علل و انواع آرتروز چیست؟ - جامعه پزشکان ایران

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

آرتریت به معنای التهاب مفاصل است، اما این اصطلاح برای توصیف بیش از ۱۰۰ بیماری استفاده می‌شود که مفاصل، بافت‌هایی که مفصل را احاطه کرده‌اند و سایر بافت‌های همبند را تحت تاثیر قرار می‌دهند. علل آرتریت بسته به نوع آن متفاوت است. شایع ترین شکل آرتریت، آرتروز است. سایر بیماری‌های رایج روماتیسمی انواع آرتریت شامل نقرس و آرتریت روماتوئیدRA) ) است. آرتریت ۵۸٫۵ میلیون بزرگسال را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می‌دهد که برابر با ۱ نفر از هر ۴ نفر است. این بیماری در بین بزرگسالان ۶۵ ساله یا بالاتر شایع است. با این حال، می‌تواند افراد در هر سنی، از جمله کودکان را تحت تاثیر قرار دهد.

آرتریت چیست؟

آرتریت به بیش از ۱۰۰ بیماری روماتیسمی و بیماری‌هایی که مفاصل را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اشاره دارد. این بیماری معمولاً شامل درد، سفتی و تورم در داخل و اطراف یک یا چند مفصل است. کلمه «آرتریت» به معنای «التهاب مفاصل» است. با این حال، التهاب ممکن است بر تاندون‌ها و رباط‌های اطراف مفصل نیز تأثیر بگذارد. علائم می تواند به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود و ممکن است توانایی فرد را برای انجام کارهای روزمره مختل کند.

انواع آرتریت

بیش از ۱۰۰ نوع آرتریت وجود دارد. به‌طور کلی، آرتریت را می توان به دسته‌های زیر تقسیم کرد:

آرتریت التهابی

التهاب بخشی طبیعی از روند بهبودی بدن است. این حالت به عنوان دفاعی در برابر ویروس‌ها و باکتری‌ها یا به عنوان پاسخی به آسیب‌هایی مانند سوختگی رخ می‌دهد. با این حال، با آرتریت التهابی، التهاب بدون دلیل ظاهری در افراد رخ می‌دهد. آرتریت التهابی با التهابی مشخص می‌شود که به عنوان یک واکنش طبیعی به آسیب یا عفونت رخ نمی‌دهد. این نوع التهاب مضر است و در عوض باعث آسیب به مفاصل آسیب دیده و در نتیجه درد، سفتی و تورم می‌شود.

آرتریت التهابی می‌تواند چندین مفصل را تحت تاثیر قرار دهد و التهاب می‌تواند به سطح مفاصل و همچنین استخوان زیرین آسیب برساند.

نمونه‌هایی از آرتریت التهابی عبارتند از:

روماتویید آرتریت؛
آرتریت واکنشی؛
اسپوندیلیت آنکیلوزان؛
آرتریت پسوریاتیک.

آرتریت دژنراتیو یا مکانیکی

آرتریت دژنراتیو یا مکانیکی به گروهی از شرایط اطلاق می‌شود که عمدتاً شامل آسیب به غضروفی است که انتهای استخوان ها را می پوشاند. وظیفه اصلی غضروف صاف و لغزنده کمک به سر خوردن مفاصل و حرکت نرم آن است. این نوع آرتریت باعث نازک شدن و سفت شدن غضروف می شود. برای جبران از دست دادن غضروف و تغییرات در عملکرد مفصل، بدن شروع به بازسازی استخوان در تلاش برای بازگرداندن ثبات می کند. این می تواند باعث رشد استخوان های نامطلوب به نام استئوفیت شود. مفصل ممکن است بدشکل شود. این عارضه معمولاً به نام استئوآرتریت است.

آرتروز همچنین می تواند ناشی از آسیب قبلی به مفصل مانند شکستگی یا التهاب قبلی در مفصل باشد.

بیماری بافت همبند (CTD)

بافت های همبند دیگر بافت ها و اندام های بدن را پشتیبانی می کنند، به یکدیگر متصل می شوند یا از هم جدا می شوند و شامل تاندون ها، رباط ها و غضروف هستند.

CTD شامل درد و التهاب مفاصل است. التهاب ممکن است در سایر بافت ها از جمله پوست، ماهیچه ها، ریه ها و کلیه ها نیز رخ دهد و می تواند علاوه بر مفاصل دردناک، علائم مختلفی را به همراه داشته باشد و ممکن است نیاز به مشاوره با تعدادی متخصص مختلف داشته باشد.

نمونه هایی از CTD عبارتند از:

SLE یا لوپوس
اسکلرودرمی یا اسکلروز سیستمیک
درماتومیوزیت
سندرم شوگرن

آرتریت عفونی

یک باکتری، ویروس یا قارچی که وارد مفصل می شود گاهی اوقات می تواند باعث التهاب شود.

ارگانیسم هایی که می توانند مفاصل را آلوده کنند عبارتند از:

سالمونلا و شیگلا که از طریق مسمومیت غذایی یا آلودگی پخش می شوند
کلامیدیا و سوزاک، که بیماری های مقاربتی هستند (STD)
هپاتیت C، که یک عفونت انتقالی از طریق خون است که ممکن است از طریق سوزن های مشترک یا تزریق خون منتقل شود.

پزشک می تواند عفونت مفصل را با آنتی بیوتیک یا سایر داروهای ضد میکروبی درمان کند. با این حال، آرتریت گاهی اوقات می تواند مزمن شود و اگر عفونت برای مدتی ادامه داشته باشد، آسیب مفاصل ممکن است غیر قابل برگشت باشد.

آرتریت متابولیک

اسید اوریک یک ماده شیمیایی است که وقتی بدن موادی به نام پورین را تجزیه می‌کند ایجاد می‌شود. پورین‌ها در سلول‌های انسان و چندین غذا یافت می‌شوند. بیش‌تر اسید اوریک در خون حل می‌شود و به کلیه‌ها می‌رود. از آن‌جا با ادرار از بدن خارج می‌شود. برخی از افراد سطح اسید اوریک بالایی دارند زیرا یا به‌طور طبیعی بیش از نیاز خود در بدن تولید می‌کنند یا بدن آن‌ها نمی‌تواند به سرعت اسید اوریک را پاک کند. اسید اوریک در برخی افراد جمع می‌شود و کریستال‌های سوزنی‌ مانندی را در مفصل تشکیل می‌دهد که منجر به بروز ناگهانی درد شدید مفاصل یا حمله نقرس می‌شود. نقرس می‌تواند در دوره‌های مختلف ظاهر شود یا از بین برود یا اگر سطح اسید اوریک کاهش نیابد، مزمن شود.

معمولاً یک مفصل یا تعداد کمی از مفاصل مانند شست پا و دست‌ها را درگیر می‌کند. معمولاً اندام ها را درگیر می‌کند. یک نظریه این است که کریستال‌های اسید اوریک در مفاصل سردتر و دور از گرمای اصلی بدن تشکیل می‌شوند.

برخی از انواع رایج‌تر آرتریت در زیر مورد بحث قرار گرفته‌اند.

آرتریت دوران کودکی

این می‌تواند به تعدادی از انواع آرتریت اشاره داشته باشد. آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA)، همچنین به عنوان آرتریت روماتوئید نوجوانان (JRA) شناخته می‌شود، شایع‌ترین نوع است. آرتریت در دوران کودکی می‌تواند باعث آسیب دائمی به مفاصل شود و هیچ درمانی وجود ندارد. با این حال، بهبودی ممکن است، در این مدت بیماری غیر‌فعال باقی می‌ماند و ممکن است به دلیل مشکلات سیستم‌ایمنی باشد.

آرتریت سپتیک

آرتریت سپتیک التهاب مفصلی است که در نتیجه عفونت باکتریایی یا قارچی ایجاد می شود. معمولاً زانو و لگن را درگیر می‌کند. معمولاً در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر ۲ تا ۶ نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

ممکن است زمانی که باکتری‌ها یا سایر میکروارگانیسم‌های بیماری زا از طریق خون به مفصل گسترش می‌یابند، یا زمانی که مفصل به‌طور مستقیم به یک میکروارگانیسم از طریق جراحت یا جراحی آلوده می‌شود، ایجاد شود.

باکتری‌هایی مانند استافیلوکوک، استرپتوکوک یا نایسریا گونوره باعث بیشتر موارد آرتریت سپتیک حاد می‌شوند. ارگانیسم‌هایی مانند مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و کاندیدا آلبیکنس باعث آرتریت سپتیک مزمن می‌شوند. این حالت کم‌تر از آرتریت سپتیک حاد است.

شرایط زیر خطر ابتلا به آرتریت سپتیک را افزایش می‌دهد:

بیماری یا آسیب مفصلی موجود؛
ایمپلنت‌های مفصل مصنوعی؛
عفونت باکتریایی در سایر نقاط بدن؛
وجود باکتری در خون؛
بیماری یا بیماری مزمن (مانند دیابت، روماتویید آرتریت، و بیماری سلول داسی شکل)؛
مصرف داخل وریدی (IV) یا تزریقی مواد مخدر؛
داروهایی که سیستم‌ایمنی را سرکوب می‌کنند؛
آسیب اخیر مفصل؛
آرتروسکوپی مفاصل اخیر یا سایر جراحی‌ها؛
شرایطی مانند HIV که ایمنی را تضعیف می‌کند؛
دیابت؛
بالا رفتن سن.

آرتریت سپتیک یک حالت اورژانس روماتولوژیک است زیرا می‌تواند منجر به تخریب سریع مفصل شود و می‌تواند کشنده باشد.

علائم آرتریت

علائم آرتریت و نحوه ظاهر شدن آنها بسته به نوع آن بسیار متفاوت است. آن‌ها می‌توانند به تدریج یا ناگهانی رشد کنند. از آن‌جایی که آرتریت اغلب یک بیماری مزمن است، علائم ممکن است ظاهر شوند و از بین بروند، یا در طول زمان باقی بمانند.

با این‌حال، هر کسی که هر یک از چهار علامت هشدار دهنده کلیدی زیر را تجربه می‌کند باید به پزشک مراجعه کند.

درد: درد ناشی از آرتریت می تواند ثابت باشد یا ممکن است بیاید و برود. ممکن است فقط یک قسمت را تحت تاثیر قرار دهد یا در بسیاری از قسمت‌های بدن احساس شود.
تورم: در برخی از انواع آرتریت، پوست روی مفصل آسیب‌دیده قرمز و متورم می‌شود و در لمس گرم می‌باشد.
سفتی: سفتی یک علامت معمولی است. در برخی از انواع، این به احتمال زیاد هنگام بیدار شدن از خواب در صبح، پس از نشستن پشت میز، یا پس از نشستن طولانی مدت در ماشین است. در سایر انواع، سفتی ممکن است پس از ورزش رخ دهد یا ممکن است مداوم باشد.
مشکل در حرکت مفصل: اگر حرکت دادن مفصل یا بلند شدن از روی صندلی سخت یا دردناک است، این می تواند نشان دهنده آرتروز یا مشکل مفصل دیگری باشد.

علاوه بر این علائم کلی، انواع خاصی از آرتریت ممکن است علائم منحصر به فرد خود را ایجاد کنند. به عنوان مثالروماتویید آرتریت نوجوانان می‌تواند باعث مشکلات چشمی، از جمله یووئیت، iridocyclitis یا التهاب عنبیه شود. آرتریت سپتیک اغلب باعث تب و درد مفاصل شدید می‌شود. در صورت پیشرفت به سپسیس می‌تواند به یک وضعیت اورژانسی تبدیل شود.

علل آرتریت

هیچ علت واحدی برای همه انواع آرتریت وجود ندارد. علت یا علل بسته به نوع یا شکل آرتریت متفاوت است.

علل احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آسیبی که می‌تواند منجر به آرتریت دژنراتیو شود.
متابولیسم غیر‌طبیعی، که می‌تواند باعث نقرس و بیماری رسوب کلسیم پیروفسفات ( CPPD) شود.
وراثت ژنتیکی، که می‌تواند منجر به ایجاد آرتروز شود.
عفونتی مانند بیماری لایم که می‌تواند علائم آرتریت را ایجاد کند.
یک اختلال عملکرد سیستم‌ایمنی، مانند نوعی که باعث روماتویید آرتریت و لوپوس می‌شود.

بیشتر انواع آرتریت با ترکیبی از عوامل مرتبط هستند. با این حال، برخی از آن‌ها هیچ دلیل آشکاری ندارند و به نظر می‌رسد در ظهور آن‌ها غیرقابل پیش‌بینی باشد.

درمان آرتروز

هدف درمان آرتریت کنترل درد، به حداقل رساندن آسیب مفاصل و بهبود یا حفظ عملکرد و کیفیت زندگی است. طیف وسیعی از داروها و استراتژی‌های سبک زندگی می‌تواند به دستیابی به این امر کمک کند و از مفاصل در برابر آسیب بیش‌تر محافظت کند. درمان دقیق بستگی به نوع آرتریتی دارد که فرد به آن مبتلا می‌شود.

ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دارو

داروها به نوع آرتریت بستگی دارد.

داروهای رایج مورد استفاده عبارتند از:

مسکن‌ها: درد را کاهش می‌دهند. با این‌حال، آن‌ها هیچ تاثیری بر التهاب ندارند. به عنوان مثال می‌توان به استامینوفن (تیلنول) و ترامادول (اولترام) اشاره کرد.
داروهای ضد‌التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): این داروها هم درد و هم التهاب را کاهش می‌دهند. NSAID ها شامل ایبوپروفن Advil، Motrin IB و ناپروکسن سدیم (Aleve) برای خرید بدون نسخه یا آنلاین هستند. برخی از NSAID ها به صورت کرم، ژل یا چسب در دسترس هستند که می‌توانند روی مفاصل خاصی اعمال شوند.
مواد ضد‌تحریک: برخی از کرم‌ها و پمادها حاوی منتول یا کپسایسین هستند، ماده ای که فلفل تند را می کند. مالیدن آن‌ها روی پوست روی مفصل دردناک می‌تواند سیگنال‌های درد از مفصل را تعدیل کند و درد را کاهش دهد.
داروهای ضد‌روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs): این‌ها برای درمان روماتوید آرترتیت استفاده می شوند. DMARDها سیستم‌ایمنی را از حمله به مفاصل کند یا متوقف می‌کنند. به عنوان مثال می‌توان به متوترکسات (Trexall) و هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) اشاره کرد.
بیولوژیک‌ها: این‌ها داروهای مهندسی ژنتیکی هستند که مولکول‌های پروتئینی مختلف را که در پاسخ ایمنی نقش دارند، هدف قرار می‌دهند. به عنوان مثال می‌توان به اتانرسپت (Enbrel) و اینفلیکسیماب (Remicade) اشاره کرد.
کورتیکواستروئیدها: پردنیزون و کورتیزون التهاب را کاهش می‌دهند و سیستم‌ایمنی را سرکوب می‌کنند.

درمان‌های طبیعی

یک رژیم غذایی سالم و متعادل، همراه با ورزش مناسب و پرهیز از سیگار کشیدن و پرهیز از نوشیدن الکل زیاد می‌تواند به افراد مبتلا به آرتریت کمک کند تا سلامت کلی خود را حفظ کنند و شدت علائم را کاهش دهند.

رژیم غذایی

خوردن برخی از انواع غذا ممکن است به کاهش التهاب کمک کند. غذاهای زیر که در رژیم غذایی مدیترانه ای یافت می شوند، می توانند بسیاری از مواد مغذی را فراهم کنند که برای سلامت مفاصل مفید هستند و می توانند به تسکین التهاب مفاصل کمک کنند.

ماهی؛
آجیل و دانه‌ها؛
میوه ها و سبزیجات؛
لوبیا؛
روغن زیتون؛
غلات کامل.

از سوی دیگر، افرادی که مبتلا به آرتریت هستند باید از خوردن غذاهای فرآوری شده، غذاهای حاوی قند اضافه شده و کربوهیدرات‌های تصفیه شده خودداری کنند یا آن را محدود کنند. این غذاها ممکن است در واقع التهاب آرتریت را بدتر کنند.

فیزیوتراپی و ورزش

پزشکان اغلب یک دوره فیزیوتراپی را برای کمک به بیماران مبتلا به آرتریت برای غلبه بر برخی از چالش‌ها و کاهش محدودیت‌های حرکتی توصیه می‌کنند.

اشکال فیزیوتراپی که ممکن است توصیه شود عبارتند از:

فیزیوتراپی: تمرینات خاص متناسب با شرایط و نیازهای فردی، که گاهی با درمان‌های تسکین‌دهنده درد مانند یخ یا کیسه‌های داغ و ماساژ همراه است.
کاردرمانی: توصیه‌های عملی در مورد مدیریت کارهای روزمره، انتخاب وسایل کمکی و تجهیزات تخصصی، محافظت از مفاصل در برابر آسیب بیشتر، و مدیریت خستگی.

علاوه بر این، اگرچه افراد مبتلا به آرتریت ممکن است در اولین شروع ورزش، درد کوتاه مدتی را تجربه کنند، ادامه فعالیت بدنی می‌تواند به‌طور موثر علائم طولانی مدت را کاهش دهد.

افراد مبتلا به ورم مفاصل می‌توانند به تنهایی یا با دوستان خود در فعالیت بدنی دوستانه مشترک شرکت کنند. از آن‌جایی که بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت شرایط دیگری مانند بیماری قلبی دارند، انتخاب فعالیت‌های مناسب بسیار مهم است.

فعالیت‌های بدنی دوستانه مشترک که برای بزرگسالان مبتلا به آرتریت و بیماری قلبی مناسب است عبارتند از:

پیاده‌روی؛
شنا کردن؛
دوچرخه سواری.

یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند به شما کمک کند تا راه هایی برای داشتن یک سبک زندگی سالم و کیفیت زندگی بهتر پیدا کنید.

داروهای گیاهی

تعدادی از درمان‌های طبیعی برای انواع مختلف آرتریت پیشنهاد شده است. منبع معتبر تحقیقات نشان داده است که برخی از مکمل‌های گیاهی ممکن است بتواند مقداری درد و التهاب را تسکین دهد یا به کاهش نیاز به مصرف داروهای ضد‌درد کمک کند.

این شامل:

گیاه پنجه شیطان؛
صمغ کندر؛
بابونه؛
زردچوبه؛
زنجبیل.

با این‌حال، هر کسی که در نظر دارد از داروهای طبیعی برای هر نوع آرتریت استفاده کند، باید ابتدا با پزشک صحبت کند.

عمل جراحی

بسته به نوع آرتریت فرد، ممکن است درمان‌های جراحی متفاوتی روی مفاصل آسیب‌دیده لازم باشد. ممکن است به درجه علائم فرد و وجود درمان‌های موفقیت‌آمیز دیگر بستگی دارد.

گزینه‌های جراحی برای آرتریت عبارتند از:

سینوکتومی؛
تعویض کامل مفصل (TJR)؛
استئوتومی؛
همجوشی مفصل.

خلاصه

بیش از ۱۰۰ نوع آرتریت وجود دارد. برخی از انواع مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس به دلیل فعالیت بیش از حد سیستم‌ایمنی ایجاد می‌شوند و اندام‌های متعددی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. انواع دیگر در اثر دژنراسیون فیزیکی در مفاصل خاص ایجاد می‌شود.

عوامل موثر در ایجاد آرتریت عبارتند از:

صدمه؛
متابولیسم غیر‌طبیعی؛
آرایش ژنتیکی؛
عفونت‌ها؛
اختلال در عملکرد سیستم‌ایمنی.

پزشک می‌تواند به تشخیص ارتریت در فرد کمک کند تا تشخیص دهد و بهترین روش درمانی برای آن‌ها را بیابد. درمان‌ها می‌تواند شامل داروها و تغییر سبک زندگی باشد. در برخی موارد ممکن است فرد نیاز به جراحی داشته باشد.

منبع: medicalnewstoday.com