بزرگسالان مبتلا به ADHD بیش از آنچه پزشکان پیشبینی میکردند با مشکلات روانی روبرو هستند
بیماریها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری
به گزارش سایت medicalnewstoday.com
- در یک مطالعه مشترک، محققان پاسخهای پرسشنامه بزرگسالان را برای بررسی ارتباط بین ویژگیهای ADHD، ویژگیهای اوتیسم و مسائل مربوط به سلامت روان تجزیه و تحلیل کردند.
- محققان میخواستند دریابند که داشتن ویژگیهای ADHD یا اوتیسم تا چه اندازه علائم مشکلات سلامت روان را افزایش میدهد.
- پس از تجزیه و تحلیل پاسخها، محققان به این نتیجه رسیدند که مقامات باید آگاهی بیشتری را در مورد تأثیر ADHD بر سلامت روان افزایش دهند، زیرا آنها معتقدند که افراد مبتلا به ADHD بیشتر احتمال دارد که مبارزات خود را درونی کنند.
اختلال کمبود توجه بیشفعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که بسیاری از افراد را از کودکی تا بزرگسالی تحت تاثیر قرار میدهد. ADHD اغلب دارای بسیاری از بیماریهای همراه از جمله اختلالات سلامت روان است.
اوتیسم که گاهی اوقات به عنوان «اختلال طیف اوتیسم» (ASD) شناخته میشود، و میتواند برخی از ویژگیهای همپوشانی با ADHD داشته باشد. با این حال، اوتیسم در طیف گستردهای ظاهر میشود و برخی از افراد علائمی را تجربه میکنند که میتواند کیفیت زندگی آنها را به شدت مختل کند. به همین دلیل، ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی حرفهای ممکن است در نظر بگیرند که افراد مبتلا به اوتیسم در مقایسه با افراد مبتلا به ADHD ممکن است در زندگی روزمره با مشکلات بیشتری مواجه شوند.
محققان دانشگاههای باث، بریستول و کاردیف، و کینگز کالج لندن همگی در بریتانیا میخواستند ببینند که آیا افرادی که ویژگیهای ADHD یا اوتیسم را تجربه میکنند، علائم مشکلات روانی مانند افسردگی یا اضطراب را نیز دارند و تا چه حد آن علائم را تجربه می کنند.
آنها از طریق پرسشنامههایی که افراد را تجزیه و تحلیل کردند دریافتند که افراد دارای ویژگیهای بیشفعالی نسبت به افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر احتمال دارد مشکلات سلامت روان را درونی کنند.
نتایج این مطالعه در مجله Scientific ReportsTrusted Source موجود است.
مروری بر ADHD
ADHD اغلب در اوایل دوران کودکی خود را نشان میدهد و میتواند در یک کودک ۴ ساله تشخیص داده شود. علائم اصلی ADHD بیشفعال بودن و یا بیتوجهی است. برخی دیگر از علائم ADHD می تواند شامل تکانشگری بودن ( تِکانش واژهای است که در کتابها و نوشتههای فارسی روانشناسی، به عنوان معادل Impulse (ضربه) بهکار میرود.
بر همین اساس، روانشناسان اصطلاح تکانشگری را هم به عنوان معادل Impulsivity ساختهاند و بهکار میبرند. تکانشگری (impulsivity) یکی از حالات شخصیتی انسان است.) ، اشتباهات بی دقتی، مشکلات در عملکرد اجرایی و مبارزه با مدیریت زمان باشد.
تقریباً ۸٫۴٪ از کودکان در ایالات متحده دارای تشخیص فعلی ADHD هستند و یک مطالعه برآورد میکند که ۶٫۷۶٪ از بزرگسالان در سراسر جهان دارای ADHD علامتی هستند.
دکتر کریستا جردن، روانشناس بالینی در Choosing Therapy در آستین، TX، با Medical News Today صحبت کرد تا بیشتر توضیح دهد که چه چیزی باعث ارتباط ADHD و افسردگی میشود. دکتر جردن خاطرنشان کرد که تنوع آلل کوتاه ژن انتقال سروتونین ۵-HTTLPR ممکن است دراین ارتباط نقش داشته باشد.
دکتر جردن توضیح داد: «در افرادی که آلل کوتاه این ژن را دارند، بهطور قابلتوجهی احتمال ابتلا به ADHD وجود دارد. جالب اینجاست که همین تنوع آللی کوتاه ژن ۵-HTTLPR با افزایش حساسیت عاطفی و واکنش پذیری مرتبط است.»
چند راه وجود دارد که ارائهدهندگان علائم ADHD را درمان میکنند، که ممکن است شامل مداخلات غذایی درمانی باشد. افراد دیگر ممکن است متوجه شوند که به دارو نیاز دارند.
برخی از داروهای تجویزی محرک و غیر محرک عبارتند از:
- آدرال (آمفتامین)؛
- ریتالین (متیلفنیدات)؛
- کنسرتا (متیلفنیدات)؛
- Strattera (اتوموکستین هیدروکلراید)؛
- Qelbree (viloxazine).
برای برخی افراد، علائم ADHD کنترل نشده میتواند منجر به مشکلات سلامت روان، از جمله افسردگی و اضطراب شود.
تحقیقات کافی در مورد ADHD بزرگسالی انجام نشده است.
هدف پژوهش حاضر این بود که بفهمد آیا افراد مبتلا به علائم ADHD تمایل به درونی کردن چالش خود دارند؟
آنها قبل از هر چیز خاطرنشان کردند که تحقیقات در مورد افراد مبتلا به اوتیسم بسیار گسترده تر از تحقیقات متمرکز بر افراد مبتلا به ADHD است، بنابراین میخواستند به بازگرداندن این تعادل کمک کنند.
نویسندگان مطالعه بیان کردند: «تاکید بسیار بیشتری بر ASD نسبت به ADHD در تحقیقات مربوط به درونی سازی مشکلات و عملکرد بالینی وجود دارد.»
بنابراین به جای تکیه بر معیارهای تشخیصی برای ارزیابی مبارزات درونی افراد مبتلا به ADHD یا اوتیسم، محققان به این نتیجه رسیدند که بهترین رویکرد انجام یک نظرسنجی از جمعیت عمومی در بریتانیا است.
آنها ۵۰۴ شرکتکننده را از سنین ۱۸ تا ۷۹ سال استخدام کردند. میانگین سنی شرکتکنندگان ۴۵ سال بود. شرکت کنندگان تقریباً بهطور مساوی بر اساس جنسیت تقسیم شدند، زیرا ۴۹٪ از شرکت کنندگان مرد و ۵۱٪ زن بودند.
همه شرکتکنندگان چهار پرسشنامه را برای ارزیابی صفات مربوط به اوتیسم، ADHD، اضطراب و افسردگی تکمیل کردند:
- ضریب طیف اوتیسم ۲۸ موردی کوتاه؛
- مقیاس خود گزارشی ADHD 18 موردی بزرگسالان؛
- مقیاس ۷ مادهای اختلال اضطراب فراگیر؛
- ماژول ۹ مادهای افسردگی پرسشنامه سلامت بیمار.
محققان از آنها برای تجزیه و تحلیل ارتباط بین اوتیسم و ویژگیهای ADHD و سلامت روان استفاده کردند.
افراد مبتلا به ADHD چالش را درونی میکنند
پس از تجزیه و تحلیل پرسشنامهها، محققان توانستند ظن خود را مبنی بر تجربه و درونی کردن اضطراب و افسردگی افراد مبتلا به ADHD تأیید کنند. علاوه بر این، نویسندگان خاطرنشان کردند که افراد دارای ویژگیهای ADHD بیشتر از افراد دارای ویژگیهای اوتیسم، مسائل خود را درونی میکنند.
لوکا هارگیتای، محقق ارشد، محقق دکترا در دانشگاه باث، میگوید: «یافتههای ما نشان میدهد که تحقیقات و عملکرد بالینی باید بخشی از تمرکز را از اوتیسم به ADHD تغییر دهد.»
محققان همچنین مدلهایی از پاسخهای پرسشنامه خود را بر روی یک شبیهسازی رایانهای اجرا کردند و به همان نتیجه رسیدند چیزی که نویسندگان از آن به عنوان «نرخ تکرارپذیری ۱۰۰٪» یاد کردند.
نویسندگان مینویسند: « این نشان میدهد که صفات ADHD همیشه بر ویژگیهای ASD به عنوان پیشبینی کننده مشکلات درونی در سطح جمعیت غالب است.»
افزایش آگاهی مهم میباشد
نتایج این مطالعه میتواند به ارائهدهندگان مراقبتهای بهداشتی کمک کند تا بیشتر آگاه شوند که افراد مبتلا به ویژگیهای ADHD ممکن است علائم اضطراب و افسردگی را تجربه کنند. این آگاهی میتواند امکان درمان این مسائل را افزایش دهد.
دکتر آلیسون چیس در مصاحبه با مدیکال نیوز تودی گفت: «ارتباط بین مسائل بهداشت روانی مانند اضطراب و افسردگی و ADHD در جمعیت بالینی کاملاً عمیق است. ما اغلب شاهد ارتباط قابل توجهی بین این اختلالات هستیم.»
دکتر چیس دارای دکترای روانشناسی بالینی از دانشگاه تگزاس در آستین است و مدیر بالینی منطقهای مرکز خلق و خو و اضطراب Pathlight است و در مطالعه شرکت نداشت. دکتر چیس همچنین مکانیسمهای ADHD و افسردگی را بیان کرد.
وی اظهار داشت: « مولفه بیولوژیکی علت شناسی اختلالات سلامت روان، از جمله ADHD و همچنین افسردگی و اضطراب، بیشتر از این حمایت میکند که چرا ما این تلاقی رفتارها و علائم را در کودکان و بزرگسالان مشاهده می کنیم.»
او افزود: «احتمالاً مکانیسمهای مشابهی وجود دارد، زیرا هر دو علائم سلامت روانی اضطراب و افسردگی و ADHD با هم اتفاق میافتند».
دکتر دیوید فیفل، استاد بازنشسته روانپزشکی در دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو، که در این تحقیق شرکت نداشت، نیز در مورد یافتههای مطالعه با MNT صحبت کرد.
وی گفت: «این مطالعه مهم است زیرا شواهد قبلی را تأیید میکند که داشتن ADHD خطر ابتلا به یک بیماری روانپزشکی مانند اضطراب و افسردگی را افزایش میدهد.»
طبق تجربه من، افسردگی و اضطراب که در بزرگسالان آشکار می شود می تواند نتیجه مستقیم علائم ADHD باشد که از دوران کودکی با آن دست و پنجه نرم می کنند. مشکل این است که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده به دنبال کمک برای افسردگی یا اضطراب هستند، و نه آنها و نه روانپزشکانشان متوجه نمی شوند که ADHD زمینه ساز این شرایط است، زیرا تا حدودی تشخیص ADHD در بزرگسالان دشوار است، مگر اینکه پزشک با آگاهی دنبال تشخیص باشد.”
منبع: medicalnewstoday.com