدود ۱۰٪ تا ۱۵٪ از افرادی که این وضعیت را دارند، به اندازه کافی غذا یا نوشیدنی نمیخورند و وزن کم میکنند. در نتیجه این مشکل با بدتر شدن وضعیت بیماری همراه میشود.
بیشتر اوقات، میتوانید این مسائل را در خانه حل کنید، اما اگر آنها علائم زیر را نشان دادند، اورافوراً به اورژانس یا پزشک ببرید.
- دلیریوم. در این حالت راحت تر از حد معمول منحرف میشوند و فراموش میکنند، انرژی کمتری دارند، چیزهایی را میبینند که وجود ندارند، تغییرات ناگهانی در شخصیت و رفتار دارند، بهطور عجیبی احساساتی میشوند، یا هنگام حرف زدن سر و صدا میکنند.
- کمآبی شدید. در این حالت بدن آنها مایعات کافی برای رفع نیازهای خود دریافت نمیکند. حداقل پنج مورد از این نشانهها را متوجه خواهید شد: به ندرت ادرار میکنند، ادرار آنها به رنگ زرد تیره میشود، زبان خشک، گودی چشم، گیجی، ضعف، ضربان قلب سریع، یا مشکل در صحبت کردن نیز به وجود میآید.
- تب شدید. در افراد مسن، دمای بدن ۱۰۱ درجه فارنهایت یا بالاتر بالاست.
- درد شکم، به خصوص اگر استفراغ کنند.
اگر شرایط زیر پیش آمد سریع به پزشک مراجعه کنید:
- بهطور ناگهانی به مدت ۲۴ ساعت بدون این که علائم دیگر بیماری بدتر شود، خوردن یا آشامیدن را قطع میکنند.
- بیش از ۲۴ ساعت تب با درجه پایین داشته باشند.
- پس از تغییر دارو، خوردن و آشامیدن را متوقف کنند.
- به مدت ۴ روز اجابت مزاج نداشته باشند.
- تندتر از حد معمول نفس میکشند.
- به نظر میرسد با یک بیماری جدید یا بدتر شدن بیماری مواجه هستید.
چه چیزی باعث این حالت میشود؟
افراد مبتلا به بیماری آلزایمر به دلایل زیاد دیگری میتوانند خوردن یا نوشیدن را کم کنند یا متوقف کنند. اگر عزیزتان را میبینید که در این حالت هستند و علایم کلیدی دیگر را کنار هم بگذارید، اغلب میتوانید دوباره او را وادار به خوردن و نوشیدن کنید.
گاهی اوقات این نشانه وضعیتی است که باید به سرعت آن را درک کرده و به آن عمل کنید.
اگر مشکل بهطور ناگهانی بروز کرد، احتمالاً ناشی از چیزی غیر از زوال عقل است. به دنبال علائم این موارد باشید:
- یک بیماری جدید یا بدتر: سرماخوردگی، عفونت دستگاه ادراری، مشکل معده، بیماری مزمن یا حتی یبوست میتواند باعث شود فرد کمتر بخورد یا بنوشد.
- افسردگی یا اضطراب: افرادی که غمگین و مضطرب هستند ممکن است تمایلی به خوردن نداشته باشند.
- درد یا ناراحتی: درد در هر نقطه از بدن، به خصوص در دندانها و لثهها، میتواند اشتها را از بین ببرد.
- دارو: عوارض جانبی بسیاری از داروها باعث تهوع، از بین بردن اشتها یا آزار معده میشود.
- مشکلات مربوط به محل یا نحوه دادن غذا به آنها: تغییر در محل زندگی آنها، آنچه از آنها سرو میشود، چه کسی به آنها کمک میکند یا روابط در محلی که در آن زندگی میکنند میتواند بر اشتهای آنها تأثیر بگذارد.
- افسردگی: افرادی که احساس غمگینی و ناامیدی دارند معمولاً تمایلی به خوردن ندارند.
اگر کسی که دوستش دارید در حدی است که به سختی تغذیه میکند، ممکن است بخشی از دوره طبیعی زوال عقل باشد. آنها ممکن است غذا را به عنوان چیزی برای خوردن تشخیص ندهند، ممکن است احساس گرسنگی و تشنگی را از دست داده باشند، یا ممکن است در زمان صرف غذا حواسشان پرت شود.
برای کمک چه کاری میتوانید انجام دهید؟
اگر از غذا خوردن امتناع کنند یا دهان خود را باز نکنند، و به نظر بیمار غذا موضوع جدی نباشند، ممکن است متوجه نشوند که غذا چیزی برای خوردن است. اجازه دهید آن را بو کنند یا حس کنند تا به آنها فرصتی بدهید تا آن را تشخیص دهند. همچنین ممکن است به سرو غذا روی ظروفی که رنگ متفاوتی با غذا دارند کمک کند. این باعث میشود آنها راحتتر آن را ببینند و بدانند چیست. اطراف او را از چیزهای خطرناکی مانند چاقوهای تیز یا چیزهایی که نمی توانند بخورند، مانند بستههای سس کچاپ یا دستمال کاغذی دور نگه دارید.
بزرگترین وعده غذایی خود را در زمانی که بیشتر گرسنه هستند سرو کنید. هر روز در ساعت معینی غذا بدهید. وقتی کسی در یک برنامه روتین است، هنگام غذا بیشتر گرسنه خواهد بود. مطمئن شوید که غذا خیلی گرم یا سرد نباشد. افراد مبتلا به آلزایمر اغلب تغییر ذائقه دارند، بنابراین ممکن است مجبور شوید غذاهای مختلف را امتحان کنید تا زمانی که چیزی را که دوست دارند پیدا کنید. ممکن است عزیز شما یادش نباشد که دهانش را باز کند. به آرامی به آنها یادآوری کنید، اما غذا را به زور وارد نکنید. یادآوری به جویدن یا باز کردن دهان آنها ممکن است به درد بخورد.
زخمها، قرمزی، وضعیت بد دندان ها یا سایر علائم تحریک کننده در دهان آنها را بررسی کنید. اگر فکر می کنید مشکلی وجود دارد، آنها را نزد دندانپزشک ببرید. به آنها کمک کنید تا از دهان خود مراقبت کنند. آنها باید دو بار در روز دندانهای خود را مسواک بزنند. در صورت امکان بین دندانها را با نخ دندان یا مسواک بین دندانی تمیز کنید. بیشتر حفرهها و عفونتهای دهان از بین دندانها شروع میشوند، بنابراین این امر از اهمیت ویژهای برخوردار است.
آنها همچنین ممکن است در حرکت دادن عضلات خود برای باز کردن دهان خود مشکل داشته باشند. اگر چنین است، میتوانید از یک پزشک یا کاردرمانگر در مورد راههای کمک به غذا خوردن بپرسید.
ممکن است فقط غذاهایی که جویدن و بلعیدن آنها آسان است مانند پوره سیب، ماست یا غذاهای پوره شده دیگرمفید باشد. از غذاهای چسبنده مانند کره بادام زمینی یا نوشیدنیهای گرم مانند قهوه دوری کنید. غذای جامد را به قطعات کوچک برش دهید.
اگر هنگام غذا خوردن خوب نمیجوند، و نمی توانند در حالت خفگی سرفه کنند، از آنها بخواهید چندین بار بین لقمه ها غذا را ارام قورت دهند. از آنها بخواهید که هنگام غذا خوردن صاف بنشینند. ببینید آیا میتوانند نفس عمیقی بکشند و در حین خوردن غذا یا نوشیدنی آن را نگه دارند و پس از آن نفس خود را بیرون دهند. این میتواند به سرفه در حین بازدم کمک کند. فردی که در مراحل بعدی و پیشرفتهتر بیماری آلزایمر است ممکن است نتواند همه این کارها را انجام دهد، اما باید بتواند صاف بنشیند، مقدار کمی غذا بخورد و بین لقمه ها غذا را کاملا قورت دهد. مراقب باشید تا ببینید آیا آنها سرفه میکنند، خس خس میکنند، نمی توانند نفس بکشند، یا قفسه سینه یا گلوی خود را میگیرند.
اگر هنگام غذا آشفته یا پریشان میشوند، غذایشان را در فضایی آرام و بدون حواس پرتی سرو کنید. اگر تمایل به راه رفتن دارند، به آنها غذایی بدهید که میتوانند حمل کنند، مانند ساندویچ یا فینگر فود، مگر اینکه ممکن است خفه شوند یا نتوانند قورت دهند.
هر بار فقط یک یا دو غذا به آنها بدهید و فقط از یک یا دو ظرف استفاده کنید. انتخابهای زیاد میتواند آنها را گیج کند. به آنها اجازه دهید تا به اندازه ای که برای اتمام کار نیاز دارند وقت بگذارند. اگر این چیزها را امتحان کردید و آنها همچنان آشفته هستند، با پزشک صحبت کنید.
همچنین میتوانید سعی کنید با آنها غذا بخورید. ممکن است از شما کپی کنند و بخورند. اگر باز هم غذا نمیخورند، غذا را بردارید و بعد از ۱۵ تا ۳۰ دقیقه دوباره امتحان کنید.
همچنین آنها را تا حد امکان فعال نگه دارید. هر شکلی از ورزش اشتهای آنها را افزایش می دهد و بی قراری را کاهش میدهد.
چه مشکلات سلامتی با غذا نخوردن میتواند برای آنها ایجاد شود؟
عدم مصرف کافی برای خوردن یا نوشیدن می تواند منجر به موارد زیر شود:
- کمآبی بدن: برای اطمینان از دریافت مایعات کافی، به آنها نوشیدنیهایی بدهید که نوشیدن آن آسان است و دوست دارند. آب طعمدار، آبمیوهها، نوشیدنیهای ورزشی، لیموناد یا بستنی را امتحان کنید. برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر پیشرفته معمول است که نوشیدن الکل را تا حد کم آبی متوقف کنند. این اغلب بخشی از فرآیند پایان زندگی است. اگر فرد مورد علاقه شما اغلب کمآب میشود یا در مراحل پیشرفته آلزایمر است، باید برنامهای در مورد استفاده از لولههای تغذیه یا تزریق داخل وریدی داشته باشید.
- کاهش وزن: این میتواند نشانه مشکلات دیگری باشد، اما اگر کسی غذا نمی خورد، این محتمل ترین علت است. اگر فرد مورد علاقه شما بیش از ۵ پوند در یک هفته یا ۱۰ پوند در ماه کم کرده است، باید به پزشک مراجعه کند. برای کمک به حفظ وزن آنها، غذاهای کمچرب یا کمکالری را حذف کنید. غذاهای پر کالری مانند میلک شیک، نوشیدنیهای پروتئینی، بستنی و اسموتیها را سرو کنید. اگر کاهش وزن ادامه داشت، با پزشک خود صحبت کنید.
لولههای تغذیه
اگر مشکل ادامه یابد یا بدتر شود، باید تصمیم بگیرید که آیا باید از تغذیه مصنوعی مانند لوله تغذیه استفاده کنید. این یک تصمیم آسان نیست.
بهتر است که قبل از اینکه از عزیزانتان به تغذیه مصنوعی نیاز داشته باشند، درباره احساس او درباره تغذیه مصنوعی بپرسید. اگر میتوانید خواستههای آنها را به صورت مکتوب دریافت کنید. به این دستور پیشبرد میگویند. سعی کنید وقتی با آنها صحبت میکنید یک پزشک، پرستار یا مددکار اجتماعی برای ارائه راهنمایی در آنجا داشته باشید. زمانی که زمانش فرا رسید، تصمیمگیری در مورد لوله برای شما آسانتر خواهد بود اگر خواستههای آنها را بدانید.
بهطور کلی، لولههای تغذیه بهتری ارائه نمیدهند، شانس ابتلا به ذاتالریه را کاهش نمیدهند یا به افرادی که از آنها استفاده میکنند کمک نمیکنند عمر طولانیتری داشته باشند. همچنین، لولهها میتوانند ناراحت کننده باشند. اما آنها به برخی افراد کمک میکنند. اگر پزشک فکر میکند که عزیز شما ممکن است دوباره به تنهایی غذا بخورد، یک لوله ممکن است به او کمک کند تا زمانی که بهتر شود تغذیه شود. پزشک میتواند به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید چقدر احتمال موفقیت وجود دارد.
منبع:webmd.com