علائم شایع بیماری خودایمنی چیست؟
بیماریها و راه درمان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان
به گزارش سایت hopkinsmedicine.org
مراقبت از خود و اعضای خانواده و تلاش برای مدیریت زندگی اجتماعی و شغلی، معمولاً در زنان باعث ایجاد احساس خستگی می‌کنند. اما آیا این علائم یک زندگی پر استرس است یا ممکن است با یک بیماری زمینه‌ای مانند بیماری خودایمنی مرتبط باشد؟
دکتر آنا ماریا اوربای متخصص روماتولوژی در مرکز آرتریت جانز هاپکینز است. روماتولوژیست‌ها در تشخیص و درمان بیماری‌های اسکلتی عضلانی و بیماری‌های خودایمنی (بیماری روماتیسمی) تخصص دارند. دکتر اوربای در مورد چگونگی تشخیص علائم شایع بیماری خودایمنی و زمانی که باید به پزشک مراجعه کنید صحبت میکند.
مبانی بیماری خودایمنی
بیماری خودایمنی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم دفاعی طبیعی بدن نمی‌تواند تفاوت بین سلول‌های خودی و سلول‌های خارجی را تشخیص دهد و باعث میشود بدن به اشتباه به سلول‌های طبیعی حمله کند. بیش از ۸۰ نوع بیماری خودایمنی وجود دارد که تعداد زیادی از اعضای بدن را تحت تأثیر قرار میدهد.
شایع‌ترین بیماری‌های خودایمنی در زنان عبارتند از:
- آرتریت روماتوئید. نوعی از آرتریت که به مفاصل حمله میکند.
- پسوریازیس. وضعیتی که با لکه‌های پوسته پوسته و ضخیم مشخص میشود.
- آرتریت پسوریاتیک. نوعی آرتریت که برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس را تحت تاثیر قرار میدهد.
- لوپوس. به نواحی از بدن که شامل مفاصل، پوست و اندام‌ها آسیب می‌‌رسد.
بیماری‌های تیروئید، از جمله بیماری گریوز، که در آن هورمون تیروئید بیش از حد تولید میشود (پرکاری تیروئید)، و تیروئیدیت هاشیموتو، که در آن به اندازه کافی هورمون تولید نمی‌کند (کم کاری تیروئید).
علائم بیماری خودایمنی ممکن است در برخی افراد شدید و در برخی دیگر خفیف باشد.
اوربای میگوید: «درجات مختلفی از بیماری خودایمنی وجود دارد. “علائمی که یک فرد دریافت می کند احتمالاً به عوامل متعددی مربوط می شود که شامل ژنتیک، محیط و سلامت شخصی می شود.»
علائم شایع بیماری خودایمنی
با وجود انواع مختلف بیماری خودایمنی، بسیاری از آنها علائم مشابهی دارند.
علائم شایع بیماری خودایمنی عبارتند از:
- خستگی؛
- درد و تورم مفاصل؛
- مشکلات پوستی؛
- درد شکم یا مشکلات گوارشی؛
- تب مکرر؛
- تورم غدد.
بسیاری از زنان می‌گویند که تشخیص آن سخت است، چیزی که دکتراوربای با آن موافق است.
او میگوید: «این بیماری حد وسط ندارد. معمولاً هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص بیماری خودایمنی وجود ندارد. باید علائم خاصی همراه با نشانگرهای خونی خاص و در برخی موارد حتی بیوپسی بافت انجام شود وفقط با یک فاکتور مشخص نمی‌شود.»
تشخیص نیز میتواند دشوار باشد زیرا این علائم میتواند ناشی از سایر بیماری‌های رایج باشد.
اوربای میگوید: «زنان باید در صورت مشاهده علائم جدید به دنبال درمان باشند.»
او همچنین میگوید: «اگر سالم بوده‌اید و ناگهان احساس خستگی یا سفتی مفاصل می‌کنید، آن را بی‌اهمیت ندانید. این علایم را به پزشک بگویید تا علائم شما را دقیق‌تر بررسی کند و آزمایش‌هایی را برای شناسایی یا رد بیماری خودایمنی انجام دهد.»
عوامل خطر بیماری خودایمنی
محققان علت بیماری خودایمنی را نمی‌دانند، اما چندین تئوری وجود دارد که به سیستم‌ایمنی بیش فعال اشاره می‌کنند که پس از عفونت یا آسیب به بدن حمله میکند. عوامل خطر خاصی شانس ابتلا به اختلالات خود ایمنی را افزایش می دهند، از جمله:
ژنتیک: برخی از اختلالات مانند لوپوس و مولتیپل اسکلروزیس (MS) بصورت ارثی و فامیلی وجود دارد.
اوربای میگوید: «داشتن یکی از بستگان مبتلا به بیماری خودایمنی خطر ابتلا را افزایش میدهد، اما به این معنا نیست که به طور قطعی به بیماری مبتلا خواهید شد.»
وزن: اضافه وزن یا چاقی خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید یا آرتریت پسوریاتیک را افزایش میدهد. این میتواند به این دلیل باشد که وزن بیش‌تر فشار بیش‌تری بر مفاصل وارد میکند یا به این دلیل که بافت چربی موادی را تولید می کند که باعث ایجاد التهاب میشود.
سیگار کشیدن: تحقیقات مختلف نشان میدهد که سیگار کشیدن با تعدادی از بیماری‌های خودایمنی از جمله لوپوس، آرتریت روماتوئید، پرکاری تیروئید و ام‌اس مرتبط است.
برخی داروها
اوربای میگوید: «برخی از داروهای فشار‌خون یا آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند لوپوس ناشی از دارو ایجاد کنند، که اغلب شکل خوش‌خیم‌تری از لوپوس است».
مرکزتحقیقات میوزیت همچنین دریافت که داروهای خاصی که برای کاهش کلسترول استفاده می‌شوند، به نام استاتین‌ها، می‌توانند باعث ایجاد میوپاتی ناشی از استاتین شوند. میوپاتی یک بیماری خودایمنی نادر است که باعث ضعف عضلانی میشود. با این‌حال، قبل از شروع یا قطع هر دارویی، حتما با پزشک خود مشورت کنید.
بیماری خودایمنی و سلامتی شما
ابتلا به لوپوس، آرتریت روماتوئید یا آرتریت پسوریاتیک خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش میدهد. بنابراین انجام اقداماتی برای کاهش بیماری قلبی همیشه مناسب است، پس اگر یکی از این بیماریها را داشته باشید این اقدامات بسیار ضروری است و با پزشک خود در مورد اقدامات مناسب جهت سالم نگه داشتن قلب خود، صحبت کنید. به‌‌عنوان مثال، نگه داشتن فشار خون در سطح نرمال و سطح کلسترول در محدوده سالم، خوردن یک رژیم غذایی مغذی و ورزش منظم میتواند مفید باشد.
این مراحل همچنین میتواند به کاهش علائم بیماری خودایمنی کمک کند. اوربای همچنین بیان میکند که با توجه به گذر زمان سریع در زندگی خانم‌ها، وقت گذاشتن برای زندگی سالم میتواند سخت باشد، اما به‌هر حال یافتن تعادل برای زندگی در بیماران خودایمنی مهم است.
او میگوید: «این اقدامات نیازمند پشتکار و تعهد است و گاهی اوقات سخت خواهد بود. اما یادگیری این اقدانات حیاتی و هوشمندی در مورد عواملی که باعث بیماری شما میشود، مهم است و این کاری است که شما می‌توانید برای خودتان انجام می‌دهید.»
منبع: hopkinsmedicine.org