نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

دارونامه؛ آشنایی با داروی دوبوتامین(Dobutamine)، داروی نارسایی احتقانی قلب

بیماری‌‌ها و راه درماندارونامه , پیشگیری بهتر از درمان

 

توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ‌وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

دوبوتامین ترکیب کاتکولامینی و آگونیست بتا-۱ می‌باشد که عمل تحریک قلبی را بدون ایجاد انقباض یا تاکیکاردی انجام می‌‌دهد. مصرف داروی دوبوتانین به عنوان یک کاردیوتونیک (افزایش‌دهنده انقباضات قلبی) پس از انفارکتوس میوکارد یا عمل جراحی قلب باز پیشنهاد شده است.

موارد مصرف دوبوتامین

نارسایی احتقانی قلب

موارد منع مصرف

  • حساسیت به این دارو یا هر یک اجزای فرمولاسیون؛
  • هیپرتروفی مجرای ساب آئورتیک و تنگی آن با علل ایدیوپاتیک

مصرف در بارداری

گروه B ( در این گروه از داروها، مطالعات بر روی حیوانات باردار نشانگر این بود که دارو خطری بر روی جنین ندارد، اما مطالعات کافی روی زنان باردار برای میزان خطر روی جنین در سه ماهه اول بارداری انجام نشده است.)

هشدارها

  1. در صورت حساسیت به داروی دوبوتامین نباید از آن استفاده کنید.
  2. در صورت وجود مشکلات زیر به پزشک خود اطلاع دهید:
    • فشار خون بالا؛
    • وجود اختلال در دریچه قلب؛
    • آسم یا آلرژی به سولفیت.

نکات قابل توصیه

  • در طول تزریق داروی دوبوتامین، همانند هر عامل آدرنرژیک، ECG و فشار‌‌خون باید به‌‌طور مداوم کنترل شود.
  • قبل از درمان با دوبوتامین، هیپوولمی ناشی از ان در طول استفاده باید با حجم دهنده‌‌های مناسب جایگزین شود.
  • دوبوتامین، مانند سایر آگونیست های β۲، می تواند باعث کاهش شدید غلظت پتاسیم در سرم شود، (هیپوکالمی) بر این اساس، میزان پتاسیم سرم باید مورد پایش قرار گیرد.

 

عوارض جانبی دوبوتامین

تب۳ ، سردرد، تهوع، درد قفسه سینه، افزایش تعداد ضربان قلب، استفراغ، تپش قلب، کاهش پتاسیم خون، سوزش، ائوزینوفیلی، تنگی‌نفس، کاهش فشار‌خون، بثورات پوستی، گرفتگی عضلات پا، تاکیکاردی بطنی، هیپوکالمی، افزایش فشار‌خون سیستولیک، افزایش ضربانات بطنی زودرس، درد آنژینی، بی‌نظمی ریتم بطن، افزایش وابسته به دوز فشار سیستولی بطنی، افزایش فرکانس بطنی در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی، انقباض عروقی، گزانتوما (تومور سلول ژانت سل)، فلبیت یا التهاب درد در محل تزریق، مهار تجمع ترومبوسیت‌ها، درد غیر اختصاصی قفسه سینه، انقباض مجاری تنفسی

بسیار رایج‌: افزایش ضربان قلب(۳۰ ضربه یا بیشتر در هردقیقه )
رایج‌: انقباض عروقی در بیمارانی که قبلا تحت درمان با بتا بلوکرها بوده‌اند مهار تجمع ترومبوسیت‌ها در صورتی انفوزیون بیش از چند روز انجام شود.

تداخلات دارویی

دروسپیرنون، آمی‌تریپتیلین، تریمی پرامین، دسیپرامین، نورتریپتیلین، کارودیلول، کلومیپرامین، آموکساپین، دوکسپین، پروتریپتیلین، دوکساپرام، آتوسیبان
( آموکساپین بجز در موارد اضطراری)
استفاده از لینزولید همراه با دوبوتامین می‌تواند موجب افزایش فشار شود.
بتا بلوکرها، داروهای آگونیست آلفا

مقدار مصرف دوبوتامین

در نارسایی احتقانی قلب:

دوز اولیه: ۰٫۵ تا ۱ میکروگرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن در هردقیقه تزریق داخل وریدی

دوز نگهدارنده : ۲ تا ۲۰ میکروگرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن در هردقیقه تزریق داخل وریدی

حداکثر دوز: ۴۰ میکروگرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن در هردقیقه تزریق داخل وریدی

مکانیسم اثر

دوبوتامین به‌‌طور مستقیم با تحریک گیرنده‌های بتا-۱ قلب باعث افزایش انقباض ماهیچه‌‌های  قلب و حجم ضربه‌ای آن می شود که منجر به افزایش خروجی قلب می‌گردد.

فارماکودینامیک

دوبوتامین دارای اثر اینوتروپیک مستقیم است. فعالیت عمده آن از طریق تحریک گیرنده‌های بتا قلب می‌باشد که ایجاد اثرات کرونوتروپیکی نسبتا خفیف، افزایش فشار‌خون، ایجاد آریتمی و اثرات گشادکنندگی عروق حاصل آن می‌باشد.

دوبوتامین به‌طور عمده بر روی گیرنده‌های بتا ۱ و به میزان کی بر روی گیرنده‌های بتا ۲ و آلفا تاثیر می‌گذارد. داروی دوبوتانین موجب آزادسازی نور اپی نفرین درونی‌، همانند دوپامین نمی‌‌گردد.

دوبوتامین به صورت تزریقی برای ایجاد اثرات اینوتروپیک (افزایش‌دهنده قدرت انقباضی قلب) در درمان کوتاه مدت بیماران مبتلا به نارسایی قلب به دلیل کاهش انقباضات در بیماری خود قلب یا در جراحی‌های قلب به کار می‌‌رود.

فارماکوکینتیک

جذب دوبوتامین

شروع اثر: ۱-۱۰ دقیقه

طول مدت اثر: ۱۰ دقیقه

زمان رسیدن به حداکثر اثر: ~ ۱۵ دقیقه

توزیع

حجم توزیع: ۰٫۲ لیتر یه ازای هر کیلوگرم

متابولیسم دوبوتامین

دوبوتامین در بافت‌‌ها و کبد توسط آنزیم کاتکول متیل ترانسفراز متابولیزه می‌شود.

حذف

نیمه عمر: ۲ دقیقه

زمان پاکسازی داروی دوبوتامین از بدن: ۹۰ میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم در هر دقیقه

دفع‌‌: از طریق ادرار

منبع: rpsi.ir


 

اشتراک‌‌گذاری:
0

دیدگاهتان را بنویسید

نام کاربری یا آدرس ایمیل خود را وارد کنید بخش های مورد نیاز علامت گذاری شده اند