دارونامه؛ آشنایی با داروی آمبریسنتان(ambrisentan)، داروی فشارخون شریانی ریوی
توجه: مطلبی که مطالعه میکنید صرفا جنبهی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیههای پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
آمبریسانتان یک آنتاگونیست گیرنده اندوتلین است که برای درمان فشارخون شریانی ریوی کاربرد دارد. در اروپا، کانادا و ایالات متحده به منظور بهبود توانایی ورزش و تأخیر در بدتر شدن وضعیت بالینی مورد تأیید قرار گرفته است. علاوه بر این، در ایالات متحده در ترکیب با تادالافیل برای کاهش خطرات پیشرفت بیماری ، بستری شدن در بیمارستان و بهبود توانایی ورزشی مورد تأیید است.
موارد مصرف آمبریسنتان
موارد منع مصرف
بارداری
فیبروز ریوی ایدیوپاتیک
مصرف در شیردهی
آمبریستان در بارداری منع مصرف دارد.
هشدارها
احتباس مایعات / ادم محیطی: ایجاد ادم محیطی به دلیل درمان و یا بیماری بیمار (فشارخون شریانی ریوی) ممکن است رخ دهد. شیوع بالاتر با مصرف همزمان تادالافیل و در بیماران مسن مشاهده میشود. ارزیابی بیشتر ممکن است برای تعیین علت و معالجه مناسب یا قطع درمان ضروری باشد.
تغییرات هماتولوژیک: ممکن است در چند هفته اول درمان کاهش هماتوکریت / هموگلوبین مشاهده شود. قبل از شروع درمان و۱ ماه و پس از آن هموگلوبین را در به طور دوره ای اندازهگیری کنید. در بیمارانی که از نظر بالینی کم خونی دارند، توصیه نمیشود.
اثرات کبدی: افزایش آمینوترانسفرازهای کبدی سرم در طی استفاده از آن گزارش شده است. آزمایش آنزیم کبد را در صورت وجود علائم بالینی انجام دهید. با اینحال، در اکثر موارد، میتوان علل سمیت کبدی را رفع کرد.
نکات قابل توصیه
اگر باردار هستید یا فکر میکنید ممکن است باردار باشید از آمبریزنتان استفاده نکنید. این دارو می تواند نقایص جدی در هنگام تولد ایجاد کند. اگر قاعدگی را از دست دادید یا فکر میکنید باردار شدهاید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
قبل از شروع این روش درمانی باید آزمایش منفی بارداری داشته باشید. در طول دوره درمان خود، هر ماه و ۱ ماه بعد از آخرین دوز، دوباره آزمایش خواهید شد.
تداخلات دارویی
رمدسیویر، سارسایکلین، اپی روبیسین، پوساکونازول، تیزانیدین، تیوگوانین، ریفامپین، سیکلوسپورین، لفامولین، برنتوکسی مب، میدوستارین، ترولیندومایسین، اردافیتینیب، پکسیدارتینیب، کانابیدیول، لاسمیدیتان، ارتوگلیفلوزین، لترموویر، ریوسیگوآت، ترابکتدین، ونتوکلاکس، انکورافنیب، میپومرسن، ومورافنیب، آوانافیل، پوناتینیب، دابرافنیب، میبفرادیل، ماینوکسیدیل، مدافینیل، میکونازول، انزالوتامید، تری فلونوماید، ریتوناویر، لیکوریس.
عوارض جانبی آمبریسنتان
در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک (کهیر مشکل تنفس؛ تورم صورت، لبها، زبان یا گلو)، از کمک فوری پزشکی استفاده کنید.
عوارض جانبی شایع ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تنگینفس شدید، خس خس سینه، سرفه همراه با مخاط کف، درد قفسه سینه، تورم در دستها، پاها، خستگی، افزایش سریع وزن، کمخونی، رنگ پریدگی پوست، خستگی غیرمعمول، احساس سبکی سر یا تنگینفس، سردی دست و پا، مشکلات کبدی، از دست دادن اشتها، درد معده (سمت راست بالا)، حالت تهوع، استفراغ، تب، خارش، ادرار تیره، مدفوع به رنگ خاک رس، گرفتگی بینی، درد سینوس، گرگرفتگی یا قرمزی در صورت شما.
مقدار مصرف آمبریسنتان
دوز اولیه: ۵ میلیگرم خوراکی یک بار در روز.
-در صورت تحمل ۵ میلیگرم، دوز خوراکی را یک بار در روز افزایش دهید.
-هنگام استفاده با تادالافیل، دوز هر یک از داروها را میتوان در صورت نیاز تا آستانه تحمل افزایش داد ( در فواصل ۴ هفته ).
مکانیسم اثر
اندوتلین -۱ (ET-1) یک پپتید درون زا است که بر روی گیرندههای اندوتلین نوع A (ETA) و اندوتلین نوع B (ETB) در عضله صاف عروقی و اندوتلیوم اثر میگذارد. اقدامات واسطه ETA شامل انقباض عروق و تکثیر سلولی است، در حالی که ETB بطور عمده واسطه گشاد شدن عروق است. در بیماران با فشارخون شریانی ریوی، سطح ET-1 افزایش یافته و با عث افزایش فشار شریانی و شدت بیماری میشود. آمبریسانتان یکی از چندین داروی گشادکننده عروق است که گیرنده اندوتلین نوع (A (ETA را هدف قرار داده و از اثر آن جلوگیری کرده و از انقباض عروقی جلوگیری میکند. مهار انتخابی گیرنده ETA از انقباض عروق با واسطه گیرندههای اندوتلین نوع (B (ETB جلوگیری میکند.
فارماکوکینتیک
جذب
آمبریسانتان حدوداً ۲ ساعت پس از مصرف خوراکی به سرعت جذب میشود و Cmax و AUC به طور متناسب با دوز (در محدوده دوز درمانی) افزایش مییابند. فراهمی زیستی مطلق خوراکی آمبریسانتان ناشناخته است. جذب بدن تحت تأثیر غذا قرار نمیگیرد.
حجم توزیع
این دارو توزیع کمی در سلولهای قرمز دارد و نسبت خون به پلاسما در مردان و زنان به ترتیب ۵۷/۰ و ۶۱/۰میباشد.
اتصال پروتئین
آمبریسانتان ۹۹٪ به پروتئین پلاسما متصل است، در درجه اول به آلبومین (۹۶٫۵٪) و در درجه کمتری به گلیکوپروتئین اسید آلفا ۱ متصل است.
متابولیسم
آمبریسانتان عمدتاً توسط گلوکورونوسیل ترانسفرازهای دیفسفات یوریدین ۵ (UGTs) 1A9S ، ۲B7S ، ۱A3S متابولیزه میشود تا گلوکورونید آمبریزنتان تشکیل شود. آمبریسانتان نیز به میزان کمتری توسط CYP3A4 ، CYP3A5 و CYP2C19 متابولیزه میشود و ۴- هیدروکسی متیل آمبریسانتان تشکیل میدهد که بیشتر به گلوکورونید ۴-هیدروکسی متیل آمبریسنتان گلوکورونید می شود.
مسیر حذف
این دارو در درجه اول توسط مسیرهای غیر کلیوی پاک می شود. آمبریسانتان همراه با متابولیت های خود ، در درجه اول در مدفوع یافت می شود. تقریباً ۲۲٪ از دوز تجویز شده پس از مصرف خوراکی در ادرار بازیابی میشود که ۳٫۳٪ آمبریسانتان بدون تغییر است.
نیمه عمر
نیمه عمر آمبریستان ۱۵ ساعت است. تصور میشود که حالت پایدار پس از حدود ۴ روز تکرار دوز حاصل میشود.
میانگین پاکسازی خوراکی آمبریسانتان در افراد سالم ۳۸ میلیلیتر در دقیقه و در بیماران مبتلا به فشارخون شریان ریوی ۱۹ میلیلیتر در دقیقه بود.
منبع: rpsi.ir